หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[wowhaha]

นี่หวานแล้วใช่ป่ะเนี่ย

[เบบี้]

นี่หวานแล้วใช่ป่ะเนี่ย

ก็ไม่มีอะไรหวานไง เพราะเบบี้ยังไม่เห็นว่าเบบี้เขียนอะไรที่จะหวานลงไปในตอนนี้และตอนที่แล้วเลย
บอกแล้วอย่าคาดหวัง เพราะตอนนี้บี้เขียนกับสื่อเกี่ยวกับสิ่งที่เมตรจะพยายามทำเพื่อทุกคนและตัวเองเฉยๆ
ถ้าไม่มีความสุขก็ไม่ต้องอ่านนิยายบี้ เบบี้เคยบอกไปแล้วนะคะ
ขอโทษด้วย

[cmos]

ไรเตอร์น่ารัก อิอิ

[เบบี้]

ยังจะย้ำอีกครั้งว่า
ใครไม่พอใจที่จะอ่านนิยายเรื่องนี้ กดออกไป..ไม่ต้องกดเข้ามา
เพราะถ้ามันทำให้ขุ่นมัวหัวใจที่จะอ่าน ก็อย่าอ่านเลย..เพราะบางทีถ้ามาคาดหวังกับอะไรที่เบบี้สื่อไปคนละเรื่องคนกัน
ยอมรับบางทีอ่านเม้นแล้วรู้สึก "ไม่เข้าใจ" และรู้สึก "แย่" ว่าตกลงเบบี้ผิดรึเปล่าที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมาให้เป็นแบบนี้
ยังจะขอย้ำอีกครั้งเหมือนเดิมว่า เรื่องนี้ก็คือเรื่องนี้
ถ้านิยายทำให้ใครอ่านแล้วไม่มีความสุข ไม่พอใจ อ่านแล้วหดหู่ใจ ไม่เป็นไปตามที่อยากให้เป็น..กดกากะบาทสีแดงออกไปได้เลยค่ะ
เท่านั้นเอง..ทุกอย่างจบ ไม่ต้องขุ่นมัวทั้งสองฝ่าย
ขอโทษที่ต้องพูดออกมาแบบนี้
ขอบคุณมากสำหรับคอมเม้นที่เป็นคอมเม้น จะด่าจะว่าตัวละครยังไงเป็นยังไง มันเป็นสิทธิ์ของคุณทุกคน แต่..บางครั้งถ้าจะคอมเม้นให้สื่อเหมือนกับว่าเรื่องที่เขียนไม่เป็นไปตามที่คุณคาดหวังไว้ตามของตอนนั้นๆ และอ่านแล้วรู้สึกว่า "แย่ว่ะ..ไม่ได้รู้สึกอยากอ่าน" ก็ต้องขอโทษที่ออกมาพูดแบบนี้
ขอโทษอีกครั้ง และ ขอบคุณมากที่รับฟัง

[honeymic]

  ให้กำลังใจนู๋เบบี้ อย่าเก็บเอามาเป็นอารมณ์เลยเสียสุขภาพจิตตัวเองเปล่าๆนะ
ว่าแต่เริ่มอ่านหนังสือยังจ๊ะ (แต่ก็ชอบนะที่เบบี้ไฟแรงอัพนิยายถี่ ๆ)

กลับมาที่นิยาย เมตรดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ด้วยอานุภาพของรัก
สุขใจทุกครั้งเวลาที่อ่านนิยายเมื่อคนในครอบครัวต่างเข้าใจซึ่งกันแหละกัน 

[P★RiTŸ]

อ่านตอนนี้แรกรู้สึก
เข้าใจเมตรยังไงก็ไม่รู้ แอบน้ำตาไหลด้วย
เพราะเค้าก็กำลังตกอยู่ในสถานะการณ์
คล้ายๆกับที่เกิดขึ้นกับเมตรตอนนี้เลย
การเลือกทางเดินให้กับอนาคตของตัวเองมันยากเนอะ
ถ้าเรายังไม่รู้ ว่าตัวเองชอบและรักที่จะทำอะไรจริงๆ

[Jimmeiiii*]

อ่านตอนนี้แล้วซึม น้ำตาไหลตรงกับตัวเองไปไหนว่ะ

[peppier]

เหอะ ๆ  ถึงเวลานี้แล้วว  พี่เมตรงานหนักกันเลยทีเดียวว '
กร๊ากกกกก ก   

[ishiya]

ให้กำลังใจเบบี้ค่ะ 
เราติดตามอ่านนิยายของเบบี้มาตั้งแต่เรื่องต้าร์-ข้าวเเระ จนมาถึงเรื่องนี้ สำหรับเราเข้าใจในสิ่งที่เบบี้สื่อออกมานะ แล้วที่เราชอบนิยายของเบบี้มากที่สุดก็คือ อ่านแล้วเหมือนตัวละครทุกตัวมีชีวิตจริง ๆ มันดูเป็นธรรมชาติ เพราะในสังคมมีคนอย่างเมตรอีกเยอะแยะ และก็มีสลิ่มเงียบอีกบานเบอะ อ่านแล้วไม่ต้องจินตนาการอะไรมาก เพราะเหมือนได้มองตัวละครผ่านคนจริงๆ ชอบนะ
สำหรับคนอ่านอย่างเรา หวานไม่หวานกรูไม่สน...ขอหื่นเลือดหมดตัวเป็นพอ 
ปล. ตั้งใจสอบนะคะ...เป็นกำลังใจให้จ๊ะ...

[tutu]

ใกล้แล้วเว้ยยยยเมตร...สู้ต่อไป

[iiดาวพระสุขლii]

ยังจะย้ำอีกครั้งว่า
ใครไม่พอใจที่จะอ่านนิยายเรื่องนี้ กดออกไป..ไม่ต้องกดเข้ามา
เพราะถ้ามันทำให้ขุ่นมัวหัวใจที่จะอ่าน ก็อย่าอ่านเลย..เพราะบางทีถ้ามาคาดหวังกับอะไรที่เบบี้สื่อไปคนละเรื่องคนกัน
ยอมรับบางทีอ่านเม้นแล้วรู้สึก "ไม่เข้าใจ" และรู้สึก "แย่" ว่าตกลงเบบี้ผิดรึเปล่าที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมาให้เป็นแบบนี้
ยังจะขอย้ำอีกครั้งเหมือนเดิมว่า เรื่องนี้ก็คือเรื่องนี้
ถ้านิยายทำให้ใครอ่านแล้วไม่มีความสุข ไม่พอใจ อ่านแล้วหดหู่ใจ ไม่เป็นไปตามที่อยากให้เป็น..กดกากะบาทสีแดงออกไปได้เลยค่ะ
เท่านั้นเอง..ทุกอย่างจบ ไม่ต้องขุ่นมัวทั้งสองฝ่าย
ขอโทษที่ต้องพูดออกมาแบบนี้
ขอบคุณมากสำหรับคอมเม้นที่เป็นคอมเม้น จะด่าจะว่าตัวละครยังไงเป็นยังไง มันเป็นสิทธิ์ของคุณทุกคน แต่..บางครั้งถ้าจะคอมเม้นให้สื่อเหมือนกับว่าเรื่องที่เขียนไม่เป็นไปตามที่คุณคาดหวังไว้ตามของตอนนั้นๆ และอ่านแล้วรู้สึกว่า "แย่ว่ะ..ไม่ได้รู้สึกอยากอ่าน" ก็ต้องขอโทษที่ออกมาพูดแบบนี้
ขอโทษอีกครั้ง และ ขอบคุณมากที่รับฟัง

กอดก่าย   ไซร้ซอกคอ   ให้กำลังใจเบเบ๋ ที่ร๊ากก  
คิดมาก ระวังขี้ไม่ออก คึคึ   

[cascada]

ดีใจได้อ่านก่อนออกไปทำงาน อิอิ

[เบบี้]

อีพี่เมตรนี่ไม่เคยคิดวางแผนอนาคตให้กับชีวิตเร้ยยยย ทำตัวไร้สาระไปวันๆ - -"

ไอ้ห่าเมตร  แม่ง  ไข่ไว้เยอะแม่ง  ตามกันยิ่งกว่าแมงวันอีกนะมึง  - -a
อ่านไปกูปวดหัว  เบื่อแม่ง  แล้วสลิ่มก็เข้าใจยากเหี้ยๆ  ฆ่ากูเลยแบบนี้

กูสงสารไม่ถูก  กูทำหน้านิ่งบ้างดีไหมแบบนี้  แม่ง
เล่นอะไรกันอยู่  แล้วที่พี่โมทพูดมา  ดีที่มึงรับฟัง

ถ้ามึงเปลี่ยนได้  แต่หลิ่มมันยังเหมือนเดิมกูก็คงจะช่วยไรไม่ได้
กูเป็นกำลังใจจนกำลังใจที่ให้มึงจะหมดแล้วห่าเมตร  แม่ง  เหนื่อย

555  สมแล้วที่ไปทำเขาไว้เยอะ  เมียเก่างี้  แม่ง  แรงทุกคน
งี้แหะทำไรไม่คิด สมควรว่ะมึง  สลิ่มกะทัวร์นี้มีซัมติงอะไรกันวะ?

หวังว่าอีทัวร์จะกลับใจได้จริงๆ นะเว้ย  แล้วคือ เมตรมึงก็ตั้งใจกว่านี้หน่อย
เง้ออออออออ  กูลุ้นนะเนี่ย  กูเหนื่อย  แต่กูก็ต้องขอบคุณแม่นางเบบี้  ><'

นิยายเรื่องนี้ทำให้กูนอนไม่หลับ  ทำให้กูยิ้ม  หัวเราะ  ร้องไห้  สุดๆ  เกินนบรรยาย

เกลียดเมตรก็ตรงนี้แหละ จัดการกับบรรดาเมียๆร่านkไม่ได้ซักที เหอๆ

นู๋สลิ่มอย่าไปไว้ใจเมตรง่ายๆนะ

เหมือนจะตลก แต่ตอบแบบจริงจัง ถ้าเรื่องจริงใครเจออย่างเมตรนี่ คงไม่มีความสุขอ่ะ แบบว่ากรรมเก่าตามสนอง คู่ขาเก่าตามมารังควานตัวเองไม่พอ ไปรังควานกันเองอีกเดือดร้อนเมตรต้องมาห้ามมวย ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ปัจจุบัน ถ้าเคลียร์ตรงนี้ไม่ได้นี่ สลิ่มคงไม่อยากมาฝากชีวิตหรอกเหอๆ   ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มาตอนต้นๆ บอกตัวเองเลย เมตรเป็นพระเอกของเบบี้ที่เราชอบน้อยที่สุด แต่มาคิดอีกทีตอนนี้ เมตรเป็นพระเอกแนว realistic มาก ไม่ใช่พระเอกในนิยายว่างั้นเถอะ คือชีวิตจริงพบเห็นชายเจ้าชู้อย่างนี้ได้ทั่วไป และการดำเนินเรื่องก็เสมือนจริงดีนะ คือไม่แต่งให้มันบังเอิญดีๆไปหมดจนเกินไป ประจวบเหมาะครองคู่กันแบบนิย้ายนิยายดีจนเกินไป ก็เอาใจช่วยเมตรให้ปรับปรุงตัวและพยายามต่อไป ทำอะไรไว้ก็ต้องมาเหนื่อยเช็ดขี้อย่างงี้แหละ (แต่ยังไงก็เชียร์เมตรอยู่ดีนะ  ) ขอบคุณจ้ะเบบี้

แบบนี้รับได้นะ..ด่าตัวละครยังไงก็รับได้หมด เหอะๆ
แต่ถ้ามาแนวนี้

เห็นแก่ตัว..

ส่วนแนวนี้ไม่รู้ต้องการสื่อถึงอะไร แต่ไม่เป็นไร..ก็คงว่าตัวละครนั่นแหละ
และก็แบบนี้..ที่ได้เคยชี้แจงไว้ก่อนหน้านี้แล้วหนึ่งครั้ง

อ่านแล้วเหนื่อย  
ตั้งแต่อ่านมาไม่มีตอนไหนเลยที่อ่านแล้วมีความสุข
ขอโทษคนแต่งด้วยนะครับ
ยังงัยก้อเป็นกำลังใจให้นะ

เข้าใจค่ะ..ถ้าอ่านแล้วไม่มีความสุขบี้ว่าอย่าอ่านดีกว่า
เพราะเบบี้ไม่อยากให้เครียด เหอะๆ ถ้าคนอ่านๆแล้วไม่มีความสุข คนเขียนก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน
ดังนั้น บี้ก็ไม่อยากให้คาดหวังอะไรมากมาย เพราะบี้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่คิดว่าจะเครียดอะไรขนาดนั้น
ถ้าไม่มีสักตอนเลยที่ทำให้คุณมีความสุข ก็ขอโทษด้วย..หาเรื่องอื่นอ่านเถอะค่ะ ทำใจได้เมื่อไหร่ค่อยกลับมาอ่านตอนจบก็ได้(ยังหวังให้เค้ามาอ่านอีกกู กร๊าก )
ขอบคุณแล้วกันค่ะ

และตอนล่าสุดที่เขียนสื่อถึงความมุ่นมั่นของตัวเมตร ความเข้าใจและรักกันของครัวครัว และความพยายามที่เมตรมีต่อสลิ่มเท่านั้นเองที่บี้ต้องการสื่อ

นี่หวานแล้วใช่ป่ะเนี่ย

ก็ไม่มีอะไรหวานไง เพราะเบบี้ยังไม่เห็นว่าเบบี้เขียนอะไรที่จะหวานลงไปในตอนนี้และตอนที่แล้วเลย
บอกแล้วอย่าคาดหวัง เพราะตอนนี้บี้เขียนกับสื่อเกี่ยวกับสิ่งที่เมตรจะพยายามทำเพื่อทุกคนและตัวเองเฉยๆ
ถ้าไม่มีความสุขก็ไม่ต้องอ่านนิยายบี้ เบบี้เคยบอกไปแล้วนะคะ
ขอโทษด้วย

นิยายก็คือนิยาย ก็แค่นิยาย
คนเขียนนิยายก็คือคนเขียนนิยาย
คนอ่านนิยายก็คือคนอ่านนิยาย
มันเหมือนจะแค่นั้นเองไม่มีอะไร แต่ลึกๆแล้วมันมีอะไร..ทุกคำพูดสื่อถึงอะไร และคนที่จะได้อ่านประโยคนั้นๆจะรู้สึกยังไง..ก็แค่นั้นเอง
ถ้าจะสื่ออะไร..พูดกว้างๆ พูดเยอะๆ อธิบายมาเลย จะได้เข้าใจไปว่าต้องการอะไร แต่ถ้าต้องการในสิ่งที่ให้ไม่ได้ ก็คงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ
ขอโทษทีที่ออกมาเหวี่ยงแบบนี้ นิสัยแย้แย่เนอะอีห่าบี้เนี่ย

[เบบี้]

ยังจะย้ำอีกครั้งว่า
ใครไม่พอใจที่จะอ่านนิยายเรื่องนี้ กดออกไป..ไม่ต้องกดเข้ามา
เพราะถ้ามันทำให้ขุ่นมัวหัวใจที่จะอ่าน ก็อย่าอ่านเลย..เพราะบางทีถ้ามาคาดหวังกับอะไรที่เบบี้สื่อไปคนละเรื่องคนกัน
ยอมรับบางทีอ่านเม้นแล้วรู้สึก "ไม่เข้าใจ" และรู้สึก "แย่" ว่าตกลงเบบี้ผิดรึเปล่าที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมาให้เป็นแบบนี้
ยังจะขอย้ำอีกครั้งเหมือนเดิมว่า เรื่องนี้ก็คือเรื่องนี้
ถ้านิยายทำให้ใครอ่านแล้วไม่มีความสุข ไม่พอใจ อ่านแล้วหดหู่ใจ ไม่เป็นไปตามที่อยากให้เป็น..กดกากะบาทสีแดงออกไปได้เลยค่ะ
เท่านั้นเอง..ทุกอย่างจบ ไม่ต้องขุ่นมัวทั้งสองฝ่าย
ขอโทษที่ต้องพูดออกมาแบบนี้
ขอบคุณมากสำหรับคอมเม้นที่เป็นคอมเม้น จะด่าจะว่าตัวละครยังไงเป็นยังไง มันเป็นสิทธิ์ของคุณทุกคน แต่..บางครั้งถ้าจะคอมเม้นให้สื่อเหมือนกับว่าเรื่องที่เขียนไม่เป็นไปตามที่คุณคาดหวังไว้ตามของตอนนั้นๆ และอ่านแล้วรู้สึกว่า "แย่ว่ะ..ไม่ได้รู้สึกอยากอ่าน" ก็ต้องขอโทษที่ออกมาพูดแบบนี้
ขอโทษอีกครั้ง และ ขอบคุณมากที่รับฟัง

กอดก่าย  ไซร้ซอกคอ  ให้กำลังใจเบเบ๋ ที่ร๊ากก 
คิดมาก ระวังขี้ไม่ออก คึคึ   

เออ กูก็ว่างั้นแหละ เหอะๆ

[kokikung]

พ่อแม่ไอ้พี่เมตรดีเนอะ

น่ารักได้อีกกกก

เขียน จดหมายหาสลิ่มหรอพี่เมตร

กร๊ากกกกก

ส่งไปเลยยยยย

ปล.เบบี้คงรู้สึกไม่ดีเนอะช่วงนี้เป็นกำลังใจนะเราคนนึงละที่ชอบเรื่องที่เบบี้เขียนขึ้นมา

แต่บางอารมณ์ก็หมันไส้ตัวละคร 5555+ แต่ไม่หมั่นไส้คนเขียนนะ

เราก้เลือกอ่านคอมเม้นที่ทำให้เรารู้สึกดีกว่านะคนที่ชอบอ่านมีอีกเยอะ

[Killua]

อ่านแล้วคิดถึงพ่อกะแม่ เห็นเมตรแล้วก็คิดถึงตัวเอง
เด๊ะๆอ่ะ บางทีมันก็ตื้อๆเหมือนกันนะ แต่พอมาอ่านแล้วเห็นวิธีที่เมตรใช้
อยากลองใช้มั่ง เผื่อจะนึกไรออก
ขอบคุณไรเตอร์ ที่มาอัพให้อ่าน แถมให้อะไรที่เป็นแนวทาง รู้ชะตาชีวิตตัวเองด้วย
สู้ๆแล้วกันค่ะไรเตอร์

[naiin]

สรุป ไอ้เมตร เอาตัว รอด..
คนเขียน เอาตัวไม่รอด....กร๊ากกกก  

ตั้งใจอ่านหนังสือเข้าล่ะ เบเบ๋ที่ร๊ากกกกก  

อ่าแล้วกะเอา 4 เหมือนสลิ่มอะดิไม่ต้องเครียด รอดๆๆๆๆแน่         

[Yunatsu]

พ่อแม่พี่เมตร ก่าหลิ่มต้องการสิ่งเดียวกัน

ความมั่นใจไง

5555

พี่เมตรสู้ๆ เปนกำลังใจให้ ทั้งพี่เมตร ทั้งเบบี้เลย
 

[som]

พี่เบบี้น่ารักที่สุด
พี่เบบี้เป็นผู้วิเศษอยู่แล้วสามารถทำอะไรหลายๆอย่างไปพร้อมๆกันในเวลาเดียวกันได้
อย่างเช่นกินข้าว ดูทีวี และอ่านหนังสือพิมพ์ในเวลาเดียวกันได้
แต่ก็จริงใกล้สอบอีกแล้วงะ  พี่เบบี้สู้ๆนะ
เฮียสู้ๆเหมือนกันนะ สลิ่มยังใจแข็ง

[piglet]

อ่านไปอ่านมา เมตรทำไมนิสัยเหมือนฉันเลยละ
วิธีคิดก้อเหมือนกานอีก
หรืออยู่ในช่วงใกล้จบเหมือนกานหว่า
ลองทำแบบเมตรบ้างดีกว่า เผื่อจะรู้ว่าชอบแบบไหน
ไหนๆก้อเรียนบริหารเหมือนกานแล้วนิเนอะ
 :กอด1:แต่ว่าเรียนบริหารก้อเพราะอยากมีกิจการของตัวเองใช่ป่าวละ
ไม่อยากไปเป็นลูกน้องของใคร
ยืนด้วยตัวเองด้วย
ป.ล. กระดาษที่บันทึกอะ น่าจะเอาไปให้สลิ่มอ่านนะ เผื่อจะเข้าใจกันมากขึ้นก้อเป็นได้
ป.ล. คนเขียนจ้า นิสัยเหมือนกานเลยนะ เวลาใกล้สอบเอามาอ่านนิยาย หนังสือเรียนไม่อ่าน555
ทำข้อสอบได้ก้อได้ ไม่ได้ก้อคือไม่ได้ เฮ้อ ชวนชั่วจริงๆเลยฉัน อิอิ

[arjinn]

หุหุ ตอนนี้เขียนดีจัง...
อ่านแล้วประมาณ เอาแล้วเฟร้ย เมตรมุ่งมั่นเป็นเรื่องเป็นราวได้จริงๆ แล้ว
พ่อกะแม่ก้อเข้าใจลูกเสมอ ไม่ว่าจะยังไง
พยายามเข้าเมตรเอ๋ย สลิ่มรออยู่


สุดท้ายสิ่งที่เบบี้เขียน ทำให้อดที่จะคิดถึงใครบางคนไม่ได้...
ไงเบบี้ก้ออ่านหนังสือเยอะๆ ด้วยละ เอาใจช่วยเช่นกัน   

[kimagain]

 

[p_pink]

พี่เมตร ,, สู้ว้อยยยยยย ถ้าตั้งใจจริงซะอย่าง อะไรๆ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ 
พยายามอีกสักนิด ให้พ่อกับแม่เห็นว่าพี่ก็สามารถดูแลตัวเองได้ ถ้าดูแลตัวเองได้ การดูแลสลิ่มก็คงไม่ใช่เรื่องยากเหมือนกัน
เค้าว่าพี่เมตรเปิดร้านอาหารเหอะว่ะ ฝีมือก็ไม่ใช่เล่นๆ ไปฝึกกับพี่โมทซักนิด รับรองแจ๋ว 
ที่ให้เปิดนี่ไม่ใช่อะไร ... เป็นเพราะเห็นว่าสลิ่ม(แม่ง) กิน(โคตร)เก่ง จะได้เป็นการรับประกันเรื่องปากท้องของน้องไง ฮ่าฮ่าฮ่า

  กอดกอดเบบี้ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ และก็สู้ๆ กับเรื่องสอบ โชคดีนะ ,, แถม +1 ให้กับความไฟแรงจ้ะ
ปล. อ่านสองตอนนี้แล้วแบบ "เป๊ะเลย" เบบี้เอาชีวิตจริงของเรามาเขียนให้พี่เมตรป่ะเนี่ย
รู้สึกสับสนวุ่นวายว้าวุ่นกับชีวิตการเรียนจบ และหลังเรียนจบเหมือนอิพี่เมตรเลย 
(แต่อิพี่เมตรเริ่มทางสว่างแล้ว ส่วนตู ยังมืดมนต่อไป ก๊ากๆๆๆ  )

[oilzii]

“.................”พอมันหันหน้ากลับมา มันก็พบว่ากูนั่งมองหน้ามันอยู่ไม่ได้มองไปทางอื่นเลย มันก็จ้องหน้ากูกลับก่อนที่จะเหลือบสายตากลอกไปกลอกมา เล่นหน้าเล่นตาเหมือนกวนกูแต่เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจจะกวนกู แล้วมันก็เอามือทั้งสองมือมาเท้าคางตัวเองแล้วบีบแก้มตัวเองเล่น  กูนั่งอมยิ้มมองมัน พอมันหันมาเห็นหน้ามันก็ตกใจหน่อยๆว่ากูยิ้มอะไร แก้มมันก็แดงอีกแต่มันก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา
“..................”กู กับมันนั่งเงียบกันเกือบสิบห้านาที ต่างคนต่างไม่มีท่าทีจะพูดอะไรกัน สลิ่มมันหยิบแก้วน้ำที่เค้ารินน้ำมาเสิร์ฟให้นานแล้วมาเล่น มันเอาวางไว้ตรงหน้าแล้วหมุนแก้วเบาๆช้าๆ จนก้นแก้วที่มันเปียกโต๊ะ มันก็เอานิ้วเล่นน้ำที่โต๊ะนั่นไปมา เอามือเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่ยอมเงยหน้ามามองหน้ากูเลย จนกูต้องหยิบกระดาษทิชชู่ไปให้มันเช็ดมือ


++++++

ทำไมอ่านตอนนี้แล้วเขิ๊นเิขินนนนน

[Mura_saki]

เมตร แกจะเป็นอะไร จะทำอะไรอยู่ที่ตัวเอง

คนที่เชื่อใจ ไว้ใจ เค้าย่อมรู้ว่าเราตั้งใจ


แกจะได้คำว่ารักจากสลิ่มแน่ๆ


สลิ่ม แกจะเสียใจถ้าแกไม่รักคนๆนี้   

[Muzik]

เมตร  
เมตรเขียนอะไรไว้ให้สลิ่มอ่ะ
ทำไมต้องเขินคนเดียว แบ่งกันเขินบ้างสิเมตร

[Mr.Frog]

สงสารอิพี่เมตรมันอ่า...กดดันน่าดู
แต่พ่อแม่เมตร โคดดดน่ารักเนาะ

แอบอยากเห็นสิ่งที่เมตรเขียนถึงสลิ่มอ่ะเบบี้อิอิ

เปนกำลังใจให้นะเบบี้ นิยายก็มาต่อให้บ่อยๆนะ แต่หนังสือก็อ่านบ้างไรบ้าง ก๊ากก สู้ๆ

[faNg]

ลุ้น นนนนนนนน

ไอ่พี่เมตร สู้ๆๆๆๆ ๕๕๕ 

สลิ่มจ๊า คิดไรอยุ่นะเรา   

[DraCo_SLa13]

อยากรู้ตอน สลิ่มอ่านที่เมตรเขียนแล้ว

จะออกอาการยังไงน๊า

[Panda-Ba]

มุมของพี่เมตรตอนอยู่กับพ่อแม่
ดูน่ารัก น่าหยิก น่าตี


เป็นกำลังใจให้พี่เบบี๋นะคะ