27
.70% “ ……………” ผมคิดว่าจักรก็ส่วนจักร ไอ้แบงค์ก็ส่วนไอ้แบงค์ แต่ทว่าผมก็เกรงว่าจักรจะรู้เรื่องของผมกับไอ้แบงค์
ผมกลัวว่า ถ้าจักรรู้ ผมจะเสียจักรไป
“ ชนะ” ไอ้แบงค์เรียก ผมหันหน้าไป ไอ้แบงค์สบตากับผม…
“งั้นกรูกลับนะ” ไอ้แบงค์บอก และไม่คิดจะมารับแก้วน้ำจากมือผม
“ อย่าเพิ่งกลับ” ผมว่าเดินไปหาไอ้แบงค์ แล้วยัดแก้วน้ำใส่มือพร้อมกับกระซิบให้ได้ยินแค่ 2 คนว่า
‘ อยู่เถอะนะ เป็นกำลังใจให้กรู’ พอผมบอกแล้วก็มองตาไอ้แบงค์ว่าอยากให้มันอยู่ต่อจริงๆ
“ มีอะไรกันเปล่า?” จักรถาม ผมหันหน้าไปทันที
“ ปะเปล่า
เปล่าเลย” ผมบอก
“ ไม่มีอะไรแล้วทำไมต้องเสียงดัง” จักรว่าตารี่ลงว่าไม่เชื่อที่ผมพูดเท่าไร
“ เปล่าจริงๆ” ผมบอกเดินไปหาจักร เข้าไปประชิดตัวแขนก็กอดไหล่น้องเขา
“ ……………” จักรตวัดสายตาน่ากลัวมา ผมเสียวสันหลังวาบ หดมือกลับอย่างรวดเร็ว
“ พี่ ดีใจที่จักรมาหา ขาที่ปวดๆแทบหายไม่ต้องทายา” ผมบอก
“ เวอร์!” (จักรยื่นถุงสีขาวให้ผม)
“อ้าวจริงๆไม่ได้เวอร์” ผมบอกรับถุงสีขาวจากมือจักรแล้วเปิดดูว่าข้างในมีอะไร
“ งั้นยาก็ไม่ต้องเอา” จักรว่าดึงถุงกลับไป และทันทีผมดึงกลับมาและจักรก็ไม่ยอมปล่อย
“ ไหนๆก็ซื้อมาให้พี่แล้ว ให้พี่ทายาเถอะ จะได้หายเร็วๆ” ผมบอกมือที่จับถึงก็ขยับๆไปจับมือจักรด้วย
“ ก็ไหนบอกว่าหายแล้ว”
“ พี่บอกว่าแทบจะหายต่างหากแต่ยังไม่หาย” (หางตาผมเหลือบมองไอ้แบงค์ที่เดินเข้าไปในห้อง)
“ ไอ้โกหก!”
“ ไม่ได้โกหกจริ้งจริง นี่ก็เริ่มปวดอีกแล้ว” ผมบอกเพราะขามันเริ่มปวดจริงๆครับ ก่อนหน้านี้ก็คงปวดเหมือนกันแต่ไม่ใคร่จะสนใจ เพราะมีอย่างอื่นให้สนใจมากกว่า
“ สำออย”
“ พี่ไม่ได้สำออย ไม่เชื่อจักรลองดูดิ” ผมว่า ดึงแขนจักรให้เดินตาม
“ จะพาไปไหน
อย่ามาจับ!” “ ไม่ได้จับก็ได้”(ปล่อยมือ) “ พี่แค่อยากจะให้จักรดูขาพี่” (นั่งลงโชฟา)
“ ไม่อยากดู เจ็บก็เรื่องมรึง” จักรบอกยืนนิ่ง
“ ดูหน่อยเถอะ เผื่อมันจะหาย”
“ บ้า!แค่ดูจะหายได้ไง”
“ หายสิ ไม่เชื่อลองดู” ผมบอกดึงขากางเกงขึ้น เป็นรอยม่วงเขียวมากกว่าครั้งที่แล้วอีก
“ …………………” จักรเงียบ สีหน้ารู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด
“ ปวด ก็ปวด” ผมบอก
“ เดี๋ยวยาให้” จักรว่านั่งลงพื้น เอามือแตะๆรอยปวดที่ขาผม
“ โอ๊ะ โอ๊ย เจ็บ!” (ผม)
“ จะร้องทำไมยังไม่ได้ทำอะไรเลย” จักรพูดสียงดุ
“ ก็มันเจ็บ” ผมบอก เจ็บน่ะเจ็บจริงครับแต่พอที่ร้องหรือไม่นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง ร้องไปเพราะอยากให้จักรเห็นใจก็เท่านั้น ผมกำลังเรียกร้องความสนใจ
“ ก็จะทายาให้อยู่นี่ไง” จักรบอก แกะกล่องกระดาษสีขาวทรงยาวก่องที่เอายาหลอดสีขาวออกมา
“ ยาอะไร?” ผมถามชวนคุย
“ ยาก็อะไรก็ทาไปเถอะ มีคนทาให้” จักรว่า ผมก้มหน้าลงพูดว่า
“ ต่อให้เป็นยาพิษ ทาเป็นจักรทาให้ พี่ยอม”
“ ……………..” จักรตวัดสายตามองหน้าผมที่ยังก้มอยู่ แล้ว
เพียะ!?
ฝ่ามือจักรตบเข้าหน้าผม
“ ตบพี่ทำไม?!”
“ เงียบไปเลย!” จักรว่า ผมเอามือลูบหน้าที่เจ็บแปล๊บๆ
“ ใจร้าย” ผมว่าพูดในลำคอ แต่จักรก็ได้ยินแล้วมองผมตาเขียวผมเลยต้องรูดซิบปาก
“ ……………..” ยาที่จักรทาให้เป็นยาสีเนื้อสีขาว พอยาโดนผิวแล้วรู้สึกเย็นๆครับ
“ ……………..” จักรทาแล้วก็นวดเบาๆ ผมมองจักรทาไปเรื่อยๆ แล้วอยากให้ตัวเองตัวเขียวทั้งตัวจักรจะได้ทาให้ผมทั้งตัวและนานมากว่านี้
หน้าจกรที่อยู่ต่ำลงไป ดูตั้งอกตั้งใจทายาให้ผมมาก บางครั้งตาที่จ้องรอยช้ำบนขาผมก็กระพริบถี่เหมือนสงสัย บางครั้งกระพริบช้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แก้มเนียนๆก็น่าสัมผัสมากๆ
ผมอยากจะหอมแก้มจักรแต่ก็พยายามห้ามใจตัวเองไว้
“ ถ้าปวดมากก็กินยานี่” จักรบอกเอาซองพลาสติกที่ข้างในบรรจุเม็ดยาสีขาวนับ 10 เม็ด
“ ยาแก้ปวดเหรอ?”
“ อืม แต่ถ้าทนได้ก็ไม่ต้องกิน” จักรว่าเอาซองใส่ถุงเหมือนเดิม
“ แต่พี่ยังไม่กินข้าว กินได้ไหม?” ผมถาม (จักรยืนขึ้น)
“ กินน้ำตามเยอะๆดิ …แล้วทำไมยังไม่กินข้าว3ทุ่ม แล้วไม่รู้หรือไง หรือจะรอให้เป็นโรคกระเพาะก่อน” จักรพูด ดูราวกับเป็นห่วงผม
“ ถ้าพี่เป็นโรคกระเพาะจักรจะมาพยาบาลพี่ป่ะ?” ผมถาม รู้ได้เลยว่าตัวเองกำลังรอฟังคำตอบด้วยสายตาที่มีความหวัง
“ ฝัน!” จักรตอบพร้อมทั้งกดนิ้วลงบนรอยบวมบนขาผม
“ โอ๊ย!” ผมร้องเจ็บจริง “ จะฆ่าพี่หรือไง?” ผมพูดทำท่างอน
“ ก็กะอย่างงั้นแหละ
ไม่ยักตาย!” จักรว่า
“ อยากให้” ผมว่าก้มลงอีก พอหน้าอยู่ในระดับกับหน้าจักรก็พูดเสียงเบาลงว่า
“อยากให้พี่ตาย ระวังจะมานั่งร้องไห้ เพราะคิดถึงพี่” ผมว่า จักรหันมาทำตาเขียว แต่ผมไม่ยักกลัวกลับอมยิ้มด้วยซ้ำ เท่านั้นแหละหน้าขาวๆของจักรแดงพรึ่บขึ้นมาทันที
“ ใคร จะ คิดมรึง หลงตัวเอง” จักรพูดเสียงเบามาก หน้าน้องเขาบอกชัดเจนว่าผมพูดถูกไม่มากก็น้อย
“ ก็ใครล่ะที่เป็นแฟนพี่” ผมบอก จักรหันหน้าหนี แต่ไม่ปฎิเสธเหมือนทุกครั้ง
“ ขอกอดแฟนหน่อย” ผมบอกไม่ทันจบก็ก้างแขนกอดจักรทันที
“ เฮ้ย!! ไอ้หื่น ปล่อย!!” จักรร้องไม่ดังอย่างที่คิด
“ แค่กอดเอง หยวนๆหน่อย ถ้าแค่นี้ไม่ให้ปล้ำนะ” ผมบอกและยักคิ้วเมื่อจักรเอาหน้ามุ่ยๆมองผม
“ ลองปล้ำดิ กรูจะร้องให้พี่แบงค์มาช่วย จะได้รู้ว่ามรึงน่ะมันหื่น ลามก ซาดิส!”
“ เพื่อนพี่มันรู้อยู่แล้ว ” ผมว่าก้มซบหน้าบนไหล่จักร
“
ไอ้…!”
“ น่ะ ยังมาเรียกว่าไอ้อีก เรียกพี่ชนะสิครับ เรียกแบบนี้น่ารักกว่าตั้งเยอะ” ผมว่า
“ ไม่เรียก!!” “ ไม่เรียกก็ปล้ำ” ผมขู่
“ มรึงไม่กล้าหรอก” แน่ะ ท้าผมเอง อยากจะปล้ำให้เห็นกันไปเลยว่าผมกล้า แต่ผมไม่ได้อยากทำนะครับ
“ ลองดูเลยแล้วกันว่ากล้าไหม?” ผมบอก จากที่เอาหน้าซบไหล่ก็เป็นเอาลิ้นเลียคอแทน
“ พี่ พะพี่พี่ ชนะอย่า!!” จักรพูดอย่างกะสำลัก ทีแบบนี้พูด ต้องชอบให้ขู่จริงๆด้วย สงสัยในอนาคตอันใกล้ผมคงจะได้ปราบพยศเจ้าตัวหอมนี้ซ่ะแล้ว
ผมอยากปราบพยศจักรจริงๆ
“ ล้อเล่นไม่ทำหรอก” ผมว่ายิ้มปล่อยตัวจักรที่ทำหน้ามุ่ยและขยับห่างออกไปทันที
“ พี่ยังไม่กินข้าวป่ะ ไปกินข้าวกัน” ผมชวน
“ กินแล้ว”
“ กินแล้วก็ไปเป็นเพื่อนพี่” ผมบอกและหันหน้าพร้อมตะโกนว่า
“ แบงค์ แบงค์ไปกินข้าวกัน!” แล้วผมก็ยืนขึ้น ไอ้แบงค์ก็ออกมาพอดี(ใส่เสื้อยืดสีขาวพิมพ์ลายสีเขียวที่หน้าอกว่า ‘รักโลกครับ’)
“ ไรชนะ?” ไอ้แบงค์ถาม คงได้ยินที่ผมพูดไม่ชัด
“ ไปกินข้าวกัน” ไอ้แบงค์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า
“ มรึงไปกินกับจักรเถอะ”
“ จักรกินแล้ว แต่จะไปเป็นเพื่อนกรู ส่วนมรึงยังไม่กินต้องไป” ผมบอกแกรมบังคับ
“ พี่แบงค์ไปด้วยกันเถอะครับ”
ผมหันไปหาจักร
“ อยากหาคนไปเป็นเพื่อนล่ะสิ” ผมว่าจักรยักไหล่ แล้วเดินไปหาไอ้แบงค์
“ นะครับพี่ ผมโดนบังคับให้ไป พี่ไปด้วยน่ะดีแล้ว เผื่อเพื่อนพี่ทำอะไรผม” จักรว่าคล้องแขนไอ้แบงค์
0[]O++! ผมรู้สึกไม่ชอบเอามากๆ ท้องไส้ปั่นป่วนเหมือนวิ่งมาเป็น 10 กิโล-
“ จักร จักร ทำอะไรของเราน่ะ” ผมว่าตกใจ(มาก) เข้าไปดึงแขนจักรแล้วลากตัวห่างออกมาในทันที!
“ ทำอะไร?” จักรทำหน้าตาย เป็นทองไม่รู้ร้อน ให้มันได้อย่างงี้สิ(วะ)
“ ก็ ก็..” ผมหึง…
“ หึงหรือไง!?” จักรว่า
“ ใช่ หึงมากด้วย” ผมตอบจ้องตาจักร จนน้องเขาหันหลบ พอพูดความจริงทำเป็นไม่ได้ยิน ผมเงยหน้ามองไอ้แบงค์ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ ไปกินสุกี้กันนะ” ผมว่า
“ อืม” ไอ้แบงค์ตอบเดินออกไปก่อน ส่วนผมเดินกลับเข้าไปในห้อง(นอน) โดยลากจักรไปด้วย เพราะไม่อยากให้อยู่กับไอ้แบงค์ 2 ต่อ 2
“ ปล่อย!? ม ะพี่จะพาผมไปไหน!?” จักรร้องเอามือตีแขนผม
“ พี่จะไปใส่เสื้อ”(ลากเข้าไปในห้องแล้ว)
“ แล้วทำไม ผมต้องมาด้วย!?” พูดแล้วก็สลัดมือผมออก
“ เออ น่า” ผมว่าใส่เสื้อยืดสีขาวที่คว้าได้ตัวแรก (สกรีนลายเหมือนไอ้แบงค์ เพราะซื้อมาพร้อมกัน นี่ยังมีของไอ้วุฒิอีกตัว)
“ ……………..” จักรเงียบแต่สายตาบอกว่าไม่เข้าใจและไม่พอใจ
“ ……………..” ผมก็เงียบเหมือนกัน ไม่รู้เป็นเป็นอะไร คิดว่าตัวเองกำลังจะโมโหแน่ๆ การเงียบเป็นการที่ดีที่สุด
ผมมองหน้าจักรก่อนที่จะจูงมือจักรให้เดินออกมาพร้อมกัน
“ ……………..” จักรไม่ยอมขยับ
“ จักร” ผมเรียก
“ ……………..” (เงียบ)
“ พี่ขอโทษ โอเคไหม?” ผมว่าคิดว่าตัวเองยังไงก็ต้องผิดไว้ก่อน
“ ……………..” (จักรเงียบก้มหน้า)
“ ขอโทษนะ” ผมบอกอีก แล้วเข้าไปกอดน้องเขา
“ เมื่อกี้พี่กำแขนผมแน่น จนผมเจ็บ………….ไหนว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก” จักรพูดเสียงเบา
“ เพราะงั้นพี่ต้องขอโทษ เพราะพี่รู้ว่าพี่ทำไม่ถูก นะจักรพี่ขอโทษ” ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเอง ว่าจับแขนจักรแรงขนาดนั้น พอมองดูแขนจักรเป็นรอยแดงอย่างที่คิดจริงๆด้วย
“ ……………..” จักรไม่ตอบ แต่ผมจูงให้เดินไปด้วยกันก็ยอมเดินดีๆ
“ ……………..” เมื่อกี้ผมหึง และรู้สึกไม่ไว้วางใจ
ผมเปิดประตูออกมาก็เห็นไอ้แบงค์ยืนรออยู่
“ มีอะไรหรือเปล่า?” ไอ้แบงค์ถาม ผมส่ายหน้าตอบว่าไม่มีอะไรที่ต้องห่วง ไอ้แบงค์ตบไหล่ผมเบาๆ ผมยิ้มรู้สึกสบายใจขึ้น
นึกขอบคุณไอ้แบงค์อยู่ในใจ ทว่าไม่ได้พูดออกมา แต่ผมรู้ไอ้แบงค์รู้ว่าผมรู้สึกยังไง ผมมั่นใจ
เดิน ออกมาจากลิฟท์ก็เดินตรงไปที่รถไอ้แบงค์ ผมเดินตามจูงมือจักร
“ แบงค์ไปร้านโลกกลมข้างมอ” ผมบอก แต่ไหงดูเหมือนสั่งไม่รู้ ไอ้แบงค์พยักหน้าก่อนที่จะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งเบาะคนขับ ผมจะเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างๆ เดี๋ยวจักรจะได้นั่งข้างหลังคนเดียว ถ้าผมไปนั่งข้างหลังกับจักร ไอ้แบงค์ก็จะกลายเป้นคนขับรถโดยพลัน
“ ……………..” จักรเดินจะไปเปิดประตูด้านหลังผมดึงไว้
“ เดี๋ยวไปนั่งข้างหน้ากับพี่” ผมบอก จักรทำหน้างง
“ นั่งตรงไหน
จะให้นั่งตักหรือไง!” จักรว่า ผมก็คิดอย่างงั้นแหละ ผมยิ้มตอบ^^ แทนว่า ‘เข้าใจถูกแล้ว’
“ เชิญบ้าไปคนเดียวเถอะ ผมจะไปนั่งข้างหลัง” จักรบอก แต่ผมเปิดประตูรถ แล้วดึงแขนจักร ก่อนที่ตัวเองจะนั่ง
“ เร็วเข้า!” ผมว่ากระตุกแขนจักร พอจักรขยับผมก็อาศัยตอนนั้นดึงตัวเข้ามา
“ เฮ้ย! ปล่อย ไอ้…” นั่งลงตักผมและต้องก้มหัวลง
ปัง!~
ผมปิดประตู
“ ไปเลยไปแบงค์” ผมบอก รวบกอดตัวจักรทั้งแขน ไอ้แบงค์เหยียบแรงจนรถกระตุก แรงเสียดทานทำให้จักรหงายหลังมาด้านหลัง
“ ……………..”
จากนั้นก็เงียบครับ
“ แบงค์ มรึงว่าคนจะเยอะไหมวะ กรูหิวกลัวรอนาน” ผมบอกเพราะร้านโลกกลมนี้คนเยอะแม้จะเป็นวันธรรมดา และยิ่งดึงคนยิ่งเยอะด้วยทั้งที่เป็นร้านสุกกี้ไม่ใช่ร้านหล้า แต่ก็ขายเหล้าปั่น (ไม่รู้ว่ามันมาอยู่ด้วยกันได้ยังไง..ไอ้เหล้าปั่น กับสุกกี้เนี่ย)บรรยายกาศร้านก็ซิวๆ เป็นร้านเปิดโล่ง ปูด้วยเสื่อ วางโต๊ะแบบญี่ปุ่นแบบเตี้ยๆ ประดับไฟสีรุ้งกลมๆทั้งเล็กและใหญ่
“ อยากกินของอร่อยก็ต้องรอ” ไอ้แบงค์บอก ไม่ได้หันมา ผมมองหน้าด้านข้างมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่หันกลับมามองเจ้าตัวบางที่นั่งเงียบอยู่บนตัก
“ เป็นอะไรนั่งเงียบเชียว?” ผมถามเอาหน้าแนบแผ่นหลังจักร
“ ……………..” จักรยั่งนิ่งตัวเกร็ง
“ ดูสิ นั่งตัวแข็งทื่อเชียว เดี๋ยวอย่างอื่นพี่ก็แข็ง” ผมบอกอมยิ้มขำๆกับปฎิกิริยาจักร นี่คงจะทำตัวไม่ถูกล่ะสิท่า
“ ไอ้ลามก!” จักรว่า
“ ลามกอะไร ที่บอกว่าจะแข็งนั่นขาพี่” ผมว่าจะไม่หัวเราะแล้ว แต่อดไม่ไหวจริงๆ ผมคิดแล้วว่าจักรต้องพูดทำนองนี้ก็พูดจริงๆ
“ จักรนั่นแหละลามก คิดแต่เรื่องเดี่ยวเลยนะเรา” ผมพูดเอามือข้างหนึ่วลูบหัวจักรเล่น จักรหันหน้ามา ดูจากหน้ากำลังโกรธผม แต่หางตามองไอ้แบงค์ก่อนที่จะก้มไปเหมือนเดิม
“ ทำไมอายเพื่อนพี่เหรอ? ไม่ต้องอายหรอก ไอ้แบงค์กับพี่ไม่มีอะไรให้อายแล้ว” ผมบอก คราวนี้ไอ้แบงค์หันมาผมยักคิ้วให้
“ ……………..” ไอ้แบงค์ทำหน้านิ่ง แม่ง!โคตะระหล่อ เมื่อกี้หน้าหล่อๆนี้แหละครับที่กำลังไซร้คอผม ปากได้รูปนี้แหละครับที่พรมจูบตัวผม
ผัวใครหว่า...ภูมิใจ
ผมก๋หล่อ เมียก็น่ารัก บรรเจิดจริงๆ
ขับไม่ถึง 15 นาทีก็ถึงร้านโลกกลมครับ เพราะอย่างที่รู้คอนโดผมอยู่ไม่ไกลมหาลัย ไอ้แบงค์ขับรถผ่านร้าน เพราะลานจอดรถอยู่ด้านข้างของร้าน ผมมองผ่านกระจกเห็นว่าคนเยอะอย่าที่คิดจริงๆด้วย
“ คนเยอะวะ แบงค์” ผมพูด พอรถจอดแล้ว จักรก็แทบจะกระโจนออกจากรถ ผมออกตามไปติดๆ ตามด้วยไอ้แบงค์
“ ร้านนี้ ผมก็เคยมากับเพื่อน” จักรบอก ผมคิดว่าร้านนี้ไม่มีนิสิตคนไหนไม่รู้จักรหรอก อย่างน้อยก็ต้องเคยได้ยินใครพูดถึง
“ แต่วันนี้มากับแฟน” ผมบอก( ไอ้แบงค์หยุดที่ข้างตัวผม)
“ มั่ว!” จักรว่า เดินไปก่อนผมสะกิดแขนไอ้แบงค์แล้วผมก็วิ่งตามจักรไป
จักรไปหยุด หันหน้าตาหาที่ว่างตามเนื้อที่ของร้านที่ทำเป็นรั้วเตี้ยสูง ราว 50 เซน ผมตามไปถึง
“ ไม่มีที่ว่างเลย” จักรบอก ผมก็พยายามมองเห็นว่า โต๊ะด้านในสุดกำลังจะลุก เพราะกำลังเก็บของ
“ นั่นไงจักร” ผมว่า จูงแขนจักรเดินเข้าไป
“ ไหนของพี่!?” พูดเหมือนไม่เชื่อ พอผมเดินไปถึงโต๊ะ ทั้ง 4-5 คนก็พร้อมใจกันยืนขึ้น
“ โต๊ะนี้ไหง” ผมฉีกยิ้ม
“ เออ รู้แล้ว” จักรว่านั่งลง เด็กเสริฟ์มาเก็บโต๊ะ ผมนั่งข้างๆจักร ไอ้แบงค์ที่ตามมาถึงนั่งตรงกันข้าม
“ น้องขอเมนูด้วย” ผมบอกเด็กเสริ์ฟ
“ จะไปขอทำไม อยู่นี่ไง ดูซ่ะบ้าง” จักรพูดพร้อมทั้งเอาเมนูสีเขียวมายื่นตรงหน้าผมเหมือนเอาคืนเรื่องเมื่อกี้
“ ตาดีจัง” ผมว่า ไม่สะทกสะท้านหรอก ขั้นเทพอย่างผมแล้ว 55+
ผมสั่งโกโก้ปั่นให้ตัวเอง น้ำแดงให้ไอ้แบงค์ แล้วก็สุกี้ทะเลชุดใหญ่ครบชุดจะได้ไม่ต้องสั่งมาเรื่อยๆ
“ จักรเอาน้ำอะไร?” ผมถามจักรที่จ้องเมนู เลือกน้ำไม่ได้สักที
“ น้ำส้มคั้น” จักรบอก ผมสั่งตามนั้น และก็สั่งอาหารอีก 2 อย่างมาด้วย
“ กินน้ำส้มคั้นก็เป็นางเอก พี่ก็เป็นพระเอก” ผมว่า
“ พี่ตัวร้าย ส่วน….” จักรทำท่าคิด แล้วหันไปทางไอ้แบงค์
“ พี่แบงค์เป็นพระเอก”
“ ไหงงั้นล่ะ นั่นเพื่อนพระเอก พี่ต่างหากพระเอก และกำลังเป็นแฟนกับนางเอก” ผมว่า น้ำแดงไอ้แบงค์ได้ก่อนใครอื่น และน้ำส้มคั้นของจักร ส่วนของโกโก้ของผมยังไม่มา
“ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ?” จักรไม่ทันได้พูดตอบ เสียงจากที่สูงก็แทรกมาเข้ามา (คนยืน)
ผมเงยหน้าขึ้นมอง เจอคนน่ารักยิ้มแบบลำบากใจอยู่
ผมนึกว่าใคร แล้วคิดออกทันที ‘วี’
* * *
หลังจากนี้ก็ หุๆ
จำน้องวีได้ไหมท่านๆ? 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4427757 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก