หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[nataxiah]

 

เออ คือวันนี้คงไม่ได้ลงนะครับ

เพราะตอนใหม่ยังไม่ได้ส่งให้ลุงอ่านเลย

พอดีลุงติดอ่านหนังสือสอบนะครับ

คิดว่าพรุ่งนี้คงได้ลงอย่าว่าผมเลยนะครับ

[BABY_CHICK]

จะรอครับ

[nataxiah]

วันนี้ลงแน่นอนคร้าบบ และแล้วก็ถึงตอนที่ทุกท่านรอคอย

 

ตามมาเต้นเรียกคนถึงนี่ เผื่อคนเข้าอ่านจะเกิน5600


 

[PEENAT1972]

กะจะรอให้ครบ 5600 คนอ่านก่อนแล้วค่อยมาลงเหรอค่ะ ใจร้ายจัง

แบบนี้เค้าเรียกชวนปั่นกระทู้ รึเปล่าหว่า 55555

[nataxiah]

กะจะรอให้ครบ 5600 คนอ่านก่อนแล้วค่อยมาลงเหรอค่ะ ใจร้ายจัง

แบบนี้เค้าเรียกชวนปั่นกระทู้ รึเปล่าหว่า 55555

ป่าวนะคร้าบบป้าไม่ถึงก็ลงคร้าบบ แค่รอให้ลุงอ่านก่อนเท่านั้นเอง

[kk_oi1983]

ลุงคร้าบ อ่านได้แล้วคร้าบ.....

[nataxiah]

แหะมาลงแล้วนะครับ ดึกไปนิดแต่ยังไม่ข้ามคืนไม่ผิดที่สัญานะคร้าบบบ


..............................

ตอนที่19 คิดไปเอง



ธรโอบเอวคีย์ไว้พร้อมกับจูบที่ปากของคีย์ คีย์ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างได้ ทำได้เพียงใจเต้นแรงกับหน้าแดงมากขึ้นเท่านั้น

ธรเห็นแบบนั้นยิ่งได้ใจ เขาเลื่อนมือมาโน้มคอคีย์ไว้ก่อนที่จะขยับพลิกตัว ธรพลิกตัวให้คีย์มาอยู่ข้างล่างแทน ตอนนี้เขาอยู่บนตัวคีย์แทนแล้ว

ธรมองหน้าคีย์ใกล้ๆใจเขาเต้นแรงมากกว่าเดิม นี่เป็นครั้งที่สองที่เขากับคีย์ได้ใกล้ชิดกันมากขนาดนี้ เขาเห็นคีย์ทำหน้าอายๆเขายิ่งรู้สึกชอบคีย์มากขึ้น เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปจูบปากคีย์อีกครั้ง สงสัยเขาจะติดใจในรสสัมผัสนี้เข้าให้ซะแล้ว

เขาค่อยๆกดปากลงบนปากคีย์อย่างแผ่วเบา มือขวาเขากุมมือซ้ายคีย์วางไว้ข้างตัว คีย์ตื่นเต้นจนต้องบีบมือธรเบาๆ ธรค่อยๆแทรกลิ้นเข้าไปในปากของคีย์ คีย์เผยอปากตอบรับตามธรรมชาติ ก่อนที่จะบีบมือธรแน่นกว่าเดิม

คีย์ใช้มือขวาดันไหล่ธรไว้เบาๆ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ธรรุกเขาลดน้อยลงเลย ธรค่อยใช้มือซ้ายล้วงเข้าไปในเสื้อ ก่อนที่จะลูบไปที่หน้าท้องที่แบนราบแต่มีกล้ามนิดๆของคีย์ คีย์ตื่นเต้นระคนกับความรู้สึกแปลกๆที่โดนคนอื่นมาสัมผัสร่างกาย

ธรค่อยๆลูบไล้ตั้งแต่หน้าท้องสัมผัสผิวเนียนนุ่มของคีย์อย่างช้าๆ ก่อนที่จะเลื่อนมือมาที่หน้าอกคีย์สะดุ้งตัวเล็กน้อย มือทั้งสองข้างบีบเกร็งแน่น ธรค่อยๆเลื่อนปากออกจากปากนุ่มๆของคีย์ เขาค่อยๆเลื่อนหน้าสูดดมกลิ่นกายของคนที่เขารัก ก่อนที่จะฝังจมูกลงไปที่ซอกคอของคีย์เบาๆ


อืมมมมมม


คีย์ครางเสียงต่ำๆออกมาจากลำคอเมือโดนธรสัมผัสเข้าที่ซอกคอ ธรค่อยเลิกเสื้อคีย์ขึ้นก่อนที่ธรจะค่อยเลื่อนหน้าผ่านเสื้อลงมาที่หน้าอกแกร่งสีขาวตามผิวของคีย์ มีแต้มสีชมพูอ่อนจากหัวนมที่เห็นแล้วทำให้ธรระงับอารมณ์ไม่ได้ทีเดียว

ธรเลื่อนหน้าลงมาที่หน้าอกของคีย์ คีย์ใช้มือมาจับหน้าธรไว้เพราะอาย แต่ธรกลับใช้มือทั้งสองข้างจับมือคีย์ออกจากหน้าตัวเอง ธรกดมือคีย์ลงกับพื้นก่อนที่จะก้มหน้าลงไปที่หน้าอกอีกครั้ง

ธรค่อยจูบลงไปบริเวณหน้าอกรอบๆหัวนมสีชมพูนั่น คีย์เพิ่งเคยโดนสัมผัสจากริมฝีปากคนอื่นครั้งแรก ถึงกลับบิดตัวเพื่อให้หลุดพ้นจากความรู้สึกที่ธรมอบให้ แต่มีหรือที่ธรจะยอมพลาดโอกาสนี้ เขายึดมือคีย์ไว้กับพื้นไม่ยอมให้คีย์ขยับไปไหนได้

คีย์พยายามที่จะขยับตัวหนี แต่เขาโดนธรล็อคไว้หมดแล้วตอนนี้  


อืมมม  อ่าสสสสสส์


คีย์ครางออกมาเบาๆตลอดเวลาที่ธรใช่ปากสัมผัสหน้าอกเขา ยิ่งตอนที่ธรใช้ลิ้นสัมผัสกับหัวนมเขานั้น เขาถึงกับต้องแอ่นอกระบายความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ธรค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาที่หน้าท้องที่ปรากฏกล้ามเล็กน้อยของคีย์ คีย์เกร็งกัดฟันแน่นเขาสับสนในอารมณ์ไปหมดตอนนี้ เพราะเขายังไม่เคยมีอะไรกับใครถึงขั้นนี้มาก่อน แต่เขาก็ขัดขืนธรไม่ไหวแล้ว มือไม้มันเหมือนไม่มีแรงไปหมด


“ปู ปะ ปู่ พอเถอะ  ครับบ” คีย์บอกให้ธรหยุดที่ทำกับเขา


แต่ที่คีย์พูดดูเหมือนไม่ได้เข้าหูธรสักคำเดียว เพราะเขาไม่ได้หยุดตามที่คีย์บอก


“อ่าสส์ ปู่ คระ  ครับบบ พอออเถอะนะ เค้ายัง ยัง ไม่พร้อมนะครับบบ”


ธรหยุดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาเงยหน้ามองหน้าคีย์ที่หน้าแดงไปหมดแล้วตอนนี้


“ไม่เป็นไรน้า ถ้าลุงไม่พร้อมพี่ก็ไม่ทำอะไรก็ได้” ธรพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ธรพลิกตัวไปนอนข้างๆคีย์

“ลุงไม่ว่าพี่นะครับที่ทำแบบนี้ พี่ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ” ธรทำสายตาอ้อนวอนคีย์ให้ยกโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“อืมเค้าไม่ได้ว่าไรนะ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่เค้าจะบอกแล้วกัน” คีย์พูดแล้วยิ้มให้เพื่อบอกว่าไม่ได้โกรธจริงๆ

“แต่ไหนปู่ว่าจะเข้าห้องน้ำไง” คีย์ทักขึ้นหาเรื่องอื่นคุยแก้เขิน

“เออ ใช่พี่ลืมไปเลยช่วยพยุงพี่หน่อยนะคร้าบบ” ธรอ้อนคีย์บ้าง

คีย์ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าก่อนที่จะยื่นมือให้ธร ธรจับมือคีย์เพื่อให้คีย์ช่วยดึงตัวลุกขึ้นมา คีย์พยุงพาธรไปส่งหน้าห้องน้ำ เขายืนรอหน้าห้องน้ำก่อนที่จะพาธรกลับมานอนบนที่นอน

ธรลองขยับขาเองบ่อยๆจนเขาคิดว่าขาเขามีแรงพอแล้ว จึงจะลองเดินอีกที

“เดี๋ยวพี่ขอเดินอีกทีนะน่าจะเดินคล่องแล้วทีนี้” คีย์รีบลุกมายืนใกล้ๆ

“แบบเมื่อกี้ไม่เอานะ” คีย์พูดดักธรไว้ก่อนทีนี้ ธรก็ได้แต่ยิ้มตอบ


แต่คราวนี้เขาเดินได้คล่องเหมือนเดิมแล้ว คงเพราะเมื่อกี้เขาไม่ทันตั้งตัว



ธรนอนมองคีย์ตอนหลับตลอดคงเพราะคีย์เพลียถึงได้หลับสนิทขนาดนี้

เขานอนมองหน้าคีย์ด้วยความสุขใจก่อนที่เขาจะหลับไป



ตอนเช้าหมอมาดูอาการก็บอกให้กลับบ้านได้

ธรโทรตามแดงให้มารับที่โรงพยาบาล

ธรขับรถพาคีย์ไปส่งที่บ้านเพราะเขาจะไปคุยกับสุเมธด้วย เขาเข้าไปส่งคีย์ในบ้านก่อนที่จะเจอสุเมธยืนรออยู่ สุเมธชวนธร
เข้าไปคุยในห้องทำงานส่วนตัวพักใหญ่ๆ

ทำเอาคีย์ร้อนใจว่าพ่อเขาว่าอะไรธรอีกหรือเปล่าหรือจะห้ามเขาสองคนอีก คีย์เดินวนไปมารออยู่หน้าห้องทำงานของสุเมธ
จนประตูห้องเปิดออกมาสุเมธเดินออกมากับธร คีย์เดินเข้าไปถามทันที

“คุยอะไรกันหรอครับเข้าไปนานจัง” คีย์ถามธรที่เดินนำออกมา

“ไม่มีอะไรหรอก คุยข้อตกลงที่จะให้เราคบกันนะครับ” ธรยิ้ม

“ยังไงอะครับ แล้วพ่อว่ายังไง” คีย์สงสัยอยากรู้ข้อตกลงนั้น

“ก็ไม่มีอะไรมาก ลุงต้องช่วยด้วยนะ” ธรยังยิ้มให้อยู่

“ยังไงละครับไม่บอกผมสักที” คีย์อยากรู้ข้อตกลงมาก

“คือถ้าคีย์เรียนได้น้อยกว่า3.00 คุณสุเมธจะส่งคีย์กลับไปเดนมาร์กน่ะครับ” ธรยิ้ม

“แต่ลุงของพี่เก่งอยู่แล้วเนอะ” ธรลูบหัวคีย์เบาๆ คีย์ยิ้มออกมาได้แล้วตอนนี้

ธรขอตัวกลับบ้านเพราะอยากรู้เรื่องงานที่ไร่ด้วย แต่เขาขอสุเมธว่าพรุ่งนี้จะไปส่งธรที่กรุงเทพฯเอง สุเมธก็ไม่ได้ว่าอะไร



ธรกลับมาที่บ้านไร่ทุกคนรอต้อนรับเขา โดยเฉพาะป้าน้อยร้องไห้ออกมาทันทีที่เห็นเขาลงรถมาจนเขาต้องเข้าไปปลอบใจ ก่อนที่จะให้แดงกับนพเอาเอกสารกับรายงานช่วงที่เขาไม่ได้สติมาให้ดู

แดงกับนพจัดการงานในไร่ได้ค่อนข้างเรียบร้อยมาก ทำให้ธรไม่ต้องวุ่นวายกับงานในไร่มากนัก มีแค่เซ็นต์เอกสารนิดหน่อย


ตอนเช้าเขาไปรับคีย์ที่บ้านของเขาเพื่อจะพาไปส่งที่กรุงเทพฯ ธรมาส่งคีย์ที่บ้านป้าก่อนที่จะกลับไปบ้านของตัวเอง



เช้าอีกวัน


“ลุงครับอยู่ตรงไหนครับ พี่มารับไปกินข้าวกันก่อนพี่กลับบ้านไร่นะคร้าบบ” ธรอ้อนคีย์

“คร้าบบ ปู่มาที่โต๊ะเดิมเลยนะ จำได้ใช่เปล่าครับ”

“จำได้ครับงั้นเดี๋ยวพี่ไปหาที่โต๊ะนะ รอแปบนะครับ”



ธรจอดรถแล้วรีบเดินไปหาคีย์ที่โต๊ะ ระหว่างที่เขากำลังจะเดินเข้าไปหาคีย์ที่นั่งรออยู่ ก็มีคนนึงเดินชนไหล่เขาผ่านไป ก่อนที่คนนั้นจะหันมามองเขา แล้วยิ้มให้อย่างแปลกเขาจำได้ว่าเพื่อนคีย์นี่นา ทำแบบนี้ทำไมนะ

แล้วคนนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะที่คีย์นั่งก่อนดึงมือคีย์มากุมไว้ แล้วหันมามองหน้าธรแปลกๆ แล้วคุยอะไรกับคีย์ก็ไม่รู้ ธรเดินเข้าไปทักคีย์

“ไงลุงรอพี่นานเปล่า ไปกินข้าวกันเถอะ” ธรชวนคีย์ทันทีที่เดินถึงโต๊ะ

“ไปครับปู่” คีย์ดึงมือออกพร้อมกับเก็บของแล้วลุกขึ้น

“ป่ะครับแต่วันนี้ปู่อยากกินอะไรอะ เค้าตามใจปู่” คีย์ยังเอาใจธรตั้งแต่หายป่วยออกมา

แล้วทั้งสองคนก็เดินออกมา



“เดี๋ยวก่อนคีย์ เราไปด้วยคนสิตอนบ่ายไม่มีเรียนแล้ว” เด็กคนนั้นพูดขึ้นมา ธรทำหน้างงเพราะเราเคยรู้จักกันหรือไง

คีย์เห็นผมทำหน้างง “ก็พงษ์ไงคร้าบปู่ ปู่จำไม่ได้หรอที่เจอกันที่สยามตอนนั้นไง” คีย์เตือนความทรงจำของธร

“อ๋อๆๆ ครับไปกินด้วยกันก็ได้คนเยอะๆสนุกดี” ธรได้แต่เก็บข้อสงสัยไว้แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ธรสังเกตเห็นท่าทางเพื่อนของคีย์ดูแปลกๆเมื่ออยู่ใกล้ใกล้คีย์ จนผมไปส่งคีย์เรียนต่อที่มหา’ลัย พงษ์หันมามองหน้าธรก่อนยิ้มแปลกให้อีกหน ก่อนที่จะเดินตามคีย์ไป






..................TBC...................

[the_pupae]

เจ้าพงษ์มันอยากลองของอ้ะป่าว55555

[Little Devil]

งานเข้า
+1

[Nabee]

สงสัยว่านายพงษ์จะอยากเจอดีนะเนี่ย

ไม่รู้ซะแล้วว่าน้องคีย์นะของใคร...ทำตัวแบบนี้ต้องให้พี่ธรจัดการซะให้เข็ด...ชิส์ ๆๆๆ

แต่ตอนเปิดตอนมาเนี่ยสิ...อ๊ากกกกกกกกกกก...ไอ่เราก็นึกว่าน้องคีย์จะเสร็จ(?)พี่ธรแล้วซะอีก

แหม๋...แรก ๆ แอบเคลิ้มตามนะน้องคีย์...นี่ดีนะยังดึงสติกลับมาได้ ไม่ง้านล่ะก็...หึหึหึ - -+

รออ่านตอนต่อไปนะฮะ...อยากรู้ว่านายพงษ์มันมีแผนอะไร...อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานนะย่ะ

ไม่ง้านจะโดนมิใช่น้อย...งุงิงุงิ~*

[JJHJJH]

มีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเริ่มอาละวาดละ

[PEENAT1972]

ขยันให้คิดจริงๆ

[roseen]

 

[Laxxeez]

พงษ์ทำตัวนิสัยไม่ดี หน้าไหว้หลังหลอกนะ

[Annetemis]

พงษ์เสียมารยาทจริง ๆ ชนไหล่พี่ธรแล้วไม่รู้จักขอโทษ จงใจใช่มั๊ยเนี่ย อย่ามาคิดวัดรอยเท้านะ มันคนละเบอร์กัน เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับพี่ธร

[Loidelohm]

                        

[nataxiah]

 

จะรีบๆเขียนตอนต่อไปนะคร้าบ

อ่านเรื่องอื่นของผมไปพลางๆก็ได้คร้าบบ

 

ปู่คงมีกำลังใจต่อสู้ปัญหาอีกเยอะแน่ๆ

คนให้กำลังใจเยอะเลย ขอบคุณแทนปู่นะคร้าบ

[kk_oi1983]

พงษ์ท่าทางจะมาจีบปู่แทนซะล่ะมั้ง...

[p_phai]

พงษ์ เนี่ย น่าสงสัยนะ

[nataxiah]

ว่างขอมาคุยด้วยรายคนเลยนะคร้าบบ

the_pupae--- ของคุณครับที่ติดตาม

Little Davil--- ขอบคุณเช่นกันที่ตามให้กำลังใจเสมอมาคร้บ

Nabee--- แฟนคลับคีย์ตัวยงคนนึงเลยนะครับ จะไปบอกตัวจริงให้นะครับ

JJHJJH--- ผมก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน

PEENAT1972--- ป้าอย่าคิดมากนะครับ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองจะแตกได้อิอิ(ล้อเล่นคร้าบบ)

roseen--- ถอนใจเพราะอะไรคร้าบบ เพราะตอนในโรงบาลหรือเพราะพงษ์

Laxxeez--- ขอบคุณที่จัดการพงษ์ให้นะครับ รอดต่อไปว่าปู่ทำไงนะครับ

Annetemis--- ใช่ๆๆ เล่นกับใครไม่เล่นจริงๆแหละครับ มาเล่นกับธรได้โดนคืนเยอะแน่ๆ

Loidelohm--- ตอลงมาอารมณ์ไหนคร้าบบ

kk_oi1983--- แฟนคลับตัวยงอีกคนขอบคุณครับ

p_phai--- ไม่ต้องน่าแล้วครับ สงสัยได้เลย

ปล. ชอบคุณทุกท่านที่อ่านแต่ไม่ได้เม้นด้วยนะครับ

[anajulia]

กรี๊ดๆ อิตาธรนี่ลวนลามน้องได้ยังไง น้องเค้ายังไม่พร้อมเลยนะ หงิงๆ
ส่วนพงษ์.....เอ่อ น้องคะ ระวังหลังของหนู เดี๋ยวจะเสร็จคุณธรแก ข้อหามายุ่งกับลุงของปู่ กร้ากกกกส์

(เออ....รึส่งไปบรรณาการคุณปลัดดี?)

[j4c9y]

พงศ์ คนเค้าผ่านร้อนผ่านหนาวกันมาแล้วนะ

หาใครไม่ได้มาๆๆๆๆ   กร๊ากๆๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[DexTunG]

 

[kboom]

เด๋วมันก็โดนของ

ฮ่ะ ๆ ๆ ๆๆ

[nataxiah]

มาคุยด้วยคร้าบบ

anajulia ---- แหมเห็นปู่เป็นคนยังไงคร้าบ

 j4c9y ---- อาร์ม จะแอบฟ้องกาลนะ อิอิ

ken_krub ----  ขอบคุณนะคร้าบบสำหรับกำลังใจที่ให้เสมอมา

DE SaiKuNee ----  เต้นด้วยคนคร้าบบ

kboom ---- เป็นคนเล่นของ3เลยดีเปล่าคร้าบบ

[cavalli]

fight


ไปเรย น่ะ

[wisa]

 

[nataxiah]

 

มาเต้นดันกระทู้ไว้ก่อน เย็นนี้จะลงตอนใหม่นะคร้าบบ

[nataxiah]

มาลงตามสัญญาแล้วนะคร้าบบ


............................

ตอนที่20  เหนือเมฆ

ธรได้แต่ความข้องใจในท่าทางของพงษ์ไว้ไม่ได้บอกคีย์ เขาได้แต่เก็บความสงสัยนี้ไว้ ท่าทางเขาคงต้องมาหาคีย์บ่อยๆซะแล้วช่วงนี้

ธรกลับมาทำงานที่บ้านไร่ตามปกติ แต่เขาหมั่นโทรหาคีย์บ่อยๆ แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเขาอาจจะระแวงเกินไปเองก็ได้

ตอนเที่ยงธรโทรหาคีย์หลังจากที่ผ่านไปหลายวัน

“ลุงกินข้าวหรือยังครับ” ธรถามทันทีที่คีย์รับสาย

“กำลังกินอยู่เลยเนี่ย”

“อย่าลืมกินผักด้วยนะครับ”

“รู้แล้วคร้าบบบ แต่ว่าลุงโทรมามีอะไรครับ” คีย์ถามเหตุผลที่ธรโทรมา

“ลุงเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะรับไปดูหนังนะ พอดีมีหนังที่อยากดู” ธรชวนคีย์ไปเที่ยวตามปกติ

“อืมไปสิ แต่ปู่จะดูเรื่องอะไรอะ”

“เรื่อง the letter ลุงอยากดูไหมครับ”

“เค้าก็อยากดูเรื่องนี้เหมือนกันเลย แต่ต้องไปตอนเย็นนะพรุ่งนี้เค้ามีเรียนจนถึงเย็นเลย” คีย์บอกเวลาที่ตัวเองจะสามารถไปได้

“ครับ งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับที่มหา’ลัยนะครับ” ธรบอกแล้วก็วางสายไป

คีย์วางสายแล้วหันกลับมากินข้าวต่อ

“ใครโทรมา คนนั้นหรอ” พงษ์ถามทันทีที่คีย์วางสาย

“อืม โทรมาชวนไปดูหนังพรุ่งนี้” คีย์บอกไปกินข้าวไป

“แล้วไปดูที่ไหนกัน” พงษ์ซักต่อ

“ก็ไปดูที่xxx นะ ปกติก็ไปที่นั่นกันอยู่แล้ว” คีย์บอกแบบไม่ได้สนใจอะไร



วันนี้คีย์มาเรียนแบบอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆ เขาอยากให้ถึงตอนเย็นตอนที่ธรมารับเขาไปเที่ยวสักที

“วันนี้ดูมีความสุขจังนะ” พงษ์แซวคีย์เมื่อเลิกเรียนวิชาสุดท้าย

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่” คีย์บอกแก้เขิน นี่เขาแสดงออกจนเพื่อนเขาสังเกตได้เลยหรือนี่

“งั้นเราไปก่อนนะ ปู่คงมารอแล้วละ” คีย์บอกพร้อมกับเดินแยกออกมา เพื่อไปหาธร



คีย์กับธรมาถึงห้างที่เขามากันประจำ ทั้งสองคนไปจองตั๋วหนังก่อนแล้วคิดว่าจะไปหาอะไรกินด้วยกัน

หลังจากที่จองตัวหนังเสร็จทั้งสองก็มากินข้าวกันที่ฟูจิ ธรกับคีย์เดินคุยกันไปตลอดทางที่จะไปร้านฟูจิ


ปึก


มีคนเดินมาชนธรจากข้างหลัง ธรหันไปมองพร้อมกับคีย์ เป็นพงษ์นั่นเองที่เดินมาชนเขา

“อ่าว พี่นะเอง ว่าไงคีย์” พงษ์ทักทายทันทีที่ทั้งสองคนหันมามอง

“มาไงพงษ์ มาซื้ออะไรหรอ” คีย์ทักทันทีที่รู้ว่าเป็นพงษ์

“เปล่าๆๆ เรามาดูหนังอะ ว่าจะหาอะไรกินก่อน” พงษ์คุยกับคีย์ไม่สนใจธรที่ยืนมองเขาอยู่

“อืมเราก็กำลังจะไปหาอะไรกินเหมือนกัน”

“จริงหรอ งั้นเราไปด้วยคนสิ” พงษ์ขอไปด้วยทันที

“อ่าว มาคนเดียวหรือไง” คีย์ถามด้วยความสงสัย ธรได้แต่ยืนสังเกตท่าทางของพงษ์

“อืมที่แรกชวนเพื่อนเก่าไว้ แต่มันไม่มากันแล้ว เลยไหนๆก็มาแล้วดูๆมันไปเลยดีกว่า” พงษ์ทำหน้าซึมลงไปเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปกินข้าวกับเราก็ได้” คีย์บอกพงษ์ยิ้มขึ้นมาทันที ธรได้แต่สงสัยแต่ยังไม่ได้บอกอะไรคีย์

ธรเลยต้องไปกินข้าวกับคีย์โดยมีพงษ์ตามมาด้วย มาถึงร้านตอนนั่งที่โต๊ะ คีย์เข้าไปนั่งก่อนธรกำลังจะนั่งข้างๆคีย์ พงษ์กลับแทรกตัวนั่งแทนเขาทันที แล้วหันมามองหน้าเขาก่อนยิ้มที่มุมปากให้เล็กน้อย ธรเลยต้องไปนั่งตรงข้ามกับคีย์แทน

ระหว่างกินข้าวพงษ์จะคอยขัดคอเรื่องที่เขาคุยกับคีย์ตลอดเวลา จนธรรู้สึกอึดอัดกับการกระทำของพงษ์ แต่ดูเหมือนคีย์จะไม่ได้สนใจอะไรเลย เขาเลยไม่อยากทำให้คีย์ทะเลาะกับเพื่อนตอนนี้ เขาทนจนกระทั่งใกล้เวลาดูหนัง

“ลุงเก็บเงินแล้วไปกันเถอะ จะได้เวลาหนังฉายแล้ว” ธรตัดบทตอนที่พงษ์กำลังชวนคีย์คุยเรื่องเรียน

คีย์ดูนาฬิกาข้อมือ

“ครับ เดี๋ยวไม่ทันดูหนัง” คีย์เห็นด้วย ธรเรียกพนักงานเก็บเงินทันที

“อ่าว ดูรอบนี้เหมือนกันเลย แต่ว่าคีย์ดูเรื่องอะไรหรอ” พงษ์ถาม

“เราดูเรื่อง the letter แล้วนายดูเรื่องอะไร”

“เรื่องเดียวกันเลย สงสัยโรงเดียวกันแน่ๆ” พงษ์หยิบตั๋วขึ้นมาให้คีย์ดู ธรมองจากไกลๆ

“อืมโรงเดียวกันจริงๆด้วย เอ๊ะ ที่นั่งติดกันด้วยนี่ ปู่ขอดูตั๋วหน่อยสิครับ” คีย์ยื่นมือไปขอตั๋วหนังที่ธรเก็บไว้

ธรคิดในใจว่านี่ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วแน่ๆ พงษ์นี่ต้องมีลับลมคมในอะไรบางอย่างซะแล้ว เขาหยิบตั๋วในกระเป๋าเสื้อให้คีย์

“จริงๆด้วยที่นั่งติดกันเลย” คีย์ทำหน้าแปลกใจ ซึ่งต่างจากธรที่หน้าเคร่งเครียดขึ้นมานิดหน่อย

“อืมนั่นสิ บังเอิญจริงๆ” พงษ์แอบสงสายตายิ้มๆมาให้ธร

หลังจ่ายเงินเสร็จก็ไปที่โรงหนังกันทันทีโดยมีพงษ์ตามมาด้วย พงษ์พยายามเดินแทรกกลางระหว่างธรและคีย์ตลอดเวลาที่เห็นทั้งสองคนเดินคู่กัน

จนเข้ามาในโรงหนังธรให้คีย์เลือกที่นั่งก่อน คีย์เลือกที่นั่งพงษ์ก็นั่งลงข้างๆ ธรเลยบอกคีย์ว่าเขาไม่ถนัดขอนั่งตรงคีย์แทนให้คีย์ขยับไปนั่งอีกที แล้วเขานั่งลงข้างพงษ์แทน เขาหันไปยิ้มให้พงษ์เพื่อบอกว่าเขารู้ทันในสิ่งที่พงษ์คิดอยู่

ธรนั่งจับมือคีย์ตลอดเวลาที่ดูหนัง เขาสังเกตว่าพงษ์มองมาที่เขาสองคนตลอดเวลา เขาทำเป็นไม่สนใจจนหนังจบเขาเดินจูงมือคีย์ออกมาจากโรง พงษ์ที่เดินตามมาก็เดินเข้ามาแทรกเขาทันที

“แบบนี้มันต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้วมั้ง” ธรคิดในใจ

ตอนที่เดินไประหว่างที่พงษ์กำลังเผลอชวนคีย์คุยอยู่ ธรเดินเข้าไปข้างๆแล้วทำเป็นคุยร่วมด้วย เขาเดินชิดเข้าไปจนไหล่ชนกับพงษ์หันมามองหน้าเขา เขาแอบตวัดขาข้างหนึ่งไปเตะเข้าที่ข้อพับของพงษ์ พงษ์ทรุดตัวไปนั่งกับพื้นทันที

“อ่าว น้องเป็นอะไรไปครับ สงสัยจะนั่งดูหนังนานขาเลยอ่อนนะนี่” ธรแกล้งถามทันทีที่พงษ์ทรุดตัวลงไป

พงษ์กำลังจะพูดอะไรตอบโต้ ธรก็พูดก่อนทันที

“เดี๋ยวพี่พาไปนั่งตรงนั้นเอง ไปซื้อน้ำให้หน่อยสิครับ” ธรบอกคีย์พร้อมกับไปพยุงตัวพงษ์ไปนั่งที่นั่งแถวนั้น คีย์ก็ไปซื้อน้ำ

“อย่านึกนะว่าพี่ไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่” ธรพูดกับพงษ์ขณะที่แกล้งพยุงตัวพงษ์ไปนั่ง

พงษ์หันมามองหน้าทันทีที่ได้ยิน

“พี่รู้อะไรของพี่ พี่อย่ามาพูดอะไรมั่วๆดีกว่า” พงษ์รีบบอกว่าธรคิดผิด

“ก็แล้วแต่เรา งั้นให้พี่บอกคีย์ไหมว่าน้องคิดอะไรอยู่ ดูสิว่าคีย์จะทำยังไง” ธรใช้เสียงจริงจัง

“พี่อย่าบอกนะครับ ผมยอมรับก็ได้ว่าผมชอบคีย์ แต่พี่อย่าบอกนะครับ” พงษ์ทำหน้าตื่นเมื่อรู้ว่าธรจับได้จริงๆ

“ถ้าไม่อยากให้พี่บอกน้องก็อย่าทำแบบนี้อีก คราวหน้าพี่ไม่เตือนแบบนี้แล้วนะ”

ธรพูดเสร็จก็เดินออกมาทันที เขาเดินมาเจอคีย์ที่ซื้อน้ำกลับมาพอดี

“ลุงกลับกันเถอะ ดึกมากแล้ว” ธรชวนคีย์กลับทันที

“อ่าวแล้วพงษ์ล่ะ” คีย์ทำหน้าสงสัยว่าพงษ์ไปไหนแล้ว

“อ๋อ เพื่อนลุงเขากลับไปแล้วพอดีเจอเพื่อน เลยขอตัวกลับไปกับเพื่อนเลย” ธรโกหกออกไป

“ก็ดีแหละ งั้นเราไปกินไอศกรีมกันก่อนกลับนะ เมื่อกี้ก็ไม่ได้กินข้าวกันสองคน” คีย์ชวนธร

“ก็ได้ครับ”

ทั้งสองคนมานั่งกินไอศกรีมกัน ธรทำหน้าครุ่นคิดตลอดเวลา จนคีย์สังเกตได้

“ปู่คิดอะไรอยู่ไม่เห็นยิ้มเลย” คีย์ถามธรที่ทำหน้านิ่วอยู่

“อืม พี่กำลังคิดว่า นานๆพี่มาเจอลุงที ถ้ามีคนมาจีบลุงลุงจะทิ้งพี่ไปหรือเปล่านะสิ” ธรบอกสีหน้ายังครุ่นคิดอยู่

“ทำไมปู่คิดแบบนั้นละ ปู่ไม่เชื่อใจเค้าหรือไง” คีย์ทำหน้าจริงจังบ้างทีนี้

“ไม่ใช่แบบนั้น พี่เชื่อใจลุงแต่พี่ไม่เชื่อใจคนอื่นนะสิ”

“ยังไงที่ว่าไม่เชื่อใจคนอื่น” คีย์งงกับคำพูดของธร

“ก็ลุงไม่เคยสนใจไงว่าใครชอบลุง จนคนนั้นเขาอาจคิดว่าลุงชอบเขาก็ได้นะ แล้วอีกอย่างถ้าเขาแอบทำอะไรลุงๆจะทำไง”

“ปู่คิดมากน่าเค้าดูแลตัวเองได้ แล้วเค้าก็ไม่คิดจะไปชอบใครด้วย” คีย์ยืนยันคำเดิม

คีย์ตักไอศกรีมของเขายื่นให้ธร

“อะ กินช๊อคโกเลตหน่อย จะได้อารมณ์ดีขึ้น”

ธรกินไอศกรีมที่คีย์ป้อนมาให้

“อารมณ์ดีขึ้นยังคร้าบบบ ปู่อย่าคิดมากนะ ยิ้มหน่อยสิคร้าบบ” คีย์ยิ้มกว้างให้ธร

ธรเห็นก็อดยิ้มตามไม่ได้ เขาเลยยิ้มออกมา

“เห็นม่ะปู่ยิ้มแล้วน่ารักจะตาย” คีย์รีบหยุดพูดทันทีเมื่อเขาพูดถึงตอนนี้ หน้าแดงขึ้นมาทันที

“เมื่อกี้ลุงชมพี่ว่าอะไรนะ พี่ได้ยินไม่ชัด” ธรแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เพื่ออยากให้คีย์พูดอีกครั้ง

“ไม่เอาแล้ว ปู่ไม่ได้ยินก็เรื่องของปู่สิ กินไอติมดีกว่าละลายหมดแล้ว” คีย์หาเรื่องเฉไฉก้มหน้ากินไอศกรีมต่อ

“ลุงครับ เมื่อกี้พูดว่าอะไร พูดอีกที่นะนะนะ” ธรจับมือคีย์เขย่าเบาๆ

“ไม่เอาแล้วจะรีบกินรีบกลับบ้าน” คีย์ยังอายไม่ยอมสบตาธรก้มหน้ากินต่อไป

“555 เวลาลุงเขินนี่ยิ่งน่ารักเนอะ” ธรชมคีย์บ้าง คำชมของธรยิ่งทำให้คีย์หน้าแดงขึ้นไปอีกตอนนี้

หลังจากกินไอศกรีมกันเสร็จธรก็พาคีย์มาส่งบ้าน เขาขับรถกลับบ้านไร่ทันที

ช่วงนี้ธรงานยุ่งมากทั้งสัมมนาทั้งสาธิตโครงการที่เขาทำให้กับชาวบ้าน จนเขาไม่มีเวลาจะไปหาคีย์เลยแต่เขาก็ยังโทรหาตลอดเวลา

เสียงเพลงรอสาย คนไม่มีแฟนทำแทนไม่ได้ ของ ต่าย อรทัย จากเครื่องธรดังขึ้น

“อืม ลุงว่าไงครับ” ธรทักปลายสายทันทีเพราะเขารู้ว่าใครโทรมา

“ปู่วันนี้เค้าไปงานวันเกิดพงษ์นะครับ มันมาชวน” คีย์บอกธุระที่โทรมาหา

“อืมแล้วจัดที่ไหนไปกันกี่คนครับ” ธรถามรายละเอียด

“จัดที่บ้านมันนะแหละ มีเพื่อนในกลุ่มไปอีก ห้าหกคน”

“ครับ แต่ก็ระวังตัวบ้างนะครับ” ธรบอกด้วยความเป็นห่วง

“ระวังเรื่องอะไรหรอครับ” คีย์สงสัย

“เปล่าๆๆไม่มีอะไร แค่อยากให้ระวังตัวเท่านั้นเอง อย่าดื่มมากจนเมานะ” ธรยังกำชับเพิ่มไปอีก

“คร้าบบบ ผมจะเชื่อฟังที่บอกคร้าบบบ” คีย์ลากเสียงยาวๆ กวนธรเล่น

“เดี๋ยวเถอะลุง คนเขาเป็นห่วงนะครับ” ธรทำเสียงดุผ่านไปตามสาย

“ครับๆๆ ไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวถึงบ้านพงษ์ผมโทรบอกแล้วกันดีไหมครับ”

“ครับ พี่จะรอนะครับ” ธรเบาใจขึ้นมาหน่อยเมื่อคีย์บอกจะโทรรายงานเขา

แต่ถึงยังไงธรก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เพราะเขายังติดใจกับท่าทางของพงษ์ที่ทำกับเขาวันนั้น เขารีบทำงานให้เสร็จทันที

ธรขับรถออกจากบ้านไร่ตอนเย็นทันที เขาจะตามไปดูคีย์สักหน่อย เพราะคีย์โทรมาบอกเขาแล้วว่าถึงบ้านพงษ์ แล้วเขาก็ถามรายละเอียดแล้วว่าบ้านพงษ์อยู่ที่ไหน

ธรขับรถมาจอดแถวหน้าบ้านพงษ์แต่ไม่ได้เข้าไปข้างไง เขาโทรหาคีย์ทันทีที่มาถึง

“เป็นไงบางลุงสนุกไหมครับ”

“ก็เรื่อยๆอะครับ รอเพื่อนมากันอยู่ เค้ามากับไอ้พงษ์มันก่อน” คีย์เล่าให้ฟัง

“อืม ถ้าอีกครึ่งชั่วโมงเพื่อนไม่มาลุงกลับบ้านได้แล้วนะครับ” ธรยังทำเสียงตามปกติ แต่ในใจเขาคิดว่ามันมีอะไรผิดปกติแน่นอน

“ครับ เค้าก็ว่างั้นแหละถ้าไม่มีใครมาเค้าก็จะกลับเหมือนกัน”

“ครับ ถ้ายังไงโทรหาพี่อีกทีนะครับ”

“ครับผม ผมจะรีบรายงานตัวทันทีเลยครับที่กลับบ้าน” คีย์ยังล้อเล่นกับธรเหมือนเดิม

“เดี๋ยวเถอะ งั้นแค่นี้นะ ระวังตัวบ้างนะครับ” ธรย้ำให้ระวังตัวอีกครั้งก่อนวางสายไป

คีย์เองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่สงสัยว่าทำไมธรถึงห่วงเขาจังพักนี้ แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้งคงเพราะช่วงนี้ธรไม่ค่อยมีเวลามาหาเขา เลยทำให้ห่วงมากเป็นพิเศษ คีย์คิดกับตัวเอง

คีย์นั่งคุยกับพงษ์อยู่นานเพื่อนก็ยังไม่มีใครมาเพิ่มสักคน คีย์เลยคิดว่าน่าจะกลับบ้านอย่างที่ธรบอกไว้ดีกว่า เขาเลยขอตัวกลับบ้านทันที

“พงษ์ดึกแล้วไม่เห็นมีใครมาเลย” คีย์เริ่มคุยเพื่อหาทางขอตัวกลับบ้าน

“อืมนั่นสิ คงไม่มีใครมาแล้วมั้งเราว่า” พงษ์ทำเสียงแบบไม่ได้สนใจว่าจะมีใครมางานหรือเปล่า

“นี่ก็ดึกแล้วนะ งั้นเราขอตัวกลับแล้วกันในเมื่อไม่มีใครมา”

“อยู่เป็นเพื่อนเราก่อนไม่ได้หรอ วันนี้วันเกิดเรานะ” พงษ์อ้อนให้คีย์อย่ต่อ

“นี่เราก็อยู่มานานแล้วนะ ดึกแล้วด้วยอีกอย่างเดี๋ยวปู่คงโทรหาอะ” คีย์พูดพร้อมหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา

“อืม ท่าทางคีย์จะรักปู่ของคีย์มากเลยสินะ” พงษ์ถาม

คีย์ไม่ตอบได้แต่พยักหน้า พร้อมกับหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยที่พูดเรื่องนี้กับคนอื่น

“ท่าทางจะไม่มีท่างแทรกได้เลยมั้งแบบนี้” พงษ์พูดขึ้นมา

“หมายความว่าไงที่พูดแบบนั้น” คีย์สงสัยกับคำพูดที่ได้ยิน

“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก งั้นดื่มแก้วนี้ให้หมดก่อนได้ไหม เดี๋ยวเราไปส่งกลับบ้านเอง” พงษ์ยื่นแก้วน้ำแดงให้กับคีย์
คีย์ดื่มจนหมดแก้วในทีเดียว

“เรากลับเองก็ได้นะ ลำบากนายเปล่าๆ” คีย์ออกอาการเกรงใจ

“ไม่เป็นไร เราพานายมาเราก็ต้องไปส่งสิ” พงษ์ดึงมือคีย์ไปที่รถของเขาทันที ก่อนที่จะดันคีย์เข้านั่งไปในรถ
แล้วขับรถออกมา

ธรที่รออยู่ที่หน้าบ้านเห็นคีย์นั่งรถออกมา ก็ขับตามไปทันที เขาพยายามขับให้เว้นระยะห่างไว้เพื่อจะได้ไม่ผิดสังเกต

“หลับไปก่อนก็ได้นะ เราจำทางไปบ้านคีย์ได้ไม่ต้องห่วงหรอก” พงษ์บอกคีย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

คีย์แอบแปลกใจนิดๆว่าพงษ์รู้ได้ไงว่าเขาง่วง แต่คงเพราะพงษ์สังเกตจากท่าทางของเขาก็ได้ แต่เขาก็กำลังแปลกใจตัวเองที่ทำไมอยู่มันง่วงขึ้นมาแบบนี้นะ

“ไม่เป็นไรเผื่อหลง เราทนไหว” คีย์บอกทั้งๆที่ตาของเขาจะหลับแล้วตอนนี้

คีย์นั่งได้อีกแปบเดี๋ยวเขาก็หลับลงแบบไม่รู้ตัว

พงษ์ขับรถออกนอกเส้นทางกลับบ้านทันทีที่คีย์หลับไปแล้ว

ธรเห็นว่าผิดปกติเขาโทรหาคีย์ทันที

ตืดดดดด ตืดดดดดดด ตืดดดดด

ธรรออยู่นานคีย์ก็ไม่รับสาย มันผิดสังเกตซะแล้วเขารีบเร่งเครื่องตามทันที เพราะตอนนี้เขาขับอยู่ห่างๆ เขามองเห็นรถพงษ์เลี้ยวเข้าไปในซอย เขารีบหักรถเลี้ยวตามเข้าไปทันที

แสงไปสว่างวาบเข้าตาของธรทันทีที่เลี้ยวตามเข้ามา

เอี๊ยดดดดดดดด

โครมม!!!




..........TBC..........