หัวข้อ: เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน

[sadness]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

-----------------------------------------------------------------------------------

[1]

"ไอ้ดิวการบ้านมึงเสร็จยังวะ"
"มึงเห็นไหมว่ากูทำอะไรอยู่ แหกตาดูดิวะ"ผมก็กำลังนั่งลอกการบ้านอยู่เหมือนกัน ไอ้ห่าใหญ่มันยังจะถามผมอีก
"ลอกของใครวะ ลองมั่งดิ"
"ของไอ้ไม้"ผมตอบแบบรำคาญ คนยิ่งรีบๆอยู่
"เฮ้ย มึงมั่นใจว่ามันทำถูกหรือวะ"
"หรือมึงจะไม่ส่ง ลอกๆไปเหอะวะ ดีกว่าให้พ่อมึงตี"
"เออวะ"

เป็นประจำของผมกับไอ้ใหญ่นี่หละครับ มาโรงเรียนแต่เช้า ไม่ใช่ว่าขยัน แต่ต้องมานั่งลอกการบ้าน
ไม่รู้อาจารย์จะสั่งทำไมนักหนา เป็นเด็กเนี่ยมันเหนื่อยจริงๆเลย (ออกแนวเด็กไม่ดีนะนี่)

"เย็นนี้ไปเที่ยวบ้านกู มีเกมส์ใหม่ให้ดู"ไอ้ใหญ่ครับ ชวนตลอด
"เกมส์ใหม่มึงก็เล่นคนเดียว แล้วจะชวนกูไปทำไมวะ ไปนั่งดูมึงเล่นเนี่ยนะ"
"เฮ้ย เล่นเกมส์เล่นคนเดียวมันไม่สนุกนี่หว่า นะมึงไปบ้านกูนะ"
"ไม่ไปโว้ย กูจะอ่านการ์ตูน"
"ไปอ่านบ้านกูก็ได้ มึงจะได้มีอะไรทำเวลากูเล่นเกมส์ไง นะนะ"
ดูมันไม่ได้สำนึกเลย นึกว่าจะชวนผมเล่นด้วย
"ไอ้สัดนี่ บอกว่าไม่ไป"
"โหไรว้า ไปเหอะ มึงไม่ได้ไปนานแล้วนะ ไอ้น้ำมันยังบ่นเลยว่ามึงหายไปไหน"
น้ำนี่เป็นน้องของไอ้ใหญ่ครับ อายุห่างกับผมกับไอ้ใหญ่ก็ประมาณ 6 ปี ยังเป็นเด็กประถมอยู่เลย
ปกติผมไปบ้านไอ้ใหญ่ก็จะเล่นอยู่กับน้องน้ำนั่นหละครับ เพราะไอ้เพื่อนเวรมันเล่นแต่เกมส์
"หรือวะ เอาไงดีวะเนี่ย"
"แหม ที่พูดถึงน้องกูทำเป็นคิด ที่กูขอ แมร่งปฏิเสธทันทีเลยนะมึง"
"หรือจะไม่ให้กูไป กูไม่ไปก็ได้นะ"
"เฮ้ย ไปเหอะนะ ไปเล่นเป็นเพื่อนไอ้น้ำมันหน่อย"
"กูเหมือนพี่เลี้ยงเด็กหรือไงวะ"
"น่านะ"

สรุปลงท้ายผมก็ไปบ้านมันครับ
ที่ผมไม่อยากไปนะเพราะว่าผมกลัวอดใจไม่ไหว
5555 ก็ผมนะแอบชอบไอ้ใหญ่อยู่นี่ครับ ชอบมาตั้งแต่ที่เรียนม.1แล้ว
ตอนนี้อยู่ม.3 ยิ่งชอบมากขึ้น เวลาผมไปนอนบ้านมันทีไร ใจมันหวิวๆทุกทีเลยยย

"พี่ดิว"นั่นไงเจ้าน้ำเห็นหน้าผมแล้ววิ่งมาหาเลย
"ว่าไงเด็กน้อย คิดถึงพี่ดิวหรือ"
"พี่ผมโตแล้วนะ อย่าเรียกผมว่าเด็กน้อยสิ"
โหเด็ก 8 ขวบ บอกว่าโตแล้ว ตรู 14 ไม่แก่เลยหรือวะเนี่ย
"โตแล้วหรือเนี่ย"
"แน่นอน โตจนผมมีแฟนแล้วด้วย"
"แฟนผมชื่อน้องฝ้าย น่ารักที่สุดในห้องเลยนะ"
"ว่างๆพาน้องฝ้ายมาให้พี่รู้จักบ้างนะ"

ขำครับ จะเข้าใจคำว่าแฟนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะเจ้าเด็กน้อยเนี่ย
ถ้าแฟนกันนะ มันต้องอย่างผมกับไอ้ใหญ่นี่ต่างหาก 5555เข้าข้างตัวเองอีกแล้วเรา

"มึงเล่นกับไอ้น้ำไปก่อนนะ เดี๋ยวกูไปเล่นเกมส์ก่อน"
"สัดนี่ จะไปไหนก็ไปเลยมึง"
"พี่ดิวๆๆๆ วันนี้พี่นอนนี่ป่าว"
"นอนดิ หรือน้ำจะให้พี่กลับ"
"ไม่ๆๆๆๆๆ นอนนี่หละ นอนห้องน้ำก็ได้"
"เฮ้ย น้องบนเตียงไม่ได้หรือ ให้พี่นอนห้องน้ำได้ไงหละ"
งงไปเลยครับเจ้าน้ำ ส่วนไอ้ใหญ่ขำอยู่ข้างๆผม
พอเจ้าน้ำนึกออกว่าผมหมายความว่าไง ก็รีบพูดอย่างเร็วเลยครับ
"ไม่ใช่ นอนที่ห้องของน้ำเนี่ย บนเตียงที่ห้องของเด็กชายน้ำเนี่ย"พร้อมกับชี้ที่ตัวเองไปด้วย
"อ๋อๆๆ พี่ก็นึกว่าจะให้พี่นอนที่ห้องน้ำจริงๆ"
ผมกับไอ้ใหญ่ขำกันใหญ่ครับ กับท่าทางเหรอหราของน้ำ
"ไม่ได้หรอก เพื่อนพี่มาก็ต้องนอนห้องพี่ดิ"ที่รักหึงอะดิ (คิดเอาเอง)
"มาไอ้ดิว เอากระเป๋ามาเดี๋ยวกูเอาขึ้นไปเก็บให้ มึงจะได้เล่นกับไอ้น้ำต่อไง"
"อืมๆๆ"ต่อหน้าน้องมัน ไม่อยากด่าอะไรมันมาก



*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

[sadness]

[2]

"ทำไมมึงชอบเล่นกับไอ้น้ำวะ"
"แล้วจะให้กูเล่นกับใคร มึงก็เล่นแต่เกมส์"
ไอ้ใหญ่ครับ ถามแปลกๆ
"เล่นกับเด็กมันสนุกตรงไหนวะ"
"กูสงสารไอ้น้ำมัน ไม่ค่อยมีใครเล่นด้วย พี่มันก็เหี้ย เอาแต่เล่นเกมส์ ไม่สนใจน้อง"
"อ้าวไอ้นี่นิ พี่มันก็กูดิวะ"
"แล้วมึงคิดว่ากูด่าใครหละวะ"
"เออ กูยอม ว่าแต่ว่า พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนกันดีวะ"
"ไปไม่ได้วะ กูจะดูการ์ตูน"
"โตขนาดนี้แล้วยังจะดูการ์ตูนอีกหรือมึง"
"ป่าว กูสัญญากับไอ้น้ำไว้ ว่าจะดูการ์ตูนเป็นเพื่อน"
"มึงเห็นน้องกูสำคัญกว่ากูหรือวะ"
"แน่นอน ไอ้เจ้าน้ำมันน่ารักกว่ามึงนี่หว่า"
"พูดอย่างนี้กูหึงนะเว้ย"
ผมแทบไม่เชื่อหูเลย มันพูดคำนี้ออกมา พร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ
ใจแทบละลายเลยครับ
"เชี่ยไรมึง หึงเหี้ยไรวะ"
ผมมองหน้ามันแล้วก็กลบเกลื่อนทำเป็นขำกัน
เฮ้ออยากให้ความหมายเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆเลย
"แต่ก็เอาเถอะ ถ้าคนที่มึงชอบคือน้องกู ก็ยอมเสียสละได้ แม้ใจกูจะเจ็บยังไงก็ช่างมัน"
มันทำท่าแบบเจ็บปวดครับ ผมรู้ว่ามันพูดเล่นตามประสาคนกวนทีนแบบมัน
"อยากเจ็บมากใช่ไหม"ฝ่าพระบาทของผมลอยไปหาไอ้ใหญ่ทันทีเลยครับ
"โอ๊ย เจ็บนะโว้ย"
"ก็ไหนบอกว่าทนเจ็บได้ไง" 55555555

"งั้นตอนบ่ายไปดูหนังกัน"
"ไม่ไป"
"อะไรของมึงอีกหละ ก็ตอนเช้ามึงก็ดูการ์ตูนของมึงไปสิ"
"ตอนบ่ายก็ไปดูหนังกับกู คราวนี้กูไม่ยอมนะมึง มึงต้องไปดูกับกู"
"ไม่ไป ไม่มีตัง"
"เดี๋ยวกูเลี้ยง ไปดูเป็นเพื่อนกู โอเค?"
"งั้นขอป๊อปคอร์นด้วยนะ โค้กแก้วใหญ่ด้วยนะ แล้วก็ต่อด้วยข้าวฟรีสักมื้อ"
"ไอ้นี่ได้ทีเอาใหญ่"
"ถ้าไม่ได้กูก็ไม่ไป"
"งั้นกูไปคนเดียวก็ได้"
"เฮ้ยไปคนเดียวเหงานะมึง" ง้อกูหน่อยดิ ขอแค่นิดหน่อย ดันน้อยใจจะไปคนเดียว
"เหงาก็เหงาดิ ดีกว่าไปกับคนเห็นแก่กินอย่างมึง"
"งั้นกูเอาแค่ป็อปคอร์นก็ได้ เดี๋ยวกูยอมเสียสละไปเป็นเพื่อนมึงเอง"
"ไม่เอาโว้ย"แล้วผมก็มองหน้ากัน แล้วก็ขำกันออกมา
"เออๆๆ ป็อปคอร์น โค้ก ข้าวอีกมื้อใช่ไหม มึงจะเอาอะไรอีกไหม"
"ไม่แล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว 5555 หมดตัวแน่มึง"
"ถ้าหมดตัว กูจะเอามึงไปขาย"
"เชี่ยนิ กูเพื่อนมึงนะ เอากูไปขายได้ไง"
"เออวะ เอาไปขายใครเค้าจะซื้อวะเนี่ย"
"อ้าวๆๆๆ ไอ้เวรนี่ เดี๋ยวก็ไม่ไปซะเลยนี่"
"กูต้องง้อไหมวะ ถ้ามึงไม่ไป"
"ตั๋วกูก็ซื้อแค่ใบเดียว ป็อปคอร์นก็ไม่ต้องซื้อ โค้กก็ไม่ต้องจ่าย แถมไม่ต้องเสียตังกินข้าวนอกบ้านอีก"
"เฮ้ย ง้อกูหน่อยดิ มึงง้อทีเดียวกูก็ใจอ่อนแล้ว นะนะนะง้อกูหน่อย"
"อะอะ ไปเหอะนะ กูอยากให้มึงไปจริงๆ"
"ในเมื่อมึงอยากให้กูไปขนาดนั้น กูก็จะยอมไปก็ได้"
"เออ นอนเหอะวะ พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ"

[sadness]

[3]

"จบม.3แล้วมึงจะต่อที่เดิมป่าววะ"
"ไม่รู้วะ เพิ่งจะขึ้น ม.3 กูยังไม่คิดหรอก"
"รอเทอม 2 ก่อนค่อยคิด"
ไอ้ใหญ่มันถามผมครับ ผมก็ไม่ทันได้คิดว่าจะเอาไง
ใจผมนะเรียนที่ไหนก็ได้ ที่มีไอ้ใหญ่อยู่ด้วย
แต่ถ้าได้เรียนสายวิทย์ด้วยก็จะดี
"เอางี้มึงไม่ต้องคิด เดี๋ยวกูคิดเอง"
"อะไรของมึงวะ นี่กูหรือมึงวะที่จะเรียนนะ"
"ก็ทั้งมึง ทั้งกูนั่นแหละ ทำไมเรียนกับกูไม่ได้หรือไงวะ"
"นี่มึงบังคับกูหรือวะ ..... ถ้างั้นเรียนสายวิทย์นะมึง"
"ไอ้เวร มึงกับกูเนี่ยนะเรียนสายวิทย์"
"เออดิ กูชอบของกู ไมวะ หรือมึงจะไม่เรียนกับกู"
"งั้นกูเรียนคนเดียวก็ได้"
ไอ้ใหญ่มันทำหน้าคิดหนักครับ
"เออ สายวิทย์ก็สายวิทย์ ถ้าสอบเข้าไม่ได้นะมึง"
"ต้องได้อยู่แล้ว เพราะกูเก่ง55555"
"เก่งให้ตลอดนะมึง"

นั่นเป็นเรื่องที่ผมกับไอ้ใหญ่วางแผนกันไว้
แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นเลย
พอใกล้จะขึ้นเทอม 2 ที่บ้านผมต้องย้ายไปเชียงใหม่
ทำไงได้ ในเมื่อที่บ้านย้ายผมก็ต้องย้ายตาม
ไอ้ครั้นว่าจะขออยู่ที่ กทมง คนเดียว ที่บ้านคงไม่ยอมแน่
ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวพ่อคงไม่มีปัญหา แต่แม่นี่สิ คงพูดยาก

"ใหญ่ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง"
"เรื่องไรวะ เดี๋ยวก่อนดิ ขอลอกการบ้านก่อน"
มันก้มหน้าทำการบ้าน โดยไม่สนใจผมเลยครับ
"เรื่องด่วน กูอยากคุยเดี๋ยวนี้"
"อะไรของมึงวะ......."มันโวยวายพร้อมเงยหน้ามาดูผม
พอมันเห็นหน้าผมซึมๆ มันจึงเลิกโวยวาย
"เออ เรื่องอะไรวะ ว่ามา"มันปิดสมุดการบ้านครับ
"คือกูเรียนต่อ ม.4 กับมึงไม่ได้แล้ววะ"
"ทำไมมึงจะเลิกเรียนแล้วหรือวะ"
"ไอ้เหี้ยนี่ กูหมายถึงกูเรียนที่เดียวกับมึงไม่ได้แล้ววะ"
"เพราะไรวะ"
"เพราะที่บ้านกู จะย้ายไปเชียงใหม่ แล้ว.....กูต้องไปด้วย"
"แล้วทำไมมึงต้องไปด้วย มึงก็อยู่ที่นี่สิ"
"แล้วจะให้กูอยู่ไหนหละ อยู่หอที่บ้านกูคงยอมหรอก"
"ก็อยู่บ้านกูไง นอนกับกู หรือมึงจะเอาห้องส่วนตัวก็ได้ บ้านกูมีหลายห้อง"
"คงไม่ได้หรอกวะ เกรงใจมึง"
"เกรงใจทำไม มึงไปบอกที่บ้านว่ามึงจะอยู่กับกู"
"อย่าเลยวะ"
"ไม่ได้ยังไงมึงต้องไปคุยกับที่บ้านมึง เพราะบ้านกูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"
"ใหญ่ มึงอย่าทำให้กูลำบากใจเลยวะ กูขอร้อง"
"ใช่ว่ากูไปอยู่เชียงใหม่แล้วจะไม่ได้เจอกันสักหน่อยนี่หว่า"
"แต่มันไม่เหมือนเดิมนี่หว่า แล้วอย่างนี้กูจะลอกการบ้านกับใคร ใครจะเล่นกับไอ้น้ำ ใครจะดูกูเล่นเกมส์ กู กู........."
"กูมีค่าขนาดนั้นเชียว"
"เพราะงั้น มึงต้องอยู่กับกู"
ผมอยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันก็ชอบผมเหมือนกัน ถึงไม่ยอมให้ผมไป
แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกันแน่ มันอาจจะแค่ไม่อยากให้เพื่อนที่สนิทที่สุดย้ายไป
แต่ก็นั่นแหละนะ ผมก็รู้สึกดีเหลือเกินที่มันอยากให้ผมอยู่ด้วย
"ปิดเทอมมึงไปเที่ยวหากูนะ"
"นี่มึงจะไปจริงๆใช่ไหม"
"งั้นมึงก็ไปวันนี้เลย ไม่ต้องกลับมาด้วย เพราะกูไม่มีเพื่อนชื่อดิวอีกแล้ว"มันพูดแบบโกรธๆ
"ปิดเทอมมึงไปหากูนะ"
.......................................
...............................
....................................
เงียบครับ ทั้งผมทั้งไอ้ใหญ่
"กูอยากไปเที่ยวดอยสุเทพ มึงต้องพากูไปนะ"
"ได้ๆ กูจะพามึงไปเที่ยวให้ทั่วเชียงใหม่เลย"
"เดี๋ยววันนี้ไปนอนบ้านกู ไปลาไอ้น้ำมันด้วย เดี๋ยวมันจะถามหามึงอีก"
"เออได้"
แล้วช่วงม.3เทอม 2 ของผม ก็แทบจะกินนอนอยู่ที่บ้านไอ้ใหญ่
มันบอกต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า
แล้วอย่างนี้กูจะไม่คิดถึงมึงได้ยังไงวะ ไอ้ใหญ่

[sadness]

[4]

ผมกับไอ้ใหญ่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดทั้งวัน
ใจผมไม่อยากจะจากไอ้ใหญ่ไปเลย
ผมมีความสุขมากกับช่วงเวลานี้
แต่สุดท้าย ผมก็ยื้อมันไว้ได้เพียงไม่นาน

"มึงไปแล้วจะคิดถึงกูไหม"
"ถามเหี้ยไรวะไอ้ใหญ่ มึงเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดนะเว้ย ไม่คิดถึงได้ไง"
รักครับ ผมรักมันจริงๆ
"แล้วมึงจะมีเพื่อนใหม่ไหม"
"อ้าว กูก็ต้องมีเพื่อนดิ ถ้าไม่มีกูคงพิจารณาตัวเองแล้วหละ"
"แล้วมึงจะอยู่กับเพื่อนใหม่จนลืมกูไหม"
"2 วัน"
"คืออะไร 2 วัน"
"ก็เวลาที่กูจะลืมมึงไง เอ!หรือวันเดียวก็ลืมได้หว่า"
"เฮ้ยเอาจริงดิ กูจริงจังนะ"
"แล้วทำไมกูต้องลืมมึงด้วยวะ"
"ก็เผื่อมึงมัวแต่สนุกอยู่กับเพื่อนใหม่จนไม่มีเวลาคิดถึงกู"
"มึงตายแล้วหรือไง"
"ปากหมานะมึงแช่งกู"
"ถ้ามึงยังไม่ตาย กูก็ไม่จำเป็นต้องลืมมึง เข้าใจ?"
"แต่ก็เผื่อไว้........"
"เผื่อทำเหี้ยไร ถ้ากูลืมมึง มึงก็มาให้กูเจอบ่อยๆดิ หรือไม่ก็โทรมาทุกวันเลย"
"เออ กูจะโทรไปกวนมึงทุกวันเลย คอยดู"
"ให้มันจริงนะมึง"
ผมกับไอ้ใหญ่นอนเถียงกันในวันสุดท้ายก่อนที่ผมจะย้ายไปเชียงใหม่
พอคิดดูแล้วมันก็น่าใจหาย คนที่เคยเจอกันอยู่ทุกวัน จะไม้ได้เจอกันอีก
อย่างดีก็คงได้แต่คุยโทรศัพท์กันทุกวัน
แต่ก็นั่นหละใครจะโทรทางไกลได้ทุกวันหละนะ

ก๊อกๆๆๆ
"พี่ดิวครับ เปิดประตูให้ผมหน่อย"
"อะไรของเจ้าน้ำมันวะนี่"ไอ้ใหญ่เริ่มบ่นครับ
"เออน่าเดี๋ยวกูไปดูเอง"

พอผมเปิดประตูไป ก็เจอกับเจ้าน้ำที่ยืนถือหมอนอยู่หน้าห้อง
"ว่าไงครับน้ำ มีอะไรหรือเปล่า"
"ผมขอนอนกับพี่ดิวได้ไหมครับ"
ยังไม่รอคำตอบเลย น้ำก็เดินเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
"อะไรกันไอ้น้ำ ห้องตัวเองมีนอนทำไมไม่นอน"
"ผมจะมานอนกับพี่ดิว พี่ใหญ่เกี่ยวไรด้วย"
"ไม่อยากจะเกี่ยว แต่นี่มันห้องพี่"
"งั้นพี่ดิวไปนอนกับน้ำนะ"
"ไม่ได้ เพื่อนพี่ก็ต้องนอนกับพี่"
"แต่พี่ดิวจะไม่มาแล้วนี่ น้ำจะนอนกับพี่ดิว"
"พี่ไม่ได้ไปแล้วไปเลยนะ เดี๋ยวปิดเทอมพี่ก็มา หรือน้ำจะไปเที่ยวหาพี่ก็ได้"
"มันก็เหมือนกันนั่นแหละ กว่าจะได้เจอกันตั้งอีกนาน"
"พี่ดิวไปนอนกับน้ำนะ"
"ไม่ได้ ดิวมันจะนอนห้องนี้ ส่วนเรากลับไปนอนที่ห้องตัวเองเลย"
"เอาน่ามึง ก็ให้น้องมันนอนด้วยดิวะ"
"แต่เตียงกูเล็ก นอนสองคนก็เต็มแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวกูนอนพื้นเอง โอเคมั้ย"
ไอ้ใหญ่ทำหน้าแบบตัดสินใจอยู่พักนึง
"เออ นอนก็นอน ยังไงมึงก็เห็นน้องกูดีกว่ากูอยู่แล้วนี่"
"อะไรของมึงวะ"
"ไม่รู้โว้ย"
แล้วมันก็งอนไปนอนเฉยเลย ผมหละงงกับมัน

"นี่มึงยังไม่หายโกรธกูหรือวะ"
"โกรธไร ไม่ได้โกรธ"
"ไม่โกรธก็มองหน้ากูดิ"
"ทำไมต้องมอง"
ดูมันทำ กวนประสาทแต่เช้าเลย
ทำหน้าบูดใส่ผมแต่เช้าเลยมัน
"วันนี้กูจะไปเชียงใหม่แล้ว มึงจะส่งกูด้วยหน้าบึ้งๆของมึงหรือวะ"
"มึงจะโกรธจนกูไปเลยใช่ไหมวะ ก็โอเค"
"เฮ้ยกูขอโทษ"ตอนนี้ผมก็โมโหเหมือนกันครับ กูจะไปแล้วยังจะงอนไม่เข้าเรื่องอีก
"กูไม่ได้โกรธมึงแล้วนะ นี่ไงกูมองหน้ามึงอยู่ไง"
"เออๆๆๆๆ เดี๋ยวมึงจะไปส่งกูไหม"
"ไปดิวะ กูจะอยู่กับมึงให้นานที่สุดเลย"
"แล้วเจ้าน้ำนะ มึงเล่นกับน้องมึงบ้าง"
"มันเหงานะมึง ไม่มีใครอยู่เล่นกับมันเลย"
"เออน่า เดี๋ยวกูดูแลมันเอง"
"มึงอย่ารับปากชุ่ยๆนะมึง"
"ยังไงมันก็น้องมึง ดูแลมันหน่อย"
"ได้ กูสัญญากับมึง"

ไอ้ใหญ่ กูจะไม่ลืมมึง กูจะไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม....................................................

[sadness]

[5]

ตอนนี้ผมก็มาอยู่เชียงใหม่เรียบร้อย
ผมสอบเข้าเรียนสายวิทย์ได้อย่างที่ต้องการ
แต่ถ้ามีไอ้ใหญ่มาเรียนด้วยก็คงจะดีไม่น้อย

"วันนี้มึงเป็นไงบ้าง"ไอ้ใหญ่มันโทรมาหาผมทุกวันจริงๆครับ มันโทรเข้าเบอร์ที่บ้าน
(ขอเล่าแบบเป็นเรื่องในอดีต นิดนึงนะครับ ประมาณสมัยที่มือถือยังไม่เก่อนะ)
"ก็เรื่อยๆวะ เดี๋ยวอีกสามวันกูก็เปิดเทอมแล้ว แล้วมึงหละเป็นไงบ้าง"
"กูมีเรื่องจะขอโทษวะ"
"เรื่องไรวะ"เออ เรื่องไรเนี่ย มึงทำไรผิดอีกหละเนี่ย
"กูไม่ได้เรียนสายวิทย์วะ"
"แล้ว.........ไง"ไม่ได้เรียนสายวิทย์แล้วไงหละไอ้ใหญ่
"ก็มึงอยากให้กูเรียนสายวิทย์กับมึง แต่กูสอบไม่ได้"
"แต่กูพยายามแล้วนะเว้ย แต่ไม่ติดจริงๆวะ"
อืมมันนึกถึงเรื่องที่ผมพูดด้วยหรือเนี่ย
ที่กูอยากให้มึงเรียนสายวิทย์นะ เพราะอยากให้มึงเรียนกับกู
แต่นี่ถึงยังไงกูกับมึงก็ไม่ได้เรียนด้วยกันอยู่ดี
"อืม ไม่เป็นไรกูเข้าใจว่ามึงไม่เก่งเหมือนกู"
"คงงั้นหละ กูขอโทษนะ กูพยายามแล้วจริงๆ"
อ้าวไม่รับมุขกูอีก
"เฮ้ย ไม่เป็นไร แค่มึงพยายามกูก็ดีใจแล้ว"
"แล้วนี่มึงมีเพื่อนใหม่ยังวะ"
"อะไรวะ กูเพิ่งมาได้ไม่ถึงเดือน จะมีเพื่อนได้ไงหละ"
"ไอ้พวกไม่มีคนคบ"
"อ้าวไอ้นี่ ด่ากูอีก  เออถ้ากูมีเพื่อน กูจะเที่ยวจนลืมมึงเลย คอยดู"
"อย่านะมึง"
"ไม่รู้เว้ย อยากว่ากูดีนัก 5555"
ผมกับมันก็คุยกันไป เถียงกันไปอย่างนี้หละครับ
คุยกันดีๆไม่ได้นาน ไอ้รักก็รัก แต่หมันไส้ก็สุดๆ

"ดิว กุคงโทรหามึงทุกวันไม่ได้แล้ววะ"
"ทำไมวะ"
"ก็ค่าโทรศัพท์นะดิ เนี่ยกูหูชาเลย โดนแม่ด่าชิบ"
ก็จริงของมันมันโทรหาผมทุกวันวันละหลายนาทีก็คงต้องโดนด่าแน่ๆอยู่แล้ว
"งั้นก็ไม่เป็นไร กูเข้าใจ"
"แต่กูจะโทรบ่อยที่สุดเท่าที่กูจะทำได้เลย"
"เฮ้ยไม่เอา เดี๋ยวมึงก็โดนด่าอีก"
"ด่าก็ด่าดิ กูไม่ฟังซะอย่าง"
"แต่คงไม่ได้โทรทุกวันนะ มึงจะเหงาป่าววะ"
"เหงาทำไมวะ อย่างกูทำไมต้องเหงา"
"เออใหญ่ แล้วเจ้าน้ำเป็นไงบ้าง งอแงไหม"
"ก็นิดหน่อยวะ บ่นแต่อยากให้มึงมาหา"
"กูขอคุยกับน้ำหน่อยดิ"
"ไม่เอา อะไรวะ นานๆกูจะได้โทรหามึง มึงยังจะคุยกับคนอื่นอีก"
"คนอื่นเหี้ยไร นั่นนะน้องมึงนะ"
"แต่กูเพื่อนมึงนะ จะคุยกับไอ้น้ำทำไมหละ"
"น่านะ สงสารเด็กมัน"
"เออ มึงจำไว้"
"น้ำ มานี่ดิ พี่ดิวจะคุยด้วย"เสียงมันหันไปเรียกเจ้าน้ำมาครับ เสียงดังเชียวไอ้เวรนี่
"น้ำครับ พี่ดิวหรือครับ น้ำคิดถึงพี่จังเลย"
"ทำไม ไม่มีใครเล่นด้วยหรือ"
"ครับ พี่ใหญ่ไม่ยอมเล่นกับน้ำเลย"
"พี่ดิวกลับมาเหอะนะ มาอยู่กับน้ำก็ได้นะ"
"ไม่ได้หรอก ปิดเทอมน้ำมาเที่ยวหาพี่สิ ให้พี่ใหญ่พามา"
"ไม่เอาอะ เดี๋ยวน้ำไปคนเดียว พี่ใหญ่ไม่สนใจน้ำเลยอะ"
"มาคนเดียวได้ไง พี่เป็นห่วง"
"ได้อยู่แล้วน้ำเก่งออก"
"คร้าบเด็กน้อยของพี่เก่งคร้าบ"
"ผมยอมให้พี่ดิวเรียกผมเด็กน้อยได้คนเดียวนะเนี่ย"
"เพราะตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วนะ เดี๋ยวสาวๆหนีหมด เรียกเด็กน้อยเนี่ย"
"อย่างนี้แสดงว่ามีแฟนเยอะหละสิเรานะ"
"ไม่เท่าไหร่ครับ ก็ผมหล่อนี่นา"
โหเด็กหลงตัวเอง แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ เฮ้อ
"เดี๋ยวพี่ขอคุยกับพี่ใหญ่ก่อนนะน้ำ แล้วว่างๆเราค่อยคุยกัน"
"พี่ใหญ่หายไปไหนไม่รู้ครับ เดินหายไปเลย"
"อ้าวซะงั้น "อะไรของมันอีกวะ
"งั้นพี่ฝากอะไรน้ำหน่อยได้ไหม ฝากไปบอกไอ้ใหญ่นะ"
"ได้ครับพี่ อะไรหละ"


"คุยกันเสร็จแล้วหรือน้ำ"
"เสร็จแล้วครับพี่ใหญ่"
"อะไรเนี่ยน้ำ เกิดรักอะไรพี่ขึ้นมา"เจ้าน้ำเดินเข้าไปกอดพี่ชาย
"พี่ดิวฝากบอกว่าขอโทษ บอกพี่ใหญ่ยังสำคัญเสมอครับ"
"แล้วทำไมต้องมากอดพี่ด้วยหละ"
"ก็พี่ดิวฝากมานี่นา น้ำก็ไม่อยากกอดพี่ใหญ่หรอก แต่พี่ดิวขอร้อง"
"อืม ไม่เป็นไร"แล้วพี่ชายก็กอดไปที่ตัวน้องชายอยู่นาน

[Soulmate]

น้ำแอบน่ารัก
แบบนี้เรียกว่าหึงได้ป่ะ?
 

[sadness]

[6]

"ดิวเดี๋ยวปิดเทอมนี้กูไปเที่ยวเชียงใหม่นะเว้ย"
"มาดิ กูโครตอยากเจอมึงเลยไอ้ใหญ่ เดี๋ยวกูพาเที่ยว"
"มึงหาที่พักให้กูหน่อยดิ"
"แล้วจะหาทำไม มานอนบ้านกูดิ"
"เฮ้ย ไม่ได้พ่อกูให้พาเจ้าน้ำไปด้วย มันจะไม่สะดวก"
"ไม่สะดวกยังไงวะ มึงจะมานอนหรือเปล่า ถ้าไม่มาก็ไม่ต้องเจอกู"
"อะไรของมึงวะเนี่ย"
"เออ อย่างนั้นหละ เลือกเอานะมึง"
"นอนก็นอนวะ ประหยัดกูด้วย"
"แล้วมึงจะมาเมื่อไหร่วะ"
"ยังไม่แน่วะ อาจจะเป็นอาทิตย์หน้า รอให้ปิดเทอมสักวันสองวันก่อน"
"รอไมวะ มาเลยดิ หรือมึงไม่อยากเจอกู"
"อยากเจอดิวะ แต่กูต้องรอเจ้าน้ำไง ต้องไปพร้อมกัน"
"เออๆๆๆๆๆ ถ้าไงเดี๋ยวกูไปรับ คิดถึงชิบ"
"คิดถึงกูหรอวะ"
"ทำเสียงเหี้ยไรของมึง หวานซะ คิดถึงเจ้าน้ำเว้ย ไม่ได้เจอตั้งนาน"
จะบอกได้ไงหละว่าคิดถึงมึง เฮ้อ เขินนะเนี่ย
"นี่กูเพื่อนมึงนะ"
"ก็เพราะมึงเพื่อนกูไง มีแต่กวนตีน กูเลยไม่คิดถึงไง"
"โหไรว้า"
"เอาเหอะๆๆๆๆๆๆ วางได้แล้ว จะมาเมื่อไหร่ก็โทรมา เดี๋ยวไปรับ"
"เออ ได้ แล้วเจอกัน"


วันนี้ไอ้ใหญ่มันจะมาเชียงใหม่ครับ จะได้เจอมันแล้ว
ผมมารอรับมันตั้งแต่บ่าย แต่มันบอกจะมาถึงประมาณ 4 โมงเย็น
นี่ผมมานั่งรอมันตั้ง 3-4 ชั่วโมงเชียวหรือนี่
มันตื่นเต้นดีนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน จะเป็นไงบ้างนะ
ผมนั่งรอมันที่สนามบิน คือบ้านนี้มันรวยครับ
เป็นผมไม่ขึ้นหรอกเครื่องนะ รถทัวร์สบายกว่า
ขึ้นตอนกลางคืน มาถึงเชียงใหม่เช้าพอดี หลับมาบนรถ สบายออก


"มึงจะพากูไปเที่ยวไหนวะ"
"เที่ยวไหนหละ อยู่บ้านนอนสบายกว่า"
"โหไรวะ กูอุตส่าห์มา"
ไอ้ใหญ่มาถึงมันก็ถามถึงที่เที่ยวเลย ไม่ถามเลยหรือวะว่ากูเป็นไงบ้าง
ห่วงเที่ยวจริงนะมึงไอ้เจี้ยนี่
"แล้วน้ำอยากไปเที่ยวไหนไหม เดี๋ยวพี่พาไป"
"ผมนอนอยู่บ้านกับพี่ดิวก็ได้ ปล่อยให้พี่ใหญ่ไปเที่ยวคนเดียว"
"อ้าว ไงงั้นหละ คิดจะเอากูมาปล่อยทิ้งๆขว้างๆหรือมึง"
"ไม่ต้องไปสนใจไอ้ใหญ่มัน เดี๋ยวพี่พาน้ำไปเที่ยวเอง ดีมั้ย"
"ดีครับ ผมไปไหนก็ได้ที่พี่ดิวไปกับผม"
"ดีมากไม่งอแงเหมือนใครบางคนเลย"
"เออกูมันเป็นเด็กงอแง ไปเที่ยวคนเดียวก็ได้"
"จะไปไหนละมึง อย่าน้อยใจน่ากูล้อเล่น"
ผมจับมันล็อคคอไว้ครับ ไอ้นี่น้อยใจเป็นเด็กๆไปได้
"แล้วไปกันได้ยังเนี่ย กูอยากอาบน้ำวะ เดินทางมาเหนียวตัว"
"เดี๋ยวดิ รอเพื่อนกูก่อน"ไอ้ใหญ่นี่ใจร้อนชิบ
"เพื่อนมึงใครวะ"
"นั่นไงมาละ เพื่อนกูที่โรงเรียน ไอ้นี่มันนิสัยดีคบได้"
"ว่าไงวะไอ้ไอซ์ กว่าจะมา ไปตายที่ไหนมาหละมึง"
"มาถึงก็อวยพรกูเลยนะมึง สวัสดีครับผมไอซ์ครับ นายชื่อใหญ่ใช่ไหม ไอ้ดิวมันเล่าถึงนายบ่อยจนเราเอียนเลย"
"ครับ แล้วดิวเล่าในทางที่ดีหรือเปล่าครับ"
"ก็ดีๆทั้งนั้นครับมันชอบว่านายพามันเสียคน"ไอ้ไอซ์ทำเป็นกระซิบให้ไอ้ใหญ่ฟัง แต่ผมได้ยินเต็มๆเลย
"เชี่ยไรมึง ไอ้ใหญ่มึงไม่ต้องเชื่อมันนะ"
5555555 หัวเราะกันใหญ่พวกผม
"แล้วนี่น้องน้ำใช่ไหม พี่ไอซ์นะครับ"
"สวัสดีครับ พี่สนิทกับพี่ดิวหรือครับ"
"ก็ไม่หรอก มันบังคับให้พี่คบกับมัน"
"ปากนะไอ้เจี้ยไอซ์ อย่าไปสอนไรเหี้ยให้น้องเลยมึงนะ"
"เอาเหอะไปกันยัง"
แล้วพวกผมก็ออกจากสนามบินโดยนั่งรถของไอ้ไอซ์กลับบ้านผม
"ไอซ์มึงฟังเพลงไรวะ"
"เพลงกูชอบทำไมหละ"มันฟังเพลงคำเมืองครับ หน้าตาไม่ได้ให้กับการอนุรักษ์บ้านเกิดเลย
"กูเปลี่ยนนะ ฟังคลื่นดีกว่า นะนะนะ"ผมทำเป็นอ้อนๆมันครับ
"ตามใจมึง เออเทอมนี้จะได้เกรดเท่าไหร่วะ กูหละเครียด"
"แต่กูไม่เครียดวะ"
"ไรวะมึงทำได้หรือ"
"เปล่าแต่กูคิดว่ากูคงได้มากกว่ามึงไง กูเลยไม่เครียด"
"โห ปากดีนักนะมึง ถ้ามึงได้น้อยกว่ากูนะ กูจะประนามให้จมเลยมึง"
"คงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะกูเก่ง 55555555555+"
"เออ เดี๋ยวก็รู้ เชี่ยๆๆๆๆๆๆ"
ผมกับไอ้ไอซ์นั่งหัวเราะกันสองคน
โดยไม่ได้สนใจไอ้ใหญ่ที่นั่งอยู่ด้านหลังเลย
มันดูเงียบมากๆเลยครับ


"ดิวสนิทกับไอซ์มากเลยหรือ"
"ก็เรียนห้องเดียวกัน ถามทำไมหรือ"
"เปล่า แค่ดูสนิทกันดี"ไอ้ใหญ่มันถามผมตอนที่ไอซ์มันกลับไปแล้ว
"แล้วอย่างนี้มึงก็จะลืมกูแล้วดิ"
"ทำไมคิดงั้นวะไอ้ใหญ่ ทำไมกูต้องลืมมึง"
"ก็เหมือนมีคนมาแทนที่ของกูแล้วนี่นา"
"แทนที่เชี่ยไร มึงก็ยังอยู่นี่ อยู่กับกูตลอด อย่าคิดมากดิ"
ผมรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูกครับ ที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
มันเหมือนผมกับมันถูกเส้นบางๆแยกออกจากกันทีละน้อย
ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมมันถึงคิดมากอย่างนั้น
หรือว่าผมเห็นคนอื่นสำคัญกว่ามันไปแล้วจริงๆ
แต่ผมก็ทำใจไม่ได้หรอกครับ ที่จะต้องห่างไอ้ใหญ่



ตอนนี้ที่ที่เคยเป็นของผม
ถูกคนอื่นมาอยู่แทนแล้ว
ผมมองดูดิวกับไอซ์คุยกันอย่างสนิทสนมแล้วมันทำให้รู้สึกขัดๆ
ผมไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้
คนที่เคยเห็นเราสำคัญเสมอ
แต่ตอนนี้กลับไปหัวเราะกับคนอื่น
ไม่ใช่กับเราอีกต่อไปแล้ว
ระหว่างผมกับดิวจะเป็นแบบเดิมได้อีกหรือไม่นะ

[sadness]

[7]

"ดิวมึงจำน้องอ้อได้ไหมวะ"
"อ้อไหนวะ"ผมหละงง ใครอีกวะเนี่ย ไอ้ใหญ่มันถามผมหลังจากกินข้าวเย็น
"ก็รุ่นน้องที่เคยมาชอบกูไง"
"เฮ้ย มีด้วยหรอวะ คนที่มาชอบมึงนะ"ผมแกล้งเฉไฉครับ
"อืม สรุปมึงจำได้ไหมเนี่ย"
"เออๆๆๆ จำได้ ทำไมวะ หรือว่ามึงทำเค้าท้อง ไอ้เหี้ยใหญ่ กูบอกแล้วให้ระวัง"
"สัดนี่ ไม่ใช่โว้ย"
"มึงว่ากูจะคบกับเค้าดีไหมวะ"
ตอบไม่ถูกเลยครับ ให้บอกว่าอย่าเลยกูชอบมึงนะ ก็คงจะไม่ได้ ใจมันหวิวชอบกลกับคำถามนี้
"แล้วมึงชอบเค้าหรือเปล่าหละ"
"ก็รู้สึกดี"
"งั้นก็คบกันดิ ดูน้องเค้าก็ชอบมึงมากอยู่"
"มึงคิดว่างั้นหรือ"
"เออดิวะ เห็นเพื่อนมีความสุข กูก็ดีใจด้วย"
ฝืนใจมากครับ กับคำพูดของผม เราจะทำอะไรได้ในเมื่อใหญ่มันเป็นเพื่อนผม เพื่อนกัน....ไม่ใช่แฟน
"อืม กูจะลองดู"
"เออใหญ่ เดี๋ยวกูไปดูเจ้าน้ำก่อนนะ"ผมฝืนยิ้มต่อไปไม่ได้แล้วครับ นี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้

ทำไมนะทำไมผมต้องรู้สึกอย่างนี้ ผมรักเพื่อนของผมเอง ผมรักใหญ่ แต่ผมทำอะไรไม่ได้
ไม่รู้ว่าถ้าบอกไปแล้วผมกับใหญ่ยังจะเป็นเพื่อนที่ดีอยู่ไหม
แต่ตอนนี้ใหญ่กำลังจะมีแฟน ทำไมผมถึงเจ็บอย่างนี้
ผมทำใจได้อย่างที่พูดจริงหรือ ผมเป็นคนส่งเสริมให้เค้ามีแฟนเอง
เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คงมีแต่คำว่าเพื่อน เพื่อนตลอดไป

นี่ดิวไม่รู้เลยหรือนี่ว่าผมชอบเค้า
ที่ผมบอกจะคบกับอ้อ ก็เป็นเพียงการลองใจเค้า
แต่เค้ากลับผลักผมให้ไปหาคนอื่น
มันคงไม่มีความหมายอะไรที่ผมจะบอกชอบเค้า
เพราะตอนนี้เค้าได้เลือกคนอื่นให้ผมแล้ว
ต่อจากนี้ผมกับเค้าคงเป็นอะไรมากกว่านี้ไม่ได้
นอกจากคำว่าเพื่อน เพื่อนตลอดไป........

หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย
ผม ใหญ่ และน้ำออกเที่ยวรอบเมืองเชียงใหม่ทุกวัน จนใหญ่กลับกรุงเทพไป
ตลอดเวลาที่ใหญ่อยู่เชียงใหม่ผมมีความสุขมาก
แต่มันก็คงจะได้เท่านี้หละ
เพราะหลังจากกลับไปกรุงเทพ ใหญ่ก็ไม่ค่อยได้โทรมาหาผมอีก
นานๆครั้งจะโทรมาที พอผมโทรไปก็คุยกันแปลบๆก็วาง
ทำให้ผมกับใหญ่ห่างกันออกไปทุกทีๆๆ................................
ตอนแรกผมก็รู้สึกเศร้านะครับ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนผมเข้ามหาวิทยาลัย
ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ กิจกรรมหลายอย่าง
ทำให้ผมมีเรื่องให้คิดมากมาย
จนผมลืมเรื่องของใหญ่ลงได้บ้าง ....แต่ก็คงไม่ทั้งหมดหรอกครับ
เพราะยังไง ใหญ่ก็คือคนสำคัญคนแรกของผม

ผมคงจะตัดความรู้สึกชอบดิวไปไม่ได้
ถ้าหากผมกับเค้ายังคุยกันอย่างนี้
แต่บางครั้งมันก็อดไม่ได้จริงๆที่จะติดต่อไปหาดิว
ตอนนี้ผมต้องข่มใจให้เราเป็นเพื่อนกัน
ไม่ให้คิดไกลเกินกว่านั้น
มันเป็นการยากเหลือเกินที่จะลืมคนที่เราชอบ
แต่ผมคงจะลืมดิวไปไม่ได้ เพราะผมไม่อยากลืม
ผมต้องทำใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องตัดเค้าออกจากใจผม
สักวันที่ผมมองเค้าเป็นเพื่อนได้ ผมจะกลับมาหาเค้า

[dahlia]

เหมือนจะจบแล้วเลย หรือเปล่า 

แต่น้องน้ำน่ารักอะ ชอบๆๆ

[anna1234]

ตอนที่7หละ

[sadness]

[8]

ผมกับใหญ่ก็ห่างกันตั้งแต่นั้นมา
จากที่โทรมานานๆครั้ง
กลายเป็นหายไป ไม่โทรมาอีกเลย
ส่วนผมก็เรียน เรียน เรียนอย่างเดียว
เพื่อจะได้ไม่ต้องคิดมาก
จนกระทั่งผมเรียนจบมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่
ทำงานเป็นนักวิจัยของมหาวิทยาลัย
ผมก็ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ ผมกับใหญ่จะได้เจอกันอีกไหม

"สวัสดีครับ"เบอร์ใครไม่ทราบครับ โทรมาระหว่างที่ผมอยู่ในห้องแลป
"ดิวหรอ เราเอง"
"เอ่อใครครับ"
"ลองทายดูดิ เพื่อนนายไง"
โหเพื่อนตรู แล้วคุณมึงเป็นใครวะเนี่ย มาให้ทายอะไรวะเนี่ย
"ไม่ทาย ถ้าไม่บอกกูจะวาง คนยิ่งทำแลปยุ่งๆอยู่"
ถ้าไม่บอก กูก็ไม่คุยวะ ใครวะเนี่ยกวนประสาทชิบ
"เราใหญ่เอง ถ้านายยุ่งเราวางก่อนก็ได้นะ"
"เฮ้ยๆๆๆ ไม่ต้องวาง มีไรว่ามาเลย"น้ำเสียงของใหญ่จากที่ทะเล้นกลับเศร้าลง
ส่วนผมด้วยความดีใจเลยพูดไม่ถูกเลยครับ
นานมากๆแล้วที่ใหญ่ไม่ได้โทรมาหาผม
ความรู้สึกตอนนี้มันดีใจมาก
ดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง ดีใจจริงๆ
"พอดีมีเรื่องรบกวนนิดหน่อย"
"ว่ามาเลย เรื่องอะไรวะ"
"นายจำเจ้าน้ำได้ไหม"ทำไมมันใช้คำพูดห่างเหินอย่างนี้วะ
"อืมจำได้ดิ ตอนนี้คงโตเป็นหนุ่มแล้วดิ"
"ก็ประมาณนั้น คือว่าเจ้าน้ำมันเอ็นทรานท์ปีนี้"
"แล้วมันสอบได้ที่เชียงใหม่ ที่บ้านเราเค้าเป็นห่วงมัน เลยว่าจะฝากนายให้ดูแลหน่อย"
ปีนี้เจ้าน้ำจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้วหรือนี่
ผมก็ไม่ได้เจอน้ำเลย ป่านนี้จะตัวโตขนาดไหนเนี่ย
"สบายมาก ยังไงกูมันก็พี่เลี้ยงเจ้าน้ำอยู่แล้วนี่"
"เออลืมถาม มึงเอาเบอร์กูมาจากไหนวะ"
"พอดีเราโทรไปที่บ้านนาย แล้วแม่นายให้เบอร์เรามานะ"
"มึงจำเบอร์บ้านกูได้ด้วยหรือวะ"
"จำได้ดิ ทำไมหรือ"
"จำได้แล้วทำไมไม่เคยโทรมาเลยวะ หายหัวไปไหน"
"พอดีว่าเรียนยุ่งๆนะ โทรทีนะ"
"ไม่เป็นไร แต่กูมีอย่างนึงจะขอมึง"
"นายจะขออะไรเราหรือ"
"ก็ไอ้ นาย - เรา ของมึงเนี่ย กูขอเหอะ ฟังแล้วแปลกๆวะ"
"มึงช่วยใช้มึงกูเหมือนเมื่อก่อนได้ไหมวะ"
คือมันฟังห่างเหินไปนิดนะครับ
ผมชอบที่ให้ใหญ่มันพูดมึง กูแบบสนิทสนมกันมากกว่า
"ถ้ามึงต้องการงั้นก็ได้"
"ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้เพื่อนเลิฟ"

ผมคงต้องขอบคุณเจ้าน้ำแล้วหละครับ
เพราะเจ้าน้ำทำให้ผมกับใหญ่ได้คุยกันอีกครั้ง
ผมดีใจมากที่ใหญ่ยังไม่ลืมผม
ตอนนี้ถ้าถามว่าผมยังชอบใหญ่อยู่ไหม
ผมคงตอบว่าผมไม่รู้ เพราะเวลาทำให้ผมทำใจได้มากขึ้น
แต่ความรู้สึกดีดีนั้น ยังคงมีอยู่เสมอ

กว่าที่ผมจะทำใจโทรไปหาดิวได้
ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
มันคงเป็นเพราะผมเองที่ทำให้เราห่างเหินกัน
จนทำให้ผมไม่กล้าที่จะสู้หน้าดิว
แต่พอผมได้ยินเสียงดิว
ใจผมเต้นแรงมาก จนเผลอพูดอะไรแปลกๆออกไป
นายยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะดิว ยังน่ารักเสมอสำหรับเรา

[sadness]

[9]

หลังจากนั้นผมกับใหญ่ก็โทรคุยกันมากขึ้น
ด้วยที่ว่าเด็กชายน้ำไม่อยากอยู่หอของมหาวิทยาลัย
ผมเลยเป็นธุระหาหอพักให้กับน้ำ
ซึ่งอันที่จริงมันก็เป็นข้ออ้างที่ผมจะคุยกับใหญ่มากกว่า

"เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากูจะพาเจ้าน้ำไปส่งที่เชียงใหม่"
"จริงหรือวะ แล้วมึงจะมาหากูหรือเปล่า"
"มึงอยากให้กูไปหรือเปล่าละ"
"แน่นอนอยู่แล้ว มึงมาพากูไปเลี้ยงด้วย"
"กูอุตส่าห์เหนื่อยหาหอให้น้องมึงนะเฟ้ย"
"เออน่า จะแดกอะไรก็ว่ามา"
จริงๆผมก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร เพราะหอหลังม.ก็มีตั้งเยอะ
แค่ดูอันไหนสะอาดแล้วก็ดูปลอดภัยก็โอเคแล้ว
เรื่องค่าเช่าไม่ต้องกังวล บ้านนี้มันรวย 555

"ตอนนี้กูอยู่เชียงใหม่แล้วนะมึง"
"หรือวะ กูยังทำงานอยู่เลยวะ"นี่วันเวลาทำงานนะเฟ้ย โทรมาทำไมเนี่ย
"กูก็ไม่ได้บอกให้มึงมาหากูตอนนี้นี่หว่า"
"เออ เดี๋ยวเลิกงานแล้วกูโทรหา"สาดนี่ พูดจากวนตีน
ผมกับไอ้ใหญ่นัดกันที่ร้านอาหารแถวม.
ซึ่งผมให้มันไปจองโต๊ะก่อน พอผมเลิกงานแล้วจะตามไป
พอผมไปถึงผมก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
พยายามนึกว่าไอ้ใหญ่มันจะหน้าตายังไงนะสิครับ
ผมกับมันไม่ได้เจอกันตั้งแต่ม.ปลาย
นี่มันก็หลายปีแล้วมันคงเปลี่ยนไปบ้างหละ
แล้วผมก็เจอครับ ใหญ่ยังดูดีสำหรับผม
หรือดูดีกว่าเดิมก็ว่าได้ เพราะตอนนี้ใหญ่ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ดูสุขุมนิ่ง และหล่อเอามากๆในสายตาผม
ส่วนคนที่นั่งอยู่ด้วย ดูยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่
คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากเจ้าน้ำ
นี่เจ้าน้ำโตขึ้นมามันก็หล่อเหมือนกันนะนี่ สูงเชียว
ถึงว่าตอนเด็กๆสาวติดตรึม 555555
"เฮ้ยใหญ่ เป็นไงเดินทางเหนื่อยไหม"
"ก็นิดหน่อยวะ มาถึงนอนเป็นตายเลย"
"เออน่า เดินทางบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน ขับรถแค่นี้ทำบ่น"
"สัด มึงลองมาขับมั้งดิวะ เหนื่อยนะมึง"
"เออๆๆๆ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ สัดนี่"
"ว่าไงเด็กน้อย จำพี่ดิวไม่ได้หรือครับ ไม่พูดไม่จาเลย"
ผมหันไปทักเจ้าน้ำครับ เห็นเงียบๆ
"สวัสดีครับพี่ดิว"
ทำไมมันนิ่งอย่างนี้วะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย
ทักผมเสร็จมันก็ไม่สนใจผม มองออกไปที่แม่น้ำซะงั้น
"ไอ้ดิวแดกเบียร์ป่าวมึง"
"ก็ดีวะ วันนี้รู้สึกอยากเมายังไงไม่รู้ มีเจ้ามือทั้งที"
"กูเลี้ยงแต่ข้าว เบียร์หารเว้ย"
"สัดนี่อย่างขี้เหนียวดิ ไม่ใจเลยมึงอะ"
"เออ เลี้ยงก็เลี้ยง พูดซะกูเสียเลยมึง"
"แล้วมึงอะน้ำ เอาด้วยป่าว"
"สัดนี่ น้องมันยังเด็กมึงชวนมันแดกทำเหี้ยไร"
"เด็กเหี้ยไร กูเห็นมันแดกกับเพื่อนมันตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว"
"เอามั๊ยมึง"
ไอ้ใหญ่ถามเจ้าน้ำอีกรอบ
ส่วนเจ้าน้ำได้แต่พยักหน้า แล้วก็มองออกไปที่แม่น้ำอีกรอบ
อะไรของมันวะเนี่ย

"เดี๋ยวซื้อไปต่อที่หอไอ้น้ำกัน"
"ยังแดกได้หรือมึงไอ้ใหญ่"
"กูได้เสมอ มึงอะสู้ป่าว"
"เออๆๆๆ ซื้อก็ซื้อ แต่กูขอขับนะรถนะ"
ยังจะแดกอีก แม่งจะไม่รอดอยู่แล้วเนี่ย
ไม่รู้จะแดกทำไมนักหนา เมาไม่เหลือมาดเลยสาด

5555555555555555+
อยากจะขำให้ลั่นห้อง
ไอ้คนที่บอกไหวๆๆนะ พอถึงห้องก็สลบนอนไม่รู้เรื่องเลย
ทิ้งให้ผมกับเจ้าน้ำต้องโจ้กันสองคน
"จะเข้ามหาลัยแล้วตื่นเต้นไหม"
ผมถามเจ้าน้ำระหว่างที่กินเบียร์กัน
"ไม่"แล้วก็เงียบ.............................
"แล้วคิดไงถึงมาเลือกที่นี่วะ กรุงเทพมีทำไมไม่เรียน"
"ไม่อยากเรียน"เงียบ....................................
"เพื่อนที่โรงเรียนมีมาด้วยหรือเปล่า"
"ไม่"..................................
เป็นเหี้ยไรวะเนี่ย กูชวนคุยแมร่งก็ไม่คุยกับกู
กูก็หงุดหงิดเป็นนะโว้ย
ผมกระดกหมดแก้วเลยครับ
แล้วหันไปหาไอ้น้ำ
"กูถามมึงจริงๆนะ มึงมีอะไรกับกูหรือเปล่า ถามคำตอบคำมึงเป็นไร"
"เปล่า"
เปล่าเหี้ยไรเนี่ย
"ไม่พอใจเรื่องอะไรบอกมาเลย หรือเรื่องที่กูเรียกเด็กน้อย"
"งั้นต่อไปกูไม่เรียก พอใจไหม"
"มึงไม่ชอบมึงก็บอกมาดิวะ ไม่พูดแล้วกูจะรู้ไหม"
"หรือกูไปทำเหี้ยอะไรให้มึง มึงถึงไม่พูดกับกู"
"เมื่อก่อนมึงไม่เคยเป็นแบบนี้นี่ มึงเป็นอะไร"
............................ผมด่าเป็นชุดเลยครับ
"เมื่อก่อนผมเป็นยังไงผมจำไม่ได้"
"เมื่อก่อนมึงเคยเป็นเด็กน่ารักช่างพูด"
"แต่นี่อะไร ไม่พูดไม่จา"
"ผมเปลี่ยนไปแล้วพี่"
"เปลี่ยน เปลี่ยนเหี้ยไร"
"ช่างพูดแล้วไง ไม่เห็นจะมีอะไรดี"
"มึงคิดงี้ได้ไง"
"ได้ไงผมไม่รู้ รู้แต่ว่าตั้งแต่ไม่มีใครสนใจผม"
"ใครบอก พี่ก็ยังห่วงเอ็งตลอด"
"แล้วพี่หายไปไหนมา........"คำพูดนิ่งๆ แต่เจ็บยังไงไม่รู้
ผมลืมไปเลยว่านอกจากไอ้ใหญ่แล้ว
คนที่ผมไม่ได้ติดต่ออีกคนก็คือเจ้าน้ำ
เหมือนเจ้าน้ำได้หายออกจากชีวิตผมไปช่วงหนึ่ง
"พี่.......พี่ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรครับ..."เจ้าน้ำพูดโดยไม่มองหน้าผม
แล้วหันเดินออกไปทางระเบียง
"ถ้าพี่จำได้ ผมเคยบอกพี่แล้ว ว่าผมยอมให้พี่เรียกว่าเด็กน้อยได้คนเดียว"
"นั่นหมายความว่าพี่สามารถเรียกผมได้ ตราบใดที่พี่อยากจะเรียกผม"

[sadness]

[10]

ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงให้น้ำกลับมาเป็นคนเดิม
เพราะยิ่งผมเข้าหาน้ำมากเท่าไหร่
น้ำก็จะยิ่งสร้างกำแพงกั้นระหว่างผมกับเค้ามากเท่านั้น
ผมโทรไปก็ไม่ค่อยรับสาย
หรือไม่ก็ยกับแป๊บเดียว
พอผมไปหาที่หอ ก็ต้องมีธุระออกไปข้างนอกตลอด
ผมรู้ว่านั่นเป็นข้ออ้างเพราะไม่อยากเจอผม
แต่ยิ่งน้ำห่าง ผมก็ยิ่งตามติด
เพราะยังไงมันก็เคยเป็นน้องที่น่ารักของผม
เป็นเวลานานเลยทีเดียวกับการไล่ตามเด็กคนนี้

ความพยายามของผมได้มาถึงจุดสิ้นสุด
ไม่ใช่เพราะน้ำกลับมาเป็นคนเดิม
แต่มันกลับทำให้ผมเสียความรู้สึกกับคนคนนี้

"อย่ามายุ่งกับชีวิตผมได้ไหม"
"เฮ้ยน้ำ นี่พี่เป็นพี่นะโว้ย"
"ผมมีพี่ชายแค่คนเดียว แล้วก็จำไม่ได้ว่ามีพี่หน้าแบบนี้"
"มึงรำคาญพี่มากขนาดนี้เลยหรือวะ"มันไม่ตอบแต่ทำนิ่งเฉย
"โอเค พี่จะไม่ยุ่งกับมึงอีก"

ผมไม่ได้คิดจะทิ้งเจ้าน้ำไปหรอกนะครับ
แต่ผมก็ขอเติมพลังกับความรู้สึกตัวเองบ้าง
ความใส่ใจของผม ไม่เคยได้ประโยชน์อะไรกลับมาเลย
ตอนนี้ผมเหนื่อย จึงขอถอยออกมาสักพัก
แล้วจะกลับไปทำให้น้ำเป็นคนเดิมให้ได้

หลังจากนั้นผมก็หายออกจากชีวิตน้ำไประยะหนึ่ง
เป็นด้วยว่างานผมก็ยุ่งด้วย
เลยไม่ได้โทรไปหาเจ้าน้ำเหมือนเมื่อก่อน
ให้ห่างกันสักระยะ อะไรคงจะดีขึ้น

แล้วระหว่างที่ผมนอนคืนหนึ่ง
เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
ซึ่งทำให้ผมหงุดหงิดมาก
แต่เมื่อผมดูเบอร์กลับเป็นชื่อของน้ำ
น้ำไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง
แต่ตอนนี้น้ำมันโทรมา
"ว่าไงน้ำ"
"เอ่อ พี่ดิวใช่ไหมครับ"
เสียงไม่ใช่เจ้าน้ำ ใครวะเนี่ย
"ครับ"
"คือผมเป็นเพื่อน้ำนะครับ พอดีว่าไอ้น้ำมันเมาอยู่ที่ร้านแถว ม.นะครับ"
"แล้วมันให้ผมโทรหาพี่"
"ครับ แล้วตอนนี้อยู่ร้านไหนครับ เดี๋ยวพี่ไป"
หลังจากที่รู้ว่าน้ำอยู่ร้านไหนแล้ว
ผมก็ขับรถออกจากบ้านไปรับเจ้าน้ำทันที
"กินกันนานรึยัง"ผมถามเพื่อนเจ้าน้ำครับ
"ผมเพิ่งมาได้ไม่นานครับ แต่ไอ้น้ำมันกินมาตั้งแต่หัวค่ำ"
"ไปน้ำกลับห้อง"ผมเดินไปลากเจ้าน้ำครับ
"พี่มาทำไม"
"อ้าวไอ้นี่ มึงให้กูโทรไปตามพี่เค้าไม่ใช่หรือวะ"เพื่อนเจ้าน้ำเริ่มท้วง
"กูไม่ได้บอก แล้วพี่มาทำไม"
"เมาแล้วนะเรานะ กลับห้องไป"
"ผมไม่กลับ พี่อย่ามายุ่งกับผม"
"ถ้าไม่เชื่อพี่ พี่ว่าพี่คงดูแลเราไม่ได้ ถ้างั้นที่บ้านเราคงให้กลับกรุงเทพแน่"
"เอาไง จะกลับหอกับพี่ หรือกลับกรุงเทพเลย"
เจ้าน้ำมันนิ่งอยู่พักนึง
"แม่งเอ้ย ไปก็ได้วะ"พร้อมกับล้วงกุญแจรถออกมา
ผมคว้าไว้ทันที แล้วส่งให้เพื่อนน้ำ
"ช่วยขับไปไว้ที่หอให้ด้วยนะครับ"
"ได้ครับพี่"
ไอ้เจ้าน้ำทำหน้างงงงที่ผมคว้ากุญแจไป
"ส่วนเรามากับพี่ เดี๋ยวพี่ขับไปส่ง"
แล้วผมก็ลากเจ้าน้ำออกไปขึ้นรถ
ก่อนออกไป ผมหันไปหาเพื่อนเจ้าน้ำ
"เออลืมไป เราชื่ออะไรนะ"
"ผมโกครับ"
"ขอบใจนะโกที่โทรมาบอกพี่ แล้วรบกวนขับรถไปให้เจ้าน้ำด้วย"
"ครับ"
ระหว่างทางเจ้าน้ำเงียบมาตลอด
ไม่พูดไม่จาใดๆทั้งนั้น

"ผมถึงห้องแล้ว พอใจรึยัง"
"ไปอาบน้ำแล้วกินน้ำเยอะๆก่อนนอน"
"อย่ามาสั่งผม"
"ไม่ได้สั่ง แต่พี่เป็นห่วงจะได้นอนสบายๆ"
"ถ้างั้นพี่ก็เลิกเป็นห่วงผมสักที ผมอึดอัด"
โห ไอ้เวรนี่ พูดออกมาแต่ละอย่าง
"นี่มึงเกลียดพี่มากเลยหรือวะ"
"พี่ผิดที่หายไปเลย แต่พี่ก็ขอโทษแล้วไง"
"มึงยกโทษให้พี่ไม่ได้หรือวะ"
เงียบ ไม่ตอบอะไรเลย
"มึงไม่อยากเจอพี่ จริงๆใช่ไหม"
"ไม่"
คำเดียวสั้นๆ แต่ก็อึ้งเลยครับ
ผมทำอะไรไม่ถูก ผมเดินออกไปที่ระเบียงโดยไม่รู้ตัว
ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อเลยคราวนี้
ส่วนเจ้าน้ำพอผมเดินออกมาที่ระเบียง
มันก็หยิบเบียร์ในตู้เย็นมากิน
นี่ผมทำอะไรไม่ได้จริงๆหรือนี่
ผมยืนจมกับตรงนั้นเป็นเวลานานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
แต่เมื่อผมหันกลับมาที่ห้อง
เจ้าน้ำก็เมาหลับไปแล้ว
ผมเดินไปที่เจ้าน้ำ พร้อมกับเอามือลูบหัวมันเบาๆ
เหมือนที่ผมเคยทำมาตลอดเมื่อก่อนนี้
แล้วก็ได้ยินเสียงเจ้าน้ำพึมพำเบาๆ
มันทำให้ผมรู้ว่า สิ่งที่ผมทำไปไม่ได้หมดหวังเลยซะทีเดียว

"ถ้าผมไม่อยากเจอพี่ ผมคงไม่มาเรียนที่นี่หรอก"

ผมได้ยินแล้วทำให้ผมนึกถึงเด็กชายน้ำอีกครั้ง
เด็กชายน้ำที่น่ารักช่างคุย
นี่แหละน้องน้ำของพี่
ผมล้มตัวลงนอน พร้อมกับนอนกอดเจ้าน้ำไว้
เหมือนเจ้าน้ำยังเป็นเด็ก 8-9 ขวบ

[sadness]

[11]

"เฮ้ย พี่มากอดผมทำไม!!!"
อะไรของมันวะเนี่ย ตื่นมาก็โวยวายเลย
"ทำไมวะ กูจะกอดน้องกูไม่ได้หรือไง"
"แต่...ผมเป็นผู้ชายนะ"
"แล้วไง กุก็ผู้ชาย ทีเมื่อก่อนกูกอดมรึงยังไม่เห็นจะโวยวาย"
"ผมโตแล้วนะ พี่ทำอย่างนี้คนอื่นจะมองผมยังไง"
"แต่กูไม่เห็นว่ามรึงจะโตเลยนี่หว่า"
"กูก็นึกว่ายังเป็นเด็ก กูเลยนอนกอดเหมือนเมื่อก่อน"
"อีกอย่างกูได้ยินใครพึมพัมว่าอะไรนะ.........."ผมทำเป็นลากเสียงยาวๆ
"ใคร ใครพึมพัม ไม่มี...ไม่ใช่ผมแน่ๆ"
"หรอ จริงรึ"ผมเดินเข้าไปขยี้ผมเจ้าน้ำ มันรีบเอามือมาปัดมือผมทันที
"เอาเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่มาหา อยู่ห้องด้วยนะ"
"ผมไม่ว่าง"ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ได้ยินแล้วอยากจะแกล้งมันมากขึ้น
"ไปไหน"
"พี่จะรู้ทำไมหละ"
"หรือว่าจะหนีพี่ ไม่อยากเจอพี่รึไง"
ตอนนี้ผมทำเป็นไม่พอใจแต่จริงๆตอนนี้กำลังขำกับท่าทางของเจ้าน้ำ
"เงียบทำไมหละ ตอบมาดิ น้ำแค่บอกว่าไม่อยากเจอพี่ พี่จะไปทันที"
"พี่จะตอบรับทุน แล้วไปเรียนต่อเมืองนอกทันที กว่าพี่จะกลับมา น้ำคงจบไปแล้ว"
"เราจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก ดีไหมแบบนี้"
ผมเริ่มต้อนไปเรื่อยๆ
"แล้วพี่จะไปที่ไหน"
"เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจ เพราะยังไงเราก็ไม่อยากเจอพี่อยู่แล้ว แล้วจะรู้ไปทำไม"
"อ๋อ หรือกลัวว่าจะไปเที่ยวเมืองนอกแล้วเจอพี่"
"เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น"
เสียงเจ้าน้ำเริ่มอ่อนลง
"เอาเป็นว่า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวน้ำเอง"
"ถ้าตอนเย็นพี่มา ไม่เจอน้ำ พี่จะไปเรียนต่อ เข้าใจไหม"
"ไปหละ ตัดสินใจดีดีนะ"
ผมเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า
ก็รู้อยู่แล้วว่าเจ้าน้ำมันมาเรียนที่นี่เพราะอยากเจอผม
ทำเป็นแกล้งขู่มันไปอย่างนั้นหละ
ไอ้ทุนอะไรนั่นนะ อย่างผมเนี่ยนะจะสอบได้
"เดี๋ยวเย็นนี้พี่มาหาใหม่"

ตอนเย็นผมขับรถไปหาเจ้าน้ำที่หอ
ใจก็แอบหวั่นเหมือนกัน
ถ้ามันไม่อยู่จริงๆจะทำไงวะเนี่ย
เดี๋ยวถ้าไม่เจอมันค่อยคิดทีหลัง

เอาแล้วสิ ห้องปิดไฟเงียบ
ทำไงดีหละเนี่ยเรา
ไม่น่าไปแกล้งมันเลย
ผมลองหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเจ้าน้ำ
แต่กลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ในห้อง
เวรนี่มันไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วยรึนี่
"ครับพี่"
อยู่ๆมันก็รับสาย
"น้ำอยู่ไหน"
ตรูจะถามทำไมเนี่ย เสียงก็อยู่ในห้อง
ก็นึกว่ามันไม่เอาโทรศัพท์ไป
ใครจะไปคิดว่ามันจะรับ เลยทำไรไม่ถูกเลย
"อยู่ที่ห้อง"
"งั้นก็เปิดประตู ให้พี่ด้วย"
"อ้าวพี่มาทำไมไม่เคาะ"
เจ้าน้ำเปิดประตูมา ก็ทำเป็นโวยผม
"ใครจะไปรู้ เห็นปิดไฟเงียบ"
"ผมหลับอยู่"
"แล้วไม่ออกไปข้างนอกแล้วหรือ"
"ผมเผลอหลับเลยไม่ได้ไป"
ทำฟอร์มอีกนะเด็กเวรนี่
"ไปกินข้าวกันพี่หิว"
"พี่ดิว พี่จะไปเรียนต่อไหม"
"อยากให้พี่ไปไหมหละ"
แกล้งถามไปงั้นหละ
เจ้าน้ำมันอยู่รอผม ก็น่าจะเป็นคำตอบดีอยู่แล้ว
"พี่บอกแล้ว พี่จะไปแน่ ถ้าวันนี้พี่มาไม่เจอน้ำ"
"หรือครับ"เป็นคำเรียบๆ แต่แอบซ่อนความดีใจไว้ที่สีหน้า
"ไปกินข้าวกัน"ผมจับล็อกคอเจ้าน้ำ แล้วลากมันไปที่ประตู
มันดันมุดหัวออกจากแขนผม อะไรอีกวะ นึกว่าจะจบ
"เดี๋ยวดิ ผมเพิ่งตื่น ขอล้างหน้าก่อน"
"เร็วนะคุณ ช้าไม่รอ"
"ไม่รอแล้วบังคับให้ผมอยู่ทำไม ไรเนี่ยให้ผมรอแล้วจะหนีไปกินข้าวคนเดียว"
อึ้งครับ ไม่คิดว่าเจ้าน้ำมันจะเล่นมุขกลับ
"เออๆๆๆๆ ไปเร็วๆ พี่หิว"
"คร้าบบบบบบบบบบ"

"แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันหละพี่"
"ที่บ้านพี่"
"ทำไมต้องที่บ้านพี่ด้วยหละ"
"กับข้าวอร่อยและฟรีไงหละมรึง"
"โหไรเนี่ย ไม่ลงทุนเลย"
"เอาน่าช่วงนี้ปาร์ตี้หนักไปหน่อย เงินหมด ต้องกลับไปซบอกแม่ทุกวัน"
"เหอ"ทำหน้ากวนๆหมายความว่าไงฟะ
ผมจับล็อกคอเจ้าน้ำ ดึกหัวมันมาระดับเอว แล้วเขกหัวมันชุดใหญ่
"โอ๊ยๆๆๆ พี่พอแล้ว ผมเจ็บ"
"เจ็บก็ดี จะได้ไม่กวน"
"พี่อยากให้น้ำไปที่บ้านพี่ เพราะน้ำเป็นน้องพี่"
"บ้านพี่ก็เหมือนบ้านน้ำ พี่ไม่อยากให้เรารู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ"
"อีกอย่างแม่พี่ก็อยากเจอเราด้วย พอพี่บอกว่าเรามาเรียนที่นี่ แม่พี่ก็เอาแต่บอกให้พาน้องมาเที่ยวบ้านบ้าง"
"จะให้พี่บอกยังไงหละว่าน้องมันงอน ไม่ยอมมา"
"ผมไม่ได้งอนนะ"
ผมได้แต่ยิ้ม แต่ยังคงล็อกคอมันไว้ท่าเดิม
"ไปกินข้าวบ้านพี่แล้วกันนะ"
"ก็ได้ครับคุณพี่........."เจ้าน้ำทำเป็นลากเสียงยาว แล้วกอดที่เอวของผม

ต้องให้ได้อย่างนี้สิ น้องชายของพี่

[Winer]

**************************
จิ้มเรื่องใหม่มั่ง


มาก็ตะลุยลงเลย  ดีคับดี  คริคริคริคริ

 
.........................................

[CaroL]

น่ารัก จังครับ

ชอบทั้งสองเรื่องเลย

[Soulmate]

H2O 

[broke-back]

 
เข้ามาอ่าน..เพราะชื่อเรื่อง


แล้วก็ไม่ผิดหวัง หนุกจริงๆ
 

น้องน้ำน่ารัก
แต่...พี่ใหญ่น่ารักกว่า หุหุ
กลัวแต่ว่า จะกลายเป็นศึกสายเลือด หรือเปล่า


ขอบคุณครับ  +1 ให้เลยครับ ลงให้อ่านปื๊ดเดียว 11 ตอน ซู๊ดดดยอดดด

[nidnoi]

ชอบค่ะ

สนุกดี

อยากอ่านต่อแล้ว

 

[Kill_eR]

มาต่อเร็วๆนะครับ  ขอบทั้งสองเรื่องเลย   

[nithiwz]

  ทั้งพี่และน้องเลยครับงานนี้  งานเข้าเลยครับ
จะเลือกใครดีนะเรา -*-

ชอบน้องน้ำอ่ะ  แต่ก็อดสงสารใหญ่ไม่ได้
ชอบครับตามต่อครับๆ

[sadness]

[12]

ดูเจ้าน้ำเปลี่ยนกลับมาร่าเริงมากขึ้น
จนผมยังแอบคิดว่าเพื่อนๆมันจะรู้สึกยังไง
จากเมื่อก่อนตอนเข้าเรียนแรกๆออกจะขรึม
แต่ตอนนี้กลับร่าเริงผิดหูผิดตา
แต่ก็มีบ้างที่บางครั้งน้ำมันยังดูขัดๆ
ก็จะให้เปลี่ยนทันทีทันใดมันคงเป็นไปไม่ได้
คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป

"พี่ดิวเย็นนี้มาที่ห้องผมนะ"
"ทำไม มีไรว่ามา"
อะไรของมันฟะเนี่ย โทรมาแต่เช้า
"ก็ไม่มีไร อยากกินเหล้าฟรีอะคร้าบบบบ"
"ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อน พี่ไม่ใช่ร้านเหล้าเคลื่อนที่นะมรึง"
"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงหละ"
"เดี๋ยวจะโดน แล้วไงวันนี้วันพุธ"
"วันพุธแล้วไงหละพี่"
"ก็พรุ่งนี้เอ็งไม่มีเรียนรึไง"
"มี..........แต่ก็อยากกินนี่นา"
"อยู่ใกล้ๆจะตบบ้องให้ มีเรียนยังจะกินเหล้าอีก"
"ผมตื่นไปเรียนแน่นอน มีเรียนตั้งบ่าย"
"เออ เดี๋ยวพี่เลิกงานแล้วแวะไปหา"
"ซื้อเตรียมไว้เลยนะพี่ เดี๋ยวเอาใบเสร็จมาเบิก"
"สาดดดนี่ เห็นกูเป็นไรวะ"
"พี่ชายไงคร้าบบบบบบบบบบบ"
"เออๆๆๆๆๆ เอาไงก็เอา"

ตอนเย็นเลิกงานผมก็ขับรถไปที่ห้องเจ้าน้ำเลย
วันนี้แอบโดดงานออกก่อนเวลา
"โหไรวะ ไม่รอเจ้าภาพเลย"
"ไปถึงผมก็เจอเจ้าน้ำตั้งวงเรียบร้อย"
"ก็พี่มาช้านี่นา"
"แต่ก็มาแล้วนี่หว่า ไปจัดแก้วมาดิ"
ผมกำลังโวยกับเจ้าน้ำอยู่ดีดี
ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
อ้าวนี่มันเพื่อนเจ้าน้ำที่เจอที่ร้านเหล้านี่นา
"สวัสดีครับพี่ ผมโกครับ"
"เออพี่จำได้ วันนั้นขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเต็มใจ"
"เฮ้ยน้ำเอ็งนี่คบเพื่อนดีนี่หว่า"
"ใครว่าเพื่อนหละพี่ ไอ้โกเนี่ยมันเมียผมเอง 5555"
เฮ้ย นี่มันพูดจริงพูดเล่นเนี่ย เจ้าน้ำนี่เอ็งชอบผู้ชายหรือวะ
ไอ้น้ำพูดเสร็จไอ้โกดันทำเขินอีก
อย่างนี้มันน่าสงสัยนะนั่
"นี่พูดจริงพูดเล่นเนี่ย"
"555555555555555"
อ้าวเวร เห็นตรูงงดันมาหัวเราะตรูอีก
"จริงซะที่ไหนหละพี่ ไอ้น้ำมรึงก็พูดไปเรื่อย"
โกรีบปฏิเสธทันที
"ดูๆๆๆ งงใหญ่เลย 5555"
"มรึงเห็นพี่เป็นเพื่อนเล่นไง เดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"อ้าวนี่ตัวเองไม่รักเค้าแล้วหรือ"
เจ้าน้ำทำอ้อนเจ้าโก
"มรึงบ้าเปล่าเนี่ย แดกเหล้าไป"
"เอาดีดีดิ พี่งงวะ"
"คือผมนะชอบน้ำเค้านะครับพี่"
"อ้าวนี่เราชอบผู้ชายหรือ"
"ครับ แต่ว่า....."
"แต่ผมชอบผู้หญิง ผมไม่ได้รังเกียจมันนะ เพราะมันเป็นเพื่อนที่ดี"
อันนี้เจ้าน้ำชิงตอบเพราะเห็นโกอ้ำอึ้ง
"แต่อย่าทำไรกูนะ กูเตะดิ้นแน่"
"สัดนี่ ใครจะไปทำมรึง กูหมดพิศวาทมรึงไปนานแล้ว"
"เหรอๆๆๆๆๆ งั้นต้องเติมอีกสักหน่อยดีไหมนี่"
แล้วเจ้าน้ำก็ทำท่าล้อเหมือนจะจูบโก
"หยุดเลยเจ้าน้ำ แกล้งเพื่อนนะเอ็งเนี่ย"
"แล้วพี่ดิวเครียดอะไรมาครับถึงอยากกินเหล้า"
"เปล่านี่ไม่ได้เครียด ทำไมโกถามงั้นหละ"
"ก็ ไอ้น้ำบอกว่าพี่โทรมา บอกอยากกินเหล้า"
"ผมกับมันก็เลยมาตั้งวงรอ"
"หะ พี่ว่างั้นรึน้ำ"
"แฮ่ๆๆๆ ขอโทษก๊าบบบบบบบ"
"สรุปมรึงโกหกกูใช่ไหมไอ้น้ำ"
"ถ้ากูไม่บอกงั้นมรึงก็ด่ากูดิ ที่กูจะแดกเหล้านะ"
"แล้วทำไมโกต้องด่าเอ็งด้วย"ผมเห็นมันหันไปบ่นใส่โก เลยถาม
"ก็ ก็........"
"ก็พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ถึงจะไม่สำคัญแต่ก็ไม่อยากให้มันขาดนะพี่"
"แล้วไหนเอ็งบอกว่ามีเรียนบ่าย"
"ก็ผมเซ็งๆ อยากกินเหล้านี่"
"ถ้าบอกพี่ว่ามีเรียนเช้า พี่ก็ไม่ให้กินอีก"
"ถ้าบอกมรึงว่ากูอยากกิน แมร่งเดี๋ยวก็ห้ามกูอีก"คราวนี้มันหันไปพูดกับโก
"เอ็งก็เลยโกหกพี่ ว่างั้น"
"ขอโตดก๊าบบบบบบบบบบ"
"โกพี่วานไปซื้อของให้พี่หน่อย"
"พี่มีเรื่องต้องคุยกับเด็กน้อยหน่อย"
"พี่อย่าเรียกผมอย่างนั้นดิ"
"ก็เอ็งบอกให้พี่เรียกได้"
"แต่นี่มันต่อหน้าคนอื่นนะ"
"เออ ห่วงหัวตัวเองไว้ก่อนเหอะ"
"โก อยากกินอะไรไปซื้อมาเลย อ่ะนี่เงิน"
"โก กูเอาต้มยำทะเลนะ"
"ยังจะมีหน้าไปสั่งคนอื่นอีก!!!"ผมเริ่มเสียงดัง ทำให้เจ้าน้ำจ๋อยลงไปเล็กน้อย
"ได้ครับพี่ งั้นเดี๋ยวผมมา"
"ตายแน่มรึงงานนี้"
"สัดนี่ ไม่ช่วยยังซ้ำเติมอีก"

"มีอะไรจะพูดว่ามาก่อน"
"ผมขอโทษครับ"
"ขอโทษเรื่องอะไร"
"ที่ผมโกหกครับ"
"อืม"ผมพูดแค่นั้นแล้วเงียบ
"พรุ่งนี้เช้าเรียนอะไร"
"เล็คเชอร์วิชาเลือกอิสระครับ"
"แล้วทำไมถึงจะไม่ไป"
"ผมขี้เกียจ"
"แค่นั้น"
"ครับ ผมไม่มีข้ออ้างครับ เพราะผมขี้เกียจเลยไม่อยากไป"
"ถ้าวิชาอื่น ครั้งอื่นขี้เกียจก็ไม่ไปเรียนอีกงั้นสิ"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่"
"คราวนี้ผมผิด ผมยอมรับผิด ผมขอโทษ"
"ไปเอาตารางเรียนมาให้พี่"
"พี่จะเอาไปทำไม"
"บอกให้เอามาก็เอามาเถอะน่า"
เจ้าน้ำเดินก้มหน้าไปหยิบมาอย่างงงๆ
"พี่จะเก็บอันนี้ไว้ เราไปเขียนเอาใหม่"
"น้ำพี่ถือเรื่องความเชื่อใจมากที่สุด"
"เพราะงั้นห้ามโกหกพี่อีก"
"มีอะไรบอกพี่มาตรงๆ"
"บอกพี่ตรงๆพี่ก็ไม่ให้ผมกินนะสิ"
"เอาเหตุผลมาพูดกับพี่"
"พี่ไม่ใช่ว่าต้องตรงตามกฎทุกอย่าง เพราะพี่ก็ไม่ใช่คนขยันเรียน"
"ถ้าน้ำมีเหตุผมมากพอ และพร้อมจะรับผิดชอบ พี่ก็ไม่ว่า"
"ไปกินกันต่อ คราวนี้พี่อนุโลมให้ เพราะไหนๆก็ซื้อมาแล้ว"
"แต่วิชานี้พี่ขออย่างต่ำ c+"
"อะไรนะพี่"
"ทำให้พี่ได้ไหม พี่ไม่อยากรู้สึกผิดที่อนุญาติเรากินเหล้าแล้วเกรดตก"
"ก็ได้พี่"
แล้วผมกับเจ้าน้ำก็นั่งกินเหล้ากันต่อ
คนที่งงที่สุดไม่ใช่ใครหรอกครับ
ก็เจ้าโกไง กลับมาเห็นผมกับน้ำกินเหล้าต่อเลยงงใหญ่
นึกว่าผมจะห้ามไม่ให้น้ำกิน
แต่ที่ไหนได้นั่งโจ้ เฮฮากันสองคน

พี่ขอโทษนะน้องโก 555555+

[sadness]

[13]

"เฮ้ยน้ำ พี่ดิวเค้ามีแฟนยังวะ"
"มรึงถามกูทำไมไอ้โก"
อารมณ์ไหนของไอ้โกมันวะนี่มาถามผมว่าพี่ดิวมีแฟนหรือยัง
"กูก็แค่อยากรู้"
"สรุปแล้วมียังวะ"ยังจะมาทำท่าอ้อนอีกไอ้นี่
"ไม่รู้นะ แต่ก็ไม่เห็นจะมีใคร"
"จริงหรือวะ"ทำหน้าเป็นประกายอีก
"มรึงทำหน้าอย่างนี้อย่าบอกนะมรึง..."
"อะไรหละ ก็แค่อยากจะลองดู"
"ไม่ได้โว้ย คนนี้พี่กู"
"ทำเป็นหวงพี่ไปได้มรึงนี่ เด็กไม่รู้จักโตหรือไง"
"กูผิดหวังจากมรึงไปคนแล้ว เอาพี่มรึงแทนก็ได้"
"ไม่ได้ยังไงก็ไม่ได้ พี่ดิวไม่ได้เป็นเกย์นะมรึง"
"อันนี้ไม่ลองก็ไม่รู้"
"ไอ้โกมรึงอย่าเล่นอะไรแผลงๆนะมรึง"
"อะไรวะมรึงก็มีแฟนแล้ว มรึงจะไม่ให้กูมีแฟนบ้างหรือไง"
"มรึงจะเป็นแฟนใครก็ได้ แต่ไม่ใช่กับพี่กู"
"เค้าไม่ใช่พี่แท้ๆของมรึงสักหน่อย"
"แต่เค้าก็ยอมรับกูเป็นน้องชาย"
"งั้นกูก็จะเป็นพี่สะใภ้มรึง"
"ไอ้โกมรึงอย่าทะลึ่งน่า"
"กูไม่ได้พูดเล่นนะ กูเอาจริง"มาทำหน้าขึงขังอีก ไอ้เวรนี่
"ถ้ามรึงเห็นกูเป็นเพื่อน อย่านะไอ้โก"
"ทำไมวะ มรึงหวงพี่ดิวอะไรนักหนา หรือว่ามรึงชอบพี่เค้า"
"มรึงจะบ้าหรือไอ้เจี้ยนี่"
"เออ อย่างนั้นก็ดี แฟนมรึงนะชื่ออ้อจำไว้ดีๆ"
"ส่วนพี่ดิวนะเดี๋ยวกูดูแลเอง"
เจอคำพูดของไอ้โกเข้าไป ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ
ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่แค่คิดว่าพี่ดิวจะเป็นของคนอื่น
ผมก็รู้สึกไม่พอใจ หรือว่าผมจะชอบพี่ดิว
ไม่หรอกแฟนผมก็เป็นผู้หญิง แล้วผมจะชอบผู้ชายไปได้ยังไง
แต่ยิ่งไอ้โกมันพูดแบบนี้ ผมรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้
เหมือนผมหวงพี่ดิว ไม่อยากให้พี่ดิวเห็นใครสำคัญกว่าผม
ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าผมเป็นอะไรกันแน่


555555+
ดูท่าความคิดผมจะถูกต้องซะด้วย
ผมสังเกตน้ำมานานแล้ว
ดูท่าเจ้าน้ำจะแอบชอบพี่ดิวอยู่
แต่ไม่รู้ใจของตัวเอง
จริงๆผมก็ไม่ได้ชอบพี่ดิวหรอก
แค่อยากจะลองหยั่งเชิงดูไอ้น้ำว่ามันจะรู้สึกยังไง
ถ้ารู้ว่าพี่ดิวจะเป็นของคนอื่น
ดูท่าผมจะได้ผลสรุปที่ดีเกินคาด
โถน้ำ เราอุตส่าห์แอบชอบนายมาตั้งนาน
แต่ก็นะ ดูท่ามันจะชอบพี่เค้าจริงๆซะด้วย
แต่ตัวพี่ดิวนะสิ จะรู้ไหมนี่ว่าน้องชายแอบชอบอยู่
เอายังไงดีหละ จะช่วยไอ้น้ำดีไหมนี่

[sadness]

[14]

"พี่ดิววันนี้มานอนกับผมนะ"
"ทำไมพี่ต้องไปนอนกับเอ็งด้วยวะน้ำ"
"แฮะๆๆๆ กินเบียร์กันพี่"
"กูว่าแล้ว อย่างเอ็งจะมีอะไร"
"ผมก็คิดถึงพี่นะ เลยชวนพี่คนแรกไง"
"คิดถึงพี่แต่เวลาอยากเมานะเอ็งนะ"
"เอาน่าพี่ มานะนะนะ เดี๋ยวผมจัดการเตรียมเลย"
"เออเอาก็เอา แล้วชวนโกมาด้วยเปล่า"
"ชวนทำไมหละพี่ พี่กินกับผมสองคนไม่ได้หรือ"
"อ้าว หลายๆคนสนุกออก"
"ผมอยากกินกันตามประสาพี่น้องอะ ไม่ได้หรอ"
"เออ เอาไงก็เอา เดี๋ยวตอนเย็นพี่แวะไปหา"
"ครับ เดี๋ยวผมจัดให้พร้อมเลยพี่"

วันนี้ผมทำงานเลิกเย็นมากกว่าปกติ
เพราะเป็นแลปต่อเนื่อง กว่าจะเสร็จก็6โมงกว่าแล้ว
เจ้าน้ำมันก็โทรมาซะหลายรอบ แต่ไม่ได้รับ
ผมขับรถไปหาน้ำที่หอ
"ไหนวะน้ำเตรียมพร้อมยัง"
ทันทีที่ผมถึงห้องเจ้าน้ำก็ถามถึงแอลกอฮอล์ทันที
"เอ่อพี่ดิว วันนี้ไม่กินเบียร์ได้ไหมพี่"
"อะไรวะมีไร"ผมเห็นหน้ามันทำหน้าหนักใจ
"เอ่อ........"
"เอ่ออ่าอะไร ไม่กินก็ไม่กินดิวะ"
"วันนี้พี่กลับบ้านก่อนได้ไหมพี่"
"ทำไมวะ"
"คือแฟนผม....เค้า...เค้าจะมานอนด้วยวันนี้นะครับ"
"พี่กลับไปก่อนได้ไหมครับ"
เหมือนใครเอาไม้มาฟาดเลยครับ
มรึงให้กูกลับเพราะแฟนมรึงจะมา โมโหวะ
"มรึงเป็นคนชวนกูมา แล้วมรึงไล่กูอย่างนี้นะ"
"ผมไม่ได้ไล่นะพี่"
"เออกูเข้าใจ แฟนมรึงมันสำคัญกว่าพี่มรึงนี่หว่า"
"คราวหลังถ้าจะนัดแฟน ก็ไม่ต้องนัดกู"
"ถ้าวันนี้มรึงไม่โทรมา กูก็กลับบ้านไปนอนอย่างสบายอารมณ์"
"ไม่ต้องมาหงุดหงิดเพราะโดนใครไล่กลับ"
สาดเอ้ย หงุดหงินมันสุดๆ
"มันไม่ใช่อย่างนั้นพี่"
"พอๆๆ หยุดเลยมรึง"ผมยกมือขึ้นปรามมัน อีกมือก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
"ฮัลโหลโกอยู่ไหนครับ"
"พี่โทรหาไอ้โกทำไมหละ"ผมทำหน้าไม่สนใจที่เจ้าน้ำพูด
"อยู่หอหรือ เดี๋ยวพี่ไปหา กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม"
"ไม่ต้องถามถึงมันหรอก ช่างหัวมัน"
"แล้วเดี๋ยววันนี้พี่นอนด้วยนะ"
"โอเคเดี๋ยวพี่ไป เจอกันครับ"
"ทำไมพี่ไม่กลับบ้านหละ"
"มรึงเป็นพ่อกูหรอมาสั่งกู"
"พี่ไปหาไอ้โกทำไมหละ"
"กูอยากกินเบียร์ ก็ในเมื่อคนที่ชวนกูมันไม่กิน กูก็ต้องหาเพื่อนกินดิ"
"แล้วทำไมต้องเป็นไอ้โกด้วยละ"
"เรื่องของกู กูจะกินกับใครเกี่ยวไรกับมรึง"
"มรึงก็อยู่กับแฟนมรึงไปดิ"
"พี่โกรธผมหรอ"
"กูไม่โกรธเลยมั้ง"
"ฮัลโหลไอ้ไอซ์มรึงอยู่ไหน"
"เออดีมาหากูที่หลังมอเดี๋ยวนี้เลยมรึง"
"เอาน่าไม่ต้องถาม ถ้ามรึงเพื่อนกูก็ให้รีบมา"
"เดี๋ยวกูเลี้ยงเบียร์ เร็วนะมรึง มาถึงแล้วโทรมา"
"เออ เดี๋ยวไปกินที่หอน้องกู เร็วๆนะมรึง"
"พี่ไอซ์เพื่อนพี่นะหรือ"
"ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนกูแล้ว กูจะชวนมากินด้วยทำไม"
"พี่ไม่ไปกินไม่ได้หรือ"
"แล้วมรึงจะให้กูทำอะไร"
"พี่ก็กลับบ้านสิ"
"ทำไมกูต้องทำตามคำพูดมรึง"
ครั้งนี้ผมโมโหมันจริงๆครับ
อะไรของมันวะ นัดไม่เป็นนัด
จะอยู่กับแฟนผมก็ไม่ว่า
แต่นี่มรึงนัดกับกูไว้ก่อนนะเว้ย
ผมเดินออกจากห้องเจ้าน้ำ
อย่างไม่สนใจมันที่ยืนอยู่ด้านหลัง

โอ๊ยอะไรนักหนาวะเนี่ย
นอกจากไอ้โกแล้วยังมีพี่ไอซ์อีก
ไอ้โกก็จ้องจะจีบพี่ดิว
ส่วนพี่ไอซ์ก็แยกพี่ดิวกับพี่ใหญ่ออกจากกัน
แล้วอย่างนี้ ถ้าพี่ดิวหายไปอีกจะทำยังไง
นี่เราเป็นอะไรของเรากันแน่เนี่ย
ผมจะทำอย่างไรดี จะทำยังไง

[sadness]

[15]

เมื่อคืนนี้ดื่มหนักไปหน่อย
ตื่นมายังปวดหัวอยู่เลย
จำความได้ว่าเมื่อคืนยกเอายกเอา
ด้วยความโมโหเจ้าน้ำ
เห็นพี่มันเป็นอะไรวะ
อยากให้มาก็โทรตาม อยากไล่ก็ไล่เฉยๆ
ไอ้เรื่องมันมีแฟนผมไม่เคยที่จะว่ามันเลย
แต่นี่เห็นแฟนดีกว่าพี่ได้ไงวะ

ตื่นมาก็ตกใจแทบตาย
นึกว่าไปเมาหมดสติอยู่ที่ไหน
เมื่อคืนมาดื่มที่ห้องไอ้โกนี่หว่า
เกือบลืมซะแล้วไหมหละ
แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมมานอนอยู่บนเตียงได้ยังไง
เหมือนว่าผมจะหลับข้างวงเหล้าเลย
สงสัยเจ้าโกกับไอ้ไอซ์มันทนเห็นความอนาถาของผมไม่ได้
เลยลากมานอนที่เตียง

อ้าวเหี้ย........
ไหงไอ้น้ำมานอนอยู่ข้างผมวะเนี่ย
ทันทีที่ผมหันมาเจอเจ้าน้ำ
ผมก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันห้องเจ้าโก
แล้วอ้น้ำมันก็ต้องอยู่กับแฟนมันสิ
แล้วมันโผล่มานี่ได้ไง

ก่อนที่เจ้าน้ำจะตื่น
ผมต้องย้ายตัวเองออกจากที่นี่ก่อน
ผมตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้า
พลางคิดไปเรื่อยว่าเจ้าน้ำมันโผล่มาได้ไง
"พี่จะไปไหนอะ"
พอออกจากห้องน้ำมาก็เจอมันนั่งอยู่ที่เตียง
เอาไงดีวะเนี่ย โมโหก็โมโห
"จะกลับบ้าน"
"ผมไปด้วย"
"ไปทำไม มรึงกลับไปหาแฟนมรึงดิวะ"
"ผมจะไปบ้านพี่ด้วย"
"ไม่ต้องไป"
ผมพูดขณะที่มันทำท่าจะลุกออกจากเตียง
"พี่ยังโกรธผมหรือ"
"กูไม่ได้โกรธ"
"แล้วพี่ทำไมไม่ให้ผมไปด้วย"
"แล้วจะไปทำไม หอมีอยู่ก็กลับไปดิ"
"ผมอยากไปกับพี่อะ"
มันทำท่าจะลุกอีกรอบ
"อย่าตามมานะมรึง นั่งอยู่ตรงนั้นเลย"
ผมพูดตอนที่จะออกจากห้อง
"กูบอกอย่าตามมาไง"
คราวนี้ผมชี้หน้ามันเลยครับ
เหมือนมันจะกลัวอยู่บ้าง
ผมไม่รอช้ารีบลงมาที่รถ
แล้วขับกลับบ้านทันที
พี๋ไม่ได้โกรธเอ็งนะเจ้าน้ำ
แต่มันโมโหวะ รออารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน

[ก่อนจะ15]

"สวัสดีครับ"
"ใครวะ"
โหไอ้น้ำดูมรึงตอบกูมาดิ กูอุตส่าห์คุยอย่างไพเราะ
"กูเอง โก มรึงโทรมาทำไม"
"แล้วมรึงมารับโทรศัพท์พี่ดิวได้ไงวะ"
"ทำไมกูจะรับไม่ได้ ก็พี่ดิวนอนสลบอยู่ข้างๆกูเนี่ย"
"เวลาที่ดิวเมานี่น่ารักดีว่ะ"
จริงๆผมก็แกล้งพูดไปงั้นหละ
เพื่อยั่วไอ้น้ำมัน
"มรึงเรียกพี่ดิวมารับโทรศัพท์ดิ"
"เรียกไม่ได้วะ พี่เค้าเมาหลับไปแล้ว"
"ถ้ากูทำอะไรพี่เค้าจะรู้สึกตัวไหมนี่"
"มรึงอย่าทำไรบ้าๆนะมรึง"
55555555555
ไอ้หมาหวงก้างเอ้ย
"ไม่รู้กูจะห้ามใจได้ไหมวะ ก็พี่ดิวน่ารักซะขนาดนี้"
"อย่าทำไรพี่กูนะมรึง"
"ยิ่งมรึงพูดแบบนี้กูยิ่งอยากลองวะ ฟอด.........."
ผมแกล้งทำเป็นหอมแขนตัวเองให้เกิดเสียง
"มรึงทำอะไร บอกกูมานะ มรึงทำอะไรพี่ดิว"
"คิดเอาเองดิ เสียงแบบนี้กูทำอะไร"
"มรึงอย่าทำอะไรนะเว้ย"
ยิ่งได้ยินเสียงมันโวยวาย ผมก็ยิ่งรู้สึกขำ
"กูให้เวลามรึง 15 นาที มาให้ถึงหอกู"
"ถ้าไม่อย่างนั้น กูไม่รับประกันความปลอดภัยของพี่ชายมรึง"
"มรึงอย่าทำอะไรนะ"
"กูไม่รับปาก ถ้า 15 นาทีมรึงไม่ถึง พรุ่งนี้เรียกกูพี่สะใภ้ได้เลย"
ผมไม่รอมันพูดอะไรต่อ กดวางสายทันที
"พี่ดิวพี่จัดการเพื่อนผมซะอยู่หมัดเลยนะ"
ผมพูดกับร่างของพี่ดิวที่อยู่บนเตียง
เฮ้อเมาอะไรขนาดนี้นะพี่ดิว

ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที เจ้าน้ำก็มาเคาะประตูห้องผม
"พี่ดิวอยู่ไหน"
มันถามพลางผลักผมออกให้พ้นทาง
"ทำไมพี่เค้าเมาหลับอย่างนั้นหละ"
"มรึงถามตัวมรึงเองสิ ว่ามรึงทำอะไรพี่เค้า"
"โกมรึงช่วยกูอุ้มพี่ดิวไปที่รถหน่อยดิ"
"อุ้มไปทำไม มรึงให้พี่เค้านอนนี่หละ เค้ากำลังหลับสบาย"
"แต่......"
"กูไม่ทำอะไรพี่ดิวหรอก มรึงก็นอนที่นี่ซะเลยสิ"
"แล้วมรึงจะไปนอนไหนวะ"
"อ้าว กูก็นอนนี่ดิวะ ห้องกู มรึงจะให้กูไปนอนไหนวะ"
"สามคนเนี่ยนะ"
"เอ่อโกมรึงไปนอนห้องกูได้ไหมวะ"
"เหี้ยนี่ไล่กูออกจากห้องตัวเองหรือไงวะ"
"กูขอร้อง นะเพื่อน"
"ไรของมรึงวะ เออ เอาก็เอาวะ เหี้ย แมร่ง..........."
ผมก็ทำเป็นโวยวายไปงั้น
โชคดีนะเพื่อน
เคลียร์กับพี่ดิวให้รู้เรื่องละกัน

[sadness]

[16]

กลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำคือ นอน....
นอนอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
หลับสบายจนไม่รู้ว่านอนไปนานขนาดไหน
แต่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเจ้าน้ำเข้ามาก่อกวนในฝัน
หลังจากล้างหน้าให้สดชื่นแล้ว
ผมก็หยิบโทรศัพท์มาเพื่อเปิดเครื่อง
ก่อนนอนผมปิดเครื่องไว้
เพราะไม่อยากให้ใครรบกวนเวลานอนอันมีค่าของผม
อืม...ดีนะที่ปิดเครื่อง
ตามที่ผมคาดไว้ 15 สายที่โทรเข้ามา
และเป็นของเจ้าน้ำซะ 11 สาย
จะโทรมาทำไมนักหนาวะนั่น
ผมไม่สนใจที่จะโทรกลับ
เพราะตอนนี้ท้องของผมมันเริ่มร้องแล้ว
ก็เล่นนอนมาทั้งวันนี่นา หิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"แม่คร้าบบบบบบบบบบ มีอะไรกินบ้างงงงงงงงง"
ผมทำเสียงอ้อนสุดชีวิต
"มีแกงปลากับผัดผักครับ พี่ดิวจะทานเลยไหม"
ชิบ!! นี่ยังไม่ตื่นหรือเนี่ย ไอ้หมาน้ำมันมาอยู่นี่ได้ไง
"อยู่นี่ได้ไงวะ"ผมถามมันออกไป
"นี่ ทำไมพูดกับน้องอย่างนั้นหละ"
แม่ผมครับ ไปรักมันทำไมแม่
"เปล่านี่แม่ ก็แค่สงสัยว่ามันมาได้ไง"
"แล้วเอ็งมาทำไม"
"ยังอีก พูดกับน้องดีๆหน่อยสิ"
ผมลูกแม่นะ
"ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ ผมชินแล้วหละครับ"
ยังมาทำหน้าเศร้าอีก ไอ้เวรนี่เรียกคะแนนสงสารรึไงวะ
"อะไรกันเนี่ย น้ำเค้าเป็นน้องของเพื่อนเรานะ มันก็เหมือนกับน้องของเรานั่นหละ"
"น้องมันต้องมาเหงาเรียนอยู่คนเดียว ไม่สงสารน้องมันบ้างรึไง"
มรึง...........ทำให้กูโดนด่าอีก
"แล้วผมไปว่าอะไรมันสักคำยังหละแม่"
"ไม่ว่าก็เหมือนว่าหละ พูดกับน้องมันแบบนี้ น้องมันก็เสียใจสิ"
ไรเนี่ย คนยิ่งหิวๆอยู่ ตื่นมาก็โดนสวดเลย
"ถ้างั้นแม่ก็ให้มันมาเป็นลูกเลยไหมหละ มันจะได้ไม่เหงา"
"ย่ะ ชั้นก็อยากได้เค้ามาเป็นลูกเหมือนกันหละย่ะ น่ารักกว่าแกอีก"
ถ้าแม่เริ่มขึ้น "ย่ะ" "ชั้น" แล้วหละก็ ผมไม่มีทางชนะแน่
เฮ้อทำไมมันสร้างแต่เรื่องให้ผมเนี่ย ไอ้น้ำ..................
น้านนนนนนนนน ดูมันทำท่าประจบแม่ผมอีก
"คร้าบบบบ เชิญสองแม่ลูกทานข้าวให้อร่อยนะคร้าบบบ"
"นี่แกประชดชั้นหรอ..................."
ผมเดินกลับหลังขึ้นห้อง ไม่สนใจเสียงแม่ที่ไล่หลังมา
ถ้าอยู่คงโดนมากกว่านี้แน่

ผมกลับมาที่ห้อง ด้วยสภาวะท้องหิวอย่างสุดๆ
จำไว้นะมรึงไอ้น้ำ แสบนักนะมรึง
ผมต้องหาอะไรทำเพื่อจะได้ลืมความหิว
รออีกสักพักเดี๋ยวค่อยเดินลงไปกิน
ให้สองคนแม่ลูกเค้ากินกันให้เรียบร้อยก่อน เฮ้อบ้านตรูนะนี่
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
มันไม่ใช่เสียงเคาะประตู แต่มันเป็นเสียงคนนี่หละครับ
"มีไร"
"ผมน้ำนะพี่ เปิดประตูให้ผมหน่อย"
"มีอะไรอีกหละ"
"น่านะ เปิดให้ผมหน่อย"
จะเอาอะไรกับผมอีก
แค่นี้ตรูก็เซ็งจะแย่อยู่แล้ว
ผมเดินไปเปิดประตูด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"มีไร แล้วนี่กินข้าวอิ่มแล้วหรือ"
"ยังครับ ผมจะชวนพี่ไปกินด้วยกัน"
"ไม่อยากไปขัดคอแม่ลูกคู่ใหม่ กินกันไปก่อนเถอะ"
"ผมไม่อยากให้พี่โดนว่านะครับ"
"พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร"
คำพูดกับน้ำเสียงไม่ได้เข้ากันเลย
เจ้าน้ำมันสูดลมหายใจ แล้วก็โพร่งออกมา
"ผมมาอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่มีใครเลยนอกจากพี่"
"พี่มีพ่อ แม่ อยู่กับครบ"
"แต่ผมไม่มีใคร ผมเห็นพี่เป็นพี่ชาย ผมถึงไม่เหงา"
"แต่ตอนนี้พี่กำลังผลักผมออกจากชีวิตพี่ แล้วผมก็ต้องอยู่คนเดียว"
"ผมมาที่นี่เจอแม่พี่ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น แต่ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมมาที่นี่อีก ผมก็จะไม่มา"
"พี่ไม่อยากเจอผม ผมก็จะพยายามทำใจ แต่ขอเวลาสักระยะได้ไหม"
"ตอนนี้ผมรู้สึกเหงามาก ที่ผมไม่เหลือใครเลยที่นี่"
เจ้าน้ำก้มหน้าลงที่อกของผม พร้อมกับพูดประโยคสุดท้าย
"พี่ช่วยอยู่กับผมก่อนได้ไหม อย่าเพิ่งผลักผมไปตอนนี้เลยนะ"
ตอนนี้ผมไม่รู้สึกโกรธเจ้าน้ำอีกเลย
กลับเป็นความสงสารมากกว่า
ผมเคยทิ้งเจ้าน้ำมาแล้วหนนึง
ซึ่งเจ้าน้ำคงจำความรู้สึกนั่นไว้อยู่
และตอนนี้คงรู้สึกแบบนั้นขึ้นมาอีกเพราะการกระทำของผม
ผมยกมือขึ้นมาวางไว้ที่ท้ายทอยของเจ้าน้ำ
"แล้วทำไมพี่ต้องผลักเราออกไปด้วยหละ"
"พี่จะทำอย่างนั้นกับน้องชายพี่ได้ยังไง"
"ไปกินข้าวกันดีกว่า พี่หิวแล้ว"
เจ้าน้ำเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม
ทันทีที่ผมยิ้มให้น้ำ เด็กน้อยของผมก็ยิ้มตอบกลับมาทันที
"ครับพี่ แต่เดี๋ยวนะแป๊บนึง"
เจ้าน้ำพูดพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
"นี่กุญแจห้องผม ผมปั๊มมาให้พี่นานละ พี่สามารถไปห้องผมได้ทุกเวลา อะ"พร้อมกับยื่นมาให้ผม
"ให้พี่จริงอะ แล้วถ้าพี่ไปแล้วเจอเรากับแฟน ......."
"โห ไม่มีหรอก ผมไม่ทำไรอย่างงั้นหรอก"
"ให้มันแน่เถอะ"
"แน่นอนพี่  ไปกินข้าวกันเถอะ"เขินๆๆๆ สงสัยจะเคยทำแบบนั้นกับแฟน
"อืม..เอ้อแล้วเสาร์อาทิตย์นะ ก็กลับมานอนบ้านบ้างนะ แม่เค้าจะได้มีเพื่อนคุย"
"พี่ให้ผมมาบ้านพี่หรอ"
"อืม ก็เอ็งมันเป็นน้องชายพี่นี่หว่า ไปกินข้าวกัน"

เฮ้อในที่สุดผมก็ต้องยอมมันจนได้
ไอ้น้ำ ไอ้หมาน้ำ ไอ้เด็กน้อยเอ้ยยยยยย

[nidnoi]

ดูท่าน้องน้ำจะรักพี่ดิวเข้าเต็มเปา

แล้วพี่ใหญ่จะว่าไงนิ

 

[sayajang]

เชียร์น้องน้ำ สุดใจขาดิ้น

[gypsy]

อ่านจุใจมากเลย

ชอบน้องน้ำ แต่ก็รักใหญ่เหมือนกัน

เลือกไม่ถูก

รักพี่เสียดายน้อง

เฮ่อ

ขนาดคนอ่านยังเลือกไม่ถูกเลย

แล้วอย่างนี้ดิวจะเลือกได้ไหมเนี่ย

ฮ่าๆๆๆๆ

[Kill_eR]

แล้วเฮียใหญ่หายไปไหนหว่า....

บรรยากาศมันมาคุวุ้ยพี่ก็ชอบน้องก็ชอบ.....ดิวเสน่ห์แรงจริงๆ...
 
  จุใจมากเลยครับอ่านจนอิ่มเลย  แต่ก็อยากอ่านอีก  มาต่อเรื่อยๆน้าค้าบ