31 ต .ค 48(ต่อ2)
....เซงกูหลังจากที่จะได้กลับบ้านไปกินข้าวอาบน้ำนอนแต่กูต้องไปบ้านน้ากับมันอีก มันขี่ยังกับติดปีกแป๊บเดียวถึงจริงๆ ไม่พากูไปนรกด้วยเลยว่ะ ไปถึงก็ใกล้มืดแล้วต้องนั่งรอน้ามันที่บ้าน มันวิ่งขึ้นไปหาอะไรของมันก็ไม่รู้ ที่นี่มันก็ดีเหมือนกันดูแห้งแล้งแต่บรรยากาศดีว่ะ ตอนเย็นของที่นี้เหมือนที่บ้านกูเลยสวยดี นั่งเหม่อได้สักพักต้องสะดุ้ง ไอ้ทิงเอาผ้าขาวม้ากับขันน้ำมาให้บอกให้กูไปอาบน้ำ
.....กูอาบไงกูไม่มีเสื้อผ้า
+++ กูเตรียมให้แล้ว
..... กูไม่มีกางเกงใน
+++ นี่กูเอามาเผื่ออยู่ในผ้ากับขัน
..... ของใครว่ะ
+++ ของกูเอง
..... สาดเมิงให้กูใส่ของเมิงเนี๊ยะนะ ไม่เอาวะกูกลัวไม่ชอบด้วย
+++ เรื่องมากเมิง มึงกับกูก็เหมือนกันอายไรว่ะ หรือว่าเมิงไม่เหมือน ถ้าเมิงไม่เหมือนกูขอดูหน่อย
..... เงียบเลยกูจำใจต้องรับมาอย่างไม่เต็มใจ มองซ้ายมองขวาไม่เห็นห้องน้ำเห็นแต่โอ่ง เฮ้ยยย อาบตรงไหนว่ะ
+++ เออ กูลืมบอกเมิงต้องไปตักน้ำที่บ่อตักมาใส่โอ่งว่ะ เดี๋ยวกูไปตักให้ มันวิ่งลงมาพร้อมกับดึงมือกูไปที่บ่อ ตักน้ำบาดาล มันโยนกระแป๋งน้ำลงไปแล้วค่อยดึงขึ้นมา
..... ลำบากขนาดนี้เลยหรอว่ะ
+++ ก็ธรรมดาว่ะ เมิงช่วยกูดิก็จะได้ไม่ลำบาก แต่ก็แป๊บเดียวจริงๆ กลิ่นน้ำบาดาลนี้มันเหมือนมีสนิมเหล็กอยู่ด้วยอาบไปบ่นไปกู อาบเสร็จไปหามันตกใจกับข้าวทำเสร็จเรียบร้อย หิวด้วยกูแต่ต้องรอมันอาบน้ำ ท้องร้องจ๊อกๆเลยกู ไม่ไหวเลยขอชิมหน่อย แกงส้มน่ากินว่ะชิม สุดยอดอร่อยว่ะ ผักฉาบน้ำมัน กับน้ำพริกกระปิ ไข่ทอด น้ำลายแทบยืดกูแต่มันไม่เสร็จสักที กำลังกับข้าวเลยกูตกใจ ไอ้สาดมันเอาผ้าขาวม้าที่มันใช้คลุมหัว
+++หิวเมิงก็กินก่อนดิ ไม่ต้องหัวกู
...... ไม่เอากินพร้อมกันดิ
+++ เออรอแป๊บ .....มันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มานั่งกิน ไอ้ทิงนี้เพิ่งรู้ว่าทำกับข้าวอร่อย หรือว่ากูหิวไม่รู้กินได้แบบว่าอร่อยโครตๆ กินเสร็จนอนแผ่เลยกู แต่สงสัยทำไมน้ามันไม่มาสักที
......ไอ้ทิงน้าเมิงล่ะ
+++ อ๋อน้ากูไปหาญาติที่ยุดยาหนะเลยให้กูมาอยู่ที่สวนแทน
..... ไหนเมิงบอกพามาบ้านน้าเมิง
+++ กูพูดอย่างนั้นหรอว่ะ กูบอกว่ากูจะไปหาน้ากู น้ากูให้มาเฝ้าป่าอ้อยโว้ยแกกลัวขโมยลักตัดว่ะ เมิงจะนอนยั้ง
..... เออ กูง่วงนอนแล้วเดี๊ยวกูไปซักผ้าก่อนเดี๋ยวพรุ้งนี้กูไม่มีใส่
+++ กูซักให้แล้วเมิงไม่ต้องหรอก
.....โห่เมิงใจดีว่ะเล่นเอาซะกูแอบปลื้มไปชั่วขณะ พูดไปพูดมาวกเข้ามาเรื่องที่กลัวจนได้
+++ เมิงรู้เปล่าที่นี้เฮี้ยนนะเมิง น้ากูเคยเห็นคนมาอยู่ใต้ถุนบ้านด้วย เมิงลองมองดูข้างล่างดิ
..... เสียวสันหลังวาบเลยกูรูกระดานบ้านที่นี้ทำไมห่างจังเลยว่ะ แบบว่ามองเห็นข้างล้างเลยว่าใครทำอะไร กระโดดเกาะมันเลยกู เมิงพูดไม่ดูสถานการณ์เลยเมิง ไม่กล้านอนเลยกู พยายามนอนบนกระดานแผ่นเดียวไม่มองด้วยกูคลุมทั้งตัว ร้อนแค่ไหนกูทนได้ มันหัวเราะ
+++เมิงมานอนบนเสื่อนี่ กูปูให้
.... แล้วก็ไม่บอกเมิง กี่ทุ่มแล้วว่ะ 4ทุ่มแล้ว เออแล้วเมิงจะไปไหนอีกเปล่าว่ะ
++ไม่ว่ะกูไปดูมารอบแล้วกูง่วงนอน นอนดีกว่า
....เออ ปูเร็วๆดิก็ง่วง
+++เออ สั่งกูจัง.....มันปูที่นอนกางมุ้งกูมุดเข้าปับ นอนใกล้มันแล้วโล่งอก คลุมโปงต่อ
+++ เมิงไม่ร้อนหรอว่ะ
....... ร้อนดิว่ะ เปิดผ้าห่มออกมา เห็นมันนอนถอดเสื้อกับกางขาสั้นตัวนึง มันนอนยิ้มแฉ่งพร้อมกับกระชากผ้าห่มกูออก ตกใจเลยกูดึงผ้าห่มแน่นแต่สู้แรงมันไม่ได
+++ เมิงจะดึงทำไมว่ะกูแค่เห็นว่าเมิงร้อน สาดกูไม่ขมขืนเมิงหรอก
....... เชี้ยอะไรก็เกิด่ขึ้นได้ ยิ่งเป็นเมิงกูกลัว
+++ กลัวเชี้ยไรว่ะ เมิงไม่ต้องกลัวอยู่กับกูพี่ปกป้องเองน้อง......แต่กูอุ่นใจขึ้นว่ะเวลาอยู่กับมัน ชอบพากูมาผจญไพรอยู่เรื่อยๆ
+++ โน๊ต โน๊ต เมิงหลับแล้วหรอว่ะ
..... อือ ยางงง
+++ เมิงไม่ร้อนหรือว่ะ นอนม้วนผ้าห่ม
...... กูทนได้
+++ เมิงไม่ต้องกลัวหรอก นอนธรรมดาเหอะกูล้อเล่นถ้ามีอะไรกูให้เมิงเตะเลยว่ะ
..... เออ กูรู้แล้วกูร้อนเดี๋ยวกูเปิดเอง
+++ ก็แล้วแต่เมิง แต่เมิงไม่เปิดกูจะไปนอนข้างนอกกูอึดอัด
......เป็นอะไรกับกูนักหนาว่ะ แค่กูนอนห่มผ้าเนี๊ยะนะเมิง .......เงียบไม่มีเสียงตอบรับมันลุกพรวดกำลังจะเปิดมุ้งออกสาดดดดเมิง เปิดผ้าห่มเลยกูคว้าแขนมัน
..... เมิงกูไปด้วย กูกลัว
+++ เปิดแล้วหรอเมิงกูนึกว่าจะนอนอยู่อย่างนั้น ร้อนไหม
..... เมิงลองห่มดิ
+++ กูปอดไม่ได้แหก กลัวไม่เข้าเรื่อง
..... มานอนดิ ปิดมุ้งด้วยเดี๋ยวยุงเข้า
+++ เมิงเอาผ้าห่มกันมุ้งด้วย เป็นไงดีกว่าห่มไหม
..... เออ นอนยั้งกูง่วง
+++ ใครถ่างตาเมิงอ่ะ
..... อย่าลืมปลุกกูด้วยตอนเช้า นี่ปาเข้าไป 5 ทุ่มกว่าแล้วมั้ง ...........เย็นดีจังลมที่พัดเข้าหน้าต่าง แต่ตอนหัวค่ำร้อนแต่ทำไมยิ่งดึกยิ่งเย็นว่ะ หลับไปตอนไหนไม่รู้สึกตัวดิ ขากูเหน็บกิน อ่าวไอ้ทิงมันมานอนตรงนี้เมื่อไหร่ว่ะ หัวมันแพะอยู่ตรงแขน ขาพาดก่ายที่ขากู สาดตัวหนักชะมัด หนาวว่ะกูดึงผ้ามาห่ม ดูไอ้ทิงนอนหัวก็ไม่ได้หนุนหมอนเมิงเดี๋ยวได้คอเคล็ดแน่เมิง ลำบากกูอีกจับหมอนค่อยยกหัวมันหนุนยกขามันที่พาดขากูออก หนาวว่ะคลุมโปงเลยกู นอนได้สักพักได้ยินเสียงครืดๆ เปิดผ้าห่มออกมาดู อ่าวไอ้ทิงนอนขดตัวกลมเลยลืมนึกไปกูขนาดกูยังหนาวแล้วมันจะไม่หนาวได้ไง ควานหาผ้าห่ม ซวยเสือกมีผืนเดียวผืนแค่ห่มได้คนเดียวเนี๊ยะนะ จับตัวมัน โห่สาดดเย็นเจี๊ยบ มิน่ามีผ้าห่มผืนเดียวเมิงถึงได้บอกให้กูกันไว้ข้างตัว เมิงไม่ต้องเสียสละให้กูก็ได้ แค่นี้กูแทบแย่แล้ว เมิงไม่ต้องทำฟอร์มพระเอกกับกูเลิกซะทีเหอะเมิง ทุกวันนี้เมิงก็วิ่งอยู่ในหัวกูจนกูปวดหัวได้ทุกวันแล้ว ทำไงดีว่ะปล่อยงี้มีหวังได้นอนหนาวตายแน่เมิง ตัดสินใจกูเมิงทำเพื่อกูเยอะแล้วแค่นี้จะเป็นไรว่ะเสียสละผ้าห่มให้มันจับมันหนุมหมอนแล้วห่มผ้า ส่วนกูนอนหลับตาหลับแล้วคงไม่รู้สึกอะไรหรอกกูขี้เซาจะตาย ทรมานว่ะรู้สึกตีนชาๆ จนต้องนอนขดตัวเห่อดีหน่อยดีกว่านอนตัวตรงๆ สักแป๊บได้มั้งพรึบรู้สึกว่าไอ้ทิงตื่นแต่กูแกล้งหลับ รู้สึกว่ามีอะไรอุ่นอยู่ตรงแขน หน้าผากสักพักเหมือนมันลูบผม ฟืดดด รู้สึกเหมือนว่ามีลมอุ่นปะทะแก้มขนลุกซู่เลยกู แต่กูก็อยู่เฉยๆกลัวมันรู้ว่ากูไม่หลับ สักพักได้รู้สึกอุ่นคลุมตัวไอ้ทิงมันเอาผ้ามาห่มให้คืน สักพักได้กูค่อยๆลืมตาภาพที่เห็นคือมันกลับไปนอนขดตัวอยู่เหมือนเดิม
น้ำตาไหลเลยกูไม่รู้ว่าซึ้งหรือหนาว หากสิ่งที่กูได้รับวันนี้คือความรักจากเมิงมันคงอุ่นไปถึงหัวใจกู ตัดสินใจกระเถิบไปใกล้ๆมันเอื้อมดึงมันมาใกล้ๆ แบ่งผ้าให้มันครึ่งหนึ่ง
+++เมิงห่มไปเถอะกูไม่หนาวหรอก......ยิ่งมันพูดแบบนี้เอาก็เอาว่ะเลยสอดมือไปใต้แขนมันกอดมันจากด้านหลังแล้วก็ห่มผ้านึกว่ามันจะปัดมือกูออกที่ไหนพลิกตัวกลับมากอดกูตอบอีกแต่ก็ช่างมันรัดกูแน่นจริงๆ เสียงลมหายใจมึงนี้แรงว่ะ กูจะจำไปตลอดชีวิตกูเลยคืนนี้ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำจริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
