อิอิ มาแล้วน้า แต่มาแบบสั้นๆก่อนน้า ให้หายคิดถึง วันใหม่มาใหม่น้า จุ๊บๆๆๆ
(ครอบครัวหน้าเอ๋อ)ช่วงการสอบมาถึงแล้วญี่ปุ่นทำท่าอ่านหนังสืออยู่พักใหญ่ แต่พอพ้นสายตาของเฟียตหรือบอยก็จะกินนอนเป็นเรื่องธรรมดาไปไม่ได้สนใจอ่านหนังสือแต่อย่างใด
"บอยๆ เวลาสอบอ่ะทำสัญญาณให้เราหน่อยน้า"
ญี่ปุ่นสะกิดบอกบอยก่อนเข้าห้องสอบ
"หือสัญญาณอะไรอ่ะ"
"เอ๋ ก็สัญญาณว่าบอยจะกาข้อไหนไง อิอิ เราจะรอน้า"
"อ้าว นายไม่ได้อ่านหนังสือมาเหรอ เห็นอ่านเหมือนกันนี่"
"เอ๋ เราจำมะค่อยได้อ่า นะนะ ทำสัญญาณให้เราหน่อย เริ่มจากข้อแรกเลยน้า"
"จะดีเหรอปุ่น"
"ดีน้า เราคิดแล้ว ดีแน่นอน อิอิ"
ญี่ปุ่นพูดเองเออเองแล้วเดินเข้าห้องสอบไป พอถึงเวลาสอบก็คอยมองแต่บอย ตอนแรกบอยเองไม่ได้สนใจจะบอกเพราะมัวแต่ทำข้อสอบ แต่ญี่ปุ่นทำท่ากระแอมหลายๆทีเข้าบอยจึงต้องยอมทำสัญญาณ โดยทำท่ากุมขมับยกทีละนิ้ว ญี่ปุ่นยิ้มกริ่ม เอาไปเอามาทำข้อสอบเสร็จก่อนบอยอีก
"ออกเร็วจัง นายทำได้เหรอปุ่น"
"ทำได้เนะ ง่ายจาตาย อิอิ"
ยังโวได้อีก ญี่ปุ่นเก็บของเตรียมจะกลับบ้านเพราะวันนี้สอบวันสุดท้าย พรุ่งนี้พ่อก็จะมารับกลับบ้าน ระหว่างปิดเทอมเล็ก
"แอ่ะ ง่ายตรงไหน ยากจะตาย นายทำได้ก็ไม่บอกนะ"
"เดาเอาน่ะสิไอ้หญ้าแห้ง"
"เอ๋ เราไม่ได้เรียนมะเก่งเหมือนปลาดุกนี่ อิอิ คอยลอกแต่บอย"
"อ้าวไอ้นี่ แม่หมูกู กูก็ต้องลอกสิ"
"เออ ปุ่นปิดเทอมนายกลับบ้านเหรอ"
บอยถามขึ้นอายหน้าแดงอยู่ ทำท่าเขินเอก
"กลับเนะ พ่อเรามารับพรุ่งนี้อ่ะ นายไม่กลับบ้านหรา"
"บ้านเราอยู่ที่นี่นิ จะกลับไปไหนอ่า น่าอิจฉาจังเลยเนอะ"
"อ้าว แม่หมูไหนบอกจะไปเที่ยวเชียงรายกับเค้าไง"
เอกร้องขึ้น ญี่ปุ่นหันขวับทันที
"หือ เชียงรายอารายอ่า บอยไม่เห็นเคยบอก"
"อ่า คือเราว่าจะไปบ้านญาติพ่อหมูอ่ะปุ่น ไปไม่กี่วัน"
"อ่า มะเห็นชวนเลยเนะ"
"เว้ย เขาจะไปสวีทกันไอ้หญ้าแห้ง มึงไปมันจะสวีทได้ที่ไหนวะ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น
"แอ่ะ หวีทอารายอ่า ชิ มะสนจายเนะ ไปช่วยพ่อเก็บมังคุดดีกว่า อิอิ พอเปิดเทอมไม่เอามาฝากน้า"
"จริงเหรอปุ่น บ้านนายมีสวนมังคุดเหรอ"
"มีเนะ มีสวนมังคุด เงาะ ทุเรียน เยอะแยะ อิอิ เราจะเอามาฝากทุกคนเนะ แต่ไม่เอามาฝากปลาดุก"
"อ้าว ไอ้นี่ ปะแม่หมูเรากลับหอกัน อิอิ ไปเก็บเสื้อผ้ารอไปสวีทกัน ช่างไอ้หญ้าแห้ง กินคนเดียวระวังท้องแตกตายนะมึง"
"แอ่ะ นิสัยมะดีน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้วเดินตามหลังเพื่อนไปต้อยๆ เกือบลืมไปแล้วว่าเมื่อครู่คุยกันเรื่องอะไรเพราะพอเหลือบไปเห็นเฟียตที่กำลังเดินออกมาจากอาคารเรียนก็ปรี่เข้าไปหาทันที
"พ่อหมีขาวๆๆ ทางนี้เค้าอยู่ทางนี้"
ร้องออกไปเสียงค่อนข้างดัง อายใครน่ะเหรอ ไม่เคยมี
"ว่าไงแม่หมีอ้วน ทำข้อสอบได้ไหม"
"ทำได้เนะ ง๊ายง่าย"
"เก่งนะมึง หิวยัง"
"หิวๆ พาเค้าไปกินสุกี้หน่อยเนะ อยากกินอ่า"
เฟียตเดินมาเกาะบ่าญี่ปุ่นทันที คนตัวเล็กก็ยื่นกระเป๋าให้ถือ คนตัวใหญ่ก็ถืออย่างเคยชิน
"เออแม่หมี ปิดเทอมกลับบ้านเหรอ"
เฟียตถามขึ้นตอนนั่งกินข้าวกันอยู่
"ช่าย พอพ่อเค้ามารับเนะพรุ่งนี้อ่า"
"กูไปเที่ยวบ้านมึงได้ไหม"
"เอ๋ พ่อหมีอยากไปบ้านเค้าหรา อิอิ อายน้า"
ญี่ปุ่นทำหน้าแดงทำท่าเขิน
"อายอะไรวะ ก็ที่บ้านกูไปบาหลีกัน กูไม่อยากไป อยากไปกับแม่หมีมากกว่า"
"อิอิ เดี๋ยวเค้าโทรถามพอพ่อเค้าเนะ อิอิ"
ญี่ปุ่นยิ้มร่าออกมา อย่างน้อยก็จะได้ไม่เหงาแล้วมีเพื่อนไปด้วย พอโทรศัพท์ถามพ่อของตัวเอง รายนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรดีใจเสียอีกที่ลูกชายมีเพื่อนจะตามกลับบ้าน
"พอพ่อเค้าใจดีเนะ โอเช อิอิ"
"เออ ดีเลย ที่บ้านมึงมีอะไรเที่ยวบ้างวะ"
"หือ เที่ยวไรอ่า ไปทำงานเนะ ไปช่วยพอพ่อแมแม่เค้าเก็บมังคุดเนะ อิอิ"
"อ้าว เป็นงั้นไป เออ เก็บมังคุดก็ได้วะ"
"ลูกเขยไปช่วยพ่อตาเก็บมังคุด ดีเหมือนกันเนอะ"
"อิอิ เขินน้า พ่อหมีขาวอ่า"
อายเป็นเหมือนกัน หน้าแดงปั๊ดเฟียตยิ้มออกมา
"อ่า สบายจังเนะ สอบเสร็จแล้ว อิอิ"
"วันนี้ทำรักกันไหมแม่หมีอ้วน"
"อิอิ จาทำหรา มะเอาอ่าเค้ายังเจ็บอยู่เนะ นอนกอดเค้าเฉยๆได้ไหมอ่า"
ญี่ปุ่นนอนดิ้นพรวดพราดอยู่บนเตียง เฟียตถอนหายใจแต่ก็พยักหน้า
"ได้ๆ เดี๋ยวแม่หมีอ้วนช้ำ มาๆกอดกันเฉยๆ"
"อิอิ แต่เค้าจาเล่นน้องชายพ่อแมีขาวเนะ"
"อ้าวเล่นแล้วมันขึ้นทำไงอ่า"
"เอ๋ ก็เล่นให้มันขึ้นเนะ เล่นเหี่ยวๆมะชอบอ่า อิอิ"
ยังมีหน้ามาพูดอีก ตบเตียงแปะให้เฟียตลงไปนอนใกล้ๆ
"โว้ย เมียกู ให้มันได้อย่างนี้"
เฟียตพูดออกไป แต่ก็ยอมลงไปนอนข้างๆคนตัวเล็กอย่างโดยดี
พอเช้าพ่อของญี่ปุ่นก็ขับรถมารับแต่เช้าตรู่ โทรศัพท์หาลุกชายแต่รายนั้นนอดิ้นพวดพราดไปกอดคนตัวใหญ่อยู่
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก พ่อมึงโทรมา"
"อือ งือ"
ครางอยู่เอามือป่ายนั่นป่ายนี้
"เว้ย อะไรวะ ตื่นๆ แม่หมีอ้วน พ่อมารับแล้ว"
"อือ มะเอาอ่า จานอนเนะ"
เฟียตส่ายหน้า เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์เอง
"สวัสดีครับ คุณพ่อน้องญี่ปุ่นใช่ไหมครับ"
"อืม ญี่ปุ่นอยู่ไหมหนู พ่อมาถึงแล้วน้า"
เฟียตแทบสะอึก น้ำเสียงการพูด ช่างเหมือนกับญี่ปุ่นเสียเหลือเกิน
"ครับ ญี่ปุ่นนอนอยู่ครับ เดี๋ยวผมปลุกให้"
"เราใช่ไหมที่จะกลับบ้านกับญี่ปุ่น"
"อ้อ ครับ ผมชื่อเฟียตครับ เป็นรุ่นพี่ ผมรบกวนด้วยนะครับ คุณพ่อ"
"ดีดี พ่อหนุ่ม กลับไปเที่ยวบ้านนอกบ้าง ปลุกน้องให้พ่อหน่อย เดี๋ยวสายแม่เค้าจะรอ"
พอวางสายของพ่อไปแล้ว เฟียตก็หันมาขย้ำญี่ปุ่นทันที
"อิอิ ไม่อ้าว เค้าจานอน"
"ตื่นโว้ย พ่อมาแล้ว"
"เอ่ พ่อมาเร็วเนะ รอดิพอพ่อเค้ารู้น้า"
"เป็นลูกไม่ดีหรอกให้พ่อรอ เร็วๆแม่หมีอ้วนตื่นๆ"
เฟียตดันตัวญี่ปุ่นให้ลุกขึ้น พอลุกขึ้นก็คว้าหมับเข้าที่คอกอดไว้แน่น
"เว้ย ให้มันได้อย่างนี้"
"อาบน้ำให้เค้าน้า อิอิ"
"เออๆ ให้กูอุ้มไปว่างั้น"
"ช่ายเนะ อุ้มๆ"
พอเฟียตอุ้นเข้าห้องน้ำไปก็จัดแจงอาบน้ำให้ ญี่ปุ่นดิ้นอยู่ อาบน้ำเสร็จก็ทาแป้งตัววอก เดินตามกันออกไปหน้าหอ
"เอ๋ พอพ่อรอตรงหนายน้า"
ญี่ปุ่นมองหารถของพ่อตัวเอง แต่ก็ไม่เห็น
"รอหน้าหอมึงป่ะ"
"อิอิ ฉลาดน้าพ่อหมีขาว ปะเดี๋ยวพ่อเค้ารอนาน พ่อหมีขาวอ่ะช้า"
"น่าน กูว่าแล้ว"
เฟียตอยากจะลงมะเหงกใส่หัวเอสักทีแต่คนตัวเล็กวิ่งลั่นล้าไปข้างหน้าแล้ว พอถึงหน้าหอตัวเองญี่ปุ่นก็มองเห็นรถของพ่อตัวเอง
"พอพ่อ เค้าอยู่นี่"
วิ่งเข้าไปกอดพ่อทันที
"โห โตขึ้นเยอะน้า ญี่ปุ่นคุงของพอพ่อ"
"อ่าเค้ามะช่ายเด็กเนะ อิอิ พอพ่อนี่แฟนเค้า พ่อหมีขาว"
ญี่ปุ่นแนะนำ พ่อหันขวับทันที เฟียตเองก็ถึงกับสะอึก
"แว้กกก อะไรน๊ะ แฟนเหรอ ญี่ปุ่นคุง นี่ลูกมีแฟนแล้ว"
เสียงพ่อตะโกนออกมา เฟียตหน้าซีดเผือดลงกลัวว่าจะโดนดุเอา
"อิอิ มะค่อยหล่อเนะ แต่เค้าดูแลญี่ปุ่นน้า"
"มาใกล้ๆซิพ่อหนุ่ม"
เสียงเข้มขรึมดังก้องขึ้น เฟียตสั่นไปเลย เดินตัวลีบเข้าไปหาช้าๆก้มหน้าลง
"หล่อน้าพ่อว่า อิอิ ลูกญี่ปุ่นได้แฟนหล่อน้า"
แป่ว เฟียตอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ นี่มันครอบครัวอะไรกันหว่า
"เสน่ห์แรงนะเราญี่ปุ่นคุง"
"อ่า พอพ่ออ่า เค้ามาจีบญี่ปุ่นเองน้า ญี่ปุ่นหยิ่งจาตาย ไม่ค่อยคุยกะเค้าน้า เนี่ยสงสารเค้าเนะ มาตามตื้อ เค้าก็เลยคบๆไป"
พูดมาได้หน้าตาเฉย เฟียตทั้งหมั่นไส้ทั้งประหลาดใจ
"ไปๆลูกแม่เค้าจะรอน้า แล้วกะจะไปเที่ยวสักกี่วันล่ะพ่อหนุ่ม"
หันมาทางเฟียตที่ยืนทำหน้าเหรอหราอยู่
"เอ่อ ยังไม่รู้เลยครับคุณพ่อ"
"แอ่ะ เรียกคุณพ่อด้วยอ่า อิอิ พอพ่อ เรียกพ่อหมีขาวว่าลูกเขยดิ นะนะ"
"เอ้ย ไม่ได้ลูก ญี่ปุ่นคุงเป็นเด็กจะมีสามีตอนนี้ไม่ได้น้า แม่ยังไม่อนุมัติเลย เดี๋ยวแม่มิซาของเราก็งอนหรอก"
ที่จริงชื่อมะลิน แต่ด้วยความที่บ้าหนังญี่ปุ่น บังคับให้สามีเรียก มิซาเอะ คนเป็นสามีก็เต็มใจเรียกเพราะให้คนเป็นภรรยาเรียกตัวเองว่า "รุ่นพี่" ช่างเป็นครอบครัวประหลาดเสียนี่กระไร
"พอพ่อ หนายอ่าขาหนมเค้าอ่า"
พอขึ้นรถมาได้ก็ควานหาของกิน เฟียตนั่งคู่อยู่กับพ่อของญี่ปุ่น
"อยู่ในถุงไงลูก อย่าเพิ่งกินเยอะนะลูกเดี๋ยวถึงบ้านแล้วกินข้าวไม่ลง แมแม่เค้างอนน้า"
"อ่า เค้ากินได้เนะ แมแม่ทำอารายรอเค้าอ่าพอพ่อ"
"แกงอารายไม่รู้ อิอิ พอพ่อออกมาก่อนเนะ ว่าไงพ่อหนุ่ม นั่งนิ่งเชียว คุยได้น้า"
พ่อหันไปหาเฟียต รายนั้นถึงกับสะดุ้งตัวโหยง
"เอ่อ ครับคุณพ่อ"
"พ่อหมีขาวมานั่งกะเค้ามา เค้าจานอนตัก"
ญี่ปุ่นตบเบาะหลังแปะๆ
"อ้าวจะนอนอีกเหรอลูก เพิ่งตื่นมานะ"
"พอพ่ออ่า เค้าจานอนเล่นเนะ มาๆพ่อหมีขาว"
สรุปคนเป็นพ่อต้องจอดรถข้างทางให้เฟียตย้ายมานั่งข้างหลังกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน พอเฟียตนั่งลงปุ๊บก็นอนลงที่ตักทันทีดิ้นพรวดพราดอยู่
"กินหนมดีกว่า อิอิ หมีขาวตื่นเต้นหรา พอพ่อชวนพ่อหมีขาวเค้าคุยหน่อยเนะ เงี๊ยบเงียบ"
"อ้าว ก็พ่อพูดอยู่นิ เราล่ะมัวแต่กิน ดูแลพี่เค้าหน่อยสิญี่ปุ่น"
"อิอิ มะเอาอ่า มีแต่พ่อหมีขาวดูแลเค้าน้า เนอะๆ"
"เจ้าลูกคนนี้นี่ อย่าไปถือสานะพ่อหนุ่ม พ่อเลี้ยงมาแบบนี้ เพราะแม่มันตามใจ บ้าๆบอๆพอกันล่ะแม่ลูก"
"แอ่ะ เดี๋ยวเค้าจาฟ้องแมแม่น้า พอพ่อนินทา"
"อ้าว พ่อแค่เล่าให้พี่เค้าฟัง อย่าไปบอกแม่เค้านะ พ่อขี้เกียจตามง้อ"
"อิอิ งั้น พอพ่อซื้อไอติมให้ญี่ปุ่นดิ เอามาเผื่อพ่อหมีขาวด้วย อิอิ เนอะๆ พ่อหมีขาว"
เฟียตทำตัวไม่ถูกจริงๆกับพ่อลูกคู่นี้ พอจะเข้าใจว่าตามใจลูก แต่ดูเหมือนจะเป็นเหมือนลูกมากกว่า
"นอนดีๆดิไอ้เปี๊ยก ดิ้นจังวะ"
เฟียตดุเสียงเบาๆเพราะคนตัวเล็กดิ้นไม่ยอมหยุด
"อิอิ น้องชายแข็งอ่า ไหนๆ"
"แว้กก บ้าเหรอ เดี๋ยวพ่อเห็น"
"อ่า พอพ่อ มะต้องหันมาน้า เค้าจาเล่นน้องชายพ่อหมีขาว อิอิ"
"หือ น้องชายอารายลูกญี่ปุ่น"
พ่อทำท่าจะหันมาจริงๆ
"แอ่ะ พอพ่ออ่า อย่าหันมาเนะ เค้ามะให้หันมาน้า"
"พ่อดูจากกระจกส่องหลังก็ได้น้า จะทำอารายพี่เค้า"
"พอๆ ไอ้เปี๊ยก เดี๋ยวพ่อเห็น ถึงบ้านแล้วค่อยเล่น"
เฟียตอายหน้าแดง นี่ไอ้ตัวเล็กนี่มันไม่รู้จักอายใครบ้างหรือยังไงนะ
"แอ่ะ โมโหเนะ พอพ่ออ่า"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่น แต่เอาหัวถูน้องชายของเฟียตเล่น หัวเราะคิกคักพอใจอยู่ ทั้งสองหยอกล้อกันอยู่หลังรถ พอเริ่มชินเฟียตก็ไม่อายเหมือนกัน ส่วนพ่อก็ขับรถไปยิ้มไป พอถึงเมืองจันทร์ พ่อก็ขับรถผ่านอำเภอเมืองไปไม่กี่กิโลเมตรก็ถึงบ้าน มีต้นไม้ขึ้นอยู่ครึ้มเขียวจนมองไม่เห็นหลังคาบ้าน
"แมแม่ ญี่ปุ่นมาแล้ว แมแม่อยู่หนาย"
ยังไม่ทันจอดรถสนิทดีญี่ปุ่นก็เปิดกระจกรถแล้วแหกปากเรียกหาแม่ทันที
"ญี่ปุ่นคุง ญี่ปุ่นของแมแม่"
รายคนเป็นแม่ก็ใช่ย่อย ออกมายืนเรียกอยู่หน้าหน้าบ้านเช่นกัน
"ว้าย คิดถึงที่สุดลูกญี่ปุ่นของแมแม่"
ทั้งสองโผกอดกันแน่น
"อ่า คิดถึงเค้าไหมอ่า แมแม่ ญี่ปุ่นคิดถึงน้า"
"คิดถึงสิจ้า แมแม่คิดถึงลูกที่สุด มามะหอมที"
"อิอิ แมแม่ทำอารายให้เค้ากินอ่า หิ๊วหิวเนะ"
"อุ๊ย มีแกงหอยขมที่ลูกชอบไงค้า กับผัดเห็ดนางรม ห๊อมหอม" ดูอาหารแต่ละอย่าง
"อ่า น่ากิน น่ากิน"
"อ้าว นั่นเพื่อนหรือจ๊ะ"
แม่หันไปทางเฟียตที่เดินลงมาจากรถ เฟียตยกมือไหว้
"ลูกเขยจ๊ะ มิซา"
"ว้าย อุเหม่ปลาทูแปลงร่าง อะไรนะคะรุ่นพี่"
"อิอิ ทำมายอ่า แมแม่มะดีจายหรา มีลูกเขยเนะ"
"อ่าลูกญี่ปุ่นของแมแม่ มีแฟนแล้ว"
แมอุทานออกมา เฟียตหน้าตึงไปในตอนแรก แต่ดูท่าทางแล้วน่าจะต๊องกันทั้งบ้าน แอบอมยิ้มออกมา
"เอาน่ามิซา ไหนๆลูกญี่ปุ่นก็เป็นแฟนกับพ่อหนุ่มนี่แล้ว ไปๆเข้าบ้าน ไปพ่อลูกเขย ไปกินน้ำกินท่าก่อน"
"รุ่นพี่ไม่เข้าใจมิซาหรอกค่ะ มิซาเป็นแม่ นี่พ่อลูกเขย อ๊ะ ไม่ใช่สิ พ่อหนุ่ม ห้ามแย่งลูกญี่ปุ่นของแม่ไปนะ"
หันไปทำท่าฟูมฟายใส่เฟียต รายนั้นทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
"เอ่อ"
"แมแม่อ่า ไปขู่พ่อหมีขาวน้า พ่อหมีขาวยิ่งขี้กลัวอยู่น้า"
ญี่ปุ่นหัวเราะคิกคัก
"แมแม่ไม่ได้ขู่น้า แค่บอกไว้ก่อน เป็นลูกเขยก็ได้น้า แต่ห้ามแย่งลูกญี่ปุ่นไปจากแม่"
"เอ๋ พ่อหมีขาวไม่แย่งเค้าไปหรอกน้า เค้ารักแมแม่น้า"
"อ่า ญี่ปุ่นของแม่ ชื่นใจที่สุด"
เฟียตยืนอมยิ้มอยู่ไม่คิดว่านอกจากไอ้ตัวเปี๊ยกจะเอ๋อแล้ว พ่อแม่ของญี่ปุ่นก็เป็นไปในทางเดียวกัน แม่มิซาเอะของญี่ปุ่นหน้าตาสวยทีเดียว โครงหน้าของญี่ปุ่นก็มีจากแม่ ส่วนพ่อก็ใส่แว่นหนาเตอะแต่โครงหน้าก้ดูหล่อเหลาเอาการ
"เหอๆๆ นี่มันครอบครัวหน้าเอ๋อหรือเปล่าวะ"
เฟียตหัวเราะในใจเดินตามหลังเข้าไปในบ้านที่แลดูร่มรื่นน่าอยู่
รักกันๆๆๆๆ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1007466 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก