หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[Hematol]

สวัสดีคับคุณที เป็นคนชลบุรีเช่นกันคับ อยากรู้จักทีกะปอจังเลยคับ

[NewYearzz]

เรื่องนี้น่ารักดีนะครับ ผมตามมาจากในกระทู้พูดคุย เห็นเค้าพูดกันถึงเรื่องนี้ก็เลยตามมา

พอมาอ่านแล้วเป็นเรื่องเล่ายิ่งชอบ (ปกติไม่ค่อยชอบเพราะกลัวเรื่องจริง แต่เรื่องนี้ชอบครับ เล่าได้น่ารักมากเลย)

อ่อ แล้วอีกอย่างคือคุณทีกับผมเป็นคนชลบุรีเหมือนกัน ตอนนี้ก็เรียนอยู๋ที่บางแสนนี่แหล่ะ

อ่านๆไปเลยคุ้นชินกับบรรยากาศที่เล่ามาครับ

ขอให้รักกันนานๆนะครับ แล้วผมจะเข้ามาส่องกระทู้นี้เรื่อยๆ


รอฟังข่าวคราวครับ 

[Inamning]

พอเห็นว่าอยู่ในหมวดนิยายที่โพสต์จบแล้วก็นึกว่าพี่ทีจะไม่มาโพสต์ต่ออีก 
มาต่ออีกนะค่ะ เรื่องของพี่สนุกมากเลย เรื่องเล็กๆน้อยๆพี่ก็เล่าได้สนุกมากกกกกก
ทีนี้ถ้ามาเชียงราย เดี๋ยวนำเที่ยวให้ค่าาาาาาา ไม่คิดตังค์ด้วย 

[LEO]

ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์53 ...ขอแค่เข้าใจ(ก็เพียงพอ)
comment
มีคนเขียนมาบอกว่าในเล้านี้ มีคนไปตั้งกระทู้ว่า ใครเขียนฉากNCได้ประทับใจมากที่สุด
คุณดำดีสีไม่ตก  ก็กรุณาตอบไปว่า “ถ้าแบบว่าเขียนแล้วเกิดอารมณ์ได้ ต้องเจ้านี้ ... ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ไม่รู้สิ เจ้านี้เขียนฉากอย่างนี้ทีไร มันเข้าถึงอารมณ์นะ” 
.....อ่านแล้วผมก็หัวเราะออกมาดังๆ ฉากอื่นผมไม่เด่นเลยเหรอ ฉากนี้คิดว่าลงน้อยแล้วนะ แต่ก็โฟกัสกันเชียว เป็นคำชื่นชมที่ประทับใจจริง เอาล่ะอย่างน้อยก็มีคนคิดถึงเรื่องผม ดำดีสีไม่ตกแสดงตัวด่วน นายแน่มาก!!!
mamaNUT หายคิดถึง ไปนิ๊ดนึง...แต่จะรอซีนหรูเลิศอลังการงานสร้างของนายปอเค้า...( จะมาไหมเนี่ยะ ?? ) ......หรูเลิศแบบไหนเอ่ยยย น่าจะแบบตอนนี้ป่าวไม่รู้ ลองอ่านเองอาจจะเหนือความคาดหมาย นายปอคนเก่งของmamaNUT
8X อ่านเรื่องน้องทีกับน้องปอมันทำให้ได้ขยับขากรรไกรอะ.....ขยับขากรรไกรอย่างด่ารึป่าว ฮ่าๆ ล้อเล่นครับ ตอนนี้อาจจะไม่ได้ขยับเท่าไหร่แล้วล่ะ
StillLoveThem  ฝากบอกคุณชายปอด้วยว่ามี fc คิดถึง......ผมยังไม่โอกาสได้บอกเลย เค้าว่างกว่าที วันอื่นก็อัญเชิญมาเยี่ยมเยียนเล้าบ้างสิ .....มันว่างครับแต่มัวแต่ไปทำอย่างอื่น
nutty   ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆทั้งเรื่องใช้เงิน&เรียน ......ถ้าเอาไปใช้ได้ก็ยินดีครับ   ไอ้ปอคงโง่มากถ้าจะทำผิดซ้ำซากให้เสียไป ....เหมือนมีsenseเลยครับ ไม่รู้ว่าใครโง่ ความจริงอาจจะเป็นผมก็ได้มั้ง
mabi บทสรุปของตาด๊อกสติเฟื่องนั่นเป็นไงบ้างคุณยังต้องทำงานกันเค้าอยู่ป่าวอ่ะ....ทำน้อยลงแล้วครับ เพราะโครงการวิจัยก็สิ้นสุดลงแล้ว ผมก็อยู่โรงพยาบาลขึ้นเวรเป็นหลักล่ะเค้าก็คงอยู่ของเค้าแหละครับ ผมไม่นึกถึงแล้ว ให้อภัย ถ้าคุณมีโอกาสได้ทุนไปเมืองนอกตรงสายงานของคุณ คุณจะไปไหมครับ.....แต่ก่อนอาจจะไม่ไปแต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยห่วงอะไรแล้ว ผมจะตั้งใจเรียนให้มาก แล้วถ้าเค้าทำผิดเรื่องเดิมอีกครั้งแล้วคุณจับได้ คุณคิดว่าลงโทษยังไง .....มีsenseอีกคน ไม่รู้สิครับรออ่านต่อไปเรื่อยๆ (ถามเยอะนะเนี้ย น้องใหม่ของเรา)
nuwi พี่ทีรู้ไหมว่าพี่เป็นจุดประการความฝันให้กับวิเลย ความฝันของหนูคืดแพทย์ .....พี่ก็ดีใจมากๆเลย ถ้าพี่จะเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของน้อง ตอนนี้ก็ม.ห้าแล้วสิเนอะ ทุ่มเทๆดีแล้วครับ ใกล้จะได้ลงสนามล่ะ โชคดีนะครับ เป็นกำลังใจให้
Aoya อยากให้พี่ทีรวมเล่มจังเลยค่ะ จะได้หยิบไปทุกที่ อยากอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ ....ขอบคุณครับที่ชื่นชอบ แต่ถ้ารวมเล่มแล้วคงขาดทุน ฮ่าๆๆ ทั้งเนื้อหา ภาษาขาดการตรวจสอบผิดพลาดเยอะมากๆๆ
Hematol NewYearzz เป็นคนชลบุรีเช่นกันคับ.....มีเพื่อนชลมาอ่านเพิ่มแล้ว ผมอาจจะเคยมองคุณแล้วมั้ง แต่คุณทั้งสองไม่มองผม ...ฮ่าๆๆ ดีๆครับ
...



...
ไม่ได้เล่านานเลย อิอิ  ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับการติดตาม บางคนบอกว่าเป็นแฟนคลับด้วย ก็ขอบคุณครับ (ดีใจเหมือนเป็นดาราเลยนะเนี้ย หุหุ ...ดาราตลกน่ะ)  ผู้อ่านที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับก็ขอบคุณเหมือนกันนะ อุส่าห์หลงเข้ามาอ่านและเม้นให้เนอะ
   ว่าไปก็นานเหมือนกันนะที่ไม่ได้มาเขียน (ตอนแรกนึกว่า เป๊ปเดียว พอเข้ามาดูวันที่ลง อ้าวๆ หลายเดือนแล้วนี่หว่า) เหตุการณ์หลายๆเรื่องผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ให้อภัยกันเนอะ เริ่มเลยละกัน
   “รถติดอะไรวะ” ไอ้ปอเริ่มบ่น ปกติมันจะขี่มอเตอร์ไซค์มารับผมแถวๆเฉลิมไทย แต่วันนี้มันขับรถยนต์มา ทำให้ซอกแซกไม่ได้ ผมก็เงียบๆไม่ได้พูดไร
   “แม่งเอ้ยยย ชนกันตายห่าหมดแล้วมั้ง แม่งรถข้างหน้าติดไรกันหนักหนาวะ” สักพักมันเริ่มพูดอีกครั้ง
   “รถติดฟิล์มลามิน่ามั้ง เห็นฟิล์มดำเชียว มองไม่เห็นคนขับข้างหน้าเลยเนอะ” ผมพูดธรรมดา
   “ทำหน้ามึนได้ตลอดเลยนะที” มันพูดยิ้มๆชายตามองผม ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มันดังขึ้น มันยกขึ้นดูแล้วโยนไปเบาะหลัง
   “อ้าวไม่รับล่ะ” ผมทัก
   “ก็ขับรถอยู่”
   “ขับตรงไหน รถติดขนาดนี้ เผื่อเค้ามีธุระอะไรด่วน ถ้าไม่ด่วนก็บอกเค้าก็ได้ว่าขับรถไว้คุยกันใหม่”
   “ยุ่งไรเนี้ย” (อ้าวไอ้นี่มาอารมณ์เสียใส่กูอีก ไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ) ผมก็เงียบๆ หลังจากเสียงเงียบ มันก็ดังขึ้นมาอีกติดกันอีกครั้ง
   “กูพูดให้ก็ได้” ผมเอื้อมมือไปหยิบ
   “กูบอกว่าไม่รับไง” ไอ้ปอดึงตัวผม ทำให้โทรศัพท์ในมือผมหลุดตกที่พื้น
   “มึงไม่รับ กูก็รับให้ไง กูจะบอกเค้าว่ามึงขับรถอยู่ เดี๋ยวมึงโทรกลับ เป็นไรป่าว” ผมก็เริ่มจะมีอารมณ์แล้วสิ
   “มึงจะมาอารมณ์เสียไรกับเรื่องเล็กๆ” ไอ้ปอมันต่อว่าผม
   “กูทำไม่ถูกเหรอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่กูทำ กูหวังว่ามึงจะค่อยซึมซับไปบ้าง กูไม่มีปัญญาพอที่จะมานั่งสั่งสอนเหมือนมึงเป็นเด็ก และถ้ากูบอกมึง กูก็ไม่คิดด้วยว่ามึงจะทำตาม  กูมีแต่ความหวังดี อยากให้มึงเรียนรู้คนอื่น อยากให้มึงมีมารยาทกับคนอื่น อยากให้มึงเข้าใจคนอื่น อยากให้มึงเป็นที่ชื่นชมของคนอื่น การกระทำหลายๆอย่างของมึงมันหยาบกระด้างเกินไป” ผมพูดแล้วนั่งนิ่ง ถอนหายใจเล็กน้อย รถก็วิ่งออกตัวไปช้าๆ
   “กูไม่อยากรับ” มันก็ยังพูดสั้นๆยืนยันคำเดิม (ไม่รับก็ไม่รับ)
   “ไม่เป็นไร มึงอาจจะมีเหตุผลส่วนตัว เพราะคนเรามันต้องมีเรื่องส่วนตัวกันบ้าง โทษนะที่ก้าวก่ายไปหน่อย อันนี้ไม่ได้พูดประชด กูเข้าใจ กูก็อารมณ์ร้อนไป” ผมพูดเพราะในหัวเริ่มคิดถึงเบอร์สายเรียกเข้ามามันเป็นเบอร์ที่ผมจำได้ไม่น่าพลาด เบอร์สี่ตัวสุดท้ายที่ลงท้ายด้วย2000 (คิดกันออกไหมครับเบอร์ใคร)
   “กลับบ้านกูก่อนแล้วกัน ไปเอามอไซค์แล้วค่อยมาบ้านมึง” มันบอกผม
   “ไม่เป็นไรหรอก ไปส่งกูก่อนแล้วกัน ยังไงก็ถึงก่อนบ้านมึง”
   “ทำไมล่ะ โกรธกูอยู่เหรอ”
   “ปอกูไม่ใช่เด็กที่จะไร้สาระขนาดนั้น เราโตๆกันแล้วสิ่งที่กูพูดทั้งหมดคือกูคิด กูไม่ได้พูดด้วยอารมณ์ กูแค่เพลียๆอยากอาบน้ำเร็วหน่อย แค่นั้นไม่มีไร ไม่ต้องคิดมาก”
   เงียบด้วยกันทั้งคู่ รถแล่นผ่านเรื่อยๆจน ผ่านเลยซอยหน้าบ้านผม มันไม่ยอมเลี้ยว ผมก็กะๆไว้แล้วล่ะว่ามันคงไม่ยอมทำตามใจผมเท่าไหร่(ถ้ามันโกรธ ผมพูดไรไปมักจะไม่ค่อยเข้าหูมันเท่าไหร่) ผมก็เฉยๆ จนมาถึงบ้านมัน
   ผมลงจากรถเห็นญาติมันเยอะเลย ผมก็ต้องฉีกยิ้มและกล่าวทักทายทุกคน(ผมเป็นที่รักของบ้านไอ้ปอนะ แม่มันบอกว่าดีใจที่ไอ้ปอมีเพื่อนดีๆกับเค้าบ้าง...ตูดีแล้วเหรอวะเนี้ย) ไอ้เจ้าป่านตัวแสบวิ่งเข้ามากอดขาผม
   “น้าทีไปไหนมาครับ”
   “น้ากลับมาจากกรุงเทพครับ”
   “ติดน้าทีจังเลยนะป่าน ไม่มากอดน้าปอบ้างล่ะ” ไอ้ปอแซวหลาน
   “น้าปอมีแต่น้ำมันดำๆ น้าปอไปอาบน้ำก่อน” ป่านจะบอกว่าไอ้ปอสกปรกนั้นเอง
   “อูยยยไอ้หลานรัก กูอยากให้มึงมากอดมากๆเลย” ไอ้ปอประชดหลานแล้วมันก็เข้าไปเอามอไซค์ออกมา
   “น้าปอไปไหน” ป่านถาม
   “ไปส่งน้าที”
   “ไปด้วยๆ”
   “หยุดความคิดนั้น เพราะมันเป็นไปไม่ได้” ไอ้ปอตอบกลับ ไอ้ป่านก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกล่ะ
   “มาอยู่กับป้าหนิมา ป้าจะพาไปซื้อขนม ไม่ต้องไปกับเค้าหรอก” แม่ไอ้ปอปราม (ป่านน้าก็ไม่ได้รักเด็กอะไรมากมายนะ วันนี้น้าก็เพลียๆ น้าไม่อยากตอบคำถามหนูแล้ว ปวดหัวๆ สถานการณ์วันนี้ก็เริ่มชักไม่ค่อยจะดีด้วย)
   ผมกับไอ้ปอกลับมาบ้านผมก็อาบน้ำ แล้วลงไปคุยกะพ่อแม่ข้างล่าง ไม่ค่อยได้คุยกันนานแล้วเหมือนกัน
   “ใครๆเค้าก็บอกแม่ ว่าลูกแม่โตแล้ว เก่งด้วยทั้งลูกสาว ลูกชาย เมื่อไหร่จะแต่งงาน เป็นฝั่งเป็นฝากัน” แม่ผมพูดยิ้มๆ
   “ขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่ แสดงว่าเค้ายังสนใจผมอยู่ ใช้ได้ๆ ผมยังเรตติ้งดีอยู่นะเนี้ยมีคนกล่าวถึงด้วย” ผมแซวกลับ
   “ฮ่าๆๆ แม่ยังมองลูกยังเป็นเด็กอยู่เลย ใครว่าลูกแม่โตแล้ว ...” ผมคุยกับแม่ยาวยืดจนง่วงนอน(ทั้งๆเพิ่งจะสองทุ่ม) นอนน้อยมาหลายคืนล่ะก็เลยง่วงผมเดินขึ้นบนบ้าน ผมเปิดประตูเข้าไป เห็นไอ้ปอคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
   “ปอนอนแล้วนะ เหนื่อยๆ จะเล่นเกมส์ก็อย่าเสียงดังมากนะ จะดูบอลก็เบานิดนึง” ผมก็พูดเบาๆกะให้มันได้ยินแต่ไม่อยากให้เข้าโทรศัพท์ พอดีไอ้ปอวางสายแล้วเดินเข้ามา
   “มัยนอนเร็วนักล่ะ” มันถาม (ทั้งๆเมื่อกี้กูก็พูดไปแล้ว กูเหนื่อยยยยย)เดือนนี้ผมนอนให้น้ำเกลือแล้วสองครั้ง (กลางวันทำงานโรงบาลนึงเสร็จก็ไปอาบน้ำอีกโรงพยาบาลนึง นอนให้น้ำเกลือ ก็หลับไปทั้งคืน ทำเหมือนโรงบาลเป็นบ้านล่ะ มันเหมือนร่างกายขาดน้ำ เหนื่อยๆ เพลียๆ...ไม่ใช่น้ำอย่างอื่นนะ น้ำจริงๆ น้ำเปล่าๆน่ะ(มีย้ำ)...รู้นะว่าคิดไร หุหุ(ใครคิด)) ผมไม่ได้บอกใครรวมทั้งไอ้ปอ
   “เพลียๆ ง่วงๆ นอนล่ะนะ”พูดเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอน มันก็เดินเข้าไปอาบน้ำ หัวถึงหมอนผมก็เคลิ้มทันที
   “คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” เคยได้ยินเสียงโทรศัพท์ตั้งสั่นแล้ววางบนโต๊ะป่าว นั้นแหละโทรศัพท์ไอ้ปอ (โอยยยยย ไรเนี้ยยยยย) ผมก็ขี้เกียจลุก หลับตาต่อไป และแล้วเสียงนั้นก็หยุดลง ผมชนะ เอิ๊กๆ
   “คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” มันดังครั้งที่สอง (โธ่เว้ยไม่ไหวแล้วนะ) ผมเดินไปกดเงียบสั่นแล้วเดินมานอนใหม่ ไม่อยากจะรับ เดี๋ยวไปยุ่งเรื่องส่วนตัวมันอีก
“คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” มันดังครั้งที่สาม (กูจะบ้าตาย) ผมเดินไปรับเลยกะว่าจะไม่เสียมารยาทแล้วเชียว แต่มันไม่ไหว
“สวัสดีครับ” ผมกล่าวทัก
“....” เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“ปอทำธุระอยู่ครับ เสร็จธุระแล้วจะให้ปอโทรกลับนะครับ” ผมพูด
“ธุระอะไร”เสียงผู้ชายใสแจ๋วชวนให้ผมตื่นตาตื่นใจ (จะให้กูบอกไหมว่ามันแก้ผ้าอาบน้ำอยู่) แต่คิดไปคิดมา คนที่โทรมาคงไม่พ้นไอ้เพื่อนเวรมันแน่ๆกวนตีนแบบนี้ คงจะเข้าใจว่าผมรับแล้วคงกวนประสาท
“ไม่รู้สิครับ ปอเสร็จธุระแล้วถามกันเอาเองแล้วกันนะครับ”
“ปกติพี่ปอไม่เคยมีธุระกับใคร แล้วคุณเป็นใคร” (อ้าวชักยังไง จะหาเรื่องกันเหรอ) เรียกพี่ปองั้นคงไม่ใช่เพื่อนมันดิ อ้าวแล้วเป็นใครล่ะ
“คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร คุณยังพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชวนคุย แล้วคิดว่าผมจะคุยกับคุณต่อไหมครับ” (อดทนไว้ไอ้ที) “ผมยังบอกคุณได้เหมือนเดิมว่าถ้าปอเสร็จธุระแล้ว ผมจะบอกให้ปอโทรกลับทันที แล้วจะประสานกันต่อยังไง ถามอะไรกันก็เป็นเรื่องของคุณนะครับ ผมพูดใจความของผมหมดแล้วขอวางสายนะครับ”ผมกดวางสายทันที เป็นไงล่ะต่อมโมโหไอ้ทีทำงาน เหมือนได้กินกาแฟแก้วใหญ่ พลางข่มตาหลับไม่ลง จนไอ้ปอออกมาจากห้องน้ำ
“เมื่อกี้มีคนโทรมา เลยบอกว่ามึงทำธุระอยู่ เสร็จธุระแล้วจะโทรกลับ” ผมบอกมัน
“ใครอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้เมมชื่อด้วย โทรกลับไปถามเองล่ะกัน หมดภาระส่งต่อข่าวล่ะ ขอตัวนอนก่อน” ผมก็สังเกตไอ้ปอมันก็เฉยๆนะ เอ๊ะรึผมจะคิดมากไปเอง
ผมก็หลับตาไปงั้นแหละ เริ่มไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่แล้วล่ะ อยากรู้มากกว่าไอ้เด็กนั้นเป็นใคร
ไอ้ปอไปปิดโทรศัพท์ ปิดไฟแล้วลงมานอนกอดผม (แปลกๆไปไหมทุกท่าน ผมว่ามันแปลกๆนะ ปิดเพื่อ? แล้วไม่โทรกลับด้วย?) วันนี้สองครั้งแล้วนะเกี่ยวกับโทรศัพท์ที่น่าสงสัยหนิ แต่มันคนละเบอร์กับเมื่อช่วงเย็น
(คิดมากล่ะไอ้ที อย่าปะติดปะต่อเรื่องดิ)
ไอ้ปอหอมแก้มผมเบาๆแล้วกอดไว้ ผมก็แกล้งหลับไป สรุปคืนนั้น ไม่มีไรเกิดขึ้นนอนอย่างเดียว (หุหุ บอกเพื่อ?)
ตื่นเช้ามาผมลุกอาบน้ำแต่ไก่โห่ ไปทันใส่บาตรหน้าบ้านกะพ่อ แม่ หลังจากกิจวัตรเสร็จเรียบร้อยผมก็ขึ้นมาไอ้ปอจอมง่วนมันก็ยังนอนอยู่ที่เดิม
“ปอตื่นโว้ยยยย จะกินวัดกินโบสถ์ได้อยู่แล้ว”ผมปลุกมัน
“ไอ้บ้าไม่ใช่ปลวกนะเว้ย” งัวเงียตอบมาจนได้
   “อ้าวเหรอนึกว่าใช่ ยิ่งคล้ายๆปลวกอยู่ด้วย” ผมพูดเบาๆ
   “ไรที ได้ยินนะ” มันลุกขึ้นมากอดผม จี้เอว จับกดที่เตียง
   “ฮ่าๆๆๆ ไอ้ปอ ไอ้บ้ากูจั๊กจี้นะเว้ย”ผมดิ้นพลุกพล่านบนที่นอน
   “โทษฐานที่เมื่อคืนนอนถีบกู ตอนเช้ามาว่ากูเป็นปลวกอีก นี่ๆมันต้องโดนแบบนี้” มันจี้เอวผมใหญ่เลย
   “ไอ้ปอ กูขอโทษ กูละเม่อ ฮ่าๆๆ หยุดเถอะไอ้ปออออ” ผมออนวอนมัน
   “ทีหลังจะทำอีกไหม” มันหยุดมองหน้าผม
   “ไม่ทำแล้วครับ เหนื่อยนะ”ผมหายใจหอบเลย
   “ยังไม่ทำไรเลย เหนื่อยแล้วเหรอ”มันนอนทับผมและกอดคอผม
   “ไม่ได้ทำบ้าไรล่ะ ให้กูออกแรงแต่เช้าซะขนาดนี้”
   “ผอมลงไปเยอะนะ กินเยอะๆหน่อยดิ มันจะได้มีแรง”
   “ครับหมอปออออ” รู้สึกดีเหมือนกันกับคำพูดเล็กๆน้อยๆ มันทำให้รู้ว่ามันยังเป็นห่วงผม
   ไอ้ปอลุกจะไปอาบน้ำ แต่มันไปเปิดเครื่องโทรศัพท์ก่อน พอเปิดเท่านั้นแหละเสียงข้อความเข้าเพียบบบบ มันแอบๆมองมาที่ผม ผมก็ทำท่าเหมือนไม่สนใจ
   “โทรศัพท์เป็นไรวะ เจ๊งแน่เลยวะเสียงข้อความอะไรไม่เห็นมีไรเข้ามาเลย” มันบ่นให้ผมได้ยิน ผมก็เฉยๆ(กูคงเชื่อมึงนะ)
   เริ่มเห็นชัดขึ้นทุกวันหลังจากเมื่อก่อนๆจะเห็นนิดหน่อย ความรักเรายังเหมือนเดิมหรือป่าว? หรือมันใกล้กับความเป็นจริงที่เคยคิดอยู่ในใจลึกๆของผม ผมคงไม่มีแรงพอที่จะมายื้อแย่งเรื่องพวกนี้ ไม่ขออื่นมากมายขอแค่เข้าใจกัน ...ปิดฉากลงได้ด้วยดี...ก็เพียงพอ
   ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้ ผมเข้มแข็งเพียงพอแล้วนะ ไม่ต้องกังวลใดๆ นึกกลับไป(ซึ่งก็ไม่นานมานี้เอง) เอาเรื่องมาเขียนผมก็เจ็บแป๊ปๆอยู่แต่ไม่มากเท่าไหร่ ทนได้เพราะเราต้องอยู่กับความเป็นจริงล่ะ ไม่ได้เพ้อฝัน ผมรับความจริงได้ แล้วมาดูกันตอนหน้าล่ะกันครับว่ามันจะดีขึ้นรึเลวร้ายกว่าตอนนี้ เราคุยกันอยู่หรือป่าว รึคุยกันแบบไหน รึว่าผมจะใช้หัวใจดูมองข้ามสิ่งเหล่านี้ แต่ถ้าท่านใดติดตามมาเรื่อยๆน่าจะพอเดาผมออกอยู่มั้ง สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือ เอ้ยยย พ่อเสือแล้วล่ะ ว่าจะเขียนตอนต่อไปในเร็วๆนี้ ไม่เกินเดือนนี้แน่นอน ฟันธงครับ

[mymint]

 

[LEO]

 คือ คนลงเรื่องอยากแสดงความเห็นบ้าง ฮ่าๆๆ

จริงๆก็พอจะเดาสถานการณ์ได้เหนือนกันน่ะ ว่าทีจะทำยังไง....แต่ยังไงก็แล้วแต่เป็นกำลังใจให้ครับ

มีอะไรให้ทำอีกเยอะในชีวิตนี้ครับ...สู้ๆ...รักตัวเองและดูแลสุขภาพและหัวใจตัวเองให้ดีที่สุดน่ะครับ

[beery25]

ต้องยอมรับความจริงซินะ เป็นกำลังใจให้ที ไม่อยากคาดเดา อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่ที่ตัวเราจะเผชิญหน้ากับมันยังไง ทีมีความคิดที่ดีเป็นคนที่น่าชื่นชม เหมือนปล่อยวางแล้วซินะ

[Destiny_thieF]

หลังจากอ่านตอนล่าสุดจบ  มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยพี่ที  แต่อยากจะบอกว่าพี่ทีเข้มแข็งมากเลยนะ เพราะเราก็เคยเจอคล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน แต่ของเราแฟนมันไม่ได้เล่นด้วยแต่กระนั้นเราก็ยังเสียใจอยู่ดีอะ  แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอนะ เราเชื่อว่าพี่ทีคงจะมีทางเลือกหรือวิธีจัดการเรื่องนี้แน่นอน 

ปล. พี่ทีดูแลตัวเองหน่อยก็ดีนะจ๊ะ มัวแต่ดูแลคนอื่นจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลย เป็นห่วงนะจ๊ะ

[luv_khun]

อ่านเรื่องของทีมาตลอดละ   ต้องขอโทษที่บางครั้งก็คอมเม้นท์ บางครั้งกไม่ได้เม้นท์ 

นี่ไงเรื่องระยะทาง...มันอาจเป็นส่วนประกอบบ้าง แต่ที่สุดมันขึ้นอยู่กับความรักที่มั่นคงของคนสองคน

ซึ่งตอนนี้มันคงเป็นทีคนเดียวที่มั่นคง

ไม่รู้ซิ...แต่ของบางอย่างถ้าปล่อยมันไปแล้วดีต่อตัวเรา ก็น่าจะปล่อยไปนะ  เมื่อเขาไม่มีเราคนเดียว

 แต่ดูจากสถานะการณ์ ปอก็คงติดต่อตอนทีไปทำงานที่ กทม 

คนที่จะคิดมาก และคอยกังวล ก็คือทีคนเดียว

การเลิกลา ก็รู้ว่ามันเจ็บ แต่เจ็บทีเดียว ดีกว่าให้เรื่อรังนะ   ขอโทษที่ให้คำแนะนำแบบนี้

ขอเป็นกำลังใจให้นะ

[Noockie]

พี่ที ดูแลตัวเองด้วยดิ กินเยอะๆแบบที่่พี่ปอบอกอะ

หนูชอบคู่นี้มากจริงๆ อยู่กันไปนานๆนะพี่

 

[Homepage]

ค้าง TT สงสารพี่ทีมาก ๆ เลย กลัวว่าเหตุการณ์จะกลับไปเป็นแบบเดิม
คงจะไม่มีหัวใจห้องไหนให้สลายอีกแล้ว แง ๆ

[pp4]

เริ่มหวั่นใจว่ะ
ตอนหน้าคงเป็น....ถ้าไม่เคลียร์ ก็ไม่รอด จบแน่ๆปอเอ๊ยยยยย
เริ่มเหนื่อยกับปอ แทนทีเบาๆ....
ตอนหน้ามันยากจะคาดเดา~♫
แต่ก็จะรอนะคะ~♫ มาไวๆ (เอิ๊กๆ)♥

ปล.รัีก ชอบ และติดตามคู่นี้มานาน(?) อยากให้รักกันนานๆ แต่ไม่รู้สิ กูเบลอ 55555 

[Yarkrak]

หายไปนาน กลับมาอีกที ไมเป็นแบบนี้ล่ะ เข้มแข็งนะที เป็นกำลังใจให้นะ รักตัวเอง ดูแลสุขภาพด้วย ทียังมีครอบครัวที่น่ารักอยู่นะ

[Sabaijai]

สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจ

[NewYearzz]

  ผมกำลังจะเม้นว่าจะไปดักเจอที่เฉลิมไทยอยู่แล้ว แต่อ่านตอนนี้แล้ว...

สู้ๆนะครับพี่ที (ขออนุญาติเรียกแบบนี้นะครับ) แอบกลัวตอนหน้าเบาๆ

รอตอนต่อไปครับ

[andaseen]

  เห็นแววมาม่าอีกแล้วอ่ะ    เป็นกำลังใจให้ทีนะ เข้มแข็ง สู้ๆ

[icyblue]

ปอทำให้ทีเครียดอีกแล้ว

ไม่อยากเดาไปในทางลบ  หวังว่าจะเคลียร์ได้ดีนะค่ะ

 

[nn~~NN]

อ่านแล้วใจหวิวๆเลยแฮะ
เราเป็นกำลังใจให้ทีนะคะ 

[mamew13 jk]

หวั่นใจแทนนะเนี้ยะ ไงก็สู้ๆค่ะ

[Non_stop]

 

เอาใจช่วยน่ะค่ะ แอบใจหายเลยตอนที่อ่าน

 

[naiyana]

อ่านแล้วทำไมรู้สึกสะเทือนใจ น้ำตาไหลเลยไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ไม่ดีเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทีเสมอนะคะ ยังเชื่อว่าปอรักทีมากหากมีเรื่องที่พอให้อภัยได้
ก็อยากให้ทีให้อภัยปอด้วยนะคะ ความรักบางครั้งต้องใช้ใจคิดจริงๆ

[anukul]

ผมมาเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะครับ ที&ปอ มีดอกไม้มาฝากครับ

[TANYAjip]

ติดตามมานานมากเลยกับคู่นี้ พออ่านตอนล่าสุดนี่ใจหายมากๆ กลัวปอออกนอกลู่นอกทางอีกรอบ 
แต่ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย เสียดายเวลาดีๆที่ผ่านมาด้วยกัน กว่าจะรักกันขนาดนี้ ต้องผ่านอะไรแย่ๆมาเยอะ 
ถ้าปอยังกลับไปทำแบบเดิมอีก มันก็ต้องอยู่ที่ตัวคุณทีแล้วละว่าจะตัดสินใจยังไง  เป็นกำลังใจให้นะคะ

[torto]

เราเอาใจช่วยดีกว่า  ขอให้รักนี้จงเจริญอยู่ต่อไปได้ด้วยดี  สู้  สู้  เป็นกำลังใจให้  เราจะรอฟังฟันธงตอนต่อไปแล้วกัน

[ชานมเย็น]

พี่ที

เพิ่งเข้ามาอ่านชอบพี่ทีมากจร้า เป็นกำลังใจให้พี่ที สู้ สู้ นะจ๊ะ มีอะไรไม่อยากให้พี่ทีเครียด คนเดียว ยังไงก็เปิดใจคุยกับพี่ปอ
ไปเลย จะได้เคลียร แอบหวังว่าทุกๆๆอย่าง มันจะมีแต่เรื่องจริงๆๆ แต่โลกแห่งความเป้นจริงมันคงต้องมีเรื่องเจ็บปวดบ้างคงไม่สวยงามเหมือนในนิยาย แต่อยากให้พี่ทีรู้ไว ว่ารักพี่ทีมากจร้า ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม นะจ๊ะ ส่งกำลังใจให้พี่ทีจร้า
 

ชานมเย็น

[gambee]

หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิด
เป็นกำลังให้ที สนับสนุนทุกความคิดทุกการกระทำของทีที่ตัดสินใจในครั้งนี้
 

[broke-back]

ไอ่ปอ..สุดท้ายก็ "เหี้ย" ตามชื่อเรื่องจริงๆ สันดานมึงนี่..ไม่ไหวจริงว่ะ

น้ำตาร่วง พ่วงตามรัก ที่หักหาย
น้ำตาชาย ไหลแห้งเหือด เดือดโมโห
น้ำตาปริ่ม อิ่มทะลัก เหมือนควายโค
น้ำตาแค้น ของคนโง่ โดนหลอกลวง

ให้มันจบ ครบทุกสิ่ง ทิ้งความฝัน
ให้มันจบ ครบทุกอัน อย่าหึงหวง
ให้มันจบ ครบทุกถ้วน ล้วนภาพลวง
ให้มันจบ ครบทุกห่วง ไม่หน่วงใจ

ถึงสุดท้าย ชายคนรัก ไม่พักหยุด
เที่ยวแจกรัก อุตลุด สุดทนไหว
เชิญไปเป็น สุดที่รัก ของใครใคร
แต่คนนั้น ต้องไม่ใช่ ใจของกู

  ที ดูแลตัวเองให้มากกว่าใคร ดูแลที่ใจให้มากกว่า "เหี้ย"


  ถ้าไม่รักกันจริง..ก็ทิ้งกันไป ดีกว่าหลอกลวงกันเป็นไหนๆ

+1 บวกเป็ด คนโพสต์ครับ
กาซิกๆๆๆๆๆๆๆๆ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Horizon]

เป็นกำลังใจนะครับน้องที
ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
+1

[Ole]

รอๆๆๆนะครับ   ผมติดตามเรื่องนี้มานานนนนนนนนนนนนนนนน  มาก เข้ามาอ่านและรอทุกวัน   

[Ole]

เห้ออ  อารมค้างอยากอ่านต่อ  ผมก็เป็นคนชลบุรี