^
^
จิ้มก่อนแปะ กร้ากกกกกกกกกส์ เจ็บม้ายยยยยยยย???
..........................
มาแล้วค่ะ เย็นๆที่ร้อนๆมาอ่านข้างเรื่องกันนะคะ
คำเตือน ตอนที่ท่านกำลังจะอ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย
ดังนั้น หากท่านใดรับไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบนี้ เลื่อนข้ามๆไปด้วยนะคะ 
....................
ตอนพิเศษ นอกรอบ....ข้างเรื่อง(10)
“แผน........ถ้าเป็นแผนล่ะ จะไปมั้ย?”หลังจากตัวป่วนมันรีบกลับบ้าน....หมายถึงคอนโดของพี่อากาศแก ทันทีที่เลิกเรียนวิชาสุดท้ายของวัน
ไอ้เพื่อนนุ่นกับไอ้เพื่อนแผนก็เลยถือโอกาสดีๆของเย็นวันศุกร์มานั่งกินลมชมบอลอยู่ที่สนามฟุตบอล
ที่ห่างจากตึกคณะแค่ข้ามถนนแล้วเดินอีกสองร้อยเมตร
ก็พอให้ความมั่นใจกับพี่อากาศแกไปว่าตัวเองอยู่ได้แน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง
ไอ้หนูป่วนมันก็จัดการย้ายตัวเองไปเป็นสมาชิกถาวรของบ้านพี่อากาศแกเรียบร้อย ขนหนังสือตำราที่ต้องใช้เทอมนี้ไปจนเกลี้ยง
เสื้อผ้าที่แต่เดิมเอาชุดนักศึกษาไปทิ้งไว้เผื่อฉุกเฉินแค่ชุดเดียว มันก็ขนไปเพิ่มเป็นเสื้อสาม กางเกงสาม ถุงเท้า เน็คไทพร้อมสรรพ
ทิ้งให้ไอ้เพื่อนแผนใช้สิทธิ์เป็นเจ้าของบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสองชั้นอยู่คนเดียว
ไอ้ตัวป่วนมันบอกเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวว่าพี่อากาศใช้เวลาทำเอกสารต่างๆนานาแค่สองสัปดาห์กว่าก็พร้อมเดินทางแล้ว
วีซ่าก็ของ่ายเพราะมีศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติคอยตามไปให้คำรับรองทั้งคน ตั๋วเครื่องบินก็จองเรียบร้อย
พี่อากาศต้องนั่งเครื่องไปลงปักกิ่งก่อน แล้วถึงต่อเครื่องจากเมืองหลวงของจีนไปที่อูลานบาตอร์เมืองหลวงของมองโกเลีย
นับจากวันนี้ก็เหลืออีกแค่สิบวันเอง ไอ้ตัวป่วนมันเลยใช้เวลาทั้งหมดนอกจากเวลาเรียนอยู่กับคุณแฟนสุดที่รักของมันตลอดเวลา
เห็นมันบอกว่ากักตุนพลังงาน เอาไปเก็บไว้เป็นพลังงานสะสม เออ....บทจะบ้ามันก็บ้าได้สุดตัวจริงๆ
“แผน....ถ้าเป็นแผนล่ะจะไปมั้ย?”
“ไปไหน มองโกเลียอ้ะนะ?”
“อื้ม......”
“ไป”ไอ้คนถามได้ยินคำตอบทันทีทันใดแบบนี้ก็หันขวับไปมองหน้าไอ้โย่งหน้านิ่งที่นั่งอยู่ข้างๆทันที
ในใจไอ้เตี้ยนุ่นเริ่มกรุ่นขึ้นมาน้อยๆ.....ไอ้แผนนะไอ้แผน ไม่ได้สนใจกันสักนิด
ดูตาก็มองจับจ้องแต่เกมในสนาม มือก็หยิบป๊อกกี้รสกล้วยหอมใส่ปากตัวเองอย่างต่อเนื่อง
ไม่ได้รับรู้บ้างเลยว่าผู้หญิงบ้าที่นั่งอยู่ข้างๆอยากจะได้คำตอบแบบไหน....
“โห......นี่ไม่คิดจะลังเลสักนิดเลยเหรอ?”
ยัง.....ไอ้เตี้ยมันยังหวังจะได้การตอบสนองบางอย่างอยู่
“ไม่อะ”
ดูมัน ดูไอ้คุณแผนนะ แต่.....ทั้งที่ตาดูบอลในสนาม แต่ไหงมันถึงมีแววระรื่นแปลกๆขึ้นมาได้ล่ะ รึที่แท้แกแอบปิ๊งปั๊งนักฟุตบอล
“โห.....ไรวะ”
ไอ้ผู้หญิงบ้ามันแทบอยากจะลุกขึ้นเค้นคอให้ไอ้เพื่อนรักเปลี่ยนคำตอบเสียเดี๋ยวนั้น
แต่ไอ้นุ่นมันบ้า....ต่อให้พัฒนาแค่ไหนก็ยังคงความบ้าอยู่
มันเลยเลือกตอบโต้กับอาการไม่สนใจไยดีของไอ้คุณแผนด้วยการกระชากกล่องป๊อกกี้ในมือไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อมาซะ
แล้วก็เลื่อนก้นออกไปนั่งที่เก้าอี้ถัดไป จงใจเว้นระยะห่างเก้าอี้หนึ่งตัว
พอให้ไอ้โย่งมันเข้าใจหน่อยว่าชั้นโกรธแกแล้วนะเว้ย ทั้งโกรธทั้งงอนเลยด้วย
แอบๆเหลือบสายตามองไปทางไอ้เจ้าของป๊อกกี้รสกล้วยหอมนิดนึง
เห็นมันมองตามกล่องป๊อกกี้มาแวบเดียว แค่แวบเดียวจริงๆนะ แล้วก็หันหน้ากลับไปสนใจเกมในสนามต่อ
“แผนนนนนนนนนนนนนน”“หืม?”
“...................”
“ว่าไงจ๊ะ?”
“ง่า.....ไม่ว่าดีกว่าไว้ว่าตอนพักครึ่ง”
“หึๆๆๆๆ”
ไอ้คุณแผนส่งเสียงหัวเราะหึๆในลำคอออกมาเบาๆทั้งที่ภายในใจแทบจะลุกขึ้นมาเต้นระบำอยู่แล้ว
โถ....ไอ้นุ่นเอ๊ย จะเปิดเผยไปไหน ทั้งสีหน้าทั้งท่าทางมันบอกหมดแล้วว่าแกคิดอะไรอยู่
ไอ้แผนมันเหลือบตามองผู้หญิงบ้าแต่น่ารักในสายตามันแล้วก็ขำในใจ
เออ....ดูไอ้นุ่นมันนะ เมื่อกี้ยังงอนอยู่เลย แค่สามนาทีผ่านไป มันกลับเอาความสนใจมอบให้เกมในสนามไปหมดแล้ว
ดูมัน ขวดน้ำในมือนั่นแทบจะถูกบีบแตกเลยมั้งนั่น กะแค่ฝ่ายตรงข้ามยิงเข้าแค่นั้นเอง
ไอ้แผนคิดมาถึงตรงนี้ก็ตาเหลือก รีบหันกลับไปสนใจเกมในสนามใหม่ ในใจก็ด่ากองหลังทีมตัวเองไปทำไมมันไม่ขึ้นโหม่งแย่งลูกวะ แม่งเป็นกูหน่อยไม่ได้
พร้อมๆกับด่าตัวเอง....อะไรวะกู มัวแต่สนใจไอ้เตี้ยนุ่น ลืมสนใจบอลเลย
“นุ่น นุ่นจ๋า.....”
“จ๋า?”“ทำไมไปนั่งไกลอย่างนั้นล่ะ แล้วที่บอกไว้ตอนพักครึ่งค่อยว่า มีอะไรหรือจ๊ะ?”
เออ.....พักครึ่งแล้วนี่เนอะ ไอ้นุ่นเอ๊ย.....แกลืมเรอะ???
“อ๋อ.....ไม่ว่าแล้วล่ะ ตอนนั้นนุ่นเผลอโกรธแล้วก็งอนแผนด้วย แต่ตอนนี้หายแล้ว”เออนะ.....หายจริงๆนั่นแหละ
ก็ดูมันสิ พอไอ้คุณแผนมันทักมาแบบนั้น ไอ้นุ่นมันเลยหอบทั้งตัวเองทั้งขนมทั้งน้ำกลับมานั่งอยู่ข้างๆไอ้คุณแผนมันเหมือนเดิมง่ายๆ
“อ้าว แล้วเมื่อกี้โกรธกับงอนแผนเรื่องอะไรล่ะจ๊ะ?”
“ก็ที่แผนตอบว่าไปไง แต่ตอนนี้นุ่นไม่งอนแล้วเพราะงั้นช่างมันเหอะ....เนอะ”
ตอบไอ้แผนมันไป ไอ้นุ่นก็ส่งยิ้มให้มันไปอีกที แถมหยิบป๊อกกี้รสกล้วยหอมกล่องใหม่มาแกะ แล้วยื่นส่งให้ไอ้โย่งที่นั่งอมยิ้มตาพราวอยู่ข้างๆด้วย
ก็กล่องเก่านั่นไอ้นุ่นมันจัดการใส่ปากตัวเองไปหมดเกลี้ยงแล้วนี่นา
“นุ่นจ๋า....ไม่เห็นต้องงอนเลยนี่นา ก็ถ้าเป็นแผนถามนุ่นบ้าง นุ่นจะตอบว่ายังไงล่ะจ๊ะ หืม...ถ้าเป็นนุ่น นุ่นจะไปมั้ย?”
“......ไป”“หึๆๆๆ เห็นมั้ยล่ะ แล้วอย่างนี้ แผนควรจะงอนนุ่นมั้ยเนี่ย?”
“แหม....อย่างน้อยนุ่นก็คิดก่อนตอบนานกว่าแผนนะ”
“ก็แผนหัวไวกว่าไง ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เออๆรู้แล้วว่าหัวดี อ้ะ อ้าปาก.....”
ไอ้นุ่นมันเขินน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ก็เพราะนิสัยคล้ายๆกัน ความคิดคล้ายๆกันนี่แหละ ถึงเป็นเพื่อนกันได้
แล้วไอ้ประเทศแบบมองโกเลีย ไปแล้วแถมได้งาน ระยะเวลาตั้งสามเดือน
ไอ้นุ่นมันหลับตาเห็นทิวเขา ฝูงแพะ ฝูงแกะ กลางคืนนอนกระโจม เปิดออกไปเจอท้องฟ้ากับดาวที่คงจะใกล้แค่เอื้อม
โฮ้ย.....มีหรือจะปฏิเสธ ไอ้คุณแผนเองก็เหมือนกันนั่นแหละ เห็นเก๊กนิ่งเก๊กขรึม ที่จริงในใจก็อยากจะไปขี่อูฐจะแย่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แล้วพอไอ้นุ่นมันเขิน มันเลยไม่ยอมทนฟังเสียงจ๊ะๆจ๋าๆจากไอ้แผนแล้วดีกว่า
กล่องป๊อกกี้ที่ส่งให้ไป ไอ้แผนมันไม่หยิบใส่ปากสักที ไอ้นุ่นมันเลยบริการเสียเอง....ไอ้แผนมันจะได้เอาปากไปทำหน้าที่เคี้ยวแทนพูด
ส่วนไอ้แววตาวะวับที่บ่งบอกว่ารู้ทันว่าที่งอนเพราะตอบว่าไปทันทีนั่น ก็เพราะไอ้นุ่นมันอยากให้ไอ้แผนเห็นมันเป็นคนสำคัญ ไอ้นุ่นมันก็จัดการปิดลูกกะตาตัวเองซะ
ก็แค่ไม่มองตามันก็ไม่ต้องเห็นแล้วว่าไอ้คุณแผนมันภาคภูมิใจกับความรู้สึกของตัวไอ้นุ่นที่มันจับได้ว่ามีให้มันแค่ไหน
สี่สิบห้านาทีของครึ่งหลัง ไอ้โย่งแผนเลยนั่งดูบอลอย่างราชา มีนางกำนัลอย่างไอ้เตี้ยนุ่นคอยป้อนทั้งน้ำทั้งขนมไม่ได้ขาด
อ้อ...ยกเว้นตอนลูกบอลเข้าไปป้วนเปี้ยนแถวกรอบเขตโทษของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นแหละ
เพราะมันทั้งคู่ก็จะมัวแต่สนใจเกมในสนามพอกัน
“เฮ้อ......แพ้จนได้”
“อืมๆๆ แย่ๆ เดี๋ยวแวะเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้านนะแผน”
“จ้ะ เอากระเป๋ามาสิ แผนถือไว้ให้”
ไอ้แผนเดินมาส่งไอ้นุ่นที่ป้ายรถเมล์ รอจนไอ้นุ่นมันขึ้นรถเรียบร้อย แล้วตัวเองก็ตรงกลับบ้านไปพร้อมกับความชุ่มชื่นหัวใจ
ส่วนไอ้นุ่น พอกลับถึงบ้านได้ รื้อเล๊คเชอร์เน่าๆขึ้นมากะจะลอกใหม่ให้เป็นระเบียบ
ก็เจอกับข้อความจากไอ้คนหน้านิ่งที่หน้าถัดจากเล็คเชอร์ในสมุดจดของตัวเองนั่นแหละ
“รู้หรอกนะว่าชอบคนแบบนี้ ไอ้แบบที่คิดแบบไหนพูดแบบนั้น
แผนสัญญาจะไม่มีความลับต่อกัน ทุกๆวันคำจากปากออกจากใจ”
สนามบอล วันที่ 12 ก.ค. 2545
แผน.....................................
.....................................
ปล.ไปภูธรค่ะ กลับมาวันอาทิตย์ กอดดดดดด ฝากตัวป่วนกับพี่อากาศและตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายด้วยนะคะ
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854977 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก