หัวข้อ: พิสูจน์รักวัดใจ ........ อัพ28/3/2556 อัพล่าสุด ตอน บทส่่งท้าย(จบแล้วจ้า^^)

[soul]

ไม่ยอมๆๆๆๆ


ขาดตอนได้งัยอ่ะ



แง้ ๆๆๆๆ::


ใจร้าย

[zemicolon]

คิดถึงไรท์เตอร์ทุกลมหายใจเลยครับตอนนี้


(แบบว่า  เค้าอยากอ่านมากกกกก)


 

[zatamare]

555 เราหนีเที่ยวมาเมื่อวาน มันแก้ไม่ได้เลยออกจากบ้านไปเที่ยวซะเลย



แล้วตอนนี้โน๊ตบุคก็อยู่ในมือเราแล้ว





คาดว่า ภายในวันนี้หรือคืนนี้ คงแต่งเสร็จ





เอ้า รอกันหน่อย

[zemicolon]

ตั้งหน้าตั้งตาตารอเพลงกะพี่ภูมิอย่างใจจดใจจ่อ

 

[zatamare]

แง้มประตูห้องพี่ยังกับคิน






ณ ห้องนอนใหญ่ในคอนโดหรูใจกลางกรุงฯมีร่างสองร่างกำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่มเร่าร้อนราวกับจะหลอมละลายซึ่งกันแลละกัน  สองร่างต่างช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าของกันและกันแสดงถึงความต้องการที่กำลังพุ่งสูงขึ้นๆ ร่างเล็กบางกว่าพลักร่างสูงและหนากว่าตนลงบนที่นอนนุ้มเมื่อการการปลดเปลื้องเสื้อเสร็จสิ้นและทั้งสองเปลือยเปล่า ร่างเล็กกว่าตามลงไปทาบทับร่างหนาและเริ่มไซร้ซอกขอขบเม้นติ่งหูจนร่างหนาครางซี๊ดออกมาด้วยความเสียวร่างเล็กว่าเปลี่ยนจาเลียบขบติ่งหูลงมาหยอกล้อกับยอดอกไล้เรื่อยไปจนถึงส่วนกลางรำตัวและครอบครองแก่นกายของร่างหนาเอาไว้แล้วเริ่มใช้ลิ้นหยอกล้อกับส่วนปลายจนร่างหนาที่ถูกปรนเปรือครางอย่างเสียวซ่านยิ่งได้ยินเสียงครางร่างเล็กกว่าก็ยิ่งปรนเปรอให้อย่างถึงใจ จนร่างสูงจับสังเกตุคนเจ้าเล่ห์ได้อย่างรู้ทันว่าถ้าไม่รีบทำอะไรเข้าตอนนี้หละก็ได้ผลาดถ้าเสร็นคนร่างเล็กกว่านี้แน่ ร่างหนาจึงเอี้ยวตัวและเอื้มมือไปจับส่วนอ่อนไหวของคนร่างเล็กบ้างจากนั้นเริ่มดำเนินการปรนเปรอให้จนร่างเล็กกว่าครางกระเส่าและปล่อยแก่นกายของเขาออก “สำเร็จ”ร่าหนาคิดในใจและอาสัยจังหวะลุกขึ้นและเป็นคนพลักร่างเล็กกว่าลงไปบนที่นอนนุ้มแทนและตามลงไปทาบทับทันที่ร่างหนาเริ่มปลกเล่าอารมณ์ร่างเล็กกว่าแล้วกระซิบแผ่วที่ข้างหู “รู้นะครับว่าคิดอะไรอยู่แต่ไม่สำเร็จหรอกนะครับ”เล่นเอาร่างเล็กกว่าเขินคนรู้ทันเบี่ยงหน้าหลบไปอีกข้าง
ร่างสูงเลื่อนใบหน้าลงมาตรงส่วนล่างเริ่มโลมเลียช่องทางรักของล่างเล็กกว่าจนชุ่มจากนั้นใช้นิ้วไล้วนไปมาก่อนจะร่วงล้ำเข้าไปในช่องทางรักอย่างช้าๆและเริ่มขยับส่างความเคยชินให้กับร่างบางและเริ่มเพิ่มนิ้วเข้าไปจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสามขยับเข้าออกจนร่างเล็กกว่าปรับตัวได้แล้วใส่ของที่ใหญ่กว่าและอุ่นกว่าเข้าไปก่อนจะแช่ไว้เพราะกลัวร่างเล้กกว่าจะเจ็บเพราะไม่มีเจลหล่อลื้น พอร่างเล็กกว่าเริ่มชินก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆจนได้ยินเสียงครางด่วยความเสียวซ่าน
“ซี๊ดพี่ยังเร็วอีก”ร่างเล็กกว่าสั่ง
“อืม..,อยากได้เร็วๆ ก็ทำเองนะครับทำโทษเรื่องวันนี้ แล้วก็ที่เจ้าเล่ห์คิดจะรุกพี่นะครับ”เอ่ยจบก็พลิกให้ร่างบางขึ้นไปอยู่ด้านบนทั้งสี่ร่างกายยังเชื่มกันอยู่
“โอ๊ะ..พี่ยัง”ร่างเล็กกว่าร้องด้วยความตกใจ
“ค้าบบบ ... อืม...ขยับสิครับอยากได้แบบไหนเต็มที่เลยครับ อืม”เอ่ยเสียงกระเส่าเล่นเอาร่างเล็กกว่าหน้าขึ้นสีแต่ก็เริ่มขยับบดเบียดร่างกายของตนเข้ากับร่างหนาด้วยไฟอารมณ์ที่ครุกรุ่นและความต้องการที่ไม่อาจหักห้าม ร่างเล็กกว่าบดเบียดก้อนของตนเข้ากับร่างหนาและเริ่มขยับขึ้นลงอย่างช้าๆและเร้วขขึ้นเรื่อยๆโดยมีแก่นกายของร่างหนาเด้งสวนขึ้นมาเป็นจังหวะสอดรับกัน
“อือ.....ซี๊ดด.....ดีจังครับคิน.....อื้ม..เก่งจังครับ”ร่างหนาส่งเสียงครางแล้วเอ่ยชมร่างเล็กกว่าก่อนจะขยับกายขึ้นแล้วโน้มหน้าของร่างเล็กกว่าลงมาจุมอย่างดูดดื่มแล้วเป็นคนขยับกายสวนขึ้นไปเนิบๆเน้นๆจนร่างเล็กกว่าครางกระเส่า
“ซี๊ดด....พี่ยัง....อะ....ไม่ไหวแล้ว...”ร่างเล็กกว่าเอ่ยหอบ ได้ยินดังนั้นร่างสูงก็เร่งจังหวะขึ้นรัวเร็วจนร่างเล็กกว่าสั่นไปตามแรง
“อือ...พร้อมกันนะครับ”ร่างหนาเอ่ยเสียงกระเส่าเร็วขยับเข้าออกเน้นๆอีก5-6ครั้งจึงปลดปล่อยออกมาพร้อมกันล่างเล็กกว่าหมดแรงซบลงกับออกของร่างหนา  แต่มีหรือเขาจะให้พักวันนี้ร่างเล็กทำให้เขาหึงขนาดนี้คืนนี้คงไม่จบง่ายๆหรอก และแล้วบทเพลงรักก้บรรเลงต่อๆอย่างเร่าร้อนและไม่รู้จะไปจบเอาตอนไหน





********


5555พี่ภูมิกับน้องเพลงไม่มาพี่ยังกับพี่คินมาแทน  เอิ๊กๆ







ต้องการเลือดกันไหมค่ะ

[Phelyra]

  = ทุกความรู้สึกในตอนนี้หลังจากอ่านตอนล่าสุดจบค่ะ

[zemicolon]

พี่คินกลายเป็นคลาสโนวี่ ไปซะแร้ว

 

[นัตสึกิ]

 

[zatamare]

กำ ซับๆเลือดกันบ้างน้า พุ่งเต็มเลย   

[maxtorpis]

 

[tombaza]

มารออ่านตอนต่อไปน่ะค่ะ !

[zatamare]

วันนี้ข้าน้อยไม่ว่างนะเจ้าค่ะ คงไม่ได้ต่อ

คิดว่างั้นนะ - -*

[YELLOWSTAR]

 

โอ๊ยย  พูดต่อไม่ได้เลย
 

คินนี่ไม่ไหวเลยน่ะ จะรุกพี่ยังหรอ??  ไม่ดีมั๊งค์

ตัวเป็นเคะนั่นแหละดีแล้วววว

[zemicolon]

มะไหร่จามาต่อง่าาาา

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

โธ่เอ้ย  คินน้อยของพี่

5555เหนือคินยังมีพี่ยังล่ะว้า


พี่ภูมิเอ้ย  เค้าไปถึงไหนต่อไหนกันหมดแล้วเน้อ แต่งงานก็แล้ว เพลงก็ยังไม่ยอมสักทีเน๊อะ

[tenten1310]

 

[Nabee]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!!!

ตามอ่านจนทันแล้ว...โอ๊ยยยยยย...เหนื่อยมากกว่าจะอ่านจบสิบสามตอน *ปาดเหงื่อ*
เรื่องนี้น่ารักดีฮะ...มีเรื่องให้อึ้งกับความสามารถของทั้งพระเอกและนายเอกตลอดเลย
แอบสงสารพี่ภูมิเหมือนกันนะเนี่ย...แบบว่าต้องทนให้น้องเพลงทำร้ายร่างกายอยู่บ่อยครั้ง
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะนะ...ก็พี่ภูมิเล่นฉวยโอกาสกับน้องเพลงตลอดเวลาเลยนี่นา
แล้วนี่สรุปว่าน้องเพลงเค้าเปิดใจให้พี่ภูมิแล้วใช่ป่ะ...???
แหม๋...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริง ๆ นะพี่ภูมิ..อิอิ

่คู่เอกกะนิคก็น่ารักอ่ะ...สร้างโลกสีชมพูด้วยกันตลอดเวลาเลย
แบบว่าไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว แล้วเอกก็หื่นใช่ย่อยนะ..ทำคนอ่านเลือดจะหมดตัวไปหลายรอบเลย
แต่ที่น่าแปลกใจมากที่สุดก็คือพี่คินอ่ะ...ไม่คิดว่าพี่คินจะเป็นฝ่ายรับนะเนี่ย
เพราะว่าตอนเริ่มเรื่องมา เห็นบอกว่าพี่คินเป็นคาสโนวาเหมือนพี่ภูมิ
ไอ่เราก็นึกว่าจะเป็นฝ่ายรุกเหมือนพี่ภูมิซะอีก...ที่ไหนได้...หึหึหึ - -+
แถมร้อนแรงได้โลห์อีกต่างหาก ตอนพิเศษมาแบบ ออนทอป ซะด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก...ขอบริจาคเลือดกรุ๊ปวายหน่อยได้มั้ยฮะ??? คนอ่านจิตายแล้ว >[]<

แล้วนี่อะไร ไรท์เตอร์ทิ้งประเด็นแค่ที่ว่า พี่ภูมิเป็นคู่หมั้นของน้องเพลง
แถมน้องเพลงยังเป็นคนป่าวประกาศและเปิดตัวเองซะด้วยนะเนี่ย
เอ๊ะ????...แต่แอบสงสัยตั้งแต่ตอนที่พี่ภูมิไปเจอพ่อแม่น้องเพลงแล้วนะ
รู้สึกเหมือนกับว่า พ่อแม่น้องเพลงก็จะรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้ว รวมทั้งน้องเพลงเองด้วย
เพราะเห็นว่า พ่อน้องเพลง กะ พ่อพี่ภูมิเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก
โ็อ้วววววววว...อย่าบอกนะว่า เป็นสัญญาระหว่างเพื่อนไรงี้อ่ะ
เอาเป็นว่าจะรอลุ้นตอนหน้าก็แล้วกันนะฮะ...ว่าความจริงทั้งหมดมันคืออะไรกันแน่อ่ะ...อิอิ


พีเอส 1,, แอบสงสัยนิดส์นึงนะฮะ...ทำไมน้องเพลงพูดกับพี่ภูมิไม่เพราะเลยอ่ะ ทั้ง ๆ ที่พี่ภูมิพูดกับน้องเพลงเพราะมาก
แล้วก็ให้เกียรติตลอดเวลาเลย...แต่น้องเพลงใช้ กู มึง กับพี่ภูมิตลอดเลยอ่ะ...ทำให้ความน่ารักของน้องเพลงลดลงไปเลยนะ
(ในความรู้สึกของคนอ่านอ่ะนะค่ะ...เค้ารู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ อ่ะ T^T อยากให้น้องเพลงดูน่ารักกว่านี้อ่ะ)
พีเอส 2,, คำผิดเยอะมากเลยนะค่ะ...บางทีก็ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเหมือนกัน ยังไงช่วยดูหน่อยก็ดีนะค่ะ
ที่บอก เพราะอยากให้งานเขียนออกมาดูน่าสนใจ แล้วก็ทำให้น่าอ่านมากขึ้นน่ะค่ะ...คงไม่ว่ากันนะค่ะ ^^'


 

[zatamare]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!!!

ตามอ่านจนทันแล้ว...โอ๊ยยยยยย...เหนื่อยมากกว่าจะอ่านจบสิบสามตอน *ปาดเหงื่อ*
เรื่องนี้น่ารักดีฮะ...มีเรื่องให้อึ้งกับความสามารถของทั้งพระเอกและนายเอกตลอดเลย
แอบสงสารพี่ภูมิเหมือนกันนะเนี่ย...แบบว่าต้องทนให้น้องเพลงทำร้ายร่างกายอยู่บ่อยครั้ง
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะนะ...ก็พี่ภูมิเล่นฉวยโอกาสกับน้องเพลงตลอดเวลาเลยนี่นา
แล้วนี่สรุปว่าน้องเพลงเค้าเปิดใจให้พี่ภูมิแล้วใช่ป่ะ...???
แหม๋...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริง ๆ นะพี่ภูมิ..อิอิ

่คู่เอกกะนิคก็น่ารักอ่ะ...สร้างโลกสีชมพูด้วยกันตลอดเวลาเลย
แบบว่าไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว แล้วเอกก็หื่นใช่ย่อยนะ..ทำคนอ่านเลือดจะหมดตัวไปหลายรอบเลย
แต่ที่น่าแปลกใจมากที่สุดก็คือพี่คินอ่ะ...ไม่คิดว่าพี่คินจะเป็นฝ่ายรับนะเนี่ย
เพราะว่าตอนเริ่มเรื่องมา เห็นบอกว่าพี่คินเป็นคาสโนวาเหมือนพี่ภูมิ
ไอ่เราก็นึกว่าจะเป็นฝ่ายรุกเหมือนพี่ภูมิซะอีก...ที่ไหนได้...หึหึหึ - -+
แถมร้อนแรงได้โลห์อีกต่างหาก ตอนพิเศษมาแบบ ออนทอป ซะด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก...ขอบริจาคเลือดกรุ๊ปวายหน่อยได้มั้ยฮะ??? คนอ่านจิตายแล้ว >[]<

แล้วนี่อะไร ไรท์เตอร์ทิ้งประเด็นแค่ที่ว่า พี่ภูมิเป็นคู่หมั้นของน้องเพลง
แถมน้องเพลงยังเป็นคนป่าวประกาศและเปิดตัวเองซะด้วยนะเนี่ย
เอ๊ะ????...แต่แอบสงสัยตั้งแต่ตอนที่พี่ภูมิไปเจอพ่อแม่น้องเพลงแล้วนะ
รู้สึกเหมือนกับว่า พ่อแม่น้องเพลงก็จะรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้ว รวมทั้งน้องเพลงเองด้วย
เพราะเห็นว่า พ่อน้องเพลง กะ พ่อพี่ภูมิเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก
โ็อ้วววววววว...อย่าบอกนะว่า เป็นสัญญาระหว่างเพื่อนไรงี้อ่ะ
เอาเป็นว่าจะรอลุ้นตอนหน้าก็แล้วกันนะฮะ...ว่าความจริงทั้งหมดมันคืออะไรกันแน่อ่ะ...อิอิ


พีเอส 1,, แอบสงสัยนิดส์นึงนะฮะ...ทำไมน้องเพลงพูดกับพี่ภูมิไม่เพราะเลยอ่ะ ทั้ง ๆ ที่พี่ภูมิพูดกับน้องเพลงเพราะมาก
แล้วก็ให้เกียรติตลอดเวลาเลย...แต่น้องเพลงใช้ กู มึง กับพี่ภูมิตลอดเลยอ่ะ...ทำให้ความน่ารักของน้องเพลงลดลงไปเลยนะ
(ในความรู้สึกของคนอ่านอ่ะนะค่ะ...เค้ารู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ อ่ะ T^T อยากให้น้องเพลงดูน่ารักกว่านี้อ่ะ)
พีเอส 2,, คำผิดเยอะมากเลยนะค่ะ...บางทีก็ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเหมือนกัน ยังไงช่วยดูหน่อยก็ดีนะค่ะ
ที่บอก เพราะอยากให้งานเขียนออกมาดูน่าสนใจ แล้วก็ทำให้น่าอ่านมากขึ้นน่ะค่ะ...คงไม่ว่ากันนะค่ะ ^^'


 

ขอบคณสำหรับคำแนะนำค่ะ เรื่องคำผิดจะพยายาม เพราะเราสดจัดเลยไม่ค่อยได้ตรวจดุแบบว่าคิดออกกะพิมพ์ไปเรื่อยๆเลยอ่ะ แหะๆ แต่จะมีคำว่า กุ หนะ คลาสโนว่า ที่ตั้งใจ แต่บางอันเราก็เจอเองแบบ พิมพ์ผิดคำ ผิดชื่อ ก็จะแก้ แต่เวลาหาเองแล้ว ด้วยสายตาที่สุดแสนจะดี มันเลย.....








ปล.เรื่องทำไมน้องเพลงใช้กูมึง อันนี้มันมีเหตุและผลกับความหมายของมันอยู่ ซึ่งเป็นเหตุที่ว่าทำไม พ่อกับแม่เพลงถึงเรียกภูมิว่า ว่าที่ลูกเขย  และอีกไม่นานอาจจะมีมาให้รู้กัน แต่คนอ่านหรือพี่ภูมิจะรู้ก่อนกัน นี่สิ .........

[นัตสึกิ]

 


อ๊ากกกกกนึกว่ามาต่อแร๊วอะ


แง

[zatamare]

อ๊ากกกกกนึกว่ามาต่อแร๊วอะ


แง

กำๆเจ็บหัวไหมนั่น




แหะๆวันนี้เราไม่ว่างแต่งอ่ะ

แล้วพรุ่งนี้ก็ยังไม่แน่ว่าจะว่างไหมด้วย


อีกอย่าง นอกจากเราจะว่างแล้วโน๊ตบุคก็ต้องว่างให้มันพร้อมกันด้วย ไม่งั้น พิมพ์ไม่ได้อ่ะ

ไมโครซอฟออฟฟิศในคอมยังแก้ไม่ได้เลย สงสัยต้องซื้อแผ่นมาลง เฮ้อ   

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[j4c9y]

 

หิหิ

[zatamare]

วันนี้ไปทำธุระ มา แล้วก็ลงวินใหม่ แต่ยังมีปัญหากะมันอยู่นิดหน่อย - -*


ปวดหัววุ้ย



ตอนใหม่ลงพรุ่งนี้  ตอนไหนไม่อาจทราบได้ เพราะยังไม่ได้เริ่มแต่ง 5555




แต่เรื่องมันมีในหัวแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับความขี้เกียดของเราแล้วแหละกักๆ

[zatamare]

ตอนที่ 13






[โหมด :ภูมิ]




แสงอาทิตย์สากส่องรอดเข้ามาตามผ้าม้าน เสียงนกร้องและไก่กันบ่งบอกเวลายามเช้า ผมยังคงนอนอยู่บนเตียงโดยมีน้องเพลงนอนนซุกเข้ามาในอก คงจะหนาวเพราะที่นี่อากาสเย็น ร่างที่ซุกอยู่กับอกของผมไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ส่วมผมทำไมถึงตื่นมาแต่เช้าอย่างนี้ บอกได้เลยว่าผมยังไม่ได้นอนเลยตังหาก เมื่อคืนผมคิดว่าได้นอนกอดน้องเพลงคงหลับสบายและฝันดีเป็นแน่ แต่ไม่เลยก็พอนอนไปได้สักพักจากที่ผมนอนกอดกลายเป็นว่าน้องเพลงพลิกตัวเข้ามากอดและซุกเข้ากับอกผมแทน ไม่รู้คิดว่าผมเป็นหมอนข้างหรือป่าว แต่มันทำให้ผมนอนตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก จนคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นหมอนข้างเข้าไปจริงๆ ไหนจะกลินหอมอ่อนๆที่ลอยเข้ามาในจมูกทำให้อยากจะสูบเอาความหอบเข้าไปจนหมดทั้งตัวของเจ้าของ มันทำให้ผมต้องสงบจิตสงบใจจนนอนไม่หลับ ตอนนี้ผมรู้สึกเมื่อยเอามากแต่ยังไม่กล้าขยับไปไหนอยู่ดีเพราะกลัวว่าคนที่นอนซุกอยู่จะตื่น แต่ตอนนี้เช้าแล้วผมคงต้องหาวิธีลุกออกไปก่อนที่น้องเพลงจะตื่นดีกว่าเพราะถึงคนที่เข้ามากอดจะเป็นน้องเพลงแต่ใครจะรับประกันได้ว่าบอกไปแบบนั้นแล้วน้องเพลงจะเชื่อ ว่าแล้วผมก็ค่อยๆขยับตัวออกมาโดยระวังไม่ให้สะเทือนคนที่ยังหลับสบายอยู่ โอยเกร็งไปหมด ดีนะตะคริวไม่กิน ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จ ลำบากดีแท้ ผมว่าผมไปทำอะไรไว้รอคนขี้เซาตื่นมาทานดีกว่า เอาเป็นข้าวต้มแล้วกัน ว่าแล้วก็รีบลงไปทำดีกว่าจะได้มีเวลาไปงีบสักหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวขับรถไม่ไหวแน่ๆก็ต้องกลับแล้วนี่ครับ

“ภูมิ...ไอภูมิ...ไอ้ภูมิ”ผมสะตุ้งตื่นเพราะเสียงตะคอกชื่อผมอย่างหัวเสีย ก่อนจะปรับสายตาและจูนสมองให้เค้าที่และพบว่าน้องเพลงเป็นคนเรียกผมแถมยังเขย่าผมซะแรง
“อืม.น้องเพลงมีอะไรครับตะคอกพี่ทำไม”ผมถาม ยังงัวเงียอยู่
“ก็กุเรียกมึงตั้งหลายรอบไม่ชอบตื่นกุเลยอารมณ์เสีย ทำอย่างกับไม่ได้นอนหลับซะลึกปลุกยากจริง”น้องเพลงบ่นยาว แต่อื่ม พี่ไม่ได้นอนจริงๆนี่ครับ ได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดเดี๋ยวยาว
“อ่า ขอโทษครับ แล้วน้องเพลงเรียกพี่ทำไมครับเนี่ย”ผมถาม
“ปลุกไปกินข้าวพร้อมกัน จะไปไหม”น้องเพลงตอบ เล่นเอาผมอมยิ้ม
“ไปครับไป คนสวยมาตามไปกินพร้อมกันทั้งที”ผมเอ่ยหยอก
“ไอภูมิเดี๋ยวมึงจะได้นั่งจมอยู่กะโซฟาตรงนี้ไม่ได้ไปกินหรอก ปากมึงอะนะ”น้องเพลงขู่
“ครับๆ ไม่พูดและ ไปกินข้าวกัน”เหอๆทำไมน้องเพลงดุอีกแล้วเนี่ย


“อืม นี่น้องเพลงอยากกลับตอนไหนครับ”ผมเอ่ยถาม ขณะที่กินข้าวเช้ากันเสร็จ
“เดี๋ยวกุไปลาคนในหมู่บ้านก่อน แล้วก็เดี๋ยวกุขับเอง เพราะยังไม่กลับ กุมีที่ๆต้องไปอีก ทีแรกกุเตรียมของว่าจะไปที่นั่นแต่มึงกลับพากุมานี่”น้องเพลงพุด อ่อที่มีชุดเพราะเตรียมของจะไปไหนนี่เอง
“แล้วน้องเพลงจะไปไหนหละครับ”ผมถาม
“ไม่บอกเดี่ยวถึงมึงก็รู้ อยู่ไกลจากที่นี่ไม่มากหรอก”น้อเพลงตอบ เฮ้อไม่ยอมบอกที่ไหน แต่เอาเหอะไม่ถึงเดี่ยวผมก้รู้เหมือนที่น้องเพลงบอกนั่นแหละ
“ครับ งั้นเราไปหมู่บ้านกันเลยรึป่าวครับ”
“อืม ไปเลย”
แล้วผมกับน้องเพลงก้เดินไปหมู่บ้านกันครับ พอเข้าไปในตัวหมูบ้านทุกคนก็เอ่ยทักกัน ส่วนพวกเด็กๆเนี่ยวันนี้มีเรียนครับ เลยไม่มีใครป่วน ถ้าอยุ่สงสัยว่าคงพุดเรื่องเมื่อวานออกมาให้พวกผมได้เขินกันแน่ๆ ตอนนี้ผมกำลังพาน้องเพลงเดินไปบ้านพี่ปัดครับ พอถึงก้เห็นพี่แกนั่งทำงานอยู่หน้าบ้าน
“สวัสดีครับพี่ปัด/สวัสดีครับ”ผมกับน้องเพลงเอ่ยทักพี่ปัด
“อ่าว สวัสดีจ้า ว่าไงคู่ข้าวใหม่ปลามัน ตื่นแต่เช้าเชียว แล้วนี่มีอะไรจะมาถึงนี่”พี่ปัดเอ่ยทักแล้วแซว เล่นเอาคนข้างๆผมหน้าขึ้นสี ส่วนผมก้เขินนิดๆ แต่ไม่แสดงออกครับ
“ครับพี่ พอดีพวกผมจะมาลาหนะ เดี๋ยวน้องเพลงต้องไปที่ๆนึงต่อหนะครับ”
“แหม น่ารักจังมาลาพี่ด้วย แล้วจะไปไหนต่อค่ะเนี่ย”
“เอ่อ ไป....หนะครับ”รีสอร์ทชื่อดังแห่งนึงที่อยู่จังหวัดติดกัน
“อ่อค่ะ เอที่นี่ดังเอาเรื่องอยู่เห็นว่าสวยมากๆ เหมาะกับคู่รักไปเที่ยวพักผ่อน จะไปอันนีมุนรึเปล่าค่ะเนี่ย”พี่ปัดแซว พี่ครับแซวแบบนี้ผมคิดนะ
“เปล่าหรอกครับ พอดีผมมีธุระที่นั่นนิดหน่อย”น้องเพลงตอบสีหน้าดูเครียดๆ
“มีอะไรรึป่าวค่ะ ทำไมพอพุดว่ามีธุระที่นั่น หน้าดูเครียดจัง”พี่ปัดทักในสิ่งที่ผมก็สังเกตุเห็น
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เอ่อพี่ปัดผมต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวจะถึงที่นั่นเลยเวลา”น้องเพงตอบยิ้มๆแล้วกล่าวลา
“อ่าวจะไปแล้วหรอค่ะยังไม่ได้ทานน้ำเลย”
“ไม่เป็นไรครับพี่ปัด งั้นผมลานะครับ ขอบคุณสำหรับเมื่อวานด้วย ทำให้ผมหายเครียดแล้วก็มีความสุขด้วย ฝากขอบคุณเด็กๆด้วยนะครับ”ผมจะตัวลอยแล้วครับน้องเพลงบอกว่าเมื่อวานมีความสุข อ่าผมไม่ได้คิดอะไรเข้าข้างตัวเองใช่ไหม ว่าน้องเพลงเต็มใจที่ถูกจับเข้าพิธีกับผม
“ผมก็ขอบคุณพวกพี่ๆและก็เด็กๆมากนะครับ”ผมกล่าว
“ค่ะไม่ป็นไรพี่เต็มใจ แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกเด็กๆให้นะค่ะ เดินทางดีๆหละ”
“ครับ” แล้วผมกับน้องเพลงก็เดินออกมาครับ
“นี่ไอภูมิ”น้องเพลงเรียกผม
“ครับ”
“อย่าคิดเข้าข้างตัวเองไป ที่กุบอกว่ามัความสุขหนะเพราะความน่ารักของเด็กๆแล้วก็คนที่นี่ไม่ใช่ว่าเพราะได้เข้าพีกับมึง”น้องเพลงบอก แต่เอ่อพี่คิดไปแล้วนี่ครับ
“เอ่อ ครับไม่คิด”ทำไมน้องเพลงต้องมาเอ่ยให้ฝันสลายด้วยครับ T^T
“อืมไม่คิดหนะดีแล้ว แล้วก็เดี๋ยวพอไปถึงที่ๆกุจะพามึงไปถึงที่รีสอร์ทแล้วมึงไม่ต้องถามอะไรนะ กุพุดอะไรก้ช่วยตามน้ำกุด้วย”น้องเพลงบอก
“ครับๆ รับทราบและพร้อมทำตามทุกเมื่อครับ”




เราเดือนทางกันมาถึงที่รีสอร์ทที่น้องเพลงพูดถึงในเวลาครึ่งชั่วโมง น้องเพลงขับรถเร็วมากนะครับแต่ก็นิ่มมากด้วยถ้าไม่เก็นว่ารถเราแซงรถคันอื่นๆตลอดคงไม่รู้สึกว่าเร็วอีกอย่างการมาถึงที่นี่ภายในครึ่งชั่วโมงก็ช่วยบอกได้เลยว่าน้องเพลงขับรถไวมาก พอรถจอดเทียบตัวรีสอร์พนักงานก็รีบลงมาเพื่อเปิดประตูทันที
แล้วโค้งให้ผมอย่างนอบน้อม ส่วนน้องเพลงเดินลงมาจากรถเอง แต่พอพนักงานเห็นน้องเพลงก็ทำหน้าตกใจแล้วมองผมแปลกๆ ก่อนที่จะเข้าไปทำความเคารพน้องเพลง เล่นเอาผมงงกับการกระทำนั้น แต่ไอจะถามก็ไม่ได้เพราะตกลงกับน้องเพลงไว้แล้วว่าจะไม่ถามอะไร
“เอ่อ คุณภูมินทร์ ทำไมถึงขับรถเองครับแล้วคุณคนนั้นเป็นใคร”เสียงพนักงานเอ่ยถามน้องเพลง
“คุณไม่ต้องรู้ ว่าเค้าเป้นใครแค่รู้ว่าเค้าสำคัญก็พอแล้ว และก็ไปเตรียมชุดสูทให้ผมกับเค้าด้วย หวังว่าจะเตรียมได้พอดีกับเค้านะครับ แล้วก็ อีก10นาที ตามทุกคนไปพร้อมกันที่ห้องประชุมด้วย”น้องเพลงบอกกับพนักงานคนนั้น
“ครับ ผมจะรีบจัดการ”
“นี่ไอภูมิตามมาทางนี้”น้องเพลงเดินมาหาผมแล้วบอกให้ผมเดินตาม พอตามน้องเพลงไปสักพัก ก็มาหยุดที่ บ้านหลังหนึ่งคงเป็นหนึ่งในบ้านพักของรีสอร์ทนี้ละมั้ง ผมเดา น้องเพลงใช้นิ้วทาบกับที่สแกนตรงประตูแล้วเปิดเข้าไป ทำให้ผมต้องคิดใหม่ว่า นี่ไม่ใช่หนึ่งในบ้านพักของรีสอร์ทแต่เป็นบ้านพักของน้องเพลงเวลามาที่นี่แทน

“ไอภูมิ เดี๋ยวกุจะเรียกชื่อจริงมึง มึงไม่ต้องตกใจนะ กุบอกไว้ก่อน แล้วก็อย่าลืม กุพูดอะไรก็ตามน้ำกุไปด้วย”น้องเพลงบอก
“ครับๆ”
“อ่อ มึงรอพนักงานเค้าเอาชุดมาให้นะแล้วก็เปลี่ยนซะ เดี๋ยวกุเข้ามา”น้องเพลงบอกผมแล้วเดินออกจากห้องไป ผมนั่งรอไม่นาพนักงานก็เอาชุดมาให้ครับ
“อืม แต่งตัวเสร้จแล้วใช่ไหมมึง งั้นไปเหอะ เหลืออีก3นาที”น้องเพลงเข้ามาตามและบอกให้ผมเดินตามไปทันทีครับ ผมก็เดินตามไม่ถามอะไร จนมาถึงห้องๆนึง มีผู้หญิงท่าทางปราดเปรียวยืนอยู่หน้าห้อง เมื่อเห็นผมกับน้องเพลงเธอก็พยักหน้าให้แล้วดันประตูเปิให้ผมกับน้องเพลงเดินเข้าไป และเธอเดินตามมา พอเดินเข้ามาน้องเพลงก็เดินไปนั่งยังหัวโต๊ะ หญิงสาวที่เป็นเปิดประตูให้ผายมือให้ผมไปนั่งที่แรกทางด้านเซ้ายและเธอตามมานั่งข้างผม

“ทุกคนมากันครับแล้วนะครับ งั้นผมจะเริ่มประชุม”น้องเพลงเกริ่น
“ทางรีสอร์ทของเราเป็นที่ขึ้นชื่อในเรื่องบรรยากาสดรแมนติก เหมาะสำหรับคุ่รักที่ต้องการจะมาอันนีมูนภายในประเทศ และเราก็โปรโมทรีสอรืทเราในแนวทางนี้มาโดยตลอด และเมื่อหนึ่งเดือนก่อนผได้เสนอให้คิดแผนงานโปรโมทใหม่ออกมา ไม่ทราบว่า ได้เรื่องไหม”น้องเพลงกล่าว และมีชายกลางคน คนนึงยกมือ
“เชิญครับคุณองอาจ”น้องเพลงกล่าว
“ผมคิดว่าแผนโปรโมทเดิมของเราก็ดีอยุ่แล้วนะครับ และลูกค้าเราก็ยังคงมีจำนวนที่เราตั้งเป้าหมายไว้”ชายคนนั้นเสนอความเห็น
“ครับ แผนการโปรโมทแบบเดิมก้ดีอยู่แล้วเพราะเห็นถึงจุดเด่นของที่นี่ แต่ตอนนี้รีสอร์ทเกิดใหม่มีเยอะและสถานที่ๆมีจุดเด่ในด้านเดียวกับเราเยอะ พูดได้ว่า เรามีคู่แข่งเพิ่มขึ้นนั่นเอง ดังนั้นถึงยอดลูกค้าจะได้ตามเป้าหมายแต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ลดลง คนเราต้องการความสะดวกสบายเพราะฉะนั้นรีสอร์ทที่สามารถเดินทางไปง่ายกว่าหรือถึงเร็วกว่าก็จะได้ลูกค้าไปถ้าเรามีจุดเด่นที่เหมือนกัน ดังนั้นผมคิดว่าเราควรมองหาสิ่งแปลกใหม่ที่ยังไม่มีที่อื่นทำมาเป็นตัวดึงดูด ดังนั้นมีใครจะเสนอความเห็นไหมครับ”น้องเพลงกล่าว และมีผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น เธอเป็นหยิงวัยกลางคนแต่ยังคงดูสวยและเป็นคนมันใจแววตาดูฉลาดเฉลียวและมั่นคง
“เชิญ คุณมินตรา ครับ”
“ดิฉันเห็นด้วยกับคุณภูมินทร์ ค่ะเรื่องที่เราต้องหาสิ่งแปลกใหม่ในการดึงดูดลุกค้า เนืองจากตอนนี้มีรีสอร์ทเกิดใหม่และมีจุดโปรโมทและมุ่งเป้าเกียวกับเราทำให้ลูกค้าลดลงไปบางส่วน ถึงจะยังได้ตามเป้าหมายที่ตั้งไว้อยู่แต่ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่า ต่อไปข้างหน้าจะยังคงได้ตามเป้าอยู่ เนื่องจากคู่แข่งจะต้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”เธอกล่าว
“ครับ แล้วใครมีความคิดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่จะสามารถดึงดูลุกค้าได้และยังไม่มีที่ไหนทำบ้างครับ”น้องเพลงกล่าว ทุกคนในห้องนั่งเงียบใช้ความคิด น้องเพลงมองมาทางผมยิ้มๆ ผมว่าเองไม่กี่อึดใจผมคงงานเข้า
“มีใครมีความเห็นอะไรไหมครับ ถ้าไม่มี ผมมีข้อเสนอ”น้องเพลงกล่าว แต่ทุกคนยังเงียบ
“ไม่มี ถ้างั้น ผมจะเสนอ แนวคิดของผมนะครับ เนื่องจากทางเรามีการโปรดมทในเรื่องของบรรยากาศโรแมนติกเหมาะสำหรับฮันนีมูนฐานลุกค้าเราจึงอยู่ในกลุ่มคู่รักที่ต้องการฮันนีมูน ดังนั้นผมคิดว่าเราควรขยายฐานลูกค้าของเราให้กว้างขึ้น และปรับแผนโปรโมทใหม่ โดยให้คอบคุมลูกค้าในหลายๆรูปแบบ ดังนั้นผมจึงเสนอให้เรา จัดให้มีการนำเที่ยวในสถานที่ใกล้ๆ มีกิจกรรมสำหรับครอบครัว มีกิจกรรมสำหรับวัยรุ่น มีการจัดงานแต่งงานให้คู่รักด้วย และผมมีสถานที่ในจังหวัดที่ติดกันใช้เวลาเดินทางไม่นานจะแนะนำเป็นสถานที่ๆทุกท่านอาจจะเคยได้ยินมาบ้างแล้ว เรื่องของสถานที่นี้ผมจะให้คุณภูมิภัทรบอกรายระเอียดให้ฟังนะครับ”นั่นไงครับผมงานเข้า  - -*
“เอ่อไม่ทราบว่า คุณภูมินทร์คือใครครับ”คนที่ชื่อองอาจเอ่ยถาม
“คู่หมั้นผมครับ”น้องเพลงตอบเล่นเอาผมอึ้ง





--------------------------








55555 ลงให้แค่นี้ก่อน นะ



หวังว่าคงไม่ค้าง

“เอ่อคู่หมั้นคุณภูมินทร์หรือครับ”ผู้ชายรูปร่างน้าตาจัดว่าหล่อ แต่น้อยกว่าผมถามขึ้นน้ำเสียงประหลาดใจและดูจะตกใจอย่างยิ่งเพราะจากที่เงียบมาตลอดตอนนี้พอมีเรื่องนี้ถึงเปิดปากพูด
“ครับ คุณภูมิภัทรเป็นคู่หมั้นของผมคนวิรุจมีอะไรหรือป่าวครับ”น้องเพลงเอ่ย
“เอ่อ ปล่าวครับ เพียงแต่......”พูดได้เท่านี้คนที่เชื่อวิรุจก็เงียบไป
“ตกลงไม่มีใครสงสัยอะไรกันแล้วนะครับ”น้องเพลงพูดแต่ทุกคนยังเงียบอยู่ น้องเพลงเลยพูดต่อ
“ถ้างั้นผมจะให้คุณภูมิภัทรอธิบายเกี่ยวกับสถานที่นั้นและผมจะให้ทุกคนนำไปพิจราณาแล้วคิดแผนการโปรโมทใหม่ด้วย ผมให้เวลาพวกคุณสองอาทิตย์ หวังว่าคงพอสำหรับคนมีความสามารถอย่างพวกคุณ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า แผนโปรโมทใหม่จะเป็นที่หน้าพอใจ”น้องเพลงกล่าว อืมคำพูดแบบนี้ทำให้ผมฉุกคิดได้ว่าคงมีเรื่องอะไรสักอย่างระหว่างน้องเพลงกับคนในห้องนี้บางคน คงจะเป็นเรื่องประสบการณ์ในการบริหารงานอย่างที่ผมเคยเจอเป็นแน่ ว่าแต่นี่คงเป็นอีกเรื่องที่ผมพึ่งรู้ว่าน้องเพลงเป็นผู้บริหารระดับสูงแต่ที่ยังไม่รู้คือจริงๆแล้วน้องเพลงมีตำแหน่งอ่ะไร และอีกอย่างที่ผมอยากจะรู้ตอนนี้

[j4c9y]

อยากรู้ไรก็ถาม

แต่ที่แน่ๆ

writer  ต่อด่วนๆๆ

[Vesi]

สั้นนิดเดียวเองอ่าาาา

[maxtorpis]

 :z10:สั้นมากค้าบ

[tombaza]

สั้นมาก !
มาต่อเลยๆ

[saseum]

มาเจิม(ได้ม่ะ)ทู้มีนาซะหน่อย

ที่อ่านไปมันถึงตอนไหนแล้วหว่า

ลืมๆๆๆๆ

[Akamei]

สนุกๆๆๆ

แต่เลือดจะหมดตัว

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕