อะฮ้า

แล้วสุดท้ายชนะก็จะไม่เหลือใคร (แน่นอน) อยากให้ได้รักกับจักรจริงๆนะคะ เพื่อนรักเพื่อนแล้วมันมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งกลัวค่ะ กลัวตอนจบ ภูมิต้านทานแซดแอนดิ้งของป้ายิ่งต่ำๆอยู่ด้วย

ย้อนกลับไปอ่านภาคหนึ่งมาใหม่ (คิดถึงจุมจัด) จำได้ว่าตอนนั้ชนะเป็นขวัญใจป้าเลยนะคะ
ไม่ชอบวุฒิเพราะใจร้ายกับจุม แล้วยังเห็นแก่ตัว
ไม่(ค่อย)ชอบจุมเพราะเหมือนนางเอกละครหลังข่าวที่ยอมให้พระเอกตบตี
ไม่ชอบแบงค์เพราะเป็นเพ่อนแท้ๆดันมาคิดไม่ซื่อกับเมียเพื่อน
ไม่(ค่อย)ชอบจักร เพราะลางสังหรณ์บอกว่ามันต้องกลายเป็นตัวปัญหาในอนาคตแน่ๆ
แต่จำได้ว่าชอบชนะ ชอบมากๆ เพราะเหมือนเป็นคนที่ทำให้เพื่อนทั้ง 3 คนเป็นเพื่อนกันอยู่ ดูชิวๆ กวนๆ แต่แมนชิบหายค่ะ
พอมาอ่านภาคสอง จากที่เคยชอบชนะกลายเป็นไม่ ชนะเห็นแก่ตัวเกินไป ลังเลเกิน ขาดสติเกินไป และก้าวล้ำเส้นของคำว่าเพื่อนมากเกิน สำหรับป้ามันจะเป็นอะไรที่หนักหนามากเลยนะคะ มิตรภาพมันเหมือนจะมั่นคงแต่ในบางจุดมันก็เปราะบางเกินกว่าจะแตะต้อง
แบงค์เองก็ไม่ห้ามเพื่อน ใจอ่อนเหลือเกิน
พี่วุฒิก็แทบจะหลุดไปกาแลกซี่อื่น ส่วนน้องจุม ไปอยุ่กับชิดได้ยังไงกัน
จักรเองก็สับสนในชีวิตไปหน่อยนะหนู
แต่ป้าชอบเรื่องนี้ค่ะ ชอบมากๆ ชอบในเนื้อเรื่อง
ถึงวุฒิจะเลวร้ายแค่ไหน แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่มองข้ามไม่ได้เลย คือความรักที่มีต่อจุม
จุมเองก็ใจเด็ดมากค่ะ นับถือๆ แถมหนีเก่งด้วย ขนาดป้าว่าประสิทธิภาพในการตามหาคนของวุฒิจะไม่แพ้ตำรวจเลยจุมยังหนีพ้นนะนั่น =__=^
แบงค์เองก็เป็นเหมือนพระรองเกาหลี
แต่สำหรับชนะคนนี้ NO COMMENT เหมือนชนะในภาคสองคือ "คนอื่น" ที่ชื่อชนะเหมือนกันเท่านั้น
ไม่ใช่ชนะที่ป้าชอบมากๆในภาคแรก ชนะที่ป้าเคยดีใจว่าจะเป็นตัวเอกของภาคสองรอต่อนะคะ ขอร้องเจ้าหญิงอย่าบีบคั้นหัวใจคนแก่นักเลยค่ะ
