หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[Ak@tsuKII]

“พี่เค้าไปเที่ยวเกาะแถวแอฟริกาใต้ครับ”
>> สงสัยไป ฮันนี่มูนกะเมีย 555555555

[fungfung]

หายไปเพราะคอมพัง กลับมาอีกที่บทส่งท้ายอะไรกานนน 

[mutoo]

ขอให้มันจบแบบเคลียร์ๆสักหน่อยได้มั้ยอ๊าาาาาาาา
จบแบบค้างงงงงงงงงงงงตลอดงี้...หนูเศร้าาาา

[cipher]

 

[fungfung]

อ่านถึงตอนที่ 34 อยากกรี๊ดร้องดังๆ จริงๆอะ

[va_yu]

ยังค้างๆคาๆใจเล็กๆ....แต่ก็โอที่โจ้ได้คู่กับเขาซักที

[fungfung]

ในที่สุดพี่วุธของเราก็เป็นคนคุมเกมละงานนี้
นนท์รอดยากไปไหนไม่รอดแล้ว

[nuttykung]

พี่นายครับ ถ้าตัดจบกันแบบนี้ ค้างไว้ตอนที่37ยังดีซะกว่า
 

[www.maxdevil]

ยังมีต่อใช่มั้ยยยยยยยยยย

เอาอีก ๆ ๆ ๆ  ๆ

[วิหคท่องนภา]

ไม่ต้องต่อก็ได้ค่ะ

ขอเริ่ม ภาค3 ที่เกาะแถวแอฟริกาใต้ ได้มั้ยคะ เหอๆๆ 

[MIkz_hotaru]

หา หา หา
จบแล้วเหรอนี่
5555
ไม่อยากจะค้างเลยนะเนี่ยยยยยย 
ขึ้นภาคสามเลยเหอะ
แต่โจโจ้ กะ อิตาวิน น่ารักดี 
แล้วน้องนนท์ ไปไหน? ถ้าไปแอฟฟริกาก็ หุหุ ฟันธง!!!

[wan]

หึ..หึ..
เอาไปเลยพี่นาย +1 

[Thep503]

คุณพระช่วย   อย่างนี้เลยหรอ   ขออีกนิดนึงสิครับ   ที 503 ผม ปล่อยรถสนามหลวงคันสุดท้ายไปแล้ว ยังอุตสาห์ใจดี ปล่อยรถเสริมอนุสาวรีย์ชัยฯ อีกตั้งหลายคัน (มันเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมเนี่ย )  แหม่ขออีกหน่อยเหอะน่ะ ขอชัดๆกว่านี้หน่อย     ขอบคุณครับ    ผมจะติดตามเรื่องขอพี่เสมอน่ะครับ (แหม่จะไม่ค่อยโพสก็เถอะ)

[the_pooh9]

รอ ร้อ รอ
 

[หลงไหลในม่านหมอก]

อ๊ายยยยยยยยยย  อะไรยังไงเนี่ยยย

[Siri_nan]

 ตามอ่านทันหล่ะ มิติพิศวงนี่นา
ภาค 2 จะมีรวมเล่มอีกป่ะจ๊ะ อยากอุดหนุน อ่ะจ่ะ

[yellowriver]

อยากอ่านนอี๊ก พี่คฑาต่อจั๊กน้อยเถอะ
คู่โปรดนู๋เลย

[amito]

เอ่อ มันยิ่งอึมครึมไปกว่าเดิมอีกมั้ย มาต่ออีกนิ๊ดเถอะนะคะ จะได้ จบ อย่างสมบูรณ์จริงๆ

[va_yu]

ยังเกาะขอบกระทู้รออยู่แถวๆนี้นะคะ

[katawoot]

Awoot Chapter 39 Epilogue
 
บทส่งท้าย 2
 
คชานนท์เดินออกมาจากสนามบินอย่างอ่อนแรง รู้สึกง่วงมากจนอยากล้มตัวลงนอนกับพื้นเพราะต้องคอยจตุพลมารับ จตุพลโทรศัพท์มาบอกเขาว่ารถติดมากและจะมาถึงช้า
ช่วงนี้เขาเดินทางบ่อยจนแทบไม่ได้พัก งานก็ยุ่ง เรื่องอื่นๆ ก็ยุ่ง ส่่วนเรื่องของตัวเองก็ยังไม่ชัดเจน
ครั้งสุดท้ายที่เจอกับอาวุธที่อิตาลี่และเขารอดตัวไปได้เพราะป่วยท้องเสีย อาวุธก็ห่างๆ ไป ได้คุยกันเพียงสองสามครั้้งและแต่ละครั้งก็เป็นการสนทนาสั้นๆ เช้าวันถัดมาเขาออกจากโรงพยาบาลและดึงดันจะเดินทางต่อไปยังแวนคูเวอร์และต้องกลับประเทศไทยเพราะมีประชุมคณะกรรมการบริหารบริษัท อาวุธเลยต้องไปดูบ้านริมทะเลสาบกับฮิลเดโก้เพื่อนของเขาแทน หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้นก็โทรศัพท์มาบอกเขาว่าตัดสินใจไม่ซื้อและคิดจะเปลี่่ยนใจซื้อบ้านพักตากอากาศริมทะเลที่ประเทศไทย
...แล้วก็คงมาบังคับให้เขาพาไปดูบ้านด้วยให้ได้สิเนี่ย...
...พี่วุธกำลังเล่นเกมกับเขาแน่ๆ เลย จะมาเอาตัวเขาไปค้างคืนด้วยกันสองต่อสองให้ได้ แต่ว่าพอเขาหาทางเอาตัวรอดพี่วุธก็ทำเป็นเฉยๆ ไม่ใส่ใจ แล้วก็ไปตามจีบจตุพลจนเพื่อเขาคร่ำครวญจะเป็นจะตาย...
...คราวนี้เขาต้องมานิวยอร์คเพราะจตุพลโอดครวญว่าทนไม่ไหวแล้ว อาวุธรุกหนักเหลือเกิน เขาต้องมาจัดการขั้นเด็ดขาด ดังนั้น การมานิวยอร์คของเขาครั้งนี้จึงเป็นการเดินทางครั้งสำคัญ...
...ต้องจบเรื่องพี่วุธให้ได้ โดยมีดนัย รุ่นน้องมหาวิทยาลัยที่แอบรักพี่วุธมานานเป็นหมากตัวสำคัญ...
...พี่วุธไม่เอาภาณุวัฒน์ก็ไม่เป็นไร ยกให้ดนัยไปก็แล้วกัน...
...เล่นตัวดีนัก คราวนี้ล่ะจะเอาให้ซึ้งไปเลย ที่สำคัญ มาทำเป็น 'วูบวาบ' กับเขาแล้วทำเป็นเย็นชา คงตั้งใจจะปั่นหัวเขา คราวนี้ได้รู้ซะบ้างว่าใครจะมาแหยมคชานนท์เล่นเฉยๆ ไม่ได้...
กว่ารถของจตุพลจะจอดเทียบหน้าสนามบินคชานนท์ก็ตาปรือแทบจะลืมตาไม่ขึ้น เขาปีนขึ้นบนเบาะหลังและนอนราบอย่างหมดสภาพ ไม่สนใจฟังเสียงบ่นของจตุพลว่าตัวเองไม่ใช่โชเฟอร์ขับรถแท็กซี่
“เหนื่อยมากนักหรือไงวะนนท์” จตุพลถาม
“อือ” คชานนท์ตอบรับ
“แข็งใจหน่อยนะเพื่อน อย่าเพิ่งหลับ เดี๋ยวก็ถึงโรงแรม ไม่อยากหามแกลงจากรถ” จตุพลเตือน
“ไม่ไหวแล้ว” คชานนท์คราง
“ไอ้นนท์ อย่าเพิ่งหลับ แกก็รู้ว่าตัวเองหลับแล้วมันเรื่องใหญ่ ปลุกไม่ยอมลุก ไอจะติดเทอร์โบไปให้ถึงโรงแรมเร็วๆ จะได้หลับรวดเดียวไปถึงเที่ยงวันพรุ่งนี้เลย”
“อือฮื๊อ” คชานนท์ทำเสียงรับรู้ แต่ความเหนื่อยและง่วงมีมากกว่า รถเคลื่อนตัวช้าๆ จนแทบไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนเลย คำสุดท้ายที่คชานนท์ได้ยินคือเสียงของจตุพลบ่นว่ารถติดมาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหลับเลยดีกว่าเพราะรู้ดีว่านิวยอร์คชั่วโมงเร่งด่วนนั้นรถติดหนักมาก กว่าจะไปถึงโรงแรมที่พักก็กินเวลาเกือบสองชั่วโมง ส่วนเรื่องจตุพลจะเอาเขาลงจากรถอย่างไรนั้น ปล่อยให้เป็นปัญหาของจตุพลกับพนักงานโรงแรมก็แล้วกัน
 
คชานนท์ลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วก็ต้องหยีตาจนแทบจะต้องหลับตาลงอีกเพราะแสงแดดที่สาดเข้ามาในห้องนั้นสว่างจ้ามาก เขาบ่นในใจให้จตุพลและพนักงานของโรงแรมที่ไม่ปิดผ้าม่านให้เลย
คชานนท์ยกมือซ้ายขึ้นปิดตาและค่อยๆ กางนิ้วออกทีละนิ้วเพื่อพร้อมกับลืมตาช้าๆ อีกครั้งเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่่างจ้า ภาพที่มองเห็นลอดระหว่างนิ้วกลางกับนิ้วนางทำให้เขาขมวดคิ้ว เขามองเห็นระเบียงเปิดกว้าง ท้องฟ้าเป็นสีครามสดใส ปุยเมฆสีขาวลอยละล่อง และยอดไม้ไหวไปมาราวกับว่ามีลมพัดเอื่อยๆ
...ยังไงๆ ก็ไม่มีมีทางเป็นวิวนอกหน้าต่างของโรงแรมRitz New York!...
...ถ้ายังงั้นที่นี่ก็คือ...
...ตายะละหว่า หรือว่าถูกลักพาตัว...
คชานนท์ลดมือลง พยายามเบิกตากว้างสู้แสงเพื่อมองทุกอย่างให้ชัด ร่างสูงใหญ่ยืนเท้าแขนกับราวระเบียง หันหลังให้เขา กำลังหันตัวมาช้าๆ ทำให้เขารู้ทันทีว่าเป็นใคร
“ตื่นแล้วหรือคชานนท์คนขี้เซา”
“พี่วุธ” คชานนท์ครางเบาๆ
“อรุณสวัสดิ์” อาวุธยื่นมือขวาออกมา ในมือถือถ้วยกาแฟเห็นไอขาวๆ ลอยขึ้นมาจางๆ “ทั้งๆ ที่จะเที่ยงแล้ว”
“พี่วุธ” คชานนท์ยังคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี
“ทำไม กลัวลืมชื่อพี่หรือไง เรียกอยู่ได้” อาวุธวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงบนขอบเตียง คชานนท์ขยับตัวไปอีกด้านหนึ่งของเตียงทันทีแต่ก็ช้าไป เพราะอาวุธเท้าแขนขวาลงบนเตียงคล่อมเอาไว้
“ขี้เซามากเลยรู้หรือเปล่านนท์ พี่ต้องแบกลงจากรถ ตัวหนักไม่ใช่เล่น” อาวุธพูดยิ้มๆ
“ทำไมพี่ทำแบบนี้” คชานนท์ถาม
“ทำอะไร”
“พี่ลักพาตัวผม แล้วนี่พี่ทำอะไรผม ทำแบบนี้ทำไม” คชานนท์ถามเสีียงฉุน ขมวดคิ้ว ทำหน้าไม่พอใจ
“นนท์ให้พี่ทำ”
“หมายความว่าไง”
“นี่ไม่ใช่หรือที่นนท์ต้องการ”
“พี่พูดให้เคลียร์นะ อย่ามากล่่าวหากันแบบนี้”
“ที่นนท์ทำทุกอย่างมาตลอดก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ นนท์อยากให้พี่เริ่มต้นใหม่ พี่ก็เริ่มแล้ว” อาวุธพูดเสียงหนักแน่น ใบหน้าราบเรียบ
“เริ่มอะไร” คชานนท์ยังทำไก๋ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงปลายคาง พยายามไม่หลบตาอาวุธที่กำลังก้มลงมองเขา
“บอกให้ก็ได้ว่าพี่ก็ค่อนข้างหวั่นไหวกับภาณุวัฒน์ นนท์เกือบทำสำเร็จแล้วล่ะ แต่การที่ได้พบเอเชียและได้รู้เรื่องของนทีและวินเซนต์ที่โผล่เข้ามา ทำให้หลายอย่างเปลี่ยนไป พี่ยอมรับว่าพี่ค่อนข้างช๊อค สามวันที่พี่เก็บตัวเงียบทำให้พี่ได้ไตร่ตรองมากกว่าเดิม ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากทิ้งเรื่องของนทีไว้เป็นอดีตและเริ่มต้นใหม่ นนท์ก็เห็นว่าพี่พยายามแล้วกับคุณนุ แต่โชคร้ายที่คุณนุเป็นของอธิคม ส่วนภาณุวัฒน์ก็ยังมีเยื่อใยอยู่กับธงรบ พี่ไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน”
“แล้วจตุพล”
“คนฉลาดๆ อย่างนนท์ไม่รู้เลยหรือ” อาวุธเลิกคิ้ว
“ไอ้จตุพล กล้าหักหลังเพื่อนเชียวหรือ...” คชานนท์เข่นเขี้ยว
“อย่าไปโทษจตุพลเลย นนท์ก็เห็นว่าเขากลัวพี่ยังกะอะไรดี พอพี่ขู่ว่าจะจัดการเรื่องหลีกเลี่ยงภาษีจตุพลก็กลัวจนหัวหด”
“แล้วแบบนี้ พี่คิดหรือว่าจะไม่มีปัญหากับพี่คม”
“นนท์” อาวุธยิ้มเยาะมุมปาก “นนท์รู้จักพี่ดีนี่นา พี่ไม่เคยกลัวพี่ชายนนท์เลย”
“พี่วุธ มันไม่เวิร์คหรอก” คชานนท์พูดเสียงเบา
“มาบอกพี่ทำไมตอนนี้” อาวุธก้มหน้าลงมาใกล้คชานนท์ “แล้วเรื่องเด็กดนัยนั่นลืมไปได้เลย อย่าเอาใครเข้ามายุ่งกับพี่อีก ไม่ยังงั้นพี่จะกลับไปยุ่งกับคุณนุ คราวนี้เรื่องก็ไม่มีทางจบ พี่ชายนนท์ก็จะมาบีบคอนนท์ให้ช่วยกำจัดพี่ แล้วเราทุกคนก็เร่ิมสู้กันใหม่อีกครั้ง ไม่แน่นะ พี่อาจจะไปยุ่งกับอาทิตย์ด้วยอีกครั้ง ธงรบก็คงไม่อยู่เฉย คนที่จะตายก็คือนนท์นั่่นล่ะจะบอกให้ มันจะวนไปวนมาเหมือนพายเรือในอ่างไม่มีวันจนนะนนท์นะ”
“พี่กำลังบอกว่าผมควรจะเสียสละตัวเองงั้นสิ” คชานนท์เบ้ปาก ทำเสียงไม่พอใจ
“นนท์ส่งสัญญาณให้พี่แล้ว พี่ก็ตอบสนอง นนท์จะเอาอะไรอีก เลิกทำอะไรซับซ้อนซะที” อาวุธทำเสียงดุ
“สัญญาณอะไร”
“ค่อยๆ นึก เดี๋ยวก็จำได้เอง”
“แล้วนี่ทำไมต้องมาคุยกันแบบนี้” คชานนท์ขยับตัว “พี่ถอยไป ผมจะลุก ถ้าจะคุยก็ไปนั่งคุยกันที่โต๊ะข้างนอกห้อง”
“พี่ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว” อาวุธส่ายหน้า
“เดี๋ยวนะพี่วุธ มันยังไม่เคลียร์กันเลยนะ” คชานนท์โวยขึ้นมาเบาๆ
“ต้องการให้เคลียร์ยังงั้นหรือ” อาวุธเลิกคิ้วข้างเดียว จ้องตาคชานนท์อยู่ชั่วครู่แล้วพูดว่า “ก็ได้ จะให้เคลียร์ก็ได้”
คชานนท์อ้าปากกำลังจะพูดแต่ทันใดก็ต้องตัวแข็ง เพราะอาวุธก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็วและประกบปากเขาไว้
“อื๊อ” คชานนท์ทำเสียงในลำคอ
“นี่คือมัดจำ” อาวุธพูดเสียงราบเรียบแล้วลุกขึ้น หยิบแก้วกาแฟแล้วเดินออกไปยังระเบียงช้าๆ ปล่อยให้คชานนท์ตอนนิ่งอยู่เป็นนาน ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง
อาวุธหันไปมองช้าๆ อมยิ้มมุมปากแล้วมองออกไปยังทะเลสาบเบื้องหน้า แสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันส่องกระทบผิวน้ำของทะเลสาบที่กำลังละลายทำให้เกิดประกายวิบวับสวยงาม ฤดูหนาวกำลังจะผ่านไป ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะมาเยือน ความรักครั้งใหม่ของเขากำลังจะเริ่มขึ้น เขารู้ว่ามีอุปสรรคอีกมากมายที่ต้องฝ่าฟัน คชานนท์เองนั่นล่ะเป็นด่านแรก ตามมาด้วยอธิคม ส่วนเรื่องภาณุวัฒน์เขาคิดว่าไม่น่าลำบากใจเท่าใดนัก
ความรักครั้งนี้เกิดขึ้นง่ายๆ เงียบๆ เขาตัดสินใจด้้วยเวลาไม่กี่นาทีหลังจากที่ได้คิดและไตร่ตรองเรื่องต่างๆ หลายเรื่องมาเป็นเวลานาน
เมื่อเขาถามตัวเองว่า “ใคร”
“ภาณุวัฒน์” เป็นชื่อแรกที่โผล่ขึ้นมาในความคิดของเขาอย่างช่่วยไม่ได้ แต่คำตอบคือ “ไม่ได้” และทันใดนั้นชื่อของคชานนท์ที่เป็นคนจัดการเรื่องต่างๆ ก็แทรกเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้เหมือนกัน
จากนั้น เรื่องราวและภาพอดีตต่างๆ ระหว่างเขากับคชานนท์ตั้งแต่เริ่มรู้จักกันก็หลั่งไหลออกมาจากความทรงจำของเขาจนนับไม่ถ้วน
...ก่อนที่เขาจะให้คำตอบตัวเองว่า “ใช่”...
...คชานนท์นี่ล่ะจะมาเติมเต็มชีวิตของเขา...
...ทั้งที่รู้ว่าไม่ง่าย แต่เขาก็พร้อมแล้วที่จะก้าวไปข้างหน้า อย่างแรกก็คือต้องให้คชานนท์เองนั่นล่ะ 'เคลียร์' ตัวเองเสียก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง...
อาวุธบอกกับตัวเองว่า ชีวิตรักของเขาคงไม่ราบเรียบเหมือนการไปเดินเล่นบนสนามหญ้าในสวนสาธารณะเท่าใดนัก แต่ทว่่าก็คงไม่ระทึกใจเหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกากระมัง แต่คชานนท์ก็เป็นอะไรที่คาดเดาได้ยาก เขายังต้องใช้สมองอีกเยอะเพื่อสยบคนอย่างคชานนท์ให้ได้
ความรักก็คงเป็นแบบนี้...ไม่ได้มาอย่างง่ายๆ
และก็ไม่ได้จางหายไปอย่างง่ายๆ เช่นกัน
 
::: อวสาน :::
::: The End :::
 
 
 

[arjinn]

อิอิ ขอบคุณคุณคฑาฯ ที่มาต่อบทส่งท้าย

เชื่อตามที่บอกว่า...
ความรักก็คงเป็นแบบนี้...ไม่ได้มาอย่างง่ายๆ
และก็ไม่ได้จางหายไปอย่างง่ายๆ เช่นกัน

ขอบคุณอีกครั้ง  

[reneisance]

คือกว่าจะมาจะมารู้ก็แบบว่าอวสานแล้ว รักแล้วไม่เท่าไรปัญหาอยุ๋ที่ว่าต่อจากนี้จะทามยังไง สู้สู้ นะ เป็นกำลังใจให้ทั้ง วุธ และ นนท์นะ

[reneisance]

วัฎจักรอันเดิมกำลังคล้อยเดินเข้ามาแล้ว อาวุธ อย่าให้ซ้ำรอยนะ

[littlepretty]

จบแล้ว

ถึงแม้ว่าพี่วุธจะไม่ได้คู่กับน้องโจ้

แต่ก้อขอบคุณมากๆๆ

รออ่านเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ

[หลงไหลในม่านหมอก]

 :pig4:ขอบคุณมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป คุ้มค่าจริงๆ  กว่าจะมาถึงฉากจบนี้

[dragonfly08]

 
 คุณนาย ขอตอนพิเศษแบบหวีดหวาานบ้าง อะไรบ้าง

[thisispom]

ความรักก็คงเป็นแบบนี้...ไม่ได้มาอย่างง่ายๆ
และก็ไม่ได้จางหายไปอย่างง่ายๆ เช่นกัน

+1 ขอบคุณค่ะ

[V]

ว้าวๆๆ
ความรักที่ไม่ได้มาง่ายๆ
มักจะมีคุณค่าเสมอ
ขอบคุณค่ะ

 
ปล.คชานนท์หนีไม่พ้นแน่ๆๆ
 

[wan]

จบสมบูรณ์ในตัว สำหรับตอนนี้
ส่วนอนาคต คู่นี้คงเป็นเรื่องต่อไป ที่พี่นายจะแต่งต่อ   หรือเปล่า  
+1 เป็นการปิดท้่ายเรื่องนี้ละกัน พี่นาย

[fungfung]

สุดยอดในที่สุดพี่วุธก็คู่กับนนท์คิดอยู่ไม่ใช่พี่วุธแล้วใครจะเอานนท์อยู่ 
ถึงจะมีคนผ่านเข้ามามากมายแต่ถ้าใจบอกไม่ใช่ก็ยากเกินบังคับละนะ
งานนี้กามเทพเลยโดนยิ่งศรใสซะเอง 
ขอคุณสำหรับนิยายดีๆ หวัดว่าคงมีตอนพิเศษน้าจะค่อยจ้า