บุพเพวายร้าย(สอง)
ธีXบันบัน.45%
สิ่งที่ทำผมหงุดหงิดอยู่ตอนนี้ คือ....ไอ้บันบันที่มันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
ผมอยากจะบอกมันว่า มรึงหยุดคุยสักทีได้ไหม
กรูไม่ชอบ! “ .............” ผมพยายามระงับความไม่พอใจโดยการละสายตาจากจอคอมฯหันไปหาไอ้จุม ที่กำลังขะมักขะเม้นไล่อ่านตัวหนังสือ ตรงสารบัญของหน้า
พวกผมอยู่บ้านของไอ้จุมกำลังรายงานที่จะส่งในวันจันทร์
“ แค่นี้นะ กรูต้องทำรายงาน”ไอ้บันบันพูดเป็นครั้งที่ ร้อยเก้าสิบเก้า แต่มันก็ยังไม่วางสักที ให้มันได้ยังงี้สิ มรึงจะคุยอะไรนักหนากับไอ้กันต์ กรูฉุนมาก(ๆ)
ผมรู้สึกว่า ถึงตาผมจะไม่ได้มองไอ้บันบัน แต่หูผมก็ได้ยิน
ผมหันไป
“ บันบัน” ผมว่า คนที่ถูกเรียกหันมา ทำหน้ามีคำถาม
“ จะวางไม่วาง!” ผมว่า ทนไม่ไหวแล้ว
“ กันต์กรู...” ไอ้บันบันมันกำลังบอกไอ้กันต์ว่ามันจะวางสาย แต่ผม...!ดึงโทรศัพท์มันมาแล้วกดออกทันที
“ ไรของมรึงเนี่ย!?” มันว่าทำท่าเหมือนไม่พอใจ แต่คนที่ไม่พอใจมันผมต่างหากครับ
“ คุยอยู่ได้ ไหนบอกว่าไม่ชอบมัน!” ผมว่า
บอกกรูว่าไม่ชอบไม่ชอบ แต่ก็เห็นรับโทรศัพท์มันอยู่ตลอด
“ ไม่ได้ชอบ แต่มันโทรมาปรึกษาเรื่องเพื่อน” ไอ้บันบันบอก ก่อนที่จะยืนขึ้นเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียง ข้างๆไอ้จุมที่นั่งอยู่
“ มันหาเรื่องมาคุยกับมรึง ไม่รู้หรือไง!?” ผมว่า ก็ไอ้บันบันมันโง่จะตาย นี่ถ้าตอนสอบพวกผมไม่ติวให้ มันคงจะผ่านคาบเส้นแบบนี้หรอก (ตัวก็เตี้ยอีก)
“ ก็เพื่อนกัน เนอะจุม” ไอ้บันบันพูดเอาหน้าไปถูๆไถๆหลังไอ้จุมแบบอ้อนๆ
“ ธี อย่างที่บันบันพูดไอ้กันต์อาจจะมีเรื่องมาปรึกษาจริๆก็ได้”
เชื่อเถอะ มรึง2 คนนี้มันซื่อหรือเซ่อวะ ก็เห็นๆกันอยู่ว่า ไอ้กันต์มันโทรมาจีบไอ้บันบัน
แต่
“ ...............” ผมเงียบ รู้ว่าตัวเองใช้อารมณ์มากไป ผมไม่เคยไม่หงุดหงิดใส่ไอ้บันบันเพียงเพราะผม รู้สึกหึง ที่ไอ้บันบันมันคุยโทรศัพท์กับคนอื่น..
“ กรูกับไอ้กันต์ ไม่ได้มากไปกว่าเพื่อน ถ้ากรูชอบมัน กรูคงตอบรับคำชวนไปดูหนังกับมันแล้ว” ไอ้ตัวการมันอธิบาย
ลองไปดิ ผมจะลากไอ้จุมตามไปป่วน อย่าหวังว่าจะดูหนังกันดีๆ
ผมอายุ 14 และกำลังกลุ้มกับรักครั้งแรกสาหัสสากันต และผมหวังว่ามันจะผ่านไปได้ในเร็ววัน
ผมชอบ ผมรัก เพื่อนสนิท ที่ชื่อว่าไอ้บันบัน ไอ้เตี้ยตัวเล็ก และไม่ฉลาดชอบหาเรื่องใส่ตัวเอง มันมองโลกในแง่ดี แต่ก็ร้ายในบางเรื่อง อย่างเรื่องทำยังไงมันจะแกล้งคนที่ไม่ชอบหน้าอย่างเนียนๆ แต่มันกลับจำสูตรเลขอะไรไม่เคยได้
มันกินเก่ง แต่ไม่รู้ว่าเก็บไว้ตรงไหน เพราะมันไม่สูงขึ้นเลย ตอนนี้มันสูงแค่ 160 และคิดว่าในอนาคตก็ไม่จะมากกว่านี้ เพราะใน2 ปีมานี้ส่วนสูงมันไม่ขึ้นแลยแม้แต่มิดเดียวซึ่งมันก็กำลังวิตก มันจึงกินนมเป็นบ้าเป็นหลัง แต่ไม่ได้ช่วย 55
และแน่นอนว่า ไอ้บันบันมันไม่รู้หรอกว่าผมชอบมัน
ใครจะกล้าบอก ว่า ‘บันบันกรูรักมรึงวะ’ แค่คิดก็สยองพองขนพิลึก
“ เที่ยงแล้ว หิวข้าวเว้ย~” ไอ้บันบันมันว่า ลุกขึ้นนั่ง ทั้งที่ตอนเช้ามันกินข้าวไป2 กะละมัง
“.........”(ผมกับไอ้จุมหันไปมองหน้ามัน)
“ กินข้าวกันก่อนเถอะ ตอนบ่ายค่อยทำต่อ” มันว่าเอาตาโตๆของมันทำปริบๆให้ดูน่าสงสาร
ตอนบ่ายค่อยทำต่อ พูดยังกะว่าตอนเช้ามันช่วยอะไรไปบ้างแล้ว หรือความจริงแล้ว พวกผมไม่ได้ให้มันช่วย เพราะมันมีแต่จะเรื่องมันยุ่งยากไปอีก
ก็มันโง่
ไม่รู้ว่าผมไปรักมันได้ยังไง!?
ผมมองหน้ามันทีไรอยากดึงมาหอมสักฟอดทุกที กรรมของผมมากๆ
“ ไปกินข้างนอก หรือสั่งพิชซ่ามากิน?” มันถาม
“.........กินที่นี่แหละ จะได้ไม่เสียเวลา” ไอ้จุมมันพูดถูกต้องครับ กว่าจะออกไปกิน กว่าจะกินเสร็จ กว่าจะกลับมา รายงานไม่เสร็จพอดี
“ งั้นกรูสั่งพิซซ่านะ” ไอ้บันบันมันว่ากดโทรศัพท์แล้ว
“ ถาดใหญ่ครับ ..เพิ่มซีส...มีโปรโมทชั่นอะไรบ้างครับ?” สั่งแล้วค่อยถามโปรโมทชั่นอะไรของมัน
“ ...............”
ไอ้จุมลุกขึ้น บิดซ้ายบิดขวาก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนอีกคนโทรสั่งพิชซ่าเสร็จก็เอาหนังสือที่ไอ้จุมเปิดค้างไว้มาดู
“ ธีกรูนะว่ามรึงกังวลเรื่องกรูกับไอ้กันต์มากเกินไป บอกเลยกรูไม่ได้ชอบมัน” พูดไม่ได้หันมามองผม ทำเป็นสนใจหนังสือตรงหน้า
“ ................ แต่มันชอบมรึง” ผมพูดลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ
“ กรูจะไปห้ามความรู้สึกมันได้ไง” ไอ้บันบันมันตอบ ซึ่งก็ถูกของมัน ใครจะไปห้ามความรู้สึกคนได้ ผมยังห้ามไม่ได้ให้ชอบไอ้บันบันได้เลย ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกไอ้กันต์อยู่แต่ผมก็ไม่พอใจมันอยู่ดี
“ ..................ก็จริง”(ผม)
“ มรึงเกลียดเกย์เหรอ? ที่ไม่อยากให้กรูคบกับได้กันต์”
“ เปล่า~” ผมตอบเสียงสูงในทันที และกรูก็เกย์
“ แล้วไม? มรึงถึงโมโหเรื่องนี้นัก!” (เงยหน้าขึ้นมองผม) ก็หึง ไง หึงเว้ย!! มรึงเข้าใจไหม? หอสระอืองอ
หึง โง่ดักดานนะมรึงแค่นี้ไม่รู้
“ เออ นั่นดิ” ไอ้จุมออกมาจากห้องน้ำถาม (หน้าออกแนวงสงสัยไม่ต่างจากกับไอ้ตัวเล็กสักเท่าไร)
แล้วพวกมรึง 2 คนจะมาอยากรู้ทำไมพร้อมกัน กรูร้อน(รน)
“ ก็ ก็ ก็กรูเป็นห่วง กลัวว่าจะโดนหลอกฟันเอา” ผมว่า คิดได้แค่นี้ครับตอนนี้ ดันพูดติดอ่างอีก
“ และกรุก็ไม่ได้โง่ ที่จะให้ใครหลอกฟันง่ายๆ” มรึงนั่นแหละตัวโง่เลย
“ กรูว่าไอ้กันต์มันไม่คนแบบนั้นหรอก พวกเราก็รู้จักมันมาตั้งแต่มอ1” ไอ้จุมมันพูดยังกะเชียร์ไอ้กันต์เลย
“ จุม …มรึงจะบอกว่าให้ไอ้บันบันไปคบกับไอ้กันต์ได้งั้นดิ” ผมว่า ไม่พอใจ
“ บอกไม่ได้หรอก มันต้องแล้วแต่บันบัน” (ไอ้จุม)
“ กรูไม่ได้ชอบไอ้กันต์!” ไอ้บันบันตอบทันทีที่ไอ้จุมพูดจบเหมือนกลัวใครจะแย่งพูด
.ให้มันจริงเถอะ..
กริ้งๆ
เสียงโทรศัพท์ไอ้บันบันดัง เจ้าตัวก็หยิบจากขึ้นมาทันที ก่อนที่หันมามองพวกผม
“
ไอ้กันต์” ไอ้บันบันมันพูดเสียงเบา หน้าสลด
โทรมาทำซากอะไรวะ .V.! “ ไม่ต้องรับ! ” ผมว่าคว้าโทรศัพท์จากมือไอ้บันบันมาก่อนที่จะถอดแบตออกให้เครื่องดับ
“ธี!?” (ไอ้บันบัน ไอ้จุมพูดพร้อมกัน)
“ เหี้-ย!มรึงทำแบบนี้ มันเกินไป นี่มันโทรศัพท์กรู!”
“ แต่กรูไม่อยากให้มรึงรับโทร-สับมัน!” ผมบอกจ้องหน้า หน้าร้อนเพราะรู้สึกว่าโมโห
โมโห ทั้งที่ไม่ควรโมโห
“ มรึงเป็นอะไรของมรึง!?” ไอ้บันบันมันถาม
กรูก็รักมรึงไง
รักมาก
แล้วก็กลัวว่าไอ้กันต์มันจะจีบมรึงติดด้วย
“……………………………..”
ต่างคนต่างเงียบ รอให้อีกฝ่ายพูดก่อน
“ จุม! เรื่องรายงานแบ่งมาแล้วกันว่าให้กรูทำส่วนไหน กรูปวดหัวจะกลับบ้าน” ผมบอกเอาโทรศัพท์ยัดใส่มือคืนให้ไอ้บันบัน แล้วเก็บสมุดใส่เป้ตัวเอง
ถ้าผมอยู่นานกว่านี้ผมต้องหลุดปากออกมาแน่ว่า ชอบไอ้บันบัน
การที่ผมบอกว่าชอบว่ารักใครมันก็ไม่ผิด หรือมีโทษร้ายแรงอะไรหรอกครับ แต่ผมไม่อยากทำร้ายความเชื่อใจของเพื่อนเท่านั้นเอง ผมลองคิดในแง่ของผมแล้วหากว่าเพื่อนสนิทของผม มันมาบอกว่า มันคิดอยากกอดจูบลูบคลำผม อยากเอาผมทำเมีย ผมนี่ขอชกมันก่อนถามเลยดีกว่า
“ ธี ...?” (จุม)
“ .........”
“ กรูไม่ให้มรึงกลับ กรูรู้ว่ามรึงมีออะไรแน่ แต่ไม่ยอมบอกพวกก!รู” ไอ้บันบันมันว่า ยืนขวางผมที่หน้าประตู ตัวมันก็เล็กนิดเดียวแต่ ตอนนี้ดูตัวใหญ่จนผมมองไม่เห็นประตูนอกจากตัวมัน
“ หลีก!” ผมว่าทำเสียงแข็ง
“ ไม่!” เสียงดังยิ่งกว่าตอบกลับมา
“ ..............” (ผม)
“ มีอะไรก็พูดมา ..!..” ไอ้บันบันถามขู่
“ .........อยากรู้นักใช่ไหม ว่าทำไมกรูถึงได้บ้าบ้อคอแตกแบบนี้!” ผมหันหน้าหนี ถอนหายใจ
“ อ ย า ก รู้ ม า ก ” (ลากเสียงยาว)
“ กรูไม่ชอบไอ้กันต์”
“ ทำไม?”
“ ก็ไม่ชอบ ให้มันมายุ่งกับมรึง” ผมพูดขณะที่หันหน้ามองผนัง ไอ้บันบันมันก็ตามมาให้ผมมองมัน ผมก็เงยหน้ามองเพดาน
“ ทำไม?” ถามผมพร้อมเอามือมาจับหน้าผมให้ก้มมามองหน้ามัน
“ ............” ผมเลยจำจ้องหน้ามันอยู่ตอนนี้
“ ทำไม?” มันถามอีกมองผมแบบคาดโทษว่าถ้ามรึงไม่ตอบ ตายแน่! น่ากลัวตายล่ะตัวเล็กเหมือนลูกลิงอย่างงี้
อยากจูบลูกลิงเว้ย! ** * * **
ที่ว่าจะลงตอนพิเศษนั้นเป็นตอนนี้แหละเจ้าค่ะ เป็นช่วงมอ2 ของสามสหาย