หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[dr.mike]

จริงๆนะ  ไม่ได้ล้อเล่นนะนี่  ไปถามซิ่ม Sweetener ดูดิ  

บอกให้ไปซื้อหวยตัวเก่าที่เคยบอก  แต่ซิ่มถูกป่าวไม่รู้

ซิ่มอยู่มั้ยรายงานตัวด่วย  ถ้าถูกพาไปเลี้ยงเจ๊ไข่  ด้วยคร้าบบบบบบ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 73 Innocent
16:06 30/6/2010

หลังจากงานครบรอบหกสิบปีของพ่อผมผ่านไปด้วยความชื่นมื่นและความเปรมปรีดิ์ของทุกคนในงานไปเรียบ ร้อย  ช่วงบ่ายวันเสาร์ทุกคนก็เก็บบ้านเข้าสู่สภาวะเดิม

''พ่อคับ แม่คับ  เดี๋ยว ผมจะพาเด็กบ้านนอกแถวนี้เที่ยวกรุงเทพหน่อยนะคับ  พ่อ กับแม่จะไปด้วยกันมั้ยคับ''  ผม เอ่ยขออนุญาตพ่อกับแม่ในช่วงบ่ายแก่ๆของวัน

''ไปเถอะลูกพ่อกับแม่คงไม่ไปไหนแล้ว ขอพักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า ลองไปชวนนายม่อนซิเห็นชวนพ่อกับแม่ออกไปตั้งหลายวันแล้ว''
 
และหลังจากได้รับคำตอบเป็นการตกลงจากนายม่อน  ผมก็พาติ๊บ และนายม่อนน้องชายสุดที่รักออกจากบ้านย่านสะพานควายมุ่งหน้าสู่อนุสาวรีย์ ด้วยรถไฟฟ้าบีทีเอส  จากสะพานควายถึงอนุสาวรีย์ภายในไม่กี่นาที

''รถไฟฟ้าในกรุงเทพนี่เร็วทันใจดีเนอะ  ไม่ ชักช้าเหมือนรถไฟฟ้าที่มน.แถมวันไหนฝน ตกมีไฟช๊อตด้วย''  ติ๊บ เอ่ยขึ้นมาขำๆ

'' ที่ มน.มีรถไฟฟ้าด้วยเหรอพี่   ทำไมที่มธ.มีแต่รถราง  '' ไอ้ม่อนเอ่ยถามขึ้นมา

'' มีซิ  ม่อนลองไปเที่ยวมน.ดูซิ รถไฟฟ้าออกจะไฮโซ ''  ติ๊บ ตอบและหันมามองหน้าผมที่ยิ้มให้ม่อนกับติ๊บขำๆ เมื่อนึกถึงความไฮโซของรถไฟฟ้าที่ติ๊บว่า
 
เราสามคนมาแวะกินก๋วยเตี๋ยวเรือกันที่อนุสาวรีย์ก่อนพาเจ้าตัว เล็กกับนายม่อนแชะรูปกันเป็นที่ระลึกเล็กน้อย เพราะช่วงนี้ยังเป็นช่วงเห่อกล้องอยู่  นายม่อนเองก็ ไม่แตกต่างจากผมเท่าไหร่นัก  เพราะเดินตามรอยผมด้วย การเป็นสมาชิกชมรมถ่ายภาพของมหาวิทยาลัยเช่นกัน
 
หลังจากอิ่มอร่อย จากก๋วยเตี๋ยวเรือในย่านอนุสาวรีย์แล้ว   ผมพา ติ๊บขึ้นรถเมล์มุ่งหน้าต่อไปยังสถานที่สำคัญของกรุงเทพมหานครที่ผมคิดว่า ติ๊บคงชอบ
ภูเขาทอง   ผัดไทยประตูผีที่ว่าเอร็ดอร่อย ขึ้นชื่อ   เสร็จผม  ติ๊บ  และนายม่อนไปเรียบร้อยอีกหนึ่งอย่าง  ก่อน จะพากันเดินขาลากขึ้นไปยังภูเขาทองซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเล็กกระโดดขึ้นคอผมซะ งั้น  แค่เดินลำพังคนเดียวก็จะแย่ยังต้องแบกคนอีกแฮะ
 
หลังจากพาเจ้าม่อน ถ่ายรูปภูเขาทองและสอนมุมในการถ่ายภาพให้เจ้าม่อนบ้างแล้ว รวมถึงการใช้นายแบบร่วมกันของเราสองคน  ติ๊บออกจะชื่นชอบการถ่ายรูปกับนายม่อนซะมากกว่าผม   เพราะ เป็นการถ่ายรูปแบบที่เจ้าตัวได้โพสท่า  ได้เก๊กท่า เตรียมความพร้อม  ในขณะที่ผมมักจะถ่ายติ๊บจาก อิริยาบถที่เป็นธรรมชาติไม่ได้ตั้งตัวซะมากกว่า
 
เสร็จจากการเดิน เที่ยวชมมุมมองของกรุงเทพมหานคร จากภูเขาทองเรียบร้อยแล้ว เราสามคนก็ขึ้นรถเมล์มุ่งหน้ายังเป้าหมายถัดไป
 
ตอน นี้นายม่อนน้องชายของผมปล่อยมุกด้วยการเกาะแขนติ๊บแน่น  ผม มองงงๆ

'' อ้าวมอง  งงอะไรขึ้นรถเมล์ก็ต้องจับลาว ''

'' เอ้อแฮะพี่จับด้วย ''  ผม เอื้อมมือไปเกอะไหล่ติ๊บอีกคน

'' เขาให้จับราว  ไม่ใช่จับลาวเฟ้ยเดี๋ยวได้ โดนทั้งพี่ทั้งน้อง ''  ติ๊บบอกก่อนหันมาค้อนผมสองพี่น้องจนต้อง ดึงมือกลับแทบไม่ทัน  เรียกรอยยิ้มให้เราสองคนเป็นอย่างดี

เยาวราช   ย่านขึ้นชื่อลือชาว่าด้วยอาหาร การกิน  หูฉลาม กระเพาะปลาน้ำแดง  เกาลัด และตบท้ายด้วยการไหว้ศาลเจ้าที่เจ้าม่อนพาเราสองคนเดินเข้ามา
 
สะพานพุทธ ถนนคนเดินที่ผมชอบที่จะมาเดินเล่นเพราะมีของถูกๆเยอะมาก
 
'' นี่ก็ดึกมากแล้วได้เวลากลับกันแล้วละ ''  ผม เอ่ยชวนนายม่อนและหมอติ๊บ

'' ไปดิ พี่ติ๊บอยากไปเดินไหนอีกรึป่าว ''  ม่อนเอ่ยถามขึ้นขณะที่มองไปยังกล้องเพื่อ เชครูปถ่ายของตัวเอง

'' สนามหลวง  ''

'' เฮ้ยยย ''  ผม กับม่อนเอ่ยอุทานขึ้นแทบจะพร้อมกัน

'' จะไปทำไมสนามหลวง  ไม่ดีมั้งพี่ว่า  ''  ผม เอ่ยคัดค้านขึ้น

'' อ่าว  ทำไมไม่ดีเหรอคับก็ไปเดินดูวัง ตอนกลางคืนเขาว่ากันว่าสวยนักไม่ใช่เหรอคับ ''  ติ๊บตอบแบบซื่อ(บื้อ)

'' เอาไงดีม่อน ''   ผม หันไปถามความเห็นจากน้องชาย

'' งั้นไปก็ได้ยังไงเราก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ''  ม่อนตอบก่อนเดินนำหน้าเราไปนั่งรถเมล์ต่อ ไปยังสนามหลวง
 
ขึ้นชื่อว่าสนามหลวงผู้คนพลุกพล่านกันได้ตลอดเวลาแม้ในช่วงดึก ดื่นค่ำคืนเช่นนี้  ผมกับม่อนพาติ๊บเดินชมวังและนายม่อนก็ถ่ายรูปจนหนำใจรอบกำแพงวัง ในมุมต่างๆเรียบร้อยแล้ว  เจ้าตัวเล็กก็ไม่วายออก อาการซื่อ(บื้อ)อีกรอบด้วยการชวนผมไปเดินรอบสนามหลวงดูข้าวของที่คนวางขาย กันในตอนนี้  และที่ผมอดขำจนหัวเราะงอหายกับนายม่อน 

ก็ตอนที่มีผู้คนขับรถมาจอดข้างถนนแล้วลดกระจกลงมามองดูหน้าพวกเรา สามคนก่อนยิ้มให้  ผมกับม่อนก็เฉยๆเพราะรู้จุด ประสงค์ของคนที่มาจอดรถแล้วดูหน้าแล้วยิ้มให้พวกเรากันอยู่แล้ว  จึงนิ่งเฉยในขณะที่หมอติ๊บยิ้มตอบกลับไปด้วยไมตรีอันดี  อืมมมม  จะเตือนยังไงวะนี่
 
'' พี่ติ๊บ  พี่ติ๊บไม่ต้องยิ้มให้ทุกคนที่ยิ้มให้พี่ก็ได้นะ ''  เจ้าม่อนคงอดที่จะเอ่ยขึ้นมาไม่ได้เมื่อ เราสามคนเดินดูของที่วางขายกะพื้นรอบสนามหลวงและบางครั้งเวลาที่เราเดินผ่าน ใครซักคนและมีแววตาแปลกๆมองมายังผมและม่อนก็จะทำหน้าเฉยในขณะที่เจ้าตัวเล็ก ก็ยิ้มลั้นลาตอบกลับไปให้เขาทุกครั้งไป

'' อ้าว  ก็คนเขายิ้มให้ก็ยิ้มกลับ  ไม่เห็นจะแปลก ''  ติ๊บตอบม่อนก่อนเดินดูของไปเรื่อย

'' เดี่ยวจะมีคนเดินมาถามราคาคอยดูเหอะ ''  ผมบอกติ๊บตามประสบการณ์ที่เคยพบเจอจาก สนามหลวง   พร้อมๆกับนายม่อนที่ขำติ๊บยังไม่หาย
 
เราเดินจนรอบสนาม หลวงพร้อมๆกับติ๊บที่ยิ้มไปให้ทุกคนที่มองมาและยิ้มให้  จน ผมกับเจ้าม่อนเริ่มจะหวั่นกลัวในความปลอดภัยในสวัสดิภาพความเป็นชายของเรา  จึงพาติ๊บขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน  และ มาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อนและข้าวของหลายอย่างกันเลยทีเดียว
 
'' ทำไมพี่ไม้กับม่อนถึงไม่ชอบให้ติ๊บยิ้มให้คนที่เดินแถวสนามหลวงละคับ ''  เจ้าตัวเอ่ยขึ้นหลังจากนอนลงบนเตียง  ผมช้อนหัวเหม่งๆขึ้นมานอนบนแขนแข็งแกร่งของผม ก่อนหันไปหัวเราะกับเจ้าตัวเล็ก

'' ติ๊บเคยได้ยินคำว่าผีขนุน  ผีมะขาม แถวสนามหลวงมั้ย ''  ผม ถามยิ้มๆ

'' ไม่เคยคับ  ทำไมเหรอ  ที่ นั่นผีดุเหรอ ''  ติ๊บเงยหน้ามามองหน้าผมแบบต้องการคำตอบ

'' อืมมม  ก็ที่สนามหลวงเนี่ยยย  เขาเป็นที่หากินของผู้ชายขายน้ำ ผู้หญิงขายเซ๊กส์ เขาจะมายืนรอบๆบริเวณสนามหลวง  แขกก็จะวนรถไปรอบๆ จนเจอคนถูกใจก็จอดรถลงไปต่อรองราคา ''

'' โห  จริงเหรอ ''  เจ้าตัวทำหน้าตกใจ

'' แล้วการที่มีคนจอดรถ  ลดกระจกมาชะโงกหน้า มองเราสามคน  แล้วติ๊บไปยิ้มให้เขาแบบนั้นคิดว่ามัน จะหมายความว่าไง  ''  ผม อธิบายให้เจ้าตัวเข้าใจถึงเหตุผลที่ผมไม่อยากพาติ๊บไปเดินแถวนั้นเท่าไหร่ นัก

'' โห  แบบนี้เขาก็ต้องคิดว่าติ๊บเป็นพวกผี ขนุน ผีมะขามละซิ  '' เจ้าตัวอายหน้าแดงเมื่อโดนผมล้อด้วยสายตา

'' อืมมม  จะขายเท่าไหร่ละสองร้อยกับไก่น้อย สองตัวแบบที่ย่าเคยบอกพี่ดีมั้ย ''  ผม แซวติ๊บเล่น ก่อนเจ้าตัวหน้าแดงก่ำ  อายม้วนต้วนเข้า ซุกอกผมแน่นกว่าเดิม

ผมกอดกระชับเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดแน่นขึ้น  และหัวเราะร่ากับอาการไร้เดียงสาของคนตรงหน้าผมตอนนี้ 
 
ติ๊บยังต้องเจออะไรอีกเยอะบนโลกใบนี้  ติ๊บยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะเลยซินะ

[N.T.❁]

โอ๊วว อัพตั้งหลายตอนแหนะ ><
เด๋วตามไปอ่านก่อนนะคะ~

ปล. คุณ 8X << ไม่ทันเหมือนกันค่ะ 555

[sweetener]

ไม่ถูกกกกก

หมอติ๊บสุดยอดมากๆๆๆๆๆ

เพิ่งบ่นถึงเจ๊ไข่ในโน้นไว้  

งวดหน้า สัญญาเจ๊ไข่

[8X]

หมอติ๊บนี่ของเค้าแรงจริงๆ แม่นยังกะจับวางงวดหน้าหมอไม้รีบมากระซิบบอกเลขนิดนึงนะค่ะ 

ตอน นี้นายม่อนน้องชายของผมปล่อยมุกด้วยการเกาะแขนติ๊บแน่น  ผม มองงงๆ

'' อ้าวมอง  งงอะไรขึ้นรถเมล์ก็ต้องจับลาว ''

'' เอ้อแฮะพี่จับด้วย ''  ผม เอื้อมมือไปเกอะไหล่ติ๊บอีกคน

'' เขาให้จับราว  ไม่ใช่จับลาวเฟ้ยเดี๋ยวได้ โดนทั้งพี่ทั้งน้อง ''  ติ๊บบอกก่อนหันมาค้อนผมสองพี่น้องจนต้อง ดึงมือกลับแทบไม่ทัน  เรียกรอยยิ้มให้เราสองคนเป็นอย่างดี

หุหุ มุกนี้ทั้งพี่ทั้งน้องเลย   

ปล. คุณ 8X << ไม่ทันเหมือนกันค่ะ 555

งั้นหมอไม้ต้องเอารูปมาลงใหม่แล้วหละค่ะ 

[dr.mike]

ก็บอกแล้วซิ่มไม่เชื่ออออ

เจ้านี้เขาเฮงกะลอตเตอรี่  ซิ่มไปแทงแต่ใต้ดินก็โดนกินงี้แหละ

แต่คราวหน้าถ้าถูก  เจ๊ไข่  สัญญานะ

ผมก็ถูกนะ  ถูกมาหลายงวดแล้วด้วย  แล้วไมผมไม่เคยได้ตังค์เลยหว่าทั้งๆที่เป็นคนควักตังค์ซื้อแท้ๆ

สมัยนี้ลอตเตอรรี่เขาให้รางวัลกันแปลกๆ

คนซื้อ  ไม่ได้ตังค์....คนได้ตังค์  ไม่ได้ซื้อ  

 

[Pra2]

ตอน นี้นายม่อนน้องชายของผมปล่อยมุกด้วยการเกาะแขนติ๊บแน่น  ผม มองงงๆ

'' อ้าวมอง  งงอะไรขึ้นรถเมล์ก็ต้องจับลาว ''

'' เอ้อแฮะพี่จับด้วย ''  ผม เอื้อมมือไปเกอะไหล่ติ๊บอีกคน

'' เขาให้จับราว  ไม่ใช่จับลาวเฟ้ยเดี๋ยวได้ โดนทั้งพี่ทั้งน้อง ''  ติ๊บบอกก่อนหันมาค้อนผมสองพี่น้องจนต้อง ดึงมือกลับแทบไม่ทัน  เรียกรอยยิ้มให้เราสองคนเป็นอย่างดี

หุหุ มุกนี้ทั้งพี่ทั้งน้องเลย   

[/quote]

ขำเหมือนกันค่ะ
นายม่อนน่ารักดีน่ะค่ะ อิอิ
หล่อเหมือนพี่อ่าป่าว ??   

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 74 ลาวอินเตอร์
16:20 30/6/2010

ผม ตื่นนอนมาในตอนสายๆของวันอาทิตย์ที่สดใสเพราะแดดเปรี้ยงเอาการเลยทีเดียว ก่อนเดินเข้าห้องน้ำธุระส่วนตัวและแต่งตัวสบายๆลงมายังชั้นล่างของบ้าน  พ่อและม่อนนั่งดูข่าวเช้าอยู่หน้าทีวี  แม่ และติ๊บง่วนอยู่กับการทำอาหารเช้าสำหรับครอบครัวของเรา  ผม เดินเข้าไปในครัวเผื่อจะมีอะไรให้ช่วยบ้าง

'' อ้าว  ตื่นแล้วเหรอลูก เอาอะไรรองท้องก่อนมั้ยลูก ''  แม่ ผมเอ่ยถามเมื่อผมเดินเข้ามาถึงในครัว

'' แล้วแม่ทำอะไรกันอยู่อ่ะคับ  กลิ่นหอม เชียว ''  ผมชะโงกหน้าไปดูในหม้อที่กำลังเดือด

'' พอดีติ๊บเขากำลังทำข้าวต้มกุ้ง  เป็น อาหารเช้าแม่เลยทำยำกุนเชียงไข่เค็มเพิ่มให้ ''

'' โห  ขยันเอาใจพ่อจริงๆนะ  เราเนี่ยยย '' ผมบอกก่อนเดินมาส่งตาหวานให้เจ้าตัวเล็กที่กำลังยกหม้อข้าวต้มร้อนๆออกจาก เตา
 
ติ๊บจัดการตักข้าวต้มกุ้งวางบนโต๊ะเรียบร้อย    ยำ กุนเชียงไข่เค็มของแม่ก็ยกมาวางบนโต๊ะเรียบร้อยแล้วเช่นกัน  ก่อนพ่อและม่อนจะเดินเข้ามาสมทบ

'' โห ข้าวต้มกุ้งของโปรดพ่อฝีมือแม่หรือฝีมือติ๊บกันเนี่ย  ''  พ่อผมเอ่ยถามขึ้นมา

'' ฝีมือติ๊บเองคับแต่ไม่รู้จะอร่อยสู้ที่แม่ทำได้หรือเปล่า ''  ติ๊บตอบยิ้มๆก่อนเดินไปยกแก้วชามมาให้พ่อ ของผม

'' วันนี้ติ๊บลองชงชาให้พ่อดื่มดูเพราะว่าหญ้าญี่ปุ่นนี่   มีผลในการลดระดับน้ำตาลและคลอเลสเตอรอลได้ด้วยนะคับ ''  ติ๊บบอกก่อนยกถ้วยชาร้อนๆออกมาให้พ่อผม ได้ลิ้มลอง

'' โห   ดีจังวุ้ยมีลูกชายเป็นหมอเพิ่มขึ้น อีกคนจะได้ดูแลพ่อสบายๆ ''  พ่อ ผมบอกอย่างอารมณ์ดี

'' แล้วติ๊บไปหาหญ้าญี่ปุ่นนี่มาจากไหนเหรอลูก ''  แม่ผมเอ่ยถามขึ้นมา

'' ก็พอดีเมื่อคืนพี่ไม้กับม่อนเขาพาไปเดินเยาวราชอะคับแม่  ติ๊บเลยซื้อติดมือกลับมาฝากพ่อ '' ติ๊บตอบก่อนยิ้มรับคำชมจนหน้าบาน

'' เร่งทำคะแนนใหญ่  เดี๋ยวผมกับม่อนก็ตก กระป๋องแล้วมั้งม่อนเรา ''  ผม หันไปยิ้มกับนายม่อน

'' ต่อไปพ่อก็งดพวกกาแฟในตอนบ่ายที่พ่อง่วงๆเป็นพวกชาเขียว  หรือหญ้าปักกิ่งที่ติ๊บซื้อมาไว้ให้แทนนะคับ  น้ำตาลจะได้ไม่พุ่ง ''

'' นี่ขนาดยังไม่จบหมอเลยน่ะนี่ยังดูแลพ่อได้ขนาดนี้ ''   พ่อผมเอ่ยชมติ๊บบ้าง

'' พอดีติ๊บเห็นย่าติ๊บแกแข็งแรงแต่แกไม่เคยกินยาหรืออาหารเสริมเลยนะคับ  เวลาติ๊บไม่สบายย่าก็จะให้กินแต่สมุนไพร  จำพวกแก่นไม้ เปลือกไม้  กินแล้วขมปี๋แต่มัน ก็หายไวดีนะคับ '' ติ๊บ ตอบก่อนมานั่งลงจัดการอาหารเช้าที่ได้รับคำชมจากทั้งพ่อ  แม่  ม่อน  และผมไปเต็ม ๆ พ่อกับแม่จึงได้เข้าใจสาเหตุที่ผมเริ่มไว้พุงน้อยๆแล้วในตอนนี้ นี่เอง
 
หลังจากอาหารมื้อเช้าผ่านพ้นไปผมกับติ๊บและนายม่อนเดินออกจากบ้าน มายังตลาดนัดจตุจักรที่เจ้าตัวเล็กบ่นว่าอยากจะมาเดินนานแล้ว  แต่ไม่มีโอกาสได้เดินซักที เดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่น  แต่ ก็ไม่เห็นเจ้าตัวเล็กได้อะไรออกมา

'' ก็ติ๊บมีเสื้อผ้าเยอะแล้ว  แถมซื้อไปก็ ไม่ค่อยได้ใส่  ใส่แต่ชุดนิสิตอยู่ดี ''  เจ้าตัวบอกเมื่อผมยุให้ซื้อเสื้อผ้า 
เราเดินกันจนทั่ว ชักจะเหนื่อยแล้วซิ  หันหลังกลับมาหาเจ้าตัวเล็ก  อ้าว  หายไปไหนแล้วหว่า  โดนฉุดเข้าร้านไหนอีกแล้วนี่   

เดินย้อนกลับมาทางเดิมนิดนึงก็เจอติ๊บยิ้มหน้าบานอยู่ๆข้างๆถังไอ ติม

ไอติมโบราณจตุจักร   ตอนนี้คงเป็นร้านแรก ในจตุจักร ที่ได้สตังค์จากเจ้าตัวเล็ก

ตอนนี้ติ๊บถือไอติมเสียบไม้แหลมๆอยู่ โดนเต๊ะท่าถ่ายรูปโดยตากล้องมือสมัครเล่นนามว่า นายม่อน  ดู ท่าว่าทั้งสองคนนี้จะเข้ากันได้ดีทีเดียว  อาจจะเป็น เพราะอายุอานามไล่เลี่ยกันก็เป็นได้ และตอนนี้ติ๊บก็กำลังยืนคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างออกรสออกชาติ  คงได้เจอใครซักคนที่รู้จักกันเป็นแน่เพราะดูสนิทสนมกัน เหลือเกิน
 
แต่ผมก็ต้องแปลกใจเมื่อตอนนี้ผมได้พบกับบุคคลปริศนาเข้าให้แล้ว หญิงสาวร่างสูง   หน้าตาสวยจัดจ้านชัดเจน  ผมยาวสีน้ำตาลดัดลอนแบบวัยรุ่นนิยมในชุดเสื้อยืดสีขาวเกงยีนส์ดูสบายตา  ที่ตอนนี้กำลังกอดกันกลมกับติ๊บ

'' พี่ไม้คับ   นี่ปุ๋มเพื่อนสนิทมากกกกกของ ติ๊บเรียนด้วยกัน '' ติ๊บเอ่ยแนะนำเพื่อนให้ผมรู้จัก

'' ปุ๋มนี่พี่ไม้  รูมเมทเรา ''  ติ๊บเอ่ยแนะนำให้ผมรู้จักกับเพื่อนสนิท ก่อนเธอเผยรอยยิ้มสวย ที่เก๋ด้วยเขี้ยวเสนห์มาให้ผม

'' แล้วม่อนไปไหนแล้ว เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย  '' ผมเอ่ยถามติ๊บ

'' พอดีบอกติ๊บว่าจะไปดูปลาดูต้นไม้แล้วเดี๋ยวจะเลยกลับเลย  เลยขอตัวแยกจากติ๊บเมื่อกี้แล้วคับ ''

'' พี่ชักจะหิวแล้วเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า แดดเริ่มร้อนแล้วด้วย  '' ผมเอ่ยชวนติ๊บที่กำลังจัดการกับไอติมโบราณ

'' พี่ไม้ไม่ต้องชวนกินข้าวหรอกคะ  เจอไอติมอาหารหลักของติ๊บเขาให้แล้วละ ''  น้อง ปุ๋มบอกผมก่อนส่ายหัวไปมากับอาการเพื่อนรักตรงหน้าตอนนี้  และผมก็เห็นด้วยกับเธอเป็นอย่างยิ่ง
 
แล้วผมก็พาเด็กทั้ง สองคนมานั่งในร้านส้มตำที่ตอนนี้ผู้คนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เพราะเป็นช่วง สายๆของวันเท่านั้นเอง   จากการนั่งคุยและทำความ รู้จักกับเพื่อนของติ๊บทำให้ผมทราบว่าเพื่อนของติ๊บคนนี้เป็นลูกสาวของคุณ ครูใหญ่ในโรงเรียน  เธอเป็นคนเรียนเก่งมาก ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะกับติ๊บมาตลอด เวลาเล่นอะไรก็เล่นด้วยกัน  จึงสนิทสนมกันมาก

'' โทษน่ะคับ  แล้ววันนี้น้องปุ๋มมาคนเดียว เหรอคับ ''

'' ค่ะ มาคนเดียวกะว่ามาเดินดูเสื้อผ้านิดหน่อย  พอ ดีปุ๋มเรียนที่ม.เกษตรนี่เอง ค่ะ ''

'' อ่อ  แล้วไปไงมาไงมาเจอกันได้ละคับนี่ ''  ผมเอ่ยถาม

'' ก็ไม่รู้อ่ะค่ะ ถ้าไปเจอกันที่อื่นก็คงจำกันไม่ได้หรอกค่ะเพราะติ๊บดูไฮโซกว่าเมื่อตอนอยู่ บ้านนอกเยอะเลย  ดีน่ะที่มันมายืนยิงฟันอยู่ข้างถัง ไอติม   เลยมั่นใจค่ะ  ใช่ แน่ๆ '' ปุ๋มบอกผมถึงปัจจัยหลักที่ทำให้จำติ๊บได้และได้ทักทายกันแบบนี้

'' เดี๋ยวเชิญเม้าท์เผาขนกันตามสบายก่อนน่ะ ติ๊บไปห้องน้ำแป๊บล้างมือก่อนเหนียวมากๆ  '' ติ๊บบอกก่อนเดินจากไปปล่อยให้ผมได้มีโอกาสคุยทำความรู้จักกับ เพื่อนของติ๊บมากขึ้น
 
'' น้องปุ๋มเรียนคณะอะไรที่เกษตรเหรอคับ  '' ผมเอ่ยถามหลังจากเราสองคนสั่งอาหารไปเรียบร้อยแล้ว

'' ปุ๋มเรียนสัตวแพทย์คะ ''

'' โห  ไม่น่าเชื่อเลยผู้หญิงสวยๆดูทันสมัย แบบนี้จะเรียนสัตวแพทย์ ''

'' ก็เป็นความชอบส่วนตัวค่ะ  พอดีที่บ้าน ปุ๋มนอกจากพ่อแม่เป็นครูแล้วพ่อยังทำฟาร์มเลี้ยงวัวด้วยอะคะ  ก็เลยชื่นชอบเป็นพิเศษ ''  เธออธิบาย

'' แล้วพี่ไม้ละคะ  เป็นหมอเฉพาะทางหรือว่า เรียนอยู่ค่ะ  '' 

'' อ๋อ  พี่เป็นทันตแพทย์คับ ''  ผมแนะนำตัวไป

'' เท่จังคะ ''  ปุ๋ม เอ่ยชมซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็เขินอยู่นนะเนี่ยยย

'' แล้วเป็นเพื่อนกับติ๊บมานานแล้วซินะคับ ''  ผมเอ่ยถามขึ้น

'' โห  ตั้งแต่ป. 1 เลยค่ะ  เวลา เดินไปไหนมาไหนนี่จับมือกันตลอดจนเพื่อนสมัยประถมล้อว่าเป็นแฟนกัน  เวลาเรียนก็นั่งติดกัน  เวลาสอบก็ แข่งกันผลัดกันได้ที่หนึ่งที่สองตลอด ''

'' อ้อ  คับแบบนี้ก็ต้องเรียกว่าเก่งทั้งคู่ เลยซิ ''

'' ก็เก่งทั้งคู่แหละค่ะแต่ว่าความชอบเราสองคนต่างกันหนูอยากเป็นหมอหมา  ในขณะที่ติ๊บอยากเป็นหมอคน ''

'' แล้วว่าแต่พี่ไม้ไปรู้จักกับติ๊บได้ยังไงค่ะ ''  เอาละซิ  เจอคำถามนี้เข้าไปจะบอกยังไงดี หว่า

'' แล้วพี่ไม้นี่เป็นรูมเมท  หรือเป็นแฟน ติ๊บกันแน่ค่ะ  ''  โห  พูดตรงไปแล้ว น้องคนนี้

'' ก็พอดีมีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกันอ่ะคับ  '' ผมตอบปุ๋มถึงที่มาของการรู้จักกับติ๊บ

'' แล้วก็เลยเป็นแฟนกันไปอยู่ด้วยกัน  ปุ๋ม เดาไม่ผิดใช่มั้ยค่ะ '' อืมดักคอกันแบบนี้เลยแฮะ

ก่อนที่ผมจะได้ ทันตอบคำถามอะไรไป  ติ๊บก็เดินกลับมายังโต๊ะพอดีผมก็ ทำได้แค่พยักหน้าเขินๆรับคำน้องปุ๋มไป  และเจ้าตัวก็ ยิ้มกลับมาเมื่อรู้ว่าผมกับเพื่อนรักของเธอคบกับในฐานะอะไร

และหลังจากนั้นภาพที่ผมเห็นก็ทำให้ผมคิดว่าผมตาฝาดไปหรือเปล่า  ขยี้หูขยี้ตาเต็มที่  แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไป  ผมไม่ได้ตาฝาดไปจริงๆใช่มั้ย
 
หนึ่งว่าที่ สัตวแพทย์หญิง  สาววัยรุ่นหน้าตาสวยประจักษ์ 

หนึ่งว่าที่นายแพทย์ เด็กหนุ่มใสๆเทรนด์เกาหลีทันสมัย 

ทั้งสองสุมหัวเข้าจนหัวแทบจะชนกัน โซ้ยส้มตำปลาร้ากลิ่นเตะจมูกอย่างลืมภาพพจน์ 

ไก่ย่าง  ข้าวเหนียว  ขนม จีนตรงหน้า  เธอทั้งสองคนเล่นเอาผมนึกถึงภูมิหลังและ ภูมิลำเนาของทั้งสองคนออกกันเลยทีเดียว 
 
ผม ได้แต่มองแล้วหัวเราะเงียบๆ จนน้ำหูน้ำตาไหลกับภาพของสองเพื่อนรักที่สนิทสนมกันตรงหน้าผมไม่ได้  อะไรมันจะอร่อยจนลืมเก๊กท่าซะขนาดนั้น

เฮ้อ  แฟนใครกันน้อนี่…..ลาวได้ใจ จริงๆ

[lomekung]

 

จริ้มก่อนแล้วค่อยอ้่น

[thehackzzi]

 

จริ้มก่อนแล้วค่อยอ้่น

ว้าวๆ ผมกด+ ได้แล้ว งั้นเจิมกับคุงนี้ดีกว่า


เจิม จิ้มบวก หุหุ

[lomekung]

๋+1  คืนให้ครับบบบบ

พร้อมกะจริ้มนาย hack อีกรอบบบ

 

[dr.mike]

นายแฮค....ช่วงนี้พี่อัพให้ล่วงหน้าหลายตอนเลย

ค่อยทยอยเอามาลงแล้วกันน่ะคับ  พอดีพี่คงไม่ว่างอีกหลายวัน

เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าพาหมอติ๊บไปซ้อมรับปริญญาอีก  ตั้งศาลายาโน่นแน่น

ใกล้ถึงจุดพีคของเรื่องแล้วรับรองว่าได้สนุกสนานกันแน่นอน 

ยังไงขอคอมเม้นท์เป็นกำลังใจด้วยนะคับ

ปล.มีคนมาคอมเม้นท์ว่าเรื่องตอนหลังๆมันเริ่มอืด  หวานเกินไป 

ก็ไม่รู้จะแก้ตัวบทยังไงอะคับ  ก็อันนี้มันเป็นเรื่องจริงไม่อิงนิยายนี่คับจะได้มีบทเศร้า  บทหวาน  บทร้ายเรียกน้ำตาคนดู

คือมันเป็นชีวิตจริงเขียนก็เขียนมาจากชีวิตจริง  มันดำเนินมาเรื่อยๆแบบนี้ผมก็เลยไม่รู้จะไปตัดไปเจิมตรงไหน

เอาเป็นว่าอ่านๆไป  เรียนรู้การใช้ชีวิตของคนสองคนในโลกของความเป็นจริงแล้วกันนะคับ

[JJHJJH]

^
^
จิ้มบวกพี่หมอไม้ และ แฮ็ค ด้วยจ้า

พี่หมอไม้ถ่ายรูปพี่หมอติ๊บในชุดครุยมาอวดมั่งน๊า

[evilheart]

ของเค้าแรงจริงๆ  
กำลังจะถึงจุดพีคแล้วหรอ
เด๋วขอเวลาเตรียมตัวเตรียมใจก่อนนะ
ชีวิตจริงมันคาดการณ์ กำหนด อะไรไม่ได้
มันแล้วแต่โชคชะตา บุญทำ กรรมกำหนด

ปล. เด๋วงวดหน้ามาบอกเลขใหม่ด้วยนะคะ  

ยังบวกให้ใครไม่ได้เลยอ่ะ 

[แอบซุ่ม]

ไม่เคยเลี่ยนนะ อ่านละอบอุ่นซึมซับกะคำว่ารักแท้มีอยู่จริงอ่านละซาบซึ้งกะคำว่าบุพเพสันนิวาส

[Pra2]

เข้าใจค่ะว่ามันเป็นเรื่องจริง
ถ้าไปปรับแต่งมันก็จะกลายเป็นเรื่องแต่ง

รู้แต่ว่าไม่เคยเลี่ยนกับพี่หมอทั้งสองคนเลย
มีแต่จะรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ  ทำให้เรามีความสุขอีก
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ   

ทำใจกะจุดพีค ๕๕๕   

[nonae]

ถึงหมอไม้จะหวานจนเลี่ยน...แต่อ่านแล้วก็มีความสุข...
นึกซะว่าได้แบ่งปันความสุขให้ผู้อื่นด้วย...

ปล.ถนัดแต่ใต้ดิน ถ้าได้สองตัวล่างก็ โอเชนะ

[sweetener]

congratulations ค่ะ หมอติ๊บ

ปีนี้มหิดลก่อนเพื่อนเลยหรือนี่

งั้นคงตบท้ายด้วยโรงเรียนซิ่ม


หูยตำปูปลาร้า  เนื้อย่างจิ้มน้ำปลา

น้ำลายไหลตอนใกล้เข้านอน

[8X]

ขอแสดงความยินดีกับอีกก้าวนึงของหมอติ๊บด้วยนะคะ
CONGRATULATION ค่ะ 

น้องปุ๋มนี่สมกะเป็นเพื่อนสนิทหมอติ๊บซะจริงๆ เดาออกซะด้วยว่า
หมอไม้ต้องเป็นแฟนหมอติ๊บแน่ๆ อิอิ 

[icyblue]

CONGRATULATION  กับคุณหมอติ๊บคนเก่งของคุณหมอไม้ด้วยนะค่ะ


ปอลอ. หมอไม้ค่ะ เมื่อเช้าบอกซื้อ 1011 งัยค่ะ แล้วทำไมมันมี 168 ด้วยอ่ะ โดนกินเลย

ส่วนเรื่องที่คิดว่าเขียนแล้วเรื่อยๆ อืดๆไป ก็เขียนไปเหอะค่ะ  เค้าชอบอ่านหวาน น่ารัก น่าหยิกน่าหยอกดีออก ใสๆ ค่ะ

ขอบคุณหมอไม้ที่ขยันเขียน กับ น้อง hackz ที่ขยันคอยมาอัพในเล้านะค่ะ 

(คิดถึงหมอติ๊บไว้ว่างๆ มาเจอมิตรรักชาวเล้าบ้างนะค่ะ  )

[dr.mike]

 
 
 
 
 

อุตส่าอัพไปตั้งหลายตอน  ไหงคอมเม้นท์กลับมาไม่กี่คอมเม้นท์เองหว่า

มันน่าน้อยใจน่ะนี่

ไม่มีกำลังใจจะอัพต่อละ  ขอกำลังใจให้คนเขียนบ้างนะคับ

จะได้คึกคักมีกกำลังใจมาต่อกันต่อไป

หรือต้องใช้หมอติ๊บมาเรียกเรทติ้งอีกหว่า

หรือว่าความหล่อของผมไม่เป็นที่ดึงดูดผู้คนเท่าความน่ารักของหมอติ๊บ

ไม่ยอมๆ

[u-only-one]

  Give the world the best you have, and the best will come to you!   Congratulations! 
สำหรับหมอติ๊บค่ะ คนน่ารักอย่างนี้ คนกตัญญูอย่างนี้ จะได้รับสิ่งดีแน่นอน



โอ๋ ๆ ๆ ๆ ๆ อย่าใจน้อยน่าหมอไม้  
หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย ขออ่านก่อนแล้วจะมาเม้นท์ให้เนาะ
(สรุปยังไม่ได้อ่านสักที ตอนที่ 74 แล้วด้วย ตั้งสี่ตอนแน่ะ)

  น้องแฮ๊คซ์ที่ขยันอัพๆๆ

[dr.mike]

อะ  ลงทุนเปลี่ยนโปรไฟล์เอาอวาตาร์หล่อๆมาเรียกเรทติ้ง

ให้มันรู้ไปความหล่อจะไม่ช่วยอะไรเลย

โอมม  จงเม้นท์ๆ

[evilheart]

เรียกกันแบบนี้เลยหระ  ^^
อ่ะ จัดไป 1 เม้นท์

[fanfic2010]

 
ขอแสดงความยินดีกับ หมอติ๊บ ด้วยนะคับ ที่ฝ่าฟันอุปสรรคมาได้จนถึงจุดนี้
ขอบคุณหมอไม้ ที่ช่วยดูแลประคับประคองขวัญใจของพวกเรา (+หมอไม้)
จนประสบความสำเร็จได้แบบนี้  

ขอบคุณน้องแฮ็ค ที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาโพสต์ให้พวกเราได้อ่านกัน  

ขอบคุณแฟนคลับทุกคนที่ติดตามอ่านอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ ทำให้หมอไม้มีกำลังใจ
เขียนเรื่องมาให้พวกเราอ่านกันอย่างสนุกสนานแบบนี้  

ป.ล. 1 หมอไม้อย่าเพิ่งน้อยใจเลย ที่แฟนคลับเม้นท์น้อยไปหน่อย คงเป็นเพราะยังอ่านไม่ทันน่ะ
ก็มันหวานซะจนเคลิ้ม แฟนคลับบางคนต้องใช้เวลาในการอ่านหน่อยนึง  

ป.ล. 2 คู่ระหว่าง บราซิล กะ ฮอลแลนด์ หมอติ๊บเชียร์ทีมไหนอ่ะ  

[8X]

รีบมาเมนท์ซะก่อน 555
วันนี้ฝนตกรถมันติดอะค่ะคุณหมอ นี่ก็เพิ่งมาถึงที่ทำงาน
อย่างแรกที่ต้องทำคือเข้ามาดูว่าอัพตอนใหม่รึยัง 

[dr.mike]

ป.ล. 2 คู่ระหว่าง บราซิล กะ ฮอลแลนด์ หมอติ๊บเชียร์ทีมไหนอ่ะ 

ไม่ต้องห่วงเลยคับ  หมอติ๊บไม่เชียร์บราซิลอยู่แล้ว

เพราะฉะนั้นคืนนี้ก็.....

ขอแสดงความเสียใจกับแฟนฮอลแลนด์ไว้ได้เลย

แต่ก็ไม่แน่น่ะ  เผื่อคืนนี้เจ้าตัวอาจจะกลับมาแล้วเหนื่อยไม่ทันได้เชียร์ก็เป็นได้

[8X]

^
^
Oh! no ไม่น๊าาา หมอติ๊บเว้นฮอลแลนด์ของพี่ซักทีมได้ม๊าย  อิอิ
ยังไม่เคยถึงฝั่งฝันซะที ตกรอบไม่ก็แพ้จุดโทษตลอดเลยอะ 

[Nabee]

ตามอ่านจนทันสักที - -"

ขอแสดงความยินดีกับหมอติ๊บด้วยนะฮะ...แล้ววันที่หายเหนื่อยก็มาถึง (หรืือจะเหนื่อยมากกว่าเดิมหว่า?? 555555555)

อาจจะไม่ได้เข้ามาเม้นท์บ่อย แต่ก็ติดตามเรื่องนี้อยู่เรื่อย ๆ นะฮะ...แบบว่าอ่านแล้วได้แง่คิดหลาย ๆ อย่างเลย

โดยเฉพาะชีวิตของหมอติ๊บ...นับถือในวิถีการใช้ชีวิตของหมอติ๊บมาก ๆ เวลาที่ท้ออ่านเรื่องนี้แล้วมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลย

แล้วถึงแม้ว่ามันจะหวานไปหน่อย แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกเลี่ยน หรือเอียนเลยนะฮะ...กลับรู้สึกมีความสุขที่ได้อ่านมากกว่า

ที่สำคัญอ่านทีไร ยิ้มแก้มแทบปริไปกับความน่ารักของหมอติ๊บ และความหื่นของหมอไม้ทู้กที 5555555555555


จะรออ่านตอนต่อไป ๆ นะฮะ ^^~*

[MaeMoo]

แหมเอารูปหล่อเข้มมาล่อแบบนี้ ต้องเข้ามาเม้นท์โดยด่วย

ว่าไปนะ หมอไม้หน้าคล้าย บอย ปกรณ์ นะ มีเครานิดๆด้วย
มิน่า จำได้ว่าหมอไม้เคยไปแคสมาด้วยนิ แต่หันมาด้านหมอฟันแทน
เสียดาย ไม่งั้นเราอาจได้ยลโฉม ไม้ ศอออฉุ- เอ๊ย ไม้ ศอออฉอ 555

ขอแสดงความยินดีกับหมอติ๊บด้วยจ้า
แต่ว่า หมอของ มน. รับที่มหิดลเหรอคะ
คือว่า ห่างหายจากวงการการศึกษามานานมาก ไม่รู้ว่าเค้าจัดกันยังไงแล้ว

เวลาถ่ายรูปลืมตาด้วยสิหมอไม้...ฟิ้วววว หายตัวไปดีกว่า