หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[deadman]

แวะมารอบดึกๆ  ขอบคุณคุณHackzสำหรับตอนใหม่ด้วยคับ

[JJHJJH]

บวกให้จ้า รออ่านต่อ รอพี่หมอทั้งสองด้วยน๊า

[yayee2]

สงสัยจังว่าติดขัดตรงไหน หมอไม้ถึงไม่เอ่ยปากบอกรักติ๊บซักที
ดูดิแค่เพื่อนเค้ามาถามถึงแค่นี้ก็ออกอาการหึงซะ
เป็นเราบอกไปนานแล้ว ก็ติ๊บออกจะน่ารัก และเป็นคนดีขนาดนี้
ไม่รู้นะ การแสดงออกด้วยการกระทำมันก็ดูออกอยู่หรอก แต่เราว่า
ถ้ายืนยันด้วยการบอกด้วยวาจาอีกด้วย มันเป็นการย้ำใหเรามั่นใจอ่ะ

[u-only-one]

กู้ด มอร์นิ่งค่ะ~~

ได้อ่านตอนนี้แล้วเหมือนได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวหมอไม้ ถ้าจะสังเกตแล้วดูควบคุมการแสดงความหึงหวงได้ดีขึ้น
หลังจากที่เกิดเหตุการณ์รุนแรงคราวนั้นแล้ว ทำให้อะไรๆดีขึ้นเยอะ
... ส่วนน้องติ๊บพี่ต้องขอชมในความมั่นคง หลายๆครั้งที่มีปัญหาลักษณะนี้เกิดขึ้น น้องติ๊บจะวางตัวดีมาก
    และจะพูดจาให้เคลียร์ไปเลย อธิบายให้กระจ่างในความรู้สึกเรา และลำดับความสำคัญของหมอไม้ได้ดีมากจริงๆ
    การที่เราใส่ใจความรู้สึกคนของเราอยู่เสมอ มันทำให้เค้าก็มั่นใจไปด้วย ขอกอดที  (เกี่ยว 555+)

สิ่งที่เป็นข้อคิดที่ดีในใช้ชีวิตคู่ร่วมกันก็คือการไว้ใจ และการที่ใครจะไว้ใจได้นั้นก็อยู่ที่ต่างฝ่ายต่างแสดงออกมาให้เห็นว่าบริสุทธิ์ใจต่อกันอย่างไร
ทั้งหมอไม้ และ หมอติ๊บเป็นคนมั่นคง และมีจุดยืนค่อนข้างดี  ชัดเจนในการคบใครต่อใคร อธิบายได้เสมอ ไม่ปิดบังกัน เป็นสิ่งที่ดีมาก
มีทั้งความรัก และ ความเชื่อใจ ก็ทำให้ชีวิตคู่เรายืนยาว

ปล.วันนี้มาซีเรียสเชียว 

[yayee2]

ติ๊บบอกย่าไปแล้ว แต่ย่าไม่ได้คิดเหมือนเรานะพี่ไม้ ย่าบอกกับติ๊บว่าข้าวต้มมัดที่ย่าทำให้ มันไม่ได้เป็นแค่อาหารท้องเท่านั้น แต่มันยังเป็นอาหารใจให้ติ๊บอีกด้วยนะ เพราะย่าบอกว่า ย่าใส่ความรัก ความเป็นห่วง ความตั้งใจลงไปให้ด้วยย่าบอกว่าอย่างน้อยก็ประหยัดตังค์ในกระเป๋าและอีกอย่างย่าก็จะได้มั่นใจว่าอย่างน้อยหลานของย่าก็จะไม่ต้องหิวระหว่างที่อยู่ บนรถแน่นอน”

อ่านมาถึงคำพูดของติ๊บตรงนี้อดร้องให้ไม่ได้ เพราะทำให้เราคิดถึงแม่ แม่เราจะพูดอย่างนี้ทุกครั้ง
ที่เราบอกว่า กินอาหารแบบนี้ที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าของกินที่แม่ทำ แม่จะบอกว่า พราะแม่ใส่ชูรสรักลงไปทุกครั้งที่ทำ
เวลาเรากลับบ้าน ก่อนกลับไปที่เรียนหรือที่ทำงาน แม่ก็จะทำของกินให้เราขนกลับไปเยอะแยะแบบนี้แหละ หนูติ๊บ ทำให้เราน้ำตาไหลอีกแล้ว

[Loidelohm]

อ่านช้าดีกว่าไม่ได้อ่านนี่นา ชิมิแคะ

[yayee2]

อ่านตอนกินไอติมของน้องติ๊บ เอ๋า.. เรียกน้ำตาเราอีกแล้ว
เออ...เรากลายเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นไปตั้งแต่เมื่อไรนี่
นี่แหละเสน่ห์ของเรื่องนี้แหละ ดูเป็นการเล่าเรื่องราวเรียบๆเรื่อยๆ
แต่ในความเรียบๆเรื่อยๆนี่มันมีสิ่งที่ดีๆ สิ่งประทับใจ  สิ่งที่ก่อให้เกิดความสะเทือนอารมณ์
จนหลงเสน่ห์เรื่องนี้ไปแล้ว แล้วคุณลักษณะของน้องติ๊บเป็นดังที่หมอไม้บอกจริงๆและ หมอไม้ถึงได้รักได้หลงมั้ง
น้องติ๊บมีปมเรื่องพ่อ เลยทั้งรักทั้งนับถือ และ..คงทั้ง..ให้ความเคารพพี่หมอไม้(ชายผู้สูงวัยกว่าตัวเอง)
อาจจะเพื่อทดแทนความรักความอบอุ่นที่ตัวเองโหยหาจากพ่อกระมัง ก็เป็นโชคดีของน้องติ๊บที่มาเจอคนดีๆแบบพี่หมอไม้

[yayee2]

…..  เวรกรรมติดจรวดจริงๆ  ทำบาปเมื่อตอนตีหนึ่ง  ตีสองกว่าๆก็ต้องลุก มาชดใช้กรรมแล้ว…..

คริ  คริ  คริ เห็นด้วยกะน้องแฮ็ค 1000 %
ก็รู้ว่าหมอไม้รักมาก ต้องหวงมาก หึงมากเป็นธรรมดา แต่แหม...บทลงโทษที่เปรียบดังว่าเป็นการข่มขืนนี่
มันเกินจะรับนะหมอนะ ดีนะที่น้องติ๊บเป็นคนจิตใจดี เลยอภัยกันง่ายๆ เป็นคนอื่น หมอไม้อาจต้องง้อจนหืดขึ้นคอหลายๆครั้งล่ะ
เออ...พูดถึงว่าทำไมน้องติ๊บเป็นคนจิตใจดี ไม่ค่อยบันดาลโทสะ หรือลุแก่อารมณ์โกรธแบบแรงๆเหมือนวัยรุ่นเป็นกัน คงเป็นเพราะว่า
น้องเค้าอยู่ในครอบครัวที่ไม่ยุ่งยากซับซ้อน และอยู่กับกับป้ากับย่า ที่เป็นคนแก่ที่ค่อนข้างเข้าใจโลก ใจบุญ และให้ความรักความอบอุ่นแก่ติ๊บอย่างสุดใจ
และคนวัยนี้ส่วนมากจิตใจจะเริ่มเย็นลงแล้ว ไม่เร่าร้อนรุนแรงแบบวัยหนุ่มแล้ว น้องเค้าก็คงซึมซับเอาสิ่งดีๆเหล่านี้ไว้
หมอไม้เองก็ถือว่าโชคดีเช่นกันที่มีคนรักแบบน้องติ๊บเค้าอ่ะ

[yayee2]

ก็น้องเค้าน่ารักดีนิคับ นิสัยก็ดี ขนาดเพิ่งคุยกันไม่กี่คำเมื่อคืน” มันบอกผมยังกะคนเพ้ออ

“แล้วไม่มีคนจีบน้องเค้ามั่งเหรอคับ หมอน่ารักๆ แบบนี้” ดูมันยื่นแต่ละถามมาให้ผม

“อ่อ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันคับ” ผมตอบๆ ไปก่อนขอตัวกลับไปทำงาน ทั้งที่จริงๆ ผมไม่มีงานค้างหรอก แต่กลัวจะได้ชกหน้าคนกลางโรงอาหาร ไอ้หมอนี่มันน่ากลัว จริงๆ

น่ากลัวก็รีบบอกรักน้องติ๊บโดยเร็วพลัน และก็แสดงความเป็นเจ้าของให้เป็นที่ประจักษ์แก่หมู่ชนซะที

[yayee2]

ใจดีแล้วมีรางวัลให้พี่ป่ะ” ผมถามแหย่ๆใกล้ๆหูติ๊บ

“เอาไรดีอ่า” เจ้าตัวตอบกลับมาเย้ายวนเชียวแฮะ

“ไม่ได้เอาอย่างว่าหรอกคับบบ แค่หาคนอาบน้ำให้หน่อยย” ผมบอกก่อนอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าไปจัดการในห้องน้ำ อิ อิ กะว่าจะไม่เอาอย่างว่าแล้วเชียว แต่อดใจไม่ไหวอ่ะคร้าบบบบบ…

ครับๆ เข้าใจหมอไม้อ่ะครับ เพราะเท่าที่รู้จักน้องติ๊บผ่านทางการอ่านนี่ ก็รู้ว่าน้องติ๊บน่ารักขนาดไหน คือน้องเค้าช่างเอาใจ ขี้อ้อน แต่อ้อนแบบพอดีๆ ไม่เว่อร์อ่ะ
สรุปฉลาดในการมัดใจคนมากกว่า

[Non_stop]

 

ยิ่งอ่านยิ่งชอบอ่ะ

น่ารักมากมายเยยๆๆ

Fc พี่ๆเหมือนเดิมจ้า

[nonae]

เห็นด้วยกับ Uonlii_I ชอบเม้นท์สำหรับตอนนี้มาก...

  บวก ไปเลย....รวมทั้ง แฮ็ค กะหมอไม้ด้วย...

[yayee2]

ปล. ทุกครั้งที่ได้อ่านบทของพี่สองคนที่ได้แสดงความรักซึ่งกันต่อกัน เป็นบทและตอนที่แสดงให้เห็นถึงความรักของคนทั้งคู่ได้ดีจริงๆ การบรรยายฉาก อารมณ์ของแต่ละตัวละคร แสดงออกได้อย่างชัดเจน ทำให้คนอ่าน อิน เพลินไปกับเนื้อเรื่องไปโดยปริยาย

น้องแฮ็คพูดได้เหมือนใจพี่ทุกประการเลยล่ะ  ขอลอกคำพูดน้องแฮ็คทั้งดุ้นเลยมาเม้นท์ให้ล่ะกัน 555 หน้าไม่อายใช่ป่ะน้องแฮ็ค

เอ๋...ว่าแต่ตอนเลิฟซีนที่ทะเลน่ะสงสัยกุ้ง ปลา ปู หอย ม้าน้ำ แมงกะพรุน ฯลฯ ตาเป็นกุ้งยิงไปเป็นแถวๆเนอะ
และกุ้งยิ่งจะเหนื่อยกว่าเพื่อนอีกด้วย เพราะต้องคอยยิงตาพวกอื่นๆด้วย ฮา  ฮา  ฮา

[dr.mike]

    หมอติ๊บนะคับ

ประกาศหาผู้( ชาย )ใจดีมาช่วยหมอหน่อยย

ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด   เมื่อตะกี้ตาโย่งมาทานข้าวที่ห้องก่อนกลับออกไปทำงาน

แล้วก็ใส่กลอนลงกุญแจจากข้างนอกห้องเรียบร้อย

หรือลืมไปว่าติ๊บยังมีชีวิตอยู่ในห้องนี้

เมื่อตะกี้ว่าจะลงไปหาไอติมกิน   เปิดประตูออกไปไม่ได้ซะงั้น

โทรหาตาโย่งก็ไม่รับสาย  อดกินไอติมแน่เลย

ช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆๆ  ( ร้องด้วยอาการลงแดง )

[u-only-one]

อ้าว...ทำไมหมอไม้ทำงั้น
โอ๋ๆๆ น่าสงสารหมอติ๊บจัง เป็นผู้หญิงใจดีได้มั้ยอ่ะ อิอิ
....
.......

[N.T.❁]

อ้าววว หมอติ๊บโดนขังซะงั้น  
สงสัยหมอไม้จะลืมหรือเปล่าว่าพี่ติ๊บยังอยู่ในห้อง~
ทำไงละนี่? ทางเดียวคือคงต้องรอหมอไม้มั้ยคะเนี่ย เหอๆ
(ไม่ก็...พี่หมอติ๊บอยู่คอนโดป่าวคะ? ลองโทรบอกรีเซพชั่นคอนโดดูอะไรแบบนี้อะค่ะ)

ออกมาได้ไวๆนะคะพี่ติ๊บ จะได้ไปหาไอติมกินเนอะ >[]<!!!

[yayee2]

ไม่หรอก ย่าเคยสอนไว้ว่า ‘ให้ติ๊บทำตัวเหมือนหญ้า อยู่สูงแค่ไหนก็เกิดได้ อยู่เตี้ยแค่ไหนก็เติบโตได้ ถูกเหยียบย่ำแค่ไหนก็งอกงามต่อไปได้ และจะอยู่ที่คับแคบแค่ไหน ก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป’ เพราะฉะนั้นไม่ว่าพี่ไม้จะจับติ๊บ ไปวางที่ไหน ติ๊บก็ต้องปรับตัวให้ได้” เจ้าตัวหันมาตอบยิ้มๆ น่ารักซะจริงๆ

ไม่น่าสงสัยหรอกว่าทำไมหมอติ๊บถึงดูเป็นเด็กที่มีสัมมาคารวะ มีความคิดความอ่านดี และดำเนินชีวิตมาด้วยดี
ทั้งที่ค่อนข้างขาดแคลน ก็ดูย่าน้องเค้าดิ  เป็นคนแก่ที่เข้าใจธรรมะ เข้าใจและรู้เท่าทันโลก คำสอนล้วนเป็นปรัชญาที่ไม่ต้องตีความเลย
คำพูดของย่า ทำให้นึกถึงเพลง "ดอกหญ้าในป่าปูน" ของต่ายอรทัยเนอะ
กะว่าจะอ่านให้ทันแล้วคอมเม้นท์ทีเดียว แต่อดไม่ได้ซักกะตอน

เมื่อไรจะอ่านทันเนี่ย เพราะทั้งอ่านทั้งทำอย่างอื่นควบด้วย [/color]

[8X]

หมอติ๊บเป็นไงบ้างค่ะ คงอยากกินไอติมแย่หละสิ 

[yayee2]

อดเม้นท์ไม่ได้อีกแระ หมอติ๊บนี่แหละที่เค้าเรียกว่าดีโดยเนื้อแท้เลยล่ะ
ขยัน มีความรับผิดชอบมีความมานะพากเพียร โดยที่ไม่ต้องมีใครมาคอยกระตุ้นเตือน
เป็นด้วยความใฝ่ดีของเค้าเอง และสำคัญที่สุดก็คือมีความกตัญญู พี่แก้วไม่ใช่หมอดู แต่ก็ทายได้ว่า อนาคตหมอติ๊บรุ่งแน่จ้ะ
 ป้ากับย่าเค้ามีบุญเนาะมีหลานดีๆมีคุณภาพแบบนี้

[dr.mike]

 

อูยยย  มีแฟนคลับน่ารักๆมาชมไม่ขาดตอนแบบนี้

ติ๊บเขินนน้า..........

เปลี่ยนจากคำชมเป็นไอติมซักถ้วยได้มั้ยคับคุณพี่

ติ๊บตาลาย  จะลงแดง  ขาดไอติมในกระแสเลือดดดดดด

[yayee2]

น้องแฮ็คครับ อยากบอกว่าวิถีชีวิตที่มีความสุขแบบเรียบง่ายเช่นนี้ ในปัจจุบันแทบจะไม่มีแล้วครับ ในอีสานบ้านของเฮา
เฮ้อ..เมื่อความเจริญทางด้านวัตถุเดินทางไปถึงที่ใด เมื่อนั้นความสุขแบบเรียบง่ายเหมือนสมัยก่อนก็ถูกเบียดกระเด็นหายไป
จนเกือบจะหมดแล้วครับ
   พึ่งรู้นะนี่ ว่าข้าวจี่ใส่ไข่สูตรน้องติ๊บใส่ต้นหอมผักชีด้วย แปลกไปจากบ้านพี่แก้วนิดนึง
เอาไว้วันหลังจะลองทำสูตรน้องติ๊บมั่ง

[RomeO_C_Leng]

555+

คุณหมอโดนขังงงง


มารออ่านนะครับ

[yayee2]

 
จบตอนที่ 48 ไม่เม้นท์ไม่ได้แล้ว
อยากบอกว่าคู่นี้เค้าสมกันจริงๆ เป็นคนจิตใจดีทั้งคู่
ถ้อยทีถ้อยทำสิ่งต่างๆให้กันด้วยความรักความเข้าใจ
ยิ่งอ่านไปยิ่งชื่นใจไปกับทั้งคู่ อ่ะ
เอิ่ม...แต่ว่าของขวัญวันวาเลนไทน์น่ะ หมอไม้ไม่ลงทุนเลยเนอะ
ลงแต่แรงอย่างเดียว คริ คริ คริ แต่น่าจะเป็นของขวัญที่น้องหมอติ๊บถูกใจที่สุด จริงป่ะ

[ï_Kiss_U♥]

จะได้ออกจากห้องกี่โมงค่ะหมอติ๊บบ 
ถ้ารอหมอไม้นานเดี๋ยวชาวเล่าจะได้ไปช่วยอาการลงแดง(ไอติม)ของพี่หมอติ๊บก่อน 
^______^

[sweetener]

หมอไม้แก่แล้วจริงๆ
ลืมแม้กระทั่งหมอติ๊บที่อยู่ในห้อง

[dr.mike]

หมอไม้น่ะครับกลับมารายงานตัวแล้ว

ขอโทษที่ลืมตัวขังเจ้าตัวเล็กไว้ในห้อง 

เพราะปกติผมจะออกห้องทีหลังแล้วเป็นคนล๊อคสายยูเองเลยเคยตัว 

แต่ใจจริงก็นิดนึงแหละ  ฝรั่งห้องตรงข้ามชอบมายิ้มมาทักทายเลยขังไม่ให้เจอกันซะเลยยย  สะใจดี

ตอนนี้ออกไปส่งที่เดอะมอลล์งามวงวานเรียบร้อยแล้ว   เห็นบอกนัดเพื่อนไว้ที่นั่น

ยังไงใครไปเจอก็ลากกลับมาฝากผมด้วยละกันน่ะคับ  อิอิ



ปล.ว่าจะตามไปแล้วเชียว  แต่สงสัยยังโกรธผมอยู่  บอกว่าถ้าตามไปจะให้กินนมเปรี้ยวแทนข้าวเย็น

ด้วยความกลัว     เอ้ย   ด้วยความเคารพ  เอ้ย   ด้วยความเกรงใจ  เลยปล่อยให้ไปสนุกกะเพื่อนมั่ง

ก็คนเค้าไม่อยากกินนมเปรี้ยวแทนข้าวเย็นนินา  เข็ดแล้วววววคร้าบบบบ

 

[thehackzzi]

น้องแฮ็คครับ อยากบอกว่าวิถีชีวิตที่มีความสุขแบบเรียบง่ายเช่นนี้ ในปัจจุบันแทบจะไม่มีแล้วครับ ในอีสานบ้านของเฮา
เฮ้อ..เมื่อความเจริญทางด้านวัตถุเดินทางไปถึงที่ใด เมื่อนั้นความสุขแบบเรียบง่ายเหมือนสมัยก่อนก็ถูกเบียดกระเด็นหายไป
จนเกือบจะหมดแล้วครับ
   พึ่งรู้นะนี่ ว่าข้าวจี่ใส่ไข่สูตรน้องติ๊บใส่ต้นหอมผักชีด้วย แปลกไปจากบ้านพี่แก้วนิดนึง
เอาไว้วันหลังจะลองทำสูตรน้องติ๊บมั่ง

ตอนนี้แถวบ้านผม เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างที่พี่เว้าแล้วล่ะอ้าย
เว้าแล้วน้องกะคิดฮอดช่วงเวลานั้นอีหลี หล๊ายๆ

ตอนนี้กำลัง Verified รอซักครู่นะครับ พี่น้องที่หน้าฮักทุกท่าน

[dr.mike]

มารอตอนใหม่นึกว่าอัพไปแล้วซะอีก  รอติดตามอยู่นะน้องแฮค

แงๆ วันนี้มีแต่คนว่าเรา  ก็คนเค้าเคยชินเลยลองกุญแจแค่นี้เองงง

กำลังนั่งสวดมนต์ขออย่าให้คืนนี้มีนมเปรี้ยว  เป็นอาหารเย็นนน

      

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 63 ไก่ย่างถูกเผา
12:05 24/6/2010

เดือนพฤษภาคมกำลังจะผ่านพ้นไป เข้าสู่เทศกาลรับน้องของมหาวิทยาลัยที่ ตอนนี้เด็กๆปีสองปีสามก็วุ่นอยู่กับกิจกรรมการรับน้องของมหาวิทยาลัยในแต่ละคณะ

ติ๊บเองก็เช่นกันหลังจากที่การเรียนซัมเมอร์ ผ่านพ้นไปเจ้าตัวก็มีเวลามาทำกิจกรรมกับเพื่อนๆบ้าง และผมก็สนับสนุนเป็นอย่างดีเพราะผมไม่อยากให้ติ๊บเก่งแต่ในตำราเท่านั้น ผมอยากให้ติ๊บเก่งทั้งวิชาการ และกิจกรรม ช่วงนี้ติ๊บก็เลยมาช่วยเพื่อนๆ ในการเตรียมกิจกรรมรับน้อง สลับกับการทำงานพิเศษเช่นเดิมในแต่ละวัน
 
“หมอไม้ เที่ยงนี้ไปหาอะไรกินใต้ตึกแพทย์กันน่ะ” เสียงหมอกิ๊กคนสวยเอ่ยชวนผมในตอนเที่ยงวันขณะที่ผมเดินมาถอดเสื้อกาวน์ หมวก และถุงมือในห้องพักแพทย์

“อืมม ไปดิ  ไม่ได้ ไปกินที่นั่นนานแล้วเหมือนกัน” ผมตอบกิ๊กในขณะที่กำลังล้างมือในห้องพัก

“แล้วว่าแต่อยากกินอะไรละจ๊ะวันนี้” ผมเอ่ยถามกิ๊กที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังแต่งหน้าทาปากซะเช้งวับ

“อยากกินเด็กแพทย์  เอ้ยยย ก็อยากกินข้าวแกงใต้ตึกแพทย์ไงไม่ได้กินนานแล้ว”

“อะแน่ะๆ” ผม แซวเล็กๆ  ก่อนเจ้าตัวยิ้มสวยให้ผมหนึ่งที

“ทำไมละแก  สวยๆอย่างชั้นนี่ก็อยากลงจากคานมั่งนะยะ หญ้าอ่อนเคี้ยวง่ายๆแบบเฟรชชี่มาใหม่นี่  ให้มันรู้ไปจะไม่ตกมาถึงท้องชั้นเลยยย” หมอกิ๊กบอกผมด้วยท่าทีตลก ก่อนเราสองคนจะเดินออกมาขึ้นรถไฟฟ้ามุ่งหน้าสู่คณะแพทย์ต่อไป
 
ตอนนี้ใต้ถุนตึกแม้ จะยังไม่ใช่ช่วงเปิดเทอม แต่ก็ใกล้เข้าไปเต็มที ตอนนี้เด็กๆที่มาทำกิจกรรมและน้องใหม่ของแต่ละคณะก็ เริ่มมาสร้างสีสันกันแล้ว 

กลุ่มแล้ว กลุ่มเล่า  เพลงแล้วเพลงเล่า   ท่าเต้นท่าแล้วท่าเล่า  ที่รุ่นพี่กำลังส่งทอดสู่รุ่นน้อง เรียกรอยยิ้มให้ผมและหมอ กิ๊กได้มากโข

“สมัยที่ไม้เรียนที่ธรรมศาสตร์เป็นแบบนี้มั้ย”

“ก็เหมือนกันแหละกิ๊กที่ไหนเขาก็รับน้องใหม่เหมือนๆกัน แต่ที่โน่นไม่ได้เต้นเอาเป็นเอาตายแบบที่นี่หรอกน่ะ” ผมบอกก่อนยิ้มให้เพื่อนคนสวย

“อะนะ  ที่นี่ทำอะไรทำเต็มร้อยย่ะ  ดูนู่นน้องติ๊บแก  เต้นเป็นกะเขาด้วย” ผมหันไปตามสายตาของหมอกิ๊ก

ก่อนหันไปเจอร่างบางคุ้นตาที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำและกางเกงแพร เหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่กำลังเต้นเพลงบังคับของการรับน้อง

“ไก่ย่าง  ไก่ย่าง  ไก่ ย่าง   ไก่ย่างถูกเผา……………..” และที่ผมอดยิ้มไว้ไม่อยู่ก็คือเจ้าตัวเล็กกำลังเต้นท่าไก่ย่างแบบ ที่ผมไม่เคยเห็น

ถึงแม้จะไม่รุ่นแรงแบบแกนนำสันทนาการ แต่รอยยิ้มและท่าทางที่ออกมาตอนนี้ก็ทำให้ผม ยิ้มได้อยู่ดี

“ดูน้องเขามีชีวิตชีวากว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ” กิ๊กเปรยขึ้นมา

“ทำไมว่างั้นอ่ะ” ผมถามหมอ กิ๊กด้วยความสงสัย

“ก็เรายังจำได้ว่าตอนที่เห็นหน้าน้องคนนี้ตอนแรกอะหน้าเขาดูเศร้า ไม่เคยเห็นน้องยิ้มเลย” แฟนเขาดูแลเฟ้ยยย   ผมคิดในใจแต่ก็ไม่ว่าอะไรนอกจากปล่อยยิ้มให้หมอกิ๊ก

“ได้ข่าวว่าน้องเขาเก่งมากเลยเหรอ” จู่ๆหมอกิ๊กก็ถามผมขึ้นมาอีกรอบ

“ก็เก่งนะ อ่านหนังสือเอาเป็นเอาตายถ้า เราขยันได้ซักครึ่งของติ๊บนี่นะ เกียรตินิยมไปแล้ว”

“คนเราก็แบบนี้แหละไม้  มาคิดเอาได้ตอนที่ มันสายไปแล้ว” กิ๊ก บอกผมพลางหัวเราะร่า

“เราสองคนก็หัวอกเดียวกัน  พวกเกรดนิยม” อืมมม  พูดแทงใจดำ กันอีกละหมอกิ๊กเนี่ยยย

“แล้วน้องเขารับรักหมอจ๊ะโอ๋เพื่อนชั้นรึยังอะแก” จู่ๆหมอกิ๊กก็ถามผมขึ้นมาซะงั้น  ปรี๊ดเลยย

“อันนี้ก็ไม่รู้นะ  เรื่องของเขาสองคนอ่ะ  แต่เห็นมีชอคโกแลตมาให้กันมาส่งกับบ่อยๆด้วยนะ”

“ก็คงงั้นอะ  เห็นหมอจ๊ะโอ๋มันพร่ำเพ้อจะ ตาย  คุยกันทีไรพูดถึงแต่หมอติ๊บน่ารักๆ” ชาตินี้คงได้แอ้มแฟนผมหรอกคับ  ข้ามศพผมไป ก่อน   คิด เล่นๆก่อนหัวเราะหึๆให้กิ๊ก

ก่อนที่เราสองคนจะเดินกลับออกมาขึ้นรถไฟฟ้าที่หน้าตึกเพื่อกลับไป ทำงานตามปกติ
 
20.00 น. โดยประมาณผมจอดรถด้านหน้าคลินิกเพื่อมารอรับเจ้าตัวเล็กหลังเลิกงานตามปกติ ไม่กี่นาทีเจ้าตัวเล็กก็เดินออกมาจากร้านก้าวเข้ามานั่งในรถเรียบร้อย

“เป็นไงเหนื่อยมั้ย” ผมเอ่ยถามติ๊บหลังจากออกรถจากหน้าคลินิก

“ไม่เหนื่อยเท่าไหร่คับวันนี้คนไม่เยอะ” ติ๊บตอบพร้อมส่งยิ้มสดใสให้ผมได้เห็น

“เปล่า  ไม่ได้ถามว่าทำงานเหนื่อยมั้ย  ถามว่าเต้นไก่ย่างอะ เหนื่อย มั้ย  ฮ่าฮ่า” ผมหัวเราะร่วนเมื่อแซวเจ้าตัวเล็กที่เมื่อตอนกลางวันเห็นเต้นไก่ย่างกะ เพื่อนๆอยู่ที่ใต้ตึกคณะ

แทนคำตอบเจ้าตัวเล็กตีเบาๆเข้าที่แขนผมหนึ่งที   ก่อนหัวเราะหน้าแดงก่ำ

“พี่ไม้แอบไปดูติ๊บรับน้องมาเหรอ” เจ้าตัวถามผมด้วยอาการกระหายใคร่รู้

“ไม่ต้องแอบหรอกรุ่นนี้ เล่นเต้นใต้ถุนตึกซะขนาดนั้นต้องแอบดูด้วยเหรอ” ผมตอบขำๆ

“แหม  ก็เพื่อนเขาให้เต้นก็เต้นซิ  รับน้องไงต้องทำตัวให้เป็นแบบอย่าง”

“คร้าบบบบ  ดีแล้วจะได้สนุกสนานคลายเครียด”

“แล้วพี่ไม้ไปเห็นติ๊บได้ไง” เจ้าตัวเล็ก เอ่ยถามก่อนหันมาจ้องหน้าผมเขม็ง

“ก็พี่กับหมอกิ๊กไปทานข้าวใต้ตึกแพทย์เลยเห็นเราเต้นไก่ย่างอยู่อ่ะ”

“อ้อ  ติ๊บเต้นน่ารักเข้าตาใช่มั้ย  ก็เลยตะลึงงัน” โอ…มั่นใจจริงๆ แฟนใครเนี่ยยย

“น่ารักซิ  ตัวขาวๆ ส่ายก้นด๊อกแด๊กๆ….” ผมพูดไม่ทันจบก็โดนตีเข้าที่แขนอีกทีนึงซะงั้น

“แหม  ก็บอกแล้วไม่ได้มีดีแค่หน้าตาอย่าง เดียว” ติ๊บบอกก่อนยิ้มเขินๆแล้วซบหัวกับไหล่ผม คงจะอายอยู่นะนั่นนะ

“อืมม  ถ่อมตัวมั่งก็ได้ติ๊บ” ผมบอกก่อนเอื้อมมือไปขยี้หัวติ๊บเบาๆ

“ก็นี่แหละเขาเรียกว่าเจียมตัว  รู้จักประมาณตัวเอง  บอกกี่ทีแล้วไม่จำเลยย” เอาเข้าไปซิ มั่นขนาดนี้  ไม่เถียงแล้ววุ้ย

ผมหัวเราะส่ายหัวหึๆ กับคนที่รู้จักประมาณตน  เจียม ตัวข้างๆตอนนี้ด้วยความเอ็นดู  แกมหมั่นไส้เล็กน้อยยย

“แล้ววันนี้พี่ไม้จะพาติ๊บไปทานข้าวที่ไหนนี่ หิวจะแย่แล้ว” เจ้าตัวเอ่ยถาม และตบท้องเบาๆแสดงอาการหิว

“วันนี้อยากทานอะไรอะ”

“อะไรก็ได้คับตอนนี้หิวมากเมื่อตอนเที่ยงเต้นเสร็จจะไปกินข้าว ปรากฏว่าข้าวใต้ตึกหมดซะแล้วเลยได้แต่กินนหนม   นี่ หิวมากจนจะกินหัวพี่ไม้อยู่แล้วเนี่ยยยย”

“อะนะ  เดี๋ยวตอนดึกค่อยกิน”  ผมแซวหื่นๆ แต่ เจ้าตัวคงรับมุกไม่ทัน( เป็นปกติของติ๊บ )

“ทำไมต้องกินดึกๆอะ  ก็ติ๊บหิวแล้วนี่คับ” เจ้าตัวหันมาถามผมด้วยหน้าตาเหรอหรา

“งงอีก  พี่หมายถึงว่าเดี๋ยวพาไปกินข้าว  ส่วนหัวพี่อ่ะ ค่อยมากินตอนดึก” ผมบอกก่อนหันไปจ้องหน้าติ๊บแบบหื่นๆ ( ต้องพยายามมากเลยนะทำหน้าตาหื่นกามนี่  ทำยากมากๆ  (Hackz อ้อ หัว... อันนั้นเอง แหม! รับมุขไม่ทัน)

“ทะลึ่งละ” พูดจบเจ้าตัวเล็กก็หยิกหมับเข้าที่พุงน้อยๆ ( ในตอนนั้น) ของผมไปหนึ่งที

“โอยๆๆ  พอละคับ  ยอม แล้วๆไม่ทะลึ่งแล้ว” ผมเอ่ยยอมแพ้ขณะนำรถเข้าจอดที่ร้านอาหาร ร้านเดิมตรงหน้าหอพัก  ก่อนเราจะจัดการกับอาหารมื้อ เย็นและกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักเหมือนเช่นทุกวัน
 
“วันนี้ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมดเลย” เจ้าตัวเอ่ยขึ้นหลังจากเราก้าวเข้ามาถึงห้องพักเรียบร้อย
…> TBC

Writer: dr.mike
Verified: Hackz

[Loidelohm]

จะเอาไข่ดาว ไข่เจียว ไข่ตุ๋น ไข่กะทะ ไข่ระเบิด ไข่ลูกเขย ยำไข่เยี่ยวม้า ยำไข่ต้ม ไข่ต้มขยำน้ำปลา
ไข่อีกหลายอย่าง ไปให้หมอไม้
อย่าห่วงเลยครับคุณหมอ ไม่ได้กินแค่นมเปรี้ยวแน่นอน ชัวร์

กินไข่เพื่อสุขภาพ มีประโชน์ทำให้ร่างกายแข็งแรง สมองแจ่มใส ไม่เอ๋อ
นะครับ

หมอติ๊บครับ  มาทำฮีโร่ของเค้าได้อย่างไร กะอีแค่คล้องกุญแจ ไม่ได้ยากเลย ก็ทำอยู่ทุกวันอ่ะ
ที่ผ่านมามะเห็นว่าไรเลย ใช่มั้ยครับหมอไม้ มาเจาะจงว่าและโกรธเอาวันนี้

หึ หึ             ธ่อ..................