หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[RakorN]

พีมันคือนิยามที่ยิ่งกว่าเห็นแก่ตัว มันทำแบบนี้มีแต่ได้กับได้อยู่ฝ่ายเดียว คิดอะไรไม่เด็ดขาด ไอ้คนมักง่าย ชาตินี้เอ็งอย่าได้รักแท้เลยว่ะ น้องทัวส์หาสามีใหม่เหอะหนู สวยๆเริ่ดๆเป็นตัวของตัวเองแบบหนูหาใหม่ได้ดีกว่าไอ้พีเป็นพันล้านเท่า!

*กอดสลิ่มเบาๆ*น่ารักเกินห้ามใจ

[kokikung]

อึดอัดแทนทัวร์งานนี้

พี่พีเอาไงก็เอาสะทีดิ

เลือกสักทางหน้าหรือหลัง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

คู่นี้ลุ้นพอๆกะคุ่หลักเลยเถอะ

[kuku]

อยากทราบความคืบหน้าแล้วเบบี้จัง

[kihaezzzzzz]

ทามน่ารักอ่า

[netwoon.km]

ทัวร์เดินไปบอกว่าเลิกรอแม่งเลย
ให้มันเจ็บบ้าง ให้รอบ้าไรนานขนาดนี้
ให้รออย่างเดียวยังพอว่าแต่นี้ยังจะติด
ต่อกับปาล์มอีก ทำให้มันเจ็บกว่าเราเลย!!
สงสารทัวร์สุดๆ เอาแบบที่สลิ่มว่าเลยทัวร์
อย่างงี้ต้องกระทืบแม่งเลย!! 555 5

[som]

พี่เบบี้  จบแบบสดุ้งเลยนะคับตอนนี้
แต่เฮ้อ พี่ทัวร์นี้เมื่อใหร่จะพบความสุขที่แท้จริงซะทีเนาะ  สงสารจัง

[เบบี้]

ตอนที่115  ทรมานแค่ไหนรักไม่เคยพอ = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

“อ่าวลุง..ทำไมยังไม่นอนอีก” ผมหันไปมองลุงทอมที่รีบวิ่งมาหาผมแต่ไกล  บ้านผมมียามเฝ้าอยู่แล้วไม่ต้องห่วงอะไร  คนใช้ก็เต็มบ้านระดับคัดเกรดอย่างดีไม่เหมือนบ้านไอ้พี่พีมัน ไปขุดแม้วขุดม้งที่ไหนมาก็ไม่รู้  ถามห่าไรไม่เคยรู้เรื่องเลยแม่ง
“คุณคนนั้นเค้าไม่ยอมกลับอ่ะครับคุณ” ลุงบอก
“งั้นไม่เป็นไรครับ ลุงไปพักผ่อนเถอะ” ผมบอก  
“ทามไปนอนแล้วนะ ง่วงอ่ะ” ทามบอกด้วยสีหน้าท่าทางง่วงจริง
“ก็แน่ล่ะ กินเสร็จก็ง่วงเลยนะ” ผมกอดทามแล้วเดินขึ้นบ้านด้วยอารมณ์ที่เย็นลงมากแล้ว  พอผมเดินเข้าไปไอ้พี่พีมันก็ยืนรออยู่ตรงหน้าประตูห้องรับแขกอยู่แล้ว ยืนหน้ามุ่ยเชียวครับ
“ฝันดีนะคะพี่พี อย่าทะเลาะกันล่ะ” ทามหันไปบอกพียิ้มๆ  ไอ้พี่พีก็ยิ้มตอบให้  มันเดินเข้ามาหาผมทันทีเมื่อทามเดินขึ้นห้องไปแล้ว
“ไปไหนมา มือถือก็ไม่เอาไป” มันพูด
“ทำไมไม่กลับบ้านไปล่ะ” ผมพูดไม่มองหน้ามัน  ลดระดับเสียงเลเววไว้ให้คงระดับปกติ
“หายงอนเหอะน่า..ขอโทษ” มันพูดคำว่า “ขอโทษ” ได้ห้วนไม่น่าฟังมากๆ ไอ้ห่า
“ไม่เต็มใจพูดก็ไม่ต้องพูดก็ได้ ไม่ได้อยากได้ยินหรอก” ผมพูดเสียงเหวี่ยงเล็กน้อย
“นะ มึงก็เป็นอย่างเนี่ย..เหี้ย” มันบ่นเสียงไม่ได้ดังมากนัก
“................”
“กลับไปเหอะ เอารถกูไปก็ได้” ผมบอกแล้วยื่นกุญแจรถให้
“................” พี่พียืนเงียบจ้องหน้าผม
“นอนเหอะ กูง่วงแล้ว” มันพูดไม่พูดเปล่า กลับจับมือผมแล้วลากให้เดินตามขึ้นห้องอีก  ผมเองก็ต้องเดินตามมันเพราะกำลังเหนื่อยใจกับมันจริงๆ
“กูเหนื่อยกับพี่เมตรมาพอแล้วนะ ถ้าให้กูเหนื่อยไปมากกว่านี้อีกก็คงไม่ไหวแล้ว” ผมพูดขึ้น  มันเองก็คงจะรู้ว่าผมหมายความว่ายังไง
“กูกับปาล์มไม่ได้มีอะไรหรอก..เชื่อกูเหอะ” พี่พีหันมาบอก
“แล้วโทรคุยกันบ่อยๆทำไม” ผมถาม พอพูดปุ๊บน้ำตามันก็จะไหลเลยอ่ะครับ
“.................” พี่พีมองหน้าผมแต่ก็ยังเหมือนคิดอะไรไว้อยู่ในใจอยู่ดีนั่นแหละ
“ปาล์มเค้าคิดว่ากูจะกลับไปคบด้วยน่ะ” มันพูด
“แล้วมึงจะกลับไปคบด้วยไหม” ผมถามอีก
“ไม่หรอก” พี่พีตอบ
“จริงๆนะ” ผมพูดน้ำตาก็ไหลออกมาทันที  
“.................” พี่พีไม่ตอบอะไร  มันเอาแต่ยืนนิ่งส่วนผมเองก็ขอแค่นี้ก่อนนะคืนนี้  อยากนอนหลับตาให้สบาย  ถึงแม้ว่ามันจะโกหกรึเปล่าอันนี้ผมก็ไม่รู้  ตอนนี้ผมไม่รู้อะไรเลย  ผมเองเอาแต่ใจอ่อนยอมฟังคำพูดของมัน  แล้วผมเองก็คงต้องยอมตามน้ำไปอย่างช่วยไม่ได้  ผมยืนกอดไอ้พี่พีมันอยู่อย่างนั้นจนมันบอกให้ผมไปอาบน้ำจะได้เข้านอน  ผมเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย  พอผมอาบน้ำเสร็จพี่พีมันก็เข้าไปอาบต่ำ  ส่วนผมก็เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้มันเรียบร้อยก่อนที่จะเข้านอนพร้อมกัน


...............
...............


“แล้วพี่ก็ยังไปได้ดีกับพี่คนนั้นหรอครับ” โซ่ถาม
“ก็ไม่เชิงหรอก มันก็ยังเหมือนเดิมแหละ” ผมตอบ
“.................” โซ่เงียบเสียงไปครู่หนึ่ง  ผมก็ถือสายรอไว้เพราะเหมือนต่างคนต่างกำลังอยู่ในภาวะเครียด
“พี่ทัวร์เล่นสงกรานต์ที่ไหน” โซ่เปลี่ยนเรื่อง
“ยังไม่รู้เลยครับ โซ่ล่ะ” ผมถามกลับ
“ก็คงไปกับเพื่อนแหละ” โซ่ตอบ
“ไปกับผมก็ได้นะ” โซ่พูด
“อ่านะ ได้หรอ” ผมย้ำถามเพราะย้ำความรู้สึกของโซ่  ที่ผมเองดันเห็นแก่ตัวยังโทรหาโซ่อยู่  ส่วนโซ่เองก็เป็นคนที่ดีพอสมควรและใจกว้างมากที่คุยกับผมเป็นปกติและยังคงห่วงความรู้สึกของผมอยู่เสมอ
“ได้เสมอแหละครับ” โซ่ตอบ
“โคตรพระรองเลยนะ” ผมแซว
“พี่ก็..” โซ่ตอบเขินๆ  ผมคุยโทรศัพท์กับโซ่ต่อถึงดึกถึงเข้านอน  เมื่อสามวันก่อนนู้นที่ทะเลาะกับไอ้พี่พีหลังจากนั้นก็ปกติเหมือนเดิมอีก  เช้าวันรุ่งขึ้นพี่พีมันก็กลับบ้านโดยเอารถผมไป  ตอนเย็นผมก็ไปหามันที่บ้านแล้วก็กินข้าวที่บ้านมันด้วย  หลังจากวันนั้นมาก็ไม่ได้เจอกันอีกจนวันนี้แหละครับ  เห็นมันบอกว่าต้องอยู่กับป๊าตลอด  ส่วนผมเองก็ว่างๆช่วงนี้  ถ้าไม่มีเรื่องของพี่พีมาให้กวนใจป่านนี้ก็คงไปเรียนคอร์สนู่นนี่แล้วแหละ  หรือไม่ก็คงไปขลุกอยู่ร้านอีเจ๊โตโต้เพื่อช่วยมันทำงานจะได้ฝึกฝีมือตัวเองไปในตัวด้วย
“วันสงกรานต์นี้มึงหยุดรึเปล่าวะอีเจ๊” ผมถามอีเจ๊ที่ดูจะวุ่นวายมากเพราะวันนี้ลูกค้าเยอะมากกว่าปกติ  เพราะจะเข้าช่วงเทศกาลด้วยนั่นแหละ  วัยรุ่นก็มาเปลี่ยนสี  ทำสีผมบ้าง  ตัด  ซอยไปตามเรื่อง
“ไม่หยุดมึงจะช่วยกูไหมละ” มันถามกลับ
“จะให้ช่วยไหมละ” ผมย้อนเพราะยังไงก็ช่วยได้อยู่แล้วเพราะโดยส่วนตัวก็ไม่ได้อยากไปเล่นที่ไหน
“กูว่าจะเปิดถึงวันที่13 หลังจากนั้นก็คงเปิดแค่ครึ่งวัน  แต่กูดูก่อนเพราะถ้าไม่มาเปิดร้านมันก็คิดค่าเช่ากูเพิ่มเท่าตัว” อีเจ๊บ่น
“มึงก็เปิดๆไปเหอะ หรือมึงอยากไปเล่นที่ไหน” ผมถาม
“ไม่อ่ะ” มันตอบ มันเองสมัยวัยรุ่นถ้าเปรียบนี่ก็เล่นมาจนตัวเปื่อยละ  มันไปทุกที่ที่มีผู้ชายเลยก็ว่าได้  สมัยตอนมันวัยรุ่นมันก็โชกโชนมาพอสมควร  ผมเองก็เข้าใจว่ามันเองก็คงจะเบื่อบ้างแล้ว
“แต่กูอยากเล่น” อีเจมส์พูดขึ้น
“ตอแหล” อีเจ๊ด่า
“ไปเล่นกันเหอะนะทัวร์ พากูไปหน่อยดิ” มันเข้ามาอ้อนผมอีก
“ไม่เอาอ่ะ” ผมตอบปัดไปก่อน เพราะยังไม่รู้ว่าจะไปกับพี่พีรึเปล่า  รับปากมันไปตอนนี้ก็ไม่ได้ เหอะๆ
“มึงก็ไปกับอีกิ๊กดิ” ผมบอก
“มึงจะไม่ไปจริงๆหรอ” มันถามอีก
“ก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้พีมันจะยังไง แต่คงไม่ได้เที่ยวทุกวันหรอก คงมาอยู่ช่วยอีเจ๊แหละ” ผมบอก
“หรอ อืม..งั้นไม่เป็นไร กูก็ไม่ค่อยอยากหรอก แต่งั้นเราจัดปาร์ตี้ตอนเย็นกันไหม” มันหาเรื่องจนได้
“เริส” อีเจ๊ก็เสริมทันที
“บ้านมึงนะ บ้านกูเดี๋ยวคุณแม่กริ้ว” อีเจ๊พูด  ผมก็พอจะเข้าใจเพราะว่าบ้านอีเจ๊ค่อนข้างจะผู้ดีเก่า  ไปโหวกเหวกโวยวายไม่ได้มาก  ก็อย่างที่เคยบอกนั่นแหละครับว่าเวลาที่อีเจ๊อยู่บ้านมันก็จะเรียบร้อยมาก  ไม่พูดคำหยาบคายเลย  ขัดกับตัวจริงมากๆซึ่งเวลาที่ผมไปบ้านมันและเห็นกิริยาท่าทางมันผมจะรับไม่ได้ตลอด เหอะๆ
“ตลอดอ่ะ” ผมบ่นแล้วนอนลงทันทีเมื่อพับผ้าขนหนูเสร็จ  อีเจ๊ก็มายกกองผ้าขนหนูไปจัดเรียงไว้บนชั้นวางให้เรียบร้อย
“คุณป้าคะมากวาดตรงนี้ด้วยค่า” อีเจ๊หันไปสั่งแม่บ้านที่ร้านของมัน
“มึงตกลงคบกับพี่เค้าแล้วหรอ” เจมส์หันมาถาม
“ยัง” ผมส่ายหัวตอบมองหน้ามันที่นั่งอยู่อีกฝั่ง
“อ่าว ทำไมอ่ะ” มันถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน” ผมยิ้มตอบ
“แต่ถ้ากูโดนมันทิ้ง มึงกับกูมาเอากันเองไหม” ผมพูดจ้องหน้ามัน
“อีบ้า” มันว่ายิ้มแกมเขิน
“กูพูดจริงนะ กูรุกก็ได้ เดี๋ยวกูจะหัดทำ” ผมบอกแซวมันเล่น
“อีเหี้ย พูดมาได้นะมึง” อีเจมส์เขินผมอย่างเห็นได้ชัด  มันนั่งยิ้มแก้มแดงไม่ยอมสบตาผม
“เขียนมาดิว่าอยากทำอะไรกิน  เดี๋ยวกูจะเอาไปให้ป้าแม่บ้านเค้าเตรียมซื้ออาหารไว้  เขียนมาให้หมดเลย..กูจ่ายเอง” ผมบอก
“อีเจ๊ ทัวร์เลี้ยง” เจมส์ตะโกนบอก
“จริงดิ” อีเจ๊หูผึ่งทันที
“แค่นี้จิ๊บๆว่ะ” ผมหันไปบอก
“เบียร์เบออะไรมึงก็เขียนให้ครบนะอีเจมส์ เครื่องดงเครื่องดื่มอ่ะเอาให้ครบ” อีเจ๊สั่งเลยทันที
“ห่า เบาๆบ้างก็ได้ เกรงใจแม่กูบ้าง” ผมปรามมัน  พอกูบอกจะเลี้ยงนี่ก็ไม่ได้มีการเกรงใจกันเลยทีเดียว


..............
..............


“เอ่อ..ทัวร์”
“หื้ม” ผมขานตอบ
“ทัวร์” มันลากเสียงเรียกนิดหน่อย
“ค้าบ” ผมขานตอบ
“กูคุยด้วยเนี้ย หันมามองสิ” ไอ้พี่พีสั่งด้วยน้ำเสียงที่เหมือนมีอารมณ์ขึ้นมาทันที  ผมจึงรีบหันไปมอง
“ไร”
“วันที่ 13 อ่ะ..ไปรอที่บ้านไอ้แตมก่อนได้เปล่า” มันพูด
“ไมอ่ะ” ผมถามทันทีก็ตอนแรกไหนบอกว่าจะไปพร้อมกันไงวะ
“มีธุระนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวจะตามไป” มันบอก
“แต่ไม่รู้จักบ้านพี่แตม” ผมบอก
“เดี๋ยวบอกทาง ไม่ก็ไปหาไอ้เมตรที่บ้านแล้วไปพร้อมไอ้เมตรดิ ได้เปล่า” มันพูดอีก
“ไม่อยากไปคนเดียว” ผมบอก
“..................” มันหน้านิ่งมองหน้าผมเหมือนบอกว่าผม “เรื่องมาก”
“ไม่งั้นก็ไม่ไป” ผมพูด
“อย่าเรื่องมากน่า” เห็นไหมครับว่ามันต้องคิดแบบนี้
“ไม่รู้จักใครสักหน่อย” ผมบอกเพราะคิดว่าเพื่อนมันมาเต็มบ้านพี่แสตมป์แน่ๆ และผมก็เคยไปอาละวาดเรื่องพี่เมตรไว้เยอะ  ส่วนมากก็รู้จักผมกันเกือบหมดแหละครับ
“เค้ารู้จักมึงกันหมดแหละ” มันพูด ก็นั่นแหละเหตุผลที่กูไม่อยากไปคนเดียวอ่ะ
“ไปรอนั่นแล้วกัน..นะ” มันบอก
“..................” ผมนั่งมองหน้ามัน เซ็งมันจริงๆ
“นะ” มันย้ำอีก
“อืม” ผมพยักหน้าตอบไปงั้นๆเอง ใจจริงไม่อยากไปคนเดียวเลยอ่ะครับ แต่ไปกับมันก็คงแปลกอีกเพราะยังไม่มีใครรู้นอกจากพี่แสตป์กับพี่เมตรว่าผมมายุ่งพัวพันกับมัน  แต่ผมก็ไม่รู้นะว่ามันไปเล่าให้เพื่อนมันฟังรึเปล่า ที่จริงไม่รู้อะไรเลยแหละ เหอะๆ


.............
.............

[เบบี้]

“นั่งหน้าบู้เชียวพี่ทัวร์ กินดิ” สลิ่มพูดแล้วยื่นแก้วเหล้าให้ผม
“เมื่อไหร่มันจะมาสักที” ผมบ่นหน้างอ
“กินๆไปเหอะน่า ถ้าพี่เค้ามาก็เห็นเอง นั่งหน้างออยู่นั่นแหละเห็นแล้วรำคาญว่ะ” ไอ้น้องวิทย์บ่นด้วยสีหน้าเซ็งผมอย่างเห็นได้ชัด
“หุบปากไปเลยไอ้วิทย์ ไปว่าพี่เค้าทำไม” น้องเวปราม
“.................” ไอ้วิทย์เบะปากให้ผมก่อนที่จะกินเหล้าต่อ
“เดี๋ยวไปต่อบ้านไอ้ติสนะเว้ย มึงอย่าแดกเยอะดิไอ้หลิ่ม” วิทย์บอก
“เออ กูรู้แล้วน่า” สลิ่มตอบปัด คิ้วเริ่มติดกันเหมือนรำคาญคำพูดของน้องวิทย์มัน
“มันบอกว่ามันไปไหนวะ” พี่เมตรถาม
“ไม่รู้อ่ะ มันบอกว่ามันไปธุระ” ผมตอบ  เสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่นร้านของพี่แสตมป์  บ้านของพี่แสตมป์อยู่ใกล้ย่านสถานบันเทิง  อีกทั้งอีกส่วนของบ้านก็เป็นร้านขายเหล้าโดยเฉพาะ  ส่วนตัวบ้านที่พวกผมนั่งอยู่นี่ก็เป็นโถงหน้าบ้านเหมือนห้องแถวแหละครับ  คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเยอะมากเพราะถูกปิดให้เป็นถนนคนเดิน  คนก็เลยพุกพล่านไม่น้อย 
“เออ มันก็บอกกูว่าไปธุระเหมือนกัน” พี่เมตรบอก วันนี้ผมมาได้เพราะมันบอกทางแต่พอผมมาถึงผมก็ยังไม่ยอมเข้ามาในนี้หรอกครับเพราะคนเยอะมากๆ มันต้องมองผมแปลกๆแน่ๆ  ผมเลยรอให้พี่เมตรมาก่อนแล้วเข้ามาพร้อมกับพี่เมตรด้วย  พอเข้ามาคนก็มองผมกันเหมือนอึ้งๆ  เพราะบางคนก็คงคิดว่าผมมากับพี่เมตรได้ยังไงนั่นแหละครับ  แต่พี่แสตมป์ก็มาต้อนรับขับสู้ผมอย่างดี   ในโถงนี้มีที่นั่งเป็นโต๊ะแบบยาวสองโต๊ะ  ยาวประมาณที่ว่านั่งกันได้เกือบสิบกว่าคน  ส่วนตรงหน้าบ้านจะเป็นถังน้ำที่วางไว้และก็มีโต๊ะไม้หินอ่อนกับเก้าอี้อยู่ด้านหน้าด้วยตอนนี้มีวัยรุ่นอายุน่าจะราวๆม.ปลายนั่งอยู่  คงจะเป็นญาติหรือน้องของพี่แสตมป์นั่นแหละครับ  ส่วนโต๊ะที่ผมนั่งอยู่นี้มีพวกสลิ่มกับพวกพี่โปร  พี่ดิว พี่ใหม่  พี่อาร์ม  พี่พวกนี้เป็นเพื่อนสนิทของพี่เมตร  ผมเองก็รู้จักดีก็เลยไม่เขอะเขินอะไรมากนัก
“ไอ้เชี้ยเมตร มานี่ดิ” พวกเพื่อนอีกโต๊ะหนึ่งเรียก  ผมหันไปมองเห็นคนที่รู้จักบ้างและเคยเห็นบ้างแต่ไม่สนิทนั่งมองมาทางนี้ พี่เมตรลุกไปหาที่โต๊ะนั้น  ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่รู้สึกเหมือนกับโต๊ะนั้นมันมองผมแปลกๆตั้งแต่ผมเข้ามาแล้ว  อีกทั้งพอมันเรียกพี่เมตรไปทำไมผมถึงรู้สึกไม่ดีวะ  เหมือนมันเอาพี่เมตรไปนินทาเรื่องผมหรือว่าผมคิดมากไปเอง
“เสี่ยมาแล้วเว้ยยยยย” ผมรีบหันไปมองทันที  เห็นไอ้พี่พีกำลังจะเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น
“ไอ้สัตว์พี มึงไม่มาซะชาติหน้าเลยล่ะ” พี่คนหนึ่งพูดขึ้น  ไอ้พี่พีหันมามองหน้าผมแต่สุดท้ายมันก็เดินไปนั่งอีกโต๊ะพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อปาล์มนั่น
“อ่าว ไรวะ” น้องวิทย์พูดอ้าปากค้างมองมาทางผมหน่อยๆ เหมือนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“..................” ผมนั่งเงียบ  พวกพี่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะผมหันมามองผมแปลกๆเหมือนจะรู้อะไร  ทั้งพี่ดิว พี่ใหม่ พี่อาร์ม พี่โปรทุกคนล้วนแล้วมองมาทางผมหมด  แต่พอพวกพี่เค้าเห็นว่าผมหน้าเสียพี่เค้าก็หันกลับไปเป็นปกติ
“เอ่อ..” สลิ่มเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง  แต่ก็เหมือนทำตัวไม่ถูก  น้องแกเอามือมาจับตรงแขนผมไว้เบาๆเหมือนปลอบ
“เป็นไรเปล่าวะ” พี่เมตรเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วนั่งลงข้างๆผม 
“ทัวร์....เข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมบอกแล้วลุกออกมาเลยทันที  ผมจะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่ได้ยินเสียงคนเดินตามมา  ผมจึงหันกลับไปมองก็เห็นสลิ่มนั่นแหละครับ
“ปวดฉี่” สลิ่มยิ้มกว้างบอกผมทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ถามอะไร  แต่ผมก็รู้ดีแหละครับว่าน้องมันตามมาทำไม  ผมเดินเข้าห้องน้ำทันที  ห้องน้ำอยู่ติดกันสองห้องแยกเป็นห้องน้ำหญิงกับห้องน้ำชายเพราะคงเป็นสำหรับคนงานในร้านด้วย  ผมเข้ามาอยู่ในนี้เพื่อรวบรวมสติอารมณ์ตัวเองที่เหมือนกับมาผิดที่ผิดทาง  แต่ก่อนถ้าเป็นพี่เมตรผมเองก็คงอาละวาดไปแล้วแต่นี่เหมือนผมทำอะไรไม่ได้เลย  และผมไม่รู้เลยว่ามีใครรู้เรื่องผมกับไอ้พี่พีมันบ้าง  ทำไมทุกคนถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น
“ตกลงอีทัวร์มันเป็นเมียไอ้พีด้วยหรอวะ” ผมสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงมาจากด้านหลัง  ผมรีบเดินไปให้ติดอีกฝั่งเพราะด้านหลังเป็นห้องครัวน่าจะอย่างนั้น 
“กูได้ยินมาอย่างนั้นนะ หึ..เป็นเมียไอ้เมตรเสร็จ ก็เป็นเมียไอ้เหี้ยพีต่อเลย งี้กูขอเอาด้วยได้เปล่าวะ” อีกคนตอบ  ผมได้แต่ยืนตัวแข็ง  น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้  ทำไมคนพวกนี้ถึงรู้เรื่องผม..ทำไมกัน
“อ่าวแล้วเด็กที่มากับไอ้เมตร นั่นมันแฟนไอ้เมตรไม่ใช่หรอวะ..เห็นบอกคบกันนิ แล้วทำไมมานั่งอยู่กับเมียเก่าไอ้เหี้ยเมตรวะ แม่ง เมียหลวงเมียน้อยหรอ” มันพูดเสียงเย้ยขำกับเรื่องของผมซะไม่มี  ผมเองคาดว่าสลิ่มก็น่าจะได้ยินด้วย  เพราะตรงนี้ห่างจากหน้าบ้าน  ข้างในตัวบ้านนี้จึงเงียบมาก
“มึงก็รู้ว่าไอ้เหี้ยเมตรแม่งเอาดะ..ไอ้พีแม่งก็ใช่เล่นเมื่อไหร่ล่ะ เสือกเอาปาล์มมาด้วย กูแม่งงงเลยเนี่ย..แล้วใครบอกว่ามันได้กับอีคนที่ชื่อทัวร์อะไรนั่นไม่ใช่ไง แน่เหมือนกันนี่หว่าไอ้เหี้ยแรงขนาดนั้นอ่ะ..ไปเอามันทำเมียได้ไงวะ ขนาดไอ้เมตรยังไม่เอาเลย” อีกคนพูด
“ทำไม มึงอยากเอารึไง”
“ฮึ..กูไม่นิยม” มันตอบ
“ให้ฟรีไม่เอาหรอ” มันพูดอีก
“..................” อีกฝ่ายเงียบไป  และตอนนี้ผมเองกลับทำอะไรไม่ได้เลย  ไม่รู้ทำไมผมถึงสู้อะไรไม่ได้เหมือนทุกที  คำพูดพวกนี้กำลังทำให้ผมล้มทั้งยืน
“แต่กูอยากลองนะเว้ย กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมไอ้เหี้ยเมตรแม่งถึงเอาแต่ผู้ชาย”
“เออ..ก็ถ้าได้แบบแฟนไอ้เมตรนี่กูก็เอาอ่ะ หน้าตาดีกว่าแฟนมึงอีกไอ้เหี้ย ฮ่าๆๆ” อีกคนพูดขำเสียงดัง 
“อ่าวไอ้สาดด” อีกฝ่ายด่าด้วยน้ำเสียงไม่กระหยี่กับสิ่งที่โดนว่ามากนัก  หลังจากนั้นพวกนั้นก็ขำกันด้วยความสนุกสนาน 


ก๊อก ๆ ๆ


“พี่ทัวร์” สลิ่มเรียก  ผมยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนฝั่งในครัวเงียบเสียงไป
“พี่ออกมาเหอะ” สลิ่มพูดอีก
“อึก..”
“สลิ่มบอกให้ออกมาไง” สลิ่มเรียกน้ำเสียงแข็งขึ้นมาก่อนที่จะทุบประตูซะเสียงดัง ทำให้ผมต้องรีบเปิดประตูออกไป
“....................” สลิ่มหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางอยู่หน้าห้องน้ำแล้วยื่นให้ผมก่อนที่จะดึงมือผมให้เดินตามกลับออกไปทันที
“....................” ผมยืนนิ่ง  สลิ่มยืนมองคนไปทั่วห้องโถงร้านจนมีพวกผู้ชายที่กำลังเดินถือกับข้าวออกมาจากทางร้านเพราะมันต้องเดินลัดมาอีกทางถึงจะไปห้องครัวได้ 
“สลิ่ม” ผมจับมือสลิ่มไว้แน่น  ตอนนี้เหมือนจะไม่ได้เป็นที่สังเกตของใครเพราะทุกคนต่างก็สนุกสนานกันอยู่  ผมเหลือบหันไปมองพี่พีมันก็หันมามองทางผมพอดี  พอสบตากันแค่นั้นผมก็รีบหลบตามันทันทีเพราะไม่อยากให้มันเห็นว่าผมกำลังร้องไห้อยู่
“อย่าสลิ่ม” ผมกระซิบบอกเมื่อสลิ่มปล่อยมือผมออก  แต่ดูเหมือนไอ้เด็กนี่จะไม่ฟังอะไร  มันเดินไปที่โต๊ะก่อนที่จะหยิบแก้วเหล้าของผมแล้วขว้างไปที่ไอ้ผู้ชายสามสี่คนที่เพิ่งเดินออกมาจากครัวแล้วจะเดินกลับไปที่โต๊ะที่พี่พีมันนั่งอยู่


เพล้งงงงงงงงงงงงงง !!!


เสียงดังลั่นทำเอาทุกคนหันไปมองด้วยความตกใจและแน่ว่าพวกผู้หญิงทั้งหลายก็กรี๊ดกันวงกระจาย
“ไอ้เหี้ย อะไรมึงวะ!” ผู้ชายคนหนึ่งด่าขึ้น  ผมเองเคยเห็นหน้ามันบ่อยๆแต่ไม่เคยคุยกันก็เท่านั้นเองครับ
“แล้วเมื่อกี้มึงพูดเหี้ยไร!” สลิ่มตะคอกกลับเสียงดังทำเอาพวกพี่ๆลุกขึ้นยืนกันหมดด้วยความงง  ผู้ชายคนนั้นยืนหน้าเสียทันทีเมื่อโดนจับได้
“มีไรวะสลิ่ม ใจเย็นๆดิ” พี่เมตรเดินมาจับแขนสลิ่มไว้ แต่ก็โดนสลิ่มสะบัดออกอย่างแรง
“ปากหรอที่พูดเมื่อกี้น่ะห๊ะไอ้สัตว์!” สลิ่มด่าเสียงดัง  คำว่า “สัตว์” สุดท้ายกระแทกลงคอได้ใจมากๆ
“อ่าวเฮียไอ้เมตร ดูเมียมึงหน่อยนะ” ผู้ชายอีกคนพูด
“หุบปากไปไอ้เหี้ย” พี่เมตรด่ากลับทันทีเหมือนไม่พอใจ
“อย่าวอนนะมึง” ไอ้ผู้ชายคนเดิมชี้หน้าสลิ่มเหมือนเตือน
“ถุ้ย กูกลัวฉิบหายอ่ะ” สลิ่มสบถ
“ถ้าคนมันไม่หน้าตัวเมียมันไม่นินทาลับหลังหรอกเว้ย” สลิ่มตะโกนจนน่าจะได้ยินกันทั่วอ่ะครับ ทำไมอารมณ์รุนแรงอย่างงี้วะ
“มันว่าไรวะ” พี่เมตรหันมากระซิบถามผมแต่ผมกลับตอบอะไรไม่ได้เพราะเหมือนทุกคนในตอนนี้ต่างก็งงกันหมด
“ไอ้เชี้ยเอ๊ย เอาซะดีมั้ง” ไอ้ผู้ชายคนนั้นพอโดนสลิ่มด่าเสร็จมันก็ปรี่เข้ามาหาสลิ่มทันทีแต่กลับโดนพี่เมตรกันไว้ก่อน  แต่แล้วกลายเป็นว่าสลิ่มดันผลักพี่เมตรออกแล้วเข้าไปใส่ไอ้นั่นแทน  ผมยืนนิ่ง อึ้ง ค้างเพราะผู้ชายกำลังต่อยกันอ่ะ  และดูเหมือนสลิ่มจะเป็นฝ่ายได้เปรียบด้วยถึงแม้ว่าตัวของไอ้ผู้ชายอีกฝ่ายจะใหญ่กว่าสลิ่มก็เหอะ
“เฮ้ยหลิมพอๆ” พี่เมตรเข้าไปห้ามไว้
“เมื่อกี้ใครพูดบ้าง มึงมาเลย มึงเงียบหาพ่อมึงรึไง..ไอ้สัตว์!” สลิ่มด่ากราดทั้งๆที่โดนพี่เมตรอุ้มออกมาจากที่เมื่อกี้คร่อมชกไอ้ผู้ชายคนนั้นอยู่ และดูเหมือนพี่เมตรจะห้ามสลิ่มที่โมโหเหวี่ยงตัวเองไม่ยอมหยุดนี่ไม่ได้ ไอ้น้องวิทย์จึงรีบเข้าไปกอดสลิ่มไว้แน่น
“พี่เมตร” ผมเรียกพี่เมตรทันทีเมื่อเห็นไอ้ผู้ชายคนเดิมลุกขึ้นไปหาเพื่อนมันแล้วหยิบอะไรออกมาจากกระเป๋าไม่ทราบแต่ผมคาดสถานการณ์มันคงไม่ดีแน่
“เฮ้ยไอ้ใหญ่” พี่โปรตะโกนเหมือนจะเข้าไปห้าม
“ไอ้เหี้ยใหญ่ทำไรวะ” พี่เมตรร้องทักด้วยความตกใจแล้วดันสลิ่มไปอีกทางเมื่อเห็นไอ้ผู้ชายคนนั้นชักปืนออกมาเล็งไปทางสลิ่ม


ปั้งงงงงงงงง !!


“พี่..” น้องเขตเรียกแล้วอยู่ๆผมก็โดนน้องเขตกระชากจนล้มนั่งกับพื้น  ผมจับแขนน้องเขตไว้อย่างนั้นด้วยความกลัวขึ้นมาจับจิตเพราะลูกปืนก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอ่ะครับ
“..................”
“ไอ้เมตร” ไอ้พี่พีรีบเข้าไปหาพี่เมตรทันที
“พี่เมตร” ผมนั่งอึ้งอยู่กับพื้นเมื่อเห็นเลือดจากแขนพี่เมตรเริ่มไหลซึมออกมาทีละนิด
“มึงกล้ายิงกูหรอไอ้ใหญ่” พี่เมตรหันไปมองอีกฝ่ายตาขวาง
“..................” ไอ้คนชื่อใหญ่ยืนค้างทั้งๆที่ปืนก็อยู่ในมือ  มันมองตามพี่เมตรที่กำลังเดินเข้าไปหามันอย่างไม่กลัวอะไร
“นี่คนของกูมึงกล้ายิงหรอห๊ะไอ้ใหญ่” พี่เมตรพูดแล้วเดินเข้าไปจับกระบอกปืนจนเส้นเลือดปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด  และดูเหมือนอีกฝ่ายจะกำลังเหมือนสติหลุดไปแล้วเพราะพี่เมตรจับปากกระบอกปืนให้หันกลับไปทางมันทั้งๆที่มันก็ขืนแรงมือจากพี่เมตรไว้ด้วย
"ไอ้เมตรอย่านะเว้ยมึง” พี่ดิวพูดห้าม  เท่าที่ผมรู้คือพี่ดิวเป็นเพียงคนเดียวที่คบพี่เมตรมานานที่สุด
“มึงพูดอะไร” พี่เมตรเอามือข้างที่แขนโดนยิงเข้าไปบีบคออีกฝ่ายจนอีกฝ่ายสั่นด้วยความกลัว  พวกเพื่อนมันที่น่าจะอยู่ในครัวเมื่อกี้ด้วยได้แต่ยืนมองและดูเหมือนจะไม่กล้าทำอะไร
“เมื่อกี้มึงพูดอะไร!” พี่เมตรตะคอกและออกแรงบีบคอมันแน่นกว่าเดิมจนเลือดที่แขนพี่เมตรหยดลงพื้น
“กู..” ไอ้คนชื่อใหญ่ตาเหลือกตาปลิ้นมองพี่เมตรด้วยความกลัว  อีกมือที่ถือปืนก็ได้แต่สู้แรงจากพี่เมตรที่พยายามหันกระบอกปืนไปทางมัน
“กูขอโทษ” มันพูด
“อึก..” น้ำตาผมไหลออกมาเอง  พี่พีหันมาเห็นผมมันก็รีบเดินเข้ามาหาผมทันที  ผมปัดมือมันออกเมื่อมันจะเข้ามาจับมือผม
“กู..ขอโทษ” ไอ้พี่ใหญ่พูดอีกครั้ง
“ไอ้เมตรไปโรงบาลเหอะ” พี่โปรพูด
“โอ้ยยยยยย..โอ้ยยยยย ไอ้เหี้ยปล่อยกู” ไอ้พี่ใหญ่ร้องเสียงดังลั่นเมื่อพี่เมตรหักข้อมือข้างที่ไอ้พี่ใหญ่ถือปืนอยู่


ปึกกกกกกกกกกก !!


จนปืนหล่นลงพื้น  พี่โปรรีบไปเก็บมาไว้กับตัวแต่พี่เมตรก็ยังไม่ยอมปล่อยมืออีกข้างที่บีบคอของไอ้ใหญ่อยู่ดี
“มึงคิดว่ามึงเอาลูกปืนมึงฆ่ากูได้ กูก็เอาลูกปืนกูฆ่ามึงได้เหมือนกัน” พี่เมตรกระชากปืนจากพี่โปรไปจ่อเข้าที่หัวของไอ้พี่ใหญ่ทันที
“สงบปากสงบคำซะบ้าง ถึงเป็นเพื่อน..กูก็ไม่เอาไว้” พี่เมตรพูดจบไอ้พี่ใหญ่ก็โดนฟาดเข้าที่หน้าอย่างจังจากปืนของมันนั่นแหละครับ หลังจากนั้นไม่ต้องอธิบายว่ามันโดนอะไรจากพี่เมตรบ้าง  เอาเป็นว่าถึงกับที่พี่ดิวต้องเข้าไปห้ามไว้
“...................”  พี่เมตรยืนหอบนิ่ง  ทุกคนต่างก็เงียบกันหมด
“ไอ้แตม..กูกลับนะ” พี่เมตรหันไปพูดบอกพี่แสตมป์ด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น  ก่อนที่จะยื่นปืนให้พี่แสตมป์  ผมลุกขึ้นยืนโดยที่น้องเขตช่วยพยุงขึ้น  ไอ้พี่พีก็จะช่วยผมด้วยแต่ผมไม่ยอมให้มันจับตัวผมจนเหมือนมันก็ทำตัวไม่ถูก
“อ่าว ใครยิงน้องกูเนี่ย” อยู่ๆพี่โมทก็เดินเข้ามาทำลายบรรยากาศ พี่โมทเดินเข้าไปหาพี่เมตรแล้วมองที่แขนพี่เมตรเหมือนไม่ตกใจสักนิดที่น้องตัวเองโดนยิง
“ใครเล่นลูกปืนอีกเนี้ย วู้~” พี่โมทพูดติดตลกแต่หน้าไม่ได้ขำด้วย  พี่ดิวรีบวิ่งเอาผ้ามายื่นให้สลิ่ม  สลิ่มรับผ้าไปกดแล้วพันแขนห้ามเลือดไว้อย่างชำนาญซะไม่มีเพราะไม่มีท่าทีตกใจอะไรเลยสักนิด  หน้านิ่งมากได้อีกอ่ะครับ  แต่กูนี่สิจะเป็นลม ห่า แพ้เลือด -_---
“....................” พี่โมทหันไปมองทุกคน  มองรายตัวเลยอ่ะครับแล้วสุดท้ายก็จ้องไปที่พี่ใหญ่ที่บาดเจ็บมากสุดนั่นแหละครับ
“....................” พี่ใหญ่ยืนเงียบสบตาพี่โมทเพียงนิดเดียวก็ต้องก้มหลบ
“กูขอให้จบแค่นี้นะ” พี่โมทพูดเสียงเรียบนิ่ง  สายตามองไปที่พี่ใหญ่น่ากลัวอย่างน่าขนลุกและไม่มีการขู่จากพี่โมทไปมากกว่านั้น
“ไปรถกู” พี่โปรพูดบอก  ผมรีบเดินตามไปทั้งน้ำตา  พวกน้องวิทย์ เวและเขตกับน้องเชลโล่อะไรนั่นก็เดินตามออกมาด้วย  รวมถึงพวกเพื่อนสนิทของพี่เมตรก็ออกมากันหมด  สงสัยว่าคงจะหมดสนุกกันแล้วแหละครับ
“กูไม่ได้เอารถมาว่ะ” ระหว่างที่เดินกันอยู่พี่ดิวก็พูดขึ้น
“ทัวร์ก็ไม่ได้เอามา” ผมบอก
“งั้นเดี๋ยวพี่ ไอ้โปร สลิ่มไปรถไอ้โปรก่อนเลยละกัน..ที่เหลือตามมาเองนะ” พี่โมทบอก  ผมก็ยืนพยักหน้ารับอย่างเดียว น้ำตานองหน้าน่าเกลียดมากมาย
“เจอกัน” พี่เมตรหันมายิ้มบอกผม ห่า..มึงโดนยิงนะ รู้สึกรู้สาบ้างก็ได้
“เร็วๆดิ เดี๋ยวเลือดก็ออกหมดตัวตายห่าพอดีอ่ะ” สลิ่มบ่นขึ้นทำเอาผมขำออกมาเพราะดูเหมือนจะไม่ห่วงอะไรพี่เมตรแต่สุดท้ายก็เป็นห่วงเหมือนกันนี่นะ  พอพวกพี่เมตรเดินจากไปแล้ว  ผมก็หันไปมองพวกพี่ดิว พี่ใหม่ พี่อาร์มที่ยืนอยู่ว่าตกลงจะเอายังไง
“เดี๋ยวไปหาแท็กซี่เอาถนนใหญ่แล้วกัน” พี่ดิวบอก
“เดี๋ยว” ผมหันกลับไปมองพี่พีที่ยืนอยู่  ทุกคนเงียบนิ่งเหมือนรอดูสถานการณ์
“เฮ้ย เอารถกูไปเปล่า” พี่แสตมป์วิ่งกระหืดกระหอบตามออกมา
“ไม่ต้องอ่ะ คนเยอะว่ะเดี๋ยวไปขึ้นแท็กซี่ด้านหน้านู้น ไม่รู้ด้วยว่าจะไปโรงบาลไหน” พี่ใหม่ตอบ  หูผมฟังแต่ตาผมยังมองพี่พีอยู่
“กูขอโทษแทนพวกมันด้วย” พี่พีพูด
“กูไม่ได้พูดอะไรจริงๆนะ” มันบอกด้วยท่าทีร้อนรน
“ไม่ได้พูดแล้วพวกนั้นจะพูดแบบนั้นทำไม” ผมพูดไปน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นทาง แม่ง ไม่อายละน้องนุ่ง
“กูไม่ได้พูดจริงๆ” พี่พีย้ำบอกเข้ามาจับมือผมไว้
“พี่พูดเองอ่ะ ขอโทษว่ะไอ้พี” พี่แสตมป์พูดขึ้นทำเอาไอ้พี่พีหันกลับไปมองทันที
“เฮ้ย กูไม่ได้ตั้งใจ..กูหลุดปากออกไปเฉยๆว่ะ แค่บ่นๆเรื่องมึง พวกมันก็เอาไปตีความกันเองนะเว้ย หลังจากนั้นกูก็ไม่ได้พูดอะไรอีก” พี่แสตมป์รีบอธิบาย
“ไอ้ห่าแตม” พี่พีว่า
“กูขอโทษ พี่ขอโทษทัวร์” พี่แสตมป์พูดหน้าเสีย
“ไม่ใช่ความผิดพี่หรอก” ผมยิ้มตอบให้
“ทัวร์ผิดเอง..กู ผิดเอง” ผมย้ำบอกแล้วชักมือกลับมา
“ต่อไปก็ไม่ต้องมายุ่งอะไรกันอีก” ผมพูดไปเสียงก็สั่น หน้าอกก็สั่นไปหมด ตอนนี้ไม่มีอะไรในตัวผมปกติเลยสักอย่าง เฮ้อ..
“กูมันสำส่อน เอาไปทั่ว..” พูดด่าตัวเองน้ำตาก็ไหล  งงว่าด่าตัวเองทำไม  แต่ก็เหมือนจะสะใจดีพิลึก
“ไม่เหมาะกับคนอย่างมึงหรอก” ผมพูด
“ทัวร์กู..” พี่พีอ้าปากจะพูดแต่อยู่ๆมือผมมันก็ไปเอง

เพี้ยยยยยยยยยย !!

เมื่อกี้ด่าตัวเองอยู่แต่ก็ไม่เข้าใจว่าไปตบเค้าทำไม  มือมันไปเองจริงๆครับ
“ไอ้เหี้ย” ผมว่ามันเสียงเครือเพราะต้องระงับสติอารมณ์ตัวเองไม่ให้มันพุ่งไปมากกว่านี้
“เหี้ยแม่งหมด เพื่อนมึงด้วย” ผมพูด
“อีปาล์มนั่นก็เหี้ย” ผมด่าอีกและน้ำเสียงเริ่มแรงมากขึ้น  เหมือนมันอึดอัดมานานขอสักดอกนึงเลยแล้วกัน
“ทัวร์” ไอ้พี่พีเรียกชื่อผมเหมือนเรียกสติ  มันเองก็เหมือนมีอารมณ์โมโหอยู่ด้วยเช่นกันที่ผมไปด่ามันอย่างนี้ต่อหน้าพวกเพื่อนมันและเพื่อนสลิ่มที่ยืนดูอยู่ด้วย
“กูเกลียดมัน มึงได้ยินไหมว่ากูเกลียดมัน!..กูเกลียด กูเกลียดอีกเหี้ยทุกคนที่มึงจะคบกับมัน เอากับมัน..กูรับไม่ได้ กูรอไม่ได้..ที่กูบอกว่ากูรอได้ที่จริงกูทรมาน กูอยากร้องไห้ กูอยากด่ามึง อยากตบทุกคนรวมทั้งมึงด้วย กูอยากทำ..มึงเข้าใจไหมว่าที่จริงแล้วกูอยากทำ! อึก..ฮื้อออออ”
“ทัวร์ๆ” พี่ดิวเข้ามากอดผมเหมือนห้าม  ผมก็กอดเข้าที่พี่ดิวไว้แน่นเพราะตอนนี้กูกำลังร้องไห้เหมือนญาติเสีย
“ไปๆ” พี่ดิวพูดขึ้นเหมือนบอกทุกคนแล้วดันตัวผมให้เดินออกมาจากตรงนั้น พี่ดิวกอดไหล่ผมไว้ตลอดทางจนเดินหาแท็กซี่ได้  เราแยกกันนั่งไปสองคันพอดี  ผมเองก็นั่งสะอึกสะอื้นไปจนถึงโรงพยาบาลนั่นแหละ  ทั้งรถก็เงียบ  คนขับแท็กซี่ก็เงียบด้วยเหมือนกันแต่มันเสือกเปิดเพลงอะไรก็ไม่รู้จนไอ้น้องเขตมันบอกให้พี่แท็กซี่ปิดเพลงซะ  ส่วนไอ้พี่พีก็ไม่ได้ตามมาหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้อะไรอีกเพราะว่ารถติดมาก  กว่าจะถึงโรงพยาบาลผมเองก็คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อยปนเปไปหมด  จะว่ายังไงดีล่ะ  ที่ผมด่ามันออกไปแบบนั้นใจนึงก็กลัวว่ามันจะทิ้งผมแล้วจริงๆและอยากให้มันมาง้อผม  แต่อีกใจก็กลัวว่าถ้ามันไม่มาง้อผมเลยล่ะ  ผมเองจะทำยังไง..และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ต่อไปผมจะทรมานอีกแค่ไหนกัน

.................>>>><<<<................

[Jimmeiiii*]

 

โอเคตอนนี้ กูร้องตามทัวร์ไปเรียบร้อยแระ(เพื่ออะไร)
อีพวกเปตร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!,,,,,,,,

อีห่าพีไปตายซะ ลากเพื่อนพวกมึงไปด้วย

ปล.กูอินเกินไปแระ

[kitty]

 :monkeysad:สงสารทัวร์ๆมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


เกียจอีพีและเกียจทุกคนที่ทัวร์เกียจด้วยยยยยยยยยยยยย


เกียจอีพีที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[RakorN]

โอ๊ย เพิ่งเจอเรื่องไม่สบายใจมาพอดี มาอ่านตอนนี้น้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารทัวส์ ไอ้พวกห่านั้นน่าเอาตีนลูบหน้าแม่งทุกตัว สันดานเหี้ย ปากหมา เลวกว่าแม่งไม่มีอีกแล้ว ไอ้พีก็เหมือนกัน เอ็งเห็นทัวส์เป็นคนหรือเปล่า?! ทำไมต้องทำแบบนี้ จะใจจืดใจดำกับมันไปถึงไหน หรือเอ็งกอดทัวส์แล้วไม่เคยอุ่น มันไม่พอ ยังต้องไขว่คว้าหาความแน่ใจเหี้ยห่าอะไรอีก เกลียดแม่งจริงๆ ตายไปซะเถอะวะ ไอ้เลว!

พี่เมตรกะสลิ่มโคตรเท่อ่ะ!

[covnizz]

ไม่ไหวว่ะ !!!!!!!!


 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

กอกทัวร์   โอ๋ๆๆๆ (นึกๆดูเมื่อนานมาแล้วเราก็เคยด่าทัวร์ไว้เยอะนะเนี่ย - -)
อีพี่ไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน
เดี๋ยวก็เชียร์เมตรให้มีเมียน้อยเลย  

[ปลายพู่]

ไอ้พี 

[arjinn]

อ่านแล้วทรมานสุดๆ ทรมานจริงๆ  

[Rockstar]

เหอะๆ ไอ้คนที่พูดเนี่ยหน้าตัวเมียได้อีกอ่ะ
แฟนเพื่อนก็เอามาพูดซะเสียหาย แถมไม่พอไม่รู้จักมักจี่กับทัวร์มาก่อนก็มาหาว่าเค้าสำส่อนซะงั้นอ่ะ
ปากหมาโคตรๆ สะใจที่เมตรตอกกลับซะเละ แต่ดูสภาพตัวเองก็ดีเหมือนกันนะเฮียนะ สลิ่มน่ารักเหอะ ห่วงแบบดุๆ
ส่วนทัวร์....ตอนนี้ขอยกนิ้วให้เลย มีไรพูดออกไปให้หมดเลย ถึงแบบจะเพราะอะไรก็เหอะแต่พูดไปแล้วสะใจมาก
ไอ้พี่พีอะไรเนี่ยปล่อยมันไปเหอะ ให้มันไปบ้าของมันอยู่คนเดียว คนไรวะเห็นแก่ตัวชะมัด สุดๆแล้วผู้ชายคนนี้
บอกให้ทัวร์รอ แต่ตัวเองดั๊นไม่ได้ปรับปรุงตัวเองเลยอ่ะ แทนที่จะเอาเวลาไปค้นใจตัวเองด้วยวิธีอื่น
แต่ดั๊นดันไปค้นใจตัวเองกับปาล์มซะงั้น ถ้างี้ก็กลับไปอยู่กับปาล์มต่อไปเหอะ
ทำตัวเหมือนกับรับตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ทั้งๆที่ก็มีอะไรกับผู้ชายมาแล้วอ่ะนะ
การกระทำมันบอกอยู่เหอะ ทัวร์ก็รักตัวเองให้มากกว่านี้ดีกว่ามั้ง รักเค้าก็รักไปแต่อย่าไปหวังไรกับผู้ชายแบบนี้เลย ชิส์
อ่านแล้วอินสุดๆตอนนี้ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ   ชีวิตทัวร์นี่ยิ่งกว่าพจมานบ้านทรายทอง
ส่วนนี่สำหรับไอ้พี่พี      วรนุชตัวทวด

[A_ay]

ขอบอกสักคำว่า  เหี้ย  เดินดิน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก

[tika]

ยิ่งนานยิ่ง Sad พอได้แล้วมั้ง ทัวร์

[Forget..*]

เพื่อนกันทำไมทำอย่างนี้วะ ;[
ปากหมาว่าคนอื่นเขาเข้าไป นินทาลับหลังไม่พอมาหัวเราะเยาะอีก !
สงสารทัวร์ พีแม่งอะไรอีกแล้วเนี่ย !!

สลิ่มพี่เมตรแมนโคตร พีแม่งงงงงงงโกรธว่ะ!

[bow55]

โอ้ย ปวดตับม้ามลำไส้ลามมาหัวใจ

สัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เชี้ย กุหัวใจจะวายสันดานมาก

(โอ้ย เจ็บปวด อ๊ากกกกกกกกกกกกก  ใจกุเต้นจวนจะทะลุออกมาแล้วนะ)

แมร่งเบบี้ กุเม้นเนี้ย มือกุสั่นไปหมดแล้ว

โอ้ย  เหี้ยพี่ มึงไปตายซะ สันดานควายนี่ 

[Akamei]

เวรกำ ==''

เค้าร้องไห้ตามทัวร์ T^T

 

[Ball]

อ่านตอนนี้แล้วใจจะขาด อ่านไปร้องไห้ไป เกลียดดดดดดดด  
เกลียดแม่งหมดแหละ ไอ้เหี้ยพี ไอ้เลวสารเลว  
เพื่อนแม่งก้ยิ่งเลว สันดานหมา รู้เรยอ่านแล้วแทบกระอักอ่ะ สั่นไปหมด มันรู้สึกแค้นมากๆๆๆๆ  
ผู้ชายแบบนี้สันดานมาก อย่าไปรอมันทัวร์ สันดานมากอ่ะ แล้วไอ้พียังจะลากอิห่านั่นมาอีก  
เสียใจแทนทัวร์ สงสารทัวร์มาก ไม่ไหวๆๆ   อย่าไปยอมมันนะทัวร์ ผู้ชายเหี้ยๆแบบนี้อย่าไปยอมเด็ดขาด

แต่

สลิ่มกับพี่เมตรโคดเท่ห์อ่ะ เท่ห์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เยี่ยมยอดไปเลย  

 :กอด1:พี่เบบี้ค่ะ

[pui]

สงสารทัวร์อย่างแรง
ถูกใจสลิ่มที่สุด
เมตรก็เท่ส์ได้ใจเหมือนเดิม
ส่วน พีก็...........ไม่มีคำอธิบาย
ทัวร์สู้ๆน้า

[Dorumi]

ขอร้องเถอะจ๊ะ เบบี้ที่รัก อิอิ
ช่วยเขียนให้ไอ้เหี้ยพีมันโดนรถชนตายหรือโดนทำอะไรตายไปก็ได้
ทนไม่ได้กับพฤติกรรมเลวๆแบบนี้ อ่านทีไรละเหี่ยใจทุกที
ไม่ต้องไปรอมันหรอกทัวร์ แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุดทรา
ผู้ชายหาเมื่อไหร่ก็หาได้  จะหาให้เหี้ยกว่านี้ก็หาได้
ทิ้งมันไปเถอะ ไอ้สารเลวเอ้ย ไปตายให้หนอนแดกซะไอ้พี

ส่วนพี่เมตรกับสลิ่ม คู่สามีภรรยาคู่นี้แร๊งๆๆๆๆ ยิ่งกว่า 3G อีกอ่ะโดนสุดๆ

[SPSJ]

มรึงงงงงงใช้อะไรคิดว่าไอ้พีชั่ว

ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาไง

ก็ปล่อยทัวร์ไปเถอะ:fire:

[sasa]

 

[teae]

ทีี่ให้ก็เพราะรักถึงให้กลับการเปงคนร่านชะงั้น นี้แหละชีวิต

[1582]

ณ จุดนี้  น้ำตาไหลพรากตามทัวร์ไปเรียบร้อย  

  ไอ้พีมาให้กระทืบซะดีดี   จะพาปาล์มมาทำไมเนี่ย  
ส่วนไอ้เพื่อนเลว ก็เลววววววววววววสุดๆ

ทัวร์ เชิดใส่ไอ้พีเหอะ  เผื่อมันจะได้รู้สึกบ้าง
ว่าเวลาที่เสียของรักไป มันเป็นยังไง
ทรมานตัวเองเปล่าๆ  มามะ ขอกอดปลอบใจทัวร์หน่อย  

ปล.สลิ่ม  นายแน่มาก  สะใจที่สุด  

[mc.q]

ไอพี่พี~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


เสียใจแล้วนะ~!!!!!!

[mutaru]

ไอ้เหี้ยพี...

ทำเอากุร้องตามทัวร์เลย..แมร่ง