:L2:อย่างแรกที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้มาโพส อาจทำให้หลายๆคนเฝ้ารอ หรือเปล่า 5555+ คือผมไม่สบายหนะครับ ปวดไปหมดทั้งตัว ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายบ่อยหนะครับเพราะอากาศมันร้อน และต้องคอยเอาเอกสารที่ฝึกงานไปส่งเลยเจออากาศหนาว และมาเจอร้อน มันก็เลยไม่สบาย
ทิง เวลากูไม่สบายทีไรกูคิดถึงเมิง นั่งอ่านบันทึกเล่มที่ 2 ของตัวเอง อ่านไปขำไป บางเรื่องบางเหตุการณ์ที่คอยย้ำความรู้สึก บางเรื่องที่ลืมไปแล้วก็มี ทั้งที่อยากจำเรื่องราวทั้งหมด ถ้ากูไม่ได้จดบันทึกป่านนี้ กูคงลืมหมดและก็ได้ ยิ่งอ่านบันทึกเล่มนี้กูยิ่งรักเมิงเพิ่มขึ้นว่ะ5555+ กูจะรอเมิงนะ
บันทึกเล่มที่ 2
30 ก.ย. 52
........ปิดเทอมภาคเรียนที่ 1 แล้วชีวิตกูมีแต่การทำงาน ถ้าไม่ทำงานแล้วกูจะเอาอะไรกินนนนนน เฮ้อ....เมิงเป็นไงบ้างว่ะ กูคิดถึงเมิงว่ะ กูไม่ได้เจอเมิงมาประมาณ อาทิตย์กว่าๆ เกือบ สองอาทิตย์แล้วดิได้แต่ยินแค่เสียงเองว่ะ ไม่กล้าบอกว่าคิดถึงเมิงงง ความจริงกูกะว่าจะไม่เขียนแล้วบันทึกเนี๊ยะ แต่ว่ากูไม่สบายใจว่ะเดินผ่านร้าน B2S กำลังเลือกหน้งสืออ่านเล่นอยู่ ตาเหลือบไปเห็นไดอารี่ รู้สึกอยากได้เดินดิ่งตรงไปดู สวยว่ะ พลิกด้านหลังดูราคาแทบวางไม่ทัน 250 บาท
สาดดตังค์ในกระเป๋ามี 400 กะว่าจะซื้อเสื้อใหม่สักตัว อยากได้ก็อยากได้เลยต้องวางแบบฝืนๆ เดินออกจากร้านมองเห็นปากกานิ้วกระดิกเลยกูเลยต้องเลยไปลองเขียนสักหน่อยเลยได้ปากกาไปหลายด้าม เอาก็เอาว่ะเดินกลับไปเอาไดอารี่เล่มที่อยากได้เดินดิ่งๆ ไปที่เค้าท์เตอร์จ่ายตังค์เสร็จ เศร้าอีกเหลือตัง 100 กว่าบาทอดได้เสื้อใหม่เลยกู แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะกูได้ไดอารี่แล้ว
.........กลับบ้านได้ลงมือเขียนความในใจที่มีอยู่มานาน หลังจากวันเกิดมันกับเหตุการณ์ที่กูจะจำไปตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนั้นกูก็เข้าใจอะไรมันมากขึ้น มันมารับกูทุกวันตรงเวลา และอีกอย่างก่อนกูจะกลับบ้านมันจะคอยพูดกรอกหัวกูเสมอ "เมิงกูคิดถึงเมิงนะ" เมิงคิดถึงกูด้วย ถ้ากูรู้ว่าเมิงไม่คิดถึงกูเมิงเจอกูแน่ ทั้งที่เจอกันทุกวันเมิงยังพูดกับกูแบบนี้ ไอ้ฟายยกูจะคิดถึงใครได้ว่ะนอกจากเมิงกูอยากพูดแบบนี้แต่กูพูดไม่ได้สักที หลังจากวันที่ 16 กูก็ไม่ได้เจอมันอีก เศร้าว่ะแต่ไม่เป็นไรยังดียังได้คุยกัน ก็เมิงเสือกเป็นนักกีฬาดังเองนี่หว่าดันติดตัวเขต สอบเสร็จเลยต้องเก็บตัว กรรมตกอยู่ที่กูที่ต้องนั่งรอเมิงกลับ คิดถึงเมิงว่ะได้คุยอย่างเดียวแต่ไม่ได้เห็นหน้ารู้สึกหงุดหงิดว่ะ เฮ้อ ถอยหายใจเป็น 10 รอบแล้ววันนี้ การรอคอยนี่มันช่างแสนจะทรมานว่ะ ยิ่งนับวันรอยิ่งรู้สึกท้อแท้
.........เมิงเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ว่ะ กูอยากจะไปหาเมิง แต่เมิงดันเก็บตัวซะไกลเวอร์ โทรศัพท์กูก็ไม่มี ต้องโทรตู้เอาลำบากโครตๆ มือถือทำไมแพงจังว่ะกูล่ะเซง วันนี้เป็นวันหยุดของกูโครตโชคดีได้หยุดสิ้นเดือน นึกแล้วกูก็ขำตัวเองว่าทำไปได้ไง โทรศัพท์หาเมิงทุกวัน ตกเย็นต้องแลกเหรียญไว้ 20 บาท ไอ้ตู้นี่ก็กินเหรียญไวโครต 20 บาทคุยได้ไม่ถึงชั่วโมงความจริงมันก็นานนะหรือว่ากูคิดไปเอง งง ก็สำหรับกูมันไวนี่หว่า เมิงบอกว่าไม่ให้โทรศัพท์เข้ามือถือบอกว่ามันเปลืองให้กูโทรไปเมิงตอน 2 ท่มเพราะว่าที่นั้นมีโทรศัพท์บ้านอยู่จะได้ถูกลง มันก็จริงกูลองโทรเข้ามือถือเมิง 20 บาทได้ 5 นาทีกินตั้งกูหยั่งกับปล้น ทำไมเวลาตอนนี้กูอยากจะพูดกับเมิงหลายเรื่องแต่พอได้พูดจริงๆอย่างมากกูก็คุยได้นิดเดียว นอกนั้นมีอันต้องทะเลาะกันตลอด ก็เมิงหงะกวนตีนกูตลอดพอกูด่า เมิงก็หัวเราะกูยิ่งโมโหใหญ่ อะไรที่ยั่วประสาทกูได้เมิงนี่ชอบทำจังง เมื่อวานโทรไปหา...
.....หวัดดี ...เงียบ....สวัสดีครับ ได้ยินหรือเปล่า นึกในใจเชี้ยโทรศัพท์เสียเปล่าวว่ะ พูดอีก สวัสดีครับ ได้ยินผมหรือเปล่า เชี้ยจริงๆหยอดไป 5 บาทแต่ดันโทรศัพท์เสียเขาไม่ได้ยินเสียดายตังค์นึกพิเรน ดันเสือกอยากพูดโทรศัพท์แบบที่อยากพูดแต่ไม่เคยพูดกับมันสักที ไม่รู้ทำไม พูดกับมันแล้ว อยากจะพูดแต่พูดไม่ออก หรือว่ากูไม่กล้าหรือว่ากูกลัวมันรู้ช่างมันแต่ตอนนั้นเสือกอยากพูดเพราะว่ามันไม่ได้ยิน
.....เอ่อ ชวนตามแฟนผมให้หน่อยครับ ทิงอ่ะครับ
.....อ๋อ ไม่อยู่ใช่ไหมครับ นั้นช่วยบอกแฟนผมด้วยว่า ผมคิดถึงมัน บอกมันด้วยว่าให้มันอาบน้ำด้วย สระผมด้วย เวลานอนก็ให้มันห่มผ้าด้วย และสุดท้ายบอกให้มัน "คิดถึงผมด้วย"
โล่งได้พูดออกไปแล้วรู้สึกว่ามันโล่ง ขนาดพูดคนเดียวกูยังหน้าแดงได้ขนาดนี้รู้สึกได้ว่ะ หน้ากูนี่ร้อนวูบๆ มองดูหน้าจอตู้โทรศัพท์เหลืออีก 1 บาทเสือกเสียดายขึ้นมาอีกพูดอีกกู
..... ยังไงพี่ก็อย่าลืมบอกแฟนผมน้า ว่าให้มันคิดถึงผม และถ้ามันกลับมาผมจะจุ๊บปากมัน 2จุ๊บ..... คะนองปากจริงๆกู พอเอาเข้าจริงไม่เคยกล้าทำสักครั้งแม้แต่จะพูดอะไรที่มันตรงความรู้สึกตัวเองยังไม่เคย กูนี่ไม่เคยมั่นใจในตัวเองเลยย พอกำลังจะวางหู
+++ เมิงบอกกูเองนะว่าจะจุ๊บปากกู 2 จุ๊บ
.....สาดสะดุ้งสุดตัวเลยกู มันได้ยินที่กูพูดตั้งแต่แรกเลยหรอว่ะ โทรศัพท์ไม่ได้เสียแล้วทำไมเมิงไม่พูดสาดด กูต้องตกเป็นเหยื่อของเมิงตลอด กูยังไม่แน่ใจว่ามันได้ยินหรือเปล่าหยอดตังค์ถามมันอีก
...... เมิงได้ยินอะไรหรือเปล่า
+++ หึ กูไม่ได้ยิน.....โล่งอกไปกู
...... แล้วเมื่อกี้ใครรับโทรศัพท์ว่ะ
+++ กูเอง
...... เชี้ย แล้วเมิงบอกไม่ได้ยินได้ไงว่ะ
+++ กูไม่ได้ยินที่เมิงพูด แต่กูได้ยินแฟนกูพูด......เอิ้ก พูดไรไม่ออกเลยกู หน้าร้อนวูบๆ ใจเต้นตึกๆ ตอนนั้นหัวกูนี่คิดไรไม่ออก เสือกถามมันอีกก
...... แล้วเมิงได้ยินว่าไงงง
+++ ไม่รู้ กูจำไม่ได้ความจำสั้น
+++ โน๊ต เมิงวานอะไรหน่อยดิ
...... มีอะไร
+++ วานบอกแฟนกูหน่อยอาทิตย์หน้าเขาให้กูกลับบ้านได้ 2 วัน บอกแฟนกูด้วยอย่าลืมมาจุ๊บปากกูด้วย 2 ที
....... โอ้ยกูพูดอะไรไม่ออก เข่าอ่อนสั่นๆเลยกู เหมือนขโมยที่โดนจับได้ จากหน้าแดงซีดเลยกู เสียงกูนี่สั่นจนฟังได้ชัดเลยเมิง
+++ เมิงเป็นไรว่ะ ไม่สบายแงะ
...... เปล่าแค่นี้นะโว้ย
+++ เดี๋ยวดิ กูกลับวันที่ 6-7 ตุลานะ
..... เออ นั้นแค่นี้นะ
+++ เดี๋ยวดิ
...... เมิงมีอะไรอีก
+++ อย่าลืม ฝากบอกแฟนกูด้วย
...... เออ ถ้ากูเจอแล้วจะบอกแค่นี้นะ
+++ อีกอย่างดิ บอกแฟนกูด้วย"กูคิดถึงมาน"
.....อืออออ แล้วกูก็วางโทรศัพท์ กูจะทำไงดีว่ะไม่น่าทำอะไรพิเรนเลยกู เซงกับการกระทำของตัวเอง นั่งคิดไปคิดมา แต่ลึกๆ มันก็ดีใจว่ะ กูจะได้เจอเมิงงแล้ว