หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[b27072010]

อยากรู้จังเลย

ว่าวางแผนเอาคืนพงษ์ยังไง

เอาให้หนักเลยนะ

คราวที่แล้วยังไม่สะใจเลย

ทำกับคีย์ได้

เอาให้อายไปเลย

[PEENAT1972]

รู้สึกจะวางแผนกันนานนะงวดนี้ 555

[kk_oi1983]

เอาแค่เลือดตกยางออกก็พอนะคร้าบ ...กลัวเรื่องจะจบเร็ว อิอิ

[hpsky]

พงษ์นี่ร้ายแฮะ
แผนการของธรคือไรไม่รู้ แต่ที่แน่ๆขอหนักๆไปเลยนะ



ให้แดงไปหาคุณรัก  เอ...รึว่าให้แดงไปหารัก คิคิ

[patee]

อยากให้แดงได้คู่จังเลย

รัก+แดง.. จิ้นเองจ้า

[PEENAT1972]

นัทจ๋า รอจนใจจะขาดรอน ๆ แล้วนะ มาสะทีสิคะ คนดี

[nataxiah]

พงษ์ นี่น่ากลัวอยู่นะเนี่ย

เดี๋ยวก็รู้คร้าบ ว่าใครน่ากลัวกว่ากัน

ไรเตอร์สู้ๆนะ

มาต่อไวไวหน่อย

อย่าให้รอนานล่ะ

เด๋วจะขาดใจ

ลุ้นว่าปู่จะจัดการกับไอ้พงษ์ยังไง

คุณรักนี้น่าสนใจนะ อิอิ

กำลังรีบเลยคร้าบบ รอหน่อยนะคร้าบบ รักจะมีบทตั้งแต่นี้ต่อไปครับ

อยากรู้จังว่าจะแก้เกมได้สะใจขนาดไหน

ปล.ไม่อยู่หลายวันคิดถึงพี่นัทนะคร้าบบบ

คิดถึงเหมือนกันคร้าบบ มัลดีฟสวยป่าวไหนรูปถ่ายกับของฝากอะครับ

อยากรู้จังเลย

ว่าวางแผนเอาคืนพงษ์ยังไง

เอาให้หนักเลยนะ

คราวที่แล้วยังไม่สะใจเลย

ทำกับคีย์ได้

เอาให้อายไปเลย

ถ้าครั้งนี้ไม่เลิก ก็ต้องยอมรับแล้วว่าพงษ์นี่หน้าหนาสุกยอดเลยอะครับ

รู้สึกจะวางแผนกันนานนะงวดนี้ 555

ป้าคร้าบบ ขอเวลาอีกนิดนึงนะคร้าบบ เดี่ยวไมสนุกน้า

เอาแค่เลือดตกยางออกก็พอนะคร้าบ ...กลัวเรื่องจะจบเร็ว อิอิ

555 กลัวปู่ติดคุกหรอคร้าบบบ

พงษ์นี่ร้ายแฮะ
แผนการของธรคือไรไม่รู้ แต่ที่แน่ๆขอหนักๆไปเลยนะ



ให้แดงไปหาคุณรัก  เอ...รึว่าให้แดงไปหารัก คิคิ

แผนการตอนหน้าก็รู้แล้วคร้าบบ ส่วนให้แดงไปหานั้นทั้งสองอย่างแหละครับ(แอบบอกนิดหน่อย)

อยากให้แดงได้คู่จังเลย

รัก+แดง.. จิ้นเองจ้า

อย่าจิ้นไกลนะคร้าบบ ตอนหน้าก็รู้แหละคร้าบ

นัทจ๋า รอจนใจจะขาดรอน ๆ แล้วนะ มาสะทีสิคะ คนดี

โอ๋ๆๆ ป้าคร้าบบ กำลังเร่งเขียนคร้าบ ทีแรกจะลงวันนี้แต่คงไม่ทัน เพราะตอนเย็นจะพาปู่ไปทานข้าววันเกิด

  คนอ่าน เม้น คร้าบบ

[NUTTYZERO]

โว้วว....ในที่สุดที่นั่งอ่านมา(เกือบ)ทั้งวันก็สำเร็จ อ่านตามมาจนทัน ฮ่าๆๆๆ (รู้สึกจะตั้งใจอ่านกว่าหนังสือสอบอีก)

เรื่องนี้เขียนได้ดีครับ ได้ทุกอารมณ์เลย แต่รู้สึกเรื่องนี้จะรักหลายเศร้านะครับ หรือว่าจะชุลมุนวุ่นรักกันดีหว่า

แต่ก็ชอบครับ ยิ่งตอนหลังๆแล้ว จะหวานไม่เกรงใจผึ้ง (หวานกันได้อีก) ตอนนี้ก็ต้องรอติดตามตอนต่อไป(ออกแนวเริ่มติด)

ยังไงผมก็ขอสมัครเป็น FC ด้วยคนนะคับ ^^!

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคับ  จากผู้อ่านที่แสนดี"นัดคุงซ์"

[nataxiah]

โว้วว....ในที่สุดที่นั่งอ่านมา(เกือบ)ทั้งวันก็สำเร็จ อ่านตามมาจนทัน ฮ่าๆๆๆ (รู้สึกจะตั้งใจอ่านกว่าหนังสือสอบอีก)

เรื่องนี้เขียนได้ดีครับ ได้ทุกอารมณ์เลย แต่รู้สึกเรื่องนี้จะรักหลายเศร้านะครับ หรือว่าจะชุลมุนวุ่นรักกันดีหว่า

แต่ก็ชอบครับ ยิ่งตอนหลังๆแล้ว จะหวานไม่เกรงใจผึ้ง (หวานกันได้อีก) ตอนนี้ก็ต้องรอติดตามตอนต่อไป(ออกแนวเริ่มติด)

ยังไงผมก็ขอสมัครเป็น FC ด้วยคนนะคับ ^^!

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคับ  จากผู้อ่านที่แสนดี"นัดคุงซ์"

    ขอต้อนรับ FC คนใหม่ครับบ ดีใจนะครับที่ชอบ ช่วยติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะคร้าบบ

ปอลอลิง เราชื่อเดียวกันเลยอะครับ นัท เหมือนกันเลย

[nataxiah]

อันนี้เป็นข้างๆเรื่อง เรื่องระหว่างแดงกับรัก

ขอฝากคู่นี้ไว้อีกคนนะครับ

Beside1   First Seconded



แดงรับแผนที่พร้อมกับเบอร์โทรของรักมาจากธร
ระหว่างที่เขาเดินกลับห้องเขาก็ยังรู้สึกติดใจกับคนชื่อนี้อยู่ดี
ซึ่งเขาก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงได้เกิดสนใจกับชื่อนี้มากนัก
เขาเก็บแผนที่บ้านกับเบอร์โทรไว้ในกระเป๋าเงินอย่างดี


ตื่นเช้าขึ้นมาแดงขับรถออกจากบ้านไร่ไปตามที่ธรสั่ง
เขาขับรถมาตามหมู่บ้านที่ธรเขียนไว้ให้เขา
หมู่บ้านที่เขาเข้ามาเป็นบ้านหลังใหญ่ราคาหลายล้าน
นอกจากบ้านคุณนายแม่ของธรนี่ก็เป็นบ้านหลังใหญ่อีกหลังที่เขาเคยเข้ามา

กิ๊งก่อง

“มาหาใครค่ะ” สาวใช้ในชุดฟอร์มเดินเข้ามาถามเขาที่ยืนรออยู่ที่หน้าประตู
“มาหาคุณรักครับ”
“นัดไว้หรือเปล่าค่ะ”
“นัดไว้ครับ บอกว่าคุณธรเป็นคนให้มาพบแล้วกันครับ”
“ค่ะเดี๋ยวรอสักครู่นะค่ะ” สาวใช้รีบกลับเข้าไปในบ้าน
สักพักสาวใช้คนเดิมเดินกลับมาแล้วเปิดประตูให้เขา
“เชิญเข้ามารอข้างในก่อนเลยค่ะ คุณรักกำลังแต่งตัวอยู่ค่ะ”
แดงขับรถเข้ามาจอดรอในบ้าน ที่จอดรถบ้านของธรสามารถจอดรถได้ไม่ต่ำกว่า10คันแน่นอน แดงคำนวณจากสายตาเขา
เขาเดินตรงไปที่หน้าบ้านหลังใหญ่สีขาว ประตูทางเข้าบ้านเป็นไม้บานใหญ่แกะลายไว้สวยงาม
สาวใช้เปิดประตูแล้วเชิญให้เขาเข้าไปนั่งรอในห้องรับแขก
ห้องรับแขกที่นี่ก็โออ่า ชุดเฟอร์นิเจอร์เป็นโต๊ะไม้ประดับมุข มีเบาะที่หุ้มด้วยผ้าไหมสีฟ้าอ่อนวางอยู่
ของที่วางโชว์อยู่ในชั้นส่วนมากเป็นพวกของเก่า เครื่องลายคราม หรือชามเบญจรงค์
แดงคิดในใจว่าเพื่อนของธรคนนี้กับธรนี่ร่ำรวยไม่ต่างกันเลย เพราะที่บ้านคุณนายก็ตกแต่งคล้ายกันแบบนี้


เขานั่งรอสักพักก็มีคนเดินเข้ามาข้างในห้องที่เขานั่งอยู่
คนที่เดินเข้ามาใส่กางเกงยีนส์สีดำรักรูปกับเสื้อเชิตคอปกเข้ารูปสีขาวตั้งปกคอเสื้อขึ้น
คนรูปร่างสูงโปร่งหุ่นดีคนนั้นเดินเข้ามาหาเขาทันทีที่เห็นเขานั่งอยู่
“แดงเด็กบ้านธรใช่ไหมครับ” เสียงนุ่มๆทักเขาเมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“ครับ นายให้ผมมาหาคุณรักครับ” แดงลุกขึ้นยืนรักต้องสูงเกิน180แน่ๆ เพราะเขาต้องเงยหน้าเล็กน้อยเพื่อมองหน้ารัก
เมื่อแดงเงยหน้ามองหน้ารักที่ยืนตรงหน้าตรงๆเขาหยุดนิ่ง
รักเป็นคนผิวขาวหน้าเรียวได้รูปคิ้วเข้มตาเรียวเล็ก จมูกโด่งรับกับปากบางๆสีชมพูระเรื่อ
แดงเผลอจ้องหน้ารักอย่างลืมตัว
“มีอะไรหรือเปล่าครับ เงียบไปเชียว” รักทักขึ้นเมื่อเห็นแดงยืนขึ้นมาแล้วนิ่งเงียบ
“เออ... ไม่เป็นไรครับ ขอโทษครับ นี่จดหมายจากนายครับ” แดงรีบหยิบจดหมายในกระเป๋าเสื้อส่งให้อย่างร้อนรน
รักรับจดหมายจากมือแดงมาอ่าน


“อืมผมเข้าใจและ งั้นเดี๋ยวแดงไปรถผมเลยแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวรถผมให้เด็กที่บ้านขับกลับไปให้บ้านธรมันเอง”
แดงเดินตามรักมาที่จอดรถรักเลือกรถเบนซ์สปอร์ตสีขาว แดงยืนเก้ๆกังๆอยู่ข้างรถ
หมับ
แดงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือนุ่มมาจับที่ไหล่ของเขาทั้งสองข้าง
“ขึ้นรถสิ ไม่ต้องเกร็งผมกับธรเพื่อนรักกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก” รักเปิดรถแล้วค่อยดันแดงให้เข้าไปนั่งข้างใน
รักเดินกลับมานั่งที่คนขับ แดงที่นั่งข้างๆกลับใจเต้นแรง จิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นแบบนี้เมื่อเจอกับคนอื่น ปกติเขาไปออกงานกับธรเขาก็เจอผู้คนมากมายอยู่แล้ว
แล้ววันนี้เขาเป็นอะไรกันแน่ แล้วทำไมรักถึงทำให้เขาหวั่นไหวได้มากขนาดนี้

รักขับรถมาที่มหาลัยของคีย์
“เดี๋ยวผมหยิบของหลังรถแปบนะ แดงรอก่อน”
แดงลงจากรถยืนรออยู่ด้านข้าง รักเดินมาหาเขาพร้อมกับใส่เสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้ม
“ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทัน” รักดึงแขนแดงให้เดินตามเขาเข้าไปในตึกรักษาความปลอดภัยของมหา’ลัย
“สวัสดีครับ ที่นี่ไม่อนุญาตให้เข้านะครับ มีอะไรกรุณาติดต่อข้างนอกครับ”
รปภ.วัยกลางคนเดินเข้ามาขวางเมื่อรักกับแดงกำลังจะเดินเข้าไปด้านใน
“ช่วยแจ้งเข้าไปด้านในด้วย ว่าผมมาขอความร่วมมือ เมื่อวานมีคนมาแจ้งว่ารถเขาโดนเทสีใส่พร้อมกับขู่ฆ่าที่นี่ นี่นามบัตรผม” รักหยิบนามบัตรส่งให้ รปภ.คนนั้นรับไว้แล้วรีบเข้าไปรายงานข้างในทันที


“สวัสดีครับ ทางเรายินดีให้ความร่วมมือครับ เชิญทางนี้ก่อนดีกว่าครับ” ชายแต่งตัวภูมิฐานออกมารับหน้ารักกับแดง
เขาพาทั้งสองเดินไปที่ห้องบันทึกกล้องวงจรปิด
“แล้วทราบไหมครับ ว่าเหตุเกิดตอนกี่โมงครับ ทางเราจะได้หาเทปช่วงนั้นออกมาให้ครับ”
“ช่วงประมาณ 3-4โมงเย็น ที่ลานจอดรถ ชั้น 2A โซน 12 รบกวนช่วยเร่งหาหน่อยนะ ผมยังต้องไปที่อื่นต่อ”
“ครับเดี๋ยวทางผมจะรีบจัดการให้ครับ เชิญนั่งรอทางนี้ก่อนครับ” เขาให้ทั้งสองนั่งรอที่โซฟาหลังห้อง
แดงได้แต่แปลกใจว่าทำไมอยู่ดีๆทางนี้เขาถึงรีบออกมาต้อนรับและให้ความร่วมมือง่ายแบบนี้
คุณรักที่เขามาด้วยเป็นใครกันแน่นะ และคงไม่ใช่แค่ลูกเศรษฐีธรรมดาแน่นอน
เพราะดูจากการที่สามารถให้ระบบรักษาความปลอดภัยให้ความร่วมมือได้ขนาดนี้
แดงได้แต่นั่งมองหน้ารักอย่างสงสัยแต่ไม่กล้าถาม เพราะถึงยังไงรักก็เป็นเพื่อนเจ้านายเขา
เขาเลยไม่กล้าที่จะถามอะไรมากมาย แถมเขายังรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่รักใกล้ชิดเขามากๆเสียด้วย


“ได้แล้วครับ เทปช่วงเวลานั้น เปิดดูเลยไหมครับ”
“อืม เปิดให้ผมดูหน่อย” รักพูดแบบนิ่งๆ
“ครับ งั้นเชิญทางนี้เลยครับ”
เขาพารักกับแดงเข้ามาให้ห้องเล็กๆ ภายในห้องมีโทรทัศน์กับเครื่องฉายวีดีโอวางไว้ตรงมุมห้อง
รักกับแดงนั่งดูวีดีโอด้วยกัน ทั้งสองคนช่วยกันสังเกตว่าใครมาทำอะไรกับรถของธร
เขาต้องการหาหลักฐานให้มั่นใจว่าใครเป็นคนทำกันแน่

“นี่ไงครับคุณรัก” แดงจับมือรักเขย่าเบาๆเมื่อเขามองเห็นคนเดินเข้ามามาในมุมจอโทรทัศน์
รักยิ้มกับท่าทางของแดงที่ดูตื่นเต้นมาก เขามองตามที่แดงชี้ให้ดู
“อืมน่าจะใช่คนนี้นะ เดี๋ยวเราลองเปลี่ยนดูอีกมุมนึงแล้วกัน”
รักหยิบเทปอีกอันที่ถ่ายไว้อีกมุมขึ้นมาใส่เครื่องเล่นแทน
คราวนี้เป็นมุมด้านหน้ารถของธรพอดี แดงกับรักค่อยสังเกตจากจอเล็กๆ
จนทั้งสองคนต้องขยับนั่งใกล้กันเข้าไปอีก
“นี่ไงครับคุณรักเป็นคนนั้นจริงๆด้วย” แดงดีใจลืมตัวจับมือรักไว้ พร้อมกับชี้ให้ดูภาพในจอ
“อืมทีนี้เราก็มีหลักฐานแล้วสินะ” รักมองตามที่แดงชี้บอก เขาไม่ได้เอามือออกจากมือแดงที่จับไว้
“งั้นเดี๋ยวเราไปให้เขาก็อปลงแผ่นมาให้เราไว้เป็นหลักฐานแล้วกัน” รักหันมายิ้มให้แดง
แดงกลับรู้สึกหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาเมื่อเขาเห็นรอยยิ้มของรัก
“แล้วปล่อยมือผมได้แล้วครับ เราจะได้รีบให้เขาก็อปแผ่นให้”
รักบอกแดงที่ลืมตัวจับมือเขาไว้อยู่ แดงรีบปล่อยมือแล้วก้มหน้าหลบทันที
ตอนนี้เขาอายจนทำตัวไม่ถูกแล้วเขารีบเดินออกจากห้องไปก่อน
รักเดินตามหลังเขาออกมา เขายังทำตัวไม่ถูกเมื่อรักเข้ามาใกล้
“เออออออ เดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอกนะครับ”
แดงบอกแล้วรีบเดินออกไปรอข้างนอกทันที เขาเดินมารออยู่แถวที่จอดรถ
เดินวนไปวนมาอยู่บริเวณนั้น นี่เขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไมรักคนนี้ถึงทำให้เขารู้สึกแปลกขนาดนี้นะ
แล้วเมื่อกี้เขาก็ดันทำตัวเปิ่นๆออกไปอีก เขารู้สึกอายยิ่งขึ้นเมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เขารู้สึกหน้าร้อนฉ่าขึ้นอีกแล้ว หรือว่าเขาจะไม่สบายกันแน่


“เราไปกันเถอะยังมีอีกที่ที่เราต้องไปนะ” รักเดินออกมาแล้วเรียกแดงที่ยืนอยู่ข้างๆรถ
“คะ คะครับ” แดงตอบติดๆขัดๆ
“อืมแดงเป็นอะไรหรือเปล่า” รักทักทันทีเมื่อเห็นแดงมีท่าทางแปลกๆ
“ปะเปล่าครับ ไปกันเถอะครับ” แดงรีบบอกแล้วขึ้นรถไป
รักขึ้นไปนั่งบนรถเขาหันไปมองแดง เห็นหน้าแดงแดงระเรื่อ
รักเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากเขา
“ไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงเชียวแต่ตัวก็ไม่ร้อนนี่ สงสัยออกมาอยู่ที่ร้อนๆนานไปหน่อยมั้ง”
ตอนนี้แดงรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้นจนเขากลัวว่ารักจะได้ยินเสียงเต้นของมัน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ รีบไปเถอะครับเดี๋ยวจะไปที่ต่อไปช้าครับ”
แดงรีบบอกเพื่อให้รักจะได้สนใจขับรถมากกว่าเขา เพราะไม่งั้นเขาคงต้องอายมากขึ้นยิ่งกว่านี้แน่นอน


“ผมว่านี่เที่ยงแล้วเราแวะกินข้าวกันก่อนดีกว่า” รักขับรถแวะเข้าไปในร้านสเต็กโชคชัย
“อยากกินอะไรสั่งตามสบายเลยนะ เดี๋ยวผมไปเก็บกับธรมันเอง” รักพูดแล้วยิ้มให้แดง
แดงก้มหน้าหลบรอยยิ้มนั้น เพราะเขารู้สึกอายทุกครั้งที่เห็นมัน
“ผมล้อเล่นน่า สั่งตามสบายเลยนะแดง ไม่ต้องเกรงใจ”
ทั้งสองสั่งอาหารมาทานกันรักก็คอยแอบมองแดงเป็นระยะๆ
เขาเองก็รู้สึกดีกับแดงเหมือนกัน
ถึงแดงจะอยู่ทำงานบ้านในไร่ของธร แต่แดงก็ยังเป็นเด็กที่หน้าตาดีคนนึงเหมือนกัน
เพียงแต่เขามีผิวที่คล้ำนิดหน่อยจากการที่ทำงานในไร่ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเขาลดลง


หลังจากกินข้าวกันเสร็จรักก็พาแดงมาที่ร้านร้ายหนึ่ง
“แดงไม่ต้องลงไปหรอก เดี๋ยวผมมาแปบเดียวเอง” รักเดินเข้าไปในร้านนั่น
สักครู่เดียวรักก็เดินกลับออกมาพร้อมถุงกระดาษใบหนึ่ง
รักโยนถุงนั้นลงไปช่องข้างหลังก่อนกลับมาขับรถ
ตอนนี้เขามุ่งหน้ากลับมาที่บ้านไร่ของธรทันที ด้วยความเร็วของเบนซ์สปอร์ตทำให้เขามาถึงก่อนค่ำ


เมื่อรักขับรถมาจอดหน้าบ้านธรกับคีย์ก็ออกมารอรักกับแดงที่หน้าบ้านอยู่แล้ว
“เฮ้ย!! เป็นไงบ้างวะได้เรื่องหรือเปล่า” ธรตะโกนถามทันทีที่เห็นรักลงมาจากรถ
“อะไรวะไม่ให้เพื่อนพักบ้างหรือไง มาถึงก็ถามเลยนะ” รักแกล้งว่ากลับไป
“เออๆ เข้ามาในบ้านก่อน แดงก็เข้ามาด้วยสิเดี๋ยวกินข้าวด้วยกัน” ธรเรียกทั้งสองคน


รักเดินมาถึงธรที่ยืนรอรับอยู่หน้าบ้าน
“คนไหนละน้องคีย์ ได้ข่าวแม่บอกหวงกันน่าดูไม่ใช่หรอ” รักถามเมื่อเดินมาใกล้ๆ
ธรดึงคีย์มาโอบไหล่ไว้ “คนนี้ไงแฟนกู มึงห้ามยุ่งนะโว้ย” คีย์ยกมือไหว้รัก
รักรับไหว้แล้วยิ้มให้คีย์
“ถึงว่าทำไมมันหวงนักหวงหนา น่ารักแบบนี้นี่เอง อย่าคบมันมาคบพี่ดีกว่าไหมครับ”
รักแกล้งทำหน้าล้อเลียนธรที่โอบไหล่คีย์ให้กระชับขึ้นไปอีก
“ไม่มีทางหรอก มึงอย่ามากวน ไปเข้าไปข้างในกันป้าน้อยทำกับข้าวไว้เต็มเลย”



TBC.

[PEENAT1972]

น่ารักกันดีจัง 555
แต่พงษ์ เออ แบบว่า ที่แกทำไปมันทั้งแพ่งทั้งอาญานี่หว่า กรรมสนองเวรแกแล้วละ 555

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยย

[b27072010]

สงสัยจังเลยคนที่ชื่อรักนี่เค้าเป็นใครกันนะ

แล้วธรจะมีวิธีจัดการยังไงกับพงศ์

ลุ้น ๆ ๆ

[rmlab]

รอลุ้นคุณรักกับแดงต่อไป

[tawan]

มาซักทีรอนานเลยอะ

ไปตามหาคู่แดงอยู่แน่เลย

 

[Little Devil]

ลุ้นกันต่อไป เฮ้อ!!
นึกว่าจะได้อ่านยาวๆๆๆ

[ChiOln]

รอดูว่าจะแก้เผ็ดอย่างไง

[พี่วันเสาร์]

เข้ามาลุ้นคู่แดงกับรัก
ว่าแต่คู่นี้จะน่ารักและหวานเหมื่อนลุงกะปู่หรือเปล่าคะไรท์เตอร์

[Rockstar]

เอาแล้ววุ้ย แดงมีคู่แล้ว
ดูท่ารักก็น่ารักดีนะเนี่ย
ขาว สูง คิ้วเข้ม รวย
ครบสูตรจริงๆ

[NUTTYZERO]

ฮ่าๆๆๆ แดงเริ่มปลื้มรักซะงั้น เหมือนรักก้จะปลื้มแดงเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ (ได้กันแน่ 2 คนนี้)

มาต่ออีกนะคับ เป็นกำลังใจให้

[hpsky]

น่ารักอ่ะ
แดงก็เขินซะทำไรไม่ถูกเลยทีเดียว
ท่าทางรักจะใหญ่โตน่าดูนะนี่

[DexTunG]

 

[heefever]

โอ๊ะโอวว คุณรัก กับ หนูแดง  

รอลุ้นคู่นี้ดีกว่า แบบว่าชอบจริงอะไรจริงกับคู่รองเนี่ย  


 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[wisa]

 

[p_phai]

แล้วจะป็นงัยต่อไปอะ

[patee]

รอลุ้นคู่ของ รัก+แดงจ้า

 

[kk_oi1983]

ก็ยังไม่ถึงตอนเอาคืนอยู่ดี แต่มีคู่ใหม่มาคั่นก็น่าสนใจดีครับ

ปล.พี่นัทครับท่าทางเรื่องนี้จะยาวแน่ๆ ไม่เหมือนเรื่องนั้นเนอะ

[nataxiah]

ตอนที่ 27       สั่งสอน



ตั้งแต่เช้าคีย์ค่อยเฝ้าถามธรตลอดเวลาว่าธรจะทำอะไรกับพงษ์
แต่ธรก็ไม่ยอมบอกเขาแถมยังให้เขาคอยช่วยงานในไร่เป็นการฆ่าเวลา
เขาบอกเพียงแต่ว่าให้เพื่อนชื่อรักตรวจสอบบางอย่างให้อยู่เท่านั้นเอง
จนถึงตอนเย็น ธรชวนเขาออกมายืนรอเพื่อนของเขาด้วยกัน
พอเขาออกมายืนคุยกันได้สักพัก คีย์ก็เห็นเบนซ์สปอร์ตสีขาววิ่งเข้ามา
“มากันแล้ว” ธรบอกพร้อมกับยืนมองรถที่กำลังจอด


“เฮ้ย!! เป็นไงบ้างวะได้เรื่องหรือเปล่า” ธรตะโกนถามทันทีที่เห็นรักลงมาจากรถ
“อะไรวะไม่ให้เพื่อนพักบ้างหรือไง มาถึงก็ถามเลยนะ” รักแกล้งว่ากลับไป
“เออๆ เข้ามาในบ้านก่อน แดงก็เข้ามาด้วยสิเดี๋ยวกินข้าวด้วยกัน” ธรเรียกทั้งสองคน


รักเดินมาถึงธรที่ยืนรอรับอยู่หน้าบ้าน
“คนไหนละน้องคีย์ ได้ข่าวแม่บอกหวงกันน่าดูไม่ใช่หรอ” รักถามเมื่อเดินมาใกล้ๆ
ธรดึงคีย์มาโอบไหล่ไว้ “คนนี้ไงแฟนกู มึงห้ามยุ่งนะโว้ย” คีย์ยกมือไหว้รัก
รักรับไหว้แล้วยิ้มให้คีย์
“ถึงว่าทำไมมันหวงนักหวงหนา น่ารักแบบนี้นี่เอง อย่าคบมันมาคบพี่ดีกว่าไหมครับ”
รักแกล้งทำหน้าล้อเลียนธรที่โอบไหล่คีย์ให้กระชับขึ้นไปอีก
“ไม่มีทางหรอก มึงอย่ามากวน ไปเข้าไปข้างในกันป้าน้อยทำกับข้าวไว้เต็มเลย”


ทั้งหมดเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารด้วยกัน แดงจะขอตัวเข้าไปในครัวแต่รักบอกให้กินด้วยกันที่นี่เลย
ธรก็เห็นด้วยเพราะเขาไม่เคยที่จะแบ่งฐานะกับคนทีบ้านไร่อยู่แล้ว
“เออ แล้วที่ให้ไปทำว่าไงบ้างวะ ได้เรื่องป่ะ” ธรถามเพื่อนซี้อีกครั้งขณะที่กำลังกินข้าว
“มือระดับไหนแล้ว เรื่องแค่นี้ไม่พลาดแน่นอน เดี๋ยวไปดูภาพที่ไรท์มาด้วยกันอีกที มึงจะได้ยืนยันได้ว่าถูกคนหรือเปล่า”
รักพูดไปตักข้าวเข้าปากไป
“ฝีใอป้าน้อยนี่ไม่ตกเลยนะครับ ผมไม่ได้มาตั้งหลายปียังอร่อยเหมือนเดิม”
รักหันไปชมป้าน้อยที่ยืนอยู่
“แหม คุณรักไม่ต้องมาชมคนแก่ให้ดีใจเลยค่ะ แต่คุณรักไม่ได้มานานแล้วจริงๆ งานยุ่งหรือค่ะ”
ป้าน้อยถามกลับด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย
“ครับป้า ยุ่งมากช่วงที่จะเลื่อนตำแหน่งยิ่งยุ่ง แต่ตอนนี้สบายแล้วครับ” รักยิ้มพร้อมกับเคี้ยวข้าวในปากให้ป้าน้อย
ทั้งสี่คนกินข้าวเสร็จก็เดินมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่น

รักส่งแผ่นวีดีโอที่ไรท์มาให้แดงเอาไปเปิดให้ทุกคนในห้องดู
แดงเปิดแล้วกลับมายืนอยู่ที่ข้างหลังโซฟาที่รักนั่งอยู่
ธรกับคีย์นั่งคู่กันที่โซฟาตัวใหญ่
“นี่ไงคนนี้แหละที่ทำรถมึง” รักชี้เมื่อรูปของคนที่สาดสีใส่รถเดินผ่านกล้อง
“เป็นพงษ์จริงๆด้วยปู่ แล้วทีนี้ปู่จะทำยังไงล่ะ” คีย์หันมามองหน้าธรที่นั่งโอบเอวเขาไว้
“ไม่ต้องห่วงพี่เตรียมสั่งสอนไว้แล้ว ลุงคอยดูแล้วกัน” ธรยิ้มเจ้าเล่หให้คีย์
“ปู่อะไม่คิดจะบอกเขาก่อนจริงๆหรอไง งั้นพี่รักครับบอกหน่อยนะครับว่าปู่เขาจะทำอะไรพงษ์”
คีย์หันไปทำเสียงอ้อนๆให้รักแทน
“พี่บอกให้ก็ได้ครับ แต่เลิกกับมันมาคบกับพี่แทนก่อนนะ ฮ่า ฮ่า” รักยังไม่เลิกแกล้งธร
แดงที่ยืนฟังอยู่ข้างหลังทำหน้าเจื่อนลงไปนิดหน่อยเมื่อได้ยินรักพูดแบบนี้
“ไอ้รัก มึงอยากกินอย่างอื่นก่อนที่กูจะเลี้ยงเหล้ามึงใช่ไหม” ธรชูกำปั้นให้เพื่อนของเขา
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
“กินเหล้าดิโว้ยอย่างอื่นไม่กิน แหมหวงกันยิ่งกว่าที่แม่บอกอีกนะแบบนี้ กูไม่ยุ่งหรอกน้องคีย์อะ”
รักพูดแล้วอมยิ้มหันมาเหล่แดงเล็กน้อย
“เออ แต่ว่ามึงมาอยู่ได้หลายวันใช่ไหม จะได้ช่วยกันต่อ”
“กูอยู่ได้ทั้งอาทิตย์แหละ เรื่องสนุกๆแบบนี้จะพลาดได้ไง แต่กูว่าให้ทำแค่นี้มันน้อยไปมั้ง”
“พอแล้วมันยังเด็กอยู่คงทำไปไม่ได้คิด มึงก็อย่าโหดนักเลย”
ทั้งสองคนคุยกันมีแต่คีย์ที่งงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพงษ์กันแน่
เขาพยายามที่จะถามแต่ก็ไม่มีใครยอมบอกเขา ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย


ทั้งหมดนั่งคุยกันอีกสักพักก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนเพราะยังมีเรื่องที่ต้องทำต่อพรุ่งนี้
พอเข้ามาถึงในห้องคีย์ก็ไปนั่งที่ปลายเตียงไม่ยอมพูดกับธรที่เดินตามเข้ามา
“ลุงเป็นอะไรคร้าบ ตั้งแต่ข้างล่างแล้วนะ” ธรเข้าไปนั่งข้างๆ
เขาเห็นคีย์ทำหน้างอนั่งไม่ยอมพูดกับเขา
ธรโอบกอดเอวของคีย์ คีย์ขยับตัวหนีเล็กน้อย
“ลุงงอนพี่เรื่องอะไรครับ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” ธรดึงตัวคีย์ไว้ไม่ให้ขยับหนีได้
คีย์ก็ยังไม่ยอมพูดกับเขา อยู่ดียังทำหน้างอใส่เขา
“ลุงคร้าบบบ พูดกับพี่หน่อยสิคร้าบบ” ธรเอาหน้าซุกลงไปคลอเคลียที่ไหล่ของคีย์
“จะให้พูดอะไรล่ะ ทีเค้าถามอะไรปู่ปู่ยังไม่ยอมบอกเค้าเลย” คีย์พูดโดยไม่ยอมมองหน้าธร
“ก็พี่อยากให้ลุงเห็นพรุ่งนี้เลยทีเดียวนี่ครับ” ธรพยายามอธิบายให้คีย์เข้าใจ
“แล้วทำไมทุกคนรู้กันหมดยกเว้นแต่เค้าล่ะ ปู่อะบอกเค้าหน่อยไม่ได้หรือไง” คีย์ทำเสียงเว้าวอนบ้าง
เขาหันมามองหน้าธร แล้วพยายามส่งสายตาที่เขาคิดว่าน่าสงสารให้ธร
ธรเห็นคีย์ทำหน้าแบบนี้ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ก็ได้ครับ แต่ลุงต้องหอมแก้มพี่ก่อนนะ” ธรพูดยังไม่ทันจบดี คีย์ก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มเขาแล้ว
ธรยิ้มออกมาอย่างมีความสุข คีย์คงอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่างมากถึงยอมหอมเขาง่ายๆแบบนี้
ธรเอียงหน้าลงไปกระซิบบอกถึงแผนที่เขาจะทำพรุ่งนี้กับคีย์
“จริงหรอปู่ แล้วพงษ์มันจะยอมหรอ ถ้ามันบอกที่บ้านบ้านมันคงไม่ยอมแน่ๆ”
คีย์ทำหน้าเป็นกังวลเมื่อได้ยินแผนของธร
“ไม่ยอมก็ต้องยอมแหละ หลักฐานเราพร้อมแล้วเดี่ยวให้ไอ้รักจัดการที่เหลือเอง”
ธรยิ้มให้คีย์ที่ยังทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อว่าจะทำได้ เขาดึงคีย์มาจูบที่หน้าผากเบาๆ
“เชื่อพี่นะครับ เรื่องนี้ต้องผ่านไปได้เรียบร้อยแน่นอน แล้วต่อไปพงษ์คงไม่กล้ามายุ่งกับลุงอีกแล้ว”
“งั้นเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ วันนี้อาบพร้อมกันนะ” ธรบอกคีย์ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดเขา
คีย์ไม่ตอบได้แต่พยักหน้าแล้วปล่อยให้ธรจูงมือเข้าห้องน้ำไป


ธรกับคีย์ตื่นขึ้นมาแต่เช้า คนที่ลุ้นมากที่สุดเห็นจะเป็นคีย์ว่าวันนี้ธรจะจัดการพงษ์ได้หรือไม่
พอลงมาข้าล่างเขาเห็นรักกำลังยืนคุยกับแดงอยู่ที่มุมบ้าน
“ว่าไงทั้งสองคน นัดแนะอะไรกันแต่เช้า” ธรแกล้งตะโกนลงมา
“จะเรื่องอะไรก็เรื่องของเอ็งนะแหละ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะเลย นี่เห็นแก่น้องคีย์นะถึงช่วย”
รักแกล้งส่งยิ้มหวานมาให้คีย์
“ยังไม่เลิกอีกนะ เล่นแต่เช้าเชียว  ไปกินข้าวกันก่อนเดี๋ยววันนี้ยุ่งอีกนาน”
ธรชวนทุกคนไปกินข้าว
“แดงไปตามนพมาด้วยนะ กินข้าวเสร็จเราจะได้ไปกันเลย”


หลังจากกินข้าเรียบร้อยทั้ง5คนก็ออกจากบ้านไร่กัน
ทั้งหมดนั่งรถคันที่เปื้อนสีออกไป


แดงขับรถพาทุกคนมาที่ฟาร์มเลี้ยงหมูขนาดใหญ่
พอลงจากรถเจ้าของฟาร์มก็รีบออกมาตอนรับพวกเขา
“คุณธรแต่งรถแนวใหม่ก็ไม่บอกผมบ้างนะครับ” เจ้าของฟาร์มแซวธรทันทีที่เจอหน้า
“คุณก้องอย่ามาล้อเลียนผมเลยครับ ที่ผมขอร้องว่ายังไงครับได้เรื่องหรือเปล่าครับ”
“เรื่องแค่นี้สบายอยู่แล้วครับ แต่จะทำวันนี้เลยใช่ไหมครับเพราะว่าพวกเราเริ่มจะทนไม่ไหวกันแล้ว”
“ครับ เดี๋ยวคนทำคงจะมาถึงแล้วล่ะครับ” ธรยิ้ม พร้อมกับเดินเข้าไปในฟาร์ม
เขาเดินคุยเรื่องภายในฟาร์มกับก้องเจ้าของฟาร์ม ทั้งเรื่องการเลี้ยงดูและสายพันธุ์หมูต่างๆ
ธรเคยมาช่วยที่นี่วางระบบจัดการทำเสียจากมูลหมูเพื่อเอาไปทำเป็นกาซหุงต้ม
เลยทำให้เขากับก้องเจ้าของฟาร์มค่อนข้างสนิทกัน


เขาเดินดูฟาร์มกันไปพักใหญ่ๆ ก็มีรถเก๋งวิ่งเข้ามาสองคัน
คันแรกมีผู้ชายแปลกหน้าลงมาพร้อมกับพงษ์ ส่วนอีกคันมีผู้หญิงวัยกลางคนเดินลงมา
คีย์มองแล้วก็จำได้ว่าเป็นแม่ของพงษ์ ทั้งหมดเดินออกไปหาทันที
ทันทีที่เดินออกมาชายแปลกหน้าแปลกหน้าก็เดินเข้ามาหา
รักเดินน้ำหน้าออกไปก่อน ชายคนนั้นหยุดยืนตรงแสดงความเคารพ
“ผู้กองครับเรียบร้อยแล้วครับ แต่ท่านไม่กลัวคุณพ่อ เออ ท่านผู้การว่าหรือครับ”
“คุณก็อย่าไปบอกสิ กลับไปได้แล้ว แล้วบอกพ่อผมด้วยว่าผมลาหยุดกลับอาทิตย์หน้า”
“ครับ” ชายคนนั้นรับคำ แล้วกลับขึ้นรถไป
ตอนนี้คนที่เหลืออยู่ก็มีแต่พงษ์ที่ยืนทำหน้าสลดอยู่กับแม่เขา


“นี่พวกคุณพาลูกฉั้นมาที่แบบนี้ทำไมกัน” แม่ของพงษ์ถาม
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแต่เราอยากให้ลูกคุณมาชดใช้ค่าเสียหายนิดหน่อย”
ธรตอบอย่างใจเย็น
“ค่าเสียหาย ค่าเสียหายเรื่องอะไรกัน เท่าไหร่บอกมาฉันจัดการให้เอง”
แม่ของพงษ์ยังโวยวายไม่เลิก
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ผมเรียกค่าเสียหายเป็นรถคันใหม่ ส่วนเรื่องคำขู่นั่นก็ปล่อยให้ตำรวจจัดการ”
ธรยังคงพูดนิ่งๆเหมือนไม่ได้เกรงกลัวต่อแม่พงษ์
“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าลูกชายฉันเป็นคนทำ”
รักยื่นซองเอกสารให้กับแม่ของพงษ์
แม่ของพงษ์เปิดขึ้นมาดูแล้วถึงกลับหน้าถอดสี เขาหันไปมองลูกชายของเขา
“แล้วทีนี้รู้หรือยังล่ะครับว่าเรามีหลักฐานหรือเปล่า” ธรยิ้ม
“ผมว่าถ้าคุณไม่อยากให้ลูกชายคุณมีประวัติอาชญากรคุณยอมทำตามที่ผมบอกจะดีกว่า”
แม่พงษ์เริ่มหน้าเจื่อนลงบ้างทีนี้
“แล้วพวกคุณจะเอายังไงล่ะ” แม่พงษ์เริ่มที่จะใช้เสียงที่นุ่มนวลลงแล้ว
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ถ้าคุณยอมให้ลูกชายคุณมาทำงานที่นี่ใช้หนี้พวกผมสามวัน ผมก็จะไม่เอาความอะไรกับลูกชายคุณเลย อ้อ อีกเรืองนึกลูกชายคุณต้องห้ามมาวุ่นวายกับเพื่อนเขาคนนี้อีก”
ธรชี้ไปที่คีย์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง
พงษ์ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น
แม่ของเขาดึงเขาออกไปคุยอีกมุมหนึ่งพวกธรได้แต่ยืนรอ


“ถ้าเรื่องทุกอย่างมันจะจบที่นี่ฉันก็จะไม่ว่าอะไรอีกแล้วค่ะ ฉันต้องขอโทษแทนเขาด้วยฉันไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้”
แม่พงษ์มีสีหน้าที่สลดลงไปอย่างมาก
“ครับ ผมก็ไม่อยากให้เด็กเสียอนาคตด้วยเรื่องแบบนี้ เพียงแต่มันต้องมีการอบรมกันบ้าง”
“ค่ะฉันก็ยอมรับผิดที่ไม่ค่อยได้อบรมดูแลลูกตัวเอง ถ้ายังไงฉันก็ฝากด้วยแล้วกัน แต่อย่าทำอะไรรุนแรงนะค่ะ”
“ผมไม่ทำอะไรหรอกครับ แค่จะให้ทำงาน อาจจะหนักไปหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ”
“ค่ะงั้นฉันกลับก่อนนะค่ะ แล้ว..” แม่พงษ์เงียบไป
“เดี๋ยวงานเสร็จเราให้คนไปส่งเขาที่บ้านเองครับ” ธรบอก


แดงกับนพเดินไปพาพงษ์เข้าไปในฟาร์ม
“ปู่จะให้พงษ์ทำงานที่นี่จริงๆหรอ” คีย์ถามเมื่อพงษ์เดินเข้าไปแล้ว
“ใช่สิลุง ลุงอยากรู้ไหมว่าพงษ์ต้องทำอะไรบ้าง” ธรอมยิ้มให้
“อยากรู้สิ เค้าว่าแค่เลี้ยงหมูมันสบายไปหรือเปล่าอะ” คีย์ทำหน้าสงสัย
“งั้นลุงตามา แล้วจะรู้ว่าสบายหรือเปล่า” ธรยังอมยิ้มตอบคีย์

เมื่อธรพาคีย์เดินลึกเข้ามาข้างในฟาร์ม
เดินเลยเล้าหมูเข้ามาจนถึงข้างหลัง
“ปู่ ทำไมที่นี่เหม็นอย่างนี้ละครับ” คีย์เอามือปิดจมูกกับปากตัวเองไว้เวลาพูด
“นี่แหละที่ทำงานพงษ์ บ่อพักสิ่งปฏิกูล พงษ์ต้องค่อยล้างให้พวกขี้หมูเหล่านี้ไหลลงบ่อหมักให้หมด”
“ทำงานที่นี่หรอ แล้วพงษ์จะทำได้หรอ เหม็นจะตายที่นี่”
“ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วล่ะลุง แถมพี่สั่งให้คุณก้องตุนไว้รอตั้งสองวัน มันเลยเหม็นยิ่งกว่าเดิม”
“ไอ้ธรกูออกไปรอข้างนอกเหม็นทนไม่ไหวว่ะ” รักบอกแล้วเดินออกไป

สักพักแดงกับนพก็พาพงษ์ที่ไปเปลี่ยนชุดออกมา
พงษ์อยู่ในชุดทำงานสวมรองเท้าบูธสูงสีดำกางเกงผ้าเสื้อยืดสีขาวที่สกรีนคำว่า /ผมสำนึกผิดแล้วครับ/ ไว้ที่อกเสื้อ
คีย์เห็นก็แอบกลั้นหัวเราะไว้
“เออ แดงไปดูไอ้รักหน่อย ว่ามันเป็นไรหรือเปล่า มันเดินออกไปเมื่อกี้” ธรบอกแดง
แดงเดินแยกออกไปข้างนอกทันทีที่ธรบอก
“ลุงอะเอานี่ไปใส่เหม็นจะตายเดี๋ยวกลับไปไม่สบายเอา” ธรยื่นผ้าปิดปากส่งให้
ธรกัลป์คีย์ยืนดูพงษ์ค่อยก้าวเท้าลงไปในบ่อนั้น
พงษ์ต้องค่อยใช้พลัวช้อนไล่ขี้หมูให้ไปลงท่อพักอีกมุมหนึ่ง
ซึ่งวันนี้มีเยอะกว่าปกติเพราะธรได้ให้นพมาบอกให้ไม่ต้องทำมาสองวันได้แล้ว

พงษ์ลงไปยืนในบ่อขี้หมูที่ท่วมขึ้นมาเกือบพ้นขอบรองเท้าบูธ
เขาทำอะไรไม่ถูกได้แต่เอามือปิดจมูกไว้
“ทำให้เสร็จนะครับ ไม่งั้นไม่มีข้าวให้กินนะ” นพตะโกนบอกพงษ์ที่ค่อยๆเดินอยู่ในบ่อ
พงษ์ไม่ได้ตอบออกมาแต่ทำท่าพะอืดพะอมตลอดเวลา
ธรกับคีย์ยืนดูอยู่ห่างๆ ปล่อยให้นพคอยคุมอยู่แทน
ซุบบบ!!

พงษ์ลืนล้มลงไปในบ่อ ตอนนี้ตัวของเขามีแต่ขี้หมูเปรอะขึ้นมาทั่วไปหมด
กลิ่นยิ่งคละคลุ้งเพิ่มมากขึ้นตอนที่พงษ์ล้มลงไป
เขารีบลุกขึ้นขึ้นแล้ววิ่งออกมาจากบ่อ พงษ์อาเจียนออกมาเมื่อหนีพ้นออกมาใต้ต้นไม้
“นพไปช่วยดูหน่อยสิ พาไปล้างตัวก่อนแล้วกลับมาทำให้เสร็จนะ ผมฝากด้วยแล้วกัน”
คีย์ที่ทีแรกคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยตอนนี้เปลี่ยนท่าทีลงไปทีเดียว
“โหย ปู่พงษ์มันน่าสงสารออก ดูสิอ้วกใหญ่เลย” คีย์ทำหน้าเห็นใจเพื่อนขึ้นมา
“ไม่ได้หรอกลุง คนแบบนี้ต้องเจอซะบ้าง นี่พี่ใจดีแล้วนะ ดีไม่พาไปประจานที่กรุงเทพฯ”


ธรกับคีย์เดินออกมาข้างนอก เห็นรักกำลังยืนคุยกับแดงอยู่
“เฮ้ยไอ้รัก มึงจะทำอะไรแดงขอกูก่อนนะโว้ย น้องกูทั้งคน”
ธรแกล้งตะโกนออกมา เขาพอจะดูออกว่าเพื่อนเขาคิดยังไง
“อะไรของมึง กูคุยกับแดงเฉยๆคิดอะไรมาก” รักออกอาการเขินเล็กน้อย
แต่แดงเดินหลบไปอีกทีนึงทันที
“แดงเตรียมอาหารกลางวันมาแล้วใช่ไหม” ธรหันไปถามแดงที่เดินไปหลบที่หน้ารถ
“ครับ สำหรับพวกเรา กับของเด็กคนนั้น” แดงตะโกนตอบกลับมา

ธรถือโอกาสนี้ช่วยดูระบบจัดการของฟาร์มที่เขามาทำไว้ในตัว
นี่เป็นครั้งแรกที่คีย์เห็นธรทำงานอย่างจริงจัง ผิดกับเวลาที่อยู่กับเขาสองคน
ตอนทำงานธรดูเป็นผู้ใหญ่สุขุมและเท่ห์มากในสายตาเขา
เขามองธรตลอดเวลาที่ธรเดินทำงานตามที่ต่างๆ
“ลุงเบื่อไหมครับที่รอพี่แบบนี้” ธรถามเมื่อเดินผ่านคีย์ที่นั่งมองเขาอยู่
“ไม่ครับ เค้าดูปู่เพลินจะตาย แต่ปู่เหนื่อยไหมครับ”
“ไม่หรอกครับ ลุงอยู่ด้วยแบบนี้กำลังใจเต็มเปี่ยมเลย” ธรยิ้มให้

ธรทำงานจนถึงเที่ยง
“ปู่ครับไปกินข้าวเที่ยงได้แล้ว” คีย์เดินเข้ามากอดแขนธรขณะที่ทำงานอยู่
“ครับลุงอีกแปบนะ” ธรหันมายิ้มให้เช่นเดิม
คีย์หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อที่หน้าให้กับธร
ธรจับมือคีย์ไว้หลังจากที่เขาซับเหงือให้แล้ว
“ชื่นใจจัง แบบนี้ไม่ต้องกินข้าวก็ทำงานไหว” ธรจูบมือคีย์
“ปู่ก็เดี๋ยวคนอื่นเขามาเห็นนะ”
“ก็ช่างเขาสิครับ เราเป็นแฟนกันแล้วจะสนใจคนอื่นเห็นทำไมกัน”
ธรพูดออกมาแบบหน้ายิ้มระรื่น แต่คีย์กลับเขินหน้าแดงแทน


ทั้งสองเดินออกมากินข้าวร่วมวงกับรัก มีแดงนั่งข้างๆรักแล้วก็นพนั่งข้างแดงอีกที
ธรเดินเข้าไปนั่งข้างรักคีย์นั่งข้างๆเขา
“แล้วพงษ์มันกินอะไรอะปู่”
“ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่อาหารพื้นบ้าน เหมือนที่เรากินนี่แหละ แต่รสชาติจัดจ้านกว่าแค่นั้นเอง”
เดี๋ยวกินเสร็จเราแวะไปดูเพื่อนเรากันหน่อยไหม” ธรบอก คีย์พยักหน้ารับคำ

หลังกินข้าวเสร็จธรกับคีย์เดินเข้ามาดูพงษ์
ตอนนี้พงษ์ไม่ได้อยู่ที่บ่อ แต่ยังคงวนไปอาเจียนที่ริมต้นไม้บ่อยๆ
อาหารที่จัดมาให้ก็แทบไม่ได้แตะต้องเลยแม้แต่น้อย
“เป็นยังไงบ้างน้อง ข้าปลากินไม่ลงหรือครับ” ธรตะโกนถามพงษ์ที่ยืนอ้วกอยู่
“รีบๆทำเข้านะครับ ไม่งั้นพรุ่งนี้มันจะเยอะกว่านี้อีก ถ้าน้องทำเสร็จเมื่อไหร่พี่จะพากลับบ้าน”
พงษ์หันกลับมามองด้วยหน้าตาที่ซีดเซียว

เขาปล่อยให้พงษ์ทำงานต่อให้โดยให้นพคอยดูแลจนถึงเย็น
“เย็นนี้ยังมีเรื่องสนุกๆอีก ลุงคอยดูแล้วกัน” ธรบอกคีย์เมื่อเตรียมตัวกลับบ้านกัน


TBC .

[PEENAT1972]

  นัท  ยังจะแกล้งเขาต่ออีกว่างั้น แต่สะใจโว๊ย 5555