หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^

[PEENAT1972]

ไม่เห็นลิงค์ค่ะน้องนุ่น


ตอนนี้เห็นแล้วค่ะ 555

จะตามไปนะคะ

[cmos]

ชอบเรื่องนี้มาก ๆ อ่ะ

หวานตลอดเลยเนอะ

[yeyong]

ทำยังไงดี????

น้ำตาลในเลือดไม่ลดเลยยยย

มีความสุขจังเลยค่ะ

[nunam]

เอ่อ...จะหวานไปไหนค่ะ หวานซ๊ะ ยังหวานได้อีกนะ ชอบๆๆ 

[nolirin]

:m3:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบแล้ว อยากจะกรี๊ดให้ดังไปสามบ้านแปดบ้าน
หวานตั้งแต่ต้นจนจบ หวานมาตลอด คนอ่านก็ชอบ
อ่านไปยิ้มไป ยิ้มค้างมันทุกตอน
ขอบคุณไรเตอร์ที่เขียนเรื่องน่ารักๆดีๆมาให้อ่านกันนะคะ
ps. รอตอนพิเศษตัวป่วนของพี่อากาศต่อไป

[kokikung]

ไรเตอร์

แบบว่าอยากเห็นพี่ฟ้าหึงบ้างอ่า

จัดให้สักตอนได้มะครับ

[love2y]

หวานนนนนนนนน >_<
มีความสุขที่สุด คิคิ
ขอบคุณนะคะ ^^

[Muzik]

หวานไม่ทนอยากได้คุณแฟนแบบพี่ฟ้าบ้างจังเลย
หนูป่วนก็น่ารัก ขี้อ้อนเว่อ อ่านไปเขินไปนะเรื่องนี้
ยิ้มกับทุกตอน กลอนก็หว๊านหวาน
 

[kittyfun]

ตามอ่านเรื่องนี้มา

ความหวานไม่เคยลดลงเลยสักนิด

มีแต่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา

ขอบคุณคุณนุ่นที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่านกันนะคะ

[CHADMM]

อ่านจบแว้วววววววว

สนุกมากๆๆๆ ชอบจังเลยอ่ะ หวานตั้งแต่ต้นยันจบบ   ชอบอ่ะๆ  ><"

ชอบพี่ฟ้ากับตัวป่วนมากๆๆ น่ารักกันได้ทุกคู่เลย

ชอบตอนกลอนด้วย ไรเตอร์แต่งเก่งจังเลยอ่ะ  เราแต่งเองบทๆนึงใช้เวลาเป็นชั่วโมง = =''

ขอบคุณมากๆที่แต่งเรื่องสนุกๆ ให้อ่านนะคะ

ขอบคุณค่ะ ^^

[aeecd]

  :z13:พี่นุ่นก่อนนอนเด๋วมาอ่านน๊า ((เกี่ยวก้อยสัญญา))

[sa-ma-cha-ya]

ขอบคุณนะครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ
       

จงเป็นเพียงทรายเม็ดหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของแก้วเจียระไนอันสวยงาม
จงเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของท้องทะเลสีครามอันกว้างไกล
จงเป็นเพียงโน๊ตตัวหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของบทเพลงอันล้ำค่า
จงเป็นเพียงกรวดหินก้อนหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของภูผาอันยิ่งใหญ่
จงเป็นเพียงดาวดวงหนึ่ง...
แต่เป็นส่วนหนึ่งของดาวอันแพรวพราวประดับฟ้า
...
จงเป็นเพียงคนธรรมดา   
แต่เป็นส่วนหนึ่งที่มีค่า...ของสังคม

[*4_m3*]

หวานนนนนนนน ขอบคุณค่ะ

อิจฉาอ่ะ พี่นุ่นคะขอตอนพิเศษได้ไหม

ไม่ก็ภาคสองแบบว่าตัวป่วนเรียนจบแล้วไรงี้น่ะ

[anajulia]

^
^
^
รีบเข้ามาจิ้มไข่ใหม่อย่างด่วน

(กลัวถูกแย่ง โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)


ตอนพิเศษมาแน่ๆค่ะ ตอนนี้เริ่มเขียนแล้วด้วย แต่ๆๆอย่าเพิ่งรอนะคะ น่าจะยังไม่เสร็จง่ายๆ
ส่วนภาคสอง เอ่อ...บอกได้ว่าไม่มีค่ะ 555555555


ยินดีต้อนรับทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจที่คนอ่านชอบค่ะ ^o^
คนอ่านมาขอบคุณคนเขียน คนเขียนก็ขอบคุณคนอ่านเช่นกันนะคะ มีความสุขทุกครั้งที่อ่านเมนท์ค่ะ

[mascot]

เข้ามาแอบอ่านไปหลายตอนแล้ว
ตัวยุ่งน่ารักจัง...ขอไปอ่านต่อละนะ

[fernnakab]

แอร๋ยยย...ตัวป่วนน่ารักสุดๆอ่า...หยุดยิ้มไม่ได้แล้วค่า...^^

[aeecd]

  จุ๊บๆพี่นุ่น

อ่านแล้วน๊าน่าร๊ากกกกกกกกกมาก  หว๊าน หวาน

รอตอนพิเศษอนู่น๊ค๊

((ลืม +1 จิ้ม+แล้วน๊า))

[กระต่ายชมจันทร์]

 

แวะมาหาตัวป่วนกับพี่ฟ้าค่ะ

ยังรอตอนพิเศษอยู่นะคะ (แต่หลังโบนิต้าจบก็ได้ค่ะไม่ว่ากัน - -+)

[kissme]

เพิ่งอ่านจบตอน 4

  ลุ้นอ่ะ  ใครหรอ........คนใกล้ตัว  ไม่ใช่แผนจริง ๆ เหรอ งั้นใครอ่ะ

   

ตื่นเต้นวุ้ย....ไปอ่านต่อดีกว่า

ป.ล. แต่งได้น่ารักมากนะจ๊ะ
                                                                   

[kissme]

เพิ่งอ่านตอน 11 จบ

    น่ารักจริง ๆ อ่านไปยิ้มไปนะเนี่ย

 :give2:โอ๊ยยยยยย.....อิจฉาวุ้ย
 
พี่ฟ้าไม่เบา ๆ หยอดเป็นขนมครกเชียว

[kissme]

    เขินอ่ะ

โอ๊ยต๊ายยยยยยยยยย.............ไม่รู้เอาหน้าไปไว้ไหน เอามาไว้กับอกพี่    ฮิ้วววว....เจ๋งมากเลยเพ่

[anajulia]

^
^
^
จิ้มทะลุทะลวงร้อยพวงจากคุณคิสมีขึ้นไปถ้วนหน้า

พรุ่งนี้อย่าลืมมาเปิดแง้มแถวนี้นะคะ คาดว่าจะมีตอนพิเศษมาฝากกันค่ะ


ว่าแล้วก็หมุนตัวลังกาเข่าคู้กวาดกอดรวบนักอ่านทุกท่านเล้ยยยยยยยยยยยย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[kissme]

  อ๊าย ๆ ๆ ๆ  หวานนักรักนี้

  ยินดีด้วยนะในที่สุดก็......มีกันและกัน

  ฉลองฮิ้ว!!!!!!!!!!!!

[kissme]

  ต๊ายยยย..............ร้ายนะเนี่ย 49 คะแนน

  อย่างนี้ต้องฝึกบ่อย ๆ ซะแล้วนะจ๊ะ หนูป่วน
                                                     
                                      รักคนแต่งจัง 

[kissme]

 

ขอบอกอีกหลาย ๆ ครั้งว่า "รักคนแต่งจังเลย"

นี่ขนาดจากกันแค่ 7 วันนะเนี่ย

[kissme]

  หากเดาไม่ผิด ลุงดอนใช่ป่ะที่แอบเต้าข่าวส่งรูป ก็ยังดีนะลุงที่กลับมาช่วยกู้ข่าว

  o13ลูกผู้ชายตัวจริง 

  จ๊วบ!!!!ให้รางวัล

  แอบมั่วนิ่มแล้วจากไป
 

[kissme]

  อ๊าาาา..........ในที่สุดก็อ่านจบแล้วอ่ะ

กลอนตอนท้าย เผลอน้ำไหลออกตาเลยอ่ะ  ซึ้งอ่ะ

  :L1:ขอบคุณมากมายจ๊ะ

                             
                                           

[butajang]

สวัสดีค่ะ ไรเตอร์ มีพลายกระซิบว่าวันนี้อาจจะได้อ่านตอนพิเศษที่รอมานาน คิดถึง ตัวป่วน + พี่ฟ้า เข้ามา หูตั้ง หางกระดิกรอด้วยความหวัง (55++ ตรูเป็นตัวอะไรเนี่ย)

[anajulia]

^
^
จิ้มมมมมมมมมม จึกๆเลยนี่แน่ะๆ

มาแล้วนะคะ ตอนพิเศษ พิเศษจริงๆนะเออ ยาวด้วย ต้องแบ่งเป็นสองโพสเลย
มาอ่านกันค่ะ ใครคิดถึงตัวป่วนกับพี่ฟ้าเชิญเร่เข้ามาเลยนะคะ
เดี๋ยวนุ่นขอแปะครึ่งแรกก่อน แล้วไปเกลาครึ่งหลังอีกสักชั่วโมงนะคะ ^o^
........................

เรื่องรัก....ไม่กล้าบอก
ตอนพิเศษ : ของพี่คนเดียว (ครึ่งแรก)


“ฮะๆๆ ครับพี่เพชร เดี๋ยวพรุ่งนี้ป่วนจะให้เลี้ยงแน่ๆ”

พี่อากาศกำลังก้าวขาฉับๆจะเดินไปรับคุณแฟนตัวเล็กที่แผนกเวชศาสตร์ฟื้นฟู ที่เพียงเลี้ยวพ้นมุมตึกนี้ก็จะไปถึงแล้ว
คิดถึงจะแย่ กลับจากวัดพระบาทน้ำพุไม่ทันได้เข้าบ้านเก็บข้าวของก็ตรงมาหาที่โรงพยาบาลเลย

ตอนนี้พี่อากาศได้งานจากองค์กรสากลเพื่อเด็กและเยาวชน สัญญาว่าจ้างหกเดือน ช่วงเดือนแรกแกก็ถูกส่งไปอบรมถึงที่ทำการภูมิภาคที่สิงคโปร์
พอกลับมาอยู่กรุงเทพฯได้แค่สองสัปดาห์ก็ถูกส่งไปทำงานบนเขากับชุมชนกะเหรี่ยงแถบแม่สอด
ช่วงนั้นได้กลับบ้านมาหาคุณแฟนเดือนละสองครั้ง อยู่ได้ครั้งละสองวัน ครบสามเดือนแทนที่จะได้พักทำงานวิเคราะห์ข้อมูลในกรุงเทพฯ
ก็ปรากฏว่าต้นสังกัดส่งไปช่วยงานที่มูลนิธิของวัดพระบาทน้ำพุ ที่ลพบุรีอีก

แต่พี่อากาศแกยอมเหนื่อย ไม่ใช่แค่เพราะค่าตอบแทนสูง แต่เพราะแกรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่เป็นงานที่รักด้วย
แถมยังได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วย ถือว่าได้ประโยชน์สองต่อ


เพิ่งเมื่อกี้นี้เอง ตอนที่บังเอิญมาได้ยินน้ำเสียงแสดงความสนิทสนมกับคนอื่นของคุณแฟนตัวเล็กนี่แหละที่ทำให้ความคิดชักเขว....เอ หรือเราจะมีเวลาให้คุณแฟนน้อยเกินไป

ตอนกำลังจะเลี้ยวที่มุมตึก พอได้ยินเสียงหัวเราะของคุณแฟนตอนแรกก็ยิ้มตามดีอยู่หรอก แต่เนื้อความของประโยคที่ตามมาถัดจากเสียงหัวเราะ แล้วยังสุ้มเสียงแสดงความสนิทสนมนั่นอีก.....

นี่มันอะไรกัน ตัวป่วนมาฝึกงานตัวที่สอง แล้วก็เพิ่งมาที่โรงพยาบาลนี้เป็นครั้งแรก แค่สามวัน สามวันเท่านั้น.....ทำไมถึงได้สนิทกับไอ้พี่เพชรอะไรนั่นนัก แล้วยังไปตกปากรับคำจะให้เขาเลี้ยงอีก

ขายาวๆที่กำลังก้าวฉับๆชะงักนิ่งอยู่กับที่ เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังแนบตัวเข้ากับกำแพงทางเดินในโรงพยาบาล ท่าทางเหมือนพวกสายลับที่เข้ามาสืบหาข้อมูลในหนังแอ็คชันสายลับประเภท Mission Impossible ไม่มีผิด

“รับปากพี่แล้วห้ามคืนคำนะครับ เดี๋ยวพี่จะมารอรับถึงหน้าแผนกเลย”

“อื้ม ครับ”

“งั้นพี่ไปห้องตรวจก่อนนะ กลับบ้านดีๆล่ะ”


พี่อากาศที่โผล่แต่หน้าออกไปดูทันเห็นแค่หัวฟูๆของคุณแฟนที่รักแถมยังหวงนักหวงหนาแต่ไม่ค่อยได้แสดงออก
ถูกมือใหญ่ๆของไอ้หมอ....ใช่ ไอ้คนชื่อเพชรนั่นมันเป็นหมอแน่ๆ มันขยี้เบาๆ
ไม่ทันได้เห็นหน้าของคนที่บังอาจมายุ่มย่ามกับหัวฟูๆของคุณแฟน เพราะไอ้หมอเพชรนั่นมันหันหลังกลับแล้วก้าวเดินไปด้านตรงกันข้ามพอดี

พี่อากาศเก็บงำสีหน้าและอารมณ์ร้อนๆที่เกิดขึ้นไว้ในอก ก่อนจะทำเป็นโผล่หน้าออกไปหาคุณแฟนเหมือนกับเพิ่งจะมาถึง ส่งยิ้มไปให้คุณแฟนตัวเล็ก
ทั้งที่ในใจเริ่มคำนวณน้ำหนักและส่วนสูงของไอ้หมอที่แสลนมายุ่งกับคุณแฟน ว่าถ้าต้องลงไม้ลงมือคงไม่มีฝ่ายไหนได้เปรียบเสียเปรียบ ก็ตัวพอๆกัน....



“พี่ฟ้า!! ทำไมมารับได้?”

“กะมาเซอร์ไพรส์ไงครับ ดีใจรึเปล่า?”

“อื้มๆ ดีใจสิ ไปกันๆ เสียดายแทนไอ้อ่อนเลย”

“ทำไมครับ น้องอ่อนทำไม?”
นี่ก็สมกับเป็นเขยคณะ รู้จักเพื่อนไอ้หนูป่วนมันแทบจะทั้งภาคแล้วมั้งนั่น

“ก็ที่จริงวันนี้เลิกตั้งแต่บ่ายสามแล้ว พวกพี่ๆที่แผนกเขามีประชุมกัน แต่ป่วนติดเคสคนไข้นอกเพราะดันนัดเขาไว้ตอนบ่ายสามตั้งแต่วันก่อน ไม่ได้ดูไงว่าวันนี้จะเลิกสามโมง เลยต้องอยู่รอคนไข้ ไอ้อ่อนมันจะอยู่เป็นเพื่อนรอกลับพร้อมกัน แต่ป่วนไล่มันกลับไปก่อน ป่านนี้ยังต่อรถตู้อยู่เลยมั้ง”

“อ้อ...ไม่งั้นจะให้พี่ไปส่งเพื่อนด้วยว่างั้น?”

“ช่ายยยยยย พี่ฟ้านี่รู้ใจ เออ...บัตรจอดรถล่ะพี่ฟ้า ต้องเอาไปปั๊มก่อน”
เดินมาจนถึงอาคารจอดรถแล้วนั่นแหละ ไอ้ตัวเจื้อยแจ้วไม่ยอมหยุดมันถึงเพิ่งจะนึกออก

“แล้วจะเอาไปปั๊มไหนล่ะ กลับไปที่แผนกอีกเหรอ? พี่ว่ายอมจ่ายค่าจอดดีกว่ามั้ย?”

“โห่ว ใครว่าต้องย้อนกลับไปเล่า ห้องตรวจชั้นล่างนี่แหละ”
อีกครั้งที่พี่อากาศต้องเก็บความสงสัยไว้ในใจ ก็เท่าที่คุยกัน ตัวป่วนเพิ่งจะมาฝึกงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นวันที่สามนี่นา ทำไมรู้จักเขาไปทั่วจนไปขอปั๊มบัตรจอดรถนอกแผนกก็ยังได้ล่ะ

แต่ไม่ต้องสงสัยนาน เพราะไอ้หนูป่วนมันลากแขนพี่แกลิ่วๆผ่านเคาน์เตอร์พยาบาลก็ส่งยิ้มกว้างขวางไปให้ นางพยาบาลที่ประจำเคาน์เตอร์อยู่ก็ยิ้มตอบมาอย่างคุ้นเคย ก่อนจะส่งเสียงทักถาม

“มาหาคุณหมอวัชระหรือคะ?”

“ครับ คุณหมอมีคนไข้อยู่รึเปล่าครับ?”

“ยังไม่มีค่ะ เข้าไปได้เลย”

“ขอบคุณครับ” ขอบคุณพร้อมส่งยิ้มสยามจนตาหยีอีกครั้ง คุณแฟนตัวเล็กก็ลากพี่อากาศให้ก้าวตามไปถึงหน้าห้องตรวจเบอร์สี่ เคาะประตูสามก๊อก แล้วก็เปิดประตูบานเลื่อนยื่นหน้าเข้าไป


“อ้าว ไหนว่าจะกลับบ้าน ทำไมครับหิวข้าวเลยมาให้พี่เลี้ยงมื้อเย็นนี้เลยรึว่าไง?”

ไม่ผิดแน่ น้ำเสียงแบบนี้.......ไอ้หมอเพชรนี่มันตั้งใจจีบคุณแฟนของพี่แน่ๆ พี่อากาศมองหน้าไอ้ตัวเล็กก็ต้องลอบถอนใจ คุณแฟนของแกไม่รู้เรื่องเอาเสียเลยจริงๆถึงเจตนาของไอ้หมอในห้อง ไม่ได้การ ต้องรีบแสดงตัว

พี่อากาศดันไอ้ตัวเล็กที่ยังคงโผล่แค่หัวฟูๆเข้าไปในห้องตรวจให้เข้าไปทั้งตัว ส่วนตัวเองก็ก้าวเท้าตามเข้าไปด้วย แถมยังยึดข้อมือขาวๆที่ทำท่าจะปล่อยแขนของพี่แกที่เจ้าตัวจับยึดเอาไว้มาตลอดทางเอาไว้เสียแน่นด้วยสิ

ไอ้หนูป่วนหันหน้ามาเอียงคอมองคุณแฟนตัวโตอย่างแปลกใจกับท่าทางนั้นเล็กน้อย แล้วก็หันกลับไปหาคุณหมอที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานใหม่
ไม่ได้สังเกตเลย ว่าคุณหมอเพชรกับคุณแฟนของตัวเองเริ่มสงครามสายตาส่งประกายไฟจากตาปะทะกันเปรี้ยะๆกลางอากาศไปแล้ว

“พี่เพชรครับ วันนี้พี่ฟ้ามารับ ป่วนจะเอาบัตรจอดรถมาประทับตราอะ แต่ไม่กล้าบอกพี่พยาบาลข้างหน้า กลัวถูกดุ”
นั่นไง แทนตัวเองด้วยชื่อเล่นแบบนี้ต้องคุ้นเคยกันมาก่อนแน่ๆ ขนาดกับพี่อากาศแกยังคบกันตั้งนานกว่าไอ้หนูป่วนมันจะเลิกแทนตัวเองว่าผม

พี่อากาศคิดพลางลอบสูดลมหายใจเข้าลึก ระงับอารมณ์ที่อยากจะดึงคุณแฟนตัวเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแล้วจูบโชว์มันต่อหน้าไอ้หมอที่ประสานสายตาไม่ยอมหลบ แถมพอไอ้หนูป่วนพูดด้วยก็ยิ้มมุมปากส่งมาให้พี่เขาในขณะที่หันไปส่งสายตาเยิ้มๆให้คุณแฟนตัวเล็กได้อย่างต่อเนื่องไม่มีขัดเขิน

อย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้....ก็กับคุณแฟนน่ะไว้ใจ แต่กับคนอื่น....ให้ยังไงก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดีนี่นา....


ตัวป่วนมันจัดการเอาบัตรจอดรถไปให้พี่พยาบาลตรงเคาน์เตอร์ประทับตราให้เรียบร้อย โดยมีนายแพทย์วัชระเดินตามมาส่งถึงหน้าเคาน์เตอร์ด้านนอก แล้วก็มีโอกาสลาแค่ยกมือไหว้ลวกๆก็ต้องรีบเดินจนเกือบจะเป็นวิ่งตามหลังคุณแฟนตัวโตที่เดินลิ่วๆนำไปทางอาคารที่จอดรถเสียแล้ว

ขึ้นรถได้พี่อากาศก็ยื่นหน้าไปขโมยหอมแก้มคุณแฟนที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยฟอดใหญ่

“อ๊ะ!! พี่ฟ้า ในโรงพยาบาลนะ”

“ก็คิดถึงนี่.....”
น้ำเสียงออดอ้อนทอดยาวท้ายประโยคทำให้แก้มที่แดงเพราะถูกขโมยหอมไปเมื่อกี้ยิ่งเป็นสีแดงจัดเข้าไปใหญ่

และเพื่อไม่ให้น้อยหน้า ไอ้หนูป่วนมันเลยคว้าเอามือใหญ่ๆที่กำลังจะปลดล็อคเบรกมือมาจูบหนักๆลงไปบนหลังมือ
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละหน้าร้อนจนแทบระเบิด แล้วก็ยังอุตส่าห์ยกมือใหญ่ๆนั่นไปวางคืนไว้บนเบรกมืออีกนะ

“หึๆๆๆ”

“เอ๊.......ช้าจริงพี่ฟ้า เร็วเลย นั่งขำอะไรอยู่ได้”

“โอ้โห เดี๋ยวนี้คุณแฟนของพี่พัฒนานะเนี่ย ชอบออกคำสั่งซะด้วย หึๆๆ....”
เสียงหัวเราะของพี่อากาศชะงักลงไปทันทีที่คว้ามือของคุณแฟนมากุมประจำที่อยู่บนเกียร์ แต่ไอ้ตัวเล็กของพี่แกไม่ทันรู้สึกหรอก เพราะมัวแต่เขิน เลยทำเป็นเมินหน้าออกไปดูวิวการจราจรติดขัดนอกหน้าต่างอยู่

ที่พี่อากาศเลิกหัวเราะทันทีทันใดนั่นก็ไม่ใช่อะไร แต่แหวนบนนิ้วนางข้างขวาที่เป็นคนสวมให้
ที่คนรับก็เคยใส่ติดตัวตลอดเวลามันไม่อยู่ประจำที่เนี่ยสิ


“ตัวป่วน......”

“ฮึ?”

“มีอะไรจะบอกพี่รึเปล่า?”

“เอ๋......อะไรล่ะ อืม....ป่วนคิดถึงพี่ฟ้ามากๆ คิดถึงทุกวันเลย คิดถึงตอนเช้า ตอนกลางวัน ก่อนนอนก็คิดถึง....งืมๆๆ ตอนอาบน้ำด้วย ตอนอาบน้ำก็คิดถึง......”
พี่อากาศเอ๊ย.....สงสัยอะไรก็ถามไปตรงๆ ดูซิ ไอ้หนูป่วนมันไม่ได้รู้อะไรด้วยเลยสักนิด แถมยังมาบอกว่าคิดถึงตอนอาบน้ำอีก คิดถึงแถมคิดไปถึงไหนๆแล้วมั้งนั่น

ไอ้คำพูดยั่วโดยตั้งใจของคุณแฟนก็เกือบจะทำให้กระเจิดกระเจิงได้อยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติดที่ว่ามือที่กุมอยู่มันเตือนพี่อากาศแกว่าแหวนแทนใจหายไปจากที่ที่ควรอยู่น่ะ

“แล้ว....คุณหมอวัชระนั่น สนิทกันเหรอ?”

“นั่นแน่.....หึงล่ะสิถามอย่างนี้?”

“ก็ใช่น่ะสิ ก็คุณแฟนของพี่ไปสนิทกับผู้ชายคนอื่นที่พี่ไม่รู้จัก ถึงขั้นแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นแบบนั้นเลยนี่ครับ”

“ฮะๆๆๆ ก็ป่วนรู้จักพี่เพชรมาตั้งนานแล้วนี่....”

“ก่อนรู้จักกับพี่อีกเหรอ?”
โอ้......น้อยใจตัวเองนะนั่น สุ้มเสียงแบบว่าจะไม่ยอมแพ้แม้จะมาทีหลังอะไรแบบนั้นเลยทีเดียว

“ช่ายยยยยย พี่เพชรเป็นเพื่อนพี่ปุ่น ที่ไม่ได้ไปใช้ทุนไกลก็เพราะคุณพ่อพี่เพชรเป็นเจ้าของโรงบาลนี้ พี่เพชรเลยใช้ทุนที่บ้านจ่ายไป แล้วเข้ามาช่วยคุณพ่อทำงานที่โรงบาลตัวเองตั้งแต่เรียนจบไง”

“เป็นเจ้าของโรงพยาบาลด้วย รวยมากเลยสิเนอะ”

“มากๆเลยล่ะพี่ฟ้า บรื๋อออออออ ....รวยจนน่ากลัว”

“ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมรวยแล้วต้องน่ากลัวด้วยล่ะครับ?”

“ไม่รู้สิ ป่วนว่าพี่แกดูเหงาๆ อีกอย่างเงินที่แกมี ถ้าเอามาแลกเป็นแบงค์คงทับคนตายได้แน่ๆ....ไม่ใช่คนเดียวด้วยนะพี่ฟ้า หลายคนเลยล่ะ ฮะๆๆๆๆ”

“อืม....กลัวก็ดี จะได้ไม่ต้องห่วงว่าจะเผลอไปชอบเขาเข้า....แต่ห้ามไปสงสารที่เขาเหงามากเกินไปนะครับ พี่ฟ้าหวง”

“บ้า พี่ฟ้ายังไม่เลิกคิดมากอีกเหรอ ก็บอกแล้วไงที่เห็นคุยกันได้แบบนั้นเพราะพี่เขาเป็นเพื่อนพี่ปุ่น รู้จักกันมาตั้งนาน พี่เพชรแกไม่ได้ชอบป่วนแบบนั้นหรอก พี่เขาก็เห็นป่วนเป็นน้องชายก็แค่นั้นแหละ”

พี่อากาศแกก็ภูมิใจอยู่หรอกนะที่คุณแฟนช่างน่ารักใสซื่อ แถมยังไม่มีตาไปมองคนอื่น
แต่บางทีนะ....บางที แกก็อยากให้คุณแฟนสนใจคนรอบตัวให้มากขึ้นอีกนิด อย่างน้อย....จะได้รู้จักระมัดระวังตัวเสียบ้าง


“แล้ว.....ไม่มีอะไรอยากจะบอกพี่อีกแน่นะครับ?”
เอ้า....บอกว่าถ้ามีอะไรก็ให้ถามน้องมันไปตรงๆ ถามไปเลยสิว่าแหวนอยู่ไหน กลัวน้องมันตกใจก็บอกมันไปเลยว่าถ้าทำหายอีกพี่ก็จะซื้อให้ใหม่อีก พี่อากาศนี่ยังไง ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากซะงั้น

“อืม......ก็.....วันนี้นอนดึกมากไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องถึงโรงบาลก่อนแปดโมง เพราะงั้นต้องออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงครึ่ง ยกเว้นว่าพี่ฟ้าจะมาส่ง ซึ่งป่วนไม่อยากให้มา อ๊ะๆอย่าเพิ่งเถียง.....ที่ไม่อยากให้มาส่งเพราะอยากให้ได้นอนหลับสบายๆ อ้อๆ อีกอย่าง เดี๋ยวต้องแวะเข้าบ้านป่วนก่อนนะ ต้องไปเอาชุดใส่ฝึกงาน ป่วนไม่ได้ทิ้งไว้ที่บ้านเราเลยสักชุด.....หมดแล้ว ที่อยากบอกก็มีแค่นี้แหละ”

“งั้นเราแวะไปเอาชุดที่บ้าน แล้วหาอะไรกินข้างนอกเนอะจะได้ไม่ต้องทำกับข้าวเอง อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย?”

“ป่วนตามใจพี่ฟ้า นานๆทีคุณแฟนจะเข้ากรุง ต้องเอาใจซะหน่อย”

“แน่ใจนะว่าจะเอาใจพี่ได้ตลอด หืม?”

“อื้ม.......เอาใจได้ถึง....สี่ทุ่มตรง โอเค้?......อ้าว แล้วพี่ฟ้าจะกลับรถทำไม?”

“จะขึ้นทางด่วน!”

..............................................
..............................................


(มีต่ออีกครึ่ง รอสักครู่ใหญ่ๆนะคะ)

[pandaๅ123]

รอมาทั้งวันเร้ยยยยย ได้อ่านแร้ววว
เจเจ้..มาอัพแค่นี้ ฆ่ากันให้ตายเสียยังดีกว่า...มาทรมาน
ไม่อ้าวววววววววว เค้าจะวิ่งตามขึ้นทางด่วนไปด้วย พี่ฟ้า รอก๊อนนนนน