มาแล้วค่ะ คู่หลักของเรา
หลายคนเตรียมพร้อมรุมน้องบิวตี้กันได้เต็มที่เลยค่ะ...
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุกๆ นักอ่านนะคะ...
อ่านแล้วเม้นท์กันให้ชื่นใจสักนิดก็ดีนะคะ... 
แต่ไม่เม้นท์ก็ไม่ว่ากัน...แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ... 
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 35 ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหม คืนนี้พี่เซฟไม่ได้ค้างฮะ...
หลังจากที่เรา...เอ่อ...เคลียร์กัน....เอ่อ...ไปสองสามรอบ...พี่เซฟก็โดนพี่กอล์ฟโทรตามฮะ เรื่องโปรเจคที่ต้องส่งวันพรุ่งนี้ พี่เซฟแกไม่ได้หยิบติดมือมาด้วย ตอนแรกก็กะว่าจะค้างกับผม คราวนี้ต้องกลับฮะ เพราะอาจจะต้องไปแก้อะไรอีกนิดหน่อยก่อนส่ง...ไม่เป็นไรหรอกฮะ แค่เราเข้าใจกันดีแล้วก็พอแล้วล่ะ
ว่าแต่เรื่องน้องบิวตี้เนี่ยก็ทำให้ผมคิดหนักเหมือนกันนะ...นอนคิดมาทั้งคืนแล้ว ปรึกษาไอ้โรสมันก็บอกว่าทางเลือกเดียวตอนนี้ที่จะจัดการได้...ก็คงต้องพูดกับเธอไปตรงๆ นั่นแหละว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดจากผู้ใหญ่และความเข้าใจผิดหลายๆ อย่าง แล้วก็บอกไปว่าผมกับพี่เซฟเป็นแฟนกัน...ไอ้โรสมันบอกว่าทางที่ดีให้บอกไปเลยว่า...
‘บอกน้องมันไปเลยว่า พี่เป็นเกย์ พี่ชอบผู้ชาย แล้วพี่ก็เหม็นชะนี’
ผมล่ะขำกับท่าทางจีบปากจีบคอกระแดะพูดของไอ้โรสมันจริงๆ ฮะ ถึงผมจะชอบผู้ชาย แต่ว่าไม่ได้เหม็นชะนีนะเว้ย...ฮ่าๆๆ
.
.
.
.
.
.
เช้านี้ตื่นเช้าฮะ ถึงแม้จะเพลียๆ ปวดเมื่อยอยู่บ้าง แต่งตัวเสร็จผมเดินลงมาจากห้องนอน...ก็เหมือนเดจาวูครับ เซ็ทเดิม คนเดิม เวลาเดิม เพิ่มมาก็แค่ไอ้โรสฮะ...
“พี่เลิฟขา น้องบิวทำมัฟฟินมาให้พี่เลิฟทานตอนเช้าด้วยนะคะ เมื่อเช้าน้องบิวตื่นมาอบตั้งแต่ตีห้าเลยนะคะ...มาค่ะๆ ทานอาหารเช้ากัน” อยากเดินกลับขึ้นห้องแล้วนอนต่อเลยฮะ...หันไปมองหน้าป๊ากับม๊า ก็ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ มาให้ผม หันไปมองพี่เซฟ พี่เซฟก็ส่งยิ้มน้อยๆ มาให้ เราเคลียร์กันแล้วนี่ฮะ พี่เซฟก็ไม่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้ว...ก็ยังดีฮะแฟนผมไม่งอนก็เป็นพอ ส่วนไอ้โรสก็นั่งจ้วงข้าวต้มแบบไม่สนใจโลก
ผมเลยเดินไปหอมแก้มอรุณสวัสดิ์พี่เซฟ ฟอดใหญ่ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พี่เซฟ...ตอนนี้พี่เค้ายิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้วฮะ...ผมไม่เขินป๊ากับม๊าหรอก บ้านเราชินกับการแสดงความรักโดยการกอดการหอม ผมก็ทำแบบนี้กับป๊าม๊าประจำ กับไอ้โรสผมก็ทำนะ...อีกอย่างผมก็อยากแสดงให้น้องบิวตี้เธอเห็นด้วยว่าผมกับพี่เซฟรักกัน
“พี่เลิฟมานั่งข้างๆ บิวตี้สิคะ บิวตี้จะแกะมัฟฟินให้ทานค่ะ” เอ่อ น้องครับ แค่มัฟฟินในถ้วยกระดาษถ้าพี่ไม่มีปัญญาแกะกิน พี่ก็คงเป็นง่อยแล้วฮะ...ขอให้ได้แทรกเถอะ น้องเธอมีความพยายามเป็นเลิศมากๆ
“เออ...พี่นั่งตรงนี้ดีแล้วฮะ พี่อยากนั่งกับพี่เซฟ แล้วก็พี่ไม่ค่อยชอบกินของหวานๆ ตอนเช้าๆ พี่ทานข้าวต้มดีกว่า...พี่เซฟข้าวต้มอร่อยไหม ป้อนหน่อยๆ ชิมก่อนๆ” หันไปอ้อนพี่เซฟซะหน่อย จริงๆ ข้าวต้มในถ้วยตัวเองก็มีนะฮะ ป้าสายพึ่งจะยกมาเสิร์ฟเมื่อกี๊ แต่ก็อยากให้พี่เซฟป้อนอ่ะ...พอเห็นพี่เซฟตักข้าวต้มเลือกๆ หมูให้ด้วยน่ารักจัง อ้าปากรอเลยครับ
“อ่ะ อ้ามมม...เก่งมาก...อร่อยไหมหืม” พี่เซฟก็หวานไม่เกรงใจใครเลยครับ ตอนป้อนก็เป่าเบาๆ ให้หายร้อน ก่อนจะยกมือขึ้นมาช้อนคางผม รองไว้กันหยด พอผมรับคำข้าวที่เข้าปากเสร็จ นิ้วโป้งของพี่เซฟก็ไล้มุมปากที่เปื้อนน้อยๆ ออกให้...ข้าวต้มของป้าสายวันนี้หว๊าน หวานนะฮะผมว่า
หันไปมองป๊ากับม๊า ก็เห็นก้มหน้าอมยิ้ม ซ่อนแววขำๆ กันไว้ทั้งคู่ ส่วนไอ้โรสก็ยังคงจ้วงข้าวต้มชามที่สองกินอยู่เหมือนเดิม แต่น้องบิวตี้นี่สิฮะ หน้างอเป็นจวักไปแล้วครับ เม้มปากอย่างขัดใจ มองพี่เซฟแบบโกรธๆ หึหึ...
“เซฟลำบากแย่เลยลูก บ้านก็อยู่ไกล ยังต้องขับรถมารับน้องเลิฟอีก...” ม๊าผมครับ เป็นห่วงลูกเขยนั่นเอง...
“มะ.....”
“นั่นสิคะ...บิวตี้ก็บอกแล้วว่ารถพี่เซฟก็เก๊าเก่านะคะคุณป้า พี่เลิฟคงจะนั่งไม่สบาย รถพี่เลิฟน่ะทั้งสวยทั้งสบายกว่าอีก...พี่เลิฟขับไปเองเถอะค่ะ บิวตี้จะมานั่งเป็นเพื่อนไปทุกวันเลย...” โอ้...ไวมากน้องบิวเธอไวมากๆ พี่เซฟกำลังจะอ้าปากตอบหม่าม๊า ก็เจอน้องบิวตี้เธอตัดหน้าไปซะแล้ว...แต่เคืองมากทำไมชอบมาพูดจาข่มๆ พี่เซฟตลอด บางทีบางเรื่องเราไม่เคยคิด มันก็อาจจะเป็นชนวนให้เราคิดมากก็ได้นะครับ...ผมล่ะกลัวพี่เซฟจะน้อยใจเรื่องนี้จัง
“ไม่เป็นไรครับหม่าม๊า...เซฟเต็มใจมาไม่ได้ลำบากอะไรเลยครับ”
“เป็นแค่รุ่นพี่ไม่ใช่เหรอคะทำไมถึงต้องมาคอยเทคแคร์ ดูแลด้วย ไม่เป็นไรนะคะพี่เซฟ น้องบิวน่ะเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่เลิฟ เรื่องดูแลพี่เลิฟเดี๋ยวน้องบิวจัดการเอง คนอื่นอย่างพี่เซฟน่ะไม่ต้องก็ได้ค่ะ” โอเคในเมื่อเปิดมาซะขนาดนี้แล้ว ผมคงต้องพูดตอนนี้แล้วล่ะ
“น้องบิวตี้...พี่เซฟไม่ได้เป็นแค่รุ่นพี่ของพี่หรอกครับ พี่เค้าเป็นแฟนพี่...เราคบกันอยู่ พี่ว่าน้องบิวเองก็น่าจะรู้นะ พี่ก็แสดงออกหลายๆ อย่าง พี่ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรหรอก แต่บางเรื่องพี่ก็ไม่จำเป็นต้องพูดมาก แต่ในเมื่อน้องบิวตี้อยากรู้ และเข้าใจผิด พี่เองก็ผิดเองที่ไม่ได้บอกไปตรงๆ งั้นพี่ก็ถือโอกาสนี้บอกเลยแล้วกัน...ว่าพี่กับพี่เซฟ เรารักกัน...แล้วพี่ว่าคงจะไม่มีการหมั้นใดๆ ทั้งสิ้นนะฮะ...เดี๋ยวรอหม่าม๊าพี่โทรไปคุยกับน้าพรแล้วเรามาคุยเรื่องราวทั้งหมดกันอีกทีแล้วกันครับ” เฮ้อออออออ พูดไปและสบายใจจริงๆ
“ก็จริงค่ะ...น้องบิวพอรู้ว่าพี่เลิฟกับพี่เซฟเป็นอะไรกัน...แต่น้องบิวไม่สนหรอกค่ะ พี่เลิฟเป็นของบิวตี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว คนอื่นก็แค่ตัวปลอม...แล้วผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันพี่ไม่แคร์คนอื่นเหรอคะ นี่ขนาดกับบิวตี้ พวกพี่ยังลังเลที่จะบอกความจริงเลยตอนแรก...แล้วกับคนอื่นๆ ล่ะคะ พี่เลิฟจะทนได้เหรอคะถ้าต้องอยู่กับแบบปิดบัง...คุณป้าคุณลุงยอมเหรอคะที่ให้พี่เลิฟต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย” น้องบิวตี้เธอทำหน้าไม่แคร์กับความจริงที่ได้รู้ แถมยังไม่ยอมคิดจะเลิกล้มความตั้งใจที่จะหมั้นกับผมอีกต่างหาก แล้วเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้ว่าโมโห และไม่ได้ดั่งใจ...รอป๊ากับม๊าตอบแล้วกันฮะ ไม่เคยเจอใครเอาแต่ใจขนาดนี้มาก่อนเลย...ให้ตายเหอะ
“ลุงกับป้า ไม่สนใจคนอื่นหรอกนะหนูบิวตี้ เราไม่ได้ทำอะไรผิดกฏหมาย เราไม่ได้ฆ่าใครตาย และที่สำคัญ ลุงกับป้าเลือกที่จะแคร์คนที่รักมากกว่าคนอื่นๆ ที่ไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตของลุงกับป้าเลย...เราไม่ได้ไปขอใครกิน คนเราน่ะจะอยู่เพื่อแคร์ทุกคนบนโลกใบนี้ไม่ได้หรอกนะ เลือกแคร์คนที่เรารัก และทำให้เค้ามีความสุข แค่นี้ก็มากพอแล้ว...”
“และตอนนี้เจ้าเลิฟมันก็มีความสุขจะตาย หนูก็เห็น เซฟเองก็เป็นคนดี เป็นเด็กดี และที่สำคัญเค้ารักลูกชายของลุง เค้ามาเปิดใจคุยกับลุงและป้าแบบตรงๆ เจ้าเลิฟเองมันก็รักเค้ามาก...ลุงไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรที่ทำให้ลุงเป็นทุกข์เลย แค่เห็นลูกตัวเองมีความสุขก็พอแล้ว” รักป๊าที่สุดในโลกเล๊ยยยยยยยยย!!!
น้องบิวตี้เธอหน้าตึงไปเลยฮะ ทำสีหน้าแววตาประมาณว่า ‘ครอบครัวนี้มันบ้า’ นะครับ ตอนนี้เลยกลายเป็นช่วงเดธแอร์เลยฮะ เงียบกริบ...
“โรสว่า...พี่เซฟก็ย้ายมาอยู่กับไอ้เลิฟมันเลยไหมล่ะ ถ้าที่บ้านพี่โอเคให้ออกมาอยู่ข้างนอกได้ จะได้ไม่ต้องเทียวรับเทียวส่งให้ลำบาก ไหนๆ ก็เป็นแฟนกันอยู่แล้ว อยู่ด้วยกันก็คงไม่เป็นไรหรอก...จริงไหมป๊า” หืออออออ!!!! หูไม่ฝาดใช่ไหม โลกไม่แตกใช่ไหม ฝนไม่ตกมาเป็นกบใช่ไหม อ๊ากกกกกก ประโยคข้างต้นนี้ ออกมาจากปากไอ้โรสจริงๆ เหรอเนี่ย...มันยอมรับพี่เซฟแล้วใช่ม๊ายยยยยยยย ดีใจโคตรรรรรรรรรรร
“อืม...ป๊าก็เห็นด้วยนะ ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่เค้าให้เราไปค้างนอกบ้านได้ ป๊าว่า ก็จัดๆ เวลามาค้างที่นี่บ้าง ที่บ้านบ้างก็ได้นะ เซฟเองก็จะได้ไม่เหนื่อยไปรับไปส่งเจ้าตัวดีนี่...เพราะถ้าป๊าบอกให้เซฟเลิกมารับเจ้าเลิฟมัน เซฟก็คงไม่ยอมอยู่แล้ว วิธีนี้ก็ดีเหมือนกันนะ...อ่อ...อย่าลืมหาของไปเซ่นเจ้าโรสมันล่ะ ฮ่าๆๆๆ” ป๊ากรูจะอารมณ์ดีไปไหมเนี่ย...มีผู้ชายมานอนค้างกับลูกชายตัวเองไม่หวงหน่อยเหรอ หุหุ...
ผมหันไปมองหน้าไอ้โรสที่นั่งอยู่ทางด้านขวามือผมอย่างสงสัย...มันคงรู้ว่าผมมองแบบถามๆ อยู่ มันก็เลยเขยิบมากระซิบ…
“ถ้าให้เลือกระหว่างไอ้พี่เซฟกับยัยน้องสวยนี่ ฉันเลือกพี่เซฟก็ได้ เพราะฉันรำคาญยัยขี้เหร่นี่มากกกกก” อืมม ชัดเจน...ใครทำให้มันรำคาญนี่ถือว่าซวยมาก ไอ้โรสมันจะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดตัวรำคาญให้ออกจากชีวิตมันเลยล่ะครับ แต่ผมว่ายกเว้นคนนึงที่มันไม่สามารถกำจัดไปได้ หรือจริงๆ แล้วมันไม่ได้อยากกำจัดเค้าออกจากชีวิตมันกันแน่นะ หึหึ
“คุณลุง คุณป้า พี่เลิฟ บิวตี้ขอโทษนะคะ ที่พูดอะไรไม่เข้าท่าออกไป...แต่ยังไงบิวตี้ก็ยังยืนยันว่า...บิวตี้ก็รักพี่เลิฟเหมือนกัน บิวตี้มีสิทธิ์เป็นตัวเลือกนี่คะ บิวตี้ไม่ยอมแพ้หรอกค่ะ...งั้นเช้านี้บิวตี้ขอติดรถพี่....”
“ไปกับพี่ดีกว่าน้องบิวตี้...พี่ขับบีเอ็มซีรีย์ห้า น้องบิวตี้จะได้นั่งสบายใจ สบายกายไง จะไปทนลำบากใจทำไมล๊ะ...ปล่อยให้แฟนเค้าสวีทกันไปดีกว่าไหม เดี๋ยวเผื่อในรถเขาคุยกันไป หวานกันไป แล้วน้องบิวตี้จะปวดใจเปล่าๆ นะพี่ว่า...ปะ ไปเถอะ อิ่มแล้วก็ลุก” อยากลุกขึ้นยืนแล้วปรบมือให้ไอ้โรสสิบนาที เจ๋งว่ะ...มันลากน้องบิวตี้ออกไปแล้วฮะ น้องบิวเธอก็กระฟัดกระเฟียดออกไปแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่...เอาน่าน้องบิว ไอ้โรสมันก็หน้าตาเหมือนพี่เด๊ะเลยนะ พอถูไถแทนกันได้...
อ่อแต่ลืมกระซิบบอกน้องบิวตี้เธอไปนะฮะ...ว่าที่สามีไอ้โรสมันก็ไม่แพ้ไอ้โรสนะน้องบิว ถ้าไม่อยากประสาทแดก พี่แนะนำว่า...อย่าไปหาเรื่องไอ้คู่นี้จะดีกว่านะครับ...
“ไป...เราก็ไปเรียนกันได้แล้ว พี่เซฟมีส่งงานเช้านี้ไม่ใช่เหรอ ป่านนี้พี่กอล์ฟไม่คอยืดคอยาวคอยพี่อยู่เหรอเนี่ย” พี่กอล์ฟนี่ก็เอะอะ อะไรก็ใช้แฟนผมทำตลอด นู่นไม่ได้ นี่ไม่เป็นก็เซฟอีกและ ทำตัวเหมือนแฟนผมเป็นสามีพี่เค้านะฮะ ฮ่าๆๆๆ น่าสงสัยนะเนี่ย...
“อาจารย์เลื่อนเป็นช่วงบ่ายครับ แต่เลิฟมีเรียนเช้านี่ งั้นเราไปกัน...ป๊ากับม๊าสวัสดีครับ...ขอบคุณมากนะฮะ ที่ยอมรับผมมาเป็นหนึ่งในครอบครัวด้วย...เรื่องมาค้างที่นี่ไม่มีปัญหาครับ ช่วงทำโปรเจคส่วนมากผมก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านอยู่แล้ว พ่อกับแม่เค้าเข้าใจฮะ” แหม ทำโปรเจคไม่กลับบ้าน แล้วงี้จะมาค้างได้ไง ตัวเองก็ต้องไปทำโปรเจคอยู่ดี ชิส์!!!
“ดีแล้วลูก...เย็นนี้ก็ไปเก็บข้าวของบางส่วนมาไว้ที่นี่บ้างก็ได้ จะได้ไม่ต้องหอบไปหอบมานะ เดี๋ยวม๊าจะสั่งให้เขาทำกับข้าวไว้เพิ่ม กลับมากินข้าวบ้านนะ” ม๊าน่ารักเสมอครับ เรื่องกินเรื่องอยู่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง
“ครับ”
“ป๊าหวัดดี...หม่าม๊าหอมทีๆ” ฟอดดดดดด “ชื่นใจๆ เลิฟไปนะ” อ้อนแม่ตลอดแหละผมน่ะ
“ไม่เห็นหอมพี่บ้างเลย” พอเข้ามานั่งในรถแล้วพี่เซฟก็ทวงขึ้นมาเชียว เมื่อวานยังหอมกันไม่พอหรือไง
“เมื่อเช้าก็หอมไปแล้วไง...จะหอมอะไรกันบ่อยๆ” ผมแกล้งแหย่ไปงั้นแหละ เอาเข้าจริงก็กะไว้อยู่แล้วว่าเข้ามานั่งในรถจะหอมพี่เขาซะหน่อย ให้รางวัลที่วันนี้ทำตัวน่ารักไม่หึงหวง...
“โหยยยย ไรอะ โบราณเขาว่า หอมพ่อ หอมแม่เสร็จแล้ว ก็ต้องหอมผัวด้วยดิ” เอามาจากไหนอีกล่ะเนี่ย ไอ้โบราณที่ว่าเนี่ย...เมื่อวานก็บอกว่าโบราณว่าผัวเมียทะเลาะกันให้เคลียร์กันบนเตียง วันนี้มาอีกและ ให้หอมผัว ต่อจากพ่อแม่...เนียนตลอดไอ้พี่เซฟ เค้าหอมผัวก่อนพ่อแม่อีกนะเมื่อกี๊ แล้วนี่จะมาขอต่ออะไรอีก ชิส์
คิดว่าผมจะทำยังไงได้....
ก็หอมพี่เค้าไปสองฟอดดดดดดใหญ่ๆ....
แต่ช่วงนี้ใจดี มีโปรโมชั่นเสริม...
บริการสำรวจปากและลิ้น....นานหนึ่งนาที...
“เดี๋ยวเที่ยงนี้ พี่ไปรับที่คณะนะ มากินข้าวด้วยกัน...พี่จะได้แนะนำเลิฟอย่างเป็นทางการให้พวกเพื่อนๆ พี่ได้รู้จัก ว่านี่แหละ คนนี้แหละ...เมียกู” แฟนก็พอไหมครับ บทจะเปิดเผย ก็เอาเชียวนะ...
“แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปกินข้าวด้วย เลิฟก็อย่าลืมแนะนำพี่ให้เพื่อนๆ รู้จักนะว่าพี่น่ะเป็นผะ...”
“แฟน...พอเลย เดี๋ยวนี้พูดจา...ใครสั่งใครสอนกันเนี่ย” เขินครับ...ต้องเอื้อมมือไปบิดแก้มสากๆ ของพี่เซฟไปมาแก้เขิน...
“อ๊าวววว ก็คนอยากเปิดเผยอ่ะ เมียพี่น่ารักจะตาย ใครๆ ก็จ้องจะจีบกันตาเป็นมัน ดีนะที่พี่ไหวตัวทันฉกตัวมาซะก่อน” จ้า...กว่าพ่อคุณจะไหวตัวได้ เลิฟก็แทบจะถอดใจไปแล้วครับ
“พอแล้วลูบอยู่ได้แก้มเลิฟเนี่ย เลขไม่ขึ้นหรอกนะ ไม่ใช่นางตะเคียน...”
“หึหึ...อ่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นพี่นัดสายรหัสพี่เลี้ยง เลิฟไปด้วยกันนะ จะเอาสายเลิฟมาเลี้ยงด้วยกันก็ได้ เอามะ” จะเลี้ยงข้ามคณะกันไปหน่อยไหมครับเนี่ย วิศวะฯ กับดุริยางค์ฯ เนี่ยนะ
“ฮึ...จะให้เลิฟไปทำไมอ่ะ พี่ก็ไปเลี้ยงของพี่ดิ เดี๋ยวเลิฟพาน้องไปเลี้ยงเอง คณะใครคณะมันดิ”
“อ้าว ได้ไงอ่ะ คณะใครคณะมันไม่ได้...ตอนนี้คณะเราก็ถือว่าเกี่ยวดองกันอยู่แล้ว...พี่กะว่าจะให้พวกหลานๆ รหัสมันได้รู้จักย่ารหัสของมันไง...มันจะได้รู้ว่ามันมีย่ารหัสน่ารักมากกกก แถมเป็นเด็กดุริฯ แล้วหลานๆ รหัสเลิฟก็จะได้รู้ว่าตัวเองมีปู่รหัสรูปหล่อเป็นเด็กวิศวะฯ ดีมะ”
“บ้า!!!!!!! ใครจะยอมเป็นย่า ตลกและพี่เซฟ” คิดได้เนอะคนเรา...อยากจะขำ แต่ก็อยากจะงอนด้วยอ่ะ หน้าผมตอนนี้เลยกึ่งบึ้งกึ่งยิ้ม...รถดันติดไฟแดงพอดี ปู่รหัสของหลานผมก็เลยได้โอกาสหันมาหอมผมฟอดใหญ่ ไม่อายชาวบ้าน ชาวช่อง เขาเลยรึไง แยกนี้มีกล้องด้วยนะเว้ย...ถึงแม้กฏหมายจะไม่ได้ระบุว่า หอมแก้มแฟนกลางสี่แยกจะโดนปรับห้าร้อย...แต่บางทีเราก็ควรอายรถคันข้างๆ หรือว่าเด็กขายพวงมาลัยบ้าง
ว่าแต่...
ย่ารหัส...
ก็น่ารักดีนะ...
++++++++++++++++++++++++++
หากใครคิดว่า แค่นี้น้องบิวเธอจะถอดใจ...
คิดผิดค่ะ...เธออุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมานะคะ จะให้ยอมกันง่ายๆ ได้ไง...
ก็รอดูฤทธิ์เดชของเธอกันต่อไปค่ะ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
แหล่งช๊อปก็มีมากเหลือเกินค่ะ...ดูแลสุขภาพเงินกันด้วยนะคะ 
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 837551 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก