บุพเพวายร้าย(สอง)
18.20%
อะไร?
คืออะไร?
มันเกิดขึ้นได้ยังไง
....หมายความว่า ....
ทำไม!
จักร?! ความดีความจริงใจของพี่มันไม่ได้ช่วยให้หันมามองพี่ดีสักนิดหรือไง
ความรู้สึกพี่ มันเอาไว้ให้จักรแก้แค้นใช่ไหม!?
สะใจใช่ไหมที่ลองพี่ได้ พี่มันโง่เอง
ก็เพราะพี่รักจักรไง
ทำไมจักร!? ตัวผม นั้นมีคำตอบทุกๆข้อ
และเข้าใจดี
เมื่อกี้ เมื่อกี้ เมื่อกี้ จักรก็ยังทำเหมือนแคร์ผมมากมาย หลอกผมได้หน้าตาเฉย
“ ................จักร พี่รักจักร ความรู้สึกพี่ มันมีค่าแค่ให้จักรจะได้เอาคืน หรือไง!”
ในตัวผมมีบางสิ่งกำลังอุ่นขึ้นเรื่อยๆ
ผมขับรถจากหน้าบ้านอย่างปกติที่สุดในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับผมมันไม่ใช่!!
ไม่ใช่เลย
ไม่ใช่! ไม่ใช่! ไม่มีอะไรที่ใช่สำหรับผม
เอี้ยด! ผมเหยียบเบรกรถก่อนที่จะเลี้ยวออกถนนใหญ่ ทำให้เกือบทำให้มอเตอร์ไซด์ที่ขับตามหลังมาเกือบเสียหลักล้ม ผู้ชายคนนั้นขี่รถผ่านรถพร้อมการด่าท่อผม
แต่ผมไม่สน!
“ จักร
จักร เว้ย!???? พี่รักจักรได้ยินไหม!!” ผมฟุบหน้ากับพวงมาลัย ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา
อีกครั้งที่ผมถูกหลอก
อีกครั้งที่ผมต้องเสียใจ
อีกครั้งที่ผมเอาใจไปไว้กับคนที่ไม่เห็นค่า ...
ใบหน้าจักรลอยขึ้นมาเหมือนกำลังอยู่ตรงหน้า น้องเขายิ้ม หัวเราะ ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้โกรธผมจริงจัง
คำพูดเหมือนห่วงใย คำพูดเหมือนเป็นห่วง
ทุกอย่างมันโกหก ทำเพื่อให้ผมตายใจแล้วรอเวลาตลบหลังให้เจ็บแสบที่สุดเท่าที่จะทำได้
ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้แบงค์ ทั้งที่เป็นคนห้ามมันโทรหาผม
ตืด--------------------ตืด
ไอ้แบงค์ยังไม่รับ หรือว่ามันเห็นเป็นผมมันเลยไม่รับ
ตืด--------------------ตืด
ไอ้แบงค์ไม่รับ!?
“ .........ทำไมไม่รับวะ” ผมพูเหมือนว่าไอ้แบงค์มันผิดทั้งที่คนที่ผิดน่าจะเป็นผม
ตืด--------------------ตืด
ผมว่าจะตัดใจแล้วเพราะคิดว่าไอ้แบงค์ไม่รับแน่ๆ
แต่ “ ฮัลโหลแบงค์?!/ชนะ”
ผมพูดพร้อมกัน……....เจน ผมจำเสียงได้
“...............” ผมเป็นฝ่ายเงียบให้เจนพูดต่อ
ใจหาย
“ ชนะ แบงค์อยู่ในห้องน้ำ เจนเห็นชนะโทรมาหลายครั้งเลยรับแทน” เสียงใสบอกผม
ผมหดหู่มหาศาล ทุกอย่างรอบตัวกำลังถูกสีเทาดำกลืนกินช้าๆแต่มั่นคง
“ เหรอ”(เสียงผมเบา)
“ อืม ชนะมีอะไรฝากบอกแบงค์ก่อนไหม หรือจะให้แบงค์โทรกลับ”
“ ไม่ต้อง ไม่ต้อง” เสียงผมตอบเบาจนแม้แต่ตัวผมก็อาจจะไม่ได้ยิน
“ ................จ้ะ เดี๋ยวพอแบงค์ออกมา เจนจะบอกให้ให้แบงค์โทรกลับทันที”
“ ไม่ต้อง!”
“ .................” เจนเงียบคงตกใจที่พูดพูดเสียงดัง
“ไม่ต้องบอกมันว่าชนะโทรมา และช่วยลบเบอร์นี้ออกจากเบอร์ที่รับด้วย”
“ทำไมล่ะชนะ?”
“ เอาตามแหละเจน ถือว่าชนะขอ”
“ ก็ได้จ้ะ” เจนบอกแม้น้ำเสียงจะยังดูงงๆ
“.................”
ผมกดสายออกแล้ว แต่เหมือนยังได้ยินเสียงเจนอยู่
แบงค์กับเจนอยู่ด้วย คงนอนด้วยล่ะสิท่า!
เออ มีความสุขกันเข้าไป มีแต่ผมที่ทรมาน ให้มันได้ยังงี้สิ!
“ แบงค์กรูอยากให้มรึงอยู่กับกรู กรูต้องการมรึงได้ยินไหม!?” ผมโมโหแบบไร้สติ
“โว้ย!? .......”
“สนใจกรูบ้างเซ่!!” ผมกดโทรศัพท์แทบพัง โทรหาไอ้วุฒิ
“ เออ –ณะ”(ไอ้วุฒิ)
“ ไปแดกเหล้ากัน!”
“ เกิดอะไรขึ้น?” ไอ้วุฒิถาม
“ เดี๋ยวกรูเล่าให้ฟัง!เจอที่LL ตอนนี้กรูกำลังไป” ผมบอก
“ อืม”
** **
ผมกับไอ้วุฒินั่งอยู่ด้านในสุดของร้าน(ไอ้วุฒิเป็นคนจอง) ซึ่งเป็นสิ่งผมต้องการในตอนนี้ ผมอยากนั่งกินเหล้าเงียบๆไม่อยากยุ่งกับใคร แต่ก็ดันมาผับไม่รู้คิดบ้าอะไร
หลังกินไปได้ 10 นาที ไอ้วุฒิก็ถามผม
“ มีอะไรว่ามา?” ไอ้วุฒิถาม แก้วที่ผมกินถูกวางลงโต๊ะเสียงดัง ตึก!?
“ กรูเสียใ จ เศร้า แค้น เจ็บ!” ผมว่ากำมือแน่นจนขาวซีดและมันสั่น
“ เพราะอะไร?” ไอ้วุฒิถาม หน้ามันนิ่งมาก
“ จักร!” ไอ้แบงค์และตัวผมเอง
“ ทำไม?” ไอ้วุฒิถามอีก และมันยังประหยัดคำที่มันพูดเช่นเดิม
“ ก่อนหน้านี้ กรูตามตื้อจักร แล้วสุดท้ายน้องเขาก็ใจอ่อนให้โอกาสกรู แต่ว่ามันไม่ใช่นั่นเป็นการอ่อยให้กรูรักกรูหลงแล้วจะได้ตลบหลัง
กรู!” ผมว่าพร้อมจับแก้วเหล้ากรอกปากให้เมา
เมาแล้วลืมมันให้หมดเว้ย!
ลืมเรื่องบ้าๆที่มันเกิดขึ้นกับผม!!
“.................”(ไอ้วุฒิ)
“ มรึงรู้ไหม!ตอนที่น้องเขาบอกว่าให้โอกาส กรูดีใจแค่ไหน!? แต่มันเทียบไม่ได้กับตอนที่กรูได้อยู่กับจักรเทียบไม่ได้กับการที่กรูได้มองหน้าจักร!” ผมระบายความรู้สึกให้ไอ้วุฒิฟัง มันแน่นอยู่ในอกมากจนไม่รู้จะมากยังไง
“ ยิ่งกรูดีใจ มีความสุขมากเท่าไรกรู ก็ยิ่ง
เจ็บ!!ตอนนี้กรูเจ็บเหี้ยๆ!!” ผมว่าเอามือตบหน้าอกตัวเองจนเจ็บ
“ กรูมันเหี้ยจริงๆ” ผมว่ารู้สึกว่าน้ำตากำลังคลอผมรีบเช็ดก่อนที่มันจะไหลลงมา
“...............” ไอ้วุฒิก้มหน้าลง ผมคิดว่ามันคงทำเป็นไม่เห็นว่าผมกำลังจะร้องไห้
“ ...........เมื่อตอนเย็นกรูไปบ้านจักร ขากลับดันลืมกุญแจจนไปได้ยินว่าน้องเขาหลอกกรู” ผมเล่า ไอ้วุฒิเงยหน้าขึ้น
“ จักรไม่รู้ว่ามรึงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”
“ ไม่รู้” (เสียงเบาพร่า)
“ แล้วมรึงจะทำยังไง?”
“.................” ผมส่ายหน้าไม่รู้ว่าจะทำยังไง
“ ...................” ไอ้วุฒิมันก็เงียบ
“ กรูแค้นแต่กรูก็รัก กรูอยากเอาคืนแต่ไม่ทำกล้าร้ายจักร ความคิดกรูมันขัดแย้งกันในหัว กรูอยากจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแต่ไม่รู้จะทำได้ไหม?” ผมบอก
ครั้งสุดท้ายที่เห็นหน้าจักรมันเจ็บปวดสิ้นดี!
ผมกลัวใจตัวเองมากกว่าทุกๆอย่าง กลัวว่าจะทำในสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ตอนนี้
คิดว่า ถ้าจักรคิดจะหลอกผมก็จะให้หลอกสะใจ แล้วก็...
“ ฮ่าๆ” ผมหัวเราะสงสารตัวเอง แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นได้มาแต่ตัวแต่ไม่ได้ใจ ถ้าเอาร่างกายผมเอาใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องจักร!
“ หัวเราะอะไร?”
“ สงสารตัวเองไง ถูกหลอกครั้งแล้ว จะเอาคืนก็สงสารเขาอีก”
“ .........เพราะมรึงรัก”
“ใช่กรูรัก ฮ่าๆ สมเพชตัวเองวะ”
“ ............................”(ไอ้วุฒิ)
** **
ปล.ภาคนี้แบงค์ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่พระเอกอีกแหละ เฮ้อ 
แบงค์เอ้ย เป็นพระไม่ขึ้น ลองมาเป็น "นายเอก" ดูบ้างไหมลูก เผื่อจะรุ่ง 555+ 
....หัวเราะ.....
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4625162 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก