หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18

[romeo2000]

  คืออยากร้องไห้.. คือไม่อยากให้จบ(จากใจเลยสาบาน)

ขอบคุณเรื่องดีๆ น่ารักสุดๆ อบอุ่นมากๆ

ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้ เด็กๆ ก็น่าฟัดจัง

ชอบ ชอบ ชอบบบบ~

ขอบคุณค่ะ

[areenart1984]

หนุกสุดๆ

[Aomampapeln]

เป็นครอบครัวที่น่ารักอบอุ่นจัง ชอบหลิวอะดูไบโพล่าดี555 เป้น้อยก็ยังมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง ชอบตรงที่ไม่มีดราม่านี่ละ   พอจะดราม่านุ้งหลิวก็พาเปลี่ยนโหมดกระทันเพราะความไบของนาง

[Bear Company]

 

[AngPao1932]

รู้ว่าเคยอ่านแต่ไม่รู้ว่าได้เม้นหรือป่าวงั้นก็ ขอบคุณสำหรับนิยาย ฮิลชีวิติเราได้อีกรอบแล้ววววววว รักพี่น้องจุนและก็น้องจิณมากมายจุ๊บๆ

[Doramed]

คำเตื่อน เป็นตอนพิเศษที่สั้น สั้น และสั้นมากกกกก พอให้หายคิดถึงกันนะคะ


ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา


ภายในห้องน้ำใต้อาคารเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดหลังโรงเรียนมีตำนานเล่าขานเกี่ยวกับสถานที่นี้อยู่มากมายทำให้น้อยคนนักที่จะกล้าเข้ามาใช้ หากไม่มีความจำเป็นจริงๆ
ห้องน้ำห้องสุดท้ายมักจะมีเสียงร้องปริศนาเกิดขึ้นในเวลาพักกลางวันทำให้หลายคนที่ผ่านไปมารู้สึกหวาดผวา ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไปใกล้ เสียงนั้นจะดังขึ้นเรื่อยๆและจะค่อยๆหายไปหลังเสียงสัญญาณการเริ่มเรียนช่วงบ่ายดังขึ้น บ้างก็ถูกกล่าวถึงว่าเป็นเด็กนักเรียนที่ถูกนักการภารโรงขังไว้จนขาดอากาศหายใจตาย บ้างก็บอกว่าเป็นเด็กนักเรียนที่ลื่นล้มหัวฟาดโถส้วมแล้วไม่มีใครรู้ บ้างก็ว่าถ้าเข้าใกล้หรือเอ่ยถึงจะถูกหักคอต้องเฝ้าห้องน้ำแทน หลายคนต่างพูดกันไปตามที่ตนเองได้ยินมา แต่ไม่มีใครสักคนที่รู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น และเสียงร้องที่ยังคงเป็นปริศนานั้นไม่มีใครกล้าคิดหาคำตอบ

“เนเน่~ ทำไมต้องพาจุนมาไกลขนาดนี้ด้วยยยยย เดี๋ยวก็หมดเวลาพักแล้วนะ!”

“อย่าบ่นเลยน่าจุนนี่ ตามเนเน่มาก่อน ถ้าได้ของแล้วจะรีบพากลับห้อง”

“จุน จุน จุน!! จุนชื่อจุนไม่ใช่จุนนี่ แล้วเนี่ยทำไมต้องเอามาซ่อนไกลขนาดนี้เล่า ล็อกเกอร์ตัวก็มีทำไมไม่เก็บในนั้นห๊ะ” น๊อย! แค่ตอนอนุบาลเป็นเด็กแบ๊วชอบของน่ารักมุ้งมิ้งหน่อยก็แกล้งกันเชียวนะ

“ก็ถ้าเก็บในล็อกเกอร์คนก็เห็นได้สิจุนนี่ แล้วถ้าความแตกขึ้นมาว่าเนเน่เป็นเจ้าของขนมเนเน่ก็โดนเพื่อนล้อสิ แล้วพี่บาสก็จะเกลียดเนเน่”

“เห้อออ เอาที่เนเน่สบายใจนะ” เด็กชายตัวขาวพูดพลางถอนหายใจ บทสนทนาที่หากใครผ่านมาได้ยินคงต้องคิดเป็นแน่ว่าเป็นบทนาของสาวน้อยวัยใสที่แอบชอบรุ่นพี่ม.ปลาย แต่ในความเป็นจริงแล้ว…

“เดี๋ยวพี่บาสก็จบเกรด 6 แล้วเนเน่อยากให้พี่บาสมีแต่ความทรงจำดีๆของเจ้าของขนมที่แอบเอาให้พี่บาสทุกวันนี่นา” มันคือบทสนทนาของเด็กน้อยเกรด 4 หรือเด็กอายุ 9 ขวบกว่าๆที่แอบชอบรุ่นพี่อายุ 11 ขวบ…

“งั้นก็เร็วเลยเนเน่ จุนปวดฉี่ จะกลับไปฉี่ที่ตึกเรียน” เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงอาคารเก็บอุปกรณ์หลังโรงเรียน เด็กชายตัวขาวก็เอ่ยบอกเพื่อนไป

“ก็ฉี่ที่นี่ไปเลยสิจุนนี่”

“มะ ไม่เอาง่ะ จุนจะกลับไปฉี่ที่ตึกของเรา” เด็กชายพูดด้วยความหวาดกลัว ใครเล่าจะกล้าเข้าห้องนำ้ที่มีเรื่องเล่าน่ากลัวแบบนั้นอีกทั้งยังเป็นเวลาที่ใครก็ต่างพูดถึงว่าได้ยินเสียงร้องไห้ปริศนา

“เชื่อเนเน่เถอะจุนนี่ มันไม่มีอะไรหรอก มีแต่น้องอนุบาลเท่านั้นแหละที่กลัวกัน”

“ไม่เอาง่ะ จุนจะกลับไปฉี่ที่ตึก เนเน่รีบไปเอาของได้แล้ว”

“อั้นฉี่มันไม่ดีไม่รู้รึไงห๊ะจุนนี่ พ่อแม่เป็นหมอไม่ใช่รึไง”

“รู้ แต่มันไม่ได้นานขนาดนั้นสักหน่อย อีกอย่างพ่อแม่จุนเป็นหมอฟันนะ”

“ก็หมอเหมือนกันนั่นแหละ”

“ไม่เหมือน หมอก็คือหมอ หมอฟันก็คือหมอฟันสิเนเน่ เร็วๆเลย ถ้าช้าจุนจะกลับตึกเรียนแล้วจริงๆด้วย” หลังจากเด็กชายพูดจบก็เตรียมตัวหันหลังเพื่อเดินกลับตึกเรียนอย่างที่พูดจริงๆหากเพื่อนยังช้าและไม่ยอมเอาของออกมาจากที่ซ่อนสักที เด็กหญิงเห็นดังนั้นก็คิดอยากแกล้งเพื่อนโดนการรีบดึงแขนเพื่อนไว้พร้อมลากไปทางห้องน้ำต้นเรื่อง

“เนเน่!!! ปล่อยจุนนะ คนขี้แกล้ง ตัวไปหยิบของของตัวเลย จุนไม่เข้า” เมื่อเพื่อนทำแบบนั้นก็ยิ่งตกใจพร้อมยื้อไว้สุดกำลัง

“จุนนี่จะกลัวอะไร เชื่อเนเน่ มันเข้าได้แน่นอน เรื่องที่ได้ยินมามันก็แค่เรื่องหลอกเด็กอนุบาลเท่านั้นแหละ เราอยู่ประถมแล้วนะเราโตแล้วเราต้องไม่เชื่อสิ!”

“ไม่! จุนไม่เข้า เนเน่ปล่อยจุนเลยนะ ไม่งั้นจุนบอกพี่บาสแน่ว่าขนมเป็นของเนเน่” เด็กน้อยทั้งสองยังคงฉุดยื้อกันอย่างไม่มีใครยอมใครโดนที่ไม่ได้สังเกตสิ่งรอบตัวเลยว่าเป็นอย่างไร

“ไม่ต้องเล…” ยังไม่ทันที่จะได้เถียงกับเพื่อนต่อก็มีเสียงๆหนึ่งดังแว่วมาจาห้องน้ำด้านใน

“ฮึก ช ชะ ช่วยด้วย~~~” เด็กน้อยทั้งสองชะงักแล้วหันมามองหน้ากันทันที

“จ จุนบอกแล้วไงว่าไม่เข้า เนเน่ กลับเถอะ” เด็กชายพูดด้วยเสียงสั่นพร้อมออกแรงดึงเพื่อนออกจากห้องน้ำนั้น แม้ไม่อยากจะเชื่อแต่เด็กหญิงก็อดยอมรับไม่ได้เลยว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเหมือนกับเรื่องเล่าที่เคยได้ยินมา

“ฮึก อะ ออกไป ฮือออ~~~” ไม่ทันที่จะได้คิดว่าควรทำอย่างไรเสียงก็ดังขึ้นมาจากทิศทางเดิม

“อ๊ากกกกก วิ่งง!!!!” ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความเด็กน้อยทั้งสองก็สะบัดมือออกจากกันพร้อมวิ่งออกจาบริเวณนั้นไม่แม้แต่จะหันกลับมามองที่ห้องน้ำหลังโรงเรียนเลย

สองเด็กน้อยเพื่อนซี้หอบหนักหลังจากวิ่งมาถึงตึกเรียนพร้อมกับมองหน้ากันอย่างตื่นกลัว ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเสียงของใคร รู้แค่เพียงว่าเรื่องเล่าห้องน้ำหลังโรงเรียนนั้นไม่ใช่เพียงเรื่องเล่าเพราะทั้งสองเพิ่งประสบพบเจอมากับตนเอง…

“น้องจุน กลับบ้านได้ค่ะลูกคุณพ่อมารับแล้ว” เด็กชายที่กำลังนั่งอ่านนิทานกับเพื่อนได้ยินเสียงของคุณครูคนสวยเรียกก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นเก็บของเดินออกมาจากห้อง

“คุณพ่อ สวัสดีคับ” เมื่อเจอกับคุณพ่อสุดหล่อก็ยกไหว้อย่างน่ารัก น่าเอ็นดูจนพ่อต้องยกมือขึ้นมาขยี้ผม

“เป็นยังไงบ้างน้องจุนเรียนสนุกไหม วันนี้อยากเล่าเรื่องอะไรให้พ่อฟังเอ่ย” ทุกๆวันหลังเลิกเรียนคุณพ่อสุดหล่อจะต้องถามถึงเรื่องราวในโรงเรียนของลูกชายเสมอและพร้อมสอน พูดคุยแลกเปลี่ยนสิ่งต่างๆกับลูกชาย

“ก็ ก็ดีคับคุณพ่อ” เด็กชายตอบพร้อมก้มหน้า

แปลก… ลูกชายเขาแปลกไป ปกติเด็กชายจะรีบเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังแม้จะไม่มีเรื่องอะไรน่าตื่นเต้นก็ตาม

“น้องจุน ไม่มีอะไรอยากเล่าให้พ่อฟังหรอ วันนี้ไม่มีเรื่องอะไรน่าสนุกเลยหรอ” เด็กชายได้ยินดังนั้นก็คิดหนัก ไม่รู้ว่าควรเล่าให้คุณพ่อฟังหรือไม่ เด็กชายกลัวว่าถ้าหากเล่าให้คุณพ่อฟังแล้วจะถูกหักคอเหมือนที่ในตำนานกล่าวถึงหรือไม่ ปากเล็กๆเม้มเข้าหากันแน่นพร้อมกับมือที่ยกขึ้นมาจับสายกระเป๋าแน่นเช่นกัน

“งื้อ คุณพ่อ” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองคุณพ่อ ตากลมมองคุณพ่ออย่างคิดหนัก

‘ทำยังไงดี น้องจุนกลัวโดนหักคอ น้องจุนไม่อยากเป็นผีเฝ้าห้องน้ำ’ ทั้งกัดปากทั้งน้ำตาคลอเบ้าที่ทำเอาคนพ่อตกใจ

“น้องจุน เป็นอะไรมีเรื่องไม่สบายหรอ บอกพ่อได้ไหม” ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ ลูกชายคนโตเป็นเด็กร่าเริง เพื่อนๆก็มีแต่เพื่อนที่ดี แม้จะพาเล่นซนหรือแก่แดดแก่ลมไปบ้างแต่ก็เป็นเด็กน่ารักคิดบวกช่วยเหลือตัวเองได้ไม่ให้มีใครมารังแกตนเอง แล้วทำไมวันนี้ลูกชายเขาเปลี่ยนไป โดนล้อ? โดนแกล้ง? ไม่น่าจะเป็นไปได้ เขารู้ทุกเรื่องเพราะเด็กน้อยจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง เป็นทั้งเพื่อนทั้งพ่อคอยสอนคอยดูแลจนน้องจุนเป็นเด็กเข้มแข็ง แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“คุณพ่อ น้องจุนไม่รู้จะเริ่มยังไง น้องจุนกลัวจังเลยคุณพ่อ” แม้ในใจจะทุกข์ร้อนแค่ไหนแต่ก็ต้องอดทนฟังปัญหาของลูกชาย จนกระทั่งขึ้นรถจึงหันหน้าไปสบตาลูกพร้อมเอ่ยปลอบ

“น้องจุนไม่ต้องกลัวนะ มีอะไรเล่าให้พ่อฟังได้ทุกเรื่องเลยหรือจะบอกแม่ก็ได้ เหมือนทุกๆครั้งที่น้องจุนเล่าให้พ่อกับแม่ฟังไง” ได้ยินคำยืนยันที่หนักแน่นเด็กน้อยก็พอเบาใจลงได้

“น้องจุน คือ คือ คุณพ่อ ผีมีจริงๆมั้ยคับ” ถามไปแล้ว แต่น้องจุนคิดว่าคงไม่เป็นไร ถ้าผีจะมาหักคอ คุณพ่อกับคุณแม่คงช่วยน้องจุนได้

“อืมม เรื่องบางเรื่องเราก็พิสูจน์ไม่ได้เหมือนกันนะน้องจุนว่ามีจริงหรือเปล่า แต่ต่อให้มีจริงๆพ่อว่าเรากับผีก็น่าจะต่างคนต่างอยู่นะ ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันหรอก” หึ ใครจะกล้าบอกเล่าว่าที่น้องจุนได้มาเกิดน่ะก็เป็นเพราะผีจริงๆ ไม่อยากพูดให้ลูกชายกลัว เพราะจากที่ฟังคำถามลูกชายก็ได้รู้ว่าเด็กน้อยกังวลเพราะกลัวผี ไม่รู้ว่าไปฟังใครเล่าหรือไปเจออะไรมา นี่สินะเรื่องกังวลใจของน้องจุน

“จริงๆหรอคุณพ่อ ผีจะไม่มาหักคอน้องจุนจริงๆนะ” อ๋อย~ น้องจุนโล่งอกไปจึ๋งนึง

“ฮะฮะ ผีมาหักคอเราไม่ได้หรอกน้องจุน ผีดีๆมีตั้งเยอะแยะนะ เราเถอะ ไปฟังหรือไปได้ยินอะไรมา” พอได้ยินว่าผีหักคอไม่ได้ก็ดีใจเลยกล้าที่จะเล่าเรื่องวันนี้ให้คุณพ่อฟัง หึ น้องจุนเชื่อคุณพ่อมากกว่าเชื่อเพื่อนดีกว่า

“คือ คืองี้คุณพ่อ น้องจุนพาเนเน่ไปเอาของที่หลังโรงเรียนใช่มะ ทีนี้น้องจุนก็ได้ยินเสียงร้องไห้ที่ห้องนำ้อ่ะคุณพ่อ เสียงร้องน่ากลัวมากๆเลย น้องจุนกับเนเน่ก็เลยวิ่งหนีออกมา แต่เพื่อนๆบอกว่าอย่าเข้าใกล้ไม่งั้นผีจะมาหักคอ คุณพ่อ~น้องจุนจะไม่โดนหักคอจริงๆใช่มั้ยคับ” เด็กน้อยถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง พออยู่กับคุณพ่อแล้วน้องจุนไม่กลัวอะไรเลย คุณพ่อปกป้องน้องจุนได้ น้องจุนมั่นใจ!!

“ฮะๆๆๆๆ โถ่น้องจุน อาจจะเป็นเสียงนักเรียนแถวนั้นไปเข้าห้องน้ำก็ได้นะน้องจุน” น่ารัก น่ารัก น่ารัก ลูกชายเขาทำไมน่ารักแบบนี้ ตอนทำตัวกังวลทำตัวน่าสงสารก็น่ารัก อยากจะปั้นน้องจุนเป็นก้อนแล้วเคี้ยวๆกลืนลงท้องจริงๆ แต่ใครจะไปทำลงล่ะ เห้ออ

“ไม่นะคุณพ่อ มันเป็นตำนานหลังโรงเรียนล่ะ เขาบอกว่าตอนกลางวันจะมีเสียงร้องไห้บ่อยๆอ่ะคุณพ่อ เขาบอกว่ามีเด็กถูกขังไว้อ่ะคุณพ่อ”

“อืมมมมม งั้นก็แปลว่าไม่มีใครรู้จริงๆใช่ไหมล่ะว่ามันคือเสียงอะไร เพราะงั้นถ้าน้องจุนกลัวน้องจุนก็อย่าเข้าไปใกล้โอเคไหมครับ”

“อื้อ!! น้องจุนไม่กลัวโดนหักคอแล้วเพราะน้องจุนมีคุณพ่อ” เห้อ คุณพ่อได้แต่นึกอิจฉาตัวเองอยู่ในใจที่มีลูกน่ารักแบบนี้

“พ่อดีใจจังเลยน้าได้ยินแบบนั้น เอ้าถึงบ้านแล้วน้องจุนเอาขนมที่พ่อซื้อมาให้ไปใส่จานแล้วชวนน้องกินนะครับ” คุณพ่อสุดหล่อพูดพร้อมลูบหัวเด็กชายตัวน้อย

“คับ ขอบคุณคับ” เมื่อเด็กน้อยสบายใจก็กลับมาสดใสเหมือนเดิมพร้อมกับวิ่งเข้าบ้านไปหาคุณแม่กับน้องชายทันที กำลังจะเอ่ยเรียกคุณแม่ก็ได้ยินเสียงคุณแม่กำลังหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่

“เออ เนี่ยดีใจด้วยนะมีลูกกะเขาสักที”
“เออ เลือกโรงเรียนให้ลูกยัง”
“ห๊ะ ทำไมไม่รีบเลือก รีบจองเลยนะ หาโรงเรียนดีๆเลย”
“เอาโรงเรียนน่ารักๆนะ ดูดีๆนะเว้ยว่ามีผีกระโปรงแดงในห้องน้ำป่าว”
“เอ๋าาาาาา ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะเว้ยมีจริงจริ๊ง!”
“เออๆแค่นี้นะ บาย”

‘ผะ ผะ ผีกระโปรงแดงในห้องน้ำหรอ หรือว่าที่น้องจุนเจอวันนี้จะเป็นผีกระโปรงแดงจริงๆ ฮื่ออออออ มีจริงๆสินะ น้องจุนจะไม่ไปใกล้เลย คุณพ่อบอกว่าถ้ากลัวก็ไม่ต้องเข้าไปใกล้ ฮื่ออออ แต่ผีจะไม่หักคอน้องจุนจริงๆใช่มั้ยอ่ะ แต่คุณพ่อบอกว่าผีไม่หักคอนี่น้องจุนต้องเชื่อคุณพ่อสิ อ๋อย~ น้องจุนเครียดจังเลย’

เด็กน้อยที่ได้แต่ทำหน้าเครียดพลางคิดในใจพร้อมเงยหน้าไปสบตาคุณพ่อ คุณพ่อสุดหล่อได้แต่ถอนหายใจพร้อมกับคิดว่าวันนี้จะลงโทษคุณแม่ของน้องจุนยังไงดี โตก็เหมือนไม่โต อยากกวนเพื่อนแต่ดันกระทบลูก ฮึ่ย!อยากจะปั้นเป็นก้อนแล้วแล้วกลืนลงท้องทั้งแม่ทั้งลูกเลยจริงๆ

สั้นเนอะ แฮ่ ตามชื่อตอนเลยค่ะ ปล่อยให้มันเป็นปริศนาต่อไป  ไว้ว่างๆจะพาไปไขปริศนานะคะ คิดถึงทุกคนน๊า 

[sira_nann]

 
ขอบคุณค่ะ
 

[porky]

รอเฉลยอยู่นะค่ะ คุณแม่จะโดนลงโทษกี่วัน อิอิอิ  

[Sohso]

ครอบครัวน่ารัก อบอุ่น

[B52]

คิดถึงตลอดแหละเรื่องนี้นะ

[KKKwanGGG]

น้องจุนนี่ น่ารักจริง ๆ เลย

[aoihimeko]

 

[reborn]

 

[mild-dy]