ผมกับไอ้ปาล์มเลยมานั่งแกล่วดูทีวีกันอยู่
ส่วนไอ้เสกอาสาจะอยู่ช่วยไอ้โจ๊กในครัว
" ปาล์ม?....."
"มีไร?" ตามันดูทีวี....ปากมันกินขนม....เท้ากดรีโมท....แล้วมึงใช้ไรคุยกับกูอยู่ว่ะ
"พวกมึงสามคนรู้จักกันมานานแล้วเหรอ?"
"นานมากกว่านานซะอีก...."
"ยังไง?"
"พวกกูเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาลโน่นแหละ..."
"งั้นเชียว.....แสดงว่าพวกมึงสามคนต้องสนิทกันสุดๆ..."
"ใช่.....แต่กูเรียน ม.ต้นคนละที่กับพวกมัน.....เพิ่งมาเรียนด้วยกันอีกครั้งก็ม.ปลายนี่แหละ....แต่ช่วงนั้นกููยังติดต่อไปมากันตลอด..."
"โจ๊กกับเสก...พวกมันเรียนด้วยกันมาตลอด....งั้นแสดงว่าพวกมันคงรู้เรื่องกันทุกเรื่อง..."
"ยิ่งกว่ารู้ซะอีก....บางครั้ง...ไอ้โจ๊กไม่รู้ตัวเองในบางเรื่อง...ก็มีไอ้เสกนี่แหละที่ช่วยบอกให้มันรู้ตัว...."
"พวกมันสองคนคงเป็นห่วงกันน่าดู..."
"กูว่า.....ตายแทนกันได้เชียวแหละ..." ประโยคนี้มันหันมาทำหน้าจริงจังพูดกับผม....เชื่อมั๊ยครับ ผมถึงกับขนลุก
"อืม.....งั้นพวกมึงสามคนต้องรู้เรื่องของกันและกันเป็นอย่างดี..."
"อ่ะแน่นอน....รู้ทุกเรื่อง....ว่าแต่มึงถามทำไมอ่ะ...." มันเริ่มหันมาสนใจผมบ้างแล้วครับ เออนั่นดิ...แล้วกูจะสนใจไปทำไม
"ก็แค่อยากรู้...." ผมตอบแบบไม่ใส่ใจไรมากมาย
"แล้วมึงอยากรู้เรื่องไรล่ะ....ที่กูยอมบอกเพราะกูก็เห็นว่ามึงเป็นเพื่อนรักกูหรอกนะ....ไม่งั้นกูไม่พูดหรอก...." กูละซึ้งใจจริงๆ
"ไอ้เสกเป็นคนยังไงเหรอ?...."
"ก็อย่างที่เห็น....เรียนเก่งสุดๆ...กวนส้น...รักเพื่อน ห่วงเพื่อน.....แต่ป๊อดเรื่องหญิง....ใจเย็น....แต่อย่าให้โกรธ....เพราะมันพร้อมจะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า...ไอ้นี่เวลาดี...ดีใจหาย...แต่เวลาร้าย....ก็หายใจแทบไม่ทันเหมือนกัน...." ผมถึงกับฮาคำพูดมัน แต่จริงครับ เพราะผมเองก็เคยเจอมาแล้ว
" อืม.....แล้วมึงล่ะ....เป็นคนยังไง" ผมงงนะครับว่าปาล์มมันเป็นคนยังไง....บางครั้งดูมันสนุก แต่บางครั้งก็เงียบ....จนรู้สึกว่า....มันคิดไรอยู่....
"กูเหรอ?....หึหึหึ....ก็ไม่มีไร....กูไม่รู้หรอกว่ากูเป็นคนยังไง...แล้วแต่มุมมองของใครมากกว่า...แต่กูไม่ชอบให้ใครมาทำของที่กูรักเสียหาย...ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม....แต่กูรักเพื่อนนะ...กูรักไอ้สองคนนั้นมาก....รวมทั้งมึงด้วย...."
"ขอบใจ....หึหึหึ...."
"เวลามึงยิ้ม....รู้มั๊ยว่ามึงน่ารักแค่ไหน?"
" เหรอ?..กลับแล้วจะไปส่องกระจกดูนะ...."
"แล้วจะถามเรื่องไอ้โจ๊กปป่ะ?..."
"บอกมาสิ..."
"ไอ้โจ๊กเหรอ?...อืม...นิยามยากว่ะ....มันเป็นคนมีหลายมิติ....ดูเผินๆเหมือนคนที่ไม่สนใจคนอื่น....พร้อทจะหาตรีนให้ตัวเอง ดีไม่ดีหามาเผื่อเพื่อนๆด้วย....ปากโคตรจะ....สุนัขยังอาย....แต่ถ้ารู้จักกับมันจริงๆ....จะรู้ว่ามันเป็นคนที่โครตจะมีน้ำใจกับเพื่อน....พร้อมจะลุยกับเพื่อนถ้ามีเรื่อง....พร้อมจะช่วยถ้ามีปัญหา....มันเป็นคนที่รักฟอร์มมาก....กูว่ารักยิ่งกว่าชีวิตมันอีกมั้ง....มันเป็นคนใจร้อน วู่วาม...เวลาพูดหรือทำอะไรมักจะคิดไม่รอบคอบ...เลยต้องมีไอ้เสกคอยอยู่ข้างมันตลอด....เพราะโดยปกติไอ้เสกมันจะเป็นคนใจเย็นรอบคอบ....หรือไม่บางทีก็ผลัดกัน.....ที่สำคัญ....เห็นมันหล่อๆย่างนั้น...มันไม่เจ้าชู้นะเว้ย....มีผู้หญิงเข้าหามันเพียบ....แต่มันปฏิเสธ....เพราะมันบอกว่า....ถ้าอยากให้คนอื่นซื่อสัตย์จริงใจกับเรา.....เราก็ต้องมอบสิ่งนั้นให้เค้าไปก่อน...."
"ไม่น่าเชื่อแฮะ..." โอ๊ะ....ผมคงเผลอคิดดังเกินไป...
"รู้จักกันไป เรียนรู้กันไป...ขี้คร้านมึงจะรักไอ้โจ๊ก..."
"บ้าเหรอมึง...." ผมด่ามันพรวดเลยครับ
"อ้าวไอ้นี่...บ้าที่ไหน...มึงเข้าใจไปถึงไหนนิ..."
"ก็มึง...พูดว่ากูจะรัก....มัน"
"แล้วไง....กูกับไอ้เสกยังรักมันเลย....รักมาก...ทั้งหวงทั้งห่วงมัน...แต่กูหมายถึงรักผูกพัน....มิตรภาพอ่ะ....เข้าใจยัง..."
"มึงคิดเองจริงอ่ะ.....คมว่ะ..." มันคงรู้แหละครับว่าผมล้อมัน....เห็นยักคิ้วใหญ่เลย เออมึงแน่
"ความคิดกูล้วนๆ...."
"ไม่น่าเชื่อ...."
"ไม่น่าเชื่อไรเหรอ?" เสียงไอ้โจ๊กมาก่อนตัวมันอีกครับ
"เสร็จแล้วเหรอพวกมึง...เดี๋ยวกูไปช่วยยก..." แล้วพวกเราทั้งสี่ตนก็จัดการยกสำรับกับแกล้มมานั่งกันที่พื้นในห้องนั่งเล่น เคลียร์โต๊ะไปหลบมุมก่อน....จะได้วิ่งอ้วกได้สะดวก ประสบการณ์มันสอนพวกเรามาครับ ทางต้องโล่ง
พวกเราตั้งวงพร้อมเสร็จสรรพ....สำหรับการร่ำเมรัยประมาณทุ่มครึ่ง
ผม...ถัดไปขวามือ ก็ไอ้โจ๊ก.....ไอ้เสก...แล้วก็ไอ้ปาล์ม
"ตกลงไม่น่าเชื่อเรื่องไรเหรอ?" ยังไม่ลืมอีกนะมึง
"ก็ไอ้....." หุบปากมึงไปเลยไอ้ปาล์ม...ผมเลยรีบพูดแทรกมันซะเลย
"ก็ไม่น่าเชื่อว่ามึงจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้ไง" วู่....รอดไปกู
"แน่นอน...กูมันหล่อครบสูตร...."
"แหวะ!" พวกผมสามคนไม่ได้นัดกันนะครับ แต่คงรู้สึกเหมือนกัน
"กูพูดความจริง....ทำเป็นรับกันไม่ได้นะพวกมึง"
ผ่านไปประมาณสามชั่วโมง
ผมรู้้สึกว่าบ้านเริ่มหมุน....ทุกคนพูดแล้วฟังไม่รู้เรื่อง....
หน้าแดงแสดงถึงการมีสุขภาพผิวพรรณที่ดี มีเลือดฝาดอะไรประมาณนั้นอ่ะครับ โดยเฉพาะมัน
"นี่พวกมึง...." ผมว่าไอ้โจ๊กลิ้นชักจะพันกันแล้วครับ
"มีไร?"
"เมื่อกี้ตากูฝาดว่ะ...." มึงจะพูดเพื่อ......ตาผมเริ่มสว่าง สมองเริ่มโปร่ง
"ตาฝาดไงว่ะ..." แล้วมึงจะถามทำไมไอ้เสก
"ก็เมื่อกี้กูมองว่า......อ่อนมันน่ารักนะสิว่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันหันมามองหน้าผมเป็นตาเดียวกัน....หายเมาเป็นปลิดทิ้งเลยกู...แล้วอยากจะก้านคอไอ้โจ๊กให้สลบคาทีนไปเลย
"งั้นตากูก็คงฝาดเหมือนกัน....เพราะเมื่อกี้ตอนที่มันยิ้ม...กูก็เพิ่งบอกมันไปว่า....มันโคตรน่ารักเลยว่ะ...."
ปาล์ม กูควรจะขอบใจมึงดีมั๊ย....
ไอ้โจ๊ก...ทำเสียงชิชะในคอ เหมือนไม่พอใจไรซักอย่าง....แล้วดื่มรวดเดียวหมดแก้ว....ผมก็บอกมันว่าเบาๆหน่อย มันตอบว่า...ไม่ต้องยุ่ง....ดี....
"พวกมึงสองคนไม่ได้ตาฝาดหรอก....จูนมันน่ารักจริงๆ....น่ารักมาตั้งนานแล้ว...." พวกมึงช่วยคุยกันเรื่องอื่นได้ไหม
"งั้นที่ผ่านมา...กูก็ตาถั่วมาตลอดซิวะ" เอาเข้าไปไอ้โจ๊ก....ส่วนผมนั่งเงียบเป็นเป่าสาก
"เออ/เออ" พวกมันสองคนประสานเสียงพร้อมกัน
"พวกมึงช่วยคุยกันเรื่องอื่นได้มั๊ย...." ผมทนไม่ไหวแล้ว
"งั้น......อ่อน..มึงเคยบอกกูว่า...มึงไม่มีแฟน.....ทำไมว่ะ" ความจำดีซะดื้อๆเลยนะมึง
"เออนั่นสิ....กูไม่เคยเห็นมึงเล่าเรื่องหญิงมึงบ้างเลย"
"บอกหน่อย พวกกูอยากรู้"
"กุชอบเค้า....แต่เค้าดันไปชอบเพื่อนสนิทกู..." ผมตอบเรียบๆ ง่ายๆ...ก็มันเรื่องจริงนิ
"งั้นมึงก็อกหักดิ...."
"เปล่า..."
"อ้าว/อ้าว" ไอ้เสกกับไอ้ปาล์ม ส่วมันเงียบมาพักหนึ่งแล้ว
"กูชอบเค้าเพราะเค้าน่ารักดี....แค่นั้น....ยังไม่ทันได้รู้สึกไรมากกว่านั้น....กูก็เลยไม่จำเป็นต้องเสียใจ
"อืม....แล้วตอนนี้มึงไม่ิอยากมีคนใหม่บ้างเหรอ?..." พวกมึงจะเล่น 20คำถามกันเหรอ
"ยังว่ะ....อยู่กับเพื่อนอย่างพวกมึง...สนุกกว่ากันเยอะ..."
"ชน!..." ผมว่าวัยของพวกผม....อย่างนี้สนุกที่สุดแล้วครับ
"พวกมึง....กูมีเกมส์มาให้พวกมึงเล่น" ไอ้เสก ไอ้เจ้าความคิด....มันต้องเสนออะไรประหลาดๆแน่เลย
"เกมส์ไรว่ะ....ไม่หนุกไม่เล่นนะเว้ย....."
"ระดับกู....มีไม่หนุกด้วยเหรอว่ะ...."
"อย่ามาลีลามึง.....ว่ามา..." มันใจร้อนจริงๆด้วย
"เกมส์นี้ชื่อว่า....รักสั่งได้...."
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1114279 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก