ขอมาอัพในวันเกิดตัวเองหน่อยนะครับ คิคิ
...
Article 13 จริงๆ
ความเดิม
“พี่เต้...”ไอ้พี่เต้มันคว้าตัวผมเข้าไปกอดจากข้างหลัง ผมตกใจหมดเลยครับ แต่จากนี้ไปตะหากที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่า
“มีน...รู้รึเปล่าว่ากรูคิดยังไงกับมรึง”
“มะ...ไม่รู้”ผมตอบอย่างตะกุกตะกัก
“แล้วอยากรู้รึเปล่าล่ะ”
“อ๊ะ...พี่เต้...หยุด...จะทำอะไร”ไอ้พี่เต้มันกัดไหล่ผมเบาๆ แต่มันต้องขึ้นรอยแน่ๆ แถมมือมันก็ลูบเอวผมช้าๆ(เอาแล้วกรูวิกฤตเข้า)ผมเลยจับมือมันออกไป เเต่...
“ว่าไงล่ะ”มันพ่นลมใส่หูผมแล้วงับไว้เบา แต่นั่นก็พอแล้วที่จะทำให้ผมเข่าอ่อน(แมร่งขี้โกงจู่โจมจุดอ่อนกรู)แต่เพราะมันกอดไว้ผมเลยยืนอยู่ได้
“ฮึ่ก...ไม่อยาก”ไม่อยากรู้แล้วครับ (แมร่งหื่นไม่เตือนกรูเลย กรูจะได้หนีทัน)
“เหรอ...แต่กรูอยากบอก...”(อย่าบอกเลยขอร้องล่ะ)เพราะดูท่ามันจะไม่บอกด้วยปากนะสิครับ แต่มันจะบอกด้วยภาษากายมากกว่า
“จะทำอะไรนี่มันโรงเรียนนะ”ผมพูดเมื่อไอ้พี่เต้มันจะถอดกางเกงผมออก (ดีนะกรูดึงไว้ทัน)
“อืม...กรูไม่สน...ความจริงมรึงใส่ชุดนี้ก็ดีเหมือนกันนะ...แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ใส่อะไรเลยแล้วให้กรูดูคนเดียว”(สนหน่อยเหอะ ไอ้ชุดจิตเสื่อมพากรูซวยจนได้ เเถมไอ้พี่เต้นี่มันก็ยิ่งโรคจิตเข้าขั้นอยู่)ไอ้พี่เต้พูดแล้วลูบขาอ่อนผม ส่วนมืออีกข้างก็ลูบยอดอกผม เล่นเอาขนลุกเลย ตอนแรกๆรู้สึกจั๊กจี้ แต่ตอนหลังเริ่มรู้สึกวูบวาบแบบแปลกๆ
“แล้ว...ถ้าผม...ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ล่ะ”ผมกลั้นใจพูด เผื่อจะรอดจากสถานการณ์แบบนี้
ตึง..........พอผมพูดจบ ไอ้พี่เต้มันก็ทำหน้าโหดแล้ว ดันผมให้หลังชนกับล็อคเกอร์ แล้วจ้องหน้าผม
“ก็คิดซะสิ เพราะยังไงมรึงก็ต้องเป็นของกรูอยู่แล้ว”(เอาแล้วไงกรู ขุดหลุมฝังตัวเองซะงั้น)มันพูดแล้วจูบผม ที่กำลังอึ้งอยู่อย่างไม่ทันให้ตั้งตัว แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกับตอนที่จูบกันครั้งแรก เพราะมันสอดลิ้นเข้ามาด้วย เล่นเอาผมตาโตเลยOoO และแอบเคลิ้มไปกันมันเล็กน้อย
“...พอ...ไม่เอาแล้ว”ผมดันมันออกเพราะรู้สึกว่าหายใจไม่ออก และมันกำลังเลยเถิดไปไกลกว่าที่ควรแล้ว เพราะตอนนี้รู้สึกว่าไอ้พี่เต้ที่ดูท่าไม่ค่อยจะน้อยเท่าไหร่มันกำลังดันต้นขาผมอยู่ TToTT
“บอกช้าไปแล้ว เพราะตอนนี้กรูหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว”มันพูดด้วยเสียงแหบพร่า ทำเอาผมอยากร้องไห้ (กรูบอกตั้งนานแล้วทำไมไม่หยุดวะ โฮTToTT ป๋มยังไม่อยากถูกxxxนะ)
“อื้อ...อย่าจับ...ฮึ่ก”ตอนนี้มันลูบมีนน้อยจากบนกางเกงขาสั้น (ท่าทางกรูจะไม่รอดจริงๆ)จนผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เข่าอ่อนจนต้องเกาะไอ้พี่เต้ไว้ เพื่อพยุงตัว
“รู้สึกเหรอ”(ถามมาได้กรูอายนะโว้ย)มันกระซิบถามแล้วดูดคอผม แต่มือมันก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป
“พี่เต้...ไม่เอา...อึ่ก”(เดี๋ยวเป็นรอยมันหายยาก)แต่ถ้อยคำที่จะพูดก็ถูกกลืนหายไป เมื่อถูกไอ้พี่เต้มันถอดกางเกง และสัมผัสกับมีนน้อยโดยตรง มันลูบเสียดสีตรงส่วนปลายจนทำให้รู้สึกปั่นป่วนหมด
“ระ...รู้สึก...แปลกๆ”ผมพูดออกมาอย่างบากลำบาก เพราะมีนน้อยก็ดันไปรู้สึกกับสัมผัสของมือไอ้พี่เต้มันซะงั้น ไอ้พี่เต้มันรูดมีนน้อย จนความร้อนมันเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างระงับไว้ไม่อยู่ ผมหายใจหอบ มันรู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนจะรู้สึกดี และไม่นานของเหลวก็ถูกปล่อยออกมาตามธรรมชาติ รู้สึกเหนื่อยสุดๆ ไอ้พี่เต้เช็ดมือกับเสื้อของมัน แล้วอุ้มผมไปที่โซฟาของห้องชมรมที่ตั้งอยู่กลางห้อง แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้มันอุ้มไป เพราะสติของผมล่องลอยไปไกลแล้ว
...แต่...
...สติก็กลับมาทันที...
...เมื่อ...
A.เห็นไอ้พี่เต้เต้นอะโกโก้โชว์
B.เห็นพี่เต้ถอดกางเกง
C.เห็นอะไรก็ช่าง ตรูอยากอ่านต่อเข้าใจมั้ย
D.ค้าง
ศูนย์ข่าว CNN ประกาศ ขณะนี้สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตอย่างรุนแรง และเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการเสียจิ้นมากๆหน่วยกู้ภัยกรุณามาช่วยด่วน
และมีนจะเป็นยังไงต่อไป หลังจากที่...
a1.เสร็จเรียบร้อยโรงเรียนไอ้พี่เต้มันอ่ะดิถามได้
b2.มีหน่วยกู้ภัยมาช่วย กู้สถานการณ์ไว้ทัน
c3.สกายคิกยอดหน้าไอ้พี่เต้เเล้วหนีรอดไปได้
d4.สกายคิกไรเตอร์ ทั้งหลอกตอนที่เเล้วยังจะมาต่อสั้นอีก
.................
ต่อ
ไอ้พี่เต้ดึงกางเกงบาสที่มันใส่อยู่ลง เล่นเอาผมแทบอยากจะวิ่งหนี(ถ้ามีแรง) เพราะไอ้นั่นของไอ้พี่เต้นี่ถ้าโดนเข้าไปคงลุกไม่ขึ้นไปหลายวันแน่(ทำไมพ่อให้มันมาเยอะจังวะ กรูล่ะสงสารเมียมันจริงๆ) แต่เดี๋ยวก่อนนะTToTT สถานการณ์แบบนี้ผมควรสงสารตัวเองมากกว่าสิ
“พี่เต้...ไม่เอา...ผมกลัว...”ผมมองไอ้พี่เต้มันอย่างอ้อนวอน เมื่อรู้ว่าไอ้พี่เต้จะทำอะไรต่อจากนี้
ไอ้พี่เต้มันมองหน้าผมอย่างชั่งใจแล้วอุ้มผมที่หมดแรงจากการปลดปล่อย ไปที่โซฟาของห้องชมรมแล้ว...
“กรูไม่หยุดหรอก”(หยุดเหอะนะ ป๊าจ๋าช่วยมีนด้วยTToTT)
ปังๆๆๆ
“เฮ้ย !ใครอยู่ข้างในวะล็อคประตูทำไม” และแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ผมแทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจ ส่วนไอ้พี่เต้ก็ขมวดคิ้วเป็นปนเลยครับ หน้ามันดูหงุดหงิดมากที่ถูกขัดจังหวะ ระหว่างที่ไอ้พี่เต้มันมองที่ประตูผมก็เริ่มมีแรงเลยค่อยๆกระดื๊บฉกเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไป
“เออแป๊บนึง”ไอ้พี่เต้มันตะโกนบอกคนข้างนอกแล้วดึงกางเกงขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“ทำอะไรกันอยู่วะ”สรุปคนที่มาเคาะประตูก็คือไอ้โจครับ มันเข้ามาพร้อมกับที่ผมเปิดประตูห้องน้ำออกไป
“กำลังจะเอา..”ผมคาดเดาได้ว่าไอ้พี่เต้มันคงพูดอะไรไม่เกรงใจผมแน่ๆ ผมเลยพูดขัดมัน
“กรูกำลังเก็บของอยู่”(เชื่อกรูเหอะนะ)
“แล้วทำไมต้องล็อคด้วยวะ”มันมองหน้าผมอย่างจับผิด
“ไม่รู้ดิ สงสัยเผลอล็อคมั้งมันชินอ่ะ”ผมชัก ปิง วัง ยม น่ามาหมดแล้วหวังว่ามันคงจะเชื่อผมนะ
“งั้นเหรอ...”มันพูดเหมือนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ผลเลยชวนมันคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“แล้วตกลงมาเอาอะไรวะ”
“อ๋อ! กรูมาเอาโทรศัพท์”
“เออก็ไปเอาดิ...กรูกลับบ้านก่อนนะ”ผมพูดกับไอ้โจแล้วก็ชิ่งเลยครับ แต่ไอ้พี่เต้มันก็เดินตามผมออกมา
“เดี๋ยวกรูไปส่ง”ไอ้พี่เต้พูด
“ดะ...เดี๋ยวผมกลับเอง”ผมไม่กล้ามองหน้ามันครับ อายแบบสุดๆ นี่ถ้าไอ้โจไม่มาเคาะประตูผมกับมันคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็ไม่รู้
“อายรึไง”ไอ้พี่เต้มันมาดักหน้าผมทำให้ผมต้องหยุดเดิน
“ก็อายน่ะสิ”(กรูไม่ได้หน้าด้านเหมือนใครบางคนนี้)ผมเดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ไอ้พี่เต้ก็ตามาดักไว้
“ไปกับกรู”ไอ้พี่เต้มันลากผมไปที่โรงจอดรถ และบังคับให้ใส่หมวกกันน็อค แล้วก็ขับรถออกไป แต่รู้สึกว่านี่มันจะไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนะ (มันจะพากรูไปไหนวะ) ไอ้พี่เต้มันพาผมมาที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำอ่ะครับ แล้วก็ขู่กรรโชกให้ผมลงจากรถ TToTT
“...”ไอ้พี่เต้มันเงียบมากเลยครับตลอดทางที่เดินเล่นกัน มันเหมือนมีอะไรจะบอกผม ผมก็เลยเดินตามมันเงียบๆ แล้วคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องชมรม อยู่ดีๆมันก็หันควับมาเล่นเอาผมตกใจหมดเลย
“อะ...อะไร”ไอ้พี่เต้มันจ้องหน้าผมครับ
“รู้อะไรมั้ย...กรูน่ะรู้สึกดีกับคนๆนึง...”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วพิงราวที่กั้นอยู่ตลอดแนว อย่างผ่อนคลาย
“อื้อ...แล้วคนๆนั้นเป็นยังไงเหรอ”ผมกลั้นใจพูด รู้สึกแปล๊บๆในอก เมื่อคิดว่าไอ้พี่เต้รู้สึกดีกับคนอื่น นี่ผมเป็นอะไรไป
“อืม...น่ารักดีมั้ง แก้มแดงๆ ตัวเล็กๆ ขาวๆ ไม่รู้โว้ย”ถึงมันจะโวยวายแต่ผมเห็นมันหน้าแดงด้วย ท่าทางมันคงจะชอบคนๆนั้นมาก
“อื้อ”ผมรู้สึกไม่อยากฟังต่อ แต่ผมก็ยังต้องฟัง
“รู้ป่ะเค้าชอบแอบมองกรูด้วย ตอนแรกกรูก็ไม่ได้สนใจหรอก แต่ไม่รู้ทำไมกรูกลับรู้สึกอยากคอบครองเค้าไว้คนเดียว”ไอ้พี่เต้เล่าอย่างสบายๆ
“เหรอ...”
“...”ผมกับไอ้พี่เต้เงียบกันไปสักพัก เหมือนต่างคนต่างคิดอะไรบางอย่าง
“กรูว่ากรูไปส่งมรึงดีกว่ามืดแล้ว”ไอ้พี่เต้พูดแล้วเดินนำไป ผมมองตามแผ่นหลังของมันอย่างสับสน ทั้งๆที่ชอบคนอื่นอยู่ทำไมถึงทำแบบนั้นกับผม ทำไมถึงหวง ทำไมถึง... ผมเดาใจมันไม่ถูกจริงๆ ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
“...”
“เฮ้ย!มาเร็วๆสิวะจะกลับมั้ยบ้านน่ะ”ความคิดทั้งหมดก็ปลิวหายไปเมื่อได้ยินเสียงไอ้พี่เต้เรียก ผมเลยรีบวิ่งตามมันไป
...
ตอนต่อไปอาจเครียด เล็กน้อยถึงปานกลางเเละมากที่สุด
ขอคุณที่อวยพรวันเกิดให้นะคร้าบ เเละผมจะพยายามอย่างมากที่จะไม่
ทำให้ทุกคนค้างอีกครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
