บุพเพวายร้าย
54.50%
“ ทำไมไม่ไปดูหนัง?” พี่วุฒิถามหลังจากขับรถไปได้สักพัก
“ ผมเป็นห่วงพี่กับพี่แบงค์ครับ” ผมบอก ตอนนั้นรถติดไฟแดงแล้ว ตาผมเลยมองรถที่วิ่งผ่านหน้ารถคันแล้วคันเล่า
“ เป็นห่วงพี่หรือเป็นห่วงไอ้แบงค์กันแน่!?” คำพูดลองใจที่แกมคำขู่ถูกนำมาใช้อีกครั้ง ผมเจ็บปวดทุกครั้งที่ถูกถามแบบนี้
“ พี่ครับ?!” ผมหันไป
“ ไม่ได้ยินหรือไงพี่ พี่ถามว่าห่วงใคร
!”
“ ผมเป็นห่วงทั้งพี่และพี่แบงค์แหละครับ” พี่วุฒิหันกลับมาจ้องผม
“ ชอบมันใช่ไหม
!!”
หมับ! พี่วุฒิถามพร้อมทั้งบีบไหล่ผมแรงๆ
“ชอบไอ้แบงค์ใช่ไหม!?” ผมตัวเย็น................................เจ็บไหล่..
“ ผมชอบพี่ ผมบอกพี่ไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งทำไมถึงชอบคิดว่าผมชอบคนอื่น หรือว่าพี่อยากให้ผมไปชอบพี่แบงค์จริงๆ!” มือพี่วุฒิที่บีบไหล่ผ่อนแรงลง
“ .......................”(พี่วุฒิ)
“ พี่เคยไหมที่จะเชื่อผม มีสักครั้งไหมครับที่คำพูดผมมีความหมาย ...”
“ พี่ก็อยากเชื่อ แต่พี่ก็อดคิดไม่ได้ว่า จุมกำลังหลอกพี่”(เสียงเบา)
“ ........................”
“ ถ้าจุมไปชอบใคร พี่คงจะ...”
“ ผมชอบพี่ ผมบอกพี่แล้วไงครับ” ผมบอกจับมือพี่วุฒิที่จับไหล่ ก่อนที่เอาลงมากุมไว้
“ ผมชอบพี่นะครับ และถ้าพี่ชอบผมจริงๆทำไมพี่ไม่เริ่มที่จะเชื่อใจผม เหมือนที่ผมเชื่อใจล่ะพี่ครับ.........”
“ แล้วจุมจะทำยังไงให้พี่เชื่อว่าจุมชอบพี่จริงๆ.........” พี่วุฒิประสานตากับผมโดยตั้งใจ
สายตาเหมือนน้ำใสๆในแก้วแต่กลับว่างเปล่า......
“ พี่อยากได้อะไรจากผมล่ะครับ?” ผมถามไม่อาจจะทราบได้ ว่าต้องยังไง
“ ทุกอย่าง...............................”
“ ..................................” ผมนิ่ง จนเสียงบีบแตรรถคันหลังดังขึ้นผมหันไปมอง ก่อนที่มองสัญญาณไฟที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีเขียว ผมเลยหันไปหาพี่วุฒิที่ยังคงจ้องผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่เสียงแตรจากรถหลายคันดังถี่ขึ้นเรื่อยๆจนเป็นดังระรัว
“ พี่ครับ ไฟเขียวแล้วครับ!! ” ผมบอก แต่พี่วุฒิยังไม่มีท่าว่าสนใจ แล้วถามผมว่า
“ แล้วจุมจะทำยังไงให้พี่เชื่อ..........”
“ ไปคุยกันที่บ้านเถอะครับ!!” ผมบอก มองกระจกมองหลัง รถสีดำข้างหลังเปิดประตูออกมาแล้วกำลังเดินตรงมาหารถพวกผม
“ พี่จะคุยตอนนี้”
“ นะครับพี่ ไปคุยกันที่บ้าน!”
“ ไม่!” จุ๊บ~ ผมหอมแก้มพี่วุฒิเพราะไม่รู้จำยังไงแล้ว!!
พี่วุฒินิ่ง....
“ นะครับพี่ กลับไปคุยกันที่บ้าน”
“ ก็ได้” พี่วุฒิทำหน้างงก่อนที่จะยิ้ม ขับรถออกตัวจนรถเหมือนถูกกระชากให้วิ่ง
ผมตกใจครับ แต่พอหันหน้ามองพี่วุฒิที่กำลังยิ้มเลยโล่งใจมากกว่า…
เมื่อกี้ที่ผมจูบพี่วุฒิ เพราะผมไม่รู้จะยังไงดี คิดอะไรก็คิดไม่ออก เชื่อได้เลยว่าผู้ชายคนที่เดินมาหาพวกผมต้องกำลังอารมณ์ไม่ดี และพี่วุฒิที่อารมณ์ร้อนเป็นที่หนึ่ง ถ้าได้เจอหน้ากันไม่วายจบลงต้องมีใครสักคนเจ็บตัวแม้จะเป็นกลางถนนก็ตาม
แต่ไม่คิดว่าจะได้ผล ................
เห็นหน้ายิ้มๆของพี่วุฒิแล้ว ผมก็เริ่มเขิน ................แต่ตอนทำดันไม่เขิน วิธีนี้ดูเหมือนจะใช้ได้ผล ..แต่ถ้าไม่จำเป็นผมไม่ใช่อีกแล้วละครับ .//////*
.
*
.
พี่วุฒิจอดรถหน้าบ้าน(ในบ้านตรงทางเดินจอดรถได้คันเดียวครับ ตอนนี้รถของแม่จอดอยู่) ผมผลักประตูออกมา แล้วเปิดประตูรั้วไม้สีขาวเข้าบ้านมีพี่วุฒิเดินตามหลังมาติดๆ
“ จุม” ตึก! กระเป๋าเป้ผมถูกดึงให้หยุดจากด้านหลัง ขณะที่ผมกำลังจะก้มลงถอดรองเท้า
“ครับ?” ผมหันกลับไป ยังไม่ถอดรองเท้าใส่ชั้นตะแกรงสีเขียวอ่อนที่อยู่หน้าประตูบ้าน
“ พี่อยากเชื่อจุม”
“ ครับ”
“ แล้วจุมจะทำยังไงล่ะ?” พี่วุฒิเดินมาจนตัวแทบติดกับตัวผม
“ เวลาจะพิสูจน์ครับ” ผมบอก หมับ! วงแขนพี่วุฒิกอดเอว ผมหันซ้ายหันขวาเดี๋ยวแม่เห็นครับ ผมอาย
“ ไหงงั้นอ่ะ พี่นึกว่าพอถึงบ้านแล้วจุมจะ....”
“ จะอะไรครับ??” ผมถาม พี่วุฒิไม่ตอบสบตาผมแล้วก้มหน้าลงหน้าผากชนหน้าผาก
“ จะอะไรล่ะ ที่จะทำให้พี่เชื่อ” พี่วุฒิพูดเสียงเบา เอามือจับแก้มผม
“ อะไรล่ะครับ?” ผมถาม เอามือจับมือพี่วุฒิที่แก้มผม
“ อะไรละจุมที่คิดว่า ..... ...” พี่วุฒิว่าเอียงหน้าลงมา ผมรีบเอามือดันปากสีแดงพี่วุฒิไว้
“ อย่าครับ!?” ผมบอกทั้งหันหน้าหันตัวหนี แล้วรีบถอดรองเท้าวิ่งเข้าบ้าน
ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆ
“ จุม กินข้าวเลยไหมลูก?” แม่ถามผมทันทีที่ผมวิ่งผ่านประตูห้องครัวที่เปิดอยู่ ผมวิ่งกลับมาเข้าไปหาแม่ในครัว
“ สวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้ แล้วถามแม่ ‘มีอะไรกินครับ?’
“ แกงจืดเห็ดฟางเต้าหู้ คะน้าหมูกรอบ ปลาทอด” แม่บอกขณะกำลังตักแกงจืดร้อนๆใส่ชาม ตอนนั้นเองที่พี่วุฒิเดินเข้ามาในครัว แล้วหันหันมาหาผม
ผมหันหน้าหลบ ไม่รู้ทำไมอายไม่มีเหตุผล
“สวัดดีครับคุณแม่” พี่วุฒิยกมือไหว้(แต่เดิมพี่วุฒิไม่ได้ไหว้แม่ตอนออกและกลับบ้านแต่ผมบอกครับ ส่วนผมทำตั้งแต่จำความได้)
“ ดีจ้ะ งั้นเอาของไปเก็บลงมากินข้าวดีกว่า” แม่บอก และถามพี่วุฒิว่าหน้าไปโดนอะไรมา พี่วุฒิตอบเหมือนกับที่พี่ชนะบอกผม
“ ทำไม เด็กสมัยนี้ถึงชอบใช้กำลังกันนัก…” แม่บ่นมองหน้าพี่วุฒิแล้วบอกให้ผมเอายาทาให้พี่วุฒิด้วย
“ ................” ผมเงียบฟังแม่บ่นไปเรื่อยๆ จนพี่วุฒิดึงมือผมให้ออกมา พาขึ้นบันได
“ พี่เจ็บจะแย่ทายาให้หน่อย”
“ครับ”
.
*
.
แม่ไปเข้าเวรแล้ว ..............ผมนั่งทำการบ้านในห้อง พี่วุฒิอาบน้ำ ไม่นานผมได้ยินเสียงพี่วุฒิเปิดประตูออกมาแต่ผมไม่ได้หันไปมอง จนเมื่อเวลาผ่านไปสัก 5นาที พี่วุฒิก็เดินมาหยุดข้างตัวผมที่นั่งบนเก้าอี้
“ ใกล้เสร็จยัง?” พี่วุฒิถาม ผมหันหน้าไปหา พี่วุฒิแต่งตัวดีเกินกว่าที่จะนอนครับ ใส่ยีนต์สีซีดแน่นอนว่าเป็นเดฟกับเซิ้ตแขนยาวสีน้ำตาลพอดีตัว ถ้าปกตินอนพี่วุฒิมักจะใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นของผม
“ เสร็จแล้วครับ แต่ผมกำลังทวน ..ว่าแต่ว่าพี่จะไปไหนครับ?” ผมถามอย่างสงสัยเพราะคิดว่าพี่วุฒิคงจะออกไปไหน
“ ไปดูหนัง จุมก็รีบไปอาบน้ำจะได้ไปกัน”
“ดูหนัง?”
“ เห็นว่าอยากดู พี่จะพาไป”
“ ตอนนี้เลยหรอครับ?” พี่วุฒิพยักหน้า ผมห้มมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสมุดที่ผมทำการบ้าน
2 ทุ่ม กว่าจะไปถึงก็จะได้ดู ก็ต้อง 3 ทุ่มเป็นอย่างน้อย ..
“ อย่าขัดใจไม่งั้นปล้ำ”
ผมรีบลุกขึ้น!!0.0
“ ไหนว่า 3 เดือนครับ!” ผมถามหน้าตื่นแล้วเดินถอยหลัง เริ่มไม่ไว้ใจพี่วุฒิ
“ ..................” พี่วุฒิไม่ตอบเดินตาม จนขาผมชนเตียงเบาๆ
“ พี่จะทำอะไร!?” “ ...............ไปดูหนังกัน นะพี่อยากพาไป” พี่วุฒิพูดเสียงอ่อนลงมาก
“ .......ครับ งะงั้นผมไปอาบน้ำนะครับ!” ผมบอกเดินเลี่ยงออกมาตู้เลือกเสื้อยืด กางเกง แล้วรีบเดินไปห้องน้ำ
ดีใจที่พี่วุฒิจะพาผมไปดูหนัง
“ เร็วนะ ไม่งั้นพี่จะช่วยอาบ” พี่วุฒิพูดตามหลังผมหันกลับไปเห็นพี่วุฒิกำลังเดินมา ขาผมรีบก้าวเข้าไปแล้วปิดประตูรวดเร็ว
“ จุมเสร็จยัง?” พี่วุฒิถามผมจากอีกด้านของประตู ทั้งที่ผมเพิ่งปิดไม่ประตูเมื่อกี้
“ ผมเพิ่งเข้ามาเองนะครับ!” ผมบอกเอามือดันประตูไว้เผื่อพี่วุฒิจะพังประตูเข้า(ผมก็คิดได้นะครับ)
“ แต่พี่คิดว่ามันนานแล้ว รีบออกมาพี่ให้เวลา 5 นาที”
5 นาที!?
“ 10 นาทีครับ!” ผมต่อรอง
“ พี่ให้ 15 นาที”
“ครับ”
ผมตอบแล้วลงมือถอดเสื้อ กางเกงรีบอาบน้ำ
ไม่นานแต่ไม่รู้ผ่านไปกี่นาที แต่ไม่คิดว่าเกิน 15 นาที ผมก็ออกมาในชุดพร้อมออกไปดูหนัง(เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนต์ตามระเบียบ)
“ 12 นาที” พี่วุฒิที่นั่งอยู่บนเตียงบอกละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ คงกำลังจับเวลาครับ
“.............” ผมเดินไปหาพี่วุฒิ แล้วพี่วุฒิก็ยืนขึ้นก่อนที่จะจูงมือผมให้ออกจากห้องพร้อมกัน
พี่วุฒิอุ่นจังครับ หรือเป็นเพราะว่าผมเพิ่งอาบน้ำ ตัวผมเลยเย็นกว่าปกติ
“ อยากดูเรื่องอะไร?” พี่วุฒิถามขณะลงบันได
“ H ครับ” ผมตอบ เป็นหนังแนวแฟนซีผจญภัยแบบที่ผมชอบ
“ ....... ”
“ แล้วพี่ล่ะครับ?” ผมถาม ปิดไฟเมื่อเดินจะออกจากบ้านตามด้วยใส่กุญแจด้านนอกประตู
“ เรื่องเดียวกันกับจุม” พี่วุฒิตอบยังยืนรอผมล็อกประตู พอผมล็อกประตูเรียบร้อยก็เดินนำหน้าผมไปจนออกประตูรั้ว แล้วยืนรอให้ผมล็อกประตูรั้วอีก
“ ............”
พวกผมไปถึงโรงหนังได้ทันรอบ 3 ทุ่ม
“ จุมเอาน้ำไหม?” พี่วุมิถามหลังจากซื้อตั๋วแล้ว(อีก 10 นาทีหนังฉาย ได้โรง 3 ครับ)
“ ..........” ผมไม่ทันได้บอกพี่วุฒิก็บอกให้ผมยืนรอเดี๋ยวไปซื้อโค้กมาให้ ผมเลยยืนรอพี่วุฒิแต่ก็มองพี่วุฒิโดยตลอด
ไม่ถึง 2 นาทีพี่วุฒิกลับมาพร้อมถือแก้วโค้กมาหาผม พร้อมกับจับมือผมเดิน 0.0!
“ พี่ครับ?!” ผมพูดเสียงเบาบอกพี่วุฒิพร้อมสะบัดมือออก ผมสังเกตเห็นมีหลายคนกำลังมองพวกผมครับ ซึ่งเขาอาจจะมองพี่วุฒิตั้งแต่เดินมาคนเดียวแล้วก็ได้
“อะไร” พี่วุฒิพูดตามเอามือมาจับมือผมอีก
“ คนเขามอง” ผมบอกอีก
“ แล้วไง” ผมเลยหันหน้าไปมองพี่วุฒิว่ามีความอายบ้างไหม
“ ไม่อายเหรอครับ?”
“ ไม่อาย หรือจุมอายที่เป็นเมียพี่” พี่วุฒิถามหน้าตาย (ผู้หญิง 2 คนที่เดินผ่านพวกผมด้านพี่วุฒิรู้สึกจะหัวเราะคิกคักด้วย)
“ ทั้งผมและพี่วุฒิต่างก็เป็นผู้ชายนะครับ” ผมบอก
“ แล้วไง รีบเดินหนังจะฉายแล้ว” พี่วุฒิหน้าตาเฉยพลางดึงแขนผมให้เดินตาม ผมเลยไม่กล้ามองไปไหนทั้งนั้น
พอถึงช่วงตรวจของก่อนเข้าโรง พี่วุฒิก็พาผมเดินผ่านมาเลย เพราะพวกผมไม่กระเป๋าหรืออะไร นอกจากแก้วโค้กที่พี่วุฒิถืออยู่ แต่ก็ดีครับ ผมจะได้ไม่ต้องยืนตรงนั้นนาน
** ** ** **
หนักใจว่าทำไม ถึงมีแค่ 50% จะพยายามในครั้งต่อไปเน้อ 
ขอให้พี่แบงค์เจอคนดีดีสักคน.. ที่รักพี่แบงค์อย่างจริงใจ
ส่วนพี่วุฒิ จงต๊าย ย 
ทำตัวดีดีสักห้าสิบบรรทัดมันจะตายหร๊ออ!
น้องจุมเข้มแข็ง แล้วร้องไอด๊อนแคร์ออกมาเลยค่ะ
หน้าตาดีแบบพี่วุฒิ เถื่อนหระชากใจแบบพี่วุฒิ หาใหม่ได้ค่ะ เลิกไปเล๊ยย อย่าได้แคร์สื่อ
ปล. ตามอ่านตั้งแต่ยังอยู่เด็กดี วันนี้เพิ่งได้ฤกษ์สมัครเล้าเป็ด ฝากตัวด้วยจ้า า 
ยินดีเน้อเจ้าค่ะที่ท่านอุตสาห์ตามมาหาน้องจุม 
อนาคตอยากจะคาดเดา....5 ตอนนี้สั้นแฮะ แต่ก็นะ รู้เหนื่อยใจแทนจุม
สงสารพี่แบงค์ หมั่นไส้พี่วุฒิ เซ็งตัวเอง(?)อยู่บ้านไม่มีไรทำ
ไม่รู้ว่าเราเคยเม้นเรื่องนี้ยัง จำไม่ได้ แต่เราเข้ามาอ่าน อืม~ นานแล้วล่ะมั้ง?
อ่านแล้วเจ็บปวด ไอ้พี่วุฒิดื้อด้าน ถึงตอนนี้จะเริ่มอ่อนลงแล้วก็เถอะ
แต่ก็อยากจะบอกพี่วุฒิว่า ในโลกนี้น่ะไม่มีใคร "ถูก" ตลอดหรอก ไอ้หอยลาย!!
แต่ก็นั้นแหละ มันคือเรื่องแต่ง(ที่โคตรจะสะเทือนใจและสมจริงและคำผิดอีกมากมาย 555+ ล้อเล่นน้า~~)
บอกมันไม่ได้ เพราะงั้นช่างมันเต๊อะ!!
หากท่านมีใจเมตตาก็บอกกันมั้งเน้อว่ามันผิดคำไหน? ส่วน..ไอ้อาการปวดเครื่องในรู้สึกจะเป็นอยู่หลายท่านเหมือนกัน:pig4:
โห โหวตคนแรกเลย ก๊ากกกก ดูผลโหวตแล้วตกใจ
คำตอบที่ถูกใจมีหลายข้อ จะตอบถูกทุกข้อแต่ไม่มีให้เลือก
ด้วยความเป็น FC พี่วุฒิ ขอให้สิทธิ์นั้น ตอบข้อสุดท้าย 
ดูผลโหวต ไม่คิดว่าจะมีFcพี่วุฒิมากเช่นกันเจ้าค่ะ ประมาณว่าชอบหล่อเถื่อน ซาดิส 
ปล.ท่านกระต่ายชมจันทร์ คำผิดขอบคุณมากๆเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745929 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก