หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[$VAN$]

แอบอ่านมาซักพักแล้ว สนุกมากค่ะ 
คุณเบบี้ใช้ภาษาได้อารมณ์วัยรุ่น กวนๆ แต่บางทีก็มีหัวคิดดี ตัวละครมีมิติเหมือนจริง

เม้นของตอนนี้นะ
ชื่อตอนฟังแนวๆ singular นิ  นึกว่าตอนนี้คงให้ฟีลอุ่นๆสบายๆ
แต่พออ่าน เออ คู่เมตรสลิ่มอ่ะใช่ แคร์กัน แต่คู่พีทัวร์นี่...
สงสารทัวร์ พีเหมือนไม่ค่อยแคร์ บอกเมตรว่าเอาทัวร์ไปเลย ถึงจะพูดเล่นๆก็เหอะ
แล้วยังไปขอเบอร์เด็กอีก ชอบว่าแรงๆด้วย เป็นเราเราน้อยใจนะ 
แคร์หนักๆกว่านี้ได้มั้ยพี

[wisky]

อ่านเรื่องนี้4วันจนทันหลงรักพี่เมตรอ่ะเห็นถึงพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆหลังคบสลิ่มชอบๆ

[ladymoon_yy]

สลิ่มเมาแล้วรั่ว........แอบชอบพีทัวร์เบาๆ   

[dolphins]

 
สลิ่มรั่วอ่ะ   แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี...แอบหวานตลอดเลยอ่ะ เมตร+หลิ่ม
 +1 ให้บี้ แทนคำขอบคุณ^^

[aehJTS]

ขนาดเมายังต้องคลานมานอนกอดกัน

  คะ

[Yamame]

มาที 2 คู่ โดนเลย หลิ่ม-เมตร พี-ทัวร์
น่ารักงะ อ่านแล้วโคตรจะสุข ฮา
เมา มันส์ รั่ว ได้อีก 

[thyme812]

น่ารักอ่ะ

[love2y]

ตอนนี้ยาวเหยียดสะใจมากมายอ่ะ >_<

[โน๊อา]

อิอิ ชอบอ่ะ

[knightofbabylon]

พีไม่เลิกนะ ไม่เลิกนิสัย  แต่ไม่เป็นไร ให้อภัยได้ เพราะชอบคู่นี้ด้วย (ป้ายไฟพร้อม)
อีหนูหลิมหลิ่ม มันเมาแล้วน่ารักวุ้ย 

[loveyy]

น่ารักทั้ง 2 คู่ เลยอ่ะ    

หลิ่ม-เมตร เมาๆยังหวานกันได้ 

พี-ทัวร์  งานเข้าตลอดๆ   

[A_ay]

สลิ่มน่ารักขึ้นเยอะมากกก



ส่วนไอ่พีนี่  เหี้ยเหมือนเดิม

[mumumama55]

  คู่ใคร คู่มัน จริงๆเล้ย 

 

[amito]

ดีนะที่คราวนี้เคลียร์กันง่าย สลิ่มอ่ะ อย่างนี้ทุกที่ ทำก่อนค่อยมาถาม

[Whatever it is]

เหอะๆ พี่มันเหมาะกับคำว่า สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้ จิงๆ 

สลิ่มกับเมตรน่ารัก 

[shiki232]

พี่เมตรกับสลิ่มก็เป็นแบบนี้ตลอดอ่ะ
แต่สุดท้ายแล้วก็ always แคร์กัน 

[greensnake]

คู่นี้เค้าน่ารักได้ตลอดๆ    ดีนะที่คราวนี้เมาอยู่บ้าน สลิ่มนี่เมาแล้วน่ารักดีนะ
ส่วนพีก็นะไม่เข็ด สงสัยชอบเห็นทัวร์งอน ประมาณเห็นเมียงอนแล้วมีความสุข

[hana999]

รอ ๆ ๆ ๆ *

[♥a2k♥]

ยังไงก็ชอบทัวร์ อยากจับมากอด ก๊ากกกกก
สลิ่มตอนนอนก่อนพี่เมตรน่ารักอ่ะ 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาอ่านและให้กำลังใจน้องสลิ่มและเมตร
ให้กำลังใจทัวร์เสมอสู้ๆๆนะครับ

[kinjikung]

หลิมแม่มทำร้ายกล้วยไม้พี่โมท อย่างฮา

[pak_kikkok]

พูดจริงๆว่ารักเรื่องนี้มากมายอ่ะค่ะ  อ่านแล้วแบบไม่อยากให้จบจริงๆ
คือแบบชอบตัวละครในเรื่องมากๆเลย โดยเฉพาะพี่เมตรอ่ะ รักหมดใจจริงๆ
อยากให้ได้รวมเล่มไวๆ จังเลยค่ะ รออยู่นะค่ะๆ อยากอ่านตอนพิเศษอีกจังเลย น่ารักกันจริงๆเลย พี่เมตรกับหนูสลิ่มเนี้ย อ้ายย ชอบอ่ะ ตอนพิเศษตอนนี้ชอบมากเลยเวลาสลิ่มเมาแล้วเป็นแบบนี้กันทุกทีเลย เมาได้น่ารักมากเลยอ่ะ ถึงจะกวน...ไปบ้างก็เหอะ เราชอบที่สบิ่มแบบเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเองดีอ่ะค่ะ อยากทำอะไรก็ทำ แต่บางครั้งคิดถึงพี่เมตรมั้งก็ดีนะค่ะ สงสารลุงเมตร แก่แล้วจะน้อยใจเอาได้นะจ๊ะ แล้วก็ชอบพี่โมทด้วยค่ะ
แอบหลงรักเลยอ่ะ เป็นพี่ชายที่ดีจริงๆ สงสารกล้วยไม้พี่แกจังเลย ฮ่ าา า หลิ่มแบบเมาไม่
รู้เรื่องได้อีก (รึแอบตั้งใจค่ะเนี้ย เหมือนจะเป็นแบบนี้มากกว่านะ) ตอนนอนกอดกันน่ารักได้อีกอ่ะ ชอบโมเมนแบบนี้มากเลย มันดูอบอุ่นใจดีจังเลยค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกแบบไม่ต้องบอกรักกันแต่ก็รู้นะว่าเรารักกันอ่ะ (โอ้ยน้ำเน่าได้อีกอ่ะ ฮ่า า อินมากไปหน่อย)สนุกมากเลยค่ะ

[boylove_yj]

รักกัน เบาๆ

ก๊ากกกกกกกกๆ

+1

[เบบี้]

ตอนพิเศษ7 ครบรอบ 1 ปี

~พี & ทัวร์~

~อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบคบกัน 1 ปีแล้ว~
“หึหึ” บ้า..เขิน
“หัวเราะห่าไร” เสียงช่างหยาบกระด้างจริงๆผัวกู =v=
“วันที่ 25 นี้วันอะไร” ผมถาม
“.....................” ไอ้พี่พีหันมาจ้องหน้าผม
“วันอังคาร” มันตอบหน้านิ่ง
“ไม่ใช่! วันอะไรอ่ะ..วันของปีที่แล้วอ่ะ” ผมบอก
“กูจะรู้ไหมล่ะไอ้เหี้ย กูไม่ใช่ปฏิทิน” มันตอบอย่างหงุดหงิด
“วันครบรอบคบกันไง วันครบรอบอ่ะ” ผมโวยวาย
“......................” ผลตอบรับคือหน้าตามันนิ่งสนิท
“ก็จะไปวันไหลที่พัทยาไม่ใช่ไง” มันพูด
“แล้วไง” ผมถามกลับ
“ก็เนี้ยแหละ วันครบรอบ” มันตอบหน้าตาย
“ไม่ใช่ ไม่เอาอ่ะ” ผมโวย
“กูว่างไหม ดูสิว่ากูว่างสักวันไหม” มันว่ากลับแล้วชี้เอกสารที่อยู่บนโต๊ะทำงานมันให้ผมดู
“......................” ไม่สน..กูงอน
“อย่ามาทำตัวนะ พาไปก็ดีเท่าไหร่แล้ว” มันพูดแล้วก้มทำงานต่อ  ที่จริงวันสงกรานต์ที่ผ่านมานี้พวกเราไม่ได้เที่ยวที่ไหนกันเลย  เพราะพี่พีต้องทำงานตลอด  พอมันไม่ได้ออกไปเที่ยว  มันก็ห้ามไม่ให้ผมออกไปเที่ยวด้วย  ผมเลยอ้อนขอให้มันพาไปวันไหลที่พัทยา  ซึ่งมันก็ตอบตกลงและบอกว่าขอเคลียร์งานพวกนี้ให้เสร็จก่อนถึงจะไปได้  แต่วันครบรอบกับวันเที่ยวสงกรานต์มันคนละเรื่องกันนิครับ  แต่ดูมันทำดิ..อย่างนี้อีแระอ่ะ
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย นี่มันวันสงกรานต์นะ” ผมว่า
“ไปทำข้าวกลางวันไป กูหิว” มันเปลี่ยนเรื่อง
“แต่..” ผมอ้าปากจะพูดแต่พี่พีดันหันมามองตาขวางซะก่อน
“เออ!” ผมกระแทกเสียงใส่แล้วเดินสะบัดตูดหนีออกมา
“ทำกับข้าวให้ผัว ทำๆๆๆ” ผมบ่นกับกระทะ แม่ง หงุดหงิด  เราก็อุตส่าห์เตรียมซื้อของขวัญครบรอบไว้ให้แล้วแท้ๆ  แต่ดูเหมือนเราจะไม่ได้ของแลกเปลี่ยนกลับมาเลยแฮะ  มันนิ่งไม่พอแถมเหวี่ยงมาขนาดนี้อีกอ่ะ


...............
...............


“น้องพี อะไหล่จากอังกฤษจะได้พรุ่งนี้นะคะ..แต่ทางโรงงานที่สมุทรปราการเค้าเร่งมาแล้ว ทำยังไงดีคะ”
“พรุ่งนี้ได้กี่โมงครับ” ไอ้พีถาม
“เข้าโรงงานเราได้ประมาณเก้าโมงเช้าค่ะ” เลขาของมันตอบ
“งั้นพี่โทรเตรียมช่างไว้ให้พอกับการขนย้ายของพรุ่งนี้ ให้ช่างไปสแตนด์บายรอที่โรงงานเลย ของมาให้เตรียมส่งไปที่สมุทรปราการทันที โทรบอกทางนั้นว่าขอเวลาไม่เกินเที่ยงแน่นอน” ไอ้พีบอก
“ค่ะ แล้วเรื่องบัญชีจากที่โรงงานที่ญี่ปุ่นนี่..”
“โทรบอกให้ป๊ามาเซ็นได้เลยครับ ให้ป๊ามาเช็คเองก็แล้วกัน” ไอ้พีบอก
“ได้ค่ะ” พี่รักเลขาพูดแล้วเดินออกจากห้องไป 
วันนี้ผมต้องมานั่งเฝ้าผัว  เนื่องจากว่าเมื่อวานมีสายโทรเข้าเครื่องมันเป็นเบอร์ที่ผมไม่คุ้น  ซึ่งมันบอกผมว่าเป็นเบอร์รุ่นน้อง  แต่ผมคิดว่ามันไม่น่าจะใช่  น่าจะเป็นเบอร์เด็กมันมากกว่า  วันนี้เป็นวันว่างของผมด้วย  ไม่ต้องออกไปไหน  มานั่งเฝ้าผัวนี่แหละสบายใจที่สุดแระ  จะเรียกว่าการเฝ้าผัวคืองานอดิเรกเลยก็ว่าได้นะครับ เหอะๆ
“หิวรึยัง” มันหันมาถาม
“หิว” ผมพยักหน้าตอบ
“นั่งรอต่อไป” มันพูด
“ฮื้ม” ผมถอนหายใจกับความกวนส้นตีนของมัน  ไอ้พี่พียิ้มกวนผมอีก
“พายสับปะรดยังอยู่ป่ะ” ผมถาม
“อยู่อันนึงมั้ง แต่มีคุกกี้อยู่อ่ะ..ไปกินดิ” มันบอก
“อยู่ไหนอ่ะ” ผมถามแล้วลุกไป
“หลังรถ” มันตอบแล้วยื่นกุญแจรถให้  ผมหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากออฟฟิตไปที่รถเมอร์เซเดสเบนซ์คันใหม่เอี่ยมที่พ่อของพี่พีเพิ่งถอยมาให้เมื่ออาทิตย์ก่อนเพื่อเป็นของขวัญที่มันทำให้ยอดขายของบริษัทเพิ่มขึ้น
“อ้า..มีขนมปังด้วย” ผมหยิบถุงขนมปังทั้งหมดออกมา


ปึก !!


“..O________O..” อะ..อะไรอ่ะ  แง่ง..ตายแน่เมิงงงงงงงงงงง~~
“พะ..พี่ พี” ผมเรียกมันเสียงเบา 
“ไร” มันละสายตาจากแฟ้มงานขึ้นมามองหน้าผม 
“คือ คือ..กูไม่รู้ว่ากูตาฝาดไปรึเปล่า แต่..เอ่อ รถมึงอ่ะ” ผมพูดตะกุกตะกัก  ไม่กล้าพูดเต็มปากนักเพราะตอนนี้รถคันนี้กลายเป็นรถคันโปรดของมันไปแล้ว  มันไม่ค่อยเอาคันนี้ออกมาขับบ่อยนัก  ส่วนมากจะขับบีเอ็มกับเบนซ์คันเก่าของมันออกมาซะมากกว่า 
“อะไร” มันพูดกระแทกเสียงแล้วลุกขึ้นแทบจะวิ่งออกจากห้องไป  ผมรีบวิ่งตามออกไปทันที
“ไอ้เหี้ยไหนวะ !!” มันตะโกนเสียงดังลั่น  ทำเอาคนงานที่อยู่ในโรงงานหันมามองกันหมด
“เกิดอะไรขึ้นครับนาย” พี่หัวหน้าช่างวิ่งมา
“ใครขูดรถกู!!” มันกระแทกถามเสียงดัง  พี่รักเลขาของพี่พีวิ่งหน้าตื่นออกมาจากออฟฟิต
“อ๊ะ..เอ่อ” ทุกคนยืนตะกุกตะกักทำตัวไม่ถูก
“.....................” พี่พียืนเงียบ  มือมันกำแน่นด้วยความโมโห  และผมรู้ว่ามันโกรธมากเพราะตอนนี้กรามมันกัดกันแน่น  ตามันแทบจะทะลักออกมาอยู่แล้ว
“มีไรอ่ะเฮีย” น้องพัดวิ่งออกมา  เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน  เพราะวันนี้น้องพัดเอารถของตัวเองมาแต่งใหม่ 
“เฮ้ย..” น้องพัดร้องเมื่อเห็นร่องรอยจากการถูกขูดบนรถ
“พี่รัก..เช็คกล้องวงจรปิด โทรตามประกัน”
“ค..ค่ะ” พี่รักตอบแล้วทำท่าจะวิ่งไป
“เดี๋ยว..ถ้ากล้องใช้ไม่ได้ ไล่ออกแม่งให้หมด” พี่พีสั่งเสียงดัง  พี่รักวิ่งหน้าตื่นกลับเข้าออฟฟิตไป
“ใจเย็นๆสิ” ผมพูดเสียงเบา  ไม่กล้าพูดดังเดี๋ยวมันหันมาแดกหัวเอา
“ไม่เป็นไรหรอกพี ประกันก็มี” ผมบอก
“กูไม่สน กูต้องการรู้ว่าไอ้เหี้ยไหนกล้าทำ” มันหันมาตะวาดใส่  แง่ง..ไม่น่าเสือกเลยกู
“มีอะไรเหรอครับนาย” ยามวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในโรงงาน
“ถ้าตรวจสอบแล้วพบว่าลุงปล่อยปละให้มีคนเข้ามาขูดรถผมถึงในโรงงาน ลุงโดนแน่” พี่พีคาดโทษเสร็จก็เดินไป  ผม  น้องพัด  หัวหน้าช่างและคุณลุงยามยืนหน้าเสียมองหน้ากันไปมา
“ใครเข้าใครออก ลุงไม่เห็นเหรอครับ” ผมถาม
“มะ..ไม่ทราบเลยครับ ผมก็ตรวจรับบัตรเป็นปกติ ผมไม่ทราบจริงๆครับ” ลุงรีบตอบ
“ลุงกลับไปทำงานเหอะ” น้องพัดสั่ง  ลุงแกก้มหัวให้หน่อยๆแล้ววิ่งกลับไป 
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจ  ทำไมเรื่องวุ่นวายงี้  ที่จริงวันนี้กะว่าจะอ้อนมันให้พาไปเที่ยวกระบี่สักหน่อย  มาเกิดเรื่องแบบนี้เข้าใครจะไปกล้าพูดวะเนี้ย 
พวกผมแยกย้ายกันไปทำงาน  ส่วนผมต้องกลับเข้าออฟฟิต  พอเข้าไปถึงก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศมาคุทันที
“....................” อืม..นี่แม่งห้องเก็บศพรึเปล่า  ทำไมมันถึงเงียบขนาดนี้ 
“น้องพีคะ มีคนเข้ามาขูดจริงๆค่ะ” พี่รักเดินเข้ามาในห้อง  พี่พีรีบลุกตามออกไปดู  ผมเดินตามไปดูด้วย  พอดูที่ภาพที่บันทึกไว้  มีผู้ชายร่างสูงใส่หมวกกันน็อกเข้ามาขูดรถมันจริงๆ  ทุกคนเงียบไปเพราะก็คงไม่คิดว่าจะมีคนกล้ามากขนาดนี้  ซึ่งจริงๆแล้วรถมันจอดอยู่ในตัวโรงงาน  ห่างจากหน้าออฟฟิตไปไม่เท่าไหร่เอง 
“โทรแจ้งความ” พี่พีบอก  พี่รักรีบจัดการตามที่สั่งทันที
“พี่ก้อง เรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยทุกคนเข้าห้องประชุม พี่แอ๊ด..อยู่คุมที่นี้ไว้” พี่พีสั่ง 
พวกเราแยกย้ายกันตามหน้าที่  ส่วนผมมีหน้าที่เดิม  ดูแลผัวด้วยชีวิต T__T  พี่พีมันเครียดน่าดู  ผมเองก็ไม่กล้าถามหรือแสดงความคิดเห็นอะไรมากนัก  สาเหตุที่เกิดเรื่องนี้ตามที่ผมเดาไว้น่าจะเรื่องธุรกิจเกี่ยวกับบริษัทของมันนี่แหละครับ
หลังจากตำรวจมาเก็บหลักฐาน  พี่พีจัดการทำทัณฑ์บนพนักงานรักษาความปลอดภัยทุกคน  ตอนแรกมันจะไล่ทุกคนออกแต่ผมขอไว้เพราะสงสารลุงแก  คนร้ายไม่ได้เข้ามาทางประตูด้านหน้าและประตูทางด้านขนของ  แต่มันแอบเข้ามาอีกทางเป็นทางด้านหลังโรงงานที่ตรงนั้นกำแพงมันเก่าเลยเริ่มผุพังบ้างแล้ว  และแน่นอนว่าพนักงานประกันมารับรถของมันเข้าศูนย์ทันที  ผมเลยต้องให้คนขับรถที่บ้านผมขับรถผมมาส่งที่โรงงาน  ผมรู้ดีว่ามันค่อนข้างหงุดหงิดมาก  ถ้านั่งแท็กซี่กลับและถ้าไปเจอแท็กซี่ไม่สบอารมณ์เข้าอาจจะทำให้เกิดคดีฆ่าแท็กซี่ขึ้นมาอีกคดีนึงก็ได้ 
“กลับบ้าน” พี่พีบอกก่อนขึ้นรถ
“บ้านมึงเหรอ” ผมถาม
“เออ” มันตอบเสียงเหวี่ยงนิดหน่อยแล้วขึ้นรถไป  ผมขึ้นทางด้านคนขับ  รู้หน้าที่ตอนนี้ดีว่าควรจะเป็นฝ่ายขับเองดีกว่า  ผมไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยงอยู่บนเส้นด้ายน่ะ 
พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไปพัทยา  มีรถคันของผมซึ่งผมไปกับพี่พี  รถพี่เมตรมีพี่เมตรไปทั้งบ้าน  รถพี่แสตมป์ซึ่งมีพวกพี่โปรไปด้วย  ต่างคนต่างขับไปเจอกันที่โรงแรมที่จองไว้แล้ว


ปั้งงงงงงง !!


เอี๊ยดดดดดดดดดด !!!

“..O_O..” ผมรีบก้มหัวลงทันทีด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก 
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!” พี่พีสบถออกมา 
“มะ..ไม่ๆ พี” ผมเรียกมันไว้เพราะมันทำท่าจะลงจากรถ
“ปล่อยสิวะ!!!” มันตวาดใส่  ผมกอดแขนมันไว้แน่น  ผมหันไปเห็นมอเตอร์ไซด์ที่มีคนอยู่ตรงนั้นสองคนใส่หมวกกันน็อกคล้ายกับคนที่อยู่ในกล้องวงจรปิดเลย
“อย่าลงไปนะ!” ผมร้องเสียงดัง  กลัวอ่ะครับ
“หลบไป..หลบไปหลังรถ!!” มันสั่ง  ผมรีบลุกขึ้นแล้วคลานไปด้านเบาะหลังทันที  พี่พีไปนั่งที่ด้านคนขับแล้วใส่เกียร์ขับถอยหลังอย่างเร็วจนผมตัวปลิวเซไม่เป็นท่า  ผมเห็นมือปืนมันกลับไปขึ้นคร่อมรถเหมือนจะขับตามมา  พี่พีขับรถพุ่งกลับเข้าไปทางโรงงานอย่างเร็ว  เหยียบไม่น่าจะต่ำกว่าร้อยเพราะมันเร็วมาก  นาทีนี้ความรู้สึกเหมือนคนกำลังจะไปตายอ่ะครับ  มันบีบแตรเสียงดังลั่นแล้วขับพุ่งชนไม้ที่สำหรับกั้นรถเข้าออกที่อยู่ด้านหน้าโรงงานจนหักกระจายไปคนละทิศคนละทาง
O_O ฉิบหายละ..รถกู  ลูกแม่ ~~ 
พอขับเข้ามาในตัวโรงงานได้  มันจอดรถสนิทก็วิ่งลงจากรถไปกดปิดประตูอัตโนมัติทันที 
“นายครับ” ผมเห็นเด็กในโรงงานวิ่งออกมา  และผมยังไม่กล้าลงจากรถเพราะตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกแล้ว  มันงงไปหมด  ใจนี่เต้นตุบไม่เป็นจังหวะแล้ว
“ปิดทางเข้าออก ไอ้พัด..เอาปืนมา” มันสั่งน้องพัดที่เพิ่งวิ่งตาลีตาเหลือกออกมา  ผมรีบเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ  รับรู้ตัวเองเลยว่าขาสั่นมาก 
“จะไปไหน..” ผมรีบเข้าไปขวางมันไว้เพราะมันทำท่าจะเดินออกจากโรงงานไป
“หลบไป!!” มันตะคอกใส่ผมเสียงดัง
“ไม่เอา อย่าออกไปนะ..น้องพัด” ผมเรียก  น้องพัดหน้าเสียเหมือนทำตัวไม่ถูก  ไอ้พี่พีพยายามผลักผมออกแต่ผมกอดมันแน่นหนึบเป็นปลิงเลยตอนนี้
“....................” ผมกอดมันแน่นขึ้นกว่าเดิมทำให้พี่พีไม่สามารถสะบัดผมออกไปได้
“จิ้..โถ่โว้ย!!!” มันโวยเสียงดังระบายด้วยความหงุดหงิด  และสุดท้ายมันก็นิ่งลงไม่ขืนผมแล้ว 
“พัดๆ” ผมเรียกแล้วดันแขนข้างที่พีพีถือปืนอยู่ไปทางน้องพัด  น้องพัดรีบเข้ามาดึงปืนออกจากมือพี่พีไป
“ใจเย็นๆนะ” ผมบอกแล้วกุมมือมันไว้  ไม่กล้าทำอะไรนอกเหนือจากนั้น  พี่พียืนนิ่งหลังจากนี้ประมาณสิบนาทีมันก็สงบลง  คนงานทุกคนรวมตัวกันอย่างไม่ได้นัดหมาย  และถึงตาผมที่ต้องโทรเรียกประกันรถของผมบ้าง  เพราะกระจกรถร้าวและสีรถด้านหน้าถลอกเรียบร้อยโรงเรียนพี่พีมัน
ตำรวจมารวดเร็วทันใจดีมาก  เพราะครั้งนี้เหมือนไอ้พี่พีจะทนไม่ไหว  มันโทรหาอามันที่เป็นผู้กำกับอยู่โรงพักอีกเขตนึง  อาของมันจัดการโทรถึงเบื้องบนสั่งการลงมาทำให้ตำรวจมากันเต็มโรงงานมันเลยทีเดียว  และดูเหมือนทั้งผมและมันจะไม่เป็นตาทำอะไร  แผนที่วางไว้ว่าจะกลับบ้านก็ไม่ได้กลับ  ต้องไปทำเรื่องที่โรงพักต่อ  ดูเหมือนพี่พีมันจะไม่สบายใจ  ผมเองคิดว่าพรุ่งนี้คงไม่ได้ไปพัทยาแน่ๆ  ยิ่งชีวิตกำลังเสี่ยงอยู่แบบนี้ยิ่งทำให้ไม่กล้าไปไหนเข้าไปใหญ่  พอตกหัวค่ำตำรวจก็ได้เบาะแสคนร้ายและที่ดีกว่านั้นคือเกือบประมาณห้าทุ่มก็จับคนร้ายได้  พ่อของพี่พีต้องดำเนินการต่อ  เพราะธุรกิจยังเป็นชื่อของพ่ออยู่ถึงแม้ว่าเป้าหมายจะเป็นพี่พี  แต่ดูเหมือนพัดและพ่อเองก็โดนเล็งไว้เหมือนกัน  แค่วันนี้พี่พีมันซวยกว่าเค้าเพื่อนก็เท่านั้น  แน่นอนว่าวันนี้กลายเป็นข่าวอย่างรวดเร็วและผมคิดว่าพรุ่งนี้จะต้องกลายเป็นข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์อย่างแน่นอน  นักข่าวที่มาขอสัมภาษณ์พี่พีเกือบโดนมันเหวี่ยงกันเป็นทิวแถวเพราะเสือกมาตอนอารมณ์ไม่คงที่  พ่อของพี่พีเลยต้องอยู่ให้สัมภาษณ์แทนและให้พวกผมหนีกลับมาก่อนนี่แหละครับ 
พอกลับมาถึงบ้าน  ผมเลยต้องไล่ให้มันขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า  ส่วนผมต้องเข้าครัวเป็นศรีภรรยาที่ดีเข้าไปทำกับข้าวให้ผัวรับประทาน  ถ้าให้ผัวทานกับข้าวเก่าที่เหลือนั้นผัวอาจจะเหวี่ยงกว่าเดิมได้  เพราะอาหารไม่สดและไม่ถูกปาก T—T ผมจัดการทำผัดผักบุ้ง  ผัดถั่วงอกเต้าหู้  ไข่เจียวเบคอน  แล้วเอาต้มจืดที่แม่บ้านทำเป็นอาหารของเมื่อเย็นมาอุ่นให้พร้อมกับตั้งโต๊ะรอเรียบร้อย 
“เอาเบียร์ให้หน่อย” มันสั่งเสียงเรียบแสดงถึงอาการเหนื่อยแบบสาหัส  ผมรีบลุกไปรินเบียร์กับรินน้ำให้
“อ่าว กินข้าวกันเหรอ..ตักข้าวให้ป๊าด้วยสิ” ง่ะ..ทำไมต้องโผล่มาตอนนี้ล่ะ  ผมรีบลุกไปตักข้าวใส่ถ้วยให้พ่อพี่พีแล้วรีบเอามาเสิร์ฟให้ 
“...................” ผมนั่งจ้องพ่อพี่พีอย่างใจจดใจจ่อเมื่อพ่อพี่พีตักกับข้าวเข้าปากไป  นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อทานกับข้าวฝีมือผม  ปกติผมทำให้พี่พีกินตอนอยู่คอนโดเท่านั้น  พอมีพ่อมากินด้วยแบบนี้  มันรู้สึกเกร็งมากๆเลยอ่ะครับ
“อืม..ใครทำ” พ่อถามขึ้น
“ทัวร์ทำเองครับ” ผมตอบ  พี่พีตั้งหน้าตั้งตากินไม่พูดไม่จา
“อ๋อ ดีนิ..ทำเป็นด้วยเหรอ” พ่อถาม
“ก็พอเป็นบ้างอ่ะครับ” ผมยิ้มแหยๆตอบ  พ่อพยักหน้าส่งๆแล้วกินข้าวต่อ  สองพ่อลูกนั่งกินกับข้าวฝีมือผมจนหมดทำให้ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นมา  แฮะๆ..อย่างน้อยกูก็ทำให้เค้าแดกได้ล่ะวะ 
หลังจากกินเสร็จก็แยกย้ายกันขึ้นห้องใครห้องมัน  ผมอาบน้ำเสร็จเตรียมจัดกระเป๋าทั้งเสื้อผ้าของใช้ทั้งของผมและพี่พีใส่กระเป๋าเดียวกันเลย  พอจัดกระเป๋าเสร็จ..รู้หน้าที่  เดินไปปิดไฟ  ส่วนพี่พีนอนหลับเฝ้าพระอินทร์ไปแล้วละครับ


.................
.................


“แล้วมึงก็ไม่โดนกระสุนสักนัดเนอะ” พี่เมตรพูดขำๆ
“หึ ตายยากว่ะ” พี่พีตอบ
“แต่รถทัวร์น่ะสิ เข้าศูนย์เลย ทั้งโดนกระสุน กระจกแตก สีถลอก” ผมบ่น
“หึ..” พี่เมตรกับพี่แสตมป์หัวเราะ
“เอ้ ทัวร์” พี่พีปัดมือผมที่กำลังทาครีมกันแดดที่หน้ามันให้ออกอย่างไม่พอใจ
“เอ๊ะ..เดี๋ยวหน้าไหม้หรอก” ผมว่าแล้วทาต่อไม่สนใจว่ามันจะหงุดหงิด 
“หันหน้ามาดีๆสิ” ผมจับหน้ามันให้หันมาให้ถนัดมือผมมากขึ้น 
“กูโทรจองโต๊ะที่ผับไว้ละ เจอกันคืนนี้แล้วกัน กูไปนอนละ เพลียแม่ง” พี่โปรบ่น  วันนี้พอมาถึงพัทยาเราพากันออกเที่ยวทันที  พอเอาของเก็บที่โรงแรมเสร็จก็พากันเดินตระเวนไปหาอะไรกิน  โดนสาดน้ำเปียกไปตามๆกัน  เดินกลับมาที่โรงแรมเพื่อมากินเหล้ากันต่อ  สลิ่มกับพี่ใหม่เล่นน้ำอยู่ที่สระว่ายน้ำ  ส่วนผมขี้เกียจขึ้นไปเปลี่ยนชุดเลยได้แต่นั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างๆสามีนี่แหละครับ 
“พี่ทัวร์ หยิบเบียร์ให้หน่อย” สลิ่มตะโกนมา  ผมยิ้มให้พี่เมตรแล้วหยิบขวดเบียร์ของสลิ่มเดินเอาไปให้ที่ริมสระ
“น่ารักจังครับ” ผมกับสลิ่มหันไปมองตามเสียง  เห็นกลุ่มผู้ชายสี่ห้าคนนั่งอยู่ข้างสระว่ายน้ำ  ผมยิ้มให้เพราะว่าตรงสเป็คมากเลยอ่ะ >____<
“หึ..มันคงไม่ได้ชมสลิ่มหรอก” สลิ่มแซวแล้วว่ายน้ำไปหาพี่ใหม่ 
“.......................” ผมยืนยิ้มเขินให้ผู้ชายที่กำลังลุกขึ้นเดินมาทางผม 
“ถ้าที่โต๊ะนั้น ไม่มีใครเป็นแฟนคุณ..จะดื่มกับผมหน่อยได้ไหมครับ” อีกฝ่ายยื่นขวดเบียร์มาให้
“ขอบคุณครับ” ง่ะ..เค้าไม่ได้ตอบนะ =v=  ผมหันกลับไปมองหน้าพี่เมตรที่ตอนนี้อยู่ชิดกับแก้มผม  ส่วนเอวก็ถูกพี่เมตรรั้งเข้าไปกอดไว้แล้ว
“หึ..” ผู้ชายคนนี้ขำออกมา
“พี่เมตรอ่ะ” ผมสะบัดตัวเบาๆ
“มึงนี่ชอบหาเรื่องใส่ตัวนะ” พี่เมตรกระซิบพูด  ผมเลยต้องนิ่งลง
“แฟนสินะครับ” อีกฝ่ายพูดแล้วเดินกลับไป  ผมโดนพี่เมตรเดินกอดเอวกลับมาที่โต๊ะ 
“....................”
“ย..ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย” ผมรีบแก้ตัวก่อนเพราะดูหน้าพี่พีแล้วอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าผมอาจจะตายได้
“หึ..ทำใจ ก็เมียมึง........ซะขนาดนี้” พี่เมตรยิ้มพูดแล้วดึงเอวผมเข้าไปกอดอย่างแรงทำให้ผมขึ้นไปนั่งบนตักพี่เมตร 
“พี่เมตรอ่ะ” ผมยิ้มให้พี่เมตรเพราะเขินมันขึ้นมา
“เจอกันคืนนี้” พี่พีพูดลุกขึ้นยืนเดินไปพร้อมกับขวดเบียร์ในมือ
“โอ๊ะ โกรธกูไปละ” พี่เมตรพูดยิ้มๆ  คนอื่นที่อยู่บนโต๊ะอมยิ้มพร้อมกัน 
“พี่เมตรอ่ะ มันโกรธเลยเห็นไหม” ผมว่าพี่เมตรแล้วรีบลุกวิ่งตามพี่พีไป 
“จิ้..” ผมวิ่งเข้าไปกอดแขนพี่พีไว้  มันทำท่าจะสะบัดแขนออกแต่ผมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
“....................” เราเดินไปขึ้นลิฟต์  ต่างคนต่างเงียบ  พี่พีไม่ยอมพูดอะไรเพราะมันเอาแต่ทำหน้าบูดอยู่ได้   

[เบบี้]

“อาบน้ำก่อนไหม” ผมถามเพราะต่างคนสภาพเนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกกันทั้งคู่  พอเข้าห้องมาได้มันก็เดินหนีผมเข้าห้องน้ำไป  ผมรีบวิ่งตาม  มันถอดเสื้อผ้าออกกองทิ้งอย่างที่เคยทำ  ผมรีบก้มลงตามเก็บซากเสื้อผ้าให้
“อึ..” อยู่ๆมันก็กระชากเอวผมเข้าไปกอดอย่างแรง
“กะ..โกรธอะไรล่ะ พี่เมตรแค่ล้อเล่น..เฉยๆ” ผมพูดเสียงเบาลงเพราะสายตาของพี่พีมันช่างดุดันแต่ผมกลับรู้สึกเสียวซ่านแปลกๆ >u< แง่ง~
“อึอ อือ” พี่พีกดจูบผมอย่างแรง  มันล้วงเข้ามาในเสื้อผ้าแล้วถอดเสื้อผมออกอย่างรวดเร็ว 
“อ๊ะ..” ผมร้องเสียงหลงทันทีที่มือของพี่พีลูบไปที่ต้นขาของผม  ยิ่งตอนนี้ผมใส่กางเกงขาสั้นอยู่ด้วยเลยทำให้มันสามารถล้วงไปถึงไหนต่อไหนได้อย่างง่ายดาย
“อ่ะพี เบาๆ..สิ อ้า” ผมกอดบ่าของพี่พีแน่น  แขนของพี่พีอีกข้างรั้งเอวผมไว้แน่น  ส่วนมืออีกข้างของมันก็บีบก้นผมอย่างแรง  พี่พีไม่ยอมพูดอะไรสักคำยิ่งทำให้ผมรู้สึกกลัวแต่กลับรู้สึกอยากให้มันทำอย่างว่ามากขึ้นกว่าเดิม  เราหมดยกที่หนึ่งกันไปที่ห้องน้ำและที่แย่กว่านั้นคือมันเสือกไม่ใช้ถุงยางแต่ผมก็ไม่สามารถต่อกรอะไรกับมันได้  เสร็จสรรพผมโดนพี่พีอุ้มพาขึ้นเตียง  แทนที่ผมคิดว่ามันจะหยุดแล้วแต่กลับกลายเป็นว่ามันยังไม่หยุด 
“อื้อ” พี่พีจับขาผมแยกออกกว้าง  มันแทรกตัวเข้ามาแล้วเริ่มเอานิ้วนำเข้ามาในตัวผมอีกแล้ว
“ซี๊ดดด อ้า..พี” ผมร้องเอื้อมมือไปจับมือพี่พีที่แกล้งผมอยู่  มันแสยะยิ้มให้แล้วลุกขึ้นเดินไปที่หัวเตียง  ผมได้แต่นอนมองตาม  พี่พียืนใส่ถุงยางอยู่ด้านหน้าผม  มันยืนยิ้มกวนให้ผมอีก 
“ก็ถ้าคืนนี้ไม่ต้องออกไปข้างนอก กูก็จะจัดให้มึงยันเช้าอยู่อะนะ” มันพูดแล้วแทรกตัวเข้ามาอีกครั้ง
“อ่ะอื้อ เจ็บ” ผมร้องบอกพร้อมเอามือดันหน้าท้องพี่พีไว้  พี่พีจับมือผมออกเอาไปล็อกไว้แล้วเริ่มขยับของมันเข้ามาในตัวผมมากขึ้นจนหมด
“อื้อ” ผมร้องนอนตัวเกร็งเพราะยังรู้สึกเจ็บอยู่ทั้งๆที่โดนมารอบสองแระนะเนี้ย  ก็มันรุนแรงอ่ะ..เจ็บอ่ะ 


...................
...................


“ทัวร์..”
“ทัวร์ตื่น”
“หื้อ” ผมลืมตาขึ้นมอง  เห็นพี่พีนั่งอยู่ข้างๆ 
“สองทุ่มแล้ว ไปอาบน้ำไป” มันบอก  ผมนอนเบลอ  สองทุ่มแล้วเหรอวะ  กูนอนหลับเป็นตายเลยเหรอวะเนี้ย 
“ลุกเร็ว” พี่พีเรียกด้วยน้ำเสียงเหมือนพอใจกับสิ่งที่มันได้กระทำลงไปกับผมเมื่อบ่ายนี้
“อุ้มหน่อย” ผมบอก
“......................” มันเหลือบมองด้วยหางตาแต่ก็ลุกขึ้นอุ้มผมขึ้นแล้วพาเข้าไปในห้องน้ำ
“อ๊ะ..อย่า ออกไปเลย” ผมปัดมือมันออกเพราะมันแกล้งผมอีกแล้ว
“หึ..เร็วๆล่ะ” มันแสยะหัวเราะด้วยความพอใจก่อนเดินไป  ผมจัดการอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวอย่างสะอาดหมดจด  แต่รู้สึกทั้งเอวและสะโพก  ก้นมันระบมไปหมด  เนื้อตัวก็ล้านิดหน่อยแต่ก็ยังพอทนไหว 
“กางเกงขายาวไม่มีรึไง” ผมหันไปมองพี่พีที่ยืนมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก  มาเที่ยวทะเลผมก็อยากแต่งตัวง่ายๆ  เลยใส่กางเกงขาสั้นแต่มันก็ค่อนข้างสั้นมาก  เสื้อแขนยาวตัวใหญ่ปิดกางเกง  รองเท้า  กระเป๋า  คือจัดมาแบบครบชุดครบเครื่องเลย  ทุกอย่างต้องมิชและแมชกัน..มันเก๋ออก 
“ไม่มี ก็ไม่ได้เอามา..มันวันสงกรานต์นะ” ผมบอก  ผมไม่ได้เตรียมมาจริงๆ  เตรียมมาแต่ขาสั้นกับขาสามส่วนทั้งนั้นเลย
“หึงเหรอ” ผมยิ้มแซวมัน
“.......................” มันไม่ตอบแต่นั่งหันหน้าหนีแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ  ผมแต่งตัว ทาครีม ฉีดน้ำหอม เซตผมจนเสร็จใช้เวลาเกือบชั่วโมงจนพี่พีดูดบุหรี่หมดไปสองมวนแล้ว  มันเริ่มบ่นขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมรีบจัดการตัวเองให้เร็วขึ้น 
พวกเราออกเดินทางกันเหมือนเดิม  ใครมาจากกรุงเทพยังไงก็ขึ้นรถไปผับแบบนั้นจะได้ไม่วุ่นวาย  ต่างคนต่างไป  ใครอยากกลับก่อนจะได้กลับได้เลยไม่ต้องห่วงใคร
“กำไรพี่ทัวร์สวยอ่ะ วันหลังขอยืมบ้าง” สลิ่มพูด
“แพงนะ แลกจูบเอาเปล่า ให้เลย” ผมบอก
“เอา” สลิ่มตอบทันที


แปะ !!


พี่เมตรตีปากสลิ่มเบาๆ
“แต่งตัวแบบนี้ ไม่กลัวผัวหึงรึไง” พี่เมตรยิ้มแซว
“มันเนี้ยนะหึงทัวร์ หึงก็ดีดิ..นานๆมันจะหึงที” ผมตอบ
“หึ..มันหึงมึง มึงก็เจ็บตัว โรคจิตรึไง” พี่เมตรว่า
“ใช่ ก็ติดมาจากพี่นั่นแหละ” ผมตอบ
“ตีน” พี่เมตรว่า   เรานั่งดื่มที่ร้านอาหารนี่เกือบสี่ทุ่ม  ตอนแรกว่าจะตรงไปที่ผับเลยแต่ต่างคนก็ต่างหิวเลยมาหาอะไรกินกันก่อนแต่นั่งกินกันยาวไปหน่อยเพราะซดเหล้ากันไปกรึ่มๆกันแล้วทุกคน  เราย้ายก้นกันไปต่อที่ผับที่พี่โปรโทรจองไว้  ดื่ม เต้น สีกันด้วยความเมามันจนเวลาล่วงเลยไปเกือบตีสอง 
“ทัวร์..ไปเอาเบียร์มาให้หน่อยดิ” พี่เมตรสั่ง
“หมดอีกแระ” ผมบ่น  เมื่อกี้พนักงานเพิ่งมาเสิร์ฟ  ดื่มกันอย่างกะดื่มน้ำแต่ละคน  ผมจึงลุกเดินไปที่เคาร์เตอร์บาร์
“ไฮเนเก้นสี่” ผมบอกแต่ดูพนักงานจะยุ่งๆเพราะลูกค้ายืนรอกันเป็นพรืด
“สวัสดีครับ” ผมหันไปมองฝรั่งที่มายืนอยู่ข้างๆผมอย่างงงๆว่ามึงทักใคร  ผมมองไปรอบๆตัวแต่ไอ้ฝรั่งคนนี้ยังยืนยิ้มมองหน้าผมอยู่อีก
“...................” ผมชี้หน้าตัวเองเป็นการถาม  มันพยักหน้าตอบ
“เหอะๆ” ผมหัวเราะ  หันไปมองพนักงานอีกทีว่าได้เบียร์ของกูรึยัง  มันก็หล่อดีอะนะแต่กูไม่นิยมของนอกเว้ย..ไอ้ห่า  ไซด์มันใหญ่เกิน  ก้นกูไซด์มินิเล็กๆน่ารักไม่รับของใหญ่เกินเว้ย..แค่ปัจจุบันนี่ก็จะตายห่าทุกคืนแระ สาด~~
“ให้ผมเลี้ยงได้ไหมครับ” มันพูดตะกุกตะกักไม่ค่อยชัดนัก
“ไม่เป็นไรครับ มากับเพื่อนน่ะ” ผมบอก
“น้องครับ เบียร์พี่” ผมตะโกนบอกพนักงานอีกครั้ง
“เหอะๆ เห้อออ..อื้มมม” ผมทำเสียงระงับสติอารมณ์ตัวเองเพราะไอ้เหี้ยฝรั่งนี่เสือกเอามือมาบีบก้นผม  ผมหันไปมองหน้ามันตาขวางแต่มันยังเสือกยืนยิ้มกว้างด้วยหน้าตาหื่นกามให้อีก



เพล้งงงงงงงงงง !!!


O_____O
“ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยย” คนที่อยู่รอบข้างผมแตกวงกว้างออกทันที  ตอนนี้ไอ้ฝรั่งที่บีบก้นผมเมื่อกี้ได้นอนลงกองกับพื้นด้วยฝีมือของพี่พีไปแล้วเรียบร้อย  ผมยืนอึ้งมองพี่พี  มันโยนเศษขวดที่เหลือในมือมันลง 
“ไอ้เชี้ยพี” พี่เมตรกับพี่แสตมป์อุทานพร้อมกัน
“มาเน้!!” มันกระแทกเสียงแล้วกระชากแขนผมไปอย่างแรง
“อ่ะเอ่อ..เดี๋ยวพี” ผมร้องบอกแต่ดูเหมือนมันจะไม่ฟังอะไรเลย  ฉุดกระชากลากถูผมไปจนถึงรถ
“แล้วไอ้นั่นล่ะ เดี๋ยวเค้าก็แจ้งความหรอก” ผมบอก
“ช่างหัวมันดิ” มันตอบหน้าตาย
“ไอ้พีไอ้เหี้ย” พวกพี่เมตรวิ่งกันออกมาจากร้านต่างคนต่างแยกย้ายกันขึ้นรถของตัวเอง  พี่พีเปิดประตูรถแล้วดันผมให้ขึ้นรถ  ผมรีบขึ้นรถทันทีส่วนพี่พีก็รีบขึ้นมาฝั่งคนขับแล้วขับรถออกมาอย่างรวดเร็ว  ดีจริงๆผัวกู..ตีหัวเค้าแล้วหนี 
“พรุ่งนี้จะมีตำรวจมาไหมเนี้ย” ผมบ่น
“ก็เสือกตอแหลเองทำไมล่ะ” มันว่า
“ตอแหลอะไรล่ะ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ผมว่ากลับ
“ก็ถ้าไม่ใช่เพราะมึงตอแหล มันจะเข้ามาหามึงไหม” มันว่าอีก
“กูไปตอแหลตอนไหนล่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ผมเถียง
“เพราะมึงมีออร่าตอแหลน่ะสิ มันถึงกล้าเข้าหามึงน่ะ” มันว่าอีก  ตกลงจะให้กูผิดให้ได้ใช่ไหมเนี้ย
“เออ กูผิดตลอดอ่ะ” ผมบ่น
“.....................”
“โกรธเหรอ” ผมตะแคงตัวยิ้มถามเพราะอยากให้บรรยากาศดีขึ้น  รู้สึกจะทะเลาะกันบ่อยเกินไปละ..ขนาดตัวกูเองกูยังไม่ชินอ่ะ
“ไม่โกรธน้า” ผมเอานิ้วไปจิ้มหน้ามัน
“เอ้” มันปัดมือผมออกอย่างหงุดหงิด
“หึหึ..มึงหึงกู กูชอบอะนะ แต่หึงแรงงี้ไม่ดีมั้ง” ผมแกล้งแซวลุกขึ้นเอาจมูกไปคลอเคลียที่แก้มมัน
“กูไม่ได้หึง แต่ของๆกู ก็คือของๆกู” มันพูดตอบหน้านิ่งได้อีก  ผมยิ้มกว้าง  ไม่ได้หึงก็ไม่เป็นไร  บางคนอาจจะไม่ชอบคำพูดที่มันพูดเมื่อกี้นัก  แต่สำหรับผมมันเป็นประโยคที่ผมชอบที่สุดเลยล่ะครับ
“ทัวร์ อย่าได้ไหมเล่า..ขับรถอยู่เห็นไหม” มันว่า  ผมเอามือลูบที่หน้าท้องมันเบาๆ 
“ทัวร์ อย่าเล่น” มันปรามอีก  ผมยิ้มไล่มือต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงน้องชายของมัน 
“ถ้ามึงยังไม่หยุด กูจะไม่เตือนแล้วนะ” มันพูดแล้วเหยียบเบรก  ผมหันไปมองเห็นว่าเป็นไฟแดงพอดี  ตกใจนึกว่ามันจะจอดทำข้างทาง T_T
“จุ๊บ” ผมหอมแก้มมันเบาๆแล้วจูบไล่อยู่ตรงใบหูของพี่พีแล้วไซร์ต่ำลงมาเรื่อยๆ  พี่พีอ้าแขนซ้ายออกกว้างเหมือนรู้งานว่าผมจะก้มต่ำไปถึงตรงไหน  มันเอนตัวและขยับตัวให้ถนัดมากกว่าเดิม  ผมจัดการรูดซิปกางเกงของมันออกอย่างช้าๆ
“อืม” พี่พีครางเสียงพร่าออกมา  มันลูบหัวผมด้วยความพอใจ  ผมไม่รู้ว่ามันขับรถไปถึงไหนบ้างเพราะตั้งหน้าตั้งตามอบความเสียวให้ผัวแบบเต็มสตรีม
“พอได้แล้ว ไอ้เชี้ยยามมา” พี่พีบอกก่อน  รถจอดสนิทอยู่ที่ลานจอดรถของโรงแรม  ผมลุกขึ้นนั่งอย่างเดิม  พี่พีจัดแจงเก็บน้องชายตัวเองเข้าที่เข้าทาง
“มึงเริ่มเองนะ” พี่พีแสยะยิ้มจูงมือผมขึ้นห้อง  แค่นี้ผมก็ทราบอนาคตของผมแล้วละครับว่าคืนนี้ฟ้าเหลืองแน่นอน เหอะๆ


.................
.................


~วันครบรอบคบกัน 1 ปี~
“เฮ้อ” ผมนั่งถอนหายใจมองการ์ดที่ผมเขียนเตรียมไว้ให้พี่พี  สงสัยคงต้องให้แบบไม่มีพิธีรีตองเพราะพี่พีไม่พูดอะไรเกี่ยวกับวันนี้เลยสักอย่าง  ตั้งแต่กลับมาจากพัทยามันก็เงียบเรื่องนี้ไปเลย  ผมว่ามันคงลืมแหละครับ
“อะไรอีกล่ะ” เจ๊โตโต้ถาม
“วันนี้วันครบรอบ แต่ไอ้ห่าพี่พีนิ่งสนิท” ผมบ่นงึมงำ
“พี่เค้าก็ต้องทำงานนะสิ” เจมส์พูด
“ค่ะ เข้าใจผู้ชายดีเหลือเกินนะ” ผมพูดประชดกลับ  เจมส์ทำปากจู๋สงบปากสงบคำไป
“แต่ไมเป็นไร เตรียมของไว้ให้แล้ว อยากให้” ผมยิ้มบอก
“หึ..รักผัวขนาดนี้ โดนเค้าทิ้งขึ้นมา เสียหลักแน่มึงเอ้ย” เจ๊โตโต้พูด
“อีเจ๊ ปากมึงนี่นะ..เก็บไว้อมจู๋ผู้ชายซะไป” ผมว่า  อีเจ๊หัวเราะคิกคักทำท่าพอใจอีกที่ผมเหวี่ยง


ตื๊ด  ๆ   ๆ


สายเข้า >> “พี่พี >~< ”
“ฮัลโหล” ผมรีบรับทันที  ทำเอาอีเจ๊กับอีเจมส์ยิ้มด้วยความหมันไส้
“ไหน” มันคงจะถามว่า “อยู่ไหน” ละมั้งครับ
“ร้านเจ๊” ผมตอบ
“หกโมงครึ่งไปที่ร้านSerenade หกโมงครึ่งนะ..กูจองโต๊ะไว้ ชื่อมึง” มันบอก
“......................” กูอึ้ง และ กูกำลังเขิน >,,<
“ได้ยินไหมเนี้ย” มันถามด้วยน้ำเสียงเริ่มหาเรื่อง
“ด..ได้ยิน” ผมตอบ
“แต่..ไม่รู้จัก ไม่เคยไป” ผมบอก  เคยได้ยินชื่อจากเพื่อนชาวต่างชาติเฉยๆแต่ก็ไม่เคยได้ไปสักที
“สุขุมวิท 55 ระหว่างซอยทองหล่อ10 12อ่ะ หาเอาเองแล้วกัน อย่าไปเลทล่ะ..กูจะตามไปทีหลัง” มันบอกแล้ววางสายไปเลย
“ยิ้มอะไรอ่ะ” อีเจ๊กับเจมส์ถามพร้อมกัน
“มันจองโต๊ะไว้ดินเนอร์อ่ะ” ผมยิ้มบอก
“แหวะ” มันประสานเสียงกันทันที
“ร้านไหน” อีเจ๊ถาม
“Serenade มึงรู้จักป่ะ..กูเคยได้ยิน แต่ไม่เคยไปสักที” ผมบอก
“เคยไป..ดอก มึงจะไปหวีดวี๊ดวิ้วกันใช่ไหมเนี้ย” อีเจ๊พูด
“ขอกูนิดนึงเหอะ กูคิดว่าวันนี้จะได้กลับไปตายรังที่คอนโดซะแระ ดีใจอ่ะ” ผมนั่งปรบมือคนเดียวอย่างภูมิใจผัวตัวเอง
หลังจากนั้นเจ๊โตโต้กับอีเจมส์ก็จิกกัดผมตลอด  ผมเดินวนเวียนอยู่ในห้างจนใกล้เวลาที่มันสั่งให้ไปที่ร้านผมก็ออกเดินทางไปทันทีโดยนั่งแท็กซี่ไปง่ายดี  วันนี้ผมไม่ได้เอารถออกมาด้วย  เลยสบาย..กลับพร้อมผัว คริคริ

~ผ่านไป 30 นาที~

“เฮ้อ”

~~ผ่านไป 1 ชั่วโมง~~

“เฮ้อออ..” นั่งรอจนเมื่อยก้นไปหมดแล้วนะ  ไอ้บ้าพีอ่ะ..
“.....................” และแล้วมันก็โผล่หัวมาจนได้
“โทษ ติดงานน่ะ” มันบอก
“.....................” ไม่รู้..กูงอน
“บอกว่าติดงานๆ” มันกระแทกเสียงแล้วกวักมือเรียกพนักงาน
“ไวน์หมดไปครึ่งขวดแระเหรอ” มันถาม
“1 ชั่วโมง” ผมพูดประชดใส่
“หึ..” มันหัวเราะแล้วรับเมนูจากพนักงานมาเปิดดู  กูหิ้วท้องรอมึง  แดกแต่ไวน์เข้าไป  มึงมาสาย 1 ชั่วโมงพร้อมกับพูดว่า “โทษ ติดงาน” เนี้ยนะ..แม่ง  กูอยากโวยวาย  แต่กูทำไม่ได้..กูกลัวเสียบรรยากาศ  กลัวทะเลาะกันวันครบรอบ  หงุดหงิดก็ได้แต่หงุดหงิดในใจ แม่ง กูจะต้องเป็นบ้าสักวันแน่ๆ !
ไอ้พี่พีสั่งอาหารไปห้าหกอย่าง  มันไม่ถามผมสักคำว่าผมจะกินอะไรไหม  แต่ไอ้ที่มันสั่งไปผมก็อยากกินด้วยแหละครับ  แต่แค่น้อยใจที่มันไม่ยอมถามอ่ะ
“เอาAstoria lounge” มันบอกแล้วยื่นเมนูกลับให้พนักงาน
“....................”
“อะไร” มันทำเสียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
“ไม่ชอบร้านนี้เหรอ” มึงกล้าถาม
“...................”
“ไม่ง้อหรอกนะ” มันยิ้มบอก
“เออ รู้อยู่แล้ว ไม่เคยง้อกูหรอก” ผมพูดหันหน้าหนี
“จะให้รึยัง เสื้อน่ะ” มันยิ้มถาม  ผมเบิกตาโพรง  มึงรู้ได้ไงว่ากูจะให้เสื้อให้อ่ะ
“เห็นตั้งนานละ เสือกเอาไว้หลังรถทำไมล่ะ” มันยิ้มพูด  ผมเลยต้องหยิบถุงเสื้อขึ้นมาแล้ววางกระแทกลงตรงหน้ามัน
“โอ๊ะโอ โธมัส พิ้งค์” มันยิ้มหยิบเสื้อเชิ้ตที่ผมซื้อให้ออกมาดูยี่ห้อและเหมือนมันแกล้งทำเป็นตกใจอ่ะ
“เห็นตั้งนานแล้วแหละว่าโธมัส พิงค์น่ะ” มันพูดแกล้งผมอีก
“เออ” ผมกระแทกเสียงใส่
“ขอบใจ เดี๋ยวคืนนี้พี่จัดชุดสุดคุ้มให้ดีไหมครับ” มันเท้าแขนลงบนโต๊ะแล้วกวาดสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผมอีก
“ไม่ต้องมายุ่งเลย มาก็ช้า..แล้วมาบอกให้คนอื่นมาเร็วๆ” ผมว่า
“เอ้า ก็จองโต๊ะไว้ก็ต้องรีบมาสิครับ” มันพูด “ครับ” เป็นรอบที่สองแล้ว  ทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าเริ่มแดง  แต่ดีที่บรรยากาศร้านค่อนข้างขมุกขมัวมันเลยช่วยผมไว้ได้บ้าง
“....................” มันยิ้มอีก
“อะไร” ผมถามเสียงสะบัด  เปล่า..ที่จริงกูเขิน
“งั้นรอบหน้าขอเป็นเชิ้ตของHugo Bossนะ” มันยิ้มขอด้วยหน้าตาระรื่นอีก
“เข็มขัดก็ได้ เอาหลายๆแบบ..กูชอบ” มันบอกแล้วหยิบไวน์แก้วของผมขึ้นจิบ
“....................” ผมเงียบ
“จะงอนอะไรนักหนา” มันพูด
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปเที่ยว” มันบอก  ผมแอบยิ้มในใจ
“ออฟฟิตกูนะ หึ..” มันหัวเราะ  ผมหน้างอกว่าเดิมทันที
“......................”
“ก็บอกว่าเดี๋ยวจัดชุดสุดคุ้มให้ไงครับ ชอบไม่ใช่เหรอ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์อีก
“ทะลึ่ง” ผมว่า
“งั้น..อย่าร้องนะ” มันบอก
“ไอ้พี” ผมว่ามัน  มันหัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้อีก
“ไอ้บ้า” กูเขิน
“จุ๊บ~~” อยู่ๆมันก็ลุกขึ้นมาหอมแก้มผมซะงั้น
“ไปฉี่ก่อน” มันยักคิ้วบอกแล้วมันก็เดินไปเลย  ผมได้แค่นั่งอึ้งค้างจับแก้มตัวเอง  ฝรั่งที่นั่งอยู่รอบๆมองแล้วอมยิ้มให้คงเพราะเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้หมดแล้ว  ผมยิ้มตอบกลับให้เขินๆ  กูเขิน..กูเขิน  และ..กูเขินมาก  ไอ้พีบ้าอ่ะ >___<

..................>>>><<<<....................

So long

[- คราส -]

หวานแบบแอบโหด 

[ninkara]

ว้ายยยย เขินน

หวาน แบบฉบับพี่พี ก็ไม่แพ้ใครเหมือนกันนะ อิอิ

[ladymoon_yy]

 

[Meen]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก..พี่พีตอนนี้น่ารักมากกกก
มีนเพิ่งอ่านจบ แจตพอตได้ตอนพิเศษคู่ที่ปลื้มมากกกกกกกกกก

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบ พี่พีมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

[mamacub]

 ::แอบหวานกันเล็กน้อย