บุพเพวายร้าย(สอง)
+27.100%
ผมเงยหน้าขึ้นมอง เจอคนน่ารักยิ้มแบบลำบากใจอยู่
นึกว่าใคร แล้วก็คิดออกในทันที ‘วี’ น้องที่ผมเจอที่ผับในวันนั้น จบลงที่เกือบมีการวางมวยเพราะผัวน้องเขาไม่พอใจที่ผมเข้าไปเจาะแจะ
“ ที่อื่นไม่มีที่ว่าง แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับ” น้องเขาว่า ผมสบตาจักรและไอ้แบงค์ ก็ไม่น่าจะเป็นไร นั่งด้วยกันหลายคนสนุกดี และน้อเงขาก็คงไม่อยากไปนั่งกับคนที่ไม่รู้จักหรอก
“ ไม่เป็นไร นั่งด้วยกันนี่แหละ” ผมว่า วีก็นั่งลง(เป็นโต๊ะญี่ปุ่นนั่งด้านละคน วีนั่งตรงข้ามกับจักร)
“ งั้นผมเป็นเจ้ามื้อนะครับ” วีบอกหลังจากสั่งน้ำอัดลมไปแล้ว
“ ได้ไง เราเป็นน้องก็ต้องให้พี่เลี้ยงสิ” ผมบอก
“ เนอะ” ผมหันไปพูดกับจักร น้องเขาเงียบก้มดูดน้ำส้มในแก้ว เป็นอะไรไปอีกล่ะ ตามไม่ทันเลยวุ้ย
“ ขอโทษเรื่องคราวนั้นด้วยนะครับ” วีว่าหันมาหาผม ดูหน้าดูลำบากใจ ก่อนที่หันไปหาไอ้แบงค์
“ พี่ด้วยนะครับ”
“ ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ” ไอ้แบงค์ตอบ
“พงษ์เขาเป็นแบบนี้ตลอด หึงไม่เข้าเรื่อง ทั้งที่ไม่ไดมีใครมาชอบผมสักหน่อย” วีบอก แต่ที่น้องเขาพูดผมว่าไม่น่าจะใช่อยู่เรื่องหนึ่งคือเรื่องที่ไม่มีใครมาชอบตัวเอง อย่างน้อยที่ผมเข้าไปคุยกับน้องเขาก็สนใจในหน้าตาน่ารักของวี ถึงแม้ว่าตอนนั้นผมจะไปทำเพราะไม่อยากอยู่คนดียวก็ตาม
“ ที่เขาหึง เพราะเขารักแหละ” ผมบอก เข้าใจที่พงษ์เป็น ผมหึงไอ้แบงค์กับเจนแต่ไม่ทำเหมือนพงษ์เพราะตอนนั้นผมไม่คิดว่าตัวอยู่ในฐานะที่จะพูดได้ ผมหึงจักรกับเพื่อนๆของจักรกลัวว่าจักรจะรักใครที่ไม่ใช่ผม จนผมใช้คำพูดที่รุนแรงโดยไม่รู้ตัว
“ แต่พี่ชนะคงไม่หึงแฟนพี่แบบพงษ์หรอก” วีพูดกับผมก่อนที่จะหันไปหาไอ้แบงค์ 0{}0! ?
“ ใช่ไหมครับพี่?” โกโก้ปั่นที่ผมเพิ่งกินแทบฟุ้ง ก่อนที่ผมจะหันไปหาจักรที่ทำหน้าแปลกๆ
“ พี่ไม่ใช่แฟนชนะ” ไอ้แบงค์บอกวีทันที ผมรู้สึกโกรธทำไมจะต้องรีบตอบขนาดนี้ด้วย กลัวใครเขาไม่รู้หรือว่าเพราะอะไร
“ ใช่! แบงค์เป็นเพื่อนพี่ แต่คนน่ารักคนนี้ต่างหากที่แฟนพี่ ทั้งน่ารักและยังโหดอีก” ผมบอกเอียงตัวเอาแขนไปโอบหลังจักร เพียะ
!? จักรเอามือตีแขนผม
“
โอ๊ย! พี่เจ็บนะ” ผมว่าเอามือลูบแขนทำฟอร์มก็ไม่ได้เจ็บเท่าไรหรอก เพราะคนที่ตีไม่ได้ตีแรงอย่างที่คิด
“ สม!” จักรว่ายิ้มออกแนวเขิน
“ อ้าว ก็วันนั้น....”(วี)
“ วันนั้นที่พี่บอกเราเพราะต้องการช่วยชนะ” ไอ้แบงค์ตอบไม่ทันให้วีได้ถามจบ ดูมันจะรีบบอกวีว่าผมกับมันเป็นอะไรกันซ่ะเหลือเกิน
“ ก็จริงครับ เพราะถ้าพี่ไม่พูดแบบนั้น
พงษ์คงไม่ยอม ” วีพูดเสียงอ่อนลง ทำไมผมนึกถึงจุมขึ้นมา... ผมมองหน้าไอ้แบงค์เห็นว่ามันกำลังมองวีอยู่ก่อนที่มันจะรู้ตัวว่าผมก็มองมันอยู่เช่นกัน
“ ……………..” มรึงกำลังคิดอะไรอยู่........................?
“ เราเปลี่ยนเรื่องกันเถอะครับ” วีว่าดูร่าเริงขึ้นมาฉับพลันราวกับคนละคน มองจักร
“เราชื่อวี เรียนเอกร. เราปี2 เหมือนกันป่ะ?” วีถามจักรที่นั่งตรงข้าม
“เราจักรเรียนปี2 เหมือนกัน” (ยิ้ม)
กระทะไฟฟ้าที่ก่อนหน้านี้ถูกยกมาตั้งร้อนแล้ว ผมหยิบผัก และใส่ไข่ในถ้วยเล็กๆลงไปด้วย ไอ้แบงค์ใส่เนื้อเข้าไปด้วยบ้างส่วน
“ งั้นก็ได้เรียนกับป้าพินมาหาภัยดิ”(วี)
“ เรียนดิ นี่ยังคิดว่าจะติดF ป้าแกแน่ สอนก็อะไรก็ไม่รู้เรื่อง พูดอยู่คนเดียว แล้วข้อสอบยังยากอีก”(จักร)
“ งั้นมาให้พี่ติวดิ แบบต่อตัว รับรองเต็ม” ผมพูด เมื่อจักรหันมาผมยักคิ้ว จักรทำหน้าไม่เชื่อ
“ ให้พี่ติวให้มีแต่ตกกับตก!”
“ รู้ได้ไงยังไม่ลองเลย” ผมว่าใช้ช้อนตักกุ้งใส่ถ้วยจักร เจ้าตัวตักขึ้นไปกินทันที ก็ร้อนสิครับ
“ ร้อน ร้อน!?” จักรว่ารีบยกถ้วยขึ้นแล้วคายกุ้งออกมา
“ ก็ร้อนสิ พี่เพิ่งตักขึ้นจากหม้อเลย” ผมบอกยกแก้วน้ำส้มให้ จักรดูน้ำส้มจากแก้วที่ผมถือให้
“ คราวหลังเป่าก่อน” ผมบอกขำแต่ก็สงสารจักรนะครับ ดูท่าลิ้นคงจะลวก
“ ใครจะไปรู้เอามาให้นึกว่ากินได้เลย” จักรบอกเหนื่อยเพราะดูน้ำไปไปเยอะในรวดเดียว
“ ไหนดูลิ้นดิ ว่าลวกหรือเปล่า?” (ผม) จักรหน้ามุ่ย
“ ไม่เป็นไรหรอก” จักรพูดหันหน้าหนี
“ ไม่เป็นไรก็ให้พี่ดูหน่อย จะได้รู้ว่าไม่เป็นไรจริงๆ” ผมพูดเพราะต้องการที่จะดูจริงๆ ก็คนมันเป็นห่วงแฟน(เมียที่รัก)
“ ไม่!” เสียงห้วน
กริ้งๆ เสียงโทรศัพท์ไอ้แบงค์ที่วางบนโต๊ะพร้อมกับสั่น ไอ้แบงค์หยิบขึ้นมาดูแล้วนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง
“ เดี๋ยวขอตัวแป้บ” ไอ้แบงค์บอกลุกขึ้น เดินออกไป ผมมองตามไป เมื่อกี้ไอ้แบงค์ไม่สบตากับผมด้วยซ้ำ
“ ……………..”
มีเรื่องอะไรถึงไม่อยากให้ผมรู้ มีเรื่องอะไรกันแน่ ตอนนี้เรื่องที่ผมคิดก็คือ อาจจะเป็นเจนที่โทรมาแต่ไอ้แบงค์ก็ไม่น่าจะถึงต้องเดินออกไป และเจนกับไอ้แบงค์ก็เลิกกันแล้ว
ผมยังอยากรู้....
“ พี่ พี่
พี่ชน!?” “ ห่ะ?!” ผมว่าหันไป วีหัวเราะร่าเริง
“ ก็พี่เหม่อ เรียกแล้วไม่ได้ยิน”
ผมเหม่อ???
“ จริงเหรอ?”(ผม)
“ จริงครับ” (วียิ้ม)
“ เป็นไรเปล่า?” จักรถาม ผมคิดว่าน้องเขาเป็นห่วงผม
“ เปล่า” ผมส่ายหน้าบอก หันไปหน้าร้านเห็นไอ้แบงค์ยังยืนคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จ และเดินไปฝั่งตรวงข้ามของถนน
“ ไม่เป็นไรก็กินดิ” จักรว่าคราวนี้ตักกุ้งกับหมึกให้ผมเต็มถ้วย(เล็กๆ)
“ โห้ ตักให้พี่เยอะขนาดนี้ พี่กินหมดไหมนี่” ผมว่า แต่กินหมดอยู่แล้วแค่นี้เอง
“ ไม่หมดลองดูดิ
อุตสาห์ตักให้” (จักรพูด ท้ายประโยคเสียงเบา)
“ คร้าบบบบบบ” ผมรับคำหันไปฉีกยิ้ม หัวใจผมชุ่มชื่น
วีมองผมกับจักร ก่อนที่จะก้มลงมองนาฬิกาข้อมือสีฟ้าสด
“ พี่ชนะ ผมกลับล่ะน่ะ” วีบอก
“ อ้าว เพิ่งกินไปนิดเดียวอิ่มแล้วเหรอ?” ผมถาม เห็นวีกินไปไม่กี่คำ
“ อิ่มแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่เลี้ยง แล้วก็จักรเจอเราทักกันบ้างนะ” (ยิ้ม)
“ ทักดิ นี่วันศุกร์ต้องเรียนป้ามหาภัยด้วย คงได้เจอกัน” จักรพูด วีลุกขึ้นเซ ผมที่นั่งอยู่เลยจับแขนน้องเขาหวังจะช่วยแต่วีกลับสะบัดแบบทันทีที่ผมจับ ผมก็ตกใจ
ตุบ!? วีเสียเหมือนจะล้มลงและกลายเป็นร่วงมานั่งตักผม
“ ………วะวี!?……..” (ผม) ตัวเล็กกว่าที่เห็น
“ โทดครับพี่ โทด” วีพูดเลิ่กลั่กลุกขึ้น ก้มหัวขอโทษ
“ วี!!?!!” (เสียงเข้มแข็งกระด้าง)ผม จักร เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน
อ้ายพงษ์!!? “ ……………..” ผมหันหน้าไปหาวี?
“ คิดแล้วเชียว ว่าหายไปไหน!?” ไอ้พงษ์พูดเสียงวางอำนาจ
“ ……………..” วีเงียบ ไอ้พงษ์หันหน้ามาทางผม
“ มรึง อีก แล้ว”
“ ……………..” เออกรูนี่แหละ
“ มันเรื่องอะไร ที่มรึงเอาแฟนกรูไปนั่งตัก!?” ไอ้พงษ์ถามผมคงเห็นเมื่อกี้
“ พงษ์ มันไม่ใช่อย่างที่พงษ์เข้าใจ นี่แฟนพี่เขาก็นั่งอยู่ตรด้วย!?” วีบอก
“ แฟน?.........แล้วไอ้คนเมื่อคราวก่อนล่ะใคร!?” ไอ้พงษ์ถาม จ้องหน้าวี
“ ...................หรือว่าไม่มีมีใครที่ใช่ แค่กุเรื่องมาหลอกพงษ์ เป็นอย่างงี้ใช่ไหม วีถึงได้หายไปจากห้องบ่อยๆ เพราะไอ้บ้านี้ใช่ไหม? !?” ไอ้พงษ์กระชาเสียงถาม ไม่สนใจลูกค้าทั้งร้านมองมาที่โต๊ะผมท่ามกลางแสงสีเหลืองนวลสลัว
“ ไม่ใช่ เพราะพงษ์ต่างหาก
เพราะพงษ์!!” ทางวีก็เสียงดังไม่แพ้กัน ก่อนที่จะเดินหนี แต่ไอ้พงษ์ดึงแขนไว้
“ นี่นายคุยกันดีๆไม่ได้หรือไง!?” จักรยืนขึ้นพูด พงษ์มองหน้าจักร
“ อย่าเสือกเรื่องของผัว เมีย” (ไอ้พงษ์) ผมลุกขึ้นตาม
-----เงียบ-----
ไอร้อนจากหม้อสุกี้ลอยสูงขึ้น
-----เงียบ----- ทั้งร้านตั้งแต่ลูกค้ายันเด็กเสริ์ฟ
“ พงษ์ เราจจบกันเถอะ” วีหันหน้าไปพูดกับไอ้พงษ์ ผมยังอึ้งเลย
“ วี” (เสียงไอ้พงษ์เบา) ก่อนที่มือมันจะหลุดจากมือวี
ผมสมน้ำหน้ามันไม่ออก หน้ามันซีดจนไม่มีสีเลือด
“ ……………..” พอไอ้พงษ์ปล่อยมือ วีก็วิ่งออกไปจากร้าน และในทันทีไอ้พงษ์วิ่งตาม
จักรมองหน้าผม ขยับตัวจะตามไป ผมรีบจับมือไว้แล้วส่ายหน้าว่าไม่ให้ตามไป มันป็นเรื่องของเขา 2 คน ปมที่มีก็ต้องแก้กัน 2 คน
“ ……………..” จักรยอมนั่งลงไม่พูดไม่จา
“ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วงวี พงษ์มันไม่กล้าทำอะไรวีหรอก พี่ดูออกว่ามันรักวีมาก” ผมบอกให้จักรสบายใจ
คิดแล้วก็ได้คำตอบเช่นเดิม ไอ้วุฒิก็รักจุมมากจนไม่รักจะมากยังไง
“ คนแบบนี้ผมเกลียดที่สุด พวกไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ” จักรว่า
“ ชนะมีอะไร!?” ไอ้แบงค์เพิ่งเข้ามาถาม
แล้วมรึงไปไหนมา !?
“ ……………..” ผมเงียบไม่ตอบเคืองมันอยู่
“ พอดี กรูเดินไปลานจอดรถ เห็นวีวิ่งผ่านไปก็รีบกลับมา” ไอ้แบงค์บอกเหตุผลที่มันเพิ่งมาโดยที่ผมยังไม่ถาม
“ ทำไมไม่มาพรุ่งนี้ล่ะ?” ผมประชด
“ ชนะ” (ไอ้แบงค์)
“ ใครล่ะโทรมา คงสำคัญกับมรึงมากเนอะ ถึงได้คุยเพลินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น !?” ผมบอกคนสุกี้ในหม้อก่อนที่จะตักทั้งเนื้อและน้ำใส่ถ้วยจักร(ไม่มองหน้าไอ้แบงค์)
“ ……………..” ไอ้แบงค์ไม่ตอบ หมายความว่ามันจะไม่ยอมบอกผมว่าคุยกับใคร
“ เมื่อกี้ แฟนวีมาแล้วก็ทะเลาะกัน จนวีวิ่งออกไปครับ” จักรบอกไอ้แบงค์ ผมทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ยินด้วย
“ แล้วเราไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ไอแบงค์ถามจักร
“ แล้วทำไมผมต้องเป็นอะไรด้วยครับ?” จักรถามกลับ เพราะจักรยังไม่รู้เรื่องไอ้พงษ์ ตามที่ไอ้แบงค์บอกผมที่ผับวันนั้น ไอ้นี่มันตัวร้ายที่รู้ๆจักรกันเป็นอย่างดี ถ้าจำไม่ผิด พ่อหรือใครนี่แหละก็ยังเป็นอธิการมอด้วยมันเลยกร่างใหญ่
“ นั่นสิ ทำไมจักรต้องเป็นอะไรด้วย?” ผมว่าจ้องหน้าไอ้แบงค์ ไม่ค่อยอยากให้จักรรู้เรื่องไอ้พงษ์สักเท่าไร คนไม่ดีจะไปรู้เรื่องมันทำไม
“ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ไอ้แบงค์ว่ายิ้ม ไม่ถามสักคำว่าเป็นผมเป็นอะไรบ้างหรือเปล่า?
น้อยใจครับ
.
.
.
.
“ จักรอิ่มไหม?” ผมถาม จักรพยักหน้า (ไหนว่ากินมาแล้ว กินไปตั้งเยอะ หรือว่าโกหกจะได้ไม่ต้องมากับผม ก็น่าจะเป็นอย่างงั้น)
“ ……………..แบงค์ มรึงจ่ายด้วย เดี๋ยวกรูกับจักรจะไปรอที่รถ”
“ พี่ก็จ่ายดิ พี่เป็นคนชวน” จักรแย้ง
“ ไอ้แบงค์มันบอกพี่ มันอยากจ่าย” ผมบอกทั้งที่ไอ้แบงค์มันได้ไม่พูดอะไรเลย ผมใช้หางตามองไอ้แบงค์ ไม่รู้ว่ามันรู้หรือเปล่าว่าผมกำลังโกรธมันอยู่
“ จักร พี่บอกไอ้ชนะว่าพี่อยากเลี้ยง” ไอ้แบงค์ตามน้ำ ผมกลับยิ่งรู้สึกหงุดหงิด
“ งั้นเราไปรอมันที่รถ !” ผมพูดกับจักร ก่อนที่จะจับมือน้องเขา จักรหันมาจ้องหน้าผมตาเขียว ถึงไม่พูดผมก็ทราบจากสีหน้าจักรว่าให้ผมปล่อยมือ
“ ปล่อย ไอ้ฉวยโอกาส !” จักว่า เพราะผมทำอิดออด
“ ครับผม” ผมยิ้มแห้งๆ แค่จับมือก็ไม่ได้ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
“ ดี !” จักรพูดยิ้มแล้วเดินนำผมออกไป โดยที่ผมไม่มองไอ้แบงค์เลย เพราะถ้าผมมองมันผมต้องเดือดกว่านี้แน่ๆ ก็เพราะว่ามันทำท้องไม่รู้ร้อนไม่รู้ว่าตัวมันทำผิดอะไร
!? ยิ่งไอ้แบงค์มันนิ่ง เหมือนมีแต่ผมที่ร้อนรนผมก็ยิ่งโกรธมันที่มันไม่คิดถึงใจผม...
รถแทบจะเท่าเดิมกับตอนที่พวกผมมาคือเหลือที่จอดไม่กี่คัน อย่างที่ผมบอกว่ายิ่งดึกคนยิ่งเยอะ
“ จักรวันนี้ ค้างที่ห้องพี่ไหม?” ผมถามจักรเพราะเห็นว่า 5 ทุ่มแล้ว และถ้าจักรค้างผมก็จะได้นอนกอดจักรด้วย และอาจจะมากกว่านั้นถ้าน้องเขายอม
“ ไม่ ผมจะกลับบ้าน” จักรหันหน้ามาหาผมที่เดินอยู่ด้านที่หลัง
“ กลัวเหรอ?” ผมพูดยั่ว
“ ไม่กลัว ทำไมต้องกลัว !” (เสียงแข็ง)
“กลัวแบบว่า กลัวว่าพี่จะทำโน่น ทำนี่ ทำแบบ....” ผมพูดไม่จบเพราะเห็นไอ้กลุ่มคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าจักร น้องเขาถอยหลังมาหาผม
ไอ้พงษ์เป็นหนึ่งในนั้น และมันแน่นอนที่เป็นตัวการ
“ หวัดดี
เพ่! อยากรู้ไหมว่าคนที่เสียมสอนเมียคนอื่นให้แข็งข้อจะได้รับอะไรเป็นการตอบแทน” ไอ้พงษ์มันพูดเรียบๆผมหันกลับไปมองหลัง มีพวกมันยืนอยู่ 3 คน
ไอ้พงษ์มันอาจจะมารอพวกผมอยู่นานแล้วก็ได้
“ พี่ไปเสียมสอนเมียน้องตอนไหน?” ผมว่าดึงแขนจักรเข้ามาประชิดตัว
“ ยังมาตอแหลอีก รู้ไหมว่าวีไม่มีทางพูดแบบนี้ ถ้า ไม่มีมรึงมายุแหย่ กรูก็ว่าเดี๋ยวนี้ชอบหายไปบ่อยๆคงมาคลุกอยู่กับมรึงสิท่า !?” ไอ้พงษ์มันคิดไปได้ ผมเคยเจอวีแค่ 2 ครั้งและไม่ได้พูออะไรมากไปกว่าเรื่องสับเพเหละ ไม่ได้พูดเรื่องส่วนตัวสักนิดเดียว แต่อยากว่าเวลาคนโกรธบวกหึงอะไรก็คิดไปได้ทั้งนั้นแหละ
“ พี่ว่าที่วีหายไปไม่ใช่เพราะพี่หรอก แต่เพราะตัวน้องเอง” ผมบอก เดินถอยหลังเรื่อยๆ กำลังหาทางหนีทีไล่อยู่ ข้างหน้าก็มี ข้างหลังก็มี จะหนีไปด้านข้างก็ยากอยู่ แต่ที่นี่รถเยอะน่าจะพอมาทางหนีได้บ้าง และอีกอย่างไฟมันก็ไม่ค่อยสว่างเท่าไร
“ เพราะกรูงั้นสิ”
“ ……………..เพราะนายนั่นแหละ วีก็บอกว่าเพราะนาย ไม่ได้ยินหรือไง
มาโทษคนอื่นอยู่ได้ ! ” จักรตอกย้ำมัน0.0+! คราวนี้มันจ้องจักรแทบตัวทะลุ ทั้งที่ผมพยายามใจเย็นพูดดีกับมันไม่ให้โกรธไปมากกว่านี้ แต่จักรเอาน้ำมันไปราดเต็มๆ
“ ปากดี ดูดิว่าจะดีไปได้สักเท่าไร สงสัยอยากมีผัว เดี๋ยวจัดให้แต่ไม่รู้ว่าชอบแบบไหน ก็ค่อยๆเลือกไปแล้วกัน พอดีคนมันเยอะ” ไอ้พงษ์มันพูดกับจักร น้องเขาหันหน้ามาซีดๆมามองผม คงกำลังกลัว เพราะตอนนี้ผมกับจักรเสียเปรียบมาก
แบงค์มรึงไปจ่ายเงินถึงสงขลาหรือไงวะ ไม่มาสักที
รีบมาสิวะ !? “ พี่” จักรรียกผมเหมือนเสียงกระซิบ มือผมที่จับมือจักนบีบเบาๆให้จักรไม่กลัวมาก
“ เอางี้เรามานั่งคุยกันดีๆ” ผมว่าย่อตัวลง ไอ้พงษ์ดูงงกับการกระทำของผม จักรก็ด้วย
“
กรูไม่คุย!?” ไอ้พง์มันว่า มือผมถึงพื้นแล้วกำดินไว้เต็มมือ
“ งั้น........” ผมยืนขึ้นพร้อมกับจับมือจักรแน่น
“ จักรวิ่ง !? !?” ผมร้อง วิ่งมาด้านหลังที่พวกมันแค่ 3 คนแล้วขว้างดินใส่มันเต็มแรงพวกมันก็ชะงักเพราะดินเต็มหน้า ไอ้คนที่ไม่โดนก็ไปดูเพื่อนมันว่าโดนอะไร เหลืออีกคนมันเข้ามาหาผมกับจักร ผมยกตรีนถีบตัวมันเต็มแรงจนมันเซถอยหลัง นั่นเป็นโอกาสผมที่ผมลากจักรที่วิ่งตามให้วิ่งผ่านพวกมันไปได้
ตอนแรกผมจะวิ่งกลับไปที่ร้าน แต่ที่นั่นมีไอ้แบงค์ผมไม่อยากให้ไอ้แบงค์มาเกี่ยวด้วย เพราะไอ้พงษ์ดูท่าจะไม่รู้ว่าผมมากับไอ้แบงค์ด้วย เดี๋ยวพอวิ่งไปพ้นๆมันแล้วค่อยโทรบอกไอ้แบงค์ที่หลัง
“ วิ่งตามมันไปสิวะ!” (เสียงไอ้พงษ์ตามหลังพวกผม)
ผมไม่ได้หันหลังกลับปมองเพราะคิดว่าไม่ได้ช่วยอะไรสู้เอาเวลาหนีมันดีกว่า ผมคิดว่าควรไปที่ที่คนเยอะเลยวิ่งออกถนนใหญ่(ร้านโลกกลมอยู่ในซอย และตอนนี้ก็ 5 ทุ่มแล้ว ในวซอยเลยไม่ค่อยมีคน ถึงแม้จะเป็นซอยใหญ่ก็ตาม)
ผมพาจักรไปหยุดที่ร้าน 24 ชั่วชั่วโมงที่สว่างโล่ แต่ยังไม่ออกถนนใหญ่คิดว่าพวกมันคงไม่ตามแล้ว
“ จักรไม่เป็นไรนะ?” ผมถามจักร ที่ง้อตัวมือจับท้อง หน้าสีซีดสลับแดง
“ จุ~ก !?” จักรบอกอย่างยากลำบากก็จักรกินไปเยอะขนาดนั้น
“ จุกก็พัก มันคงไม่ตามมาแล้วล่ะ” ผมบอกดึงมือน้องเขามานั่งเก้าอี้สีส้มหน้าร้าน ผมเองก็หอบเหมือนกัน ถึงจะไม่มากเท่าจักรก็เถอะ
“ พี่ หิวน้ำ” จักรบอก
“ หิวก็อย่าเพิ่งกิน เดี๋ยวจะยิ่งจุก” ผมบอก
“ กินนิดเดียวเอง” จักรพูด
“ นิดเดียวจริงๆนะ” ผมถามให้แน่ใจ จักรย่นคิ้วเข้าหากัน ผมเลยต้องรีบยืนขึ้น เดินเข้าไปในร้านซื้อน้ำให้จักร ผมล่ะไม่กล้าขัดใจจักรเลยจริงๆ กลัวว่าน้องเขาจะโกรธผม ผมแคร์น้องเขา
ผมเดินไปตู้น้ำกระจกใส เลือกขวดเล็กๆมา 1 ขวดก่อนที่จะเดินไปเคาร์เตอร์จ่ายเงิน
“ รับซาลาเปาหมูสับไข่เค็มเพิ่มไหมค่ะ?” พนักงานถาม พร้อมเอาขวดน้ำใส่ถุง
“ ไม่ครับ” ผมตอบพร้อมจ่ายและรับเงินทอน ก่อนที่จะรับถุงมาจากพนักงาน แล้วเดินออกมา
ผมหันมองซ้ายที่จักรนั่งอยู่แต่ว่างเปล่า หัวใจผมกระตุกเต้นแรง
จักรหายไปไหน !! !? “ มองหาใครเหรอพี่?”ควับ !?
ผมหันอีกด้าน ไอ้พงษ์ยืนยิ้มแบบขำๆอยู่
“ เซี่ย!!” ผมปล่อยถุงในมือและเข้าไปกระชากคอเสื้อมัน แต่มันไม่มีท่าทีตกใจ
“ จักรอยู่ไหน !?” ผมกระชากเสียงถาม นี่ถ้ามันทำอะไรจักรผมจะไม่ให้อภัยมันแน่
“ ใจเย็นดิพี่” ไอ้พงษ์ว่าดึงมือผมออกจากเสื้อมัน มันรู้ว่าผมไม่กล้าทำอะไรมันหรอก ตราบใดทีผมยังไม่รู้ว่าจักรเป็นยังไง
“ ต้องการอะไร !??” ผมถามมัน
“ ก็อยากเข้ามาเสือกทำไม”
“ พี่ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรแลย วีแค่มานั่งกับพวกพี่ก็แค่นั้น” ผมบอกโกรธวีที่ทำให้จักรต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้
ถ้าพวกมันทำอะไรจักรนอกจากไอ้เซี่ยพงษ์ที่ผมจะไม่ให้อภัยแล้ววีก็ด้วย !
“ คิดว่าเชื่อเหรอ?” ไอ้พงษ์พูดยื่นหน้ามันมาใกล้หน้าผม ผมจ้องหน้ามันกลับ
“ ท่าทางน้องหนูจะเป็นแฟนพี่จริงๆ ดูหน้าพี่สิแทบจะฉีกผมเป็นชิ้นเลย”(ยิ้ม)
“ ……………..” ผมนิ่งแต่อยากจะถีบมันแล้วกระทืบซ้ำ
“ ไม่ต้องสงสัยว่าสุดที่รักไปไหน อยู่ในรถนั่นแหละ อยากเจอก็ไปหาสิ” ไอ้พงษ์พยักเหยิดหน้าบอกแล้วหันหน้าไปด้านซ้าย(ถนน) ซึ่งมีรถเก๋งสีดำจอดอยู่
จักรอยู่ข้างในนั้น ผมไม่รอคิดเดินไปที่รถแล้วเปิดประตูรถทันที
“ ……………จักร?..” ผมเรียกจักรที่นั่งติดกับประตูรถรถอีกด้าน และมีไอ้ควายตัวหนึ่งนั่งติดอยู่
“ พี่ชนะ !?” จักรว่า หันหน้าซีดมาหาผม
อย่าร้องไห้อย่ากลัว พี่อยู่ด้วยไม่มีใครทำอะไรจักรได้
“ ไม่เป็นไรนะ พี่ก็อยู่ด้วย” ผมเข้าไปนั่งไม่รีรอ ตามที่พวกมันอยากให้เป็นและไม่สนใจด้วยว่าหลังจากนี้ผมจะเป็นยังไง ขอให้จักรปลอดภัยก็พอ
ปัง !? ประตูรถก็ปิดตามหลังผมทันที(ไอ้เซี่ยพงษ์เป็นคนปิด และมันก็เข้ามานั่งด้านหน้าข้างคนขับ)
“ แอร์เย็นดีป่ะพี่ ไม่เย็นผมจัดให้เย็นกว่านี้” ไอ้เวี่ยพงษ์มันพูดพร้อมหัวเราะ ไอ้เพื่อนที่นั่งเป็นคนขับก็หัวเราะตาม
พวกมรึงหัวเราะทำซากอะไรวะ!! แม่ง!!
“ ……………..” ผมเอาแต่จ้องมองจักร ไม่อยากให้น้องเขาตกใจ ไอ้คนที่มันนั่งขั้นผมกับจักรก็ดูจะทำตัวเป็นตอไม้ได้ดี
“ จะพาพี่ไปไหน?” ผมถาม
“ เดี๋ยวก็รู้ รับรองสนุกแน่” ไอ้เซี่ยพงษ์ตอบกวนตรีน แต่ผมว่ามันไม่ได้ มันถือไพ่เหนือกว่า
ผมอยากให้ใครมาช่วยจักร..............ผมนึกถึงไอ้แบงค์จับใจ
** ** **
นอนเพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนมากๆเน้อ เจ้าหญิงก็เช่นกัน 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4746363 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก