หัวข้อ: พิสูจน์รักวัดใจ ........ อัพ28/3/2556 อัพล่าสุด ตอน บทส่่งท้าย(จบแล้วจ้า^^)

[zemicolon]

เอ่อขอโทษนะคร๊าฟ ตำแหน่งที่โดนจิ้มของโพสข้างบนนี่มะช่ายตรงใส้นินา...น่ากลัวชะมัด

 

ไรเตอร์อย่าให้ขาดตอนน้า...รออ่านอยู่ทุกวัน
 

[zatamare]

ตอนที่8








[โหมด: เอก]
 
มาพบกันอีกแล้วนะครับผมอีกหวังว่าคงจะรู้จักผมกันแล้วนะครับวันนี้ก็เปิดเทอมมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วครับผมกับนิคก็รักกันหวานชื่นเหมือนเดิมแต่พี่ภูมินี่สิดุเหมือนไม่คืบหน้ากับไอเพลงเลยพี่ภูมิก็ยังมานั่งเรียนและไปทานเข้าพร้อมไอเพลงกับพวกผมอยู่ ทำตัวติดกลับไอเพลงแต่ไอเพลงก็ไม่สนใจพี่แกหาเรื่องกัดพี่แกตลอดจนผมสงสารพ่อคลาสโนว่าหมดท่าสุดๆไปเลยจนแทบจะไม่อยากเชื่อว่าเนี้ยหรอคลาสโนว่าที่ทุกคนต่างก็รู้ว่าไท้เคยจะต้องง้อใครเอาใจใครหรือยอมฟังใครพออยู่กลับไอเพลงนี่เหอะๆหมดท่าจริงๆพี่ภูมิแต่เวลามีคนทำท่าเหมือนจะจีบไอเพลงพี่แกก็จะพยายามแสดงได้ให้เห็นว่าคนนี้อ่ะของกูแล้วก็จะไม่มีใครคิดที่จะมาทักมันก็แหมใครจะไปกล้าสู้กับเดือนของมหา’ลัยที่แสนจะเพอร์เฟ็คแล้วถ้ามีผู้หญิงทำท่าเหมือนจะเข้ามาหาพี่ภูมิ พี่ก็ก็จะเข้าไปโอบเอวไอเพลงแล้วไอเพลงก็จะจัดกับต่อยพี่แกเท่านั้นแหละเหอะๆผู้หญิงที่จะเข้ามาหาพี่ภูมิหน้าซีดเดินหนีเลยครับ ดูไปมันก็เหมือนแฟนกันนะครับหึงหวงยอกล้อกันใครจะไปรู้ที่จริงมันไม่ใช่
 
 
แล้วตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วเราจะต้องไปโรงยิมกันเพราะผมมีซ้อมบาสแล้วไอเพลงต้องเป็นคนคุมวันนี้พวกพี่ตาร์ซึ่งก็รวมถึงพี่ภูมิด้วยต้องไปร่วมกับรุ่นน้องซ้อมบอลแล้วเพราะว่านัดบอลเล่นเข้าขากันแล้วก็นะมีพี่กันขาโหดคอยช่วยไอนัทมันคุมนักบอลแต่เนี่ย ทีมบาสมันยังเล่นไม่เข้าขากันเลยซ้อมกันก็ตัวใครตัวมันแล้วก็แข่งกันว่าข้าเก่งกว่า เหอะๆซ้อมไม่เป็นซ้อมหลอกครับ แล้วพี่พวกพี่ตาร์ก็ต้องมีไปดูแลนักกีฬาประเภทอื่น แล้วไอเพลงมันก็ดูไม่ค่อยหน้ากลัวนะครับ ไอพวกนั้นมันเลยยิ่งไม่สนจะจะซ้อมให้เข้าขากันให้มันเป็นรูปเป็นร่าง ไอเพลงมันก็บอกปล่อยพวกมันไปพอถึงเวลามันจะจัดการเองและวันนี้แหละครับที่มันถึงเวลาถึงเส้นตายไอเพลงแล้วเดี๋ยวพวกมันก็รู้ว่าคนสวยที่พวกมันคิดว่าไม่น่ากลัวหนะมันตรงกันข้ามชัดๆ
 
 
“ไอเพลงถึงเส้นตายมึงและมึงจะเอาไงกับพวกมันวะกุกับนิคนี่อยากซ้อมให้มันเป็นเรื่องเป็นราวสักที แม่มตัวใครตัวมัน แข่งกันเองอีกตังหากแทนที่จะร่วมมือกันซ้อมให้เข้าขากัน กุกับนิคนี่เซ็งต้องมานั่งอยู่กับมึงดูพวกมันว่าเมื่อไหร่จะสำนึก”ผมบอกไอเพลงขณะที่พวกเราเดินมาถึงโรงยิมพลางมองไปที่พวกมัน
 
 
“หึหึ วันนี้มึงได้สนุกแน่ไม่ต้องห่วงมึงก็รู้ว่ากุเอาจริงแล้วมันเป็นไง”ไอเพลงตอบกลับผมเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคนไม่ให้นิคได้ยินครับ เดี๋ยวนิคสงสัยถามอะไรมัน มันขี้เกียดตอบผมรู้ครับ มันอยากให้เห็นเองไปเลยจะได้ไม่ต้องมาอธิบายเหอะๆ
 
 
“เอองั้นกุจะรอชมการแสดงแล้วกัน”ผมบอกมัน
 
 
“นี่เอกกับไอเพลงคุยอะไรกันหรอซุบซิบกันอยู่สองคน”นิคถาม ก็ผมกับไอเพลงคุยกันสองคนไม่ให้นิคได้ยิน
 
 
“ไม่มีอะไรมากหรอกนิคเดี๋ยวนิคก็รู้ครับเอกว่านิคไปนั่งรอก่อนดีกว่านะเอกกับไอเพลงมีอะไรสนุกๆจะให้นิคดูหนะ”ผมบอก นิคทำหน้างงๆแต่ก็ยอมไปนั่งรอ ผมกับไอเพลงก็เดินไปที่สนามครับ
 
“นี่พวกมึงจะซ้อมกันดีๆให้มันเป็นรูปเป็นเรื่องเป็นราวให้มันเข้าขากันได้หรือยังทำเหมือนเป็นเรื่องเล่นๆกันไปได้พวกมึงต้องคัดตัวอีกนะทำเป็นอวดเก่งกันไปมาไม่ซ้อมจริงจังกันสักที”ไอเพลงพูดเสียงดังให้ได้ยินกันทั่วแล้วนี่ก็ในโรงยิ้มเสียงมันเลยก้องและทั่วถึงพวกมันหยุดการกระทำทั้งหลายแล้วหันมามองไอเพลงเป็นตาเดียว
 
“มองอะไรกันหละ ถ้าจะมัวแต่ยืมมองกุ กุว่าพวกมึงมึงไปซ้อมกันให้มันเป็นเรื่องเป็นราวกันดีกว่านะ กุให้เวลาพวกมึงมาหลายวันและ วังว่าจะสำนึกตัวเองได้ แต่ก็ไม่ กุเลยต้องพูด”ไอเพลงพูดต่อ
 
“นี่คนสวยพวกเราก็ซ้อมกันแล้วจะเอาไงอีกเดี๋ยวพอถึงเวลาแข่งมันก็เล่นเข้าขากันเองแหละพวกเราเก่งกันพอตัวคนสวยคงไม่รู้หรอกเล่นกีฬาเป็นหรือป่าวจะมาสอนพวกเราหนะ”เหอะๆเหมือนจะมีเหยื่อสังเวยมาแล้วหนนึ่งเลยครับ มันพูดกับไอเพลง
 
 
“หึหึ นี่หรอคนเก่งพวกมึงก็รู้นี่ว่าพวกมึงก็เก่งเหมือนกันจะมาซ้อมตัวใครตัวมันแข่งกันเองทำไมนู่นเอาเวลาแข่งกันเองไปซ้อมให้มันเข้าขากันดูจุดอ่อนจุกเสียของกันและกับเพื่อที่จะช่วยเหลือกันดีกว่า ส่วนกุจะเล่นเป็นหรือไม่เป็นหนะมึงไม่ต้องใส่ใจหรอกฟังที่กุพูดก็พอเพราะกุเป็นคนคุมและดูแลพวกมึง”ไอเพลงพูด
 
 
“พูดเหมือนรู้ดีเลยนะครับแล้วพูดมาแบบนั้นคิดหรือว่าพวกเราจะกลัวแล้วทำตามหนะคนสวยจะทำอะไรพวกเราได้แล้วคนที่เล่นไม่เป็นมาพูดสอนแบบนี้พวกเราคงจะอยากเชื่อหรอกนะแล้วอีกอย่าพวกเราก็เชื่อกันว่าตัวเองเก่งไม่เป็นรองใครมันก็เลยต้องแข่งกันคงไม่มีใครอยากหลุดไปเป็นตัวสำรองแล้วอยากไปอยู่ตำแหน่งอื่นที่ตัวเองไม่ต้องการหรอก”อีกคนพูดกลับไอเพลงเหอะๆไม่รู้อะไรซะแล้วมัน
 
 
“มีความคิดกันได้แค่นี้หรอ แล้วที่แข่งกันไปมาแยกกันซ้อมไม่มีใครยอมใครเนี่ยมันคงช่วยให้จัดตัวได้ แล้วยังมีหน้ามาพูดว่าพอถึงเวลาแข่งเดี๋ยวก็เข้าขากันเอง ซ้อมยังจัดคนไม่ลงตัวแข่งกันเองว่าใครเหนือกว่าใคร อย่างนี้อย่าหวังจะได้ไปแข่งเลยจัดตัวให้ลงตัวยังไม่ได้เลย”ไอเพลงพูด
 
 
“แล้วจะเอายังไงทำมาพูดดีเหมือนคนเล่นเป็นเหอะๆ”อีกคนในทีมพูดขึ้น
 
 
“นี่พวกคุณถ้ามีเวลามายืนเถียงผมก็เอาเวลาไปทบทวนคำพูดของผมแล้วคิดด้วยนะครับว่าที่ผมพูดไปมันจริงหรือป่าว แล้วก็นะเท่าที่ผมเห็นพวกคุณซ้อมกันหนะฝีมือมันก็ไม่ได้จะดีอะไรกันมากมายหรอก มั่นใจตัวเองกันไปหน่อยไหม”มาแล้วครับโหมดพูดเพราะกับรุ่นเดียวกัน ผมว่าพวกมันคงใกล้จะได้เล่นเข้าขากันแล้วแหละครับ
 
 
“หึจะมั่นใจหรือไม่มั่นใจฝีมือจะดีหรือไม่คนสวยจะลองแข่งกลับผมดูไหมหละครับ คนที่ไม่น่าจะเล่นเป็นมาพูดเหมือนดูถูกพวกเราแบบนี้คงยอมได้หรอกนะ”อีกคนในทีมพูดอย่างหาเรื่อง เหอะทีมถึงจะใช้คำพูดไปอย่างนั้นที่ผ่านๆมามันก็ดูไม่เห็นเป็นทีมเลยจะดูเหมือนว่าเป็นทีมก็ตอนมายืนเถียงอยู่กับไอเพลงนี่แหละร่วมมือกันขึ้นมาเชียว
 
 
“อืม...ผมจะเล่นเป็นหรือไม่คงไม่จำเป็นที่พวกคุณต้องใส่ใจอะไรผม แต่ผมว่านะพวกคุณน่าจะซ้อมให้มันจริงจังได้แล้วดีกว่าจะมายืนต่อปากต่อคำกับผมแบบนี้แล้วก็ไอคำว่าคนสวยหนะถึงมันจะเป็นความจริงแล้วผมก็ได้ยินจนชินแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าใครจะมาใช้คำนั้นเรียกผมก็ได้หรอกนะครับ”ไอเพลงพูดเสียงเรียบ
 
“ทำไมหรอครับถ้าเรียกแล้วมันจะมีอะไรหรอครับคนสวยเพรียวบางอย่างนี้คนทำอะไรผมไม่ได้หรอก”อีกคนในทีมพูด เหอะๆมันแบ่งหน้าที่กันพูดหรือไงวะ
 
 
“ก็ไม่ทำไมแต่ผมผู้ชายคุณก็หน้าจะรู้ว่ามันจะรู้สึกยังไงถ้าโดนเรียกแบบนั้นแล้วพวกคุณนี่ยังไงเรียกเพศเดียวกันว่าคนสวยรึจะเปลี่ยนแนวแล้ว”ไอเพลงพูดน้ำเสียงหาเรื่อง
 
 
“ไม่มีทาง แต่มองแล้วมันเรียกอย่างอื่นไม่ได้หวะ คนสวยนี่หละมันเหมาะ”
 
 
“หึหึ ไม่ต้องลำบากหาคำมาแทนตัวผมขนาดนั้นก้ได้ครับผมมีชื่อคุณก็น่าจะรู้จักกันแล้วนี่ครับทำไมไม่เรียกชื่อหละ อ่อหรือกลัวว่าจะใช้คำแทนตัวไม่ถูก จะบอกให้นะแทนตัวอย่างที่พวกคุณถนัดนั่นหละ ตอนตอนนี้ที่กุใช้คำแทนตัวเพราะๆกลับพวกมึงเพราะกุกำลังจะหมดความอดทนกับความไม่เอาไหนของพวกมึงไงครับ”ไอเพลงพูดยั่วอีก
 
 
“หึงั้นก็ดีจะได้คุยง่ายหน่อย มึงหมดความอดทนกับพวกกุแล้วจะทำอะไรได้ตัวก็แค่นั้น ไม่ได้มีอะไรที่ทำให้กุรู้สึกกลัวได้เลยนะ”มันคนนึงพูดกลับไอเพลง ผมก็ยืนรอดูผลงานต่อไปกลับไม่พูดอะไรรอพวกมันเป็นเหยื่อสังเวยไอเพลง
 
 
“อ่านะ อย่างกุมันไม่น่ากลัวงั้นพวกมึงหนะ เตรียมตัวลงสนามได้เลยกุจะให้พวกมึงได้รู้นี่แหละว่าพวกมึงมันไม่ได้เรื่องขนาดไหน”ไอเพลงพูด
 
 
“ลงสนาม?” พวกมันถามอย่างสงสัย
 
 
“ใช่ กูให้พวกมึงทุกคน ลงไปเล่นเป็นทีมเดียวกันทั้งหมด แล้วเดี๋ยวกุกับไอเอกสองคนอยู่ฝ่ายตรงข้ามเอง ถ้าพวกมึงชนะได้ก็จบเกมส์กุจะไม่ยุ่งอะไรกับพวกมึงปล่อยพวกมึงซ้อมอย่างอิสระต่อไป”ไอเพลงบอกน้ำเสียงท้าทาย
 
 
“พูดมาเองนะมึงไอเพลง มึงสองคนกับไอเอกนี่นะมาท้าพวกกุดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครจะชนะ มึงตัวแค่นี้โดนพวกกุชนนิดหน่อยก็คงจะปลิวลงไปแข่งเหมือนพวกกุแข่งกลับไอเอกแค่คนเดียว แล้วถึงจะมีสอยังไงพวกกุก็ชนะเห็นๆหวะ”หนึ่งในนั้นพูด
 
 
“นี่พวกมึงจะยืนปากดีกันอีกนานไหมไม่ต้องห่วงว่างพวกมึงจะได้รุมพวกกุหรอก แบ่งมาเลยสองทีมแล้วไปตกลงกันว่าทีมไหนจะเล่นก่อนหรือไม่ก็มาทั้งหมดนั่นแหละเดี๋ยวกุจะให้พวกมึงได้เห็น2รุม5คนหรือ10คนให้ดู”ผมบอกพวกมัน
 
 
“หึปากดีอย่างนี้งั้นพวกกุจะทำให้สมใจมึงพวกกุ10คน กุจะรู้ว่าจะปากดีอีกไหม”พวกมันอีกคนพูด แหม มันแบ่งหน้าที่กันพูดได้ดีนะครับ
 
 
“หึหึ จะปาดีหรือไม่เดี๋ยวก็รู้ หาทางทำคะแนนพวกกุให้ได้แล้วกันเดี๋ยวกุให้ไอนิคเป็นพยาน”ไอเพลงบอก
 
 
“เหอะทำเป็นพูดดีหุ่นแบบมึงทำไอเอกเหนื่อยป่าวพวกกุจะทคะแนนให้พลุนเลย”มันอีกคนพูด แล้วทำตากรุ้มกริ่มใส่ไอเพลงด้วย เหอะๆ
 
 
“งั้นเริ่มกันเลย นิคครับพวกเราจะแข่งกันมาเป็นกรรมการให้หน่อยสิครับ”ผมบอกพวกมันแล้วเรียกนิคมาครับ นิคก็เดินลงมางงๆ
 
 
“คือเดี๋ยวเอกกับไอเพลงจะแข่งกับพวกมันนิคช่วยเป็นกรรมการให้ด้วยนะครับ”ผมบอกนิคทำท่าทางตกใจ
 
 
“เอ่อจะแข่งกับพวกนี้เอกกับไอเพลงสองคนเนี่ยนะแล้วเพลงมันจะไหวหรอมันเล่นเป็นหรอเองแบบนี้มันเหมือนเห็นผลตั้งแต่ยังไม่แข่งเลยนะ”นิคพูดอย่างเป็นห่วง
 
 
“นั่นไงขนาดที่รักมึงยังว่างั้นเลยนะไอเอกไงพวกกุก็ชนะขาดแน่หวะ”อีกคนในนั้นพูดเยาะเย้ยขึ้นมาทันใดครับ
 
 
“นิคไม่ต้องห่วงครับรอดูรอเป็นกรรการให้ก็พอครับนิคก็หน้าจะพอรู้แล้วว่าไอเพลงมันมีอะไรที่คิดไม่ถึงอยู่เยอะนิคเชื่อใจเอกกับมันนะครับ”ผมบอกนิคพยยักหน้าแล้วเราก็เริ่มเกมส์ทันทีเลยครับ
 
 
ผมกับไอเพลงชิงลูกได้ก่อนแล้วเริ่มบุกทันทีพวกมันยังตกลงอะไรกันไม่ได้เลยครับแล้วมาเจอไอเพลงที่ตัวเล็กๆชิงลูกไปได้ก่อนพวกมันยิ่งตกใจทำอะไรกันไม่ถูก เกมส์ดำเนินต่อไปเรื่อยๆผมกับไอเพลงก็ช่วยกันทำคะแนนพวกมันก็เข้ามาจะแย่งลุกแต่ด้วยความที่มันเล่นกันเหมือนตัวใครตัวมันก็เลยเป็นว่าพวกมันชนกันเองหลายต่อหลายครั้ง จนนิคบอกหมดครึ่งแรกนั่นแหละครับ
 
 
“ไงพวกมึงยังจะว่าพวกกุปากดีกันอีกไหมไหนว่าจะทำคะแนนพวกกุสองคนให้พลุนที่เห็นมันสลับกันนี่หว่า ทีนี้รู้บ้างหรือยังว่าพวกมึงควรทำยังไง กุแค่สองคนเอาชนะพวกมึงที่มีหลายคนได้เพราะอะไร”ผมว่าพวกมันขณะที่ออกมาพักข้างสนาม ไอเพลงมันไม่สนใจอะไรเดินไปหานิคแล้วจิบน้ำดื่มครับ
 
 
“แม่มเอ้ยมึงสองคนมันปีศาจชัดๆโดยเฉพาะไอเพลงแม่มจะเก่งจะพริ้วไปไหนหวะเล่นโคตรเทพดูไม่เห็นออกว่ามันจะเล่นกีฬาได้เก่งแบบนี้ตัวก็บางแต่แม่มอึดแบบไม่หน้าเชื่อกุว่าหุ่นแบบมันแค่ชนนิดก็กระเด็นแต่ป่าวเลยไม่ค่อยได้ถึงตัวมันก็มีมึงเข้ามากันไว้ได้ก่อนตลอดแล้วถึงจะถึงตัวมันได้นะแม่มกุเองนี่ที่กระเด็น พวกมึงนี่เล่นเข้าขากันจริงๆช่วยกันรุกช่วยกันระวังแล้วกันพวกกูซะ”ไอเอ็มพูดคือผมรู้จักชื่อมันแล้วนะครับในสนามมันเล่นเรียกชื่อด่ากันจนผมจำชื่อได้และ
 
 
“เหอะ เพราะพวกมึงมัวแต่แบ่งกันเองว่าข้าเก่งเลยเล่นขัดขากันเอง ทีนี้มึงคงรับที่ไอเพลงบอกพวกมึงก่อนลงแข่งได้แล้วนะ”ผมบอก พวกมันพยักหน้ารับ

[zatamare]

“เออกุยอมรับแล้ว กุก็เห็นด้วยกับมันเรื่องที่มันว่ากุแต่มึงหน้าจะเข้าใจว่าคนที่พวกกุมีความรู้สึกว่าไม่หน้าจะเล่นเป็นมาสอนพวกกุที่เล่นกันเก่งมันจะรู้สึกยังไง ที่ไหนได้แม่มเล่นซะพวกกุเหมือนพวกหัดเล่นไปเลย แต่เรื่องที่จะเล่นเข้าขากันกุไม่เห็นว่ามันจะมีวิธีไหนให้มันทำได้เร็วเลย ก็ดูที่พวกกุแข่งกับมึงสิ”มันพูดต่อครับ ไอนี่ก็คิดได้นี่หว่า พวกมันก็คงด้วยแหละเห็นพยักหน้ารับ
 
 
“หึหึ มันไม่อยากหรอก แค่พวกมึงถอดศักศรีออกมากองๆไว้ก่อน แล้วช่วยกันเล่นกุรู้ว่าพวกมึงที่แข่งๆกันให้จุดอ่อนของอีกฝ่ายหรือจุดแข่งดี รู้แบบนั้นแล้วมึงก็ช่วยปิดจุดอ่อนเสริมจุดแข็งไปซะเปลี่ยนจากแข่งกันเองมาช่วยกันให้เอาชนะอีกฝ่ายแล้วเก่งไปพร้อมๆกันมันไม่ดีกว่ารึไง แล้วก็นะลงสนามได้แล้วรอบนี้ถ้าพวกมึงทำคะแนนกุสองคนยังไม่ได้อีกหละก็ไม่ต้องเลิกซ้อม แล้วถ้าใครมีปัญหาบอกกุได้เดี๋ยวกุจะได้รีบคัดชื่อออกแบบไม่เห็นอนาคตเลย”ไอเพลงบอกเสียงเข้ม เหอะๆโหดครับมันตอนนี้บอกได้คำเดียวหน้ากลัวโคตรถ้าพี่ภูมิมาเห็นจะกล้าจีบมันอยู่ไหมเนี่ย
 
 
“โหดหวะ!!!!”ประสานเสียงอย่างพร้อมเพียงกันเหมื่อไอเพลงกล่วจบ แต่พอมันเห็นสีหน้าไอเพลงหน้าซีดรีบวิ่งลงสนามกันทันได้ ไอใจกล้าๆกวนๆดูถูกไอเพลงตอกแรไปไหนกันหมดวะว่าแล้วผมก็ลงบ้างดีกว่ามันส่งสายตามาให้ผมบ้างแล้วเหมือนกันไม่รีบลงเดี๋ยวไม่มีเงาหัวครับ อ่อรอบนี้ที่รักผมลงด้วยนะครับแต่อยู่ฝ่ายนั้นเหอะๆ แต่ผมรู้ดีครับว่าในสนามเราไม่รู้จักกันมันเป็นแบบนี้มาตลอดเวลาเราเล่นฝ่ายตรงข้ามกันครับ เกมส์เริ่มพวกมันเริ่มตั้งรับแล้วช่วยกันมากขึ้นแต่ก็ยังดูไม่ค่อยเข้าขากันอยู่ดี พวกผมสองคนก็บุกลูกเดียวครับ เล่นไปนานมีความรู้สึกว่าพวกมุนเริ่มจะไม่ไหวกันแล้วครับแต่ก็ยังทำอะไรผมกับไอเพลงไม่ได้ ไอเพลงเนี่ยตัวมารเสต็ปเทพครับชู๊ตไกลอีกที่สุดของความแม่นเข้าวงในไม่ได้มันก็ชู๊ตไกลเลยครับเกินครึ่งสนามมันยังลง พวกนั้นส่งสายตาแบบอ้อนวอนแล้วครับเหอะๆความอวดเก่งหายสิ้น
 
 
“ถ้าพวกมึงยังไม่ร่วมมือกันดีๆ แล้วทำคะแนนพวกกุไม่ได้ก็อย่าหวังว่ากุจะยอมให้พวกมึงพักแค่นี้ก็เหนื่อยกันแล้วมึงรู้ไหมถ้ามึงเล่นให้สนุกไม่ขัดขากันเองมึงจะอยู่ได้อีกยาวจนลืมเหนื่อย”ไอเพลงมันส่งลูกมาให้ผมแล้วใช้เสียงดังบอกพวกมัน เหมือนคำพูดไอเพลงจะทำพวกมันฮึดอีกครั้งนะครับ
 
 
แล้วไม่นานก็เหมือนมันจะเริ่มเล่นเข้าขากันแล้วครับ มันจะช่วยกันวางแผนทำให้พวกผมสองคนพลาด จนในที่สุดพวกมันก็ทำสำเร็จครับไอเพลงเลยสั่งหยุดเกมส์พวกมันทั้งหลายหมดแรงนอนลงแผล่กับพื้นตรงนั้นเลยครับ มีผม นิคแล้วก็ไอเพลง เดินมานั่งสบายๆกันข้างสนามมองพวกมัน
 
 
“โห ไอเพลงมึงนี่ปีศาจชัดๆอยู่ในสนามน่ากลัวชิบเสต็ปมึงก็เทพจัดแม่มพลิ้วไปไหนวะมึง ไม่คิดเลยว่ามึงจะเก่งขนาดนี้ดูเป็นพวกเล่นกีฬาไม่เป็นด้วยซ้ำ”นิคพูดขึ้นครับ
 
 
“ยังมีอีกเยอะที่รู้แล้วจะต้องตลึงเรื่องไอเพลงหนะแต่ต้องรอมันเปิดออกมาให้รู้เองมันไม่ชอบเปิดเผยความสามารถ”ผมบอก นิคพยักหน้าเข้าใจ
 
 
“ไอเพลง เล่นซะพวกกุหมดสภาพกันเลยนะแล้วมึงมานั่งสบายๆกัน แม่มตัวก็แค่นี้เอพลังงานมาจากไหนเยอะแยะแล้วก็ขอบคุณที่ทำให้พวกกุคิดได้ ว่าไม่ควรทำให้มึงของขึ้นเด็ดขาดหน้ากลัวชิบ พวกกุตกลงกันและว่ามึงนี่แหละโคชพวกกุตอนซ้อม พวกกุเชื่อมึงทุกอย่างแล้ว เพราะได้เจอกับตัวกันแล้ว”ไอเอ็มเจ้าเก่าแหละพูด ผมสุดท้ายเป็นอันตกลงตามที่มันพูดแหละครับ แต่เรื่องนี้ห้ามบอกใครนะครับว่าไอเพลงมันใช้วิธีอะไรทำให้พวกมันยอมได้แล้วเรื่องวันนี้ทั้งหมดด้วยรวมถึงเรื่องมันเล่นบาสเป็นมันให้คนในทีมปิดปากเงียบพวกมันก็ตกลงครับคุยกันไปมาก็สนิทกันไปเลยครับจริงๆพวกมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกก็ตามประสาของคนที่มีความสามารถก็จะยอมรับคนที่มีความสามารถด้วยกันหรือเหนือหว่าไม่ชอบถ้าคนที่ตัวเองคิดว่าด้อยกว่าจะมาสอน พอมาเจอกับไอเพลงตอนแรกก็เป็นแบบนั้นแหละแล้วพอได้รู้ความสามารถไอเพลงก็ยอลงให้และยอมรับไอเพลงครับ และเย็นนี้มีไปต่อครับไปเลี้ยงกัน
 
 
“เอาพวกมึงจะสั่งอะไรก็เต็มที่ได้ทุกอย่างเดี๋ยวกุเลี้ยงพวกมึงเองปลอบขวัญพวกมึงหน่อย หึหึ”ไอเพลงพูดตอนนี้เราอยู่ร้านอาหารที่มีบรรยากาศสบายๆครับ
 
 
“งั้นพวกกุคงไม่เกรงใจแล้วนะถือว่าเลี้ยงที่พวกเราเข้าใจกันและเป็นทีมเดียวกันอย่างแท้จริง กุว่านะแบบนี้ถึงต้อไปข้างหน้าผลจะเป็นไงเราก็ยังจะเล่นด้วยกันอยู่หวะ”ไอเอ็มครับพูดขึ้น กลายเป็นหัวโจกในทีมไปแล้วครับ แต่กัปตันหนะผมนะครับที่ว่าโหโจกหมายถึงเหมือนมันเป็นตัวแทนคำพูดของไอพวกนั้น แต่หัวหน้าใหญ่นี่หนีไม่พ้นไอเพลงหรอกครับ
 
 
 “เออคิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว อ่อเครื่องดื่มมึนเมาก็ได้เต็มที่นะไม่ว่ากัน”ไอเพลงบอก เท่านั้นครับสั่งกันใหญ่
 
 
“นิคครับวันนี้นิคไม่ต้องดื่มนะครับ ไม่อยากให้นิคเมา”ผมกระซบบอกนิคทำเสียงกรุ้มกริ่มนิคก็เขินหน้าแดงเลยครับ
 
 
“ไอเอกมึงนี่หื่นได้ทุกสถานที่จริงนะไอหน้าหนาเอ้ย”ไอเพลงมันกัดผมเสียงดังเล่นเอาทั้งโต๊ะฮาครืน
 
 
“แหมมึงก็คนเค้ารักกัน ว่าแต่มึงเหอะไอโต๊ะนั้นมองมึงนานและ”ผมบอกมันผมเห็นมันนั่งมองไอเพลงมานานและหล่อซะด้วยสิแต่ดูเหมือนจะอายุมากกว่าพวกผมนะ
 
 
“ไหนวะ อ่อ....”มันถามแล้วมองตามสายตาผม แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปทางโต๊ะนั้นผมก็มองตามมันว่ามันจะทำอะไร แล้วเห็นมันเข้าไปคุยอะไรกับคนที่มองมันไม่รู้ครับนานสองนานท่าทางสนิทกันด้วยมันไปสนิทกับใครตอนไหนวะอืมหรือว่า....
 
“ไอเพลงใครหละนั่น รู้จักกันหรอวะแล้วไปรู้จักกันตอนไหน”ผมถามตอนมันเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วครับ
 
 
“ก็คนที่กุเล่าให้มึงฟังบ่อยๆนั่นแหละกุไม่ไปสนิทกับใครแล้วไม่บอกมึงหรอกหน่าไม่ต้องทำเสียงแบบนั้น”มันบอกอย่างรู้ทันผมว่าผมคิดอะไร อ่าใช่คนที่ผมคิดจริงๆด้วยสิแต่อืมไม่บอกหรอกว่าใครความลับไอเพลงมัน เดี๋ยวไม่นานคงรู้เอง
 
 
“เออกุก็กำลังคิดว่าจะเป็นพี่เค้าอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ชวนเค้ามาแนะนำหน่อยหรอวะ”ผมบอกมันแล้วเปลี่ยนสรรพนานจากมันเป็นพี่แทนครับ
 
 
“ยังไม่ถึงเวลา หวะมึง”ไอเพลงบอก ผมก็พยักหน้าเข้าใจ
 
 
“มึงสองคนซุบซิบอะไรกันเหล้าแม่มจะละเหยหมดแล้ว”ไอเอ็มครับมันว่าพวกผมสองคน ไม่มีใครสังเกตตอนไอเพลงลุกไปเมื่อกี้ อืมดีแล้วแหละครับ
 
 
“เออ กุไม่ปล่อยให้มันละเหยจนหมดหรอก ว่าแต่มึงนี่ไปเร็วจริงนะ”ผมแขวะมัน
 
 
“แหมก็กุซัดเอาๆมันก็แบบนี้แหละว่าแต่ไอเพลงเนี่ยดื่มเป็นแน่หรอวะไม่ใช่แก้วเดียวล้มพับไปก่อนนะเว้ย”มันยังปากดีมาแขวะไอเพลง เหอะไอทีมนี้ทั้งทีมตอนที่พี่ภูมิกับไอเพลงดวนกันมันไปอยู่ไหนวะไม่รู้อะไรซะแล้วพวกมัน
 
 
“หึหึ มึงว่ากุแบบนั้นสนใจดวนกับกุไหมมึงกระดกไปกี่แก้วแล้วบอกมาเดี๋ยวกุกระดกให้เท่ามึงแล้วเริ่มแข่งเลยว่าไง”ไอเพลงพูดน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความหน้ากลัวให้เสียวสันหลังหน่อยๆไอเอ็มเริ่มเหงื่อแตกหน่อยๆแต่ทำใจดีสู้เสือ ก็นะอย่างที่รู้กันไอเพลงมันดูไม่น่าจะดื่มเก่งหรือดื่มเป็น
 
 
“มึงแน่ใจหรอวะ กุกระดกไปประมาณสิบแก้วได้มึงจะไวหรอ”มันพูดเหอะๆ
 
 
“อืมสิบแก้วใช่มะจัดมาให้ไวดิ๊ไอเอก เดี๋ยวมันทนรอที่จะแข่งกับกุไม่ไหว”ไอเพลงพูดเรียบๆแต่ไอเอ็มเริ่มหน้าถอดสีผมก็ทำการรินเหล้าให้ไอเพลงครับเพียวๆแบบเต็วแก้วทีละแก้วจนครบสิบ แต่ละแก้วที่ไอเพลงกระดกไอเอ็มก็เหงือตกหน้าซีดลงๆกลืนน้ำลายอึกๆเลยครับหน้าสงสารเหอะๆ
 
 
“เอาหละกุกินครบเท่าที่มึงบอกกุมาแล้วทีนี้จะเริ่มได้ยัง”ไอเพลงบอกเรียบๆไม่มีอาการเมาใดๆทั้งสิ้น
 
 
“เอ่อ ไม่ต้องแข่งแล้วแหละ แหะๆ คือสิบแก้วที่กุว่าไปหนะมันผสมไม่ใช่เพียวแบบมึงอะเหอะมึงเล่นกระดกสิบแก้วรวดไม่มีวี่แววจะเมาแบบนี้ กุไม่กล้าไปดวนกับมึงหรอก ขอโทษที่ปากดี”ไอเอ็มพูดน้ำเสียงสั่นๆปนอึ้งๆ เหอะวันนี้ต้องยกให้ไอเพลงมันจริงๆแต่ละเรื่อง
 
 
 
“เหอะๆ จำไว้พวกมึงมองคนแค่ภายนอก อาจถึงตายได้”ไอเพลงบอก แล้วนั่งกระดกเหล้าเป็นน้ำต่อไปโดยที่คนอื่นก็กลับมาดื่มกันเฮฮาต่อแต่คอยแอบดูไอเพลงไปด้วยว่ามันจะเมาสักทีไหมแต่ก็ไม่มีแววเหอะๆ แยกย้ายกันกลับนี่แหละครับบางคนมันเมาเป็นมาไอเพลงมันเลยบอกให้ไอพวกมันมันไปนอนรวมกันที่คนโดมันเลยให้จอดรถกันไว้ที่นี่แล้วติดรถไปกับมันแล้วก็ผมแล้วคนที่มีสติดีไปแทน พวกมันก็ตกลงครับ ยังไงพรุ่งนี้ก็วันหยุดสั่งให้พวกมันโทรบอกที่บ้านเรียบร้อยด้วยนะเดี๋ยวจะหาว่าพาลูกชายพวกท่านหายไปให้เป็นห่วง ไอเพลงมันพาพวกนั้นไปทีห้องชั้นบนสุดของมันแหละครับเพราะมีพื้นที่พอสำหรับจำนวนคนแล้วให้มันจัดการกันเองอ่อสั่งห้ามพวกมั้นเสียงเหี้ยมด้วยนะห้ามทำห้องมันเลอะหรือและเป็นอันขาด ห้องนี้มีครบทุกอย่างให้เลือกสันครับแม้กระทั่งเสื้อผ้าให้พวกมันเปลี่ยน อย่าแปลกใจเลยที่พวกมันใส่ได้ ไอเพลงมันก็ไม่ได้แต่ แล้วชุดไอเพลงหนะไม่อยากบอกเสื้อมันมีทุกไซต์ จัดการเรื่องพวกนั้นเสร็จก็กลับลงมาชั้นสามครับที่ห้องที่ไอเพลงอยู่นั่นหละ ผมกับนิคตสินใจจะค้างที่นี่ครับ นอนอีกห้องนึงที่มันจัดไว้รับแขกนั่นแหละ แต่ผมกับนิคกว่าจะได้นอนก็นั่นแหละครับเกือบเช้า เลยตื่นกันมาซะเกือบเที่ยงพออาบน้ำอะไรเสร็จกันก็ไปที่ส่วนครัวทันทีครับหิวเหอะๆ
 
 
“อ่าวตื่นแล้วหรอพวกมึง ได้นอนตอนไหนหละไอนิคหึหึ หิวใช่ไหมนั่งลงรอเลย”ไอเพลงบอกอย่างรู้ทัน แซวนิคซะเขินไปอีกแต่ผมไม่ว่ามันหรอกที่แซวผมชอบนิคเขินแล้วหน้ารักอยากจับฟักเสียจริง หุหุ
 
 
“เออ แล้วมีไรกินหละ”ผมถามขณะที่นั่งลงพร้อมกับนิคยังไม่เห็นบนโต๊ะจะมีอาหารเลย
 
 
“รอแป๊ปเดียวหน่า”มันบอกแล้วเดินจากโต๊ะอาหารไอ คือส่วนครัวกลับโต๊ะอาหารมันอยู่ติดกันหนะครับ
 
 
“อาหารมาแล้วคร้าบบบบบบบ”อ่าเสียงนี้เสียงพี่ภูมินี่หว่า นึกได้ดังนั้นก็หันไปดูครับเห็นพีพูดกับไอเพลงช่วยกันถือถาดใส่อาหารหลากชนิดมา”อ่าพี่ภูมิมาได้ยังไงแล้วไอเพลงกับพี่พูดช่วยกันถืออาหารมากันแบบนี้มันเหมือนคู่สามีภรรยายังไงไม่รู้เป็นภาพที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นเลยไม่น่าเชื่ออ่ะ
“ไอเพลง...”ผมพูดได้แค่นี้มันส่งสายตาว่าอย่าบังอาจคิดแบบนั้นเชียว อ่ามันรู้ทันความคิดผม
 
 
“เอาหละทานกันได้แล้ว”ไอเพลงบอกแล้วเริ่มทานกันทันทีครับ
 
 
“เอ่อพี่ภูมิไมมาอยู่นี่ได้หละครับแล้วอาหารนี่มาจากไหนทำไมไปช่วยกันถือมาได้หละ”ผมถามไม่ได้เลยครับมันคาใจยังไงต้องรู้ให้ได้
 
 
“หึหึ”ไอเพลงหัวเราะในลำคอ อะไรวะมันหัวเราะแบบนี้ทำไม
 
 
“อ่าไม่มีอะไรหรอกครับ แค่โดนคิดบัญชีอะไรนิดหน่อย”พี่ภูมิบอก อะไรกันกันหว่ายิ่งพูดยิ่งงยิ่งสงสัย
 
 
“นี่มึงหนะจะตอบคำถามมันดีๆไม่ได้หรือไงไอเอกมันทำหน้าหมางงแล้วนั่นหนะ แล้วก็เห็นมันทำท่าทางคิดลึกก็พูดเป็นปิศนาใหญ่เลยนะมึง”ไอเพลงว่าพี่ภูมิ
 
 
“แหะๆโทษทีครับ”พี่ภูมิพูด
 
 
“เหอะไม่กล้าบอกรหอมึงว่ามาลากกุไปซื้อของเป็นเพื่อนแล้วผู้หญิงในสต๊อกมาวีนแล้วมาตบกุหนะเลยต้องมาทำอาหารเลี้ยงขอโทษกุ”ไอเพลงพูด ผมทำหน้าผิดหวังครับไม่มีอะไรในกอไผ่ซะงั้นแต่ว่านะ
 
 
“ไอเพลงแล้วมึงยอมให้พี่เค้าลากไปทำไมวะ”ผมถามเหอะ
 
 
“แหมไม่ต้องมาคิดอะไรเลยมึงก็มันจะไปซื้อของมาทำอาหารกุไง กุก็กำลังจะไปอยู่พอดีไม่มีอะไรหรอกแล้วนี่ก็แค่ส่วนหนึ่งกุใช้มันทำให้พวกข้างบนด้วยหึหึ ที่เห็นกุไปช่วยถือหนะเลิกสงสัยได้และกุไปเร่งมันเพราะหิวแล้วเอาส่วนของพวกนั้นขึ้นไปให้ด้วย”มันอธิบาย เฮ้อไม่มีอะไรจริงๆด้วยเสียดายอ่ะ
 
 
“แล้วเรื่องมันเป็นไงมาไงวะ”อยากรู้
 
 
“เหอะๆก็เหมือนคนเมื่อวันนั้นแหละมึงแต่คนนี้แรงกว่าไงมาตบกุแล้วยืนชี้หน้าด่ากุต่อหน้าคนเยอะๆว่าไปแย่งสมมีคุณเธอ”ไอเพลงเล่า
 
 
“แล้วมึงทำไงหละกุว่ามึงไม่ยอมโดนฝ่ายเดียวหรอกนะ”ผมถามมันต่อสังเกตเห็นสีหน้าพี่ภูมิที่นั่งกลืนน้ำลายอึกๆ ส่วนนิคก็ฟังการสนทนาอย่างตั้งอกตั้งใจเหมือนดูสัมภาษณ์นักร้องดัง
 
 
 “ก็ไม่อะไรหรอกก็แค่สั่งสอนอะไรไปนิดหน่อยให้คิดได้ว่าไม่ควรมาประจารณ์ตัวเองให้ชาวบ้านเค้าตัวแล้วก็บอกให้รู้ว่ากุเป็นผู้ชายแค่นั้นเองไม่มีอะไรมากหรอก แต่ไม่รู้ทำไมเธอคนนั้นึงลงไปดิ้นๆกรี๊ดซะลั่นอยู่กับพื้นหนะกุเลยไม่สนใจเดินออกมาก่อน”มันตอบเสียงเรียบ
 
 
“แล้วทำไมพี่ภูมิถึงมาทำอาหารมากมายแบบนี้ได้วะ”ผมถามมัน
 
 
“ก็แค่ทำให้กุต้องมาเจ็บตัวไม่ใช่เหตุแล้วก็นะกุกำลังหิวแล้วอีกอย่างก็จะได้ไม่ต้องมาทำเอง ทีแรกกุกะว่าจะทำกินเองแค่กับมึงสองคนแล้วให้พวกข้างบนสั่งอาหารขึ้นไปทานกันเอง แต่ไหนๆจะให้มันทำแล้วก็ให้มันทำไปทีเดียวเลย หึหึ”ไอเพลงตอบ ทำเอาเห็นภาพเลยครับว่ามันสั่งพี่ภูมิยังไง มันเจ็บตัวแล้วโดนด่าต่อคนขนาดนั้นมันก็ต้องเอาคืนกับพี่ภูมิด้วยแหละครับแล้วไอปริมาณกับประเภทอาหารที่มันให้ทำอะเหนื่อยแทนเลยครับ
 
 
“อ่า พี่ก็โดนเพลงประทับฝ่าเท้าให้ไปแล้วไงครับยังต้องมาโดนสั่งให้ทำอาหารสุดโหดอีก”พี่ภูมิพูดน้ำเสียงน้อยใจ
 
 
“หึหึเพราะมึงวอนไง”ไอเพลงบอกพี่ภูมิทำหน้าสำนึกผิด หึหึต้องไปทำอะไรไอเพลงแน่ๆแต่ไม่รู้นี่สิว่าอะไร
 
 
“อ่อเรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เองก็นึกว่าจะมีอะไรซะอีกว่าแต่ทานเสร็จแล้วทำไรกันต่อดีหละทีนี้”นิคนั่งฟังมานานพูดขึ้นครับ
 
 
“อืม เดี๋ยวกุว่ะดูหนังสักหน่อยซื้อมาเมื่อกี้ดูจบเดี๋ยวกุจะได้ไปตามไอพวกข้างบนไปซ้อมบาสกัน”ไอเพลงตอบ
“อ่าพี่ดูด้วยครับฆ่าเวลาเดี๋ยวพี่มีซ้อมบอลเหมือนกัน”พี่ภูมิบอก
 
 
“ห้องมึงก็อยู่แค่เนี่ยไม่ไปหาดูห้องตัวเอง”ไอเพลงว่า
 
 
“ก็อยากดูเรื่องที่เพลงซื้อมาอยากดูกลับเพลงนี่ครับ”พี่พูดอ้อน เหอะๆ
 
 
“วอนนะมึง แต่ชั่งเหอะจะดูก็ดู”ไอเพลงพูดตัดลำคราญ
แล้วก็นั่งดูหนังกันครับ เป็นหนังรักโรแมนติกถึงว่าทำไมไอพี่ภูมิมันอยากดูแล้วไอเพลงไม่อยากให้ดูด้วย ผมกับนิคก็นอนกอดกันดูเลยครับสวีทไม่เกรงใจไอเพลงกับพี่ภูมิ แล้วพี่ภูมิก็พยายามจะเนียนๆไปหอมแก้มไปกอดไอเพลงแต่พอไอเพลงมันหันไปมองพี่ภูมิแกก็ทำหน้าหงอสงบเสงี่ยมไปครับเหอะ พอดูจบก็ไปซ้อมบาสกันต่อครับแล้ววันนี้ก็ได้ซ้อมเป็นเรื่องเป็นราวจริงจังแล้วก็สนุกกันมากครับวันนี้และก็แบ่งตัวจริงตัวสำรองเรียบร้อยไม่มีใครคัดค้านอะไรเพราะไอเพลงมันบอกว่าได้เล่นกันทุกคนแล้วเค้าก็ให้เปลี่ยนตัวไม่จำกัดอยู่แล้วด้วย พี่ตาร์ก็แวะเข้ามาดูนิดหน่อยแล้วก็ทำหน้าแปลกใจที่ให้พวกผมซ้อมกันแบบเข้าขากันได้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรครับฝากเรื่องทีมไว้กับไอเพลงเลยต่อจากนี้การซ้อมบาสก็คงจะสนุกไม่หน้าเบื่อแล้วครับ




****************************

[zatamare]

ตอนที่9











ผมนายเพลงรายงานตัวคิดถึงกันบ้างรึป่าวเอ่ย (พูดเหมือนหายออกไปจากเรื่องงั้นแหละที่รัก : คนแต่ง) วันนี้เป็นวันที่ผมคงได้เจอเรื่องวุ่นวายอีกแน่เลย ก็ไอภูมิมันนัดผมจะพาไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนังเดินเล่นที่ห้างดังเป็นของขวัญรับน้องรหัส เหอะๆเป็นเดือนแล้วมันพึ่งนึกได้รึไงแต่ผมก็ต้องยอมมันแหละเพราะผมก็ต้องให้ของมันเหมือนกันแต่ยังไม่รู้เลยจะให้อะไร
 
“อ่าน้องเพลงไปกันรึยังครับ”ไอภูมิถามผมขึ้น มันมาอยู่ที่ห้องผมแล้วครับรอผมแต่งตัวเสร็จอ่ะเพราะเมื่อคืนผมอยู่ทำงานจนดึกเลยตื่นช้ามันเลยต้องมารอผม
“เออไปกันเลยกุเสร็จแล้ว”ผมบอกแล้วเราก็ออกเดินทางกันครับ
“แม่มเอ้ยคิดถูกหรือผิดที่ตกลงมากับมึงวะคนแม่มจะมองทำไมนักหนา”ผมบ่น
“แหมเค้าคงมองว่าทำไมคู่นั้นเหมาะสมกันจัง แบบนี้มั้งครับ”ไอภูมิตอบทำตาหวานใส่ผม
“โอ๊ย...เพลงเจ็บครับ”มันร้องเพราะผมบิดแขนมันอย่างแรง เหอะๆอยากทำมากกว่านี้นะแต่ถ้าทำมีหวังได้เป็นจุดสนใจแน่ ไม่เอาหรอกครับ
“เอ่อพี่สองคนค่ะขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ”น้องคนนึงเข้ามาถามพวกผม
“เอ่ออยากได้รูปพี่สองคนไปทำไมหรอครับ”ไอภูมิถาม

“อ่อก็นิตยสารที่นิลอ่านมีแนะนำสถานที่เที่ยวที่เป็นสวนใหญ่ๆที่รวมเอาการจัดสวนหลายแบบไว้ไงค่ะแล้วก็มีรูปพี่สองคนถ่ายคู่กันอ่ะน่ารักแล้วก็สวยดูเข้ากับบรรยากาศเชิญชวนให้ไปเที่ยวมากเลยถึงคนที่เค้าเขียนแนะนำบอกว่าพี่สองคนไม่ใช่นายแบบก็เถอะแต่พอดูแล้วอยากเจอตัวจริงมากเลยแล้วก็เจอพี่สองคนเป็นสองคนแรกที่พี่เค้าถ่ายมาลงแนะนำเลยนะปกติพี่เค้าจะไม่ยอมให้มีรูปคนมาลงในงานของเค้าจะเป็นรูปธรรมชาติๆและสถานที่นั้นล้วนๆ”น้องแกอธิบายไปยิ้มไป
 
 
“อ่อครับพี่พอจะนึกออกว่าแต่นิตยสารที่น้องพูดถึงนี่ชื่ออะไรหรอครับ”ไอภูมิถามอีก ผมก็รู้แล้วแหละครับว่าคงเป็นตอนรับน้องที่พาพวกมันไปเที่ยวสวน
 
 
“อ่อ...นี่ค่ะดังมาเลยนะคะเรื่องแนะนำที่เที่ยวที่น่าสนใจในอีกมุมมองค่ะเป็นนิตยสารยอดนิยมตอนนี้เลย”น้องเค้ายื่นนิตยสารเล่มนั้นให้ดูแล้วเล่าให้ฟัง อ่านิตยสารนี้กำลังดังมากในช่วงนี้เลยครับเพราะแหวกแนวเพราะช่วงนี้มีแต่นิยาสารเกี่ยวกับวงการบันเทิงออกมามากมาย แต่นี่ออกมาเป็นนิตยสารนำที่เที่ยวในมุมมองที่ต่างคือมาทำเป็นนิตยสารแทนที่จะทำเป็นหนังสือนำเที่ยวและยังเปิดโอกาสให้แนะนำสถานที่เที่ยวที่น่าสนใจของตนให้ทีมงานอีกด้วย
 
 
“อ่าเข้าใจแล้วครับงั้นอยากได้รูปแบบไหนบอกได้เลยครับ”ไอภูมิบอกไม่ปรึกษาผม
 
 
“นี่มึงตอบตกลงถามกุสักคำมีไหม”ผมบอกมัน
 
 
“น่าเพลงแค่นี้เองน้องเค้าก็ยืนคุยยืนอธิบายให้เราฟังมานานแล้วเห็นใจน้องเค้า”มันพูดผมก็ยอมครับน้องเค้าก็น่ารักด้วย ชื่อนิลแต่ตัวนี่อย่างขาวน่ารักสุดๆเลยด้วยครับแต่น้องเค้าไม่สนใจไอภูมิบ้างหรอแล้วไอภูมิไม่สนใจน้องเค้าบ้างหรือไงน่ารักซะมันเป็นคลาสโนว่านะ
 
 
“อ่าสวยมากเลยค่ะ ขอบคุณพี่สองคนมากเลย พี่สองคนนี่เหมาะสมกันจังคนนึกก็หล่ออีกคนก็สวยสุดๆไปเลยค่ะ”น้องเค้าพูด อ่าพูดอะไรทำไมพูดเหมือนผมกับมันเป็นอะไรกัน
 
 
“อ่าขอบคุณครับน้องนิลก็น่ารักสุดๆเลยครับ”มันตอบน้องเค้าไปพร้อมลูกหยอดแต่เป็นน้ำเสียงแบบเอ็นดูนะครับ
 
 
“แหมพี่ก็พูดแบบนี้เดี๋ยวแฟนพี่ก็หึงเอาหรอกค่ะ”น้องเค้าพูดเขินๆ แฟนใครแฟนมันครับน้อง
 
 
“เอ่อใครหรอครับแฟนไอภูมิ”ผมถามครับ
 
 
“อ่าก็พี่ไงค่ะแหมไม่ต้องอายหรอกค่ะ”อ่าไม่ได้อายครับน้องแต่ไม่ได้เป็นจิงๆ
 
 
“นั่นสิครับเพลงไม่เห็นต้องเอยเลยนี่”ไอภูมิพูด วอนอีกแล้วนะมันอ่ะ
 
 
“อย่ามาเนียนกับกุไอภูมิ น้องครับพี่สองคนไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกนะครับอีกอย่างพี่สองคนเป็นผู้ชายนะครับ”ผมว่าไอภูมิแล้วหันไปบอกน้องเค้า
 
 
“อ่าผู้ชายสองคนเป็นแฟนกันไม่เห็นแปลกอีกอย่างพี่ก็ออกจะสวยขนาดนี้แถมเหมาะกันจะตาย”น้องเค้าบอก
 
 
“อ่าแล้วทำไมถึงคิดว่าพี่สองคนเป็นแฟนกันหละ”ผมถาม
 
 
“ก็พี่คนเขียนเค้าทิ้งปริศนาไว้ให้อยากรู้ว่าพี่สองคนเป็นใครมากจากไหนถึงมาอยู่ในภาพถ่ายของพี่เค้าได้แล้วมีความสัมพันธ์กันยังไง แล้วถึงแม้พี่เค้าจะไม่ทำอย่างนั้นก็ต้องสงสัยกันอยู่ดีแหละก็พี่เค้าไม่เคยให้มีมนุษย์สักคนหลุดไปในภาพของพี่เค้าเลยนี่นาแต่นี่พี่เค้าตั้งใจจะถ่ายแล้วดูรูปสิเหมือนคู่รักกันเลยจะไม่ให้นิลคิดว่าเป็นแฟนกันได้ไง”น้องเค้าบอก
 
 
“อ่าครับๆ เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่เค้าแอบแสบนะเนี่ย แต่พี่กับมันไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆครับ”ผมพูด
 
 
“เฮ้อ... ก็อย่างที่น้องเพลงเค้าพูดแหละน้องนิลพี่สองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ไม่ต้องห่วงอีกไม่นานคงได้เป็นแน่จะจีบให้ติดให้ได้เลยคอยดู”มันบอกมุ่งมั่น
 
 
“อ่อ เข้าใจแล้วค่ะ พยายามเข้านะค่ะนิลเอาใจช่วยพี่สองคนดูเหมาะกันมากเลยแล้วอีกอย่างตอนนี้ก็ดูเหมือนแฟนกันอยู่แล้วแหละค่ะ”น้องเค้าบอก เหมือนแฟนกันตรงไหนครับน้องจะฆ่ามันตายวันละหลายรอบ
 
 
“อ่าครับงั้นพี่ขอตัวกันก่อนนะครับเดี๋ยวไม่ทันดูหนังหนะคับแล้วก็ขอบคุณที่เอาใจช่วยพี่ครับ”ไอภูมิพูดหน้าระรื่น
 
 
“ค่ะนิลก็ของคุณมากคะสำหรับรูปที่ให้ถ่าย”น้องนิลบอก
“ครับงั้นนิลครับนี่เมลล์พี่รบกวนส่งรูปที่ถ่ายไปวันนี้ให้พี่ด้วยนะครับ”ไอภูมิบอก
“ค่ะด้วยความเต็มใจเลยจีบให้ติดไวๆนะค่ะเอาใจช่วย”น้องเข้าบอกแล้วยิ้ม
“ครับงั้นบ๊าบบายครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”ไอภูมิบอก
 
“ค่ะยินดีเช่นกัน”น้องเค้าบอก ผมกับมันก็ลาน้องเข้าแล้วรีบเดินไปที่โรงหนังกันครับเดี๋ยวจะไม่ทัน ระหว่างทางก็มีสายตาของคนทั่วบริเวณมองมาที่พวกผมเหอะๆไม่รู้จะมองอะไรกันมองไม่มองป่าวเรียกคนที่อยู่ด้วยกันให้มองเหมือนมีดาราดังมาเดินห้างอีกผมเลยลากไอภูมิเดินไปที่โรงให้เร็วขึ้นเลยครับไม่ไหว
 
 
“อ่าหอมจังนิ่มมากด้วยมือน้องเพลงเนี้ย”ไอภูมิมันพูดขณะที่ยกมือมันที่มีมือผมจับอยู่ขึ้นไปหอม
 
 
“วอนนักนะมึง ปึก!!!”ผมยกเท้าขึ้นถีบมันชนกำแพงทางเดิน
 
 
“โอ๊ยน้องเพลงพี่เจ็บนะครับถีบมาได้”มันร้องโอยโอยพูดกับผม
 
 
“ก็มึงวอนเองที่มาหอมมือกุ”ผมบอกมันเสียงเย็น
 
 
“แหมก็เพลงจูงมือพี่มาแบบนี้พี่ก็ดีใจนี่เลยอดใจไม่ไหวแถมมือเพลงยังนิ้มอีกอ่า”มันตอบ
 
 
“โว้ยดีใจอะไรของมึงที่กุจูงมือจับมือมึงเพราะกุอยากให้รีบมาถึงนี่เพราะไม่อยากเด่นหรอกโว้ยไม่ได้อยากจับมือมึง”ผมบอกมัน
“โหก็หลงดีใจ”มันพูด
 
 
“หึ คิดได้นะมึงไปเข้าโรงกันได้และแม่มเสียเวลาจริง”ผมบอกแล้วเดินนำเข้าโรงไปครับ
 
 
“แม่มเอ้ยนี่มึงเลือกหนังเรื่องนี้มาดูกับกุงั้นเรอะ”ผมถามมัน
 
 
“ก็ครับหนังรักดูกับคนรักไงครับทำไมหรอครับ”มันมีหน้ามาถามอีก
 
 
“กุไปเป็นคนรักมึงตอนไหนไอภูมิวอนอีกแล้วนะ”
 
 
“แหมเดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็นครับตอนนี้เป็นคนที่พี่รักไงครับดูเรื่องนี้แหละถูกแล้วเรื่องอื่นมีแต่อะไรก็ไม่รู้”มันพูด
 
 
“หึ ไปเรื่อยนะมึงไปโบ้ยให้หนังกุว่ามึงวอนบาทากุมากกว่า”
 
 
“ง่ะ ก็อยากดูกลับเพลงนี่ครับเนี่ยก็อยู่ในโรงแล้วไม่เห็นต้องบ่นเลยนิไม่ได้เสียตังค์เองสักหน่อย”มันพูด
 
 
“เออ ว่ากุบ่นนะเดี๋ยวประเคนฝ่ามือให้หรอก”แล้วมันก็เงียบไปบทสนทนาจบลง คือที่คุยกันนี่อ่ะคุยกันเบาๆนะครับอยู่ในโรงห้ามเสียงดัง ก็นั่งดูกันไปครับพอฉากโรแมนติกๆมันก็จะทำแบบเค้าบ้างแต่โทษทีเหอะผมชี้บาทางามๆให้มันดูมันกลืนน้ำลายเอิ้กๆเลยครับ”เหอะเหมือนจะน่าสงสารนะแต่ผมว่ามันน่าสมน้ำหน้ามากกว่า
 
 
“น้องเพลงครับทานข้าวร้านนี้กันนะครับ”ไอภูมิพูดชวนเข้าร้านอาหารร้านนึงครับและพอผมหันไปดูว่าร้านไหนก็ตกลทันทีครับ
 
 
“อืม กุก็กะจะกินร้านนี้แหละว่าแต่วันนี้จะมีเมนูอะไรบ้างวะ”ผมพุด
 
 
“อืมเพลงก็ชอบร้านนี้เหมือนกันกรอครับดีจัง”มันพูด
 
 
“ดีอะไรของมึง”
 
 
“ก็ดีที่เราชอบเหมือนกันใจตรงกันไงครับ”มันตอบยิ้มมีความสุข อาการหนักนะมันอ่ะ
 
 
“เพ้ออะไรของมึงเข้าร้านเหอะกุหิว”ผมพูดแล้วเดินนำมันทันที ร้านนี้นะครับ จะไม่ได้มีเมนูให้เลือกนะครับมีเมนูเดียวแต่ว่าเราจะไม่รู้หรอกครับว่าเมนูของแต่ละวันที่เค้าจะเปิดขายนั้นคืออะไรเปลี่ยนไปเรื่อยๆทุกวันครับ แต่ก็จะมีพวกของหวานหลากหลายพลไม้นาๆชนิดให้เลือกกทาน แล้วเรื่องอาหารที่เราไม่รู้เมนูคืออะไรถ้าไม่มีใครไปบอกก่อนหรือกินไปแล้วรอบนึงอ่ะนะ ก็ไม่ต้องห่วงว่าเข้าไปแล้วจะเจออาหารไม่ถูกปากไม่ชอบ เพราะของเค้าสดใหม่และอร่อยทุกเมนูแล้วถ้ามากันเป็นกลุ่มเนี่ยสนุกครับ ทายกันว่าร้านจะทำเมนูไหนออกมา
 
 
“อืม น้องเพลงครับงานกีฬาน้องใหม่ไปเชียร์พี่แข่งบอลนะครับ”ไอภูมิพูดถาม ตอนเน้อาหารหมดแล้วนั่งทานผลไม้กับของหวานกันอยู่ครับ บรรยากาศร้านเค้าดีเลยไม่อยากลุก
 
 
“ทำไมกุจะต้องไปเชียร์มึงด้วหละ”
 
 
“ก็เชียร์พี่รหัสไงครับน้องนัทแล้วก็ไอตาร์ด้วยไงครับ นะๆไปเชียร์นะพี่จะได้มีกำลังใจ”มันบอก คือที่มันชวนเพราะว่ามันผ่านแข่งคัดทีมกันมาแล้วทีมบอลมันผ่าทีมบาสผมก็ผ่านด้วอะนะครับ
 
 
“เหอะๆไว้กุดูก่อนถ้าทีมบาสแข่งไม่ตรงกับมึงกุก้คงไปมั้งไม่มีไรทำเชียร์เพื่อนแข่งหน่อยก็ดี”ผมพูด
 
 
“เฮ้อ น้อยใจจังไม่คิดจะเชียร์พี่เลยหรอเนี่ย”ผมพูด
 
 
“หึทำอย่างกับอยู่คนละทีมงั้นแหละ”ผมบอกมันยิ้ม
 
 
“ครับๆไปเชียร์ใช่ไหม”
 
 
“อืม.ถ้าว่าง”
 
 
“น้องเพลงครับไปเดินเล่นกันต่อนะครับเผื่อซื้ออะไรด้วยยังไม่อยากกลับเลยอยากเดทกับเพลงนานๆ”มันพูด แต่เอ๊ะมีอะไรในประโยคมันแปลกๆนะครับ
 
 
“มึงว่าไงนะเมื่อกี้”
 
 
“ก็บอกว่าไม่อยากกลับอยากเดทกับเพลงนานๆไงครับ”ตอบหน้าตายเฉยเลยนะมึง
 
 
“เดทอะไรของมึงเดี่ยวมึงจะโดนวอนกุหลายรอบละนะวันนี้”
 
 
“ง่า ก็ขอคิดเข้าข้างตัวเองบ้างอะไรบ้าง”มันตอบ แล้วก็เดินเล่นกันต่อนั่นแหละครับ
 
 
“อะมึงกุให้”ผมยื่นกล่องกระเป๋าตังค์ให้มันครับ
 
 
“อะไรครับ ให้พี่หรอ”มันถามแบบไม่แน่ใจแต่ก็ยิ้มนะครับมัน
 
 
“มึงไม่รู้จักกระเป๋าตังค์หรอวะแล้วก็ไม่ต้องทำยิ้มไปกุให้ตอบแทนเป็นของขวัญให้พี่รหัสไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น”ผมบอก
 
 
“ครับขอบคุณครับถึงจะอย่างนั้นพี่ก็ดีใจครับ แล้วพีก็จะรักษาอย่างดีเลย แล้วนี่ไปซื้อมาตอนไหนเนี่ยพี่ไม่เห็น”เป็นชุดเลยนะมึง
 
 
“หึจำเป็นต้องบอกมึงไหม”มันไม่ได้นึกออกยากเลยนะครับว่าผมไปซื้อตอนไหนเพราผมห่างกับมันวันนี้ครั้งเดียว
 
 
“ครับพี่พอจะจำได้แล้วว่าตอนไหนงั้นก็นี่ครับของน้องเพลงนาฬีกาครับ”มันยื่นกล่องนาฬีกาให้ผมครับ
 
 
“หึไม่ต้องบอกหรอกว่าอะไรกุรูจัก”ผมบอก
 
 
“ครับๆเรานี่ใจตรงกันอีกแล้วนะครับแยกไปซื้อของมาให้กัน”มันพูดอมยิ้ม
 
 
“หึแต่กุว่ากุจะคุ้มกว่านะ เลี้ยงตลอดวันตบท้ยด้วยนาฬีกา”ผมพูด
 
 
“ครับยินดี อยากให้มีโอกาศแบบนี้บ่อยๆด้วยซ้ำ”มันพูด
 
 
“เหอะหวังมากนะมึง คงยากแค่วันนี้ก็เด่นทั้งวันแล้วมีแต่คนมึงคนถ่ายรูปที่เซ็งสุดก็ตรงที่มาบอกขอให้มึงกับกุรักกันนานๆนี่หละ”ผมพูด มันหน้างอเหอะๆ
 
 
“แต่พี่อยากให้สิ่งที่พวกเค้าพูดเป็นความจริง”มันพูด
 
 
“เหอะๆ”ทำหน้าระอา
 
 
“เลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะครับ พี่ว่าเรากลับกันเถอะ”มันพูดเปลี่ยนเรื่องครับ
 
 
“อืม”ผมตอบแล้วก็กลับคอนโดกันครับ แต่ว่า....
 
 
“ทำไมมึงไม่กลับห้องมึงเนี่ยอยู่แค่ตรงข้ามตามกุเข้ามาทำไมเนี่ย”ผมว่ามัน ก็มันไม่ยอมกลับห้องมันแต่ดันตามผมเข้าห้องผมมา
 
 
“ก็พี่ยังอยากอยู่กับเพลงนานๆ”มันพูด
 
 
“อะไรของมึงอีกเนี่ย เอาดีๆตามกุเข้ามาด้วยทำไม”ผมถาม
 
 
“ก็พี่ไม่ยังไม่อยากกลับห้องนี่ครับอยากอยู่กับเพลงต่อไปที่ห้องก็อยู่คนเดียว อีกอย่างพี่กะว่าจะชวนเพลงทานข้าวเย็นด้วยกันอ่ะ แล้วก็ทานห้องเพลงนี่หละเดี๋ยวพี่ทำให้”มันพูดเป็นชุดเหอะๆ

[zatamare]

“แล้วมึงคิดว่ากุจะตกลงงั้นสิ”ผมถามกลับ
“ง่ะไม่ได้หรอครับ”มันถามเสียงเศร้า ผมว่ามันหน้าไปเป็นนักแสดงนะครับ
“เหอะไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก กุพูดไปงั้นแหละขัดมึงมันสนุกดี มึงจะอยู่ก็อยู่ไม่ได้ว่าอะไรอีกอย่างมึงทำอาหารเย็นให้ก็ดีไม่เปลืองแรงกุ”ผมบอกมันมันยิ้ม
“จริงหรอครับงั้นพี่ขอดูทีวีนะครับ แล้วเดี๋ยวค่อยเตรียมอาหารให้พี่จะทำสุดฝีมือเลยครับ”มันพูด เหอะๆจะดีใจอะไรขนาดนั้น
“เออๆงั้นกุไปอาบน้ำและ”ผมพูดแล้วเข้าไปอาบน้ำครับเที่ยวทั้งวันแล้วกลับมาต้องอาบน้ำนะผมอ่ะไม่ได้เลยไม่อาบแล้วอยู่ไม่ได้ครับ
 “แหมมึงสบายจังนะทำอย่างกับเป็นเจ้าของห้อง”ผมแขวะมันขณะที่เดินไปยังโซฟาตรงทีวีครับ ก็ไอภูมิหนะมันนอนราบไปกับโซฟาเอาปลายเท้าพาดไว้ที่วางแขนแล้วนอนกระดิกเท้าดูทีวีทำอย่างกับเป็นห้องตัวเอง
 
 
“ก็อยากร่วมเป็นเจ้าของห้องนี้อยู่เหมือนกันนะครับไม่รู้เมื่อไหร่เจ้าของห้องจะยอม”มันพูดแล้วเปลี่ยนจากนอนอยู่มาเป็นนั่งแทนแล้วเขยิบให้ผมไปนั่งด้วย
 
 
“เหอะๆฝันตลอดเวลานะมึงอ่ะ แล้วดูไรอยู่”ผมพูดแล้วนั่งลงข้างมัน
 
 
“ดูหนังครับ แต่ไม่รู้เรื่องอะไร เห็นสนุกดีเลยดูเพลินจนนอนดูแบบที่เพลงเห็นนั่นแหละครับ”มันตอบ
 
 
“เหอะๆ แล้วนี่มึงจะไม่กลับห้องบ้างไงไม่คิดจะอาบน้ำหรอมึงไปข้างนอกมาทั้งวัน”ผมถาม
 
 
“อ่าเดี๋ยวทำอาหารเสร็จค่อยอาบแล้วมาทานข้าวกับเพลงทีเดียวครับ”มันบอก
 
 
“เออๆ แล้วเมื่อไหร่กรรมการจะตัดริบบิ้นสักทีหละมึง”ผมถาม
 
 
“อะไรครับกรรมการตัดริบบิ้น”มันถามงงๆ เหอะๆ
 
 
“ได้ฤกษ์ไงมึง”ผมบอก
 
 
“อ่า เพลงเล่นมุก”ดูมันทำหน้าเหลือเชื่อแบบว่าเพลงเล่นมุกเป็นด้วย
 
 
“ทำไมอย่างกุนี่เล่นมุกบ้างๆไม่ได้รึไง”ผมถามหาเรื่อง
 
 
“ป่าวครับๆ”มันตอบ
 
 
“แล้วยังไงมึงยังไม่ตอบกุเลยนะ”
 
 
“อ่า ครับดูหนังจบอะครับ เดี๋ยวก็จบแล้ว”มันตอบ
 
 
“ไม่เคยดูแล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันจะจบ”หาเรื่องต่อครับ
 
 
“ง่ะ ก็มีคลี่คลายคดีมาได้จนหมดแล้วนี่ครับอีกเดี๋ยวคงจบแล้ว”มันตอบ
 
 
“เหอะๆ กุก็ถามไปงั้นไม่ต้องทำหน้าเหมือนทำอะไรผิดได้ป่าวหวะ มันตลก”ผมบอกมัน
 
 
“ง่ะ ตลกหรอครับเดี๋ยวพี่จับกดตรงนี้เลยนี่”มันพูดทำหน้าเจ้าเล่ห์
 
 
“ลามปามแล้วมึงรีบไปเตรียมของแล้วทำอาหารเลยก่อนที่มึงจะสลบคาที่ตรงนี้”ผมบอกมันเสียงเหี้ยม
 
 
“อ่า อย่าทำเสียงหน้ากลัวงั้นสิครับ พี่แค่จะแหย่เล่น”มันบอก
 
 
“แหย่ตีนกุหนะสิ ไปเลยก่อนที่กุจะประทานฝ่าเท้างามๆให้มึง”ผมบอก
 
 
“ง่ะ หนังจะจบแล้วครับ แป๊ปเดียวนะ”มันอ้อน
 
 
“ไม่ต้องมาอ้อน จะดูก็ไกลตีนกุเลยมึง”ผมบอก มันรีบลุกไปยืนดูหลังผมเลยครับ เหอะๆ
 
 
“ครับๆ อ่าจบพอดีเลยงั้นพี่ไปทำอาหารแล้วครับแหะๆ”มันพูดเสร็จก็เดินไปที่ครัวเลย
 
 
“แหมหน้าจะมีเชิงเทียนมาตั้งแล้วจุดนะครับ คงจะได้บรรยากาศหน้าดู”มันพูดอมยิ้ม
 
 
“เหอะๆ บรรยากาศอะไรของมึงไม่ต้องคิดเลย คงไม่มีโอกาศนั้นหรอกมึงอ่ะ”ผมว่า
 
 
“พี่จะพยายามทำให้มีให้ได้ครับ”พูดมุ่งมั่นมากมัน
 
 
“เหอะๆ เอาเถอะทานกันต่อให้เสร็จๆมึงจะได้รีบกลับห้องสักทีเบื่อหน้าและ”
 
 
“โธ่ น้องเพลงครับ อย่าพึ่งเบื่อกันสิครับ ยังไงเดี๋ยวเราก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับ”มันพูด
 
 
“โหยมึง คิดไปได้นะจีบกุยังไม่ทันติดหวังไปถึงขั้นนั้นเลย…”พูดทำเสียงเชิงถาม
 
 
“แหมคนเรามันต้องตั้งเป้าหมายแล้วมั่นใจในตัวเองสิครับว่าจะทำได้แล้วก็มุ่งมั่น”มันพูดจริงจัง
 
 
“หึหึ ทำได้ตลอดหรือป่าวหรอก อย่างมึงหนะจะมาจริงจังอะไรมากกับเรื่องแบบนี้ ประวัติมึงเรื่องแบบนี้มันดีตายเลย”ผมพูด
“ครับพี่เข้าใจว่าที่ผ่านมาพี่เป็นยังไง แต่ขอบอกไว้เลยว่าพี่จริงจังจริงๆที่ผ่านมาพี่ก็หน้าจะแสดงให้เห็นแล้วว่าพี่มุ่งมั่นขนาดไหน ถ้าจะเป็นเหมือนเมื่อก่อนและคนอื่นๆจริงพี่คงไม่ตามจีบแล้วยอมทุกอย่างหรอกนะครับ มีเพลงคนเดียวที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้ได้”มันพูดยาวเหยียด
 
 
“หึหึ อะไรมันก็ไม่แน่นอนหรอกมึงอ่านจะเห็นกุแตกต่างจากคนอื่น เลยทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะกุก็ได้”
 
 
“ไม่ครับ ไม่ใช่แบบนั้นแน่พี่รู้ใจตัวเองดี แล้วก็รู้ด้วยว่านี่ ไม่ใช่แค่ชอบแต่เป็นรัก”มันพูดมั่นใจ
 
 
“มั่นใจไปหน่อยไหมมึง มันไม่เร็วไปหน่อยหรือกับคำว่ารักในระยะเวลาแค่นี้”
 
 
“คนอาจจะมองว่าเร็วไปก็ได้แต่ใจของพี่มันบอกแบบนั้นพี่มั่นใจในหัวใจแล้วความรู้สึกตัวเองดีและคิดว่ามันไม่เร็วไปหรอกการที่เราจะเกิดรักใครขึ้นมา”
 
 
“ก็คงงั้นมึงอาจจะรักกุหรือไม่รักกุก็ได้แต่กุไม่สนหรอกว่าจะเป็นแบบไหน ยังไงกุก็ไม่ได้คิดอะไรกับมึงอยู่แล้ว เพราะมึงไม่ได้มาทำความลำบากใจอะไรให้กุด้วย กุถึงคุยหรือไปไหนมาไหนกับมึงได้ปกติ ไม่ต้องลำบากใจ”ผมพูด มันทำหน้าเศร้านิดๆกับสิ่งที่ผมพูด
 
 
“เพลงนี่พูดไม่ให้ความหวังพี่เลยนะครับ แต่เพลงไม่ให้พี่ก็จะให้ความหวังกับตัวเองครับ ยังไงพี่ก็ยังไปไหนมาไหนกับเพลงได้ทำอะไรให้เพลงได้พี่เชื่อว่าสักวันจะมีวันที่เรารักกัน”มันพูดมั่นใจ
 
 
“หึหึ จะหวังอะไรก็หวังไปแต่ตอนนี้ เอาจานไปล้างแล้วกลับห้องไปได้แล้ว”ผมพูด
 
 
“โหใช้กัแล้วยังไล่กันอีกนะครับ”
 
 
“ทำไมมีปัญหาหรอ”
 
 
“ป่าวครับใครจะกล้ามีปัญหากับน้องเพลงหละครับ”
 
 
“ดีงั้นจัดการเลยมึง”
 
 
“ครับๆ อ่อเพลงพรุ่งนี้ไปรถพี่นะ”
 
 
“อืมได้ ไม่เปลืองน้ำมันรถกุ”
 
 
“แหม ถ้าตอบเฉยๆไม่มีประโยคหลังจะดีใจแล้วเชียว”
 
 
“เหอะๆ รีบเก็บไปล้างเลยมึง”
 
 
“คร้าบๆ”มันรับคำแล้วเก็บจานทั้งหมดไปล้างเสร็จผมก็เดินไปเปิดประตูส่งมันเหอะๆ
 
 
“ฝันดีนะครับเพลง”มันพูด
 
 
“อืมฝันดีเหมือนกัน”ผมพูดมันยิ้มทันที
 
 
“พี่หว่าฝันดีแน่ๆแหละคืนนี้เพลงออกมาส่งแถมบอกให้พี่ฝันดีอีก”มันพูด
 
 
“หึหึ ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอก มันเป็นมารยาทหรอก”
 
 
“ถึงจะอย่างนั้นก็ดีใจครับ เข้าห้องแล้วนะครับ”มันพูด
 
 
“อืม”ผมรับคำมันก็เปิดเข้าห้องมันไปส่วนผมก็กลับเข้าห้องตัวเอง ห้องก็อยู่กันแค่นี้ ลากันเหมือนอยู่ไกลเชียวเหอะๆผมกลับเข้าห้องมาก็นั่งดูทีวีต่อพลางคิดเรื่องมันว่ามันคงจะจริงจังกับผมจริงๆก็ได้มั้งเพราะสิ่งที่มันทำและสื่อออกมามันก็บอกอะไรได้หลายอย่างผมดูออกคนแบบมันไม่ยอมอะไรใครง่ายๆแน่แต่มันยอมผม แต่ก็มันคลาสโน่ว่านี่ไม่เคยจริงจังกับใครอีกมันก็มั่นใจมากไม่ได้ เหอะผมมานั่งคิดเรื่องแบบนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้ชอบมันไม่ใช่หรอ พูดกับมันไปแบบนั้นแล้วแท้ๆ คุณกำลังคิดแบบนี้กันอยู่ใช่ไหม อืมมีคนมาพูดแบบนี้กับคุณก็ต้องเอามาคิดบ้างแหละนะ ว่าแล้วก็เลิกคิดแล้วเคลียณืงานของบริษัทแล้วนอนดีกว่า ที่ไล่มันกลับห้องไปก็เพราะเรื่องนี้ด้วย ไม่อยากให้มันรู้อะไรเกี่ยวกับผมมากเพราะแบบมันคงดูออกว่าที่ผมทำมันงาระดับผู้บริหารแล้วก็ผู้บริหารระดับสูงซะด้วย ถ้ามันรู้มันเห็นคงถามนู่นนี่ผมอีกมากซึ่งผมไม่อยากตอบ
 
 
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องเพลงเมื่อคือฝันดีไหมครับ พี่ฝันดีมากเลยครับ”ไอภูมิมันทักผม ขณะที่ผมเปิดประตูให้มัน
 
 
“ไม่อ่ะ หลับสนิทไม่มีฝัน”ผมตอบ
 
 
“อ่าแล้วนี้ทานอาหารเช้ายังครับ แล้วเสร็จหรือยังจะไปเลยไหมครับ”มันถาม
 
 
“อืมไปเลย ไว้กินตอนพักทีเดียว”ผมตอบ
 
 
“อ่ะนี่ครับ พี่ทำมาให้เผื่อเพลงยังไม่ทานแล้วก็ยังจริงๆด้วย”มันยื่นแซนวิซพร้อมนมกล่องนึงมาให้ผมครับ
 
 
“อืม ใจ ป่ะเหอะเดี๋ยวสาย”ผมบอกแล้วก็ออกเดินทางไปมหา’ลัยกันครับพอไปถึงไอเอกมันก็ส่งยิ้มแบบรู้ทันมาให้ผม หึหึไอนี่ดูผมออก
 
 
“ยิ้มไรของมึงไอเอก”ผมถาม
 
 
“เปล๊าไม่มีไรหรอก ว่าแต่มาด้วยกันหรอ”ทำเสียงสูงตอบแล้วถาม ทุกอย่างทำให้ทุกคนมองมันแบบงงๆ
 
 
“หึหึ ก้อยู่ที่เดียวกันจะมาด้วยกันบ้างก็ไม่เห็นแปลกเลยนี่ไม่เปลืองน้ำมัน”ผมตอบ
 
 
“หรอ แล้วก่อนหน้านี้ไม่เห็นคิดเรื่องเปลืองน้ำมัน กุว่านะมึงคงไม่เปลืองน้ำมันแล้วแหละต่อจากนี้”มันพูด ทุกคนงงกับบทสนทนาจะมีมันกับผมนี่แหละที่รู้กันกับมันว่าที่คุยเนี่ยหมายถึงอะไร
 
 
“หึหึ ก็คงงั้น มึงจะรู้ทันกุไปถึงไหน เจ้าตัวมันยังไม่รู้เลย”ผมพูด
 
 
“ก็มึงมันเนียนนี่นะ แล้วจะอีกนานไหมวะ นี่ก็คงผ่านแล้วไม่งั้นกุคงยังไม่ได้เห็นภาพนี้”มันพูดทุกคนยิ่งคิ้วขมวด
 
 
“เอกกับเพลงพูดเรื่องอะไรกันอ่ะยิ้มงง”ยิ้มครับถามขึ้นมาก่อน
 
 
“นั่นสิคุยเรื่องอะไรกันงงๆเกี่ยวกับพี่ใช่ไหมแต่ทำไมพี่เองยังงง”ไอภูมิพูด
 
 
“หึหึ ไม่มีอะไรหรอก คุยเรื่องที่เข้าใจกันกับไอเอกมันสองคนหนะยิ้มอย่าสนใจเลยไม่มีอะไรหรอก ส่วนมึงไอภูมิอย่าอยากรู้เลยอีกไม่นานแหละมึงคงได้เข้าใจว่ากุคุยไรกับเอกแต่ถึงตอนนั้นจะยังจำได้อยู่ไหมกุก็ไม่รู้”ผมพูดเป็นปริศนาให้มัน
 
 
“อะไรอ่ะงง แล้วต้องรออีกนานไหม เฮ้อไม่รู้ก็ได้ครับ คงไม่ใช่เรื่องอะไรที่ไม่ดีหรอกใช่ไหมครับ”มันพูด
 
 
“ผมว่ามันมันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีเลยแหละสำหรับพี่ แต่ก็นะถึงตอนนั้นยังจะเป็นเรื่องดีอยู่ไหมก็อีกเรื่องนึง”ไอเอกพูด
 
 
“เหอะเลิกคุยเรื่องนี้กันได้แล้วถึงเวลาเดี๋ยวก็ได้รู้กันเองนั่นแหละ เรียนได้และอาจารย์เข้าแล้วนั่นอ่ะแล้วเราก็นั่งเรียนกันต่อไป ไอภูมิมันก็นั่งเรียนกับผม บางวิชาที่มีงานสั่งส่งในคาบพี่ตาร์ก็จะมาตามมันไปกว่ามันจะไปได้อาลัยอาวรผมเหมือนจะลากันไปเป็นปีเวอร์มากอ่ะมัน
 
“ไอภูมิมึงต้องไปไหนต่อไหม”ผมถามมันขณะนั่งรถกลับจากม.
 
“ไม่ครับ น้องเพลงจะไปไหนรึป่าว”มันถามแต่ตายังคงจ้องที่ถนนข้างหน้า
 
“อืมไม่ต้องไปไหนใช่ไหม งั้นขับรถไปตามทางที่กุบอกแล้วกัน”ผมบอกมันก็ทำตามอย่างว่าง่ายครับ
 
 
“นี่เรากำลังจะไปไหนกันครับ”มันถามตอนนี้ก็ใกล้ถึงแล้วแหละครับ
 
“เดี๋ยวก้รู้เองแหละ เหลี้ยวข้างหน้านี่แหละ แล้วจอด”ผมบอกครับ
 
“เอ่อบ้านใครครับ”มันถาม
 
“บ้านกุเอง เดี๋ยวกุโทรบอกแม่แป๊ป”ผมบอกมัน แล้วเห็นมันยิ้มแบบคนตื่นเต้นดีใจด้วยนะครับ แต่ผมไม่อยากแขวะมัน
 
“ครับแม่ อยู่หน้าบ้านแล้วครับ เปิดประตูให้เพลงหน่อยสิครับ”ผมกรอกเสียงไปในโทรศัพท์ แล้วประตูก็เปิดให้พวกเราเข้าไปครับ
 
“บ้านน้องเพลงสวยจังนะครับ” มันพูดขณะขับรถไปจอด
 “อืม ป่ะแม่กุรออยู่ในบ้าน”ผมบอกมันแล้วเดินนำมันเข้าบ้านครับ
 “ว่าไงคนสวยพึ่งจะมาหาแม่ได้นะเนี่ยถ้าแม่ไม่โทรหาเรา แม่คงจะไม่ได้เจอเราอีกนานแน่เลย”แม่ทักผมขณะที่ผมเดินเข้าไปกอดแม่ที่ยืนรออยู่แล้วครับ ก็วันนี้แม่โทรหาผมให้มาทานข้าวเย็นที่บ้าน บอกว่ามาหาบ้างมาทานข้าวด้วยกันไปตั้งแต่ย้ายไปอยู่คอนโดก็ไม่โผล่มาให้ท่านเห็นเรียน ผมหนะโดนบ่นเป็นชุดก็เลยต้องมานี่แหละ
 “โธ่แม่ครับ ก็ช่วงนี้เพลงยุ่งๆหลายเรื่องนี่ครับ แม่ก็รู้ แล้ววันนี้มัอะไรทานครับเนี่ย” ผมพูด
 
 
“ก็หลายอย่าง แต่รับลองว่าอะหร่อย แล้วก็ ปลาราดพริกของโปรดลูกแหละ แล้วนั่นใครหละยืนตั้งนานแล้วไม่เห็นแนะนำให้แม่รู้จัก แม่ก็ลืมทักเลย”แม่บอกแล้วมองไปทางไอภูมิ
 
“รุ่นพี่ที่ม.หนะแม่ พอดีว่าอยู่คอนโดเดียวกัน แล้ววันนี้เพลงติรถเค้าไปเรียนแล้วก็กลับบ้านหนะครับเลยวานเค้าพามาที่นี่”ผมตอบ
 
“เกรงใจพี่เค้าแย่เลยเพลง ว่าแต่ลูกเขยแม่รึป่าวจ๊ะเนี่ยพาเข้าบ้าน”แม่พูดแบบเกรงใจ แล้วประโยคหลังพูดถามผมแบบเจ้าเล่ห์ทำเอาไอภูมิยิ้มหน้าบานถูกใจสิ่งที่แม่พูดทันที
 
“แม่อ่ะ ไม่ใช่สักหน่อย ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ อืมมันเชื่อภูมินะแม่”ผมพูดแนะนำ
 “สวัสดีครับแม่”มันยกมือไหว้แม่ผม
 
“จ้า เข้าไปนั่งในบ้านก่อนเถอะยืนคุยตรงนี้เหมื่อยแย่เลย ว่าที่ลูกเขยแม่ทั้งทีต้องต้อนรับให้ดีหน่อย”แม่พูดอารมณ์แล้วเดินนำไปห้องรับแขก
 
“แม่ครับบอกแล้วไงว่าไม่ใหนะ”ผมพูด
 “จ้าๆไม่แกล้งแล้วไม่ไปเตรียมจัดโต๊ะดีกว่า”แม่ผมบอกแล้วเดินไปแบบอารมณ์
 “เอ่อ ทำไมแม่เพลงถึงอกว่าพี่เป็นว่าที่ลูกเขยได้แบบนั้นหละ ไม่คิดมากอะไรบ้างหรอที่เพลงจะมีแฟนเป็นผู้ชายหนะถึงจะดีใจที่แม่แซวแบบนั้นก็เถอะนะแต่ก็แปลกใจอยู่ดี”มันถามแบบสงสัยจริงๆครับ
 
“เหอะๆ แม่แกอยากได้ลูกเขย แล้วก็คิดมาตั้งนานแล้วว่ากุคงหาลูกเขยให้เค้าแน่ๆไม่ใช่ลูกสะใภ้”ผมตอบเรียบๆ
 
“อ่า อย่างนี้พี่ก็เข้าทางแม่ได้สิครับ แต่ว่า บ้านเพลงนี่เรียกเพลงว่า คนสวยกันหมดเลยหรอ แล้วเพลงไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอที่ถูกเรียกแบนั้น”มันถามอย่างสงสัยอีก
 “อืม ชินแล้ว ตั้งแต่ฟังความรู้เรื่องก็โดนเรียกแบบนี้มาตลอด จนกุแทบจะคิดว่าตัวเอง ชื่อคนสวยไม่ได้ชื่อเพลง”ผมบอกมัน
 “ครับๆพี่เข้าใจ”มันตอบ
 “เข้าใจอะไร ถึงมึงจะเจ้าทางแม่ แต่คนที่ตัดสินใจก็คือกุอยู่ดีอย่าดีใจไปมึงอ่ะ”ผมบอก
 
 
“ก็ยังดีไงครับที่มีกองหนุนแถมกองหนุนคนนี้ก็ดีมาซะด้วยสิแล้วก็คงช่วยได้เยอะด้วย”มันพูดไปยิ้มไป
“หึหึ”ผมหัวเราะในลำคอ
 “ทานข้าวกันเร็วลูกตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว”เสียงแม่ผมเรียกครับ ผมกับมันก็ไปทานอาหารกับแม่ พอจะกลับแม่ก็บอกให้มันพาผมมาหาแม่บ่อยๆรึจะมาหาแม่เองก็ได้ว่าที่ลูกเขยจะมาหาแม่ตอนไหนก็ได้แม่ต้อนรับอย่างดีเลยเหอะๆ เชียร์มันเต็มที่เลยสิแม่ ถามประวัติมันซะระเอียด ยิ่งพอมันบอกว่า มันจบโทแล้วจากที่ไหน แล้วก็ที่บ้านทำงานอะไรและมันช่วยงานของที่บ้านนะ เชียร์เข้าไปอีก - -* จะมีบ้านไหนเชียร์ให้ลูกชายไปได้ลูกเขยมาให้บ้างไหมเนี่ย
 

[Phelyra]

Wowww...สนุกและจุใจดีจัง สู้ ๆ นะค่ะ 

[soul]

มาต่อให้ทันใจดีแท้



 :pig4:มากมาย


น่ารักน่าลุ้นอ่านแล้ว

[NUKWUN]

สนุกดีครับ เพลงโหดสุดๆความลับเยอะจริงๆ

เเต่ช่วยเช็คดูเรื่องคำผิดหน่อยได้มั้ยครับ

 

[zatamare]

สนุกดีครับ เพลงโหดสุดๆความลับเยอะจริงๆ

เเต่ช่วยเช็คดูเรื่องคำผิดหน่อยได้มั้ยครับ

 

ค่ะ  เรื่องคำผิดนี่ ตอนแก้ไขบรรทัด ก็แก้ไปบ้างแล้ว



แต่จะให้หมด สงสัยต้องหาตัวช่วย เพราะสายตาเราดีเกินไป  แหะๆ






เดี๋ยว จะมาลงให้อีก ถ้ายึดคอมกลับคืนได้ ตอนนี้เล่นโน๊ตบุ๊ค มันแก้อะไรลำบาก แก้ไปแก้มาคำหายก็มี











ขอบคุณทุกเมนทุกแรงใจ






จะสู้ต่อไป  แต่ตอนนี้ อยากหาที่เที่ยวไม่รู้ไปไหนดี ปิดทอมแล้วมานเบื่อๆ





ปล.ตูบ่นอะไรเนี่ย

[zemicolon]

คุณแม่จะได้ลูกเขยสมใจหรือเปล่านะ
เป็นกำลังใจให้พี่ภูมิ ทำให้เพลงใจอ่อนไวไวแล้วกันคร่ะ

รักไรท์เตอร์มากมาย คริคริ

 

[Vesi]

สนุกครับ น้องเพลงเซอร์ไพรส์เยอะดี
แต่คำผิดเยอะมากเลยนะ ลองพรูฟดูดีๆ หน่อยจะน่าอ่านกว่านี้มาก

[zemicolon]

มารออ่านตอนต่อไปทันที

สนุกมากมายครับ ถึงคำผิดจะเยอะ แต่มาอัพบ่อยทุกวันแบบนี้ให้อภัยได้เสมอครับ

ยังไงก้อรักไรท์เตอร์เรื่องนี้เสมอ ได้อ่านแบบมันๆไปเลย

ช๊อบชอบ

รีบๆมาลงตอนต่อไปนะงับ

[zatamare]

ตอนที่ 10







“เฮ้อ..... เหนื่อยหวะ แม่ม เล่นสามนัดติดกัน จารย์แกจัดตารางยังไงวะ”เสียงไอเอกเดินบ่อยมานักที่สนามพร้อมกับพวกทีมบาสที่พากันหอบใหญ่เลยครับ
“เอ้าผ้า แล้วก็นั่นน้ำตักกันเอาเองนะเว้ย เลิกบ่ ยังไงก็ชนะแล้ว แข่งรวดเดียวสามนัดแล้วยังชนะมาได้ก็เก่งกันมากแล้ว”ผมบอก
“เออไม่บ่นแล้ว แต่เดี๋ยวเย็นนี้มีฉลองแน่”ไอเอกพูดครับไอพวกที่เหลือเฮกันใหญ่
“เอ่อ ใครเป็นกัปตันทีมครับ”เสียงหนึ่งถามขึ้น พวกผมหันไปมองเป็นตาเดียวครับ ก็พบว่าเป็นรุ่นพี่คนนึงครับที่อยู่ทีมตรงข้าม
“อ่อ ผมเองครับ มีอะไรรึป่าวครับ” ไอเอกตอบ
“อ่อ ครับ อาจารย์ที่เป็นหัวหน้าโคชทีมบาสเชิญหนะครับ”พี่เค้าตอบใบหน้ายิ้มแย้ม
“อ่อ ครับแล้วไปทางไหนครับ”ไอเอกถาม
“ทางนี้เลยครับเดี่ยวพี่พาไป”พี่เค้าพูดบอกแล้วเดินนำไอเอกไปทันทีครับ
“จารย์แกมีไรจะคุยกับเอกวะ”ไอนิคถามผมอย่างสงสัยครับ
“ก็นั่งกันอยู่ด้วยกันเนี่ยจะให้กุตอบไงวะนิค แต่กุว่าจากหน้ารุ่นพี่คงเป็นเรื่องดีแหละ”ผมตอบทุกคนให้ความสนใจ
“เรื่องดียังไงวะ”ไอเอ็มถาม
“ก็คงเกี่ยวกับบาสแหละจารย์แกโคชบาสของม.นี่หว่า ถามมากเดี๋ยวไอเอกมาก็รู้เองแหละ
“เออ รอมันก็ได้วะ”ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยครับ
“เฮ้ยย ... ไอเอกมาแล้วนั่น”ไอเอ็มพูดทุกคนหันไปมองครับจะตื่นเต้นอะไรกันนักหนา
“เอก จารย์เรียกไปคุยไรหรอ”ไอนิคมันถามแฟนมันครับ
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก หึหึ”ไอเอกตอบ
“หึ มึงไม่ต้องมากระเบื้องเลยไอเอก มีรีบรีบพูดเพื่อนมึงรอกันอยู่
“อะไรวะเพลงกระเบื้อง”ไอเอ็มถามครับ
“ก็มันลีลาไง”ผมตอบพวกมันก็ยังงงกันต่อไปครับ อยากไล่พวกมันไปร้านขายกระเบื้องจัง
“เออๆ ไม่มีอะไรมากข่าวดี คือว่า จารย์แก ให้พวกเราเข้าคัดทีมบาสของม.แต่...”ไอเอกพูด
“แต่อะไรของมึงรีบพูดมาไม่ต้องมาลีลา”ไอเอ็มครับมันคงอยากรู้มาก
“ก็จารย์แกบอกว่าให้พาโคชไปหาแก แกอยากรู้ว่าใครเป็นโคชให้พวกเราหวะ เพราะว่าทีมอื่นอ่ะมีอาจารย์กับรุ่นพี่เป็นโคชให้แต่ของเราอาจารย์แกไม่เห็น แล้วบอกอีกว่าถ้าจะมาบอกว่าไม่มีจารย์แกไม่เชื่อ เพราะต่อให้เก่งยังไงไม่มีคนคอยดูคอยแก้เกมส์มันคงชนะไม่ได้ เล่นติดกันสามนัดรวดแบบนั้น”ไอเอกร่ายยาวเลยครับทีนี้ เก็ตละครับ แล้วก็งานเข้าผมแล้วครับเหอะๆ
“แล้วถ้าไม่ไปหละ”ผมถาม
“กุว่ามึงปฏิเสธไม่ได้แล้วหวะ เพราะจารย์แกบอกว่า ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้คัดตัว แล้วที่ให้ไปคัดตัวจริงๆแล้วก็ทำให้มันตามกฏของ ม.เท่านั้นจริงๆเค้ารับพวกเราเข้าหมดแล้ว แต่ว่าถ้าโคชไม่ยอมไปหาแกเป็นอันว่า เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นหวะ พวกมันก็อดเข้าทีมของมหา’ลัยกัน”ไอเอกตอบ
“หึหึ มึงคิดว่ากุจะไปหรือไม่ไปหละ”ผมพูดหยั่งเชิง
“มึงอย่าพูดแบบนี้ถ้ามึงไม่อยากไปพวกกุไม่ได้ว่าอะไรหรอก ถึงไม่ได้เป็นตัวของมหา’ลัยพวกเราก็ยังตั้งทีมเล่นกันเองได้นี่หว่า”ไอเอ็มตอบครับทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย เหอะๆ พวกมันที่ตอนแรกแข่งกันเองไม่สามัคคีกันตอนนี้มันรักกันแล้วครับ
“ดี งั้นกุไม่ไปกุไม่อยากวุ่นวาย”ผมพูดพวกมันทำหน้าเศร้าไปวูบนึงก่อนจะกับมายิ้ม
“หึหึ ทำหน้าเศร้าเชียวอย่าคิดว่าแค่วูบเดียวกุไม่เห็นนะ กุก็พูดลอองใจไปงั้นแหละ เดี๋ยวกุไปคุยกับอาจารย์แกเองมึงไม่ต้องห่วงแล้วก็ไปรอกุสนามบอลเดียวกุจะรีบตามไป”ผมบอกพวกมัน
“ขอบใจนะเว้ย”พวกมันพูดพร้อมกันเลยครับ
“อืม ไม่ใช่เรื่องใหญ่ไรนี่หว่า เดี๋ยวกุตามไปอย่างเร็วเลยมึงได้ข่าวดีกันรวดเร็วทันใจแน่”ผมบอกพวกมันพยักหน้าแล้วยิ้มกันแก้มแทบปริ
“หึหึ จะรีบไปสนามบอลเพื่อบอกข่าวดีพวกกุหรือจะไปเชียร์ใครกันแน่ว้า”เสียงไอเอกลอยมาตามอากาศขณะที่ผมเดินแยกไปคนละทางกับพวกมันเพื่อจะไปคุยเรื่องทีมบาสกับอาจารย์ครับ
“ก็เชียร์เพื่อนกุสิ เพื่อนกุก็ลงแข่งมึงจะให้กุไปเชียร์ใครหละ”ผมก็หันกับไปโต้มันครับ
“ให้มันจริงเห้อ”มันตอบ
“ไอเอกมึงรีบไปก่อนที่บาทางามๆของกุจะไปประทับที่ส่วนใดส่วนนึงของมึง”ผมพูดเสียงเหี้ยม
“คร้าบๆไปแล้วคร้าบ”มันพูดเสร็จก็เดินไปโอบเอวที่รักมันแล้วรีบเดินไปทันทีเลยครับ เหอะๆ วอนอีกคนแล้วมันอ่ะ
 
 
[โหมด:เอก]
 
 
หลังจากที่แยกกันกับไอเพลงพวกผมทั้งหมดก็ยกทีมกันไปสนามบอลกันครับนี่คงใกล้เวลาที่พวกไอนัทจะลงแข่งแล้วนั่นก็หมายความรวมไปถึงพี่ภูมิด้วย พูดถึงพี่แกก็คืบหน้าไวเหมือนกันนะแต่ดูเหมือนพี่แกจะไม่รู้เลยว่าตัวเองคืบหน้าอย่างมากด้วยแลวก็คงจะไม่มีใครรู้ด้วย เพราะเพื่อนผมมันเนียน แต่ถึงมันจะเนียนอะไรยังไงปิดผมไม่ได้หรอกครับไม่งั้นผมจะแซวมันหรอ แต่ทุกคนอย่าเอาไปบอกมันนะว่าผมเอาเรื่องนี้มาพูดให้ทุกคนฟัง
อืมเมื่อกี้ที่ผมไปคุยกับอาจารย์ที่เป็นโค้ชทีมบาสของม.ผมว่าข้อเสนอของแกดูเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล แต่คงไม่ต้องห่วงอะไรหรอกเพลงซะอย่าง
“ไอนัทลงแข่งกี่โมงวะ ทำไมยังไม่ลงอีก”ผมถามนัทขณะที่เดินมาถึงที่พักนักกีฬาเพราะว่าจากที่ดูเวลาแล้วน่าจะลงสนามกันไปแล้วนี่
“มันมีปัญหานิดหน่อยหวะ พวกพี่ตาร์ไปเคลียร์อยู่”มันตอบ
“ปัญหาอะไรวะ”
“ก็ตัวสำรองเราขาดแล้วตัวที่เล่นก็เจ็บจากนัดก่อนหน้าอ่ะ แล้วเมื่อกี้ในสนามมีเรื่องกันนิดหน่อย แม่มเล่นกันแรงจัด กุนึกว่าจะฆ่ากันตาย”มันพูดบอกหน้าตามันเสียอารมณ์มากๆอ่ะ
“แล้วนี่จะเอาไงวะคนไม่พอเนี่ย”
“เดี๋ยวพี่แกคงหาคนลงแทน เค้าไปเคลียร์กับกรรมการอยู่ว่าจะเอาคนนอกเหนือจากรายชื่อที่ส่งไปลงสนามได้ไหม นี่คงกำลังคุยอยู่ แล้วนี่ไอเพลงไปไหนวะมันน่าจะอยู่กับพวกเองไม่ใช่หรือไง”มันถาม
“มันมีเรื่องต้องไปเคลียร์นิดหน่อยเดี๋ยวมันก็มา ไงมันก็ไม่พลาดหรอก เชื่อกุสิ”ผมบอกมันพยักหน้ารับ
“เอ้าเตรียมตัวลงสนามกันได้แล้วครับไม่ต้องเครียดมากครับเล่นตามสบายเลย พี่คุยกับกรรมการเรียบร้อยแล้ว เหลือหาคนลงแทนตำแหน่งที่เจ็บ เดี๋ยวจะค่อยๆหาตัวเปลี่ยนแล้วกันนะครับ”เสียงพี่ภูมิดังมาตามอากาศครับ ตัวยังไม่ถึงเลยพี่แกเดินพูดมานะครับเสียงดังฟังชัดดึงทุกสายตาให้หันไปมอง
“อ่าวพี่แล้วต้องหาคนสำรองกี่คนหละ เดี๋ยวพวกผมลงช่วยก็ได้”ผมบอกพี่ภูมิครับ
“เฮ้ยพวกน้องเพิ่งแข็งบาสกันมาสามนัดรวดไม่ใช่หรอเหนื่อยแย่แล้วยังจะลงช่วยพี่อีก”พี่ภูมิพูดแบบเกรงใจ
“โหพี่พวกผมไม่ได้เหนื่อยอะไรกันมากหรอกนักว่านี้เจอมาแล้วแค่นี้เองใช่ไหมพวกมึง”ผมบอกพี่ภูมิแล้วหันไปอความเห็นกับพวกที่เหลือมันพยักหน้ารับกันทันที หึหึจะมีอะไรเหนื่อยกว่าวันที่แข็งกลับปีศาจเพลงได้หละครับพวกมันคงคิดแบบนี้
“ไม่เป็นไรจริงแน่หรอวะ”พี่เค้าก็ยังเกรงใจไม่เลิก”
“จริงสิพี่ แล้วพี่ต้องการกี่คนเนี่ย เดี๋ยวผมเตรียมคนให้”
“5คนอ่ะ เพราะอาการหนักส่วนคนอื่นๆเล่นไหวอยู่เพราะไม่ได้เจ็บหนัก”พี่ภุมิพูดหัวเสียๆ จากอาการพี่แกสงสัยเนหนักกันจริงๆแหละครับ
“ครับงั้น ต้องแจ้งชื่อกรรมการหรือป่าวพี่”ผมถาม
“แจ้งแต่จารย์แกแบ่งเป็นแจ้งสองรอบรึ่งแรกกับครึ่งหลังเพราะเห็นใจเรื่องหาคนหนะ”พี่ภูมิบอก”งั้นพี่ลงชื่อผมกับนิกไปก่อนเลยครับ ที่เหลือตอนพักครึ่งค่อยคุยกันอีกทีครับ
“เอาตามนี้ก็ได้ ขอบใจน้องมากนะ นี่ก็เลยเวลามามากแล้วเรารีบจัดการเรื่องกันดีกว่า”พี่ภูมิสรุป แล้วทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วกาดตามองไปทั่วที่พักนักกีฬา
“หาไอเพลงหรอพี่ อาจารย์เรียกพบหนะเดี๋ยวมันก็มามันไม่พลาดหรอกพี่เชื่อผมสิ”ผมบอกพี่ภูมิพยักหน้ารับ แล้วก็ดำเนินเรื่องรายชื่อและวางแผนการเล่นอย่างรวดเร็วเท่าที่เวลาจะพอมี
 
 
ในสนามเล่นกันหนักจริงๆครับแต่ทุกคนทุ่มเทและตัใจกันมากผมนับถือน้ำใจเลยเพราะดูก็รู้แล้วว่าแต่ละคนก็เจ็บกับไม่น้อยก็มาก จนผมสงสัยว่ามันต้องเนแรงจนเจ็บกันขนาดนี้เลยหรอแล้วเห็นจะมีแต่ฝั่งเราที่เจ็บ มันต้องมีเรื่องอะไรแน่ แต่ไว้ค่อยคุยแล้วกัน เกมส์ดำเนินอย่างสูสีฝ่านนันเล่นแรงจนผมอดห่วงนิคไม่ได้ แต่นิคคงเอาตัวรวดได้ก็บอลเป็อีกกีฬาที่นิคเก่งนี่ครับถึงจะนึกเป็นห่วงเรื่องผิวขาวๆนั่นจะโดนแดดทำร้ายเอาแต่ยังไงก็ต้องช่วยกันครับแล้วดูนิคจะสนุกกับการที่ได้ลงสนามมากด้วย ก็ไม่ได้ลงนานแล้วนี่ครับ จบครึ่งแรก ทีมผมนำอยู่1-0 โดยพี่ภูมิเป็นคนทำประตูครับพี่แกเก่งและคุมลูกทีมได้ดีจนผมยอมรับเลยว่าเก่งจริงครับแต่ระหว่างที่อยู่ในสนามผมแอบเห็นพี่แกเหลิบมองไปข้างสนามบ่อยๆคงจะมองหาไอเพลงแหละครับ(แข่งอยู่ทำไมแกดูอะไรระเอียดจังวะเอก:คนแต่ง) (ก็แกให้ฉันบรรยายนี่ก็ต้องแข่งไปสังเกตุไปสิฉันเก่งอยู่แล้ว:เอก) (ไม่ค่อยเลยนะแกแล้วนี่กล้าพูดแกใส่ฉันเรอะ!เดี๋ยวปั๊ดยุนิคให้ไปมีคนอื่นเลยนี่:คนแต่ง) (ขอโทษคร้าบบบ ไม่ทำแล้วครับคุณคนแต่ง TTอย่ายุที่รักผมให้ไปมีคนอื่นเลยครับ:เอก)
 
“โหยพี่ทำไมมันเล่นกันแรงขนาดนั้นแล้วทำไมมีแต่ทีมเราที่เจ็บผมเห็นทีมอื่นก็ไม่หนักเท่าเรา”ผมถามคณะเดินเข้ามาที่พักครับ ไอเพลงมันก็ยังไม่มาอีกไปนานจังวะมัน
“มันรวมหัวกันหนะสิเพราะทีมรุ่นพี่เรารุ่นก่อนๆก็ครองแชมป์แล้วก็มีเรื่องไม่ค่อยพอใจกันกับทีมของคณะอื่นเท่าไหร่ที่เราชนะได้ตลอดแล้วปีที่แล้วพวกพี่ก็มีเรื่องกันนิดหน่อยหนะ แม่มเลยวางแผนกันทำทุกอย่างให้ทีมเราแพ้ ทำถึงขนาดนี้ แม่มเป็นนักกีฬากันได้ไงวะ”พี่ภูมิพูดออกมาแบบหัวเสียสุดๆ
“ว่าแล้วต้องมีเรื่องกัน แล้วนี่อาจารย์เค้าไม่ว่าอะไรหรอ”ผมถาม
“อาจารย์แกก็ทำอะไรไม่ได้หรอกเพราะถึงจะเล่นหนักยังไงมันก็ยังอยู่ในกคิกาอยู่”พี่ตาร์ตอบแทนครับ ตอนนี้พี่ภูมิเริ่มนังวางแผนแล้วครับ และต้องหาอีกสามคนมาเปลี่ยนตัวลงแล้วด้วยครับ ทำไมไอเพลงยังไม่มาอีกวะ
“หน้าเครียดกันเชียวมีเรื่องไรกั โดนนำอยู่รึไง”และแล้วก็มีเสียงพูดทีเล่นทีจริงลอยมาตามลมครับ เสียงไอเพลงนั่นแหละ
“โหยมาถึงก็ปากเลยนะมึงนำอยู่เว้ย แต่เครียดเรื่องอื่น”ไอนัทมันว่าไอเพลง
“แล้วเรื่องไรหละที่ทำให้เครียดขนาดนี้”มันถาม
“นักกีฬาเจ็บต้องหาคนลงอีก3คน........”ผมเล่ารายระเอียดใหมันฟัง
“อ่อ งั้นกุเลิกให้เองมึงรอกุด้วยเรื่องนี้สินะ”มันพูด
“เออ”
“งั้น ไอเอ็ม ไอปิง แล้วก็กุ 3คน แล้วกัน”มันว่า
“เออ เดี๋ยวบอกพี่ภูมิก่อน”ผมบอก
“พี่ภูมิครับ ได้ตัวแล้วนะครับ ลงชื่อได้เลย”ผมพูดแล้วบอกรายชื่อกับพี่พูด พี่แกก็ยืนทำหน้าสสัย
“เอ่อจะให้น้องเพลลงหรอครับ แต่เกมส์มันหนักมากเลย จะไหวหรอครับ พี่เป็นห่วง”ไม่ค่อยเลยพี่แก นี่จะพูดกับส่วนรวมหรือต้องการสื่อสารกับไอเพลงมันสองคนครับเนี่ย
“กุไหวแล้วกัน ไม่ต้องมาเรื่องมาก มึงไปส่งรายชื่อแล้วรีบมาวางแผนได้แล้ว”ไอเพลงพูดพี่ภูมิรับคำแล้วรีบไปส่งรายชื่อทันทีครับ นี่ตกลงใครกัปตันครับ
“อืมเดี๋ยวกุลงเป็นตัวสำรอง พี่ยังพอไหวสัก10นาทีไหมครับ”มันพูดคณะที่นั่งวางแผนกันอยู่ เพราะว่าเราต้องรับมือกับฝ่ายตรงข้ามที่ต้องบุกหนักอย่างแน่นอน และทีมของเราสภาพไม่ค่อสมบูรณ์เท่าไหร่ยังไม่สมาชิกที่ยังไม่เคยได้เห็นฝีมืออีกทำให้การวาแผน ยากขึ้น
“ไหวครับ”พี่คนนั้นตอบ
“งั้นก็ลงไปเล่นตามแผนเดิมไปก่อน เดี๋ยวผมดูเกมส์แล้วลงไปบอกแผนอีกที”มันบอกทุกคนมอมันอย่างตื่นๆ
“เอ่อ น้องเพลงจะดูเกมส์แล้ววางแผนให้”เสียงพี่ภูมิพูดออกมาแบบไม่เชื่อว่าสิ่งที่ได้ยินเมื่อคู่เป็นเรื่องจริง
“เออทำไม จะเอาไม่เอา แผนกุดีหรือไม่ดีเดี๋ยวมึงค่อยตัดสินเองในสนามตอนที่กุไปบอกมึงแล้วกัน มีวิธีนี้วิธีเดียว”มันบอก
“อ่าครับๆ เอางั้นก็ได้ครับ”พี่ภูมิรับคำ เหอะๆ
“งั้นตามนี้แหละ ระวังกันด้วยนะมันต้องบุกหนักแล้วเล่นแรงกันอีกพยายามอย่าให้มันเข้าถึงตัวแล้วต้องเจ็บเพิ่มอีก เดี๋ยวเราจะเสียถ้าดีเท่าไหร่แล้วที่ยังนำทีมนั้นได้หนะถ้าไม่ระวังครึ่งหลังนี้จะแย่เอา”ไอเพลงพูดบอกทุกคนพยักหน้าเข้าใจ
แล้วพวกเราก็ลงสนามกันครับแล้วก็อย่างที่คิดทีมนั้นบุกหนักและเล่นแรงมากขึ้น พวกผมก็ต้องระวังกันมากขึ้น ไม่ให้เจ็บไปมากกว่านี้ แล้วยังต้อป้องกันไม่ให้ทีมตรงข้ามทำประตูได้อีก ถือว่าเป็นงานหนักเลยทีเดียวครับ ตามแผนที่พี่ภูมิวางไว้ ตอนนี้พวกเราจะตั้งเกมส์รับแล้วหาจังหวะบุกเมื่อมีโอกาศ แต่ตอนนี้แย่แล้วครับผ่านมา5นาที ทีมเราเจ็บกันมากขึ้นแล้วทีมนั้นตีเสมอเราได้แล้ว งานหนักแล้วแหละครับแบบนี้ ไอเพลงมันจะแก้เกมส์ยังไงของมันนะ


2-1ทีมผมโดนนำหลังจากลูกตีเสมอได้ไม่นาน คนของเราก็เจ็บเพิ่มอีกไอเพลงมันจะใช้เวลา10นาทีให้ครบเลยหรือไงนะจะแย่แล้วนะเนี่ย เมื่อกี้ผมก็โดนประทะเหมือนกันแต่เทคนิคผมก็ดีพอตัวที่จะป้องกันไมให้ตัวเองเจ็บ แล้วนั่นแหละทำให้ผมได้รู้ว่าพวกมันเนียนกันจริงๆเล่นนอกเกมส์แท้ๆแต่ทำให้เหมือนไม่ใช่ มึงรีบลงมาเถอะเพลง กุอยากให้มันได้รู้เต็มที่แล้วว่า นักกีฬาที่แท้จริงเป็นยังไง แล้วอยากให้รู้ว่าต่อให้โกงยังไงมันก็ไม่ชนะ นำเทคนิคการเล่นมาใช้ผิดๆแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะครับ
 
“ไอเอก ลงไปคอยสกัดกับนิค แล้วไปบอก ไอเอ็ม กับไอปิงด้วยให้ลงไปรับที่กองหลัง เดี๋ยวกุกับไอภูมิรับหน้าที่กองหน้าเอง 4 4 2 หนะ เข้าใจปะ” ไอเพลงบอกตอนที่มันวิ่งลงมาในสนาน และผมก็ทำตามมันอย่างรวดเร็ว เพื่อนกันครับ รู้ว่าไม่จะทำอะไร ไม่ต้องให้มันอธิบายให้ยืดยาว ตั้งรับเต็มที่และพร้อมจะบุกทุกเมื่อ จัดคนให้แบ่งภาระพวกที่เจ็บครับ อ่ออีกอย่าง ที่มันไม่พูดแต่ผมว่า มันสื่อมานะครับ มันใช้เทคนิคบังตากรรมการเราก็เปิดตากรรมการซะ ก็มันส่งสายตามาว่าจัดการพวกมันซะ หึหึ ผมกับมันคิดอะไรไม่ต่างกันหรอกเพราะฉะนั้นก็เริ่มหละครับ
“หึหึ คิดจะเข้าปะทะกุคิดใหม่ได้เลยมึง”ผมบอกคนที่กำลังจะเข้ามาสกัดบอลจากผม แต่มันเตรีมจะเนียนเสียบผมเต็มที่ มันชงักไปเล็กน้อย
“หึ ไม่จำเป็น”มันเว่าแล้วเข้าเข้ามาเตรียมเสียบผมเต็มที่ หึเสียคนแต่ทำห้ดูเหมือนเล่นบอล งั้นก่อนมึงจะเสียบกุ ขอกุส่งบอลแบบที่มึงคิดไม่ถึงแล้วกัน
“ปี๊ดดดดดดดดดดดดด”ใบเหลืองครับ นอนยิ้มซะใจทันทีแต่แอบยิ้มนะเดี๋ยวกรรมการเห็น เอ่อ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอครับ แหะๆไม่มีอะไรมาก ผมก็แค่ตวัดลูกไปข้างหลังแล้วหันลังขณะที่มันพุ่งเข้าเสียบ ทีนี้พอมันจะถึงตัวผม ผมก็ใช้จังหวะที่น้อยนิดหลยเท้ามันแล้วพุ่งล้ม ไงครับ เล่นกับสุดยอดแห่งความเจ้าเล่ห์นะคิดผิดไปแล้วมึง หลังจากนั้นก็นั่นแหละครับเกมส์จะหยุดบ่อยมาก จนสุดท้ายพวกมันไม่กล้านอกเกมส์ และแล้วก็ 2-2 ครับ ไอเพลงยิงไกลเข้าไปอย่างสวยงาม หึหึ ไอเพลงเนี่ยตัวเล็กสุด ดูบอบบาง พวกมันเล็งไอเพลงครับ พวกมันเข้าสัดลูกกับไอเพลงตลอดและเข้าแรงครับแต่ตามเกมส์นะ แต่มันคงสำเนียกได้แล้วมั้งครับว่าคิดผิดถนัดที่จะไปแย่งลูกเอาจากมัน เพราะเพลงมันพริ้วครับเหอะๆเล่นซะพวกมันสะดุดขาตัวเองล้ม ช่างเป็นภาพที่งดงามจริงๆ แล้วพี่ภูมิกับไอเพลงครับไม่รู้ไปวางแผนอะไรกันตอนใน เล่นเข้าขากันดี พลัดกันหลอกพวกมันซะเหอะๆ สงสัยใช้ภาษาใจสื่อสารกันมั้งครับนั่น ตอนนี้ พี่ภูมิเลี้ยงลูกไปริมเส้นครับ พี่แกสปีดดี พวกที่วิ่งตามไปสัดตามไม่ทัน ผมวิ่งตามแกขึ้นไประหว่างกลางครับ ไอเพลงอยู่ริมเส้นด้านขาว และเฟี้ยวว ลูกบอลลอยข้ามหัวผมที่ถูกรุมล้อมไว้ไปอย่างไวข้ามไปหาไอเพลงอย่างแม่นยำครับ ใครจะคิดว่าพี่แกจะเล่นลูกโดงแล้วส่งข้ามฝากแบบนั้น และก็นั่นแหละครับ ไอเพลงบุกเดี่ยว ผู้รักสาประตูทีมนั้นก็เตรียมรับมื่อมันเต็มที่ แต่สิ่งที่ทุกคนคิดไม่ถึงครับ มันส่งลูกย้อมมาให้พี่ภูมิที่วิ่งพุ่งขึ้นไปแบบรวดเร็ว แล้วยิงประตูเข้าไปตุงตะข่ายอย่างสวยงาม จนขนาดผมยังตลึงครับ ผู้รัสาประตูทีมนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ลูกเข้าไปตุงตะข่ายแล้วก็ยังยืนงงอยู่ครับ ผมอยากรู้อย่างเดียว ไปนัดแผนนี้กันตอนไหนวะ
 
“หึ ดูพวกมันหมดสภาพกันเลย คงไม่คิดว่าพวกเราจะไปชนะได้แถมยังตลบแผนมันอีก”ผมพูดครับ หลังจากแข่งเสร็จ พวกเราชนะ4-2 พี่ภูมิ2ไอเพลง1และอีกลูกฝีมือผมครับแต่ความดีความชอบนี่ของไอเพลงเลยครับเพราะคนส่งลูกให้ยิงคือมัน ถึงมันจะบุกเดียวและสามารถทำประตูเองได้แต่มันเลือกที่จะส่งลูกมาให้ผมซึ่งมีเปอร์เซ็นที่จะยิงเข้ามากกว่ามันครับ เลือกความแน่นนอนมากกว่าความเด่น
“ก็นะ ทีมที่ลูกทีมมีอาการเจ็บเกือบทั้งทีมชนะพวกมันที่สภาพพร้อมขนาดนั้น แต่หวังว่ามันจะคิดอะไรกันได้บ้างจากการแข่งครั้งนี้นะ”พี่ภูมิพูดครับ
“หวังอะไรกับพวกนั้นมาก เป็นนักกีฬาแท้ๆ ยังคิดไม่ได้ว่า ที่ไม่ยอมให้ เพราะว่า นักกีฬาอยู่ในสนามต้องเต็มที่และดีที่สุด อย่าว่าแต่นักกีฬาเลยอาชีพอื่นก็เหมือนกัน อยากทำได้เหมือนเค้าแต่ไม่ใช้ความพยายามของตัวเองให้ถึงที่สุด คิดแต่อยากชนะนะแล้วจะมาล้มมวยกันแบบนี้ เลิกเล่นไปยังดีสียกว่า ทำเรื่องแบบนี้”ไอเพลงร่ายยาวเลยครับ
 
ผมก็คิดแบบมัน ที่พวกพี่ภูมิไม่ยอมให้เพราะว่าเป็นนักกีฬาต้องเต็มที่ไม่ล้มมวยทำลายเกรียติของตัวเอง เพียงแต่ถ้าคนเราไม่มองให้ถึงจุดนี้ ก็คงมองว่า พี่แกหยิ่งทะนงไม่มีน้ำใจอยากชนะเลยไม่คิดจะยอมให้ ทั้งที่ก็ไม่หน้าจะเสียหายอะไร แต่ถ้าลองมองโดยไม่มีอคติจะรู้ว่าไม่ใช่อย่างนั้นเลย
“ว่าแต่ บาสชนะ บอลก็ชนะ แบบนี้ต้องมีฉลองกันหน่อยแล้ว”เสียงไอเอ็มครับ ไอตัวอบายมุข
“น้อยๆหน่อยมึง วันนี้แข็งกีฬากันมาเหนื่อยทั้งวัน พักผ่อน กันดีกว่า เรื่องฉลองไว้ตกลงกันอีกที”ไอเพลงบอก
“โหไรวะ อดเลย”โหยหวนเลยครับ ไอเอ็ม
“พี่เห็นด้วยนะครับ ว่าเราหน้าจะพักผ่อนกัน เพราะคนเจ็บเราก็เยอะ ให้สภาพหร้อมกว่านี้ค่อยฉลองร่วมกันยังไม่สาย”พี่ภูมิพูด
“แหมนัดฉลองอะไรกัน ไม่รอกุเลย”เสียงพี่คินครับลอยมาตามลมเดินมาพร้อมกับยิ้ม นี่ผมลืมพี่แกไปเลยนะ ก็ว่ามาขาดๆหายๆอะไรไป
“แหมพวกกุไม่ลืมมึงหรอก ถึงเลื่อนการฉลองออกไปให้ทุกคนสภาพดีกว่านี้ก่อนไง จะได้สนุก”พี่ภูมิว่า
“เออๆ ว่าแต่ฉลองแบบนี้ ชนะหละสิ สภาพยับๆยังชนะได้นะมึง เก่งนี่หว่า”พี่คินแซว
“มีเทพ มาเบิกทางวะ”พี่ภูมิตอบครับ
“เทพไหนวะ”พี่คินถามอย่าสงสัย
“ที่รักกุนี่ไง”พี่ภูมิแกตอบ พร้อมกับเนียนไปกอดเอวไอเพลงครับ และ
”โอ้ยยย”555ไอเพลงมันศองเข้าท้องพี่ภูมิอย่างแรง
“วอนนะมึงเผลอเป็นไม่ได้”ไอเพลงว่า
“แหมก็หยอกเล่น”
“หยุดหยอกกันก่อน อธิบายให้หายงงก่อน”พี่คินว่า
แล้วพ่ภูมิแกก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่คินฟังครับ พี่แกก็ทำหน้าตลึงๆแหละครับ
“กุไม่คิดว่าเพลงจะเก่งขนาดนี้ แต่ชินและกับเรื่องหน้าเหลือเชื่อของน้องเพลงเลยไม่ตกใจไรมาก”พี่แกว่า เหอะๆ ก็น่าใจชินอยู่หรอก
“กุก็ว่างั้น ยังมีอะไรมากกว่านี้อีกไหมนี่” มีสิแต่ไว้รู้กันเอาเองแล้วกัน ผมหันไปมองห้าไอเพลงแบบรู้กันทันครับ
แล้วบทสนทนาก็มีต่อไปเรื่อยๆ ได้ความว่า ที่พี่คินหายไปเนี่ย มีแข็งเบ็ตคู่พสมกับยิ้มครับ แล้วก็ชนะด้วย กลายเป็นว่า ได้ฉลองสามรายการเลยครับ แต่วันไหนนี่ นัดอีกที

[zatamare]

ตอนพิเศษ ความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่าง ยิ้มกับคิน
 
 
 
 
 
 
 
ในผับดังแห่งหนึ่ง ร่างของ คิน คลาสโนว่าหนุ่ม กำลังนั่งดื่มเครื่องดื่มสีอำพัน จากแก้วใบสวย พร้อมกลับสอดส่ายส่ายตาไปทั่วผับเผื่อจะเจอคนที่ถูกใจ และก็มีสายตายอีกหลายคู่เช่นกันที่มองมายังชายหนุ่มอย่างมีความหมาย จนในที่สุด คินก็สบเข้ากับดวงตาเรียวสวยจากร่างของหญิงสาวที่มีรูปร่างเพรียวเสียวเหมาะกับหน้าตาที่สวยโดดเด่น และเธอคนนั้ก็มองเข้าเช่นกัน โดยไม่ต้องนั่งคิดหรือเอ่ยถาใคร ร่างของคลาสโนว่าหนุ่มก็ลุกขึ้นพร้อมที่จะเดินไปยังเป้าหมายทันที แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก มือมีมือของใครบางคนมากระชากมือของเค้าไว้ จนถลาไปปะทะกับแผ่นอกกว้าง
“จะไปไหนครับ”ร่างสูงของชายหนุ่มที่จับมือเค้าไว้เอ่ยถาม ที่ข้างหู
“คุณเป็นใครแล้วมากระชากผมทำไม ผมไม่รู้จักคุณ คุณคงทักคนผิดแล้วแหละ”คลาสโนว่าหนุ่มตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย เพราะตอนนี้เป้าหมายของเค้า เธอไม่อยู่แล้ว
“ไม่ผิดหรอกครับ คิน”ร่างสูงตอบ
“รู้จักผม? แต่ผมไม่รู้จักคุณ” คินตอบกลับพร้อมกับสลัดมือของร่างสูงออกและจะเดินหนีแต่กับถูกกะชากให้เดินตามไป คลาสโนว่าหนุ่มถูดกระชากให้เดินตามไปจนถึงลานจอดรถ
“นี่คุณ มีสิทธิอะไรลากผมออกมาแบบนี้”คินกระชากเสียงถาม
“ผมเป็นพี่ชายของแฟนคุณ และก็ไม่ชอบที่จะเห้นแฟนของน้องสาวทำตัวเจ้าชู้”ร่างสูงตอบกลับ
“แฟน? ผมหนะหรอมีแฟน คุณคงเข้าใจผิดแล้วแหละ เพราะผมยังไม่มีแฟน”คินตะคอกกลับไป ท่าจะบ้าไปใหญ่แล้วจู่ๆก็ลากเข้าออกมา แล้วยังมือบอกว่าเป็นพี่ชายของแฟนเค้าอีก เค้าไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ บ้าไปใหญ่แล้ว
“หึ ไม่มีงั้นหรอ คุณมันเจ้าชู้ไหลลื่นไปเรื่อย น้องสาวผมเป็นแฟนกับคุณได้ยังไง ม่านี่!!”ร่างสูงกล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห จับคินโยนเข้าไปในรถ และวิ่งมานั่งประจำตำแหน่งคนขับทันทีเพื่อไม่ให้คลาสโนว่าหนุ่มได้มีโอกาสหนี
“นี่มึงจะพากุไปไหน ทำแบบนี้หมายความว่าไง น้องมึงไม่ได้เป็นอะไรกับกุ กุไม่มีแฟน” คลาสโนว่าหนุ่มพลั่งพลูคำพกออกมาด้วยความโมโห
“เงียบ เหอะ เดี๋ยวถึงที่ก็รู้เอง”ร่างสูงตอบกลับมา
“โว้ย มึงลากกุมา โดยไม่มีสาเหตุจะพาไปไหนก็ไม่รู้แล้วมาบอกให้กุเงียบเนี่ยนะ”คลาสโนว่าหนุ่มยังคงโวยวาย แต่ร่างสูงก็ยังไม่สนใจคลับต่อไปเรื่อยๆ จนมาถึงคอนโดแห่งหนึ่ง ร่างสูงจอดรถและกระชากร่างของคลาสโนว่าหนุ่มให้ตาตนเองไปจนถึงห้อง
“มึงพากุมีคอนโดนี่ทำไม”คลาสโนว่าหนุ่มตอกคอกถาม
“มาคุยกันให้มันรู้เรื่อง”ร่างสูงตอบ
“คุยอะไร กุบอกมึงไปหมดแล้ว มึงนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง”
“มึงจะไม่ยอมรับใช่ไหมได้”จบคำร่างสูงเข้ามาประชิดตัวของคินแล้วดึงเข้าไปจูบทันที มันเป็นจูบที่รุนแรงเพื่อระบายโทสะแล้วตามมาด้วยความร้อนแรง เมื่อคลาสโนว่าหนุ่มไม่ยอมเสียเชิงแล้วเป็นฝ่ายรุกบ้าง จนร่างของทั้งคู่มาอยู่ที่บริเวณปลายเตียงเมื่อไหร่ไม่รู้
“มึงจูบกุทำไม ต้องการอะไร”มือพละปากออกจากกันคินก็ถามร่างสูงพลางหอบไปด้วย
“ก็แค่อยากความหาความจริง จะโววายทำไมนายก็จูบตอบฉันนี่”ร่างสูงตอบแบบไม่ใส่ใจ
“ก็แค่ไม่อยากเสียเชิงที่คลาสโนว่าอย่างกุจะโดนรุก”คินตอบ
“หึหึ แล้วจะดูว่าจะเก่งได้ตลอดรึป่าว”จบคำร่างของคินก็ถูกพลักลงเตียง
ต่อจากนั้นก็ หึหึ จิ้นกันเอาเองน้า แต่ว่าไอเรื่องที่จะเคลียร์กันหนะมันไม่ใช่เรื่องนี้ไม่ใช่หรอ
 
 
 
 
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาของคลาสโนว่าหนุ่ม ที่ค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกลับปรับภาพให้ชินกับแสง ก่อนที่จะขยับกายเพื่อจะรุหขึ้นนั่ง แต่แล้วความเจ็บปวดที่สะโพกแช่องทางด้านหลังก็แล่นริ้วเข้ามา ทำให้ร่างของคลาสโนว่าหนุ่มทรุดลงไปกับที่นอนอีกครั้ง
“โอ้ยย เจ็บชมัด”คินสบถออกมาเบาๆ พร้อมกับนอนอย่างดืมและคิดถึงเรื่องมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ ไอบ้านั้นเป็นใครกันมาจับกดเขาได้ แต่ที่เจ็บใจที่สุดก็คือตัวเองทีดันมีอารมณ์ร่วมไปด้วย
อาการทุกอย่างของคลาสโนว่าหนุ่มอยู่ในสายตาของร่างสูงเจ้าของ ดวงตาคม ใบหน้าเข้ม และรูปร่างสมชายที่ต้องบอกว่าหล่อเข้มจนสาวๆเห็นแล้วต้องกรี๊ดเลยทีเดียว ร่างสูงอมยอิ้มกับอาการของคนข้างกายที่ตนรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร แล้วเหมือนคนที่อยู่ข้างกายเค้าจะพึ่งรู้ตัวแล้วหันมามองเค้า
“มึง”ร่งสูงมองคนข้างกายที่นอนชี้หน้าเค้าอย่างเอาเรื่องแล้วอมยิ้ม
“ว่าไงครับที่รัก อย่าเรียกสามีตัวเองด้วยน้ำเสียงแบบนั้นสิ”ร่างสูงกล่าวอย่างอารมณ์ดี
“ใคร สามีใครอย่ามาพูดอะไรมั่วๆแถวนี้นะ”คินระล่ำระลักถาม
“แหม จะไม่ได้หรอครับ สงสัยต้องทบทวนความจำกันหน่อยแล้ว”ไม่รอให้คลาสโนว่าหนุ่มได้ทันปฎิเสธ ร่างสูงก็จัดการทบทวนความจำทันที
“ทีนี้จำได้หรือยังว่าใครเป็นสามีใคร หื้ม”ร่างสูงถาม
“หึ้ยยย มึงทำแบบนี้ต้องการอะไร”คินเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด
“หึ ในเมื่อนายไม่ยอมรับว่เป็นแฟนน้องฉันก็ไม่เป็นไร นายก็มาเป็นภรรยาฉันแทนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวฉันจะทำให้น้องสาวฉันตัดใจจากนายเอง เพราะยังไงฉันก็ไม่ให้น้องฉันคบกับคนเจ้าชู้แบบนายหรอก แต่ฉันจะจัดการปราบนายเอง”ร่างสูงเอ่ยตอบ
“หึทำเพื่อน้องสาว แล้วจับกดคนที่น้องตัวเองชอบเนี่ยนะ ตลกไปมั้ง มึงก็แค่ทำความต้องการของตัวเองเท่านั้นแหละมั้ง”คินตอบกลับน้ำดูถูก
“หึจะว่าแบบนั้นก็ได้นะ แต่อย่าทำน้ำเสียงอย่างนั้นสิเดี๋ยวได้มีการปราบพยศกันอีกสักรอบหรอก
คินชะงักไปทันที ต่ออีกรอบหรอ ไม่เด็ดขาดแค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วเจ็บจะตายไม่รู้ไอบ้านี่ไปอดอยากมาจากไหนจับกดเค้ไปตั้งหลายรอบ
“แล้วน้องมึงใคร นี่กุยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงเลย แล้วดันโดนมึงจับกดอีก”
“ฉันชื่อยัง เป็นพี่ชายของยิ้ม อ่อแล้วฉันก็อายุมากกว่านายเพราะฉะนั้นเรียกฉันว่า พี่ยัง ด้วยหละ”ร่างสูงตอบ
“ทำไมกุต้องเรียกมึงว่าพี่ด้วย แล้วยิ้มหรอที่เป็น้องมึง น้องยิ้มกับกุเป็นพี่น้องกันไม่ใช่แฟนกัน นี่กุโดนกดเพราะเรื่องเข้าใจผิดใช่ไหมเนี่ย”คินโวยวายขึ้นมาทันที
“ว่าไงนะ พี่น้องหรอ งั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ไปเอาแฟนน้อง แต่ถามว่าทำไมต้องเรียกพี่หรอ อยากได้คำตอบไหมละ”ร่างสูงตอบพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้คินเสียวสันหลังวาบ
“ไม่หละ ขอบใจ”คินตอบ
“ดี เข้าใจอะไรง่ายๆ อ่อแล้วอีกอย่างต้องพูดกับฉันเพราะๆด้วยหละ”ยังเอ่ยบอก คินหยักหน้ารับ
 
แล้วเย็นวันนั้นหลังจากที่คินพอที่จะเดินไหวยังก็พาคินไปบ้านในฐานะพี่สะใภ้ แล้วน้องสาวตัวดีของเค้าแทนที่จะตกใจมากและรับไม่ได้ กลายเป็นเพียงแค่ตกใจนิดหน่อยแล้วดันดีใจจนออกนอกหน้าเสียอย่างนั้น แถมยังอาสาจับตาดูแลคินไม่ให้ไปเจ้าชู้อีก น้องสาวคนนี้ชั่งน่ารักจริงๆ
 
 
 
เรื่องมันก็เป็นประการฉะนี้แล 2คนที่เค้าเป็นพี่สะใภ้กับน้องสะใภ้กันจ้า อ่อคินกับยังปรับความมเข้าใจกันแล้วแล้วทั้งคู่ก็รักกันด้วยอะนะแต่ความเจ้าชู้ของคิแก้ยากเลยโดนยังปราบบ่อยๆ หุหุ
 
“อ๊ากกกกกกกกก ยัยคนแต่งเอาเรื่องนี้ไปป่าวประกาศทำไมอุส่าห์เก็บเป็นความลับ”
เอ่อเสียงใครโหยหวนอะไรอะแล้วทำไมเราถึงเสียวสันหลังแบบนี้หละ เผ่นก่อนดีกว่าเรา
 
ฟริ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
 
 

[kikilalakik]

มาอ่านทัน10ตอนพอดีจะ
ชอบเพลงจังเลยมีสิ่งให้น่าค้นหา
มาลงชื่ออ่านด้วยคนนะคะ
 

[zatamare]

มาอ่านทัน10ตอนพอดีจะ
ชอบเพลงจังเลยมีสิ่งให้น่าค้นหา
มาลงชื่ออ่านด้วยคนนะคะ
 

ยินดีต้อน รับค่ะ

[Vesi]

ไม่น่าเชื่อว่าคินจะแอบมีสามีเป็นของตัวเองแล้ว
โอ๊ย ขำอ่ะ 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ภูมิ ช้าว่ะ

คินมันแซงหน้าไปแล้วววววววววววววววววววว

[zatamare]

ภูมิ ช้าว่ะ

คินมันแซงหน้าไปแล้วววววววววววววววววววว

หุหุ


ช้าแล้วได้...ดีกว่าเร็วแล้วได้... นะเจ้าค่ะ



อ๊ะ จงเติมคำในช่องว่างให้ถูกต้อง 

[zemicolon]

 

พี่คินโดนกดแล้ว...เมื่อไหร่เพลงจะโดนพี่ภูมิกดมั่งงะ

ว่าแต่...เพลงสุดยอดจริงๆเล่นเก่งทั้งบาส และฟุตบอลเลย

 

[NUKWUN]

เพลงทำให้ประหลาดใจได้ตลอดเลยนะ
สนุกดี ต้องมาต่อเร็วๆนะ ห้านหายไปเด็ดขาด  

[Phelyra]

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ เด๋วจะรีบกลับมาอ่านค่ะ ตอนต่อไปด้วยก็ดีนะค่ะ 

[zatamare]

ตอนที่ 11







“เพลงเมื่อวานมึงคุยอะไรกับอาจารย์บ้างวะ”ไอเอกถามผมขณะที่เรากำลังนั่งทานอาหารกลางวันอยู่โดยมีไอนิคนั่งทำหน้าอยากรู้อยู่ข้างๆ
“ไม่มีอะไรมากหรอก แค่นัดกุกินข้าว ถ้าไม่ไป ทุกอย่างถือว่ายกเลิก เหมือนว่าไม่เคยทาบทามทีมเราเข้าทีมของมหาวิทลัย”ผมตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่
“ห๊ะ นัดกินข้าวเนี่ยนะ แล้วทำไมมันเหมือนวางแผนไว้เลยวะ ว่ายังไงมึงก็ต้องไปทานข้าวกับจารย์แกหนะ กุว่ามันแปลกๆนะ”ไอเอกพูดอย่างสงสัย
“หึ ไม่ใช่เหมือนวางแผนหรอก แต่เป็นวางแผนไว้แต่แรกแล้วตังหาก”ผมตอบมัน
“วางแผนไว้แต่แรก ยังไงวะกุไม่เข้าใจ มึงมีอะไรรีบบอกกุมาให้หมดเลย”มันบอก
“ก็ อาจารย์ที่เป็นโค้ชทีมบาส คือ พี่นีม”ผมตอบไอเอกทำหน้าตกใจ
“เอ่อ เอกเป็นอะไร ทำหน้าตกใจเชียว”ไอนิกถามที่รักมันอย่างเป็นห่วงครับ
“พี่นีม ที่เคยจีบมึง แต่เจอมึงจัดการซะหมอบอะนะ”ไอเอกถาม
“เออ สงสัยไม่เข็ดมั้ง มาเจ้าเล่ห์กับกุเนี่ย”
“เหอะๆ มึงก็ระวังไว้บ้างก็ดี พี่แกอาจยังไม่ตัดใจก็ได้ อีกอย่าง แกมีเรื่องทีมบาสไว้บีบมึงอีก”ไอเอกบอกอย่างเป็นห่วง
“หึหึ กุซะอย่างแค่นี้บีบกุไม่ได้หรอก มึงก็น่าจะรู้ ไม่งั้นพี่แกทำได้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”ผมบอกมัน
“เออๆ กุรู้มึงเอาด้วยรอดได้ แล้วได้ดีมากๆด้วย แต่อย่าประมาทไว้เป็นดี ระวังไว้ก่อนดีกว่าต้องมานึกเสียใจภายหลังหวะ”มนบอก
“เออ”
“ไอนิค นั่งฟังเก็บข้อมูลอย่างเดียวเลยนะมึง ฟังแล้วเข้าใจบ้างไหมหละนั่น”ผมตอบไอเอกแล้วไปแขวะไอนิค
“เหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เข้าใจหวะ กุว่ามึงต้องมีเรื่องอธิบายให้กุฟังอีกแล้วหวะเพลง”ไอนิคบอกผมทำหน้ายุ่งๆ
“555 กุขี้เกีบดหวะ ไปถามเอากับที่รักมึงเอาแล้วกัน”ผมบอกมัน
“เอกเล่าให้นิคฟังด้วยหละ”มันหันไปสั่งไอเอกเสียงจริงจังมากครับ อะไรจะอยากรูขนาดนั้ แต่ก็อย่างว่า มันคงคาใจ
“เออเอก มึงเล่าเรื่องกุให้ไอนิคฟังไปเลยก็ได้ กุสงสารมัน เวลามึงกะกุคุยกันแล้วมันต้องทำหน้างงตามไม่ทันตลอดเวลา”ผมว่า
“เออ เล่าได้ก็ไม่บอกตั้งนาน กุอยากบอกจะตายอยู่และ อยากให้ที่รักกุส่วนร่วม ว่าแต่วันเดียวมันจะจบหรอวะ”เหอะๆดูมันถาม
“หึ จบไม่จบมันอยู่ที่ความสามารถของมึงหวะ”ผมบอกมัน
“เออ กุมีความสามารถพอหวะ แป๊ปเดียวกุก็เล่าจบ”มันบอก
“เออ ไอคนเก่ง มีความสามารถ ว่าแต่ คาบบ่ายเรียนอีกแค่ชั่วโมงเดียว เรียนเสร็จแล้วมึงไปไหนต่อไหม”ผมถาม
“ก็ไม่ได้ไปไหนหวะ กุกับที่รักกะว่าจะกับไปนอนเอาแรง”มันพูดพร้อมทำสายตเจ้าเล่ห์ส่งไปให้นิค ที่หน้าแดงขึ้นมาทันที
“แหม มึงจะไปนอนเอาแรงหรือจะไปนอนหมดแรง”ผมก็เล่นกับมันไป เอาไอนิคหันมาค้อนเลยครับ
“แหม มึงนี่ก็รู้ใจ”มันยังไม่เลิกเล่นครับ
“นี่พอแล้วไอนิคเขินใหญ่แล้วมึง ถ้าไม่มีไร เข้าบ้านกะกูดิ กูจะได้โทรบอกแม่เลยว่ามึงกับนิคจะไปด้วย”ผมบอกมัน
“อ่าว วันนี้มึงเข้าบ้านหรอวะ งั้นดีกุกับนิคไปด้วย ไม่ไปบ้านมึงนานและคิถึงฝีมือแม่มึงมาก แต่ถ้าได้กินฝีมือมึงนี่ยิ่งดี”มันพูด
“ไม่ต้องหวังมากหรอกมึงแค่ฝีมือแม่กุก็พอละ”ผมบอก
แล้วบทสนทนาก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนตอนนี้พวกผมก็มาถึงบ้านแล้วครับแล้วก็ต้องตกใจกับคนที่ออกมาต้อนรับ อ่อของผมแถมหมั่นไส้ด้วยก็คนที่ออกมาตอนรับเหมือนบ้านตัวเองหนะมัน
“มากันแล้วหรอครับ เข้ามานั่งพักข้างในก่อน กำลังเตรียมของให้ทานอยู่พอดีเลย”จะใครซะอีก ก็ไอภูมิหนะสิเสนอหน้าออกมาจากในบ้านมารับพวกผม กล่าวประโยคทักทายและนำพวกเราเข้าบ้านอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของ แล้วมันก็เดินไปที่ครัว
“เอ่อ มึงพากุมาผิดบ้านป่าววะเพลง”ไอนิคถามอย่างสงสัยครับ นิคไม่เคยมาบ้านผมนะครับ
“กุจะพามาผิดบ้านได้ไงก็นี่หละบ้านกุ”ผมตอบ
“อ่าวกุนึกว่าบ้านพี่ภูมิ ท่าทางพี่แกเหมือนเจ้าของบ้านออกมารับแขกเลย”ไอนิคตอบครับ
“กุก็คิดงั้น ตอนเห็นพี่แกมาต้อนรับกุยังต้องมองรอบบ้านใหม่เลยว่าบ้านมึงรึป่าว พี่แกเหมือนเจ้าของบ้านจริงหวะ”ไอเอกว่า
“เหอะๆ อย่าว่าแต่มึงเลย กุก็คิดงั้น แต่เดี๋ยวมีเคลียร์ วันนี้หายไปนึกว่ามีเรื่องอะไร ดันโผล่มาอยู่บ้านกุได้แถมยังทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของบ้านอีก”ผมบ่น
“มึงเป็นห่วงพี่เค้าหรอที่พูดมาหนะ”ไอเอกถามพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์
“กุนี่นะจะห่วงมัน”ผมพูด
“เออครับไม่ห่วงเลย”มันพูดเหมือนประชด
“ไอเอก”ผมเน้นเสียงใส่มัน
“ครับๆไม่พูดแล้ว”พูดดพร้อมทำท่ายอมแพ้
จากนั้นเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆครับ จนสักพักไอภูมิมันก็เดินถือถาดที่มีถ้วยใบสวยหลายใบวางอยู่ และของในนั้นก็คือ บัวลอยครับ
“นี่มึงมาบ้านกุนานแล้วใช่ไหมเนี่ย”ผมถามมัน
“รู้ได้ไงครับว่าพี่มานานแล้ว”มันถามกลับครับ
“หึ ก็ถ้าบัวลอยนี้แกเป็นคนทำ มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว แล้วก็นะตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะทำบัวลอยให้พวกเราทานกันเพราะรู้ว่าพวกเราจะมา”ผมพูดยาว
“แล้วทำไมถึงคิดว่าพี่ตั้งใจทำบัวลอยไว้ให้น้องเพลงเพราะรู้ว่าจะมาหละครับ”มันถาม
“ไอสวนผสมที่จะทำบัวลอยมันหาได้ง่ายเพียงแค่คิดว่าจะทำหรือไงหละ แล้วมันก็ไม่ใช่ว่าใช่เวลาแป๊ปเดียวนี่เพราะบัวลอยนี่มันได้สีมาจากธรรมชาติของส่วนผสม”ผมพูดอย่างคนที่รู้เรื่องการทำขนมเป็นอย่างดี
“ครับๆถูกอย่างที่น้องเพลงว่าทุกอย่างเลยครับ”มันตอบ
“แล้วนี่มึงมาอยู่บ้านกุแล้วรู้เรื่องที่กุจะมาได้ไง”ผมถามแบบเอาเรื่องครับ
“ก็พี่มีว่าที่แม่ยายที่ดี คอยหนุนนี่ครับ”มันตอบยิ้มๆแบบภูมิใจที่แม่ผมช่วยหนุนมัน
“โอ้เรียกว่าที่แม่ยายซะด้วย สงสัยอีกไม่นานคงมีข่าวดี”เสียงไอเอกครับ
“หุบปากไปไอเอกถ้ายังอยากกินบัวลอยแบบไม่ต้องซี๊ดปาก”
“ครับๆกลัวแล้วครับ”มันทำหน้าตากลัวๆแล้วกินต่อครับ แต่ผมรู้มันแกล้งทำ มันจะกลัวที่ไหนหละเพราะมันไม่ได้หันไปกินเองแต่มันให้ไอนิคป้อนแล้วมันก็ป้อนไอนิคป้อนกลับ ผมหละหมั่นไส้มันจริงๆ
“อยากให้พี่ป้อนแบบนั้นบ้างไหมครับ”มันถาม
“ไม่มีในหัวสักนิดหวะ ว่าแต่แม่กุไปไหนเนี่ย”ผมถาม
“อ่อ คุณแม่ท่านออกไปธุระข้างนอกหนะ บอกว่าเย็นๆจะกลับมา”มันตอบทำเอาผมเครียด ให้คนที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานมาอยู่ในบ้านแล้วตัวเองไปทำธุระเนี่ยนะ
“แม่กุนี่ไว้ใจมึงมากเลยนะ เพิ่งรู้จักได้ไปนานปล่อยมึงไว้อยู่ที่นี่แล้วออกไปทำธุระทั้งที่เป็นคนเรียกกุมาหา”ผมบ่น
“แหม ก็ว่าที่ลูกเขยทั้งคนท่านก็ต้องไว้ใจสิครับ แล้วก็ที่ท่านไปเพราะมันเป็นธุระด่วนเดี๋ยวเย็นนี้ก็ได้เจอกันครับ”มันอธิบายยาว
“เออ ถือว่ายกผลประโยชน์ให้จำเลย”ผมบอกแล้วก็นั่งลงหยิบถ้วยบัวลอยมากินครับ
“อร่อยไหมครับ”มันถามแล้วนั่งลงข้างผม
“อร่อย เพราะทำเสร็จใหม่ๆ”ผมตอบ
“อ่อครับ”
“นี่มึง ที่มีตั้งเยอแยะทำไมต้องมานั่งเบียดกุด้วย”ผมถาม อย่างอดไม่ได้ ก็ไม่ใช่มันนั่งข้างผมอย่างเดียวแต่มันดันเข้ามาเบียดผมด้วยนี่สิ
“แหมก็อยากอยู่ใกล้ชิดน้องเพลงให้มากที่สุดนี่ครับ”มันตอบ
“ชิดมากไปและมึงเดี๋ยวจะโดนดี”ผมตอบ ทำให้มันเขยิบออกไปนิดหน่อยครับ
“แหมมึงก็ไปเขินโหดใส่พี่เค้า”เสียงไอเอกที่หลุดจากโลกสีชมพูของมันเพื่อแซวผมครับ
“กลับโลกสีชมพูของมึงไปซะไม่ต้องมาแซวกุ กุไม่ได้เขิน”ผมบอก
“ครับ ป่ะนิคกลับโลกของสองเราดีกว่าปล่อยเค้ากัดกันไปเถอะ”ดูมันครับดูมันยังมีหน้าหันไปชวนที่รักมันกลับเข้าโลกสีชมพูตามที่ผมว่าอีก กวนไหมหละ
“แล้วแล้วไม่สนใจเข้าโลกสีชมพูดของสองเราบ้องหรอครับ”มันถามพร้อมส่งสายตาหวานมาให้ผม
“ถ้ามึงไม่หยุด จะไปไปยมโลกไอภูมิ”ผมตอบ
“โหดจังที่รักพี่เนี่ย”ผมพูด
“ใครที่รักมึงไอภูมิเดี๋ยวจะโดนถ้าวอนไม่เลิก”ผมพูดหร้อมยกนิ้วชี้ไปที่มันอย่างอาฆาตร
“ครับกลัวแล้วครับ”มันทำท่ายอมแพ้ครับ
“ดีมาก อืมแล้วทำไมวันนี้มึงไม่ไปเรียน”ผมนึกขึ้นได้เลยถามครับ
“แหมถามแบบนี้คิดถึงพี่หรอครับ”มันตอบทำตากรุ่มกริ่ม
“นี่อย่าวอน แล้วไอสายตาแบบนั้นหนะหยุดซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ผมบอก
“ครับๆ คือวันนี้แม่โทรไปชวนพี่ให้มาที่บ้านหนะครับ”มันตอบ หืมแม่ผมชวนมันมาบ้าน ชวนทำไม
“อืม แล้วแม่กุชวนมึงมาทำไมวะ”ผมถาม
“อ่อ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แม่แค่อยากทำความรู้จักว่าที่ลูกเขยให้มากๆ แล้วก็กะจะชวนเพลงมาทานข้าวที่บ้านเลยให้พี่มาช่วยคิดเมนูแล้วช่วยกันทำอาหารมัดใจเพลงอ่ะครับ”นี่หรอไม่มีอะไรมาก แม่นะแม่วางแผนไว้หมดเลยซิเนี่ย
“หืมทำอาหารมัดใจ ฝีมือมึงกุก็เคยกินแล้ว ยังไม่เห็นว่าจะมัดใจได้”มันบอก
“ก็ ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้ว่าเพลงชอบทานอะไรไม่ชอบทานอะไรแล้วรสประมานไหนนี่ครับ แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วเพราะคุณแม่ท่านบอกหมดแล้วแหละครับ”มันบอก
“รู้แต่ก็ว่าจะทำได้นี่”ผมพูด
“แต่พี่เชื่อว่าพี่ทำได้ครับ เพราะพี่ทำมันด้วยความรักเพื่อที่จะให้คนที่พี่รักทาน”มันตอบ
“มั่นใจจังนะ”
“ครับมั่นใจ”มันตอบ
แล้วบทสนทนาก็มีต่อไปเรื่อยๆแหละครับแต่ผมจะออกแนวแขวะๆกัดๆมันมากกว่า แล้วไอคู่รักนะครับไม่ชวนกันเข้าไปในโลกของมันแล้วไปลับเลยครับ ไม่กลับมาสักที อยู่ในโลกสีชมพูของพวกมันสองคนนั่นแหละ อะไรมันจะหวานกันตลอดเวลา
 
“เสียงรถนี่ สงสัยแม่มาละกุไปรับก่อน”ผมพูดตอนได้ยินเสียงรถครับ
“สวัสดีครับแม่ นัดเพลงมาแล้วไปไหนมาเนี่ยครับ”ผมทักทายแม่แล้วพูดเชิงน้อยใจ
“ไงครับคนสวยน้อยใจอะไรแม่ หะเรา”เอ๋เสียงพ่อนี่นา แสดงว่าพ่อกลับมาแล้วแม่ไปรับพ่อมาแน่เลย
“อ่าวพ่อกลับมาแล้วหรอครับ ผมก็แค่งอนแม่นิดหน่อยนัดผมมาแล้วดันไม่ยอมอยู่ให้คนอื่นมาอยู่บ้านเราได้”ผมทักทายแล้วก็ฟ้องพ่อครับ เจอท่านทีไรผมชอบอ้อนททุกที
“คนอื่นที่ไหนกัน เห็นแม่บอกว่าเป็นว่าที่ลูกเขยพ่อไม่ใช่หรอ”พ่อพูดล้อๆ โธ่พ่อผมเป็นไปกับแม่ด้วย แล้วนี่แม่ไปพุดอะไรให้พ่อฟังบ้างเนี่ย
“ไม่ใช่สักหน่อย แม่เอาอะไรไปบอกพ่อเนี่ย”ผมพูดงอนๆ
“อ่ะไม่ใช่ก็ไม่ใช่ครับ ป่ะเข้าบ้านกัน อยากเห็นหน้าว่าที่ลูกเขยแล้วเห็นว่าหล่อมาก”ทำเหมือนเข้าใจแต่ไหงพูดงั้นหละครับ
“พ่อ....”ผมรากเสียงยาวแบบงอนๆ
“ครับ ไม่แซวแล้ว”ท่านรับคำแล้วเดินนำเข้าบ้าน พอไปถึงไอภูมิกับไอนิคยืนงง ก็มันไม่เคยเจอพ่อผมกันนี่ครับคงยืนงงกันว่าใคร
“สวัสดีครับพ่อ แม่”ไอเอกมันยกมือไหว้ทักทาบพ่อกับแม่ครับ ทำให้ไอสองคนที่ยืนงงไหว้ตาม
“สวัสดีตามสบายเลย แล้วคนนี้หรอว่าที่ลูกเขยพ่อ “พ่อทักทายกลับแล้วก็ชี้ไปที่ไอภูมิแล้วถามขึ้นครับ
“ครับ”ไอภูมิมันรับคำ ได้ทีเอาใหญ่แล้วมัน
“เงียบไปเลย ไม่ใช่ครับพ่อ นี่รุ่นพี่เพลงที่คณะแล้วก็เป็นพี่รหัสครับ”ผมแบกไอภูมิแล้วไปอธิบายให้พ่อฟังครับ
“ครับ งั้นพ่อไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวลงมาทานเข้าเย็นด้วย”พ่อพูดจบแล้วก็เดินขึ้นชั้นบนไปครับ
“นี่มึงงได้ทีเอาใหญ่เลยนะ”มันดุไอภูมิ
“แหมก็ว่าที่พ่อตาแม่ยายเป็นใจทั้งที ก็ขอหน่อยสิครับ”มันพูด
“เข้าครัวไปเลยมึง”ผมไล่มันทันทีครับ มันก็เลยรีบเดินเข้าครัวไปชว่นแม่ผมเตรียมมื้อเย็น
“แหมเขินพี่เค้าหละสิมึง”เสียงไอเอกครับ
“มึงนี่เขินน่ารักดีนะเพลง”ไอนิคก็เป็นลูคู่มาเลย
“กุไม่ได้เขิน ไปและรอกินข้าว”พูดพร้อมกับเดินไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าว โดยมีเสียงหัวเราะแบบมีเลศนัยของไอเอกดังตามมา
 
“อาหารเย็นวันนี้อร่อยมากเลย ว่าที่ลูกเขยพ่อนี่ทำอาหารอร่อยเหมือนที่แม่บอกไว้จริงๆ ว่าไหมสุดสวยของพ่อ” พ่อผมพูดขึ้นหลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จ แล้วนั่งคุยกันต่อบนโต๊ะ
“พ่อครับ”ผมพูดแบบเคืองๆ ก็ไอคำว่าว่าที่ลูกเขย แล้วก็คำว่า สุดสวยของพ่อ ไอคำว่าสุดสวยถึงจะชินแต่เอามาพูดแบบนี้เคืองอ่ะ
“แหม คนสวยก็ไปเคืองพ่อเค้า ที่พ่อเค้าพูดมา แม่ก็เห็นด้วยนะ”นั่นครับเข้าคู่กัน สมแล้วที่เป็นคู่รักตัวอย่าง ทึ่ทุกคนต่างให้ความชื่นชม เล่นเอาไอภูมิยิ้มชอบใจ
“แม่ก็”ผมพูดได้แค่นี้แหละครับ เพราะแม่ทำสายตาปรามๆ ไม่ให้ผมขัด สรุปว่าผมต้องยอมรับห้ามปฎิเสธ แล้วดูไอภูมิสิครับ อมยิ้มชอบใจใหญ่เลยมัน ส่วนไอคู่รักนี่ไม่ได้จะมาสนใจช่วยเลย
“แหมไอเพลงทำเป็นเขิน พ่อกับแม่ท่านก็พูดตามที่เห็น เขินแล้วพลานนะมึงอ่ะ”ไอเอกครับมันหันมาสนใจแล้วแต่มันสนใจแล้วพูดแบบนี้มึงกลับโลกของมึงไปเถอะ อ่ออย่าสงสัยว่าทำไมพูดมึงกูกันได้ ทั้งที่ต่อหน้าผู้ใหญ่ ท่านสองคนรู้ถึงสาเหตุดีพราะอะไร แล้วเหตุผลนั้น มัก็เป็นอะไรที่ไอภูมิรู้ไม่ได้ เพราะถ้ารู้มันก็จะรู้ครับว่าทำไมพวกทานถึงได้เข้าค้างมันแล้วแซวพวกเรา พวกผมจะไม่ใช้คำไม่สุภาพต่อหน้ผู้ใหญ่กันนะครับ แต่กับท่านสองคนและพ่อแม่ไอเอก นี่ มึงกูกันได้เพราะท่านรู้เหตุผล และเข้าใจ แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่คนอื่นๆจะไม่มีครับเพราะรู้ว่ามันไม่สุภาพ จะใช้ภาษาต้องรู้จักกลเทศะ แล้วก็ดูคนให้เป็นครับ ว่าเราควรจะใช้ภาษาและกิริยายังไง แล้วเออว่าแต่ ผมพล่ามอะไรยาวๆครับเนี่ย
(คนเขียนอยากพล่ามไม่มีอะไรหรอกค่ะที่รัก:zatamare’)
“คุยกันมาตั้งนานแล้วแม่พึ่งนึกได้ภูมิจะมาขออนุญาติชวนน้องไปเที่ยวไร่องลูกไม่ใช่หรอ”แม่ผมพูดขึ้นมา ว่าแต่ มีแม่มีลูกด้วย สนับสนุนมันเต็มที่เลยสิเนี่ย
“ครับ แต่ไม่รู้ว่าน้องเพลงจะตกลงรุป่าว”มันตอบรับและพูดหยั่งเชิง
“แหม ไม่ต้องห่วงไม่ว่าเพลงจะว่ายังไง แม่ตกลงแทนให้เลยแล้วกัน แล้วก็ห้ามปฎิเสธด้วย จริงไหมค่ะคุณ”แม่ผมตอบและหันไปหาแนวร่วมจากพ่อครับ
“อืม น่าสนใจดี งั้นผมเห็นด้วยห้ามปฎิเสธ”อ่าวพ่อครับไหงงั้นอ่ะ แล้วที่ว่าน่าสนใจดี แค่บอกว่าไปเที่ยวไร่ มีอะไรน่าสนใจงั้นหรอ
“เอ่อ มัดมือชกผมเลยนะครับ พ่อแม่ แล้วที่พ่อว่าน่าสนใจ แค่ไปเที่ยวไร่เนี่ยน่าสนใจตรงไหนครับไร่เราก็มี”ผมถาม
“ก็ไม่ใช่ไร่ธรรมดานี่ครับคนสวย แต่เป็นไร่ที่ให้คนที่ยากจนหรือต้องการมีอาชีพเข้าไปทำงาน ส่วนคนที่ไม่มีที่อยู่ก็สามารถเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ มีที่อยู่และงานให้ทำ เนี่ยเค้าอยู่กันเหมือนเป็นชุมชเล็กๆเลยนะแต่ดูอบอุ่นแล้วก็มีความสุขมาก”พ่อผมอธิบายครับ ผมเข้าใจคำว่าน่าสนใจของพ่อแล้วครับ แล้วฟังมานี่ก็ทำให้ผมสนใจเช่นกัน แล้วพมคงตอบตกลงแน่ไอเอกก็คงด้วยเพราะตอนที่พ่อผมเล่ามันก็ทำท่าสนใจเช่นกัน
“อืมน่าสนใจครับผมตกลงที่จะไป ว่าแต่พ่อรู้ได้ยังไงครับว่าเป็นสถานที่แบบนนั้น”ผมถามพ่อ
“แหมก็จะไม่ให้พ่อเค้ารู้ได้ไงลูก ก็พ่อเค้ากำลังคุยธุระกิจกับคุณ ภิภพ พ่อของลูกภูมิอยู่หนะอีกอย่างสองคนนี้เค้าเป็นเพื่อนกัน แล้วไร่ที่ว่าเนี่ย พ่อเราเค้าก็อยากทำเหมือนกัน จะได้ถือเป็นการช่วยเหลือคนที่ยากไร้และก็เป็นการให้งานด้วย ก็เลยว่าน่าสนใจอยากให้เพลงไปนั่นแหละ เพราะงานภายในประเทศเพลงเป็นคนดูแลอยู่ ได้ไปดูเองจะได้เป็นคนดำเนินการเองไง” แม่ผมอธิบาย ทำให้ผมเข้าใจเหตุผลของพ่อครับ ผมก็เห็นด้วยเลยว่าน่าสนใจ การจะช่วยคนให้แค่เงินอย่างเดียวไม่ได้ครับ เงินใช้แป๊ปเดียวก็หมด ต้องมีอาชีพด้วย จะให้ที่อยู่อย่างเดียวมันก็ดูจะเป็นอะไรที่ง่ายไปและถึงจะมีที่อยู่ก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่รอด ก็ต้องให้อาชีพแก่เค้าให้มีรายได้เช่นกัน ดังนั้นไร่ที่ว่านี้จึงน่าสนใจเป็นอย่างมากครับ
“ครับงั้นผมตกลง จากที่ฟังมาผมก็สนใจดังนนั้นวางใจเรื่องนี้ได้ครับแล้วผมจะจัดการเอง”ผมรับคำ
“นี่อย่าตกลงอะไรกันแล้วลืมพวกผมสิครับพวกผมก็ใจไปด้วยน่าสนใจดีออกจริงไหมครับนิค”ไอเอกพูดขึ้นมาเรียกร้องความสนใจครับแล้วหาแนวร่วมจากนิค ซึ่งไอนิคมันก็พยักหน้า
“อืมไม่ลืมหรอก มึงสองคนจะไปด้วยมึงคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมวะภูมิ”ผมถามมัน
“ไม่ว่าอะไรอยู่แล้วครับ”มันตอบ
“งั้นไปกันได้หลายๆคนรึป่าวมีที่พักพอไหม”ผมถามมัน
“ที่พักมีเยอะแยะไปครับ จะพักกับคนที่นั่นก็ยังได้ เค้าอยู่กันแบบพี่น้อง”มันทำหน้างงกับคำถามผมแต่ก็ตอบมาครับ
“งั้นก็ทำเรื่องไปเข้าค่ายกันเลยสิ นำเสนอเรื่องนี้ให้อาจารย์ตรีประดับท่านดูไหมท่านน่าจะสนใจ เพราะเห็นคุยเรื่องที่จะมีการจัดให้มีเข้าค่าย แต่ยังหาสถานที่ไม่ได้ ลองเอาไปปรึกษาแนะนำท่านดู ถ้าไปเราจะได้ไปกันเยอะๆแล้วก็เป็นการเผยแพร่สถานที่นี้ด้วยถ้ามีคนสนเยอะขึ้นมันก็จะเป็นแหล่งท่องเที่ยวและศึกษางานได้ด้วย แบบนี้ก็ wim win เลยนะมึง”ผมร่ายยาว
“ครับ เพลงว่าไงก็ว่าตามกัน ดีเหมือนกันครับไปกันเยอะๆก็สนุกดี อีกอย่างพี่ก้อยากจะให้ไร่นี้เป็นที่รู้จักเหมือนกัน เพราะอยากให้มีคนเอาไปเป็นแบบอย่างถ้ามีคนเห็นแล้วทำต่อๆกันคงจะช่วยเหลือกันได้มากขึ้น เริ่มจากตรงนี้ก็ไม่เลวครับ”มันตอบรับ
“แหม เห็นแววแล้วว่า อีกหน่อยจะมีนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงมีความสามรถจนเป็นที่น่าจับตามองในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ถ้าไม่นึกแผงๆไม่เปิดตัวแบบใครบางคน”แม่พูดแล้วส่งสายตามาทางผมครับ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับคุณแม่ แล้วอีกอย่างน้องเพลงก้ดูจะเก่งมากๆเอาเหมือนกันนะครับ แล้วคนที่คุณแม่พูดถึงนี่ใครหรอครับ”มันถ่อมตัว ชมผมแล้วถามถึงคนนั้นที่แม่พูด เหอะๆ คนที่แม่พูดมึงก็รู้จัก
“แหมอันนี้เดี๋ยวภูมิก็รู้เองแหละลูก แต่เป็นคนที่ภูมิรู้จักแล้วก็ใกล้ตัวมากๆ”แม่ตอบน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ เห็นแม่ผมแบบนี้แต่เรื่องเจ้าเล่ห์เนี่ยที่หนึ่งเลยนะครับไม่งั้นจะเอาพ่อผมอยู่หรอครับ ไว้เดี๋ยวมีโอกาศจะเล่าเรื่องของพวกท่านให้ฟัง แล้วจะตกใจครับ
“ใกล้ตัว อืมเดายากนะครับแน่ดูลึกลับจัง ผมว่าเอาไว้ถึงเวลาอย่างที่คุณแม่บอกค่อยรู้ดีกว่าครับ”มันตอบ เหอะๆ
“จ้าๆ แต่รับรองรู้แล้วต้องอึ้งอย่างแน่นอน”แม่ผมตอบ เหอะๆ อึ่งรึป่าวไม่รู้ครับเพราะมันก็อึ้งมาจนชินไปแล้วนี่กับเรื่องของผม เพราะคนที่แม่พุดถึงคือผมนี่นา
“ครับผมจะรอวันนั้น”มันตอบ
 
จากนั้นบทสนทนาก็มีต่อไปเรื่อยๆจนถึงสองทุ่มครึ่งแม่ก็ให้แกย้ายกันกลับบ้านกลับผมก็เลยกลับรถไอภูมิ(แม่บังคับ - -*) ส่วนรถผมไอเอกกับนิคขับให้ครับ เพราะคืนนี้มันสองคนขอนอนที่คอนโดผมครับ แต่เป็นชั้นบนสุดนะครับ ทำไมมันต้องไปชั้นบนสุดทั้งที่ห้องที่ผมอยู่ก็ยังมีห้องให้มัน ถ้าให้สายตาไอเอกที่มองไอนิคแล้วจะรู้ครับ ว่าคืนนี้ไอนิคมันไม่รอดแน่ ส่วนผมพอมาถึงห้องไอภูมิมันก็ขโมยหอมแก้มผม พร้อมกับกล่าวราตีสวัสแล้วเข้าห้องไปแบบเอามือลูกสะโพกไปด้วย เนื่องจากผมถีบมัน
 
 
 
ทิ้งทายครับถ้าอยากรู้ว่าไอนิคจะรอดไม่รอดเนี่ยลองถามๆเอากับคนแต่งนะครับ เผื่อจะได้รู้อะไรบ้างนิดหน่อยหรืออาจจะมาก อันนี้ผมก็ไม่อาจทราบได้ แต่ตอนนี้ผมของไปอาบน้ำเข้านอนก่อนนะครับ นานๆจะได้นอนไวแบบนี้ที ราตีสวัสครับทุกคน





************************************





เอาไปตามคำเรียกร้อง

[zemicolon]

ขอบคุณคร๊าฟฟฟ
พี่ภูมิกะเพลงน่ารักเหมือนเดิม เอ๊ะว่าแต่เรื่องโค๊ชบาสของมหาลัยที่ตามจีบเพลงจาว่างัยน้า

นิคเสร็จเอกอีกแล้วช่ายมั้ยยยยย

[นัตสึกิ]

 :haun4:น้องนิคไม่รอดแหงแซะ.....คนเขียนค่ะช่วยเอามาปูดทีได้มั๊ยอะอยากรู้

แล้วก็อยากอ่านคู่พี่กันกับน้องนัตด้วยอะคร๊า

[zatamare]

อยากรู้อะไร เดี๋ยว เย็นๆจะมาลงนะ


ตอนนี้ ขอนอนอ่านหนังสือก่อน


อ่านจบเราจะเจอกัน




โหะๆ   

[zemicolon]

 

จารอขอร๊าฟฟ

[tokyodeef]

  อ่านไม่เข้าใจ แงๆ เศร้า อ่านแล้วมันงงๆ

[tombaza]

เพลงเธอเพอร์เฟคไปมั้ย !
อิจฉาเธอจริงๆ
5555555*

รอมาต่อน่ะค่า !!

[soul]

มาลงให้ทันใจจริงๆสงสัยต้องแอบมาดูบ่อยๆแล้วว่าลงหรือยัง





กำลังสนุกเลยแต่เพลงเข้าใจยากจัง





แถมมีความลับเยอะอีก




สงสัยเป็นซุปเปอร์ เกิร์ล   เก่งทุกอย่างเลย