หัวข้อ: ทำความฝันของตัวเองซะ

[zaza79]

เมื่อวันก่อนกูแค่อยากรู้ว่ากูเป็นเกย์หรือเปล่า ก็เลยคบกับคนที่รู้จักที่เป็นเกย์คนหนึ่ง เมิงรู้ไหมแค่ 5 วัน 5 วันจริงๆ เขากูมีอะไรกับเขาด้วย กูก็ลองดูว่ะ อยากรู้ว่ากูจะเป็นยังไง พอเอาเข้าจริงๆ แค่มันจูบปากกู กูก็ถีบมันกระเด็นออกมา

อ๊ายยยยย ยอมไม่ได้ ถ้าจะทดสอบอะไรแบบนั้นซ่าว่าลองคบกับผู้หญิงไม่ดีกว่าหรอคะ? 

ไม่รู้สินะ คือว่าไงดี ในฐานะที่ตอนนี้ซ่ากลายเป็นแฟนคลับเรื่องของคุณโน๊ตแล้ว ใน 1 เสียงนี้!! ซ่าขอคัดค้านค่ะ!! ถ้าจะคบกับผู้หญิงอันนี้ซ่าไม่โว้ย แต่ถ้าจะคบกับผู้ชายต้องเป็นคนทิงคุณเดียวเท่านั้นนะคะ!! 

ไม่งั้น... ซ่าโป้ง+งอน 

[note23_naruto]

13  ส.ค. 48   เวลา 23.30 น.
.......เมื่อวานวันแม่เป็นวันหยุดเรียนของใครหลายๆคน แต่กูต้องไปทำงานพิเศษแต่เช้า ไม่ดิโครตเช้า แถมยังต้องตื่นก่อนน้อง ก่อนแม่ ก่อนพ่อกูอีก เพราะอะไรหนะเหรอ" ไอ้ทิงงง"นอนกอดกูเหมือนเป็นหมอนข้างของมันเลย ถ้าใครตื่นมาเห็นกูเข้าซวย ยิ่งน้องกูแล้วไม่ต้องพูดถึง ต้วฟ้องเลยเมิงเลี้ยงมากับมือยังฟ้องกูอีกไอ้น้องเวร ดีนะที่กูตื่นเช้าบ่อย ไม่งั้นเมิงได้มีเรื่องโฆษณาใหญ่กันแน่ ไอ้ทิงก็นะกูขยับตัวจะลุกหน่อยรู้ตัวอีก
+++จะรีบตื่นทำมาย โอ้ย...วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรออออ(มันทำเสียงงัวเงียบวกกับกวนอารมณ์)
......เออ..เป็นวันหยุดเมิงแต่ไม่ใช่วันหยุดกู กูต้องทำงานโว้ยยย
+++เมิงจะทำจนตายเลยหรือไงว่ะ
......ก็กูไม่มีคนส่งอย่างเมิงนี่หว่า กูต้องทำอย่างงี้แหละ
+++ตั้งแต่เมิงทำงานเมิงไม่เคยไปไหนกับกูเลยน้า
......ก็กูไม่มีเวลานี่หว่า ให้กูทำไงอ่ะ
+++เมิงไม่ต้องทำไงแค่วันนี้เมิงไม่ทำงานเมิงอยู่กับกูแค่นี้
.....เขาก็ไล่กูออกอะดิ แล้วกูจะเอาอะไรกินว่ะ
+++แล้วกูล่ะ
...........อึ้ง อึ้ง อึ้งไปกูพูดไรไม่ออก เล่นเอากูซะจุก เลยเมิง กูแกล้งทำไม่สนใจจะลุกไปอาบน้ำดึงแขนกูลงมาอีก "แล้วกูล่ะ" ถามกูอีก ไอ้เชี้ยนี้เป็นไรของมัน
เนี๊ยะอยู่ๆก็เรียกร้องความสนใจกูซะงั้น กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงพูดไม่ออกมันจุกอยู่ที่คอมองหน้ามัน มันนี่จ้องกูเขม็งเลยทำหน้าดุใส่กูอีก ไม่เคยเห็นมันเป็นยังงี้สักที เพิ่งเห็นครั้งแรกนี่แหละกูก็เงียบไม่ตอบนึกว่ามันจะจบไปเอง "แล้ววววกูล่ะ" ไอ้สาดเน้นเสียงเข้าไปอีกจนน้องกูตื่นลุกขึ้นพรวดทั้ง 2 คนทำท่างงว่าเกิดไรขึ้น มองกูมองเมิง ทำไงดีกูนี่เก่งทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนซะเลย ไม่รู้ทำไงทำรูปกาบาทยิ่งแสงเลเซอร์เป็นอุลตร้าแมนใส่มัน น้องกูนี่ขำก๊ากนึกว่ากูกับมันเล่นกัน รอดตัวกันไป ได้ทีลุกขึ้นปั๊บ เดินเข้าห้องน้ำกะว่า เห่อ.... รอดไปทีกูโล่ง พอจะปิดประตูห้องน้ำ ปั๊ก....เชี้ยดันประตูห้องน้ำเข้ามาอยู่กับกูอีกแถมล๊อกกลอน กูเสียวสันหลังว๊าบ
.....เมิงจะอาบน้ำก่อนกูทำไมเมิงไม่บอก เดี๋ยวกูออกให้ นิ่ง นิ่ง มันยังคงนิ่ง ไม่รู้ทำไงเดินจะออกไปเปิดประตูห้องน้ำมันก็ขวางอีก
+++ "แล้วกูล่ะ" เชี้ยถามคำถามแบบนี้ เมิงเป็นไรของเมิงวันนี้  เมิงบ้าไปแล้วหรือไงว่ะ คิด คิดแล้วกูก็คิดออกว่าจะพูดยังไงกับมัน จะตอบมันยังไง มันมองหน้าเหมือนเค้นคำตอบกูให้ได้
...... เมิงจะให้กูตอบอะไรเมิง เมิงรู้ในสิ่งที่กูคิดไหม  มันส่ายหน้า แถมยังคิ้วขมวด แล้วเมิงรู้สิ่งที่เมิงคิดหรือเปล่า มันก็พยักหน้าหงึกๆ แล้วเมิงถามใจเมิงว่าสำหรับเมิงกูคืออะไร  มันไม่ตอบอะไร สักพักมันยืนมือมาล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วมาประกบตรงหัวใจกู กูนี้อึ้งไปเลย คำตอบที่ไม่ได้เอ้ยมาแม้เพียงเสียงแต่ทำไมมันทำให้กูเข้าใจอะไรโดยที่ไม่ต้องแปรไม่ต้องรับฟัง
+++ "แล้วกูล่ะ" กูนึกอะไรไม่ออกไม่รู้จะตอบยังไง แต่สิ่งกูรู้สึกกับเมิงคือ...........................................................................................
...
...
กูยืนมือออกไป แล้วไปจับตรงหน้ามาน เลื่อนไปกุมที่จมูกของมันไว้ เห็นมันยิ้มที่มุมปาก มันคงทราบคำตอบของกูแล้ว มันหันหลังเปิดประตูห้องน้ำและตะโกนเข้ามา "โน๊ต เลิกงานกูไปรับนะ" สำหรับสิ่งที่กูคิดหนะเมิงคืออะไร "เมิงคือลมหายใจของกูไง" เวลาที่กูไม่มีเมิงความรู้สึกของกูเหมือนก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่นั้นแหละคือสิ่งที่กูคิดในตอนนั้น เห่อ....พอก่อนแค่นี้ง่วงนอนพรุ้งนี้เขียนต่อ

[note23_naruto]

16  ส.ค 48            เวลา.18.30 น
...............  หกโมงครึ่งโดยประมาณ เหตุการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งยังราบรื่น ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างยังไม่ปรกติ !!!!!!!......เพราะถ้าปกติก็คงไม่ใช่ชีวิตกู 5555 เขียนเอง งง เองกูทำได้ไง อัจฉริยะชะมัด วันนี้คงเป็นวันหยุดของกูจริงๆ นานๆจะมีสักวันนึงที่เป็นของกู ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ถึงได้เป็นอุปสรรคกับกูนักหวังอะไรคิดอะไรก็ไม่เคยได้ดังหวังสักที เห่อ...เบื่อจริงๆชีวิตกู
.................วันนี้ไอ้ทิงมารับแต่เช้า เช้ามากกกกกกกกก ปกติกูแต่งตัวเสร็จต้องนั่งรอเมิงประมาณ 20 นาทีแต่นี้ดันมาตอนกูยังไม่ทันอาบน้ำ เฮ้ยแปลกแต่จริง เมิงทำได้ยังไง  เรียกกูซะดังลั่น "เมิงเสร็จหรือยางง" เดินออกไปดู น้านกดดันกูใหญ่ กูต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวออกไปหาเมิง มีการด่ากูอีก "เมิงทำไรชักช้าจังว่ะ"กูรอนานแล้วเนี๊ยะ น้านกูผิดอีก ขี้เกียจเถียงอะไรมัน ว่าง่ายแต่โดยดีกูยอมมม  เมิงงงสักวัน

+++เมิงว่าไหมวันนี้อากาศดี
......เออ ดี!
+++เมิงหิวข้าวเปล่า
.....ไม่หิว
                  กูพูดประชด เห็นทั้งเห็นว่ากูรีบซะไม่ได้กินข้าวยังมาถามอีกว่าหิวเปล่า มันน่าไม่ล่ะเมิง กูพยายามไม่พูดอะไรมาก เดี่ยวกูจะมีโมโหยิ่งหิวอยู่กะว่าจะชวนไปกินข้าวมันไก่ตอนเช้าหน้าบ้านกูเจ้าอร่อยซะหน่อย หมดอารมณ์กู

+++กูหิวข้าวว่ะยังไม่ได้กินข้าวเลยรีบ
.....เมิงรีบอารายของเมิงว่ะ
+++ก็มารับเมิงไง
.....เมิงทำเหมือนทุกว้นก็ได้ ไม่ต้องรีบกูเข้าจายยยเมิงแล้ว..........น้านกูหลุดปากพูดไปแล้ว ตายห่าแล้วไม่ล่ะกู
+++เมิงเข้าใจอะไรของเมิง
.....เปล่า กูพูดไปงั้นเมิงใส่ใจแงะ
+++กูไม่ได้ให้เมิงใส่ใจ แต่กูอยากให้เมิงอยู่ข้างใน  โหเมิงกูหิวข้าวจะตายยังมีหน้ามากวนประสาทกูอีก สักพักก็จอดตรงหน้าร้านต้มเลือดหมูอีกและ กูเซงต้มเลือดหมูที่มีแต่เลือดหมูของชอบของเมิง ชอบกินจังเลือดหมูเนี๊ยะกูเบื่อ แต่วันนี้มัน....
+++ป้า ป้า ต้มเลือดหมูพิเศษชาม ข้าวเปล่า 2 น้ำแข็ง 2
......กูคิดในใจ เอาอีกแล้ว ได้นั่งซดน้ำต้มกับข้าวพร้อมกับผักตำลึงอีกแน่
+++ป้า ป้า เอาเลือดน้อยหน่อย ขอหมูเยอะๆนะ
......อ่ะ วันนี้มาแปลกปกติกูจะต้องกินน้ำต้ม วันนี้กูจะได้กินหมูกับเข้าซะทีดีใจ จนอยากร้องไห้กู ประวัติศาสตร์ที่ต้องจารึก ว่ากูกินข้าวกับต้มเลือดหมูกับมันแล้วได้กินหมู มากกว่า 3 ชิ้นน้ำตาแทบไหล พอทุกอย่างมาพร้อมเตรียมลงมือ กระเพาะกูเริ่มรู้ว่าจะมีอะไรตกถึงท้องเริ่มทำงานจนกูปวดท้อง พอกูกำลังจะจ้วง
+++เดี๋ยว ดิ
.....อารายของเมิง
+++ อ่ะ อันนี้ของโน๊ต อันนี้ของโน๊ต.......มันพูดอยู่อย่างเงี้ยะแล้วตักหมูใส่จานข้าวกูใหญ่ เง้อกูงง ร้อยวันพันปีไม่เคยทำแบบนี้กะกู แต่วันนี้ทำไมมันช่างต่างราวฟ้ากับเหว ไม่ใช่ นรกเลยดีกว่า หรือว่าเป็นเพราะเรื่องคืนนั้น คิดแล้วกูอายว่ะ ถ้ารู้อย่างงี้กูทำไปตั้งนานและ 555 โห่กูคิดได้ไงว่ะ ว่าแต่ว่าวันนี้มันแปลกไปจริงๆว่ะ

[zaza79]

อ่ะ...!! เรื่องต่อจาก 13  ส.ค. 48 อ่ะคะ หลังจากที่คุณโน๊ตทำงานเสร็จแล้วคุณทิงก็มารับ ตอนนั้นไม่ได้เขียนไว้ในไดหรอคะ? ว้า... เสียดายจัง...

ว่าแต่คุณโน๊ตเนี่ยตั้งหน้าตั้งตาเขียนอย่างเดียวเลย ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับคนอ่านเท่าไหร่เลยอ่า...

[note23_naruto]

ต่อจากวันที่ 13 ส.ค.หรอครับผมเขียนไว้หนะครับ แต่ว่าผมไม่กล้าเอาลงในนี้ คือผมอายหนะ ขอบคุณนะครับสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านบันทึกของผมกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักของผม

ต้องขอโทษด้วยที่ผมอาจเสียมารยาทไม่ได้ทักใคร แต่เพราะว่าตัวผมเองไม่รู้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวผมจะเป็นที่สนใจของคนอื่นหรือเปล่า

ผมอยากบอกว่านี่ไม่ใช่เรื่องแต่ง หรือว่าเลียนแบบใครๆ แต่มันเป็นความทรงจำของผมที่เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีก่อนที่ถูกบันทึกไว้ในบันทึกทั้ง 5 เล่มของผมเอง

ขอบคุณน้อง "ซ่า" มากนะครับที่คอยลุ้นกับเหตุการณ์ของผมมาตลอด บางครั้งผมรู้สึกดีนะ เวลาที่ใครมาแสดงความคิดเห็น มาคอยให้กำลังใจผม ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะ ขอบคุณที่นี้ด้วยนะครับ ที่ทำให้ผมได้รู้สึกว่ามีคนอีกหลายๆคนที่เข้าใจผม ถึงมันจะเป็นเพียงพื้นที่เล็กๆ แต่มันมีความหมายสำหรับผม เพราะอย่างน้อยผม
ผมก็ได้กำลังใจจากใครหลายๆคน

[note23_naruto]

16  ส.ค. 48 (ต่อ)
.........หลังจากกินข้าวกับต้มเลือดหมูที่มีความสุขเท่าที่กินมากับมัน กินเสร็จต้องรีบบึ่งไปโรงเรียนทันทีเพราะอีก 20 นาทีก็ 8 โมงแล้ว วันนี้มันแปลกแหะ ไม่ค่อยพูดกวนโมโห แถมยังยิ้มหวานอีก นานๆครั้งจะได้เห็นนะเนี๊ยะ ถือว่าเป็นบุญของกูก็แล้วกัน จอดรถได้รีบลงจากรถก้าวขาจะลงจากเบาะดันไม่พ้นรถข้างๆ เสียหลักล้มพรึบ ร้องเสียงดังอีกกู คนกำลังเขาแถวมองกูพรึบ กูหนะหรองายหลังอยู่นอนแอ่งแม้ง เสียงโห่ เห้ว ดังสนั่น หนึ่งในนั้น ไอ้ต้อม ไอ้เต้ย ไอ้ต้น ไอ้ต่อ แก๊ง 4 ต กวนตีนหัวเราะกูแทบบ้า กูทำไรไม่ถูกขว้ากระเป๋าเดินงงเข้าแถว แก้อายทำหน้าสงบเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่หน้ากูหูกูไปและแดงแจ๋เลยเมิงร้อนพ่าวๆ ส่วนไอ้ทิงอ้าวมันหายไปไหนไม่ทันสังเกต หันซ้าย หันขวา มันไปไหนว่ะ "แป่ะ" นึกในใจใครตีหลังกู หันไปอ้าวไอ้ทิง ไวนะเมิงทิ้งกูเลย มองหน้ามัน มันทำหน้ามึนใส่เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เปลี่ยนอารมณ์ไวโครต
.........เคารพธงชาติเสร็จ เดินเข้าห้องก็ยังไม่วายมีคนแซว เดินเบี่ยงๆ เลี่ยงๆขึ้นจนถึงห้องกำลังจะไปนั่งโต๊ะตัวเอง ตกใจโต๊ะกูหายไปไหน กูเจอเรื่องซวยแต่เช้ายังจะมาซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยซ้อนเงื่อน ซวยอนุโมทนาบัตร ซวยสาธุ ไม่กล้าสงเสียงดังเพราะอาย พยายามกวาดสายตาไปรอบห้อง
+++เฮ้ย โน๊ต
......เสียงไอ้ทิง เหอะ ที งี้ทำเรียกกู กูไม่หัน ทำไม ไม่ได้ยินว้อย ช่างมันที่งี้เรียกกู
+++โน๊ต.... โน๊ต.. เฮีย โน๊ต  เหี้ยโน๊ต!!!
......หันขวับเลยกู
+++เมิง มองหาไรของเมิง โต๊ะเมิงอยู่นี่  มันชี้ข้างโต๊ะมัน
..........แล้วหนิงล่ะ สิ่งแรกที่กูคิดอาทิตย์ก่อนยังนั่งกับมันอยู่เลยแล้วตอนนี้หนิงไปนั่งตรงไหน ไม่ทันสังเกตุหนิงกลับไปนั่งข้างหน้าเหมือนเดิม กูเศร้าเลยรู้สึกกะอักกระอ่วนบอกไม่ถูก จำใจต้องรีบมานั่งเพราะชั่วโมงแรก ครูบรรเจิดสอนโหดสุดๆ ดีนะที่กูทำการบ้านมาวันนี้เลยชื้นใจไปไม่ต้องถูกทารุณ เอ้ย ทำโทษ ครูเจิดมานั่งปั๊บทุกคนต้องถือการบ้านแล้วคุกเข่าไปให้แกเซ็นต์ ครูเจิดบอกว่าฝึกไว้มารยาทไทย คนที่ซวยคือนักเรียนเข่าด้านกันเป็นแถว  คว้านหาหนังสือในกระเป๋ากะว่าจะเย้ยพวกไอ้ 4 ต กับไอ้ทิงซะหน่อย  เฮ้ย เฮ้ย ไม่มี นึกขึ้นได้เมื่อเช้ารีบจัด การบ้านอยู่หัวนอนทำเสร็จเรียบร้อย แล้วกูจะทำเพื่ออะไร ถึงเวลารู้ชะตากรรมเดินออกไปเป็นแถวหนึ่งในมีกู ไอ้ทิง ไอ้ 4 ต โดนกันไปคนล่ะ 2 ป๊าป สบายไป
..........เหมือนเรื่องซวยจะหมด แต่ยังไม่จบไม่สิ้น พักกลางวันกำลังเดินคุยกับไอ้ทิงกับพวก 4 ต อยู่ๆ
****โน๊ต โน๊ต หนิงขอคุยด้วยสิ
......กูอุตส่าห์เลี่ยงแล้วยังจะเรียกกูอีก "มีไรหนิง"
****เราคุยกับโน๊ตได้ไหม
......ได้สิ มีอะไรเปล่า  ไอ้ทิงกับพวก 4 ตยืนฟังอยู่ หนิงเลยดึงแขนและลากกูไปคุยอีกที่
**** โน๊ต หนิงถามจริงๆเหอะ ทิงชอบหนิงบ้างหรือเปล่า
.......โน๊ตไม่รู้ โน๊ตไม่ใช่ทิง โน๊ตจะไปรู้ได้ไงอ่ะ อยากรู้หนิงต้องไปถามทิง
****ถามแล้ว หนิงถามแล้ว ทิงบอกให้มาถามโน๊ต อยากรู้อะไรให้มาถามโน๊ต
...........เวร เวรแล้วกู ทำไมมันโยนมาให้กูแบบนี้กูไม่เข้าใจเมิงจริง กูพูดไรไม่ถูก เห็นหนิงตาแดงๆด้วย เลยบอกว่าหิวข้าวไปกินข้าวดีกว่า อย่าไปคิดมาก กูพูดได้แค่นั้นแล้วเดินออกมา ขอโทษหนิงเราขอโทษหนิงจากหัวใจเราจริงๆ เราทำร้ายหนิงอีกแล้ว เดินไปกินข้าวเจอพวก 4 ต ไอ้ทิงนั่งอยู่สงสัยรอกูกินข้าว นึกว่ากูจะกินข้าวคนเดียวซะแล้วขอบใจที่รอกู  กินข้าวเสร็จนั่งคุยกันสักพักต้องขึ้นเรียนต่อ หัวเราะกันเสียงดังตั้งแต่บันได กูนี้เวลาหัวเราะใครอย่าได้จี้จุดกูเลยเป็นต้องสะดุ้งทุกครั้ง ไอ้เต้ยเมิงทำกูแสบ จี้กูตรงบันไดขั้นสามกูนี้สะดุ้งสุดตัวพลาดเหยียบบันไดลมฟุบกลิ้งปั๊กมากองอยู่หน้าที่วางรองเท้าด่านล่าง เล่นเอาแขนกูเกือบหัก ไอ้ทิงวิ่งพรวดลงมาจับกู มองหน้ามันเห็นมันชี้นิ้วไปที่ไอ้เต้ย กูรู้นี่ไอ้นี่โมโหบีบแขนมันให้มันรู้สึก "กูรู้"มันพูดก่อนที่มันจะดึงกูขึ้นแล้วค่อยพากูขึ้นห้องเรียน แล้วมันจะโมโหทำไมว่ะกูงง พอแล้วเดี๋ยวค่อยเขียนต่อไปกินข้าวดีกว่า เดี๋ยวหมดอีกกูจะอดตายเข้า

[zaza79]

ฮะๆ ไหนๆก็อ่านมาถึงตรงนี้แล้วซ่าขอประกาศว่า...!!
คุณโน๊ตเป็น"อุเคะ"คุณทิงเป็น"เซะเมะ"นะค่ะ! ก็แหม... คุณโน๊ตออกจะนางเอ้กนางเอก 

[note23_naruto]

อุเคะ กับ เซะเมะคือ

ตอนแรกก็งง เหมือนกันนะครับ พอไปหาดูใน กูเกิ้ล ถึงได้เข้าใจ

แต่น้องซ่ารู้ได้ไงว่าพี่ "อุเคะ" เก่งจัง แต่พี่เป็นประเภท U3

[note23_naruto]

18  ส.ค 48     
.................ผ่านมา 2 วันแล้วแต่กูยังรู้สึกระบมไปทั้งตัวอยู่ เมื่อวานก่อนกับเมื่อวานเลยลาหยุด 2 วันเหตุผล บอกเจ๊ว่าตกบันไดที่โรงเรียน แกหัวเราะใหญ่เห็นเป็นเรื่องขำ แต่กูนี่สิซวย แขนเขียวเป็นจั้มๆ เมิงนะเมิงไอ้เต้ยทำกูแสบ แต่ก็ดีว่ะ พอกูเป็นแบบนี้มีแต่คนเอาใจกู ตอนปกติไม่เห็นมีใครมาช่วยกูแบบนี้มั้งว่ะ
...............เมื่อวานอยากเขียนบันทึก แต่กูไม่ไหวจริงๆ ปวดแขน เสือกมาเป็นแขนข้างถนัดอีก พยายามเขียนแต่ปวดไปทั้งแขน เลยลุกขึ้นไปหยิบยาหม่องนั่งนวดแขน ทั้งที่ไอ้ทิงขอมานอนบ้านกูมันบอกว่ามันจะเป็นพยาบาลส่วนตัวให้แต่กูกลับบอกว่า"กูไม่ได้สำออยไม่ต้อง กูช่วยตัวเองได้" ทั้งที่ใจกูอยากให้มันมาใจจะขาดแต่เมิงต้องเข้าใจกูนะเว้ย กูไม่อยากให้มันเกินไปกว่านี้ว่ะ กูก็ไม่รู้ตัวกูเองเหมือนกันว่าความรู้สึกของกูมันคืออะไรกันแน่ ถ้าหากสิ่งที่กูคิดอยู่ตอนนี้มันเป็นอย่างที่กูคิดล่ะอะไรมันจะเกิดขึ้น เรื่องที่กูคิดกับเมิงมีเรื่องเดียว คือ ......กูกลัวกูเป็นเกย์ว่ะ ไม่รู้ทำไมกูคิดแบบนี้ไม่รู้ แต่ที่กูเห็นคนอื่นๆที่ ชายมีแฟนเป็นผู้ชายก็มีแต่พวกเกย์อย่างเดียว กูกลัว ถ้าหากวันหนึ่งกูกลายเป็นเกย์ขึ้นมา เมิงจะยังกอดคอกู นั่งอยู่กับกูเหมือนเคยหรือเปล่า สถานภาพเราจะเปลี่ยนไปไหม แค่คิดกูก็น้ำตาไหลแล้ว
กูรู้ว่าวันหนึ่งกูกับเมิงก็ต้องแยกจากกันอยู่ดี เพราะยังไงต่างคนก็ต่างมีทางที่ตัวเองเลือก เมิงอาจจะมีครอบครัว มีเมีย มีลูก กูอาจจะไปทำงานต่างจังหวัด หรือไปอยู่ที่อื่นถึงยังไงกูก็ไม่อยากให้วันนั้นมาถึง แต่เมิงรู้อะไรไหมทิง สิ่งที่กูจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงคือความรู้สึกของกูที่มีต่อเมิง ไม่ว่าจะกี่วัน กี่ปี กี่เดือน เวลาอาจจะเปลี่ยนคน อาจจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่อยู่บนโลกนี้ แต่เวลามันสามารถเปลี่ยนความทรงจำ เปลี่ยนความรู้สึกได้หรอกนะเว้ย นี่คือสิ่งเดียวที่กูรู้สึกว่ากูชนะกาลเวลา เมิงว่ากูเก่งม่ะ
................โอ้ย ปวดแขนฉิบ แต่ยังไงกูต้องเขียนให้มันออกมาให้หมด เมื่อวานก่อนตอนเช้า กูรู้สึกร้าวไปทั้งตัวแต่ยังกูก็ต้องลากสังขารกูไปโรงเรียน เพราะต้องสอบเก็บคะแนน ลุกแทบไม่ไหวเดินเข้าไปอาบน้ำต้องใช้แขนซ้ายตักน้ำอาบ แขนขวากูระบมไปหมดเขียวอีก อาบน้ำเสร็จแต่งตัวเดินออกจากบ้าน อ้าวไอ้ทิงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมกูไม่ได้ยินเสียงรถ มันทำท่าชะเง้อดูกู แต่มันไม่พูดอะไร มันเดินดุ่มๆ เข้ามาหากู ก่อนที่มันจะแย้งกระเป๋ากูไปถือ เง้อทำตัวแปลกๆอีกแล้วเมิง ก้าวจะขึ้นรถมันแทบไม่ไหวปวดอีก ต้องค่อยๆ ขึ้นพยายามไม่ร้องโอดครวญมากกลัวมันด่า  วันนี้ผิดปกติอีกมันขับรถแบบว่าเต่ากัดล้อ ค่อยๆขับ กูยิ่งกลัวสอบไม่ทันอยู่สอบเช้าด้วย บอกให้มันขี่ไวๆหน่อย มันก็นะเหมือนหูทวนลม ทำเป็นไม่ได้ยินอะไร กูทำอะไรไม่ได้ เคาะหมวกกันน๊อคไป 2 โป๊กที่นี้เองรู้เรื่องแป๊บเดียวถึง พอจะลงจากรถกูเหมือนคนพิการต้องค่อยๆก้าวลง อายพวกไอ้เชี้ย 4 ต มันเจงๆ
...............สอบเสร็จกูโล่งกะจะลาอาจารย์สักครึ่งวันกลับบ้านเพราะมันไม่ไหวจริง ๆ แขนกูนี่บวมเป่งใส ไปหาหมอ หมอบอกไม่ได้เป็นอะไรมากแค่เหมือนกล้ามเนื้อฉีกขาดกับร้อยช้ำ ให้ยาทากูมา 1 หลอด พาราอีกประมาณ 10 เม็ดแค่นี้แค่วันแรกกูก็ซัดพาราซะหมดเกลี้ยงนี่ถ้ายาทากินได้นะกูกินไปและ จะมาทำไมยาทาถึงมีก็ไม่มีใครนวดให้กู กูต้องนั่งนวดเองเห่อ ....กูชีวิต  กำลังนวดแขนตัวเองอยู่ปวดก็ปวด มันคงทนความทุเรศของกูไม่ได้ "มากูนวดให้" มันนี่หมอนวดดีๆนี่เอง นวดกูซะเพลินแทบจะหลับ เวลามันเงียบนี่เป็นเวลาที่กูชอบมากที่สุด หน้ามันจะนิ่งๆ ไม่แสดงอารมณ์ แต่ตามันนี้บอกเลยว่าหาเรื่องโครต รวมๆแล้วมันโครตหน้าตาดี
มีแต่สาวๆกรี๊ด ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง หมายปองมันกันทั้งนานนน แต่หารู้ไม่ 5555+ กระทิงดุตัวนี้อยู่ในอ้อมกอดกูมาแล้วเชื่องจริงๆ
++++ดีขึ้นยั้ง
........เออ ดีขึ้นแล้ว
++++กูบอกแล้วว่าให้กูเป็นพยาบาลส่วนตัวไม่เอา
........ไม่เอากูเกรงใจเมิง
++++เมิงไหวไหม
........ทำไม
++++กูแค่อยากรู้ว่าเมิงไหวหรือเปล่า
.......ดูมันพูดเข้าท้าทายกูอีก กูด้วย" ไหวแค่นี้กูไม่ตายหรอก"
++++นั้นเย็นนี้เมิงไปนอนบ้านกูนะ
.............เสียวสันหลังวาบเลยกู มันคิดอะไรกับกูหรือเปล่าวว่ะ ขนกูลุกเจือก "กูไปนอนบ้านเมิงไม่ได้หรอกกูนอนไม่หลับว่ะ"
++++นั้นกูไปนอนบ้านเมิงนะ
.........เมิงจะไปนอนทำไม เมิงไม่ลำคาญน้องกูหรอ
++++กูไม่เห็นจะมีอะไร ให้กูไปนอนบ้านเมิงนะ
........ไม่เอาอ่ะ นอนบ้านใครบ้านมันดีกว่า
............มันเงียบ เงียบไปเลย ทำหน้าตาไร้อารมณ์ ลุกพรวดเดินดุ้ยๆ หายไปทางสนามบอล กูนี่เชี้ยจริงๆ อยากทำตามใจตัวเองแต่กลัวว่ะ เมิงต้องเข้าใจกูนะเว้ยทิง กูหนะอยากให้เมิงนอนบ้านกูทุกวันแต่กูทำไม่ได้ หยุดไว้แค่เพื่อนนะทิง กูไม่อยากให้มันไปมากกว่านี้ แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว

[note23_naruto]

21  ส.ค.48
.........สงสัยมันโกรธกูจริงๆ รับกูตอนเช้าแต่ไม่พูดอะไรกับกูสักคำ ถามคำตอบคำ แม่งงอนเป็นเด็กๆเลยเมิง ถามว่าไปกินเตี๊ยวกันไหม ไม่ตอบ กินข้าวเปล่า ไม่ตอบ กินขนมไหม ไม่ตอบ ชักโมโหจับปากล่างปากบนดึงหนับ เหมือนมันโมโหกูลุกพรวดมองตาเขียว กูก็หัวเราะนึกว่ามันจะหาย หันหลังขวับก่อนจะเดินดังปั๊กๆทำท่าฟึดฟั๊ด เตะลม ออกไป เป็นเชี้ยอะไรเมิง เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้นี่หว่า เมิงนี่ชักแปลกกับกูขึ้นทุกวัน ขอร้องได้ปล่าวว่ะแค่เรื่องตัวกูเองก็ปวดประสาทมากพอแล้วอย่าทำให้กูเครียดเรื่องเมิงอีกเลย
..........ดีเหมือนกันเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน กูจะได้ไม่ต้องอะไรมากมาย เมิงนี่ชอบเข้ามาครอบงำจิตใจกูเจงๆ เข้าเรียน นั่งด้วยกันมันยังไม่มองหน้ากูเลย
กูเหล่จนตากูจะเข ไปข้างหนึ่งและมันยังไม่มองกู ถึงเวลากลับบ้าน ลุกพรวด เดินดุ้ยๆ แล้วอยู่ ๆ "หลินๆ กลับบ้านด้วยกันดิ เราไปส่ง" กูหันขวับไปมอง เมิงเอาอีกแล้วแต่คราวนี้เมิงเลือกด้วยตัวของเมิงเอง แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่หลิน รุ่นพี่ ม.6 ที่เป็นดาวประจำโรงเรียน ยังมีหน้าหันมามองกูอีก "โน๊ต เมิงกลับก่อนนะกูมีนัด พรุ้งนี้เช้าเจอกัน" มันพูดเสร็จสตาร์ดรถ ออกไปกูเซงกลับบ้าน นอนไม่หลับอีกแล้วกู

[THE_DUTCHESS]

ผมก็ตามอ่านเรื่องของคุณโน้ตมาตั้งแต่ต้นเหมือนกันน้าาาาา
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้คุณโน้ตจะหาทางออกของปัญหาที่เกิดขึ้นได้รึยัง
แต่จากที่อ่านมาถึงตอนนี้  สิ่งที่คุณโน้ตทำลงไปไม่ว่าจะเป็นการทำเป็นไม่ค่อยสนใจคุณทิง
ไม่ไปนอนบ้านคุณทิงหรือไม่ให้คุณทิงมานอนบ้านนั้น  ทั้งที่คุณทิงเหมือนเริ่มมีใจให้แล้วก็ตาม
มันไม่ใช่ความคิดที่ผิดหรือเห็นแก่ตัวเลย  มันเป็นเพียงแค่การพยายามสร้างกำแพงคุ้มกันใจตัวเอง
เพราะคุณโน้ตอาจกำลังกลัวอยู่ว่าถ้าเราเผลอคิดหรือทำตอบกลับไปมากกว่านี้
คำตอบที่ได้รับอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ต้องการ
กลัวว่าตัวเองจะคิดไปเอง  เลยต้องสร้างระยะห่างบางๆกั้นไว้
แต่ถ้าเมื่อไหร่คุณโน้ตเข้าใจและมั่นใจว่าตัวเองอยากจะอยู่ในสถานะไหน
ไม่ว่าในฐานะแฟน  คิดว่าไม่ว่าคำตอบจะออกมาไงก็จะพยายามต่อไป
หรือว่าโอเค   ขออยู่ในฐานะที่มีความรู้สึกให้แก่กันมากเกินเพื่อนได้  แต่เป็นแฟนกันไม่ได้
ไม่ว่าฐานะไหนก็ตาม  ถ้าตัดสินใจได้แล้ว  เชื่อได้เลยว่าคุณโน้ตจะต้องสามารถมอบค.รู้สึกดีๆให้แก่คุณทิงได้อย่างสนิทใจและไม่มีความกังวลใดๆอีกอย่างแน่นอน

[zaza79]

เห็นด้วยกับความเห็นบนนะคะ
ซ่าว่า บางครั้งการตามใจตัวเองก็เป็นความอ่อนโยนได้เหมือนกันนะคะ

ต่อจากวันที่ 13 ส.ค.หรอครับผมเขียนไว้หนะครับ แต่ว่าผมไม่กล้าเอาลงในนี้ คือผมอายหนะ

ง่า... จะอายอะไรอีกน่ะคะ ทั้งหอมแก้มเอย ทั้งจูบแรกเอย อะไรๆก็เล่ามาหมดแล้วนี่คะ แล้วมันมีอะไรที่ให้อายกว่านั้นอีกหรอ... หรือว่าจะเป็น...!! อ๊ายยยยย ว้ายๆ นี่ซ่าจิ้นอะไรก็ไม่รู้ กรี๊ดๆๆๆๆ เลือดพุ่งกระฉูด 

ปกติซ่าจะเรียกคุณโน๊ตว่า"คุณ"ตลอดเลย อืม... ไม่สินะดูห่างเหินเกินไป ถ้าจำไม่ผิดปี 2548 คุณโน๊ตอายุ 18 นี่หนา ปีนี้ก็ 23... งั้นซ่าจะเปลี่ยนจากคำว่าคุณเป็น"พี่"ล่ะกัน ฝากตัวด้วยนะคะพี่โน๊ต 

[note23_naruto]

น้อง ซ่า ไม่ต้องห่วงครับ พี่โน๊ตกะว่าลงบันทึกเล่มแรกเสร็จก็จะลง วันที่ 13 เป็นตอนพิเศษ บันทึกเล่มแรกเหลืออีกไม่กี่หน้าเองครับประมาณ 12 หน้าได้ก็จะหมดเล่มแล้ว

ขอบคุณข้อคิดดีๆ จากคุณ THE_DUTCHESS มากนะครับ สำหรับเรื่องราวในกระทู้มันเป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้วครับ 5 ปีได้แต่ยังไงความเป็นจริงก็ยังรอคลี่คลายอยู่คับเพราะยังไงผมกับมานน(ทิง)ก็จะต้องเจอกันอยู่ดี เพราะว่าผมมีพันธสัญญาต่อกัน  ผมยังบอกไม่ได้ว่าคืออะไร แต่บทสรุปอยู่บันทึกเล่มที่ 5 กลางๆเล่มได้ถ้าผมจำไม่ผิดเพราะว่าไม่ได้อ่านบันทึกตัวเองมา 2 ปีกว่าแล้วเพิ่งกลับมาอ่าน ตอนอ่านเซ็งเป็ดนี่แหละครับ  เลยไปเปิดหีบหนังสือที่เก็บของ ของผมกับเพื่อนของผมหนะครับ อาจฟังดูน้ำเน่านะครับ

ของบางอย่างไม่มีค่าไม่มีราคา แต่ถ้ามันเป็นของที่ได้จากคนสำคัญ แม้เป็นใบไม้ใบเดียว มันก็มีค่ามากกว่าเงินทอง

ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ สำหรับเนื้อหาในกระทู้ที่มีคำว่า "มึง"  "กู" หรือคำหยาบคายอื่นๆ ความจริงผมอยากจะแก้ให้มันสุภาพกว่านี้ แต่ถ้าหากผมทำอย่างนั้นมันเหมือนเป็นการหลอกลวงตัวเอง หลอกคนอื่น เพราะเนื้อหาทั้งหมดผมลอกจากบันทึกส่วนตัวของตัวเอง

ถ้าใครอ่านกระทู้แล้วคิดว่าควรปรับให้สุภาพกว่านี้ บอกนะครับ ผมจะได้แก้ไข

[JkrR]

คุณท่านฉันเธอทำไม

กูมึงนี่ล่ะได้ใจ

ต่อไปๆๆ

(ไม่ได้อ่านเป็นเรื่องเป็นราวนะครับ กลัวจิตตก เรื่องโน้ตคล้ายๆเรื่องเราน่ะ)

[note23_naruto]

23 ส.ค. 48   เวลา 01.17 น.
..........ตี 1 กว่าแล้วแต่ยังไม่หลับ กลับมาอีกแล้วโรคนอนไม่หลับ พยายามหลับตาลงเหมือนตัวเองจะหลับแต่ใจตัวเองไม่คิดสับสนวุ่นวาย จนต้องลุกขึ้นหยิบบันทึกเพื่อระบายความรู้สึกออกมา ยังดีที่มันอยู่ช่วยระบายความรู้สึกกูได้เยอะ และก็เพราะคนที่ให้บันทึกนี่มาที่ทำให้กูต้องเขียนบรรยายอารมณ์ของตัวเองเหมือนเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง ถ้ากลุ่มใจดีใจเสียใจ ไม่ได้เขียนเมื่อไหร่ เหมือนมันมีอะไรติดค้างต้องค่อยลากความรู้สึกตัวเองออกมาถึงหลับตานอนต่อได้
..........เดินออกมาอยู่หน้าบ้าน เดินมาเรื่อยๆ นั่งมองถนนหน้าบ้านที่นานๆ จะมีรถสักคนวิ่งผ่านมา เงียบ เงียบจริงๆ ตอนกลางคืนนี้มันช่างเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับกูจริงๆ ไม่มีคนพลุกพล่าน เงียบสงบ ลมพัดเย็นๆ ตัดสินใจนั่งตรงริมฟุตบาทข้างถนนเอาคางเกยเขาตัวเอง มองเสาไฟตรงเกาะกลางถนนอย่างรู้สึกอิจฉามันขึ้นมาอย่างจับใจ ถึงมันจะถูกปักหลักให้ยืนอยู่กับที่ ทำหน้าที่ส่องแสงให้คนใช้ถนนได้มองเห็นทาง ถึงมันจะยืนอย่างโดดเดี่ยว เพียงลำพังต้นเดียวแต่ก็ยังมีเพื่อนที่เหมือนมันยืนอยู่ต่อๆไป ถึงแม้วันใดมันเกิดดับทำหน้าที่ของมันไม่ได้อย่างน้อยเพื่อนข้างมันที่อยู่ต่อไปก็สามารถทำหน้าที่แทนมันได้ หันกลับมามองตัวกูเอง เป็นคนแท้ๆไม่ได้ผูกติดกับอะไร แต่ทำไม ตัวกูเองเหมือนยืนอยู่เพียงลำพังหากวันหนึ่งกูเกิดเดินหลงทางในทางที่กูไม่รู้จักแล้วจะมีใครวิ่งมาจับมือกูแล้วนำทางกูไปสู่ทางที่กูอยากไปจะมีไหม แล้วถ้าหากวันหนึ่งกูตาบอดแล้วจะมีใครมองแทนทางกูและนำทางให้กูให้กูไม่ต้องเดินอย่างหลงทางจะมีบ้างหรือเปล่า ใครคนนั้นในตอนนี้ของกูคงอยู่แค่ในพื้นที่จำกัดแค่จินตนาการ
...........เมื่อวานวันจันทร์เป็นวันที่กูต้องจำฝังใจ และต้องจำกัดขอบเขตของตัวเอง จำกัดสถานะ จำกัดแม้กระทั่งความรู้สึก ทรมานโครต แต่ยังไงกูก็คงทำมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว วันจันทร์ตอนเช้าตื่นแต่เช้ารีบอาบน้ำแต่งตัว ออกมารอไอ้ทิงหน้าบ้านกลัวมันจะมาและต้องรอกู กูนั่งรอจนผมกูเปี๊ยกๆแห้ง จนแดดออกเหงื่อกูออกแทน ดูนาฬิกาเจ็ดโมงครึ่งแล้ว คิดในใจนั่งรอมันอีก 5 นาทีว่ะ แล้วมันก็ยังไม่มา ตัดสินใจเดินออกไปขึ้นรถหน้าบ้าน อีกครึ่งชั่วโมงทันพอดี เดินไปได้ครึ่งทาง
ปี๊ด!  ปี๊ด! หันหลังขวับ เห็นไอ้ทิงยิ้มหน้าบาน ยิ้มตอบมันเดินเข้าไปหามัน จนลืมมองคนที่นั่งซ้อนท้ายมัน "พี่หลิน" พี่หลินลงจากเบาะท้ายและมานั่งข้างหน้าแทนตกใจไม่คิดว่าพี่หลินจะกล้านั่งด้านหน้ามอเตอร์ไซค์ เพราะปกติพี่หลินเป็นคนเรียบร้อย พูดช้าๆ ยิ้มเก่ง แต่ก็ไม่คิดว่าพี่หลินจะกล้า กูยืนดูได้สักพักต้องสะดุ้ง
++++เร็ว(มันพูดเสียงห้วน)
++++หลิน หลินว่าร้านต้มเลือดหมูที่ไปกินเมื่อกี้อร่อยไหม
***** อือ อร่อยดีหลินชอบ ว่าแต่ทิงรู้ได้ไงว่าหลินชอบกินต้มเลือดหมู
++++เปล่าไม่รู้หรอก ทิงชอบกินต้มเลือดหมูอยู่แล้ว
*****หลินกินได้ทุกอย่างแหละที่ทิงชอบ
...........กูไม่อยากฟัง เมิงได้ยินไหมว่ากูไม่อยากฟัง มันเป็นความคิดที่อยู่ในใจของกูทั้งที่กูนั่งซ้อนท้ายเมิงอยู่ แต่เมิงกลับเห็นกูเป็นแค่อากาศทั้งที่อาทิตย์ที่แล้วเมิงยังเดินถือกระเป๋า นวดแขนให้กูอยู่เลยแต่ทำไมวันนี้ไม่มีเค้าไอ้ทิงที่กูรู้จักเหลืออยู่เลย เมิงพูดเพราะกับพี่หลินจนกูรู้สึกว่าเมิงเปลี่ยนเพื่อเขา แต่เมิงรู้อะไรไหมไอ้ทิงกูไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรง่ายหรอกนะแต่ถ้าเป็นเมิงกูพร้อมเปลี่ยนแปลงได้เสมอ สาดดดน้ำตากูไหลอีกแล้ว ไม่อยากเชื่อนั่งเขียนบันทึกน้ำตาไหลเหมะๆ
เก็บเอาไว้ เก็บมันเอาไว้ไอ้ความรู้สึกแบบนี้อย่าให้มันเล็ดลอดออกมาอีก หยุดทำร้ายตัวเองเถอะโน๊ต เมิงไม่สงสารตัวเองบ้างหรือไงว่ะ เฉพาะเรื่องของตัวเมิงเองเมิงยังจะบ้าตายอยู่แล้ว แล้วเมิงจะเอามีดมากรีดใจเมิงอีกทำไม ทิงสิ่งเดียวตอนนี้ที่กูทำได้คือปล่อย ปล่อยไปให้มันเป็นไปในสิ่งที่มันควรจะเป็น อย่างนี้หนะดีที่สุดแล้ว เมื่อก่อนกูกับเมิงทะเลาะกันยังไงสุดท้ายเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมนี่หว่า แต่ครั้งนี้มันไม่มีวี่แววที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
...........เวลานั่งเรียนทั้งที่นั่งติดกัน พยายามมองเมิง เมิงนิ่งตลอด ปกติเมิงจะชอบเอาขามาก่ายขากูไม่งั้นก็จะเอาหัวผิงบ่ากูตอนเมิงหลับเวลาอาจารย์ออกไปนอกห้องแต่วันนี้ เมิงนิ่ง ไม่ถูกตัวกูเลย กูอึดอัด กูยอมง้อเมิงก่อนเอามือไปบีบตรงหน้าขา แต่เมิงได้แค่มองหน้ากูและก็ดึงมือกูออกซึ่งมันผิดปกติของเมิง ทุกทีเวลากูแกล้งเมิง เมิงจะรีบแก้แค้นกูคืนทันทีแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว
........... พักเที่ยงกูเดินตามหลังเมิงไปพร้อมกับพวกไอ้ 4 ต เมิงเดินแยกออกให้กูเดินไปกับพวกมันที่โรงอาหาร กูกินข้าวกับแกงเขียวหวานซึ่งกูรู้เมิงชอบกิน ทั้งที่ใจกูอยากกินต้มจีดวุ้นเส้นของโปรดกู กับต้มยำเห็ด แต่กูเลือกแกงเขียวหวาน กับหมูทอด เพราะหมูทอดเมิงก็ชอบกิน เตรียมข้าวรอเมิงที่โต๊เดิม นั่งฝั่งละ 3 เมิงจะนั่งตรงข้ามกับกูตลอดแต่วันนี้..........เมิงมาพร้อมกับพี่หลิน ถือชามก๋วยเตี๋ยวซึ่งเมิงบอกนักหนาว่าร้านก๋วยเตี๋ยวในนี้ห่วยแตกเมิงไม่กิน แต่วันนี้เมิงกินเพราะพี่หลินชอบกินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ เมิงไม่นั่งโต๊ะรวมกับกูแต่เมิงแยกออกไปอีกโต๊ะเท่ากับว่ากูกลายเป็นส่วนเกินของพวกไอ้ 4 ต และเมิง กูมองข้าวกับข้าวที่กูซื้อมา กูนั่งก้มหน้าตักกับข้าว ตอนนั้นกูอยากร้องไห้แต่ต้องกลั่นได้แค่ซึมๆ รู้สึกได้ว่าน้ำตามันไหลลงคอรสชาติมันออกเฝื่อนนิดๆขมหน่อยๆ เพิ่งรู้ว่ากินข้าวเคล้าน้ำตามันเป็นความรู้สึกอย่างนี้นี้เอง กูอยากบอกว่าน้ำตามันไม่ได้เค็มอย่างที่เขาพูดหรอกความจริงมันออกขมหน่อยๆกูกินมาแล้ว กูได้แค่นั่งก้มหน้ากินข้าวตาแดง ไอ้เต้ยถาม
"เมิงเป็นไรดาแดง" กูแค่แก้ต้วว่าแกงแม่งเผ็ดกูกินไม่ได้ ไอ้ต้อมตักชิมและก็มองหน้ากูบอกไม่เห็นเผ็ด กูยืนยันว่ามันเผ็ด ไอ้เชี้ยพวกนี้รุมว่ากูใหญ่บอกกูนี้กระแดะ
แอบหันมองมัน เห็นมันมองมาแต่ไม่กล้าสบตามัน กูกลัวจะกลั่นไม่ไหว กินข้าวได้ 3 คำกับหมูทอด 2 ชิ้นกูอิ่ม รีบเอาจานไปเก็บและเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยโฮออกมาลูกใหญ่ พอเสร็จกูโล่ง  เดินออกมาล้างหน้า แต่ตากูยังแดง ขึ้นห้องเรียนหนังสือต่อ แต่คงไม่รู้เรื่องเพราะสมองก็ไม่รับฟังอะไรแล้ว

[note23_naruto]

3 ก.ย.48
.......เกือบสองอาทิตย์ที่กูไม่อยากเขียนบันทึก ไม่ใช่อะไรเป็นเพราะว่ากูเบื่อๆเซงๆ กับเรื่องหลายๆอย่าง สองอาทิตย์ที่ผ่านมาไอ้ทิงไม่ได้มารับกู มันห่างกูไปเรื่อยๆแล้วสินะ แต่ก็ดีเหมือนกันกูจะได้ทำใจได้สักที เห็น ไอต้น ไอ้ต่อ เล่าให้กูฟังด้วยว่าเมิงไปเที่ยวกับหลิน ไอ้พวก 4 ต มันนินทาเมิงกันใหญ่ ก็ทั้งนั้นแหละทั้งห้องใครๆ เขาก็สงสัยกันว่าเมิงกับพี่หลิน มีอะไรกันหรือยัง เพราะว่าเมิงกับเขาสนิทกันแทบแยกกันไม่ออก ใกล้แล้วสินะ 9 ก.ย วันเกิดของเมิง กูเก็บตังค์ได้พอและกูจะซื้อสตั๊ดคู่ใหม่ให้เมิง คู่ที่เมิงอยากได้กูบอกเจ้าของร้านเขาแล้ว นี่คือสิ่งที่กูอยากให้เมิง ก่อนที่กูจะไม่ได้มีโอกาสให้เมิงอีก
........ซ้อมบอลเป็นเรื่องปกติของเมิงอยู่แล้ว เพราะว่าเมิงเป็นตัวกีฬาโรงเรียนนี่หว่า ทุกเย็นถ้ากูไม่ได้ทำงานกูจะอยู่เป็นเพื่อนเมิง จนเมิงกลับบ้าน หน้าที่ของกูคือคอยเอาน้ำให้เมิงหลังจากซ้อมเสร็จ แต่ที่ต้องนั้น"หลิน" เขานั่งแทนที่กูไปแล้ว กูจึงทำได้แค่มองและก็ดีใจด้วย  กูดีใจกับเมิงน้า กูเห็นเมิงมีความสุขกูก็หัวใจชื้นแล้วบางทีการที่เราเห็นใครที่เราห่วงใยมีความสุข มันก็เป็นสุขเหมือนกัน
.........เวลาไม่เคยหมุนกลับ กูไม่เคยทำอะไรกับเมิงดีๆเลย ถ้าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะให้เมิง ต่อไปนี้กูจะอยู่ในส่วนของตัวกูเองจะไม่ไปล้ำเส้นของเมิง คิดอย่างนี้แล้วกูสบายใจดีว่ะ
........ตอนเย็น กลับมาที่เดิมอีกแล้ว มีเพียงต้นมะขามต้นนี้สินะที่รับฟังคนอย่างกูมาตลอด นานจนเกือบลืมว่าตรงนี้คือจุดเริ่มต้นเรื่องของเมิงกับกู กลับมานั่งที่เดิมกลับมาเริ่มนับศูนย์ใหม่อีกครั้ง บรรยากาศเหมือนเดิม เผลอตัวหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้อีกที ฟ้าเริ่มสีเทาใกล้มืดแล้ว เดินกลับบ้าน ไม่วายเดินเลยไปอีกหน่อยแค่เลยไปแค่ กิโลกว่าๆ ชะเง้อมองมันจากนอกบ้าน บ้านมันเปิดไฟอยู่ ไม่เรียก  ไม่กล้าเรียก มันไม่ได้ไปไหนหรือว่ะวันนี้ แค่นี้กูก็เป็นสุข สรุปกูต้องเดินกลับบ้าน 4 กิโล
เซงโคตร เหนื่อยฉิบ
........กูคงเข้าใจความหมายผิดเองสำหรับคำตอบของเมิงวันนั้นที่เมิงเอามือไปกุมที่หัวใจกู มันคงไม่ได้มีความหมายอะไร แต่เมิงเชื่อคำตอบของกูเหอะไอ้ทิงว่าเมิงคือลมหายใจของกูมันคือเรื่องจริง เพราะตอนนี้เมิงก็แทบเอาชีวิตชีวาของกูไปหมด สิ่งที่กูทำได้เพียงตอนนี้คือฝึกหายใจด้วยตนเอง ฝึกรักตัวเอง ฝึกที่จะอยู่ด้วยตัวเองโดยไม่มีเมิง สองอาทิตย์ที่ผ่านมามันเหมือนขุมนรกสำหรับกู อืมก็ห่อของขวัญให้เมิงด้วยว่ะ เดี๋ยววันที่ 9 กูจะเอาไปให้เมิงเอง

[note23_naruto]

6 ก.ย.48  เวลา 12.00น.
.........เวลานี้คงพูดได้เต็มปากแล้วว่ามันเปลี่ยนไปจริงๆ ในห้องเรียนตอนนี้ที่เหลือแต่กูเพียงคนเดียว นั่งอยู่คนเดียว เมื่อเช้าตอนเข้าแถว มองไปเห็นมันเดินมาพร้อมกับหลินพอดี สายตากูนี่ดีจริงๆ ไอ้เรื่องที่ไม่ควรเห็นก็เห็นจัง รู้สึกยังไงบอกไม่ถูก ใจก็เหี่ยวทันที พยายามไม่มองแต่ก็ต้องมอง สมองกูห้ามไม่ได้เลย ไม่ได้พูดกับมันมา 2 อาทิตย์กว่าๆแล้ว อยากจะพูดแต่มันก็หลบกูทุกที เมิงโกรธกูเรื่องอะไรหรือเปล่า กูอยากเครียร์แต่ไม่เคยมีโอกาสได้อยู่ 2 คนสักที ตอนนั่งกินข้าวในโรงอาหารอยู่กับพวกไอ้ 4 ต เมิงและหนิง กูอึดอัดโครต ในโรงอาหารเสือกเปิดเพลงนี้อีกกูจำได้เลยแค่ครั้งเดียว "เหงา ยิ่งกว่าตอนที่ไม่เหลือใคร ยิ่งเห็นทั้งเขาและเธอ ก็ยิ่งเหงา....ฮือ" เพลงของใครว่ะโดนใจกูจนกูแทบกลั้นไม่อยู่ เปิดเข้ากับบรรยายกาศซ้ำเติมกูจริงๆ
..........ใกล้ถึงแล้วดิ วันเกิดเมิง วันศุกร์นี้ กูกะว่าจะเอาไปให้เมิงที่บ้านตอนเย็นๆ เพราะกูหยุดพอดี ความจริงกูขอเขาหยุดวันศุกร์เองแหละ ปกติกูหยุดวันจันทร์ไม่อยากเชื่อตัวกูเองว่าจะสามารถทำอะไรให้เมิงได้ขนาดนี้ รองเท้าเชี้ยอะไรโครตแพง ห้าพันกว่าบาท เงินเก็บกูเลยนะเมิง ตาสูงจริงๆ แต่ถึงยังไงแต่ให้มันแพงกว่านี้กูกะจะซื้อให้เพราะว่ากูอยากจะให้เพื่อนที่กูรักที่สุดในชีวิต มาถึงวันนี้กูยัง งงๆ ว่าเมิงกับกูคบกันมา 12 ปี ก็ตั้งแต่ ป.1 นั้นแหละแต่เป็นเพื่อนกันจริงๆ ตอนอยู่ ม.1 นึกแล้วมันก็ขำดี เพราะตอนปถมกูเกลียดเมิงสุดๆ เมิงชอบแกล้งกูตลอด ทุกเวลาที่มีโอกาส เมิงสรรหาเรื่องแกล้งกูไม่เคยซ้ำ

[note23_naruto]

6 ก.ย 48 (ต่อ)
.......กูจำได้มีครั้งหนึ่งเมิงแกล้งกูหนักกว่าครั้งอื่นๆ กูมีจุดอ่อนอยู่แค่อย่างเดียวคือกูกลัว แมงมุม ยิ่งแมงมุมตัวใหญ่ขายาว แค่กูเห็น ต่อให้มันห่างจากกูเป็น 10 เมตร ร่างกายกูจะสั่งให้หมดแรงทันที บังคับตัวเองไม่เคยได้ ไม่มีแรงต่อมความกลัวดิ้นพร่านทุกที และกูก็จะกองอยู่ตรงนั้นไปไหนไมได้จนกว่ามันจะไป สงสัยตอนกูเด็กๆ จำได้ติดตาประมาณ 5 ขวบกว่าๆ กูเป็นพวกเด็กช่างสงสัยเห็นอะไรติดหลังคา กำแพงไม่ได้จะต้องหาไม้ไปแหย่ จำได้ลางๆ ว่าเห็นแมงมุมตัวใหญ่เกาะผนังอยู่และมันท้อง ความเป็นเด็กเลยใช้ไม้กวาดฟาดเล่นแต่ปรากฎว่าแมงมุมกระโดนเกาะหน้า แม่เล่าให้ฟังว่ากูร้องวี๊ด แม่ตกใจมาดูเห็นกูนอนหงายท้องแมงมุมเกาะอยู่บนหัว แม่นึกว่ากูโดนแมงมุมกัดพาไปหาหมอ แต่โชคดีที่กูไม่ได้โดนกัด ไม่แน่ถ้ากูโดนแมงมุมกัด ป่านนี้กูอาจเป็นสไปเดอร์แมนแล้วก็ได้ 555+ มีอารมณ์ขันอีกกู
นับตั้งแต่วันนั้นกู กลัวมันจนขึ้นสมอง เห็นที่ไหนเจอที่ไหนเป็นต้องมีการมืออ่อน ขาอ่อน กองอยู่ตรงนั้นทุกที เป็นสิ่งเดียวที่กูพยายามทำแต่กูทำไม่ได้สักทีเบื่อตัวเองว่ะ กูจำได้วันนั้นตอนชั่วโมงเกษตร ครูอารีให้ไปทำแปลงเกษตรตรงหลังโรงเรียน แถวนั้นมีแต่ป่าขึ้นเต็มหมด คนอื่นเขาถางหญ้ากัน เมิงนี้จ้องแต่จะแกล้งกูอย่างเดียวเมิงรวมหัวกับพวกไอ้ 4 ต จับแมงมุมใส่ถุงแล้วมัดปากผูกเชือกติดกับไม้ยาวๆเหมือนเบ็ด แล้วเมิงก็เหวี่ยงถุงมาแตะข้างหลังกู ตอนแรกกูไม่รู้ว่าเป็นอะไรไม่สนใจ ยิ่งสนใจพวกเมิงกูยิ่งเจ็บตัว กูยังคงก้มหน้าก้มตาถางหญ้าต่อไป เหมือนพวกเมิงยังไม่เลิกลาเหวียงถุงมาด้านหน้ากูเลย เงยหน้ามาพอดีถึงกับอึ้ง ขาสั่น มือสั่นเหงื่อออกเต็มตัว กูทรุดหวบพวกเมิงหัวเราะกูกันใหญ่ไอ้พวกเชี้ย กูกลัวจะตายอยู่แล้วยังมาหัวเราะกู ยังไม่พอเหมือนยังไม่พอลากมันมาใกล้ๆกูอีก จนกูร้องโห บอกพอแล้ว พอแล้ว ความรู้สึกกูตอนนั้นมันเริ่มวืบๆ รู้ตัวเองหากมากกว่านี้ก็คงต้องสลบอยู่ตรงนั้นแน่ และแล้วก็เป็นเมิงที่ดึงมันออกไปจากกู หมดชั่วโมงเกษตรแต่กูยังนั่งอยู่ตรงนั้น แขนขาก็ยังสั่นพับๆ ไม่มีแรง คนอื่นเขาเดินออกไปหมดแล้วเหลือแต่กูต้องค่อยๆเดินเพราะมันระแวง อยู่ๆเมิงก็เดินเขามาหากู
+++กูขอโทษเมิงนะ
.....กูเงียบไม่พูดอะไรนอกจากมองมัน และคิดในใจว่าเมิงกูไม่มีวันยกโทษให้เมิงหรอก อย่าถึงทีกูก็แล้วกัน
+++เมิงได้ยินเปล่าว่ากูขอโทษ ถ้าได้ยินปากเมิงก็อ้าพูดกับกูหน่อย พยักหน้าก็ได้ ตกลงเมิงได้ยินเปล่า
.....กูพยักหน้าหงึกก่อนเดินออกมา
+++เมิงเป็นเพื่อนกูได้ม่ะแล้วกูจะไม่แกล้งเมิงอีก
......กูไม่ตอบอะไรแค่นึกในใจเมิงจะแกล้งอะไรกูอีกพยามเดินออกจากมันมาเร็ว
+++ควายเมิงหายแงะ เมิงให้กูช่วยหาก็ได (มันพูดพร้อมเดินตามผมมาติดๆ)
+++เมิงไม่ตอบนั้นแปลว่าเมิงเป็นเพื่อนกูแล้ว
......กูทนไม่ได้เลยเผลอปากพูดออกไป "มีใครเขาอยากเป็นเพื่อนเมิงบ้าง"
+++มีดิ ก็เมิงไงอยากเป็นเพื่อนกู กูรู้ ไม่งั้นเมิงต่อยกูไปและ กูแกล้งเมิงตั้งหลายทีไม่เห็นเมิงจะโกรธกู
............กูไม่พูดอะไรช่างมันอยากพูดอะไรพูดไป นับตั้งแต่วันนั้นมันก็เข้ามาในชีวิตก็เรื่อย ๆ จากโครตเกลียดมัน เหลือแค่เกลียด จากเกลียดกลายเป็นเฉยๆ จากเฉยๆกลายเป็นความสนิทสนม และจากความสนิทสนมเลยกลายเป็นความผูกพันธ์ที่ตัวกูเองตอนนี้ไม่สามารถตัดมันออกจากตัวกูได้เห่อเซงว่ะนอนดีกว่าปวดหัว

[THE_DUTCHESS]

ง้าาาาาาาาาาาา
คิดอยู่เหมือนกันเลยว่าจะเรียกคุณโน้ตว่าพี่โน้ต 
เพราะว่าเรียกคุณแล้วมันดูห่างเหินไปหน่อย
แต่โดนพี่ซ่า(ผมคิดเองเลยว่าพี่ซ่าต้องแก่กว่าผมแน่นอน  เพราะผมเพิ่งจะ....เอง )ตัดหน้าไปก่อนอีกแล้ว


ปล.กำลังรอบันทึกในวันที่เก้ากันยาอยู่นะคับ  มันต้องมีอะไรที่น่าสนใจแน่เลยง่ะ  จะดราม่ากระจายไหมเนี่ยพี่โน้ต
ปล.2 รอบันทึก(บทอัศจรรย์  คิดเองไปไกลแล้วตู)หลังวันที่สิบสามเช่นกันนะคับ
ปล.3 ใช้มึงกูไปเถอะคับ  ไม่มีใครเขาว่าหรอกคับ  ถ้าใครไม่ชอบ  เขาก็คงเลิกอ่านของเขาเอง  แต่ผมชอบนะ ออกจะได้อารมณ์สมจิงดี

[zaza79]

ผมคิดเองเลยว่าพี่ซ่าต้องแก่กว่าผมแน่นอน  เพราะผมเพิ่งจะ....เอง

หึๆ เข้าไปดูโปรไฟล์ของคุณ...(ชื่ออะไรหรอคะ จะได้เรียกได้ถูก?)มาแล้ว อายุเท่ากับพี่ชายของซ่าเลย 

อืม...บันทึกตอนเลิกงานวันที่ 13 จริงๆตอนแรกซ่าก็จิ้นว่าเป็นบทอัศจรรย์ค่ะ แต่จิ้นไปจิ้นมาก็สะดุดกับคำนี้...

เมื่อวันก่อนกูแค่อยากรู้ว่ากูเป็นเกย์หรือเปล่า ก็เลยคบกับคนที่รู้จักที่เป็นเกย์คนหนึ่ง เมิงรู้ไหมแค่ 5 วัน 5 วันจริงๆ เขากูมีอะไรกับเขาด้วย กูก็ลองดูว่ะ อยากรู้ว่ากูจะเป็นยังไง

...จากประโยคสุดท้าย มันแปลว่าหลังเลิกงานวันที่ 13 ไม่น่าจะใช่บทอัศจรรย์นะค่ะ ใช่หรือเปล่าคะพี่โน๊ต?

[THE_DUTCHESS]

ง่ะ  ลืมไปว่าเข้าไปดูในโปรไฟล์ได้  ไม่ทันนึกจิงๆเลย
แต่น่าแปลกใจนะ  นึกว่าซ่าจะแก่กว่านี้
ถึงเด็กกว่าพี่ก็น่าจะอยู่ม.ปลายเเล้ว
ไม่นึกเลยว่าอายุจะเพิ่งสิบสาม  (ประมาณม.หนึ่งเองหนิ)
เหอๆ

[note23_naruto]

9 ก.ย. 48           เวลา 06.30

..............วันที่รอคอยก็มาถึง ทำไมมันเร็วจนตัวกูเองยังไม่ได้ทำใจรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น กล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษสีน้ำเงินสะท้อนแสง ตัดกับริบบิ้นสีแดงสดวางอยู่บนหนังสือ วันนี้กูตื่นเช้าก่อนใครในบ้าน เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว หวีผมซะเรียบแป้ เตรียมหนังสือใส่กระเป๋า นั่งรอเวลาไปโรงเรียนเพราะตอนนี้เพิ่ง 6 โมงกว่า ๆ กว่ารถจะมาก็ประมาณ 7 โมง นั่งอยู่หน้าบ้าน แต่สายตากูมองไปที่ถนนเพื่อใครคนนั้นที่กูอยากเจอเขาจะขี่รถมาจอดตรงหน้ากู เปิดหมวกกันน๊อคหันหน้ามายักคิ้วให้ 1 ครั้งก่อนที่จะทำหน้านิ่งไม่พูดอะไรเหมือนคนเป็นใบ้ แต่จะเบิ้ลรถเสียงดังๆ เพื่อบอกให้รู้ว่ากูรีบเร็วๆหน่อย พยายามนั่งมองรถทุกคนที่ผ่าน แต่มันไม่มีวี่แวว....... 7 โมงกว่าแล้วกูหมดหวังแล้ว.............................................................................


.......................เวลา 11.45 น
..............เมื่อเช้าเมื่อการรอคอยไม่มีความหมาย ได้แต่เดินก้มหน้าขึ้นรถสองแถว ภาพที่คุ้นตาที่เห็นอยู่ทุกวัน แต่ต่างแค่วันนี้มันอยู่คนล่ะที่ก็เท่านั้นเอง ภาพเด็กผุ้ชายสองคนนั่งรถมอเตอร์ไซค์ ที่เด็กผู้ชายคนซ้อนจะต้องสงเสียงโวยวายเหมือนเป็นบ้าอยู่คนเดียว นีกไปแล้วมันแอบอมยิ้มไม่ได้เลยกู ร้านผัดไทยต้นหูกวางทีเมิงกับกูชอบแย้งกากหมูกรอบ  เลยไปหน่อยร้านไอ้ติมกระทิที่ยังคงปิดบ้านอยู่ที่ตรงนั้นเคยมีเด็กผู้ชายหัวแข็งที่ชอบเอาชนะถูกเด็กผู้ชายอีกคนลากออกมาจากร้านทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนมันค่อยๆไหลย้อนเข้ามาในหัวกู ภาพทีละภาพมันค่อยๆเคลื่อนไหว เหมือนทุกอย่างย้อนกลับมาอีกครั้ง กดกริ่งรถ จ่ายตังค์แต่กูยังไม่ถึงโรงเรียน บอกกับตัวเองอีกครั้งเดียวแค่อีกครั้งเดียว "ร้านต้มเลือดหมู" เดินเข้าไปในร้านนั่งโต๊ะเดิมที่ประจำ
.......ป้าข้าว 2 ต้มเลือดหมู 1 น้ำแข็ง 2  ป้าแกเดินมาถามว่ามากินคนเดียวทำไมสั่งข้าว 2 จาน น้านลืมตัวกูมันชินปาก ได้แต่ยิ้มให้ป้าแกแล้วขอโทษ กูลืมไปจริงๆว่าตอนนี้ก็อยุ่คนเดียว อาหารเตรียมพร้อมแต่กูก็กินแต่หมูกับผักและน้ำต้มอยู่ดี กำลังจะซดน้ำอยู่ๆป้าแกก็ถาม.....
++++ ลูกชายวันนี้เพื่อนไม่มาด้วยหรอลูก
........ ไม่มาหรอกครับ
++++ ทะเลาะกันหรือไงลูก
....... เพื่อนผมมันมีแฟนหนะครับ
++++ อย่างงี้ป้าก็ขาดลูกค้าประจำ แกพูดไม่ทันจบก็มีคนมาสั่งต้มเลือดหมู กูคิดอยู่ในใจหลังจากวันนี้ผมคงไม่มาที่นี้อีกแล้วครับป้าเพราะมาทีไรผมนึกถึงแต่มันนั่งซด น้ำต้มกับผักพร้อมหมูอีก2-3 ชิ้น ป้าแกคงชินใส่เลือดมาซะตั้งเยอะถ้าเมิงอยู่ยิ้มหวานและเห็นแบบนี้ กินข้าวได้หน่อยเดียวรู้สึกอิ่ม ทำไมหมู่นี้กูกินไม่ได้นอนไม่หลับสงสัยจะเป็นเอามากกู เรียกป้าแกเก็บตังค์แต่แกยุ่งเลยเดินไปจ่ายที่หน้าร้านซึ่งแกกำลังหยิบของอยู่พอดี แกไม่ต้องเดี๋ยวไปป้าไปเก็บเองไม่ต้องเดินหรอกลูก
กูรู้สึกดีกับป้าเขานะป้าแกเป็นคนน่ารักใจดี แถมพูดเพราะกับลูกค้าทุกคนเรียกลูกทุกคำ
+++ ลูกชายเพื่อนลูกชายไม่ได้มาที่ร้านป้าจะพอ 3 อาทิตย์ได้นะลูก ป้าก็นึกว่าเรา 2 คนไปกินต้มเลือดหมูท้ายตลาดไม่กินร้านป้า หายหน้าหายตาไปทั้ง 2 คนเลย กูได้แต่ยิ้มและเดินออกจากร้านป้า ไอ้ทิงมันคงไปกินต้มเลือดหมูท้ายตลาดแน่ เพราะพี่หลินบ้านอยู่ท้ายตลาดนึกไปนึกมาไม่อยากคิดเลยกู ไปโรงเรียนแทบไม่ทัน เคารพธงชาติพอดีแต่ก็ยืนอยู่หน้าโรงเรียน ทำตัวให้เล็กที่สุดแล้วใส่ตีนหมาเข้าไปที่แถวดีนะที่ ตาเจิดไม่เห็นไม่งั้นกูมีหวังได้วิ่งหมดแรงแน่ กวาดสายตาไปทั่วไปเพื่อหาใครบางคน อ่ออยู่นั้นแค่เห็นข้างหลังกูก็ดีใจแล้ว  เคารพธงชาติเสร็จเห็นมันเดินแยกออกจากแถว สงสัยไปหาพี่หลินกูเซงไม่อยากมอง เสือกปวดฉี่อีกกูวิ่งออกจากแถวไปห้องน้ำพอถึงหัวมุมรีบจัด ชนปั๊กกูเกือบตูดจั้มเบ้า .............



แค่นี้ก่อนนะครับผมต้องรีบทำงานส่ง ไว้พรุ้งนี้จะมาอับให้ ขอโทษจริงๆครับ
.....
.

[note23_naruto]

9 ก.ย 48
........นึกในใจใครว่ะ เดินแม่งไม่ดูทาง เงยหน้าขึ้นมอง "ไอ้ทิง" นิ่ง นิ่งเลยกูได้แค่ยืนก้มหน้า มันก็นิ่ง ต่างคนต่างนิ่ง จนกูต้องไปเอง เพราะว่าถ้ายืนอยู่อีกมีหวังฉี่กูได้ลาดลงขาแน่ ฉี่เสร็จโล่งอก เดินออกมาไม่เห็นมันและมันคงขึ้นห้องไปแล้ว ใส่สปี๊ดวิ่งไปถึงหน้าที่วางรองเท้าหน้าตึก ถอดรองเท้าได้ยัดพรวด กระโดดขึ้นบันไดทีละ 3 ขัน เงยหน้าขึ้นเหมือนมนต์สะกดกูหยุดปั๊ป ไอ้ทิงยืนพิงอยู่ตรงเสาด้านบน มันมองกูจนกูรู้สึกว่าเกร็งๆ กูก้มหน้าค่อยๆขึ้นบันไดจนพ้นจากที่มันอยู่ ถอนหายเฮือกใหญ่ รีบจั้มเข้าห้อง "รอกูด้วย" หยุดกึก! ค่อยๆหันหน้าไปมองมัน เห็นมันเดินตามหลังมา หัวใจกูนี่เต้นตูมๆ นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 3 อาทิตย์กว่าที่มันพูดกับกูเป็นครั้งแรกมันเดินเข้ามาใกล้กูและหันกลับเดินต่อ น้ำตาเออเลยกูรีบเดินไปนั่งที่ตัวเอง แล้วมันก็ตามลงมานั่งทีหลัง กูเหล่มันจะตากูจะเข๋ไปข้างหนึ่งและไม่กล้ามองมันตรงๆ วันนี้เป็นวันเกิดเมิง เมิงน่าจะมีความสุขนี่หว่าแต่ทำหน้าเมิงบอกบุญไม่รับอย่างนี้ว่ะ กูเป็นห่วงเมิงรู้ไหม ท้ายชั่วโมงมันเดินไปห้องน้ำกูเลยขอแอบดูใต้โต๊ะกระเป๋า ไม่มี ไม่เห็นมีของขวัญเลยนี่หว่า พี่หลินไม่ได้ซื้อให้หรอว่ะ หรือว่าเขาไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดเมิง เมิงถึงได้ดูเศร้าๆๆ แต่เมิงไม่ต้องเศร้าไปหรอกว้อยอย่างน้อยที่มีกูคนหนึ่งและที่จำได้ เย็นนี้กูกะจะให้เมิงตื่นเต้นว่ะ กูอยากเห็นเมิงมีความสุข มีความสุขมากๆนะว้อยเพื่อน แค่เมิงเป็นสุขกูก็มีความสุขแล้ว สิ่งเดียวที่กูอยากให้เกิดขึ้นกับเมิงคือความสุข ถึงแม้ชีวิตกูตอนนี้จะ สุกๆดิบๆ ก็ตาม แต่อย่างน้อยการได้รู้จักเมิงชีวิตกูก็เกินคุ้มแล้ว อย่างน้อยคนอย่างกูก็ได้รู้จักความสุขถึงกูจะเข้าใจความหมายของมันนิดๆก็ตาม แต่คนอย่างกูก็ได้สัมผัสขอบคุณว่ะ หลังจากวันนี้ไปกูบอกกับตัวเองแล้วว่ากูจะหยุดมันไว้แค่นี้ความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนที่กูมีอยู่มันจนกูต้องทรมานที่เรียกกินไม่ได้นอนไม่หลับ จากนี้เราจะเป็น"เพื่อนกันตลอดไป"
...........สิ่งที่กูไม่เคยคาดฝันวาชีวิตกูจะสามารถทำอะไรเพื่อใครได้ขนาดนี้ ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาคอยเฝ้าคนป่วย เช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนยา เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่กูอยากจะบอกไว้ตรงนี้นะเว้ยถ้าไม่ใช่เมิงหรือคนในบ้านกู กูก็ไม่คิดจะทำให้ใครหรอกว่ะตลกตัวเองเหมือนกัน กูไม่รู้ว่ารองเท้าที่กูซื้อให้เมิง เมิงจะใส่ได้พอดีหรือเปล่าแต่ยังไงซะเย็นนี้ กูจะใส่รองเท้าให้เมิงกับมือกูเอง กูบ้าไปแล้ว จะว่ากูโรคจิตก็ยอม กูแค่อยากเห็นรองเท้าที่กูซื้อให้เมิงก่อนคนอื่น กูไม่อยากให้ใครเห็นก่อนกู คนเริ่มเข้ามาในห้องแล้วแค่นี้ก่อนคืนนี้เขียนต่อ..........

10 ก.ย 48                 เวลา  13.11 น
.............ในชีวิตของคนเราจะมีเรื่องที่สุขสมหวังสักกี่เรื่องเชียว แต่ชีวิตกูทำไมมันช่างเหมือนนิยายน้ำเน่าที่เล่าซ้ำไปซ้ำมา แต่ต่างกันตรงที่มันเป็นเรื่องจริงที่ยากเกินจะเดา เมื่อวานเย็นเป็นวันที่กูต้องจำไปตลอดชีวิต ไม่เคยคิดว่าความคิดของมันจะได้ขนาดนี้ การจะมองคนให้ลึกเข้าไปข้างในมันยากกว่าการขมเข็มในมหาสมุทร เมิงนะเมิงง ทำกูได้........
...........เมื่อวานตอนเย็นกลับจากโรงเรียนรีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัว หวีผมซะเรียบแป้ เดินออกจากบ้านวานน้าไปส่งหน้าปากทางบ้านมัน ระหว่างทางเห็น เซเว่น
บอกน้าให้จอดให้แป๊บนึง เข้าไปในเซเว่นเดินหาแล้วหาอีกไม่เจอ เออเอาก็เอา เหลือแต่ซอฟท์เค้กอันเดียว จะจ่ายตังค์ถาม"พี่มีเทียนวันเกิดไหม" พนักงานตอบอย่างน้าชื่นตาบาน มีค่ะ หยิบมาให้กล่องนึง ถามเขาไปอีก แล้วทำไมไม่มีเค้กล่ะครับ "มีเทียนนี่ก็ดีแล้วนะค่ะ ปกติมีแต่เค้กแต่ไม่มีเทียนเพิ่งสั่งเองค่ะ"จุกเลยกูโดนกวนตีนกลับกูถามดีๆนะเมิงงง ไม่ทำอะไร ยิ้มให้พนักงานแล้วเดินออกมาดีๆ แค่นี้ก็ดีว่ะ ดีกว่าไม่มีเลย.
...........ถึงปากทางเข้าบ้านมันแล้ว น้าถามว่าให้มารับไหม กูบอกน้าว่าไม่ต้องหรอกครับเดี๋ยวผมกลับเอง ในมือถือกล่องขวัญอีกมือถือถุงขนม ลังเลใจว่าจะเข้าไปดีหรือเปล่า แต่ก็มาแล้วเดินเข้าไปเรียบๆเคียงๆ
.....น้าทูน น้าทูนนนน
.....น้าทูนครับบบ น้าทูนครับบ
+++เออ กูรู้แล้ว เสียงตะโกนมาแต่ไกล
.....ทิงอยู่ไหมครับ
+++กูยังไม่เห็นเงามันเลย
..... แล้วทิงไปไหนครับ
+++อ่าวไอ้นี้ กวนอารมณ์กูไม่ละกูไม่เห็นแล้วกูจะรู้ไหม
........จึ๋ยเงียบไปเลยกู เอาก็เอาว่ะรอมันอยู่หน้าบ้านนี่แหละเดี๋ยวมันก็มา 1 ทุ่มผ่านไป......มันซ้อมบอลยังไม่เสร็จมั้งอีกสักพักมันก็มาแล้ว.....2 ทุ่มผ่านไป...กูเดินจนทางหน้าบ้านมันจะเรียบแล้วมั้งทำไมมันยังไม่มาอีกว่ะ....หรือว่าเกิดอะไรกับมัน แต่ถ้าเกิดอะขึ้นกับมันก็ต้องมีคนมาบ้านมันแล้ว  3 ทุ่มแล้วกูยังลุกๆนั่งๆ คืนนี้ลมเย็นดีจัง กลิ่นดอกปี๊บที่หอมอ่อนๆโฉยมาตามลม แต่ทำไมในใจกูร้อนจังว่ะ ปวดหัว ปวดหัวจริงๆ นั่งกุมขมับเส้นประสาทเต้นตังตุ๊บๆใจกูร้อนเป็นไฟเมื่อไหร่มันจะมาสักทีว่ะ 4 ทุ่มกว่าแล้วแต่กูยังนั่งอยู่หน้าบ้านมัน เอาก็เอาว่ะยังไงกูจะรอจนกว่ามันจะมาก็แล้วกัน....นั่งมันอยู่ตรงนี้แหละ สักพักได้ยินเสียงดัง แกร๊ก...แกร๊ก...
เอาแล้วเอากูเข้าแล้ว ขนลุกซู่เลยกู อย่าเป็นผี! อย่าเป็นผี! ในใจกูคิด สักพักเสียงเปิดประตูครืด...เงยหน้าดู "ไอ้ทิง" มันมองมาด้วยสายตาที่นิ่งๆ แต่ทำไมมันยังใส่ชุดนักเรียนอยู่ว่ะ หรือว่าวันนี้มันไม่ได้ซ้อมบอล แล้วรถมันไปไหนว่ะ ทำไมกูไม่ได้ยินเสียงรถ มองรอบๆหารถมันแต่ก็ไม่เห็นแล้วมันมายังไง มันยืนนิ่งมองกูสักพักก่อนที่จะหันหน้าเดินเข้าบ้าน
........ทิง  ทิง เดี๋ยวดิรอกูก่อน กูเดินเข้าไปจับมือมันและลากมันออกมาหน้าบ้าน มันสะบัดมือกูออกและไม่พูดอะไร กูยืนนิ่งไปพัก มันก็นิ่งไม่พูดอะไร ถ้าเป็นยังงี้มันคงไม่รู้เรื่องกันแน่ ตัดสินใจคุยกับมันก่อน
........เมิงไปไหนมาว่ะ
+++ กูไปซ้อมบอลมา (มันตอบเสียงห้วนๆ)
.......เมิงซ้อมทั้งชุดนักเรียนเนี๊ยะนะ แล้วรถเมิงล่ะ
+++ มันชี้มือไปในบ้าน
...... อ้าวไอ้เชี้ยรถมันจอดอยู่หน้าบ้าน ทำไมกูไม่สังเกตว่ะ แล้วพ่อมันไม่รู้หรือว่ามันกลับบ้าน ช่างสนใจลูกดีจริงๆๆๆ มันไม่พูดอะไร"เมิงมานี่ก่อนดิมานั่งคุยกับกูก่อนกูอยากคุยกับเมิง"
+++ดึกแล้วกูอยากนอน กูเหนื่อยด้วยไม่มีอารมณ์
......เออ แป๊บเดียวนะ กูขอร้อง กูมีเรื่องว่ะ(โกหกมัน) มันหันขวับก่อนที่จะยอมมาโดยดี
+++ใคร คนที่มีเรื่องอะ
......ไม่มีอ่ะ กูอยากคุยกับเมิงเฉยๆ โดนมันด่า พ่อให้ซะ 1 ที ซะใจไปเลยกู "ทิง กูมีเรื่องจะขอร้องว่ะ"
+++เรื่องอะไร
......เมิงหลับตาแป๊บนึงดิกูปวดฉี่ กูอาย
+++ เออ ไวๆเมิงกูไม่อยากเห็น หนอนไม้ไผ่(สาด มาเห็นของกูตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ)
............มันหลับตาปั๊บ กูรีบแกะขนมเอาเทียนปักจุดไฟทันที ขอโทษว่ะมันรีบจริงๆ ไม่ว่ากูนะ "เมิงลืมตาได้แล้ว" มันลืมตาเห็นซอฟท์เค้กที่มีเทียนจุด อยู่  1 ดอกแล้วมองหน้ากู "แฮบปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู แฮป ปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู ......กูร้องจนจบเพลงแล้วยืนให้มันเป่า" มันทำหน้าเจื่อนๆ แต่แววตามันดูอ่อนลงกว่าเมื่อกี้
......เป่าดิ กูร้อนเร็ว มันเป่าปู๊ด......น้ำลายเป็นฝอยๆ ลอยเต็มหน้ากูเลย เมิงนะเมิง ส่วนกูนะเหลือจับซอฟท์เค้กยัดใส่ปากมันทีเดียวหมด มันนะกินอย่างว่าง่ายกินเสร็จมัน ฮือ ก่อนที่จะด่ากู "ถ้ากูตายนี่คงไม่ต้องสืบ เมิงนี่แหละที่ฆ่ากู"น้านโทษกูอีก กูเมิงเล่นกูก่อน หันหลังเอื้อมไปหยิบห่อกระดาษแล้วดึงกล่องของขวัญยืนให้มันนี่กูให้เมิง มีความสุขมากๆนะเว้ยเพื่อน
+++อะไรว่ะ
......เมิงแกะดูดิ แกะดิ
+++เมิงใส่อะไรข้างในว่ะ ....มันเขย่าปั๊กๆ แล้วค่อยแกะดู พอมันเห็นของขวัญมันเงยหน้ามองและก้มหน้าลง แล้วหยิบออกมา "รองเท้า" ของจริงหรือเปล่าวว่ะ
.....ของจริงดิสาดดด เมิงดูนี่ของจริงโว้ย ป้ายราคายังไม่ได้แกะเลยเมิง
+++เมิงเอาคืนไปเหอะกูไม่อยากได้
.....ไอ้เชี่ยกูซื้อให้นะเว้ย ของที่กูให้เมิงมันก็แปรว่ากูอยากจะให้ กูให้แล้วก็ไม่รับคืน ไหนสวมให้กูดูหน่อยดิพอดีเปล่า
+++ไม่เอาว่ะเดี๋ยวเก่า ค่อยใส่พรุ้งนี้
.....กูขออะไรเมิงอีกอย่างดิ
+++อะไรว่ะ
.....ให้กูสวมรองเท้าให้เมิงนะกูอยากเห็น
+++เมิงจะบ้าไง กูยังไม่ถอดรองเท้านักเรียนเลย เดี๋ยวได้ตายหรอกเมิง
...... เออ กูไม่ถือ  กูดึงรองเท้าที่มือมันมา  ก่อนที่กูจะนั่งลงแล้วค่อยๆ ดึงรองเท้ามันออกทีละข้าง มันทำท่าออกเขิลๆ รองเท้าทีละข้างค่อยๆใส่ พอดีเลย เมิงใส่แล้วโครตเท่ห์ว่ะ
......ยืนให้กูดูหน่อย มันลุกพรวดยืนตัวตรงดิ่งหยั่งกับเคารพธงชาติ "เมิงหมุนดิ" มันก็บ้ายอหมุนอีก แต่ตอนนี้มันยิ้มแล้ว แววตามันเวลายิ้มนี้ดูดีเป็นบ้าเลย กูจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้นะ "พอแล้ว" นั่งลง มันก็นั่งลงอีก
......กูขออะไรเมิงอีกอย่างดิ
+++เมิงขอกูหลายครั้งจังเลยว่ะ
......เออ ครั้งสุดท้าย
+++เออ เรื่องอะไร
......หลับตาก่อน มันก็หลับตา กูค่อยนั่งคุกเข่าก่อนที่กูจะ....เอาแขนทั้งสองข้างของกูสอดเข้าไปในระหว่างแขนของมันแล้วโน้มตัวกูเข้าไปกอด นึกในใจครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะที่กูจะกอดเมิง กูขอเก็บความรู้สึกนี้สักพัก.......อือพอแล้วแล้วกูก็พูด
......ทิงกูขอให้เมิงมีความสุขมากๆนะว้อย อย่าเอาแต่ใจ ทำอะไรแล้วให้ประสบความสำเร็จ ถ้าวันไหนเมิงเหงากูจะอยู่เป็นเพื่อนเมิงเอง ขอให้แฟนเมิงรักเมิงมากๆ ขอให้เมิงกับพี่หลินสมหวังกันนะ น้ำตาเอ่ออีกแล้วกู มันเหมือนรู้มันค่อยเอามือโอบที่หลังกูและค่อยรัดกูแน่นขึ้นแต่สำหรับกูมันพอแล้ว "เมิงอย่าเพิ่งลืมตานะ" นับ 1-100 ในใจก่อนเดี๋ยวกูจะไปเอาของมาให้ กูค่อยๆผละออกจากมันยังเห็นมันหลับตา "เมิงเข้าใจไหม" มันพยักหน้าหงึกๆ "ห้ามลืมตาจนกว่าเมิงจะนับเสร็จนะโว้ย"
+++เออ กูรู้แล้ว
......กูค่อยๆถอยหลังและเดินออกมาเรื่อยๆ พอพ้นมันก็หันหลังกลับโดยไม่หันมองมัน น้ำตากูไหลๆเรื่อยๆ กูเดินกลับบ้านไม่ดิวิ่งเลยดีกว่า ......

เดี๋ยวค่อยต่อให้ใหม่นะครับต้องทำงานส่ง เขาเร่งกลัวไม่ทัน พรุ้งนี้นะครับผมสัญญาจริงๆ มันยาวมากๆๆ ไม่รู้ว่าเขียนไปได้ไง ประมาณ 16 หน้าได้หนะครับยังงงตัวเองว่าเขียนเข้าไปได้ไงว่ะ

[THE_DUTCHESS]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กำลังได้อารมณ์เลยง่ะ
แบบมาต่อให้นิดเดียวแล้วจากไป 
มารอตั้งรายวันแล้วนะคับ
อย่างนี้มาครั้งหน้าต้องมีแถมนะคับ  พี่โน้ตตตตตตตตตตตตต

[zaza79]

ไม่นึกเลยว่าอายุจะเพิ่งสิบสาม  (ประมาณม.หนึ่งเองหนิ)

พูดแบบนี้หาว่าซ่าแก่แดดหรอคะ? ง่าใจร้ายๆ โป้งแล้วๆ 
ว่าแต่พี่ชื่ออะไรอ่ะคะ ยังไม่ได้บอกซ่าเลยอ่ะ จะได้เรียกได้ถูกๆด้วยไง 

จะว่าไป... เดือนกันยาก็เป็นเดือนเกิดซ่านี่หนา...
โดราเอมอน เกิดวันที่ 3 กันยา
ซ่า เกิดวันที่ 7 กันยา
พี่ทิง เกิดวันที่ 9 กันยา
...!! มีใครจะจอยเกิดเดือนกันยาอีกมั้ยคะ?

[THE_DUTCHESS]

55+
พี่ป่าวว่าอะไรสักหน่อย  ซ่าตีความไปเองนะนั้น  55+(อีกที)
ส่วนเรื่องชื่อพี่  เรียกพี่ว่าปริศนาก็ได้  เพราะพี่ต้องการทำตัวเป็นปริศนา  (เกี่ยวกันไหม)

[note23_naruto]

พี่ต้องขอโทษด้วยครับ เพราะว่างานเร่งจริงๆๆๆ ครับ

กะว่าวันนี้จะลงให้เสร็จ มันคาบเกี่ยวกัน 2 วันด้วย

พี่จะแก้ไขในรีเดิมนะ จะได้ไม่เปลือเนื้อที่อ่ะ

[THE_DUTCHESS]

ไม่เร่งรีบคับ
รอได้

[zaza79]

โหยยยยย พี่โน๊ตค่ะ อยากจะบอกว่าเรื่องงานวันเกิดนี่สุดยอดจริงๆค่ะ ซึ้งมากๆเลย และอยากจะบอกอีกว่า...
ขอบคุณที่ทำให้ประทับใจนะค่ะ วันนี้เลยทำให้ซ่า กินข้าวได้ครบ 3 มื้อแล้วล่ะค้าาาาา

ส่วนเรื่องชื่อพี่  เรียกพี่ว่าปริศนาก็ได้  เพราะพี่ต้องการทำตัวเป็นปริศนา  (เกี่ยวกันไหม)

งั้นขอเรียกพี่สั้นๆว่า "ชิน" นะคะ มาจากคำว่า "ชินปิ" ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่าลึกลับน่ะค่ะ
งั้นก็ จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยนะคะพี่ชิน 

[THE_DUTCHESS]

หนุ่มสาวเอ๋ย...พวกเจ้าจงเสพดราม่า!
โอ้ยยยยยยยยยย  พี่โน้ตดราม่าได้อีก
ขนาดนี้แค่นิดเดียวนะ  แล้วที่เหลือจะขนาดไหน ยังเหลืออีกตั้งสิบหกหน้าแหนะ
อยากทำอะไรดีๆให้อีกเป็นครั้งสุดท้าย และขอความรู้สึกดีจากไออุ่นของอ้อมกอดเป็นครั้งสุดท้าย  ดราม่า!
หลอกให้หลับตานับหนึ่งถึงร้อย บอกว่ามีของจะให้ แล้วเดินจากมาแทน 
ยิ่งกว่าในละครอีกง่ะ  พี่โน้ตแบบว่าสุดๆไปเลย
รอต่ออยู่นะคับ
เราจะรอท่าน...เพื่อเสพดราม่ากันต่อไป

ส่วนเรื่องชื่อพี่  เรียกพี่ว่าปริศนาก็ได้  เพราะพี่ต้องการทำตัวเป็นปริศนา  (เกี่ยวกันไหม)

งั้นขอเรียกพี่สั้นๆว่า "ชิน" นะคะ มาจากคำว่า "ชินปิ" ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่าลึกลับน่ะค่ะ
งั้นก็ จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยนะคะพี่ชิน 

ชอบจังเลยชื่อนี้  "ชิน"  ฟังดูไม่เลวเลยง่ะ  แถมมาจากคำว่าชิน "ชินปี"  แปลว่าลึกลับอีก  ถูกใจวัยโจ๋เลย
น้องซ่าคิดได้ไงง่ะ เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่หรอคับ  หรือว่าศึกษาเองเพราะชอบเป็นทุนเดิม
ถ้าศึกษาเองนี้  ขอตรบมือให้เลยคับ

ปล. ชื่อชินแล้ว  งั้นขอเป็นชิน ชิณวุฒิได้ไหมเนี่ย เอิ้กๆๆๆ  หน้าตาไม่ได้เข้าเคร้าเขาเลย
ปล.สอง  มันชิน    ป+อิ  หรือ ป+อี  มองไม่ออก