ดีใจ ปลื้ม ซึ้ง ที่ทีให้โอกาสปออีกครั้ง ตาปอต้องรักษาไว้ให้ดี ๆ นะ คนเราจะผิดซ้ำผิดซากบ่อย ๆ ก็ไม่ไหวนา
คนอ่านนี่ให้อภัยปอหมดใจแล้วค่ะ น่ารักตั้งแต่โทรไปแล้วนะ ใช่ทีแฟนปอป่าว โคตรแว้นเลยเพ่
ทีก็น่ารักถ้าไม่ยังรักและห่วงใยจะออกไปหาเหรอ แล้วยิ่งไปรู้ว่าปอมีลิมิตว่าแบบจะง้อแค่ถึงวันนี้
นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันคือพรหมลิขิต 555 คนอ่านก็ดีใจจนเพ้อไปนะคะ โถ พ่อคุณซื้อเค้กน้อย ๆ น่ารัก ๆ
มาใ้ห้ กับแหวนที่ตอนแรกทีเฉย ๆ กลายเป็นรีบอยากได้แทบไม่ทัน ก็คนให้เค้าตั้งใจให้
ปอก็ประชดตัวเองตลอด แต่ก็เข้าใจนะ เหมือนทีห่างไกลไปเรื่อยๆ แต่ที่ทีพูดมันซึ้งมาก คนเราไม่จำเป็น
ต้องมีคนรักที่อาชีพเดียวกันนี่ แตกต่างกันได้แลกเปลี่ยนโน่นนี่กันสิถึงจะดี อันนี้มันลึกซึ้งมากเลยนะ
อ่านย่อหน้านี้แล้วชอบมาก แล้วที่พูดมาก็เป็นคุณปอล้วน ๆ เลย ดีใจแทนปอจริงๆๆๆๆ

รอตอนหน้านะคะ ขอบคุณค่า
