ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ----------------------------------------------------
โฆษณาบ้างอะไรบ้าง....
นี่เรื่องแรกที่เอาลงที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9740.0
นี่เรื่องที่สอง(ยังไม่จบ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9787.0นี่เรื่องที่สาม(เรื่องจบแล้ว ค้างตอนพิเศษอีก 2-3 ตอน)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10356.0นี่เรื่องสั้นตอนเดียวจบ มาจากเรื่องจริง http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10619.0
นี่ก็เรื่องสั้นตอนเดียวจบ แต่งจากพล๊อตฮาๆของคนเขียน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12529.0ส่วนเรื่องนี้....ก็ตอนเดียวจบ
เครดิต+เรื่อง ของคุณ CiSwVeNa ฝากมาลง
ก็...อ่านกันเลยละกันนะ
***************************************************************
เรื่องสั้น (เพิ่งรู้ว่าเรา) เข้ากันไม่ได้.....
“จะเอายังไง.....” ผมหันไปมองหน้าคนที่เรียกได้ไม่เต็มปากว่า ‘คนรัก’ ….
“มันก็เหลืออยู่ 3 ทาง......”
“.........................”
ปรับตัวเข้าหากัน..........ห่างกันซักพัก..................เลิกรากันไป................
ถ้าเป็นคุณ.....คุณจะเลือกทางไหน.....?
“ข้อแรก......มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ...” อีกฝ่ายเอ่ยออกมาเบาๆ.....ผมพยักหน้ารับ
“เพราะถ้ามันเป็นไปได้........เราคงทำได้นานแล้วสินะ....”
4 ปีที่ผ่านมา จะว่ากันตามตรงมันก็เหมือนจะนาน.........แต่ถ้าเทียบกับทั้งชีวิตที่เราอาจจะมี มันก็สั้นนิดเดียว แต่มันเป็นปีที่ผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย.....ทั้งสุข ทั้งเจ็บ.......เจียนตาย......
....น่าขำ.............
เวลาผ่านไปตั้งนาน.......ทำไมถึงเพิ่งจะมารู้ว่าว่าเรา ‘เข้ากันไม่ได้’ ……
“แล้วจะเอายังไง.....” อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นอีกหลังจากนั่งเงียบกันมาครู่หนึ่ง ผมถอนหายใจยาวอย่างปลงตก
“ไหนๆแล้ว ช่วยแสดงความเป็นผู้นำซักครั้งจะได้มั้ย.......?” ผมหันไปมองหน้าอีกฝ่าย สีหน้านิ่งจนผมดูไม่ออกว่ามันคิดอะไรอยู่
ความเป็นผู้นำ.....ความอบอุ่น.......สิ่งที่ผมต้องการจากผู้ชายคนนี้.....ผู้ชายบ้างานคนหนึ่งที่รักผมคนเดียว......แต่เขาไม่มีเวลาให้ผม.....ไม่มีความอบอุ่นให้.......มีแต่ความเฉยชา และเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ ใช่ว่าผมไม่เข้าใจเขา ทำไมจะไม่เข้าใจถึงตัวตนของคนๆนี้......
เขาเปรียบเทียบว่าตนเองเป็นต้นไม้ต้นหนึ่ง.....ที่กำลังพยายามจะเจริญเติบโต.....เขาอยากมีคนคอยดูแลเอาใจใส่เขา รดน้ำพรวนดิน ฟูมฟักดูแลเขาตลอดเวลา.....
ซึ่งผมทำไม่ได้.....
ผมพยายามทำ....จนเหนื่อยใจ.......
ผมบอกเขากลับ.......ว่าผมเองเวลาที่ออกไปยืนรดน้ำต้นไม้นานๆ.....มันก็มีบ้างที่ผมเหนื่อย.....ผมอยากได้ต้นไม้ใหญ่ซักต้น.....ต้นไม้ใหญ่ที่ผมอยากพึ่งพิง อยากอาศัยร่มเงา......
และเขาก็ทำให้ผมไม่ได้......
ความต้องการของเรามันต่างกันเกินไป.....
เหตุผลของคนเวลารักกันมันมีเป็นร้อยพันเหตุผล......
แต่เวลาคนเราเลิกกัน.....ทำไมมันถึงมีแค่เหตุผลเดียว..........
บางคู่อาจจะเป็นเพราะเรื่องมือที่สาม เรื่องการนอกใจ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมันไม่ใช่แบบนั้น.....
เพราะเรา ‘เข้ากันไม่ได้’.........
เหตุผลมันช่างเป็นนามธรรม.......บางครั้งผมก็อยากให้อีกฝ่ายมีคนใหม่มาให้เห็นต่อหน้าต่อตาเสียให้รู้แล้วรู้รอด...อย่างน้อยมันก็เป็นเหตุผลที่เป็นรูปธรรมดี.....
แต่มันก็ไม่ใช่......
“แล้วตกลงจะเอายังไง.......?” เสียงอีกฝ่ายดังขึ้นขัดอาการเหม่อลอยถึงเรื่องที่อยู่ในหัวของผม ผมผินหน้าไปมองเขาอย่างหมดอาลัยตายอยาก.....
ไม่ว่าจะยังไง....ผมก็จะไม่ได้ไอ่สิ่งที่เรียกว่า ‘ความเป็นผู้นำ’ จากคนๆนี้เลยใช่มั้ย?
“ทางแรกคงต้องตัดไป.....” ผมเอ่ยขึ้น........
“เลิก กับ.............ห่างกันซักพัก.....” เสียงผมทิ้งช่วงไป.....ในใจผมเริ่มมีคำตอบ....
“คำว่าเลิกมันหนักเกินไป อย่างน้อยก็ในตอนนี้....” อีกฝ่ายพูดขึ้นนิ่งๆ จนถึงท้ายที่สุดของการคบหา.....ตัวตนของเขาก็ยังเหมือนเดิม.....
คนเฉยชา.....
“งั้นมันก็เหลือแค่คำเดียว.....” หลังจากผมเอ่ยไป ความเงียบก็บังเกิดขึ้นยาวนาน......
ช่องว่างระหว่างคนสองคน......มันกว้างขึ้นทุกที........
บนเตียงๆหนึ่ง คนสองคนกำลังนอนนิ่ง.....คิดถึงอนาคตที่กำลังจะเกิด..........
‘เข้ากันไม่ได้’ ไม่เคยคิดว่าคำๆนี้จะเกิดขึ้นระหว่างผมกับมัน......
แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว.....
“ขอบเขตมันอยู่ที่ไหน.......ไอ่คำว่า ‘ห่างกันซักพัก’น่ะ” ผมเอ่ยถาม....
“คงเป็น.....ต่างคนต่างอยู่ ต่างฝ่ายต่างทำอย่างที่ตัวเองต้องการ แล้วอยู่ห่างกันเพื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.....หรือไม่ต้องคิดถึงกันเลย.....มันก็เป็นสิทธิ์ของใครของมันที่จะทำอะไรก็ได้ที่เราอยากจะทำ...ล่ะมั้ง.....” ประโยคยาวเหยียดที่เต็มไปด้วยความเงียบงันระหว่างคนสองคน.....
คนเราจะคบกันไปทำไม.......จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจในคำตอบ....
“ฟังดู.....เหมือนจะทำได้ง่ายๆ....” ผมกัดฟันพูดเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหล เพราะจะว่าไปมันปริ่มออกมาตั้งแต่ประโยค ‘ต่างคนต่างอยู่’ แล้วด้วยซ้ำ.....
ผมลุกขึ้นจากเตียง นั่งขัดสมาธิ พยายามทำใจให้ปลอดโปร่ง และเหนืออื่นใด คือพยายามให้น้ำตามันไม่ไหลออกมา......
“งั้นก็ลา....เท่านี้เลยแล้วกันนะ.....” ผมขยับตัวจะลุกจากเตียง แต่มีมือๆหนึ่งมาคว้าต้นแขนไว้ ผมหันไปหา ใบหน้าที่อยู่ตรงข้ามกันนั้นนิ่งงัน......
“อะไร...อะ!” ยังไม่ทันหมดคำ แขนนั้นฉุดตัวผมเข้าไปหา ริมฝีปากตรงเข้ามาจูบ จูบแบบเรียกร้อง.....เรียกร้องอะไรซักอย่างที่ผมไม่เข้าใจ......
“อะ อืออออ” ริมฝีปากนั้นตรงเข้ามาซุกไซร้ที่ๆเดิมที่ผมเคยรู้สึกหวามไหวเวลาโดนสัมผัส มันก็แน่ล่ะว่าตอนนี้ผมก็ต้องรู้สึกตามไปด้วย.....
แต่มัน.....
“อะ...” ผมผลักตัวอีกฝ่ายออก ซึ่งก็ชะงักเพราะแรงผลักของผม คนๆนี้ไม่ชอบการปฏิเสธ เพราะที่ผ่านมาเวลามีอะไรกัน ถ้าผมปัดป้อง เขาก็จะหยุด.....
‘เซ็กซ์มันเป็นเรื่องที่ต้องเต็มใจ’ คำพูดที่ผมได้ยินบ่อยๆจากมัน....
“ทำแบบนี้ทำไม…” ผมขยับถอยออกห่าง มือกำเสื้อเชิ้ตที่โดนถอดกระดุมจนจะหมดแผงจนแน่น อีกฝ่ายเหมือนนิ่งไป ร่างนั้นหงายหลังลงกับพื้นเตียง นอนจ้องแผ่นหลังของผมอยู่เงียบๆ
“................................................” ไม่มีคำตอบ....
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ชั้นจะกลับแล้วนะ....” ผมกลั้นใจเอ่ยออกไป ขากำลังจะก้าวลงจากเตียง...
“.........ชั้นอยากมีอะไรกับแก....มันผิดเหรอ?” เสียงนั้นนิ่ง แต่สั่นอยู่ในที ผมหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงอย่างไม่เชื่อสายตา....
ทำไมถึงพูดอย่างนี้..........ไม่เข้าใจ......ชั้นไม่เข้าใจแกเลย.....
“มันไม่ได้ผิด.....” ผมพูดทั้งๆที่ไม่ได้หันหน้าไปหามัน
“..................................”
“แต่ไม่เข้าใจว่าทำแบบนี้ทำไม...” น้ำตาผมซึมออกมาอีกครั้ง.....ไม่เข้าใจ ผมไม่เข้าใจมันเลย มันต้องการอะไรจากผมกันแน่?
เซ็กซ์สั่งลางั้นเหรอ......?
น่าสมเพช......
“ข้อตกลงคือต่างฝ่ายต่างทำอย่างที่ตัวเองต้องการใช่มั้ย....?” ผมได้ยินเสียงเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลัง เสียงนั้นคล้ายจะเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ๆ แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ตอบอะไรออกไปนั้น ผมก็ได้ยินประโยคที่ทำร้ายจิตใจผมไม่ต่างจากประโยคอื่นๆเลย....
“นี่แหล่ะที่ชั้นต้องการ”ผมโดนคนที่อยู่ในระหว่าง ‘ห่างกันซักพัก’ ข่มขืน......
ไม่ปรานีปราศรัย....
คำที่เขาเคยกล่าวไว้ว่าต้องเต็มใจทุกครั้ง.....คำนั้นโดนทำลายไปจนไม่เหลือชิ้นดี......
ไม่ว่าเสียงที่เปล่งออกมาจะอ้อนวอนแค่ไหน......ความรุนแรงมันก็ไม่ได้ลดลง.....
ผมเจ็บ............
ทั้งกายและใจ.......
รุ่งเช้าอีกวัน.....ผมตื่นมาพร้อมกับอาการลุกไม่ขึ้น เจ็บร้าวช่วงล่าง ทั้งต้นขาและสะโพก......
หันไปมองด้านข้าง...สีหน้าหลับอย่างเป็นสุขนั้นทำให้ผมนึกเอ็นดูขึ้นมา.....มันช่างเหมือนวันเก่าๆ....ที่ผมตื่นขึ้นมามองหน้ามันตอนหลับ.....
แต่นั่นมันเรื่องของอดีต.....
ตอนนี้คือปัจจุบัน....
ผมฝืนตัวเอง ลุกขึ้นยืนทั้งๆที่ขาสั่น ควานหาเสื้อกับกางเกงยีนส์ที่ตกกระจายอยู่ที่พื้น พยายามใส่เสื้อผ้าจนครบ หันกลับไปมองที่เตียง อีกฝ่ายยังคงหลับอยู่ที่เดิม เสียงหายใจสม่ำเสมอนั้นบ่งบอกให้รู้ว่ากว่าจะตื่นคงอีกนาน....
ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ มือเอื้อมไปหยิบผ้าห่มที่ตกลงไปที่เอวของอีกฝ่าย ให้กระชับขึ้นที่คอ.....
ช่วงนี้อากาศมันหนาวนะ.....
ดูแลสุขภาพด้วยล่ะ......
ผมได้แต่พูดในใจ......
ลากสังขารเดินไปที่ประตู......ผมหันกลับมามองภาพนั้นอีกครั้ง.........
คงไม่ได้พบกันอีกนาน......หรืออาจจะตลอดไป.....
‘ดูแลตัวเองดีๆล่ะ....’ก้าวเท้าออกมานอกห้อง ผมปิดประตูไล่หลัง........
ไม่รู้ว่ามันจะจบลงยังไง.....
จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้.....
ไม่รู้จริงๆ.....
จบ (เพิ่งรู้ว่าเรา) เข้ากันไม่ได้.....
*********************************************
:pig4:ขอขอบคุณที่ติดตาม
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ~ (เพิ่งรู้ว่าเรา) เข้ากันไม่ได้.... ~ Credit : CiSwVeNa --- (อ่าน 11580 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก