หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05

[Ak@tsuKII]

เข้ามารออ่านจ้า

[we_voice]

เอ็ยยยยย ตุลย์ ทำไมรายอย่างนี้ เอาหมดเลยย

[tatra]

รอและก็รอครับบบบบบบบบบบ

 


 

 

[BeeRY]

ไงก็ได้ถ้าตุลย์เลือกแล้วอ่ะ (อ้าว ซะงั้น )
เดาไม่ถูกจริงๆว่าตุลย์จะเลือกใคร (หรือไม่เลือก เอาหมดสองคน 55)
เหมือนจะบอกตัวเองว่ารักโชว์ไม่ได้ แต่จริงๆก็รักหรือเปล่า อะไรยังไง
รออ่านตอนต่อไปค่า

[tatra]

รออยู่ครับบบบบบบบบบบ
 


 



 


 

[nine-poo]

สงสารโชว์กร่างอ่ะ

[gtower]

เมื่อไรจะกลับมารออยู่น๊า 

[Cupcake]

โป้งจริงจังรึเปล่าอ่ะ

[Phichchii]

ขอโทษที่ทำให้รอครับ

ไม่มีอะไรจะแก้ตัว

แต่ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอโทษจากใจจริง














โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว












ตอนที่ 35 ขอเพียงโอกาส




“เฮ้ยย ปล่อยกู กูเดินเองได้” ผมรีบบอกมัน ถึงมันจะมืดก็เหอะ แต่มันก็มีคนอยู่บ้าง  มันอุ้มไปสักพักแล้วก็วางผมลง

“งั้นมึงรีบเดินไปเลย” ผมวิ่งหนีเลยครับ 

“ใครบอกว่ากูจะยอมมึง”  ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยอะครับ  รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับโยนลงบนเตียงแระ อิอิ

“มึงจะทำไรไอ้โป้ง” ผมถามมัน

“ยังจะถามอีกหรอ แกล้งโง่ป่าวเนี้ยะ” เหอะๆ รู้ได้ไงวะกว่ากูแกล้งโง่

“ไม่เอาโป้ง อาบน้ำก่อนดิ เหนียวตัวมาก”  ลมทะเลมันเหนียวตัวจริงๆครับ เหนื่อยด้วย วิ่งหนีมันมาเนี้ยะ

“ไม่เป็นไร เปลี่ยนบรรยากาศ”  ไอ้เชี่ยย  ทุเรศ

“ไม่เอา ไม่งั้นไม่เล่นด้วยแล้วนะ” โอ้โห้นี้เราเล่นกันหรอเนี้ยะ

“ก็ได้ งั้นไปอาบน้ำกัน”  แล้วมันก็อุ้มผมลอยเลยครับเข้าห้องน้ำไปเลย

“มึงจะเข้ามาทำไมกูจะอาบน้ำ”

“ก็อาบพร้อมกันเลยจะได้เร็วๆ”

“ไม่เอา”

“อายหรอ”

“เออ”

“ไม่ต้องอายหรอก มีเหมือนกันหน่า”  แล้วมันก็ถอดเสื้อผ้ามันจนเปลือยเปล่าเลยครับ

“ไอ้บ้าเอ้ย”  ผมก็อายเป็นนะครับ

“อ้าวจะอาบน้ำก็ถอดเสื้อผ้าสักทีดิ หรือจะให้ถอดให้”  ไอ้เชี่ยเอ้ยย ไม่ทันได้ถอดมันก็ดึงตัวผมไปประกบปากแล้วครับ

“อือๆๆ”  ผมร้องในลำคอให้ปล่อย แต่ร้องไปก็เท่านั้นมันไม่ปล่อยหรอก จูบอันแทบจะกลืนกินผมไปทั้งตัว จูบที่ผมคิดถึงมาตลอด โป้งกูอยากให้มึงหยุด อยากให้มึงรักกูแค่คนเดียว บรรยากาศการอาบน้ำของเราสองคนเป็นไปอย่างสุขสันต์  เหนื่อยมากทั้งในห้องน้ำ บนเตียง กะว่าเปิดห้องแล้วต้องใช้ให้คุ้มอ่ะ สัสส โป้งทำกูซะเหนื่อย ตอนเช้าเราก็กลับบ้านกัน โป้งก็มาส่งผมที่ห้อง แล้วมันก็ต้องกลับไปอาบน้ำไปมหาลัยมัน

“เดี๋ยวเย็นนี้มารับไปอยู่ด้วยนะ”

“อืม”

“ใจง่ายนะเรา มาอยู่กรุงเทพแป็บเดียวหนีตามผู้ชายแระ” สัสส แรงง ไอ้โป้งมันแกล้งว่าผม

“งั้นไม่ไปแระ” ผมแกล้งงอน

“ล้อเล่นน่า ไปอยู่กับโป้งนะ ตอนเย็นมารับนะ”

“อืม เฮ้ยย เดี๋ยวไม่ทัน” รีบบอกมัน

“หอมแก้มกูก่อนดิ”

“ไม่เอา”  มันจะให้ผมหอมให้ได้ ผมก็หอมมันไปอีกที แล้วรีบลงรถขึ้นห้องไปเลย เปิดประตูเข้าไปก็พบกับเศษกระดาษที่ตรงพื้นห้องสามแผ่น ผมรู้สึกคุ้นๆ ใช่แล้วแบบนี้ไอ้โชว์ชัวร์ มึงจะมาไม้ไหนกับกูอีกละ

“ตุลย์กูขอโทษ” ผมอ่านแผ่นแรก เหอะๆๆ มึงหลอกกูมึงทำงี้มึงเพิ่งมาขอโทษกูหรอว่ะ

“กูรักมึงนะตุลย์” คำว่ารักจากปากของมึงมันมีความหมายจริงๆหรอว่ะ

“กูขอแค่โอกาส ครั้งสุดท้าย” มึงยังคิดว่ามึงจะมีโอกาสอีกหรอ มึงทำกับกู มึงโกหกกู มึงมันเห็นแก่ตัว ผมขยำกระดาษสามแผ่น แล้วทิ้งลงถังขยะไป ผมคิดว่าผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากโป้ง มึงตัดใจแล้วเลิกยุ่งกับกูเหอะโชว์  ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปมหาวิทยาลัย  แล้วรีบวิ่งลงจากแฟลตให้ไวที่สุด สายแล้วครับ

“ปี๊นๆๆๆ”

เสียงแตรรถดังมาจากด้านหลังของผม แล้วก็มีรถมาจากเทียบฟุตบาท รถไอ้เชี่ยโชว์ครับ แล้วมันก็ค่อยๆ ลดกระจกลง

“ขึ้นรถมาดิ เดี๋ยวสายนะเว้ย” กูจำได้ว่า ประตูบ้านมึงไม่ได้อยู่ทางนี้นี่หว่า จะขึ้นดีมั้ยว่ะกู ผมก้มดูนาฬิกา ตายห่า สายแล้ว ขึ้นก็ขึ้นว่ะ ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถมัน ผมไม่ได้คุยกับมันเลย

“อืม จะถึงแล้วแหละ โป้งอ่า” ผมรับสายโป้ง  โป้งบอกว่าไปเข้าเรียนทันพอดี

“อืม ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหานะ” แล้วผมก็วางสายไป คุยกันนิดหน่อยก็วางสายไป ผมไม่ได้มองหน้าไอ้โชว์มันเลย มันก็เงียบไม่ได้พูดอะไร เราก็เงียบกันมาตลอดทาง จนใกล้จะถึงมหาวิทยาลัย

“ตอนเย็นไปกินข้าวกับกูได้ไหม” มันพูดขณะที่วนหาที่จอดรถ ผมเงียบคิดสักครู่

“ไม่อ่ะ กูมีนัดแล้ว” ผมคิดว่า เราห่างกันดีกว่า กูไม่อยากให้ความหวังใคร กูไม่อยากมีปัญหากับใคร

“มึงจะไม่ให้โอกาสกูสักนิดเลยหรอตุลย์ ทำไมมึงถึงใจร้ายได้ขนาดนี้” มันต่อว่าผม

“เออกูมันใจร้าย แต่มันคงไม่ร้ายไปกว่าไอ้สิ่งที่มึงทำกับกูหรอก” ผมรีบเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปเลย  เพราะมันจอดรถพอดี  ผมพยายามไล่ความคิดออกจากหัวให้หมด แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน เพราะมันเลยมาแล้ว 20 นาทีแล้ว

“เฮ้ย ไม่ต้องรีบๆๆ เค้ายังไม่ได้เช็คชื่อ” ไอ้พจน์บอกผม

“สัสส ตุลย์หายหัวไปไหน มาเดี๋ยวนี้ขาดเรียนบ่อยนะ พี่โชว์เลี้ยงดีอะดิ”  ไอ้เชี่ยคิวปากหมาเหมือนเดิม ใช่ครับ พวกมันยังคิดว่าผมกับไอ้กร่างเป็นแฟนกันอยู่

“กูกับมันเลิกกันแล้ว”

“ฮะ” พวกมันสามตัวหันมามองผม ดีนะที่นั่งข้างหลัง อาจารย์เลยไม่ได้ยิน แต่คนในห้องมองมาเหมือนกัน

“ทำไมอ่า” ไอ้ข้าวถามผม ทุกคนจ้องรอคำตอบ กูจะตอบไงเนี้ยะ ในเมื่อกูไม่เคยเป็นแฟนกันจริงๆ ต้องโกหกอีกแล้วใช่ไหมเนี้ยะ

“ก็กูว่ากูกับมันเข้ากันไม่ได้หรอกว่ะ”  ผมตอบๆๆไปครับ

“กูว่ามันต้องมีมากกว่านั้นว่ะ” ไอ้พจน์ออกความเห็น

“มึงเล่ามาเหอะ กูไม่ใช่เพื่อนมึงหรอว่ะ มึงถึงไม่บอกพวกกูเนี้ยะ” สัสจี้กูเลยนะ ไอ้คิวแมร่งเอ้ยย

“นี้พวกนั้นอ่ะ ข้างหลังอ่ะ ถ้าจะคุยขอเชิญด้านนอกเลยนะ” สียงอาจารย์ช่วยผมไว้ซะก่อน แต่ผมก็ต้องนั่งคิดเหตุผลดีๆ ไว้เพราะคิดว่าเลิกเรียนคงไม่รอดพวกมันแน่  นั่งเรียนไปก็คิดไป จนไม่มีสมาธิในการเรียน

“ชั่วโมงหน้ามีควิชนะนิสิต วันนี้แค่นี่ก่อน” เสียงอาจารย์ พูดทำให้ผม รู้ว่าเวลานี้หมดเวลาเรียนแล้ว พวกผมก็ลุกเดินออกมาจากห้องเรียน

“เฮ้ย ไปกินข้าวกันหิวมาก นัดไอ้เจ๋งไว้ที่บาร์ใหม่” เฮออ มันยังไม่ได้ถามอะไรครับ

“แหมๆๆ เดี๋ยวนี้อะไรก็ไอ้เชี่ยเจ๋งนะ” ไอ้คิวเปิดก่อนครับ  ทุกคนก็ช่วยกันแซวแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวที่บาร์ใหม่กัน ไอ้เจ๋งนั่งจองโต๊ะอยู่แล้ว แต่ไหงมีไอ้เชี่กร่างด้วยว่ะ มันก็โบกมือให้รู้ว่านั่งตรงนั้น เหอะๆๆ จะถอยก็ไม่ได้แล้วสิว่ะ  ก็คงต้องเดินไป  ผมรีบเอากระเป๋าไปวาง

“กูไปซื้อข้าวก่อนนะ”  ผมรีบออกมาจากตรงนั้น เชี่ยมึงจะมาทำไมว่ะ กูต้องตอบคำถามอะไรมั้งว่ะเนี้ยะ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำไม่รู้จะไปไหน แค่ไม่อยากกลับไปที่โต๊ะนั้น ผมทำธุระเสร็จกำลังจะเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ทำไมมึงต้องหลบหน้ากูว่ะ” ไอ้เชี่ย จะอะไรกับกูนักหนาว่ะ ผมเดินเลยมันไป ทำเป็นไม่เห็น ไม่ได้ยิน

“ตุลย์ กูต้องทำยังไงว่ะ” มันเดินตามมา ผมหยุดเดินแล้วหันกลับไป ไม่อยากไปคุยตอนที่มีคนเยอะๆ

“กูขอใช่ชีวิตของกู ขอให้กูได้อยู่กับตัวกูเอง เลิกหวังอะไรในตัวกูเหอะ” ผมพูดแค่นนั้นก็เดินออกไปเลย  มันไม่ได้มองหน้ามัน รู้แค่ว่ามันไม่ได้ตามผมมาอีก ผมไปซื้อข้าวมานั่งที่โต๊ะ ตอนนี้ทุกคนซื้อมาเรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้โชว์มันยังไม่กลับมา

“เป็นอะไรกันหรอตุลย์” พี่กายถามผม คงหมายผมกับไอ้โชว์

“ก็มันบอกมันเลิกกับพี่โชว์แล้วอ่ะ” ไอ้ข้าวบอก

“ทำไมหรอ” โอ้ยๆๆ ถามกันอยู่นั้นแหละ

“ไม่เป็นไร มันมานู้นแล้วเดี๋ยวพี่ถามมันก็ได้” ไอ้โชว์มาพอดี มันนั่งลงฝั่งตรงข้ามผม แล้วมองมาที่ผม

“เฮ้ย ไอ้โชว์ มึงทำไรน้องมันว่ะ แล้วเลิกกันแล้วหรอ” ไอ้โชว์มองหน้าผม

“ป่าว ยังไม่ได้เลิก แค่ทะเลาะกันนิดหน่อย” ขี้ตู่ว่ะ  มันตอบมองหน้าผม ผมก้มหน้ากินข้าวไปไม่สนใจ

“เรื่องอะไรกันว่ะ” อี่พี่กายมึงจะถามให้ได้เชี่ยอะไรว่ะ

“นิดหน่อยอ่ะ แต่แมร่งงอนกูไม่เลิกวะ” เออ เอาเข้าไป สาส

“ไงตุลย์ ไปงอนอะไรมัน เห็นรักกันอยู่ดีดี” ถามกูอีก

“เออะๆ” ผมตั้งตัวหาคำตอบไม่ทัน หันไปมองมัน อยากจะมึงให้ตายจริงๆ มันก็จ้องผมอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คือ กูเกลียดมึงไอ้โชว์” ผมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลย ทุกคนก็งง วันนี้ไม่มีเรียนแล้วครับ นั่งรถเมล์กลับห้อง ไปเก็บของ เพราะตอนเย็นโป้งจะมารับ เฮอออ เหนื่อยว่ะ เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจนี่สิ ผมเก็บของ อาบน้ำเสร็จก็ขมตาลงนอนพัก เดี๋ยวตอนเย็นโป้งคงมา

“ก๊อกๆๆๆๆๆ”

โป้งคงมาแล้วแหละ เฮอ ผมลุกจากเตียงงัวเงียไปเปิดประตู  แต่พอเปิดออกไปไม่เจอใคร แต่มีเศษกระดาษอยู่ที่พื้น กับกล่องของขวัญที่แขวนอยู่ตรงลูกบิดประตู  ผมมองไปที่ระเบียงก็ไม่เห็นใคร ผมก้มหยิบเศษกระดาษที่พื้นขึ้นมาอ่าน

“ขอโทษ ขอโอกาสสักครั้งเถอะนะ” ไอ้กร่างชัวร์  ผมหยิบของขวัญแล้วเดินเข้าห้องไป ผมไม่ได้แกะมันออก เอาไว้คืนมัน ไม่อยากได้ของๆมัน ผมวางไว้บนโต๊ะ แล้วโทรหาโป้ง

“อยู่ไหนแล้วนู๋”

“จะถึงแล้ว”

“หิวว่ะ”

“เดี๋ยวพาไปกินข้าว”

“อืม งั้นเดี๋ยวขอเสริมหล่อก่อนนะ ขับรถดีดีละ”

“อืม รอหน่อยนะที่รัก”

“บ้า” หยอดกันไปกันมา แล้วก็วางสายกันไป ก็เสริมหล่อนิดหน่อย  สักพักมันก็มา

“ก๊อกๆๆๆๆ”

ผมก็เปิดประตู มันก็เข้ามา

“ของขวัญใครอ่ะ” มันหยิบของขวัญขึ้นมาแล้วถาม

“เพื่อนให้มา” สัสส ลืมเก็บ

“เนื่องในโอกาส” ถามไรเนี้ยะ

“ก็ไม่รู้มันดิ ช่างมันเหอะ หิวไปกันได้แล้ว”  ผมเร่งมัน มันก็เลยช่วยหิวกระเป๋าลงไป บายๆๆ ห้อง ว่างๆ จะมาหานะ  สักพักเราก็มาถึงร้านอาหาร

“สั่งเลย พี่เลี้ยงเองน้อง” เหอะๆๆ ไม่เลี้ยงกูก็คงไม่มีปัญญาจ่ายหรอก มองราคาแล้วกูแดกข้าวไข่เจียวดีกว่า ผมก็สั่งเต็มที่ เปรี้ยวปาก อิอิ ก็นั่งกินกันไปสักพัก

“พี่ค่ะ” เด็กเสิร์ฟ ยื่นกระดาษเล็กส่งมาให้ผม แล้วชี้ไปที่โต๊ะ ที่มีชายหนุ่งน่าตาดีโบกมือให้

“ขอเบอร์โทร หน่อยได้มั้ยครับ” อะไรของมึงเนี้ยะ ไอ้โป้งก็จ้องผมอยู่ มันหยิบกระดาษในมือผมไป แล้วเขียนอะไรก็ไม่รู้แล้วยื่นให้เด็กเสิร์ฟ

“โป้งเขียนไรไปอ่ะ” ผมถามมัน แล้วมองไปที่โต๊ะโน้น เค้าทำหน้าเสียๆๆ แล้วไม่ได้มองมาที่ผมอีก

“ก็เขียนไปว่า คนนี้แฟนผม อย่าริคิดอาจจะจีบ” สาสส แน่จริงๆๆเลย

“เฮ้ยย ไหงเขียนงั้นอ่ะ”

“ทำไม อยากให้เบอร์มันหรอ ชอบมันหรอ” งอนครับมีงอน

“ป่าว ก็แค่ ไม่รู้ช่างมันเหอะ กินนี้ดีกว่า” ผมตักกุ้งของโปรดให้มัน มันยังนั่งนิ่งไม่กิน เอาไงดีว่ะ เอางี้ละกัน ผมตักป้อนมันเลย มันก็อ้าปากรับ  แล้วก็ยิ้มเลยครับ รู้ว่าง้อง่ายขนาดนี้ ปล่อยให้งอนนานๆเลยดีกว่า อิอิ

“ก็แค่นั้น ทำเก็กอยู่นั้นแหละ” ผมแซวมัน ผมสองคนก็กินข้าวกันไปเรื่อยๆ แล้วก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน เสียค่าเสียหายไปหลายอยู่ พอออกมาที่จอดรถก็มาเจอกับพี่คนนั้น มาขอเบอร์ผม ไอ้โป้งรีบคว้ามือผมไปจูง แบบว่านี้ของกูอย่ามายุ่ง พี่คนนั้นก็ยิ้มให้ผม โป้งรีบพาผมขึ้นรถแล้ว รีบขับออกไปเลย

“ไปยิ้มให้มันทำไม” โป้งทำหน้านิ่งไม่ได้มองมาทางผม

“ก็เค้ายิ้มมาอ่ะ มันเป็นมารยาท”   ผมก็ตอบไปตามความจริง

“ไม่ชอบ” มันพูดเสียงแข็ง

“หึงหรอ” ผมแซวมัน แต่มันยังนิ่ง

“โป้ง อย่านิ่งดิ กูขอโทษอ่ะ” เอาไงดีว่ะ มันยังนิ่ง ขับรถไปเรื่อยๆครับ ตอนนี้ติดไฟแดงครับ ผมได้ทีลักหอมแก้มมันไปทีนึงครับ มันก็ยิ้มๆ แต่ยังเก็มขรึมไว้อยู่ สักพักก็มาถึงหอมัน มันก็หิ้วกระเป๋าให้ผม

“โป้งยังไม่หายโกรธกูอีกหรอ” มันนิ่ง วางกระเป๋าลงบนเตียง ทำไงดีเนี้ยะ เอาแบบนี้ละกัน ผมผลักมันลงไปบนเตียงแล้วคร่อมมันไว้ มันก็ยังทำเฉย

“กูจะดูว่ามึงจะเฉยได้แค่ไหน” ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออก












*****************************************************
ทูบีคอนทินิว

[sala]

เหอะ รอนานมาก  มาซะดึก

โป้ง นายรักจริงใช่ไหม สงสารนายโชว์อ่ะ

[poem]

 

คุณกร่างน่าสงสาร

แต่ก็เข้าใจตุลย์
 

[hpsky]

เฮ้ออออออออออออออออ
ถ้าโป้งรักตุลย์จริงๆก็ดีไป ปล่อยให้พี่โชว์เจ็บคนเดียว
แต่ถ้าโป้งหลอกตุลย์คนที่เจ็บก็จะมีตุลย์เพิ่มมาอีกคน
สงสารพี่โชว์ที่สุด

[kaporzung]

โชว์กำลังรับกรรม

[Khainoi]

ความจิงก็เข้าใจความรู้สึกตุลย์ตอนแรกๆนะ  แต่ตอนนี้เริ่มรุสึกว่า ตุลย์ว่าโชว์สารพัด จนคิดว่ามากไปเหมือนกันนะ  เพราะโป้งกับตุลย์ก็เล่นละครโกหกโชว์เหมือนกัน    สงสารโชว์จิงๆ ถ้าคนไม่รักจิงเค้าจะตามขนาดนี้หรอตุลย์??????  เฮ้ออออ   

[August_lovers]

เห้ออ สรุปใครหื่นกันแน่เนี่ย แอร๊ยยย!
หายไปซะนาน แต่ก้นะ ที่คณะ(เรา) งานเยอะจิงๆ
คือ พฤหัสที่แร้วผมเข้าเชียร์ แต่แบบรู้สึกว่า นี่มัน พวกพี่ๆว๊ากโหดเกินไปรึป่าว คำว่ารุ่นsoc45 มันได้ยากขนาดนี้เลยหรอคับ เพื่อนๆผมร้องไห้กันทั้งภาคเลย เสียใจครับ ทำไมต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย แต่พี่ตุลย์อยู่ปี2ซินะครับ ไม่มีสิทธิ์ออกเสียงอยู่แล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับปี3ใช่ปะครับ อยากได้รุ่นsoc45ไวๆจัง รุ่นKU70เพิ่งได้มา ส่วนHist36 ผมยังไม่ได้เลย T-T

[naiin]

แพ้ความหื่นซะละมั้ง งอนแบบมีแผน

[Safina_safe]

พี่โชว์ล่ะ

[yunjaejoong]

น้องตุลย์ แล้วโชว์ล่ะน้องไม่คิดจะมีใจให้โชว์มั่งเหร่อเนี้ย

[Ak@tsuKII]

เบื่อตุลย์ว่ะ งี่เง่า

จะอะไรนักหนา พูดดี ๆ ไม่เป็นหรือไง

สงสารพี่โชว์ ส่วนโป้งละไว้ในฐานที่เข้าใจ

[iforgive]

ขอให้โป้งจริงใจนะ  ไม่งั้นคนที่น่าสงสารที่สุดจะเป็นตุลทันที

[nine-poo]

ขอให้รักกันจริง ฝ่าอุปสรรคกันไปอย่างราบรื่นล่ะกัน (แต่ยังไม่เคลียร์เรื่องขวัญอ่ะโป้ง )
อายุยังน้อยกันทั้งคู่ คนที่เข้ามาหามากมาย อุปสรรคมันก้ย่อมเยอะตามไปด้วย
นี่ขนาดไปกินข้าวยังไม่คนมาขอเบอร์  (แสดงว่าตุลย์ต้องน่ารักมากมาย )

ไอ้โชว์กร่างเอ๋ยน้ำตาท่วมห้องแล้วมั้ง  

[ka[ze]na]

อึ้ง............ทึ่ง...........
เศร้า........... ชีวิตยังได้อีก เหอะๆๆ

ต่างคนยังมีอะไรๆ ให้ต้องเคลียกันอีกเยอะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งจร๊า!!

[bbyuqin]

เฮ้อ....คงต้องอาศัยเวลาอ่ะ..
พี่กร่างก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆไปก่อนละกันนะ

ปล...แต่เค้ามะชอบโป้งอ่ะ 

[lllEartHlll]

ทำไมตุลย์

ต้องทำร้ายหัวใจโชว์ได้ถึงเพียงนี้

ใจร้ายย

[j4c9y]

โชว์ เราว่างน้าาาา

[SoN]

^^

[van]

ตอนแรก ๆ เชียร์โป้งนะคะ  
แล้วก็ชอบตรงที่น้องตุลย์ตัดสินใจบอกความจริงกับโป้งซะ
เพราะถ้าคนรักกันก็ต้องช่วยกันแก้ไขปัญหาไม่ใช่หนีปัญหา
แต่พอโป้งแนะนำให้ตุลย์ยอมคบกับโชว์เพื่อหาคลิปแล้วก็ได้แต่รอไปรอมา
แถมตัวเองยังไปเทคแคร์หญิงขวัญอีกแม้ตอนนี้จะยังไม่คิดอะไรเกินเลย
แต่ชักจะแลดูอ่อนไหวได้ง่าย ๆ นะคะนั่น 
ตรงนี้แหละค่ะที่ทำให้เลี้ยวกลับแบบโค้งหักศอกกันทันควัน....
หันกลับมายกป้ายไฟขึ้นเชียร์นายโชว์แทนทันที....
ถึงพ่อจะเป็นพิศาล  อัครเศรณี....แต่แลดูแล้วก็จริงใจไม่จิงโจ้เน้อ  น้องตุลย์  

คนเขียนมากมายนะคะ  จุ๊บ ๆ อ่านสนุกมากเลยค่ะ   ส่งกำลังใจให้คนเขียนคร่าาาาา

[dragonnine]

ว้า..... จบซะแล้ว แล้วรีบมาต่อด้วยล่ะครับรอม่ายไหว

ยังแอบสงสาร โชว์เหมือนเดิม ม่ายรู้จะมีโอกาสมั้ย.... 
เอาเป็นว่ารออ่านต่อไปเรื่อยๆ แล้วกันนะครับ

ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้

เปิดมาทุกวันเลย วันนี้ดีใจสุดๆๆ ท่ได้อ่านต่อแล้ว

[ละเมอ]

ขอให้โป้งรักตุลย์จริงๆนะ

[mixmix]

คิดว่าเรื่องมันคงไม่ลงตัวง่ายๆแน่ๆ
แต่ก็ยังเชียร์โป้งอยู่นะ
ถึงแม้จะแอบสงสารโชว์อยู่นิสสสสสก็เถอะ หุหุ