ห๊ะ! ถ้าใครมาเห็นใบหน้าผมตอนนี้ผมจะหัวเราะจนตัวงอแน่ๆ ก็นะ ตอนนี้ดวงตาคงเบิกกว้าง ปากก็คงอ้าหวอไปแล้ว
เมื่อสติสตังกลับมาผมเลยรีบถามทันที
“พี่ไปบอกพี่อาร์ตว่าอะไรนะ”
“ก็ตามนั้นแหละ”
“ตามนั้น ตามไหนเล่า”
“ช่างเหอะ ว่าแต่ชอบเพลงนั้นมากรึไง”
คนอะไรวะ เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว งงชิบเป๋ง
“เพลงไหนของพี่”
ผมว่าอย่างฉุนๆ ตอบก็ไม่ตรงคำถาม ดันมาถามคนอื่นเค้าอีก อะไรวะ ไม่แฟร์เลย ให้ตายสิ
“เอ้า ก็ที่ทำเป็นเสียงเรียกเข้าไง”
พอผมกำลังจะอ้าปากตอบ บริกรสาวน่ารักก็นำไอศกรีมมาเสิร์ฟเสียก่อน ผมเลยหุบปาก จัดการไอศกรีมตรงหน้าเสียดีกว่า แถมดูคนตรงหน้าก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรต่อ เห็นลงมือจัดการในส่วนของตัวเองเหมือนกัน
“โทรศัพท์ผมล่ะ”
เมื่อนึกได้ ผมก็เลยยื่นมือไปขอคืน แล้วก็เลื่อนโทรศัพท์ของคนตรงหน้าที่ยืมมาคืนไปเสียด้วย ผู้ชายตรงหน้าผมพยักหน้าอย่างว่าง่าย ก่อนจะเอาโทรศัพท์ของผมที่ถืออยู่ในมือ ไปกดอะไรสักอย่าง ไม่นาน แล้วก็ส่งกลับมา
“พี่ทำไรอ่ะ”
“เปล่า”
รับโทรศัพท์คืนได้ ผมก็ไม่สนใจอะไรอีก จัดการกับไอศกรีมตรงหน้าจนหมด
---
‘สถานีต่อไป xxx , Next Station xxx’
“ผมไปก่อนนะพี่ ขอบคุณมากครับ”
ว่าแล้วก็หันไปไหว้งามๆ กับยิ้มหวานให้เสียทีหนึ่งให้สมกับที่เลี้ยงไอศกรีมและให้ยืมโทรศัพท์เสียหลายวันโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบ ผมเดินไปยืนที่หน้าประตูรถไฟฟ้าฝั่งที่จะเปิดอย่างทุกครั้ง หากเงาที่สะท้อนให้กระจกอย่างวันนั้นก็อดที่
จะทำให้ผมมองคนข้างหลังเสียไม่ได้
หากที่ผมได้เห็นในวันนี้ไม่ใช่การหลับตาอย่างวันก่อน แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมากลับเป็นรอยยิ้ม...
รอยยิ้มที่ผมไม่คิดว่าจะได้จากคนๆ นี้
แปลกแต่จริง!
หากพอจะหันกลับไปมองของจริง รถไฟฟ้ากลับจอดนิ่งสนิทและประตูตรงหน้าผมก็เปิดออกเสียก่อน กระแสผู้คนที่กำลังเดินต่อจากผมออกมา ทำให้ไม่สามารถหันกลับไปมองได้ในทันที หากเมื่อสามารถหันกลับไปมองได้จากชานชาลาที่ลง ประตูรถไฟฟ้ากลับปิดลงและเคลื่อนตัวออกไปเสียก่อน
ผมสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆ กับรอยยิ้มนั่น หากไม่ทันจะก้าวเท้าลงบันไดเพื่อไปยังพื้นเบื้องล่าง เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องรีบค้นมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงเสียก่อน มองหน้าจอที่แสงไฟกระพริบอยู่ก็ได้แต่ทำหน้างง
...พี่ต้าร์...
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“พี่มีอะไรจะบอก”
ไม่ทันที่ผมจะอ้าปากถาม เสียงเพลงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
‘ฉันโทรมา เพื่อจะบอกว่ารัก ถึงเวลาที่ต้องบอกสักที
ไม่กลัวแล้ว จะดูไม่ดี นาทีนี้ต้องพูดไป
เสียงข้างในดังออกมา มันแสดงออกมา ว่ารักแล้วให้ทำไง
วันนี้ ‘หัวใจ’ มันกำความรักไว้ไม่อยู่ซะแล้ว...เธอ’
หากคราวนี้มันไม่ได้เป็นเสียงของนักร้องดังอย่างที่ผมตั้งเป็นเสียงเรียกเข้า แต่มันเป็นเสียงคนที่กำลังคุยกับผมอยู่
ต่างหาก พอฟังจบ ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอีก เสียงพี่ต้าร์ก็แทรกเข้ามาอีกครั้ง
“วันนี้ ‘หัวใจ’ มันกำความรักไว้ไม่อยู่ซะแล้วเธอ
พี่หมายความตามนั้นจริงๆ นะ
...กลับบ้านดีๆ ล่ะ ฝันดีนะครับอิ๊ค”
แล้วสายก็ตัดไป ปล่อยให้ผมยืนงง อึ้ง ก่อนที่ใบหน้าจะแดงขึ้นตามมา ส่วนในมือก็ถือโทรศัพท์เครื่องเล็กค้างอยู่อย่างนั้น
---
จบตอน
หัวข้อ: 1.หวง 2.บอกให้รู้ว่ารัก 3.โทรมาว่ารัก 4.ดื่ม 5. กฎของแฟนเก่า (อ่าน 48186 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก