หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

สลิ่มหัวหลิมใจอ่อนรับเฮียเมตรแกเป็นผัวสะเห๊อะ สงสารแก แค่มีเมียโหดนี่ก็น่าสงสารมากและ

แต่อย่างน้อยเค้าก็มาอุ่นพิซซ่าให้กินนะเว้ยเฮีย :-[เอาน่าคืบหน้าไปอีกนิดแล้วละวะ

[panang]

มาเม้มแหละ ตอนที่แล้วอยากเม้ม แต่รีบอ่านรีบออกไปข้างนอก ขอโทษนะจ๊ะเบบี้

ขอให้หายป่วยเด้อ

จะได้มีอารมณ์มาแต่งต่อ อิอิ

อยากอ่านบทพิศวาทแล้วอ่ะ เอาหวานๆหื่นๆนะ หุหุ

[jara]

สลิ่มเริ่มใจอ่อนแล้ว

พี่เมตรก็รีบสร้างฐานะซะ  ครึครึ

อุปสรรคยังเหลืออีกหลายอย่างนะ ฮ๋าๆๆๆๆ

[ordkrub]

เขตรเข้าใจถามนะ เมตรเองต้องคิดมากๆแล้ว รักเขาก็ต้องให้อนาคตเขาด้วย

[ToeyTato]

ดูแววดีนะเนี้ยยย หลิ่มยังดีนะเนี้ยย ไม่ไล่ตะเพิดไป หุหุ
เอาให้ตลอดรอดฝั่งนะอีเมตร

[anterosz]

น้องเขตมาถอกโชว์แถวบ้านพี่ก็ได้นะครับ พี่ไม่ว่าหรอก ฮ่าๆๆๆ 
แล้วสงสัยหัวหลิมจะใจอ่อนกับไอ้เมตรแล้วป่าว ถึงยอมขนาดน้าน
หรือว่าอ่อนใจ เพราะไอ้เมตรมันหน้าด้านเกิน ห้ามไปก็คงเท่านั้น 
แล้วคืนนี้ใครจะนอนตรงไหนกันละเนี่ย แต่ทางที่ดีคือส่งเขตไปนอนกะมิ้วค์ 

 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ดูเริ่มเข้าที่เข้าทาง
แต่เห็นด้วยกับเขตนะ
เมตร... เมิงตั้งหลักอะไรซักทีเหอะ
สงสารสลิ่ม จะเรียนจบอยู่แล้วเมิงอ่ะ

ชอบเขตตตตตตตตตตตตต
และชอบมิ้ว

[ClioNe]

น่ารัก กกก กก 
น้องเขตกวนดีจริง ๆ 
สลิ่มเริ่มใจอ่อนแล้ว อุ่นพิซซ่าให้กินด้วย 
พี่เมตร คิดตามที่น้องเขตบอกด้วยนะ..

[papae8_1]

ตอนที่44  แพลน


ปล.เม้นด้วยอะไรด้วย ((กูปวดท้องมากมาย :m15:ยังนั่งพิมพ์ให้พวกคุณเลย เข้าไจ๋))

ก็ดีีีี

เม้นแล้ว นี้ก็ปวดท้องเหมือนกันยังนั่งเม้นให้เลย

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

นี่ถ้าไอ้หลิ่มไม่รักมึงมันคงไม่ยอมลุกขึ้นมาอุ่นพิซซ่าให้มึงหรอกนะไอ้เมตร 

งานนี้ไอ้เมตรเห็นความหวังรำไร หุหุ

เป็นกำลังใจให้เบบี้!!

[fungfung]

เมตรที่ของแกนะหน้าจะเป็นที่พื้นมากว่านะ  
อยากให้เขตมีคู่อะช่วยเมตรมาเยอะแล้วหาคู่ให้เขตบางดิ  

[pattybluet]

สลิ่มค่อดน่ารักเลยอ่ะ ค่อดดดดดดด จะอิจฉาเฮีย
มีแฟนคุณสมบัติเพียบขนาดนี้ เฮียก้อช่วยทำอะไรกับตัวเองซะทีเหอะ
สงสารสลิ่มบ้างไรบ้าง  

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. คุณเบบี้ส่งใครมาปราบเขตที ทำตัวลัลลาเกิ๊นนนน ฮ่าๆๆ

[uknowvry]

ฮา....!!!
รังเกียจน้องเขตอะไรขนาดน้าน
5555

[PANGGii]

แอร๊ยยยย...ถูกใจน้องมิ้วอย่างแรง โดนใจน้องเขตอยางจัง 55555
แม่งแต่ละคน ตรง ด่าได้เจ็บจริงๆ ชอบบบบบ โดยเฉพาะเขต เอิ้กกกก
อยากให้เขตกะมิ้วกิ๊กกันอ่า...(ถึงมันจะยากก้อเหอะ,,ดูเข้ากันดี ก๊ากกก)

“ทางทีดีเอาเวลาที่กำลังแดกเกลือไปทำงานหาเงินมาซื้อกับข้าวให้กูดีกว่านะ”
ยอมรับแล้วเหรอ...ว่าเปนเมียอิพี่เมตรอ่ะ 55555   ยอมรับแล้วอ่าดิ๊
อีกอย่างพี่เมตร ยังจะหวังจะนอนเตียง 3 คนเนาะ
เค้าให้เมิงนอนก้อบุญหัวบุญตูดมึงแล้ว..ยังจะกล้าคิดดดดดดดดดด จะได้เนียนกอดหลิ่มมมมม
วุ้ยยยย....ไม่นอนข้างล่างเตียงก้อให้รู้ไป??55555

[เบบี้]

   ตอนที่ 45  ยอม




   "ไอ้เหี้ยเขต!" กูตกใจตื่นและด้วยความตกใจกูรีบลุกจากเตียงจนสะดุดผ้าห่มล้มลงกับพื้นเลยทีเดียว  จะด้วยอะไรนะเหรอ  พอกูลืมตาตื่นขึ้นรับเช้าวันใหม่  กลับพบว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆกูนั้นไม่ใช่สลิ่มแต่เป็นไอ้เขตน่ะสิ  กำลังเตรียมพร้อมลวนลามอีกฝ่ายเลยก็ว่าได้
   "หึ..ฮ่าๆๆๆ" ทั้งสลิ่มและไอ้เขตนั่งหัวเราะกันร่า  กูด้วยความที่เพิ่งตื่นแต่ตอนนี้ตาโคตรสว่างเพราะตกใจด้วยอะไรด้วย  กูเห็นสลิ่มนอนนำแขนเท้าหัวหันมามองกูด้วยท่าทางสบายใจซะไม่มี  มันยักคิ้วกวนให้  ไอ้เหี้ยเขตนี่นั่งขำชักดิ้นชักงอไปแล้ว
   "อะไรวะแม่ง" กูลูบหัวตัวเองพลางบ่น 

   ..ลองนึกย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อคืนนี้..
   "กูนอนริม มึงก็ควรจะนอนริมไปไอ้เขต" กูพูดอย่างต้องการตกลงอย่างสมานฉันท์ 
   "กูจะนอนริม" สลิ่มพูดขึ้น
   "เรื่องสิ" กูผลักไอ้เขตให้ไปนอนริมเสร็จแล้วกูก็ทิ้งตัวนอนริมก่อนเลย  ไอ้เขตก็ว่าง่าย  กลายเป็นว่าตอนนี้จึงเหลือเพียงที่ว่างตรงกลางแทน 
   "ไอ้.." สลิ่มยืนกัดฟันแน่น  มันมองกูสองคนไปมาอย่างต้องการหาทางออก  กูสังเกตเห็นมันยืนกำมือเหมือนข่มอารมณ์
   "กูไม่นอนเด็ดขาด" สลิ่มพูดแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า  กูกับไอ้เขตมองมันอย่างสงสัยว่ามันจะทำอะไร
   "กูนอนข้างล่างก็ได้" สลิ่มพูด  มันหยิบผ้าห่มผืนใหญ่ออกมา  กูรีบลงจากเตียงแล้วเดินไปหามันอย่างไม่คาดคิดว่ามันจะมีผ้าห่มสำรองอยู่ในตู้ด้วย
   "ไอ้เหี้ย! ปล่อยโว้ยยยยยยยย.." สลิ่มร้องโวยวายดังลั่นเมื่อกูเข้าไปอุ้มมันขึ้นเป็นเจ้าสาวมาที่เตียงเลย  ไอ้เขตนอนขำสบายใจเฉิบ
   "ไอ้..ปล่อย" สลิ่มดิ้นไป  มือกูทั้งทุบกูไปด้วย
   "หึ..อย่าดิ้นสิ" กูยิ้มบอกแล้ววางมันลงตรงกลางเสร็จแล้วกูก็ทิ้งตัวลงนอนกอดมันไว้ทันที
   "ปล่อยดิโว้ยยยยยย!" มันร้องโวยวายไม่หยุด  หันมาทุบกูยกใหญ่  กูเลยกอดแน่นขึ้นพร้อมกับจับแขนมันล็อกไว้ด้วย
   "มึงก็นอนเฉยๆเหอะน่า" ไอ้เขตพูดไปยิ้มไป
   "มึงหุบปากไปเลย" สลิ่มย้อนว่าทันทีด้วยเห็นว่าไอ้เขตไม่เข้าข้างตน
   "นอนเฉยๆสิครับ ไม่ทำอะไรหรอกน่า..แต่ถ้ายังดิ้นไม่หยุดอาจจะทำก็ได้นะ" กูกระซิบขู่ทำเอาสลิ่มนิ่งไปถนัด  หูเริ่มแดงจนกูสังเกตเห็น
   "ไอ้เขต ปิดไฟซิ" กูบอก  ไอ้เขตลุกไปปิดไฟตามที่บอก  หลังจากนั้นกูก็นอนกอดสลิ่มมันด้วยความสุขทั้งคืน  แต่ทำไมตื่นมาถึงกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ละ..สาด
   "อุ่นดีนะพี่ เมื่อคืนอ่ะ" ไอ้เขตพูดไปขำไป  นี่สรุปกูไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลยใช่ไหม
   "ตลกมากนะมึง" กูว่ามันอย่างรู้สึกอายขึ้นมา
   "มึงหักหลังกูนะไอ้เขต" กูคาดโทษ
   "โหย ผมเลือกได้งั้นดิ..สลิ่มมันบังคับอ่ะ" ไอ้เขตรีบแก้ตัว
   "มึงด้วย" กูหันไปชี้ไอ้ตัวดีที่นั่งยิ้มร่าด้วยความพอใจอยู่
   "กูกลัวมึงงั้นซิ" มันเบะปากอย่างไม่แคร์แล้วลุกจากเตียง
   "ไอ้เขต ไปอาบน้ำก่อนเลยมึงน่ะ..เร็วๆด้วย" สลิ่มสั่ง
   "ทำไมกูต้องอาบก่อนด้วยอ่ะ มึงแหละ..กูยังง่วงอยู่เลย" ไอ้เขตพูดแล้วทำท่าจะล้มตัวลงนอนต่อ
   "ไปเร็วๆ" สลิ่มหันมาส่งสายตาอาฆาตใส่
   "ชิ.." ไอ้เขตเบะปาก  มันกลิ้งตัวลงบนเตียงไปมาอีกครั้งแต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นไปทำตามคำสั่งเพื่อนมัน  พอไอ้เขตเดินเข้าห้อน้ำไปแล้วสลิ่มก็ลุกขึ้นเก็บที่นอน  มันพับผ้าห่มทันที  กูได้แต่นั่งมองอยู่อย่างนั้น  ยังรู้สึกมึนๆง่วงๆอยู่เลย  พอสลิ่มจัดการกับเตียงตัวเองเรียบร้อย  มันก็เดินไปหยิบชุดนักเรียนออกมาแขวนด้านนอกตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมไว้  เสร็จแล้วมันก็เดินไปที่กระเป๋าเป้  กระเป๋าเป้ใบนี้มันจัดเตรียมของไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  มันเปิดกระเป๋าดูเหมือนเช็คความเรียบร้อย  เสร็จแล้วมันก็ปิดกระเป๋าลงก่อนเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง  กูเห็นมันหยิบนาฬิกาออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่ง  พอมันเปิดดูกูก็เห็นว่านั่นคือกล่องใส่ต่างหู  สลิ่มหยิบต่างหูออกมาหนึ่งคู่ก่อนเดินไปหยิบขวดแอลกอฮอล์ออกมาจากตู้ยาที่อยู่ติดผนังห้อง  มันหยิบสำลีออกมาแล้วชุบกับแอลกอฮอล์ก่อนนำไปเช็ดทำความสะอาดต่างหูนั่น  พอเช็ดเสร็จเรียบร้อยมันก็นำต่างหูคู่นั้นวางไว้บนกระดาษทิชชู่
   "ห่า..รักสะอาดขนาดนี้เลย" กูบ่นพึมพำ  มันเจ้าระเบียบมากแค่ดูตรงนี้ก็รู้แล้วว่ามากแค่ไหน  มองแล้วก็นึกอนาถเพราะกูไม่ใช่คนเจ้าระเบียบน่ะสิ  นี่ถ้าห้องนอนกูไม่มีไอ้มิ้วค์คอยมาจัดทำความสะอาดให้  แม่งคงรกอย่างกับป่าดงดิบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เลยละ 
   กูนั่งมองต่อไปอย่างเงียบๆ  สลิ่มเดินไปหยิบถุงกระดาษสีดำดูมีราคาใบหนึ่งออกมา  เสร็จจากนั้นมันก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
   "เอาไปไหนอ่ะ" กูรีบถามทันทีเมื่อเห็นว่าของที่มันเดินเข้าไปหยิบนั้นคือเสื้อคู่ที่บัวเคยนำมาให้มัน
   "เรื่องของกู" มันย้อนตอบแล้วพับเสื้อเก็บใส่ถุง
   "เอาไปไหน" กูย้ำถามด้วยน้ำเสียงเรื่องแข็งอย่างควบคุมให้เป็นปกติไม่ได้
   "จิ..เอาไปคืน" สลิ่มตอบด้วยความหงุดหงิด
   "เหรอ" กูยิ้มทันที
   "เดี๋ยวไว้เราไปซื้อใหม่ด้วยกันนะ" กูพูดทั้งที่ตัวเองยังนั่งอยู่บนพื้นนี้ไม่ลุกไปไหน
   "ใส่ไปคนเดียวเหอะ" มันว่าไม่ได้หันมามองหน้ากู  สลิ่มเดินผ่านหน้ากูไปที่ระเบียง  ไม่นานก็กลับเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูของตน
   "จะไปพร้อมเขตเหรอ" กูถาม  สลิ่มไม่ตอบอะไร  มันนั่งลงบนเตียงเงียบๆโดยมีผ้าขนหนูพาดอยู่บนบ่า
   "งั้นตอนเย็นกูไปรับนะ" กูบอก  พูดเองเสร็จสรรพก่อนลุกขึ้นไปบนเตียง  นั่งลงข้างๆมัน
   "ให้ไปกี่โมงอ่ะ" กูถามอีก  สลิ่มยังคงนั่งนิ่งทำเป็นไม่ยอมตอบกูอยู่ดี
   "ซ้อมมวยไหม หรือว่าซ้อมดนตรีรึเปล่า" กูตั้งคำถามเป็นชุด  ก็มันเสือกไม่ตอบเองนี่
   "มึงไม่ตอบ กูจูบ" กูยื่นคำขาด
   "............." สลิ่มหันมาถลึงตาใส่กูทันที
   "มึงคิดว่ากูจะซ้อมมวยไหวไหมล่ะ" มันว่าให้  ไม่พูดเปล่าก็เอื้อมมือมาตบหัวกูอย่างแรง
   "เจ็บนะ" กูร้องบอก
   "ตกลงให้ไปรับกี่โมงอ่ะ" กูยิ้มแหยถาม
   "ห้าโมง" สลิ่มตอบส่งๆอย่างไม่เต็มใจ
   "งั้นถ้าถึงแล้วจะโทรหานะ" กูพูดไปยิ้มไป  สลิ่มไม่ตอบอะไรอีก  พอไอ้เขตออกมาจากห้องน้ำปุ๊บ  มันก็รีบเดินเข้าไปเสียบต่อทันที  ไอ้เขตที่เดินเช็ดตัวออกมามองกูยิ้มๆ
   "ไปได้สวยเลยดิ" มันพูดขึ้นลอยๆ  ก่อนเดินไปหยิบชุดนักเรียนมาใส่
   "ก็ไม่เชิง" กูตอบ
   "พี่นี่ก็ทนมือทนตีนมันดีนะ" ไอ้เขตพูดแกมหัวเราะ  กูหัวเราะด้วย
   "แต่..มันไม่ไว้ใจพี่หรอก" ไอ้เขตพูดไป  มือก็ติดกระดุมไป
   "มึงรู้ได้ไง" กูรีบถาม
   "ไม่รู้ได้ไง ผมเพื่อนมันนะ"
   "หมายความว่าไง" กูถามอีก
   "ก็ไม่มีไร..ก็แค่พูดให้ฟัง ผมหมายถึงว่า..ถึงมันจะไม่โกรธพี่เป็นจริงเป็นจังอะไรมากตามแบบที่ผมคาดเอาไว้ แต่ผมว่ายังไง..มันก็ยังไม่ยอมพี่ง่ายๆหรอกว่ะ" ไอ้เขตหันตัวกลับมายิ้มเหมือนสงสารกูอย่างนั้น  มันเบะปากให้อีกก่อนหันตัวกลับไปหยิบกางเกงมาใส่  กูได้แต่เงียบอย่างใช้ความคิด  ก็คงจริงอย่างที่ไอ้เขตว่านั่นละ  ถึงสถานะจะเปลี่ยนไปบ้าง  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสลิ่มจะยอมกูเมื่อไหร่กัน..กูเตรียมใจไว้แล้วละนะ

- - - - - - - - - -
   หลังจากเมื่อเช้านี้เราแยกย้ายกันไป  กูก็เดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัย  เสร็จจากนั้นก็ไปขลุกตัวอยู่ที่คอนโดของไอ้ดิว  พอได้เวลาโรงเรียนเลิก  กูก็เดินทางไปหาสลิ่มที่โรงเรียนทันทีตามเวลาที่ได้นัดกันไว้
   "พี่เมตร ทางนี้ๆไ ไอ้เขตโบกมือเรียก  กูรีบเดินเข้าไปหา  เมื่อตอนกูมาถึงกูโทรหาสลิ่มแล้วแต่มันไม่ยอมรับสายด้วยตัวเอง  มันให้ไอ้เขตเป็นคนรับแทนด้วยสาเหตุที่ว่ามันขี้เกียจอ้าปากพูด..เอาโด้  นี่ถ้าไม่ติดว่ารักนะกูจะด่าให้  ตอนนี้พวกมันอยู่ที่ห้องซ้อมดนตรีที่กูเคยมาก่อนหน้า  เสียงซ้อมดนตรีหลายเสียงจากหลายห้องตีกันดังระงมไปหมด
   "ไรนักหนาวะเนี้ย" กูบ่นเมื่อเดินมาถึงไอ้เขต
   "วันนี้ซ้อมใหญ่วงโยอ่ะเฮีย หนวกหูหน่อยแล้วกัน" ไอ้เขตยิ้มแหย  เสียงเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นในวงโยธวาทิตซ้อมกันไปคนละทางเนื่องจากต่างคนต่างซ้อมไม่ได้รวมวง  ก็เลยฟังดูแล้วน่าหนวกหูเป็นธรรมดา  กูเดินตามไอ้เขตไป  ผ่านห้องซ้อมดนตรีห้องใหญ่  เห็นนักเรียนอยู่ในนั้นเต็มไปหมด
   "ทุกทีห้องนี้ไม่เปิดไม่ใช่เหรอวะ" กูถามอย่างอยากรู้
   "ใช่..จะเปิดเฉพาะวันที่ซ้อมวงโยเท่านั้นน่ะ ส่วนใครไม่ได้รับอนุญาตก็ห้ามเข้า เดี๋ยวเครื่องดนตรีหายน่ะ" ไอ้เขตตอบไขข้อข้องใจให้กู
   "แล้วห้องที่พวกมึงมีเรื่องกันคราวก่อนล่ะ" กูถามถึง
   "นั่นห้องเก็บเครื่องดนตรีสากลฮะ ส่วนมากจะเอาไว้เวลาที่ออกงาน..หรือว่ามีคนมาขอเช่าเครื่องดนตรีที่โรงเรียนประมาณนั้นแหละ" ไอ้เขตพูดไปเดินนำกูไปอย่างคนแนะนำโรงเรียน  กูเดินตามไปจนหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งที่ไม่คุ้นตา
   "ส่วนนี่ห้องซ้อม อาจารย์อยู่ด้วย..เป็นห้องซ้อมสำหรับพวกผม ทุกสายชั้นก็จะมารวมตัวกัน..หมายถึงถ้าใครอยากจะเล่นดนตรีอะนะ แต่ส่วนมากก็จะขึ้นอยู่ที่รุ่นพี่ด้วย ใครจะซ้อมก่อนอะไรยังไงก็ต้องนัดไว้..อาจารย์ก็จะอยู่ดู แต่รุ่นพี่ถืออภิสิทธิ์น่ะนะ" ไอ้เขตยิ้มเล่าด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
   "กูไม่เข้านะ" กูบอกก่อนเลยเพราะคนเยอะไปละ  ห่า
   "ไมอ่ะ..เฮ้ย เข้าไปได้นะพี่ สลิ่มก็อยู่ในนั้น" ไอ้เขตพูด
   "ฮึ..ตามสบาย กูนั่งรออยู่ตรงนี้ดีกว่า" กูบอกแล้วชี้ไปที่เก้าอี้นั่งหน้าห้องนี่
   "ไอ้หลิ่ม!" จู่ๆไอ้เขตก็ตะโกนขึ้น  ทำเอาเด็กนักเรียนทั้งมัธยมต้นและมัธยมปลายที่ยืนเกาะหน้าต่างและยืนปิดอยู่ตรงประตูห้องซ้อมนี้หันมามองไอ้เขตกันเป็นตาเดียว  แต่รู้สึกไอ้เขตจะไม่สนใจอะไรเลย  มันเรียกจนสลิ่มได้ยินแล้วเดินออกมาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง  มันหันมาเห็นกูพอดี
   "เรียกไม" สลิ่มถามแต่ตอนนี้กูไม่ได้สนใจสลิ่มเท่าไหร่นัก  กูสนใจไอ้พวกที่ยืนมองสลิ่มนี่มากกว่า  มองกันซะอืมหืม..กูอ่านสายตาพวกมันไม่ออกกันเลยทีเดียว
   "แฟนมึงมา" ไอ้เขตพูดยิ้มเสียงดัง  สลิ่มหน้าตาเลิกลักเหมือนกลัวว่าคนอื่นจะได้ยินทัน  ส่วนกูได้แต่ยิ้มๆ
   "แค่นี้ใช่ไหม" สลิ่มกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด
   "อะไรมึงวะ..เดี๋ยวกูต้องไปซ้อมแล้ว มึงก็รีบๆกลับไปกับเฮียได้แล้ว" ไอ้เขตพูด
   "เออๆ มึงไปซ้อมเลยไป" สลิ่มไล่  คิ้วผูกกันเป็ฯโบ  ไอ้เขตหันมายิ้มยักคิ้วให้กู
   "ไปนะเฮีย" มันบอก
   "มึงอยู่วงโยเหรอ" กูถาม  ไม่ยักรู้ว่ามันเป็นหนึ่งในสมาชิกวงโยธวาทิตกับเขาด้วย
   "ครับผม.." มันยิ้มตอบด้วยท่าทางภาคภูมิใจอีกครั้ง
   "ไปละมึง เจอกันพรุ่งนี้" ไอ้เขตโบกมือให้สลิ่มก่อนจะวิ่งเข้าไปที่ห้องดนตรีห้องใหญ่ที่เพิ่งเดินผ่านมาเมื่อกี้นี้
   "รออยู่นี่แหละ" สลิ่มพูดหน้างอ
   "อืม" กูตอบรับได้แค่นั้นแล้วสลิ่มก็เดินเข้าห้องดนตรีไปอีกครั้ง  ทิ้งไว้แต่กูคนเดียวที่ดูเหมือนจะแปลกที่แปลกทาง  ยิ่งเด็กนักเรียนเต็มไปหมดแบบนี้กูยิ่งตาลายเข้าไปใหญ่  สลิ่มเข้าไปในห้องสักพักใหญ่ก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าเป้และหนังสือเพลงอีกหลายเล่ม
   "ไอ้หลิ่ม พรุ่งนี้เอาเล่มเก่าๆมาให้กูด้วยนะ" ไอ้ติสเดินตามออกมา  กูจำมันได้เพราะว่าทั้งหน้าตาและรูปร่างมันมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองอย่างโดดเด่น  พอมันหันมาเห็นว่ากูนั่งอยู่มันก็รีบยกมือไหว้ทันที  กูยิ้มและรับไหว้มัน
   "เออ ไปนะ" สลิ่มตอบแค่นั้น  กูเดินออกมาพร้อมกับสลิ่ม  พอหันกลับเข้าไปมองในห้องดนตรีห้องใหญ่ที่ไอ้เขตเดินเข้าไปเมื่อกี้เด็กนักเรียนกลับหายกันไปหมดแล้ว  เหลือคนที่อยู่ในห้องเพียงสองสามคนเท่านั้น
   "หายไปไหนกันหมดแล้วละ" กูบ่นขึ้นอย่างสงสัย  อะไรมันจะรวดเร็วจนกูไม่ทันสังเกตขนาดนั้น
   "ไปซ้อมที่สนาม" สลิ่มตอบขึ้นหน้านิ่ง  กูพยักหน้าอย่างเข้าใจและไม่คิดว่ามันจะตอบให้กูกระจ่างอีกด้วย
   "ซ้อมใหญ่ต้องซ้อมที่สนาม ใครเล่นผิดจะได้โดนซ้อมง่ายๆหน่อย" สลิ่มพูดติดตลก  กูเห็นมันอมยิ้มน้อยๆออกมา
   "แล้วมึงไม่ได้อยู่วงโยเหรอ" กูถามอีก
   "ไม่..แค่นี้ก็เหนื่อยพอละ" มันตอบส่งๆ
   "แล้วแต่ก่อนเคยอยู่ไหม"
   "เคย" มันตอบ
   "ตอนไหนอ่ะ" กูถามไม่หยุด  ด้วยความตื่นเต้นที่เหมือนเป็นความรู้ใหม่เกี่ยวกับสลิ่มที่กูควรรู้
   "มอต้น" มันตอบนิ่งๆ
   "ซ้อมหนักขนาดนั้นเลยเหรอ" กูถามอย่างนึกภาพไม่ออก
   "แบกเครื่องดนตรีไว้แล้วยืนขาแข็งอยู่สามสี่ชั่วโมง แถมต้องแปรขบวน..ใครเล่นผิด ทั้งวงก็ต้องเล่นใหม่ซ้ำๆเพื่อแก้ไขความผิดพลาดของคนๆนั้นเพียงไม่กี่คน แถมยังทั้งโดนด่า ทั้งโดนกดดันอีก มึงว่ามันหนักไหมล่ะ" มันพูดเหมือนประชดกูอีก
   "ครูดุมากเลยเหรอวะ" กูถามหน้าขยาด
   "ก็ต้องดุแหละ..คนเกือบร้อย ไม่ดุได้ไงไหว..อย่างกับจับปูใส่กระด้ง" สลิ่มพูดขำๆ
   "แล้วทำไมมึงเลิกล่ะ" กูถามอีก
   "ก็บอกว่าเหนื่อยๆๆๆ" มันหันมากระแทกเสียงใส่กู
   "ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยอ่ะ" กูทำหน้าหงอยใส่  สลิ่มชะงักไปเล็กน้อย
   "เปล่า" มันหันหน้าหนี
   "พี่สลิ่มมมมมมมมม~" เสียงเรียกเจี๊ยวจ๊าวดังมาแต่ไกล  กูกับสลิ่มไปมองตามเสียง   ก็เห็นเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเรียกทักพร้อมกับโบกมือบ้ายบายให้สลิ่มกันยกใหญ่  สลิ่มยิ้มโปรเสน่ห์ให้อย่างเป็นมิตร
   "หึ.." กูหัวเราะเหมือนภาพอะไรๆได้ย้อนกลับมา  แบบนี้กูก็เคยเป็นนะเว้ย..สมัยอยู่มัธยมต้นมัธยมปลายเราก็จะเกรียนไป  มีผู้หญิงเรียกแล้วโบกไม้โบกมือให้แบบนี้บ้างเหมือนกัน  แต่ส่วนมากที่โบกไม้โบกมือให้กูจะเป็นพวกตุ๊ดเสียมาก  ไม่รู้ว่าพวกมันจะติดใจรูปร่างหน้าตาอะไรกูนัก  ทั้งที่กูก็ปากหมาชอบพูดหยาบแต่พวกมันเสือกชอบมาแต๊ะอั๋งกูกันตลอด  กูเองก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะเพราะก็เคยมีอะไรกับทั้งตุ๊ดและกระเทยแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องหน้าตาดีในระดับหนึ่งน่ะนะ  ส่วนพวกผู้หญิงที่ชอบเรียกกูส่วนมากจะไม่รู้ว่ากูเป็นเกย์แค่นั้นแหละ
   "หัวเราะไร" สลิ่มหันมาค้อนกู
   "ก็เปล่า..แค่คิดว่า แฟนกูนี่เสน่ห์แรงไม่เบา" กูยิ้ม
   "ใครแฟนมึง" มันพูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่องแล้วก้าวเท้าเดินหนี
   "ที่รักหนีไมอ่ะ" กูแกล้งทำเสียงล้อมันอีกแล้วรีบเร่งฝีเท้าให้ทันคนตรงหน้า  เดินไปแซวไป  ด้วยเห็นท่าทีเขินๆของอีกฝ่ายยิ่งทำให้กูมีความสุขสุดๆ

- - - - - - - - - -
   "มึงะจออกหน้าออกตาต่อหน้ามันมากไปรึเปล่า" ไอ้โมทพูดขึ้น  กูรู้ดีแหละว่าไอ้โมทหมายถึงอะไร
   "ทำไม" กูย้อนอย่างไม่สนใจแล้ววางแก้วเบียร์ลงที่เคาร์เตอร์
   "เดี๋ยวมันก็ได้อาละวาดให้อีกหรอก" ไอ้โมทพูด  มันหมายถึงทัวร์ที่มาที่ร้านแต่หัววันและกูไม่ได้เข้าไปทักทายมันเลย  ถึงแม้ว่าทัวร์จะใช้ให้ไอ้โมทมาตามกูอยู่หลายครั้งก็เถอะ  กูรู้ดีว่าทัวร์เป็นคนยังไง  มันเป็นคนกัดใครแล้วกัดไม่ปล่อยและถึงอย่างไรกูก็ไม่สามารถไปทำอะไรมันได้  ก็เหมือนตอนที่ทะเลาะกับเปียนั่นแหละ
   "หวัดดีครับพี่เมตร..แหม ไม่ทักไม่ทายกันเลยนะ" พวกเพื่อนของทัวร์แซวกู  กูได้แต่ยิ้มตอบโดยไม่ได้มองหน้าทัวร์มัน
   "มีไรก็เรียกได้เลยนะครับ" กูเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินหนีออกมาเลย  พอนักดนตรีลงจากเวทีกูก็รีบเดินเข้าไปหาสลิ่ม
   "อ้ะ" กูยื่นน้ำเปล่าให้มัน
   "ของกูอ่ะ" ไอ้โปรถาม  กูรู้ว่ามันต้องการกวนตีนกู
   "ไม่มี" กูตอบหน้าตาย
   "สัตว์หมา" มันด่าแล้วเดินหนีไปเปิดตูเย็นหยิบน้ำออกมากินด้วยตัวเอง  ไอ้โปร  ไอ้ดิวและไอ้ใหม่เดินไปนั่งประจำที่โต๊ะตรงเคาร์เตอร์  ส่วนสลิ่มก็เดินไปนั่งด้วย
   "ไอ้ใหม่" กูเดินไปกระซิบเรียก
   "ไร" แม่ง..ขานตอบกูห่วนจุงเบย
   "ขึ้นเล่นกีตาร์ให้หน่อยดิ" กูยิ้มบอก
   "ทำเหี้ยไรอีกล่ะ" มันขมวดคิ้วบ่นกูปนอย่างรู้
   "เหอะน่า" กูอ้อนวอน
   "เบียร์ขวดนึง" มันพูด
   "เออ" กูกระแทกเสียงตอบเพื่อนรักด้วยนึกหมันไส้  ไอ้ใหม่เดินยิ้มไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเบียร์ฟรีออกมากิน  กูเลยเดินไปหยิบเงินจากกระเป๋าแล้ววางให้ไอ้มิ้วค์ที่เคาร์เตอร์  ไอ้ใหม่เดินกลับขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งพร้อมกับขวดเบียร์ในมือ  ลูกค้าหันมามองอย่างสนใจเล็กน้อยที่เห็นกูเดินตามขึ้นไปด้วย
   "เพลงไร" ไอ้ใหม่ถามกู
   "ยอม ของนก" กูยิ้มตอบแล้วหยิบกีตาร์อีกตัวมาเล่นเสริมด้วย  ไอ้ใหม่ส่ายหัวยิ้มๆแล้วหยิบกีตาร์ไปตั้งเครื่องเสียง  กูเคยเล่นเพลงนี้กับพวกมันบ่อยๆดังนั้นมาเล่นอีกก็สบาย
   "สวัสดีครับ" กูพูดใส่ไมโครโ
   "ฮิ้วววววววววววววววว" หน้าม้าแถวหน้าส่งเสียงแซว  มีเบ้ขี้เมานี่ก็ดีเหมือนกันนะ
   "ขอขั้นเวลานักดนตรีสักเพลงนะครับ" กูยิ้มบอก  เด็กที่อยู่หน้าเวทีส่งเสียงผิวปากแซวเห็นดีเห็นงามกับกูยกใหญ่
   "ที่ขึ้นมา..คือผม อยากจะร้องเพลงให้คนๆนึงได้ฟัง เอ่อ..แทนคำขอโทษทุกอย่าง ที่ผมได้เคยทำผิดไป" กูยิ้มพูดแล้วเหลือบไปมองหน้าสลิ่มที่นั่งมองมาทางกู  พอมันได้ยินว่ากูพูดอย่างนั้นมันก็หันหน้าหนีไป
   "และ..ขอบคุณที่ให้โอกาสคนอย่างผม" กูยิ้ม  พอพูดจบไอ้ใหม่ก็ขึ้นอินโทร  เสียงโห่แซวดังให้ได้ยินเป็นระยะ  จะหาว่ากูเน่าหรือก็ได้ตอนนี้กูคงเป็นอย่างนั้นจริงๆ  กูเห็นทัวร์จ้องกูไม่วางตา  สายตาที่เหมือนเศร้าสร้อยเปลี่ยนเป็นโกรธอย่างฉับไว  มันหันไปจ้องที่สลิ่มที่ไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย

   ~  ~
   ระหว่างที่กูร้อง  สายตากูแทบไม่มองไปที่อื่นเลยนอกจากสลิ่มแต่ก็ไม่อยากให้ดูเอิกเกริกเกินไปจึงมองไปที่ลูกค้าบ้างเป็นระยะ  พวกไอ้โปรบอกว่ากูร้องเพลงรักแล้วอินดีเพราะกูชอบสื่อสายตาและสีหน้าออกไปตรงๆอย่างอ่อนโยน  กูก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น..แต่พวกไอ้โปรให้เหตุผลว่าเพราะกูเจ้าชู้ ซะงั้น

   ~ ~
   "ฮิ้วววววววววววววว" ลูกค้าด้านหน้าส่งเสียงแซวสายตาอันหวานเยิ้มที่กูมีให้  สงสัยมันคงรู้แล้วแหละว่ากูมองและร้องเพลงให้ใคร  ไม่นานพอกูร้องเพลงจบ  เสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราว  กูเดินลงมาจากเวทียิ้มๆ  พอเดินไปที่โต๊ะพวกมันเงียบกริบอมยิ้มกัน  กูยืนยิ้มมองสลิ่ม  พอมันรู้ว่าคนเริ่มสังเกตพวกเรากัน  มันก็หันตัวหนีไปหยิบน้ำเปล่าขึ้นดื่ม
   "หวานเว่อร์" ไอ้ดิวแซวขึ้น  มันเดินกลับไปนั่งที่เดิม  สลิ่มทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว
   "ขอโทษนะ" กูเข้าไปนั่งแล้วนำหน้าเข้าไปใกล้สลิ่ม  สลิ่มที่นั่งเท้าโต๊ะอยู่คอแข็งไม่ยอมหันมามองกู
   "น้อยๆหน่อย" ไอ้โปรว่าพร้อมกับผลักหัวกูอย่างแรงจนหัวแทบทิ่มลงโต๊ะ
   "เชี่ยนี่" กูด่ามันขำๆ  พวกมันเอาแต่แซวกูกันไม่หยุด  แดกเหล้าไปก็เฮฮากันไปแต่คนที่ไม่ฮาด้วยคงมีแต่สลิ่มที่นั่งนิ่ง  พอมันเหลือบมาเห็นว่ากูนั่งจ้องมันอยู่  มันก็รีบหันหน้าหนีเหมือนทำตัวไม่ถูกอีก  ท่าทีมันทำเอากูอมยิ้มแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

.............>>>><<<<..............

[lollionlypop]

กลับมาน่ารักเหมือนเดิมแล้วอะ
สลิ่มน่าร๊ากกกกกกก พี่เมตรลุยไปเรื่อยๆ

เด็กมันมีใจ อย่าไปกลั๊วว
 

[bigbeeboom]

น่ารักอ่ะๆ ขอย้ำชอบมากๆ หนูหลิ่มเขินอ้ะดิ้ คริคริ พี่เมตรก็หวานตลอดอ่ะ 
แอบเสียวหลังกับทัวร์เหมือนกันนะ ว่าทำไรต่อไปอ่ะ ลุ้นๆๆๆ

แล้วดีใจมากเลยจ้าที่ไรต์เตอร์มาต่อตอนพิเศษเรื่องโน้น คิดถึงทุกคนเลยอ่ะ ป.ล. อยากอ่านเรื่องของเพลงอ่ะ นะๆ จัดให้หน่อยนะจ๊ะ จุ๊บๆ 

[ClioNe]

หวานเว่อร์ 
น่าร๊ากกกกก อ่ะ ..
สลิ่มมีอาย ..

[anterosz]

โอ๊ยยยยย ยอม แล้วคร้าบบบบ
หวานมากกกกก อ่านไปยิ้มไป 

 

[jeaby@_@]

โหยยยย น่ารักอะ
ยอมเเล้วจ้า
หลิ่มก็ยอมเมตรบ้างนะ

ขอบคุณค่ะ

[vvivy]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก



นู๋หลิ่มเขิลๆ...เฮียเมตรงานนี้

[jjuboy]

น้องหลิ่มเริ่มจะใจอ่อน...หรือ..อ่อนใจวะ
ไอ้พี่เมตร..สู้ๆๆ

[♥a2k♥]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
น่ารักกก สลิ่มมีเขินด้วย
ต่อไปพี่เมตรต้องทำให้น้องมันมั่นใจในตัวพี่เมตรนะ
ต่อไปปานแสบ  กรี๊ดดด รอค่า 

[bbyuqin]

กร๊ากกกก....ไอ่พี่เมตรท่าทางเมิงจะนอนหลับลึกมากนะเนี่ย...น้องหลิ่มลุกเปลี่ยนตัวกะน้องเขตยังไม่รู้ตัวอีก...55555 โดนหลิ่มแกล้ง

ตอนนี้ก็หวานเบาๆๆๆแอร๊ยยยย...ชอบอ่ะเวลาอิพี่เมตรร้องเพลงจีบน้องหลิ่ม ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นโรแมนติค (เอร่อ...อิพี่เมตรคงแอบมีมุมแบบนี้บ้างไรบ้าง มั้ง??? เหอเหอ)


ปล...จ๊วฟฟฟฟ เบบี้ น่าร้ากกกมากๆๆๆใจดีสุดๆมาต่อให้อ่านกันติดๆกันเลย

[Mercy]

ไอ้พี่เมตรโหมดหวานๆ มันก็น่ารักดีนะเนี่ย...

ที่ไอ้น้องหลิ่มเงียบเนี่ย...มันเริ่ม 'ยอม' แล้วหรือเปล่าน้า 

[PANGGii]

วุ้ยโชคดีนะเนี่ยได้นอนเตียงด้วย บุญตูดอยุ่นะเนี่ยยย
อิพี่เมตรหน้าบานแล้วตอนนี้....555  อบอวลไปด้วยความหวานเวอร์จริงๆ
ตอนนี้ก้อยังหลงเขตจิงจัง 55  เขตวงโย* 

2 คน 2 อารมณ์จริงๆ หลิ่มชอบร้องแนวร็อคๆกวนๆหน่อย
อิพี่เมตร ชอบร้อง แนวหวานซึ้งๆ เศร้าๆ ตามอารมณ์

ปล..รถทัวร์มันมาอีกแล้ว 

[K2KARN]

โอเค ,, เมตรยอมแล้ว
สลิ่มยอมยังล่ะเนี่ย? เป็นของเค้าไปแล้วก็ยอมได้แล้วเว้ย
ฮิฮิ ,, จะได้ๆกันดีๆซะที ก๊ากๆ

[YongaMO]

  เมื่อไร สลิ่ม จะไว้ใจ เฮียเมตรสักทีอ่ะ ๆ
เฮียเมตรสู้ต่อไปล่ะกันเน้อ ...  

[Mr.Frog]

อิพี่เมตรน่ารักเด้ หวานเว่อร์
สลิ่มก็ยอมๆไปเหอะ

เบบี้จ๋า หลังจากแสบปานอยากอ่าน ขนมอ่า นะนะนะ
รักเบบี้ที่สุดดดดดด 

[Yunatsu]

หยุดไม่ได้แล้วๆๆ

ยอมๆๆๆพี่เมตรยอมแล้วววว

หลิ่มน่ารักมากอ่า