-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-----------------------------------------------------------------------------------
[1]
"ไอ้ดิวการบ้านมึงเสร็จยังวะ"
"มึงเห็นไหมว่ากูทำอะไรอยู่ แหกตาดูดิวะ"ผมก็กำลังนั่งลอกการบ้านอยู่เหมือนกัน ไอ้ห่าใหญ่มันยังจะถามผมอีก
"ลอกของใครวะ ลองมั่งดิ"
"ของไอ้ไม้"ผมตอบแบบรำคาญ คนยิ่งรีบๆอยู่
"เฮ้ย มึงมั่นใจว่ามันทำถูกหรือวะ"
"หรือมึงจะไม่ส่ง ลอกๆไปเหอะวะ ดีกว่าให้พ่อมึงตี"
"เออวะ"
เป็นประจำของผมกับไอ้ใหญ่นี่หละครับ มาโรงเรียนแต่เช้า ไม่ใช่ว่าขยัน แต่ต้องมานั่งลอกการบ้าน
ไม่รู้อาจารย์จะสั่งทำไมนักหนา เป็นเด็กเนี่ยมันเหนื่อยจริงๆเลย (ออกแนวเด็กไม่ดีนะนี่)
"เย็นนี้ไปเที่ยวบ้านกู มีเกมส์ใหม่ให้ดู"ไอ้ใหญ่ครับ ชวนตลอด
"เกมส์ใหม่มึงก็เล่นคนเดียว แล้วจะชวนกูไปทำไมวะ ไปนั่งดูมึงเล่นเนี่ยนะ"
"เฮ้ย เล่นเกมส์เล่นคนเดียวมันไม่สนุกนี่หว่า นะมึงไปบ้านกูนะ"
"ไม่ไปโว้ย กูจะอ่านการ์ตูน"
"ไปอ่านบ้านกูก็ได้ มึงจะได้มีอะไรทำเวลากูเล่นเกมส์ไง นะนะ"
ดูมันไม่ได้สำนึกเลย นึกว่าจะชวนผมเล่นด้วย
"ไอ้สัดนี่ บอกว่าไม่ไป"
"โหไรว้า ไปเหอะ มึงไม่ได้ไปนานแล้วนะ ไอ้น้ำมันยังบ่นเลยว่ามึงหายไปไหน"
น้ำนี่เป็นน้องของไอ้ใหญ่ครับ อายุห่างกับผมกับไอ้ใหญ่ก็ประมาณ 6 ปี ยังเป็นเด็กประถมอยู่เลย
ปกติผมไปบ้านไอ้ใหญ่ก็จะเล่นอยู่กับน้องน้ำนั่นหละครับ เพราะไอ้เพื่อนเวรมันเล่นแต่เกมส์
"หรือวะ เอาไงดีวะเนี่ย"
"แหม ที่พูดถึงน้องกูทำเป็นคิด ที่กูขอ แมร่งปฏิเสธทันทีเลยนะมึง"
"หรือจะไม่ให้กูไป กูไม่ไปก็ได้นะ"
"เฮ้ย ไปเหอะนะ ไปเล่นเป็นเพื่อนไอ้น้ำมันหน่อย"
"กูเหมือนพี่เลี้ยงเด็กหรือไงวะ"
"น่านะ"
สรุปลงท้ายผมก็ไปบ้านมันครับ
ที่ผมไม่อยากไปนะเพราะว่าผมกลัวอดใจไม่ไหว
5555 ก็ผมนะแอบชอบไอ้ใหญ่อยู่นี่ครับ ชอบมาตั้งแต่ที่เรียนม.1แล้ว
ตอนนี้อยู่ม.3 ยิ่งชอบมากขึ้น เวลาผมไปนอนบ้านมันทีไร ใจมันหวิวๆทุกทีเลยยย
"พี่ดิว"นั่นไงเจ้าน้ำเห็นหน้าผมแล้ววิ่งมาหาเลย
"ว่าไงเด็กน้อย คิดถึงพี่ดิวหรือ"
"พี่ผมโตแล้วนะ อย่าเรียกผมว่าเด็กน้อยสิ"
โหเด็ก 8 ขวบ บอกว่าโตแล้ว ตรู 14 ไม่แก่เลยหรือวะเนี่ย
"โตแล้วหรือเนี่ย"
"แน่นอน โตจนผมมีแฟนแล้วด้วย"
"แฟนผมชื่อน้องฝ้าย น่ารักที่สุดในห้องเลยนะ"
"ว่างๆพาน้องฝ้ายมาให้พี่รู้จักบ้างนะ"
ขำครับ จะเข้าใจคำว่าแฟนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะเจ้าเด็กน้อยเนี่ย
ถ้าแฟนกันนะ มันต้องอย่างผมกับไอ้ใหญ่นี่ต่างหาก 5555เข้าข้างตัวเองอีกแล้วเรา
"มึงเล่นกับไอ้น้ำไปก่อนนะ เดี๋ยวกูไปเล่นเกมส์ก่อน"
"สัดนี่ จะไปไหนก็ไปเลยมึง"
"พี่ดิวๆๆๆ วันนี้พี่นอนนี่ป่าว"
"นอนดิ หรือน้ำจะให้พี่กลับ"
"ไม่ๆๆๆๆๆ นอนนี่หละ นอนห้องน้ำก็ได้"
"เฮ้ย น้องบนเตียงไม่ได้หรือ ให้พี่นอนห้องน้ำได้ไงหละ"
งงไปเลยครับเจ้าน้ำ ส่วนไอ้ใหญ่ขำอยู่ข้างๆผม
พอเจ้าน้ำนึกออกว่าผมหมายความว่าไง ก็รีบพูดอย่างเร็วเลยครับ
"ไม่ใช่ นอนที่ห้องของน้ำเนี่ย บนเตียงที่ห้องของเด็กชายน้ำเนี่ย"พร้อมกับชี้ที่ตัวเองไปด้วย
"อ๋อๆๆ พี่ก็นึกว่าจะให้พี่นอนที่ห้องน้ำจริงๆ"
ผมกับไอ้ใหญ่ขำกันใหญ่ครับ กับท่าทางเหรอหราของน้ำ
"ไม่ได้หรอก เพื่อนพี่มาก็ต้องนอนห้องพี่ดิ"ที่รักหึงอะดิ (คิดเอาเอง)
"มาไอ้ดิว เอากระเป๋ามาเดี๋ยวกูเอาขึ้นไปเก็บให้ มึงจะได้เล่นกับไอ้น้ำต่อไง"
"อืมๆๆ"ต่อหน้าน้องมัน ไม่อยากด่าอะไรมันมาก
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
[2]
"ทำไมมึงชอบเล่นกับไอ้น้ำวะ"
"แล้วจะให้กูเล่นกับใคร มึงก็เล่นแต่เกมส์"
ไอ้ใหญ่ครับ ถามแปลกๆ
"เล่นกับเด็กมันสนุกตรงไหนวะ"
"กูสงสารไอ้น้ำมัน ไม่ค่อยมีใครเล่นด้วย พี่มันก็เหี้ย เอาแต่เล่นเกมส์ ไม่สนใจน้อง"
"อ้าวไอ้นี่นิ พี่มันก็กูดิวะ"
"แล้วมึงคิดว่ากูด่าใครหละวะ"
"เออ กูยอม ว่าแต่ว่า พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนกันดีวะ"
"ไปไม่ได้วะ กูจะดูการ์ตูน"
"โตขนาดนี้แล้วยังจะดูการ์ตูนอีกหรือมึง"
"ป่าว กูสัญญากับไอ้น้ำไว้ ว่าจะดูการ์ตูนเป็นเพื่อน"
"มึงเห็นน้องกูสำคัญกว่ากูหรือวะ"
"แน่นอน ไอ้เจ้าน้ำมันน่ารักกว่ามึงนี่หว่า"
"พูดอย่างนี้กูหึงนะเว้ย"
ผมแทบไม่เชื่อหูเลย มันพูดคำนี้ออกมา พร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ
ใจแทบละลายเลยครับ
"เชี่ยไรมึง หึงเหี้ยไรวะ"
ผมมองหน้ามันแล้วก็กลบเกลื่อนทำเป็นขำกัน
เฮ้ออยากให้ความหมายเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆเลย
"แต่ก็เอาเถอะ ถ้าคนที่มึงชอบคือน้องกู ก็ยอมเสียสละได้ แม้ใจกูจะเจ็บยังไงก็ช่างมัน"
มันทำท่าแบบเจ็บปวดครับ ผมรู้ว่ามันพูดเล่นตามประสาคนกวนทีนแบบมัน
"อยากเจ็บมากใช่ไหม"ฝ่าพระบาทของผมลอยไปหาไอ้ใหญ่ทันทีเลยครับ
"โอ๊ย เจ็บนะโว้ย"
"ก็ไหนบอกว่าทนเจ็บได้ไง" 55555555
"งั้นตอนบ่ายไปดูหนังกัน"
"ไม่ไป"
"อะไรของมึงอีกหละ ก็ตอนเช้ามึงก็ดูการ์ตูนของมึงไปสิ"
"ตอนบ่ายก็ไปดูหนังกับกู คราวนี้กูไม่ยอมนะมึง มึงต้องไปดูกับกู"
"ไม่ไป ไม่มีตัง"
"เดี๋ยวกูเลี้ยง ไปดูเป็นเพื่อนกู โอเค?"
"งั้นขอป๊อปคอร์นด้วยนะ โค้กแก้วใหญ่ด้วยนะ แล้วก็ต่อด้วยข้าวฟรีสักมื้อ"
"ไอ้นี่ได้ทีเอาใหญ่"
"ถ้าไม่ได้กูก็ไม่ไป"
"งั้นกูไปคนเดียวก็ได้"
"เฮ้ยไปคนเดียวเหงานะมึง" ง้อกูหน่อยดิ ขอแค่นิดหน่อย ดันน้อยใจจะไปคนเดียว
"เหงาก็เหงาดิ ดีกว่าไปกับคนเห็นแก่กินอย่างมึง"
"งั้นกูเอาแค่ป็อปคอร์นก็ได้ เดี๋ยวกูยอมเสียสละไปเป็นเพื่อนมึงเอง"
"ไม่เอาโว้ย"แล้วผมก็มองหน้ากัน แล้วก็ขำกันออกมา
"เออๆๆ ป็อปคอร์น โค้ก ข้าวอีกมื้อใช่ไหม มึงจะเอาอะไรอีกไหม"
"ไม่แล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว 5555 หมดตัวแน่มึง"
"ถ้าหมดตัว กูจะเอามึงไปขาย"
"เชี่ยนิ กูเพื่อนมึงนะ เอากูไปขายได้ไง"
"เออวะ เอาไปขายใครเค้าจะซื้อวะเนี่ย"
"อ้าวๆๆๆ ไอ้เวรนี่ เดี๋ยวก็ไม่ไปซะเลยนี่"
"กูต้องง้อไหมวะ ถ้ามึงไม่ไป"
"ตั๋วกูก็ซื้อแค่ใบเดียว ป็อปคอร์นก็ไม่ต้องซื้อ โค้กก็ไม่ต้องจ่าย แถมไม่ต้องเสียตังกินข้าวนอกบ้านอีก"
"เฮ้ย ง้อกูหน่อยดิ มึงง้อทีเดียวกูก็ใจอ่อนแล้ว นะนะนะง้อกูหน่อย"
"อะอะ ไปเหอะนะ กูอยากให้มึงไปจริงๆ"
"ในเมื่อมึงอยากให้กูไปขนาดนั้น กูก็จะยอมไปก็ได้"
"เออ นอนเหอะวะ พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ"
-
[3]
"จบม.3แล้วมึงจะต่อที่เดิมป่าววะ"
"ไม่รู้วะ เพิ่งจะขึ้น ม.3 กูยังไม่คิดหรอก"
"รอเทอม 2 ก่อนค่อยคิด"
ไอ้ใหญ่มันถามผมครับ ผมก็ไม่ทันได้คิดว่าจะเอาไง
ใจผมนะเรียนที่ไหนก็ได้ ที่มีไอ้ใหญ่อยู่ด้วย
แต่ถ้าได้เรียนสายวิทย์ด้วยก็จะดี
"เอางี้มึงไม่ต้องคิด เดี๋ยวกูคิดเอง"
"อะไรของมึงวะ นี่กูหรือมึงวะที่จะเรียนนะ"
"ก็ทั้งมึง ทั้งกูนั่นแหละ ทำไมเรียนกับกูไม่ได้หรือไงวะ"
"นี่มึงบังคับกูหรือวะ ..... ถ้างั้นเรียนสายวิทย์นะมึง"
"ไอ้เวร มึงกับกูเนี่ยนะเรียนสายวิทย์"
"เออดิ กูชอบของกู ไมวะ หรือมึงจะไม่เรียนกับกู"
"งั้นกูเรียนคนเดียวก็ได้"
ไอ้ใหญ่มันทำหน้าคิดหนักครับ
"เออ สายวิทย์ก็สายวิทย์ ถ้าสอบเข้าไม่ได้นะมึง"
"ต้องได้อยู่แล้ว เพราะกูเก่ง55555"
"เก่งให้ตลอดนะมึง"
นั่นเป็นเรื่องที่ผมกับไอ้ใหญ่วางแผนกันไว้
แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นเลย
พอใกล้จะขึ้นเทอม 2 ที่บ้านผมต้องย้ายไปเชียงใหม่
ทำไงได้ ในเมื่อที่บ้านย้ายผมก็ต้องย้ายตาม
ไอ้ครั้นว่าจะขออยู่ที่ กทมง คนเดียว ที่บ้านคงไม่ยอมแน่
ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวพ่อคงไม่มีปัญหา แต่แม่นี่สิ คงพูดยาก
"ใหญ่ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง"
"เรื่องไรวะ เดี๋ยวก่อนดิ ขอลอกการบ้านก่อน"
มันก้มหน้าทำการบ้าน โดยไม่สนใจผมเลยครับ
"เรื่องด่วน กูอยากคุยเดี๋ยวนี้"
"อะไรของมึงวะ......."มันโวยวายพร้อมเงยหน้ามาดูผม
พอมันเห็นหน้าผมซึมๆ มันจึงเลิกโวยวาย
"เออ เรื่องอะไรวะ ว่ามา"มันปิดสมุดการบ้านครับ
"คือกูเรียนต่อ ม.4 กับมึงไม่ได้แล้ววะ"
"ทำไมมึงจะเลิกเรียนแล้วหรือวะ"
"ไอ้เหี้ยนี่ กูหมายถึงกูเรียนที่เดียวกับมึงไม่ได้แล้ววะ"
"เพราะไรวะ"
"เพราะที่บ้านกู จะย้ายไปเชียงใหม่ แล้ว.....กูต้องไปด้วย"
"แล้วทำไมมึงต้องไปด้วย มึงก็อยู่ที่นี่สิ"
"แล้วจะให้กูอยู่ไหนหละ อยู่หอที่บ้านกูคงยอมหรอก"
"ก็อยู่บ้านกูไง นอนกับกู หรือมึงจะเอาห้องส่วนตัวก็ได้ บ้านกูมีหลายห้อง"
"คงไม่ได้หรอกวะ เกรงใจมึง"
"เกรงใจทำไม มึงไปบอกที่บ้านว่ามึงจะอยู่กับกู"
"อย่าเลยวะ"
"ไม่ได้ยังไงมึงต้องไปคุยกับที่บ้านมึง เพราะบ้านกูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"
"ใหญ่ มึงอย่าทำให้กูลำบากใจเลยวะ กูขอร้อง"
"ใช่ว่ากูไปอยู่เชียงใหม่แล้วจะไม่ได้เจอกันสักหน่อยนี่หว่า"
"แต่มันไม่เหมือนเดิมนี่หว่า แล้วอย่างนี้กูจะลอกการบ้านกับใคร ใครจะเล่นกับไอ้น้ำ ใครจะดูกูเล่นเกมส์ กู กู........."
"กูมีค่าขนาดนั้นเชียว"
"เพราะงั้น มึงต้องอยู่กับกู"
ผมอยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันก็ชอบผมเหมือนกัน ถึงไม่ยอมให้ผมไป
แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกันแน่ มันอาจจะแค่ไม่อยากให้เพื่อนที่สนิทที่สุดย้ายไป
แต่ก็นั่นแหละนะ ผมก็รู้สึกดีเหลือเกินที่มันอยากให้ผมอยู่ด้วย
"ปิดเทอมมึงไปเที่ยวหากูนะ"
"นี่มึงจะไปจริงๆใช่ไหม"
"งั้นมึงก็ไปวันนี้เลย ไม่ต้องกลับมาด้วย เพราะกูไม่มีเพื่อนชื่อดิวอีกแล้ว"มันพูดแบบโกรธๆ
"ปิดเทอมมึงไปหากูนะ"
.......................................
...............................
....................................
เงียบครับ ทั้งผมทั้งไอ้ใหญ่
"กูอยากไปเที่ยวดอยสุเทพ มึงต้องพากูไปนะ"
"ได้ๆ กูจะพามึงไปเที่ยวให้ทั่วเชียงใหม่เลย"
"เดี๋ยววันนี้ไปนอนบ้านกู ไปลาไอ้น้ำมันด้วย เดี๋ยวมันจะถามหามึงอีก"
"เออได้"
แล้วช่วงม.3เทอม 2 ของผม ก็แทบจะกินนอนอยู่ที่บ้านไอ้ใหญ่
มันบอกต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า
แล้วอย่างนี้กูจะไม่คิดถึงมึงได้ยังไงวะ ไอ้ใหญ่
-
[4]
ผมกับไอ้ใหญ่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดทั้งวัน
ใจผมไม่อยากจะจากไอ้ใหญ่ไปเลย
ผมมีความสุขมากกับช่วงเวลานี้
แต่สุดท้าย ผมก็ยื้อมันไว้ได้เพียงไม่นาน
"มึงไปแล้วจะคิดถึงกูไหม"
"ถามเหี้ยไรวะไอ้ใหญ่ มึงเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดนะเว้ย ไม่คิดถึงได้ไง"
รักครับ ผมรักมันจริงๆ
"แล้วมึงจะมีเพื่อนใหม่ไหม"
"อ้าว กูก็ต้องมีเพื่อนดิ ถ้าไม่มีกูคงพิจารณาตัวเองแล้วหละ"
"แล้วมึงจะอยู่กับเพื่อนใหม่จนลืมกูไหม"
"2 วัน"
"คืออะไร 2 วัน"
"ก็เวลาที่กูจะลืมมึงไง เอ!หรือวันเดียวก็ลืมได้หว่า"
"เฮ้ยเอาจริงดิ กูจริงจังนะ"
"แล้วทำไมกูต้องลืมมึงด้วยวะ"
"ก็เผื่อมึงมัวแต่สนุกอยู่กับเพื่อนใหม่จนไม่มีเวลาคิดถึงกู"
"มึงตายแล้วหรือไง"
"ปากหมานะมึงแช่งกู"
"ถ้ามึงยังไม่ตาย กูก็ไม่จำเป็นต้องลืมมึง เข้าใจ?"
"แต่ก็เผื่อไว้........"
"เผื่อทำเหี้ยไร ถ้ากูลืมมึง มึงก็มาให้กูเจอบ่อยๆดิ หรือไม่ก็โทรมาทุกวันเลย"
"เออ กูจะโทรไปกวนมึงทุกวันเลย คอยดู"
"ให้มันจริงนะมึง"
ผมกับไอ้ใหญ่นอนเถียงกันในวันสุดท้ายก่อนที่ผมจะย้ายไปเชียงใหม่
พอคิดดูแล้วมันก็น่าใจหาย คนที่เคยเจอกันอยู่ทุกวัน จะไม้ได้เจอกันอีก
อย่างดีก็คงได้แต่คุยโทรศัพท์กันทุกวัน
แต่ก็นั่นหละใครจะโทรทางไกลได้ทุกวันหละนะ
ก๊อกๆๆๆ
"พี่ดิวครับ เปิดประตูให้ผมหน่อย"
"อะไรของเจ้าน้ำมันวะนี่"ไอ้ใหญ่เริ่มบ่นครับ
"เออน่าเดี๋ยวกูไปดูเอง"
พอผมเปิดประตูไป ก็เจอกับเจ้าน้ำที่ยืนถือหมอนอยู่หน้าห้อง
"ว่าไงครับน้ำ มีอะไรหรือเปล่า"
"ผมขอนอนกับพี่ดิวได้ไหมครับ"
ยังไม่รอคำตอบเลย น้ำก็เดินเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
"อะไรกันไอ้น้ำ ห้องตัวเองมีนอนทำไมไม่นอน"
"ผมจะมานอนกับพี่ดิว พี่ใหญ่เกี่ยวไรด้วย"
"ไม่อยากจะเกี่ยว แต่นี่มันห้องพี่"
"งั้นพี่ดิวไปนอนกับน้ำนะ"
"ไม่ได้ เพื่อนพี่ก็ต้องนอนกับพี่"
"แต่พี่ดิวจะไม่มาแล้วนี่ น้ำจะนอนกับพี่ดิว"
"พี่ไม่ได้ไปแล้วไปเลยนะ เดี๋ยวปิดเทอมพี่ก็มา หรือน้ำจะไปเที่ยวหาพี่ก็ได้"
"มันก็เหมือนกันนั่นแหละ กว่าจะได้เจอกันตั้งอีกนาน"
"พี่ดิวไปนอนกับน้ำนะ"
"ไม่ได้ ดิวมันจะนอนห้องนี้ ส่วนเรากลับไปนอนที่ห้องตัวเองเลย"
"เอาน่ามึง ก็ให้น้องมันนอนด้วยดิวะ"
"แต่เตียงกูเล็ก นอนสองคนก็เต็มแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวกูนอนพื้นเอง โอเคมั้ย"
ไอ้ใหญ่ทำหน้าแบบตัดสินใจอยู่พักนึง
"เออ นอนก็นอน ยังไงมึงก็เห็นน้องกูดีกว่ากูอยู่แล้วนี่"
"อะไรของมึงวะ"
"ไม่รู้โว้ย"
แล้วมันก็งอนไปนอนเฉยเลย ผมหละงงกับมัน
"นี่มึงยังไม่หายโกรธกูหรือวะ"
"โกรธไร ไม่ได้โกรธ"
"ไม่โกรธก็มองหน้ากูดิ"
"ทำไมต้องมอง"
ดูมันทำ กวนประสาทแต่เช้าเลย
ทำหน้าบูดใส่ผมแต่เช้าเลยมัน
"วันนี้กูจะไปเชียงใหม่แล้ว มึงจะส่งกูด้วยหน้าบึ้งๆของมึงหรือวะ"
"มึงจะโกรธจนกูไปเลยใช่ไหมวะ ก็โอเค"
"เฮ้ยกูขอโทษ"ตอนนี้ผมก็โมโหเหมือนกันครับ กูจะไปแล้วยังจะงอนไม่เข้าเรื่องอีก
"กูไม่ได้โกรธมึงแล้วนะ นี่ไงกูมองหน้ามึงอยู่ไง"
"เออๆๆๆๆ เดี๋ยวมึงจะไปส่งกูไหม"
"ไปดิวะ กูจะอยู่กับมึงให้นานที่สุดเลย"
"แล้วเจ้าน้ำนะ มึงเล่นกับน้องมึงบ้าง"
"มันเหงานะมึง ไม่มีใครอยู่เล่นกับมันเลย"
"เออน่า เดี๋ยวกูดูแลมันเอง"
"มึงอย่ารับปากชุ่ยๆนะมึง"
"ยังไงมันก็น้องมึง ดูแลมันหน่อย"
"ได้ กูสัญญากับมึง"
ไอ้ใหญ่ กูจะไม่ลืมมึง กูจะไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม....................................................
-
[5]
ตอนนี้ผมก็มาอยู่เชียงใหม่เรียบร้อย
ผมสอบเข้าเรียนสายวิทย์ได้อย่างที่ต้องการ
แต่ถ้ามีไอ้ใหญ่มาเรียนด้วยก็คงจะดีไม่น้อย
"วันนี้มึงเป็นไงบ้าง"ไอ้ใหญ่มันโทรมาหาผมทุกวันจริงๆครับ มันโทรเข้าเบอร์ที่บ้าน
(ขอเล่าแบบเป็นเรื่องในอดีต นิดนึงนะครับ ประมาณสมัยที่มือถือยังไม่เก่อนะ)
"ก็เรื่อยๆวะ เดี๋ยวอีกสามวันกูก็เปิดเทอมแล้ว แล้วมึงหละเป็นไงบ้าง"
"กูมีเรื่องจะขอโทษวะ"
"เรื่องไรวะ"เออ เรื่องไรเนี่ย มึงทำไรผิดอีกหละเนี่ย
"กูไม่ได้เรียนสายวิทย์วะ"
"แล้ว.........ไง"ไม่ได้เรียนสายวิทย์แล้วไงหละไอ้ใหญ่
"ก็มึงอยากให้กูเรียนสายวิทย์กับมึง แต่กูสอบไม่ได้"
"แต่กูพยายามแล้วนะเว้ย แต่ไม่ติดจริงๆวะ"
อืมมันนึกถึงเรื่องที่ผมพูดด้วยหรือเนี่ย
ที่กูอยากให้มึงเรียนสายวิทย์นะ เพราะอยากให้มึงเรียนกับกู
แต่นี่ถึงยังไงกูกับมึงก็ไม่ได้เรียนด้วยกันอยู่ดี
"อืม ไม่เป็นไรกูเข้าใจว่ามึงไม่เก่งเหมือนกู"
"คงงั้นหละ กูขอโทษนะ กูพยายามแล้วจริงๆ"
อ้าวไม่รับมุขกูอีก
"เฮ้ย ไม่เป็นไร แค่มึงพยายามกูก็ดีใจแล้ว"
"แล้วนี่มึงมีเพื่อนใหม่ยังวะ"
"อะไรวะ กูเพิ่งมาได้ไม่ถึงเดือน จะมีเพื่อนได้ไงหละ"
"ไอ้พวกไม่มีคนคบ"
"อ้าวไอ้นี่ ด่ากูอีก เออถ้ากูมีเพื่อน กูจะเที่ยวจนลืมมึงเลย คอยดู"
"อย่านะมึง"
"ไม่รู้เว้ย อยากว่ากูดีนัก 5555"
ผมกับมันก็คุยกันไป เถียงกันไปอย่างนี้หละครับ
คุยกันดีๆไม่ได้นาน ไอ้รักก็รัก แต่หมันไส้ก็สุดๆ
"ดิว กุคงโทรหามึงทุกวันไม่ได้แล้ววะ"
"ทำไมวะ"
"ก็ค่าโทรศัพท์นะดิ เนี่ยกูหูชาเลย โดนแม่ด่าชิบ"
ก็จริงของมันมันโทรหาผมทุกวันวันละหลายนาทีก็คงต้องโดนด่าแน่ๆอยู่แล้ว
"งั้นก็ไม่เป็นไร กูเข้าใจ"
"แต่กูจะโทรบ่อยที่สุดเท่าที่กูจะทำได้เลย"
"เฮ้ยไม่เอา เดี๋ยวมึงก็โดนด่าอีก"
"ด่าก็ด่าดิ กูไม่ฟังซะอย่าง"
"แต่คงไม่ได้โทรทุกวันนะ มึงจะเหงาป่าววะ"
"เหงาทำไมวะ อย่างกูทำไมต้องเหงา"
"เออใหญ่ แล้วเจ้าน้ำเป็นไงบ้าง งอแงไหม"
"ก็นิดหน่อยวะ บ่นแต่อยากให้มึงมาหา"
"กูขอคุยกับน้ำหน่อยดิ"
"ไม่เอา อะไรวะ นานๆกูจะได้โทรหามึง มึงยังจะคุยกับคนอื่นอีก"
"คนอื่นเหี้ยไร นั่นนะน้องมึงนะ"
"แต่กูเพื่อนมึงนะ จะคุยกับไอ้น้ำทำไมหละ"
"น่านะ สงสารเด็กมัน"
"เออ มึงจำไว้"
"น้ำ มานี่ดิ พี่ดิวจะคุยด้วย"เสียงมันหันไปเรียกเจ้าน้ำมาครับ เสียงดังเชียวไอ้เวรนี่
"น้ำครับ พี่ดิวหรือครับ น้ำคิดถึงพี่จังเลย"
"ทำไม ไม่มีใครเล่นด้วยหรือ"
"ครับ พี่ใหญ่ไม่ยอมเล่นกับน้ำเลย"
"พี่ดิวกลับมาเหอะนะ มาอยู่กับน้ำก็ได้นะ"
"ไม่ได้หรอก ปิดเทอมน้ำมาเที่ยวหาพี่สิ ให้พี่ใหญ่พามา"
"ไม่เอาอะ เดี๋ยวน้ำไปคนเดียว พี่ใหญ่ไม่สนใจน้ำเลยอะ"
"มาคนเดียวได้ไง พี่เป็นห่วง"
"ได้อยู่แล้วน้ำเก่งออก"
"คร้าบเด็กน้อยของพี่เก่งคร้าบ"
"ผมยอมให้พี่ดิวเรียกผมเด็กน้อยได้คนเดียวนะเนี่ย"
"เพราะตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วนะ เดี๋ยวสาวๆหนีหมด เรียกเด็กน้อยเนี่ย"
"อย่างนี้แสดงว่ามีแฟนเยอะหละสิเรานะ"
"ไม่เท่าไหร่ครับ ก็ผมหล่อนี่นา"
โหเด็กหลงตัวเอง แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ เฮ้อ
"เดี๋ยวพี่ขอคุยกับพี่ใหญ่ก่อนนะน้ำ แล้วว่างๆเราค่อยคุยกัน"
"พี่ใหญ่หายไปไหนไม่รู้ครับ เดินหายไปเลย"
"อ้าวซะงั้น "อะไรของมันอีกวะ
"งั้นพี่ฝากอะไรน้ำหน่อยได้ไหม ฝากไปบอกไอ้ใหญ่นะ"
"ได้ครับพี่ อะไรหละ"
"คุยกันเสร็จแล้วหรือน้ำ"
"เสร็จแล้วครับพี่ใหญ่"
"อะไรเนี่ยน้ำ เกิดรักอะไรพี่ขึ้นมา"เจ้าน้ำเดินเข้าไปกอดพี่ชาย
"พี่ดิวฝากบอกว่าขอโทษ บอกพี่ใหญ่ยังสำคัญเสมอครับ"
"แล้วทำไมต้องมากอดพี่ด้วยหละ"
"ก็พี่ดิวฝากมานี่นา น้ำก็ไม่อยากกอดพี่ใหญ่หรอก แต่พี่ดิวขอร้อง"
"อืม ไม่เป็นไร"แล้วพี่ชายก็กอดไปที่ตัวน้องชายอยู่นาน
-
น้ำแอบน่ารัก :o8:
แบบนี้เรียกว่าหึงได้ป่ะ?
:-[ :-[
-
[6]
"ดิวเดี๋ยวปิดเทอมนี้กูไปเที่ยวเชียงใหม่นะเว้ย"
"มาดิ กูโครตอยากเจอมึงเลยไอ้ใหญ่ เดี๋ยวกูพาเที่ยว"
"มึงหาที่พักให้กูหน่อยดิ"
"แล้วจะหาทำไม มานอนบ้านกูดิ"
"เฮ้ย ไม่ได้พ่อกูให้พาเจ้าน้ำไปด้วย มันจะไม่สะดวก"
"ไม่สะดวกยังไงวะ มึงจะมานอนหรือเปล่า ถ้าไม่มาก็ไม่ต้องเจอกู"
"อะไรของมึงวะเนี่ย"
"เออ อย่างนั้นหละ เลือกเอานะมึง"
"นอนก็นอนวะ ประหยัดกูด้วย"
"แล้วมึงจะมาเมื่อไหร่วะ"
"ยังไม่แน่วะ อาจจะเป็นอาทิตย์หน้า รอให้ปิดเทอมสักวันสองวันก่อน"
"รอไมวะ มาเลยดิ หรือมึงไม่อยากเจอกู"
"อยากเจอดิวะ แต่กูต้องรอเจ้าน้ำไง ต้องไปพร้อมกัน"
"เออๆๆๆๆๆ ถ้าไงเดี๋ยวกูไปรับ คิดถึงชิบ"
"คิดถึงกูหรอวะ"
"ทำเสียงเหี้ยไรของมึง หวานซะ คิดถึงเจ้าน้ำเว้ย ไม่ได้เจอตั้งนาน"
จะบอกได้ไงหละว่าคิดถึงมึง เฮ้อ เขินนะเนี่ย
"นี่กูเพื่อนมึงนะ"
"ก็เพราะมึงเพื่อนกูไง มีแต่กวนตีน กูเลยไม่คิดถึงไง"
"โหไรว้า"
"เอาเหอะๆๆๆๆๆๆ วางได้แล้ว จะมาเมื่อไหร่ก็โทรมา เดี๋ยวไปรับ"
"เออ ได้ แล้วเจอกัน"
วันนี้ไอ้ใหญ่มันจะมาเชียงใหม่ครับ จะได้เจอมันแล้ว
ผมมารอรับมันตั้งแต่บ่าย แต่มันบอกจะมาถึงประมาณ 4 โมงเย็น
นี่ผมมานั่งรอมันตั้ง 3-4 ชั่วโมงเชียวหรือนี่
มันตื่นเต้นดีนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน จะเป็นไงบ้างนะ
ผมนั่งรอมันที่สนามบิน คือบ้านนี้มันรวยครับ
เป็นผมไม่ขึ้นหรอกเครื่องนะ รถทัวร์สบายกว่า
ขึ้นตอนกลางคืน มาถึงเชียงใหม่เช้าพอดี หลับมาบนรถ สบายออก
"มึงจะพากูไปเที่ยวไหนวะ"
"เที่ยวไหนหละ อยู่บ้านนอนสบายกว่า"
"โหไรวะ กูอุตส่าห์มา"
ไอ้ใหญ่มาถึงมันก็ถามถึงที่เที่ยวเลย ไม่ถามเลยหรือวะว่ากูเป็นไงบ้าง
ห่วงเที่ยวจริงนะมึงไอ้เจี้ยนี่
"แล้วน้ำอยากไปเที่ยวไหนไหม เดี๋ยวพี่พาไป"
"ผมนอนอยู่บ้านกับพี่ดิวก็ได้ ปล่อยให้พี่ใหญ่ไปเที่ยวคนเดียว"
"อ้าว ไงงั้นหละ คิดจะเอากูมาปล่อยทิ้งๆขว้างๆหรือมึง"
"ไม่ต้องไปสนใจไอ้ใหญ่มัน เดี๋ยวพี่พาน้ำไปเที่ยวเอง ดีมั้ย"
"ดีครับ ผมไปไหนก็ได้ที่พี่ดิวไปกับผม"
"ดีมากไม่งอแงเหมือนใครบางคนเลย"
"เออกูมันเป็นเด็กงอแง ไปเที่ยวคนเดียวก็ได้"
"จะไปไหนละมึง อย่าน้อยใจน่ากูล้อเล่น"
ผมจับมันล็อคคอไว้ครับ ไอ้นี่น้อยใจเป็นเด็กๆไปได้
"แล้วไปกันได้ยังเนี่ย กูอยากอาบน้ำวะ เดินทางมาเหนียวตัว"
"เดี๋ยวดิ รอเพื่อนกูก่อน"ไอ้ใหญ่นี่ใจร้อนชิบ
"เพื่อนมึงใครวะ"
"นั่นไงมาละ เพื่อนกูที่โรงเรียน ไอ้นี่มันนิสัยดีคบได้"
"ว่าไงวะไอ้ไอซ์ กว่าจะมา ไปตายที่ไหนมาหละมึง"
"มาถึงก็อวยพรกูเลยนะมึง สวัสดีครับผมไอซ์ครับ นายชื่อใหญ่ใช่ไหม ไอ้ดิวมันเล่าถึงนายบ่อยจนเราเอียนเลย"
"ครับ แล้วดิวเล่าในทางที่ดีหรือเปล่าครับ"
"ก็ดีๆทั้งนั้นครับมันชอบว่านายพามันเสียคน"ไอ้ไอซ์ทำเป็นกระซิบให้ไอ้ใหญ่ฟัง แต่ผมได้ยินเต็มๆเลย
"เชี่ยไรมึง ไอ้ใหญ่มึงไม่ต้องเชื่อมันนะ"
5555555 หัวเราะกันใหญ่พวกผม
"แล้วนี่น้องน้ำใช่ไหม พี่ไอซ์นะครับ"
"สวัสดีครับ พี่สนิทกับพี่ดิวหรือครับ"
"ก็ไม่หรอก มันบังคับให้พี่คบกับมัน"
"ปากนะไอ้เจี้ยไอซ์ อย่าไปสอนไรเหี้ยให้น้องเลยมึงนะ"
"เอาเหอะไปกันยัง"
แล้วพวกผมก็ออกจากสนามบินโดยนั่งรถของไอ้ไอซ์กลับบ้านผม
"ไอซ์มึงฟังเพลงไรวะ"
"เพลงกูชอบทำไมหละ"มันฟังเพลงคำเมืองครับ หน้าตาไม่ได้ให้กับการอนุรักษ์บ้านเกิดเลย
"กูเปลี่ยนนะ ฟังคลื่นดีกว่า นะนะนะ"ผมทำเป็นอ้อนๆมันครับ
"ตามใจมึง เออเทอมนี้จะได้เกรดเท่าไหร่วะ กูหละเครียด"
"แต่กูไม่เครียดวะ"
"ไรวะมึงทำได้หรือ"
"เปล่าแต่กูคิดว่ากูคงได้มากกว่ามึงไง กูเลยไม่เครียด"
"โห ปากดีนักนะมึง ถ้ามึงได้น้อยกว่ากูนะ กูจะประนามให้จมเลยมึง"
"คงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะกูเก่ง 55555555555+"
"เออ เดี๋ยวก็รู้ เชี่ยๆๆๆๆๆๆ"
ผมกับไอ้ไอซ์นั่งหัวเราะกันสองคน
โดยไม่ได้สนใจไอ้ใหญ่ที่นั่งอยู่ด้านหลังเลย
มันดูเงียบมากๆเลยครับ
"ดิวสนิทกับไอซ์มากเลยหรือ"
"ก็เรียนห้องเดียวกัน ถามทำไมหรือ"
"เปล่า แค่ดูสนิทกันดี"ไอ้ใหญ่มันถามผมตอนที่ไอซ์มันกลับไปแล้ว
"แล้วอย่างนี้มึงก็จะลืมกูแล้วดิ"
"ทำไมคิดงั้นวะไอ้ใหญ่ ทำไมกูต้องลืมมึง"
"ก็เหมือนมีคนมาแทนที่ของกูแล้วนี่นา"
"แทนที่เชี่ยไร มึงก็ยังอยู่นี่ อยู่กับกูตลอด อย่าคิดมากดิ"
ผมรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูกครับ ที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
มันเหมือนผมกับมันถูกเส้นบางๆแยกออกจากกันทีละน้อย
ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมมันถึงคิดมากอย่างนั้น
หรือว่าผมเห็นคนอื่นสำคัญกว่ามันไปแล้วจริงๆ
แต่ผมก็ทำใจไม่ได้หรอกครับ ที่จะต้องห่างไอ้ใหญ่
ตอนนี้ที่ที่เคยเป็นของผม
ถูกคนอื่นมาอยู่แทนแล้ว
ผมมองดูดิวกับไอซ์คุยกันอย่างสนิทสนมแล้วมันทำให้รู้สึกขัดๆ
ผมไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้
คนที่เคยเห็นเราสำคัญเสมอ
แต่ตอนนี้กลับไปหัวเราะกับคนอื่น
ไม่ใช่กับเราอีกต่อไปแล้ว
ระหว่างผมกับดิวจะเป็นแบบเดิมได้อีกหรือไม่นะ
-
[7]
"ดิวมึงจำน้องอ้อได้ไหมวะ"
"อ้อไหนวะ"ผมหละงง ใครอีกวะเนี่ย ไอ้ใหญ่มันถามผมหลังจากกินข้าวเย็น
"ก็รุ่นน้องที่เคยมาชอบกูไง"
"เฮ้ย มีด้วยหรอวะ คนที่มาชอบมึงนะ"ผมแกล้งเฉไฉครับ
"อืม สรุปมึงจำได้ไหมเนี่ย"
"เออๆๆๆ จำได้ ทำไมวะ หรือว่ามึงทำเค้าท้อง ไอ้เหี้ยใหญ่ กูบอกแล้วให้ระวัง"
"สัดนี่ ไม่ใช่โว้ย"
"มึงว่ากูจะคบกับเค้าดีไหมวะ"
ตอบไม่ถูกเลยครับ ให้บอกว่าอย่าเลยกูชอบมึงนะ ก็คงจะไม่ได้ ใจมันหวิวชอบกลกับคำถามนี้
"แล้วมึงชอบเค้าหรือเปล่าหละ"
"ก็รู้สึกดี"
"งั้นก็คบกันดิ ดูน้องเค้าก็ชอบมึงมากอยู่"
"มึงคิดว่างั้นหรือ"
"เออดิวะ เห็นเพื่อนมีความสุข กูก็ดีใจด้วย"
ฝืนใจมากครับ กับคำพูดของผม เราจะทำอะไรได้ในเมื่อใหญ่มันเป็นเพื่อนผม เพื่อนกัน....ไม่ใช่แฟน
"อืม กูจะลองดู"
"เออใหญ่ เดี๋ยวกูไปดูเจ้าน้ำก่อนนะ"ผมฝืนยิ้มต่อไปไม่ได้แล้วครับ นี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้
ทำไมนะทำไมผมต้องรู้สึกอย่างนี้ ผมรักเพื่อนของผมเอง ผมรักใหญ่ แต่ผมทำอะไรไม่ได้
ไม่รู้ว่าถ้าบอกไปแล้วผมกับใหญ่ยังจะเป็นเพื่อนที่ดีอยู่ไหม
แต่ตอนนี้ใหญ่กำลังจะมีแฟน ทำไมผมถึงเจ็บอย่างนี้
ผมทำใจได้อย่างที่พูดจริงหรือ ผมเป็นคนส่งเสริมให้เค้ามีแฟนเอง
เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คงมีแต่คำว่าเพื่อน เพื่อนตลอดไป
นี่ดิวไม่รู้เลยหรือนี่ว่าผมชอบเค้า
ที่ผมบอกจะคบกับอ้อ ก็เป็นเพียงการลองใจเค้า
แต่เค้ากลับผลักผมให้ไปหาคนอื่น
มันคงไม่มีความหมายอะไรที่ผมจะบอกชอบเค้า
เพราะตอนนี้เค้าได้เลือกคนอื่นให้ผมแล้ว
ต่อจากนี้ผมกับเค้าคงเป็นอะไรมากกว่านี้ไม่ได้
นอกจากคำว่าเพื่อน เพื่อนตลอดไป........
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย
ผม ใหญ่ และน้ำออกเที่ยวรอบเมืองเชียงใหม่ทุกวัน จนใหญ่กลับกรุงเทพไป
ตลอดเวลาที่ใหญ่อยู่เชียงใหม่ผมมีความสุขมาก
แต่มันก็คงจะได้เท่านี้หละ
เพราะหลังจากกลับไปกรุงเทพ ใหญ่ก็ไม่ค่อยได้โทรมาหาผมอีก
นานๆครั้งจะโทรมาที พอผมโทรไปก็คุยกันแปลบๆก็วาง
ทำให้ผมกับใหญ่ห่างกันออกไปทุกทีๆๆ................................
ตอนแรกผมก็รู้สึกเศร้านะครับ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปจนผมเข้ามหาวิทยาลัย
ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ กิจกรรมหลายอย่าง
ทำให้ผมมีเรื่องให้คิดมากมาย
จนผมลืมเรื่องของใหญ่ลงได้บ้าง ....แต่ก็คงไม่ทั้งหมดหรอกครับ
เพราะยังไง ใหญ่ก็คือคนสำคัญคนแรกของผม
ผมคงจะตัดความรู้สึกชอบดิวไปไม่ได้
ถ้าหากผมกับเค้ายังคุยกันอย่างนี้
แต่บางครั้งมันก็อดไม่ได้จริงๆที่จะติดต่อไปหาดิว
ตอนนี้ผมต้องข่มใจให้เราเป็นเพื่อนกัน
ไม่ให้คิดไกลเกินกว่านั้น
มันเป็นการยากเหลือเกินที่จะลืมคนที่เราชอบ
แต่ผมคงจะลืมดิวไปไม่ได้ เพราะผมไม่อยากลืม
ผมต้องทำใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องตัดเค้าออกจากใจผม
สักวันที่ผมมองเค้าเป็นเพื่อนได้ ผมจะกลับมาหาเค้า
-
เหมือนจะจบแล้วเลย หรือเปล่า :m28:
แต่น้องน้ำน่ารักอะ ชอบๆๆ
-
ตอนที่7หละ :z13:
-
[8]
ผมกับใหญ่ก็ห่างกันตั้งแต่นั้นมา
จากที่โทรมานานๆครั้ง
กลายเป็นหายไป ไม่โทรมาอีกเลย
ส่วนผมก็เรียน เรียน เรียนอย่างเดียว
เพื่อจะได้ไม่ต้องคิดมาก
จนกระทั่งผมเรียนจบมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่
ทำงานเป็นนักวิจัยของมหาวิทยาลัย
ผมก็ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ ผมกับใหญ่จะได้เจอกันอีกไหม
"สวัสดีครับ"เบอร์ใครไม่ทราบครับ โทรมาระหว่างที่ผมอยู่ในห้องแลป
"ดิวหรอ เราเอง"
"เอ่อใครครับ"
"ลองทายดูดิ เพื่อนนายไง"
โหเพื่อนตรู แล้วคุณมึงเป็นใครวะเนี่ย มาให้ทายอะไรวะเนี่ย
"ไม่ทาย ถ้าไม่บอกกูจะวาง คนยิ่งทำแลปยุ่งๆอยู่"
ถ้าไม่บอก กูก็ไม่คุยวะ ใครวะเนี่ยกวนประสาทชิบ
"เราใหญ่เอง ถ้านายยุ่งเราวางก่อนก็ได้นะ"
"เฮ้ยๆๆๆ ไม่ต้องวาง มีไรว่ามาเลย"น้ำเสียงของใหญ่จากที่ทะเล้นกลับเศร้าลง
ส่วนผมด้วยความดีใจเลยพูดไม่ถูกเลยครับ
นานมากๆแล้วที่ใหญ่ไม่ได้โทรมาหาผม
ความรู้สึกตอนนี้มันดีใจมาก
ดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง ดีใจจริงๆ
"พอดีมีเรื่องรบกวนนิดหน่อย"
"ว่ามาเลย เรื่องอะไรวะ"
"นายจำเจ้าน้ำได้ไหม"ทำไมมันใช้คำพูดห่างเหินอย่างนี้วะ
"อืมจำได้ดิ ตอนนี้คงโตเป็นหนุ่มแล้วดิ"
"ก็ประมาณนั้น คือว่าเจ้าน้ำมันเอ็นทรานท์ปีนี้"
"แล้วมันสอบได้ที่เชียงใหม่ ที่บ้านเราเค้าเป็นห่วงมัน เลยว่าจะฝากนายให้ดูแลหน่อย"
ปีนี้เจ้าน้ำจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้วหรือนี่
ผมก็ไม่ได้เจอน้ำเลย ป่านนี้จะตัวโตขนาดไหนเนี่ย
"สบายมาก ยังไงกูมันก็พี่เลี้ยงเจ้าน้ำอยู่แล้วนี่"
"เออลืมถาม มึงเอาเบอร์กูมาจากไหนวะ"
"พอดีเราโทรไปที่บ้านนาย แล้วแม่นายให้เบอร์เรามานะ"
"มึงจำเบอร์บ้านกูได้ด้วยหรือวะ"
"จำได้ดิ ทำไมหรือ"
"จำได้แล้วทำไมไม่เคยโทรมาเลยวะ หายหัวไปไหน"
"พอดีว่าเรียนยุ่งๆนะ โทรทีนะ"
"ไม่เป็นไร แต่กูมีอย่างนึงจะขอมึง"
"นายจะขออะไรเราหรือ"
"ก็ไอ้ นาย - เรา ของมึงเนี่ย กูขอเหอะ ฟังแล้วแปลกๆวะ"
"มึงช่วยใช้มึงกูเหมือนเมื่อก่อนได้ไหมวะ"
คือมันฟังห่างเหินไปนิดนะครับ
ผมชอบที่ให้ใหญ่มันพูดมึง กูแบบสนิทสนมกันมากกว่า
"ถ้ามึงต้องการงั้นก็ได้"
"ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้เพื่อนเลิฟ"
ผมคงต้องขอบคุณเจ้าน้ำแล้วหละครับ
เพราะเจ้าน้ำทำให้ผมกับใหญ่ได้คุยกันอีกครั้ง
ผมดีใจมากที่ใหญ่ยังไม่ลืมผม
ตอนนี้ถ้าถามว่าผมยังชอบใหญ่อยู่ไหม
ผมคงตอบว่าผมไม่รู้ เพราะเวลาทำให้ผมทำใจได้มากขึ้น
แต่ความรู้สึกดีดีนั้น ยังคงมีอยู่เสมอ
กว่าที่ผมจะทำใจโทรไปหาดิวได้
ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
มันคงเป็นเพราะผมเองที่ทำให้เราห่างเหินกัน
จนทำให้ผมไม่กล้าที่จะสู้หน้าดิว
แต่พอผมได้ยินเสียงดิว
ใจผมเต้นแรงมาก จนเผลอพูดอะไรแปลกๆออกไป
นายยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะดิว ยังน่ารักเสมอสำหรับเรา
-
[9]
หลังจากนั้นผมกับใหญ่ก็โทรคุยกันมากขึ้น
ด้วยที่ว่าเด็กชายน้ำไม่อยากอยู่หอของมหาวิทยาลัย
ผมเลยเป็นธุระหาหอพักให้กับน้ำ
ซึ่งอันที่จริงมันก็เป็นข้ออ้างที่ผมจะคุยกับใหญ่มากกว่า
"เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากูจะพาเจ้าน้ำไปส่งที่เชียงใหม่"
"จริงหรือวะ แล้วมึงจะมาหากูหรือเปล่า"
"มึงอยากให้กูไปหรือเปล่าละ"
"แน่นอนอยู่แล้ว มึงมาพากูไปเลี้ยงด้วย"
"กูอุตส่าห์เหนื่อยหาหอให้น้องมึงนะเฟ้ย"
"เออน่า จะแดกอะไรก็ว่ามา"
จริงๆผมก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร เพราะหอหลังม.ก็มีตั้งเยอะ
แค่ดูอันไหนสะอาดแล้วก็ดูปลอดภัยก็โอเคแล้ว
เรื่องค่าเช่าไม่ต้องกังวล บ้านนี้มันรวย 555
"ตอนนี้กูอยู่เชียงใหม่แล้วนะมึง"
"หรือวะ กูยังทำงานอยู่เลยวะ"นี่วันเวลาทำงานนะเฟ้ย โทรมาทำไมเนี่ย
"กูก็ไม่ได้บอกให้มึงมาหากูตอนนี้นี่หว่า"
"เออ เดี๋ยวเลิกงานแล้วกูโทรหา"สาดนี่ พูดจากวนตีน
ผมกับไอ้ใหญ่นัดกันที่ร้านอาหารแถวม.
ซึ่งผมให้มันไปจองโต๊ะก่อน พอผมเลิกงานแล้วจะตามไป
พอผมไปถึงผมก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
พยายามนึกว่าไอ้ใหญ่มันจะหน้าตายังไงนะสิครับ
ผมกับมันไม่ได้เจอกันตั้งแต่ม.ปลาย
นี่มันก็หลายปีแล้วมันคงเปลี่ยนไปบ้างหละ
แล้วผมก็เจอครับ ใหญ่ยังดูดีสำหรับผม
หรือดูดีกว่าเดิมก็ว่าได้ เพราะตอนนี้ใหญ่ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ดูสุขุมนิ่ง และหล่อเอามากๆในสายตาผม
ส่วนคนที่นั่งอยู่ด้วย ดูยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่
คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากเจ้าน้ำ
นี่เจ้าน้ำโตขึ้นมามันก็หล่อเหมือนกันนะนี่ สูงเชียว
ถึงว่าตอนเด็กๆสาวติดตรึม 555555
"เฮ้ยใหญ่ เป็นไงเดินทางเหนื่อยไหม"
"ก็นิดหน่อยวะ มาถึงนอนเป็นตายเลย"
"เออน่า เดินทางบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน ขับรถแค่นี้ทำบ่น"
"สัด มึงลองมาขับมั้งดิวะ เหนื่อยนะมึง"
"เออๆๆๆ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ สัดนี่"
"ว่าไงเด็กน้อย จำพี่ดิวไม่ได้หรือครับ ไม่พูดไม่จาเลย"
ผมหันไปทักเจ้าน้ำครับ เห็นเงียบๆ
"สวัสดีครับพี่ดิว"
ทำไมมันนิ่งอย่างนี้วะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย
ทักผมเสร็จมันก็ไม่สนใจผม มองออกไปที่แม่น้ำซะงั้น
"ไอ้ดิวแดกเบียร์ป่าวมึง"
"ก็ดีวะ วันนี้รู้สึกอยากเมายังไงไม่รู้ มีเจ้ามือทั้งที"
"กูเลี้ยงแต่ข้าว เบียร์หารเว้ย"
"สัดนี่อย่างขี้เหนียวดิ ไม่ใจเลยมึงอะ"
"เออ เลี้ยงก็เลี้ยง พูดซะกูเสียเลยมึง"
"แล้วมึงอะน้ำ เอาด้วยป่าว"
"สัดนี่ น้องมันยังเด็กมึงชวนมันแดกทำเหี้ยไร"
"เด็กเหี้ยไร กูเห็นมันแดกกับเพื่อนมันตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว"
"เอามั๊ยมึง"
ไอ้ใหญ่ถามเจ้าน้ำอีกรอบ
ส่วนเจ้าน้ำได้แต่พยักหน้า แล้วก็มองออกไปที่แม่น้ำอีกรอบ
อะไรของมันวะเนี่ย
"เดี๋ยวซื้อไปต่อที่หอไอ้น้ำกัน"
"ยังแดกได้หรือมึงไอ้ใหญ่"
"กูได้เสมอ มึงอะสู้ป่าว"
"เออๆๆๆ ซื้อก็ซื้อ แต่กูขอขับนะรถนะ"
ยังจะแดกอีก แม่งจะไม่รอดอยู่แล้วเนี่ย
ไม่รู้จะแดกทำไมนักหนา เมาไม่เหลือมาดเลยสาด
5555555555555555+
อยากจะขำให้ลั่นห้อง
ไอ้คนที่บอกไหวๆๆนะ พอถึงห้องก็สลบนอนไม่รู้เรื่องเลย
ทิ้งให้ผมกับเจ้าน้ำต้องโจ้กันสองคน
"จะเข้ามหาลัยแล้วตื่นเต้นไหม"
ผมถามเจ้าน้ำระหว่างที่กินเบียร์กัน
"ไม่"แล้วก็เงียบ.............................
"แล้วคิดไงถึงมาเลือกที่นี่วะ กรุงเทพมีทำไมไม่เรียน"
"ไม่อยากเรียน"เงียบ....................................
"เพื่อนที่โรงเรียนมีมาด้วยหรือเปล่า"
"ไม่"..................................
เป็นเหี้ยไรวะเนี่ย กูชวนคุยแมร่งก็ไม่คุยกับกู
กูก็หงุดหงิดเป็นนะโว้ย
ผมกระดกหมดแก้วเลยครับ
แล้วหันไปหาไอ้น้ำ
"กูถามมึงจริงๆนะ มึงมีอะไรกับกูหรือเปล่า ถามคำตอบคำมึงเป็นไร"
"เปล่า"
เปล่าเหี้ยไรเนี่ย
"ไม่พอใจเรื่องอะไรบอกมาเลย หรือเรื่องที่กูเรียกเด็กน้อย"
"งั้นต่อไปกูไม่เรียก พอใจไหม"
"มึงไม่ชอบมึงก็บอกมาดิวะ ไม่พูดแล้วกูจะรู้ไหม"
"หรือกูไปทำเหี้ยอะไรให้มึง มึงถึงไม่พูดกับกู"
"เมื่อก่อนมึงไม่เคยเป็นแบบนี้นี่ มึงเป็นอะไร"
............................ผมด่าเป็นชุดเลยครับ
"เมื่อก่อนผมเป็นยังไงผมจำไม่ได้"
"เมื่อก่อนมึงเคยเป็นเด็กน่ารักช่างพูด"
"แต่นี่อะไร ไม่พูดไม่จา"
"ผมเปลี่ยนไปแล้วพี่"
"เปลี่ยน เปลี่ยนเหี้ยไร"
"ช่างพูดแล้วไง ไม่เห็นจะมีอะไรดี"
"มึงคิดงี้ได้ไง"
"ได้ไงผมไม่รู้ รู้แต่ว่าตั้งแต่ไม่มีใครสนใจผม"
"ใครบอก พี่ก็ยังห่วงเอ็งตลอด"
"แล้วพี่หายไปไหนมา........"คำพูดนิ่งๆ แต่เจ็บยังไงไม่รู้
ผมลืมไปเลยว่านอกจากไอ้ใหญ่แล้ว
คนที่ผมไม่ได้ติดต่ออีกคนก็คือเจ้าน้ำ
เหมือนเจ้าน้ำได้หายออกจากชีวิตผมไปช่วงหนึ่ง
"พี่.......พี่ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรครับ..."เจ้าน้ำพูดโดยไม่มองหน้าผม
แล้วหันเดินออกไปทางระเบียง
"ถ้าพี่จำได้ ผมเคยบอกพี่แล้ว ว่าผมยอมให้พี่เรียกว่าเด็กน้อยได้คนเดียว"
"นั่นหมายความว่าพี่สามารถเรียกผมได้ ตราบใดที่พี่อยากจะเรียกผม"
-
[10]
ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงให้น้ำกลับมาเป็นคนเดิม
เพราะยิ่งผมเข้าหาน้ำมากเท่าไหร่
น้ำก็จะยิ่งสร้างกำแพงกั้นระหว่างผมกับเค้ามากเท่านั้น
ผมโทรไปก็ไม่ค่อยรับสาย
หรือไม่ก็ยกับแป๊บเดียว
พอผมไปหาที่หอ ก็ต้องมีธุระออกไปข้างนอกตลอด
ผมรู้ว่านั่นเป็นข้ออ้างเพราะไม่อยากเจอผม
แต่ยิ่งน้ำห่าง ผมก็ยิ่งตามติด
เพราะยังไงมันก็เคยเป็นน้องที่น่ารักของผม
เป็นเวลานานเลยทีเดียวกับการไล่ตามเด็กคนนี้
ความพยายามของผมได้มาถึงจุดสิ้นสุด
ไม่ใช่เพราะน้ำกลับมาเป็นคนเดิม
แต่มันกลับทำให้ผมเสียความรู้สึกกับคนคนนี้
"อย่ามายุ่งกับชีวิตผมได้ไหม"
"เฮ้ยน้ำ นี่พี่เป็นพี่นะโว้ย"
"ผมมีพี่ชายแค่คนเดียว แล้วก็จำไม่ได้ว่ามีพี่หน้าแบบนี้"
"มึงรำคาญพี่มากขนาดนี้เลยหรือวะ"มันไม่ตอบแต่ทำนิ่งเฉย
"โอเค พี่จะไม่ยุ่งกับมึงอีก"
ผมไม่ได้คิดจะทิ้งเจ้าน้ำไปหรอกนะครับ
แต่ผมก็ขอเติมพลังกับความรู้สึกตัวเองบ้าง
ความใส่ใจของผม ไม่เคยได้ประโยชน์อะไรกลับมาเลย
ตอนนี้ผมเหนื่อย จึงขอถอยออกมาสักพัก
แล้วจะกลับไปทำให้น้ำเป็นคนเดิมให้ได้
หลังจากนั้นผมก็หายออกจากชีวิตน้ำไประยะหนึ่ง
เป็นด้วยว่างานผมก็ยุ่งด้วย
เลยไม่ได้โทรไปหาเจ้าน้ำเหมือนเมื่อก่อน
ให้ห่างกันสักระยะ อะไรคงจะดีขึ้น
แล้วระหว่างที่ผมนอนคืนหนึ่ง
เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
ซึ่งทำให้ผมหงุดหงิดมาก
แต่เมื่อผมดูเบอร์กลับเป็นชื่อของน้ำ
น้ำไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง
แต่ตอนนี้น้ำมันโทรมา
"ว่าไงน้ำ"
"เอ่อ พี่ดิวใช่ไหมครับ"
เสียงไม่ใช่เจ้าน้ำ ใครวะเนี่ย
"ครับ"
"คือผมเป็นเพื่อน้ำนะครับ พอดีว่าไอ้น้ำมันเมาอยู่ที่ร้านแถว ม.นะครับ"
"แล้วมันให้ผมโทรหาพี่"
"ครับ แล้วตอนนี้อยู่ร้านไหนครับ เดี๋ยวพี่ไป"
หลังจากที่รู้ว่าน้ำอยู่ร้านไหนแล้ว
ผมก็ขับรถออกจากบ้านไปรับเจ้าน้ำทันที
"กินกันนานรึยัง"ผมถามเพื่อนเจ้าน้ำครับ
"ผมเพิ่งมาได้ไม่นานครับ แต่ไอ้น้ำมันกินมาตั้งแต่หัวค่ำ"
"ไปน้ำกลับห้อง"ผมเดินไปลากเจ้าน้ำครับ
"พี่มาทำไม"
"อ้าวไอ้นี่ มึงให้กูโทรไปตามพี่เค้าไม่ใช่หรือวะ"เพื่อนเจ้าน้ำเริ่มท้วง
"กูไม่ได้บอก แล้วพี่มาทำไม"
"เมาแล้วนะเรานะ กลับห้องไป"
"ผมไม่กลับ พี่อย่ามายุ่งกับผม"
"ถ้าไม่เชื่อพี่ พี่ว่าพี่คงดูแลเราไม่ได้ ถ้างั้นที่บ้านเราคงให้กลับกรุงเทพแน่"
"เอาไง จะกลับหอกับพี่ หรือกลับกรุงเทพเลย"
เจ้าน้ำมันนิ่งอยู่พักนึง
"แม่งเอ้ย ไปก็ได้วะ"พร้อมกับล้วงกุญแจรถออกมา
ผมคว้าไว้ทันที แล้วส่งให้เพื่อนน้ำ
"ช่วยขับไปไว้ที่หอให้ด้วยนะครับ"
"ได้ครับพี่"
ไอ้เจ้าน้ำทำหน้างงงงที่ผมคว้ากุญแจไป
"ส่วนเรามากับพี่ เดี๋ยวพี่ขับไปส่ง"
แล้วผมก็ลากเจ้าน้ำออกไปขึ้นรถ
ก่อนออกไป ผมหันไปหาเพื่อนเจ้าน้ำ
"เออลืมไป เราชื่ออะไรนะ"
"ผมโกครับ"
"ขอบใจนะโกที่โทรมาบอกพี่ แล้วรบกวนขับรถไปให้เจ้าน้ำด้วย"
"ครับ"
ระหว่างทางเจ้าน้ำเงียบมาตลอด
ไม่พูดไม่จาใดๆทั้งนั้น
"ผมถึงห้องแล้ว พอใจรึยัง"
"ไปอาบน้ำแล้วกินน้ำเยอะๆก่อนนอน"
"อย่ามาสั่งผม"
"ไม่ได้สั่ง แต่พี่เป็นห่วงจะได้นอนสบายๆ"
"ถ้างั้นพี่ก็เลิกเป็นห่วงผมสักที ผมอึดอัด"
โห ไอ้เวรนี่ พูดออกมาแต่ละอย่าง
"นี่มึงเกลียดพี่มากเลยหรือวะ"
"พี่ผิดที่หายไปเลย แต่พี่ก็ขอโทษแล้วไง"
"มึงยกโทษให้พี่ไม่ได้หรือวะ"
เงียบ ไม่ตอบอะไรเลย
"มึงไม่อยากเจอพี่ จริงๆใช่ไหม"
"ไม่"
คำเดียวสั้นๆ แต่ก็อึ้งเลยครับ
ผมทำอะไรไม่ถูก ผมเดินออกไปที่ระเบียงโดยไม่รู้ตัว
ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อเลยคราวนี้
ส่วนเจ้าน้ำพอผมเดินออกมาที่ระเบียง
มันก็หยิบเบียร์ในตู้เย็นมากิน
นี่ผมทำอะไรไม่ได้จริงๆหรือนี่
ผมยืนจมกับตรงนั้นเป็นเวลานานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
แต่เมื่อผมหันกลับมาที่ห้อง
เจ้าน้ำก็เมาหลับไปแล้ว
ผมเดินไปที่เจ้าน้ำ พร้อมกับเอามือลูบหัวมันเบาๆ
เหมือนที่ผมเคยทำมาตลอดเมื่อก่อนนี้
แล้วก็ได้ยินเสียงเจ้าน้ำพึมพำเบาๆ
มันทำให้ผมรู้ว่า สิ่งที่ผมทำไปไม่ได้หมดหวังเลยซะทีเดียว
"ถ้าผมไม่อยากเจอพี่ ผมคงไม่มาเรียนที่นี่หรอก"
ผมได้ยินแล้วทำให้ผมนึกถึงเด็กชายน้ำอีกครั้ง
เด็กชายน้ำที่น่ารักช่างคุย
นี่แหละน้องน้ำของพี่
ผมล้มตัวลงนอน พร้อมกับนอนกอดเจ้าน้ำไว้
เหมือนเจ้าน้ำยังเป็นเด็ก 8-9 ขวบ
-
[11]
"เฮ้ย พี่มากอดผมทำไม!!!"
อะไรของมันวะเนี่ย ตื่นมาก็โวยวายเลย
"ทำไมวะ กูจะกอดน้องกูไม่ได้หรือไง"
"แต่...ผมเป็นผู้ชายนะ"
"แล้วไง กุก็ผู้ชาย ทีเมื่อก่อนกูกอดมรึงยังไม่เห็นจะโวยวาย"
"ผมโตแล้วนะ พี่ทำอย่างนี้คนอื่นจะมองผมยังไง"
"แต่กูไม่เห็นว่ามรึงจะโตเลยนี่หว่า"
"กูก็นึกว่ายังเป็นเด็ก กูเลยนอนกอดเหมือนเมื่อก่อน"
"อีกอย่างกูได้ยินใครพึมพัมว่าอะไรนะ.........."ผมทำเป็นลากเสียงยาวๆ
"ใคร ใครพึมพัม ไม่มี...ไม่ใช่ผมแน่ๆ"
"หรอ จริงรึ"ผมเดินเข้าไปขยี้ผมเจ้าน้ำ มันรีบเอามือมาปัดมือผมทันที
"เอาเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่มาหา อยู่ห้องด้วยนะ"
"ผมไม่ว่าง"ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ได้ยินแล้วอยากจะแกล้งมันมากขึ้น
"ไปไหน"
"พี่จะรู้ทำไมหละ"
"หรือว่าจะหนีพี่ ไม่อยากเจอพี่รึไง"
ตอนนี้ผมทำเป็นไม่พอใจแต่จริงๆตอนนี้กำลังขำกับท่าทางของเจ้าน้ำ
"เงียบทำไมหละ ตอบมาดิ น้ำแค่บอกว่าไม่อยากเจอพี่ พี่จะไปทันที"
"พี่จะตอบรับทุน แล้วไปเรียนต่อเมืองนอกทันที กว่าพี่จะกลับมา น้ำคงจบไปแล้ว"
"เราจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก ดีไหมแบบนี้"
ผมเริ่มต้อนไปเรื่อยๆ
"แล้วพี่จะไปที่ไหน"
"เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจ เพราะยังไงเราก็ไม่อยากเจอพี่อยู่แล้ว แล้วจะรู้ไปทำไม"
"อ๋อ หรือกลัวว่าจะไปเที่ยวเมืองนอกแล้วเจอพี่"
"เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น"
เสียงเจ้าน้ำเริ่มอ่อนลง
"เอาเป็นว่า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวน้ำเอง"
"ถ้าตอนเย็นพี่มา ไม่เจอน้ำ พี่จะไปเรียนต่อ เข้าใจไหม"
"ไปหละ ตัดสินใจดีดีนะ"
ผมเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า
ก็รู้อยู่แล้วว่าเจ้าน้ำมันมาเรียนที่นี่เพราะอยากเจอผม
ทำเป็นแกล้งขู่มันไปอย่างนั้นหละ
ไอ้ทุนอะไรนั่นนะ อย่างผมเนี่ยนะจะสอบได้
"เดี๋ยวเย็นนี้พี่มาหาใหม่"
ตอนเย็นผมขับรถไปหาเจ้าน้ำที่หอ
ใจก็แอบหวั่นเหมือนกัน
ถ้ามันไม่อยู่จริงๆจะทำไงวะเนี่ย
เดี๋ยวถ้าไม่เจอมันค่อยคิดทีหลัง
เอาแล้วสิ ห้องปิดไฟเงียบ
ทำไงดีหละเนี่ยเรา
ไม่น่าไปแกล้งมันเลย
ผมลองหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเจ้าน้ำ
แต่กลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ในห้อง
เวรนี่มันไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วยรึนี่
"ครับพี่"
อยู่ๆมันก็รับสาย
"น้ำอยู่ไหน"
ตรูจะถามทำไมเนี่ย เสียงก็อยู่ในห้อง
ก็นึกว่ามันไม่เอาโทรศัพท์ไป
ใครจะไปคิดว่ามันจะรับ เลยทำไรไม่ถูกเลย
"อยู่ที่ห้อง"
"งั้นก็เปิดประตู ให้พี่ด้วย"
"อ้าวพี่มาทำไมไม่เคาะ"
เจ้าน้ำเปิดประตูมา ก็ทำเป็นโวยผม
"ใครจะไปรู้ เห็นปิดไฟเงียบ"
"ผมหลับอยู่"
"แล้วไม่ออกไปข้างนอกแล้วหรือ"
"ผมเผลอหลับเลยไม่ได้ไป"
ทำฟอร์มอีกนะเด็กเวรนี่
"ไปกินข้าวกันพี่หิว"
"พี่ดิว พี่จะไปเรียนต่อไหม"
"อยากให้พี่ไปไหมหละ"
แกล้งถามไปงั้นหละ
เจ้าน้ำมันอยู่รอผม ก็น่าจะเป็นคำตอบดีอยู่แล้ว
"พี่บอกแล้ว พี่จะไปแน่ ถ้าวันนี้พี่มาไม่เจอน้ำ"
"หรือครับ"เป็นคำเรียบๆ แต่แอบซ่อนความดีใจไว้ที่สีหน้า
"ไปกินข้าวกัน"ผมจับล็อกคอเจ้าน้ำ แล้วลากมันไปที่ประตู
มันดันมุดหัวออกจากแขนผม อะไรอีกวะ นึกว่าจะจบ
"เดี๋ยวดิ ผมเพิ่งตื่น ขอล้างหน้าก่อน"
"เร็วนะคุณ ช้าไม่รอ"
"ไม่รอแล้วบังคับให้ผมอยู่ทำไม ไรเนี่ยให้ผมรอแล้วจะหนีไปกินข้าวคนเดียว"
อึ้งครับ ไม่คิดว่าเจ้าน้ำมันจะเล่นมุขกลับ
"เออๆๆๆๆ ไปเร็วๆ พี่หิว"
"คร้าบบบบบบบบบบ"
"แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันหละพี่"
"ที่บ้านพี่"
"ทำไมต้องที่บ้านพี่ด้วยหละ"
"กับข้าวอร่อยและฟรีไงหละมรึง"
"โหไรเนี่ย ไม่ลงทุนเลย"
"เอาน่าช่วงนี้ปาร์ตี้หนักไปหน่อย เงินหมด ต้องกลับไปซบอกแม่ทุกวัน"
"เหอ"ทำหน้ากวนๆหมายความว่าไงฟะ
ผมจับล็อกคอเจ้าน้ำ ดึกหัวมันมาระดับเอว แล้วเขกหัวมันชุดใหญ่
"โอ๊ยๆๆๆ พี่พอแล้ว ผมเจ็บ"
"เจ็บก็ดี จะได้ไม่กวน"
"พี่อยากให้น้ำไปที่บ้านพี่ เพราะน้ำเป็นน้องพี่"
"บ้านพี่ก็เหมือนบ้านน้ำ พี่ไม่อยากให้เรารู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ"
"อีกอย่างแม่พี่ก็อยากเจอเราด้วย พอพี่บอกว่าเรามาเรียนที่นี่ แม่พี่ก็เอาแต่บอกให้พาน้องมาเที่ยวบ้านบ้าง"
"จะให้พี่บอกยังไงหละว่าน้องมันงอน ไม่ยอมมา"
"ผมไม่ได้งอนนะ"
ผมได้แต่ยิ้ม แต่ยังคงล็อกคอมันไว้ท่าเดิม
"ไปกินข้าวบ้านพี่แล้วกันนะ"
"ก็ได้ครับคุณพี่........."เจ้าน้ำทำเป็นลากเสียงยาว แล้วกอดที่เอวของผม
ต้องให้ได้อย่างนี้สิ น้องชายของพี่
-
**************************
จิ้มเรื่องใหม่มั่ง
มาก็ตะลุยลงเลย ดีคับดี คริคริคริคริ
:really2: :really2:
.........................................
-
น่ารัก จังครับ
ชอบทั้งสองเรื่องเลย :man1:
-
H2O :-[ :-[
-
:mc4:
เข้ามาอ่าน..เพราะชื่อเรื่อง
แล้วก็ไม่ผิดหวัง หนุกจริงๆ
o13
น้องน้ำน่ารัก
แต่...พี่ใหญ่น่ารักกว่า หุหุ
กลัวแต่ว่า จะกลายเป็นศึกสายเลือด หรือเปล่า
ขอบคุณครับ :pig4: +1 ให้เลยครับ ลงให้อ่านปื๊ดเดียว 11 ตอน ซู๊ดดดยอดดด
-
ชอบค่ะ
สนุกดี
อยากอ่านต่อแล้ว
:3123:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ ขอบทั้งสองเรื่องเลย o13
-
:m31: ทั้งพี่และน้องเลยครับงานนี้ งานเข้าเลยครับ
จะเลือกใครดีนะเรา -*-
ชอบน้องน้ำอ่ะ แต่ก็อดสงสารใหญ่ไม่ได้
ชอบครับตามต่อครับๆ
-
[12]
ดูเจ้าน้ำเปลี่ยนกลับมาร่าเริงมากขึ้น
จนผมยังแอบคิดว่าเพื่อนๆมันจะรู้สึกยังไง
จากเมื่อก่อนตอนเข้าเรียนแรกๆออกจะขรึม
แต่ตอนนี้กลับร่าเริงผิดหูผิดตา
แต่ก็มีบ้างที่บางครั้งน้ำมันยังดูขัดๆ
ก็จะให้เปลี่ยนทันทีทันใดมันคงเป็นไปไม่ได้
คงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป
"พี่ดิวเย็นนี้มาที่ห้องผมนะ"
"ทำไม มีไรว่ามา"
อะไรของมันฟะเนี่ย โทรมาแต่เช้า
"ก็ไม่มีไร อยากกินเหล้าฟรีอะคร้าบบบบ"
"ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อน พี่ไม่ใช่ร้านเหล้าเคลื่อนที่นะมรึง"
"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงหละ"
"เดี๋ยวจะโดน แล้วไงวันนี้วันพุธ"
"วันพุธแล้วไงหละพี่"
"ก็พรุ่งนี้เอ็งไม่มีเรียนรึไง"
"มี..........แต่ก็อยากกินนี่นา"
"อยู่ใกล้ๆจะตบบ้องให้ มีเรียนยังจะกินเหล้าอีก"
"ผมตื่นไปเรียนแน่นอน มีเรียนตั้งบ่าย"
"เออ เดี๋ยวพี่เลิกงานแล้วแวะไปหา"
"ซื้อเตรียมไว้เลยนะพี่ เดี๋ยวเอาใบเสร็จมาเบิก"
"สาดดดนี่ เห็นกูเป็นไรวะ"
"พี่ชายไงคร้าบบบบบบบบบบบ"
"เออๆๆๆๆๆ เอาไงก็เอา"
ตอนเย็นเลิกงานผมก็ขับรถไปที่ห้องเจ้าน้ำเลย
วันนี้แอบโดดงานออกก่อนเวลา
"โหไรวะ ไม่รอเจ้าภาพเลย"
"ไปถึงผมก็เจอเจ้าน้ำตั้งวงเรียบร้อย"
"ก็พี่มาช้านี่นา"
"แต่ก็มาแล้วนี่หว่า ไปจัดแก้วมาดิ"
ผมกำลังโวยกับเจ้าน้ำอยู่ดีดี
ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
อ้าวนี่มันเพื่อนเจ้าน้ำที่เจอที่ร้านเหล้านี่นา
"สวัสดีครับพี่ ผมโกครับ"
"เออพี่จำได้ วันนั้นขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเต็มใจ"
"เฮ้ยน้ำเอ็งนี่คบเพื่อนดีนี่หว่า"
"ใครว่าเพื่อนหละพี่ ไอ้โกเนี่ยมันเมียผมเอง 5555"
เฮ้ย นี่มันพูดจริงพูดเล่นเนี่ย เจ้าน้ำนี่เอ็งชอบผู้ชายหรือวะ
ไอ้น้ำพูดเสร็จไอ้โกดันทำเขินอีก
อย่างนี้มันน่าสงสัยนะนั่
"นี่พูดจริงพูดเล่นเนี่ย"
"555555555555555"
อ้าวเวร เห็นตรูงงดันมาหัวเราะตรูอีก
"จริงซะที่ไหนหละพี่ ไอ้น้ำมรึงก็พูดไปเรื่อย"
โกรีบปฏิเสธทันที
"ดูๆๆๆ งงใหญ่เลย 5555"
"มรึงเห็นพี่เป็นเพื่อนเล่นไง เดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"อ้าวนี่ตัวเองไม่รักเค้าแล้วหรือ"
เจ้าน้ำทำอ้อนเจ้าโก
"มรึงบ้าเปล่าเนี่ย แดกเหล้าไป"
"เอาดีดีดิ พี่งงวะ"
"คือผมนะชอบน้ำเค้านะครับพี่"
"อ้าวนี่เราชอบผู้ชายหรือ"
"ครับ แต่ว่า....."
"แต่ผมชอบผู้หญิง ผมไม่ได้รังเกียจมันนะ เพราะมันเป็นเพื่อนที่ดี"
อันนี้เจ้าน้ำชิงตอบเพราะเห็นโกอ้ำอึ้ง
"แต่อย่าทำไรกูนะ กูเตะดิ้นแน่"
"สัดนี่ ใครจะไปทำมรึง กูหมดพิศวาทมรึงไปนานแล้ว"
"เหรอๆๆๆๆๆ งั้นต้องเติมอีกสักหน่อยดีไหมนี่"
แล้วเจ้าน้ำก็ทำท่าล้อเหมือนจะจูบโก
"หยุดเลยเจ้าน้ำ แกล้งเพื่อนนะเอ็งเนี่ย"
"แล้วพี่ดิวเครียดอะไรมาครับถึงอยากกินเหล้า"
"เปล่านี่ไม่ได้เครียด ทำไมโกถามงั้นหละ"
"ก็ ไอ้น้ำบอกว่าพี่โทรมา บอกอยากกินเหล้า"
"ผมกับมันก็เลยมาตั้งวงรอ"
"หะ พี่ว่างั้นรึน้ำ"
"แฮ่ๆๆๆ ขอโทษก๊าบบบบบบบ"
"สรุปมรึงโกหกกูใช่ไหมไอ้น้ำ"
"ถ้ากูไม่บอกงั้นมรึงก็ด่ากูดิ ที่กูจะแดกเหล้านะ"
"แล้วทำไมโกต้องด่าเอ็งด้วย"ผมเห็นมันหันไปบ่นใส่โก เลยถาม
"ก็ ก็........"
"ก็พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ถึงจะไม่สำคัญแต่ก็ไม่อยากให้มันขาดนะพี่"
"แล้วไหนเอ็งบอกว่ามีเรียนบ่าย"
"ก็ผมเซ็งๆ อยากกินเหล้านี่"
"ถ้าบอกพี่ว่ามีเรียนเช้า พี่ก็ไม่ให้กินอีก"
"ถ้าบอกมรึงว่ากูอยากกิน แมร่งเดี๋ยวก็ห้ามกูอีก"คราวนี้มันหันไปพูดกับโก
"เอ็งก็เลยโกหกพี่ ว่างั้น"
"ขอโตดก๊าบบบบบบบบบบ"
"โกพี่วานไปซื้อของให้พี่หน่อย"
"พี่มีเรื่องต้องคุยกับเด็กน้อยหน่อย"
"พี่อย่าเรียกผมอย่างนั้นดิ"
"ก็เอ็งบอกให้พี่เรียกได้"
"แต่นี่มันต่อหน้าคนอื่นนะ"
"เออ ห่วงหัวตัวเองไว้ก่อนเหอะ"
"โก อยากกินอะไรไปซื้อมาเลย อ่ะนี่เงิน"
"โก กูเอาต้มยำทะเลนะ"
"ยังจะมีหน้าไปสั่งคนอื่นอีก!!!"ผมเริ่มเสียงดัง ทำให้เจ้าน้ำจ๋อยลงไปเล็กน้อย
"ได้ครับพี่ งั้นเดี๋ยวผมมา"
"ตายแน่มรึงงานนี้"
"สัดนี่ ไม่ช่วยยังซ้ำเติมอีก"
"มีอะไรจะพูดว่ามาก่อน"
"ผมขอโทษครับ"
"ขอโทษเรื่องอะไร"
"ที่ผมโกหกครับ"
"อืม"ผมพูดแค่นั้นแล้วเงียบ
"พรุ่งนี้เช้าเรียนอะไร"
"เล็คเชอร์วิชาเลือกอิสระครับ"
"แล้วทำไมถึงจะไม่ไป"
"ผมขี้เกียจ"
"แค่นั้น"
"ครับ ผมไม่มีข้ออ้างครับ เพราะผมขี้เกียจเลยไม่อยากไป"
"ถ้าวิชาอื่น ครั้งอื่นขี้เกียจก็ไม่ไปเรียนอีกงั้นสิ"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่"
"คราวนี้ผมผิด ผมยอมรับผิด ผมขอโทษ"
"ไปเอาตารางเรียนมาให้พี่"
"พี่จะเอาไปทำไม"
"บอกให้เอามาก็เอามาเถอะน่า"
เจ้าน้ำเดินก้มหน้าไปหยิบมาอย่างงงๆ
"พี่จะเก็บอันนี้ไว้ เราไปเขียนเอาใหม่"
"น้ำพี่ถือเรื่องความเชื่อใจมากที่สุด"
"เพราะงั้นห้ามโกหกพี่อีก"
"มีอะไรบอกพี่มาตรงๆ"
"บอกพี่ตรงๆพี่ก็ไม่ให้ผมกินนะสิ"
"เอาเหตุผลมาพูดกับพี่"
"พี่ไม่ใช่ว่าต้องตรงตามกฎทุกอย่าง เพราะพี่ก็ไม่ใช่คนขยันเรียน"
"ถ้าน้ำมีเหตุผมมากพอ และพร้อมจะรับผิดชอบ พี่ก็ไม่ว่า"
"ไปกินกันต่อ คราวนี้พี่อนุโลมให้ เพราะไหนๆก็ซื้อมาแล้ว"
"แต่วิชานี้พี่ขออย่างต่ำ c+"
"อะไรนะพี่"
"ทำให้พี่ได้ไหม พี่ไม่อยากรู้สึกผิดที่อนุญาติเรากินเหล้าแล้วเกรดตก"
"ก็ได้พี่"
แล้วผมกับเจ้าน้ำก็นั่งกินเหล้ากันต่อ
คนที่งงที่สุดไม่ใช่ใครหรอกครับ
ก็เจ้าโกไง กลับมาเห็นผมกับน้ำกินเหล้าต่อเลยงงใหญ่
นึกว่าผมจะห้ามไม่ให้น้ำกิน
แต่ที่ไหนได้นั่งโจ้ เฮฮากันสองคน
พี่ขอโทษนะน้องโก 555555+
-
[13]
"เฮ้ยน้ำ พี่ดิวเค้ามีแฟนยังวะ"
"มรึงถามกูทำไมไอ้โก"
อารมณ์ไหนของไอ้โกมันวะนี่มาถามผมว่าพี่ดิวมีแฟนหรือยัง
"กูก็แค่อยากรู้"
"สรุปแล้วมียังวะ"ยังจะมาทำท่าอ้อนอีกไอ้นี่
"ไม่รู้นะ แต่ก็ไม่เห็นจะมีใคร"
"จริงหรือวะ"ทำหน้าเป็นประกายอีก
"มรึงทำหน้าอย่างนี้อย่าบอกนะมรึง..."
"อะไรหละ ก็แค่อยากจะลองดู"
"ไม่ได้โว้ย คนนี้พี่กู"
"ทำเป็นหวงพี่ไปได้มรึงนี่ เด็กไม่รู้จักโตหรือไง"
"กูผิดหวังจากมรึงไปคนแล้ว เอาพี่มรึงแทนก็ได้"
"ไม่ได้ยังไงก็ไม่ได้ พี่ดิวไม่ได้เป็นเกย์นะมรึง"
"อันนี้ไม่ลองก็ไม่รู้"
"ไอ้โกมรึงอย่าเล่นอะไรแผลงๆนะมรึง"
"อะไรวะมรึงก็มีแฟนแล้ว มรึงจะไม่ให้กูมีแฟนบ้างหรือไง"
"มรึงจะเป็นแฟนใครก็ได้ แต่ไม่ใช่กับพี่กู"
"เค้าไม่ใช่พี่แท้ๆของมรึงสักหน่อย"
"แต่เค้าก็ยอมรับกูเป็นน้องชาย"
"งั้นกูก็จะเป็นพี่สะใภ้มรึง"
"ไอ้โกมรึงอย่าทะลึ่งน่า"
"กูไม่ได้พูดเล่นนะ กูเอาจริง"มาทำหน้าขึงขังอีก ไอ้เวรนี่
"ถ้ามรึงเห็นกูเป็นเพื่อน อย่านะไอ้โก"
"ทำไมวะ มรึงหวงพี่ดิวอะไรนักหนา หรือว่ามรึงชอบพี่เค้า"
"มรึงจะบ้าหรือไอ้เจี้ยนี่"
"เออ อย่างนั้นก็ดี แฟนมรึงนะชื่ออ้อจำไว้ดีๆ"
"ส่วนพี่ดิวนะเดี๋ยวกูดูแลเอง"
เจอคำพูดของไอ้โกเข้าไป ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ
ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่แค่คิดว่าพี่ดิวจะเป็นของคนอื่น
ผมก็รู้สึกไม่พอใจ หรือว่าผมจะชอบพี่ดิว
ไม่หรอกแฟนผมก็เป็นผู้หญิง แล้วผมจะชอบผู้ชายไปได้ยังไง
แต่ยิ่งไอ้โกมันพูดแบบนี้ ผมรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้
เหมือนผมหวงพี่ดิว ไม่อยากให้พี่ดิวเห็นใครสำคัญกว่าผม
ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าผมเป็นอะไรกันแน่
555555+
ดูท่าความคิดผมจะถูกต้องซะด้วย
ผมสังเกตน้ำมานานแล้ว
ดูท่าเจ้าน้ำจะแอบชอบพี่ดิวอยู่
แต่ไม่รู้ใจของตัวเอง
จริงๆผมก็ไม่ได้ชอบพี่ดิวหรอก
แค่อยากจะลองหยั่งเชิงดูไอ้น้ำว่ามันจะรู้สึกยังไง
ถ้ารู้ว่าพี่ดิวจะเป็นของคนอื่น
ดูท่าผมจะได้ผลสรุปที่ดีเกินคาด
โถน้ำ เราอุตส่าห์แอบชอบนายมาตั้งนาน
แต่ก็นะ ดูท่ามันจะชอบพี่เค้าจริงๆซะด้วย
แต่ตัวพี่ดิวนะสิ จะรู้ไหมนี่ว่าน้องชายแอบชอบอยู่
เอายังไงดีหละ จะช่วยไอ้น้ำดีไหมนี่
-
[14]
"พี่ดิววันนี้มานอนกับผมนะ"
"ทำไมพี่ต้องไปนอนกับเอ็งด้วยวะน้ำ"
"แฮะๆๆๆ กินเบียร์กันพี่"
"กูว่าแล้ว อย่างเอ็งจะมีอะไร"
"ผมก็คิดถึงพี่นะ เลยชวนพี่คนแรกไง"
"คิดถึงพี่แต่เวลาอยากเมานะเอ็งนะ"
"เอาน่าพี่ มานะนะนะ เดี๋ยวผมจัดการเตรียมเลย"
"เออเอาก็เอา แล้วชวนโกมาด้วยเปล่า"
"ชวนทำไมหละพี่ พี่กินกับผมสองคนไม่ได้หรือ"
"อ้าว หลายๆคนสนุกออก"
"ผมอยากกินกันตามประสาพี่น้องอะ ไม่ได้หรอ"
"เออ เอาไงก็เอา เดี๋ยวตอนเย็นพี่แวะไปหา"
"ครับ เดี๋ยวผมจัดให้พร้อมเลยพี่"
วันนี้ผมทำงานเลิกเย็นมากกว่าปกติ
เพราะเป็นแลปต่อเนื่อง กว่าจะเสร็จก็6โมงกว่าแล้ว
เจ้าน้ำมันก็โทรมาซะหลายรอบ แต่ไม่ได้รับ
ผมขับรถไปหาน้ำที่หอ
"ไหนวะน้ำเตรียมพร้อมยัง"
ทันทีที่ผมถึงห้องเจ้าน้ำก็ถามถึงแอลกอฮอล์ทันที
"เอ่อพี่ดิว วันนี้ไม่กินเบียร์ได้ไหมพี่"
"อะไรวะมีไร"ผมเห็นหน้ามันทำหน้าหนักใจ
"เอ่อ........"
"เอ่ออ่าอะไร ไม่กินก็ไม่กินดิวะ"
"วันนี้พี่กลับบ้านก่อนได้ไหมพี่"
"ทำไมวะ"
"คือแฟนผม....เค้า...เค้าจะมานอนด้วยวันนี้นะครับ"
"พี่กลับไปก่อนได้ไหมครับ"
เหมือนใครเอาไม้มาฟาดเลยครับ
มรึงให้กูกลับเพราะแฟนมรึงจะมา โมโหวะ
"มรึงเป็นคนชวนกูมา แล้วมรึงไล่กูอย่างนี้นะ"
"ผมไม่ได้ไล่นะพี่"
"เออกูเข้าใจ แฟนมรึงมันสำคัญกว่าพี่มรึงนี่หว่า"
"คราวหลังถ้าจะนัดแฟน ก็ไม่ต้องนัดกู"
"ถ้าวันนี้มรึงไม่โทรมา กูก็กลับบ้านไปนอนอย่างสบายอารมณ์"
"ไม่ต้องมาหงุดหงิดเพราะโดนใครไล่กลับ"
สาดเอ้ย หงุดหงินมันสุดๆ
"มันไม่ใช่อย่างนั้นพี่"
"พอๆๆ หยุดเลยมรึง"ผมยกมือขึ้นปรามมัน อีกมือก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
"ฮัลโหลโกอยู่ไหนครับ"
"พี่โทรหาไอ้โกทำไมหละ"ผมทำหน้าไม่สนใจที่เจ้าน้ำพูด
"อยู่หอหรือ เดี๋ยวพี่ไปหา กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม"
"ไม่ต้องถามถึงมันหรอก ช่างหัวมัน"
"แล้วเดี๋ยววันนี้พี่นอนด้วยนะ"
"โอเคเดี๋ยวพี่ไป เจอกันครับ"
"ทำไมพี่ไม่กลับบ้านหละ"
"มรึงเป็นพ่อกูหรอมาสั่งกู"
"พี่ไปหาไอ้โกทำไมหละ"
"กูอยากกินเบียร์ ก็ในเมื่อคนที่ชวนกูมันไม่กิน กูก็ต้องหาเพื่อนกินดิ"
"แล้วทำไมต้องเป็นไอ้โกด้วยละ"
"เรื่องของกู กูจะกินกับใครเกี่ยวไรกับมรึง"
"มรึงก็อยู่กับแฟนมรึงไปดิ"
"พี่โกรธผมหรอ"
"กูไม่โกรธเลยมั้ง"
"ฮัลโหลไอ้ไอซ์มรึงอยู่ไหน"
"เออดีมาหากูที่หลังมอเดี๋ยวนี้เลยมรึง"
"เอาน่าไม่ต้องถาม ถ้ามรึงเพื่อนกูก็ให้รีบมา"
"เดี๋ยวกูเลี้ยงเบียร์ เร็วนะมรึง มาถึงแล้วโทรมา"
"เออ เดี๋ยวไปกินที่หอน้องกู เร็วๆนะมรึง"
"พี่ไอซ์เพื่อนพี่นะหรือ"
"ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนกูแล้ว กูจะชวนมากินด้วยทำไม"
"พี่ไม่ไปกินไม่ได้หรือ"
"แล้วมรึงจะให้กูทำอะไร"
"พี่ก็กลับบ้านสิ"
"ทำไมกูต้องทำตามคำพูดมรึง"
ครั้งนี้ผมโมโหมันจริงๆครับ
อะไรของมันวะ นัดไม่เป็นนัด
จะอยู่กับแฟนผมก็ไม่ว่า
แต่นี่มรึงนัดกับกูไว้ก่อนนะเว้ย
ผมเดินออกจากห้องเจ้าน้ำ
อย่างไม่สนใจมันที่ยืนอยู่ด้านหลัง
โอ๊ยอะไรนักหนาวะเนี่ย
นอกจากไอ้โกแล้วยังมีพี่ไอซ์อีก
ไอ้โกก็จ้องจะจีบพี่ดิว
ส่วนพี่ไอซ์ก็แยกพี่ดิวกับพี่ใหญ่ออกจากกัน
แล้วอย่างนี้ ถ้าพี่ดิวหายไปอีกจะทำยังไง
นี่เราเป็นอะไรของเรากันแน่เนี่ย
ผมจะทำอย่างไรดี จะทำยังไง
-
[15]
เมื่อคืนนี้ดื่มหนักไปหน่อย
ตื่นมายังปวดหัวอยู่เลย
จำความได้ว่าเมื่อคืนยกเอายกเอา
ด้วยความโมโหเจ้าน้ำ
เห็นพี่มันเป็นอะไรวะ
อยากให้มาก็โทรตาม อยากไล่ก็ไล่เฉยๆ
ไอ้เรื่องมันมีแฟนผมไม่เคยที่จะว่ามันเลย
แต่นี่เห็นแฟนดีกว่าพี่ได้ไงวะ
ตื่นมาก็ตกใจแทบตาย
นึกว่าไปเมาหมดสติอยู่ที่ไหน
เมื่อคืนมาดื่มที่ห้องไอ้โกนี่หว่า
เกือบลืมซะแล้วไหมหละ
แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมมานอนอยู่บนเตียงได้ยังไง
เหมือนว่าผมจะหลับข้างวงเหล้าเลย
สงสัยเจ้าโกกับไอ้ไอซ์มันทนเห็นความอนาถาของผมไม่ได้
เลยลากมานอนที่เตียง
อ้าวเหี้ย........
ไหงไอ้น้ำมานอนอยู่ข้างผมวะเนี่ย
ทันทีที่ผมหันมาเจอเจ้าน้ำ
ผมก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันห้องเจ้าโก
แล้วอ้น้ำมันก็ต้องอยู่กับแฟนมันสิ
แล้วมันโผล่มานี่ได้ไง
ก่อนที่เจ้าน้ำจะตื่น
ผมต้องย้ายตัวเองออกจากที่นี่ก่อน
ผมตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้า
พลางคิดไปเรื่อยว่าเจ้าน้ำมันโผล่มาได้ไง
"พี่จะไปไหนอะ"
พอออกจากห้องน้ำมาก็เจอมันนั่งอยู่ที่เตียง
เอาไงดีวะเนี่ย โมโหก็โมโห
"จะกลับบ้าน"
"ผมไปด้วย"
"ไปทำไม มรึงกลับไปหาแฟนมรึงดิวะ"
"ผมจะไปบ้านพี่ด้วย"
"ไม่ต้องไป"
ผมพูดขณะที่มันทำท่าจะลุกออกจากเตียง
"พี่ยังโกรธผมหรือ"
"กูไม่ได้โกรธ"
"แล้วพี่ทำไมไม่ให้ผมไปด้วย"
"แล้วจะไปทำไม หอมีอยู่ก็กลับไปดิ"
"ผมอยากไปกับพี่อะ"
มันทำท่าจะลุกอีกรอบ
"อย่าตามมานะมรึง นั่งอยู่ตรงนั้นเลย"
ผมพูดตอนที่จะออกจากห้อง
"กูบอกอย่าตามมาไง"
คราวนี้ผมชี้หน้ามันเลยครับ
เหมือนมันจะกลัวอยู่บ้าง
ผมไม่รอช้ารีบลงมาที่รถ
แล้วขับกลับบ้านทันที
พี๋ไม่ได้โกรธเอ็งนะเจ้าน้ำ
แต่มันโมโหวะ รออารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน
[ก่อนจะ15]
"สวัสดีครับ"
"ใครวะ"
โหไอ้น้ำดูมรึงตอบกูมาดิ กูอุตส่าห์คุยอย่างไพเราะ
"กูเอง โก มรึงโทรมาทำไม"
"แล้วมรึงมารับโทรศัพท์พี่ดิวได้ไงวะ"
"ทำไมกูจะรับไม่ได้ ก็พี่ดิวนอนสลบอยู่ข้างๆกูเนี่ย"
"เวลาที่ดิวเมานี่น่ารักดีว่ะ"
จริงๆผมก็แกล้งพูดไปงั้นหละ
เพื่อยั่วไอ้น้ำมัน
"มรึงเรียกพี่ดิวมารับโทรศัพท์ดิ"
"เรียกไม่ได้วะ พี่เค้าเมาหลับไปแล้ว"
"ถ้ากูทำอะไรพี่เค้าจะรู้สึกตัวไหมนี่"
"มรึงอย่าทำไรบ้าๆนะมรึง"
55555555555
ไอ้หมาหวงก้างเอ้ย
"ไม่รู้กูจะห้ามใจได้ไหมวะ ก็พี่ดิวน่ารักซะขนาดนี้"
"อย่าทำไรพี่กูนะมรึง"
"ยิ่งมรึงพูดแบบนี้กูยิ่งอยากลองวะ ฟอด.........."
ผมแกล้งทำเป็นหอมแขนตัวเองให้เกิดเสียง
"มรึงทำอะไร บอกกูมานะ มรึงทำอะไรพี่ดิว"
"คิดเอาเองดิ เสียงแบบนี้กูทำอะไร"
"มรึงอย่าทำอะไรนะเว้ย"
ยิ่งได้ยินเสียงมันโวยวาย ผมก็ยิ่งรู้สึกขำ
"กูให้เวลามรึง 15 นาที มาให้ถึงหอกู"
"ถ้าไม่อย่างนั้น กูไม่รับประกันความปลอดภัยของพี่ชายมรึง"
"มรึงอย่าทำอะไรนะ"
"กูไม่รับปาก ถ้า 15 นาทีมรึงไม่ถึง พรุ่งนี้เรียกกูพี่สะใภ้ได้เลย"
ผมไม่รอมันพูดอะไรต่อ กดวางสายทันที
"พี่ดิวพี่จัดการเพื่อนผมซะอยู่หมัดเลยนะ"
ผมพูดกับร่างของพี่ดิวที่อยู่บนเตียง
เฮ้อเมาอะไรขนาดนี้นะพี่ดิว
ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที เจ้าน้ำก็มาเคาะประตูห้องผม
"พี่ดิวอยู่ไหน"
มันถามพลางผลักผมออกให้พ้นทาง
"ทำไมพี่เค้าเมาหลับอย่างนั้นหละ"
"มรึงถามตัวมรึงเองสิ ว่ามรึงทำอะไรพี่เค้า"
"โกมรึงช่วยกูอุ้มพี่ดิวไปที่รถหน่อยดิ"
"อุ้มไปทำไม มรึงให้พี่เค้านอนนี่หละ เค้ากำลังหลับสบาย"
"แต่......"
"กูไม่ทำอะไรพี่ดิวหรอก มรึงก็นอนที่นี่ซะเลยสิ"
"แล้วมรึงจะไปนอนไหนวะ"
"อ้าว กูก็นอนนี่ดิวะ ห้องกู มรึงจะให้กูไปนอนไหนวะ"
"สามคนเนี่ยนะ"
"เอ่อโกมรึงไปนอนห้องกูได้ไหมวะ"
"เหี้ยนี่ไล่กูออกจากห้องตัวเองหรือไงวะ"
"กูขอร้อง นะเพื่อน"
"ไรของมรึงวะ เออ เอาก็เอาวะ เหี้ย แมร่ง..........."
ผมก็ทำเป็นโวยวายไปงั้น
โชคดีนะเพื่อน
เคลียร์กับพี่ดิวให้รู้เรื่องละกัน
-
[16]
กลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำคือ นอน....
นอนอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
หลับสบายจนไม่รู้ว่านอนไปนานขนาดไหน
แต่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเจ้าน้ำเข้ามาก่อกวนในฝัน
หลังจากล้างหน้าให้สดชื่นแล้ว
ผมก็หยิบโทรศัพท์มาเพื่อเปิดเครื่อง
ก่อนนอนผมปิดเครื่องไว้
เพราะไม่อยากให้ใครรบกวนเวลานอนอันมีค่าของผม
อืม...ดีนะที่ปิดเครื่อง
ตามที่ผมคาดไว้ 15 สายที่โทรเข้ามา
และเป็นของเจ้าน้ำซะ 11 สาย
จะโทรมาทำไมนักหนาวะนั่น
ผมไม่สนใจที่จะโทรกลับ
เพราะตอนนี้ท้องของผมมันเริ่มร้องแล้ว
ก็เล่นนอนมาทั้งวันนี่นา หิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"แม่คร้าบบบบบบบบบบ มีอะไรกินบ้างงงงงงงงง"
ผมทำเสียงอ้อนสุดชีวิต
"มีแกงปลากับผัดผักครับ พี่ดิวจะทานเลยไหม"
ชิบ!! นี่ยังไม่ตื่นหรือเนี่ย ไอ้หมาน้ำมันมาอยู่นี่ได้ไง
"อยู่นี่ได้ไงวะ"ผมถามมันออกไป
"นี่ ทำไมพูดกับน้องอย่างนั้นหละ"
แม่ผมครับ ไปรักมันทำไมแม่
"เปล่านี่แม่ ก็แค่สงสัยว่ามันมาได้ไง"
"แล้วเอ็งมาทำไม"
"ยังอีก พูดกับน้องดีๆหน่อยสิ"
ผมลูกแม่นะ
"ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ ผมชินแล้วหละครับ"
ยังมาทำหน้าเศร้าอีก ไอ้เวรนี่เรียกคะแนนสงสารรึไงวะ
"อะไรกันเนี่ย น้ำเค้าเป็นน้องของเพื่อนเรานะ มันก็เหมือนกับน้องของเรานั่นหละ"
"น้องมันต้องมาเหงาเรียนอยู่คนเดียว ไม่สงสารน้องมันบ้างรึไง"
มรึง...........ทำให้กูโดนด่าอีก
"แล้วผมไปว่าอะไรมันสักคำยังหละแม่"
"ไม่ว่าก็เหมือนว่าหละ พูดกับน้องมันแบบนี้ น้องมันก็เสียใจสิ"
ไรเนี่ย คนยิ่งหิวๆอยู่ ตื่นมาก็โดนสวดเลย
"ถ้างั้นแม่ก็ให้มันมาเป็นลูกเลยไหมหละ มันจะได้ไม่เหงา"
"ย่ะ ชั้นก็อยากได้เค้ามาเป็นลูกเหมือนกันหละย่ะ น่ารักกว่าแกอีก"
ถ้าแม่เริ่มขึ้น "ย่ะ" "ชั้น" แล้วหละก็ ผมไม่มีทางชนะแน่
เฮ้อทำไมมันสร้างแต่เรื่องให้ผมเนี่ย ไอ้น้ำ..................
น้านนนนนนนนน ดูมันทำท่าประจบแม่ผมอีก
"คร้าบบบบ เชิญสองแม่ลูกทานข้าวให้อร่อยนะคร้าบบบ"
"นี่แกประชดชั้นหรอ..................."
ผมเดินกลับหลังขึ้นห้อง ไม่สนใจเสียงแม่ที่ไล่หลังมา
ถ้าอยู่คงโดนมากกว่านี้แน่
ผมกลับมาที่ห้อง ด้วยสภาวะท้องหิวอย่างสุดๆ
จำไว้นะมรึงไอ้น้ำ แสบนักนะมรึง
ผมต้องหาอะไรทำเพื่อจะได้ลืมความหิว
รออีกสักพักเดี๋ยวค่อยเดินลงไปกิน
ให้สองคนแม่ลูกเค้ากินกันให้เรียบร้อยก่อน เฮ้อบ้านตรูนะนี่
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
มันไม่ใช่เสียงเคาะประตู แต่มันเป็นเสียงคนนี่หละครับ
"มีไร"
"ผมน้ำนะพี่ เปิดประตูให้ผมหน่อย"
"มีอะไรอีกหละ"
"น่านะ เปิดให้ผมหน่อย"
จะเอาอะไรกับผมอีก
แค่นี้ตรูก็เซ็งจะแย่อยู่แล้ว
ผมเดินไปเปิดประตูด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"มีไร แล้วนี่กินข้าวอิ่มแล้วหรือ"
"ยังครับ ผมจะชวนพี่ไปกินด้วยกัน"
"ไม่อยากไปขัดคอแม่ลูกคู่ใหม่ กินกันไปก่อนเถอะ"
"ผมไม่อยากให้พี่โดนว่านะครับ"
"พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร"
คำพูดกับน้ำเสียงไม่ได้เข้ากันเลย
เจ้าน้ำมันสูดลมหายใจ แล้วก็โพร่งออกมา
"ผมมาอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่มีใครเลยนอกจากพี่"
"พี่มีพ่อ แม่ อยู่กับครบ"
"แต่ผมไม่มีใคร ผมเห็นพี่เป็นพี่ชาย ผมถึงไม่เหงา"
"แต่ตอนนี้พี่กำลังผลักผมออกจากชีวิตพี่ แล้วผมก็ต้องอยู่คนเดียว"
"ผมมาที่นี่เจอแม่พี่ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น แต่ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมมาที่นี่อีก ผมก็จะไม่มา"
"พี่ไม่อยากเจอผม ผมก็จะพยายามทำใจ แต่ขอเวลาสักระยะได้ไหม"
"ตอนนี้ผมรู้สึกเหงามาก ที่ผมไม่เหลือใครเลยที่นี่"
เจ้าน้ำก้มหน้าลงที่อกของผม พร้อมกับพูดประโยคสุดท้าย
"พี่ช่วยอยู่กับผมก่อนได้ไหม อย่าเพิ่งผลักผมไปตอนนี้เลยนะ"
ตอนนี้ผมไม่รู้สึกโกรธเจ้าน้ำอีกเลย
กลับเป็นความสงสารมากกว่า
ผมเคยทิ้งเจ้าน้ำมาแล้วหนนึง
ซึ่งเจ้าน้ำคงจำความรู้สึกนั่นไว้อยู่
และตอนนี้คงรู้สึกแบบนั้นขึ้นมาอีกเพราะการกระทำของผม
ผมยกมือขึ้นมาวางไว้ที่ท้ายทอยของเจ้าน้ำ
"แล้วทำไมพี่ต้องผลักเราออกไปด้วยหละ"
"พี่จะทำอย่างนั้นกับน้องชายพี่ได้ยังไง"
"ไปกินข้าวกันดีกว่า พี่หิวแล้ว"
เจ้าน้ำเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม
ทันทีที่ผมยิ้มให้น้ำ เด็กน้อยของผมก็ยิ้มตอบกลับมาทันที
"ครับพี่ แต่เดี๋ยวนะแป๊บนึง"
เจ้าน้ำพูดพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
"นี่กุญแจห้องผม ผมปั๊มมาให้พี่นานละ พี่สามารถไปห้องผมได้ทุกเวลา อะ"พร้อมกับยื่นมาให้ผม
"ให้พี่จริงอะ แล้วถ้าพี่ไปแล้วเจอเรากับแฟน ......."
"โห ไม่มีหรอก ผมไม่ทำไรอย่างงั้นหรอก"
"ให้มันแน่เถอะ"
"แน่นอนพี่ ไปกินข้าวกันเถอะ"เขินๆๆๆ สงสัยจะเคยทำแบบนั้นกับแฟน
"อืม..เอ้อแล้วเสาร์อาทิตย์นะ ก็กลับมานอนบ้านบ้างนะ แม่เค้าจะได้มีเพื่อนคุย"
"พี่ให้ผมมาบ้านพี่หรอ"
"อืม ก็เอ็งมันเป็นน้องชายพี่นี่หว่า ไปกินข้าวกัน"
เฮ้อในที่สุดผมก็ต้องยอมมันจนได้
ไอ้น้ำ ไอ้หมาน้ำ ไอ้เด็กน้อยเอ้ยยยยยย
-
ดูท่าน้องน้ำจะรักพี่ดิวเข้าเต็มเปา
แล้วพี่ใหญ่จะว่าไงนิ
:sad4:
-
เชียร์น้องน้ำ สุดใจขาดิ้น
-
อ่านจุใจมากเลย
ชอบน้องน้ำ แต่ก็รักใหญ่เหมือนกัน
เลือกไม่ถูก
รักพี่เสียดายน้อง
เฮ่อ
ขนาดคนอ่านยังเลือกไม่ถูกเลย
แล้วอย่างนี้ดิวจะเลือกได้ไหมเนี่ย
ฮ่าๆๆๆๆ
-
แล้วเฮียใหญ่หายไปไหนหว่า....
บรรยากาศมันมาคุวุ้ยพี่ก็ชอบน้องก็ชอบ.....ดิวเสน่ห์แรงจริงๆ...
o13 จุใจมากเลยครับอ่านจนอิ่มเลย แต่ก็อยากอ่านอีก มาต่อเรื่อยๆน้าค้าบ
-
ใหญ่ไปไหนครับ :man1:
-
:jul1:
ทำไมมันหลายคนจังอ่ะ เหอะๆๆๆ อ่านชื่อเรื่องแล้วนึกว่า 3P -*-
พี่ดิวกับน้องน้ำ อ๊ากกกก พี่ชายน้องชาย คุณพระช่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
ชอบน้องโกอ่ะ คอยดูเถอะ แกล้งเล่นๆ เดี๋ยวก็เกิดรักจริงขึ้นมาจะเสีัยใจ เหอะๆๆๆๆ
เริ่มสงสารพี่ใหญ่ พี่ใหญ่จะเป็นยังไง แต่นึกถึงคำพูดของใหญ่ที่ว่า
"ถ้าคนที่มึงรักเป็นน้องกู กูก็พร้อมจะเสียสละ"
คุณพระ..........................
o22 o22 o22 o22 o22
-
[17]
สรุปว่าคืนนั้นผมก็นอนที่บ้านพี่ดิว
ที่ห้องพี่ดิว และบนเตียงของพี่ดิวนั่นหละ
ทำไมเวลานอนพี่ดิวน่ารักอย่างนี้นะ
ผมเริ่มเอามือลูบไปที่ผมของพี่ดิว
แล้ววนมาที่แก้ม ที่ปาก
ทำไมแก้มพี่ดิวถึงนุ่มอย่างนี้
ยิ่งมอง ผมก็ยิ่งรู้สึกใจเต้น
ตอนที่ผมเอามือสัมผัสกับริมฝีปากของพี่ดิวนั้น
มันทำให้ผมมีความรู้สึกแปลกๆ
ผมอยากจะก้มลงไปหาริมฝีปากนั้น
แต่ก็ได้แต่คิด..........
มีเสียง "อืมมม" จากพี่ดิว
ทำให้ผมรีบดึงมือกลับมา
พร้อมกับมือของพี่ดิวที่ยกขึ้นมาปัดบริเวณหน้า
สงสัยคงนึกว่ายุงมากวนแน่ๆเลย
คนอะไรทำไมน่ารักอย่างนี้นี่
ก่อนที่ใจผมจะเตลิดไปมากกว่านี้
ผมเริ่มต้นทบทวนดูว่าผมเป็นอะไร
ทำไมผมต้องแคร์พี่ดิวขนาดนี้
หวงพี่ดิวเมื่อโกมันจะจีบ
รู้สึกใจเต้นเมื่อเห็นหน้าพี่ดิว
ผมเป็นอะไรไป
"ผมชอบพี่ดิวหรือ"
ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่
เราชอบผู้หญิงนี่นา
แฟนเราก็มีอยู่แล้วทั้งคน
แล้วเราเป็นอะไรนี่
พี่ดิวเป็นแค่พี่ชายเท่านั้น
ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น
มันต้องเป็นแบบนี้ เข้าใจไหมน้ำ มึงต้องเข้าใจอย่างนี้
วันรุ่งขึ้นผมกลับมาที่หอตั้งแต่เช้าตรู่
ผมไม่รู้ว่าผมจะทำตัวยังไงต่อหน้าพี่ดิว
จึงรีบกลับมาที่หอก่อนที่พี่ดิวจะตื่น
"ฮัลโหล ไอ้โกมึงอยู่ไหนวะ"
"อยู่ที่ห้อง มีอะไร"
"เมื่อวานมึงไปไหนมา กูกลับมาที่ห้องไม่เห็นเจอมึง"
"กูไปนอนห้องเพื่อน เพราะมีตัวเจี้ยมาไล่กูออกจากห้อง"
"มึงโกรธกูหรือวะ กูขอโทษ"
"เปล่ากูไม่ได้โกรธ"
"เอาน่าหายโกรธกูนะ เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว"
"ไม่เอา แม่งเห็นกูเป็นคนเห็นแก่กินหรือวะ"
"น่านะ หายโกรธกูนะ"
"แล้ววันนี้มึงจะไปไหนหรือเปล่า มาหากูที่ห้องหน่อยดิ"
"ไม่ไป กูมีนัดแล้ว"ทำไมมึงตัดความสัมพันธ์กับกูงี้หละไอ้โก
"เฮ้ยไรวะ กูอยู่คนเดียวมันเหงาอะ มึงมาอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"
"ไม่ได้วะ กูมีนัดแล้ว"
"มึงลืมกูแล้วหรือ ไม่รักกูแล้วหรือไง"ทำเสียงอ้อนครับ เผื่อมันใจอ่อน
"ยังไงก็ไม่ ถ้ามึงเหงาก็โทรไปหาพี่ดิวดิ"จึกๆๆๆ แทงใจดำอีก
ที่กูชวนมึงมาเพราะไม่อยากคิดเรื่องพี่ดิวนี่หละ
มึงยังจะพูดถึงอีก
"เออไอ้เพื่อนใจดำ มึงจำไว้"
"งอนก็เรื่องของมึง ไม่มีไรแล้วใช่ไหม กูจะได้นอนต่อ ง่วงชิบ"
"เออ นอนซะให้พอ นอนไม่ต้องตื่นนะมึง"
"สัดนี่ แค่นี้นะ"
เฮ้ยไม่รอกูเลยหรอ
วางไปซะงั้น
เป็นไรของมันวะนี่
แล้วนัดกับใครวะสำคัญกว่าเพื่อน
-
[18]
"ไอ้น้ำกูถามมึงจริงๆเหอะ มึงไม่มีที่ไปหรือไงวะ"
ผมเริ่มบ่นไอ้เพื่อนเวรครับ
ไม่รู้มันจะมาหาผมอะไรได้ทุกวี่วัน
มามันก็เอาแต่ดูทีวี ไม่รู้ที่ห้องไม่มีดูหรือไง
"อะไรของมึงอีกหละ"
"ห้องมึงไม่มีอยู่หรือไง ทำไมต้องมาที่ห้องกูทุกวัน"
"กูคิดถึงมึง ไม่ได้หรือไง"
"เหี้ยนี่ เจอกันที่คณะยังไม่พอรึไง"
"กูอยากอยู่กับมึงทั้งวันนี่นา"
ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่ผมชอบมัน ผมคงจะรู้สึกดี
แต่นี่มันคนละเวลา
"สัดนี่ ถ้าเหงามึงก็ไปหาพี่ดิวดิวะ"
"ไรวะแค่นี้มึงรำคาญกูหรือไง กูกลับก็ได้วะ"
ดูมันทำท่าเป็นเด็ก งอนไม่เข้าเรื่อง
"เออจะอยู่ก็อยู่ อย่ากวนกูหละ กูจะทำงาน"
"กูก็จะถามมึงเหมือนกัน มึงทำไรวะ"
"งานนิดหน่อย"
"แล้วมันงานอะไรหละ ทำไมกูไม่เห็นต้องทำ"
"เรื่องของกู"
มันไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย
เดินมาหยิบหนังสือที่ผมกำลังทำงานอยู่
"เอาน่าน่าไอ้น้ำ กูรีบ"
"แล้วมึงจะแปลไปทำไมวะ ไม่เห็นเกี่ยวกับที่เราเรียนเลย"
"เอาน่า เรื่องของกู"
"มึงบอกกูมานะ ว่าใครใช้มึงทำ"
ดูมันทำหน้าดุอีก
"ไม่มีใครใช้ทั้งนั้นหละ"
"หรือมึงเต็มใจ"
"ไม่มีโว้ย กูไปรับจ้างเค้าแปลงาน"
"ก็กูไม่ได้รวยเหมือนมึงนี่ ทำอะไรได้ก็ทำ"
"เออเป็นงั้นก็ดี อย่าให้กูรู้นะว่ามีใครหลอกใช้มึง"
"ทำไมมึงจะไปทำอะไรเค้า"
"มึงนะชอบช่วยคนอื่นเค้าไปทั่ว"
"เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่"
ดูหน้ามันเป็นห่วงผมน่าดู
เฮ้อรู้สึกดีที่มีคนห่วง
ถึงรู้ว่ามันเป็นห่วงในฐานะเพื่อนก็ยังดี
จนผมไม่รู้จะพูดอะไร
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของน้ำมันก็ดังขึ้น
----รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจเราเอง ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว รักเขาไม่ได้----
แต่ดูมันไม่มีทีท่าจะรับเลย
"ทำไมไม่รับหละ"
"ไม่มีไรหรอก กูขี้เกียจคุย"
ไอ้น้ำกลับไปนั่งดูทีวีอีกรอบ
โดยไม่สนใจเสียงโทรศัพท์
แล้วโทรศัพท์มันก็ดังอยู่หลายครั้งมันก็ไม่รับ
สักพักกลับเป็นโทรศัพท์ผมเองที่ดัง
ผมดูชื่อคนโทร "พี่ดิว"
"ครับพี่"
"โก ขอโทษทีนะ พอดีพี่ติดต่อน้ำมันไม่ได้เลยนะ"
"ถ้าไงถ้าโกเจอมันช่วยบอกให้มันโทรกลับหาพี่ทีนะ"
"ได้ครับพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมบอกมันให้"
"ขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่"
ผมคุยกับพี่ดิวไป ก็มองไปที่ไอ้น้ำ
อะไรของมันเนี่ย
อย่าบอกว่าเมื่อกี้พี่ดิวโทรหามัน
แต่มันไม่รับ
เป็นอะไรของมันวะเนี่ย
"เฮ้ยน้ำ พี่ดิวให้โทรหา"
"หรือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยโทร"
ทำเสียงอ่อยอีกนะมึง
"มึงมีอะไรเล่าให้กูฟังไหม"
"ไม่มี!!!"
ทำไมต้องทำเสียงตกใจวะ
มันน่าสงสัยนะไอ้น้ำ
ผมไม่รอมันหรอกครับ
หยิบโทรศัพท์โทรหาพี่ดิวเลย
"พี่ดิวหรือครับ รอสักครู่นะครับ"
"เฮ้ยน้ำมีคนจะคุยด้วย"
พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้น้ำ
"ใครวะ"
"คุยเดี๋ยวมึงก็รู้"
"สวัสดีครับ"
ผมเห็นมันทำหน้างงๆแล้วก็รับโทรศัพท์ไป
พร้อมกับเสียงพี่ดิวที่ตะโกนออกมา
ดูเจ้าน้ำมันเจี๋ยมเจี้ยมขึ้นมาทันที
ระหว่างที่คุยกับพี่ดิว
"ไอ้สัดโก หูกูชาเลยมึง"
"ก็มึงจะหลบพี่เค้าทำไมหละ"
"เออน่า ไม่หลบสักหน่อย"
ถึงมันจะด่าผม แต่ผมก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของมัน
เฮ้อเมื่อไหร่มันจะรู้ใจตัวเองสักทีนะไอ้เพื่อนเวร
หลังจากที่ผมหลบพี่ดิวมาหลายอาทิตย์
อยู่ๆไอ้เพื่อนเวรมันก็ทำให้ผมหนีไม่รอด
เมื่อผมฟังคำพูดและน้ำเสียงของพี่ดิว
มันทำให้ผมรู้สึกผิดและรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
"โทรศัพท์มีทำไมไม่รับ"
"หายหัวไปไหนมา"
"กูพี่มึงนะ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วง"
รู้สึกผิดที่ทำให้พี่เป็นห่วง
แต่ก็รู้สึกดีใจที่ยังมีใครห่วงใยเรา
พี่ดิวของผมมมมมมมมมม
-
[19]
วันนี้ผมรู้สึกเบื่อเลยโดดเรียนกลับมาที่ห้อง
แต่พอผมกลับมา ทำไมประตูห้องมันเปิดอยู่อย่างนี้เนี่ย
สงสัยพี่ดิวจะมา แต่ทำไมเลิกงานเร็วจังวันนี้
"พี่ใหญ่!!"
"เออกูเอง เรียกซะตกอกตกใจ"
"แล้วนี่เลิกเรียนแล้วหรือ"
"เลิกแล้วพี่ วันนี้อาจารย์มีประชุม"
โกหกอีกแล้วตรู
"แล้วพี่มาได้ไง"
"ทำไมวะกูจะมาเยี่ยมมึงนี่ไม่ได้รึไง"
"เปล่าสักหน่อย แล้วพี่มาทำไมไม่บอกจะได้ไปรับ"
"ไม่ต้องหรอก กูมาของกูได้แล้วกัน"
"แล้วนี่พี่บอกพี่ดิวรึยังว่ามา"
"บอกแล้ว เมื่อวานก็ไปนอนบ้านมันมา"
"ว่าไงนะพี่!!"
"มึงจะแหกปากทำไมหละวะ"
"พี่ไปนอนบ้านพี่ดิวมาเมื่อวาน แล้วทำไมพี่ไม่บอกผม"
"ทำไมกูต้องบอกมึง กูพี่มึงนะไม่ใช่ลูก"
"ไม่ใช่....คือพี่ก็มานอนห้องผมก็ได้นี่ ทำไมต้องรบกวนพี่ดิว"
"กูเพื่อนมันนะ ไม่เจอกันนาน จะนอนคุยกันมั่งผิดหรือวะ"
"เปล่าสักหน่อย"
"เออ ไอ้ดิวมันบอกว่าให้มึงโทรหาเพื่อนมึงที่ชื่ออะไรนะ....โกอะไรนะด้วย"
"โทรทำไมหละพี่"
"กูจะพาไปเลี้ยง เค้าอุตส่าห์ดูแลมึง"
"ผมดูแลตัวเองต่างหาก ผมไม่ใช่เด็กนะ"
"ไม่รู้โว้ย ไอ้ดิวให้ชวน มึงก็ชวนเหอะน่า"
อะไรวะ มาถึงก็สั่งเลย
แล้วไหงมาไม่บอกสักคำ
แต่ดันแอบไปนอนกับพี่ดิว
"เฮ้ยโก วันนี้ไปไหนเปล่า"
.................................
"เออ มีลาภปากอะดิ มีคนจะเลี้ยง"
........................................
"มึงไม่ว่าง ไปไหนวะ"
.....................................
"ไปกับกูดีกว่า น่า นานๆที"
...................................
..........................
....................
"โอเค งั้นเสร็จเรื่องแล้วโทรหากู เข้าใจไหมมึง"
........................................
"เออๆๆๆๆ แล้วว่ากัน"
"ไอ้โกมันไม่ว่างอะพี่"
"ไม่เป็นไร ไปกัน 3 คนก็ได้"
ผมกับพี่ใหญ่นั่งรอพี่ดิวเลิกงาน
ระหว่างรอก็นั่งเล่นเกมส์ด้วยกัน
กำลังสนุกพี่ดิวก็มาพอดี
"ไปกันได้ยังวะ"พี่ดิวถาม เพราะเห็นมันเริ่มมืดแล้ว
"เออไปก็ไปดิ"
"เดี๋ยวดิพี่กำลังสนุก"ผมเริ่มอ้อน ก็เกมส์กำลังมันส์นี่นา
"เดี๋ยวกูขอล้างหน้า แต่งตัวก่อน"
"เออเร็วๆนะมึง เดี๋ยวโต๊ะเต็ม"
อะไรวะเนี่ย
ไม่มีใครสนใจที่ผมพูดเลยหรือนี่
"กูพร้อมละ ไปได้"
"โหไอ้ใหญ่ไปแดกเหล้าแค่นี้แต่งตัวซะหล่อเชียว"
"กูมันหล่ออยู่แล้ว แต่งอะไรก็ดูดี"
"ถุย......"
"ไปเหอะวะ อยากเต็มที่แล้ว"
อ้าว......
ไม่มีใครสนใจผมเลยจริงๆ
"แล้วเราไม่ไปรึไงเจ้าน้ำ ไม่ปิดเกมส์อีก"
"พี่ไปกันเหอะ ผมไม่ไปจะเล่นเกมส์"
"เป็นอะไรอีกหละมึง ไปเปลี่ยนกางเกงเลยไป จะไปแล้ว"
"เร็วๆนะมึง"
อะไรเนี่ย อยู่กันแล้วลืมผมเลยรึไง
ผมก็นั่งอยู่ ไม่เห็นมีใครสนใจเลย
พี่ดิวก็อีกคน คุยกับพี่ใหญ่สนุกสนาน
โอ๊ย เห็นแล้วหงุดหงิดจริง
-
[20]
"เดี๋ยวไอ้ไอซ์มันตามมา มึงจำมันได้เปล่าวะ"
"จำได้ว่ามึงมีเพื่อนชื่อไอซ์ แต่กูจำหน้าไม่ได้วะ"
"มึงนี่แก่แล้วรึไงวะ"
"สาดนี่ กูหนุ่มแน่นขนาดนี้ ว่ากูแก่"
"หนุ่มเจี้ยไร มึงอะดูสังขารตัวเองมั่งดิ"
"เออๆๆๆ ขับรถไปเหอะมึง กูแก่มึงก็แก่หละวะ"
เฮ้อนานแล้วที่ผมไม่เจอไอ้ใหญ่
มันยังน่ารักเหมือนเดิม
และกวนทีนมากกว่าเดิม
แต่ก็ดีที่กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิม
"เฮ้ยไอ้ใหญ่มานั่งนี่ดิ จะได้คุยกันถนัดๆ"
"เออๆๆๆๆ"
"แล้วงานมึงเป็นไงมั่งวะ"
"ไอ้ห่าดิว อย่าเพิ่งคุยเรื่องนั้นดิ มาสนุกคุยไมเรื่องเครียด"
"เออๆๆๆ ได้ เฮ้ยๆๆนั่นไงไอ้ไอซ์ มานั่นหละ"
"เดี๋ยวกูไปตามมันก่อน ไอ้นี่ตาไม่ค่อยดี"
หลังจากสมาชิกวงเหล้ามากันครบ
ปาร์ตี้ก็ได้เริ่มขึ้น
พวกผมกินกันอย่างเฮฮาเพราะไม่ได้เจอกันนาน
นานๆจะได้ว่างมาเจอกันสักที
"พี่เดี๋ยวผมออกไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"
"เออไปเหอะ"
ผมตอบเจ้าน้ำ แต่ก็ไม่ได้หันไปหามัน
"สวัสดีครับพี่ดิว"
"อ้าวโก มาได้ไงเนี่ย ไหนบอกไปธุระไง"
"พอดีเสร็จเร็วนะครับพี่ เลยตามมา"
"สวัสดีครับพี่ไอซ์ สวัสดีครับพี่ใหญ่"
"นี่เรารู้จักพี่ใหญ่เค้าด้วยหรือ"ผมถามอย่างงงงง
"ก็ไอ้น้ำมันบอกว่ามากับพี่ พี่ไอซ์ แล้วก็พี่ใหญ่พี่ชายมัน"
"ผมเลยเดาว่าคนนี้พี่ใหญ่"
"เก่งนะเรา ไม่น่ามาเป็นเพื่อนเจ้าน้ำ"ไอ้ใหญ่เอ่ยปากชม
"ผมหลงผิดนะครับพี่"
"เออ แล้วรู้ได้ไงว่าพี่อยู่นี่"
"ผมโทรมาถามไอ้น้ำนะพี่ แล้วนี่มันหายไปไหนหละพี่"
"ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวมันก็มา"
ผมก็เพิ่งสังเกตว่าน้ำมันหายไปเลย
ตั้งแต่ที่มันบอกว่าจะออกไปรับโทรศัพท์ก็หายไปเลย
"ไปไหนมาวะน้ำ"
"แถวนี้หละพี่"
มันตอบแต่ไม่หันมามองผมเลย
"แล้วหน้าไปโดนไรมา ทำไมมันแดงๆช้ำๆ"
ผมพูดพร้อมกับลุกไปนั่งข้างๆน้ำ
"ไม่มีไรหรอกน่า"
"ไปมีเรื่องกับใครมา"
"ไม่ใช่สักหน่อย"
"กูถามว่ามึงไปมีเรื่องกับใครมา"
"พี่ห่วงผมด้วยรึไง"
"กูก็ต้องห่วงมึงดิ มึงบอกกูมาไปมีเรื่องกับใคร"
"เอาน่าไอ้ดิว ถ้าไอ้น้ำมันไม่อยากบอกก็อย่าบังคับมัน"
"ก็มึงดูน้องมึงดิ มันเห็นกูโง่รึไง ถึงไม่รู้ว่าเป็นรอยอะไร"
"ผมไม่ได้บอกอย่างนั้นสักหน่อย"
"งั้นมึงก็บอกกูมาดิ"
"พอๆๆ ทั้งคู่หละ แดกเหล้าดีกว่า"
ไอ้ใหญ่เห็นท่าไม่ดีเลยต้องแยกผมกับไอ้น้ำออกจากกัน
หงุดหงิดจริงไอ้เด็กคนนี้
มีอะไรไม่เคยจะพูดออกมา
มันจะรู้ไหมเนี่ยว่าพี่มันเป็นห่วง
"นั่นไงพี่ ไอ้ห่านั่นที่มันต่อยผม!!!"
มีเสียงตะโกนขึ้นด้านหลังพวกผม ตอนที่กำลังเดินไปที่จอดรถ
"ถึงขนาดไปตามพี่มาเลยหรือวะ ไอ้ลูกแหง่"เสียงเจ้าน้ำครับ ผมว่าแล้วมันต้องไปมีเรื่องกับเค้ามา
"ปากดีไปเหอะมึง เจอตีนพี่กูแล้วจะพูดไม่ออก"
"กูจัดการเองมึงเฉยๆ ว่าไงน้อง มึงต่อยน้องกูจริงหรือเปล่า"
"ก็อย่างที่เห็น"ยังจะปากดีอีกไอ้น้ำ
"เดี๋ยวนะครับ มีเรื่องอะไรกันครับ"ผมเห็นท่าไม่ดี เลยต้องเสนอตัวเข้าไปดู
"อ้าวดิวมาไงเนี่ย"นี่มันพี่ที่คณะตอนเรียนนี่หว่า
"อ้าวพี่อาร์ต สวัสดีครับพี่"
"น้องผมไปทำอะไรน้องพี่หรือครับ"
"น้องของนายมาต่อยน้องพี่นะสิ คราวนี้จะเอาไงหละ"
"ผมต้องขอโทษแทนน้องผมด้วยนะพี่"
ที่ผมขอโทษเพราะไม่อยากมีปัญหา
"พี่ดิวจะไปขอโทษทำไม ผมก็โดนต่อยนะพี่"
"เงียบไปเลยมึง"
"ขอโทษอย่างเดียวหรือวะดิว แล้วที่น้องพี่โดนไปหละว่าไง"
"งั้นพี่ก็ต่อยผมเถอะครับ"
"น้องผมต่อยน้องพี่ ถ้าพี่จะต่อยมัน ก็ต่อยผมแทนเถอะพี่"
"เอางั้นหรือวะ"
"อย่านะพี่ดิว ต่อยก็ต่อยผมดิ ผมเป็นคนทำ"
"นี่มันเรื่องของพี่แล้ว มึงต่อยเค้าเป็นเรื่องของมึงกับคู่กรณี"
"ในเมื่อคู่กรณ๊เอาพี่มา ก็ต้องเป็นเรื่องของกูที่เป็นพี่มึงต้องรับผิดชอบ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"
"เอาเหอะ ไม่เกี่ยว แต่มึงก็ต้องยืนดูเฉยๆ ห้ามสอด"
"แน่ใจนะดิวว่าจะรับแทนน้องนะ"
"ผมแน่ใจครับพี่"
ผมยืนรอรับหมัดของพี่อาร์ต
จริงๆผมก็ไม่ได้อยากจะเอาหน้าไปรับหมัดใครหรอกนะครับ
แต่ผมก็ยอมไม่ได้ที่จะให้ไอ้น้ำมันเจ็บ
"ป๊อก..........."
"โอ๊ยพี่อาร์ตเล่นไรเนี่ย"
แทนที่จะกลายเป็นหมัด แต่กลับเป็นมะเหงกที่เคาะหัวผม
"มึงคิดว่ากูจะต่อยมึงจริงๆหรือวะไอ้ดิว"
"เรื่องของเด็กก็ปล่อยมันจัดการกันเอง"
"กูแค่มาดูเฉยๆ ถ้าน้องมึงกวนก็ไม่แน่"
"ส่วนมึง มีเรื่องแล้วตามกูตลอด"พี่อาร์ตหันไปด่าน้องตัวเอง
"ว่างๆกินเหล้ากันนะดิว พี่เลี้ยงเอง"
"ครับพี่ ขอบคุณครับที่ไม่เอาเรื่องน้องผม"
"ไม่เป็นไร เล็กน้อยๆๆๆ"
"โชคดีครับพี่"
"เออ ว่ากัน"
ทันทีที่พี่อาร์ตเดินไป
ผมก็หันไปหาไอ้น้ำทันที
"ไหนมึงบอกไม่มีไรไง แล้วนี่อะไรวะ"
"ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย"
----ป๊าบบบบบบบบบบ----
"พี่ตบหัวผมไม"
"ตบให้มึงจำไง กูเป็นพี่มึง กูก็ต้องห่วงมึงสิ"
"เอาน่าๆๆ น้องมันรู้สึกแล้ว"
"มึงก็อีกคนไอ้ใหญ่ เมื่อกี้ไม่เห็นช่วยกูเลย"
"อ้าวกูก็นึกว่ามึงมั่น"
ผมมองมันอย่างเคืองๆ
"เอาน่า กูไม่ปล่อยให้มึงถูกต่อยคนเดียวหรอก"
"ถ้ามึงโดนจริงๆ กูสู้ตายเลย"
"ให้มันจริงเหอะ"
"กลับกันดีกว่าไป"
"มึงขึ้นรถไปก่อนแล้วกันไอ้ใหญ่ กูขอคุยกับไอ้น้ำหน่อย"
หลังจากที่ไอ้ใหญ่ขึ้นรถ
ผมก็เอื้อมมือไปที่หน้าของไอ้น้ำ
"เจ็บไหม"ผมลูบบริเวณที่เป็นรอยช้ำ
"นิดหน่อยครับ"
"คราวหลังอย่าวู่วามอีกนะ น้องข้าใครห้ามทำร้าย"
"พี่ทำร้ายได้คนเดียวใช่ไหม"เจ้าน้ำพูดไปก็ลูบหัวตัวเองไป
"แล้วเจ็บไหมที่พี่ตบหัวนะ"
"เจ็บสุดๆเลย"
"คราวหลังก็จำไว้ อย่าทำให้พี่เป็นห่วง"
"ครับพี่"
"ไปเหอะกลับหอกันดีกว่า"
"ครับ"
-
เรื่องนี้มีทั้งหมด 38 ตอนนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะครับ
-
ขอบคุณค่ะ
สนุกดี
อยากรู้ว่าจะลงเอยยังไง
:L2:
-
โคตรใจดีเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
อ๊ากกกกกกก อีก 18 ตอนจบ
ลุ้นๆๆๆ ใครจะคู่ใคร เหอะๆๆๆ
ชอบพี่ดิวอ่ะน่ารักดี ดูรักและห่วง(และหวง)เจ้าน้ำมากๆ เลย
แต่ละคนต่างก็น่ารักกันคนละแบบ
หนูโกจะคู่ใครเนี่ยะ อิอิ
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:-[ :-[
-
[21]
"กูกลับบ้านแล้วนะ"
ผมพูดหลังจากมาส่งไอ้ใหญ่กับน้ำที่ห้อง
"เฮ้ยกลับไมวะนอนด้วยกันดิ"
"ไม่เอาวะ กูกลับไปนอนบ้านดีกว่า"พร้อมกับมองหน้าเจ้าน้ำ
"เมาแล้วขับ ตำรวจจับนะมึง"
"กูคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก"
"เรื่องของมึง ขับกลับดีๆหละ"
"จัดการเอาเองนะมึง"อันนี้ไอ้ใหญ่หันไปกระซิบกับเจ้าน้ำซะเบาจะผมได้ยินทุกคำ
"งั้นกูขึ้นไปนอนก่อนละ บายเพื่อน"
"ไม่ตามพี่เราขึ้นไปหละ"ผมหันไปจัดการเจ้าน้ำ
"ผมอยากขอโทษพี่"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องที่ผมไปมีเรื่องกับคนอื่น"
"แค่นั้นหรอ"ผมเริ่มรุก
"ครับแค่นั้น ยังมีอะไรให้พี่โกรธอีกหรอครับ"เจ้าน้ำก้มหน้าตลอดเลยครับ
"เฮ้อ เข้ามาใกล้ๆดิ"ผมพูดพร้อมกับดึงเจ้าน้ำเข้ามาใกล้
"ทำไมถึงขี้น้อยใจฮะเรานะ"ปากพูด แต่มือผมก็ลูบหัวเจ้าน้ำ
"เปล่าซะหน่อย"
"ทำไมคิดว่าพี่ไม่สนใจเรา พี่เป็นห่วงและก็รักเรารู้ไหม"
"เพราะงั้นอย่าน้อยใจอะไรไม่เข้าเรื่องอีก"
"ครับ ผมรู้แล้ว"
"รู้ก็ดี งั้นไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"
"พี่จะกลับจริงๆหรือพี่ อันตรายนะ ให้ผมขับไปส่งไหม"
"ไม่ต้องเลย อยู่เป็นเพื่อนไอ้ใหญ่มันนั่นหละ มันยิ่งกลัวผีอยู่"
"พี่ไปละ พรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับพี่"
"หยิบเบียร์มาให้พี่ด้วย"
ตอนที่ผมเข้าไปในห้อง พี่ใหญ่ก็ยืนรับลมอยู่ที่ระเบียง
แล้วพอเห็นผมเข้าไปก็ตะโกนสั่งเบียร์ทันที
"อะพี่"
"ขอบใจ ดิวมันกลับไปแล้วหรอ"
"กลับแล้วพี่"
"อืม"พี่ใหญ่พูดแค่นั้น แล้วยกเบียร์ขึ้นซดซะเกือบหมดกระป๋อง
"ถ้าเราชอบพี่เค้าก็บอกเค้าไปซะ"
"ว่าไงนะพี่"หลังจากเงียบอยู่พัก พี่ใหญ่ก็พูดออกมาซะผมแทบสะอึก
"อย่ามาโกหกพี่ เราชอบพี่ดิวใช่ไหม"
"มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่....."
"คิดดีๆก่อนพูดอะไรออกมานะ"
"ถ้าเราบอกว่าไม่ชอบ พี่จะเอาของพี่คืน"พี่ใหญ่หันมาจ้องหน้าผม
นี่พี่ใหญ่ชอบพี่ดิวหรือ ดูจากท่าทางแล้วมันไม่ใช่การล้อเล่นเลย
"อย่านะพี่ใหญ่"
"แล้วจะเอาไง"
"ผมชอบพี่ดิวครับ"
"ชอบมากด้วย ไม่อยากให้ใครมาแย่งพี่ดิวไป"ผมยอมรับใจตัวเองแล้วตอนนี้
ผมไม่มีความสุขเลยที่พี่ดิวไม่สนใจผม หรือให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าผม
มันคืออะไร ผมตอบได้แล้ว ผมหึงพี่ดิว เพราะอย่างนั้น ผมจะไม่ปล่อยไปให้ใครเด็ดขาด
"อืม งั้นก็ดี บอกเค้าไปซะ เดี๋ยวจะแห้วเหมือนพี่"
"แล้วบอกไปพี่ดิวเค้าจะไม่ว่าผมหรอ"
"แล้วถ้าไม่บอกแกก็แห้ว เอาไง"
"ไม่เอาหรอกพี่"
"คนนี้ผมรักจริง"
"โหหนักแน่นขนาดนั้น"
"งั้นก็พยายามเข้านะไอ้น้อง"
"ไปนอนไป พี่อยากกินเบียร์คนเดียวสักหน่อย"
"อารมณ์เปลี่ยวหรือพี่ หรืออกหัก แฟนผมทำให้พี่เป็นขนาดนี้เชียว"
"อย่าทะลึ่ง ดิวมันเป็นแฟนเอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ใช่จริงๆด้วย ผมขอโทษนะพี่"
"เอ็งไม่ผิดหรอก ถ้าดิวมันเลือกเอ็ง พี่จะทำอะไรได้"
"แล้วพี่รู้ได้ไงว่าพี่ดิวจะเลือกผม ไม่เลือกพี่"
"ความรู้สึกมันบอก ไปนอนไป คนอกหักจะกินเบียร์"
"ครับพี่ อย่ากินมากหละพี่ เดี๋ยวเมาตกตึก"
"ไม่หรอกน่า ไปชิ้วๆๆๆๆๆ"
ผมทำแบบนี้ดีแล้วจริงๆหรอ
ที่ปล่อยให้คนที่ผมรักไปหาน้องชายตัวเอง
แต่เท่าที่ดูแล้ว ผมว่าความรู้สึกผมไม่ผิดแน่
เจ้าน้ำรักดิว และดิวก็เห็นเจ้าน้ำสำคัญมาตลอด
ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ว่าความรักมันก่อตัวทีละน้อย
จากความรู้สึกเป็นห่วง
แต่ผมรับรู้ได้ว่าคนที่ทำให้ดิวมีความสุขและเป็นห่วงได้มาก ก็คือเจ้าน้ำ
แล้วอย่างนี้ผมจะทำอะไรได้หละ
-
[22]
“พี่ดิววันนี้ว่างเปล่า”
“ไม่ว่าง มีไร”
“คิดสักนิดไม่ได้หรอพี่ เอาใหม่ตอบใหม่”
ดูมันทำเสียงอ้อนไอ้หมาน้ำนี่
“โอเค อืม.................................ไม่ว่างวะ พอใจยัง!”
“โห ไรเนี่ย ว่างหน่อยไม่ได้หรอ”
“เอ็งมีไรก็ว่ามา”
“คือว่า...........คือ....”
“คือไรของมึงเนี่ย”
“เดี๋ยวสิพี่นี่ใจร้อนไปได้”
“มีไรก็ว่ามา ไม่ว่าก็วางไป”
“ใจร้าย”
ไอ้เวรนี่ อะไรของมันวะเนี่ย
“แล้วเอ็งมีอะไร”
“มานอนเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ นะ”
“นอนคนเดียวไม่เป็นรึไงวะ”
“ไม่เอาจะนอนกับพี่ดิว นะนะนะนะ”
ทำตัวเป็นเด็กเชียวนะมึง
“เออ เลิกงานแล้วเดี๋ยวไปหา”
“ซื้อเบียร์มาด้วยนะพี่”
“กูว่าแล้วว่ามึงต้องมีอะไร อยากแดกเบียร์ฟรีดิ”
“เปล่าสักหน่อย แค่คิดถึงพี่ เบียร์มันของแถม”
“เออ แล้วค่อยว่ากัน เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยว”
“อะไรอีกหละพี่”
“พวงกุญแจที่เพิ่งซื้อมา พี่ลืมไว้ที่ห้องแกป่าววะ”
“ถุงสีฟ้านี่หรือเปล่าพี่”
“เออ นั่นหละเก็บไว้ให้พี่ด้วย”
“ได้คร้าบบบบบบบ”
“ได้ก็ดี งั้นแค่นี้นะ จะทำงานต่อ”
“คร้าบบบพี่”
เฮ้อ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย
หลังจากที่ผมวางสายจากพี่ดิวได้ไม่นาน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา
พี่ดิวโทรกลับมาหรือเปล่าเนี่ย แต่พอดูเบอร์กลับไม่ใช่
“ว่าไงไอ้โก มีอะไรมึง”
“มึงอยู่หนายยย”
เสียงมันทำไมถึงเมาขนาดนั้นวะนั่น
“อะไรของมึงวะ มึงเป็นอะไร”
“ป่าววว มึงอยู่หนายว้า”
“กูอยู่ห้อง มึงเป็นอะไรวะ”
“กูไม่ด้ายยเป็นรายยย”
“กูม่ายยเหลือคายยแล้ววว ไม่เหลือเลย ฮือๆๆๆๆ”
“มึงร้องไห้ทำไมวะ มึงเป็นอะไร”
เกิดอะไรขึ้นกับมันวะเนี่ย
“กูไม่เป็นไร”
อยู่ๆสียงมันก็แข็งขึ้นมาซะงั้น
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆ กูไม่ไหวแล้ว”
อ้าว เมื่อกี้ยังเสียงแข็งอยู่เลย คราวนี้ร้องไห้อีกละ
“ไอ้โก มึงอยู่ไหน มึงบอกกูมาดิ”
“กูอยู่ห้องกู”
“งั้นเดี๋ยวกูไปหา”
“มึงอย่ามานะ!!”
เสียงดังขึ้นมาเลย ตกใจเลยกู
“กูจะไป มึงอย่าไปไหนนะโว้ย”
“กูขอร้องมึงอย่ามาเลยนะ”
“กูจะไป มึงห้ามหนีไปไหนเด็ดขาด”
คราวนี้ผมขึ้นเสียงกับมันบ้าง
“กูขอร้องหละอย่ามา”
“กูก็ขอร้องเหมือนกัน กูทิ้งมึงไว้ไม่ได้หรอก”
“มึงอย่าไปไหนนะ กูจะรีบไป”
ไม่ถึง 15 นาทีผมก็มาถึงห้องไอ้โก
“ไอ้โกมึงเปิดประตูนะโว้ย”
“กูบอกให้มึงเปิดไง ไอ้เหี้ยโก”
ผมเคาะอย่างรีบร้อน และนานมาก
ไอ้โกก็ไม่เปิดสักที
“ไอ้โก........”
“ไง”
สัดนี่อยู่ๆก็เปิด แล้วสภาพมันทำไมเป็นอย่างนั้นวะเนี่ย
เปียกไปทั้งตัว ทั้งหัว ตาก็แดง หน้าตาก็อิดโรย
อะไรทำให้มึงเป็นอย่างนี้วะเนี่ยเพื่อน
ผมเห็นไอ้โกแล้วก็รู้สึกสงสารมันขึ้นมา
เพื่อนที่คอยช่วยผมตลอด เพื่อนที่ผมไม่เคยเห็นความอ่อนแอของมัน
แต่วันนี้มันกลับมีสภาพที่ต่างไปขนาดนี้
“กูจะไม่ถามมึงว่าเกิดอะไรขึ้น กูจะรอให้มึงเป็นคนบอกกูเองเมื่อมึงพร้อม”
ผมเอื้อมมือไปกอดเพื่อนรัก
“ขอบใจมึงมากนะน้ำ ที่เป็นเพื่อนกู”
แล้วไอ้โกก็ร้องไห้ ผมปล่อยให้มันร้องอยู่อย่างนั้น
ร้องออกมาให้เต็มที่ ร้องออกมาจนกว่าจะพอใจ
-
[23]
พอไอ้โกร้องได้สักพักนึง มันก็หลับไป
ทั้งๆที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ทั้งสองแก้ม
ผมเห็นดังนั้นก็เลยลุกไปหยิบผ้าขนหนู
จะไปชุบน้ำที่ห้องน้ำมาเช็ดหน้าให้ไอ้โก
ก่อนที่ผมจะหยิบผ้า ผมเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างตู้เสื้อผ้า
สิ่งที่ทำให้ผมสะดุดตาก็คือรูปหัวใจที่แยกออกจากกัน
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู
“ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยมีค่าในสายตาพี่เลยใช่ไหม
ทุกสิ่งที่พี่ทำ มันคือการหลอกใช้คนโง่อย่างผม
ทุกอย่างที่พี่ขอ ผมไม่เคยขัดแม้แต่สักครั้ง
แต่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่เคยได้รับกลับมาเลย
คำพูดหวานๆ การเอาใจ มันเป็นเพียงการหลอกลวงใช่ไหม
ผมเป็นอะไรสำหรับพี่กันแน่
ผมเกลียดตัวเองที่รักคนอย่างพี่
เกลียดตัวเองที่ลืมพี่ไม่ได้
ผมอยากจะเกลียดพี่ แต่ผมก็เกลียดตัวเองที่ทำไม่ได้
...........
................
....................
........
........
ผมรักพี่นะ.....พี่ไอซ์”
มึงเองหรอไอ้เหี้ยไอซ์ ที่ทำเพื่อนกูเป็นแบบนี้
“ฮัลโหลพี่ดิว ผมขอเบอร์พี่ไอซ์หน่อยสิ มีเรื่องจะถามนิดหน่อย”
“อะไรวะ เออ เดี๋ยวดูให้”
ผมรีบจดเบอร์ไอ้ไอซ์ทันที
“เอ่อพี่ดิว ตอนนี้พี่ออกมาจากที่ทำงานได้ไหมพี่”
“ทำไมวะ”
“มาดูไอ้โกหน่อย ผมเป็นห่วงมัน”
“มึงก็ดูเองดิวะ เพื่อนมึงนะ”
“ผมไม่ว่างนะพี่ ผมขอร้องหละพี่มาดูมันหน่อย ผมไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว”
“มีอะไรหรือเปล่าวะ เสียงเครียดๆ”
“ไม่มีไรพี่ ผมฝากไอ้โกด้วยนะ”
“เออได้ เดี๋ยวพี่ไปดูโกเอง”
-
[24]
พอผมไปถึงห้องโก ผมก็ต้องแปลกใจ
เพราะสภาพห้องมันรกมาก แถมยังมีกลิ่นเหล้าหึ่งอีก
ปกติโกจะเก็บกวาดห้องสะอาดเรียบร้อย
เศษกระดาษถูกฉีกขาดเกลื่อนห้องเลย
สภาพเจ้าของห้องก็ไม่ต่างกับสภาพห้อง
เหมือนคนไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน
ผมเห็นโกนอนหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก
ผมเริ่มเก็บโน่นเก็บนี่ระหว่างรอให้โกตื่น
ผมไม่รู้ว่าผมใช้เวลาไปนานเท่าไหร่
แต่มารู้อีกทีก็ตอนที่ไอ้เจ้าน้ำมันเปิดประตูเข้ามา
สภาพหน้าของมันยับเยิน มีแต่รอยฟกช้ำ
มุมปากยังมีเลือดจางๆอยู่เลย
เสื้อผ้ายับ สกปรกทั้งตัว
“ไอ้น้ำมึงไปทำเหี้ยไรมา”
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามีเรื่อง”
“มึงมีแต่ก่อเรื่อง ไม่สนใจฟังกูเลย”
ผมเห็นสภาพของเจ้าน้ำเป็นแบบนี้ ผมไม่ได้โกรธมันหรอกนะ
แต่ผมเป็นห่วงมันมากกว่า
“มึงไปมีเรื่องกับใครมา มึงบอกกูมาสิ”
ผมบีบแขนไอ้น้ำเพื่อให้ตอบผม
“เกิดอะไรขึ้นหรอครับ”
เสียงเจ้าโก คงตื่นเพราะเสียงตะโกนของผม
“น้ำมึงไปโดนอะไรมาวะ”
พอเจ้าโกเห็นไอ้น้ำ ก็ถามด้วยความเป็นห่วง
“กูไปรบมา แล้วกูก็ชนะ เป็นไงเพื่อนมึงเจ๋งเปล่า”
มันยิ้มอย่างมีชัย แล้วยักคิ้วให้โก
ผมตบหัวไอ้น้ำไปหนึ่งที
“มึงคิดได้แค่นี้หรอวะ มีแต่ก่อเรื่องเนี่ยนะ”
ผมไม่รู้ว่าผมว่ามันแรงไปไหม
แต่ตอนนี้สายตาที่มันมองผม มันเหมือนคนที่ผิดหวังอะไรบางอย่าง
“พี่เคยเป็นห่วงผมไหม”
“ผมโดนต่อยมา พี่เคยถามผมไหมว่าเจ็บหรือเปล่า”
“หรือจะถามผมไหมว่าทำไมผมต้องมีเรื่อง”
“มาถึงพี่ก็ว่าผมผิด ผมไม่ดี พี่เคยถามอะไรจากผมก่อนไหม”
“เอ่อน้ำพี่ขอโทษ....”
“ขอโทษหรอ ขอโทษทำไม ผมมันคนไม่ดีนี่ พี่จะขอโทษทำไม”
“พี่ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”
“แล้วมันแบบไหนหละ”
“เฮ้ยน้ำมึงใจเย็น”
โกเริ่มเข้ามาช่วยปลอบเจ้าน้ำ
“วันนี้กูไปรบเพื่อมึง”
เจ้าน้ำหันไปพูดกับเจ้าโกพร้อมทั้งยื่นกระดาษให้แผ่นหนึ่ง
ถ้าผมดูไม่ผิดกระดาษใบนั้นมีรูปหัวใจสลายอยู่หลายดวง
“กูต่อยมันไปหลายทีเพื่อมึง”
“เพราะกูรู้มึงไม่กล้าต่อยมันเองหรอก”
เจ้าโกเริ่มร้องไห้อีกรอบ
“มึงหยุดร้องไห้ได้แล้ว มันจะไม่ทำให้มึงเจ็บอีกแล้ว”
“ขอบใจนะน้ำ ขอบใจมากเพื่อน”
ทั้งสองยืนกอดกันโดยที่ไม่สนใจว่ามีผมอยู่
สักพักเจ้าน้ำก็เดินผละออกมา
สายตาที่เจ้าน้ำมองผมมันเหมือนคนไม่รู้จักกัน
เหมือนตอนที่มันมาเชียงใหม่แรกๆ
เย็นชา ห่างเหิน ผมไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย
แล้วเจ้าน้ำก็เดินกำลังจะออกจากห้อง
“น้ำ คุยกับพี่ก่อน น้ำๆๆ”
ผมเรียกเท่าไหร่มันก็ไม่หันมา
“ปล่อยมันไปสักพักดีกว่าครับพี่ดิว เดี๋ยวอะไรก็ดีขึ้น”
ผมก็คงต้องทำอย่างนั้น เพราะผมทำร้ายจิตใจเจ้าน้ำอีกครั้งแล้ว
-
ขออีกหน่อยได้ไหม
:z3: :z3:
เมื่อไหร่น้องน้ำกับพี่ดิวจะรู้ใจกันซะที
:monkeysad:
-
:sad4:
ชอบครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ ชอบมากมาย อัพเร็วดีด้วย...เฮ้อ...อ่านแล้วอยากมีคนรักซักคน :L3:
-
สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องขึ้นต้นด้วย..ลงท้ายด้วยรักจบแล้วก็มาอ่านเรื่องนี้ต่อ
มาเป็นกำลังใจให้ มาลงบ่อยๆนะคะ
-
ทำไมเจ้าน้ำมันอาร์ทยังงี้ อาร์ทตัวพ่อจริงๆ
ง่ะ หนูโกดันไปรักกับพี่ไอซ์ซะงั้น ไม่น่าเลย
พี่ไอซ์ก็ดันฟันแล้วทิ้ง
จะทำไงดีหว่าเนี่ยะ
รีบๆ มาต่อนะครับ รออ่านต่ออยู่ เหอะๆๆๆๆ
-
สู้สู้นะครับคนแต่ง :man1:
-
ไอ้ไฟล์ไอซ์มานทามรายโก :m16:
ต้องเกี่ยวข้องกับพี่ดิวแน่ๆ
รีบมาต่อน๊า
รออ่านอยู่
ลุ้นๆ
-
[25]
[โก + ไอซ์]
“ว่าไงครับพี่ดิว”
“ฮัลโหลโกอยู่ไหนครับ”
“ผมอยู่หอครับ พี่ดิวมีไรหรือเปล่าครับ”
“อยู่หอหรือ เดี๋ยวพี่ไปหา กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม”
“ได้อยู่แล้วพี่ แล้วไอ้น้ำหละพี่”
“ไม่ต้องถามถึงมันหรอก ช่างหัวมัน”
“แล้วเดี๋ยววันนี้พี่นอนด้วยนะ”
“ได้ครับ ห้องผมกว้างอยู่แล้ว”
“โอเคเดี๋ยวพี่ไป เจอกันครับ”
วันนี้พี่ดิวมาแปลกโทรมาชวนกินเบียร์ซะงั้น
สงสัยไอ้น้ำไปทำเรื่องอะไรให้โมโหอีกแน่นอน
“โกลองคิดดูนะ มันนัดพี่มา”
“แล้วบอกให้กลับบ้านเพราะแฟนจะมานอนด้วย”
“แม่งเห็นพี่มันเป็นอะไรวะ”
“มันคงไม่ทันคิดนะพี่ นิสัยเด็กๆ”
“พี่ก็พอเข้าใจนะ แต่มันโมโหวะ”
มาถึงพี่ดิวก็เริ่มตั้งวงกระดกทันที
และก็บ่นเรื่องไอ้น้ำเป็นชุด
กินได้สักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามา
“เออ อยู่ไหนแล้วมึง”
“งั้นก็เดินขึ้นมาดิวะ ชั้น 3 เดี๋ยวกูไปรอหน้าห้อง”
“ให้เร็วนะมึง”
“โก เดี๋ยวเพื่อนพี่มากินด้วยนะ เป็นไรไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ หลายคนจะได้สนุก”
“ไอ้ไอซ์นี่เจ้าของห้อง น้องโก”
“ส่วนนี่ไอ้ไอซ์เพื่อนพี่เอง”
.....
.............................
-
[26]
“เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ ไม่ไหวแล้ววะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ตื่น”
“พี่ขับรถกลับได้หรือพี่”
“ได้อยู่แล้ว พี่มันเก่ง ไปหละฝากดูไอ้ดิวด้วย”
“แน่นอนครับพี่ พี่เถอะกลับดีๆนะพี่”
“เออ ไปหละว่างๆเจอกัน”
“ครับพี่”
หลังจากที่พี่ดิวร่วงเมาพับไปแล้ว
พี่ไอซ์ก็ขอตัวกลับ
ผมว่าพี่ไอซ์นี่เป็นคนเฮฮาดีนะ คุยสนุกมากๆ
แถมยังหล่ออีกต่างหาก ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีเป็นบ้าเลย
นั่งเพ้อฝันไปได้สักพัก โทรศัพท์พี่ดิวก็ดังขึ้นมา
ไอ้น้ำนั่นเอง รับดีไหมเนี่ย...........
"สวัสดีครับ"
"กูเอง โก มึงโทรมาทำไม"
"ทำไมกูจะรับไม่ได้ ก็พี่ดิวนอนสลบอยู่ข้างๆกูเนี่ย"
"เวลาที่ดิวเมานี่น่ารักดีว่ะ"
แกล้งปั่นประสาทมันซะให้เข็ด
"เรียกไม่ได้วะ พี่เค้าเมาหลับไปแล้ว"
"ถ้ากูทำอะไรพี่เค้าจะรู้สึกตัวไหมนี่"
"ไม่รู้กูจะห้ามใจได้ไหมวะ ก็พี่ดิวน่ารักซะขนาดนี้"
"ยิ่งมึงพูดแบบนี้กูยิ่งอยากลองวะ ฟอด.........."
ผมแกล้งทำเป็นหอมแขนตัวเองให้เกิดเสียง
"คิดเอาเองดิ เสียงแบบนี้กูทำอะไร"
"กูให้เวลามึง 15 นาที มาให้ถึงหอกู"
"ถ้าไม่อย่างนั้น กูไม่รับประกันความปลอดภัยของพี่ชายมึง"
"กูไม่รับปาก ถ้า 15 นาทีมึงไม่ถึง พรุ่งนี้เรียกกูพี่สะใภ้ได้เลย"
ผมไม่รอมันพูดอะไรต่อ กดวางสายทันที
ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที เจ้าน้ำก็มาเคาะประตูห้องผม
"พี่ดิวอยู่ไหน"
มันถามพลางผลักผมออกให้พ้นทาง
"ทำไมพี่เค้าเมาหลับอย่างนั้นหละ"
"มึงถามตัวมรึงเองสิ ว่ามึงทำอะไรพี่เค้า"
"โกมึงช่วยกูอุ้มพี่ดิวไปที่รถหน่อยดิ"
"อุ้มไปทำไม มึงให้พี่เค้านอนนี่หละ เค้ากำลังหลับสบาย"
"แต่......"
"กูไม่ทำอะไรพี่ดิวหรอก มึงก็นอนที่นี่ซะเลยสิ"
"แล้วมึงจะไปนอนไหนวะ"
"อ้าว กูก็นอนนี่ดิวะ ห้องกู มึงจะให้กูไปนอนไหนวะ"
"สามคนเนี่ยนะ"
"เอ่อโกมึงไปนอนห้องกูได้ไหมวะ"
"เหี้ยนี่ไล่กูออกจากห้องตัวเองหรือไงวะ"
"กูขอร้อง นะเพื่อน"
"ไรของมึงวะ เออ เอาก็เอาวะ เหี้ย แมร่ง..........."
-
[27]
หลังจากที่ผมโดนไล่ออกจากห้องของตัวเอง
ผมก็เดินไปที่รถเพื่อจะไปที่หอไอ้น้ำ
แต่เอ....ทำไมคนๆนั้นถึงคุ้นขนาดนี้นี่
อ้าว นั่นมันพี่ไอซ์นี่หว่า
ไหงมานั่งอยู่นี่ได้
“อ้าวพี่ไอซ์ ผมนึกว่าพี่กลับไปแล้ว”
“ไอ้ใจพี่นะกลับถึงบ้านแล้ว แต่ร่างกายมันไม่ยอมไป”
“เลยเดินไปซื้อน้ำเปล่ามานั่งกินเนี่ย เผื่อมันจะสร่าง”
“งั้นให้ผมไปส่งดีกว่าไหมพี่ ร่างกายผมนะพร้อม”
“จะดีหรือวะ ลำบากเอ็ง”
“ดีดิพี่ ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ขอบใจวะไอ้น้อง”
“โกมีแฟนรึยัง”
“ไหงถามงั้นหละพี่”
“แค่สงสัย น่าจะมีคนมาหลงเยอะหละสิ”
“อย่างผมใครจะมาสนหละพี่”
“รวยก็ไม่รวย หน้าตาก็ไม่ดี”
“แต่พี่ว่าเอ็งนิสัยดีนะ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่”
เขินเลยสิ มาชมกันอย่างนี้
“ดีเดออะไรกันพี่”
“อย่างน้อยก็ในความคิดพี่หละวะ”
“ชมงี้เขินนะพี่ ถึงหน้าบ้านพี่ละ เดี๋ยวพี่ขับเข้าไปเองนะ ผมกลับก่อน”
“แล้วจะกลับไง”
“ก็โบกรถกลับ ใกล้ๆ”
“ได้ไง เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“แล้วผมจะขับมาส่งพี่ทำไมหละ ไม่เป็นไรพี่ผมกลับได้”
“เออจริงด้วย แต่ไงก็ไม่ได้ อืม........”
“งั้นก็นอนที่นี่หละ”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมกลับได้”
“แต่พี่ไม่สบายใจวะ นอนนี่เหอะ”
“เอางั้นหรอพี่”
“เออดิ น่าอย่าคิดมาก”
“ครับ”
“จะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะนอนเลย”
“ผมขออาบก่อนละกันครับ”
“งั้นก็ตามสบายนะ เสื้อผ้าหยิบของพี่ได้เลย พี่นอนก่อนละ ไม่ไหววะ”
“ครับพี่”
ผมออกจากห้องน้ำมาพี่ไอซ์ก็นอนไปแล้ว
คนอะไรหน้าตาดีแล้วยังใจดีอีกต่างหาก
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆพี่ไอซ์
แต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจก็คือมือของพี่ไอซ์ที่เอื้อมมากอดตัวผมไว้
ผมคิดว่าพี่ไอซ์คงละเมอ ผมจึงค่อยๆจับมือของพี่ไอซ์ออก
แต่กลับเหมือนมีแรงฝืนเอาไว้
“พี่พูดจริงๆนะ ว่าเราหน้าตาดีแล้วก็นิสัยดีด้วยนะ”
พี่ไอซ์พูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
แต่มือยังคงกอดผมไว้เหมือนเดิม
แค่นี้มันก็ทำให้หัวใจผมพองโตได้
หรือว่าเราจะชอบคนๆนี้ เฮ้อ...............
-
[28]
หลังจากวันที่ผมไปนอนบ้านพี่ไอซ์ มันทำให้ใจผมเปลี่ยนไป
ผมรู้สึกขาดผู้ชายคนนี้ไม่ได้ พี่ไอซ์ไม่ใช่คนที่เอาใจคนอื่น
จนบางครั้งออกจะเป็นคนเอาแต่ใจเสียด้วยซ้ำ
แต่ทำไมผมกลับหลงรักคนแบบนี้ไปได้
“เย็นนี้มาหาพี่ที่บ้านด้วย”
ประโยคนี้ผมได้ยินจนชิน มันเหมือนเป็นการออกคำสั่ง
แต่ทำไมผมต้องทำตามด้วยก็ไม่รู้
เวลาส่วนใหญ่ของผมหลังเลิกเรียนจะหมดไปกับการอยู่กับพี่ไอซ์ที่บ้าน
พี่ไอซ์ไม่ค่อยพูด แต่ทุครั้งที่ผมอยู่กับพี่เค้า เวลาพี่ไอซ์ทำงานมืออีกข้างจะต้องจับมือผมไว้
เหมือนกลัวผมจะหนีหายไปไหน แม้ไม่มีการพูดจาใดๆกัน แต่ผมก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“พี่ไอซ์ครับ เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม”
ผมโทรไปชวนพี่ไอซ์ตอนพักเที่ยง
“พี่ไปไม่ได้หรอก พี่ต้องทำงาน วันนี้คงต้องอยู่ที่ออฟฟิตจนดึก”
“หรอครับ ไม่เป็นไรครับ เอาไว้คราวหน้าก็ได้”
ก้พี่เค้าต้องทำงานนี่นะ ไปโกรธพี่เค้าก้ไม่ได้
“มีอะไรอีกไหม พี่ต้องรีบทำงาน”
“ไม่มีแล้วครับ อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะครับ”
พี่ไอซ์วางไปซะแล้ว ไม่รอให้ผมพูดจบเลย
ผมไม่มีอะไรทำก้เลยว่าจะไปดูหนังคนเดียว
ผมไปที่ห้างเพื่อดูรอบหนัง เรื่องที่อยากดูก็ต้องรออีก 2 ชั่วโมง
หลังจากซื้อตั๋วแล้วผมจึงว่าจะไปหาของกินระหว่างรอ
ผมเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่น ซึ่งผมไม่คิดที่จะเข้าไปกินผมจึงไม่ได้สนใจ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมสนใจก็คือคนที่ผมคิดถึง คนที่บอกว่าต้องทำงานอยู่ออฟฟิตจนดึก
พี่ไอซ์นั่งทานอาหารอยู่กับสาวที่จัดว่าสวยคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย
จากท่าทางการเทคแคร์ของพี่ไอซ์แล้ว คงไม่ใช่พี่น้องกันแน่ๆ
ผมยังยืนอึ้งอยู่ที่นอกกระจก จังหวะเดียวกับพี่ไอซ์ที่หันมาเจอ
ดูพี่ไอซ์จะสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจผม ยังคงให้ความสำคัยกับผู้หญิงตรงหน้า
ผมค่อยๆเดินออกมา คิดไปต่างๆนานา จนมาถึงที่ห้องพัก โดยที่เสียเงินค่าหนังไปฟรีๆ
ผมกลับห้องมาได้สักพักพี่ไอซ์ก็โทรมาหา แต่ผมยังไม่อยากรับ
ผมไม่รู้ว่าผมโกรธ น้อยใจหรือเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่มันก็ทำให้ผมไม่รับโทรศัพท์พี่ไอซ์
พี่ไอซ์ยังโทรเข้าเรื่อยๆ จนสักพักก็หยุดไป ผมดูจากสาย Miss call แล้ว 6 สาย
ความพยายามของพี่ไอซ์มีแค่นี้เองหรือ เมื่อเทียบกับสิ่งที่พี่โกหกผมมันดูน้อยเหลือเกิน
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้”มีคนมาเคาะประตูห้องผมครับ ซึ่งฟังจากเสียงแล้วน่าจะโกรธอยู่ไม่ใช่น้อย
“ทำไมไม่รับสายพี่”ทันทีที่ผมเปิดประตูคนตรงหน้าก็ตะโกนใส่ผม
“ผมไม่อยากรับ”ผมพูดโดยไม่หลบสายตา
“คราวหลังห้ามไม่รับอีกเด็ดขาด”พี่ไอซ์ว่าพร้อมกับดึงมือผมออกมาจากห้อง
“ไม่ไป ปล่อยเลยพี่ไอซ์”
ผมเริ่มสะบัดแขนออกจากมือพี่ไอซ์
“ไม่ปล่อย แล้วต้องไปด้วย”
“ปล่อยก่อนสิ ปล่อย”
พี่ไอซ์ยังคงดึงมือผมเหมือนเดิม แต่น่าจะเรียกว่ากระชากก้ไม่ผิด
“ขอล็อกห้องก่อนได้ไหมครับ”
ผมเห็นว่าไม่มีความหมายที่จะดึงดันต่อไป จึงใช้น้ำเสียงอ่อยๆ
พี่ไอซ์ยอมปล่อยมือผม ผมจึงเดินไปหยิบกุญแจแล้วล็อกห้องไว้ เดินตามพี่ไอซ์ออกมา
พอมาถึงบ้านพี่ไอซ์ พี่ไอซ์ไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำ พอผมจะกลับพี่ไอซ์ก้ดึงมือผมไว้
คืนนั้นผมต้องนอนที่บ้านพี่ไอซ์ แต่ไม่มีการพูดจาใดๆกัน ตอนนอนพี่ไอซ์นอนกอดผมไว้ตลอด
ผมไม่เข้าใจพี่ไอซ์เลยจริงๆ พี่เค้าบางครั้งเหมือนจะใส่ใจผม แต่บางครั้งก็เฉยชาจนผมรับไม่ทัน
-
[29]
หลังจากวันนั้นผมก็ยังคงต้องมาหาพี่ไอซ์ทุกครั้งที่พี่ไอซ์โทรเรียก
จนวันนึงผมต้องส่งรายงานให้อาจารย์ที่คณะ ผมเลยไปที่หลังมหาลัยเพื่อจะปริ้นงาน
ระหว่างที่ผมกำลังจัดหน้ากระดาษอยู่นั้น ก็มีกลุ่มสาวคณะบริหารเข้ามาปริ้นข้างๆผม
“ดีจริงๆนะ มีแฟนทำรายงานให้เนี่ย อิจฉาจัง”
“บ้า ไม่ใช่แฟนสักหน่อย ก้แค่คบๆกันเอง”
อืม ดูน่าอิจฉาจริงๆนั่นหละ มีแฟนคอยทำรายงานให้แสดงว่าแฟนคนรักมากแน่ๆ
ผมหันไปมองที่สาวเครื่องข้างๆ ก็รู้สึกคุ้นหน้า เรื่องนั้นยังไม่เท่าไหร่
แต่สิ่งที่ผมสนใจคืองานในหน้าจอของสาวคนนั้น
ทำไมมันเหมือนกับที่พี่ไอซ์ให้ผมมาแปลเลยหละ ทั้งสำนวนการแปลมันเหมือนที่ผมทำเลยนี่นา
ผมหันไปมองหน้าสาวคนนั้นอีกรอบ
ใช่แล้ว คนนี้คือคนเดียวกับที่ผมเจอพร้อมพี่ไอซ์ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นนี่นา
หมายความว่ายังไง พี่ไอซ์คบกับสาวคนนี้หรือ
แล้วกับผมหละ มันคืออะไร ผมไม่ได้คบกับพี่อยู่หรือไงพี่ไอซ์
ผมเก็บความรู้สึกนี้ไว้อยู่หลายวัน โดยไม่บอกใครแม้แต่ไอ้น้ำ
แต่แล้วผมก็ทนไม่ได้ โทรไปหาพี่ไอซ์เพื่อจะนัดคุยเรื่องนี้
หลังจากนัดกับพี่ไอซ์เรียบร้อยแล้ว ไอ้น้ำมันโทรมาบอกพี่ชายมันมาเชียงใหม่จะชวนไปหาอะไรกิน
แต่ผมบอกปัดไป เพราะอยากคุยกับพี่ไอซ์ให้รู้เรื่องก่อน
นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมคิดผิด ผมนั่งรอพี่ไอซ์ที่นัดพบจาก 1 ชั่วโมง เป็น 2 ชั่วโมง พี่ไอซืก็ยังไม่มา
พอผมโทรไปก็ไม่รับสาย มันหมายความว่ายังไงกัน
สักพักไอ้น้ำโทรมา พอมันบอกว่ามีใครอยู่ที่ร้านกับมันบ้างมันทำให้ผมโกรธแบบสุดๆ
ก้พี่ไอซ์นะสิทำไมไม่มาตามนัดผม ผมรีบตามไปที่ร้านทันที
ก่อนที่จะได้คุยอะไรกัน ไอ้น้ำมันดันมีเรื่องเสียก่อนเลยไม่ได้คุยอะไรกับพี่ไอซ์
หลังจากกลับจากร้าน ผมนั่งรถพี่ไอซ์ไปที่บ้านพี่ไอซ์ เช่นเดิมไม่มีการพูดใดๆ
พอเข้าไปในห้องพี่ไอซ์สิ่งที่ผมสงสัยมาตลอด ผมได้ถามพี่ไอซ์ออกไป
“พี่คบกับเด็กบริหารหรือ”
.....................เงียบ
“ผมกับพี่เป็นอะไรกันครับ”
....................................เงียบ
“ผมถามพี่ ว่าพี่เห็นผมเป็นอะไรกันแน่”
“พี่เป็นผู้ชายนะ พี่ต้องชอบผู้หญิงสิ”
“หมายความว่า พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยงั้นสิ”
“มันก็แค่ความรู้สึกครั้งคราวเท่านั้น อย่าคิดมากสิ”
อย่าคิดมากงั้นหรือ พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน
“พี่คิดว่าพี่เป็นใคร ถึงมาเล่นกับความรู้สึกผมแบบนี้”ผมต่อยไปที่หน้าพี่ไอซ์ แต่คนที่เจ็บทำไมเป็นผมหละ
เจ็บเหลือเกิน เจ็บที่ใจของผมเหลือเกิน ไม่มีการตอบโต้จากพี่ไอซ์ ผมจึงเดินออกมาจากห้อง
แต่มีมือมาดึงผมไว้
“จะไปไหน”
“ผมจะกลับ”
“แล้วจะกลับยังไง มันดึกแล้ว”
“ปล่อย”ผมเริ่มแกะมือพี่ไอซ์ออก
“บอกให้ปล่อย”คนตรงหน้ายังไม่มีทีท่าว่าจะทำตาม
“กูบอกให้มึงปล่อยกู มึงเข้าใจไหม”ผมต่อยพี่ไอซ์ไปอีกครั้ง แต่มันยังคงเหมือนเดิม พี่ไอซ์ยังไม่ยอมปล่อยมือ
“พี่ไม่ได้ชอบผมแล้วพี่จะมาสนใจทำไม”
“ก็ในฐานะพี่ไง”
“ไม่ว่าจะในฐานะใดก้แล้วแต่ ผมไม่อยากรับมัน”
“ปล่อยผมไปเถอะ แล้วพี่ก็ไปหาผู้หญิงของพี่”ผมเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
ผมเริ่มแกะมือพี่ไอซ์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันออกอย่างง่ายดาย
จบแล้วสินะความรักที่ผมคิดว่าสวยงาม มันก็แค่นี้สินะ โง่จริงๆ
-
[30]
ผมไม่รู้ว่าผมจะรักใครได้อีกครั้งหรือเปล่า
ตอนนี้ผมอยากจะลืมทุกอย่าง ผมไม่อยากรับรู้สิ่งรอบข้าง
ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ไม่อายไอ้น้ำ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจเข้าไปใหญ่คือทำให้พี่ดิวกับไอ้น้ำทะเลาะกัน
ผมรู้ว่าไอ้น้ำมันเสียใจที่พี่ดิวไม่ถามเหตุผลมัน
แต่พี่ดิวทำไปก็เพราะเป็นห่วงมัน ต่างฝ่ายต่างคิดกันคนละมุม
หลังจากที่ไอ้น้ำไปต่อยพี่ไอซ์แทนผม ผมก็ไม่เห็นรอยยิ้มของมันอีกเลย
ทุกๆวันมันจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม มันทำให้ผมไม่ต้องคิดถึงพี่ไอซ์
“ครับพี่ดิว”
พี่ดิวยังคงโทรมาหาผมทุกวัน ถามถึงตัวผมและไอ้น้ำ
พอไอ้น้ำได้ยินชื่อพี่ดิว มันก็ทำสัญญาณมือว่าไม่อยู่ทันที
“ผมไม่เป็นไรแล้วครับ ดีที่มีไอ้น้ำอยู่เป็นเพื่อน”
ไอ้น้ำบีบคอผม ประมาณว่าไปบอกทำไม
“น้ำสบายดีใช่ไหม”
“สบายดีครับพี่ ไม่ต้องห่วงมันครับ”
“พี่ฝากดูมันด้วยนะ บอกมันด้วยว่าพี่ขอโทษ”
“ได้ครับ”
ผมวางสายจากพี่ดิว ไอ้น้ำก้ทำท่าหันไปทางอื่นไม่สนใจผม
“พี่ดิวบอกว่าขอโทษ”
“ฮึ”ทำเสียงขึ้นจมูกเนี่ยหมายความว่าไงวะ
“มึงจะไม่ยกโทษให้พี่เค้าจริงๆหรือวะ”
“กูไม่ได้โกรธเค้านี่”
“แต่มึงน้อยใจ มึงงอนใช่ไหมหละ”
มันหันมาจ้องหน้าผม
“กูไม่ได้น้อยใจ กูไม่ใช่เด็กแล้วนะมึง”
“โถ่เอ้ยไอ้เด็กน้อย”
ดูมันสะอึกไปเล็กน้อย
“กูไม่เคยยอมให้ใครเรียกกูแบบนั้นนอกจากพี่ดิว”มันพูดเรียบๆ
“กูขอโทษ”
“แต่สำหรับมึงกูยอมให้ครั้งนึง”อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นยิ้มขึ้นมา นี่เป็นยิ้มแรกของมันหลังจากเกิดเรื่อง
“ไอ้เวรนี่ หลอกกูหรือ”
“55555555 แต่คำนี้กูสงวนไว้ให้พี่ดิวเท่านั้น เพราะมันทำให้กูรู้สึกว่าพี่ดิวพิเศษสำหรับกู และกูพิเศษสำหรับพี่ดิว”
“แล้วทำไมต้องคำนี้วะ”
“ก้ไม่รู้วะ พี่ดิวเรียกกูมาตั้งแต่กูยังเด็กๆ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ
“มันเป็นความทรงจำที่มีค่าของกู”มันพูดพร้อมกับรอยยิ้ม นี่มันเด็กจริงๆนี่หว่าไอ้น้ำ
-
สงสารน้องโกจัง
แล้วน้องน้ำเมื่อไหร่จะหายงอนพี่ดิวล่ะ
:serius2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยค่ะ
:3123:
-
ทำไมเค้างอน งุงิกันบ่อยจริงๆ เลย
:fire: พี่ดิวก็นะ เป็นพี่ชายแบบไม่ค่อยจะอะไรกับคน (สมกับเป็นนักวิทยาศาสตร์จริงๆ) ส่วนน้ำก็อาร์ทแบบเด็กๆ
จะยังต่อไปหนอ รอลุ้นต่อครับว่าจะลงเอยยังไง
-
เข้ามาตามอ่านแล้วครับแต่ผมขอ :a12:ตาจะปิดแล้ว :t3:
-
[31]
วันนี้ผมกับไอ้น้ำมีเรียนเช้า แต่ทั้งผมทั้งมันก็ไม่มีใครลุกไปเรียน
เปล่าหรอกครับมันไม่ได้นอนที่ีหอผม แต่ที่รู้ก็เพราะมันโทรมาตอน 10 โมง บอกให้เช็คชื่อให้มันด้วย
นั่นหละครับ ถึงได้เวลาตื่นของผม พอมันรู้มันก้ด่าผมเลยครับว่าไม่เป็นที่พึ่งให้มัน
อ้าวไอ้เวรนี่ มึงตื่นสายได้คนเดียวหรือไงวะ ไอ้เพื่อนเวรนี่
หลังปะทะคารมกับมันอยู่สักพักมันก็หยุด
"ขี้เกียจเถียงละ ไปอาบน้ำเลยมึงเดี๋ยวกูไปรับ"มันพูดน้ำเสียงหน่ายๆ
"อะไรของมึงวะ อารมณ์แปรปรวนวะ"
"กูหิวข้าว อาบน้ำไปหาไรกินกัน ไปร้านพี่หน่อยแล้วกัน แค่นี้นะ อย่านอนต่อนะมึง"
นั่นมีสั่งต่อท้ายด้วย ไอ้นี่มึงเป็นเพื่อนหรือพ่อกูวะ
ผมอาบน้ำเสร็จก็มานั่งรอพ่อน้ำมารับ
"ครับพี่ดิว"
ตอนแรกที่ได้ยินเสียงมือถือผมคิดว่าไอ้น้ำโทรมา แต่กลายเป็นพี่ดิวไปซะนี่
"วันนี้เป็นไงบ้าง"
"สบายดีแล้วครับ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมแล้วครับ"
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แต่พี่รู้สึกผิดนะ ผิดที่เพื่อนพี่มัน......เฮ้อ"
"ไม่ใช่ความผิดพี่นี่ครับ"
"ผิดสิ ถ้าพี่ไม่พามันไปที่หอเรา โกก็ไม่ต้องเจอกับมัน ไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้"
"ไม่เป็นไรครับ"มันยากมากที่จะบอกคำนี้ ไม่เป็นไร ปากบอกไปแบบนั้น แต่ใจผมมันไม่เป็นตาม
น้ำเสียงผมคงจะเศร้ามากเลยสินะตอนนี้
"พี่ขอโทษนะ"
"ไม่เอาแล้วพี่ เลิกขอโทษผมได้แล้ว เอาเรื่องพี่ดีกว่า พี่อยากเจอไอ้น้ำไหมครับ"
"อยากสิ พี่อยากคุยกับน้ำนะ"
"งั้นดีเลยครับ พี่รู้จักร้านข้าวพี่หน่อยใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมกับมันจะไปที่นั่น พี่ตามไปได้เจอมันแน่ครับ"
"แต่..มันจะดีหรือโก"
"ไม่มีอะไรที่ไม่ดีครับพี่ ผมคงช่วยพี่ได้เท่านี้ ที่เหลือก็อยู่ที่พี่เองนะครับ"
ผมก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน
ผมจึงหาทางให้พี่ดิวกับไอ้น้ำได้ปรับความเข้าใจกัน
ผมมาถึงร้านข้าวก็สั่งอาหารกันทันที ด้วยความหิว
เป็นโชคดีของพวกผมที่ยังไม่เที่ยง คนจึงไม่มี
ระหว่างนั่งกินอาหารผมกับไอ้ถามก้คุยกันไปเถียงกันไปตลอด จนพี่ดิวเดินเข้ามา
แต่ไอ้น้ำมันนั่งหันหลังให้จึงมองไม่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นใคร
ผมยิ้มให้กับคนที่มาใหม่ จนไอ้น้ำมันเอะใจหันไปดู
"มึงบอกพี่เค้าหรือ"มันหันมาหาผมทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร
พอพูดจบมันทำท่าจะลุกออกไป แต่พี่ดิวจับมือมันไว้
"ถ้าจะต้องมีคนไป พี่จะไปเอง แต่ช่วยฟังพี่สักครั้งก่อนได้ไหม"
ไอ้น้ำมันหยุดนิ่งไม่ได้เดินหนี แต่ก็ไม่หันหน้ามาเผชิยกับพี่ดิว
"รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเรา"
ไม่มีเสียงตอบจากไอ้น้ำ
"ถ้าไม่รู้ก็รู้ไว้ซะ การที่พี่โกรธพี่โมโหมันเพราะพี่กลัวเราจะไปทำอะไรไม่ดี ที่พี่ห่วงเราแบบนี้พี่ผิดด้วยหรือไง"
"เรา จะไปทะเลาะกับใคร ต่อยตีกับใครมันก็สิทธิ์ของเรา แต่เรารู้ไหมว่าพี่รู้สึกยังไง เวลาเห็นเราไปมีเรื่องกับคนอื่น"ไอ้น้ำยังนิ่งอยู่เหมือนเดิม จนพี่ดิวถอนหายใจ
"ถ้าน้ำคิดว่าที่พี่ทำมันเกินไป พี่ก็ขอโทษ พี่จะไม่ล้ำเส้นอีก เพราะพี่มันก็แค่ --เพื่อนของพี่ชายเรา-- ก็เท่านั้น"
พี่ดิวพูดพร้อมกับล้วงมือหยิบกุญแจออกมาวางที่โต๊ะ ถ้าผมจำไม่ผิดนี่น่าจะเป็นกุญแจห้องของไอ้น้ำ
พี่ดิวเริ่มปล่อยมือไอ้น้ำ ด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะหันหลังออกจากร้าน
"แล้วพี่ไม่ฟังผมพูดบ้างหรือไง"
คราวนี้กลายเป็นไอ้น้ำเองที่ดึงมือพี่ดิวเอาไว้
"ผมไม่เคยโกรธพี่เลย ผมแค่...ก็แค่...ผม..."
อะไรของมันแค่นี้ทำอึกอักๆ
"น้อยใจ"ผมต่อให้มันครับ
ไอ้น้ำหันมาทำตาโตใส่ผม
"เออ น้อยใจก็น้อยใจ"
"นี่เรายกโทษให้พี่แล้วหรือ"
"ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง จะให้ยกโทษให้ได้ไง"
"พี่ดีใจวะ โกพี่ได้น้องชายพี่คืนแล้ววะ"พี่ดิวพูดพร้อมกับกอดคอไอ้น้ำ
"ผมไม่อยากเป็นน้องพี่"อยู่ๆไอ้น้ำมันก้โพร่งขึ้นมา
พี่ดิวปล่อยแขนออกจากคอมัน
"พี่ดิว ผมชอบพี่นะ ไม่สิรักพี่มาก"
"ไม่ใช่รักแบบพี่กับน้อง รักแบบที่อยากให้พี่มองผมเป็นผู้ชายของพี่ ไม่ใช่แค่น้องชาย"
ไอ้น้ำเอื้อมมือไปจับมือพี่ดิวไว้ นี่มันมาสารภาพรักอะไรที่ร้านข้าววะเนี่ย ไม่โรแมนติกเลย
"เอ่อน้ำ พี่ไม่รู้..............พี่สับสนนะ"พี่ดิวดึงมือกลับ เดินหันหลังจะออกจากร้าน
"ขอพี่ใช้เวลาหน่อย พี่งงวะ"พี่ดิวหันมาบอกก่อนจะออกไปจากร้าน
-
[32]
"พี่เค้าไม่ชอบกูแน่ๆเลยวะ"
ไอ้น้ำมันยังโวยวายไม่เลิก
"พี่ดิวยังไม่ได้บอกมาเลยนี่หว่า"
"แต่ก็นั่นหละ มึงเห็นพี่เค้าไหมหละ ไม่เห็นดีใจเลยพอกูบอกรักนะ"
"จะให้พี่เค้ากระโดดกอดมึงเลยไหมหละ"
"ได้แบบนั้นก้ดีสิวะ"ไอ้นี่กูประชด
"มึงให้เวลาพี่ดิวหน่อยสิวะ"
"หรือพี่ดิวมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
"หรือว่าพี่ดิวชอบพี่ใหญ่วะ เห็นสนิทกันมาตั้งแต่เมื่อก่อน"
"ไอ้เหี้ยนี่ มึงฟังกูมั่งไหมเนี่ย"
ผมตบหัวมันไปฉาดใหญ่ ก็มันไม่ฟังผมเลยนี่ครับ เอาแต่เพ้ออะไรก้ไม่รู้
"โอ๊ยไอ้โก กูเจ็บนะมึง"
"เจ็บก็ดีจะได้ตื่นสักที น่ารำคาญวะมึงนะ"
"อะไรวะ กูเพื่อนมึงนะ"
"เพื่อนกู กูก็รำคายได้เว้ยถ้ายังไม่หยุดพร่าม"
"เหี้ยเอ้ย กูกลับห้องกูก้ได้วะ"
มันพูดพร้อมกับลุกเดินออกไป
เฮ้อไอ้นี่แค่ให้เวลาพี่ดิวคิดนี่มันรอไม่ได้เลยหรือไงนะ
ใครก็ดูออกว่าพี่ดิวนะชอบไอ้น้ำ แต่แค่ยังไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้นเอง
ให้เวลาพี่เค้าหน่อยนะไอ้น้ำ .................
พอไอ้น้ำกลับไปสักพักใหญ่ๆ ผมก็กำลังจะอาบน้ำเพื่อเข้านอน
เสียงโทรศัพทืก้ดังขึ้นมา นานแล้วที่ผมไม่ได้ฟังเสียงเรียกเข้าเสียงนี้
เพลงที่ผมตั้งไว้ให้คนเพียงคนเดียว คนที่อยู่ในใจผม คนที่่ทำให้ผมเจ็บ
ผมทำอะไรไม่ถูกใจนึงอยากจะรับ อยากจะถามว่า --พี่ไอซ์สบายดีไหม--
แต่อีกใจมันก็สั่งไว้ --เจ็บแล้วต้องจำสิ--
ผมยืนมองโทรศัพทือยู่ โดยไม่ขยับไปไหน เพราะตอนนี้ใจผมอยู่ที่มันเสียแล้ว
"สวัสดีครับ"ในที่สุดผมก้แพ้ ผมรับสายพี่ไอซ์จนได้
"ทำไมมันห่างเหินอย่างนั้นหละ"
"ผมคิดว่าพี่ไม่ควรโทรมาอีก"
"โกรธพี่มากเลยหรือ"
"ฮึ......ผมควรจะยิ้มให้พี่หรือเปล่าหละครับ"
น้ำเสียงผมเย้ยหยันมาก ไม่ได้เย้ยหยันพี่ไอซ์ แต่เย้ยหยันตัวเองที่ยังรักคนคนนี้
"อย่าประชดพี่สิ"พี่ไอซ์พูดเรียบๆ มีน้ำเสียงเศร้าอยู่ในที
...............................
...............................
.............................ความเงียบเริ่มเกาะกุมผมและพี่ไอซ์
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมวางนะครับ"
"เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว...ง"พี่ไอซ์รีบตะโกนแทรกขึ้นมา
"มาหาพี่หน่อยได้ไหม"
"มันจะมีประโยชน์อะไรหละครับ"
"พี่คิดถึงโก"
ผมควรจะดีใจหรือเปล่าที่ได้ยินคำนี้
ผมควรจะรู้สึกยังไงหลังจากที่พี่บอกว่าพี่ชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชายแบบผม
"อย่ามาโกหกผมอีกเลยครับ พี่โทรไปหาผู้หญิงของพี่เถอะ"
"พี่ไม่ได้โกหก พี่คิดถึงโกจริงๆ"
"พี่ต้องการอะไรจากผม"
"พี่แค่อยากให้โกมาหาพี่"
"ยังมีที่ให้ผมกลับไปหาพี่อีกหรือครับ"
"พี่รู้ไหม ผมเจ็บแค่ไหนที่พี่ทำกับผม พี่รู้ไหมผมคิดว่าผมกับพี่จะเป็นคนรักกัน มีความรักที่สวยงาม"
"แต่มันก็ไม่ใช่เลย พี่หลอกผม พี่แค่อยากหลอกใช้ผมเท่านั้น"
"ผมมันโง่เองที่หลงเชื่อคำลวงกับท่าทีจอมปลอมของพี่"
ผมพุดในสิ่งที่ผมอยากพูด โดยไม่สนใจอีกฝ่าย
"พี่ขอโทษ แต่พี่ไม่เคยหลอกโก"
..................
.................
"พี่ไอซ์ดื่มเหล้ามาหรือเปล่าครับ"
ที่ผมถามเพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่พี่ไอซืดื่มเหล้า
ผมจะกลายเป็นคนสำคัญในสายตาพี่ไอซ์ทันที คอยเอาอกเอาใจ พูดจาหวานๆ ทำอะไรซึ้งๆเสมอ
แต่เมื่อไหร่ที่เป็นปกติ สิ่งเหล่านั้นจะไม่วันหลุดออกมาเด็ดขาด
"พี่ไปดื่มกับเพื่อนมานิดหน่อย"
"ถ้าพี่เมาก้กลับไปนอน แล้วอย่าโทรมาหาผมอีก"
ผมไม่รอให้พี่ไอซ์พูด รีบกดวางสายทันที
ผมล้มตัวลงนอนกับพื้น นอนแผ่เงยหน้าขึ้นมองเพดาน
อยู่ๆน้ำตาก้ไหลออกมา ไหลออกมาแบบไม่มีทีท่าจะหยุด
3 อาทิตย์ เป็น 3 อาทิตย์ที่ไร้ความหมายจริงๆ
ผมพยายามทำใจจนคิดว่าผมไม่รู้สึกอะไรกับคนคนนี้แล้ว
แต่เปล่าเลย แค่คำว่าคิดถึงของพี่ไอซ์ มันก็ทำให้ผมหวั่นไหว
พี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่ พี่ต้องการอะไร
พี่ทำให้ผมรักพี่แบบที่ไม่เคยรักใคร
แล้วพี่ก็ทิ้งผมไปด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ
-
[33]
ผมไม่ได้เล่าเรื่องที่พี่ไอซ์โทรมาให้ใครฟัง ไม่ทั้งไอ้น้ำหรือพี่ดิวก็ตาม
ผมยังลืมคนคนนี้ไม่ได้ แต่ผมก็จะพยายาม
เพราะมันจะมีความหมายอะไรที่จะไปรักคนที่ไม่รักเรา ไม่เห็นค่าของเรา
ตอนนี้ไอ้น้ำมันเศร้าไปมาก ไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน
ตั้งแต่ที่มันบอกรักพี่ดิวนี่ก็เกือบจะอาทิตย์นึงแล้วที่พี่ดิวยังไม่ได้ให้คำตอบ
หลายครั้งที่ไอ้น้ำคิดจะโทรไปหาพี่ดิว แต่ผมก็ห้ามไว้
"พี่เค้าขอเวลาตัดสินใจไม่ใช่หรือวะ"
"ก็กูใจร้อนนี่หว่ามึง"
"มึงให้เวลาพี่เค้าหน่อยดิวะ จะให้คิดง่ายตอบง่ายได้ไงวะ"
นั่นหละครับเถียงกันอยู่หลายรอบเลย
ผมก็ไม่รู้ว่าเพื่อนผมมันจะทนได้นานแค่ไหน ผมเลยต้องเป็นฝ่ายโทรหาพี่ดิวแทน
"พี่ดิวครับ พี่ดิวตัดสินใจได้หรือยังครับ"
"เรื่องไหนหละโก"น้ำเสียงเล่นๆของพี่ดิวนี่น่ารักหรือเกินนะ
"เรื่องไอ้น้ำนะครับ"
"อ๋อ อืม พี่ยังไม่รู้เลยวะ"เสียงเปลี่ยนเป็นเครียดทันที
"เพื่อนผมมันจะบ้าแล้วนะครับพี่"ผมพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"พี่จะพยายามแล้วกันนะ"พี่ดิวไม่ได้ขำไปกับผมด้วย
"ครับพี่"
"ถ้าไงพี่ฝากโกดูแลมันด้วยนะ"
"ไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับพี่"
"เอ่อโก แล้วเราเป็นยังไงบ้าง"
"ผมเป็นอะไรครับ ผมสบายดีครับ"
"อย่าโกหกพี่ ไอ้ไอซ์มันโทรหาเราใช่ไหม"
"พี่ดิวรู้...."ผมพูดเศร้าๆ
"อืม มันโทรมาบอกพี่ ว่าเราไม่ยอมมาหามัน"
"แต่ผม..."ผมไม่รู้จะบอกอะไร ผมไม่อยากเจ็บนี่ครับ จะไปให้มันช้ำใจเพื่ออะไร
"ไม่เป็นไร พี่จัดการด่ามันไปแล้ว อย่าคิดมากนะ"
"ขอบคุณครับ ผมไม่เป็นไรครับ"
"อืม"
พี่ไอซ์ พี่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่
พี่ต้องการอะไรจากผมอีก
ผมยังมีประโยชนือะไรกับพี่อีกใช่ไหม ถึงได้มาทำดีกับผมแบบนี้
.................................................................
ผมยังตัดสินใจไม่ได้เรื่องเจ้าน้ำ
น้ำในสายตาของผมมันคือน้องชายมาแต่ไหนแต่ไร
แล้วผมจะเปลี่ยนความคิดนั้นได้หรือ
ผมไม่รู้ว่าผมรักเจ้าน้ำแบบไหนกันแน่
รักแบบน้อง ห่วงแบบน้อง หรือหวงแบบคนรักกันแน่
ทุกครั้งที่เกิดเรื่องกับน้ำ ผมจะร้อนใจเสมอ
ทุกครั้งที่น้ำมีแฟน ผมจะรู้สึกไม่พอใจ แต่นั่นก็เพราะห่วงไม่ใช่หรือไง
ผมสับสนเหลือเกินในตอนนี้ ใครจะช่วยผมได้หละ
"ไอ้ใหญ่มีเรื่องวะ"
"เรื่องอะไรของมึงวะ"
"ก็เรื่อง.......เรื่อง............"
"อะไรของมึงวะเนี่ย แล้วกูจะรู้ไหมว่าเรื่องไร"
"ก็เรื่องกูคิดถึงมึงไง เงียบหายไปเลยนะมึง"
เฮ้อ นั่นหละครับ ผมคิดว่าจะปรึกษาไอ้ใหญ่ แต่มันก็พูดอะไรไม่ออก
จะให้บอกมันยังไงหละว่า "น้องมึงรักกูวะ" หรือว่า "เฮ้ยน้องมึงอยากได้กูเป็นแฟนวะ" โอ๊ยจะบอกได้ไงหละแบบนั้น
ผมคิดอยู่หลายหน นอนคิดอยู่ก็หลายคืน ก็ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนสักที
"ฮัลโหลว่าไงโก"
"พี่ดิวครับ แย่แล้วครับ ไอ้น้ำโดนรถชน!!!"
"ฮะว่ายังไงนะ"
"ไอ้น้ำโดนรถชนครับพี่ พี่รีบมานะครับ"
ผมแทบจะกระโดดออกจากเตียง ไอ้น้ำโดนรถชน แล้วมันเป็นอะไรมากไหมเนี่ย
"แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน"
"อยู่ที่หอครับพี่ พี่รีบมานะครับ"
"โอเคๆๆ พี่ตะรีบไป"
ผมรีบวิ่งไปสตาร์ทรถทันที
น้ำเป็นอะไรมากไหมวะ แล้วไปทำอะไรให้รถชนได้
"โกๆๆ ไอ้น้ำเป็นยังไงบ้าง"
ผมรีบเคาะประตูห้องไอ้น้ำทันที
โกเดินมาเปิดประตูให้ผม ผมถึงกับพุ่งเข้าไปทันที
แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด
ก็คนที่ถูกรถชนนะสิ กลับนั่งยิ้มอยู่บนเตียง
"ไหนโกบอกว่าน้ำโดนรถชน"
ผมหันไปถามโก ก็ได้รับการพนมมือขึ้นท่วมหัว นี่โกหลอกพี่หรือเนี่ย
"ผมแค่โดนรถเฉี่ยวเอง ไอ้โกมันตื่นตูมไปเอง"
"ผมขอโทษครับพี่ดิว ไม่บอกอย่างนี้แล้วพี่จะมาไหมหละครับ"
"คุยกันเองนะครับ"แล้วโกก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ
"แล้วไปทำอะไรถึงโดนรถเฉี่ยว"
ไอ้เจ้าตัวดีไม่ตอบ แต่ยกพวงกุญแจขึ้นมาให้ผมดู
พวงกุญแจอันนี้ผมจำได้ว่าผมซื้อมาแต่ลืมไว้ที่ห้องของมัน
"ผมทำมันตก ก็เลยมัวแต่ก้มเก็บไม่ได้ดูรถนะครับ"
"แล้วทำไมไม่ดูรถ"
"ก็มันเป็นของพี่ดิวนี่นา"น้ำพูดพร้อมกับยิ้มแป้นเลย
ผมไม่รู้ว่าผมคิดอะไรตอนนั้น แทนทีจะเป็นมือที่ปลอบน้อง
แต่มันกลายเป็นหมัดที่ลอยเข้าหน้าเจ้าน้ำเต็มๆ
ทั้งน้ำทั้งโกดูจะตกใจไม่ใช่น้อยกับการกระทำของผม
"ของกูแล้วยังไง มึงไม่ห่วงตัวเอง แต่ไปห่วงของบ้าๆแบบนี้นะรึ"
"มึงบ้าไปแล้ว มึงคิดว่ามึงเอาพวงกุญแจมาคืนกูแล้วกูจะดีใจหรอ ถ้าแลกกับตัวมึงเนี่ยนะ"
ไอ้น้ำกับโกยังคงนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไร
"คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง พร้อมกับลูบที่รอยที่ถูกผมต่อย
"พี่ไม่อยากให้แฟนพี่เป็นอะไรไป"
...................................................
...................................................
"เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ"ไอ้น้ำถามผมพร้อมกับทำตาโต
"ได้ยินแล้วนี่"
"เอาอีกรอบได้ไหมครับ"
"ไม่พูดแล้ว แค่นั้นพอแล้ว"
"พี่บอกว่าใครเป็นแฟนพี่นะครับ"
"ก็แล้วพี่พูดอยู่กับใครหละ"
"ผมดีใจจังเลยครับ ถึงโดนรถชนก็คุ้มครับแบบนี้"ไอ้เจ้าน้ำพูดพร้อมกับกอดผมไว้
"อย่าพูดแบบนี้นะ พี่ไม่ชอบ"
"ครับ ผมไม่พูดแล้ว"
น้ำมันไม่พูดเปล่า แถมหอมแก้มผมด้วย
"อายโกบ้างสิเรานะ"
ผมปรามเจ้าน้ำครับ
"ไม่เป็นไรครับพี่ดิว ผมไม่ถือ"แน้โกก็เป็นไปอีกคน
ผมรู้แล้วหละครับว่าผมคิดยังไงกับเด็กน้อยคนนี้
ผมเสียเค้าไปไม่ได้ พอรู้ว่าน้ำโดนรถชนผมก็คุมตัวเองแทบไม่อยู่
ยิ่งรู้ว่าโดนเฉี่ยวเพราะเก็บของๆผม มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีใจที่น้ำให้ความสำคัญกับผม
ผมทั้งรักทั้งห่วงเด็กคนนี้มาก และนั่นก็เป็นจุดเริ่มให้ผมรักผู้ชายคนนี้
"แล้วอย่างนี้ไอ้ใหญ่มันจะยังไงหละเนี่ย"ผมรำพึงกับตัวเอง
"พี่ใหญ่ไม่ว่าหรอกครับ เพราะพี่ใหญ่ให้ผมมาสารภาพกับพี่เอง"ไอ้น้ำกระซิบมาบอกผม
นี่มันสมรู้ร่วมคิดด้วยหรือเนี่ย ไอ้เพื่อนเวร
-
[34]
ทุกวันหลังเลิกงานผมต้องมาอยู่ที่ห้องของเจ้าน้ำ
ก็เจ้าของห้องนะสิ ไม่ยอมให้ผมกลับบ้าน บอกว่านอนด้วยกันจะได้สะดวกตอนไปทำงาน
ผมก็ไม่ได้ค้านอะไร เพราะผมก็อยากอยู่ใกล้ๆเด็กน้อยของผมเหมือนกัน
น้ำเป็นเด็กที่น่ารักในสายตาผมเสมอ เพราะอะไรนะหรือครับ ก้เพราะน้ำมันตามใจผมทุกอย่างเลยนะสิครับ
สมาชิกอีกคนที่แวะเวียนมาหาบ่อยๆก็คงจะไม่พ้นน้องโกนี่หละครับ
ผมก็รู้สึกดีที่น้องโกยิ้มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ไม่ต้องอยู่คนเดียวเดี๋ยวจะคิดมากเรื่องไอ้ไอซ์อีก
แต่ผมหละรำคาญเจ้าน้ำจริงๆ มาเกาะผมตลอด ไม่ยอมไปดูเพื่อนมันบ้างเลย
น้องโกก็ใช่เล่น หัวเราะขำกับเจ้าน้ำเวลาที่ผมดุหรือปรามเจ้าน้ำ
ก็ไม่ให้ดุได้ยังไงหละครับ เผลอเป็นกอด เผลอเป็นหอมแก้ม ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ
ไอ้เจ้าน้ำมันยังนั่งเกาะผมอยู่ แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
เจ้าของเครื่องหยิบออกมาแล้วถือไว้เท่านั้น ยังไม่รับมัน
"เอามานี่สิ"
"เฮ้ยอย่า"
ไอ้เจ้าน้ำครับ มันไปกระชากมือถือมาจากมือน้องโก น้องโกได้แต่กระโดดตามเพื่อแย่งคืน
"มึงโทรมาทำไม"เสียงไอ้เจ้าน้ำดุมากครับ
........................
"อยู่!! แต่กูไม่ให้คุย"
.........................
"มึงอย่าเสือกโทรมาอีก เข้าใจไหม"
ไอ้น้ำกดวางสายไปแล้ว
"มันโทรมาบ่อยไหม"
เจ้าน้ำหันไปทำหน้าเครียดใส่น้องโก
"ก็นานๆครั้ง"น้องโกตอบแบบไม่ได้ใส่ใจ
"แล้วทำไมมึงไม่บอกกู"
"มันไม่ใช่เรื่องสำคัญนี่หว่า"
"สำคัญสิวะ!!! มึงเพื่อนกูนะ"
ดูท่าเจ้าน้ำจะไม่ยอมง่ายๆ ยังคาดคั้นกับน้องโกไม่เลิก
"ไม่มีอะไรหรอก กูกลับห้องก่อนแล้วกัน"
"กูไม่ให้มึงกลับ มึงต้องนอนนี่"ไอ้น้ำมันดึงน้องโกไว้ครับ
"ไม่เอาหรอก ห้องกูก็มี"
"มึงกลับไปมึงก็ร้องไห้อีก เพราะงั้นกูไม่ให้กลับ"
คืนนั้นน้องโกก็เลยต้องนอนที่ห้องด้วยเพราะความเอาแต่ใจของเจ้าน้ำ
แต่นั่นก็เป็นการดี ถ้าปล่อยให้กลับห้องไปน้องโกก็ต้องไปนั่งเสียใจและคิดมากคนเดียวแน่ๆ
ตอนเช้าผมกับน้ำขับรถมาส่งน้องโกที่หอ
ก่อนที่จะได้ขึ้นหอ ก้เจอกับไอ้ไอซ์เสียก่อน
วันนี้ไอ้ไอซ์มันดูโทรมมาก โทรมจนผมจำเพื่อนตัวเองแทบไม่ได้
"ทำไมไม่รับสายพี่"ไอ้ไอซ์เดินเข้ามาดึงมือน้องโก โดยไม่สนใจผมกับน้ำเลย
"มึงปล่อยเพื่อนกูนะโว้ย"ไอ้น้ำเดินเข้าไปขวางไว้
ไอ้ไอซ์หันมามองน้ำอย่างเอือมระอา
"ทำไมไม่รับสายพี่ แล้วยังไม่กลับห้องอีก"
นี่ไอ้ไอซ์มันนั่งรอโกตั้งแต่เมื่อคืนเลยหรือเนี่ย
"มึงจะมายุ่งอะไรกับเพื่อนกู"
"ไม่รับก็เพราะไม่อยากรับไงวะ"น้องโกยังคงเงียบ คนที่ตอบมีเพียงไอ้น้ำเท่านั้น
"ทำไมไม่พูดกับพี่หละ โกรธพี่มากเลยหรือ"มันยังคงไม่สนใจคนที่โวยวาย แต่ทำสายตาตัดพ้อไปยังโก
"ก็กูบอก.........."
"พอเถอะน้ำ"ไอ้น้ำกำลังจะโวยวายต่อ แต่น้องโกห้ามเอาไว้ก่อน
"พอเถอะครับพี่ไอซ์ ปล่อยผมไว้อย่างนี้เถอะครับ"
"โกไม่รักพี่แล้วหรือ"
ไอ้ไอซ์มึงกล้าถามคำถามนี้กับคนที่มึงทำร้ายจิตใจเค้าหรือวะ มึงมีสิทธิ์พูดคำนั้นด้วยหรือไง
ดูน้องโกจะลำบากใจกับคำถามนี้มาก ใครดูก็รู้ว่าโกยังลืมไอ้ไอซ์ไม่ได้ แต่ถึงมึงจะเป็นเพื่อนกู ก็ไม่ใช่ว่ากูจะไม่โกรธมึงนะไอ้ไอซ์
"มึงพอได้แล้วไอ้ไอซ์"ผมพูดออกไป ทั้งไอ้ไอซ์และน้องโกหันมามองหน้าผม
"มึงจะมาเรียกร้องหาความรักอะไร มึงทิ้งเค้าไปเองนะ อย่าทำตัวงี่เง่าอีกเลยวะ"
ผมพูดจบก็ดึงมือน้องโกออกมาทันที ไอ้น้ำเดินตามมาทีหลัง โดยไม่ลืมที่จะหันไปชี้หน้าไอ้ไอซ์
ผม น้ำ และโกเดินขึ้นมาถึงห้อง
ความอดทนของโกก็หมดทันที
เมื่อทิ้งตัวลงบนเตียง น้ำตาที่โกพยายามกลั้นไว้มันก็ไหลล้นออกมา
ผมได้แต่ยืนมองอยู่แบบนั้น ไม่สามารถทำอะไรได้
สักพักเจ้าน้ำก็ล้มตัวนอนข้างน้องโก พร้อมกับผ้าเช็ดหน้าที่ถูกวางลงบนหน้าของน้องโกทั้งหน้า
"อย่าเสียน้ำตาให้กับคนแบบนั้น อย่าให้ใครเห็นน้ำตาของมึงอีก โดยเฉพาะคนอย่างไอ้ไอซ์"
น้ำพูดปลอบเพื่อน "กูจะดูแลมึงเอง"มือของน้ำจับที่มือของโกเหมือนเป็นการให้กำลังใจ
...
...
ผมเดินออกมานั่งที่ระเบียงเพราะไม่รู้ว่าจะมองดูภาพนั้นได้นานแค่ไหน
"ไง โกหลับแล้วหรือ"
"หลับแล้วครับพี่ดิว"
เจ้าน้ำเดินออกมาหาผม หลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง
"เพื่อนพี่นี่เหี้ยจริงๆนะ ไม่ยอมเลิกยุ่งกับเพื่อนผมสักที"
"แล้วพี่เป็นคนผิดด้วยหรือเปล่าในเรื่องนี้"
เจ้าน้ำหันมามองหน้าผม
"เปล่านี่ครับ ผมไม่ได้ว่าพี่สักหน่อย"
"ถ้าพี่ไม่ผิด ก็อย่ามาทำน้ำเสียงแบบนี้อีก มันเหมือนเรากำลังประชดพี่อยู่"
ก็มันเป็นแบบนั้นจริงๆ น้ำเสียงในคำพูดนั้น ผมรับรู้ได้ถึงความโกรธและการประชดประชัน
"ผมไม่ได้ว่าอะไรพี่เลยนะ แค่นี้ต้องโมโหด้วย"มันพูดแต่ไม่ยอมมองหน้าผม
...............................
.............................
............................
ต่างฝ่ายต่างเงียบ จนผมทนไม่ไหว
"น้ำพี่ถามอะไรสักอย่างนะ"ผมมองออกไปนอกระเบียง ส่วนน้ำหันมามองหน้าผมแต่ไม่ได้พูดอะไร
"เราชอบพี่จริงหรือเปล่า"ผมยังมองออกไปยังจุดเดิม แต่ก่อนที่เจ้าน้ำจะตอบ ผมรีบพูดก่อน
"ยังไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ ถามใจตัวเองให้ดีก่อน"
"เราบอกว่าเรารักพี่ นั่นคือความรักหรือความผูกพันกันแน่"
"ใครกันที่เราอยากจะดูแลและปกป้อง พี่หรือว่าใคร"
ผมหันกลับไปมองหน้าเจ้าน้ำ "ลองถามใจตัวเองดู" แล้วผมก็เดินออกมา ทิ้งไว้เพียงคำพูดสุดท้ายนั้น
ผมยอมรับว่าผมเจ็บ ผมรักเค้าไปแล้วนี่ รักมากกว่าตอนที่รักไอ้ใหญ่เสียอีก
ความรักของผมที่มีให้กับน้ำ คือความรักและความผูกพัน รักที่อยากจะดูแลคนคนนี้
แต่ถ้าคนที่เค้ารักไม่ใช่ผม ผมจะยื้อไว้เพื่ออะไรหละ ผมยอมทำเพื่อคนที่ผมรัก
-
ขัดใจอ่ะ
ดิว...ใหญ่รออยู่
รีบหาใจตัวเองให้เจอ
ก่อนจะสายเกินไป :เฮ้อ:
-
:z3: เฮ้อ เศร้า มีความลังเลเกิดขึ้นอีกรึป่าวนะ.....
นึกว่าจะไปได้สวยแล้วสิ.......
-
:sad4:
เป็นกำลังใจให้ครับผม
-
สับสน ๆ
สับสน ๆ
โอ้ยยยยย
มาต่อเร็ว ๆ นะครับ
:sad4:
-
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับ ปีใหม่
ฝันดีครับ :man1:
-
:serius2: ชอบใหญ่อ่ะ ทำไมดิวไม่ชอบใหญ่ล่ะ เริ่มเรื่องอุตส่าห์เชียร์ใหญ่ แต่พอผ่านไปใหญ่ไม่มีบทบาทเลย :seng2ped: มากๆ ตัวเอกมันเริ่มไม่ตรงใจเลยแอบอ่านข้ามๆมาไม่ว่ากันนะ รอดูตอนจบละว่าจะลงเอยยังไง
-
:เฮ้อ:แล้วจาเปงงัยต่อไป ตกลงน้ำรักคัยกานแน่ๆๆๆ o13
-
สุขสันต์ปีใหม่ครับ :man1:
-
นั่นสิเจ้าน้ำ จะอะไรอย่างไงก็เอาให้แน่ๆๆ ดีกว่า ไม่งั้นก็มีปัญหาไม่จบ
-
ตกลงจะจบยังไงว่ะเนี่ยะ โอ๊ย!
เมื่อจะลงเอยกันแล้ว ดิวกับน้ำ แต่ก็มีมารความรักมาเกี่ยวข้อง
จะทำยังไงต่อไปหนอ TT-TT
:z3:
-
กี๊ตตตค้างงงงง แบบว่าอ่านรวดเดียวสนุกจริงอะไรจริง
-
[35]
เป็นแบบนี้คงจะดีแล้วสินะ
ถึงผมจะไม่อาจเป็นคนรักของน้ำได้
แต่ผมก็ยังสามารถยืนอยู่ข้างๆในฐานะพี่ชายตลอดไป
ผมไม่อาจจะคิดแทนหรือตัดสินใจแทนน้ำได้
เพราะอย่างนั้น ผมจึงให้น้ำเป็นคนทบทวนใจของตัวเองดู
ว่าคนที่เค้ารักจริงๆแล้วเป็นผมหรือใครกันแน่
เพราะถ้ามันไม่ใช่ผมที่อยู่ในใจเค้า มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะรั้งไว้
น้ำอาจจะแค่ผูกพันกับผม จนคิดว่ารักผม
แต่การผูกพันมันไม่ใช่ความรัก เพราะอย่างนั้นมันจึงไม่อยู่คงทนตลอดไปได้
ผมกลับมาที่บ้านของตัวเอง
"มีอะไรอีก"
คนที่มารอผมไม่ใช่น้ำ แต่กลับเป็นไอ้ไอซ์
มันยืนรอผมอยู่ที่หน้าประตูบ้าน
"กูมาขอโทษมึง"
"ทำไมต้องมาขอโทษกู มึงทำอะไรผิดกับกูหรือไง"
"กูไม่รู้ แต่มึงไม่เคยโมโหกูขนาดนี้ กูเลยคิดว่ามึงโกรธกู"
ผมกับไอ้ไอซ์ถึงจะด่ากันบ้าง เล่นกันแรงๆบ้าง
แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะขึ้นเสียงกับมัน
เพราะมันเป็นเพื่อนผม แต่ครั้งนี้มันทำตัวทุเรศเองจนผมทนไม่ได้
"มึงไม่รู้หรือว่ากูโมโหเรื่องอะไร"
มันได้แต่ส่ายหน้า
"มึงชอบน้องโกจริงๆหรือเปล่า"
มันยังเงียบ ไม่ตอบอะไร
"ต่อไปนี้มึงอย่าไปยุ่งกับน้องเค้าอีก ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นเพื่อน"
"แต่กูรักเค้า"มันเงยหน้าขึ้นมาบอกผม
"รักงั้นหรือ แล้วมึงทำกับเค้าแบบนั้นทำไม"
"ก็กู.........กูเป็นผู้ชายนะมึง"
"แล้วยังไง"
"คนรอบข้างจะมองกูยังไง สังคมจะยอมรับหรือเปล่ากูก็ไม่รู้"
ตอนนี้มันเหมือนเด็กที่โวยวายเวลาไม่ได้ของที่ตัวเองต้องการ
"ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยน้องเค้าไว้แบบนั้นหละ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย"ผมบอกด้วยความอ่อนใจ
"แต่กู......."
"มึงยังจะพูดว่ารักอีกรึไง!!!!"ผมตะโกนใส่หน้ามัน
มันไม่ตอบโต้ ได้แต่มองหน้าผม
"ถ้ามึงอายคนอื่นมากนักที่ต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย มึงก็อย่าไปทำร้ายน้องเค้ามากไปกว่านี้"
"มึงมันเห็นแก่ตัว ทำให้น้องเค้ารักแล้วก็ทิ้งไปเพราะความอายของมึง"
"กูมันเหี้ยจริงๆ"มันพูดแค่นั้น พร้อมกับนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง นั่งพิงรถไว้ ปิดตาลงสนิท เหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่
ผมปล่อยให้มันคิดอยู่อย่างนั้น โดยที่ผมไม่ได้เดินจากไปไหน และไม่ได้ปลอบอะไรหรือพูดอะไรไปมากกว่านี้
..............
....................
.......................
"เข้าบ้านก่อนเถอะวะ ไปหาอะไรกินกัน กูหิวแล้ว"
ผมพูดกับมัน แต่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม มันลืมตาขึ้นมามองผม ส่งยิ้มแบบเหนื่อยอ่อนมาให้
"อืม"มันตอบแค่นั้นแล้วเดินมากอดคอผม
เฮ้อ เพื่อนยังไงก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ดี
ผมไม่สามารถเกลียดมันได้หรอกครับ ถึงแม้มันจะทำอะไรผิดมา
แต่ก็ไม่อยากสนับสนุนให้มันทำเรื่องที่ไม่สมควร
ผมกับมันเข้ามาในบ้าน พอแม่เจอหน้าไอ้ไอซ์ก็ดีใจใหญ่ บอกหายไปนานไม่มาหาแม่บ้างเลย
ไอ้ไอซ์ก็ได้ทีอ้อนแม่ผม ผมรู้ว่าในใจของมันยังคงไม่มีคำตอบ
แต่ก็ดีแล้วที่มันไม่แสดงออกมาให้คนรอบข้างเห็นความอ่อนแอของมัน
เพราะผมไม่อยากจะสงสารมัน หรือแม้จะสงสารตัวเอง
คืนนั้นไอ้ใหญ่โทรมาหาผม
"กูรู้เรื่องหมดแล้ว"
"หรอ เรื่องอะไรหละ"ผมยังคงเลี่ยง
"เรื่องไอ้น้ำ มันโทรมาคุยกับกูแล้ว"
"อืม"ผมไม่รู้จะพูดอะไร
"ไอ้น้ำมันรักมึงนะ"
"น้ำบอกมึงอย่างนั้นหรอ"
"เปล่า แต่กูรู้ กูดูน้องชายกูออก"
"อย่าไปคิดแทนน้ำสิ ถึงมึงจะเป็นพี่ แต่มึงก็ไม่ใช่ตัวน้ำนะ"
"เฮ้อ เอาเถอะ แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง"
"กูไม่เป็นไร กูต้องไม่เป็นไร"
ผมจะไม่แสดงความอ่อนแอออกมาเด็ดขาด เพราะถ้าผมอ่อนแอ นั่นก็หมายถึงว่า
ผมใช้ความอ่อนแอมาดึงรั้งน้ำไว้กับผม
เพราะผมรู้ว่าน้ำจะต้องสงสารผม และไม่ยอมจากไป
"กูเป็นห่วงนะ"
"อืม กูไม่เป็นไรจริงๆ"
"อาทิตย์หน้ากูไปหามึงนะ"
"มึงไม่ต้องมาหรอก กูบอกแล้วกูไม่เป็นไร"
"มึงอย่ามาโกหกกู มึงมันเพื่อนกูนะ กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง"
.........................
..........................
.........................
"มึงไม่ต้องมาเชียงใหม่หรอก เดี๋ยวกูไปหามึงที่กรุงเทพเอง"
"มึงจะมาได้หรือ"
"ได้สิ ช่วงนี้ถ้ากูลา คงไม่มีปัญหาอะไร"
"เผื่อจะได้ไปเจอเพื่อนเก่าๆด้วย"
"เออ ถ้ามึงมากูจะนัดมาให้ครบทั้งห้องเลย"
"เฮ้ย ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้"
"สัญญานะ"อยู่ๆไอ้ใหญ่ก็เปลี่ยนเรื่อง
"สัญญาอะไร"
"สัญญาว่าจะไม่ร้องไห้ เพราะกูไม่อยากเกลียดน้องชายกู"
"ทำไมต้องไปเกลียดน้ำด้วยหละ"
"ก็มันมาทำให้เพื่อนกูเจ็บนี่หว่า"
"กูสัญญา เพราะกูเป็นคนเริ่มเอง ไม่เกี่ยวกับน้ำ"
"อืม พยายามนอนให้หลับนะ กูเป็นห่วง"
"อืม"
-
[36]
ตลอดเวลาเกือบ 1 สัปดาห์ น้ำไม่ได้โทรมาหาผมเลย
และผมก็ไม่คิดที่จะเป็นฝ่ายโทรไป เพราะมันเหมือนผมไปเร่งรัดการตัดสินใจของน้ำ
ผมใช้เวลา 3 วันในการเคลียร์งาน ก่อนที่จะเดินทางไปกทม.
ซึ่งเรื่องนี้ไม่ได้บอกใครทั้งน้ำ โก หรือแม้แต่คนที่บ้าน เพราะผมเพียงบอกแค่ว่าไปเที่ยววันหยุดเท่านั้น
ผมตั้งใจไว้แล้วว่า ทันทีที่ผมเจอหน้าไอ้ใหญ่ โทรศัพท์ของผมคงไม่มีความหมาย
ตลอดเวลาที่ผมอยู่ กทม. ผมคงจะปิดเครื่องไว้จะดีที่สุด
ผมเลือกที่จะเดินทางโดยรถทัวร์มากกว่าจะขึ้นเครื่อง
เพราะผมต้องการเวลาในการอยู่คนเดียวเพื่อคิดอะไรหลายๆอย่าง ก่อนที่จะเจอกับไอ้ใหญ่
ผมใช้เวลาตลอดทั้งคืนในการเดินทาง 9 ชั่วโมงเศษๆ ก็มาถึงหมอชิตตอนเช้า
ไอ้ใหญ่บอกผมว่าจะมารับ แต่ผมขอนั่งแท็กซี่ไปดีกว่า
ไม่อยากให้เพื่อนต้องลำบาก กว่ามันจะยอมให้ผมนั่งแท็กซี่ได้ก็แทบแย่
ต้องขู่ว่า ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไม่ไปเลย มันถึงยอมแบบเสียไม่ได้
ผมมาถึงที่บ้านของมัน บ้านนี้ดูไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ที่ผมจากไป
บรรยากาศยังคงร่มรื่นด้วยต้นไม้เหมือนเช่นเคย
คนที่มาเปิดประตูให้ผมคือป้าบัว ผมเจอป้าบัวตั้งแต่ครั้งแรกที่มาที่นี่
ป้าบัวเป็นแม่บ้านของที่นี่ และเป็นคนเลี้ยงสองพี่น้องด้วย เวลาพ่อกับแม่มันไปทำงาน
"สวัสดีครับป้าบัว"
"สวัสดีจ๊ะ"ป้าบัวรับไหว้ผม แต่ก็ยังทำหน้างงๆ
"ผมดิวไงครับป้า จำผมไม่ได้แล้วหรอครับ"ผมยิ้มให้กับป้า
"โอ้โหหนูดิวของป้า เป็นไงมาไงหละนี่ โตขึ้นมากเลยนะ"ป้าทำท่าตกใจแล้วเดินมากอดผม
"ผมมาเที่ยวนะครับ แล้วนี่ไอ้ใหญ่อยู่ไหมครับ"
"อยู่สิ นี่ยังไม่ยอมตื่นเลย เด็กไม่รู้จักโตนะรายนั้น"
"ครับป้า"แล้วทั้งผมและป้าบัวก็หัวเราะด้วยกัน
"ไงมึงตื่นได้แล้ว"
ผมเดินขึ้นไปที่ห้องของไอ้ใหญ่ ด้วยความคุ้นเคยในสมัยก่อน พร้อมทั้งเอาเท้าสะกิดเพื่อนรักเบาๆ
"ไอ้เวร ปลุกกูดีๆสิวะ"
"ก็เสือกไม่ตื่นนี่หว่า ป้าบัวบอกให้มาปลุกมึง"
"แล้วมึงมาถึงเมืื่อไหร่"
"มานานแล้ว แต่ป้าบัวไม่ยอมให้ขึ้นมา บอกให้ไปกินข้าวก่อน"
"อ้าวแล้วทำไมไม่รอกูวะ"
"รอมึงกูก็ไม่ได้แดกสิวะ ตื่นสายขนาดนั้น แล้วนี่ไม่ไปทำงานหรือวะ"
"กูลางานเพื่อมึงเลยนะเว้ย"
"หึหึหึ ขอบใจวะ พ่อมึงไม่ว่ากูหรือวะทำให้มึงหยุดงานเนี่ย"
"ไม่ว่าหรอก พ่อกูเป็นคนบอกเองไม่ต้องเข้าบริษัท ให้พามึงเที่ยวแทน"
"เออ ขอบใจวะ"
ไอ้ใหญ่มันช่วยงานที่บริษัทของพ่อมันอยู่นะครับ
พูดง่ายๆก้เตรียมตัวรับช่วงต่อนั่นเอง
"แล้วมึงจะพากุเที่ยวไหนหละ"
"อืม ขอคิดก่อน"
"อ้าว ไม่เตรียมพร้อมเลยนะมึง"
"5555 กุคิดไว้แล้ว ตอนกลางวันนัดพวกไอ้ไม้ไว้ ไปกินข้าวกับพวกมัน"
"จริงหรือวะ กูไม่เจอมันนานเท่าไหร่แล้ววะเนี่ย"
"ก็ตั้งแต่มึงย้ายไปเชียงใหม่นั่นหละ พอกูบอกว่ามึงจะมา พวกมันก็เลยเตรียมต้อนรับมึงเลย"
"มีเพื่อนดีก็ดีแบบนี้หละ"ผมยิ้มให้กับมัน
ตอนกลางวันผมไปทานข้าวกับเพื่อนๆสมัยมัธยม
พวกที่มานี่ก็หน้าเดิมๆที่สนิทกันสมัยก่อน
มีไอ้ไม้ ไอ้คิม ไอ้อั้ม และก็ไอ้นพ
ผมกับเพื่อนไม่ได้คุยสนุกสนานแบบนี้มานานแล้ว
มันทำให้ผมลืมน้ำไปได้ชั่วเวลาหนึ่ง
ยิ่งเจอเพื่อนเก่า คุยกันถึงวันเวลาเก่าๆที่เคยสนุกร่วมกัน
มันทำให้ผมอยากจะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
สมัยที่ยังไม่ได้รักเจ้าน้ำ สมัยที่น้ำยังเป็นแค่เด็ก 8 ขวบเท่านั้น
แต่ผมคงทำไม่ได้สินะ มันเป็นแค่ความคิดที่ไม่มีวันเป็นจริง
"เฮ้ย มึงไม่พาแฟนมาด้วยหรือวะ"ไอ้ไม้มันถามผมครับ
"กูไม่มีแฟน"ผมตอบไปเรียบๆ
"ไม่จริงอะ เค้าว่าสาวเหนือน่ารักนี่หว่า ไม่มีสักคนหรอวะ"
"กูเพิ่งอกหักมา มึงอย่าถามอีกเลยวะ"ผมตอบแบบยิ้มๆ ทีเล่นทีจริง เพื่อไม่ให้เพื่อนเครียด
ไอ้ไม้พอได้ยินก็ชะงักไปนิดหน่อย ผมรู้ว่ามันเข้าใจความหมายที่ผมบอก นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น แต่ผมอกหักจริงๆ
ผมว่าผมลืมเรื่องนี้ไปได้แล้วนะ ช่วงเวลานั้น แต่แค่มีคนมาสะกิดนิดเดียว
ผมก็กลับมาคิดถึงมันอีกแล้ว
ผมกับไอ้ใหญ่กลับมาถึงบ้านก้ดึกแล้ว เพราะหลังจากทานข้าวกันเสร็จ
พวกเพื่อนๆทั้งหลายก็ลากผมไปต่อแถวโรงเรียนของพวกผม
ไปนั่งร้านเดิมๆที่เคยไปในสมัยยังเป็นเด็กนักเรียน
พอตกเย็นก้ไปนั่งทานอะไรกันเล้กน้อย ซึ่งก็ไม่พ้นแอลกอฮอล์
"มึงจะอาบน้ำก่อนไหม"ไอ้ใหญ่มันถามผม
"เออ"ผมตอบมันแค่นั้น มันจึงส่งผ้าเช็ดตัวมาให้ผม
"ใหญ่ ถ้ากูจะขอไปนอนห้องเจ้าน้ำจะได้ไหมวะ"
ผมถามมัน ทั้งที่ยังก้มหน้ามองผ้าในมือ
"มึงอยากทำแบบนั้นจริงๆหรือ"
"กูไม่รู้ แต่กูอยากจะเก็บความทรงจำเกี่ยวกับน้ำเอาไว้"
"อืม ถ้างั้นกูก็ไม่ว่าอะไร"
"ขอบใจวะ"ผมหันหลังกำลังจะเดินออกไปที่ห้องเจ้าน้ำ แต่เจ้าใหญ่มันก็พูดขึ้นมาก่อน
"มึงจำได้ไหมที่กูเคยบอกไว้"
ผมไม่ได้ตอบ เพียงแค่รอฟังมันพูด
"ที่กูบอกว่า --ถ้าคนที่มึงชอบคือน้องกู กูก็ยอมเสียสละได้--"
"แต่ถ้าตอนนี้ไอ้น้ำมันไม่ได้ต้องการมึงแล้ว"
"มึงกลับมาหากูนะ"
ผมยังคงนิ่งกับคำพูดของไอ้ใหญ่ ผมไม่รู้ว่าไอ้ใหญ่มันคิดอะไรอยู่ตอนนี้
ไม่รู้ว่าอารมณ์ตอนนี้ของมันเป็นแบบไหน เพราะผมยืนหันหลังให้มัน
ผมไม่ตอบ ทำได้แต่เพียงเดินออกจากห้องมันไป..........
-
เหลืออีก 2 ตอนก็จะจบแล้วนะครับ
ดูๆแล้วหลายคนแอบหวังให้ดิวกับใหญ่เป็นแฟนกันนะครับ
แล้วมาลุ้นกับตอนจบว่าใครจะคู่ใคร แล้วเรื่องจะจบยังไง
ขอบคุณที่ติดตามอีกหนึ่งเรื่องนะครับ
อ้อ...ผมชื่อบีนะครับ ยินดีที่รู้จักกับทุกคนนะครับ
-
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณบี :L2:
เรื่องกำลังสนุกเลย มาต่อไวๆนะคะ :call:
-
ชอบเรื่อง เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก เรยมาตามอ่านเรื่องนี้ต่อคร้าบบ
แระก้อ ชอบเรื่องนี้มากมาย
:t2:
หวังว่า ทุกคนคงรู้หัวใจตัวเอง เน้อ
:m22: :m32: :m7:
-
:call:
อย่ามัวหลงทาง
อยู่เลยครับ...ดิว
กลับมาหาคนรักตัวจริง เหอะครับ
ใหญ่....ยังคงรออยู่
รอดิว....นานนนนนแล้ว
:pig4: คุณบี
-
อยากอ่านอีกครับ อยากรู้บทสรุป
-
:seng2ped:
:m31:
:m16:
ทำไมมีตัวเลือกเยอะจังอ่ะ
รักพี่ก็เสียดายน้อง ตกลงอะไรคือ รักจริง อะไรคือ รักฝังใจ
เริ่มอยากรู้แล้ว
แต่ยังไง ดิวคงเลือกน้ำแน่นอน ฟันธง! ไม่ก็ไม่เลือกใครเลย เหอะๆๆๆ
-
นั้นสิ เดายากแหะว่าจะเป็นยังไงต่อ..
แต่แอบเชียร์น้ำอะทำไมต้องมาลังเลเอาตอนนี้หว่า... :seng2ped:
ไม่ไหวๆ รอตอนจบครับ.... :L1:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้ำ
ถ้ามีซักคนต้องเสียใจ ขอให้เป็นไอซ์นะ เพราะเห็นแก่ตัวดีนัก ชิชิ :fire:
ขอบคุณ บี นะครับ
รอลุ้นต่อ ๆ
สุขสันต์ปีใหม่ด้วยคร้าบบบ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้เพ่ดิวๆ
-
น้ำ หายไปไหน :angry2: รีบๆ กลับมาหาพี่ดิวด่วนสิ :m16:
นี่ก็อีกคน คุณพี่ไอซ์ จะเอาไงก็รีบๆ เคลียร์ให้ชัดซะที :serius2:
สวัสดีปีใหมค่ะ สุขภาพแข็งแรง ชีวิตสดใสกิ๊งๆๆ
-
อ๊ากกกกกก........ชอบมากๆๆๆๆ.........เพิ่งได้อ่าน.....
ติดตามอ่านตั้งแต่เรื่อง เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
555+++..... :L2: :กอด1:
-
สวัสดีครับคุณบี
:man1:
-
[37]
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ผมยังไม่รู้ว่าตอนเจอหน้าใหญ่ ผมจะทำหน้ายังไงดี
เพราะคำพูดเมื่อคืน มันทำให้ผมต้องคิดมาก
แต่ผมก็ไม่อยากโกหกตัวเอง คนที่ผมรักคือน้ำ แล้วผมจะทนได้หรือถ้าผมต้องอยู่ใกล้ชิดน้ำ แต่เราไม่ใช่แฟนกัน
ถึงผมจะเคยชอบใหญ่มาก่อนก้ตาม ผมก็ไม่สามารถอยู่ข้างๆใหญ่ได้ เพราะผมต้องเจอและเกี่ยวข้องกับน้ำ ผมทำไม่ได้จริงๆ
"ไงหละมึง ตื่นซะสายเลย"ไอ้ใหญ่มันด่าผม
"เออ ตื่นสายแค่นี้ทำบ่น ทีเมื่อวานมึงยังตื่นสายได้เลย"
จริงๆผมก็ตื่นนานแล้วครับ แต่ไม่กล้าลงมาจากห้อง เพราะไม่รู้จะมองหน้าเพื่อนคนนี้ยังไง
"วันนี้ไปเที่ยวไหนดีวะ"ไอ้ใหญ่มันถามความคิดเห็นผม
"แล้วแต่มึงดิ เจ้าถิ่นนี่หว่า"
"อืม .... ไปเที่ยวห้างก็น่าเบื่อ ไปเดินซื้อของก็ร้อน จะไปนั่งดื่มก็เร็วเกินไป เอาไงดีนาาาาาา"
มันทำท่าคิดอยู่สักพัก
"งั้นเอางี้..."หลังจากมันคิดอยู่สักพักก็โพร่งออกมา
"ไปเที่ยวเชียงใหม่ดีกว่า"
ผมหันมาจ้องตาผมนิ่งๆ
"เฮ้ย กูเพิ่งจะมากรุงเทพ จะไปเที่ยวอะไรที่เชียงใหม่หละ"
"กลับไปคุยกับไอ้น้ำเหอะดิว อย่าหนีหัวใจตัวเองเลย"
"กูไม่ได้หนี....กูแค่อยากให้เวลาน้ำตัดสินใจ"
"ไหนดิวเคยบอกว่า ไม่ให้เราคิดแทนไอ้น้ำ แล้วทำไมตัวดิวเองกลับมาคิดแทนน้ำมันหละ"
"ตอนนี้ดิวไม่ได้ให้เวลาน้ำตัดสินใจหรอก ดิวกำลังคิดว่าน้ำมันชอบคนอื่น และดิวก้กำลังจะจากไอ้น้ำไป"
"ที่ใหญ่คิด ถูกต้องไหม"
ผมปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าผมไม่ได้คิดแบบนั้น
ผมรับรู้การกระทำของน้ำที่มีต่อน้องโก และผมก็คิดว่าน้ำชอบโก
นั่นเป้นเหตุผลที่ผมต้องหนีมากรุงเทพ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมปิดมือถือ
สิ่งเหล่านี้คือผมคิดแทนน้ำอย่างนั้นสินะ ผมไม่รอคำตอบจากน้ำ แต่ผมสามารถสรุปเองได้
ผมยอมรับในจุดนี้ แต่ถึงยังไงผมคิดว่าผมดูไม่ผิดแน่ว่าน้ำไม่ได้รักผม เราแค่ผูกพันกันเท่านั้น
"กูไม่รุ้ว่ากูจะรับกับการจากไปของน้ำได้ไหม เพราะงั้นกูถึงต้องเป็นคนจากมาเอง"
"กูไม่อยากให้ความผูกพันของกูมาทำลายความรักที่แท้จริงของน้ำ กุยอมออกมาเอง"
"น้ำมันเป็นคนบอกอย่างงั้นหรอ"
"เปล่า แต่กูรู้"
"คิดเอาเอง?...."
ไอ้ใหญ่พูดเชิงถามผม ผมไม่ได้ตอบ
.........
..........
"เมื่อคืนไอ้น้ำโทรมา"
"มันบอกว่าโทรหามึงไม่ได้ มันร้อนรนมากเลยรู้ไหม"
"มึงบอกว่ามึงรู้ได้เอง เพราะงั้นกูขอพูดในฐานะของพี่ชาย ว่าไอ้น้ำมันรักมึง"
"มึงจะให้โอกาสน้องกูอธิบายบ้างไหม"
"กูไม่รู้วะ......"
"นี่เป็นตั๋วรอบบ่ายกูเตรียมไว้ให้แล้ว กูคิดว่ามึงควรจะกลับเชียงใหม่ได้แล้วนะ"
ไอ้ใหญ่ยื่นตั๋วเครื่องบินมาให้ผม ผมควรจะรับหรือไม่รับดีหละ
ถึงยังไงผมก็หนีความจริงไม่พ้นอยู่ดี เพราะงั้นกลับไปเคลียร์กับน้ำให้จบๆไปเลยจะดีกว่า
ผมยื่นมือออกไปรับตั๋วนั้นไว้
"มึงร้ไหมเมื่อก่อนกูเคยชอบมึงมาก"
"กูแอบชอบมึงมาตั้งแต่ ม.1"
"กูก็ไม่เข้าใจว่าก้เลิกชอบมึงเมื่อไหร่ แต่กลับไปเทหัวใจให้กับเด็กชายตัวเล็กๆคนนั้น"
"กูรู้สึกว่ากูขาดเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้ แต่กูก็ไม่อยากฝืนหัวใจของเค้าไว้ให้อยู่กับกู เพราะความผูกพัน"
"มึงถามกูว่ากูจะให้โอกาสน้องมึงอธิบายไหม ตอนนี้กูพร้อมจะรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น"
ไอ้ใหญ่ได้แต่นิ่งฟังผมเท่านั้น
"กูแอบชอบมึงตั้งแต่ม.2 แต่กูไม่กล้าที่จะบอกมึง"
"แต่กูก็รู้สึกดีนะที่กูไม่บอกมึงไป เพราะถ้าตอนนั้นเราเป็นแฟนกัน แล้วมึงเปลี่ยนใจไปรักไอ้น้ำ กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเกลียดมึงลงไหม"
"เมื่อเป็นอย่างนี้ รักษาความรักของตัวเองไว้บ้าง เห็นแก่ตัวในเรื่องความรักบ้างก็จะดีนะ"
คราวนี้เป็นไอ้ใหญ่ที่พูดบ้าง ผมไม่รู้เลยว่าไอ้ใหญ่ก็มีใจให้ผมเช่นกัน
แต่ก็อย่างที่ไอ้ใหญ่บอกว่าดีแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน
เพราะถ้าผมเผลอใจให้น้ำตอนที่คบกับใหญ่ ผมก็คงเกลียดตัวเองเหมือนกัน
"ขอบใจนะเพื่อน"ผมพูดพร้อมกับกอดคอไอ้ใหญ่
"อืม ไม่เป็นไร แค่ดูแลน้องกูดีๆก็แล้วกัน"ไอ้ใหญ่หันมายิ้มแล้วพูดกับผม
กูไม่ขอรับปากวะ ว่ากูจะได้ดูแลไอ้เด็กน้อยไหม เพราะไม่รู้ว่าน้ำยังต้องการให้ผมดูแลอยู่อีกไหมนั่นเอง
-
[38=ปิดฉากความรัก]
ไอ้ใหญ่ขับรถพาผมมาที่สนามบิน
ถึงเวลาแล้วสินะที่ผมต้องรับความจริง
จะหนีต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น และยิ่งทำให้หลายคนต้องรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
ไม่ว่าน้ำจะตัดสินใจแบบไหน ผมก็คงต้องยอมรับ
ผมไม่กล้าที่จะเห็นแก่ตัวเรื่องความรัก
เพราะผมรักเด็กน้อยคนนี้มากนั่นเอง ผมคงทนไม่ได้ถ้าจะรั้งไว้กับผมทั้งที่ใจเค้าอยู่กับคนอื่น
ผมเดินทางกลับมาถึงเชียงใหม่
พอผมเปิดโทรศัพท์ของผม สายที่ไม่ได้รับก็ปรากฏขึ้นทันที
เบอร์เหล่านี้เป็นเบอร์ของคนที่ผมรักทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป้นที่บ้าน ไอ้ไอซ์ น้องโก และที่สำคัญมันคือเบอร์ของน้ำ
นอกจากเจ้าน้ำจะโทรมาแล้วยังมีข้อความส่งมาให้ผมด้วย
ข้อความทั้ง23ข้อความ มีเนื้อหาเหมือนกัน
----พี่ดิวอยู่ไหนครับ ผมคิดถึงพี่----
ผมไปกรุงเทพ 2 วัน น้ำส่งข้อความหาผม 23 ข้อความ
ถึงเนื้อหาจะเหมือนเดิม แต่ผมก้ยังเปิดอ่านทุกข้อความ
ยิ่งอ่านผมก้ยิ่งคิดถึงน้ำมากเท่านั้น อย่าทำแบบนี้อีกเลยน้ำ มันจะทำให้พี่ตัดใจยากขึ้น
ผมกลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำคืออาบน้ำ
อาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น แล้วผมจะไปหาน้ำ
ไปเพื่อยุติเรื่องทุกอย่าง ให้เป็นเรื่องที่มันสมควรจะเป็นเสียที
แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปอาบน้ำ ก็มีโทรศัพท์มา
“ว่าไงครับ”
“พี่ดิวหรือครับ พี่ดิวอยู่ไหนครับ!!!”
“พี่อยู่ที่บ้านครับ”
น้องโกถามผมอย่างเร่งรีบ
“พี่ดิวมาที่คณะผมได้ไหมครับตอนนี้”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที เพราะน้ำเสียงของโกมันเหมือนคนที่ร้อนรน
“พี่ไอซ์นะครับ พี่ไอซ์มาที่คณะ พี่ดิวมาช่วยพูดหน่อยได้ไหมครับ”
น้องโกพูดเร็วเหมือนกลัวว่าผมจะวางสายแล้วหายไปอย่างนั้น
“แล้วมันไปทำไมกัน”
“ผมไม่รู้ครับ พี่ดิวมาช่วยผมหน่อยนะครับ”
“ได้ครับ พี่จะรีบไป”
อะไรของไอ้ไอซ์มันวะเนี่ย มันคิดอะไรของมันอยู่กันแน่
ผมขับรถไปถึงคณะน้องโกภายในครึ่งชั่วโมง
รถของไอ้ไอซ์จอดอยู่จริงๆ แต่ผมไม่ได้สนใจรีบวิ่งขึ้นตึกทันที
ผมโทรหาโกเพื่อถามว่าอยู่ไหน แล้วผมจึงเดินไปหา
ทันทีที่เจอหน้าโก โกดูดีใจมากที่เห็นผม
“มีอะไรกัน”
“ผม ก็ไม่รู้ครับ อยู่ๆพี่ไอซ์ก็มาที่คณะ มาถามหาผมตั้งแต่ตอนสายๆ ผมก็คิดว่าเดี๋ยวพี่ไอซ์ก็กลับ แต่ที่ไหนได้ยังดักอยู่ที่หน้าคณะผมอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง แล้วนี่น้ำไปไหน ทำไมไม่ดูแลเราเลย”
ผมพูดพร้อมกับลูบหัวโก
“มันกลับห้องไปแล้วครับ มันบอกว่ามันหิว ถ้าผมไม่กล้าลงไป มันก็ไม่รอ”
อะไรของมันวะ ไหนบอกจะดูแลโกไง ทิ้งเพื่อนไปแบบนี้ได้ยังไง
“ไม่เป็นไรนะ มันไม่อยู่แต่มีพี่อยู่ด้วย ไม่ต้องกลัวนะ”
ผมรู้จริงๆโกไม่ได้กลัวไอ้ไอซ์หรอก เพียงแต่กลัวหัวใจตัวเองจะอ่อนแอถ้าไอ้ไอซ์มาขอโทษ
เพราะอย่างนั้น สู้ไม่เจอกันเลยดีกว่า
ผมเดินนำโกลงมาจากตึกคณะ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างโกทำท่าจะเดินกลับขึ้นตึก ผมจึงดึงไว้ พร้อมกับจับมือแน่น
“พี่จัดการเอง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมา
“โก พี่ขอคุยด้วยหน่อย”ไอ้ไอซ์วิ่งมาทันทีที่เห็นน้องโก
“มึงต้องการอะไรอีก”ผมขวางมันไว้
“กูขอคุยกับโกได้ไหม”
“ไม่ได้”ผมตอบพร้อมกับดึงมือโกออกมา
“พี่ขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมโก”
ผมหันไปมองไอ้ไอซ์ เพราะตอนนี้น้ำเสียงมันกลายเป็นการตะโกน ตะโกนเรียกเหมือนกลัวว่าน้องโกจะไม่ได้ยิน
ตอนนี้ไอ้ไอซ์ไม่ได้ยืนอยู่แล้ว มันนั่งคุกเข่ามองมาทางพวกผม ผมเห็นแบบนั้นก็ตกใจจนพูดไม่ออก
“พี่ขอโอกาสอีกครั้ง แค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
“พี่ไอซ์อย่าทำแบบนี้เลยครับ คนมองกันใหญ่แล้ว”ดูเหมือนน้องโกจะตั้งสติได้ก่อนผม
“มองแล้วทำไมหละ ถ้ามันจะทำให้โกยอมให้โอกาสพี่ พี่ก็จะทำ”
“แล้วพี่ไม่อายหรือไง ไม่กลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไงหรือครับที่มาตามง้อผู้ชายแบบนี้”
ดูโกจะเน้นคำว่าผู้ชายให้ไอ้ไอซ์มันรู้สึก
“พี่ไม่อาย พี่รักโก พี่รักมากจริงๆ ไม่มีใครให้ความรักพี่ได้เท่าที่โกเคยให้ พี่ขอโทษ”
“พี่ไม่คิดว่ามันสายไปแล้วหรือครับ”
...........................................................................
..............................................................................
“พี่ ไม่รู้ว่าสายเกินไปหรือเปล่า รู้แต่ว่าตอนนี้พี่จะเป็นฝ่ายไล่ตามโก แค่ให้โอกาสพี่ ไม่ต้องกลับมารักพี่แบบเดิม แค่ให้โอกาสพี่ได้จีบเราอีกครั้งก็พอแล้ว ต่อไปนี้โกไม่ต้องเป็นฝ่ายไปหาพี่ แต่พี่จะตามหาโกเอง ไม่ต้องยืนข้างพี่เวลาพี่ต้องการ แต่พี่จะยืนข้างโกเวลาที่โกอ่อนแรง พี่รู้ว่าพี่ผิด พี่แคร์คนรอบข้างมากเกินไป โดยไม่ได้สนใจคนที่รักพี่และหัวใจของพี่เอง เพราะอย่างนั้นมันก็สมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้”
หลังจากที่ไอ้ไอซ์เงียบไปนาน มันก็โพร่งขึ้นมาเหมือนนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่มันจะได้พูด
“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่หละ”น้ำเสียงของน้องโกเรียบเฉยมาก
“ถ้าอย่างนั้น ช่วยอยู่ในที่ที่พี่จะสามารถเห็นโกตลอดไปได้ไหม ขอแค่พี่ได้เจอโกบ้างเท่านั้นได้ไหม”
“พี่ต้องการแค่นั้นจริงๆหรอ”ตอนนี้โกเดินเข้าไปหาไอ้ไอซ์ ไปหยุดยืนตรงหน้ามัน
“ถ้าโกต้องการแบบนั้น พี่ก็จะทำ”ไอ้ไอซ์มันตอบอย่างหนักแน่น พร้อมกับทำท่าลุกขึ้น
“ดิว มึงช่วยอะไรกูอย่างนึงได้ไหม”มันหันมาทางผมเมื่อมันยืนขึ้นแล้ว
“ช่วย เดินไปส่งกูหน่อยได้ไหม”ผมเห็นท่ามันแล้ว แรงที่มีในตอนนี้คงจะหมดไปแล้ว ผมรีบเดินไปหามันทันที เพราะยังไงซะตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือไอ้ไอซ์
ผมกับมันเดินหันหลังให้น้องโกกำลังจะเดินออกมา ---น้ำตา--- ไอ้ไอซ์มันร้องไห้หรือนี่
ทันทีที่มันหันหลัง น้ำตาของมันก็ไหลลงมาทันที ผมเอื้อมมือไปกอดคอมันไว้ และพูดกับมันเบาๆ
“มึงทำดีที่สุดแล้ว”มันได้แต่พยักหน้ารับ
“ถ้าไปแล้วไม่ต้องกลับมาให้ผมเจออีก”ผมกับไอ้ไอซ์หันกลับทันทีที่ได้ยินเสียงน้องโกตะโกน
“ถ้าพี่เดินออกไปวันนี้ ก็ไม่ต้องกลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก”
“แล้วโกจะให้พี่ทำยังไง พี่รักโกแต่โกไม่ให้อภัยพี่”
“แล้วใครว่าผมไม่ให้อภัยหละ”แค่ได้ยินเท่านั้น คนหมดแรงข้างๆผมก็วิ่งเข้าไปกอดโกทันที
“โกให้อภัยพี่จริงๆนะ”มันพูดพร้อมกับกอดโกไว้แน่น
“ผมยังไม่ได้บอกนะว่าจะยอมกลับไปเป็นแฟนกับพี่”
“ครับๆได้ครับ แค่โกให้อภัยพี่ พี่ก็พอใจแล้ว ต่อไปนี้พี่จะตามจีบเราทุกวันเลย ไปรับไปส่งด้วย”
ไอ้ไอซ์มันพูดพร้อมกับรอยยิ้ม พร้อมทั้งถอยออกจากตัวน้องโก
“ทุกๆคนครับ ผมชอบผู้ชายคนนี้ครับ”ไอ้ไอซ์มันบ้าไปแล้ว มันหันไปบอกคนที่ยืนมองอยู่
“พี่ไอซ์พูดอะไรนะ ผมอายนะ”น้องโกเริ่มท้วง
“ก็พี่ชอบของพี่จริงๆนี่นา”
“ผมไม่อยากให้ใครคิดว่าแฟนผมบ้านี่นา”ถึงน้องโกจะกระซิบให้ไอ้ไอซ์ฟัง แต่ผมก็ยังได้ยิน
“ทุกๆ คนครับ คนนี้แฟนผมนะครับ น่ารักไหมครับ”แทนที่มันจะหยุด แต่ไอ้ไอซ์กลับตะโกนดังกว่าเดิมอีก รอยยิ้มบนหน้าของมันกว้างซะจนผมคิดว่าปากมันจะกลืนทัพพีเข้าไปได้ทั้งอัน
“พี่ไอซ์อะ”น้องโกเริ่มตีที่อกไอ้ไอซ์ ส่วนไอ้ไอซ์ก็แค่ดึงโกเข้าไปกอด
“เรื่องนี้ต้องขอบใจน้องน้ำแล้วหละ”ไอ้ไอซ์มันพูด ทำให้ผมนึกขึ้นได้ถึงเจ้าน้ำ แล้วงานนี้มันมีเอี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
ผมกำลังยืนคิดถึงเรื่องเด็กน้อยเพลินๆ อยู่ๆก็มีมือมากอดผมทางด้านหลัง
“อย่าหนีผมไปอีกนะครับ”เสียงที่กระซิบเบาๆที่ข้างหูผม คนนี้ที่ผมคิดถึงมาตลอด
“ไม่เสียใจหรอที่คนที่ตัวเองรักคืนดีกับแฟนเก่า”
“คนที่ผมรัก คือคนที่ผมกอดอยู่มากกว่า ผมไม่ปล่อยพี่ไปไหนอีกแล้ว”
น้ำเริ่มกอดผมแน่นมากขึ้น ส่วนผมก็ได้แต่ยืนนิ่ง
น้ำเริ่มจับผมให้หันมาเจอหน้า
“พี่ คือคนที่ผมรัก ส่วนไอ้โกมันคือเพื่อนที่ผมจะปกป้อง พี่เป็นคนที่มีความหมายสำหรับผม ไอ้โกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เพราะอย่างนั้นผมไม่มีทางนอกใจพี่เด็ดขาด ไม่ว่าจะไปรักไอ้โกหรือรักใครก็ตาม”
เด็กน้อยของผมพูดพร้อมกับก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม
“แล้วอย่างนี้ พี่จะไปไหนรอดหละ”ผมตอบแค่นั้น พร้อมกับซกหน้าลงกับอกของน้ำ
ความรักใครว่าเป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น
มันต้องอาศัยใครอื่นอีกมากมายถึงจะทำให้เราเข้าใจได้ว่าเรารักคนคนนี้มากแค่ไหน
เมื่อไม่มีคนอื่นให้เปรียบเทียบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนี้มีความสำคัญกับเรามากแค่ไหน
ความรักของผมก็ไม่ได้ต่างกันเลย ถ้าผมไม่มีไอ้ใหญ่ ผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าผมรักน้ำมากขนาดไหน
ถ้าไม่เจอน้องโก ผมก็ไม่รู้เลยว่าผมขาดน้ำไม่ได้
ถ้าไม่มีไอ้ไอซ์ ผมก็คงไม่รู้สึกถึงความหึงหวงน้ำกับโก
คนสองคนจะรักกันได้ คงต้องขอบคุณใครอีกหลายคน โดยเฉพาะคนบนฟ้าที่ทำให้เรามาเจอกัน
“แล้วเรื่องไอ้ไอซ์เราไปเกี่ยวอะไรด้วย”ผมเริ่มนึกได้ว่าไอ้ไอซ์บอกว่าต้องขอบใจน้ำ
“ผมก็ต้องทดสอบนิดหน่อย ก่อนที่จะปล่อยเพื่อนผมไปให้พี่ไอซ์ดูและนี่ครับ”ไอ้น้ำพูดพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นมาชูให้ผมดู
“นี่ทำขนาดนั้นเลยหรอ”ไอ้ไอซ์มันยอมให้น้ำต่อยเลยหรือนี่
“ผมแค่บอกว่าผมขอต่อย 10 ที ถ้าพี่ไอ้ทนได้ ผมก็จะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้”
“ต้องขนาดนั้นเลยหรือ”
“แค่พี่ไอซ์ไม่ยอมหลบหมัดผม ผมก็ยอมตั้งแต่ครั้งแรกแล้วครับ คนรักกันเราไม่ควรไปขัดขวางนี่นา”
น้ำตอบผมแค่นั้น แล้วกอดผมแน่นขึ้น
แล้วอย่างนี้ผมจะไปไหนรอดหละ หัวใจทั้งดวงของผมอยู่ที่เค้าแล้วนี่ เด็กชายน้ำ..........เด็กน้อยของผม
-
สำหรับหลายคนที่เชียร์ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยนะครับ
เพราะว่าเรื่องนี้แต่งไว้จนจบนานแล้ว
เอาเป็นว่า แถมตอนนี้ให้อีกตอนแล้วกัน
เป็นตอนของใหญ่โดยเฉพาะเลยครับ
--------------------------------------------------------------
[ส่งท้ายให้ใหญ่]
หลังจากที่ผมขับรถไปส่งดิวขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว ความรู้สึกของผมก็ล่องลอยเหลือเกิน
ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่ผมทำแบบนั้น ผมไม่สามารถรั้งตัวของดิวไว้ได้ เพราะใจของดิวอยู่กับคนอื่น
ผมไม่เสียใจเลยที่คนที่ผมรักทั้งสองคนจะมีความสุข
ผมขับรถมาไกลเท่าไหร่แล้วนี่ เมื่อรุ้สึกตัวอีกที ผมก็ออกนอกกรุงเทพมาแล้ว
ไหนๆก็ขับมาแล้ว ผมก็ขอปลดปล่อยให้สบายใจสักวัน ผมขับรถหาโรงแรมพักในตัวเมืองได้แล้ว
ก็คิดได้ว่า มีเพื่อนที่คณะตอนเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่นี่ ผมจึงโทรหามันทันที อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว
“ไอ้เอ มึงอยู่ไหนวะ”
“อยู่ ที่ร้านดิ ทำไมวะ” ไอ้เอเพื่อนผมมันเปิดร้านถ่ายภาพ สตูดิโออยู่ ผมก็ดีใจกับเพื่อน ถึงมันจะเป็นแค่งานอดิเรกที่มันรัก แต่มันก็สามารถสร้างเป็นอาชีพที่มั่นคงของตัวเองได้
“กูอยู่แถวบ้านมึงเนี่ย ออกมาหากูหน่อยดิวะ”
“มึงอย่ามาตลก ร้อยวันพันปีไม่เคยโผล่มาให้เห็น อย่ามาอำกู แล้วอีกอย่างกูไม่ได้มีเวลาว่างมากนะมึง”
อ้าว ไอ้เพื่อนเวรนี่ ไม่เชื่อแล้วยังมาด่าอีก
“เฮ้ย กูพูดจริง กูพักอยู่โรงแรม...... มึงจะให้กูเอาเบอร์โรงแรมโทรไปเลยไหม”
“จริงหรือวะ มึงอย่ามาล้อเล่นนะเว้ย” น้ำเสียงของเพื่อนผมเริ่มเบาลงเล็กน้อย แสดงว่ามันเริ่มจะเชื่อ
“ก็จริงสิวะ จะโกหกทำแมวอะไร”
“โอเคๆ งั้นกูว่างละ เดี๋ยวไปหา” เมื่อกี้ยังบอกว่ายุ่ง ตอนนี้ว่างขึ้นมาทันทีเลยนะมึง
ผม กับไอ้เอเรียกว่าสนิทกันพอสมควร ปกติจะโทรคุยกันเสียมากกว่า ไม่ค่อยจะได้มาเจอกันเท่าไหร่ แต่คราวนี้ผมอยากมาพักผ่อนหัวใจ ไหนๆก็ขับรถมาจะถึงจังหวัดมันอยู่แล้ว ก้เลยขับต่อมาอีกสักหน่อย มาเจอเพื่อนบ้าง เผื่อความรู้สึกผมมันจะดีขึ้นมา
“มึงคิดไงมาหากูวะ”
“ไม่ได้คิด รถพากูมาเอง” ผมตอบแบบกวนๆ ก็มันเป็นแบบนั้นนี่ครับ ใจลอยไม่ได้คิดอะไร แล้วรถมันก็พามาถึงที่นี่เอง
“กวนนะมึงเนี่ย” ผมกับไอ้เอเถียงกันก่อนจะเข้าร้านกาแฟที่มันพามา
“ไอ้เอ ห้องน้ำไปทางไหนวะ” ผมอยากล้างหน้าแล้วก็เข้าห้องน้ำด้วย เลยถามไอ้เอหลังจากนั่งที่โต๊ะ
พอ ผมเดินไปถึง ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ผมจึงเอื้อมมือไปลองบิดดุว่ามีคนอยู่หรือเปล่า แต่ก่อนที่มือผมจะถึงลูกบิด ประตูห้องน้ำก้เปิดออกก่อน ทำให้ผมยืนจ้องกับคนที่ยืนอยู่ข้างใน
ภาพ ที่ผมเห็น เป็นเด็กนักศึกษาท่าทางกวนๆ ตัดผมรากไทรคลุมคอ ละลงมาถึงไหล่ สีน้ำตาลที่ตัดกับ ผิวขาว ๆตาโต ที่เด่นที่สุดก็ตรงปากสีแดงอมชมพู ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ สูงพอสมควรกำลังเหมาะกับรูปร่างที่ผอมเพียว อืม จัดว่าเป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเลยนะเนี่ย
“จะยืนขวางอีกนานไหมลุง” อ้าวไหงปากอย่างนี้หละ ไอ้เด็กน่ารักเมื่อกี้ทำหน้าบึ้งแสดงว่าไม่พอใจ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“เอ่อ โทษที” ผมเบี่ยงตัวหลบไอ้เด็กปากเสียคนนั้น กลิ่นหอมจากแป้งเด็กมันลอยเข้าจมูกผม เวลาที่ไอ้เด็กปากเสียคนนี้เดินผ่าน กลิ่นแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
“เฮ่อ....คิดอะไรวะเนี่ย” ผมส่ายหัวไล่ความคิดของตัวเอง
พอผมเดินกลับไปที่โต๊ะ ก็พบว่ามีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คน
“พี่เอ พี่คิดดูดิ มันมองหน้าผม จ้องเลยนะพี่ แบบนี้มันกวนกันชัดๆ”
“เห็นว่าตัวใหญ่กว่าหรือไงวะ ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะมองอะไรนักหนา”
“หรือ ว่ามันจะโรคจิต หรือไม่ก็ประสาทแน่ๆเลยพี่ว่าไหม” เสียงไอ้เด็กปากเสียมันกำลังพร่ามถึงผมอย่าสรรเสริญ แต่เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าคนที่กำลังถูกนินทา ได้มายืนอยุ่ข้างหลังแล้ว ส่วนไอ้เอ ผมแค่ทำท่าทางบอกว่าให้นั่งเฉยๆ พอผมเห็นจังหวะที่ไอ้เด็กปากเสียยกแก้วกาแฟขึ้น
“หมายถึงผมหรือเปล่าครับ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูไอ้เด็กปากเสีย
เมื่อเจ้าตัวหันมาเห็นผม ถึงกับอึ้ง ตาโตจ้องหน้าผมสักพัก หลอดกาแฟยังคาอยู่ที่ปาก ส่วนผมก็จ้องตากลับเหมือนกัน
“แคร่กๆๆๆ อะ.....”อยู่ๆไอ้เด็กปากเสียก็สำลัก ผมหละอยากจะขำจริงๆ
“นินทาคนอื่นลับหลังมันไม่ดีนะ” พูดเสร็จผมก็นั่งลงด้านข้างไอ้เอ ซึ่งตรงหน้าไอ้เด็กปากเสียพอดี
“เออๆ ขอโทษแทนน้องด้วยแล้วกันวะ” ไอ้เอหันมาขอโทษผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทีวางตัวไม่ถูกของเด็กปากเสีย
“หนูชื่ออะไรครับ” ผมแกล้งแซวไอ้เด็กปากเสีย
“พี่ เอ!!” ไอ้เด็กปากเสียหันไปตะโกนเรียกเพื่อนผม พร้อมกับเอามือชี้มาที่ผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มชอบใจพร้อมกับเอนตัวไปพิงพนักด้านหลัง เหมือนไม่ใส่ใจ
“พอแล้วน่า....เมื่อกี้ก็ว่าเค้าไว้เยอะนี่นา”ไอ้เอหันไปปรามเด็กปากเสีย
“ไอ้ใหญ่มึงก็เลิกแหย่ได้แล้ว” อ้าว หันมาว่ากุอีก
“บี ยกมือไหว้พี่เค้าซะ นี่พี่ใหญ่ เพื่อนพี่เอง” ไอ้เด็กปากเสียชื่อบี ทำหน้าเหมือนจะบีบคอไอ้เอเสียให้ได้ แถมทำตาโตจ้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แต่สุดท้ายก็ต้องยกมือไหว้แบบเสียไม่ได้
“ไอ้ใหญ่นี่น้องชายกู ชื่อบี เรียนอยู่ปี 3 แล้ว”
“มึงมีน้องด้วยหรือวะ” เพราะตั้งแต่ผมคบกับมันมา มันไม่เคยบอกเลยว่ามีน้องชายด้วย
“มีสิวะ ดูแลมันมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นจะปราบมันอยู่หรอ” ไอ้คนที่ถูกพาดพิงเริ่มแสดงอาการไม่พอใจ ใช้หลอดกระแทกน้ำแข็งในแก้วอย่างแรง
“ก็ดื้อ แบบนี้นี่นะ แบบนี้มันต้องหาคนกำหราบ” ไอ้เด็กปากเสีย พอได้ยินที่ผมพูด ก็ถลึงตาใส่ผมทันที
ระหว่าง ที่ผมนั่งคุยกับไอ้เอ ผมก้แอบสังเกตุไอ้เด็กปากเสีย ตอนนี้เอาแต่ทำแก้มป่องด้วยอารมณ์โกรธ สายตามองออกไปนอกกระจก ดูๆไปก็น่ารักเหมือนกันนะนี่ แต่ท่าทางจะขี้งอนใช่เล่น
“เออ ที่บริษัทมึงรับเด็กฝึกงานหรือเปล่าวะ”อยู่ๆไอ้เอก็ถามขึ้นมา
“ทำไม จะฝากกิ๊กคนไหนมาฝึกหละ”
“มึงจะบ้าหรือไง มีที่ไหนหละกิ๊กนะ กูจะฝากไอ้ตัวแสบนี่ต่างหาก” ผมและไอ้เด็กปากเสียหันมามองหน้ากันพอดี หลังจากได้ยินไอ้เอพูด
“ไม่เอานะพี่เอ ผมไม่ไปอยู่กับคนโรคจิตหรอก”
“น้องมึงเรียนอะไรหละ” ผมทำเป็นไม่สนใจคำพูดของไอ้เด็กปากเสีย
“เรียนบริหาร นะถือว่าเห็นแก่กู ฝากหน่อยแล้วกัน กูจะได้สบายใจ” ถึงมึงไม่ฝากกูก็อยากดูแลอยู่แล้วหละ.... อ้าวนี่ผมคิดอะไรเนี่ย
“พี่เอ ไม่เอานะพี่” ไอ้เด็กปากเสียยังโวยวายไม่เลิก
“แล้วจะมาเมื่อไหร่หละ” ผมกับไอ้เอก็ยังไม่สนใจเสียงโวยวายอยู่ดี
“เทอมหน้าก็จะขึ้นปี 4 แล้ว ฝึกงาน 1 เทอม ยังไงก็ช่วยดูแลมันหน่อยนะ”
“ได้อยู่แล้ว น้องเพื่อน ก็เหมือนน้องกู” ผมบอกกับไอ้เอ
“พี่เอ.........”
“พอได้แล้วไอ้ตัวแสบ พี่ตัดสินใจแล้ว ทำตัวดีๆหละ อย่าให้เค้าว่ากลับมา” ไอ้เอพูดเป็นอันยุติการงอแงของไอ้เด็กปากเสีย
“ถ้า งั้นพักที่บ้านกูแล้วกัน จะได้สะดวก เช้าก็ไปทำงานพร้อมกูเลย” ผมเสนอความคิด เพราะผมรู้สึกว่า เวลาอยู่กับเด็กคนนี้แล้วทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นไร เกรงใจวะ เดี๋ยวกูหาหอพักให้ไอ้บีเอง”
“ไม่ต้องเกรงใจ กูจะได้ดูแลให้ไง น้องมึงทั้งคนนะเว้ย กูจะปล่อยทิ้งๆขว้างๆได้ไง” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เด็กหน้างอตรงข้าม
“เอางั้นก็ได้ ขอบใจวะ งั้นเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พอไอ้เอลุกไป ผมก็ก้มหน้าไปหาไอ้หนูบี
“พี่จะให้เรามาฝึกงานเป็นเลขาพี่ จะได้อยู่กับพี่ตลอดเวลา”
“นี่ลุงคิดอะไรกับผมเนี่ย” ไอ้เด็กปากเสียก้มหน้ามาหาผมเช่นกัน
“แล้วเราคิดว่าไงหละ”
“ลุงจะจีบผม.......ใช่ไหม”
“ก็แล้วจะให้จีบไหมหละ”
“อย่าหวังเลย ผมไม่ชอบคนแก่”
“ก็ อย่ามาเผลอใจรักคนแก่ก็แล้วกัน ไอ้หนูน้อย”พูดเสร็จผมก็เอาหลังพิงพนัก ส่วนไอ้หนูน้อยก้ได้แต่ทำตาเขียวใส่ผม เห็นแล้วมันน่าแกล้งอะไรแบบนี้ เฮ้อ..................ต่อจากนี้ ผมคงจะมีอะไรสนุกๆในชีวิตแล้วสิ
-----------------ไอ้หนูบี--------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ที่เหลือจินตนาการต่อเลยนะครับ อิอิ
และเล้วทุกคนก็ครบคู่
พี่ดิว - น้องน้ำ
น้องโก - พี่ไอซ์
ลุงใหญ่ - หนูบี
ตอนพิเศษนี้เพิ่งแต่งเมื่อวานนี้เองครับ
เพราะหลายคนสงสารนายใหญ่ผู้เสียสละ
จะปล่อยให้เดียวดายก็น่าสงสาร
ตอนนี้ก็จบไปแล้วนะครับ 3 เรื่อง
หมดแล้วหละครับที่แต่งเก็บไว้
เอาไว้ถ้ามีเรื่องใหม่จะเอามาลงเพิ่มนะครับ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ
-
กรี๊ดด แต่งเรื่องใหญ่กับน้องบีเพิ่มได้มะค้า น้าๆๆ :call: อยากอ่านๆ :z1:
ขอบคุณมากค่า สำหรับนิยาย จบได้ดีนะในความคิดเรา อิอิ
-
“ทุกๆคนครับ ผมชอบผู้ชายคนนี้ครับ”
ผมกำลังยืนคิดถึงเรื่องเด็กน้อยเพลินๆ อยู่ๆก็มีมือมากอดผมทางด้านหลัง
“อย่าหนีผมไปอีกนะครับ”เสียงที่กระซิบเบาๆที่ข้างหูผม คนนี้ที่ผมคิดถึงมาตลอด
ความรักใครว่าเป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น
มันต้องอาศัยใครอื่นอีกมากมายถึงจะทำให้เราเข้าใจได้ว่าเรารักคนคนนี้มากแค่ไหน
เมื่อไม่มีคนอื่นให้เปรียบเทียบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนี้มีความสำคัญกับเรามากแค่ไหน
ความรักของผมก็ไม่ได้ต่างกันเลย ถ้าผมไม่มีไอ้ใหญ่ ผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าผมรักน้ำมากขนาดไหน
ถ้าไม่เจอน้องโก ผมก็ไม่รู้เลยว่าผมขาดน้ำไม่ได้
ถ้าไม่มีไอ้ไอซ์ ผมก็คงไม่รู้สึกถึงความหึงหวงน้ำกับโก
คนสองคนจะรักกันได้ คงต้องขอบคุณใครอีกหลายคน โดยเฉพาะคนบนฟ้าที่ทำให้เรามาเจอกัน
“นี่ลุงคิดอะไรกับผมเนี่ย” ไอ้เด็กปากเสียก้มหน้ามาหาผมเช่นกัน
“แล้วเราคิดว่าไงหละ”
“ลุงจะจีบผม.......ใช่ไหม”
“ก็แล้วจะให้จีบไหมหละ”
“อย่าหวังเลย ผมไม่ชอบคนแก่”
“ก็ อย่ามาเผลอใจรักคนแก่ก็แล้วกัน ไอ้หนูน้อย”
และเล้วทุกคนก็ครบคู่
ลุงใหญ่ - หนูบี
อ่านข้อความตอนสำคัญด้านบนแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยครับ น่ารักกันจริง
อ่านแล้วทำให้รู้สึกถึงอารมณ์ดีจังครับ
เห็นด้วยกับรีบนนะครับ
แต่งคู่ลุงใหญ่กับหนูบีเพิ่มก็ดีนะครับ
ขอบคุณ
คุณบีมากครับ ขอเป็นแฟนคลับติดตามอ่านเรื่องของคุณนะครับ
ปีใหม่แล้ว
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะครับ :man1:
-
:m23:
โอ้ สุดยอดคร้าบบบ
ชอบทั้งสามเรื่องที่แต่งเรยอ่า
ของภาคต่อ ของ(ลุง)ใหญ่กะ(ไอ)บีด้วยนะคร้าบบ
แระก้อ เรื่องที่สี่ ในเล้านี้ด้วยละกานนนะคร้าบบบ (ขอมากปายมั้ยเนี่ยย)
:t2:
ปีใหม่นี้ ได้อ่านแต่เรื่องที่ชอบทั้งน้านนเรย ขอบคุงงับ
:m22: :m32: :m7:
-
นายเอกคนสุดท้ายคู่กับพี่ใหญ่คือ คุณบี นี่เอง
หุหุ
finale เลยน้าาาาาาาาา
ขอบคุณเรื่องน่ารัก ๆ เรื่องนี้นะครับ
+1 และ :กอด1: ไป
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:m20: โห คนเขียนยอมอุทิศตัวเอง คู่ กับ พี่ใหญ่ผู้ถูกลืมซะเองเลยนะครับ
-
ไม่โดนเลย :sad4:
เสียใจอุส่าต์เชียร์ใหญ่มาตั้งแต่แรก
น้ำมาวินจริงๆ อ่ะ
เสียดายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่นิยายมันก็แบบนี้ล่ะนะ
มีสมหสังผิดหวังบ้าง
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคับ
HAPPY NEW YEAR
-
อ๊ากกกกก..ชอบมากๆเลยอะ......
ชอบทั้ง3เรืี่องเลยอะ........
อิอิ........
+1 ให้นะงับ.... :3123: :3123:
-
อ่านจบแว้ววว น่ารักมากเลย
โดยเฉพาะลุงใหญ่กะหนูบีเนี่ย
ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอ
-
น่ารักทั้ง 3 คู่เลยค่ะ
น่าจะมีคู่ลุงใหญ่กัเด็กบีเยอะกว่านี้สักหน่อย
เราว่าเด็กบีคงจะน่ารักไม่เบาเลยนะ
ใสๆดี
-
:mc4:
Happy New Year 2010
ขอบคุณที่เข้าใจคนอ่าน
น้องบีน่ารักซะ
แต่เราก้อเชียร์ดิวกะใหญ่นะ
รออ่านเรื่องใหม่ดีกว่า :L2:
-
อีกหนึ่งนิยามของ"ความรัก" :L1:
เป็นอีกเรื่องที่มีนิยามความรักได้ดีครับ
อ่านแล้วทำให้น้ำตาซึมออกมาได้.....ซึ้งครับ
ขอบคุณบีมากๆครับสำหรับนิยายดีๆที่นำมาฝากให้อ่านกัน :L2:
จะรอผลงานต่อไปนะครับ..........
(",)จะว่าไปแล้วอยากอ่านลุงใหญ่กับน้องบีต่อ...แก่น ดื้อ ได้ใจ :laugh:มีโอกาสมั้ยเนี้ยยยย
-
:man1:
-
:-[ จบเสียที น่ารักนะครับ เรื่องนี้
คู่ โก กับ ไอซ์ดูจะพัชีคสุดๆ แต่คู๋น้ำกับพี่ดิว ออกแนวงอนๆ ไม่รับตัวเองประมาณนั้น
ชอบใหญ่อ่ะ ผู้เสียสละจริงๆ นับถือ
รอตามอ่านเรื่องต่อไปครับ
-
เรื่องนี้ก็น่ารัก อ่านง่าย มีการพลิกผัน จากพี่มาเป็นน้อง ทำให้ไ้ด้ลุ้นเป็นช่วงๆ
ยิ่งมีตอนพิเศษ ได้หนู "บี" มาเป็นตัวช่วย เลยครบสามคู่ชู้ชื่นพอดี มีความสุขกันไป
อ่านจบแล้วยิ้มได้เลยค่ะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากนะคะ :L2:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
แวะมาทักทาย และ +1 ให้เป็นกำลังใจครับ
:undecided: :undecided:
-
สวัสดีค่ะบี... เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะ เนี่ยอ่านชั่วโมงเดียวจบเลย
สนุกมากกกก จบเร็วอ่ะ...แต่เนื้อเรื่องดีทีเดียว....ชอบมากกก คู่พี่ดิวกับเด็กน้อย แต่คู่หลังสุด ลุงใหญ่กะไอ้หนูบีน่าจะฮา..
ชอบมากจ้ะ...เป็นกำลังใจให้นะ....แล้วจะรอเรื่องใหม่จ้า....แต่เรื่องนี้ถ้ามีตอนพิเศษอีกก็ดี คิกคิก :3123: :3123:
-
ฝันดีครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:
-
สรุปแล้วคนแก่ได้เด็กกันถ้วนหน้า เอิ๊กกกกกกกกอิจฉา
ตอนพิเศษขอแบบพิเศษษษษษษน๊า :haun4:
-
ชอบมากๆเลยค่ะ
ทั้งสามเรื่องเลย
รอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
:bye2:
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องบี เรื่องนี้น่ารักมาก จบแบบ happy ด้วย
เป็นสามคู่ที่มีความแตกต่างกัน น่ารักไปคนละแบบ แต่คู่สุดท้าย
ที่มาเปิดประเด็นไว้น่าติดตามมาก หนูบี+ลุงใหญ่ น่าจะเป็นคู่ที่ดูมี
รสชาด ลุงใหญ่จะปราบหนูบีที่เปรี้ยวจนเข็ดฟันไหวรึเปล่า ช่วยแต่งต่อ
ทีเหอะ อยากคอยเชียร์ลุงใหญ่มาก ๆๆๆ :pig4:
-
รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
อ๊า อยากได้คู่เฮียใหญ่กะหนูบีอ่ะค่า อยากได้ อยากได้ อยากได้ . .. .ใครเห็นด้วยโย๊กมือขึ้นเร้ว . . ..
-
เย เห็นแค่ ชื่อคนแต่ง ก็รู้ว่าต้องได้อ่านแบบ non stop
แต่ยังอ่านได้แค่ หน้าแรก แอบมาให้กำลังใจก่อน :L2:
ขอบคุณนะค่ะ ไปอ่านต่อก่อนนะ
-
รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
สวัสดีครับ :man1:
-
:man1:
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ชอบทุกคู่เลย
ตอนแรกก็ลุ้นใหญ่ ไปๆมาๆกลายเป็นน้ำซะงั้น
ตอนพิเศษก็น่ารักมากๆ
อยากอ่านคู่ลุงใหญ่กับน้องบีจัง :L2:
-
ฝันดีครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:
-
เป็นกำลังใจใหัเสมอครับ
ฝันดีนะครับ :man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
น่าสนุกจังเดี่ยวไปตามอ่านก่อน หุหุ
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:a5:น้อยจังเลยอ่าอยากได้มากกว่านี้อ่านะ
น่ารักทุกคู่เลยด้วยอยากรู้ชีวิตต่อๆไปของทุกคูอ่ะ
ชอบๆๆๆ
-
ฝันดีครับ :man1:
-
:man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
น่ารักมากทุกๆคู่เลย ขอบคุณมากๆเลยนะค้าบ...
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
ราตรีสวัสดิ์ครับ :man1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
น่ารักทุกคู่เลยนะครับ
+๑ ให้เป็นกำลังใจนะจ๊ะ ^^"
:-[ :-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ ฝันดีครับ :man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
เรื่องน่ารัก โคด โคด
ขอบคุงงับ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
พึงอ่านเรื่องนี้ของคุณบีเป็นเรื่องแรกค่ะ :o11:
ตอนเห็นยูสคุณบีคิดว่าเรื่องจะเศร้าเลยไม่ได้ตามผลงาน o6
แต่พออ่านเรื่องนี้แล้วแบบว่า น่ารักมากค่ะ :give2:
ต้องตามหาผลงานคุณบีมาอ่านเพิ่มละค๊ะ o3
ขอบคุณค่ะ :impress:
-
ราตรีสวัสดิ์ :man1:
-
ราตรีสวัสดิ์ :man1:
-
:man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
ฝันดีครับ :man1:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:
-
:man1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
รักคนแต่งมากเลย :-[
ชอบเรื่องนี้มากมาย แล้วจะรอผลงานของพี่บี ต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ o13
ตอนนี้ขอไปอ่าน เรื่องไอ้หนูบีของคุณลุงใหญ่ ก่อนนะครับ :impress2: :bye2:
-
อ่านทีเดียวจบ o13
-
o13 o13
-
เรื่องน่ารักมากค่า
:pig4: น้องบีมากที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านกัน
ตามมาจากอีกเรื่องนึง แล้วเดี๋ยวจะตามเก็บให้หมดทุกเรื่องเลยนะคะ :L2:
-
เศร้ากับคู่ของใหญ่และน้ำในช่วงแรก แต่ว่าก็ดีแล้วละ ก็อย่างที่ใหญ่ว่าไว้นั้นละ ถ้าตอนนั้นคบกัน.... แต่ว่ายังไงอนาคตก็กำหนดไม่ได้นะ(บ้างครั้งเท่านั้น)
-
ตามมาจากเรื่องหนูบีค่ะ
เรื่องนี้น่ารัก ชอบพี่ดิว ฮี่ฮี่
เห็นด้วยว่าความรักไม่ใช่เรื่องของคนสองคน
แต่คนอื่นก็เป็นแค่ตัวประกอบที่มาทำให้ความรักมั่นคงขึ้น ^^
-
น่ารักดี
แอบเชียร์ดิวกับใหญ่ ทั้งๆที่ใจก็รู้ว่า มันไม่มีหวัง
ที่จริงถ้าใหญ่ไม่ถอยนะ
ดิวคงจะคิดกับน้ำแค่น้อง
แม้ว่าตั้งแต่เล็กๆดิวจะให้ความสำคัญกับน้ำก็ตาม
แต่นั่นมันไม่ใช่ความรัก มันเป็นความเอ็นดูเป็นความผูกพัน
ดิวและน้ำเพิ่งมาเริ่มรักกันก็ตอนน้ำมาเรียนเชียงใหม่นี่เอง
จากความผูกพันธ์มันเลยพัฒนาขึ้น
ถ้าใหญ่กล้ามากกว่านี้ ถ้าใหญ่ไม่ถอย ดิวจะรักใหญ่แล้วน้ำจะรู้สึกกับดิวแค่พี่
หรือไม่ก็คงสบสันและดราม่ากันไป ที่พี่กับน้องชอบคนๆเดียวกัน
แต่จบแบบนี้ดีแล้ว ไม่งั้นน้องบีกับลุงใหญ่จะไม่ได้แจ้งเกิด
(ไปเรื่องนั้นก่อนมาอ่านเรื่องนี้5555+)
o13
-
อ่านไปไม่กี่ตอนเอง แต่แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณบีจ้า
-
ขอบคุณนะค๊าบบบบ
จบแหละ อิอิ ^^
-
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ.. ชอบทุกเรื่องที่ไรเตอร์แต่งเลย หุหุ
พี่ดิวกับน้องน้ำน่ารักมากกกกเลย.. ส่วนพี่ไอซ์กับน้องโก
ก็แอบบีบหัวใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็หวานแหวว น่ารัก หุหุ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ ติดตามลุงใหญ่กับหนูบีต่อ :)
-
เข้าไปอ่านเรื่องหนูบีของลุงใหญ่
แล้วตามมาเก็บตกเรื่องนี้ต่ออ่ะ
:o8:น่ารักดีคร้าบบบบบบบบ
ชอบคร้าบบบบบบบบบบบบ
-
ตามมาจากเรื่องหนูบีค่ะ
ภาคของน้ำกับดิวก็น่ารักมากๆเลย
สนุกมากๆค่ะ
-
o13 น่ารักมากคร่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย เพราะละไม่ได้ เหอๆ
ขอบคุณมากนะคะ
:กอด1:
-
Complicated makkk..
Headache lei ka.. 555
I'm glad that there's a happy ending na..
Thank you ka
-
บีต๋าบี เข้ามาอ่านแล้วนะ :z3:
แล้วอยากบอกว่าทามม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!! :serius2:
ใหญ่ถึงไม่ได้คู่กับดิว :z3: โฮกมากกกกกกกกกก
แต่ ชอบน้ำตอนเป็นเด็กน้อยอ่ะ น่าร้ากกก น่ารักมากๆๆ
ชอบคาแรกเตอร์แบบน้ำตอนเด็ก ขี้อ้อน แบ๊วที่สุด :impress2:
-
:pig4:ค้าบพี่บี เรื่องนี้น่ารัก แต่แอบน้ำตาซึม
กว่าจะลงเอยกันเนอะ บทกุ๊กกิ๊กน้อยไปนิดนะ อิอิ แต่ก็นะใสๆตามสไตล์พี่บีใช่ม้า
คู่นี้น่ารักอ่ะ รักกันเพราะความผูกพัน เลยทำให้พี่ดิวไม่ค่อยมั่นใจ แต่สุดท้ายก็รักกันจนได้
เชียร์น้ำมาแต่ต้นละ ในที่สุดก็ได้คู่กัน :impress2:
อยากให้เรื่องยืดกว่านี้อีกนิดอ่ะ หวานได้อีก อยากได้ไอซ์-โก อีกอ่ะพี่บี
ปล.การสื่ออารมณ์ไม่จำเป็นต้องบรรยายอะไรมาก แค่การสนทนาสั้นก็เข้าถึงได้จริงๆค้าบ o13
เกตชอบแนวการเขียนแบบนี้อ่ะ สั้นๆแต่เข้าใจง่ายดี
-
แอบชอบคู่โกกะไอช์
o13
น้ำน่ารักมากเลยอ่ะ :man1:
กระโดดไปเรื่องโน้นก่อน
:pig4:
-
อ่านจบแต่เมื่อคืน น้องเนตไม่เป็นใจ เลยต้องมาตอนเช้า
ไม่รู้หรอกเรื่องไหนก่อนหลัง เจอก่อนก็อ่านเลย..
ไล่ไปเรื่อย ๆๆๆ จนกว่าจะครบ เหลืออีกเรื่องหมดแล้ว
เป็นเรื่องน่ารัก ๆๆ อีกเรื่องของไรท์เตอร์บี ที่นำเสนออออออ
อ่านเรื่องนี้ เรากลับชอบพี่ใหญ่มากกกก น่ารัก เป็นคนดีจริง ๆ ๆ
ดีแล้วที่จบแบบนี้ ทำให้น้องบีของเราได้สมหวัง อิ อิ อิ :pig4:
-
สนุกสนาน อ่านอย่างเมามัน ไม่มีแผ่นสะดุด ขอบคุณคนแต่งมากที่มาเป็นชุด
เนื้อเรื่องมันมากเช่นกัน ถูกต้องแล้ว ห้ามทิ้งใหญ่ไว้คนเดียว เพราะฉะนั้นจะรีบไปอ่านอีกกระทู้แล้วหละ
สนุกมาก ขอบคุณน้าาาา
-
:m1:จบไปอีกคู่...ชอบจัง
ตอนนี้ตามอ่านน้องนินจาอยู่(ไปอ่านลุงใหญ่ก่อนอ่านน้องน้ำ)...สนุกอีกเรื่อง
ขอบคุณน้องบีมากนะ สนุกทุกเรื่องเลย :bye2:
-
อ่านเรื่องลุงใหญ่จบแล้วเพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
ชอบเรื่องนี้ค่ะสนุกดี :กอด1:
-
ตามมาทยอยๆอ่านงานคุณบีค่ะ
นี่ก็คาบเกี่ยวกะอีกสองเรื่องเนอะ
สนุกทุกเรื่องเลยค่าา...
:L2: ขอบคุณมากๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณบีแต่งนิยายน่ารักๆมาเรื่อยๆจ้าาา
-
หูย เรียกน้ำตาเค้าทุกเรื่องเลยน่ะ เรื่องนี้ก็เล็กน้อยถึงปานกลาง น่ารักดีจังเลย ตอนแรกก็แอบลุ้นกะพี่ใหญ่มากเลย :m21:ไม่ิคิดว่าน้ำจะมาวินขนาดนี้ ประทับใจคู่พี่ไอซ์เหมือนกันน่ะ ในที่สุดก็ชนะความอายด้วยความรักเสียที คึคึ งานนี้มีให้ลุ้นหลายคู่ดีจัง สมกับชื่อเรื่อง :m1: จากนี้ไปขอบคุณน่ะค่ะ บี ขอไปตามอ่านลุงใหญ่ต่อเลยละกาน
-
อ่านรวดเดียวจบ
สนุกมากกกกก ถึงจะเสียน้ำตาไปบ้าง
แต่น่ารัก :pig4: ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ
-
ชอบครับ สนุกดี :o8: :-[ :impress2:
-
นี่ใช่มั้ยที่เค๊าเรียกรักพี่เสียดายน้อง :-[
ไม่เป็นไรนะพี่ใหญ่มาม่ะ มาให้เค๊าปลอบใจซะดีๆ :man1:
-
โอ้ววว ขอบคุณค้าบ
-
น่ารักจังค่ะ
คู่ไอส์กับโก้นิเปิดตัวซะ :-[
รออ่านเรื่องต่อไป ฮิ้วววววววว :m1:
-
เรื่องนี้ก็สนุกมากๆไม่แพ้เรื่องอื่นๆของsadnessเลย
ขอบคุณนะคะ ตามไปอ่านเรื่องอื่นต่ออีก
-
o13
-
อ่านจบแล้ว :mc4:
แอบลุ้นใหญ่กะดิวอยู่นะเนี่ย :monkeysad:
แต่ไหง หวยมาออกที่น้ำได้หว่า :-[
-
ชอบพี่ไอซ์กับน้องโกมากมาย :-[
-
ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ~ ดำเนินเรื่องกระชับ ตัวละครเด่นเท่าเทียม(ยกเว้นดิวไว้คน)
ลงติดต่อกันอ่านจุใจเลยทีเดียว
ขอบคุณนะคะ ^^
+1
-
อ่านตอนแรกจนจบ โห พลิกล็อกนึกว่าใหญ่จะคู่กับดิวซอีก
แต่คนมาวินคือเด็กชายน้ำ ชอบน้ำตอนเด็กมากเลยอ่ะ
ท่าทางจะน่ารักมาก
-
o13 o13
หนุกๆๆลุ้นตลอดๆ
แฮปปี้ๆๆ
-
น้ำน่าร๊ก ><
-
:L1:แต่ละคนกว่าจะรู้หัวใจตัวเองก็เกือบสายไปแล้วสินะ น่ารักทุกคู่เลยเรื่องนี้ :L1:
-
ชอบครับ ..
สนุกมากๆเลย ชอบที่ลงทีเดียวเป็นชุดเลย
อ่านมันส์ดี ^^
ขอบคุณหลายๆเจ้าาาา..
-
ใจจริง เชียร์ใหญ่นะคะ
แต่ถึงยังไงน้องน้ำก็น่ารักค่ะ
ตอนที่ใหญ่บอกว่า ถ้าต้องเสียสละให้น้ำเขาก็ไ่ม่เป็นไร รู้สึกจี๊ดๆในอกอ่า
เห้อ ...แต่ก็ยังดีนะคะ ที่พี่ใหญ่้ก็มีคู่เหมือนคนอื่น อิอิิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ สนุกมากๆๆๆๆๆ
ขอบคุณครับ
เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องลุงใหญ่ต่อ
-
o13 แวะมาดันค่ะ อยากบอกว่านิยายของคุณ sadness ทุกเรื่อง สนุก ครบรสมาก ๆ ค่ะ
อยากให้ทุกคนอ่านแล้วเป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องใหม่ออกมาให้พวกเราอ่านอีกเยอะๆ :mc4:
-
[36]
"ที่กูบอกว่า --ถ้าคนที่มึงชอบคือน้องกู กูก็ยอมเสียสละได้--"
"แต่ถ้าตอนนี้ไอ้น้ำมันไม่ได้ต้องการมึงแล้ว"
"มึงกลับมาหากูนะ"
โอย...อ่านถึงตรงนี้ ไม่รู้เป็นไร ผมถึงกับจิตตกเลยทีเดียว
แต่ยังดีครับที่มีไอ้หนูบีเข้ามา ใหญ่คงไม่เป็นไร
แต่ก็นะ ผมก็ยังเชียร์ให้ใหญ่คู่กะดิวอยู่นั่นแหละ
ขอบคุณคุณบีมากนะครับ ที่แต่งนิยายดีๆมาให้เราได้อ่านกัน
แล้วผมจะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณครับ
-
ก่อนอื่นเลยขอบคุณ คุณ Sadness มากๆที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ออกมา
และก็ต้องขอโทษ จริงอ่านมาหลายเรื่องแล้วจริงๆอ่ะครับ แต่ไม่ค่อยได้คอมเมนต์ แต่อยากบอกว่านิยายที่คุณ Sadness แต่งแต่ละเรื่องนั้นน่ารักและมีหลายมุมมองดี อ่านแล้วไม่สามารถละสายตาได้เลยจริงๆ อย่างเรื่องของ นินจา น่ารักมากๆใครไม่เคยอ่านลองอ่านนะครับ เรื่องนี้ เหอๆ อยากให้แต่งๆเรื่องดีๆขึ้นมาให้เราอ่านอีกนะครับ และผมจะเฝ้าติดตามผลงานนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
:L2: ขอบคุณคุณบี สำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
ตามมามาหลายเรื่องแล้ว
คุณบีเขียนได้น่ารักมากเลยฮ๊าฟฟฟฟ
:L1: มอบให้คุณบีนะฮ๊าฟฟฟฟ
-
มารื่อฟื้นความหลังกับพี่ดิวน้องน้ำเด็กน้อย
เฮ้อ อ่านไปอ่านมาคิดถึงเพื่อนเก่าๆ เหมือนกันนะคะ
คู่นี้ก็ซัดน้ำตาไปหลายยกเหมือนเดิม
ชื่อคุณบีการันตีอยู่แล้ว
ไม่เศร้าไง แฮปปี้เอนด์ เสมอ
แต่กว่าจะมาถึง ณ จุดนั้น มันสุโค่ย มากๆ
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
จะตามอ่านเรื่องต่อๆไปค่า
สนุกทุกเรื่องเลย
เพิ่งอ่านได้ 3 เรื่องมัง
มันมีทั้งหมดกี่เรื่องหว่า
o13
-
อ่านจบแล้ว
สารภาพว่าเีชียร์ใหญ่กับดิวเหมือนกัน (ทั้งๆ ที่อ่านเรื่องหนูบีกับลุงใหญ่มาก่อน)
ตั้งแต่ที่สองคนนี้แอบรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว
รู้สึกว่าถ้าทั้งสองคนพูดไป คงได้รักกันไปแล้ว เฮ้อ...
ขอบคุณนะครับ...
-
ตอนแรกแอบเชีนร์ใหญ่ดิว เหมือนกันค่ะ แต่ถ้าใหญ่คบดิวก็คงไม่เจอนู๋บีสิเนอะ
-
โอ้ว อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ
ซู้ดยอดดดดดดเลยเรื่องนี้ สนุกมากๆ o13 ตอนแรกก็นึกว่าดิวจะคู่กะใหญ่นะเนี่ย ไหงกลายเป็นน้องน้ำไปได้น้อ
ขอบคุณ คุณ sadness มากเลยจ้าที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่าน :pig4:
แต่ตอนนี้ต้องรีบไปติดตามหนูบีกับลุงใหญ่แล้วนะจ๊ะ :bye2:
-
พี่ไอซ์ทำตัวน่าขายหน้า แต่ได้ใจอย่างแรง
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
คุ้มค่ากับการอ่านรวดเดียว 3ชม. :jul1:
อ่านไปแล้วก้มีความสุขได้คิดตามในมุมมองความรักด้วย
แต่งได้ดีมากๆเลยครับ
มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้
จะเก็บไว้ในซีรีบรัมเลยทีเดียว o13
สรุปความรักมันมีหรายรุปแบบจริงๆ
เชื่อเลยว่า ความรักคือการไห้และการเสียสละ
ขอบคุณจากใจที่แต่งเรื่องนี้ไห้ได้อ่าน
ขอบคุณครับ :call:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ง่า จากตอนแรกเป็นโชตะค่อนรักแล้ว แล้วก็กลายเป็นโอจิค่อนรักลุงกันไปนะ
น่ารักจริงๆเลย
-
THANK YOU
-
:จุ๊บๆ:
-
:'D น่ารักจังงงงงงงงงงงงงงงงงง !
-
ขอบคุณมากค่ะ ชอบมาก ^^
-
ตามมาอ่านเรื่องนี้ จากเรื่องของหนูบีกับลุงใหญ่ค่ะ
-
ได้ลุ้นทุกคู่เลย
แต่ก็ขอบคุณที่ให้ทุกคู่ได้ลงเอยด้วยความสุข
-
:pig4:
-
o13
-
ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ o13
:pig4: :pig4: :L1: :L1: :pig4: :pig4:
-
ตามมาอ่านแล้ว
อยากบอกว่าเหนื่อยแทนค่ะ มีแต่บทสนทนา
เหมือนเรื่องราวจะเร่งรีบไปสักหน่อย
แต่เรื่องหนูบีลุงใหญ่ มีการบรรยายเพิ่มมากขึ้น
รู้สึกว่าภาษาดีขึ้นด้วยนะคะ
-
ตามอ่านงานอื่นๆ ของคุงบี เรื่องนี้ก็สนุก ลุ้นเหลือเกินว่าใครจะคู่ใคร
แต่รู้สึกได้ตั้งแต่แรกว่าไม่น่าเป็นใหญ่ แต่ตัวละครที่เหลือก็อิรุงตุงนังกันซะจริง
อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ติดขัดเลย ขอบคุณคุงบีที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน
-
:hao7: :hao7:
-
ขอบคุณค๊าบบบบบบบบ
แง๊ เรื่องนี้แอบเศร้าเยอะเลยอ่ะ
ทั้งเรื่องของโก ทั้งความเสียสละของพี่ใหญ่
ซึ้งอ่ะ T_T
-
น่ารัก ทุกคู่ เลยอ่ะ ถึงจะมีเศร้าๆบ้าง แต่ก็ อ๊ายยยยยยยยยย :mew3: น่ารัก อ่ะ
-
:hao5: อ่านทีเดียวจบ o13
:hao7: กว่าจะหาเรื่อหูบีเจอ :o8:
:o12: ขอบคุณคับ :bye2:
-
เป็นเรื่องแรก ที่เดาพระเอกไม่ออก และเป็นอีกเรื่องที่ไม่มีการจูบหรือฉากอย่างว่า
แต่การบรรยายน้อยไปนิด ไม่ถึงฟีลเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มารู้ตัวพระเอก 2 ตอนสุดท้ายยยยยยยยยยยยยย สรุปเรื่องนี้กินเด็กทั้งเรื่อง จ้า 5555555555555555
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ^^
-
ขอบคุณค่ะนิยายน่ารักดีค่ะ :pig4:
-
อื้อหืออออ เปิดเรื่องมานี่นึกว่าใหญ่เป็นพระเอกนะเนี่ย
พลิ๊กล็อคกันน่าดู 5555
หนูน้ำนี่เองที่เป็นหญ้าอ่อนที่มาเสนอตัวให้คนแก่กินอิอิ
ไอซ์โกก็ดราม่าติตตกพักนึงเลยค่า แต่ก็แฮปปี้น้าาา มีความสุข
ลุงใหญ่หนูบีน่าติดตามอย่างแรงค่า
ขอบคุณนะคะ
-
o13 ขอบคุณครับ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
ก็ยังชอบใหญ่มากๆๆๆๆ สงสารด้วย เสียสละให้น้อง แง๊ๆๆๆ