หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[LEO]

สวัสดีปีครับทุกคน...ขอให้คนอ่านทุกท่านมีความสุขเยอะๆในปีใหม่นี้ ตลอดปี และตลอดไปน่ะครับ

น้องทีฝากของขวัญปีใหม่มาให้ด้วยครับ


ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์58…ตอน“โชคดีไอ้ที แก่ลงอีกปีล่ะ”
หายตัวไปนาน หุหุ รู้สึกผิดไปเล็กน้อย-ปานกลาง มัวทำไรอยู่ไม่รู้เผลอเป๊ปเดียว อ้าววววว ปีใหม่แล้ว เลยได้มีโอกาสหยุดยาวกลับบ้าน มานั่งเล่าเรื่องได้บ้าง (ยกโทษให้หน่อยน๊า)
ขอบคุณนะครับที่mentอวยพรปีใหม่ให้กัน ผมก็ขอสวัสดีปีใหม่2013ทุกๆคนเช่นกันนะครับ ขอให้โชคดีมีความสุขมากกว่าความทุกข์และความเศร้านะครับ (ถ้าสุขอย่างเดียวชีวิตจะไม่มีรสชาติ สุขบ้างทุกข์บ้างเนอะ)
   ช่วงนี้ก็หนาวมานิดหน่อย (นิสสสเดียวจริงๆ รึผิวหนังเราหนาไปวะ) รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆนะครับ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือนะคร๊าบบบ คนเป็นหวัดไม่สบายเยอะ ส่งผลให้กระผมเหนื่อย ฮ่าๆ (บ่นแต่ในนี้นะไม่เคยบ่นกะคนไข้น๊า  เพราะยังไงก็คืองาน ถ้าไม่มีงานตรงนี้ผมก็ตกงานดิ)  เข้าเรื่องดีกว่า เล่าแบบเรื่อยเปื่อยแล้วกันครับ
   ช่วงปลายปีวันเกิดของผมเองล่ะ (มีใครจำได้บ้างป่าวเนี้ย...จำได้แต่ของคนนั้นเชียวนะ วันสงกรานต์)  ผมก็เฉยๆครับไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันมากเท่าไหร่ ก็ปกติทั่วไป แทบจะลืมด้วยซ้ำ
   “ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ” เสียงข้อความผมเข้าเที่ยงคืน (อื้มมม ใครเนี้ย ตั้งใจส่งมาให้ขนาดนั้นเชียว) ผมเปิดอ่าน
   “วันเกิดใครหว่า สุขสันต์วันเกิด ขอให้หายโกรธเร็วๆนะครับ” (หื้อออ มันเป็นคำอวยพรเหรอ) งงๆกับข้อความ ผมก็เลยปิดเสียงซะเลย เดี๋ยวรบกวนเวลาพักผ่อน  ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วนอน 
   ตื่นเช้าปกติ อาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน “โชคดีไอ้ที แก่ลงอีกปีล่ะ” ผมสูดลมหายใจเข้ายาวๆแล้วอวยพรตัวเอง ระหว่างอยู่ที่ทำงานก็มีคนส่งข้อความมาบ้าง (ไม่เยอะเท่าไหร่ เพื่อนน้อย ไม่มีใครคบ ฮ่าๆ) ใกล้จะเลิกงานล่ะมีพยาบาลหลายคน เจ้าหน้าที่ในแผนกรวมตัวกันมา ยกเค้กก้อนโตมาให้เป่า (โอ้ยยย เขินมากๆ) ขอบคุณมากๆนะครับที่ทำวันธรรมดาวันนึงให้มีสีสันและเป็นที่น่าจดจำ
   เลิกงานเสร็จผมก็กลับมาที่ชล เพราะเป็นวันศุกร์ และเดือนกว่าละที่ไม่ได้กลับ ที่บ้านผมก็ครึกครื้นนะ (เอ๊ะ ยังไงเนี้ย วันนี้) พี่ผมก็กลับมาด้วย ก็เข้ามาในบ้านเห็นทุกคนนั่งซะพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย
   “ที สุขสันต์วันเกิดจร้า” พี่สาวผมทัก พร้อมยื่นกล่องของขวัญมาให้
   “พ่อก็มีให้นะ สำหรับคนเก่งของพ่อ”  ผมยิ้มจนเหงือกแห้งเลย (อะไรกันนี่) พ่อผมส่งกล่องเล็กๆมาให้
   “ขอบคุณครับ  อยากรู้จังกล่องอะไร” กล่องเล็กๆ เหมือนกล่องใส่ทองมั้ง
   “แม่ก็ขอให้ลูกเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานนะ”
   “ขอบคุณครับแม่...ผมแกะเลยนะครับ อยากรู้ๆ” ผมยิ้มหน้าบานเลย แกะของขวัญที่พ่อให้
   “เหวออออ พ่ออะไรเนี้ย” ผมตกใจมากๆๆๆ เมื่อเห็นกุญแจฮอนด้า
   “รถยนต์ พ่อให้เป็นของขวัญ พ่อว่าทีน่าจะมีได้แล้ว”
   “อูยยย พ่อไม่เอาหรอกครับ มันใหญ่เกินไป พ่อเอาไว้ใช้เลย”
   “แม่รู้นะว่าทีอยากจะหาด้วยตัวเอง แต่พ่อแม่ก็รู้สึกไม่ดีเลยที่ไม่ได้ช่วยเหลือลูก และที่ผ่านมาพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ให้อะไรทีเลย เอาไว้ใช้นะลูก แม่ก็ไม่อยากเห็นลูกลำบาก ครั้งนี้พ่อแม่ให้เป็นของขวัญทั้งวันเกิด ของขวัญที่ลูกเรียนจบ ของขวัญปีใหม่ที่จะมาถึง เห็นไหมหลายเทศกาลรวมกันเลย” แม่ผมยิ้ม
   “ขอบคุณครับ แต่ผมเกรงใจมากๆ งั้นคนละครึ่งทางละกันครับ เดี๋ยวผมจะทยอยโอนเงินให้แม่ทุกเดือนเลยนะครับ ตามจำนวนราคารถแล้วกัน ว่าแต่รถอะไรครับ ฮอนด้าซิตี้หรือแจ๊สหรือบริโอ้ครับ ผมจะได้ไปยื่นภาษี จะได้ลดราคากันหน่อย ฮ่าๆ”
   “ก็แนวที่อยากได้แหละ” ไอ้ปอร่วมวงสนทนา (บอกตอนไหน..รู้ได้ไงว่ากูอยากได้แนวไหน)
“พ่อซื้อ CR-V ให้ ฝากไว้ที่ร้าน พ่อให้ทีไปขับมาเองเลย ไปพรุ่งนี้แล้วกัน ปอไปด้วยนะ จะได้รู้ว่าคันไหน วันไปรับ ให้ปอไปช่วยเช็คดูให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปเองก็ได้ครับ เอาใบไปให้เค้าดู น่าจะเลือกถูกคันแหละ” (เหงื่อแตกเลยไอ้ที เมื่อไหร่จะผ่อนแม่หมดเนี้ย ล้านกว่าเชียวเหรอ)
“แกะของขวัญพี่แล้วนะ หวังว่าคงไม่ใช่กุญแจบ้านนะ ผมจะหนี้ท่วมหัวไปมากกว่านี้ ฮ่าๆ”
“ไม่ใช่หรอกจร้า” ผมเปิดดู
“อ้าวๆ นี่ก็ใช่ย่อยนะครับ ( i-phone)ทำไมมีแต่ของมีมูลค่าจังครับ ผมใช้ไม่เป็นหรอกพี่”
“เอาน๊า มีก็ใช้เป็นเองแหละ เล่นๆดู เด็กอนุบาลยังมีเลย พี่เห็นว่าโทรศัพท์ทีเก่าแล้ว ใช้ใหม่เถอะ แล้วไม่ต้องมาผ่อนพี่นะ เล็กๆน้อยๆ”
“ขอบคุณครับ” ผมก้มไหว้ทุกๆคน
“ยังหาอะไรมาให้ไม่ได้นะ” ไอ้ปอพูดเหมือนน้ำเสียงเศร้าๆ สงสัยต้องมีอะไร
“ไม่เป็นไรปอ ไม่ได้ซีเรียส” ผมพูดยิ้มให้เล็กน้อย
“ไม่เป็นไรลูก ปอก็ให้พี่เค้าตลอดๆอยู่แล้ว” แม่ผมพูด
“ก็คงจะดูแลรถให้ตลอดไปแล้วกัน จะมาล้างรถให้ถ้ามันสกปรก จะเซ็คเครื่องยนต์ให้ จะเป็นคนขับให้ถ้าต้องการ” ไอ้ปอพูดซะ
“ขอบใจนะ ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่พรุ่งนี้ก็ไปก็ทดลองขับให้หน่อยแล้วกัน ดูเครื่องว่าเป็นไง ผู้เชี่ยวชาญหนิ” (ทำไมเราชอบพูดให้มันรู้สึกดีเมื่อมันเศร้า ทำไมต้องตัดไม่ขาดไปเลยซะที)
“ไม่ได้เชี่ยวชาญหรอก แต่จะดูให้เต็มที่เลย” มันเริ่มยิ้ม
“แล้วเป็นไงลูก เรื่องงาน เรียนจบแล้วคงเบาขึ้นมาหน่อยแล้วมั้ง”
“ก็ดีครับแม่ ทำงานสนุกดี หลากหลาย แต่ก็ไม่เบาลงเท่าไหร่ เพราะมีงานช่วยสอนเพิ่มขึ้นมาอีก”
“โห้ลูกแม่เป็นอาจารย์ด้วยเหรอ”
“ยังครับ ไม่ใช่เต็มรูปแบบ ผมช่วยอาจารย์สอนบางเรื่องในห้องเรียน กับเป็นพี่เลี้ยงให้นักศึกษาในโรงพยาบาลแค่นั้นแหละครับ ไม่ได้รับผิดชอบทั้งวิชา”
“แล้วจะเรียนต่อเอกเลยป่าว” พี่ผมถาม
“ก็ช่วงที่ไปพรีเซ็นที่ญี่ปุ่น เค้าก็บอกว่าให้ทุนนะครับ แล้วให้ศึกษาเรื่องนี้ต่อ” ช่วงที่หายไปสองสามเดือนนี้ ผมเร่งทำวิจัยโค้งสุดท้ายอยู่ครับ หลับเต็มตาบ้างไม่เต็มตาบ้าง ในที่สุดก็จบมา แล้วเกิดเหตุจนได้เพราะLabบางตัวผมส่งตรวจที่โรงพยาบาลในมหาวิทยาลัยญี่ปุ่นที่ไทยไม่มี พอวิจัยเสร็จตีพิมพ์ในวารสารทางการแพทย์ของไทย แต่ก็ต้องรายงานผลบางส่วนให้ทางญี่ปุ่นด้วยเพราะเค้าไม่คิดค่าLab ให้เป็นความร่วมมือทางวิชาการ ปรากฏว่าพอส่งเรื่องไปไม่นานเค้าส่งหนังสือให้ไปนำเสนอผลงานในงานวิชาการของมหาวิทยาลัยเค้า งานเข้าไอ้ทีอย่างจัง (กรรม!!!!! ต้องไปพรีเซ็นต์เป็นภาษาอังกฤษ) แต่ก็ขัดไม่ได้ผมก็ไปแบบเอาตัวรอด ถูๆไถๆไปมีเหรอผมจะไปคนเดียวผมก็ไปจีบๆอาจารย์ที่ปรึกษาไปด้วย (คนเดียวศีรษะหาย สองคนเพื่อนตาย)
“แม่ก็แล้วแต่ทีนะ ถ้ายังเหนื่อยอยู่ก็พักสองสามปีก่อนก็ได้ แต่ถ้าเห็นว่ามันจะเป็นโอกาสที่ดีของตัวเอง แม่ก็ไม่ขัดอะไร” แม่ผมพูด 
“แล้วพี่ว่าไงครับ”
“พี่สนับสนุนให้เรียนต่อแน่นอนล่ะ แต่ก็อย่างที่แม่พูด มันขึ้นกับความพร้อมของทีมากกว่า ถ้าพร้อมแล้วก็ไปได้โล้ดดดด” พี่ผมพูดติดตลก“อยู่ก่อนเถอะ” ไอ้ปอพูด ทุกคนหันไปมอง ผมด้วย ไม่คาดคิดว่ามันจะพูดแบบนี้ (พระเอกมากๆๆ ท่านั่งน่ะ ไปเลียนแบบในหนังเกาหลีมาป่าว) ตลกนะผมคิดถึงฉากที่พระเอกพูดทุกคนชะงักทันที นั่งโซฟาก้มไม่มองใคร เอาแขนวางบนเข่า มือประสานกัน มาดนิ่งเหมือนกำลังคิดไรอยู่ (โทษนะมึงไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ)
“ไปอยู่โน้นใครจะดูแล ไกลบ้าน ใครจะรู้กินข้าวรึยัง นอนยัง เดินไปไหนมาไหนมีคนรังแก หาเรื่องจะทำไง คุยกันคนละภาษา อยู่ในไทยนี่แหละ เรียนที่เดิมก็ได้”
“เรียนมหาลัยนะ ไม่ใช่ไปเรียนอนุบาลเกียวโต” พูดซะเหมือนผมเป็นเด็ก
“ปอก็เป็นห่วง เหมือนที่แม่เป็นห่วงแต่แม่ก็ไม่กล้าพูด (ฮ่าๆ ทุกคนหัวเราะ)  เพราะแม่รู้ว่าทีเอาตัวรอดได้ ทีคิดรอบคอบ หรือปอจะไปดูแลพี่ที่โน้นไหมล่ะ”
“โอ้ ค่าครองชีพคนเดียวที่ญี่ปุ่นก็จะไม่ไหวแล้วนะคร๊าบบบ ...ผมก็ไม่ได้ตอบตกลงอะไรหรอกครับ ขอคิดดูก่อน” ใจจริงผมตัดสินใจแล้วล่ะครับ ว่า....ผมไม่ไป ถ้าไม่มีไอ้ปออยู่ตรงนี้ผมก็คงบอกไปล่ะ มีมันอยู่ผมเลยอยากหาเรื่องให้มันคิด (รึมันจะไม่คิด) เรียนปริญญาเอกใครอยากจะเรียนก็เรียนได้ที่ไหนเล่า ผมไม่พร้อมด้วยหลายๆประการ ความรู้ ประสบการณ์ขอหาไปก่อนสักสาม สี่ปี ผมเห็นพี่เรียนแล้วก็หนักหนาอยู่ ขอช่วยพี่สาวไปก่อนแล้วกัน(ถ้ามีอะไรให้น้องคนนี้ช่วย) ตอนนี้ก็ทำวิจัยอยู่ น่าจะอีกสักปี สองปีนี่แหละมั้งบ้านผมก็จะมีดร.แล้ว สู้ๆนะพี่
“พูดเรื่องกินดีกว่าผมหิวแล้ว ไปครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง กินร้านไหน” หลังจากนั้นก็ไปกินข้าวกันทั้งบ้าน ดูวันนี้ไอ้ปอมันเงียบๆซึมๆ (รึป่าว) รึมันไม่อยากพูดกับผม กินเสร็จกลับมาถึงบ้าน เข้าไปในห้อง
“ไปจริงเหรอ” มันถามผมหลังจากที่เงียบมาได้สักพัก
“ไปไหน” แกล้งถามไปงั้นแหละ
“ไปเรียนต่อ”
“บอกแล้วไง คิดดูก่อน”
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ เรียนในไทยนี่แหละ”
“ต่างกันมากไหมอ่ะ เรียนที่นี้ก็ต้องต่อสู้คนเดียว เรียนที่โน้นก็ต้องอยู่คนเดียว” ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจะไปอาบน้ำ ไอ้ปอเดินมากอดข้างหลัง
“อย่าทิ้งกูเลยนะ จะทำอะไรกับกูก็ได้ ถ้าโกรธกูมาก ตีกู เตะ ต่อยกูก็ได้ ขอร้องล่ะอย่าไปเลย” มันพูด ผมก็อึ้งๆ เพราะมันก็ไม่ได้โอบกอดผมมานานแล้ว มันก็รู้สึกแปลกๆ ผมไม่ได้พูดอะไร มันพูดต่อ
“เตรียมของขวัญมาให้ แต่ไม่กล้าเอาให้ มันไม่มีราคาอะไร” มันล้วงออกจากกระเป๋ากางเกง
“มันเป็นแหวนเงิน แต่ก็เงินแท้นะ”มันหยิบออกมาจากซองพลาสติก แล้วสวมให้ผม
“ปกติ ก็ไม่ชอบใส่แหวน” ผมพูด ดึงมือออก ไอ้ปอตาแดงๆ ซบไหล่ผม
“ถ้ากูใส่ใจมึงมากกว่านี้ กูคงรู้ว่ามึงไม่เคยใส่แหวนเลย นั้นสิ ทำไมกูถึงซื้อมานะ” มันพูด พลางเก็บแหวนใส่ซองเหมือนเดิม (ผมทำร้ายมันมากไปไหม...แต่มันทำร้ายผมมากกว่านี้ไหม)
ผมเข้าไปอาบน้ำตามปกติ ออกจากห้องน้ำมาไม่เห็นไอ้ปอ คงกลับไปนอนบ้านล่ะมั้ง ก็เริ่มคิดทบทวนว่าตัวเองพูดแรงไปไหม ถ้าคิดกับมันแค่เพื่อนก็ไม่น่าจะขนาดนี้
(ไปไหน ทำไมไม่บอก โกรธมากเลยเหรอ...เอาว่ะเห็นว่าเป็นเพื่อนลองๆถามหาล่ะกัน)
 “ครับแป้ง พี่ทีนะครับ ปอถึงบ้านยัง” ใจเริ่มกระวนกระวาย
“ไม่มีนะพี่ที วันนี้พี่ปอยังไม่เข้าบ้านเลย ไม่ได้อยู่บ้านพี่ทีเหรอค่ะ” 
“อ้อ ป่าวครับแป้ง ปกติออกไปแล้วจะบอกพี่ ครั้งนี้ไปแล้วไม่บอกสงสัยไปซื้ออะไรแถวนี้มั้ง” ผมกลัวที่บ้านไอ้ปอจะเป็นห่วง (เพิ่งออกไปยังไม่ถึงสิบห้านาทีเลยสงสัยยังไม่ถึงบ้าน) ผมวางสายจากแป้ง
ผมรอเวลาที่จะโทรหาแป้งอีกครั้ง (รอให้ผ่านไปอีกสิบนาทีก่อนดีกว่า) ระหว่างคิดผมก็เดินวนเวียน เปิดทีวีดูก็ไม่ได้สนใจ ถ้ามันบอกผมสักคำว่าจะไปไหนผมคงไม่ห่วงเท่าไหร่ นี่อยู่ดีๆก็ออกไปเลย
(แล้วถ้าโทรไปอีกครั้งจะว่ายังไงล่ะ จะถามยังไงไม่ให้ทางโน้นเป็นห่วง)...(ออกไปดูเองดีกว่า)ผมบอกพ่อแม่ขอออกไปข้างนอก และบอกพี่ด้วย
“พี่เอะใจตั้งแต่ทีมาเคาะห้องแล้วล่ะ ว่าต้องมีอะไรเพราะพี่ได้ยินเสียงรถปอออกไป”
“เหรอครับ ผมไม่ได้ยิน ป่าวหรอกครับ จะไปก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่แปลกที่ไม่ได้บอกอะไรไว้”
“ไปเหอะเคลียร์ให้ลงตัวแล้วกัน พี่เห็นพฤติกรรมแปลกๆของเราทั้งสองนานแล้วล่ะ ได้แต่เอาใจช่วย ถ้าทีมีไรให้พี่ช่วยก็คงบอกพี่ ปอก็เหมือนมีอะไรจะบอกพี่นะแต่ไม่พูด พี่ว่าคงกลัวที ทีไม่บอกปอก็ไม่บอกก่อน เอาเหอะจริงๆมันเป็นเรื่องของสองคน สองคนรู้ดีที่สุด พี่ดูอยู่ห่างๆดีกว่า แต่ถ้ามีอะไรที่อยากปรึกษา อยากเล่า พี่ยินดีรับฟังน้องทั้งสองเสมอนะ” ผมยิ้มให้พี่แล้วออกไป คิดว่าจะขับผ่านหน้าบ้านไอ้ปอ ดูแว๊ปๆว่ารถมันจอดที่บ้านป่าว ในระหว่างทางไป ผมก็พยายามมองซ้าย ขวาริมถนน
ขับมาจนถึงบ้านไอ้ปอ ผมมองไปรอบบ้าน มองไปทั้งซอย แต่ไม่เห็นแม้แต่เงารถมัน ผมวนในนั้นสองรอบแต่ก็ยังไม่เห็น (เอาไงดีล่ะ..จะรอรึกลับ)
ผมไปซื้อของแล้วขับไปบ้านไอ้ปอ ผมโทรหาแป้งอีกครั้ง แป้งเดินออกมาหน้าบ้าน “แป้งพี่แวะมาแถวนี้ ซื้อของฝากป่าน พี่ฝากแป้งไว้นะ พรุ่งนี้ค่อยให้ อ่ะอันนี้ของแป้ง” มันเป็นแผนของผมเอง (ขนาดนี้เลยเหรอวะกู)
“บ้านเงียบจัง นอนกันหมดแล้วเหรอ” ผมถามอ้อมโลก
“พ่อนอนแล้ว แม่ดูทีวีอยู่จ๊ะ แป้งก็เล่นเน็ตไปเรื่อยไม่ได้ทำไร” แป้งพูดยิ้มๆ อายๆเหมือนบอกว่าตัวเองไร้สาระอยู่
“ป่านคงนอนไปแล้ว อื้มม พี่ฝากบอกด้วยแล้วกัน พี่แวะมาหา”
“ค่ะ” (แสดงว่าไอ้ปอไม่อยู่ รึแป้งลืมบอก ถามให้ชัวร์ดีกว่า)
“ปอ..อืมมม ปอมาทะเลาะกับป่านบ่อยป่าว ฮ่าๆ” อยากถามว่าอยู่ไหม แต่เดี๋ยวจะรู้ว่าไม่อยู่บ้านผม เค้าจะเป็นห่วงกัน
“ก็บ่อยเหมือนเดิมค่ะ ถ้ามา ก็ขาประจำกัน” (อืมมม แสดงว่าวันนี้ไม่ได้มา) ผมเลยลาแป้งแล้วออกมา (ไปไหนก็ไปเหอะ มีที่ไปหลายที่หนิ ไม่ตามแล้ว) ผมกลับบ้าน(ไม่อยู่บ้านตัวเอง ไม่อยู่บ้านผม แล้วอยู่ไหน???)ก็คงคิดกันออกเนอะ แล้วแต่นะเราก็เป็นแค่เพื่อนกัน
ผมกลับถึงบ้านล้างหน้า ล้างขา ปิดไฟนอน (ไม่ต้องสนใจมันไอ้ที) เสียงโทศัพท์ I phone 5 ผมดังขึ้น ฮ่าๆ (ไอ้ทีทันสมัยแล้วนะ) แต่ยังงงๆอยู่เสียงอะไร ค้นอยู่นานถึงรู้ว่าเสียงไลน์ 
“กลับแล้วเหรอ แล้วเจอไหม” พี่ผมไลน์มาครั้งแรก
“เปิดหาไลน์เจอไหมเนี้ย น้องฉานนน” พร้อมรูปการ์ตูนตลกๆ (ผมละขำตัวเอง)
“หาไลน์เจอบอกพี่ด้วยนะ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ” ไลน์ที่สาม (แล้วตอบกลับยังไงฟ่ะ) ลองผิดลองถูกจนส่งไปครั้งแรกของชีวิต
“เจอไลน์แล้ว แต่ไม่เจอคน หุหุ” ผมเขียนตอบกลับไป
“เรียนรู้ได้เร็วนะเรา” พี่ผมตอบกลับ “นอนเหอะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก” พี่ผมไลน์มาต่อ
“ไม่ได้คิดมาก คิดนิดเดียวเอง” ผมตอบ
“ทีมาทั้งที ปอก็มาสิ เชื่อพี่ ก็คงดึกๆโน้นแหละ นอนๆ” พี่ส่งตัวการ์ตูนง่วงนอนมา
“โอเคๆ” ผมตอบกลับ ผมก็ไม่ได้นอนหรอกมัวแต่เล่นมั่วๆ เหมือนได้ของเล่นใหม่เลย เกมส์เยอะเชียวพี่ผมเอาไปลงโปรแกรมก่อนที่จะให้น้อง เพราะรู้ว่าน้องlow technology การสื่อสาร  เล่นไปจนแบตหมด เริ่มง่วงแล้วด้วย ผมก็หลับไป
…………………………………………………………………………………………………………
ในตอนนี้ผมอยากขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ผม ทั้งครอบครัว เพื่อนร่วมงาน และผู้อ่านที่เม้นให้ข้อคิดเห็น เสนอแนะต่างๆยามท้อถอย หลายครั้งผมก็นำไปใช้ ขอบคุณครับ ตอนนี้ชื่อตอนมันเป็นคำกล่าวของตัวเอง บอกตัวเอง ผมก็มักจะบอกตัวเองแบบนี้เสมอในยามที่รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว (เหมือนคนบ้าเลยเนอะ) “ทีแกทำได้อยู่แล้ว” “ทีวันนี้นอนพักนะ พรุ่งนี้ตื่นมามันจะต้องดีกว่านี” ....อื่นๆมากมายที่ผมปลอบใจตัวเอง
ในตอนหน้าไม่นานหรอก เพราะผมเริ่มเขียนแล้ว อาจจะมีอะไรที่มากกว่านี้อีกมั้ง ไอ้ปอก็หลั่งน้ำตาเลยทีเดียว ผมคงไม่โหดร้ายไปใช่ไหม รึมันจะเข้าสถานการณ์เดิมอีกเนี้ย และผมก็เผยๆการตัดสินใจคร่าวๆให้ไอ้เจ้าปอฟัง ไอ้ปอก็อึ้งเลยเหมือนกัน เจอกันตอนหน้าครับ coming Soon

[BlueAngel]

จำได้ว่าหมอทีบอกไว้ตอนที่แล้วว่า เจอกันปีใหม่ เลยมาอ่านตอนเก่าๆรอ

เปิดหน้าใหม่ทุกครั้ง ขึ้นหัวกระทู้เดิม แต่เมื่อกี๊เปิดหน้าใหม่ ขึ้นหัวกระทู้ตอนใหม่

อยากจิกรี๊ดให้ลั่นบ้าน ขอบคุณนะคะที่มาต่อ

อ่านไปสงสารไป คือ สติลสงสารปอเหมือนเดิม เข้าใจนะคะว่าหมอทีก็เจ็บ

แต่ถ้าอภัยแล้วมันเป็นความสุขทั้งสองฝ่าย ก็อยากให้ลองอภัย

ไม่อภัยตอนนี้ ก็ใช่ว่าจะหายเจ็บ แต่ถ้าอภัยตอนนี้ อย่างน้อยๆก็สุขทั้งคู่

วันข้างหน้าปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตเถอะนะ อยากเห็นทุกคนมีความสุข^^

[sodamint.11]

สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้มีความสุขมากๆทึ้งกายและใจนะ...
รออ่านว่าหมอทีตัดสินใจแบบไหน..?

[funland]

  สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณที

[nunnuns]

สวัสดีวันปีใหม่ย้อนหลังนะคะ

ตอนแรกๆที่ปอทำให้ทีเสียใจ โกรธมากอะ แต่มาตอนนี้รู้สึกสงสารปอเหมือนกัน

รู้สึกเหมือนกันว่าปอพยายามกลับตัวเป็นคนดี แต่ถ้าพี่ทีให้อภัย ก็ไม่รู้จะทำเหมือนเดิมอีกรึเปล่า

เอาเป็นว่ารออ่านตอนหน้านะคะว่าพี่จะตัดสินใจยังไง ยังไงก็เคารพการตัดสินใจพี่ทีอยู่แล้ว^^

[anukul]

มารอตอนต่อไปครับ มาให้กำลังใจคนเเต่งครับ

[naiyana]

ดีใจมากที่น้องทีมาต่อแล้ว อยากบอกว่าคิดถึงมากๆ
ก่อนอื่นขออวยพรปีใหม่ให้น้องที น้องปอ และทุกคนในครอบครัว
มีความสุข มีสุขภาพกาย สุขภาพใจที่แข็งแรง ขอให้มีแต่สิ่งที่ดีๆ
เข้ามาในชีวิต สิ่งไหนที่ไม่ดีก็ขอให้ผ่านพ้นไปกับปีเก่า
เริ่มต้นใหม่กับปีใหม่ขอให้มีความสุข สดใสกว่าเดิม 
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนต้องมีอะไรมากกว่านี้ รู้สึกสงสารปอจังเลย
(ทีอย่าเพิ่งโกรธนะ555) ถ้าทีถามว่าการที่ปอให้แหวนแล้ว
ทีไม่รับแรงไปไหม ในความรู้สึกพี่ก็รู้สึกว่าแรงไปเหมือนกัน
เพราะว่ามันเป็นความตั้งใจที่เราซื้ออะไรให้คนที่เรารัก
แล้วเขาไม่สนใจ คิดว่าวันนั้นปอคงเจ็บและเสียใจมาก
แต่ก็เข้าใจน้องทีว่าที่ผ่านมาปอก็ทำอะไรให้ทีเจ็บมาเยอะเหมือนกัน

เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนผ่านอุปสรรคทางใจในครั้งนี้
ไปให้ได้แล้วกันนะคะ จะรออ่านตอนต่อไป มาต่อเร็วๆนะคะ

[namtarn11]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ หมอที บอกตรงๆลุ้นไม่อยากให้จบเลย ขอให้หมอทีมีสุขภาพแข็งแรง ถ้าท้อ ก็ขอให้มีกำลังใจ ถ้าเหนื่อย ก็ขอให้มีแรงสู้ต่อไป คิดถึงและเคารพให้การตัดสินใจของหมอทีนะคะ

[kitty]

อยากอ่านอีกอะๆๆๆๆๆๆๆ

[Yarkrak]

สวัสดีปีใหม่น้องที

ปีใหม่ชีวิตใหม่(มีแฟนใหม่ ฮ่า ฮ่า ล้อเส่น เดี๋ยวfc เจ้าปอจะจามหัว) ขอให้น้องทีมีความสุข เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ และหน้าที่การงานอีกทั้งการเงินไหลมาเทมา คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังความมุ่งมาดปรารถนาทุกประการ
แล้วอย่าหายไปนานนะจ๊ะ

[่patsaporn]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ดีใจที่มาต่อค่ะ 

ทีเก่งมากเลยเรียนจบแล้วดีใจด้วยนะคะ อนาคตยังรออีกยาวไกลเลย พ่อกับแม่ให้รถคงอยากให้สะดวก
เวลาไปกลับบ้านเนอะจะได้กลับบ่อย ๆ มาหาปอด้วย ฮี่ๆๆ คนอ่านยังเชียร์นะคะ
อีตาปอหายไปไหน อย่าบอกว่ามีอะไรไม่ดีอีกนะ หน่วงในใจและเป็นห่วงมาก ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[beery25]

มีความสุขมากๆนะคะ ทั้งทีและปอ ว่าใจอ่อนก็ได้นะ ลองให้โอกาสคนเหี้ยๆ ชีวิตมันก็มีแต่ความเสี่ยง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ประคับประครองกันไป ป้่าเราเคยพูดให้แม่เราตอนทะเลาะกับพ่อ ให้มองที่ส่วนดี ส่วนเสียเลิกๆมองไปบ้าง เราเคยบอกว่าอยากให้พ่อแม่เราเลิกกันนะ แต่ลองคิดตามป้าคนเราคงหาคนสมบูรณ์พร้อมยาก แล้วก็มองเห็นพ่อกะแม่คงตัดกันให้ขาดคงยาก ก็คงต้องมีชีวิตคู่สุขบ้าง ทุกข์บ้างปนๆกันไป แต่ท้ายที่สุดชีวิตคนเราก็ไม่เหมือนกัน แค่อยากเสนอมุมมองที่เราเห็นจากคนใกล้ชิดของเราให้ทีฟัง คนบ้างคนก็เลือกจะมีความสุขทั้งๆที่รู้ว่ามีความทุกข์อีกแน่ๆ

[Naenprin]

พี่ทีมาต่อแล้ว ดีใจจังเลย สวัสดีปีใหม่นะคะพี่ที อยากบอกว่าสงสารพี่ปอแต่ก็เข้าใจความรู้สึกของพี่ทีนะคะ แต่ไม่ว่าพี่ทีจะตัดสินใจยังไงก็ขอให้พี่มีความสุขกับสิ่งที่พี่เลือกนะคะ

[malula]

สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องที
เข้าใจอยู่ว่าทีคงห่วงและสงสารปอ
แต่อยากให้ปล่อยไปมากกว่า
อยากให้มุ่งมั่นกับการทำงานและการเรียน
ข้างหน้าอาจมีใครรออยู่ก็ได้
สิ่งที่ผ่านไปแล้วอยากให้ผ่านไป
อิฉันใจร้ายใช่ไหมนี่
แต่จากประสบการณ์คนเรามักจะเดินไปข้างหน้าไม่กลับหลัง
วันนี้เสียใจแต่พรุ่งนี้ก็ดีขึ้นเอง

[Inamning]

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะพี่หมอที  ขอให้ปีนี้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นกับพี่ทีน๊าาาา

รีบมาต่อเร็วๆๆนะค๊าาาาาา อยากรู้ๆๆๆๆ

[snack]

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณทีปีใหม่แล้วเรื่องเก่าๆก็ทิ้งไปเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆดีกว่านะคะ

อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆว่าสงสารปอมากกกกกกก

[mamaNUT]

คิดถึง ยังไม่หาย...

[luv_khun]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  ขอให้ทีและครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ
   ดีใจที่ ทีกลับมาเขียนต่อ ใจหนึ่งก็เข้าใจว่ายุ่งเรื่องงานและทีก็เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับงาน แต่อีกใจก็คิดว่าอาจเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น
ก็ได้แต่รอละค่ะ
   อารมณ์ตอนนี้บอกไม่ถูกว่ายังโมโหปอ อยู่หรือเปล่าพอนานมา ก็นึกสงสารเหมือนกัน  แต่ก็กลัวว่าในอนาคต ปอจะกลับมา
มีนิสัยเหมือนเดิมนี่ซิ
   ให้ ทีเป็นคนตัดสินใจเองเถอะนะ เลือกจะหวนกลับไป  แล้วไปเจอเหตุการณ์แบบเดิม หรือเลือกจะเดินไปข้างหน้าตามพัง
ซึ่งอาจโดดเดี่ยว ซักระยะ หรือตลอดไป ก็อยู่ที่ใจทีแล้วละ
  ไม่ว่าจะเลือกทาง ก็ขอเป็นกำลังใจให้ ทีได้รับกับสิ่งดีๆนะคะ

[NewYearzz]

พี่ทีครับ ผมว่าผมเองนิสัยเรื่องหายโกรธยากไม่ต่างจากพี่เลยนะ

แต่เหตผลของผมคงมีน้อยกว่า ผมงี่เง่ามากกว่า เรื่องรักๆใคร่ๆก็ไม่ได้สัมผัสมามากมายเท่าไหร่นัก

ผมว่าพี่ปอเค้าควรจะได้บทเรียนเยอะๆหน่ะถูก แต่พี่ทีครับ ถ้าพี่รักเค้า มันไม่เท่ากับพี่ทำร้ายตัวเองไปด้วยหรอครับ?

ทุกครั้งจะเห็นได้ว่าพี่ไม่ได้เคยตัดเค้าได้ขาด ยังไง ถ้าวันนึงพี่คิดว่าพี่เค้าน่าจะได้รับบทเรียนแล้วเค้ายังรอพี่อยู่

ก็ให้โอกาศเค้าและตัวพี่เองจะได้มีความสุขไปด้วยนะครับ

ไม่ว่ายังไงก็เชื่อในการตัดสินใจของพี่นะครับ สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้พี่มีความสุขมากๆครับ 

[Noockie]

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ที^^
ดีใจมากที่พี่มาต่อ คิดถึ๊งคิดถึง
―――――――――――
ครอบครัวพี่ทีนี่น่ารักจริงๆเลย
ดีจังเนอะ อบอุ่นๆ คุณพี่สาวก็เข้าใจ
พี่ปอก็น่าสงสารอีกแล้ว 555
ให้โอกาสพี่ปอหน่อยซิ 　
นะๆๆ
―――――――――――
ชอบความคิดพี่ทีมาก
บางครั้งหนูเองก็เอามาปรับใช้กับตัวเองเหมือนกันนะ
สู้ๆนะคะ  พรุ่งนี้ต้องดีกว่า  เหนื่อยก็นอน 55

[Sabaijai]

สวัสดีปีใหม่จ้าที ขอให้มีความสุขกับทุกวินาทีของชีวิตนะ

[icyblue]

Happy New Year 2013  น้องที  น้องปอ ขอให้มีความสุข งานดี มั่งมีเงินทอง  สุขภาพแข็งแรงๆนะจ๊ะ

ดีใจที่น้องทีมาอัพเรื่องต่อ    แต่ทิ้งท้ายตอนต่อไป ปอมีเสียนำ้ตาด้วย จะเป็นงัยล่ะเนี่ย

รอคะ

[nokkaling]

Happy New Year 2013 
ดีใจจังพี่ทีมาต่อให้แล้ว
ตอนนี้ก็เข้าใจทั้งสองคนนะ  สู้สู้

[monkaew]

สวัสดีปีใหม่ครับเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะครับ

[maru]

สงสารคุณปอ คงจะเสียใจ และคงจะคิดมากด้วยเรื่องเรียนต่อของคุณที แต่ยังไงก็ไม่ควรหายตัวไปแบบนี้นะคะ ไปไหนก็น่าจะบอกคุณทีนะคะคุณปอ อยากให้คุณทีให้โอกาสคุณปอค่ะ เพราะเท่าที่อ่านดูก็รู้สึกว่าคุณทียังคงมีใจให้คุณปออยู่ และคุณปอก็รักคุณทีมาก แต่ก็เคารพการตัดสินใจของคุณทีและเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณปอก็พยายามเข้านะคะ ทำให้คุณทีมั่นใจและเชื่อใจในตัวคุณปอและความรักที่คุณปอมีให้คุณทีให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณปอนะคะ และก็ Happy New Year นะคะคุณปอคุณที

[Nano PL]

  สงสารพี่ปอจัง

[aorpp]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
อยากให้ทีกับปอกลับมาเหมือนเดิมจังเลยค่ะ ให้โอกาสปอนะคะ

[loveyy]

   Happy New Year 2013  จ้า

มาต่อตอนต่อไปไว ๆ น้า อยากรู้ว่าผลจะออกมายังไง 

[eaey]

เมื่อก่อน

ใครบางคน เคยบอกว่า
เขาไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา

ใครหลายคน เคยบอกว่า
เขาไม่รู้จะต่อสู้กับปัญหาต่างๆ
และจะเดินบนเส้นทางยาวไกลนี้ได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา

ทุก ๆ คนที่เคยผ่านเข้ามา เคยบอกว่า
เขาไม่รู้ว่าล้มแล้วจะลุกได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา

วันนี้

ใครบางคน ก็ยังมีชีวิตอยู่ แม้ไม่มีเรา

ใครหลายคน

ก็ยังเดินบนเส้นทางชีวิตต่อไป
ต่อสู้ และแก้ปัญหาต่าง ๆในชีวิตได้
ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรา

หลาย ๆ คนที่เคยผ่านเข้ามา
ก็ยังล้มและลุกขึ้นได้ ทุกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรา

ชีวิตของทุกคนก็คงเดินต่อไปได้ แม้ไม่มีใครเลย

[xcomtobankx]

เย้ๆมาต่อแล้วนะครับรอมานานรอจนเรียนจะจบแล้วฮือๆ เดี๋ยวก็ไม่ค่อยได้ติดตามแล้ว