บุพเพวายร้าย
38.30%
มันคิดว่ามันเป็นใคร!
คิดแล้วหงุดหงิด คิดแล้วมันน่านัก!
มันถึงกล้าได้ตั้งเงื่อนไข ให้ผมไปหาเงินมาซื้อตุ๊กตาให้มัน เห็นว่าผมไปตามต้อยๆ ก็ใช่ว่ามันจะสั่งผมให้ทำอะไรก็ได้ แต่ผมจะทำมันจะได้เห็นว่าไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้ และอย่าคิดจะเอาคืนผมด้วยวิธีนี้
คอยดูถ้าผมได้เงินมาแล้วซื้อตุ๊กตาลิงให้มันแล้ว ผมจะลากคอมันกลับแล้วเอาให้สลบไปเลยให้สมกับที่ 3 วันนี้มันกล้าดีไปอยู่คอนโดไอ้ชนะ แล้วยังกล้าขึ้นเสียงกับผมอีก
เป็นแค่เมีย พอมีคนคุ้มกะลาหัวเข้าหน่อย ทำเป็นกร่าง
ไอ้ชนะ ไอ้แบงค์เป็นเพื่อนผมแท้ๆกลับไปเข้าข้างมัน ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ 2 คนนั้นเป็นพวกได้ แต่ว่าผมก็ลืมไปว่ามันมารยาทเก่ง ผู้หญิงยังชิดช้าย คราวที่แล้วมันบอกผมว่ารักผม แล้วจะไม่ไปกับเพื่อนมันเพื่อให้รู้ว่าผมสำคัญกับมัน แต่สุดท้ายมันก็ทำผมแสบ จนเจ็บไปทั้งใจ....
ตอนที่พาตัวมันกลับมาแล้ว ตบมันอีกสักทีดีไหม? ต่อไปมันจะได้ไม่กล้า แต่ถ้าตบมัน มันก็ร้องไห้อีก มันทำให้ผมหงุดหงิด และโมโห ผมไม่ชอบหน้าตอนที่มันร้องไห้ รู้สึกว่าข้างในมันรู้สึกแปลกๆ แต่ทั้งบอก ทั้งตะคอกแล้ว มันก็ไม่หยุดร้องสักทีไม่รู้ว่าเมื่อไรน้ำตามันจะหมด ผู้หญิงก็ไม่ใช่ร้องไห้อยู่ได้
คิดแล้วมันหงุดหงิดเว้ย!
“ .......................” แต่ผมจะพยายามใจเย็นไว้ เดี๋ยวได้ตัวมันกลับมาก่อนค่อยว่ากัน
กริ้งๆ
เสียงโทรศัพท์ผมดัง คงจะเป็นไอ้ชนะโทรมา และก็ไม่ผิด
“ ฮัลโล –นะ”
“ เสร็จยัง รออยู่ลงมาเลย ไอ้คุณชาย” ไอ้ชนะบอกผม มันนัดผม 9 โมง เพื่อที่จะไปร้านที่ผมจะไปทำงานวันนี้
“ เออ เดี๋ยวกรูลงไป” ผมบอกแล้วลุกขึ้นจากโชฟาตรงห้องรับแขก เดินข้ามสิ่งกีดขวางไม่ว่าจะเป็นแจกันแตก โทรทัศน์ที่ผมเอาผลักลงมากระแทกกับพื้น หนังสือ ที่ผมรื้อออกมา เพราะเห็นแล้วมันหงุดหงิด ในที่วันที่เมียผมมันไปอยู่คอนโดไอ้ชนะ ผมหงุดหงิด โมโห ไม่พอใจ เลยเอาของพวกนี้เป็นที่ระบายสักหน่อย และที่สำคัญกว่านั้น ผมยังจาน ชาม มาขว้างลงบนพื้นจนแตกหมด เมียผมมันจะได้รู้ว่า ถ้าออกไปอีกจานชามที่มันรักนักรักหนาจะเป็นแบบนี้อีก เอาเป็นว่าตอนนี้สภาพในคอนโดคล้ายๆกับห้องเก็บของคือรก สกปรก แต่ผมยังไม่ให้คนมาทำความสะอาดผมจะให้เมียมันมาทำ เพราะมันเป็นคนยั่วโมโหผมเอง
ตอนมันทำความสะอาดผมจะนั่งดูอย่างสบายใจ ดูสิคราวหลังจะกล้าแบบนี้อีกไหม
ถ้าเมียผมมันกลับมา แค่ผมคิดผมก็มีความสุขแล้ว ตอนกลางคืนก็จะได้นอนกอดมันด้วย แถมได้เอามันอีก อยู่กับมันแล้วรู้สึกดี ถึงบางครั้งมันจะชอบยั่วโมโหผมก็ตาม
พอไม่มีมันอยู่ผมนอนไม่หลับ หลับตาลงผมก็มองเห็นแต่หน้ามัน คิดถึงมัน ยังไงก็ต้องพามันกลับมมาให้ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี
คิดแล้วผมก็ลงไปหาไอ้ชนะจะได้ไปทำงาน แล้วก็ได้เงิน
ผมลงก็เห็นรถไอ้ไอ้ชนะจอดรออยู่ ผมวิ่งเยาะๆไปหา รีบครับ มีความสุขวันนี้เมียจะกลับมาแล้ว
“ ไอ้วุฒินี่มรึงจะไปเสริฟไม่ใช่ไปถ่ายแบบลงปก” ไอ้ชนะมันหันมาพูด แล้วหันหน้ามองไปมองถนนเหมือนเดิม
“ เออกรูรู้” ผมบอก ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะถ่ายแบบลงปกอย่างที่มันว่า ผมไม่ได้บ้าเหมือนมัน
“ เออ ๆช่างเถอะพูดกับมรึงไป ก็ไม่รู้เรื่อง” ไอ้ชนะมันพูดแบบตัดบท เดี๋ยวปั๊ด!
จนเกือบ 10 โมงก็มาถึงร้นที่ว่านั้นครับเป็นร้านข้างๆตึกออฟฟิตหลายตึก ขนาดร้านกำลังดีถ้าไม่ต้องการคนพลุกพล่าน ทาสีน้ำตาลแดงบนพื้นไม้ บรรยากาศประมาณเชิงเขาภาคเหนือตอนเช้าถ้ามันร้อนตับแตกเหมือนตอนนี้
“ วุฒิ มรึงใจเย็นนะเว้ย! เกิดอะไรขึ้นกรูที่แนะนำมามรึงมารับเต็มๆ” ไอ้ชนะบอกผม ซึ่งประโยคนี้มันบอกผมตั้งแต่อยู่ในรถ เป็น 10 รอบ ไม่รู้จะย้ำทำไม ฟังแค่ครั้งเดียวผมก็เข้าใจ
“ เออ มรึงหยุดพูดได้ป่ะ เพราะยิ่งมรึงพูดกรูก็ยิ่งหงุดหงิด” ผมบอก ไอ้ชนะมองหน้า
“ ไม่รู้..................กรูบอกมรึงหรือยัง ว่า 2 คืนที่จุมอยู่คอนโดกรู พวกเรา 2 คนนอนเตียงเดียวกันแบบเนื้อแนบเนื้อ”
“ ไอ้ชนะ!” ผมพูดเสียงดัง ทั้งที่รู้ว่าไอ้ชนะมันยั่วโมโห แต่ผมทนไม่ได้พอคิดว่าเมียผมมันกำลังหลับแล้วไอ้ชนะไปลูบๆคลำๆ
“ ถ้ามรึงยังใจร้อนแบบนี้ จุมคงได้นอนกับกรูอีกนานนนนนนนนนนน” ไอ้ชนะพูดแล้วดึงมือผมออกจากคอเสื้อมัน ก่อนที่เดินนำผมเข้าไปในร้าน
นี่มรึงไปนอนให้เขาลูบๆคลำๆเล่นหรือวะ!!
“ สวัดดีครับอาแดง” ชนะยกมือไหว้ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังเคาร์เตอร์สีน้ำตาล เหนือขึ้นไป เป็นกระดาษสีเขียว บอกเมนูเขียนด้วยซ็อคก์ สีน้ำเงิน สีฟ้า สีเขียว สีสมพู และสีขาวสลับกันแบบมั่วๆ เมนูไม่ได้มีแค่เครื่องดื่มอย่างเดียว แต่มีของว่างอย่างอื่นด้วย อาแดงอายุไม่น่าเกิน 30 ตัวค่อนข้างเล็กหากเทียบกับผู้ชายเดียวกัน
“ อาแดงนี่เพื่อนผมที่เล่าให้ฟัง ชื่อวุฒิครับ”
“ สวัดดีครับ”
“ หวัดดี หล่อแฮะ ท่าทางคงจะเรียกลูกค้าสาวๆได้เป็นกระบุง” อาแดงว่า ผมมองสำรวจร้านไปพลางๆในร้านมี 20 โต๊ะครับ
“ ในร้านจะมีพนักงานอีกคนหนึ่งเป็นน้องผู้หญิง ชื่อมะเฟื่อง เดี๋ยวคงมา” อาแดงบอก
“ น้องเขามาทำที่นี่ได้ปีแล้ว เขาจะช่วยอาทำเครื่องดื่มด้วย เพราะงั้นตอนเที่ยงที่คนเยอะๆวุฒิจะต้องเป็นคนเสริฟหลัก” อาแดงบอก ผมหงึกๆหน้า 2 ครั้งบอกว่าเข้าใจ ไอ้ชนะขมวดคิ้วมองผม
มีไร?
“ ........................”
“ เพื่อนผมไม่ค่อยพูดเท่าไรครับอา” ชนะพูดกับอาแดง
“ งั้นเหรอ?......................... ถ้างั้นเอาเมนูไปอ่านดูจะได้รู้จะได้คุ้นตาว่ามีอะไรบ้าง” อาแดงพูดแล้วยื่นเมนูป็นกระดาษสีขาวเคลือบขอบน้ำตาลแดงให้ผม
ผมดึงมาอ่านดูก็เป็นเมนูพื้นๆที่คิดว่าจะมีในร้านนี้ก็มีหมดแหละครับ
“ .......ไอ้วุฒิ!” ไอ้ชนะมันเรียกผมพร้อมทั้งกอดคอผม เดินมาอีกทาง
“ กรูเป็นห่วงมรึงมากเลยวะ?” ไอ้ชนะบีบเสียงให้เล็กลง บางครั้งก็หันกลับไปมองอาแดง
อะไรของมรึงเนี่ย !!.\/.
“ เป็นห่วงกรูเรื่องอะไร?” ผมถามดึงมือมันออก มาจับกรูไม่ชอบ!
“ อย่างน้อยมรึงช่วยยิ้มหน่อยได้ป่ะ”
“ ไม่มีอารมณ์” ผมบอกไอ้ชนะ คนไม่อยากยิ้มจะมาบังคับกันได้ยังไง ผมมองหน้ามันที่เหมือนเมื่อเช้าไม่ได้เข้าห้องน้ำ ?
“ แต่วันนี้งานของมรึงคือ บริการ มรึงต้องยิ้มให้เขาประทับใจ มรึงต้องมีเฟรนรี่ ดูน่าคบมรึงรู้จักไหม?”
“ กรูรู้จัก แต่กรูไม่อยากให้ใครประทับใจ และไม่ต้องการให้ใครอยากคบกับกรู” หน้าไอ้ชนะหน้าเหมือนกระเพาะโดนตัด แล้วเย็บดิบ........ ไอ้ประสาท!
** * ** * **
30% กันนอนไม่หลับ 
บุพเพวายร้าย
38.70%
กรุ่งกิ่ง! เสียงกระดิ่งที่แขนไว้ตรงประตูดังขึ้นเมื่อมีคนเปิด ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา อายุน่าจะเท่าๆกับผม หน้าเรียว ผมสั้น
“ มะเฟื่องแอบสายหรือเปล่า?” อาแดงเดินออกมาพูด ตอนแรกผมนึกว่าเป็นลูกค้าที่แท้ก็เด็กเสริ์ฟอีกคน
“ ขอโทษค่ะพี่แดง วันนี้รถติด หนูก็ว่ามาปกติ แต่ไหงมาสายก็ไม่รู้”
“ ไม่สายหรอกแต่ตรงเวลาเกินไปหน่อย” อาแดงพูดแล้วหันมาหาผม
“ นี่วุฒิเขาจะมาทำงานกับเรา อายุคงเท่ากันเพราะจะเข้าปี1 เหมือนกัน”
“ สวัดดีค่ะ ชื่อมะเฟื่อง ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะค่ะ” เธอพูดหน้าแดงนิดหน่อย ผมมองอย่างสำรวจ
หน้าอกเล็ก ?
“ ดี” ผมพูดแล้วหันไปทางไอ้ชนะว่า มรึงจะพูดออะไรกับกรูอีกไหม? เหมือนเมื่อกี้มันยังพูดไม่หมดที่มันอยากพูด
“ ขอร้อง ฆ่ากรูที ไอ้วุฒิ” ไอ้ชนะมันบอกผมแล้วเดินไปหาอาแดงที่เดินกลับไปแล้ว
มรึงเป็นอะไรของมรึง!
สุดท้ายมันก็อยู่ช่วยงานอาแดง
สัก 10โมงครึ่ง ผู้ชาย 2 คนเดินเข้ามาในร้าน คงเป็นลูกค้า มะเฟื่องเดินเข้าไปหา ยื่นเมนูให้ ตอนนั้น ก็มีเสียงกระดิ่งดังขึ้นอีก ชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาแต่นั่งคนละมุมกับ 2 คนเมื่อกี้
“ ไปสิวะ ไอ้วุฒิ” ไอ้ชนะบอกผมเบาๆแล้วยัดเมนูใส่มือผม
ผมเดินเข้าไปหา ยื่นเมนูให้เหมือนกับที่มะเฟื่องทำ
ผู้ชายน่าจะอายุสัก 30 หันมามองผม
“ ................” มองหน้าเรื่องหรือวะ!
“ คาปูชิโนร้อน” บอกผม แล้วหันไปมองเมนูต่อ ผมเอากระดาษเขียนเมนูจากกระเป๋าตรงผ้ากันเปื้อนสีขาวที่ผมใส่อยู่
“ .....................” ผู้หญิงเงยขึ้นมามองผมบ้าง แล้วชะงักครับ คนนี้น่าจะอายุมากว่าผมไม่กี่ปี สวย ตาคม แล้วไง!!ยังไง เมียผมมันก็น่ารักกว่าตั้งเยอะ
“ นมเย็นปั่น ทูน่าโรล ปังเย็นเนยสด”
“ .....................” ผมรอฟังว่าจะเอาอะไรเพิ่ม แต่ไม่พูด
มองหน้าผม ผมมองหน้าเขา จะเอาอะไรก็พูดมาสิวะ
“.................เอาอะไรอีก?”
“ พอแล้วค่ะ” ผู้หญิงบอก พร้อมทั้งยื่นเมนู 2 เล่มคืนให้ผม ผมรับมาแล้วเดินกลับไปเคาร์เตอร์ยื่นกระดาษที่เขียนเมื่อกี้ให้อาแดง ก่อนหน้านั้นมะเฟื่องน่าเอาเมนูของโต๊ะนั้นมาให้แล้ว เพราะอาแดงกำลังทำแซนวิช
ผมยืนรอ.... ไอ้โต๊ะที่ผมไปรับเมนูเมื่อกี้มันโบกมือเรียก จะเรียกไปทะไมเมื่อกี้ทำไม่สั่งให้หมด........ไอ้ชนะเดินมากระซิบผมว่า ‘ลูกค้าคือพระเจ้า’ ผมมองหน้าชนะแล้วเดินไป
ลูกค้าคือพระเจ้า แต่กรูคือเจ้าสวรรค์ ไม่พอใจกรูถีบ
“ .................มีอะไร?”
“ น้อง เอานมอุ่นแก้วหนึ่ง”
“.....................เดี่ยวเอามาให้ รอก่อน” ผมบอกเดินกลับมา พยายามที่จะไม่หงุดหงิด ผมว่าไอ้นั้นมันต้องกำลังหาเรื่องผมแน่ๆ ผมพอมองออกคงเพราะแฟนมันมองผม หลังจากนั้นมันก็ทำหน้าไม่พอใจ ทำไงได้ อยากหน้าตาไม่หล่อเหมือนกรู
อยากอารมณ์ดี ส่งข้อความหาเมียดีกว่า ผมคิดและพิมพ์ข้อความหามัน
‘กรูเหนื่อย วันนี้กลับแล้ว มรึงออนท็อป’ ส่งไปให้มันหน้าแดงเล่นๆ สนุกดี
ผมรอจนนมเย็นปั่นเสร็จเมียผมมันก็ไม่ตอบมา ยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม จำต้องเอาอาหารไปปเสริ์ฟอย่างเซ็งๆ ตอนนี้มันทำอะไรอยู่ 10 โมง 40 นาทีมันน่าจะยังเรียนอยู่ เฮ้อ! ทำไมผมต้องไปนึกถึงมันด้วย คนอย่างมันมีแต่เรื่องทำให้ผมไม่พอใจ
มีแต่คนอยากนอนกับผมแต่ผมจะเอามันแต่ละครั้งมีปัญหาตลอด มีหน้ามาบอกว่าอย่าทำแรง อย่าทำหลายครั้ง ทั้งที่คู่ขาคนอื่นๆมีแต่บอกแรงอีก ทำเท่าไรก็ไม่พอ หรือว่ามันเป็นคนปากไม่ตรงกับใจ เพราะผมทำมันก็ครางมันก็เสร็จไม่ต่างจากผม แล้วยังไปเร็วอีก
แล้วมันยังขี้อายอย่างเหลือเชื่อแค่แก้ผ้าต่อหน้าผมมันอายม้วน หน้าแดงเถือก ทั้งที่ผมร่างกายทุกซอกทุกมุมมานับครั้งไม่ถ้วน พอเปลี่ยนมาเป็นผมเปลือยบ้างมันก็อายอีก ไม่รู้อะไรนักหนา
แล้วก็มีหลายครั้งที่มันทำให้ผมโมโหจนผมทนไม่ได้ต้องลงไม้ลงมือกับมัน เพราะมันชอบขัดใจผม ชอบถือดี เอาง่ายๆผมว่าขวามันจะไปซ้าย ผมถือว่าที่ผมซ้อมมันสมควรแล้ว คราวก่อนซ้อมมันนอนโรง-บาล 6 วัน หมดน้ำเกลือไปหลายกระปุก ดีขึ้นหน่อย คราวนี้ไม่ว่าผมจะว่าอะไรมันตามใจผมหมด มันทำให้ผมสบายใจว่ามันจะไม่กล้าขัดคำสั่งผมอีก
เวลาที่มันไม่ทำตามที่ผมสั่ง ผมจะรู้สึกไม่สบายใจ ไม่มั่นใจ หลุมในร่างกายมันจะขยายวงกว้างขึ้น เพราะงั้นผมจะต้องทำให้มันเชื่อง ทำให้มันกลัวมันจะได้ไม่กล้าหักหลังผม
ผมรู้ว่าบางครั้งมันก็กลัวผมจนลนลาน แต่นั่นก็ดีกว่ามันกล้าขัดคำสั่งผม...........
ทุกอย่างมันกำลังจะดีแท้ๆแต่ไอ้แบงค์และไอ้ชนะก็เข้ามาสอดทำให้ผมต้องมาทำงานอยู่ตรงนี้...
...ผมคิดว่าถ้าไอ้ตัวมันคืนมาแล้วจะสั่งสอนมันดีไหม? ว่าอย่าคิดทำแบบนี้อีก ผมลังเล เพราะผมก็ไม่ได้อยากซ้อมมันเท่าไร ไม่รู้เมื่อไรที่ผมลังเลที่จะทำ ตอนนี้ผมไม่อยากซ้อมมันเท่าไร แต่ผมจะทำถ้าเห็นว่ามันเริ่มที่จะกล้าที่จะขัดคำพูดผม
สำหรับผม การที่ถูกมันตบและชกหน้า มันเป็นสิ่งให้อภัยไม่ได้! ผมจะต้องให้มันเจ็บที่กล้าลองดีกับผม ที่กล้าท้าทายผมด้วยการตบ และชกผม เจ็บกว่าที่ผมได้รับเป็นหมื่นเป็นแสนเท่า........แต่นั่นมันอดีต เพราะตอนนี้มันเป็นเมียผม ผมจะยอมให้อภัยที่มันเคยทำอะไรกับผม
ผมจะนับ 1 ใหม่ แต่มันก็ไม่ง่าย เพราะมันไม่ยอมให้ผมนับ 1 มันชอบลองดี หลายต่อหลายครั้ง ไม่ว่า จะเป็นเรื่องย้ายโรงเรียน เรื่องโกหกที่บอกว่าผมสำคัญ และตอนนี้มันยังกล้าไปอยู่คอนโดไอ้ชนะ..........
มันเป็นของผม
“ .................................”
คิดแล้วก็หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมผมถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้ มาเสริฟไร้สาระอยู่ที่ร้านตอนนี้ ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ผมมีวิธีอีกมากมายที่จะลากคอมันกลับมา แต่ผมอยากให้ให้มันกลับมาเอง
ให้มันบอกจากปากมัน ว่าผมจะกลับมาหาผม เหมือนที่มันบอกว่าอยากได้ตุ๊กตาลิง และถ้าได้ตุ๊กตาแล้วมันจะกลับมา ผมถึงได้มาทำงานอยู่ตอนนี้
“ วุฒิ”
“ครับ” ผมหันหน้าไปหาอาแดง
“ ลูกค้าเข้าร้านแล้ว” ผมมองไปยังหน้าประตู คน 5 คนเดินเข้ามา นั่งโต๊ะที่อยู่ไกลจากเคาร์เตอร์ที่สุด
“ ...........................” ผมเดินไปเมื่อ ผู้ชาย 5 คนนั้นนั่งโต๊ะเรียบร้อย
“ เอาอะไรดี..... ..........ครับ? ..” ผมถามเอากระดาษเขียนเมนูมาเตรียมจด หลังจากให้เมนูลูกค้าไปแล้ว
“ ............................” ไม่มีเสียงตอบ ผมเงยหน้าจากกระดาษ ?
“ ................ไงวะ ถังแตก หรือไง! ถึงได้มาเสริ์ฟน้ำ” ไอ้คนที่ใส่เสื้อม่วงแดงถามผม
จำไม่ได้ว่าเคยรู้จักมัน แต่มันพูดเหมือนรู้จักผม
ใคร?
“ ....................................” ผมไม่ตอบ ผมจะฟังในสิ่งที่ผมอยากฟัง
“ เอาอะไร ก็ได้ ที่มันกินแล้วมันรู้สึกดี” มันพูดต่อสายตาท้าทายผม แล้วกรูจะรู้ไหมว่าอะไรที่กินแล้วรู้สึกดี
มันหาเรื่องกันชัดๆ
“ บอกว่าจะกินอะไร เพราะไม่มีตรัสรู้ได้ว่า ใครกินอะไรแล้วจะรู้สึกดี” ผมบอก พยายามใจเย็น อยากจะทำงานนี้สำเสร็จ
“ ถามจริง นี่มรึงจำกรูไม่ได้หรือวะ!”
“ .........................” มันถาม เพื่อนมันอีก 4 คนยิ้มหน้าอยากโดนตืบกันทุกคน
“ เมื่อเดือนที่แล้ว มรึงยังชกกรูอยู่ในผับ อยู่เลย”
“...............................” ในผับ? เมื่อเดือนที่แล้ว เหมือนว่าจะมีเหตุการณ์แบบนั้นอยู่ จำได้ว่าผมเพิ่งหายป่วยจากกุ้งก็เลยชวนแบงค์ ไอ้ชนะออกไปเที่ยวเอาฤกษ์ แล้วก็มีไอ้ควายที่มันมาหาเรื่องผม หาว่าผมจีบเมียมันทั้งที่เมียมันมาให้ท่าผมเอง ที่แท้แควายตัวนั้นคือมรึงนี่เอง
จำได้แล้ว จำไม่ได้แล้วไงวะ! มีค่าเท่า = 0
ไม่มีค่าพอให้จำ เพราะถ้ากรูจคนที่อัดที่ผับ รวมมรึงแล้วกว่ามากกว่า 10
“....................... .”
“ จำได้แล้วสิ ตอนนั้นมรึงทำใหญ่เลี้ยงคนทั้งผับ แต่ตอนนี้มาเป็นเด็กเสริ์ฟน้ำ..ถ้าอยากได้ทิปทำตัวดีๆหน่อยๆแล้วกัน” มันพูดหัวเราะเบาๆ
ผมบอกตัวเอง อย่าไปสนใจไอ้ปากวอนตรีน เพราะคนที่ผมควรสนใจคือ เย็นนี้ไปรับเมียกลับคอนโด เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ
“ เอาอะไรสั่งมา”ผมพูด แต่มือสั่น อยากอัดหน้ามันแล้วกระทืบซ้ำ
“ มันทำเย็นวะ!” อีกคนพูด
“ ก็อย่างว่า ใครมันจะยอมมาทำแบบนี้ถ้าไม่ถังแตก นี่คงจะถึงขั้นขัดสนถึงได้เงียบกริบไม่ตอบโต้”
“.............................” เลิกงาน ผมจะให้พ่อ สืบว่ามันเป็นใครแล้วผมจะให้คนไปตืบพวกมันเอาให้หยอดน้ำข้าวต้ม ให้มันลืมไม่ลงว่าผมเป็นใคร
สวะ!“ ไม่แกล้งมันแล้ว วะเห็นมัน สมเพช” มันยังพล่ามต่อ แล้วสั่งเมนู 19 อย่าง
“ ......................” ผมเดินกลับมาไม่พูดอะไร เอาเมนูให้อาแดง ไอ้ชนะรีบเดินมาหาผม
“ เป็นไรบ้างวะ?” ไอ้ชนะเข้ามาทไผมอยากรู้ซ่ะเต็มประดา
“ อยากจะชกมัน แล้วกระทืบให้กระอักเลือด” ผมบอก
“ อย่านะไอ้วุฒิ นั่นลูกค้า”
“ เพราะงั้นมันถึงยังได้นั่งหน้าระรื่นอยู่ ...”
“ขอบใจวะ มรึงทำได้ดีแล้ว”
“ ..........................” ไอ้คนที่มันอยากได้ตุ๊กตาลิงมันจะรู้ไหมว่าผมพยายามแค่ไหน พยายามที่จะไม่อัดไอ้พวกสวะนั่น!
เพราะมรึงที่ทำให้พวกมันดูถูกกรู .................
เพราะมรึงทำให้กรูต้องโกรธจนตัวสั่น
เพราะมรึงทำให้กรูต้องทน
เพราะมรึง
เพราะมรึงคนเดียว
เพราะมรึงกรูถึงต้อง.....................อยู่ตอนนี้
มรึงจะเข้าใจไหมว่ากรูอยากให้มรึงกลับไปกรูแค่ไหน
มรึงรู้ตัวไหมว่ามรึงกำลังปั่นหัวกรู
มรึง...เพราะมรึง
“ ........................” ไอ้สวะนั่นมันหันหน้ามาหาผมแล้วยกนิ้ว Fuck! ให้ผม
สวะเอ้ย!
ลูกค้าคือพระเจ้า แต่กรูไม่แคร์!
“ วุฒิ อย่า กรูขอ” ไอ้ชนะดึงตัวผมไว้
“ แต่มัน!”
“ มรึงก็รู้ว่ามันยั่วมรึง ถ้ามรึงโกรธก็เข้าทางมัน อย่าทำให้มันได้ในสิ่งที่มันต้องการ” ผมรู้ ผมเข้าใจในสิ่งที่ชนะบอกผม แต่มันทนไม่ไหว
“ ..................” อาแดงหันหน้ามามองผมกับชนะ สีหน้าวิตก
ไม่ต้องวิตก เดี๋ยวร้านพังจ่ายให้
“ คิดถึงตุ๊กตาลิงเข้าไว้ ได้ไหมวะ”
เพราะมรึง.....คนเดียว
เพราะมรึง.............
“ จุม เพื่อจุม เพื่อเมียมรึงไง”
เพราะมรึง.....คนเดียว
เพราะมรึง.............
“ ......................................ก็ได้ ปล่อยกรูได้หรือยัง?” ผมพยายามคิดอย่างที่ไอ้ชนะบอกผม และผมอยากจะพยายามอย่างถึงที่สุด......เพื่อตุ๊กตาลิงของมัน
“ มรึงโอเคนะ” ชนะยังไม่ยอมปล่อยตัวผม
“ เออ”
“ เดี๋ยวโต๊ะนั้นกรูไปเอง” ชนะบอกผมยกถาดเสริฟไปโต๊ะพวกเหี้ย!
ผมยังยืนอยู่ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้คงที่ ถ้ากระดิกตัวแม้เล็กน้อยผมต้องระเบิดออกมาแน่
“วุฒิ เป็นอะไรหรือเปล่า?” มะเฟื่องถามผม สีหน้าเหมือนเป็นห่วง
“ เห็นยืนนิ่งอยู่ครู่ตั้งนาน นึกว่าเป็นอะไร ถ้าไงพักก่อนก็ได้..”
“ ไม่เป็นไร” ผมบอก เดินออกไปเมื่อลูกค้าเรียก โต๊ะที่เข้ามากลุ่มที่ 2 ของร้านโต๊ะแรกที่ผมไปรับเมนูนั่นแหละครับ
“ นมเย็นปั่นอีกแก้วค่ะ” เป็นผู้หญิงสั่งครับ
“ ........................................................... ..................ครับ” ผมบอกเดินกลับมา ไอ้ชนะก็เดินกลับมาจากโต๊ะนั้นเหมือนกัน ในถาดมันมีจานเล็กๆ 4 จานที่ไม่ได้เสริฟ ?
“ ทำไม?” ผมถาม
“ มันบอกว่าไม่ได้สั่ง!” ผมขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจ หันไปมองพวกพวกมันที่กำลังหัวเราะคิกคัก
พวกมรึงได้ตายสมใจแน่!
“มันหาเรื่องกันชัดๆ” ผมว่า
“ กรูรู้ ยอมไปก่อน เถอะ”
“ กรูไม่ยอม!” ผมบอก
“ วุฒิตุ๊กตาลิง!” คำพูดชนะทำให้ชะงัก ทำไมไอ้ตุ๊กตาลิงมันถึงได้มีอิธิพลกับผมขนาดนี้
“ ใช่ วุฒิใจเย็น ถ้าจุมได้ตุ๊กตาลิงจากมรึงน้องเขาต้องดีใจแน่...”
“ .....................” มันก็ต้องดีใจอยู่แล้ว เพราะมันบอกเองว่าอยากได้ และผมเป็นคนซื้อให้ด้วย บอกว่าไม่ชอบดูสิ เจอดีแน่
“ ไอ้พวกดีแต่ปากอย่าไปสนใจ”
“ ..........................”
- - - - - -
วันนี้มาแต่เช้าเลยเน้อ 
ท่านน้องnonae 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4746111 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก