ชอบๆๆๆๆๆ สนุกมากๆ อ่านแล้วลุงนี่ได้ใจอ่ะ...ฮ่าฮ่า จีบเด็กน้อยตั้งแต่เจอกันเลย..
รักต่างวัย แรกพบ...
รออ่านต่อจ้าาา o13
แล้วจะตามไปอ่านเรื่องก่อนยังไงอ่าๆๆๆๆ
:z13: :z13:
ไปตามอ่านเรื่องน้องนัีท เรื่องน้องดิวมาแระ น่ารักทุกเรื่องเลย
ไปตามอ่านเรื่องน้องนัีท เรื่องน้องดิวมาแระ น่ารักทุกเรื่องเลย
ไม่สนใจต้นน้ำ - ไอดิน
กับสายฟ้า - ตามตะวันด้วยหรอครับ อิอิ
ไปตามอ่านเรื่องน้องนัีท เรื่องน้องดิวมาแระ น่ารักทุกเรื่องเลย
ไม่สนใจต้นน้ำ - ไอดิน
กับสายฟ้า - ตามตะวันด้วยหรอครับ อิอิ
คนแต่งภูมิใจนำเสนอ
คนอ่านเห็นด้วย
เศร้าได้ทุกเรื่อง แต่จบแฮปปี้แค่นี้ก็พอใจล่ะ
:กอด1: คนแต่ง ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้ไม่มีพล็อตเศร้าหรอครับ
ไปล่ะเดี๋ยวคนอ่านคนอื่นตามมา :z6: อิอิ
ไปตามอ่านเรื่องน้องนัีท เรื่องน้องดิวมาแระ น่ารักทุกเรื่องเลย
ไม่สนใจต้นน้ำ - ไอดิน
กับสายฟ้า - ตามตะวันด้วยหรอครับ อิอิ
บีบี :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:กลับมาได้แล้ววววววววววววววววววว
กลับมานะน้องบบี ป้ารออยู่ :call:
เรื่องนี้แปลกๆแฮะ
หวานซะ ยังไงกัน
นู๋บีทำเอาลุงใหญ่เกือบหัวใจวายตายเพราะความเป็นห่วง เด็กหนอเด็กมานั่งเล่นเกมส์ที่หทอชิตได้อีก..หุหุ แล้วได้คิดมั้ยว่าจะไปไหนไปยัง ถ้าเคไม่ดทรหาลุงมีหวังไอ่หนูได้นอนอยูที่ท่ารถนี่แหล่ะ..
วันนี้มาให้ลุงดุถึงที่น่ารักมากมาย :o8:
ปล..มันยังไม่จบใช่มั้ยคะ....อย่าเพิ่งจบน๊าาาาา
:เฮ้อ:นึกว่าจะร้ายแรงซะอีก ใจหายใจคว่ำไปตามๆกัน
รักคนแก่แล้วล่ะซิ้นู๋บี ฮิ้วววววววววววววววววววววววว
+1 ให้บีบีที่วันนี้มาเร็วววววววว o13
ตร้ายตาย อีป้าแก่ อกจะแตกค่ะ น้องบีเปิดใจยอมรับตาลุงแล้ว 555
ป้าดีใจม๊ากมากค่ะ o13 :กอด1: :pig4:
แต่เอ๊ะ ป้าลืมจิ้มคนแต่งเป่าเอ่ย เอาละน้า จิ้่มๆๆ
ตอนนี้ระบบความคิดในสมองยังไม่เข้าที่นะครับขอบคุณนะบีบีที่เรียกว่าป้า ประเดี๋ยวจะปล่อยให้กระทู้ไปเดินเล่นหน้าสามหน้าสี่เล่นดีมะ
ระดับแอลกอฮอล์ที่สะสมไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายสาม ยังทำร้ายเซลล์สมองบางส่วน
ทำให้ยังมิสามารถแต่งตอนใหม่ได้ แต่จะรีบให้ด่วนๆๆเลยครับ
คุณป้า จิ๊บ และทุกคนรอนิดนึงนะครับ :-[
น้องอาร์กับน้องเตอร์ ขอบคุณนะที่มาอ่านกัน แล้วเตอร์ที่ชมว่าพี่บีน่ารัก.....มันหมายถึงพี่หรือตัวนายเอกกันหละนี่
เมื่อวานในห้องแชตคุยอย่างเบลอๆมึนๆ เผลอหลับหน้าคอมไปหนึ่งรอบ เลยปิดคอมนอนดีกว่า
แต่วันนี้เต็มที่ 55555555555
อ่านทันแล้ววว
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ น้องบีน่ารัก
คุณคนเขียนมีเรื่องอะไรอีกบ้างคะจะไปอ่านบ้าง แฮะๆ
อ่านทันแล้ววว
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ น้องบีน่ารัก
คุณคนเขียนมีเรื่องอะไรอีกบ้างคะจะไปอ่านบ้าง แฮะๆ
เรื่องที่แต่งก็มี เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน ---> ภาคแรกของเรื่องนี้ครับ
ต่างคน......ต่างหัวใจ ---> เรื่องล่าสุดที่เพิ่งจบไป
พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย ---> เรื่องราวน่ารักๆ ของพี่น้องร่วมสถาบัน
คนที่รักกับคนที่ดีมันต่างกัน ---> บีบหัวใจเล็กน้อย แต่น่ารักนะครับ
เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก ---> เรื่องแรกที่ลงในเล้า ขอเสนอเพราะน่ารักหวานๆครับ
อิอิ ไม่มีใครโปรโมท ก็เร่ขายด้วยตัวเองเลย 55555555555 :laugh:
เรื่องที่แต่งก็มี เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน ---> ภาคแรกของเรื่องนี้ครับ
ต่างคน......ต่างหัวใจ ---> เรื่องล่าสุดที่เพิ่งจบไป
พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย ---> เรื่องราวน่ารักๆ ของพี่น้องร่วมสถาบัน
คนที่รักกับคนที่ดีมันต่างกัน ---> บีบหัวใจเล็กน้อย แต่น่ารักนะครับ
เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก ---> เรื่องแรกที่ลงในเล้า ขอเสนอเพราะน่ารักหวานๆครับ
อิอิ ไม่มีใครโปรโมท ก็เร่ขายด้วยตัวเองเลย 55555555555 :laugh:
น่ารักกกกกกกก โอยยยยย ชอบจังแก่ๆกะเด็กๆเนี่ย อิอิ กระชุ่มกระชวย
แต่ไม่ไว้ใจคนแต่ง อย่าพลิกนะอย่าพลิก :o12:
งั้นตอนหน้าเอาดราม่า แบบต้นน้ำผสมกับสายฟ้าไปเลยดีกว่าาาาาาาาาาาา
เอาแบบดราม่าลึกคูณสองไปเลย อิอิ
o22 โอ้...ม่ายยยยยยยยยยย......
ปล่อยให้มันหวานไปแบบนี้ดีแล้วค่ะ...ที่บ้านทิชชู่หมด ไม่มีไว้ซับน้ำตาแล้ว.. :m15:
งั้นตอนหน้าเอาดราม่า แบบต้นน้ำผสมกับสายฟ้าไปเลยดีกว่าาาาาาาาาาาา
เอาแบบดราม่าลึกคูณสองไปเลย อิอิ
นู๋บีเริ่มทำหน้าที่พี่สะใภ้ที่ดีแล้ว.... o18
ลุงใหญ่ทำคะแนนได้น่ารักจัง....ชอบมากค่ะ
ทำไม คนแต่งชอบพลิก เหรอ เป็นพวกชอบแกล้งคนอ่านหรือไร :m16:
อย่าแกล้ง ลุงใหญ่กับนู๋บีน้า....ขอหวานๆมากๆนานๆ จนจบเรื่องเลยยิ่งดี o13
ขอบคุณสำหรับความหวานและความน่ารักค่ะ :pig4:
อยากเห็นคาแรกเตอร์ตัวละครแต่ละตัวจังเลย...ไรเตอร์พอจะมีมั้ยครับ ถ้ามีจัดมาให้ได้จิ้นหน่อยครับ
มีแต่คนรังแกน้ำอ่ะ น้ำทำอะไรผิดดดด o18
พี่เอปล่อยๆไปเหอะ
คนเค้ารักกันนิ่
โถ่พี่เอ มาหวงตอนนี้ไม่ทันแล้ววววว
ก่อนอื่น :กอด1: ซัก 1 ดอก
ไม่ได้ตามนาน
อ๊ายย
ยังน่ารักเหมือนเดิม
สงสารพี่เอเล้กน้อย
บอกพี่เอว่า ทำใจเห่อะคับ
555+
รักพี่บี
กอดพี่ บี
อ๊ากกกก!!
รอคอยกันต่อไป
บีบีหายไปหนายยยยไม่มาต่อหนูบีกะลุงใหญ่ :confuse:
เค้ารอกันเต็มเล้าแล้ววววว
เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้แล้ว
ลุงใหญ่จัดขันหมากไปสู่ขอ กับเพื่อนเอ ได้เลยอย่าช้า :mc4:
ก่อน ที่คนแต่ง จะพลิกแพลง แกล้งคนอ่านเล่น :m26:
รอ พี่สะใภ้น้องน้ำกะลุงใหญ่ ต่อไปค่ะ :L2:
ตัวมาป่าวจ๊ะ :-[
เฮ้ย...นึกว่าจะหมดเรื่องซะแล้ว ต้องเจออีกด่านละซิ
คิดถึงคนแต่ง :กอด1:
ปล. ยังไม่กล้าอ่าน กลัว เหมือนมันจะเศร้า :sad4:
ฮื่อบีบีเริ่มใจร้ายแล้วนะ :m15:อย่าทำร้ายใจคนอ่านมากไปกว่านี้เลยเถ๊อะบีบี
แค่นี้มรสุมชีวิตยังโหมกระหน่ำชีวิตรักของ...พี่ใหญ่กับบี...ให้เศร้าไม่พออีกหรอค่ะ Writer :m15: :m15:
พี่ใหญ่ :m15: อย่าเป็นอะไรไปนะค่ะ :monkeysad:
ไรเตอร์ใจร้ายยยยย :o12:
อย่าให้พี่ใหญ่เค้า(หรอ??)เปนอะไรน้า ฮึกๆๆ :m15:
เดี๋ยวคุณลุงว่าเอา
555+
สวัสดีครับ..พึ่งเข้ามาอ่าน..ดีใจอ่านทันแล้ว..ชอบครับ..น้องบีน่ารักจัง..แต่ทำมัยเศร้าลงเรื่อยๆแล้วล่ะครับ...น้องบีต้องออกจากบ้าน...ตอนนี้พี่ใหญ่ก็รถชน.....ไม่เศร้าได้มั้ยอ่ะ...ได้โปรด...พี่ใหญ่อย่าเป็นอะไรมากน้า...
ปอลอ..เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คราบ :L2:
เพิ่งอ่านพี่เคกะน้องจา :-[มาเมื่อกี้
น่ารักม๊ากมากกกกกก
พออ่านตอนนี้จบอยากเอาหัวกระแทกคอม
อึมครึมปนเศร้า ไม่ไหวแล้ววววว
เค้าเชื่อใจบีนะว่าเรื่องนี้จะไม่เศร้า
บีไม่เคยแต่งเรื่องเศร้าๆอยู่แล้วเนาะ o18
:sad4:
ไหนน้องบีบอกว่านิยายของหนูไม่มีเศร้าไง
แต่นี่มานเศร้าคร่อดๆแล้วน้า T___T
สงสารกันหน่อยได้ไหม ใจมันรับอีกไม่ไหว คนแต่งใจร้ายมาก ชิ... อีป้าแก่ๆเคืองมาก ไม่มี + วันนี้ไม่มี
ลุงใหญ่ต้องไม่เป็นอะไร
หนุบีห้ามกลับบ้านไปกลับพ่อนะ
อยู่เป็นเพื่อนรอพี่ใหญ่ฟื้นขึ้นมาก่อน
พยายามจะไม่คิดถึงคำที่พี่บีเอาไปโปรยไว้ในเรื่องของเคกับหนูจา
เพราะถ้าคิดขึ้นมาเมื่อไหร่มันจะดูดราม่าขึ้นมาทันทีเลย
ไม่เศร้าๆๆๆๆๆๆ
ฟิคเรื่องนี้มันไม่เศร้าเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o12:
หลบไปกอดปลอดน้องบี และซับน้ำตาตัวเอง... :กอด1: :o12:
พี่ใหญ่อย่าเป็นอะไรไปนะ
ไม่งั้นบีจะเสียใจมากกว่านี้
โฮว ,, พี่ใหญ่ฟื้นมาซี่ๆ
สงสารพี่ใหญ่จัง :m15:...คงกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่หล่ะสิ จะรู้มั้ยว่าหนูบีคิดอะไรอยู่...สงสัยหนูบีคงจบเรื่องราวต่างๆไว้ตรงนี้แน่เลย สู้ต่อไปแล้วกันนะ
ปล. ไรเตอร์ครับ ผมได้เตือนไรเตอร์ผ่านเคกับจามาแล้วนะครับ ถ้าพี่ใหญ่เป็นอะไรไป ท่าจะรอดยากนะครับ...ไม่ได้ขู่ ไม่ต้องกลัว o18
(เดินไปลากไม้มากระทุ้งๆๆๆ) :z13: มาต่อเร็วๆนะ รอคอยอย่างใจจดจ่อ......ง
:m31:
พ่อแม่งพูดง่ายเนอะ เอาลูกเขาไปใช้งา่นจนหลับในโดนรถชน เสร็จแล้วก็เอาลูกตัวเองกลับ สรุปว่าตั้งใจฆ่าปะเนี่ย จะได้เอาลูกตัวเองกลับมา เหอเหอ :z2:
ปอลอ.อิ นี่ มัน บ้าไปหละ ช่างมันๆ อัพไวๆนะคะ ไรเตอร์
ปอลอ2.ไรเตอร์ชื่ออะไรคะ เราชื่อพิมพ์น๊ะ ฝากตัว(อวบๆT^T)ไว้ด้วยนะ
แหม่ะ...เศร้ากันแบบต่อเนื่อง :o12:
:z1: หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดนะ ในตอนต่อไป :laugh:
ถ้างั้นคนแต่งขอเสนอ เอาแบบว่า พอพี่ใหญ่ตื่นมาแล้วความจำเสื่อม จำหนูบีไม่ได้
เลยกลับมารักดิวอีกครั้ง ความรู้สึกดีๆในสมัยก่อนของดิวทำให้ยอมรับตัวใหญ่กลับเข้ามาในใจ
ส่วนน้ำกับบี พอเสียใจทั้งคู่ก้เกิดความเห็นใจกัน จนทำให้เกิดเป็นความรักขึ้นมา
OMG................คนแต่งเพ้อเจ้อไปแล้ว 555555
[21]
“ดิ – ฉัน ไม่อนุญาตคะ” เสียงที่หนักแน่นดังมาจากด้านหลังป๊า ทำให้ผมที่กอดป๊าอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
“เอ๋...ไปพาน้องมา” แม่ของพี่ใหญ่เดินมาพร้อมกับพี่เอ๋ บอกด้วยความจริงจัง และเมื่อผมปล่อยมือที่กอดป๊าอยู่ พี่เอ๋ก็เดินมาจูงมือผม
แม่ของพี่ใหญ่สวมกอดผมทันทีที่ผมเดินเข้าไปใกล้ อ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรัก......
“บีจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อคุณยกบีให้ลูกชายชั้นแล้ว ยังไงบีก็ต้องอยู่กับใหญ่ ไม่ว่าใหญ่จะอยู่หรือเป็นอะไรไปก็แล้วแต่ บีก็ต้องอยู่ที่บ้านสามี!” แม่ของพี่ใหญ่คลายกอดผม พร้อมกับหันไปหาป๊า น้ำเสียงบ่งบอกถึงความเด้ดเดี่ยวในตัว
“แม่ครับ!!” ผมร้องเรียกแม่พี่ใหญ่ เพราะมันสะดุดตรงคำว่า - - - ไม่ว่าใหญ่จะอยู่หรือเป็นอะไรไป
“แม่ขอโทษนะลูกบี แต่นั่นคือความรู้สึกจริงๆที่แม่อยากบอก” แม่พี่ใหญ่ลูบหน้าผมด้วยความอ่อนโยน เหมือนเป็นการปลอบที่ต้องตกใจเพราะคำพูดนั้น
“มันจะไม่ง่ายกว่าหรือครับ ถ้าจะให้บีกลับมาอยู่กับพวกผม” ป๊ายังเอ่ยต่อ
“แล้วมันจะยากอะไร ถ้าบีจะอยู่กับเรา” แม่พี่ใหญ่หันไปจ้องหน้าป๊า
“แต่ผมทำผิดกับพวกคุณ” ป๊าผมพูดออกมาอย่างสำนึกผิด
“แต่บีเป็นลูกสะใภ้ดิฉัน และเราก็รักบีเหมือนเป็นคนในครอบครัวทุกคน” แม่พี่ใหญ่สวนกลับป๊าผมทันที ก่อนจะหันไปหาพี่เอ๋เหมือนขอแรงสนับสนุน ซึ่งพี่เอ๋ก็ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับพยักหน้าเป็นการตอบรับ
“คุณไม่อายหรือไง ที่ลูกชายมาคบกับผู้ชายด้วยกัน” อยู่ๆป๊าก็ถามขึ้นมา ป๊าถามโดยไม่มองหน้าใคร เหมือนว่าตัวเองยังยอมรับไม่ได้ในเรื่องนี้
“ดิฉันไม่อาย” แม่พี่ใหญ่ตอบมาทันทีโดยไม่ต้องคิด เมื่อพูดจบก็หันไปหาพี่เอ๋ให้มารับตัวผมไว้ ก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าป๊า
“ถ้าคุณถามว่าเสียใจไหม ดิฉันก็จะตอบว่าเสียใจ แต่ถ้าถามว่าอายไหม ดิฉันไม่อาย” แม่พี่ใหญ่เอามือมาวางที่บ่าป๊าผม
“ถ้าเสียใจแล้วทำไมยังสนับสนุนอีกละครับ” ป๊าผมถาม
“ลูกชายสองคนมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งคู่ คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องเสียใจทั้งนั้น แต่อยากจะถามว่าคุณรักตัวเองหรือลูกมากกว่ากัน.....ถ้าดิฉันรักตัวเอง ดิฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องเสียใจเด็ดขาด แต่ว่าดิฉันรักลูกของตัวเองมากกว่า ในเมื่อนี่คือคนที่เค้ารัก ดิฉันก็เต็มใจที่จะรักด้วย”
“พ่อแม่นะรักลูกได้ แต่อย่าบงการชีวิตลูก” แม่ของพี่ใหญ่ยังพูดต่อ เพราะป๊าผมนิ่งไปนาน
“แม่ครับ พี่บี คุณหมอออกมาแล้วครับ” เสียงของน้ำดังมาจากด้านหน้าห้องผ่าตัด ทำให้ทุกสายตาหันกลับไปมองทางเดียวกัน ส่วนผมไม่รู้มีแรงอะไรผลักให้ถลาไปที่หน้าประตูทันทีที่ได้ยิน
“เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ” ผมรีบสอบถามอาการพี่ใหญ่ทันที ซึ่งคุณหมอก็จ้องหน้าผมกลับมา
การรอคอยคำตอบจากคุณหมอมันแทบจะทำให้หัวใจผมหยุดเต้น มันเหมือนเวลาหยุดนิ่งลงและดูจะยาวนานเหลือเกินกับคำตอบที่จะได้ฟัง แต่ก่อนจะได้ยินเสียงอะไรกลับมา โลกของผมมันกลับมืดลงกระทันหัน...................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมลืมตาตื่นมาอีกครั้งซึ่งตอนนี้แสงที่ส่องเข้ามาในห้อง บอกได้ว่าเป็นเวลาสายมากแล้ว ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงสีขาว ผนังสีขาวที่เห็นบอกได้ว่านี่ไม่ใช่ที่บ้าน สายน้ำเกลือที่ห้อย ทำให้ผมรู้ว่าผมอยู่ที่โรงพยาบาล
“ตื่นแล้วหรอเรา” พี่เอเปิดประตูเข้ามาในห้อง เดินมาหาผมที่นอนอยู่ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ครับ....แล้วคนอื่นไปไหนกันครับ” คนอื่นในความหมายของผมรวมถึงพี่ใหญ่ด้วย เพราะผมกลัวคำตอบที่จะได้รับจึงเลี่ยงที่จะถามตรงๆ
“ทุกคนอยู่ที่วัด” พี่เอลูบหัวผมเบาๆ
ทุกคนอยู่ที่วัด.......................นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม เรื่องนี้ไม่จริงใช่ไหม
แค่ได้ยินว่าทุกคนอยู่ที่วัด มันก้แทบจะทำให้ใจผมสลาย ทำไมกันพี่ใหญ่เป็นคนดี ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ แล้วผมจะอยู่ยังไงต่อไป น้ำตาของผมไหลออกมาทันทีโดยไม่มีการสะอื้น เพราะตอนนี้หัวใจผมแตกสลายเกินกว่าจะมีเสียงสะอื้นแล้ว มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะร่างกายและจิตใจสั่งเท่านั้น ผมยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น
“เฮ้ย....เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” พี่เอดูจะตกใจกับการร้องไห้ของผม
“พี่ใหญ่...ทำไมต้องทิ้งผมไป” ผมพูดออกมา โดยที่น้ำตายังคงไหลอยู่เหมือนเดิม
“อะไรใครทิ้ง ไอ้ใหญ่มันทิ้งไปไหน” พี่เอถามผมอย่างร้อนรน ทำให้ผมเอะใจ
“ก็พี่เอบอกทุกคนอยู่ที่วัด งั้นก็หมายความว่าพี่ใหญ่.....” ผมไม่กล้าพูดต่อ เพราะมันทำใจไม่ได้
“ไอ้ใหญ่นอนอยู่ห้องข้างๆ” พี่เอเสริมให้จบประโยค ทำให้ผมต้องจ้องพี่เอ
“แล้วเมื่อกี้พี่เอบอกทุกคนอยู่วัด แล้วถ้าพี่ใหญ่ไม่เป็นอะไรแล้วจะไปกันทำไม” ผมสับสนกับเรื่องทั้งหมด
“เค้าไปทำบุญกัน ทำบุญให้ไอ้ใหญ่กับเรานั่นหละ อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร” พี่เอยิ้มเมื่อเห็นว่าผมเข้าใจเรื่องผิดๆ แล้วตีโพยตีพายเป็นเด็กๆ
“ส่วนไอ้ใหญ่ปลอดภัยดี” พูดเอยังขยายความต่อ คราวนี้น้ำตาของผมหยุดไหลทันที
“ผมไปหาได้ไหม” ผมอ้อนพี่เอให้พาไปหาพี่ใหญ่ ทำให้พี่เอหัวเราะเสียงดังขึ้นมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เป็นห่วงพี่จนเป็นลมเลยหรอ” พี่ใหญ่ที่นอนอยู่บนเตียงยิ้มให้ผม พร้อมกับเอ่ยทักเมื่อผมเปิดประตูเข้าไป
สภาพพี่ใหญ่ตอนนี้ที่ขาเข้าเฝือก พร้อมกับสายคล้องขา แขนอีกข้างก็เข้าเฝือกมีสายคล้องคอไว้ ส่าวนใบหน้ามีรอยถลอกอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ทำให้หน้าหล่อๆเสียโฉม
“เจ็บมากไหม” ผมลูบที่เฝือกขาของพี่ใหญ่
“ไกลหัวใจครับ แค่นี้ไม่เจ็บหรอก....แต่หัวใจของพี่สิ ดันมาเป็นลม ทำให้พี่ต้องเป็นห่วง” พี่ใหญ่ส่งยิ้มหวานมาให้ผม ทำให้ผมต้องยิ้มตอบ
“มึงอย่ามาเว่อร์ไอ้ใหญ่....มึงก็เพิ่งตื่นก่อนน้องกูไม่เท่าไหร่หรอก” พี่เอขัดขึ้นด้วยความหมั่นไส้
“ถึงกูหลับกูก็เป็นห่วงแฟนกูอยู่ดีหละ” พี่ใหญ่ยังคงเถียงพี่เอเหมือนเดิม
“พี่ใหญ่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ผมเป็นห่วง มีอะไรอย่าปิดบังผมอีก” ผมบอกด้วยความเป็นห่วงจริงๆ
“ขอพี่กอดหน่อยนะครับ” พี่ใหญ่ยื่นแขนอีกข้างที่ไม่ได้ใส่เฝือกมาด้านหน้า ส่วนผมก็โผเข้ากอดพี่ใหญ่ด้วยความเป็นห่วงและคิดถึง
“รู้ไหมพี่คิดว่าตัวเองจะไม่รอด แต่พอนึกถึงบี พี่ก็มีแรงสู้ เพราะพี่ไม่อยากปล่อยให้บีเหงาคนเดียว” พี่ใหญ่ก้มหน้ามาหอมที่ผมของผม พร้อมกับพูดในสิ่งที่ทำให้ผมยิ้มได้ แต่มันเป็นยิ้มทั้งน้ำตาจริงๆ
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งบีไปไหน”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมก็ไม่ทิ้งพี่ใหญ่ไปเหมือนกัน” ผมกอดพี่ใหญ่แน่นขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับให้คำสัญญาที่ผมจะไม่มีวันละทิ้งมันไป
“มึงร้องไห้ทำไมวะไอ้เอ” ระหว่างที่ผมสองคนกอดกัน เสียงร้องไห้ของพี่เอก็ดังขึ้น พี่ใหญ่เลยตะโกนถามพี่เอ
“กูซึ้งใจวะ น้องกูกับเพื่อนกูมีความสุขกันเสียที”
“กูต้องเรียกมึงว่าพี่หรือเปล่าวะไอ้เอ” พี่ใหญ่ถามพี่เอ
“เรียกทำไมวะ” พี่เอตอบกลับด้วยความมึน
“อ้าว ก็ตอนนี้กูเป็นน้องเขยมึงแล้วยังไงหละ” พี่ใหญ่หันมายิ้ม และหอมแก้มผมต่อหน้าพี่เอ
“ไอ้เหี้ยใหญ่ มึงอย่ามาทำรุ่มร่ามกับน้องกู” พี่เอเริ่มโวยวาย
“มึงจะหวงทำไม นี่แฟนกูนะเว้ย” ผมใหญ่ยังคงแกล้งพี่เอ โดยหอมแก้มผมอีกรอบ
“เออกูรู้ แต่มึงให้เวลากูทำใจหน่อยไม่ได้หรือไงวะ” พี่เอยอมจำนน แต่ก็ขอโวยวายหน่อย
“ก็น้องมึงน่ารักนี่หว่า ใครจะอดใจไหว” พี่ใหญ่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมีความสุข
และเมื่อเป็นแบบนี้ ผมทั้งสามคนก็ต้องหัวเราะกับความสุขที่มีร่วมกัน ขออย่าให้ความสุขมันจบลงไปเลย.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แอบตกใจกันไหม คงไม่หรอกเน้อ อิอิ
คนแต่งกลัวโดนมีดกระซวก
เลยต้องวกกลับมาทันใด
กลัวว่าถ้าลุงใหญ่ตาย
คนแต่งจะต้องตายตามไปด้วย :laugh:
คนแต่งเศร้าเหมือนกลอนป่าวอ่ะ :m17:
ว้าว.. มาต่อแล้ว ดีใจจังค่ะ หายป่วยหรือยังคะ?
นี่ตอนอวสานแล้วเหรอคะ? ดูเหมือนตอนจบเลยอ่ะค่ะ
ถ้างัย ต่อเรื่องน้องนินจากับพี่เคให้ด้วยนะคะ คิดถึงแย่แล้วว..
:pig4:
:laugh:...แล้วก็มีความสุขกันซะที....
ค่าตัวบีแพงมากอ่ะ... o18
เป็นกำลังใจให้นะ :L2: