Imprison 23: หมาบ้า..กรุณาฉีดวัคซีน..
ปึง !!!!..
เสียงเหวี่ยงประตูเปิดหวือกระทบกรงเหล็กเสียงดังสนั่น ทำให้หลายคนสะดุ้งเฮือก แต่คงไม่มีใครสะดุ้งได้เท่าผม ที่พอเถียงคำไม่ตกฟากปุ๊บ ตีนที่เคยอยู่บนตักก็ปลิวหวือมาใส่ท้อง จุกกันไม่ทันตั้งตัวก็เจอดึงพร้อมกับแขนที่โดนลากติดมือไอ้พี่โตปลิวหวืออกจากห้องขังไปแล้ว !!..
“..ประตูปิดตอนสองทุ่มครึ่ง ห้ามมาช้า !!! “ เสียงผู้คุมตะโกนไล่หลังทำให้ผมแทบน้ำตาไหล โถ่ แทนที่จะห้าม ..ดันสมรู้ร่วมคิดให้ผมโดนลากมาเสียนี่..
วิ่งออกมาจากห้องขังผ่านอาคารโรงเรือนต่างๆทั้งๆที่ผมยังเจ็บแปลบตรงลำตัว การถูกลากมาโดยตั้งตัวไม่ทันทำเอาผมหอบแฮ่ก เจ็บปวดตรงหน้าท้อง แต่ก็ยังต้องก้าวไปตามแรงดึงอยู่ดี
“..โอ้ยยยยยย..” ผมครางดังลั่นเมื่อถูกเหวี่ยงตัวลงกระแทกผนังปูนจนจุกแอ๊ก..ไอ้เชี่ยพี่โตโว้ย..เห็นว่าแรงเยอะถึงเหมือนควายแล้วก็ลากเอาลากเอาน่ะ..
ไอ้เนมมองซ้ายมองขวาหลุกหลิก..จากที่โดนลากพามานั้นผมไม่รู้แล้วว่าเดินทะลุจากไหนไปไหนบ้าง เพราะไอ้พี่โตนี่ก้าวยาวชิบหาย แถมยังกึ่งเดินกึ่งวิ่งอีก..ไม่รู้จะลากผมมาทำไม..แต่ก็ได้แค่กลับมาโทษตัวเอง..ปากหาเรื่องจริงๆยอมนวดตีนเหม็นๆนั่นดีๆก็พอแล้วแท้ๆ..
..แต่จะสนทำไม..ปากดีไป มันก็มองว่าผมไม่ใช่คนเหมือนเดิม..
..จะพามาทำอะไรอีหล่ะ..ฆ่าเลยดีมั้ย ถ้ามันกวนใจดีนัก..
ผมเม้มปากแน่นด้วยความไม่พอใจ สายตาของผมสอดส่องหาร่างของคนที่ลากตัวเองมาแอ้งแม้งอยู่..พบว่าไอ้คุณพี่โตกำลังยืนคุยอยู่กับนักโทษสองสามคนที่ผมไม่เคยเห็นหน้า หนึ่งในนั้นหันมามองผมด้วยแววตาชวนขนแขนสแตนด์อัพ
..ผมกวาดสายตามองหาทางหนีทีไล่โดยไวเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มผิดปกติ พบว่าบริเวณนี่คือหลังอาคารโรงอาหารที่มีผ้าสีตุ่นๆตากอยู่อยู่ระโยงระยาง บรรยากาศโดยรอบชวนให้นึกถึงโรงแรมสยองขวัญชวนขนหัวลุก..ในคุกมีผีใช่มั้ย?..ได้ข่าวว่าผีดุด้วย...
หมับ..
อูย....บีบแขนจนแน่นแล้วลากให้ลุกยืนขึ้นโดยไม่บอกกล่าว..ผมหันไปมองสบตาผู้ชายที่ทำเหมือนผมเป็นตุ๊กตายัดนุ่นที่ไม่รู้สึกรู้สาอย่างไม่พอใจ..แม้จะรู้..ว่าไม่มีใครเคยสน..โดยเฉพาะกับคนๆนี้..
“..หืม... นี่เหรอว่ะ..ที่.... “ เสียงทักทำให้ผมชะงักจากการจองล้างจองผลาญไอ้พี่โตด้วยสายตา..
“..มีมาให้มึงลอง...ไอ้ปื้ด...”คำพูดนั้นทำให้ผมชะงัก..สายตามองไปยังผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาใกล้ หน้าตาดูโรคจิตพอควร แม้ใบหน้าจะไม่ได้เรียกว่าขี้เหร่อะไรแต่รัศมีโรคจิตที่แผ่มานั้น..ทำเอาผมขนลุกเยือก
“..เอาจริงเหรอว่ะ..หน้าตาก็ออกจะดี..เหี้ยโต..” ผู้ชายคนนั้นบอกพลางก้มๆเงยๆมองมายังตัวผม..และเอมมือมาลูยแก้มเบาๆ...แม้จะเบา..แต่..มันน่าขยะแขยง..
ไอ้เนมหันไปมองหน้าไอ้พี่โตอย่างไม่เข้าใจ..และได้รับเพียงรอยยิ้มหวานที่ไม่เคยพบเจอ..แต่มันมีในสถานการณ์ที่ไม่ดีเอาเสียเลยทำเอาผมหนาววูบไปถึงสันหลัง
“..เออน่า..ของสมนาคุณพิเศษ...” ว่าพลางหัวเราะเบาๆ..ผมเม้มปากแน่น..เมื่อรู้สึกถึงลางสังหรณ์ซวยๆบางอย่าง..
“..แล้วอีกอย่าง..” พูดพลางหันมามองหน้าผม แสยะรอยยิ้มหวานชวนอ้วกนั้นมาให้อีกรอบ
“..กูเห็นว่ามันอยากจนตัวสั่น..กูเลยจัดให้..”
..ว่าแล้วก็เหวี่ยงร่างผมปะทะกับผนังโดยแรง.
“..ไอ้เนม...ในเมื่อมึงมันรนหาที่นัก..ก็เอาก้นมึงไปเซ่นรุ่นพี่หล่อๆมีประสบการณ์ที่กูหามาให้ก็แล้วกันน่ะ..”
“..แล้วก็จะได้ช่วยอวยให้กับลูกค้ากูด้วย “
เสียงหัวเราะและรอยยิ้มนั้นทำเอาผมนิ่งอึ้ง.. พร้อมกับส่งแขนผมไปให้กับผู้ชายอีกคนที่ยิ้มรับ..มือที่กอดรวบเอวแล้วล็อกปิดปาก..ทำเอาผมตัวชาวาบ ยิ่งเมื่อสบกับแววตาที่รื่นรมย์ของผู้ชายคนนั้นที่พามาผมก็รู้เลยว่ามันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น..
...เอาผมไปเซ่นให้ไอ้พวกวิปริตในคุก?...
เหี้ยพี่โต ไอ้จัญไร !!!
“...เหี้ยนี่มันโง่จริงๆ...” เสียงกระซิบเบาๆริมใบหู..พร้อมกับใบหน้าที่มีหนวดเคราหรอมแหรมขยับมาใกล้..แต่ผมหลับตาปี๋ เบี่ยงหน้าหนี ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆพร้อมกับเสียงหยอกล้อที่ส่งไปถึงคนที่พาผมมาที่นี่...
“..แล้วจะยืนดูทำไมว่ะ...เฝ้ายามให้กู..บริการดีจริงน่ะมึง..”
หัวใจผมเย็นเฉียบ..เมื่อรู้..ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง..
..สายตาผมเหลือบมองคนที่ยืนพิงกำแพง..มองมาด้วยสายตาชาเฉย ในมือคีบบุหรี่อัดเข้าปอดแล้วปล่อยออกมาจนควันโขมง..แล้วเหลือกตาขึ้นฟ้า..ไม่ได้มีท่าทีอนาธรร้อนใจใดๆเลย..
..เหมือนยืนดูละครฉากนึงที่ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง..เท่านั้น...
ดวงตาผมลุกวาบ..เมื่อได้มองสบตาผู้ชายคนนี้..ความเคืองแค้นคุกรุ่นคลุ้มคลั่งอยู่ในอก..
“..เรียกว่าพี่ปื้ดสิจ๊ะ..ไอ้น้องเนม ~~ “ เสียงนั้นทำเอาขนลุกพรึ่บ..ไอ้เนมรีบเบี่ยงหน้าหนีริมฝีปากที่จะโฉบมาทันควัน..คงไม่ต้องบอกว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง เพราะหลังจากที่ผมถูกผลักลงบนพื้น ก็ถูกไอ้ปื้ด ที่เหี้ยพี่โตเรียกคว้าตัวขึ้นมาด้วยอาการที่แทบจะเรียกว่าอุ้ม..แล้วลากๆถูๆมาที่ตรงนี้..ผ้าสีตุ่นที่ถูกตากทิ้งไว้โดนทึ้งมารองตัว โดยที่ผมไม่ได้รู้สึกขอบใจสักนิด..
“..ทำไมไม่เรียกว่ะ...อยากกินกำปั้นกูก่อนรึไง..” เสียงนั้นเข้าหู ทำให้ผมสะดุ้งจากอาการใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มองผ่านแสงจันทร์สีหม่นๆที่สาดลงมากระทบพื้น แสงสว่างเพียงน้อยนิดส่องให้เห็นใบหน้าที่ฉายแววโรคจิตอย่างเห็นได้ชัด..ดวงตาขุ่นมัวนั่นยิ่งทวีความบ้าคลั่งเมื่อเห็นผมไม่มีปฎิกริยา...
“.อึก !!...” ผมเค้นเสียงออกมาเมื่อโดนผลักลงพื้นซีเมนต์จนหัวกระแทกพื้น..พร้อมกับมือที่กดลงมาบนลำคอ..นี่มันฆาตกรจิตวิปริตฆ่าข่มขืนรึไง !!..
ดวงตาผมกวาดมองไปทั่ว พยายามหาทางหนีทีไล่..แต่ กลับไร้ทางออกโดยสิ้นเชิง..
“..ปล่อย....ปล่อย...... “ ร้องลั่น เมื่อไอ้มือที่เคยบีบคอนั่นเลื่อนไปกระชากผมให้ต้องแหงนหน้าขึ้น ไอ้เนมหลับตาปี๋เมื่อเห็นใบหน้าที่โฉบลงมาอีกรอบ..
ผลั่วะ!!!
ง้างตีนถีบไปแบบไม่เกรงใจสักนิด..แต่โล่งใจได้เพียงแว้บเดียวเมื่อถูดจับขาแล้วลากลงมาทันที ผมงอตัวพยายามลุกขึ้น แต่มือที่ตะบปตรงขาอ่อนแล้วกดไว้เจ็บแปลบจนต้องหน้าเบ้..เชี่ยเอ๊ย..
“..มึงจะดิ้นไปทำไมว่ะ...เหี้ยโต..ไอ้นี่มันจะดิ้นทำห่าอะไร !!..” เอามือมาอุดปากผมไว้แล้วตะโกนถามตัวต้นเรื่อง ผมหันไปมองอย่างอ้อนวอน..พยายามสบตาขอความช่วยเหลือ..แต่สิ่งที่ได้รับ..มีแต่รอยยิ้มเย้ยหยัน..
...ไร้ความอาทร..ไร้ความปราณี...
..และที่สำคัญที่สุด...มีแต่ความสะใจ..
“..หือ...ก็ได้อารมณ์ดีไม่ใช่รึไง..ได้ข่าวว่ามึงชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?..” ว่าแล้วหันไปหัวเราะร่า..ไม่ได้สนใจผมที่พยายามขอความช่วยเหลือแม้แต่น้อย..แต่ถึงจะเห็น..มันก็เท่านั้น..เพราะคนที่พาผมมาที่นี่..ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเขาไม่ใช่เหรอที่พาตัวผมมาตรงนี้..
..หรือว่านี่..จะเป็นงานที่ หมา ตัวนึงต้องทำ...
งาน...ที่เหมาะสมกับผมใช่ไหม?..
เพราะอ่อนแอ..เพราะโง่..และดักดาน..
“..เหี้ยนี่รู้ใจกูดีชิบ..งั้นมาเอากันต่อดีกว่าน่ะจ๊ะ...” เสียงไอ้ปื้ดทำให้สติที่ล่องลอยกลับมาอีกครั้ง น้ำตาที่คลอเมื่อกี้ถูกกระพริบไล่อย่างไม่ยอมแพ้..เอาสิ..คิดว่าหน้าอย่างนี้ไม่มีแรง..ถึงจะไม่มีแรงแต่ก็มีปัญญาทำให้งานนี้พังได้ก็แล้วกัน !!..
“..หือ...เชื่องกับกูแล้วเหรอ..อย่างนี้สิ..จะได้น่ารัก..” ไอ้ปื้ดว่าเมื่อผมเอื้อมมือไปคล้องคอมัน..ไอ้บ้าเอ๊ย..แก่รึสมองเสื่อมกันถึงคิดว่ากุจะยอม..
“..เชื่อง...บ้านมึงสิโว้ย !!!!!!!!!!!! “ ตะโกนกรอกหูแม่งให้ตื่นกันทั้งเรือนจำเลยเป็นไง โก่งคอเต็มที่ไม่สนใจว่าคอจะแตก ตะโกนใส่หูจนมันมึนแล้วอ้าปากกัดหูให้เต็มแรง..มึงตายยยยยยยย..
“...โอ้ยยยยยย เหี้ยโต..เด็กมึงทำไรกู..ปล่อย...ปล่อยหูกูโว้ยไอ้เหี้ยยยยยย..” เสียงโหวกเหวกหร้อมกับหมัดเข่าศอกที่ประเคนมามันไม่ได้เข้าถึงสมองของไอ้เนมหรอก เพราะตอนนี้ขากรรไกรล็อกใบหูนี้ไว้เป็นตัวประกันแล้ว..งับ..งับเข้าไปงับให้หูขาดไปเลยยยย
“...ไอ้เหี้ยนี่..ปล่อยสิว่ะ !!! “ เสียงตะโกนกรอกหูไม่ได้ทำให้ไอ้เนมสะดุ้งสะเทือนสักนิด..หมัดเข่าศอก..เอาสิ..เอาเข้าไป..จะกระทืบดกูให้ตายก็ไม่ยอมปล่อยโว้ย..ว่าแล้วก็ออกแรงงับอีกเฮือก..แง่ง....
“..โอ้ยๆๆๆๆๆ..ไอ้เหี้ยโต..เอาเด็กมึงออกไป..อูยยยยยย...”
“..กูแกะไม่ไม่ออกนี่ว่ะ...เหี้ยเนม..ปล่อยสิว่ะ !! “
“.........” ชาติหน้า.. กูไม่ปล่อยซะอย่าง จะทำไม..ว่าแต่อะไรคาวๆว่ะ..เลือดเหรอ..น่าแหวะจริงๆ..
“ โอ้ย..หูกูจะขาดแล้ว..หูกูจะขาดแล้วววววว..”
“..ไอ้เหี้ยยยยย ปล่อยยยยยย...”
“.............” ไม่ปล่อย ไม่ปล่อยยยยยย..ยังไงก็ไม่ปล่อยยยย.
.แต่ขณะที่สถานการณ์กำลังคับขันได้ที่ ไอ้เนมได้ลิ้มเลือดเค็มปะแล่มๆมาอย่างต่อเนื่อง..แต่ที่เอวกลับรู้สึกแปลกๆ..มัน...
“..ก้ากๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ปล่อยยแล้วๆๆๆๆๆ... “ ไอ้เนมร้องว้ากอย่างเสียจริตเมื่อถูกจัดการจุดอ่อนในที่สุด...ปากที่อ้างับไม่ยอมปล่อยเมื่อครู่ต้องผละออกทันควันเมื่อโดนจี้จุดตรงข้างเอว.. ลงไปนอนชักดิ้นชักงอลืมโลกทันที..
“..ไอ้เหี้ย !! มึง...” มองหน้าคนที่กัดฟันกรอดๆเหมือนจะฆ่าคนตรงหน้าอย่างไร้ความสำนึกผิด..ทำหน้ากวนตีนใส่อย่างรวดเร็ว..กล้าทำแบบนี้กับกู..กูก็กล้าเล่นแบบนี้กับมึงเหมือนกัน..หึ..
“...ไอ้หมาบ้า..อูย....น้ำลายเต็มหูกูเลย..จะเป็นบาดทะยักมั้ยเนี่ย...” ฟังเสียงไอ้ปื้ดโรคจิตครวญครางแล้วหมั่นไส้เกินกำลัง เลยมองหน้าแล้วอ้าปากใส่อีกรอบ..ได้ผล..ไอ้คนตัวโตๆที่เพิ่งทำท่าโรคจิตใส่เมื่อกี้..มันชะงักวูบแล้วสะดุ้งทันควัน..
“..ไอ้เหี้ยโต..มึง..จะแกล้งกูใช่มั้ยว่ะ..ไอ้ห่า..เลิกๆๆๆๆๆ..จบเรื่องจบราวเลยมึง..กูไม่คบไม่ค้าด้วยแล้วโว้ยยยยย..” ได้ผล..ไอ้ปื้ดที่กลัวเสียหูจนเสียขวัญร้องว้ากใส่ไอ้พี่โตทันที..แม้มันจะส่งสายตาอาฆาตมาให้แต่ไอ้เนมไม่สน..ทำหน้าตาออเซาะใส่อย่างไร้ความสำนึกผิดทันควัน..กูรู้..ว่ามันโรคจิต..
..ได้ผล..ไอ้ปื้ดหันมาทำตาหวานใส่อย่างรวดเร็ว..เหมือนจะลืมไปแล้วว่าเคยโดนกัด..
“..เห้ย..ไอ้ปื้ด.มึง..เลิกง่ายๆได้ไงว่ะ...” รายนี้เหมือนจะเสียคู่ค้าสำคัญเลยลุกขึ้นโวยวาย แต่ไอ้ปื้ดเดินกุมหูตัวเองฟึดฟัดไปแล้ว สร้างความสุนทรีย์ให้ไอ้เนมอย่างยิ่ง..แต่เมื่อกี้แอบเห็นหูเป็นรอยเลือดซิบๆ..หวังว่าจะไม่เป็นหนัก..
“..ไอ้.........” เหี้ยพี่โตหันขวับมาเล่นงานทันที กัดฟันกรอด..แต่ไอ้เนมเชิดหน้าสู้ ตอบทันควัน..
“....ไม่รู้รึไงว่าหมามันชอบกัดคน !!! “
เหี้ยพี่โตกัดฟันกรอด...คว้าแขนผมไปบีบแน่นกระชากตัวไอ้เนมให้ลงนอนไปแผ่สองสลึง..กระชากเสียงห้วนหนักตอบโต้อย่างรวดเร็ว..
“..เออ...เดี๋ยวกูจะเลาะฟันมึงให้หมดปากเลย !!! ..”
.......Oh bad Guy!! รักร้ายๆของผู้ชายในคุก.......
ความจริงตอนนี้น่าจะเป็นซีนอารมณ์..แต่..คงมีแต่อารมณ์ขำขัน...
เหี้ยพี่โตค่ะ...ถ้าจี้เอวไม่ทัน..มีสิทธ์หูขาดแน่..
แล้วไอ้หมาจอมแสบตัวนี้..จะโดนอะไรต่ออีกหว่า?..
นอนแผ่ในบรรยากาศชวนจิ้นจริงๆ..
ตอนนี้สั้นไปนิด ขอโทษด้วยน่ะค่ะ
เขียนไปพิมพ์ไปด้วยอารมณ์กึ่มๆ..อุตส่าห์รีบออกจากโรงบาลมาเรียน ปรากฏว่าวันนี้อาจารย์ไม่สอนอีก แป่ว..รู้งี้นอนจ้องหน้าหมอที่โรงบาลอีกซักคืนดีกว่า เหอๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และความห่วงใยน่ะค่ะ ตอนนี้ก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว ความจริงจะได้กลับเมื่อวาน เเต่เสือกเอาแล็คเชอร์ของเพื่อนมานั่งอ่าน ผลเลยปรากฏว่ากลับมาปวดกบาลอีกรอบ แถมหนักกว่าเดิม จนหมอต้องขู่..ถ้าไม่เลิกอ่าน หมอจะย้ายไปนอนห้องเตียงรวมน่ะจ๊ะ (อย่าค่ะหมอ อย่า หนูกลัวผี
)
ปอลอ..หมอหล่อ..แต่ก็รู้ๆกัน หึหึ..
ปอลอสอง..นั่นมันพี่กันย์ชัดๆ อ้ากกกก..
หัวข้อ: OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! [by Silence_Serin] บทส่งท้าย Update 30.09.54 (อ่าน 2048548 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก