[14]
“ฮัลโหล” ผมยื่นมือออกไปคว้าโทรศัพท์มารับ นี่ก็เลยข้ามมาวันที่สองแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้ออกไปไหน ไม่ไปเรียน ไม่กินข้าว ได้แต่นอนอยู่บนที่นอนที่พี่เคซื้อมา เพียงเพราะหวังว่าบนเตียงนั้น พี่เคจะกลับมานอน....แต่บนเตียงก็ยังว่างเปล่า
“ไอ้จามึงอยู่ไหน เมื่อวานก็เสือกไม่มาเรียนนะมึง” เสียงไอ้หมงตะโกนโวยวายมาให้ได้ยิน
“กูอยู่ห้อง” ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
“มึงไม่สบายหรือวะ งั้นเดี๋ยวกูไปหา” เสียงไอ้หมงเบาลงทันทีที่ได้ยินเสียงผม พร้อมทั้งวางสายไป
สักพักใหญ่ๆพวกมันก็มาเคาะประตูห้องผม ผมจึงต้องลุกจากที่นอนไปเปิดประตูให้มันสองคน
“นี่มึงนอนทั้งชุดนักศึกษาเนี่ยนะ” ไอ้หมงทำท่ารังเกียจผม แต่ผมก้ไม่สนใจเดินกลับไปยังที่นอน
“มึงอาบน้ำหรือเปล่าเนี่ย” มันยังมีหน้ามาถามผมอีก เพราะตอนนี้มันคงสรุปได้แล้ว เพราะจากสีหน้าที่มันแสดงให้เห็น
“กุไม่อาบ กูไม่ทำอะไรทั้งนั้น กุไม่เป็นอะไร พวกมึงกลับกันไปเลย” ผมไล่พวกมันสองคน พร้อมกับเอาผ้าห่มมาคลุมโปง ไม่อยากรู้ ไม่อยากได้ยินใครทั้งนั้น.....อยากได้ยินแต่พี่เคคนเดียว
“มึงมีอะไรมึงเล่ามาสิ” เสียงที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินก้ถามผมขึ้นมา
“ถ้ามึงเห็นว่ากูสองคนเป็นเพื่อน มึงเล่ามา” ไอ้เรย์ที่ปกติจะเงียบๆ ไม่ค่อยพูด กลับเป็นคนถามผมเอง จากน้ำเสียงของมัน ทำให้ผมต้องยอมแพ้
ผมจึงตัดสินใจเล่าให้เพื่อนทั้งสองคนฟัง ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ไปที่บ้านพี่เค จนถึงเรื่องที่พี่เคเดินจากไป ข้อความที่พี่เคบอก ผมถ่ายทอดทั้งหมดให้เพื่อนผมฟัง ผมรู้สึกว่าตัวเองได้ผ่อนคลายลง แต่ก้แค่เล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเทียบกับความรู้สึกที่ว่า พี่เคได้จากไปแล้ว มันแย่กว่าอะไรทั้งนั้น
“แล้วมึงก็อยู่แบบนี้น่ะนะ” หน้าไอ้เรย์ตอนนี้มันดูโมโหมาก ทำให้ทั้งผมและไอ้หมงกลัวเลยทีเดียว
“อืม....” ผมพยักหน้าตอบมันอย่างหวาดๆ
“มึงลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย กูให้เวลามึง 5 นาที อาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จ” มันพูดเสร็จก้ทำท่าหัวเสีย พร้อมกับใช้สมองคิดจนผมหวาดผวาเลยทีเดียว
“มันเป็นอะไรวะ” ผมหันไปถามไอ้หมง
“กูก้ไม่รู้วะ......แต่มึงนะรีบไปอาบน้ำเลย” ไอ้หมงกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น พร้อมทั้งมาเตือนผมให้รีบไปอาบน้ำ
และเวลาเพียงไม่ถึง 5 นาที ผมก็สามารถอาบน้ำได้เสร็จทัน
“อืม.....”ไอ้เรย์เห็นผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็เอาแต่พยักหน้า ก่อนจะหยิยมือถือขึ้นมา
“เฮีย...ตอนนี้มีกิ๊กกี่คน” ไอ้เรย์คุยโดนไม่สนใจผมสองคนที่มองมันอย่างสับสน
“........................................”
“งั้นผมให้เวลาเฮียถึงหกโมงเย็น ไปเลิกกับกิ๊กเฮียให้หมด”
“..................................................”
“เอาเถอะน่าแล้วเฮียจะไม่ผิดหวัง”
“...........................................”
“เชื่อใจน้องชายเหอะน่า อย่าลืมนะ เลิกให้หมด อย่าให้มาตอแยอีก แล้วหกโมงเจอกันที่ห้าง”
“หึ หึ ชักจะสนุกแล้ว ไอ้พี่เค” น้ำเสียงและหน้าตาของไอ้เรย์ตอนวางสาย มันช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ตัดซอยบางสไลด์ ทำสีน้ำตาลประกายแดงด้วยครับ”
ไอ้เรย์พาผมมาที่ร้านทำผม พร้อมทั้งสั่งช่างให้จัดการกับหัวของผมที่ไม่เคยจะเข้าร้านแบบนี้เลยสักครั้ง ไอ้ครั้นจะขัดขืน ไอ้เรย์ก็กดบ่าของผมไว้ พร้อมกับจ้องมาด้วยสายตาที่พร้อมจะกินหัวผมได้ทันที
“ไอ้หมงมึงจ่ายเงินด้วย”
“หา.......” พอจัดการกับหัวของผมเสร็จ ไอ้เรย์ก็ลากผมออกจากร้าน พร้อมทั้งสั่งให้ไอ้หมงจ่ายค่าทำผม ไอ้หมงเลยได้แต่ตกใจ แต่ก็ยอมควักเงินจ่ายอยู่ดี
“แว่นมึง....จะถอดหรือจะให้กูหัก” มันพาผมมาที่ร้านแว่น ก่อนจะบังคับให้ผมนั่งลงบนเก้าอี้วัดสายตา เสียงขู่ของมันทำให้ผมรีบคว้าแว่นของตัวเองมาถือไว้ทันทีด้วยความเป็นห่วงว่าไอ้เรย์จะหักจริงๆ
และแล้วผมก็ได้คอนแทคเลนส์มีคู่หนึ่งจากการบังคับของไอ้เรย์
“อันนี้กูจ่ายให้” พูดเสร็จไอ้เรย์ก็ควักเงินจ่ายให้ทันที ไอ้หมงที่ตามมาทีหลังก้ได้แต่แอบบ่น
“ค่าทำผมกูแพงกว่าที่มึงจ่ายอีก แม่งเอาเปรียบกูอีกแล้ว”
“มึงว่าอะไรนะไอ้หมง” ไอ้เรย์จ้องหน้าไอ้หมงด้วยสีหน้าเรียบๆ
“เปล่า” คำว่าเปล่าของมัน น้ำเสียงสูงจนพวกผมหมั่นไส้ ในใจผมก็แอบคิด ก้ดีเหมือนกันได้ทำอะไรแปลกใหม่ โดยไม่ต้องเสียเงิน อิอิ
“มึงเลือกมา 1 ตัว” ไอ้เรย์ลากผมมาที่ร้านเสื้อ อิอิ ได้ชุดใหม่เพิ่มโดยไม่เสียเงินอีกแล้ว
“จ่ายเองนะมึง พวกกูจ่ายไปแล้ว” ก่อนจะคว้าเสื้อที่แพงๆ ผมก็ต้องยั้งมือไว้เพราะคำพูดของไอ้เรย์
“งั้นกูเอาตัวนี้” ผมเบนมือไปหยิบอีกตัวที่ราคาไม่แพงมาก หลังจากตัดสินใจเลือกอยู่นาน
ไอ้เรย์เอาเสื้อที่ผมเพิ่งเลือกออกมา จับพลิกดูหน้าหลัง ก่อนจะส่ายหน้า แล้วจับยัดมันไว้ที่เดิม หยิบตัวใหม่ที่มีราคาสูงกว่ามาให้ผมแทน
“เอาตัวนี้ ไปจ่ายเงินแล้วเปลี่ยนซะ” แล้วตอนแรกมึงจะให้กูเลือกทำไมวะ....มาม่าที่ห้องเหลือกี่ซองวะเนี่ย ในตู้เย็นมีอะไรกินบ้าง โอ๊ยยยย ไอ้หอกบังคับกูทำไมวะเนี่ย
“กูไม่ซื้อเสื้อใหม่ได้ไหมวะ” ผมฝืนถามมันออกไป แต่พอเห็นหน้ามันแล้ว....
“ไม่เป็นไร....กุไปจ่ายเงินก่อนนะ” ผมเดินคอตกไปจ่ายเงิน มาม่าหวังว่าคงเหลือพอทั้งเดือนนะ เฮ้อ.....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ต่อไปนี้มึงต้องเลิกใช้รถพี่เค” ไอ้เรย์เริ่มสั่งการหลังจากที่พวกผมมานั่งกันที่ร้านกาแฟแถวห้าง
“ทำไมวะ” ผมสงสัยว่าทำไมต้องเลิกใช้ เพราะในวันนั้น พี่เคไม่ได้เอารถไปด้วย แถมยังทิ้งกุญแจรถไว้ให้ผมเหมือนเดิม
“ไม่ต้องรู้ แต่ห้ามใช้...เข้าจั๊ย” ไอ้เรย์ทำหน้าขู่ เหมือนว่าถ้ามึงไม่เชื่อ มีเรื่องแน่
“แล้วที่นอน มึงก็กลับไปนอนบนเตียง พับเก็บไปเลยที่มึงใช้อยู่นะ”
“แต่ว่า.....” ผมกำลังจะค้าน แต่ก็เจอไอ้เรย์แทรกมาก่อน
“มึงคิดว่าไอ้พี่เคนั่นจะกลับมาหรือไง ถึงกลับมาก็เรื่องของมัน ห้ามให้มันเข้าห้องเด็ดขาด” หน้ามันโหดกว่าตอนแรกที่ผมถามเรื่องรถอีก
“ไอ้หมง มึงช่วยกูหน่อยดิ” ผมหันไปขอกำลังหนุน แต่ไอ้หมงได้แต่ส่ายหน้า
“ยากวะ ทำใจเถอะเพื่อน” ไอ้หมงตบบ่าผมเป็นการให้กำลังใจ
“เป็นอันเข้าใจ” ไอ้เรย์ถามผมอีกครั้ง ผมก้ได้แต่พยักหน้า
“เฮีย..เปลี่ยนแผน มาที่ร้านกาแฟ ร้านเดิมนั่นหละ มาเร็วๆนะ” ไอ้เรย์วางสายก่อนจะหันมายิ้มให้พวกผมสองคน และสักพักใหญ่ๆ สิ่งใหม่ๆได้เกิดกับผมอีกครั้ง......
“นี่พี่แรก พี่ชายกูเอง........คนที่จะมาเป็นแฟนมึง ไอ้นินจา”.....................................................................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+1 ตอนที่ 13 ครับ
หัวข้อ: ถ้าจะรัก....ก็บอกมา [คิดถึงนินจา กันบ้างไหมครับ...หน้า46] 07/06/54 (อ่าน 409443 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก