ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ตอนที่ 1 ฝึกงานวันแรก
‘’แม่…ผมอกหัก” ผมตอบแม่ไปหลังจากที่แม่เดินเข้ามาในห้องผมพลางถามว่าเป็นอะไร
“อกหักจากผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะลูก” แม่เอ่ยขึ้น ผมถึงกับอึ้ง แต่ยังพอมีสติ
“โอ๊ยแม่อ่า”ผมพยายามเลี่ยงที่จะตอบ ก็มัน….หลังจากนั้นแม่ก็เดินออกไป ปล่อยทิ้งผมร้องไห้อยู่คนเดียว เกือบสองวันเต็ม แต่ใครจะรู้ ผมเป็นคนบอกเลิกเขาเอง วันนั้นเป็นวันที่ผมทุกข์ใจเป็นที่สุด แต่อีกสองวันข้างหน้า ผมก็ต้องไปฝึกงานแล้ว
“พอได้ละไอ้เบียร์ เมิงจะร้องไห้หาพระแวงอะไรของมึงวะ ก็มึงเสียกไปทิ้งเขาเองน่ะ” ผมพูดกับตัวเองเพื่อเตือนสติ ที่ผมบอกเลิกเขาก็เพราะเขานอกใจเรานี่หว่า
“เอาล่ะ…ไปล้างหน้าล้างตา เตรียมเก็บข้าวของก่อนดีกว่า” ถึงอีกสองวันจะฝึกงาน แต่พรุ่งนี้ก็ต้องขนของไปไว้ที่พัก ไม่รู้ว่าการฝึกงานของผมจะเป็นอย่างไร แต่ที่รู้ๆคือ ผมก็จะเต็มที่ และหลังจากการฝึกงานเสร็จสิ้น ผมก็จะจบแล้ว
…………………………………………..
หลังจากที่แม่มาส่งผมที่พักแล้วแม่ก็กลับไป เออ ผมลืมบอกไป ผมฝึกงานที่โคราชครับ ผมเรียนด้านวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมมา แล้วก็มาฝึกงานที่โคราช
“หวัดดีครับผม…ผมชื่อเบียร์ครับ เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรกครับ” ผมทักทายเพื่อนใหม่ข้างห้องที่หน้าระเบียงครับ
“ครับ…อ๋อ มาอยู่ใหม่เหรอเราน่ะ แล้วมาจากที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่ม พูดทักกลับมา
“สิงห์บุรี ครับพี่” ผมเป็นคนสิงห์บุรี แต่ไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสาน
“อืม เออลืมไป พี่ชื่อ พงษ์ ครับ” แกตอบกลับมา เป็นครั้งแรกที่ผมได้สบตากับแกเป็นครั้งแรก มันก็ทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ เพราะ มนุษย์ผู้ชายคนที่ผมยืนคุยอยู่นี่ โครตหล่อเลย ตรงตามสเป็คผมทุกอย่างเลยครับ ติ๋ ขาว สูง แต่ที่สำคัฐ เขาใส่แว่นครับ เพราะผมชอบคนใส่แว่น ดูแล้วมันรู้สึกดีครับ อิอิ คิดว่าอายุพี่แกน่าจะราวๆ 26 ได้ครับ
“ครับผม ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ ฝากเนื้อฝากตัวอ้วยนะคราบ” ถ้าจะให้ดีก็ฝากหัวใจด้วยเลยแล้วกันนะครับ อิอิ
“ครับผม” เข้ายิ้ม พร้อมพูดขึ้นมาอีกว่า “พี่ขอตัวก่อนนะ”
“ครับๆๆ” ผมพูดพลางมองแกเดินกลับเข้าห้องไป 555+ ผมดีใจมากในใจ แล้วมันก็ทำให้ผมลืมไปว่า เมื่อวานกรูเพิ่งอกหัก ร้องไห้ฟูมฟายอยู่นี่หว่า
รุ่งเช้าผมตื่นนอนแต่เช้าครับ เพราะว่าวันนี้เป็นวันไปฝึกงานวันแรกครับ อันที่จริง นอนไม่ค่อยหรับซะมากกว่า ก็มันตื่นเต้นนี่ครับ
“หวัดดีครับพี่หน่อย ผมเบียร์นะพี่ ผมต้องไปเจอพี่ที่ตรงไหนครับ” ผมพูดกับพี่หน่อยที่เป็นฝ่ายบุคคลของโรงงานที่เป็นคนประสานงานของผม
“อืม น้องเบียร์มาเจอพี่ที่อาคารประชาสัมพันธ์ก็แล้วกันนะ อีกซักประเดี๋ยวพี่ก็ไปถึงแล้ว”
“ครับพี่” ผมตอบก่อนวางสายไป แต่ในขณะนั้น ตาผมเหลือบไปเห็น CRV คันสวยวิ่งผ่านผมไปครับ แต่สายตาผมนั้นมองผ่านทะลุกระจกเข้าไปในรถ เจอเลยครับ พี่พงษ์ หวานใจของผม (คิดไปเองอีกแล้วกรู) แต่ดูท่าทาง แกก็คงจะเห็นผมเหมือนกันล่ะครับ แต่ผมก็ไปทักทายแกไม่ได้เพราะต้องรีบไปครับ
ผมรอพี่หน่อยอยู่ประมาณ 10 นาที พี่หน่อยก็มาครับ มาถีงแกก็เลยบอกว่า “ปะ เดี๋ยวพี่พาไปทำความกับ พี่ซุป(ซุปเปอร์ไวเซอร์ คนที่เป็นพี่เลี้ยงผมน่ะล่ะครับ)”
“ครับพี่” ผมตอบกลับไป
หลังจากที่เดินผมถึงแผนกวิศวะ พี่หน่อยก็ตะโกนขึ้น “พงษ์ พงษ์ พงษ์ พี่พาน้องมาแล้ว” ผมหันไปดู เฮ้ย หวานใจกรูนี่หว่า เป็นพี่เลี้ยงกรู ซะด้วย อิอิ(สงสัยงานนี้กรูมีเมียชัวร์ เออ แต่เป็นเมียแกก็ได้ กรูยอม อิอิ)
หวัดดีครับพี่พงษ์ ผมพูดขึ้น
อ้าว…เบียร์เองเหรอ แกยิ้มแล้วเดิเข้ามา คำพูดแกทำให้พี่หน่อยแปลกใจไม่น้อย
“อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอ งั้นก็ดี พี่ฝากเบียร์ด้วยแล้วกันนะ พี่ขอตัวไปทำงานก่อน”
“ครับพี่หน่อย…ขอบคุณครับ” ผมพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่แก
“ปะเบีบร์ พี่จะพาไปรู้จักกับพี่ๆ และจะพาไปโต๊ะด้วย”
พี่พงษ์ตะโกนเรียกเพื่อนร่วมงานให้มาที่นี่ ทุกคนเดินมาราวกับว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น “เออ พี่ๆ ครับ นี่น้องเบียร์ มาฝึกงานที่นี่ครับ พร้อมกับ แนะนำตัว เบียร์…นี่พี่นนท์ พี่เอก แล้วก็พี่เจี๊ยบ”
“หวัดดีครับพี่นนท์ พี่เอก พี่เจี๊ยบ” ผมพูดทักทายพวกพี่ๆ
“มีไรก็ปรึกษาพวกพี่ได้นะครับ” พี่เอกพูดขึ้น
ในใจผมก็รู้สึกหวั่นๆล่ะครับ ไม่มีพี่วิศวะสิ่งแวดล้อมซักคน ถ้าผมมีปัญหา จะถามแกรู้เรื่องเหรอเนี่ย เพราะพี่เอกแก เป็นวิศวกรอุตสาหการ พี่นนท์เป็นวิศกรไฟฟ้า พี่เจี๊ยบก็วิศวกรการผลิต ส่วนที่รักของผมนั้น(ไปกันใหญ่แล้วกรู)เป็นวิศกรเครื่องกลครับ
“เบียร์งั้นก็อยากทำไรก็ทำไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเคลียร์งานก่อน แล้วจะหางานมาให้ทำ” (ก็อย่างที่พี่ๆที่ฝึกงานมาแล้วบอกล่ะครับ ช่วงสัปดาห์แรกๆ ก็ยังไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ)
ผมก็เดินตามพี่พงษ์ไปทุกที่ล่ะครับเพื่อเรียนรู้งานและกระบวนการผลิตของโรงงาน พี่พงษ์แกจบโทมาครับ แกเก่งมาก และมันก็ทำให้ผมยิ่งชอบแกมากยิ่งขึ้นไปอีกครับ
*** ไม่ต้องใส่หัวเรื่องว่าเรื่องเล่าแล้วคะ ****** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
