หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[kuraki]

แอบจิ้มก้นเบบี้ รอไปพลางๆ 

[YongaMO]

  สอบเสร็จหมดแล้ วว วว โย่ว ๆๆ  

มีเวลาว่างนั่งเฝ้าพี่เมตรแร่ะ ๆๆๆ -..-

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ใครลบคะแนนกูวะ ??
กูไปทำไรให้ ปลวก !!!

เออ พี่ก็โดนอ่ะ หลายคะแนนแล้วนะ เหี้ยแม่งใครก็ไม่รู้ทำ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เค้าก็รู้นะว่าตะเองอ่ะสอบ  แต่เค้าก็มารอตะเอง

เผื่อตะเองจะใจดี

[เด็กป๋ามิคงุงิ]

อ่านทันและ
มารอไรเตอร์นะ 

[lookfa]

 

  จะเอาสลิ่มๆ

[kunnyppk]

   ขอสลิ่มด้วยคน

จากนั้นก้อจาโดนบี้ 555

ยังบวกให้ไม่ได้ ถ้าได้เมื่อไหร่จารีบลบเอ้ย!บวกทันที

เมื่อไหร่สอบเสร็จน้ออออ 

[JJHJJH]

เครียดมากก็ระบายลงฟิคไปเลย ให้มันได้กันแก้เครียด อันนี้พิสูจน์แล้วทางวิทยาศาสตร์(กายภาพ)

[morrian]

เบบี้ จะไปเอ่อ... แร่ด (-_-'') ที่ไหนยังไงคับ

คลายเครียดด้วยการต่อนินายดีฝ่าๆ 

[kuku]

คิดถึงเบบี้นะค่ะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ตอนเบาๆ อ่านแล้วสบายๆ

[kuku]

เครียดหรอ
ใจร่มๆ
ค่อยๆอ่าน

[เบบี้]

ออกทั้งวัน ถ้าไหว..จะพิมพ์ต่อให้
ปล.ถ้าเสร็จแล้ว รอฤกษ์ ฝนตก..แล้วค่อยลง กร๊ากกก

[pukpra]

เบบี้จ๋า ฝนตกแย้ว ^^

[scottoppa]

เออจริงๆ ฝนตกเหมือนกัน ก๊ากกก

[เบบี้]

แถวบ้านเค้ายังไม่ตกเหอะ แบรร~~~~
ฟ้ามันร้องมาตั้งแต่บ่ายสามละ ไม่เห็นตกเลย กร๊ากกกก

[kuraki]

555 ทรมานเค้าอ่ะ เบบี้อ่ะ บ้านเค้าฝนตกฟ้าร้องยังไม่หยุดเลยอ่ะ

[JJHJJH]

ทั้งตกทั้งร้องเหอะเนี่ย >.< PLEASE

[kuku]

ออกทั้งวัน?  ฝนตกทางนี้จะตกถึงคนทางโน้นรึป่าว

[KaZMa]

มาแอบปลื้มกับท่าทีหนูหลิ๋มหล่ะ 

สู้ๆนะจ๊ะ เบบี้

[เบบี้]

ตอนที่84  แตกต่างเพราะพิเศษ


หลังจากที่กูไปส่งไอ้โมทที่ร้าน วันนี้วันจันทร์ เมื่อเช้ากูเอารถไอ้โมทไปมหาลัย ขากลับก็ไปรับมันที่บริษัทแล้วพากันกลับไปอาบน้ำอาบท่าที่บ้านก่อนที่กูจะเดินทางมารับสลิ่มมันนี่แหละ ตอนแรกมันไม่อยากให้กูมารับมันหรอก เพราะมันบอกว่าจะอยู่ร้านหนังสือ แล้วก็จะอยู่นานซะด้วย ซึ่งก็คงอารมณ์ศิลปินส่วนตัวโลกแตกของมันนั่นแหละ หรือเป็นนิสัยปกติของมันอยู่แล้วก็ไม่รู้ ไหนๆคืนนี้กูก็ว่าจะนอนห้องมันอยู่แล้วเพราะกูเตรียมเสื้อผ้ามาแล้วเรียบร้อยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของห้องเลยสักคำ เหอะๆ เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วกูโทรมา มันบอกว่ามันนั่งรออยู่สตาร์บัคส์แต่เสียงแม่งเอื่อยได้อีก สงสัยจะหลับแล้วมั้ง พอกูเดินมาถึงสตาร์บัคส์ก็หาตัวมันได้ไม่อยาก เพราะสาขานี้มีแต่พวกพนักงานบริษัทแต่ส่วนมากจะเป็นชาวต่างชาติ พอกูเห็นมันที่ใส่ชุดนักเรียนคนเดียวนั่งอยู่โต๊ะติดกระจก มันซึ่งอ่านหนังสือไม่ได้สนใจใครเลย ร้านเงียบขนาดนี้ของชอบมันด้วยแหละ กูเดินเข้าไปหามันที่โต๊ะ มองไปบนโต๊ะด้วยความตกใจ แม่ง มึงแดกหรือมึงเอามาเททิ้งเนี้ย
“กูมาช้าไปใช่ไหม”กูพูดถามแต่มันบอกว่ามันจะอยู่ร้านหนังสือนี่หว่า กูก็เลยไม่รีบ กูพูดเสร็จก็ดึงหูฟังมันออกเพราะมันเหมือนไม่ได้ยินกู มันเงยหน้ามามองหน้ากูงงๆ
“ไอ้แว่น มึงกินไรของมึงนักหนาเนี้ย..แล้วกูเคยบอกแล้วใช่ไหม ฟังเพลงน่ะให้เสียงมันพอดีเปิดดังอีกแล้วใช่ไหมเนี้ย”กูบ่น เพราะว่ามันใส่แว่นอ่านหนังสือ ตอนนี้นึกเรียกอะไรได้ก็เรียกหมดนั่นแหละ มันหันมามองที่แก้วที่อยู่บนโต๊ะแต่ก็ทำหน้าเฉยได้อีก
“ห่า กี่ร้อยเนี้ย”กูบ่นไม่เลิก นับแก้วที่อยู่บนโต๊ะมีทั้งหมดหกแก้ว น้ำเปล่าอีกขวดนึง แถมยังมีเค้กที่มันกินเหลือไว้อีกนักหนา
“มึงกินไม่หมดแล้วมึงสั่งมาทำไมวะ”กูบ่น นี่กูจริงจังมากๆ เพราะแต่ละแก้วมันกินยังไม่ถึงครึ่งแก้วเลย
“พอใจอ่ะ ทำไม”มันย้อนยักไหล่ไม่สนใจ
“สลิ่ม”กูพูด
“ก็กูจำไม่ได้นี่ว่าอันไหนมันอร่อย มากี่รอบกูก็สั่งแบบนี้ทุกรอบอ่ะ..แล้วแต่อารมณ์ ไม่ใช่ทุกวันจะชอบเหมือนกันซะเมื่อไหร่”มันพูด ทำเอาไอ้คนญี่ปุ่นที่นั่งโซฟาด้านข้างๆหันมามอง เพราะค่อนข้างเสียงดังเหมือนกันหรือเพราะร้านมันเงียบก็ไม่รู้
“วันหลังมึงชอบอะไรมึงก็จำไว้สิ”กูพูดเพราะแก้วมันไม่ใช่ยี่สิบสามสิบนะเว้ย แม่ง
“ไม่จำ”มันย้อน
“สมองกูมีพื้นที่ให้จำสิ่งมีสาระมากกว่ามานั่งจำไอ้น้ำส้นตีนพวกนี้”มันพูด
“เชี้ย เบาๆดิ”กูบอกมัน พูดซะดัง น้ำส้นตีน แล้วมึงแดกทำไม
“แล้วมึงจะบ่นหาไรล่ะ เงินก็เงินกู”มันพูด
“เงินแม่มึงเหอะ”กูย้อน
“เงินที่กูร้องเพลงมั่งเหอะ”มันย้อนเอาซะกูตอบกลับไม่ได้กันเลยทีเดียว
“แต่มึงก็สมควรจะประหยัดบ้าง นี่อะไร สั่งเยอะขนาดนี้อ่ะ”กูพูด
“ก็กูอยากกินทุกอย่างเลยนี่ แล้วพอสั่งอันนี้มา มันก็หวานเกิน นี่ก็ขมเกินอ่ะ กูก็เลยดูดสลับไปมา อร่อยดีออก”มันพูด
“เฮ้อ วันหลังนั่งร้านอื่นเหอะ ข้าวแกงข้างทางก็ได้”มันพูด
“มันร้อน”มันย้อน
“ไปไหน”กูถามเพราะว่าอยู่ดีๆมันก็ลุกขึ้น
“ได้อีกแก้วแล้วอ่ะ”มันพูดหน้าตาย ถือบิลในมือแล้วเดินไปหน้าตาเฉย กูนี่อยากจะจับเอาหัวโขกกับกระจก ไอ้ห่านี่กวนตีนได้อีกไหม มันกลับมาพร้อมกับแก้วกาแฟของมันปากก็ดูดหลอดมาด้วย
“เสียดายไหมเนี้ย”กูบ่นแล้วหยิบแก้วที่เหลือมาดูด ห่า ขมฉิบหาย แดกไม่ได้ครับผม กูไม่ค่อยชอบกินกาแฟที่แบบขมมากๆอยู่แล้วด้วย
“วันหลังอย่ากินเยอะแบบนี้นะ มันไม่ดี”กูพูดเสียงจริงจัง
“รู้แล้วน่า”มันพูด
“รู้แล้วก็ทำด้วยดิ มึงกินกาแฟทุกวันตอนเช้ากูไม่ว่าเลยนะ ตอนเย็นน่ะหยุดกินได้แล้ว เดี๋ยวมันติด”กูบอก เพราะว่าตอนเช้าที่ห้องมันจะมีกาแฟติดอยู่ วันไหนที่มันไปโรงเรียนสายมันจะชงกาแฟเองที่ห้อง แต่ถ้าวันไหนมันไปโรงเรียนเช้ามันก็จะไปซื้อที่ร้านหน้าโรงเรียน
“ติดอยู่แล้ว”มันตอบ
“กูหมายถึงให้มึงหยุดแดกตอนเย็น”กูพูดอย่างหมดความอดทน
“เออรู้แล้ว”มันพูด
“รอบหน้าถ้ากูเห็นมึงกินแบบนี้อีกนะสลิ่ม มึงโดนแน่”กูพูดขู่ไว้ มันทำปากจู๋หน้างอนิดหน่อยแล้วถอดแว่นตาออก ก่อนที่จะเอาผ้าเช็ดเลนแว่นแล้วเก็บใส่กล่อง  กูนั่งดูดกาแฟของมันด้วยความนึกเสียดายไม่ได้ ทนกินไปงั้นแหละ กูเห็นโทรศัพท์ของสลิ่มมันสั่น มันก็กดรับ
“ว่าไง”มันพูด
“อะไร”มันถามเสียงสงสัย
“ไม่ตลกอ่ะองุ่น”มันพูด
“อะไรของแม่เนี้ยยย”มันพูดเสียงดังด้วยความหงุดหงิด หน้าตาไปแล้วตอนนี้
“เออ เดี๋ยวพี่ไป”มันพูดบอกแล้วกดวางสายไป
“ทำไมอ่ะ”กูถามด้วยความอยากรู้
“ไปบ้านกูก่อน แม่เอาหมากูไปให้คนอื่นอ่ะแม่ง”มันพูดบ่นแล้วเก็บหนังสือใส่ถุงหนังสือที่มันพึ่งซื้อมา กูเอื้อมมือไปถือถุงไว้แทน สลิ่มมันก็เอาเป้ขึ้นสะพายก่อนที่จะหยิบแก้วกาแฟที่มันได้มาเมื่อกี้ไปด้วย


...............
...............


“แม่..แม่!!”พอมาถึงบ้าน มันก็เรียกแม่มันซะเสียงดัง หมาพันธุ์โกลเด้นสี่ห้าตัววิ่งวุ่นจะเข้ามาหาตัวสลิ่มมันทันทีเหมือนดีใจที่เจ้านายกลับบ้านมา
“หยุดดดดดดดด!!”มันกระแทกเสียงใส่หมาด้วยความหงุดหงิด กูก็หยุดตามหมาไปด้วยอะนะ เหอะๆ
“อ่าว หนูสลิ่ม”ป้าแม่บ้านเดินออกมาจากด้านสวนหน้าบ้าน
“หมาอยู่ไหนอ่ะป้า”มันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่เลิกจนป้าแกหน้าเสียไป
“ถ้าลูกหมาก็อยู่ในสวนน่ะค่ะ”ป้าตอบ สลิ่มมันก็เดินไปทางสวนทันที กูรีบเดินตามเข้าไปจนมันไปหยุดอยู่ตรงสวนดอกไม้ที่มีตะกร้าและมีหมานอนอยู่ในนั้น
“...............”มันเงียบนั่งลงกับพื้นหญ้าไม่พูดอะไร กูหันไปเพราะได้ยินเสียงคนเดินมา ก็เห็นองุ่นกับแม่ของสลิ่มมันเดินมา กูก็ยกมือไหว้แล้วยิ้มให้
“มีคนเค้าขอมันไปเลี้ยง บ้านเราก็เยอะแล้ว จะเลี้ยงอะไรนักหนาล่ะลูก”แม่มันพูด
“................”สลิ่มมันนั่งนิ่งเงียบ ไม่ยอมเงยหน้ามองแม่มันเลยสักนิด องุ่นหน้าเสียนั่งลงข้างๆพี่ชายของตัวเอง
“เหลือตั้งสองตัวแน่ะ”องุ่นพูดบอกยิ้มๆเอื้อมไปจับมือพี่ชายตัวเอง
“................”สลิ่มมันก็เงียบไม่พูดอะไรอีก เอาแต่นั่งจ้องหมาอย่างเดียวจนกูเองก็กดดันกับสถานการณ์ตรงหน้าไปด้วย พวกหมาใหญ่ทั้งหลายแม่งก็วิ่งกันมารวมกันอยู่ที่เดียวแล้วตอนนี้ มีการมาดมกางเกงกูด้วยนะ ถ้าจามใส่กางเกงกูนี่กูถีบเลยนะ กร๊าก ไม่ได้ซักมาหลายวันแล้วด้วย
“สลิ่มอย่าดื้อน่า”แม่พูดเสียงเซ็งๆ
“ใครให้แม่เอาไปให้คนอื่นล่ะ”มันพูดเสียงเรียบ
“มันจะไปเลี้ยงไหวได้ยังไง นี่ก็ห้าตัวเข้าไปแล้ว มาอีกสี่ตัวก็ตายพอดีสิ”แม่บ่น
“แต่นั่นมันลูกของพวกมันนะ แม่ขอเต้าหู้มันแล้วรึไง”มันพูดย้อนเสียงกระแทกใส่แม่มัน เอ่อว่ะ..แม่มันขออนุญาตแม่หมามันแล้วรึไง คิดได้นะไอ้ห่า หมามันกูจำได้แค่เต้าหู้นี่แหละ ตัวอื่นจำไม่ได้หรอก ชื่อคลายๆกัน ตัวก็เหมือนกัน กูงง
“แม่ให้ไปได้ยังไงอ่ะ”มันพูดเสียงเบาลงกว่าเมื่อกี้นิดนึง
“นั่นมันหมาหนูนะ”มันพูด
“..................”แม่มันเงียบ รวมถึงทุกคนก็เงียบด้วยเหมือนกัน
“หนูซื้อมันมาด้วยเงินของหนูอ่ะ”กูพึ่งสังเกตนะ เวลาไหนที่มันทะเลาะกับแม่มัน หรือว่ามันน้อยใจอะไรแม่มัน มันจะแทนตัวเองว่าหนูตลอด แต่สถานการณ์อื่นนี่ไม่มีเลย ไม่เคยพูดกับคนอื่นด้วย เห็นก็มีแต่พูดกับแม่มันนี่แหละ กูสังเกตได้หลายรอบละแต่ก็น่ารักดี กูก็ชอบนะ มาแทนตัวเองว่าหนูกับกูนี่สงสัยกูจ่ายไม่ยั้งอ่ะ กร๊าก
“แม่มีสิทธิ์อะไรอ่ะ ขอหนูสักคำก็ไม่มี”มันพูด
“ขอแล้วจะให้ไหมล่ะ ให้เค้าไปแล้วไปเอาคืนไม่ได้หรอกนะ แล้วมันก็เลี้ยงไม่ไหวหรอก โตขึ้นทุกวันๆ เดี๋ยวมันก็คลอดออกมาอีก เต็มบ้านพอดีสิ”แม่พูด
“..................”มันนั่งเงียบ
“แต่นั่นมันของสลิ่ม มันเป็นของสลิ่มอ่ะ!”มันเงยหน้าตะโกนเสียงดังทั้งๆที่นั่งอยู่ แม่มันดูเหมือนจะชะงักไป กูเห็นสลิ่มน้ำตาไหลอาบแก้มไปแล้วเรียบร้อย แม่ง เอาไงละกูทีนี้ เรื่องในครอบครัวเค้าด้วย  หมาตัวอื่นก็นั่งมอง ยืนมองงงๆ ไม่รู้แม่งเข้าใจรึเปล่าที่พูดๆกันอยู่เนี่ย
“แล้วแกเลี้ยงไหมล่ะ มาอยู่เลี้ยงมันไหม ของตัวเองแต่ทิ้งไว้ให้คนอื่นเลี้ยงอยู่ได้ ค่าอาหารพวกมันตกเดือนนึงตั้งเท่าไหร่ อย่ามาขึ้นเสียงใส่แม่นะ”แม่บ่นยาว
“.................”มันนิ่งเงียบไป เหมือนกับเถียงไม่ออก แม่มันยืนถอนหายใจก่อนที่จะเดินมาตบไหล่กูแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป กูยืนมองนิ่งๆ ไม่รู้จะทำยังไงเพราะว่าองุ่นก็อยู่ด้วยเลยทำตัวไม่เต็มที่เท่าไหร่
“ไม่ร้องนะพี่”นั่น..ให้น้องปลอบละ
“ฟื้ดดดด”มันสูดน้ำมูกก่อนที่จะปัดแก้มตัวเองไปมาเหมือนเช็ดน้ำตา แล้วนั่งนิ่งเงียบไป มันกำตะกร้าไว้แน่น
“นี่ไง ก็เหลือคนละตัว..เราก็ตั้งชื่อคนละตัวเหมือนที่เคยตั้งไงดีไหมคะ”องุ่นพูด แต่สลิ่มมันก็ไม่ตอบรับอะไรอีก
“พี่สลิ่มพูดหน่อยซิ้”องุ่นจับมือพี่ชายตัวเองแล้วดันไปมา
“.................”สลิ่มนั่งเงียบ หันไปมองไอ้เต้าหู้ที่เดินไปหยุดยืนอยู่ตรงข้างๆสลิ่มมัน
“ไอ้โง่”สลิ่มด่าใส่หน้าหมาตัวเอง ไอ้เต้าหู้ชะงักไปนิดหน่อยเหมือนตกใจที่อยู่ดีๆก็โดนพูดอะไรใส่ ก่อนที่มันจะเดินเข้าไปใกล้แล้วเอาหน้าไปใกล้หน้าของสลิ่มที่นั่งอยู่
“เอ้..”สลิ่มดันหน้าของหมามันหน่อยๆเพราะมันเสือกเอาปากไปใกล้หน้าเจ้าของมัน แล้วเอาลิ้นเลียอีก
“สกปรกอ่ะเต้าหู้”มันพูดแล้วเอนหน้าหนี แต่หมามันก็ตามจะเลียให้ได้อีก
“ไอ้เต้าหู้”มันร้องเมื่อมันเอนตัวหนีแต่เต้าหู้ไปตามมันไว้ จนมันหงายหลังนอนกับพื้นหญ้า หมาตัวอื่นเห็นเป็นเช่นนั้นมันก็รีบเข้าไปรุมเจ้านายมันทั้งหมดทันที มันคงคิดว่าเล่นกันอยู่ล่ะมั้งเนี้ย กลายเป็นว่าตอนนี้สลิ่มโดนรุมไปแล้วเรียบร้อย
“ไอ้หมาบ้า”มันว่าทุกตัวเมื่อลุกขึ้นนั่งได้เหมือนเดิม  องุ่นเอาแต่นั่งขำมองพี่ชายตัวเองที่โดนหมาเล่นงานไปเมื่อกี้
“.................”สลิ่มนั่งหันกลับไปมองลูกหมาที่อยู่ในตะกร้าที่พึ่งตื่นมาเพราะเสียงรบกวนจากพวกมันเมื่อกี้ มันนั่งนิ่งเงียบไป
“ตัวนี้ชื่อถุงเงินแล้วกันนะ”มันพูดแล้วอุ้มตัวสีดำขึ้นมายิ้มๆ ไอ้เต้าหูกับหมาอีกตัวก็รีบตะกุยขึ้นไปยืนบนตักของสลิ่ม พยายามจะเอาปากไปคาบลูกของตัวเองซะให้ได้
“ตัวนั้นองุ่นตั้งดิ”มันพูดบอกแต่ตาก็ยังจ้องหมาที่อยู่ในมือของตัวเองอื่น
“ถุงทองละกัน”องุ่นพูดแล้วเอามือลูบหมาที่อยู่ในตะกร้า
“เหลือลูกแค่สองตัว โง่..โง่”มันพูดขึ้นแล้วอยู่ดีๆมันก็หันไปพูดคำว่าโง่ใส่ไอ้เต้าหู้ก่อนที่จะพูดว่าโง่อีกคำใส่หมาที่อยู่อีกด้านทำเอาหมาทั้งสองตัวเห่าตอบรับออกมา หลังจากนั้นมันก็นั่งเล่นกับหมาอยู่นาน ก่อนที่จะอุ้มลูกหมาใส่ตะกร้าเล็กอีกใบที่มันบอกให้ป้าไปหามาให้ ในตะกร้ารองผ้าไว้เรียบร้อย พร้อมกับกล่องสี่เหลี่ยมอีกใบที่ใส่อาหารหมา อุปกรณ์อาบน้ำหมาแล้วก็อื่นๆที่ป้าแกเตรียมใส่กล่องมาให้
“จะเอาไปจริงๆอ่ะ”กูถามด้วยความระแวง กูคิดว่ามันคงจะเอากลับหอ แต่กูนี่สิไม่ชอบให้หมาอยู่ในห้อง ไม่ว่าจะห้องนอน ห้องเหี้ยอะไรก็แล้วแต่ หมาก็คือหมาอะนะ สำหรับกูมันต้องอยู่นอกบ้านเท่านั้น แล้วนี่ถ้ามันจะเอากลับหอ คนรักสะอาดอย่างมันรับได้หรอวะ แต่กูนี่สิรับไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ขนาดไม่ใช่ห้องของตัวเองนะเนี้ย
“เออสิ”มันตอบ ในตะกร้ามีลูกหมาสีดำที่มันพึ่งตั้งชื่อให้ว่า ถุงเงินเมื่อกี้นั่นแหละ
“พี่จะเอาไปเลี้ยงหรอ”องุ่นลุกขึ้นถาม
“อืม”มันพยักหน้าตอบ
“แต่ว่ามันจะโตขึ้นนะ”องุ่นพูด
“เอาไปแค่วันเดียว”สลิ่มพูด
“โด่ กูนึกว่าเอาไปหลายวัน”กูพูดทำเอาสลิ่มหันมาค้อน
“เดี๋ยวห้องกูสกปรก”กูว่าแล้วไง ฮ่าๆๆ
“แล้ว..จะเข้าไปหาแม่ก่อนไหม”องุ่นถาม
“ไม่”สลิ่มตอบเสียงดังฟังชัด
“อ่าว”องุ่นอ้าปากตอบงงๆ
“สลิ่ม!”เสียงแม่ของมันเรียกซะดังเหมือนอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้าน  สลิ่มมันไม่หันไปมอง เอาแต่มองหมาในตะกร้า งอนแม่ตัวเองซะงั้น
“จะเอาเงินไหม”แม่ถาม สงสัยคงครบกำหนดรับเงินพอดี ก็ต้นอาทิตย์นี่นะ
“ไม่เอา”มันพูดตอบเสียงงอนๆแล้วเดินหน้าตั้งออกนอกบ้านไป
“................”กูยืนค้างเพราะว่าแม่มันมองหน้ากูในมือก็ถือกระเป๋าสตางค์อยู่ องุ่นหันมายิ้มแหยๆให้กู
“เมตรเอาไปให้มันสิ”แม่พูดแล้วกวักมือเรียกกู กูเลยต้องเดินเข้าไปหา
“งอนอะไรไม่เข้าเรื่อง”แม่พูดบ่นแล้วหยิบแบงค์พันออกมาสามพัน กูยืนมอง ห่า ให้เยอะเกิ้น แม่กูให้ไอ้มิ้วค์แค่เดือนละห้าพันเองแต่ที่เหลือแม่งแบมือขอไอ้โมทตลอด แต่สลิ่มเห็นมันบอกว่าแม่ให้มันเป็นอาทิตย์น่ะ ส่วนค่าน้ำค่าไฟ ค่าหอจ่ายต่างหาก
“ไม่เอาดีกว่า เอาไปแค่นี้พอ..”แม่พูดแสยะยิ้มแล้วเอาแบงค์พันเก็บใส่ไว้เหมือนเดิม แล้วยื่นแบงค์พันให้กูแค่แบงค์เดียว
“เดี๋ยวหายงอนก็กลับมาขอเองล่ะนะ”แม่พูดบอกกูเหมือนขอความคิดเห็น
“คงงั้นมั้งครับ”กูตอบแล้วรับเงินมา
“ฝากดูน้องมันด้วยล่ะ”แม่พูด
“ครับ ลานะครับ”กูยกมือไหว้ แม่พยักหน้ารับยิ้มๆ กูหันไปเห็นองุ่นยกมือไหว้ให้กู กูก็พยักหน้ารับยิ้มตอบให้แล้วเดินออกมา  เห็นสลิ่มมันยืนรออยู่หน้างอได้อีก

[เบบี้]

“นาน”มันพูด
“เอ้า”กูตอบแค่นั้นแล้วยื่นเงินให้มัน
“แม่ฝากมาให้”กูบอก
“ห่า แค่นี้มันจะไปพออะไรเล่า”มันพูดเสียงกระฟัดกระเฟียดแล้วรับเงินไป
“ก็มึงไปโกรธแม่เค้าทำไมล่ะ”กูพูดบอก
“เค้าให้เงินมานี่ก็ดีนักหนาละ”กูพูด
“..................”มันยืนนิ่งเงียบ กูกดสวิตช์ปลดล็อก  มันก็ขึ้นไปนั่งด้านข้างคนขับไม่พูดอะไร กูว่างอนกูด้วยแหง พอกูขึ้นมาด้านคนขับมันก็เอาแต่นั่งเงียบบนตักมีตะกร้าหมาอยู่ กูก็ขับไปรถไปไม่พูดอะไร ส่วนมันก็เงียบตลอดทาง คอแข็งตัวแข็งยิ่งกว่าเสาหิน
“งอนไรเนี่ย”กูพูดขำๆ รถแม่งก็ติดได้อีก
“..................”มันเงียบ
“เอ้า กูผิดอะไรเนี้ย”กูพูด
“จุ๊บ~~”กูเอนตัวไปหอมแก้มมันทันทีเมื่อรถติดไฟแดง สลิ่มมันหันมาค้อน
“พาลมาโกรธเหี้ยไรกูล่ะ”กูพูดยิ้มๆ
“มึงจะพูดทำไมล่ะ”มันย้อน
“ก็มันจริงนี่ ใช้พอรึไงพันเดียวน่ะ”กูพูดบอก
“เรื่องของกู”มันตอบ
“หึ มึงเป็นเมียกูนี่ จะเรื่องของมึงคนเดียวได้ไง”กูพูดแล้วเหยียบคันเร่งแล้วอยู่ดีๆไอ้คันข้างหน้ามันก็เบรกกะทันหันจนกูเองก็ต้องรีบเหยียบเบรคไว้ก่อนทันที
“ห่า!”สลิ่มสบถเสียงหงุดหงิดใส่กูอีก
“ก็มันเบรคอ่ะ”กูรีบพูด วันนี้จะเป็นวันที่กูกับมันทะเลาะกับจุ๊บจิ๊บอยู่อย่างนี้รึไงวะ
“................”มันหันมามองแล้วสะบัดหน้าตัวเองกลับ
“เอ้า งอนกูบ่อยไม่ดีนะมึง”กูพูดขึ้น
“กูชอบ”กูพูดขำๆ
“................”มันนั่งเงียบอีก
“น่า หันมามองกูหน่อยไม่ได้รึไง..เงินไม่พอเดี๋ยวป๊าเลี้ยงเองไม่ต้องห่วง”กูนี่ก็ไม่วายอยากจะแกล้งมันตลอดเวลาอะนะ ก็มันน่ารักดีนี่หว่า ชอบ..อยากงอนๆไป กูชอบ กร๊าก
“แม่เค้าไม่ได้โกรธมึงเลยนะที่มึงไปขึ้นเสียงใส่เค้าแบบนั้น มึงเองก็น่าจะเข้าใจส่วนของเค้าบ้างนะ ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเอง”กูพูดบอก
“ขอกูสักคำไม่ได้รึไง กูไม่ชอบแม่ก็รู้”มันพูดเสียงเบา
“ขอแล้วมึงจะให้เค้าหรอ มึงก็ต้องโกรธเค้าอีก ให้เค้าไปนั่นแหละดีแล้ว..หมามันกินเก่งจะตาย ค่าอาหารเดือนตกตั้งกี่พัน”กูพูด
“.................”สลิ่มเงียบ ก้มหน้ามองหมาในตะกร้าที่อยู่บนตักตัวเอง
“เค้าต้องรักมันพอๆกับที่มึงรักนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงหรอก”กูพูดแล้วเอามือไปลูบหัวมันเบาๆ หลังจากนั้นมันก็ไม่พูดอะไรอีก เอาแต่เงียบ กูเองก็เปิดเพลงคลอฟังเบาๆไม่ได้พูดอะไร จนกลับถึงหอมันนั่นแหละ
“เดี๋ยวรีบกลับนะ”กูพูดบอกแล้ววางกระเป๋าลงบนเตียง เมื่อกี้เถียงกับมันแทบตายก่อนจะขึ้นหอเรื่องที่กูมานอนไม่ขอมันนี่แหละ หุหุ
“................”มันพยักหน้าตอบให้ แล้วเอาหมาไปวางไว้กลางห้อง
“กินไรไหม”กูถาม
“กลับมาตั้งดึก ใครจะไปกิน”มันย้อน
“คร้าบบบ..เดี๋ยวซื้อมาให้ละกัน ไปละ”กูพูดบอกแล้วยื่นหน้าไปใกล้จนมันเอนตัวหลบทันที
“หึ..”กูหัวเราะส่งท้าย เป็นอันว่าโดนชูนิ้วกลางสัญญาลักษณ์แห่งการบอกรักไปตามระเบียบ


..............
..............


“เฮ้ย กลับละนะ”กูบอก นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนครึ่งแล้ว
“อ่าว กลับแล้วหรอ”ไอ้โมทถาม
“เออ ไปนอนหอสลิ่มนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าๆจะกลับ”กูบอก ไอ้ห่าโมทยิ้มมีเล่ห์นัยตอบให้กูแล้วปัดมือไล่ส่งๆ กูเลยเอากุญแจรถไปให้มันแล้วเดินออกไปต่อแท็กซี่แทน ก่อนถึงหอมันกูก็ให้แท็กซี่จอดหน้าเซเว่นกับร้านอาหารที่ยังเปิดอยู่เพราะแถวนี้ก็มีร้านเหล้าเยอะแยะ ก็เลยยังมีคนมากินอยู่ถึงแม้ว่าจะดึกมากก็ตาม กูเข้าไปซื้อของในเซเว่น ขนมที่กูเห็นมันกินบ่อยๆนั่นแหละ แล้วก็ซื้อผลไม้เยอะพอสมควร เพราะมันเป็นรถชายผลไม้แต่แม่งก็ขายซะดึก ส่วนมากก็ซื้อองุ่นนอกเพราะเห็นว่ามันชอบกินแล้วก็ซื้อแอ๊ปเปิ้ลกับมะม่วงอะไรพวกนี้แหละ
พอกูกลับไปถึงห้อง เคาะประตูอยู่นานเหมือนกันกว่าที่มันจะมาเปิดให้
“ทำไรอยู่น่ะ”กูถามแล้วเดินเข้าห้อง ถอดรองเท้าก่อนที่จะเดินเอาของไปวางไว้บนโต๊ะ
“มันขี้อ่ะ”สลิ่มบ่นหน้างอ
“หึ..ก็อยากเอามาเองนี่”กูหัวเราะตอบแล้วเอาผลไม้แช่ตู้เย็น แล้วเอาขนมของมันใส่ชั้นตรงใต้ชั้นวางโทรทัศน์ตรงนั้นเป็นแหล่งเก็บกักอาหารแห้งของมันทั้งหมด
“มายุ่งไรกับกูเนี่ย”กูพูดบ่นเมื่อไอ้หมาตัวน้อยนี่เดินมาใกล้ขากูที่นั่งอยู่
“ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน”สลิ่มเดินมานั่งลงแล้วอุ้มหมาไป
“จะกินอะไรไหม”กูถาม
“ฮึ..”มันตอบในลำคอ
“แล้วไมยังไม่นอนอีก แล้วพรุ่งนี้จะตื่นไหวรึไง”กูถาม
“อ่าว ก็..”มันอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง กูหันไปมอง
“ใครจะรู้เล่า”มันพูด
“หึ อย่าบอกว่ารออ่ะ”กูถาม
“ใครรอ”มันย้อน
“หมาที่ไหนล่ะ”กูย้อนบ้าง
“...............”มันเบะปากใส่แล้วหันกลับไปเอาหมาวางลง กูหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำ พออาบเสร็จก็ออกมาเอาเสื้อผ้า เห็นสลิ่มมันเอาผ้าปูที่นอนเสริมแบบผ้าปูที่นอนปิกนิกมาปูนอนด้านล่างเพื่อเล่นกับหมาที่นอนอยู่ในตะกร้า เปิดแต่ไฟตรงหัวเตียงไว้สองด้าน เปิดเพลงที่โน้ตบุคไว้ สงสัยจะกล่อมหมานอนเพราะกูเห็นมันนอนเอามือลูบหัวลูกหมาอยู่อย่างนั้น กูเอาเสื้อผ้าเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำแต่ก็ไม่ปิดห้องน้ำเพราะไม่รู้จะปิดทำไม ปิดก็ประสาทละคงไม่มีใครหื่นเท่ากูอีกแล้วแหละ กร๊าก
“Sun down, Friday night, Uptown city lights,
Here I go start it out, I like”กูได้ยินมันร้องคลอเบาๆ ส่วนตัวแล้วเพลงนี้กูฟังค่อนข้างบ่อยเหมือนกัน กูกับสลิ่มจะเป็นประเภทเดียวกันคือฟังเพลงคล้ายๆกัน แบบเดียวกัน เวลาที่ได้เจอเพลงไหนใหม่ก็จะฟังมันอยู่อย่างนั้นทั้งวันจนจำได้ ร้องได้ แล้วจะกลับไปฟังเพลงเก่าๆอีก บวกกับเอาเพลงใหม่มารวมกัน ส่วนมากเพลงที่ฟังก็จะไม่ใช่นักร้องทุกคน ชอบเพลงนี้ของนักร้องคนนี้ก็จะฟังประมาณนั้น แต่นักร้องที่ฟังประจำ ชอบและชื่นชมกูกับมันก็จะชอบคล้ายๆกันอีกนั่นแหละ เลยฟังเพลงไปด้วยกันได้ไม่ยาก

พออีกท่อนนึงมันก็ร้องขึ้น กูก็หยุดให้มันร้องเหมือนรู้กันว่าจะร้องคนละท่อนประมาณนั้น  กูเดินไปทาครีมที่อยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้งของมัน

กูกับมันร้องพร้อมกันอยู่อย่างนั้น จนกูเองรู้สึกหมันเขี้ยวมันขึ้นมา พอกูแต่งตัวเสร็จทำอะไรเสร็จกูก็ล้มตัวลงไปหามันที่นอนคว่ำอยู่บนผ้าที่มันเอาปูนอนด้านล่างนั่นแหละ มันดูจะตกใจนิดหน่อยเมื่อกูรุกเข้าไปแบบนั้น
“ออกไป”มันพลิกตัวเอาแขนมันดันตรงตัวกูไว้เบาๆเพราะว่าคงไม่มีแรง เพราะกูคร่อมตัวเหมือนล็อกมันไว้เรียบร้อยแล้ว
“...............”กูเงียบไม่พูดแต่ยิ้มมองหน้ามัน มันหน้างอเหมือนระแวงนิดหน่อย กูก้มลงไปหอมแก้มมันจนตัวมันเองเอียงคอหดลง มันดิ้นตัวเองหนีมือกูที่ลูบตรงเอวมันไว้
“ปล่อย”มันพูดเสียงเบาพลิกตัวเองมานอนหงายเรียบร้อยแล้วเพราะว่ามันเสือกดิ้นเหมือนจะหนีแต่ดันมาได้ท่านี้พอดีกูอ่ะดิ กูหัวเราะแกล้งมันแล้วจูบปากมันเบาๆ มันเองที่นอนอยู่รีบเอามือมาปิดปากไว้หน้าก็เริ่มแดง กูว่ามันต้องเป็นคนเลือดฝาดง่ายแน่ๆ นิดหน่อยแดงๆตลอด กูไม่พูดอะไรต่อแต่ก้มลงไปจูบตรงต้นคอมัน สลิ่มเองก็ไม่พูดอะไร มันเอามืออีกข้างมาดันตรงต้นคอกูไว้ มือกูอีกข้างที่ไม่ได้จับแขนมันอยู่ลูบไปอยู่ตรงเอวมันจนเลิกเสื้อมันขึ้นมา ทำเอาสลิ่มดิ้นเหมือนจะหลบมือกูอีกเมื่อมันรู้ว่ากูจะลูบไปถึงตรงไหน  ระหว่างนั้นเพลงมันก็ดำเนินไปเรื่อยตามลิสรายการเพลงที่มันมีไว้ ส่วนหมาก็หลับไปแล้วเรียบร้อย
“นะ..”กูพูดกระซิบบอกมันแค่นั้น สลิ่มไม่ได้ตอบอะไร กูเองก็อดทนมานานแล้วด้วย ไม่เคยแสดงอะไรหรือบังคับอะไรถ้ามันไม่ชอบขึ้นมาจริงๆ แต่บางทีมันก็ไม่ไหวเหมือนกันนะเว้ย พวกมึงก็น่าจะรู้ เหอะๆ
“เดี๋ยว”มันพูดเสียงตะกุกตะกัก กูไม่พูดอะไรรีบเอาหน้าไปใกล้หน้ามัน พอเอาไปใกล้แค่นั้นเองแหละมันก็หุบปากนิ่งไปเลย กูยิ้มตอบให้หน่อยๆแล้วก้มลงไปช้าๆจนสลิ่มเองมันมองสายตาต่ำลงเหมือนไม่อยากสบตากู กูเอาจมูกคลอเคลียอยู่ใกล้ปาก ใกล้แก้ม ใกล้จมูกมันอยู่แบบนั้น จนตัวกูเองก็อดใจไม่ไหวที่จะก้มจูบมันลงไปเบาๆ สลิ่มมันสะดุ้งหน่อยๆแต่ก็ยอมให้กูจูบโดยไม่ได้ขัดอะไร นานแล้ว ไม่รู้หรือว่าไม่เคยเจอก็ไม่รู้ที่ได้จูบแบบนี้ เออ..เคยเปิดซิงเด็กม.ปลายไปคน กร๊าก คล้ายๆแบบนี้แหละ เหี้ยได้อีกนะกูเนี้ย 
กูไล่มือลงไปลูบตรงต้นขาสลิ่มมันจนตัวมันเองขนลุกจนกูเองรู้สึกได้ มันเริ่มกำตรงต้นคอกูแน่นมากขึ้นกว่าเดิม กูพยายามจับมือมันออกเพื่อให้มันผ่อนคลายมากขึ้น สลิ่มมันก็ยอมปล่อยในที่สุด กูจูบกับมันอยู่นานเพื่อให้มันตายใจอะไรหลายๆอย่างไปก่อน จนมันเองก็เคลิ้มแล้วยอมจูบต่อกูในที่สุด กูเริ่มรุกมากขึ้นเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ สลิ่มเองก็หน้าแดง ตัวก็เริ่มแดงเพราะโดนกูเลิกเสื้อขึ้นจนเหนือหน้าอก จนเห็นตรงตัวมันทุกสัดส่วน กูถอดเสื้อของตัวเองออกโดยอัตโนมัติ สลิ่มมันก็นอนมองกูอย่างนั้นไม่พูดอะไร
“.................”กูก้มลงไปจูบไซร์มันอีกครั้ง มือกูเริ่มลูบไล้อยู่ระหว่างเอวมันจนกูเลื่อนมือลงไปต่ำลงกว่าเดิม สลิ่มมันรีบเอามือมาจับมือกูไว้ทันทีเหมือนห้าม กูถอนปากที่กำลังจูบกับมันอยู่ออก แล้วมองหน้ามันเหมือนกับบอกให้มันรู้และไว้ใจกู กูก็ไม่รู้ว่าจะสามารถสื่ออะไรไปได้กว่านั้นอีกแล้ว กูจับขอบกางเกงขายาวของมันออกช้าๆจนมันเองก็ยอมไม่ได้ขัดขืนอะไรอีก และก็นั่นแหละ กูก็สามารถมองเห็นหมดทุกสัดส่วน เพราะถึงแม้ว่าไฟมันจะเปิดอยู่ตรงหัวเตียง แต่ห้องมันก็ไม่ได้กว้างถึงขนาดไฟส่งมาไม่ถึง กูเลยได้เห็นมันหมดเลยทั้งตัว
“ปิดไฟ”มันพูดแล้วเอื้อมเอามือมาปิดตากูไว้ ห่า ไม่ต้องดูอะไรแล้วมั้งกูเนี้ย
“ไม่ต้องปิดหรอก”กูพูดแล้วจับมือมันที่ปิดตากูอยู่ออก พอจับออกได้มันก็หันหน้าหนีทันที
“สลิ่ม”กูเรียกเหมือนจะให้มันหันหน้ามา กูก้มลงไปใกล้แต่มันยังไม่ทันหันหน้ามา แต่แล้วมันก็เสือกเอามาแขนล็อกคอกูไว้ก่อนโดยที่กูไม่ได้ตั้งตัวจนกูเกือบหัวทิ่ม
“โอเคๆ ปิดไฟนะครับ”กูรีบพูดบอกแต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยแขนอีก
“จะไปปิดไฟนี่ไงครับ ปล่อยก่อนสิ”กูพูด
“.................”แต่มันก็ยังเงียบไม่ยอมปล่อยอยู่อีก ตอนนั้นกูเลยต้องประมวลผลว่าจะเอายังไงกับมันดี คิดได้อีกทีกูก็คว้าตัวมันขึ้นออกแรงอุ้มทั้งๆที่มันก็ล็อกคอกูอยู่อย่างนั้นแหละ สลิ่มดูท่าจะตกใจไม่น้อย พอกูลุกขึ้นยืนมันก็รั้งคอกูแน่นกว่าเดิมเหมือนกลัวว่าตัวเองจะตกลงไป กูอุ้มมันไปที่เตียงแล้ววางมันไว้เบาๆ มันเองรีบควานหาผ้าห่มมาปิดตัวเองไว้เพราะมันเข้าใกล้ไฟมากขึ้นกว่าเดิม แน่นอนว่ามันก็ต้องสว่างเห็นชัดกว่าเดิมนั่นแหละ กูหัวเราะแล้วเอื้อมไปปิดไฟตรงหัวเตียงอีกด้านแต่ก็ไม่ยอมปิดไฟตรงด้านที่อยู่ใกล้กู
“หึ..”กูหัวเราะอย่างอดไม่ได้ เพราะสลิ่มมันควานหาเอามือตบลมไปมาเหมือนหาหน้ากู มันคงจะตบกูนั่นแหละที่ไม่ยอมปิดไฟให้หมด กูเลยต้องกดปิดในที่สุดแหละนะ พอปิดไฟแล้วกูก็นั่งนิ่งๆเฉยๆมองไอ้คนที่นอนอยู่และปรับสายตาของตัวเองให้เห็นอะไรต่ออะไรมากขึ้นถึงแม้จะไม่มีไฟแล้วก็ตาม  สลิ่มมันนอนนิ่งเงียบไปแต่ก็ยังไม่ยอมเอาหน้าออกมาจากผ้าห่มที่คลุมโปงเอาไว้
กูก้มลงไปแล้วหาช่องที่กูจะมุดเข้าผ้าห่มไปได้ นี่กูก็ไม่รู้ว่ากูกำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ย แต่ก็ทำๆไปเหอะเผื่อว่าจะได้อะไรเยอะมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อะนะ พอมันรู้ว่ากูเข้าไปได้แล้ว มันก็กระเถิบตัวหนีหน่อยๆแต่กูก็เอาแขนไปล็อกเอวมันไว้ก่อนที่มันจะหนีตกเตียงไปซะก่อน พอกูได้ที่แล้วกูก็ดึงผ้าห่มออกเบาๆช้าๆก่อนให้มันตายใจเล่น จนได้ผ้าห่มมาเต็มมือกูแล้วและสลิ่มมันก็ไม่ระแวงกู  กูก็เลยดึงออกหมดเหวี่ยงลงเตียงแม่งเลย กร๊าก รำคาญ กูก้มลงจูบต้นคอมันเบาๆจนไล่ปากมาถึงปากของมัน กูเอานิ้วลูบปากมันเบามากๆจนสลิ่มมันยอมเผยปากออก กูก้มลงจูบอีกครั้งจากช้าและนุ่มนวลที่สุดจนมันเองก็ตะเลิดเปิดเปิงไปกับกู กูเอามือลูบไล้ตัวมันจนกูเองก็เกือบจะห้ามตัวเองไม่อยู่ที่จะไม่ใจร้อนและรุนแรงกับมันไปมากกว่านี้  กูขยับตัวถอดบ๊อกเซอร์ของตัวเองออก แล้วแทรกตัวเองเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างขามัน อีกมือกูก็ลูบอยู่ตรงต้นขาจนสลิ่มมันครางออกมาเบาๆจนเกือบทำเอากูจะสติแตก กูไซร์มันตั้งแต่ต้นคอไล่มาจนหน้าอกพอถึงตรงนี้มันก็รีบเอามือของมันมาดันไหล่กูไว้เหมือนจะไม่ให้กูทำอะไรกับตรงนั้นของมัน  กูเลยไม่ทำอะไรตามที่มันขอแหละนะเพราะเดี๋ยวเอาไว้ทำเวลาอื่น เอิ้ก~~..กูไล่ปากลงก้มลงจูบตรงหน้าท้องแบนราบของมัน จนมันแขม่วพุงของตัวเองหลบปากกู
หลังจากนั้นกูก็ไซร์หยอกล้อกับร่างกายมันไม่หยุดเหมือนคนไม่ได้ทำอย่างว่ามาซะนาน อีกอย่างกูแทบไม่เคยรู้สึกอยากทำปนอยากแกล้ง ปนอยากอ่อนโยนอะไรแบบนี้คละเคล้าไปจนตัวกูเองก็งงเพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เคยอยากหยอกล้อกับร่างกายคนอื่นแต่นั้นเพราะสนุกที่ได้ทำ ได้มันตามประสา แต่ตอนนี้กับรู้สึกไม่ใช่กูกำลังรู้สึกเหมือนกับว่ากูกำลังจะคลุ้มคลั่งตายถ้ามันห้ามไม่ให้กูทำ กูจูบตรงต้นขาของสลิ่มมันจนมันหลุดครางเสียงดังออกมาทำเอากูเองก็ทนไม่ไหว กูลุกขึ้นแล้วมองไปที่สลิ่มมันเหมือนหันเหความสนใจแต่มือกลับอยู่ที่ขอบของกางเกงในมัน กว่ามันจะรู้สึกอีกทีกูก็ดึงออกมาได้นิดนึงแล้ว มันที่เหมือนจะเอามือมาดึงกางเกงในของตัวเองไว้กูเลยก้มลงไปจูบมันอีกครั้งแล้วพยายามปลอบมันแล้วดึงออกในที่สุด
หลังจากนั้นไม่รู้นานเท่าไหร่แต่ค่อนข้างนานทีเดียวแหละที่กูพยายามให้มันลืมความเจ็บปวด ถึงแม้ว่ามันจะน้อยนิดอะนะก็มันเล่นเกร็งซะขนาดนั้น แต่กูก็เข้าใจอะนะว่ามันเจ็บแค่ไหนถึงกูจะไม่เคยโดนและก็ไม่อยากโดนก็เหอะ แต่คนรับกับคนรุกมันไม่เหมือนกัน ทุกครั้งที่กูไปมีอะไรกับใครกูจะค่อนข้างแคร์เรื่องนี้มากเหมือนกัน ถ้าไม่เต็มใจกูก็จะไม่ทำเพราะว่าถ้าไม่มีความสุขทั้งสองฝ่ายก็ไม่รู้จะทำไปทำไม ส่วนมากกูจะมีกับคนที่ค่อนข้างได้ง่ายวันสองวันจบมากกว่า มันก็มันไปอีกแบบไม่ต้องรู้สึกว่ากูต้องรับผิดชอบอะไรดี ทั้งยังมันได้แบบสุดๆไปเลยอีกด้วย ถ้าใครมาแบบไหนกูก็จะทำให้ไปแบบนั้น มาแรงกูก็จัดไปแรง มาเบากูก็จัดไปเบา เพราะเซ็กซ์ของแต่ละคนมันชอบไม่เหมือนกัน เวลาและความรู้สึกบางทีมันอยู่ที่คนละสถานการณ์ ซึ่งมันก็หมายความว่าถึงแม้จะมีเซ็กซ์โดยที่ไม่ได้มีความรัก มันก็ควรจะเข้าใจถึงความรู้สึกของแต่ละฝ่ายด้วยนะสำหรับกูอ่ะ
“อึก..”มันร้องในลำคอเบาๆสะดุ้งเมื่อกูขยับส่วนของกูเข้าไปอีกหน่อย กูพยายามให้มันช้า เบาอย่างที่สุด พยายามใจเย็นและอ่อนโยนอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้อะนะ กูเหลือบลงมองไฝตรงต้นขาของสลิ่มมันที่อยู่ใกล้ก้นที่กูพึ่งเห็นเมื่อกี้นี้เอง ตอนแรกที่กูกับมันมีอะไรกันสงสัยกูหน้ามืดไปหน่อยเล่นมองไม่เห็นอะไรเลยตอนนั้น แม้กระทั่งสิ่งที่อยู่ตรงจุดสำคัญอะนะ
“.................”มันเงียบอีกมือก็กำหมอนที่อยู่ด้านข้างแน่น อีกมือก็เอามาดันหน้าท้องกูไว้เบาๆ กูจับมือมันที่ดันหน้าท้องกูออกแล้วมากำมือของสลิ่มไว้กับมือของกูและกูก็พยายามดันส่วนของกูเข้าไปอีกเรื่อยๆ จนสลิ่มมันผ่อนคลายมากขึ้น กูก็พยายามดันมันเข้าไปจนสุดถึงแม้จะไม่สุดมากก็เหอะแต่กูว่าสุดแล้วดีกว่านะเพราะไม่งั้นเดี๋ยวเมียกูมันจะตายซะก่อน ส่วนมือกูก็ยังไม่ยอมปล่อยจากมือมัน กูก้มลงไปหอมแก้ม จูบไซร์ต้นคอมันเบาๆเหมือนให้มันลืมความเจ็บปวด และตรงส่วนนั้นของกูก็ยังไม่ยอมขยับอะไรปล่อยให้มันคงที่ดีซะก่อน ให้สลิ่มมันปรับตัวก่อนด้วย   
“อื้อ”สลิ่มร้องเบาๆเมื่อกูเอาอีกมือที่ไม่ได้จับมือมันอยู่นั้นไปจับตรงต้นขามันให้อ้ากว้างมากขึ้นเหมือนพยุงตัวกูเองไว้ หลังจากนั้นกูกับมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เพราะใช้ภาษากายล้วนๆ กูเริ่มขยับให้ช้าและเบาที่สุด อ่อนโยนกับมันอยู่นานจนมันเองก็ผ่อนคลายมากขึ้น เสียงครางของมันเบาๆที่หลุดดังออกมาบ้างเป็นบางครั้งทำเอากูแทบสติแตกแต่ก็ต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่เหมือนกันที่กูทำอยู่อย่างนั้นบังคับไม่ยอมให้ตัวเองเสร็จเพราะว่าไม่อยากรีบเสร็จ แต่นึกอีกใจก็สงสารสลิ่มมันเหมือนกัน เพราะกูกับมันถ้าไม่ได้นับครั้งแรกที่เคยมีอะไรกัน ครั้งนี้ก็เหมือนเป็นครั้งแรกอีกเหมือนกันเพราะว่ามันนานเป็นเดือนๆแล้ว
กูเริ่มเล้าโลมตัวสลิ่มมันให้มากขึ้นกว่าเดิมเพื่อที่จะให้มันเสร็จไปพร้อมๆกับกู สลิ่มเองก็ดูจะตกใจตอนแรกแต่ก็ยอมให้กูทำต่อไม่ขัดอะไร กูยังไม่ให้มันทำเองหรอกเพราะว่ามันก็คงไม่รู้เรื่องอะไรหลายๆอย่าง เดี๋ยวป๊าจะสอนไปทีละนิดก็แล้วกัน แหมะ..พูดเหมือนจะมีโอกาสได้ทำอีกพรุ่งนี้ กร๊าก
“สลิ่ม..อา”กูก้มลงจูบกับมันอีกครั้ง เอวกูมันก็ขยับเร็วขึ้นโดยอัตโนมัติเหมือนสัญชาตญาณ  สลิ่มกอดคอกูเข้าให้อีกแล้วแต่เวลานั้นกูไม่ห้ามไม่เหี้ยอะไรแล้วแหละ มืออีกมือกูก็ช่วยสลิ่มให้มันจะได้ไปพร้อมกับกูอย่างเต็มที่รู้สึกว่าสลิ่มมันเอามือของมันมาจับมือตรงข้อมือของกูไว้หลวมๆ ส่วนมือของกูนั้นก็ยังไม่หยุดที่จะขยับช่วยอยู่ตรงน้องชายของมัน
“ฮะ..อื้อ อ๊ะ..”สิ้นเสียงสลิ่มที่มันสะดุ้งตัวปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองที่เสร็จ เสียงร้องของมันทำเอากูอดทนไม่อยู่ปล่อยไปตามอารมณ์เลยทันที กูขยับเร็วขึ้นอย่างลืมตัวเพราะว่ามันเสียวสุดจะทนแล้วจริงๆ สลิ่มมันร้องเสียงดังขึ้นก็คงเพราะว่ารู้สึกเจ็บแต่กูกลับรู้สึกเหมือนกำลังได้ยินเสียงสวรรค์ยังไงอย่างนั้น มันทำให้กูรู้สึกเหมือนวาบหวิวไปหมดจนกูทนไม่ไหว ปล่อยทุกอย่างมันออกไปทั้งๆที่ไม่ได้เอามันออกมานั่นแหละ
“..................”กูกับสลิ่มนอนหอบหายใจเบาๆทับตัวกันอยู่อย่างนั้นเมื่อทุกอย่างจบและเสร็จสิ้นลง สลิ่มนอนแน่นิ่งไป ส่วนกูกำลังนอนทำใจอยู่ว่าแม่ง อยากทำต่อ กร๊าก ไม่ค่อยโลภเท่าไหร่
“เจ็บไหม”กูกระซิบถามเสียงเบาแล้วพยายามอย่างเบาที่สุดที่จะดันเอาน้องตัวเองออกมา มันไม่ตอบอะไรแต่กำไหล่กูแน่นเหมือนระบายความเจ็บปวดจนกูสามารถเอามันออกมาได้หมดแต่กูก็ยังนอนค้างท่าเดิมไว้อยู่เพราะว่าสลิ่มมันยังไม่ยอมเลิกบีบแขนกูอ่ะสิ
“จุ๊บ~~..ขอโทษนะ”กูจูบเข้าที่แก้มมันแล้วพูดบอก
“วันหลังทำทุกวันเลยนะ จะได้ชินไง”กูพูดเอาฮาไปงั้นแหละแต่ที่จริงน่ะคิดจริงๆ
“..................”มันไม่ตอบแต่เอาแขนทุบเข้าที่แขนกูอย่างแรง  กูขยับตัวลุกขึ้นแล้วมองมาน้องชายตัวเองก่อนที่จะจัดการดึงถุงยางออก กูลุกขึ้นไปจัดการทำความสะอาดตัวเองในห้องน้ำ ก่อนที่จะเดินไปเอาผ้าขนหนูของสลิ่มมาห่มตัวให้มัน กูหยิบกระดาษทิชชู่เช็ดร่างกายของสลิ่มที่นอนอยู่ให้ก่อนที่จะเอาผ้าขนหนูห่มตัวให้มัน
“เช็ดตัวให้ไหม”กูถามแล้วลูบหัวมันก่อนที่จะก้มลงหอมตรงหน้าผากมันเบาๆ
“อื้อ..”มันตอบในลำคอแค่นั้น กูเลยลุกไปจัดการเตรียมน้ำเตรียมผ้าจะเช็ดตัวให้มัน กูหันกลับไปมองมันอีกทีก็เห็นสลิ่มมันนอนหลับตานิ่งไปแล้วเพราะกูเปิดไฟตรงห้องน้ำไว้ก็เลยเห็นได้ชัด กูเดินไปแล้วนั่งลงเช็ดตัวให้มันจนทั่วแต่สลิ่มมันกลับไม่รู้สึกอะไรเลย ก็แน่ล่ะนอนหายใจสม่ำเสมอซะขนาดนั้น หลับไปแล้วเรียบร้อย กูเลยต้องจัดการแต่งตัวให้มันก่อนที่จะไปปรับแอร์แล้วเอาผ้าห่มไปห่มให้มันก่อนที่จะล้มตัวลงนอนกอดมันไว้ ขอบอกว่าไม่เคยรู้สึกสบายตัวอย่างนี้มาก่อนตั้งแต่จีบมันมา เหอะๆ เพราะตั้งแต่จีบมันมานี่มีแต่พ่อนายทั้งสิบนิ้วช่วยไว้ตลอด  แล้วความรู้สึกมันไม่เหมือนกันหรอกนะเว้ย การที่มามีอะไรแบบนี้ทำเอากูตัวแทบลอยได้เลยเหอะ และอีกอย่างนึงก็เป็นกับคนที่รักซะด้วยความรู้สึกมันเลยแตกต่าง กูเลยปลื้มเป็นพิเศษ แล้วนี่ไม่รู้ว่ากูจะนอนยิ้มทำไมเนี้ย ท่าจะประสาทว่ะแม่ง เหอะๆ หลับดีกว่า -_-

.................>>>><<<<.................

[pichayakamon]

พี่เบบี้มาแล้ววว เย่ๆๆๆ

[~มือวางอันดับ1~]

สลิ่ม  :m20:ไปว่าเต้าหู้โง่ ได้ไง อิอิ

[knightofbabylon]

เบบี้มาต่อด้วยอ่ะ  

ซักครู่ อ่านก่อน เม้นท์ทีหลัง

**********************

ขออนุญาตโน้มคอ   แรงสามทีซ้อน
ปลาบปลื้มที่สุด..สลิ่มกับเมตรน่ารัก
ที่อยากเห็นไม่ได้อยากได้NCแบบอลังการหรอก
แต่อยากเห็นสลิ่มยอมเมตรด้วยความเต็มใจ
คืนนี้นอนหลับสนิทแน่กู ฮ่าๆๆๆๆ


ไอ้นิสัยฟังเพลงก็เป็นนะ เป็นคล้ายกันเลยล่ะ
ฟังแต่วงที่ชอบแล้วถ้าเพลงไหนชอบ กดวนฟังมันเพลงเดียวทั้งวัน ฟังจนร้องได้
และฟังจนคนอื่นถามว่า ไม่มีเพลงอื่นฟังแล้วใช่มั้ย ฟังอยู่เพลงเดียว
  อย่าได้แคร์ ก็กูชอบกูจะฟัง ใครจะทำไม?

อยากได้อะไรเป็นของบรรณาการบอกมาเลย ฮ่าๆๆๆ
แต่จะจัดให้ได้มั้ยอีกกรณี
  ขอบคุณค่ะ

ปล.
“แล้ว..จะเข้าไปหาแม่ก่อนไหม”องุ่นถาม
“ไม่”องุ่นตอบเสียงดังฟังชัด   =>สลิ่มมั้ย?
“อ่าว”องุ่นอ้าปากตอบงงๆ

[kaporzung]

แอร๊ยยยยยย เสร็จกันอีกจนได้ อิอิ 

[~มือวางอันดับ1~]

ฮ่า เกือบพลาดแล้วเราอ่านไป ครึ่งนึกว่าจบ อิอิ   :m20:ครึ่งหลังสุดยอดเลยอ่ะ  :z2:ชอบ

[ï_Kiss_U♥]

5555 หนูหลิม น่ารักอ่า ชอบจัง +1

[mamacub]

มาแล้วก็

[P★RiTŸ]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีอ่ะ
รู้สึกว่า ที่เมตรทำมันไม่ใช่แค่เซ็กส์อ่ะ
มันดูใส่ใจทุกๆความรู้สึก แล้วก็อ่อนโยนด้วย
ความแตกต่างมันอยู่ตรงนี้ละมั้ง เพราะว่าได้ทำกับคน 'ที่รัก' คนที่ 'พิเศษ' กว่าคนอื่น