มาแล้วค่ะมาแล้ว
มาช้า แต่รับประกันความหวานนะเออ ขอบคุณคนอ่านทุกท่านสำหรับกำลังใจที่ให้กันนะคะ
เดี่ยวไปไล่ตามอ่านเรื่องอื่นๆที่ตามอยู่แล้วจะกลับมาตอบเมนท์ แหะๆ
ค่ะ
...................................
ตอนที่๕๓ วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมไม่กลัวเลยสักนิด
ตัวป่วนมันตื่นแล้ว แทบจะเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่มันเป็นฝ่ายตื่นก่อน
แล้วได้มีโอกาสพิจารณาสีหน้าตอนหลับของคุณแฟนตัวโตอยู่แบบนี้ไอ้ตัวเล็กของพี่อากาศค่อยๆยกแขนหนักๆที่วางพาดอยู่บนตัวมันขึ้นอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวคนตัวโตจะต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่ยังพักผ่อนไม่พอ
ก็พอมาเห็นอย่างนี้ถึงได้รู้ว่าพี่อากาศไม่ใช่แค่คล้ำดำขึ้น แต่ยังผอม ซูบลงอีกด้วย
แล้วนี่วันก่อนที่กลับมาถึงแทนที่จะได้พักก็เก็บข้าวของตามไปหาถึงค่าย
ค้างด้วยคืนนึง รุ่งขึ้นช่วยทำงาน ตกเย็นกลับบ้านที่กรุงเทพฯ เตรียมโน่นเตรียมนี่ให้มากมาย
แล้วแทนที่จะได้นอนพักยาวหลังไปรอรับมันกลับจากค่าย คุณแฟนตัวโตยังอุตส่าห์ขับรถทางไกลพามาเที่ยวทะเลอีก
แล้วเมื่อคืนยังบ้าพลัง ทำอะไรๆแบบนั้นกับมันยันเช้า....
ไอ้หนูป่วนมันคิดมาถึงตรงนี้ก็อาย อายทั้งคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องทั้งตัวมันเองนั่นแหละ
ก็ก่อนจะหลับไปมันจำได้ว่าพี่อากาศล้ออยู่นี่นาว่า ก็เห็นร่วมมือดี.....ก็ ตัวมันเองก็คิดถึงพี่เขาจะแย่
อยากให้กอด อยากให้จูบ อยากให้....บอกรัก
อยากจะรู้สึกว่าพี่เขาอยู่ใกล้ๆ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ยิ่งดี ชดเชยกับเวลาที่ต้องห่างไกลกัน
พอหลุดพ้นจากอ้อมแขนหนักๆนั่นมาได้ ตัวป่วนมันก็จัดการหยิบหมอนอีกใบที่ไม่ได้ถูกใช้งานเพราะตัวมันเองก็ใช้หมอนมีชีวิตเสียข้ามวันมาวางไว้แทนที่ตัวเอง
เลื่อนผ้าห่มขึ้นไปห่มให้คนหลับจนถึงคอ แล้วจึงค่อยๆย่องเข้าห้องน้ำไปจัดการกับตัวเองที่หมักหมมมาตั้งแต่เช้าเมื่อวาน
เมื่อเข้าห้องน้ำไปนั่นแหละ ถึงรู้สึกตัวว่าคุณแฟนที่น่ารักใจดีที่สุดของมันดอดมาสวมแหวนแทนคำสัญญาวงใหม่แทนที่วงเก่าให้เรียบร้อยแล้ว
ตัวป่วนมันอาบน้ำสระผมอย่างรวดเร็ว แล้วย่องออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันเอวไว้ผืนเดียว
เดินไปแง้มผ้าห่มออกดูที่มือของคุณแฟนตัวโต เลยได้เห็นแหวนที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดประดับอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย
และโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีรอยยิ้มผุดพรายอิ่มสุขแค่ไหน ไอ้หนูป่วนมันก็คุกเข่าลงข้างเตียงแล้วแตะริมฝีปากลงกับแหวนบนนิ้วนั้นอย่างแผ่วเบา
ถอยออกมาเหลือบตาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของพี่อากาศที่ถอดวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงบ่งบอกว่าเลยสามโมงเย็นมาสิบห้านาทีแล้ว
กลั้นหัวเราะคนแก่บ้าพลังจนเมื่อยแก้ม เหนื่อยจนหมดสภาพหลับยาวมาสิบชั่วโมงได้แล้วมั้งพี่ฟ้า....
ดูซิ ขนาดเข้าใกล้อย่างนี้ แล้วยังไม่รู้สึกตัวเลย.....
ตัวป่วนมันเลยตัดสินใจว่าเย็นนี้คงไม่ต้องไปไหนแล้วล่ะ ปล่อยให้คุณแฟนชาร์จพลังให้เต็มที่ดีกว่า
แต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยเสื้อผ้าที่พี่อากาศเตรียมมาให้ แล้วเลยโทรสั่งอาหารง่ายๆจากห้องอาหารของรีสอร์ท ให้เขาเอามาส่งที่บ้านพัก
ก็ตอนนี้มันหิวจะแย่ ไม่ต้องพูดถึงคนตัวโตที่ยังนอนหลับหรอก ตื่นขึ้นมาก็คงหิวมากไม่ต่างกัน
สั่งอาหารเรียบร้อย ไอ้หนูป่วนเลยเดินไปแง้มผ้าม่านเนื้อหนาที่ปิดกั้นสายตาตลอดผนังห้องด้านหนึ่งออก สอดสายตามองออกไปพบกับหาดทรายขาวตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าเขียวสะท้อนแดดบ่าย ทอดยาวห่างไปไม่ถึงยี่สิบเมตร
แล้วก็อยากจะแล่นลงทะเลไปดำผุดดำว่ายเสียเดี๋ยวนั้น
ไอ้หนูป่วนมันไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่า ระหว่างที่กำลังเกาะม่านแนบหน้ากับกระจกใสๆทำท่าเหมือนอยากจะกระโจนออกไปเล่นน้ำทะเลเต็มที่
คนที่หลับสนิทมาตลอดสิบชั่วโมงก็ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ พอมองเห็นท่าทางและสีหน้าของคุณแฟนตัวเล็กก็นึกขำในใจ.....
ก็ทำไมพี่อากาศแกจะไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กของแกคงอยากจะลงน้ำเต็มแก่ ติดก็ที่ตัวแกไม่ยอมตื่นสักที
เลยเป็นห่วงว่าตื่นมาไม่เห็นจะโกรธเอาล่ะมั้งนั่น
พอไอ้ตัวเล็กมันเลิกเอาหน้าแนบกระจกแล้วทำท่าจะหันกลับมามอง พี่อากาศแกเลยแกล้งหลับตาลงอีก อยากจะรู้ว่าคุณแฟนที่รักจะทำยังไง
ตอนเป็นฝ่ายปลุกก็มีความสุขจะแย่ ชอบเวลาไอ้ตัวเล็กมันดื้อดึงดันไม่ยอมตื่น
อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเป็นฝ่ายถูกปลุกจะติดใจเหมือนกันรึเปล่า......
หลับตาลงแค่ไม่ถึงสิบวินาที พี่อากาศก็รู้สึกว่าที่นอนข้างๆยวบลงก่อนที่จะรู้สึกถึงแรงสัมผัสแผ่วเบาที่หลังมือ
“พี่ฟ้า....ตื่นๆ บ่ายสามกว่าแล้วนะ”
เสียงปลุกเบาๆแบบกล้าๆกลัวๆไม่ต่างจากแรงสัมผัสที่ส่งมาจากฝ่ามือเย็นๆที่หลังมือเลย
ปลุกเบาออกอย่างนี้พี่อากาศแกเลยแกล้งส่งเสียงอืออาออกมาเบาๆบ้างก่อนจะกอดหมอนซุกหน้าลงทำท่าว่าหลับต่อ
“ตื่นๆๆๆ ผมสั่งอาหารแล้วนะ อีกเดี๋ยวเขาก็มาส่งแล้ว ไม่เชื่อหรอกว่าไม่หิวอะ”
ไอ้หนูป่วนมันเพิ่มระดับความดังในน้ำเสียงขึ้นอีกแต่ก็ยังเงียบสนิท ไม่มีอาการตอบรับจากคนตัวโตสักนิด ไอ้หนูป่วนมันเลยตัดสินใจก้มลงไปจนใกล้ แล้วกระซิบเบาๆที่ริมหูของคนที่ทำท่าว่าหลับสนิทซุกหน้าเข้ากับหมอน
“พี่ฟ้าคนดี ตื่นเถิดนะ ตื่นมากอดป่วนหน่อย....”คราวนี้คนแกล้งหลับเลยไม่อยากแกล้งอีกแล้ว ตวัดเอาตัวคนปลุกลงไปคลุกวงในอยู่บนเตียงด้วยเลย
พี่อากาศที่ตื่นเต็มตาตวัดเอาไอ้ตัวเล็กของแกลงไปนอนราบในกองผ้าห่ม แล้วก้มหน้าลงพรมจูบไปทั่วทั้งหน้าทั้งลำคอส่วนที่พ้นออกมาจากเสื้อยืดสีชมพูอ่อนเหมือนสายไหม
ตัวป่วนตอนแรกก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กเพราะตกใจ ไปๆมาๆพอตั้งตัวได้ก็เปลี่ยนเป็นดิ้นไปส่งเสียงหัวเราะคิกคักไปแทน
“ฮ่าๆๆๆๆ พอแล้วพี่ฟ้า ฮะๆๆ หนวดมันทิ่ม คัน โอ๊ยยยยยย พอๆ”
พี่อากาศแกก็ฟัดมันจนหนำใจแหละ จนไอ้ตัวเล็กมันประท้วงเอาบ้างแถมหอบแฮกๆ แกถึงหยุดฟัดแล้วกอดมันไว้หลวมๆ
“หอมจังเลย”
“ก็สะอาด ไม่เหมือนบางคน น้ำก็ไม่อาบ หนวดก็ไม่โกน....แย่นะเนี่ย”
ดูมันลอยหน้าลอยตาเถียง ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองอยู่ในท่าที่เสียเปรียบขนาดไหน ก็พี่อากาศตัวโตเล่นคร่อมเอาไว้ทั้งตัวแบบนั้น ....หรือแกตั้งใจ หืม? ไอ้หนูป่วน
“เหรอ....ไม่สะอาดงั้นเหรอ งั้นพี่ฟ้าแพร่เชื้อสกปรกก่อนดีกว่า”
นั่นไง ว่าอย่างนั้นแล้วพี่อากาศแกเลยเริ่มต้นฟัดไอ้ตัวปากดีอีกรอบ แล้วคราวนี้ไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆด้วยสิ
จนเสียงเคาะประตูหน้าบ้านพักดังขึ้นนั่นแหละ ไอ้หนูป่วนที่ทั้งดิ้นทั้งหัวเราะจนเหนื่อยเลยหมดสภาพนอนเฉย
ปล่อยให้คุณแฟนที่อยู่ในชุดกางเกงผ้ายืดขายาวตัวเดียว ออกไปเปิดรับอาหารที่พนักงานยกมาส่งให้ถึงที่เอง
ก่อนจะผละจากไอ้ตัวเล็กที่ทั้งหัวเราะทั้งหอบจนหน้าตาแดงก่ำพี่อากาศยังมีแก่ใจจิ้มหน้าผากมันแรงๆคาดโทษไว้อีกทีด้วยนะ
พี่อากาศจัดการให้ทิปพนักงานแล้วให้วางอาหารไว้ที่โต๊ะไม้สีขาวหน้าบ้าน เสร็จแล้วก็กลับเข้ามาในห้อง
ทีนี้พอทำท่าจะเข้ามาลวนลามแฟนตัวเองต่อ ไอ้หนูป่วนมันเลยยกมือมายันอกไว้
“ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า หิวจะแย่ เลี้ยงน้องให้อดอยากแบบนี้เดี๋ยวจะฟ้องแม่จ๋าดีกว่า”
“ฟ้องแม่จ๋าก็ยังดี อย่าไปฟ้องคุณพ่อคุณแม่ตัวป่วนแล้วกัน เฮ้อ.......”
“ทำไมเหรอพี่ฟ้า แล้วถอนใจทำไม? กลัวพ่อกับแม่เหรอ?”
ไอ้หนูป่วน แกจะซื่อไปไหน คุณแฟนของแกก็เจ้ามารยาทำเป็นถอนหายใจเฮือกๆเรียกร้องความสนใจไปงั้นแหละ
ไอ้นี่ก็ซื่อเกิน....แค่คุณแฟนตีหน้าเหี่ยวหน่อยก็ยันตัวลุกขึ้นมาลูบแก้มโอ๋เขาเสียแล้ว
“ก็ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้ แล้วไม่ยอมยกลูกชายคนเล็กให้พี่ พี่ก็แย่สิครับ”
แน่ะ แถมยังส่งสายตาหมาหงอยอ้อนไอ้ตัวเล็กมันอีก แต่ไอ้รอยรื่นรมย์ที่มันฉายออกมาด้วยเบื้องหลังสีหน้าหงอยๆนั่นมันปิดไม่มิดหรอกนะพี่อากาศ
ไอ้หนูป่วนน่ะ ถึงมันจะซื่อยังไง แต่ตามันไม่ได้บอดหรอกนะ
“โฮ้ยยยยยยย จะไปยากอะไร พ่อกับแม่ไม่ยกให้ ป่วนเก๊าะ....หนีตามพี่ฟ้าไปเลยไง”จากที่ลูบๆแก้มโอ๋คุณแฟนตัวโตอยู่ ตัวป่วนมันก็ยกทั้งสองมือประคองไว้ที่สองแก้มสากๆแล้วส่งยิ้มตาหยีไปให้
“ก็น่ารักแบบนี้ เลยร้ากกกกกกกกก...รัก”ว่าแล้วพี่อากาศก็จัดการจับมือเล็กๆที่ประคองแก้มทั้งสองข้างมารวบไว้แล้วจูบลงไปซ้ำๆ จนไอ้ตัวเล็กของแกต้องหัวเราะออกมาอีก
“ฮะๆๆๆๆๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวข้าวเย็นหมดแล้วจะไม่อร่อย”
“คร้าบบบบบบบ”
คนตัวโตในเสื้อสีฟ้ากับคนตัวเล็กเสื้อสีชมพูนั่งกินข้าวผัดทะเลด้วยกัน อยู่หน้าบ้านพักที่ไอ้หนูป่วนมันเพิ่งได้เห็นชัดๆก็คราวนี้เองว่าเป็นบ้านชั้นเดียวทาสีขาวสะอาดทั้งหลัง ไม่เว้นแม้แต่กรอบหน้าต่างที่เป็นไม้
ระเบียงที่ยื่นออกมาจากตัวบ้านมีหลังคาที่ถูกปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์ของต้นเล็บมือนาง
แต่กลิ่นที่ควรจะหอมก็สู้กลิ่นไอเค็มจากทะเลที่อยู่ห่างไปไม่เกินยี่สิบเมตร ยั่วตาไอ้คนอยากเล่นน้ำใจแทบขาดไม่ได้
“แล้วจะรีบไปไหน ค่อยๆเคี้ยวเลย ทะเลไม่หนีหรอกน่า..”
“คร้าบบบบคุณพ่อ เคี้ยวช้าๆ ข้าวหนึ่งคำต้องเคี้ยวสามสิบครั้ง แบร่ๆๆๆๆ”
รับคำแบบประชดประชันยกฐานะให้คุณแฟนอัพเกรดเป็นคุณพ่อแล้วก็ย่นจมูกพร้อมแลบลิ้นส่งให้ไปครั้งหนึ่ง
แล้วไอ้หนูป่วนก็จัดการจิ้มปลาหมึกชิ้นโตยื่นไปจ่อให้ที่ปากของพ่อคุณของมัน
“หึๆๆ กินไปดีๆไม่ต้องมาเนียนป้อนพี่ด้วย ทำมาป้อนนี่กะให้ช่วยกินเพราะจะรีบไปเล่นน้ำล่ะสิ”
พี่อากาศก็รู้ทัน เลยแย่งส้อมในมือคุณแฟนตัวเล็กมาถือไว้ แล้วส่งเข้าปากเจ้าของปลาหมึกแทน ก่อนจะยื่นมือไปขยี้หัวไอ้ตัวดีแก้หมั่นไส้
“แหม......รู้ใจอย่างนี้แสดงว่ารักกันจริงนะเนี่ย”
ไอ้หนูป่วนมันทักษะดีนะนั่น ทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวเต็มปากแก้มตุ่ย ก็ยังเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้คนรู้ใจกันจริงของมันจนได้
“แล้วนึกยังไง จู่ๆก็พามาเที่ยวทะเล?”ตอนนี้ไอ้หนูป่วนกับพี่อากาศอยู่ในคอสตูมเตรียมลงทะเล กางเกงขาสั้นคนละตัว แน่ล่ะที่พี่ฟ้าของมันเตรียมมาให้ไอ้หนูป่วนน่ะต้องเป็นสีฟ้า
ไม่ใช่อะไรหรอก พี่ฟ้าแกส่งให้มันแล้วก็บอกว่าของของพี่ก็ต้องหุ้มด้วยพี่สิ
ไอ้หนูป่วนจะทำอะไรได้นอกจากม้วนไปม้วนมาอีกรอบ พยายามจะทำหน้านิ่งยังไงก็กลั้นยิ้มไม่อยู่
ไม่อายก็แปลกแล้ว พี่อากาศนี่ก็นะ มีวิธีการแสดงความเป็นเจ้าของที่ชวนให้เขินจริงๆ
ถามไปไอ้หนูป่วนที่คุกเข่าอยู่ด้านหลังของคุณแฟนตัวโตที่นั่งห้อยขาอยู่ริมเตียงก็ละเลงครีมกันแดดลงบนแผ่นหลังของคุณแฟนไปด้วย
“ก็อยากพามาเที่ยว ทดแทนที่พี่หนีไปเที่ยวเสียตั้งหลายเดือน อีกอย่าง....ไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนตั้งนาน ถ้าอยู่บ้านที่กรุงเทพ พี่ฟ้าอยากกอดตัวป่วนตลอดเวลาก็สงสารชมพู สงสัยเราสองคนได้อยู่แต่บนห้องแหงๆ”
“พี่ฟ้า......”
“หืม?”
พอเหลียวหน้ามาหาตามเสียงเรียก พี่อากาศก็ได้รับจูบเด็กน้อยที่ข้างแก้มทันที พร้อมๆกับที่มือที่ละเลงครีมอยู่เมื่อกี้สอดเข้ามากอดเอาไว้จนแน่น
“เพราะพี่ฟ้าเป็นอย่างนี้.....วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมถึงไม่กลัวเลยสักนิด”
พี่อากาศทำได้แค่ยิ้มแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะยกมือข้างขวา ข้างที่มีแหวนทองคำขาววงใหม่แทนคำสัญญาเก่าขึ้นมาแตะประทับที่ริมฝีปาก ก่อนจะกระซิบตอบเบาๆด้วยคำสัญญาคำเดิม
“แหวนวงน้อยด้อยราคาที่พี่ให้ เพื่อมั่นใจรักของพี่ใช่ผิวเผิน
จะกอดน้องประคองรักร่วมทางเดิน ถึงนานเนิ่นอีกกี่ปีจะมีเรา”พี่อากาศตัวโตหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับไอ้ตัวเล็กของแกทั้งๆที่ยังยึดมือของคุณแฟนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย มองตรงเข้าไปในดวงตาบนใบหน้าที่จับจ้องมาด้วยความรู้สึกอ่อนหวานไม่ต่างกัน
“ตอนนั้นที่คุณพ่อคุณแม่และพี่ๆของตัวป่วนเคยตั้งคำถาม พี่ตอบว่าขอให้ทุกท่านรอ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจของพี่ พี่ฟ้าก็ไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นเวลาที่ต้องการมันจะนานสักแค่ไหน....แต่สำหรับตัวป่วนของพี่ พี่ขออนุญาตถือว่าประโยคเมื่อกี้หมายความว่า ความไว้วางใจทั้งหมดเป็นของพี่แล้วใช่มั้ยครับ?”
“........อืม ครับ ทั้งหมดเลย ทั้งความไว้วางใจทั้งหัวใจของผมด้วย”ตัวป่วนมันเอื้อมมือข้างที่ว่างจับมือของข้างซ้ายของพี่อากาศมาบ้าง แล้วก็จูบลงตรงนิ้วที่มีแหวนคู่แฝดนั่นประดับอยู่ด้วยท่าทางไม่ต่างจากที่คุณแฟนของมันทำเมื่อกี้เลยสักนิด
เมื่อมองตากันอีกครั้งก็อดไม่ได้ที่จะมอบจูบที่คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบเด็กน้อยให้กันและกันอีก จนไอ้หนูป่วนมันเริ่มจะลืมว่าอยากเล่นน้ำนั่นแหละ พี่อากาศที่เป็นผู้ใหญ่ใจดีถึงดันไอ้ตัวที่เริ่มจะเลื้อยลงพิงกับอกให้นั่งเอง
“ถ้าไม่รีบลุกตอนนี้ พี่ฟ้าจะไม่ให้ไปเล่นน้ำแล้วนะครับ”
“บ้า.......พอเลย คืนนี้ก็ไม่ได้ด้วยนะ”
ไอ้หนูป่วนมันหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุกอีกแล้ว ส่งเสียงงุบงิบๆปฏิเสธล่วงหน้าตั้งแต่ตอนนี้ถึงกลางคืนเลยด้วย
“อ้าว ทำไมคืนนี้ก็ห้ามล่ะ?”
“ก็....มันระบม”
“พี่ขอโทษนะครับ งั้นคืนนี้เรานอนกอดกันเฉยๆเนอะ”
“อืม....ไม่เอาแล้วนะ ไม่ต้องถามอะไรแล้วนะ ป่วนเขิน.....”
“หึๆๆ งั้นไปครับ ลุกเร็ว ไปเล่นน้ำกัน”
บ่ายแก่ๆวันนั้น ลูกค้าของรีสอร์ทที่มีชายหาดส่วนตัวที่หัวหินมีความรู้สึกเดียวกัน เมื่อมองเห็นผู้ชายตัวโตกับผู้ชายตัวเล็กเล่นน้ำเล่นทรายกันจุ๊งจิ๊งอยู่สองคน
ความรู้สึกร่วมที่ว่าก็คือ......การมองเห็นโลกและแม้แต่น้ำทะเลเป็นสีชมพูนั่นเอง
..............................
..............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854920 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก