Chapter19..ห้องแล็ป คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ภาควิชาเคมี มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
“
อ้าวเฮ้ย! ไอ้น้ำเชี่ยว ไงวันนี้มาเร็วได้ว่ะ ฝนจะตกมั้ยเนี่ย”
“ไอ้ไมค์.. คราวนี้เอ็งต้องช่วยข้านะเว้ย ข้าไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว เอ็งต้องช่วยข้านะโว้ยไอ้ไมค์” พอเห็นเพื่อหน้าฝรั่งเดินเข้ามาน้ำเชี่ยวก็รีบวิ่งไปหาพร้อมด้วยสายตาเว้าวอนทันที
“เอ้ย..ช่วยอะไรว่ะ อะไรของมึ้งงง ไอ่กบ!”
“ก็เทอมนี้ข้าต้องสอบให้ได้เกรดไม่ต่ำกว่าสามนะดิ ไม่งั้นพี่พีมไม่ให้ข้าเข้าบ้านแน่ๆ ข้าจะทำไงดีว่ะเนี่ย
โอ้ย! เครียดว้อยยยยย”
“
โธ่เว้ย! กรูนึกว่าอะไร ไอ้เห่าน้ำเยี่ยวว แม..ร่งเรื่องแค่นี้ มรึงต้องจะเป็นจะตายเลยไงฟระ.. จะไปยากอะไร เอ็งก็แค่มาเรียนบ่อยๆ อย่าหลับ แล้วก่อนสอบเอ็งอ่านหนังสือหนักๆ แค่เนี๊ยยย มันจะไปยากอะไร เดี๋ยวข้าช่วยติวอีกแรงเอ้า” แม่ม..ตรูล่ะนึกว่าโลกจะแตก ไอ้ปัญญาอ่อนเอ้ย มีแฟนแล้วมันเป็นงี้เหรอว่ะ
“เออ รายชื่อบัดดี้ทำรายงานแล็บเทอมนี้ออกมาแล้วนะเว้ย ไปดูที่บอร์ดยัง”
“ยัง..กำลังจะไปดูนี่แหละ”
“เออ..ว่าแต่ วันนั้นน่ะ เป็นไง สำมะเร็จมั้ยว่ะ ของขวัญข้าอร่อยมั้ยว่ะ ฮ่าๆๆ..
เนี่ยข้าอุตส่าห์ไปสืบมา รู้ว่าพี่พีมเอ็งอ่ะ แพ้แอลกอฮอล์ หุหุ รับรองว่า พวกแพ้ๆเนี้ย..คออ่อน
ฮ่าๆๆ!!” เมื่อเห็นเพื่อนดูสงบลง ไมค์ก็อดถามถึงเหตุการณ์คืนนั้นไม่ได้ อยากให้มันลงเอยซักที เลยวางแผนให้มันไปเมาๆด้วยกันซะ มีโอกาสจะได้จับรวบหัวรวบหางซะเลย มุกเนี้ย ถึงจะน้ำเน่าแต่ก็ได้ผลมาหลายรายแล้ว หุหุ~
“เออ!..เออ ไอ้เชี่ยไมค์ แผนกร๊วกของมรึงดิว่ะ นี่ดีนะที่พี่พีมกรูไม่เมามาก ไม่งั้นกรูตัดหัวมรึงเสียบประจานแน่ เหอะ!มรึงไม่เป็นกรู มรึงไม่รู้หรอกว่าพี่พีมน่ะ เวลาเมา แสบแค่ไหน
แม..ร่ง” แมร่ง ไอ้ฝนั่งขี้ทูดนี่ ยังมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาถามได้อีกนะ กรูน่ะเสร็จเค้าแท้ๆ
“เอ้า..แล้วสรุปว่าไงอ่ะ โป๊ะเชะป่ะ? :m12:สำมะเร็จป่าวฟระ” ซี้หนุ่มยังคงอยากรู้ต่อไป
“เอิ่ม.. :
:ก็..ก็สำเร็จแหละ” น้ำเชี่ยวหันซ้ายแลขวาก่อนจะกระซิบตอบเพื่อนตัวดีไป
“ว๊าวๆๆๆ!!..นั่นไง.. เป็นไงบอกแล้วว่าแผนข้าน่ะไม่ยาก..ฮ่าๆๆ .. แต่ o8แบบว่าๆ..ข้าก็ไม่ได้จะลามกหรอกนะ แต่มันเป็นไงว่ะ มันดีกว่าผู้หญิงตรงไหนฟระ แฮะๆ ทำไมเอ็งถึงได้หลงเค้าหัวปรักหัวปรำขนาดนี้ ข้าอยากจะรู้จริงๆ” หนุ่มฝรั่งอดไม่ได้ที่จะสอดรู้สอดเห็นต่อไปอีก
“ดีกว่าผู้หญิงตรงไหนเหรอ..
อันนี้ข้าก็ไม่รู้ว่ะ เอ็งคงต้องไปถามพี่พีมเค้าเองแล้วล่ะ เพราะข้า แบบว่า..:try2:ข้าผิดแผนนิดหน่อยอ่ะ ก็เลย.. ก็เลยยอมๆพี่เค้าไปก่อน
แต่ดูท่าทางพี่เค้าแล้ว แล้วก็คงจะรู้สึกดี มิใช่น้อยล่ะมั้ง"
..!!?@#%$?@!! ..โอ้ว!! :
:มายบุดด้า เพื่อนกรู
"
เอ้ย!ได้เวลาแล้ว ไปเรียนเร็วเพื่อน เทอมนี้ข้าต้องสามเท่านั้น ไปเร็ว!” เจ้าเคโระแสนซื่อตอบออกมาหน้าตาเฉยก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน ทิ้งให้ไมกี้ได้แต่ยืนอึ้งอ้าปากค้างอยู่ในหน้าแล็บต่อไป
“นี่ๆ มะ หมายความว่า.. เอ็งเสร็จเค้าหรอกเหรอ..ว่ะ ไอ้..น้ำเยี่ยว~ เซอร์ไพรส์..ชิบเลย..ว่ะ ตรู..ไม่..อยาก..จะเชื่อหูตัวเอง” ไอ้กบพันธุ์ร็อกของตรู แม..ร่งเสร็จพี่ชายหน้าหวานคนนั้น
โอ้ย! ใครรู้เข้าเสียสถาบันเพื่อนไอ้ไมค์หมด ไอ้กบฟรายๆๆๆๆเอ้ยย ไอ้ ปัญ ญา อ่อน !!! 
.
.
.
.
“เอ่อ..หวัด.. หวัดดี ตะ ตรงนี้นั่งได้มั้ย..ครับ” ก่อนคาบวิชาเรียนที่ทุกคนดูจะวุ่นๆกับการตามหาบัดดี้คลาสแล็บ อยู่ชายหนุ่มร่างสูงผู้มีกระเป๋ากล้องสะพายติดตัวเหมือนเป็นอัวยวะที่33ในร่างกาย ก็มาหยุดอยู่ข้างโต๊ะแล้วเอ่ยถามออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อืม..นายชื่อกัณพิพัตน์ หรือเปล่าล่ะ ถ้าใช่ก็นั่ง คาบนี้เป็นแล็บต้องนั่งกับบัดดี้ ไม่รู้รึไง” น้ำเชี่ยวตอบพลางเหลือบมองหนุ่มร่างสูงกับใบหน้าหวานหยาดเยิ้มและข้าวของพะรุงพะรังที่มันหอบมายิ่งกว่าบ้าหอบฟาง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ..ฮิ ฮิๆ ไม่ยากจะเชื่อ” เมื่อจัดแจงยัดตัวเองลงที่นั่งได้เสร็จ หนุ่มคิ้วหนาหน้าหวานที่ดูเหมือนจะออกการดี๊ด๊าขึ้นมาทันตา ก็หันมายิ้มและคุยกับบัดดี้ของเขาอย่างร่าเริง
“สรุปว่า..นายก็คือนายกัณพิพัตน์ บัดดี้เราอ่ะดิ” เป็นบัดดี้เราแล้วทำไมมันต้องหัวเราะด้วยฟร่ะ ไม่เข้าใจ เพี้ยนรึเปล่าไอ่นี่ หน้าตาก็ดีอยู่หรอก
“เรียกเราว่าเอ็มเฉยๆก็ได้” หนุ่มหน้าหวานร่างสูงหันมาเอ่ยอย่างเป็นมิตร แขนยาวๆยกขึ้นมาเท้าคางเบี่ยงหน้ามาหาน้ำเชี่ยวเล็กน้อย คิ้วเข้มได้รูปสวย ขนตายาวดกงอนดำกับดวงตาโตคู่หวาน จมูกโด่งปลายงอนกับปากรูปกระจับ และรอยยิ้มสวยๆจากใบหน้าคนตรงหน้า ไม่รู้ในประเทศนี้จะมีผู้ชายสักกี่คนที่หน้าสวยๆหวานๆแบผู้หญิงได้อย่างนี้ แต่สำหรับเขาคนแรกก็พี่พีม และวันนี้ก็คงจะเป็นนายนี่ล่ะมั้ง ถ้าบอกว่ามันเป็นนายแบบหรือดาราละครน้ำเน่าก็เชื่อล่ะว่ะ ดูลิเกได้ขนาดนี้
..แต่ยังไงๆ ไอ้ตี๋ขี้หงุดหงิดหน้ายุ่งๆอย่างพี่พีมก็ดูน่ารักน่าหยิกกว่าเยอะล่ะน่า
ฮ่าๆ! ตัวขาวๆซ่อนรูปขนาดนั้น น่ากอดน่าฟัดที่สุด ที่สำคัญยังเซ็กซี่ซะด้วย ..อะฮึ๋ย! คิดแล้วใบหน้าร้อนเรยยอ่า
เมื่อไหร่จะหมดคาบเรียนล่ะเนี่ย คิดถึงแฟนจังโว้ยยย
“น้ำเชี่ยว..น้ำเชี่ยว
เฮ้! ได้ยินเราป่าว น้ำเชี่ยว” เอ็มชูซองกระดาษสีขาวโบกไปมาตรงหน้าคนที่กำลังนั่งเม่อลอยอยู่
“ออ..เอ่อๆ อะไร? พอดีเราคิดถึงคืนเคาท์ดาวน์
เอ้ย!ไม่ใช่ๆ เรากำลังคิดอะไรเพลินๆนะ” ไอ้น้ำเชี่ยวเรียกสติกลับมาด่วนนี่มหาลัยนะเว้ย ต้องเรียน ต้องเอาเกรดสามมาอวดพี่พีมให้ได้ ฮุย.เล่.ฮุย
“อะ นี่ เราให้”
..น้ำเชี่ยวรับซองกระดาษจากเอ็มมาเปิดออกดู ตกใจเล็กน้อย เพราะมันเป็นภาพถ่ายของเขาเกือบทุกอิริยาบถ ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการ วันแรกที่นั่งเรียนที่นี่ แม้กระทั่งที่คอนเสิรต์ หรืองานโชว์ตัวต่างๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกภาพที่หมอนี่ถ่ายมาเขาดูหล่อ ทั้งองค์ประกอบภาพต่างๆก็สวยมาก นายนี่คงเรียนด้านถ่ายภาพมาจนโปรแล้วแน่ๆ
“นะ..นาย..มีพวกนี้ได้ไงอ่ะ”
“แปลกใจเหรอ เราเป็นแฟนคลับนายนะ ตั้งแต่นายเข้าวงการแรกๆเลยล่ะ นายคงจำเราไม่ได้หรอก คนชอบนายตั้งเยอะแยะ มหาลัยนายก็ไม่ค่อยมา ถึงมา นายก็อยู่กับพวกไมค์แล้วก็เพื่อนดาราของนาย ส่วนเรามันเด็กหลังห้อง คือ..งานอดิเรกของเราเป็นช่างภาพอิสระน่ะ เราชอบถ่ายรูป”
“อ๋อ..ปาปารัสซี่”
“
เอ่ย! ไม่ใช่ๆ..เราชอบ เอ่อ..เราชื่นชมนายจริงๆ ไม่เคยเอาภาพนายไปขายนะ รูปพวกนี้เราก็เก็บสะสมไว้ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว เราพกมันมาทุกวัน หวังว่าวันนึงเราจะได้ให้นายกับมือ เอาไปสิ” หนุ่มหน้าหวานรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน พลางรีบยัดรูปถ่ายปึกใหญ่ใส่มือคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
“เออๆ ขอบใจนะ นายถ่ายรูปเก่ง สวยดี ขอบใจๆ” นายเอ็มคนนี้ ดูๆไปมันก็น่ารักใสๆดีเหมือนกันแฮะ
.
.
.
โลกมายา อย่างไรก็คือมายา แรงคับเคลื่อนสำคัญหรืออาจพูดได้ว่าสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับวงการบันเทิงก็คือ สื่่อ ปัจจุบันสื่อประเภทก็อสสิบ ข่าวซุบซิบ ข่าวรักๆใคร่ๆ นับเป็นข่าวที่ทำรายได้ให้กับบรรดาผู้ผลิตสื่อเป็นอย่างมาก
..ไม่คิดเลยว่าคนอย่างเราจะต้องมานั่งเป็นเป้านิ่งให้สื่อติ้งต๊องพวกนี้จับคู่งั้นด้วยเหรอเนี่ย.. เฮ้ออ
“ไง น้ำเชี่ยว พี่ไม่บังคับน้ำเชี่ยวนะ พี่ให้น้ำตัดสินใจแล้วกัน มันเป็นสิทธิ์ของน้ำ นิตยสารนี้เค้าก็หัวใหญ่ มีคลาส ถ่ายภาพดี ที่สำคัญ จ่ายหนัก และมันก็จะโปรโมทงานของเราไปในทางอ้อมด้วย ทางจอมขวัญเค้าตอบตงลงทันที เหลือแต่ทางเราว่าจะโอเคมั้ย”
“ถ้าน้ำเชี่ยวตกลงถ่าย ทุกคนเค้าจะไม่เข้าใจว่าน้ำเชี่ยวกับจอมขวัญคบกันเป็นคู่รักกันเหรอพี่”
“มันก็อยู่ที่เรา ว่าจะให้สัมภาษณ์แบบไหน เป็นแค่งาน เพื่อนร่วมงาน เพื่อนสนิท ดูๆกันอยู่ หรืออะไรก็แล้วแต่น้ำเชี่ยวกับขวัญจะบอกกับนักข่าว”
“แต่คอนเซ็ปมันก็เป็นคู่รักอยู่ดี น้ำเชี่ยวไม่เอาดีกว่า พี่ฝนบอกทางนู้นเค้าไปเลยเถอะครับ ว่าน้ำไม่ถ่าย น้ำขี้เกียจมานั่งโกหกนักข่าวน่ะครับ รำคาญ” เฮ้อ..ไม่เอาดีกว่า ไม่อยากมีปัญหา เกิดพี่พีมเห็นแล้วคิดมากขึ้นมา ตายแน่เลย
“อย่าพึ่งรีบตัดบทสิน้ำเชี่ยว พี่ให้น้ำเชี่ยวไปคิดดีๆ อีกสองวันค่อยมาบอกพี่ ไป..ไปเตียมซ้อมได้แล้ว พีมมาแล้วมั้ง ขานั้นยิ่งตรงเวลาอยู่ เดี๋ยวเค้าจะรอ”
.
.
.
“พี่พีม.. คิดถึงจัง.. ขอหอมทีได้ป่ะ” เมื่อมาถึงห้องซ้อมเพลงแล้วเห็นพี่ชายสุดเท่ที่วันนี้กลายร่างมาเป็นเด็กเนิร์ดด้วยกรอบแว่นสายตาสุดหรู ยืนก้มหน้าก้มตาใจจดจ่ออยู่กับรายชื่อเพลงที่จะใช้สำหรับมินิคอนฯในวันพรุ่งนี้ ร็อกเกอร์หนุ่มจึงได้ทีเข้าไปแกล้งกระซิบกระซาบที่ข้างหูก่อนจะหันซ้ายแลขวาแล้วขโมยหอมไปที่พวงแก้มใสอีกหนึ่งฟอดใหญ่
“
เอ้ย! ไอ้กบบ้า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” น้ำเสียงแหบตวาดแหวออกทันที่ตัวเองถูกจู่โจมแบบไม่ตั้งตัวจากเจ้าเด็กหน้าเป็นที่ชอบทำอะไรประเจดประเจ้อ
..ไอ่ตัวแสบเอ้ย หอมเข้ามาได้ อยากขึ้นหน้าหนึ่งก่อนวัยอันควรรึไง
“ไมอ่ะ ก็คิดถึงนี่.. ซ้อมเสร็จไปหาอะไรอร่อยๆกินกันนะ เดี๋ยวน้ำเชี่ยวเลี้ยงเอง ..แล้วก็ คืนนี้ขอไปค้างบ้านพี่ด้วยนะ.. นะครับ~ ที่รัก~” น้ำเชี่ยวยังคงไม่สนว่าจะมีใครผ่านมาหรือเปล่า ทำเอาพีมต้องพะวงหน้าแลหลังเป็นพันละวัน โดยเฉพาะไอ้ประโยคหลังสุดนี่ ฟังแล้วน้ำเสียงมันสยิวกิ้วแปลกๆ ไหนจะยังแววตาหวานฉ่ำคู่นั้นอีก ที่ส่งมามันยิ่งเหมือนมีเลิศนัยอะไรบางอย่าง อะไรเนี่ยๆๆไอ้เด็กแก่แดด:serius2:
แต่พอซูเปอร์สตาร์หนุ่มนึกถึงเรื่องงานที่ผู้จัดการและโทรศัพท์ที่อดีตแฟนสาวของเขาโทรมาเมื่อวันก่อนแล้ว ก็อดรู้สึกลำบากใจขึ้นมาอีกเป็นครั้งที่ร้อยไม่ได้
“เอ่อ.. เดี๋ยวซ้อมเสร็จก่อนค่อยว่ากันนะ” ชายหนุ่มอึกอักตอบออกไป โดยซ่อนแววตาลังเลด้วยการยกมือขยับกรอบแว่นสวย ขณะที่ในหัวสมองก็เตรียมประมวลคำพูดและเหตุผลที่ดูเหมาะควรที่สุดไว้เพื่อปฏิเสธเด็กหนุ่ม
..จะบอกน้ำเชี่ยวยังไงดีล่ะว่า วันนี้เราจะไปคุยเรื่องงานถ่ายแบบเปิดตัวนิตยสารหัวใหม่ของบริษัทของจีจี้ ถ้ารู้ว่าเราไปกับเธอมีหวังเจ้าตัวแสบอาละวาดพาลไม่ซ้อมเอาแน่ๆ ไม่ต้องสืบ ไว้ค่อยบอกตอนซ้อมเสร็จแล้วกัน
.
.
“โหหห..
พี่พีมอ่า“นะ เอาเป็นวันพรุ่งนี้แล้วกัน เสร็จจากงานคอนฯ เรากลับพร้อมกันเลย เดี๋ยวพี่ให้หนูมาลีทำของอร่อยไว้ให้กินด้วยนะ วันนี้พี่ไม่สะดวกจริงๆ พอดีพี่พัดจะพาแขกคนสำคัญมาที่บ้าน ยังไงพี่ก็ต้องไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ คงไม่มีเวลาอยู่กับน้ำ นะ..นะครับ คนดี” สุดท้ายพีมก็เลือกที่จะพูดโกหกคำโตออกไป ด้วยเห็นว่าไปกับอดีตแฟนก็แค่เรื่องงาน อีกทั้งยังไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ในเมื่อทำงานเสร็จทุกอย่างก็จบ และจะได้ไม่ต้องมานั่งอธิบายให้มากความด้วยว่าเหตุใดจีจี้ถึงมีความเกี่ยวพันธ์อะไรกับบริษัทที่เป็นเจ้าของหัวหนังสือฉบับนี้
“อะๆ ก็ได้ พรุ่งนี้แน่นะ”
“อื้มม ^_^” เฮ้อ..
ที่ต้องโกหกเพราะพี่ไม่อยากให้น้ำเชี่ยวคิดมาก เข้าใจพี่หน่อยนะ ยังไงพี่กับจีจี้ก็ไม่ได้มีอะไรอยู่แล้วแค่คุยงานธรรมดา
---
ติ๊ดๆๆ ติ๊ด
ติ๊ด ---
“
เอ้ย ไอ้น้ำเยี่ยว คืนนี้ไปดื่มกันหน่อยมั้ยว่ะ ข้าจะไปกับพวกไอ้แบงค์ไอ้อ้นมัน คลายเครียดๆ” เสียงเจ้าลูกครึ่งเพื่อนซี้ลั้ลล๊ามาจากปลายสาย
“ไม่เอาอ่ะ.. ข้าจะอยู่อ่านหนังสือ เตรียมเทสต์อาทิตย์หน้า เชิญพวกเองตามสบาย.. แต่ถ้ามีหญิงสวยๆ ขอเบอร์มาฝากด้วยล่ะกัน ฮ่าๆๆ”
“อะไรจะฟิตขนาดนั้นว่ะ สอบอาทิตย์หน้านู้นนะเว้ย ตามใจเอ็งล่ะกัน.. ว่าแต่แน่ใจรึว่าจะเอาเบอร์หญิงอ่ะ เอ็งไม่ได้อยากได้เบอร์ผู้ชายตี๋ๆตัวขาวๆหน้าตาน่ารักๆหรอกเหรอว่ะ กร๊ากกกกๆ!! ถ้าข้าเห็นข้าก็กล้าขอให้ได้นะเว้ยยย ไม่ต้องเกรงจายยย”
“ไอ่..ไอ้กร๊วกกกกกกนี่ ดะ..เดี๋ยวถะ..”
“ตู้ดดดดดดดด----------” แล้วปลายสายก็อันตธารหายไป
.
.
.
.
ภายในห้องพักหลังเวทีคอนฯ
“
อ้าว! น้ำเชี่ยวมาเร็วจังอีกชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัด นี่พีมยังไม่มาเลย ตื่นเต้นเหรอ เอ๋..? หรือว่าไม่ได้นอนเนี่ยตาคล้ำมาเชียว เล่นเกมส์ดึกอีกแล้วใช่มั้ยเรา พี่บอกกี่ครั้งแล้วก่อนขึ้นคอนฯต้องนอนให้พอ เดี๋ยวโทรไปฟ้องแม่ซะเลยนี่ ไปๆ แต่งหน้า แต่งตัว” พี่ฝนยังคงเป็นแม่หมายเลขสองของน้ำเชี่ยวไม่เคยเปลี่ยน
แต่ทว่าในอารมณ์นี้น้ำเชี่ยวเองคงไม่มีแก่ใจที่จะลุกขึ้นมาต่อล้อต่อเถียงกับผู้จัดการสาวสุดเซี้ยวสักเท่าไหร่ เพราะหัวสมองตื้อๆ ของเด็กหนุ่มยังคงคิดซ้ำไปซ้ำมาถึงเรื่องที่ไมกี้โทรมาเล่าเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
...
น้ำรักพี่พีม.. คำๆนี้มีความหมายกับพี่มั้ยครับ...
‘เฮ้ย.. น้ำเชี่ยว ว..วันนี้ เอ็งได้เจอได้คุยกับแฟนเอ็งมั่งมั้ยว่ะ’
‘ก็เจอตอนทำงานเมื่อกลางวันน่ะ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกัน พอดีเค้ามีงานที่บ้านเห็นว่ามีญาติมา ทำไมว่ะดึกดื่นปาดนี้เอ็งจะอยากรู้อะไรเรื่องพี่พีมของข้าว่ะไอ้ไมค์’
‘...เหรอ .... อ..เอ่อ’
‘ทำไม.. มีอะไรว่ะไมค์? เอ็งกำลังจะบอกอะไร.. เกี่ยวกับพี่พีมเหรอ? มีอะไรว่ะ พูดมาเดี๋ยวนี้เลยไอ้เหี้ยไมค์!!’
‘คะ..คือข้า..เรื่องที่ข้าจะบอกเอ็งข้าไม่ได้มีจุดประสงค์จะให้เอ็งไม่สบายใจนะเว้ย เอ่อ..ข้าเห็นพี่พีมมากับผู้หญิงคนนึงว่ะ ผมยาวๆตัวเล็กน่ารักๆหน่อย เอ่อ..ข้าจะไม่คิดมากและเอาเรื่องนี้มาบอกเองเลยนะเว้ย ถ้า.. ถ้าข้าไม่เห็นเค้าว่าโอบกันพยุงกันขึ้นรถไปขนาดนั้น แถมยังเป็นในผับตอนค่ำมืดดึกดื่นอีก.. เอ็งเป็นเพื่อนรักข้า ข้าไม่อยากให้เอ็งโดนหลอก หรือถลำลึกมากเกินไป เอ่อ..ข้าไม่ได้ให้เอ็งปักใจเชื่อ ยังไงสิ่งที่ข้าเห็นมันก็อาจเป็นอุบัติเหตุ เป็นเรื่องบังเอิญ หรือพี่เค้าอาจมีเหตุผลก็ได้ ข้าอยากให้เอ็งไปคุยไปเคลียร์กับเค้า ทำใจเย็นๆ อย่าเพิ่งไปโวยวายนะเว้ย ข้าหวังดีนะเพื่อน’ หนุ่มลูกครึ่งพูดไปก็ยิ่งเกิดความกังวลหนักขึ้นจนน้ำเสียงแหบ ติดๆขัดๆ หูอื้อ จนไม่ได้ยินแม้เสียงตัดสายไปอย่างดื้อๆจากเพื่อนซี้
..แม้ไมกี้จะรู้ว่าการเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นมากไปไม่ใช่เรื่องดี แต่เมื่อกลับมาคิดทบทวนอย่างที่สุดแล้ว ก็ยังดีกว่าต้องมานั่งทนเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองถูกใครบางคนหลอกให้ช้ำใจฟรีๆ โดยที่เขาเองก็มีโอกาสที่จะเตือนเพื่อนได้แต่กลับละเลย แล้วยิ่งคนๆนั้นเป็นพีม พีรานุ ที่ข่าววงในเขาก็ลือกันให้ทั่วว่า เคยหลอกและหักอกดีเจหนุ่มดาวรุ่งจนเกือบเสียผู้เสียคนมาแล้ว และยังไม่รวมพวกหนุ่มๆที่เข้ามารายล้อม แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครได้คบกับพีมแบบแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยสักคน .. พี่พีม ทำไมต้องโกหก ไหนพี่บอกจะให้มันจบเร็วที่สุด แต่สิ่งที่พี่ทำกับสิ่งที่พี่พูดมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย หมายความว่ายังไง ทั้งเรื่องที่พี่บอกว่าจะอยู่บ้านกับพี่สาว แต่จริงๆแล้วพี่กับไปโผล่อยู่ที่ผับนั่น กับ..
..จะให้น้ำเชื่อใจพี่ได้ยังไง
..น้ำเชี่ยวรักพี่.. พี่ได้ท่องมันทุกวันมั้ย
..น้ำรักพี่.. .
.
.
(
ครืดดดดๆ)
“ครับจี เป็นไงบ้าง สบายขึ้นหรือยัง”
'เพิ่งตื่นน่ะค่ะ สบายขึ้นแล้ว แต่ก็ยังมีไข้อยู่ ขอบคุณมากนะพีม ที่พาจีมาส่งบ้านเมื่อคืน แถมยังจัดการให้คนเอารถมาส่งให้อีก ขอบคุณจริงๆค่ะ'
“ไม่เป็นไร คุณพ่อคุณแม่คุณไม่อยู่ คิดซะว่าพีมเป็นพ่อคนที่สองแล้วกัน อย่าดื้อ แล้วก็กินข้าวเยอะๆกินยาแล้วนอนพักมากๆ เดี๋ยวคืนนี้พีมจะโทรไปเช็คกับป้าพิม อย่าให้พีมรู้นะว่าจีดื้อไม่กินยา พีมจะจับคุณมัดมือมัดขาพาไปหาหมอฉีดยาจริงๆด้วย”
'รู้แล้วๆ อะไรเนี่ยคิดว่าคุณพ่อคุณแม่ไปเยอรมันซักเดือนจะเป็นอิสระแล้วเชียว ยังมาเจอคนจอมสั่งอีก'
“พีมเป็นห่วงจีนะ ร่างกายของเรา เราต้องรักให้มากเท่ากับใจของเรานะครับจี.. เอ่อ พีมถึงที่แสดงคอนเสิรต์แล้ว แฟนคลับมาล้อมเต็มรถเลย ต้องแค่นี้ก่อนนะครับ พักผ่อนเยอะๆนะ บายครับ”
.
.
********************************************
To be con ตอนหน้าครับ
ไม่รู้ว่าที่พีมเลือกทำ(โกหก)อย่างนี้ เป็นเรื่องดีหรือร้ายกว่ากัน ..แต่มีใครเคยเป็นไหมครับ ที่บางเรื่องเราก็มองว่า มันไม่น่ามีอะไร ถ้าเราโกหกไปอาจจะดีกว่า ถ้าพูดออกไปแล้วต้องมานั่งทะเลาะกันยาวววว ผมเป็นบ่อยมากๆๆ และก็ทำได้ทั้งปิดได้แล้วเค้าไม่รู้ และเคยโดนจับได้จนเป็นเรื่องใหญ่ไปเลยก็มี อิอิ
แล้วเรื่องของพีมจะเป็นยังไงต่อ ??? ค่อยมาดูกันคับ
B a l l o o n
หัวข้อ: จังหวะรัก..จังหวะร็อค((My Sexy Darling))~จบseason1~ มาแจ้งข่าวจองFicหน้า56คับ (อ่าน 435224 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก