artical 16
ความเดิม
“มีน...”
เฮือก OoO เสียงเรียกชื่อผม เสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมสะดุ้ง เสียงไอ้พี่เต้(ทำไมมันอยู่ใกล้จังวะ)และผมก็ปลิวไปตามแรงลากนั้น หัวสมองผมยังประมวลผมไม่ถูก นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“เราต้องคุยกัน”ไอ้พี่เต้พาผมมาที่ศาลาริมน้ำ ซึ่งตอนนี้ปลอดคนอย่างสิ้นเชิง
..............................................
“...”
“จะหนีกรูไปถึงไหน”ไอ้พี่เต้มันเปิดประเด็น
“จนกว่าพี่จะเลิกยุ่งกับผมนั่นแหละ”
“มรึงเกลียดกรูมาเลยรึไง”
“ใช่ ปล่อยแขนผมได้แล้วเดียวคนที่พี่ชอบเค้าจะเข้าใจผิด”(เฮอะไม่อยากมองหน้า เคือง)
“มรึงพูดเรื่องอะไร ใครคนที่กรูชอบ”ไอ้พี่เต้มันทำหน้างง
“ก็น้องบิงไง”
“มรึงเอาอะไรมาพูด”
“ก็ความจริงไง”
“อย่าบอกนะว่ามรึงคิดว่าคนที่กรูรู้สึกดีด้วยคือน้องบิง”
“แล้วไม่จริงรึไง”
“กรูลืมไปว่ามรึงซื่อบื้อ”
“ว่าใครซื้อบื้อ”(กล้าดียังไงมาว่ากรูซื่อบื้อ)
“ทั้งหมดนั่นกรูหมายถึงมรึง เพลงนั้นกรูก็ร้องให้มรึง”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าเหนื่อยใจ
“นั้นเห็นมั้ยบอกแล้ว...อ๊ะ!”(หมายถึงกรูเหรอวะเนี่ย แล้วใครเอาสีแดงมาสาดใส่หน้ากรูวะ) อายจนแทบอยากมุดลงน้ำ
“หึ อย่าบอกนะว่าเข้าใจผิดทั้งหมด เลยบอกเลิกกรู”
“ใครบอกเลิก ยังไม่ได้คบกันจริงๆซะหน่อย”ผมเถียงทั้งที่หน้ายังร้อนๆอยู่
“ไม่เกลียดกรูแล้วใช่ป่ะ”ไอ้พี่เต้มันจ้องหน้าผมแล้วถาม อย่าวจริงจัง
“อื้อ”ผมตอบเสียงเบา
“อะไรนะไม่ได้ยิน”
“ก็บอกว่าไม่เกลียดไงล่ะ”(หนอยทำมาแกล้งไม่ได้ยิน ไอ้เจ้าเล่ห์)
“แล้วรักกรูใช่ป่ะ”
“อื้อ”หลุดปากไปแล้วอ่ะ TToTT ไอ้พี่เต้มันยิ้มกว้างเลยครับ
“หึหึ...ก็ดี...แล้วมรึงก็มาเป็นของกรูเหมือนเดิม...กรูยังไม่ได้จัดการเลยนะกล้าดียังไงไปอี๋อ๋อกับไอ้พี่พายต่อหน้ากรู”ไอ้พี่เต้มันเปลี่ยนมาทำหน้าโหดใส่ผมในทันทีเมื่อพูดถึงพี่พาย
“ที่พี่ยังอี๋อ๋อกับน้องบิงได้เลย”
“น้องบิงเป็นญาติกรู”
“อ่า...เหรอ”ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กลบเกลื่อน
“หึหึ”ไอ้พี่เต้มันหัวเราะเยาะผม
“หัวเราะทำไม”ผมหันไปค้อนใส่มัน
“กรูทำทุกอย่างชัดเจนแล้วนะ ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ความรู้สึกของกรูส่งถึงมรึงแล้วใช่มั้ย”ไอ้พี่เต้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อื้อ”ได้เวลาที่ผมจะเลิกหนีซะที ไม่จำเป็นต้องขอเป็นแฟน แค่ความรู้สึกของมันก็พอแล้ว สำหรับผม
ตอนเย็นไอ้พี่เต้มันก็ไปส่งผมที่บ้านแล้วก็อยู่กินข้าวกับผม ก่อนจะกลับบ้านไปส่วนผมช่วงนี้ก็หลับสบายเหมือนเดิม และงดโชว์ตัวเป็นเพื่อนช่วงๆกับหลินหุ่ย และร่าเริงตามปกติ
แต่ตอนเช้าของวันนึงผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่ผมเห็นไอเพลย์ทำหน้าเครียดๆ มีเรื่องชัว เพราะปกติมันจะแซวผมตลอด
“มีเรื่องอะไรวะเพลย์”ไอ้เพลย์เงยหน้ามามองผมนิดนึง มันคงรู้แหละว่าผมมองออกว่ามันมีเรื่องอยู่
“กรูมีเรื่องกับไอ้พวกโรงเรียนxxx(อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนผมมากครับ)”
“เรื่องผู้หญิงอ่ะดิ”ผมรู้ทันมันทุกเรื่องแหละครับ
“นัดเคลียร์กันที่ไหนวะ”ไอ้วีที่นั่งฟังอยู่ถามครับ
“หลังโรงเรียนเรา”
“งั้นพวกกรูจะไปด้วย เผื่อพวกนั้นมันหมาหมู่”ไอ้บอยพูดท่าทางเครียดๆ
“อืม”ตอนนี้พวกผมเครียดกันทั้งกลุ่มครับ เพราะไอ้เด็กโรงเรียนที่ว่าน่ะ มีแต่พวกไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
ตอนกลางวันพวกผมก็ลงไปกินข้าวกันตามปกติ ไอ้พี่เต้มันก็มานั่งกินข้าวกับพวกผมด้วยครับพวกผมเลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก
“เย็นนี้กรูไปรับที่ห้องนะ”ไอ้พี่เต้พูด ตอนที่เดินไปซื้อน้ำกับผม
“อ่าวันนี้ผมจะกลับกับไอ้เพลย์”(ขืนให้มันรู้ว่าผมไปไหน ไอ้พี่เต้มันไม่ให้ผมไปแน่ๆ)
“ทำไม”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าคาดคั้น
“อ๋อ! ต้องไปทำงานกับมันนิดหน่อย”ผมพยายามตอบไม่ให้มีพิรุธที่สุด
“งั้นเดี๋ยวกรูโทรหา”ไอ้พี่เต้พูดแล้วกอดคอผม(จะกอดทำไมเนี่ย) เล่นเอาคนที่โรงอาหารมองกันเป็นแถว(ยางอายมีมั้ย)
ตอนเย็นพวกผมประชุมกันอีกทีที่โต๊ะหน้าอาคาร
“มีนกรูว่ามรึงไม่ต้องไปก็ได้มั้ง”ไอ้เพลย์พูดครับ
“มรึงเป็นเพื่อนกรูนะโว้ย มรึงจะให้กรูกลับไปนั่งกินไอติมที่บ้านแล้วปล่อยให้มรึงมีเรื่องรึไง”ผมทำหน้าจริงจัง
“กรูแค่เป็นห่วงมรึง ตัวก็เตี้ย(จึก)ขาก็สั้น(จึก)จะสู้อะไรกับเค้าได้”(ไอ้เพื่อนเลวหลอกด่ากรูนี่หว่า)
“หลอกด่ากรูเหรอ”ผมพูดแล้วผลักหัวไอ้เพลย์เบาๆ ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายมากขึ้น พวกผมสี่คนไปที่หลังโรงเรียนครับแตว่ายังไม่มีใครมา แต่ไม่นานก็มีรถขับมาพวกนั้นขับรถยนต์กันมาเลยครับ(มันจะรวยไปไหนกันวะ) แต่ละคนที่มาสารรูปบ่งบอกได้เลยว่าเลว แต่พวกมันก็หล่อนะครับ ดูจากดาวที่ปักแล้วท่าทางจะเป็นพี่ผม(แล้วมันจะแย่งผู้หญิงกันทำไมวะ หน้าตาอย่างไอ้พวกนี้ไปเป็นบอยแบนด์ได้สบาย น่าจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา)...แต่เดี๋ยวก่อนนะ... 1...2…3…4…5…6…7…8…9…10 OoO ผมไม่ได้มาโชว์ทักษะการนับเลขแต่อย่างใด เพราะพวกมันมากันสิบคน พอหันไปมองพวกผม 4 คน โคตรจะได้เปรียบ(ประชด)
“จะเอาไงวะ”ไอ้เพลย์เปิดประเด็นครับ(มรึงเปิดประเด็นได้กวนมาก จะเรียกทีนไอ้พวกนั้นมารึไงครับ)
“ถามหมัดกรูก่อนมั้ย”ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งพูดครับ
“เอ่อผมว่าไม่ดีมั้ง คุยกันดีๆก่อนก็ได้”ผมเสนอหน้าออกไปห้ามทัพครับ ซึ่งมันก็ชะงักไปนิดนึงแล้วมองหน้าผม(อย่ามองดิกรูกลัวนะ)
“ก็ได้...มรึงมายุ่งกับผู้หญิงของกรูทำไม”มันหันไปพูดกับไอ้เพลย์ครับ
“ใครจะไปรู้ว่าเป็นผู้หญิงของมรึง คราวหลังมรึงก็ติดป้ายไว้ดิวะว่าคนนี้ผู้หญิงของมรึง”(ไอ้เพลย์มรึงจะกวนทีนทำเพื่อ กลัวไม่ได้แด๊กทีนรึไงวะ)ผมเห็นคิ้วไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งกระตุกนิดนึง
“ไอ้สัส มรึงอยากแดกตีนกรูรึไงวะ”ไอ้นั่นดูท่าจะเริ่มขึ้นแล้วครับ
“คิดว่ามรึงมีมือมีตรีนคนเดียวรึไงวะ”ดูท่าไอ้เพลย์ก็ขึ้นเหมือนกัน
“เดี๋ยว...ก่อนทั้งคู่”ผมออกไปห้ามทัพอีกรอบ (นี่ตกลงกรูมาห้ามทัพใช่มั้ยเนี่ย)
“ผมขอโทษแทนเพื่อนผมก็แล้วกัน มันไม่รู้ว่านั่นเป็นผู้หญิงของพวกพี่ ถ้ามันรู้มันก็คงไม่ยุ่งหรอก”ผมพยายามไกล่เกลี่ยให้เรื่องมันจบเร็วที่สุดเพราะถ้ามีเรื่องจริงๆพวกผมเสียเปรียบเต็มๆ ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งหันไปคุยกับเพื่อนมันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์จนผมเริ่มเสียวสันหลังวูบ พวกผมสี่คนเลยมองหน้ากันเป็นเชิงว่าเอาไงดี
“ง่ายไปหน่อยมั้ง”(แล้วมันจะยากตรงไหนวะ)
“แล้วพวกมรึงจะเอายังไงวะ”ไอ้เพลย์พูดครับ
“มรึงก็กราบตีนกรูดิวะ”มันพูดแล้วหัวเราะ (เลวมาก) ไอ้เพลย์กำมือแน่นเลยครับ
“พูดแบบนี้ต่อยกันก็ตัวต่อตัวดีกว่า กวนตีนอยู่นั่นแหละ”และแล้วไอ้เพลย์ก็ฟิวขาด จนพวกไอ้วีเข้าไปจับไอ้เพลย์แทบไม่ทัน
“ปากดีจริงๆนะมรึง”ไอ้หน้าหล่อพูดแล้วทำหน้ากวนทีนมากๆ
“อย่ามีเรื่องกันดีกว่า พวกพี่ต้องการอะไร”ผมพยายามเบี่ยงเรื่องให้มันไปไกลจากการ ลงไม่ลงมือกัน (กรูรักสันติโว้ย)
“เอางี้ดีมั้ย...ถ้ามรึงยอมไปกับกรู กรูก็จะปล่อยเพื่อนมรึงไปแล้วเรื่องนี้ก็จะจบ...ดีมั้ย”มันพูดแล้วยิ้มแปลกๆเล่นเอาผมขนลุกเลย(จะเอากรูไปทำไมกรูขายไม่ได้ราคาดีหรอก ม๊าจ๋ามีนจะโดนขายเเล้ว)
“กรูไม่ให้เพื่อนกรูไปกับมรึงหรอก”ไอ้เพลย์โวยครับมันมองหน้าผม เป็นเชิงว่า มรึงห้ามไปกับพวกมันนะ
“ว่าไง”(จะคาดคั้นกรูทำเพื่อ กรูเอาไงดีวะ)ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งให้เพื่อนมันเดินไปล้อมพวกไอ้เพลย์ไว้(แมร่งกดดันกรูจริงๆ)
“ก็ได้”ผมรีบตกลงก่อนที่มันจะสั่งให้เพื่อนมันอัดพวกไอ้เพลย์ จนเละเป็นปลาหมึกบด
“ดีมาก เดินมาหากรูสิ”ผมค่อยๆเดินไปหามันช้าๆ(อย่าเผลอนะกรูจะสกายคิกมรึงแล้วก็ชิ่ง) มันดึงแขนผมให้เดินตามมันๆไปพร้อมๆกับเพื่อนของมัน
"มีน..."ไอ้เพลย์มันเรียกผมเเต่ผมก็ทำได้เเค่หันไปมองมันเฉย
“ขึ้นรถดิ”ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งดันผมเบาๆ ผมเลยจำใจต้องขึ้นรถอย่างเลี่ยงไม่ได้(มันจะพากรูไปไหนวะเนี่ย)
“ไปบ้านกรู”มันบอกกับเพื่อนของมันก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ผมที่ขยับจนแทบติดประตู (อย่าบอกนะว่ามรึงเป็น... คิดในทางที่ดีไว้ก่อนมันอาจจะขาดความอบอุ่น)
“เอามือออกไป”ผมบอกมันครับ แต่มันก็หน้ามึนกอดเอวผมอยู่นั่นแหละ(ใครก็ได้ช่วยมีนด้วย)
“ตัวนิ่มดีนะ”(ไอ้ฟายกรูออกจะตัวแข็งปึ้กมาว่ากรูตัวนิ่ม)ผมพยายามแกะมือมันออก แต่มือมันติดกาวตาช้างไว้รึไงก็ไม่รู้เหนียว แน่น หนึบ แล้วบ้านมันอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย รถมันเข้าซอยนู้นออกซอยนี้จนผมมึน แล้วผมก็ เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้(กรูล่ะเซ็งตัวเองสถานการณ์คับขันแท้ๆเสือกหลับ) zZzZzZzZzZzZ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองลอยขึ้นหรือว่า(กรูตายแล้ววะขอลืมตาดูหน่อยดิ จ๊าก! ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งมันอุ้มผมอยู่อ่ะ และกำลังจะพาเข้าไปในบ้าน
“ตื่นแล้วเหรอ”(ไม่ตื่นแล้วจะเห็นป่ะถามโง่ๆ)”
“ปล่อยผมลง”ผมพูดเสียงเย็นๆ
“แม่ผมพาลูกสะใภ้แม่มาแล้วครับ ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก”(มันไม่ฟังผมเลย)ทันทีที่เข้าบ้านมันก็อุ้มผมไปหาแม่มัน ที่นั่งดูทีวีกันอยู่ เล่าเอาแม่มันกดรีโมทค้าง (คุณจะยินแม้กระทั่งเข็มตก)ส่วนผมก็เบิกตากว้างเท่าไข่ไดโนสาร์OoO(เวอร์) (เกิดอะไรกับชีวิตกรูอีกวะเนี่ย ชื่อมันกรูยังไม่รู้เลยแล้วกรูจะกลายเป็นที่รักมันได้ไงวะ)แทบอย่างหลับไปอีกรอบ
“มาหาแม่สิจ๊ะ”แม่มันเรียกผมที่กำลังเอ๋อและงงอย่างหนัก นี่กรูกำลังเล่นนิยายอยู่ใช่มั้ย ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งเลยปล่อยผมลงแล้วผลักผมเบาๆให้เดินไปหาแม่ของมัน
“ครับ”
“ชื่ออะไรจ๊ะ”แม่มันถามแล้วลูบหัวผม
“มะ...มีนครับ”
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ...ป่ะไปกินข้าวกันดีกว่า”ผมเดินตามแรงจูงของแม่ไอ้พี่เอฟอะไรนั่นไป ที่โต๊ะกินข้าว
“ลูกมีนจ๊ะทานนี่สิ”แม่ของไอ้พี่เอฟตักผัดผักให้ผม(นี่ผมฝันอยู่เหรอเนี่ย ฝันแน่ๆ)
“อ่ะครับ...คุณป้าทานนี่ดีกว่าครับ”ผมตักเต้าหู้ทรงเครื่องให้แม่ไอ้พี่เอฟ คืนเพราะผมเกรงใจ เค้าตักให้ผมหลายอย่างแล้ว
“ตายแล้วเรียกแม่สิจ๊ะลูกมีน”แม่ของไอ้พี่เอฟตีแขนผมเบาๆ พอกินข้าวเสร็จผมก็ขอตัวไปโทรศัพท์ แต่โทรศัพท์ก็ดันไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ผมเลยนั่งเล่นอยู่ที่สวนแล้วไอ้พี่เอฟอะไรนั่นมันก็เดินมา
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ผมถามมันอย่างมึงงง(มาแนวไอ้พี่เต้อีกคนและ)
“แลกกับที่กรูปล่อยเพื่อนมรึงไปไง มรึงต้องมาเป็นแฟนกรู”
“เฮ้ย! จะบ้าเหรอผมมีแฟนแล้ว”(ไอ้พี่เต้ได้ฆ่าหรูอ่ะดิ)
“ไปเลิกกับมันซะสิ”(อะไรกันเนี่ยพูดง่ายนี่หว่า)แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ การด่ามันแต่ นั้นโทรศัพท์กรูนี่หว่า(โทรศัพท์กรูไปอยู่กับมันตอนไหนวะ)
“เอามานะ”ผมพยายามคว้าโทรศัพท์คืนแต่ผมเตี้ย(ยอมรับ)มันเลยกอดผมไว้แทน
‘ใครวะ’ดูมันรับโทรศัพท์ผมดิ
‘กรูเป็นแฟนมีน’(ไอ้มั่ว)
‘กรูไม่สนตอนนี้มีนอยู่กับกรู’
‘มาสิ’ไอ้พี่เอฟมันตัดสายโทรศัพท์ แล้วโยนโทรศัพท์ผมทิ้ง(ไอเลวของกรูนะ) ไอ้พี่เต้โทรมาแน่นอน
“ทำแบบนี้ทำไม...ต้องการอะไรกันแน่เราไม่ได้รู้จักกันซะหน่อย...คนอื่นก็มีเยอะแยะทำไม...”
“ทำไมต้องเป็นมรึงน่ะเหรอ...งั้นกรูจะบอกอะไรให้นะ กรูรู้จักมรึงมานานแล้ว รู้มาจากไอ้คิวในห้องมันมีแต่รูปมรึง และมันก็เอาแต่พูดถึงมรึง กรูก็เลยอยากรู้ว่ามรึงมีอะไร ให้น้องกรูหลงแบบนี้ แล้วกรูก็ถูกใจมรึงอยู่เหมือนกัน เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นแผนกรูเอง กรูให้ผู้หญิงของกรูเข้าไปจีบไอ้เพลย์เพื่อนมรึง และหลังจากนั้น...”
“พอแล้ว...”ผมเข้าใจเรื่องทั้งหมดในทันที
“ก็มันเข้าล็อคพอดีเพราะแม่กรูจะให้กรูหมั้นแต่กรูยังไม่อยากหมั้น แล้วดูท่าแม่กรูจะชอบมรึง แล้วมรึงก็มาเป็นของเล่นกรูซักพักก็ไม่เลว”(ใครเค้าอยากไปเป็นของเล่นกันล่ะ)
“...”แค้นจนพูดไม่ออก (ทำม๊ากับป๊าไม่ให้ผมเกิดมาหล่อหุ่นบึ๊กๆเหมือนเฮียคลีนบ้างเนี่ย)
“น้องมีน...”ใครเรียกผมอีกล่ะที่นี้ พี่คิวที่พึ่งลงจากรถเดินตรงมาทางนี้ ผมเลยหลบอยู่หลังไอ้พี่เอฟทันที(ยังกลัวอย่อ่ะ) ผมเห็นพี่คิวทำหน้าเศร้าไปนิดนึง
“มีอะไรกับแฟนกรูวะคิว”(ใครไปเป็นแฟนมันฟะ)
“แฟน...หมายความว่าไงพี่เอฟ”พี่คิวถามไอ้พี่เอฟ
“ก็มีนเป็นแฟนกรูไง”
“พี่เอฟ...”พี่คิวมันตะคอกพี่เอฟเสียงดัง
“ไปกันดีกว่า”ไอ้พี่เอฟมันโอบเอวผมแล้วบังคับให้ไปกับมัน ไอ้พี่เอฟมันพาผมไปที่ห้องมัน
“ผมไม่ใช่ของเล่นใคร เลิกยุ่งกับผมซะเถอะ”ผมทำหน้าจริงจังแล้วพูดกับมันให้รู้เรื่อง และเกาะประตูแน่นไม่ยอมเข้าไปถึงเตียงมันแน่ๆ
“งั้นกรูจะส่งคนไปกระทืบเพื่อนมรึง ดีมั้ยล่ะ”(ไอ้เลวได้โล่)มันเดินมาดึงผมออกจากประตูแล้วล็อคห้อง
“...”ผมกำมือแน่น เลยครับ มันกล้าดียังไงมาทำกับผมแบบนี้
“ผมจะกลับบ้าน”
“กรูไม่ให้กลับ”ไอ้พี่เอฟพูดแล้วถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าผม(ไอ้หน้าด้าน)แล้วเข้าห้องน้ำไป ผมเลยหาโทรศัพท์จากกระเป๋ามันแล้วโทรหาไอ้พี่เต้
‘ใครวะกรูไม่ว่างคุยกำลังรีบ’
‘พี่เต้ ช่วยด้วย’
‘มีน...มีนอยู่ที่ไหน...อยู่กันใคร...เป็นอะไรมั้ย’
‘พี่เต้มีนอยู่บ้านพี่คิว มีนอยากกลับบ้าน’
‘เดี๋ยวจะรีบไปนะ’
“คุยกับใคร”เฮือกOoO ซวยแล้วไอ้พี่เอฟออกมาจากห้องน้ำ มันได้ยินเสียงผมคุญโทรศัพท์แน่
‘มีน มีนเป็นอะไร’ไอ้พี่เต้ถามอย่างร้อนรน แต่ผมก็ถูกไอ้พี่เอฟมันกระชากตัวไป จนโทรศัพท์หล่น
“มานี่”
“ผมเจ็บ”มันบีบแขนผมแรงมาก เจ็บโคตรแล้วโยนผมไปที่เตียง(ทำไมกรูรู้สึกเหมือนเป็นนางเอกละครที่จะโดนตัวโกงจับกดวะ พี่เต้ช่วยด้วย OoO)
“มรึงคิดจะทำไร”มันจับผมกดไว้แล้ว ทำหน้าโหดจนผมไม่กล้ามองหน้ามันเลยครับ
“...”ผมเงียบสงบสยบทุกการเคลื่อนไหว
“เงียบทำไม”(กรูคิดแผนอยู่โว้ย)
“แล้วจะดุ...ฮึ่ก...เค้า...ทำไม...ฮือ”(555 คิดว่าไอ้มีนคนนี้จะร้องไห้จริงๆเหรอไม่มีทาง มันเป็นแผนบีบน้ำตา ให้น่าสงสาร)
เฮือกOoO เฮ้ย! ทำไมมันถึงได้ทำหน้าหื่นแทนล่ะ(ง่ะแผนล้มเหลวถ้างั้นก็ต้องแผนสอง แต่แผนสองมันคืออะไรหว่า)ระหว่างที่ผมกำลังคิดแผนเพื่อความอยู่รอดอยู่
มันก็
...
ง่า...ลงได้ถึงเเต่นี้อ่ะครับหมดสต๊อกเเล้ว
เดี๋ยวรีบไปปั่นก่อน อย่าค้างกันนะ ขอบคุณที่อวยพรวันเกิด
ให้มีนนะคร้าบ เเล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านขอรับทุกท่าน
+
ทุกคน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
