หัวข้อ: ไอ้หนูบีของคุณลุงใหญ่......

[White..BroccO]

อ๊ากกก  ตจะเป็นยังไงต่อไปน๊า

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

พี่บีทำเตอร์จะร้องไห้แล้วนะ
อ๊ากกก
กลอนเศร้า
นิยายเศร้า


อ๊ากกกก
ไปหาลุงดีกว่า


55555

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

มาต่อเถ๊อะบีบี

ใจมันร้อนจนอกจะระเบิดแล้ว

[speedboy]

โอ้  ระเบิดลูกโต  สงสารบีจัง

 

[sayajang]

ระเบิดลูกใหญ่ซะด้วยเนี่ย

[ANUNTAYA]

เอาเข้าไป


ดราม่า  เลยไหมเนี่ย


อิอิ


น้ำตาจาไหล

[kkmm]

 

[InKMoNsTeR]

 


ทิ้งคนอ่านไว้แบบนี้
เที่ยวสนุกหรอครับคุณบี


กลับมาต่อก่อนน๊า


ปอลอ* ยังไม่ได้อ่านตอนนี้หรอกครับ เห็นcomments หลายคนแล้วคิดว่า ถ้าอ่านตอนนี้แล้วค้าง...คงไม่ได้เที่ยวอย่างสนุกแน่ 


กลับมาต่อกอ่นอีกซักตอนน้าคนดี๊ คนดี...

[ka[ze]na]

อ่านรวดเดียวจนถึงหลุมระเบิด เอาล่ะซิ จะกู้ยังไงล่ะทีนี้

เหอะๆๆ เศร้าฟร่ะ

[bbyuqin]

พี่ใหญ่พาหนูบีหนีร้อนไปเตรียมสาดน้ำสงกรานต์แน่เลย

[K2KARN]

ตามอ่านรวดเดียวเลยจ้า ,,
ทิ้งระเบิดก่อนหนีไปเที่ยวจริงๆด้วย
สงสารลุงนะ แย่เลยเชียว
ลุงเอาพ่อแม่ลุงมาขอน้องเลยสิ
หลังจากที่น้องสอบเสร็จอะ!

[darling]

+1 เป็นกำลังใจ แต่เอาระเบิดมาปล่อยแบบนี้ ตายแน่ๆ อยากรู้เรื่องต่อ  กลับมาเร็วๆน๊ะจ๊ะ

[vanny]

 
ไม่รักไม่หลงเด็ก ไม่ได้แล้ว ก็เด็กมีนน่ารัก น่าหลง เสียขนาดนี้
ดีใจที่พี่ใหญ่มีน้องบีมาคอยปลอบใจ แอบรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เรื่องที่แล้ว
สงสารอยากให้มีคู่กับเค้าบ้าง...ในที่สุดก็สมหวัง

 
แอบทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ก่อนไปเที่ยวสงกรานต์ คาดว่ามีคนเจ็บไปหลายคน
เที่ยวเสร็จแล้วอย่าลืมส่งหน่วยกู้ชีพมาช่วยรักษาด้วย...รออยู่

[-N-]

ไม่มาหรอ

[kungyung]

 
ไม่นะ....อย่างทำกะฉานนนนนนนนอย่างนี้
 

[wan]

ลุงใหญ่ จะลงแดงเพราะไม่ได้เจอน้องบี

แฟน ๆ จงลงแดงเพราะบีบีหนีเที่ยวสงกรานต์

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยครับ  +1 เป็นของขวัญให้บีบีครับ 

[kanda53]

เริ่ม  ละ
คงกลัวชีวิตคนอ่านไม่ครบรสชาติ
แต่ก้อ...ชอบบบบบ....อ่านง่ะ..
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ   

[ai_no_uta]

อ่าน รวดเดียวจบ 

เหอออออ  ดันมาค้างเอาตอน ไคลแมก เน้อออ ไรเตอร์


กลับมาไวๆนะคะ 

[jara]

เหอะๆๆๆๆ


เล่นน้ำสงกรานต์สนุกพออะยังคะ


กลับมาเหอะ  ใจจะขาดแทนบีแล้วคร่า

[n2]

หยุดหลายวันเลยตามอ่านจนทันแล้ว

[sadness]

[18]

การที่คนเราต้องฝืนใจหรือตัดใจ ทำไมมันช่างทรมานแบบนี้
ก่อนหน้านี้ผมสามารถไปหรือโทรบีได้ตลอด แต่ทำไมเมื่อหยิบมือถือขึ้นมาทุกครั้ง ผมถึงได้แต่นั่งมอง
สิ่งเดียวที่ผมทำได้ตอนนี้คือ การมองคนที่ผมรักผ่านหน้าจอคอมของผม รูปที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ

“ผมทำถูกหรือเปล่าครับพี่เอ๋” คนที่จะเป็นที่พึ่งให้ผมตอนนี้ก็มีเพียงพี่สาวคนนี้เท่านั้น
“ทำถูกไหมงั้นหรอ พี่ตอบไม่ได้หรอก แต่ว่าถ้าใหญ่ยังดื้อในวันนั้น ผลจะออกมายังไง” พี่เอ๋มองผมอย่างสงสาร พร้อมกับให้ผมได้ลองคิด

ถ้าวันนั้นผมไม่ยอมถอย ผมยังจะได้เจอบีอีกหรือเปล่า การที่ผมยอมฝืนใจเพียงสองสัปดาห์ อาจจะดีกว่าไม่ได้พบอีกอีกต่อไปก็ได้ เพราะอย่างนั้นช่วงเวลานี้ผมต้องผ่านไปให้ได้
นอกจากผมที่จะต้องทรมานกับการรอคอยนี้แล้ว อีกคนที่ต้องทรมานไม่แพ้กันก็คงเป็นบี เพราะผมยังสามารถรู้ได้ว่าช่วงเวลาแห่งความทรมานนั้น ยาวนานเพียงแค่สองสัปดาห์ แต่กับอีกฝ่ายที่ไม่รู้อะไรเลย จะต้องทรมานกับการรอคอยที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ ยิ่งต้องทรมานกว่าผมหลายเท่านัก

ตลอดสัปดาห์หลังจากข้อตกลงของผมกับพ่อของบี โทรศัพท์ของผมมีแต่ Miss call ของบีทั้งนั้น ผมต้องใช้ความอดกลั้นอย่างมากที่จะไม่กดรับสายพวกนั้น มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดต่อเจ้าเปี๊ยกเข้าไปใหญ่ แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีสายของบีโทรเข้ามาอีกเลย ตอนนี้บีคงจะโกรธผมอยู่เป็นแน่ และยิ่งนิสัยไม่ยอมใครแบบนั้น คงจะไม่โทรมาหาผมอีกแน่นอน – พี่ขอโทษนะครับบี –

“วันเสาร์นี้ เจอกันที่บ้านกูนะ” ไอ้เอโทรมาหาผมด้วยเสียงเครียดๆ ถึงเวลาแล้วสินะ กับการตัดสินคดีของผม
“อืม....แล้วบีเป็นยังไงบ้าง” ผมอยากรู้ถึงอีกคนนึงมากกว่า ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงที่ผมหายหน้าไปนาน
“เห็นงอแงแบบนั้น...แต่บีมันเข้มแข็งกว่าที่มึงคิด มันไม่เป็นไรหรอก” ไอ้เอบอก เป็นการปลอบผม
“งั้นวันเสาร์นี้เจอกัน” ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่ทิ้งบีให้อยู่คนเดียวอีกต่อไป พี่สัญญาครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“เอไปตามน้องมา” เมื่อผมมาถึงบ้านไอ้เอ พ่อกับแม่ของมันก็รออยู่แล้ว โดยที่แม่ไอ้เอบอกให้มันขึ้นไปตามบีลงมา
“ผมอยากให้เรื่องทุกอย่างมันจบ” พ่อบีพูดเรียบๆต่างจากวันนั้นมาก
“จบ....ในทางไหนครับ” ผมหยั่งเชิงของอีกฝ่ายก่อน เพราะไม่อยากที่จะผลีผลาม
“คุณกลับไปใช้ชีวิตของคุณ ส่วนลูกของผมก็ปล่อยไว้ที่นี่ ต่างฝ่ายต่างอยู่” อาการสงบนิ่งยังมีให้เห็น แต่แววตาที่ส่งมา เหมือนจะกดผมให้จมดิน
“คุณลุงก็รู้ว่าผมไม่มีทางทำแบบนั้น” ผมพยายามจ้องกลับไปที่อีกฝ่าย แต่ก็อดที่จะหวั่นไม่ได้
“ทำไมต้องเป็นลูกชายผม.....คนอย่างคุณสามารถหาใครก็ที่จะมารักมาชอบคุณ ผมขอลูกผมไว้สักคน ทำไมมันเป็นไปไม่ได้” พ่อของบีแสดงความรู้สึกเหมือนจะตัดพ้ออยู่ในที แววตาแข็งกร้าวเมื่อสักครู่ กลับแสดงอาการสั่นไหวให้ได้เห็น

“มาแล้วครับ” ระหว่างที่ผมกับพ่อบีสร้างสงครามการจ้องตา ไอ้เอก็พาบีเข้ามาในห้อง
ทันทีที่ผมเห็นหน้าบี ใจผมรู้สึกหลายอย่างผสมกัน อย่างแรกคือดีใจที่ได้เห้นหน้า หลังจากต้องฝืนใจตัวเองอยู่นาน ส่วนอีกความรู้สึกหนึ่งคือการรู้สึกผิดที่ทำให้คนที่ผมรักต้องคิดมาก ใบหน้าของบีดูโทรมลงไปเยอะ นั่นยิ่งทำให้ผมเจ้บยิ่งกว่าการรอคอยเสียอีก ผมคิดว่าบีคงจะเกลียดผมไปแล้ว แต่ที่ไหนได้ บีเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับจับมือผมไว้แน่น ก่อนจะหันไปมองคนเป็นพ่อที่ตอนนี้จ้องด้วยความตกใจ

“บีมานี่!” เสียงพ่อของบีที่เคยเรียบนิ่ง ตอนนี้มันดังยิ่งกว่าตอนที่คุยกับผมเมื่อหลายอาทิตยืก่อนเสียอีก
“ไม่ครับ....ผมรักพี่ใหญ่ ทำไมพ่อไม่เข้าใจหละครับ” บีจ้องหน้ากลับอย่างไม่ลดละ
“บี...อย่าทำแบบนี้สิลูก” ม๊าของบีทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“ผมขอโทษครับ แต่ผมทนไม่ได้หรอกครับที่จะต้องถูกบังคับแบบนี้” บีหันไปขอโทษแม่ของตัวเอง แต่มือยังคงจับมือผมไว้แน่น
“ปล่อยมือ...แล้วมาตรงนี้” พ่อของบีพูดแบบข่มอารมณ์
“ถ้ามีคนมาบอกให้ป๊าเลิกกับม่าม้า ป๊าจะยอมเลิกไหมหละ” บีสวนกลับทันที
“อย่าลามปาม!” เสียงไอ้เอดุออกมา ส่วนพ่อของบีก้ได้แต่ยืนนิ่งกับคำพุดของบี
“ผมไม่ได้ลามปามนะเฮีย ผมแค่อยากให้ปามองในมุมของตัวเองบ้าง”

“ดี.......งั้นก็ไปซะ” หลังจากข่มอารมณ์อยู่นาน พ่อของบีกูพูดในสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจ
“ไปไหน เฮียจะไล่ลูกไปไหน” แม่ของบีเป็นฝ่ายเริ่มพูด
“ในเมื่อมันไม่รักดี อยากเป็นลูกนอกคอกก็ปล่อยมันไป” พ่อบีไม่ได้มองหน้าแม่ แต่จ้องมาที่บี
“ไม่ได้นะ...บีอย่าไปฟังป๊าพูดนะลูก” แม่ของบีหันมามองหน้าลูกชายคนเล็ก ด้วยน้ำตา
“เอ..พาม๊าออกไป”
“แต่ผมว่า....”ไอ้เอกำลังจะท้วง แต่ก็โดนพ่อหันไปดุอีกคน
“นี่จะขัดคำสั่งป๊าอีกคนหรือไง” เสียงอันดัง ทำให้ไอ้เอได้แต่ก้มหน้า

“ในเมื่อป๊าต้องการแบบนั้น ผมก็จะไป” บีบอกออกไปด้วยน้ำเสียงชัดเจน แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผมสามารถรับรู้ถึงอาการหวั่นในใจของบีได้ จากอาการสั่นของมือข้างที่กุมมือผมไว้
“อย่าไปนะบี....เฮียห้ามลูกสิ เฮีย...” แม่บีร้อนรนกับท่าทีของบีเป็นอย่างมาก แต่ถึงจะเรียกร้องอย่างไร พ่อของบีก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมขอให้ลูกอยู่ต่อ

ตอนนี้บีปล่อยมือผมแล้ว พร้อมกับนั่งคุกเข่าลงกับพื้น
“ป๊า ม๊า ผมมันลูกอกตัญญู ผมขอโทษครับ” บีก้มลงกราบลงกับพื้น หลังจากพูดขอโทษอีกฝ่ายจบ เมื่อผมเห็นแบบนั้นมันยิ่งทำให้ผมเจ็บปวด
“ผมเป็นฝ่ายผิดในเรื่องนี้ ขออย่าให้คุณลุงคุณป้าโกรธโทษน้องเลยนะครับ ความผิดทั้งหมด ผมขอรับไว้คนเดียว และผมจะดูแลปกป้องน้องตลอดไป” ผมก้มลงกราบพ่อแม่ของบี เพื่อเป็นการขอขมากับสิ่งที่ผมสองคนกำลังจะทำ

ผมพยุงร่างของบีให้ลุกขึ้น ถึงบีจะไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็น แต่ผมก็รู้ว่าตอนนี้คนที่ผมรักอ่อนแอขนาดไหน
“บี..อย่าไปนะลูก แม่ไม่โกรธอะไรทั้งนั้น อย่าไปนะ.....เฮียอย่านิ่งสิ ห้ามลูกเดี๋ยวนี้ เห็นไหมลูกกำลังจะไปแล้ว ห้ามสิเฮีย” เสียงแม่ของบีโวยวายออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อผมและบีหันหลังเดินออกมา คนที่ทำท่าทางเข็มแข็งเมื่อสักครู่นี้ น้ำตาไหลลงมาอย่างเงียบๆและต่อเนื่อง ในใจของบีตอนนี้คงจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ผมพาบีมาที่โรงแรม เพราะผมก็ไม่มีแรงจะขับรถกลับกรุงเทพเหมือนกัน หลังจากให้บีอาบน้ำซึ่งบีใช้เวลาในห้องน้ำนานพอสมควร ถึงไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าเจ้าตัวเข้าไปทำอะไรในนั้น เพราะตาที่บวม ปลายจมูกแดงๆก็สามารถบ่งบอกว่า ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ทำให้ผมไม่กล้าถามอะไรทั้งนั้น

ตอนนอนบีเลือกที่จะหันหลังให้ผม ซึ่งก็ไม่พ้นจะต้องนอนร้องไห้อีกเป็นแน่ ผมจึงทำได้แค่กอดบีไว้ในอ้อมแขน เมื่อบีรับสัมผัสจากอ้อมแขนผม เจ้าตัวก็หันมาเผชิญหน้า ดวงตาคู่นั้นของบีเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลริน มันทำให้ความอดกลั้นของผมหมดลง ผมก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากบี
“พี่ขอโทษครับ” ผมเอ่ยขอโทษกับดวงใจในอ้อมกอดของผม พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆ นั่นทำให้บีกอดผมแน่นขึ้น ซุกหน้าลงกับอกผม เสียงร้องไห้ที่ไม่มีในตอนแรก ตอนนี้มันถูกเปล่งออกมาอย่างต่อเนื่อง แรงสะอื้นที่ถูกเก็บไว้ มันเพิ่มทวีมากขึ้นๆ

บียิ่งร้องไห้หนักเท่าไหร่ น้ำตาของผมก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่บีได้รับมันเกิดมาจากผมเพียงคนเดียว ผมเป็นคนพรากบีออกมาจากครอบครัว ผมทำให้คนที่ผมรักต้องเจ็บปวด แรงกระชับจากอ้อมกอดของผมทั้งสองคนดูแนบแน่นมากขึ้น เหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายจากกันไป แต่มันก้ไม่ได้ทำให้หัวใจของบีที่เหน็บหนาวจากความโดดเดี่ยวดีขึ้นมาได้เลย

ผมต้องดูแลและปกป้องคนนี้ให้ได้ และทำให้บีมีความสุขอีกครั้ง ผมสัญญา!!

[Phelyra]

เค้าสงสารพี่ใหญ่กับบีจังเลยอ่ะค่ะ แต่ก็สงสารและเข้าใจหัวอกของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ด้วย พ่อกับแม่ของบี รวมทั้งพี่เอ ก็คงจะเจ็บปวดมากกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ต่างกัน หวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้นในเร็ววันนะค่ะ

[kanda53]

สงสารและเห็นใจทุกฝ่าย
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
รอตอนต่อไปค่ะ 

[patee]

ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ

ป๊าใจร้าย....

[PEENAT1972]

น้ำตาหยดแหมะๆ เลย

คนแต่งใจร้ายจัง ทำกันได้ลงคอ

อีป้าแก่ๆ แซด มากมากๆ  
 

+1 ละกัน เศร้าได้อีกนี่คะ

[DEMON3132]

อ่านตอนนี้จบแล้วต้อง 
ไปสงบสติอารมณ์ก่อน คนแต่งใจร้าย สงสารลุงใหญ่กับหนูบีมาก
เรื่องที่แล้วลุงใหญ่ก็น่าสงสาร เรื่องนี้ยิ่งน่าสงสารเข้าไปอีก
 

[pollapat]

รักลูกหรือกลัวเสียหน้าว่าลูกเป็นกะเทย อันไหนสำคัญกว่ากัน 

[bbyuqin]

พี่ใหญ่ดูแลน้องดีๆน๊า น้องบีก็สู้ๆๆ
อดทนไว้แล้วพิสูจน์ให้เค้าได้เห็นน๊าาา

อ่านตอนนี้แล้วเศร้า สงสารทั้งคู่เลย

[JJHJJH]

ไม่เป็นไรน๊า ยังไงพ่อแม่ก็รักเรา
และต้องเข้าใจเราสักวันแหละ

[hene2526]

ดีใจนะที่พี่ใหญ่กับน้องบีกลับมาแล้ว แต่อ่านแล้วมัน...บอกไม่ถูกง่ะ

สู้ สู้ นะ...