เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81"  (อ่าน 862384 ครั้ง)

Flower night

  • บุคคลทั่วไป
มารออ่ะะะ

 :oni3: :oni3:

คิดถึงพี่ฉานนนจะแย่แล้ว


V
V
V
จิ้มบนไม่ได้จิ้มล่างกะได้ ชอบมาลงหลังเราเม้นทุ๊กกกที

55
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-04-2010 22:50:48 โดย Flower night »

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
มาแล้วจ้าขอโทษที่ให้คอยนาน   :seng2ped: เรื่องราวหลังเสร็จกิจ  :z1:

======================================

ตอนที่ 17

เมื่อเสร็จสิ้นจากศึกสงคราม สิ่งที่ตามมาคือร่องรอยของความเสียหาย และความเงียบสงบแห่งสนามรบนั้น

เหมือนตอนนี้ที่ห้องทั้งห้อง มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำหน้าที่ของมันตามปกติ

แต่ที่ไม่ปกติ คือ ไอ้คนที่มันนอนอยู่ข้างๆ แขนข้างนึงเป็นหมอนอย่างดีให้ผมหนุน

แต่แขนอีกข้าง กับก่ายเกยอยู่บนหน้าผากของมันเอง

มีเสียงประกอบฉาก

เป็นเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่เคล้าคลอเสียงแอร์ไปตลอดเวลา

นั่นทำให้ อารมณ์ของผมเริ่มจะครุกกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

ท่านเมฆเป็นคนที่ทนทุกอย่างได้  แต่ ไม่นาน

เมื่อผมอยากรู้ นั่นคือผมต้องรู้ เรียกว่าเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองก็คงจะไม่ถูกนัก

เพราะเรื่องที่ผมอยากรู้ เป็นเรื่องที่ค้างคาใจผมมาตลอด 15 ปีที่ผ่านมา

มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ไม่มีวันที่จะเข้าใจ หากไม่ได้มาอยู่จุดนี้ด้วยตัวเอง

ผมพลิกตัวเข้าหา คนที่อยู่กับผมมาแทบจะตลอดเวลาทั้ง 15 ปี

มึงกลายเป็นคนติดสำผัสตั้งแต่เมื่อไหร่วะเมฆ.....


จุดประสงค์คือต้องการอยากจะซักถามไอ้คนข้างๆ ว่า อมดอกพิกุลไว้หรือไง

กูถามไปตั้งนานแล้ว มึงยังเงียบใส่อยู่ได้ ต้องให้กูง้างปากมึงใช่มั้ย...กูถึงจะรู้อะไรเป็นอะไร
เดี๊ยวปั๊ด !!! เจอท่านเมฆ  ง้างปากหมาฉาน ด้วยปาก ซะเลยนี่

ฮึ่ม!!!

ผมได้แต่ฮึดฮัดอยู่ในลำคอนั่นแหละครับ

เพราะในความจริงกับความฝันมันช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เพราะตอนนี้ สิ่งที่เป็นอยู่คือ

ผมพลิกตัวมากอด “เพื่อนสนิท” เอ่อ เรียกว่าคนสำคัญก็ได้

จะให้เรียกสามี-ภรรยา ก็คงจะกระดากปาก เนื่องจากยังไม่รู้ว่าเกมส์นี้ ใครจับได้ไม้สั้นหรือไม้ยาว

ถึงแม้ความสัมพันธ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปของเราทั้งคู่ จะมากกว่าที่เพื่อนสนิทตามปกติเค้าทำกัน

แต่จะให้เรียกความสัมพันธ์นี้ว่าอะไรนั้น ผมเองก็สุดจะรู้

“คนรักของฉาน” คำนี้ลอยเข้ามาในหัวผม ไอ้ฉานมันบอกไว้แบบนี้
ทันที่ที่นึกถึง ขนมันก็ลุกซู่ ที่ผ่านมาวาจาที่ผมกับไอ้ฉานสนทนากันนั้น เรียกได้ว่า

มากกว่าคำว่าสถุล คำหยาบออกจากปากเรา มากพอกับเม็ดข้าวที่เรากินเข้าไปได้มั้ง

แต่ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาซาบซึ้ง กับถ้อยคำที่แสนจะอบอุ่นใจนั้น

หากคำว่า “คนรักของฉาน” มีผลบังคับใช้ไปตลอด ผมก็ยังมีเวลาซาบซึ้งกับมันได้ตลอดชีวิต

หากมันต้องการนะ

“ฉาน” ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองตามัน..

“ หือ”

“กูอยากฟังเรื่องแม่ เล่าให้กูฟังหน่อยสิ นะ” ไม่ลืมที่จะเอาใจมันด้วยการกดริมฝีปากไปที่แก้มนั้น เร็วๆ

สาวแตกเข้าไปทุกทีแล้วนะมึง ไอ้เมฆ ที่ผ่านมา ออกจะแมน นี่ขนาดไอ้ฉานมันล่อลวงแค่ภายนอก มึงยังเป็นขนาดนี้

แล้วถ้ามากกว่านี้ มึงต้องแต่งหญิง แล้วลุกขึ้นมาพับเพียบร้อยมาลัยเลยมั้ยวะ

ผมคงช้อนตามองไอ้ห่านี่นานไป มันเลยหลิ่วตาใส่มาแบบนี้ ก่อนที่มันจะเอาปลายตีน

เออ....มือมันนั่นแหละ เฮ้ออ!!! มาหนีบปลายจมูกผม มันยิ่มร่า แถมส่งสายตากวนตีน

“ถ้ารู้ว่า เป็นเมียพี่ฉานแล้วน่ารักแบบนี้ กูปล้ำมึงไปก่อนหน้านี้นานแล้วเมฆ”

“ถ้ากูรู้ว่า มึงจะกวนตีนกูแบบนี้ กูก็จะกระทืบหน้ามึงไปนานแล้วเหมือนกัน ตอบได้ยัง “ เริ่มไม่ขำแล้วนะโว้ย

พี่เมฆเริ่มอยากใช้กำลัง

“ดุจริงๆ เมียกู ยังไม่ทันไร เริ่มใช้อำนาจ “

“ฉาน” ใช้ไม้แข็งไม่ได้ เริ่มใช้สายตาอ้อนวอน มารยาพี่เมฆมีเยอะ เอามาใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดหรอกน่า

“ กูไม่ค่อยรู้อะไรนักหรอก”

“มึงรู้” ไม่จริงหรอก มันยืนปรึกษากับแม่นิ่มซะขนาดนั้น จะมาบอกว่าไม่รู้อะไร ใครจะไปเชื่อ

ผมไม่ได้รู้จักมันเมื่อวานนะ รู้อยู่หรอกว่าเรื่องที่ถามไป ทำให้มันลำบากใจ

ปกติหากผมถามเรื่องอะไรที่มันไม่สำคัญ ไอ้ฉานมันจะหาทางเลี่ยง ไม่ตอบคำถามผม ด้วยอาการเนียนของมันตามสันดาน

แต่ถ้าเรื่องอะไรที่มันลำบากใจแบบนี้ มันจะอึกอักและติดขัดไปหมด อย่างที่เป็นอยู่นี่แหละครับ

แต่นั่น มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากเค้นถามให้ต้องรู้ให้ได้

“มึงไม่สงสารกูเหรอฉาน” ต้องออกแนวดรามานิดๆครับ เรียกความสนใจจากมันดีนักแหละ

ไอ้ฉานมันอ่อนไหวและอ่อนโยนนะครับ เพียงแต่นานๆ มันจะเอาออกมาให้ผมได้เห็น เนื่องจาก นิสัยนี้ ต้องแลกมาด้วยอาการสาวแตกขั้นพื้นฐาน อย่างที่ผมเพิ่งทำไปนั่นแหละ

อนาถชีวิตตัวเองอีกสักที

“ ก็แค่รู้ว่า หลังจากที่แม่มึงหายไปนานหลายปี เค้าก็ติดต่อแม่นิ่มกลับมา” ปากมันตอบผม แต่ตามองฝ้าเพดาน
ที่ไม่มีอะไรมากไปกว่า ไฟดาวไลท์ 1 ดวงถ้วน

ไอ้ดร๊วกกกกกกกก!!! หน้ากูมีทำไมไม่มอง แถมเรียกได้ว่าหน้าตาดีด้วยนะมึง

“แค่นี้ “ บอกได้เลยว่าพี่เมฆหาได้พอใจในคำตอบไม่


“ เค้ามีสามีใหม่เป็นชาวตะวันออกกลาง แต่ไม่รู้ว่าประเทศไหนนะ “ มันเริ่มเหล่มามองหน้าผมบ้างแล้ว

กูโครตจะดีใจ.....ที่หน้ากูเริ่มมีความหมายกว่าไฟดาวไลท์ดวงนั้น

ผมพยักหน้าหงึกหงักใส่มันให้รู้ว่า ผมตั้งใจฟังอยู่

“ แม่มึงอะอยู่ในไทยนี่แหละ แต่พ่อเลี้ยงมึงไปๆ มาๆ “ ชิส์ ถึงกูไม่รู้ว่าพ่อกูอยากมีกูเป็นลูกมั้ย แต่ยังงัยพ่อกูก็มีคนเดียวเว้ย
ผมย่นจมูกใส่มัน เลยต้องเสียแก้มให้มันแก้หมั่นไส้ไปที....ไอ้เชี่ยนี่ โครตฉวยโอกาส

“แล้วงัยต่อ” จ่ายค่าเปิดปากเป็นแก้มไปแล้วต้องเอาให้คุ้ม

“เค้าทำธุรกิจส่วนตัวอยู่แถวๆทางใต้ ทำรีสอร์ทหรือโรงแรมกูไม่แน่ใจ มีลูกกับพ่อใหม่มึง 1คน

ติดต่อกับแม่นิ่มมาตลอด เกือบสามปีที่แล้ว แล้วเค้าก็บอกว่าตอนนี้เค้าพร้อมแล้ว” นี่ขนาดมันบอกมันไม่ค่อยรู้นะ

“พร้อมอะไร”

“พร้อมแล้วที่จะเอามึงกลับไปดูแลบ้าง”
“ทั้งๆ ที่ทิ้งกูมาได้ ตั้ง 15 ปี นี่นะ”

“ อือ”

“ มึงตอบได้แค่นี้เหรอฉาน มึงจะปลอบใจกูบ้าง กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ “ ดูสิมันสิครับ ตอบมาแค่นี้ เลยเจอเหวี่ยง

“แล้วมึงคิดว่างัยหละ” กลายเป็นผมเองแหละครับทีนี้ ที่ต้องเงียบไป

ผมรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้นะเหรอ ไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมสับสนมากในตอนนี้

ผมไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วผมต้องการอะไร

ผมโหยหาสิ่งไหน

ความรัก หรือแค่พบหน้า หรือมากกว่านั้น

ก่อนหน้านี้ผมอยากเจอแม่  อยากรู้ข่าวคราวสารพัด

อยากรู้ว่าแม่อยู่ไหน ทำอะไรอยู่ จะคิดถึงผมมั้ย คิดถึงลูกอย่างผมบ้างหรือปล่าว

แล้วตอนนี้หละ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า

แม่อยู่เมืองไทย

แม่คงคิดถึงผมอยู่บ้างละนะ ไม่งั้นคงไม่ติดต่อมา

ผมรู้สึกตื่นเต้นมากตอนรอฟังข่าวแม่จากไอ้ฉาน

ผมรู้สึกเต็มตื้นในใจตอนที่รู้ว่าแม่ยังอยู่แผ่นดินเดียวกับผม

แม่คงมีความสุขดี กับครอบครัวใหม่ของแม่ จนมีเวลามาคิดถึงผมบ้าง

ความหวังที่จะได้เจอแม่ของผมอีกครั้ง ดูจะสว่างไสวขึ้นมาทันทีทันใด

“ คิดอะไรอยู่” กำลังคิดอะไรเพลินๆ

“อ้าว เฮ้ยยยยยยยย”

อยู่ๆ ไอ้ (เดร) ฉาน มันขึ้นคร่อมผมอยู่ตอนไหน ตอนนี้มันยื่นหน้าลงมา จนปลายจมูกชนกันแล้ว

มันเลื่อนปลายจมูกปัดไปมากับปลายจมูกผมอีกครั้ง ก่อนจะ ฟัดแก้มผมไป เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ววะ

เดี๋ยวกูคิดราคาทั้งต้นทั้งดอกเลย เชี่ยนี่

“ยิ้มอะไร บอกกูบ้างสิ มึงนี่หลายอารมณ์ จริงๆนะ ตอนมึงช็อคตาตั้งอยู่ที่บันได กูตกใจแทบสิ้นสติ”

อันนี้ผมรู้แล้ว ผมยังจำแววตาของมันตอนนั้นได้ดี แล้วยังกระแทกใจผมมาถึงตอนนี้เลยเถอะ

พูดถึงตอนนั้นขึ้นมาทำไมวะ กูกำลังจะลืมความรู้สึกนั้นอยู่แล้ว

“ก็มึงกะแม่นิ่ม ปิดบังกูมาตลอด ทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องนี้สำคัญกับกูที่สุด” ผมขอตัดพ้อเรื่องนี้หน่อยเถอะครับ

“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างมึงไม่รู้อะไรหรอกน่า” ชิส์..ไอ้ผู้ใหญ่ ข่าวว่ามึงกะกูอายุเท่ากัน แล้วอีกอย่าง มึงจะว่าอะไรกู มึงดูซะบ้าง ว่ามึงกอดกูอยู่นะ สาดดดดด ได้แต่กัดฟันด่ามันในใจ

“แล้วเมื่อกี้ เมียใครไม่รู้ ร้องเรียกพี่ฉานตลอดเวลา แถมทำตาเคลิ้มอีก ใครจะไปทนไหววะ” มันหอมแก้มผมอีกแล้วครับ

ครั้งที่เท่าไหร่ ช่วยกันจดไว้ด้วย ท่านเมฆไม่อยากขาดทุน

“กูเรียกมึงตอนไหน มึงอย่ามาใส่ความกู” ผมจำได้ครับว่าไม่ได้เรียกมันแน่ จะเอาเวลาไหนไปเรียก แค่สะกดจิตใจ ไม่ให้ครางออกมา ก็ลำบากแล้ว ถึงกระนั้น ผมก็ยังหลุดเสียงน่าอาย ให้มันเอามาล้อจนได้สิ



“ตอนไหน เดี๊ยวกูจำลองตอนนั้นให้มึงดูใหม่เอาป่ะ” มันไม่พูดปล่าวครับ มันพร้อมทำจริงๆ

“พอก่อน ตอนนี้มึงเลิกหื่นก่อน กูขอร้อง กูกำลังใช้ความคิด” กูเพิ่งผ่านอารมณ์เศร้าหมองมาเมื่อกี้เองนะ สาดนี่ไม่คิดมั่ง

“งั้นกูขอรางวัล ที่กูจะต้องเงียบรอคุณมึงใช้ความคิดด้วยครับ” ผมหันขวับไปจ้องไอ้ตัวดี เห็นมันลอยหน้ารอรางวัล จากผมอย่างเต็มที่ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันทำดีอะไรไว้
“ถ้ากูไม่ได้รางวัลปลอบใจ กูจะทำอย่างอื่นแล้วนะ ไม่ต้องคงต้องคิดมันแล้ว” แล้วมันเป็นความรับผิดชอบของกูตรงไหนเนี่ยไอ้ฟาย ผมกับมันนี่ใครสาวแตกมากกว่ากันวะเนี่ย ขี้งอนฉิบหาย

แต่ว่าทำไม มันทำหน้าเจ้าเลห์จังวะ

เอาเป็นว่า สิ่งที่จะทำต่อไปนี้ ผมไม่ได้เต็มใจนะครับ เสียค่าน้ำร้อนน้ำชา เพื่อเรียกเวลาส่วนตัวกลับมานิดหน่อย

“ตกลงเอาไง กูจะได้มั้ยรางวัล นี่รอรับเต็มที่เลยนะเนี่ย” อยากจะกระโดดเอานิ้วตะกายหน้ามันมากครับ

สีหน้ามันตอนนี้ เป็นต่อผมอยู่ชัดๆ ไอ้หมาป่าเจ้าเลห์

ผมจะทำยังไงได้ละครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมา

ก้อนเมฆที่ลอยกระจายอยู่เต็มฟ้า เคยบดบังแสงสว่างจ้าของดวงอาทิตย์ ได้เสียที่ไหนละครับ

ผมเลยต้องจำใจ ยื่นจมูกออกไป สูดกลิ่นแก้มมันเบาๆ ก็ว่าจะทำลายสถิติโลก ให้ชนะความเร็วแสง

แต่

“หอมแก้ม มึงได้เปรียบอยู่คนเดียวอะเมฆ “ ไอ้กูปรีหนีน้ำ มึงเอาที่ไหนมาพูด ว่ากูได้เปรียบ
ตอนนี้หน้าผมกำลังร้อนฉ่าครับ แต่ไม่ใช่มาจากการเขิลอายแต่อย่างใด
แต่มันร้อนเพราะว่าไอ้หมาป่าเจ้าเลห์ ที่มันจ้องจะงับลูกแกะแสนเทห์อย่างผม

งับปากมันให้ขาดเลยจะดีมั้ยครับ ไอ้คนที่ไม่รู้จักพอเนี่ย

“จูบดีกว่าไหม จะได้ยุติธรรมต่อกันทั้งสองฝ่าย” มีมันคนเดียวแหละครับในประเทศโลกนี้ ที่คิดตรรกะความยุติธรรมนี้ขึ้นมา

ผมถอนหายใจ ส่ายหน้าใส่มันด้วยความระอา ก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าลงไปหามัน

แต่จะทันใจ วัยรุ่นไทยอย่างไอ้ฉานเหรอครับ

มันฉกปากมันมาถึงปากผม ก่อนที่ผมจะตั้งสติอีกครับ รอยยิ้มที่บอกผมว่า มันเหนือกว่าผมทุกอย่างนั้น

ทำให้ผมแบบจะรัวเท้าหน้าไปตามลำตัวมันให้สาแกใจ

แต่ก็ต้องพ่ายแพ้แก่สายตารู้ทันอีกจนได้

เอาวะ จูบก็จูบ ให้ความร่วมมือกับมันก็ได้

แล้วเราสองคนก็ทำสงครามกัน ในโพรงปาก

ลิ้นผมและลิ้นมันพัวพันกันแทบไหม้

กว่าที่เราจะปล่อยให้ความหอมหวานดับร้อนของสงครามครั้งนี้ได้

ก็เล่นเอาแทบหายใจไม่ทันครับ

มันยอมแพ้ ออกมาโกยอากาศหายใจก่อนผมที่ยังลุกไล่ไม่ยอมแพ้

อืม......แพ้ด้วยก้ได้ เริ่มหายใจไม่ทัน

“ อะ กูให้มึงคิดเต็มที่ ขออย่างเดียว อย่าคิดไปจากกู ไม่งั้นตายหมู่แน่มึง” มันข่มขู่ก่อนที่จะเอาฟันงับปลายจมูกผม

ก่อนล้มลงไปนอนแผ่ ข้างๆอีกครั้ง

ไปจากมันงั้นเหรอ น่าแปลก ที่ไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในสมองผมเลย

จริงที่ว่าผมอยากเจอแม่
จริงที่ว่าผมคิดถึงเค้า
แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องอยู่ด้วยกัน
15 ปีที่ห่างกัน มันทำให้มีความห่างเหินเกิดขึ้นระหว่างผมกับผู้ให้กำเนิดมากพอ
เราผูกพันธ์กันด้วยความสัมพันธ์ทางสายเลือดเท่านั้น
ผมสนิทใจกับแม่นิ่มมากกว่าผู้ให้กำเนิดผมมาแน่ๆ อันนี้ผมแน่ใจ

หรือว่า สิ่งที่แม่นิ่มกับไอ้ฉานกลัวก็คือ

“แม่อยากเอาตัวผมคืน” อย่างนั้นเหรอ

ผมว่าก่อนที่อะไรๆ จะบานปลายไปกันใหญ่มากกว่านี้

ผมเองก็ควรจะชัดเจน กับตัวเองเสียที

“ ฉาน เราไม่ไปกันแล้วได้มั้ย ทางใต้อ่ะ”

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
สะ  สะ  สวีท กันเกินไปแล้ว  :angry2:


ตาร้อนๆๆๆ อย่างแรง.... :fire:


เรื่องแม่ก็คิดให้ดีดี เน้อพี่เมฆ สายเลือดกับความผูกพันธ์ บางทีมันก็ ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน

แต่ก็น่ะ ถึงแม้จะเจอแม่แท้ๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องกลับไปอยู่ด้วยกันนี่


 :L2:  ให้คนเขียน เช่นเคย

Flower night

  • บุคคลทั่วไป
 :o8: เอิ่มมม หวานไปมั้ยย 55

จะขาดใจ ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วว

สงสารคนอ่านบ้างอะไรบ้าง

พี่ฉาน แม่ง เจ้าเล่ห์

55 

เราว่าถ้าจะให้ดียุติธรรมกับทั้ง 2 ฝ่ายมากๆก็

น้องเมฆ ยอมพี่ฉาน พี่ฉานยอมน้องเมฆ ดีม่ะ

 :L2: คนโพสต์ แรงๆ สะกดจิต ที มาลงเลย เย้ววว

ออฟไลน์ nidnoi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 558
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-0
หวานมากมาก

ตาร้อนเป็นไฟเลยอ่ะ

 :man1:

Solar cell

  • บุคคลทั่วไป
พี่ฉานเป็นผู้นำที่น่ารัก และน่าพักพิงให้แก่น้องเมฆ
ส่วนน้องเมฆ นั้นดูจะเข้มแข็งขึ้นเมื่ออยู่กะพี่ฉาน
ขอ :กอด1: ทั้งสองคนแน่น ๆ สักทีเพื่อเป็นกำลังใจให้คับ

pattybluet

  • บุคคลทั่วไป
หว๊าน หวาน น่ารักอ่ะ ปลื้มคู่นี้จริงๆเลย
ทั้งรักทั้งเข้าใจ เรื่องที่เหมือนๆจะยากก้อคงไม่ยากอย่างที่คิด
อย่าลืมดูแลแม่นิ่มด้วยน๊า แม่นิ่มกำลัง ใจเสียอยู่

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป

chocolate

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้อ  เริ่มไม่อยากอ่านละ อิจฉา 

ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
 :เฮ้อ:  เข็มแข็งไว้นะ

ฉานก็ดูแลเมียตัวเองดีๆ เด๋วก้อนเมฆลอยหายไปจะทำไง  :man1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






thomaskung

  • บุคคลทั่วไป
ชีวิตน้องเมฆนี่ดรามาแท้

เฮ้อ!!!

ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
นับวันน้องเมฆรั้งตำแหน่งเมียอย่างเป้นทางการ  :laugh:


ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2
อยากอ่านตอนต่อไปไวๆแล้ว

ไม่รู้ว่าเมฆจะตัดสินใจอะไรอะ

เมฆกับฉาน หวานได้อีก  :3123: :L1:

ออฟไลน์ namngern

  • Flowers need to bloom
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1848
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-2
น่ารักกันจริงๆเลยย
มดขึ้นเต็มหน้าจอแล้วมั้งเนี่ยะ
 :laugh:
แล้วเมฆจะเอาไงหว่า
มาต่อเร็วๆนะคะ สู้ต่อไป  :3123:

ออฟไลน์ กว่าจะไร้เดียงสา

  • อาจมีค่าเพียงหยดน้ำ...สักวันจะกลายเป็นฝน
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2118
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-26
ตอนแรกได้ข่าวว่า......พระเอกจะกะล่อนเถื่อนๆ ไม่ใช่เรอะ  :angry2:

แล้วทำไมตอนนี้  มันหวานจะขึ้นขี่กันตลอดเวละเนี่ย

แล้วมะไหร่จะขี่กันจริงๆๆเหรอ... o3

ออฟไลน์ anterosz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 807
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
รักดวงตะวัน รักก้อนเมฆ  :L1: :L1: :L1:

คืนนี้ขออีกตอนนะครับ  o13 o13 o13


ออฟไลน์ Kwawaic

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
 :กอด1: ท่านเมฆ

น่ารัก สวีท กันได้อีก
ติดใจ ตรงประโยค สุดท้ายของเมฆ
(เมฆจะอยู่ กับพี่ฉาน ??)

มาต่อเร็วๆ นะค่ะ

Flower night

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
ถ้า เมฆ ได้เจอแม่จะเศร้าใจแค่ไหนเนี่ย  แต่ไม่เป็นมี สามี คอยดูแลอยู่ข้างๆ แล้วนี่น่า  :z1:

ออฟไลน์ anterosz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 807
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
ดึกแล้ว ดวงตะวันขึ้นมาทอแสงให้ก้อนเมฆได้แล้วคร้าบ  :call: :call: :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ❝CHŌN❞

  • เหงา เหงา :(
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1924
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-3
น่ารักอ่ะ  :-[

เวลาเครียดก็ยังคงสวีทกันได้อีก มดไต่ๆ

เมฆอย่าไปเลยน้า  อยู่กะพี่ฉานแหละดีแล้ว 

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64

แทนคำขอบคุณ : Mode โดนแซว


Seiki-->ถ้าไม่มีน้องหนูคนนี้ ก็ไม่มีเรื่องนี้อ่านนะเออ ทวงก็ทวงที่นุ้งเซ(มากูเตะ) เลยนะ

Poes-->รักป้าคนนี้จัง

mecon-->ป้าคนนี้เป็นพริตตี้นิยาย ป้าไปเรื่องไหน เรื่องนั้นเกิด :กอด1:

Pa Pao-->คนนี้มาเรียกขวัญและกำลังใจ :กอด1:

jigsaw44-->ขนาดไม่ชอบนิยายที่ต้องรอคอย ก็ยังตามอ่าน ขอบคุณมากนะคะพี่

assassin-->คนนี้มาตามอ่านเพราะหวังลูกชายใครแถวนี้รึเปล่า
ระวังติดเมฆกะฉานจนไม่สนใจเด็กปากห้อยแถวนี้นะ

Solar cell-->เจอกันตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ ^____^ :pig4:

nOn†ღ-->คนนี้เหนียวแน่นหนึบอีกคน ขอบคุณคะ :pig4:

สุดโฉด-->ชอบลอคอินนี้ ชัดเจนดี อิอิ

chocolate-->เด็กคนนี้หน้าตาดี แต่ไม่มีแฟนแหละ :laugh:

เกริด้า(๐-*-๐)v -->คนนี้ก็มาตั้งแต่ตอนแรกเลย ^_____^  :pig4:

dahlia-->มาตอน 2 แต่เฝ้ามองพี่เมฆพี่ฉานมาตลอดเลยใช่มั้ย

anterosz--->คนนี้ไม่ได้มาตอนแรก แต่ออกตัวแรง แอบปลื้มคุณอยู่นะ เป็นคนแรกที่มาทวงถาม
แล้วก็เป็นคนแรกที่บอกรักดวงตะวันกับก้อนเมฆแบบจริงจัง  :กอด1:

เซ็งเป็ด--->คนนี้โดนเอามีดจี้ ให้เข้ามาดัน ก็เข้ามาเนาะ ใจง่าย จริง จริง

n_sugar_t-->เข้ามาตอนที่ 3 แต่ก็ติดตามกันมาตลอดเลย

rakza-->คนนี้ก็มาตอนที่ 3 แล้วก็ตามมาตลอดเหมือนกัน ติดพี่เมฆหรือติดพี่ฉานเนี่ย

W@LnUt?-->ลุงอ่านตอนแรกมานานแระ คิดว่าลุงคงถามมาตอนสุดท้ายทีเดียว

at_point-->คนนี้ก็โดนมีดจี้ให้มาอีกคน ทำไป ทำไป อย่าบ่น

iiดาวพระศุกร์ii-->ชอบ Signature คุณมากๆเลย มองผ่านทีไร ยิ้มทุกที


๐แล้วก็ขอบคุณเด็กเล้าเป็ดเหล่านี้ ถ้าไม่มีคุณ เมฆกับฉานคงไม่มาถึงตอนนี้นะ๐

ราชบุตร  กว่าจะไร้เดียงส  [N]€ẃÿ{k}uñĢ  OhJa  Little Devil  C2U  JJHJJH  

samsoon@doll  Ak@tsuKII  kei_kakura  zeazaiz  OT  M@nfaNG  StopLove

@aOoM&jAe@  TONG  patee  namngern  Wisdom  ๋JEFF  Flower night

Kwawaic  astral  Ayame  pattybluet  fannan  ifwedo  nidnoi  pattybluet

+S+  insomniac  zeazaiz  •MojiKung•  Horizon

 ๐ระวังครั้งหน้าพวกคุณ อาจจะโดนแซว  :laugh3:

๐ขอบคุณทุกคน อีกครั้งคะ  :pig4:----->  :กอด1:



=======================================================

แซวคนอื่นนะมีเวลา สต๊อกจะหมดแระ  :beat:
ปล.ทวงเซ เซก็เขียนให้ไม่ได้นะคะ แต่เซไปจิกไรท์เตอร์ได้แบบไม่จำกัดเวลาค่ะ  :m20:

=======================================================

ตอนที่ 18

“ ฉาน เราไม่ไปกันแล้วได้มั้ย ทางใต้อ่ะ”

ผมตัดสินใจแล้วครับ มันควรจะต้องยุติปัญหาเรื่องเด็กขาดความอบอุ่นของผมเสียที

ไม่ว่าสิ่งที่ผมคิดจะทำต่อไปนี้ ผลลัพธ์จะออกมาดี หรือบางทีอาจจะจบลงตรงความเสียใจ

แต่

ถ้าผมไม่คิดจะทำอะไรเลย  ทั้งๆที่ผมรู้เรื่องนี้ แล้วเลือกที่จะทำตัวปกติ ลงใต้ไปเที่ยวกับไอ้ฉานอย่างที่ได้วางแผนไว้ตั้งแต่แรก คนที่จะรู้สึกผิด และไม่มีความสุขในเรื่องนี้ มันก็คือผมอีกนั่นแหละ

ในเมื่อต้นเหตุแห่งทุกข์คือก้อนเมฆ เหตุใดก้อนเมฆถึงไม่ยอมดับเหตุแห่งทุกข์นั้นด้วยตัวเอง

ในเมื่อ  ดวงตะวัน มันก็ทอแสงสว่าง เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ เหมือนตอนนี้
ถึงแม้จะแสดงท่าทีที่นิ่งเฉยออกมาก็เถอะ แต่ทำไมผมจะไม่รู้ ว่าในดวงตามันหนะ

มีแต่ความกังวลใจเต็มไปหมด


ผมเอื้อมมือไปกุมมือคนข้างๆเอาไว้ บีบมือของมันไว้นิดๆ แบ่งปันความมั่นใจของผมไปให้มันหน่อย

มารยาเล่มที่ร้อยเท่าไหร่ไม่รู้ของผม เริ่มมีความหมาย เมื่อไอ้ฉานมันหันหน้ามาสบตากับผมแล้ว

“มึงไม่เชื่อใจกูเหรอฉาน มึงเคยเห็นกูทำอะไรพลาดเหรอ มึงถึงต้องทำหน้าลำบากใจใส่กูขนาดนี้”

“เยอะอะเมฆ เรื่องพลาดของมึงอ่ะ ให้นับเรื่องที่มึงไม่พลาด กูว่าง่ายกว่าเยอะ”

ไอ้ (เดร)ฉานนนนนนนน!!!!! ไอ้ ไอ้ ไอ้ อะไรดีวะ คิดคำด่าต่อไปไม่เป็นเลยกู

คนเค้าอุตส่าห์ทำซึ้ง  !!!!!

ผมไม่เข้าใจ ทำไมที่ผ่านมา มีคนชอบไอ้ฉานเยอะแยะมากมาย ไอ้ฉานอะโง่จะตาย

ถ้าไม่มีท่านเมฆคนนี้นะ ไอ้ฉานมันจะได้ดิบได้ดี้มั้ย หาาาา

ผมได้แต่ทำหน้าบึ้งใส่มัน หันหน้าไปมองทางอื่น ไม่ได้หนีออกไปไหนนะ เดี๊ยวมันจะเหนื่อยจนล้มเลิกที่จะง้อ

อีกอย่าง ผมว่า ความสาวแตกของผม มันควรจะเริ่มแบบพอดีๆ แค่นี้ก็เสียความเป็นตัวของตัวเองแล้วมั้ย

“แต่แม่มึง เค้า เค้า อยากเอามึงไปอยู่ด้วยนะ” ที่มันเงียบไป ไม่ใช่มันวางแผนง้อผมอยู่หรอกครับ

ผมเข้าใจมันดี พอๆกับที่ผมคิดว่ามันรู้ว่าผมกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ มันถึงคิดอยู่นานก่อนตัดใจถามผมแบบนี้

“ แล้วใจคอมึงจะให้กูหนีหน้าแม่ ทั้งๆที่ความจริง คือกูอยากเจอเค้ามาตลอดอะเหรอฉาน มึงไม่เห็นใจกูบ้างเหรอ”

“แล้วแม่นิ่มหละ แล้ว เอ่อ เอ่อ แล้วกูหละ เมฆ มึงไม่คิดถึงกู มึงก็นึกถึงแม่นิ่มบ้างสิ”

ถ้าเป็นเวลาปกติ ผมคงหัวเราะกับท่าที ที่มีไม่บ่อยแบบนี้ของไอ้ฉานอยู่หรอกครับ

แต่เวลาที่มันขาดความมั่นใจในตัวเองสุดๆแบบนี้ ผมก็แกล้งมันไม่ลงเหมือนกัน

“เพราะกูคิดถึงใจแม่นิ่ม ใจมึงงัยฉาน กูถึงตัดสินใจที่จะอยู่เจอแม่ มึงเข้าใจกูมั้ย หืมม” ผมพยายามมองตามันตอนที่พูดประโยคนี้ทุกคำ ไม่รู้มันจะเข้าใจภาษาที่ผมสื่อออกมาทางสายตาได้แค่ไหน

แต่

ผมเคยบอกพวกคุณแล้วใช่ไหม ว่าไอ้ฉานมันโง่

ผมอุตส่าห์จ้องตา สื่อภาษาใจกับมัน

แต่มันกลับดึงผมเข้าไปกอดแทน ไอ้งั่งเอ้ยยยย ที่แท้ มึงก็เก่งแต่ภาษากายละว๊า

แต่อย่าให้มันได้ใจไปครับ ผละออกมาจากอ้อมกอดนั้นก่อน

เพราะผมรู้สึกว่า มันเริ่มอุ่น จนอยากจะบดเอียดให้มันอุ่นกว่านี้

แต่คิดอีกที เพื่อความปลอดภัยในอาณานิคมทางประตูหลัง

ผมควรจะเคลียร์เรื่องจริงจังกับมันก่อน

แล้วเรื่องนั้น เราค่อยมาจับไม้สั้นไม้ยาวกัน ว่าประตูเมืองนั้น ใครจะเป็นคนนำทัพเข้ายึดครอง

(ผมหวังว่าเป็นผมนะ พวกคุณก็คิดเหมือนผมแน่ๆใช่ป่ะ)

“แล้วมึงจะบอกแม่นิ่มเรื่องไม่ไปใต้ยังงัย คนเก่งของพี่ฉาน ไหนบอกพี่ฉานสิ” คุณว่า อย่างมันจะพูดหวานใส่ผมจริงๆอะเหรอครับ

ปล่าวเลย ไอ้ฉานตัวจริงหนะ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย

ผมจะเฉลยให้

ตอนนี้ไอ้ฉานมันไม่ได้กอดผมแล้ว เพราะผมผละออกมา แต่ว่าผมไม่ได้สะบัดให้หลุดแบบละครไทยนี่

แขนมันเลยยังจับอยู่ที่ไหล่ผม แล้วมันก็ใช้แรงกระตุก ย้ำ แค่กระตุกไม่ต้องกระชาก

ระยะห่างระหว่างผมกับมันจึงน้อยนิดมาก

ถ้าผมรู้ว่าการใกล้ชิดเกินคำว่าเพื่อนสนิทของเรา ทำให้ผมต้องสูญเสียความมั่นใจขนาดนี้

ผมว่า ผมคงเลือกที่จะยุติความสัมพันธ์นั้นไว้จะดีกว่า

บอกตรงๆ ก็ผมยังอยากแมนอยู่นี่นา

แต่ตอนนี้ขออนุญาติหลบสายตาซึ้งๆ กะมันก่อน

ไม่ไหวครับ เขิลจนจะละลาย

“ก็จะบอกแม่นิ่มตรงๆว่ากูรู้เรื่องแล้ว และจะอยู่เคลียร์เรื่องนี้เอง” ผมตัดสินใจแล้วจริงๆครับ

“แล้วมึงไม่คิดว่าแม่นิ่มจะตกใจ เป็นลมใส่มึงซะก่อนที่มึงจะพูดจบเหรอ” ไม่มีให้กำลังใจเมียมึงเลยนะ ไอ้ห่านี่

“มึงอย่าขู่กูแบบนี้ดิฉาน มึงก็อยู่คุยกะแม่นิ่มเป็นเพื่อนกูด้วยดิ นะฉานนะ จะได้ช่วยกูพูดกะแม่นิ่มอีกแรง”
นี่ถ้าเป็นเวลาที่ดีดีหน่อยนะ ผมจะแถมโปรโมชั่นเอาหัวไปถูไหล่มันด้วยเลย  เอ้า ท่านเมฆใจป๋าอยู่แล้ว

“ก็แค่นี้แหละเมฆ ที่กูอยากได้ยินจากปากมึง ก็แค่มึงบอกว่าอยากให้กูอยู่ข้างๆมึง แค่นี้แหละ  ถ้ารู้ว่าเสียน้ำให้กูแล้วฉลาดขึ้น กูจัดให้ไปนานแล้วเมฆ ไม่ปล่อยให้มึง หน้าซื่อตาใส อยู่ได้นานขนาดนี้หรอก”

เอา เอาเข้าไป ไอ้ห่าฉาน ขยันทำให้เลือดกูมารวมกันอยู่ที่หน้าได้นี่มึงเล่นกูจังเลยนะ

แล้วไอ้บ้านี่ มันไม่เคยดูละครไทย หรืออ่านการ์ตูนตาใส หรืองัยวะ

ปกติเวลาพระเอกเค้าทำซึ้งกะนางเอก เอ้ยยยยยยยยยย นายเอก เค้าต้องดึงเข้ามาใกล้ๆแล้วหอมหน้าผาก เปลือกตา หรือไรผม ไม่ใช่หรือวะ

แล้วตำราบทละคร ประเทศไหน ให้ไอ้ห้านี่ เอานิ้วดีดหน้าผากท่านเมฆหละวะ

“โอ้ย เจ็บนะมึง ดีดเข้ามาได้ หน้าผากกูอ่ะ ถ้ากูเสียหล่อขึ้นมา กูจะดีดลูกกะตามึงคืน” ผมก็ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันทำปากดีใส่มันไปงั้นแหละครับ

ทำไมผมจะไม่รู้ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมแพ้ทางมันตลอด
“ไหน มาให้กูดูสิ เจ็บตรงไหน กูว่ากูดีดเบาๆแล้วนะ มึงเจ็บเกินจริงไปรึเปล่า” ดีดกูมาซะกลางหน้าผากเสียงดังฟังชัดขนาดนั้น กูคงเจ็บที่ตาปลามั้งหละไอ้หน้าปลาบู่

“มึงไปส่องกระจกสิเมฆ ว่าตอนนี้มึงทำหน้าแบบไหนอยู่ “ มันหัวเราะกับหน้าผม หาองค์การนาซ่ามันเหรอครับ มันรู้มั้ย
กำลังลบหลู่อะไรท่านเมฆอยู่

ยังไม่ทันที่ผมจะชักสีหน้าใส่มัน จนผมเองก็กลัวว่า   ถ้าไม่หยุดตอนนี้ มันต้องกลายเป็นสันนิบาตชักกระตุกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าแน่

มันก็เริ่มดึงไหล่ผมกลับไปใกล้มันอีกครั้ง ทีนี้ สิ่งที่ผมคิดว่ารอคอยมันอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ ได้เกิดขึ้นสักที

นั่นคือมันหอมลงไปที่หน้าผากผม สูดลมหายใจซะจนผมกลัวว่า หนังกำพร้าจะหลุดเข้าไปในจมูกมัน

นั่นยังไม่พอสำหรับอาการที่เรียกได้ว่าไม่รู้จะเก็บไม้เก็บมือไว้ตรงไหนดีของผม

มันก็ดึงผมออกมา พร้อมๆกับเกลี่ยผมที่ปรกหน้าอยู่ออกไปเหน็บไว้ที่หูให้ ผมก็ไม่ได้ยาวมากมายอะไรที่พอจะเกี่ยวหูได้ขนาดนั้น เมื่อมันเกี่ยว ลมพัดนิดหน่อยก็หลุดออกมา เรียกรอยยิ้มไอ้คนช่างแกล้งตรงหน้านี้ได้อยู่ไม่น้อย
เวลามันอารมณ์ดีมันก็ขยันแจกยิ้มให้ผมใจสั่นอยู่แบบนี้เสมอๆแหละ ไอ้ฉาน ไอ้นิสัยไม่ดี

“กูจะอยู่ใกล้ๆมึงแหละเมฆ กูรู้ว่ามึงทำได้ กูเชื่อใจมึงนะ”

กลายเป็นผมนี่แหละครับ ที่ขยับเข้าหามันมากขึ้น แขนที่ผมเองก็กังวลอยู่ว่า จะเอาไปวางไว้ตรงไหนดี

ผมก็กลับเอามันไปกอดไอ้ฉานไว้ รัดมันให้ชิดกันอีกหน่อย ฝังหน้าไปกับอกมัน

อืม หัวใจมันเต้นสม่ำเสมอดีนะ ไม่เห็นจะเต้นโครมครามเหมือนใจท่านเมฆเลย

ไอ้บ้านี่ ชอบพูดอะไรที่ทำให้ผมตื้นตันใจอยู่เรื่อย พูดออกมาได้หน้าตาย

ไม่เห็นจะโรแมนติกเล้ยยยยย ไม่รู้สาวที่เคยหลงเสน่ห์มัน คิดอะไรกันอยู่ ถึงมาหลงกลมันได้

แต่มันก็เป็นเหมือนแรงผลักดันให้ผมกล้าที่จะทำสิ่งที่สำคัญในวันข้างหน้าจริงๆนะ

ไม่รู้ทำไมแค่ผมรู้ว่า ไอ้ฉานมันจะอยู่ข้างๆผม

ไม่ว่าวันข้างหน้า มันจะหนักหนาแค่ไหน ผมก็มีแรงที่จะฟันฝ่ามันไปได้ ก็ไม่รู้

จริงๆผมกลัวแทบตายกันการเผชิญหน้า ไม่ว่าจะเป็นกับแม่บังเกิดเกล้าที่รอคอยมาตลอด
หรือกับการเดินไปบอกแม่นิ่มว่า ผมจะอยู่เจอหน้าแม่ และจะตัดสินใจเองว่า ผมจะทำยังไงกับชีวิตผมต่อไป


:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::


การตัดสินใจเดินเข้าไปบอกแม่นิ่มเรื่องที่ผมจะอยู่เจอแม่ด้วยตัวเอง เป็นไปตามที่ไอ้ฉานคาด

ผมพูดยังไม่ทันจบ แม่นิ่มก็ร่ำๆ จะเป็นลมใส่ไปก็หลายรอบ กว่าจะปลอบให้แม่นิ่มสงบและเข้าใจได้

เล่นเอาผมและไอ้ฉานเหนื่อยใจไปเหมือนกัน ดีที่ว่าไอ้ฉานมันไปเกริ่นๆ เรื่องผมให้น้าพิมกับน้าชาติ พ่อแม่ของมันฟัง

ท่านทั้งสองก็เห็นด้วย ที่ผมตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แล้วก็ยังมีน้ำใจ มาช่วยเกลี้ยกล่อมแม่นิ่มให้ว่า

ยังไงผมเองก็คงไม่ตัดสินใจอะไร โดยที่ไม่คิดถึงจิตใจแม่นิ่มหรอก คนที่อยู่ด้วยกันมาเป็นสิบๆปี

เลี้ยงดูอุ้มชูกันมาตลอด ให้ความรักกับผมแบบไม่เคยขาดตกบกพร่อง จะกลัวไปทำไม ว่าผมจะตัดสินใจอะไรโดยไม่คิด

ผมซาบซึ้งในน้ำใจของน้าพิมกับน้าชาติมากครับ

แต่ถ้าน้าทั้งสองรู้ ว่าผมกับลูกน้า ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อนสนิทที่ใกล้ชิดกันมาตั้งแต่เด็ก
เราอัพเลเวลขึ้นมาอยู่ในฐานะที่ไอ้ฉานบอกผมเองว่า “คนรัก”
น้าทั้งสองจะรักและเอ็นดูผมอยู่แบบนี้มั้ย
ผมเองก็กลัวใจที่จะรับรู้



หนึ่งสัปดาห์ก่อนที่แม่จะมาตกลงกับแม่นิ่ม

ผมพยายามใช้ชีวิตทุกวันเสมือนว่าเป็นเรื่องปกติ

ทั้งๆที่ในใจผมกังวลไปสารพัด

แต่ถ้าผมแสดงอาการวิตกออกมาให้แม่นิ่มเห็น

ผมคิดว่าบาปที่ทำให้คนที่รักเป็นทุกข์ คงเกาะตัวผมไปในทุกชาติแน่ๆ

ผมจึงต้องแสดงอาการร่าเริงแจ่มใจ ทั้งๆที่ในใจผมเต้นแปลกๆทุกครั้งที่รู้ว่า

ใกล้ถึงวันที่แม่จะมาแล้ว

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละครับที่รู้ว่า อารมณ์ผมตอนนี้ อยู่ในโหมดโซบลูขนาดไหน

ถึงมันเองจะพยายามวุ่นวายกับชีวิตผมตามปกติ

กวนอารมณ์ให้อยากออกกำลังกับหนังหน้ามันตามปกติ

แต่ผมก็แอบสังเกตุว่า เวลาที่มันเผลอ มันก็แอบเหม่อ

คิดกังวลเรื่องผมอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

ถึงแม้มันจะบอกว่า มันเชื่อใจผม แต่ลึกๆ ผมคิดว่ามันเองก็กังวลใจกับการตัดสินใจในวันหน้าของผมอยู่นั่นแหละ





แล้ววันที่ผมรอคอยมันก็เดินทางมาถึง

คืนที่ผ่านมาไอ้ฉานมันมานอนเป็นเพื่อนผมและแม่นิ่ม
เราสามคนนอนห้องเดียวกัน

แต่ไม่มีใครหลับเลยสักคน

ไม่มีการพูดคุย แต่การเคลื่อนไหวและเสียงถอนหายใจบอกชัด

ว่าทุกคนตื่นเต้นและกังวลกับวันที่กำลังจะมาถึงมากแค่ไหน

ผมนอนตรงกลางระหว่างแม่นิ่มและไอ้ฉาน

ในห้องที่มืดมิด

ผมนอนคว่ำหันหน้าไปหาแม่นิ่มและกอดเอาไว้  

ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็เอื้อมไปกุมมือให้กำลังใจคนข้างๆไว้เหมือนกัน

แปลก คนที่ควรได้รับกำลังใจมันต้องผมไม่ใช่เหรอ

แต่ทำไมกลายเป็นว่าผมต้องมาให้กำลังใจคนที่ผมรักทั้งสองคนแทนได้

หลายคนอาจคิดไปว่า ผมคงนอนน้ำตาไหลท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมแบบนี้

แต่เปล่าเลยครับ

คืนนี้มันทำให้ผมยิ้มได้ และรู้ใจตัวเองว่า วันพรุ่งนี้ ผมจะเลือกอะไรให้ชีวิตตัวเอง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-04-2010 22:18:59 โดย Seiki »

ออฟไลน์ ASSASSIN

  • หรือว่า..ความรัก
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1551
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-1
assassin-->คนนี้มาตามอ่านเพราะหวังลูกชายใครแถวนี้รึเปล่า
ระวังติดเมฆกะฉานจนไม่สนใจเด็กปากห้อยแถวนี้นะ

อะแฮ่ม  ขอแก้ผ้า เอ้ย :eiei1:  แก้ข่าวซักหน่อยนะครับ  ที่ตามมาอ่านก็เพราะความน่ารักของน้องเมฆกะนายฉานเท่านั้น
 ไม่ได้มาเพราะสาเหตุอื่นเลยจริงจริ๊งงงงงง  ไม่เชื่อมองตาเค้าจิ  :impress:  จริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   :laugh:


ปล. รูปสวยมากมาย แถมมีชื่อของเราอยู่ด้วย  ขออนุญาตจิ๊กไปเป็นที่ระทึกนะคร๊าบบบบ   :m32:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-04-2010 22:12:50 โดย assassin »

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
วันหลังไม่ต้องมองเค้าผ่านๆน๊า....

ยอมให้มองแบบลึกซึ้ง   :o8:   กร๊ากกกกก




นายเมฆ ต้องผ่านไปได้แน่นอน กำลังใจดีขนาดนี้...   o13

benxine

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วมีความสุขแบบแปลก ๆ

สุขปนเศร้า แต่ก็มีความสุขมากกว่ากันครับบ

ซินเพิ่งมาตอน 16 ตอนรวดดด (แต่แรดเพิ่งมาเม้นท์ตอนที่ 18  :z1:)

แล้วก็มาอ่านตอนที่ 17, 18

ก็รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ,,, ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะครับบ

 :3123: :3123:

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
ชอบอวาตาร์ คุณ assassin   :z1: อยากมีแบบนี้มั้งจัง
คุณ assassin  กับคุณ iiดาวพระศุกร์ii  ไวมากกก ขอบคุณนะคะที่ติดตาม

chocolate

  • บุคคลทั่วไป
มาเม้นไว้ก่อน เด๋วมาอ่าน อิอิ

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
การตัดสินใจครั้งใหญ่สินะ แต่ก้พอจะทราบผลแล้วละ เป็นกำลังใจให้นะค่ะคุณนักเชียน

ออฟไลน์ anterosz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 807
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1
ยังคงความน่ารักและอบอุ่นได้เสมอต้นเสมอปลายเลยะนะดวงตะวันกะก้อนเมฆเนี่ย  o13 o13 o13

PS. ขอบคุณ Seiki กับ TRomance สำหรับเรื่องราวของดวงตะวันกับก้อนเมฆเรื่องนี้ ที่เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น และแอบแฝงด้วยความหื่น ขอบคุณเน้อ  :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2
ทั้งน่ารักและอบอุ่นกินใจ

อยากอ่านตอนต่อไปไวๆอยากรู้ว่า

เมฆจะตัดสินใจยังไง มาต่อไวๆนะครับ :pig4:


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด