มาแล้วจ้า มาแล้ว ญี่ปุ่นมาแล้วววว
(Pink vs Red)
ญี่ปุ่นเดินไปทางชมรมแบดฯเพราะรู้จักสถานที่และที่จะพองีบได้บ้าง พอขึ้นไปบนชมรมก็ไม่มีคนอยู่แล้วเพราะต่างก็ไปประจำตามสีของตน ญี่ปุ่นเลือกมุมห้องหาหนังสือมาทำเป็นหมอน เต้ยืนมองตาปริบๆ เพราะไม่คิดว่าจะนอนยังไงให้หลับบนพื้น ซาร่าเดินตามเข้ามาในห้อง
"ว๊าย จะเอาตรงนี้เลยเหรอคะ น้องญี่ปุ่น"
"เอ๋ เค้านอนง่ายน้า พี่คนสวย ญี่ปุ่นอยากเปลี่ยนเสื้ออ่า เสื้อตัวนี้เปียกแล้วอ่า ใส่ไม่สบาย"
ญี่ปุ่นจับเสื้อตัวเองขึ้น
"อ้าว แล้วไม่ได้เตรียมมาหรอกเหรอคะ"
"อิ อิ ยังมะได้ซักเลยอ่า เหม๊นเหม็น"
"ว๊าย ตายแล้ว เต้ล่ะ"
"อ่า ผมก็ไม่ได้เอามาเจ๊ ตากแล้วยังไม่แห้ง"
"ตายๆ งั้นรอตรงนี้แป๊บค่า เดี๋ยวเจ๊จัดให้ หน้าโรงเรียนน่าจะมีเสื้อขาย"
"อิอิ เค้าเอาลายอิ๊กคิวซังน้า"
ญี่ปุ่นร้องตามซาร่าที่วิ่งออกไปจากห้องของชมรมแล้ว พอซาร่าลับตาไปก็ถอดแว่นหลับตานอนทันที เต้เองก็ทำตาม ทั้งสองหลับไปจริงๆคงเพลีย เกือบบ่ายโมงซาร่าวิ่งกระหือดกระหอบกลับมาพร้อมถุงกระดาษในมือ
"สดๆ ร้อนๆ ค่า เนี่ยเจ๊ไปรอให้เขาสกรีนให้เลยนะเนี่ย"
ซาร่าพูดอยู่คน เดียวเสียงดังเพราะเด็กทั้งสองนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว ญี่ปุ่นทำปากจุ๊บจั๊บ
"อ้าว หลับแล้วเหรอ ตายแล้วจะบ่ายโมงแล้ว ลุกๆค่ะเด็กๆ"
ซาร่าเดินไปพูด เสียงดังใกล้ๆทั้งสอง แต่ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง
"ตายแล้ว น้องญี่ปุ่นค๊ะ น้องเต้"
ซาร่าเริ่มเขย่าตัวเต้ก่อน เต้ตื่นอย่างง่ายดาย ขยี้ตางัวเงียลุกขึ้น แล้วหันไปเขย่าตัวญี่ปุ่นบ้างแต่รายนั้นยากหน่อยเพราะดิ้นหนี ทำปากจุ๊บจั๊บอยู่
"น้องญี่ปุ่นขา ตื่นได้แล้วจะแข่งแล้ว"
ไม่ตื่นดิ้นพรวดพราด
"ต้องใช้ไม้นี่สินะ น้องญี่ปุ่นขา มากินเยลลี่เร๊ว"
ญี่ปุ่นลุกพรวดพราดขึ้นมาทันที ทำตาปรือๆ
"ไหน อ่า เยลลี่เค้าอ่า"
"อิอิ ต๊าย ต้องเอาเยลลี่มาล่อนะเนี่ย ตื่นค่ะตื่น จวนได้เวลาแข่งแล้ว เยลลี่พรุ่งนี้เจ๊จะขนมาสมนาคุณค่า"
"อ่า พี่คนสวยหลอกเค้าน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแต่ก็ยอมลุกแต่โดยดี ทั้งสองไปล้างหน้าล้างตาแล้วเปลี่ยนเสื้อใหม่ เสื้อยืดสีชมพูอ่อนๆ มีสกรีนลายข้างหลังชื่อญี่ปุ่นกับเต้ พอทั้งสองเห็นก็หัวเราะคิกคักพอใจ พอเสร็จก็เดินตามซาร่าออกไป
เสียงอึกทึกดังบีบหัวใจมาแต่ไกล เสียงกลองเสียงเพลง เสียงโห่ร้องกระหึ่มออกมาเพราะจวนได้เวลาแข่งประเภทคู่แล้ว ญี่ปุ่นเดินตามซาร่าเข้าไปในโรงยิม พอก้าวเข้าไปเสียงเรียกชื่อก็ก้องกระหึ่มขึ้น ทุกสายตาหันมามอง ยิ่งเห็นเสื้อตัวใหม่ยิ่งเรียกชื่อดังขึ้น
"อ่า เราตื่นเต้นอ่ะปุ่น"
"อิ อิ ดีออก เค้ามาเชียร์เรานะนั่น อิอิ"
ญี่ปุ่นโบกไม้โบกมือทำตัวเป็นดาราทันที เดินไปที่นั่งประจำของสีชมพู
"ไปไหนมาวะ กูหาไม่เจอ"
แบงค์ ทำหน้าดุใส่
"อ้อ ไปเปลี่ยนเสื้อมาค่ะ พี่แบงค์เสื้อน้องเปียกเลยเอาตัวใหม่มาให้ เนี่ยเพิ่งคลอดนะคะ สวยไหม"
ซาร่าดันหลังเต้กับญี่ปุ่นไปใกล้ๆแบงค์ให้เห็นผลงานของตัวเอง แบงค์พยักหน้ายิ้มอย่างพอใจ
"พร้อมไหมไอ้เปี๊ยก โน่น ฝั่งสีแดงลงวอร์มตั้งนานแล้ว"
"เอ๋ หมีดำเหรอ ตายล่ะหว่า เจอหมีดำเหรอเนี่ย"
"เออ สิ ไอ้โฟคกับไอ้ดิว"
แบงค์พูดแล้ว ยื่นไม้แบดฯให้ทั้งสอง ดิวคือรุ่นพี่มัธยมห้า เคยเห็นซ้อมด้วยกัน ฝีมือก็น้องๆฟอร์ดกับจี๊ป แม้จะไม่เก่งเท่าโฟคแต่ก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร
"อ่า ทำไมให้เค้าเจอแต่ทีมแข็งๆอ่า ทำไมไม่ให้เค้าเจอกับทีมอ่อนๆ อ่า จะเข้ารอบไหมอ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แบงค์
"อ้าว ไอ้นี่ มีทีมไหนอ่อนบ้างล่ะ มีมึงสองตัวนี่ล่ะ อุ๊บ"
แบงค์พูดออกไป ญี่ปุ่นมองหน้าแล้วทำหน้าย่น
"ชิ คอยดูน้า ถ้าเค้าชนะ งอนด้วยน้า"
"อ่า กู กู"
"พี่แบงค์อ่ะ ทำไมพูดตัดกำลังใจน้องเขาแบบนั้นล่ะค๊ะ ไม่จริงค่ะญี่ปุ่น ทีมเราแน่ที่สุดเป็นม้ามืด เจ๊เชื่อค่ะว่าเราต้องเข้าชิง นักกีฬาโรงเรียนแล้วไงคะ แพ้ไม่เป็นว่างั้น สู้ๆค่ะ เต้ญี่ปุ่น สู้ตาย ค่าา"
ซาร่าตะโกนออกมาจับมือทั้งสอง ญี่ปุ่นค่อยยิ้มออกมา จูงมือเต้ลงไปวอมที่กลางสนาม อีกสนามเป็นการแข่งขันของสีฟ้ากับสีเขียว มีกองเชียร์อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่จะเทียบกันแล้วกองเชียร์จะค่อนมาทางสีชมพูกับแดงเสียมากกว่า เพราะดาราลงสนาม ทั้งกองเชียร์สีชมพูกับแดงเองก็เต็มสนามไหนจะนักเรียนที่ตามมาเชียร์อีก ครูบาอาจารย์ก็นั่งอยู่เต็ม พอญี่ปุ่นก้าวลงสนาม
"ญี่ปุ่นๆๆๆๆ เต้ๆๆๆๆ สู้ๆๆๆ"
เสียงเรียกชื่อดังกระหึ่มกว่าเดิม ทั้งสองยิ้มอย่างพอใจ แม้ใจจะเต้นระทึกอยู่แต่ก็ดีใจเสียมากกว่า
"ไอ้ เปี๊ยก มึงเตรียมตัวแพ้ได้เลย"
โฟคเดินมาหาแล้วตะโกนข้ามเน็ทมา
"ชิ หมีดำล่ะจะแพ้ เดี๋ยวเค้าตบใส่น้า มาว่าเค้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่ ไม่สนใจ
"หึหึ กูไม่ออมมือให้นะมึง อย่าหาว่ากูใจร้าย"
"เอ๋ ใจร้ายน้า ถ้างั้นเค้าไม่ให้กอดแล้วอ่ะ อิอิ"
ญี่ปุ่นพูดออกไป โฟคทำหน้าเหรอหรา เงียบไป ญี่ปุ่นวอมร่างกายต่อ พอเริ่มการแข่งขันก็ตั้งใจมากกว่าเดิม
"แข็งทั้งสองคนเลยอ่ะ ญี่ปุ่นเอาไงดี"
เต้กังวล ปรึกษากับญี่ปุ่นก่อนแข่ง
"อืม เราว่าพยายามเจาะพี่ดิวเยอะๆ แล้วค่อยเล่นหมีดำทีเผลอ น่าจะมีทาง เอาน่ะ สู้ๆ ญี่ปุ่นสู้ เต้สู้"
ญี่ปุ่นกอดคอเต้ร้องเสียงดัง สร้างความครื้นเครงให้กับคนที่มองอยู่ นี่เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้กองเชียร์อยากเข้ามาดูการแข่งขันเพราะคู่ของ ญี่ปุ่นดูเด็กก็จริงแต่การสนทนาระหว่างกัน การกอดรัดกันเมื่อได้แต้มช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจ พอเริ่มเกมทางฝ่ายสีแดงก็รุกเร็วใส่ทั้งที่ยังไม่ตั้งตัว
"อ่า เร็วเลยอ่า เอาใหม่ๆ"
พอฝั่งสีแดงส่งลูกมาเต้ก็งัดไปหลังคอร์ท โฟคกระโดดตบใส่ทันที แต่ญี่ปุ่นก็งัดลูกเฉียงข้ามคอร์ทไปหาดิว โดนแย็บมาทันที เต้เอาไม้รองลูกกระเด้งข้ามไปโฟคปรี่เข้ามาแย็บใส่ตัวญี่ปุ่นทันที
"อ่า หมีดำอ่า"
เสียงกองเชียร์เฮกันดัง
"เอาใหม่ๆ เต้เราเอาลูกที่เราฝึกมาใช้กัน เหนียวเข้าไว้ อย่าตายง่ายๆ"
ญี่ปุ่น จับบ่าของเต้ สีหน้ามุ่งมั่น พอโฟคส่งลูกโด่งมา ญี่ปุ่นก็ตวัดข้อมือกดลูกลงต่ำหาดิวทันที งัดโด่งข้ามมาหาญี่ปุ่นอีกญี่ปุ่นก็ยังกดลูกลง ดิวหยอดเต้หยอดคืน ดิวปรี่เข้ามาแย็บทันที แต่ญี่ปุ่นงัดลูกข้ามไปได้ โฟคกระโดดตบ เต้งัดได้ลูกเฉียดเน็ทไป ดิวแย็บเร็วสวนทันที ญี่ปุ่นเอาไม้รองแค่ให้ลูกเด้งกลับแต่พลิกข้อมือลูกเปลี่ยนทาง ดิวเสียหลักโต้โด่งลอยมา เต้หวดลงต่อหน้า เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม โดยเฉพาะสีชมพูที่กระโดดโลดเต้น
"ที่สุดค่า ที่สุด"
ซาร่าได้แนวร่วมเป็นทีมสีแสด มีริต้ากับแกงค์ เฟียตเองก็ยืนอยู่ข้างๆแบงค์ ลุ้นตัวโก่งอยู่
"ยาวแน่ๆเกมนี้"
เฟียตพูดกับตัวเอง ซาร่าเปลี่ยนชุดแล้ว ใส่กางเกงหนังสีดำสั้นจู๋ใส่บูทหนังสีดำส้นสูงปรี๊ด สร้างความฮือฮาได้ไม่น้อย ฝ่ายริต้าเองก็ไม่น้อยหน้า ชุดสีแสดแปร๊ด ใส่วิกหลากสี พอเต้เป็นคนส่งลูกก็พยายามส่งลูกสั้น เกมเริ่มด้วยการหยอด โฟคหยอดได้แนบเนียนมาก แต่เต้ก็งัดโด่งขึ้นมาได้ ดิวกระโดดหวดลูกลง ญี่ปุ่นงัดลูกโด่งข้ามไป ดิวกระโดดตบอีก คราวนี้เต้รับลูกแล้วเปลี่ยนทาง โฟคแย็บลูกลงมาจะใส่ตัวญี่ปุ่น แต่ญี่ปุ่นพลิกตัวเอาไม้รองลูกข้ามไป ฝั่งสีแดงรุกหนัก แต่สีชมพูก็รับได้เหนียวแน่นเหลือเกิน เสียงเชียร์ เฮทุกครั้งที่ลูกกระทบไม้ ลูกจบที่โฟคแย็บลูกใส่ตัวเต้ เสียงเชียร์สีแดงกระหึ่มขึ้น แต้มสีแดงนำไปสี่แต้มแล้ว แบงค์ขอเวลานอกให้ พออกมานอกสนามญี่ปุ่นก็คว้าน้ำหวานมาดื่ม เต้ก็ดื่มบ้าง
"ไอ้เปี๊ยก เก่งแล้ว แต่พยายามรุกมันบ้างดิวะ รับอย่างเดียว"
เฟียตเดินมาบอก มองอย่างห่วงใย
"อ่า ก็ตบเอ๊า ตบเอาอ่า เค้าจะรุกยังไงอ่าหมีขาว"
"มึง ก็ปรับให้มันรับบ้างดิวะ"
"ชิ เต้ๆ เรามาใช้แผนเดิมดีกว่า ยืนคู่กัน ต้านไว้ แล้วให้นายกระโดดทำท่าตบ แต่เราจะเป็นคนหยอดลูกเอง อิอิ ลูกหลอกตา"
ญี่ปุ่นกอดคอเต้กระซิบกระซาบ พอลงสนามไปญี่ปุ่นก็โต้ลูกเฉียดเน็ทไป ดิวโยนมาข้างหลัง ทั้งสองถอยมาพร้อมกัน เต้กระโดดตบ โฟคงัดข้ามโด่งมายั่วให้ตบ เต้กระโดดตบอีก แต่ตีลมจังหวะนั้นญี่ปุ่นที่จ้องอยู่ก็สอยลูกหยอดข้ามไป ฝั่งสีแดงไม่คิดว่าจะหยอดจึงไม่ได้ขยับขาเพราะถอยลงไปตั้งรับทั้งสอง เสียงฮือฮากระหึ่มดังขึ้น
"เริศศศศ ว๊ายย ไม่เคยเห็นลูกแบบนี้มาก่อน เริศศศศ"
ทางฝั่งพริตตี้สีชมพูกับแนวร่วมส่งเสียงดัง ฝ่ายครูบาอาจารย์ก็ฮือฮา
"ร้ายนักนะไอ้เปี๊ยก"
โฟคกัดฟัน ญี่ปุ่นกับเต้กระโดดกอดกัน พอส่งลูกต่อก็พยายามตั้งรับ โฟคหวดลูกไม่ยั้งใส่ แต่ด้วยญี่ปุ่นกับเต้ฝึกรับลูกตบมาอย่างดี จึงรับได้อย่างแน่นหนา ทั้งลูกตบลูกแย็บ และพยายามเปลี่ยนเกมมาเป็นฝ่ายรุก แม้จะตบไม่รุนแรงเท่า แต่ก็เร็วเปลี่ยนทิศทางตลอดเวลา ญี่ปุ่นทำท่ากระโดดตบ แต่จั่วลมให้เต้เป็นคนหยอด ลูกนี้ได้ผลสามสี่แต้ม แต่ทางโฟคก็จับทางได้ ตอบโต้กลับมาได้
"อ่าเปลี่ยนแผน เต้ๆ ตบจริง เราเน้นลูกแย็บดีกว่า เต้หยอดเก่งกว่าเรา เต้หยอกมากๆน้า"
ญี่ปุ่นจับบ่ากอดคอกับเต้กลาง สนาม พอเริ่มเกม โฟคก็ยั่วด้วยการโต้ลูกโด่งมา ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นตบ ทางฝั่งโฟคคิดว่าคงจะใช้แผนเดิม ดิวจึงขึ้นหน้ามาญี่ปุ่นหวดลูกใส่ตัวดิวที่เอาไม้กันไว้เพราะไม่ทันระวังตัว ลูกกระเด็นออกนอกสนามไป
"เย้"
ญี่ปุ่นกระโดดกอดกับเต้ เสียงเชียร์ไม่เคยลดระดับลงเลย สนามข้างๆ ก็มองข้ามมาอยู่ตลอด แม้อีกสนามจะเล่นสูสีกันแต่คนเชียร์ให้ความสนใจกับสีชมพูกับสีแดงมากกว่า โฟคส่ายหน้ากับลูกเล่นของญี่ปุ่น
"สู้เต้ สู้ๆๆ เราต้องทำได้"
ญี่ปุ่น กระโดดกอดคอเต้ ร้องอย่างดีใจ แต้มไล่บี้ขึ้นมาทางฝั่งโฟคต้องขอเวลานอกเบรคเกม ญี่ปุ่นเดินออกมานอกสนาม มองหาแก้วน้ำหวานทันที
"เริศศ ที่สุดพ่อยอดขวัญใจของเจ๊ อย่าว่าแต่เยลลี่เลยค่า เดี๋ยวเจ๊สั่งเค้กให้ถ้าน้องญี่ปุ่นเอาแชมป์มาให้สีเราได้ กรี๊ดดดดด"
ซาร่าพูดเองกรี๊ดเองอีกแล้ว ความดีใจที่เห็นญี่ปุ่นเล่นได้ทัดเทียมนักกีฬาโรงเรียน
"เก่งมากไอ้ เปี๊ยก มึงไปแอบฝึกมาตอนไหนวะ หรือที่แอบออกไปตอนเช้าๆน่ะเหรอ"
เฟียตเดินเข้ามาเกาะบ่าพัดให้
"มึงรู้ได้ไงไอ้เฟียตว่าน้องญี่ปุ่นของกู แอบออกมาตอนเช้าๆ พูดยังกะนอนกับมันมา"
"หึ มันมากกว่านอนโว้ย กูบอกมึงแล้วว่ามันนี่เด็กกู แล้วขอร้องได้ไหม อย่าพูดว่าน้องญี่ปุ่นของมึง เพราะมันไม่ใช่ มันของกู"
เฟียตสวนคืน แบงค์หน้าเอ๋อ ปล่อยผ้าที่ถือร่วงลงกับพื้น
"เอ๋ มาเถียงกันน้า เค้าหนวกหู สอนสิหมีขาวสอนๆ"
ญี่ปุ่นทำหน้าไม่รู้เรื่อง
"เออ มึงไปไกลๆเลย นี่มันสีกูโว้ย อย่ามาทำเป็นสอน ไปอยู่สีมึงโน่น"
แบงค์แถไป
"ไม่ไปโว้ย กูมาเชียร์เด็กกู ใครจะทำไม"
"ไอ้นี่"
"ว้าย พอๆๆ ค่า พี่สองคนนี่ยังไงกัน มาช่วยกันเชียร์ก็เชียร์สิคะจะมาแย่งกันเชียร์ทำไม"
ซาร่าตัดบททั้ง สองที่ถลึงตาใส่กัน พอลงสนามไปอีกทางฝั่งของโฟคก็เตรียมเกมรุกมาอย่างดี เปิดเกมด้วยการรุกหนัก ไม่ยั้งมือ แม้ทีมของญี่ปุ่นจะเตรียมการรับลูกตบมาอย่างดี แต่การตบที่หนักหน่วงก็ยากที่จะต้านทาน
"อ่า เต้ เอางายดีอ่า ตบแร๊งแรง"
"อ่า เราก็พยายามต้านอยู่อ่ะ เอาไงดี"
ทั้งสองยืน กอดคอปรึกษากันอยู่กลางสนาม
"เปิดลุกต่ำไว้อย่าให้เขารุกมาก เราก็หาจังหวะ สู้ๆๆ"
ญี่ปุ่นทำหน้าตามุ่งมั่น พอเริ่มเกมโฟคก็รุกหนักเช่นเดิม แต่ฝ่ายญี่ปุ่นก็งัดลูกข้ามไปเฉียดเน็ท ดิวหยอดทันที เต้หยอดกลับ ดิวหยอดกลับมาอีกเต้ยิงลูกเฉียงไปหาโฟค รายนั้นแย็บกลับมาใส่ญี่ปุ่น พลิกข้อมืองัดลูกโด่งข้ามหัวไป โฟคถอยไปกระโดดตบกลับคืนมา เต้งัดลูกโด่งไปให้ตบอีก โฟคตบลูกมาทางญี่ปุ่นอีก ญี่ปุ่นตีสวนแรงตบไปลูกเร็วดิ่งไปหาดิว รายนั้นไม่ทันตั้งตัว งัดลูกลอยข้ามมาเต้แย็บลงต่อหน้า เสียงเชียร์กระหึ่มดังกึกก้อง
"เด็กคนนี้ฉลาดนะอาจารย์วารุณี เห็นหน้าเอ๋อๆแบบนี้ เล่นไม่กลัวนายโฟคเลย"
"แน่นอนค่ะ อาจารย์สมชาย กรี๊ดด ดิฉันดีใจปลื้มใจที่สุด"
อาจารย์วารุณีเก็บอาการไม่อยู่กรีดร้องออกมา พอฝ่ายญี่ปุ่นเป็นคนส่งลูกก็ส่งลูกสั้นไปหา โฟคแย็บกลับเร็ว ญี่ปุ่นพลิกไม้ตั้งรับให้ลูกเปลี่ยนเป็นหยอดไปอีกทาง โฟคก้าวขาไปรับมาญี่ปุ่นขึ้นรออยู่หน้าเน็ทแล้วแย็บใส่ตัวโฟคทันที ได้แต้มทันที
"กรี๊ดดดดดด ที่สุดดดดดด ที่สุดดดดดดดดด"
เสียง ของซาร่ากับแกงค์ริต้าเช่นเดิม เป็นต้นเสียงให้สีชมพูที่ร้องรำทำเพลงกระโดดโลดเต้นไม่แพ้ผู้เล่น โฟคกัดฟันกรอดเสียท่าญี่ปุน พอส่งลูกโด่งไปดิวก็ถอยไปตีลูกโด่งกลับมา เต้กระโดดตบสวนไปทันที โฟคงัดลูกข้ามหยอดมา ญี่ปุ่นไม่ยอมงัดลูกโด่งไปหาดิวอีกให้ดิวตบ ดิวกระโดดตบทันที ญี่ปุ่นก็ยังงัดไปให้ดิวตบอีก พอตบข้ามมาญี่ปุ่นก็หยอดอีก โฟคไม่เคยเผลอเลย ดีดลูกข้ามมาให้เต้ตบ เต้ตบสั้นโฟคดีดลูกข้ามมา ญี่ปุ่นจ้องไว้แล้วปรี่เข้าไปแย็บ โฟคงัดขึ้นมาได้ แต่ญี่ปุ่นก็แย็บลงไปอีก
"อิ อิ เก่งนักหรา นี่แน่ะๆ"
ญี่ปุ่นแย็บอยู่สองทีใส่ตัวโฟค ลูกสุดท้ายลูกยัดเข้าไปกลางอกโฟค เสียงเชียร์ดังกระหึ่มขึ้น สีหน้าแววตาของญี่ปุ่นมุ่งมั่นมาก กระโดดโลดเต้นทุกครั้งที่ได้แต้ม แม้จะเสียแต้มก็จะเดินมากอดคอกับเต้ปรึกษากัน แล้วก็แสยะยิ้มออกมา ทางฝั่งสีแดงยากที่จะเดาใจ พอเริ่มปลายเซ็ตคะแนนยังไล่บี้ทีมของโฟคอยู่สองแต้ม
"ใช้แผนหลอกดาว อีกนะเต้ ดึงอันเก่ากลับมาใช้ อิอิ หมีดำคงลืมไปแล้ว"
เต้พยักหน้า ส่งลูกสั้นข้ามไปดิวรับลูกโด่งข้ามไปหลังคอร์ท ญี่ปุ่นโต้ข้ามหลังไปเช่นกัน ยื้อลูกโด่งกันอยู่นาน จนโฟคกระโดดตบลงมาเต้งัดโด่งข้ามไปอีกแต่ลูกไกลไปท้ายคอร์ท โฟคถอยไปกระโดดตบ ญี่ปุ่นไปยืนดักหน้าเน็ทแค่ยกไม้ขึ้น ลูกกระเด็นลงดิวงัดลูกขึ้นมาเต้กระโดดหวดลูกลง ดิวงัดขึ้นมาอีก เต้กระโดดตีลูกแต่หวดลม ญี่ปุ่นที่รออยู่แล้วแย็บลูกเร็วใส่ตัวดิวที่ยืนเสียจังหวะอยู่ เสียงกองเชียร์กระหึ่มดังขึ้นมาอีก
"เย้ๆๆ ได้ผลๆ"
เต้กระโดดเข้ามากอดญี่ปุ่นทั้งสองกระโดดโลดเต้นอยู่กลางสนาม เสียงเชียร์ก็ไม่น้อยหน้าดังออกไปจนกองเชียร์ที่เชียร์กีฬาชนิดอื่นอยู่ต่าง อยากรู้อยากเห็นแห่กันเข้ามาเต็มโรงยิมแน่นขนัด พอเริมเกมอีกทางฝ่ายโฟคก็รุกจวกหนักทั้งสองคน ผลัดกันกระโดดตบใส่ ฝ่ายญี่ปุ่นพยายามจะเปลี่ยนเกมแต่ทางฝ่ายโฟคก็ไม่ยอมให้เปลี่ยนเกม ตบรุกหนักใส่ จี้ใส่ตัวเต้ แม้เต้จะพยายามงัดลูกขึ้นมาแต่เหมือนจะโดนอยู่คนเดียว เซ็ตแรกพ่ายไปฉิวเฉียด
"อ่า ใจร้ายอ่า"
ญี่ปุ่นเข้ามากอดบ่า เต้
"เค้าเล่นเราคนเดียวเลยอ่าปุ่น"
"ไม่เป็นไรน้า เดี๋ยวเราไปกินติมก่อน แล้วคิดแผนใหม่ อิอิ ไม่ยอมง่ายๆหรอกหมีดำ"
ญี่ปุ่น เดินกอดคอเต้ออกมาจากสนาม
"มาๆ พักก่อนค่า เก่งแล้วๆ ไม่เป็นไรเซ็ตหน้าเอาใหม่ อย่ายอมแพ้ง่ายๆนะค้า"
ซาร่าเข้ามาเป็นพี่ เลี้ยงตามเคย
"ไอ้เปี๊ยก ต้านมันให้อยู่นะ"
เฟียตพูดแล้วทำ ท่าจะเดินเข้ามา แบงค์กันไว้ ทั้งสองมองหน้ากันถลึงตาใส่กัน
"ว้าย ไปๆๆ ค่าน้องญี่ปุ่นน้องเต้ เปลี่ยนข้างแล้ว ให้ผู้ใหญ่เขาทะเลาะกันอย่าไปใส่ใจ"
ซาร่าดันหลังญี่ปุ่นกับเต้ให้ เปลี่ยนข้าง ปล่อยให้สองคนยืนเขม่นกันอยู่
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก