Imprison 26: อันธพาล
“..เอาขยะไปทิ้ง..” เสียงเข้มๆนั่นทำให้ผมชะงัก ก่อนจะก้มลงไปหิ้วถังขยะพลาสติกสีเขียวเข้มด้วยสองมือ แล้วยกกึ่งลากไปเหวี่ยงทิ้งลงบนบ่อกว้างๆบ่อหนึ่ง
ปึ่ก!!
“ ระวังหน่อยสิว่ะ..” เสียงทักนั่นทำให้ผมที่เพิ่งเหวี่ยงเศษขยะเปียกจำพวกใบไม้และเศษหญ้าลงบ่อสะดุ้ง เมื่อถังขยะในมือเผลอไปชนใส่ผู้อื่น ผมหันไปมอง ก่อนจะชะงักกับใบหน้าของคนที่มองมาอย่างหาเรื่องและไม่พอใจเสมอนั่น
“..ไม่เคยเห็นคนรึไง..หลีก...”เอ่ยพลางเหวี่ยงเศษขยะลงบ่อ ผมยังขมวดคิ้ว อึ้งปนตะลึงไม่หายกับใบหน้านั้น..
“..ไอ้เนม...มาเอาขยะได้แล้ว..”เสียงตะโกนเรียกทำให้ผมยอมละสายตาไปได้ในที่สุด แต่ก็ยังพกพาความมึนงงและไม่เข้าใจไปด้วยอย่างสลัดไม่หลุด
“..มองทำไมนัก..ก็อีหรอบเดียวกับบนหนังหน้ามึง ทำเหมือนไม่เคยเห็น..” พี่แม้กว่า พลางโกยใบไม้แห้งๆใส่ถังขยะตรงหน้าผมงกๆแบบๆไม่ใส่ใจ..
“..แต่นั่นมัน...” ผมยังข้องใจไม่หาย เขม้นมองใบหน้าหวานๆของผู้ชายที่ยืนตักเศษหญ้าอยู่ไม่ไกล..
“..ถึงจะอยู่มานาน ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่โดนซักหน่อย “ เสียงพี่ทินบ่นลอยๆดังเข้าหู “ จะเป็นไอ้เมฆก็เถอะ ยังไงก็อยู่คนละแดน ถ้ามีเรื่องอะไรก็ช่วยไม่ได้..”
“..คนของพี่โต..แดนโน้นก็มีนี่พี่..” ผมหันไปถาม อย่างไม่เข้าใจกับรอยฟกช้ำดำเขียวบนใบหน้าของเมฆ รอยที่ดูสดๆใหม่ๆบนใบหน้าหวานๆน่ารักนั้นดูน่ากลัวพิกลในสายตาของผม เพราะถ้าดูไม่ผิด ผมเห็นที่ข้างแก้มขาวๆนั่น..มี..รอยมีด..
“..มันไปขัดขาพวกอื่นเอง..ใครอยากยุ่ง..”
“..แล้ว.....”
“..เลิกซักซะที..ใครมันจะโดนประคบประหงมแบบมึง ไอ้เรื่องแบบนี้มันของธรรมดา ไม่อยากโดนก็ต้อง”เกาะหนึบ” แบบมึงไง..”
“..พี่...ก็บอกว่าไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยยยยย !!!!!..” อ้ากกกกกก อย่ามาตอกย้ำได้ไหมว่ะ อุตส่าห์ทำลืมๆไปแล้วน่ะเนี่ย...
ก็หลังจากคืนนั้น ที่ผมถูกลากไปทารุณกรรมนั่นล่ะ ตื่นเช้ามานี่แทบช๊อคเพราะพบว่าตัวเองนอนกอดไอ้พี่โตหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก หลังจากโดนถีบไปสองสามทีตอนรับอรุณแล้ว ไอ้สายตาล้อเลียนวิบวับนี่..ไม่อยากจะพูดถึง..แถมจากนั้นไอ้คุณพี่โตก็ยังดีใจหาย ไปไหนก็ลากผมไปด้วยจนตัวติดกันเป็นแฝดอินจันไปแล้ว ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับกรรมและเสียงทั้งโห่ทั้งแซวที่บัดนี้มันก็ยังไม่จางหาย
“..เอาน่า..ไม่ต้องเขินไปมึง..เดี๋ยวก็ชินว่ะ..” พวกลุงแก่ๆนี่มันยังไงกันน่ะ จะล้อกันไปถึงไหน??
“..ไม่เอา..ไม่พูดแล้วเว้ย..” ผมบ่นแล้วเดินลากถังขยะไปที่อื่น ไม่อยากจะสนใจไอ้พวกลุงๆที่ป่านนี้ก็ยังหัวร่องอหงายไม่หยุดนั่น..
แต่ที่ยังคาใจไม่หาย คือไอ้ร่องรอยการทำร้ายร่างกายบนใบหน้าของเมฆนั่น ชวนให้ผมอยากรู้จริงๆว่าใครทำ แล้วไม่คิดจะมีคนช่วยเลยเหรอ คนคิดแก้แค้นก็ไม่มีรึไงไอ้เรานึกว่าจะเหมือนเด็กช่างกลที่พอเห็นเพื่อนโดนรุมทีก็ยกขโยงกันไปเอาคืน
..แต่จะคิดอีกที นี่มันคุกนี่หว่า จะเหมือนข้างนอกได้ยังไง..
..เฮ้อ..คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ แค่ตัวเองยังเอาไม่รอดยังจะไปยุ่งเรื่องชาวบ้านอีก..
“..มีอะไร??..” น้ำเสียงห้วนกระชากคุ้นหูนั่นทำให้ผมชะงัก เหลือบไปเห็นคนที่ผมกำลังสงสัยกับไอ้พี่โตยืนคุยกันอยู่ สัญชาติญาณแห่งความเสือ..ก...เอ้ย...อยากรู้อยากเห็นแล่นพล่าน มันบอกให้ผมค่อยๆแอบย่องไปแอบฟังแถวๆมุมอาคาร ใกล้กับที่สองคนนั่นยืนคุยกัน..
ผมขมวดคิ้ว เมื่อแอบเห็นท่าทางเครียดๆนั่น ทั้งสองคนยืนมองหน้ากันแล้วเงียบ..ทำเอาผมขมวดคิ้วยุ่งแล้วก็ขยับตัวไปใกล้อีกหน่อย เห็นเสี้ยวหน้ากวนๆของไอ้พี่โตแล้วหงุดหงิดพิกล มีอะไรนักหนาถึงต้องมาคุยกันลับๆล่อๆ..
อย่ามามองหน้าผมแบบนั้นน่ะ แค่อยากรู้ ไม่ได้หึงน่ะเว้ย
“..ไปขัดขาหมาที่ไหนมาว่ะ... รายนั้นถามได้น่ารักมาก.หึหึ..น่ารักชิบหายยยย แทนที่จะห่วงลูกน้องตัวเองแท้ๆ
“..ช่างเถอะ...แค่นิดหน่อย..”
“..อย่าให้งานสะดุดแล้วกัน..”พอเขาบอกว่าไม่ต้องสนใจ ก็ไม่สนจริงๆหันมาคุยเรื่องงานได้หน้าตาเฉย ตาลุงนี่หน้าเงินจริงๆ แต่ไอ้พี่โตหันขวับมามองหน้าเมฆที่ยักไหล่ก็คว้าคอหมับ..เฮ้ย !!..
“..หรือมึงคิดจะเปลี่ยนขั้ว..” เห้ย เปลี่ยนขั้วอะไร ไม่ใช่รัฐบาลชุดXXXXXน่ะเว้ย จะได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาน่ะ แล้วนั่น ไปบีบคอเขาทำไม ได้ข่าวว่าแผลที่หน้าเมฆยังไม่หายเลยไอ้พี่โตแม่ง..ซาดิสต์จริงๆสิน่ะ..
“..หึ...พูดอะไรของมึง..” เมฆปัดมือที่บีบคอเขาแน่นออก แล้วมองสบตาไอ้พี่โตเงียบๆ...ราวกับจะวัดใจ..
“..กะอีแค่โดนเรียกไป ถึงกับเสียเซลฟ์เลยเหรอว่ะ ยังไงมึงก็ไม่ได้โดนล้วง จะเครียดไปทำไม..?...”
“..เพราะมันไม่ได้”ง่าย” เหมือนที่มึงคิด..” เอาอีกแล้ว ไอ้เนมอยากเอาหัวทุบผนังซะจริงๆ ทำไมชอบคุยกันเรื่องที่กุไม่เข้าใจว่ะ หรือว่าที่จริงแล้วไอ้เนมมันโง่ มันซื้อบื้อ มันง่ะ...เอ่อ...ไปๆมาๆก็เหมือนจะจริง..
“..ไม่ง่ายเพราะเกือบจะโดนตัดหน้ารึเปล่าล่ะ..”
“ งั้นเหรอ?..”
“..แค่คนๆเดียว มึงคุมมันไม่ได้ ก็สมควร..” รายนั้นยักไหล่ ทำท่าไม่แยแส..ส่วนไอ้พี่โตก็หน้าเครียดหรี่ตามอง..
“..คนที่คิดแบบนั้น ก็คงมีแต่มึงล่ะมั้ง..?...ไปโดนเป่าหูอิท่าไหนว่ะ ถึงโง่เหมือนเดิมซะได้ “
“..เหมือนมึงจะลืมไปแล้วล่ะมั้ง..ว่าตอนมึงมาน่ะ..เขา”รับน้อง”กันแบบไหน...” คำพุดนั้นทำให้เมฆหน้าซีดไป..ขณะที่ผมเงี่ยหูฟัง ประเด้นไอ้เด็กใหม่นั่น..มัน..คุ้นๆ..
“..หึ..ไอ้เหี้ยนั่นมันโชคดีกว่ากุ..” เมฆหัวเราะหึๆ
“ กุว่ามันดี..ที่มาถูกเวลา..แต่โชคร้ายน่ะ..มากกว่ามึงแน่ๆ..”
“..จะทำอะไรก็ทำ กุก็ทำงานของกุไปแล้ว มึงอย่ามาขู่..”
“..กูไม่ได้ขู่...แต่ถ้าเรื่องมันไปกันใหญ่ล่ะก็ มึงรู้ใช่มั้ย ว่าต้องรับผิดชอบ..” ผมนิ่ง..ไม่รู้ว่าใครพูดคุยอะไรกันด้วยสีหน้าแบบไหนแล้ว ผมนิ่งฟัง ลำตัวแนบไปกับของผนังรู้สึกว่าหัวตัวเองมันเต้นตุบๆด้วยความเครียด..
“..ถ้ามึงคุมมันได้ เรื่องก็ไม่ดังขนาดนี้หรอก..นี่อะไรว่ะ...อิแค่ไอ้โง่คนนึง เพราะมึงนั่นแหละใจอ่อน...” เสียงโวยวายเข้าหู..ทำให้ผมยิ่งขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจ..
“..กูไม่ได้ใจอ่อน..และไม่เคยใจอ่อน..ลองถามไอ้”พี่ชาย”สุดที่รักของมึงสิ ว่ามันทำอะไรไว้..รู้แล้วค่อยมาโทษกู..” เสียงตุ๊บตับหลังกำแพงปูนทำเอาผมแอบสะดุ้งไม่ได้ แต่การแอบมาฟังคนอื่น มันก็แย่พออยู่แล้ว นี่ถ้าโดนจับได้...ไม่อยากจะคิด...
“..ชิ...พวกมึง มันน่าขยะแขยงจริงๆว่ะ..ทำเหี้ยอะไรไม่ได้ก็เอาของเข้าล่อ มึงอย่าคิดน่ะ ว่ากุไม่รู้ว่ามึงจะทำอะไร..ถึงมันจะเป็นควาย แต่ก็เป็นควาย”ของกู” ที่กูเท่านั้น จะใช่มันไถนา หรือทำอะไรก็ได้..”
“..อ้อ...แต่ความจริงแล้ว..มันไม่ใช่ควายหรอกน่ะ...”
“..มันเป็น”ปลาทอง”ต่างหากล่ะ..ไอ้ความจำสั้นที่โดนทำอะไรไว้แล้วไม่เคยจำ เหมือนปลาทองที่กินอาหารแล้วลืม ก็เลยกินต่อจนตัวเองท้องแตกตาย..”
“..เหอะ !!!..แค่ถูกเรียกไปก็คลั่งเหมือนโดนของ แล้วมาพาลโทษคนโน้นคนนี้..ไอ้เชี่ยเอ้ย...” เสียงก่นด่านั้นดังขึ้นหลังจากมีเสียงเดินจากไป ผมนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม สมองมึนตื้อ มึนงงกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟัง มันอะไรกัน..น้องใหม่..? การพนันขันต่อ..? โดนเรียก..?..แล้ว..พี่ชาย..นั่น..มันใคร?..
เพล้ง !!!!
เสียงแก้วแตกดังขึ้นข้างหู ใกล้ชนิดว่าเศษของมีคมปลิวเฉียดหูผมไปไม่กี่คืบ ทำเอาตัวเย็นวูบ พร้อมกับเสียงตะโกนที่ดังขึ้นใกล้ๆตัว..
“ ไอ้หมาตัวไหนแอบฟัง มึงออกมา!! “
เอาแล้วไง..
“..มึง.... “ พอผมโผล่หน้าไปตามคำเชิญ คนที่ยืนอยู่ก็เหมือนจะชะงักไป หน้าตาเครียดๆนั่นยิ่งเครียดกว่าเดิม และทำท่าเหมือนโมโหจนทำอะไรไม่ถูก..
ปึก !!..
ผมโดนคนตัวเล็กๆนั่นเหวี่ยงไปชนต้นไม้ซะอึกใหญ่ ทำเอาไอ้เนมเบิกตากว้างตัวเล็กกว่าผม ทำไมแรงเยอะกว่าผมได้ล่ะเฮ้ย
“ มึงได้ยินอะไรบ้าง มึงรู้อะไรบ้าง บอกกูมา !!!! “ กระชากคอเสื้อผมแล้วเขย่าแรงๆจนหัวสั่นหัวคลอน หน้าหวานๆนั่นแลดูโหดและโรคจิตจนต้องสะดุ้ง ทำเอาผมกลัวโดยอัตโนมัติ สำนึกที่ว่าคนตรงหน้าคือนักโทษคดีฆ่าคนตายเริ่มลอยเข้าสมอง..พร้อมๆกับวัตถุคมๆจี้ตรงคอหอย...
“..ไม่....ได้ยินแต่ก็ไม่รู้เรื่อง พูดอะไรก็ไม่รู้..” ไอ้เนมปฏิเสธปากคอสั่น มันก็จริงนี่หว่า ฟังน่ะฟังหมด แต่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะเว้ย..
“..ไอ้เวร..ชอบสอดรู้สอดเห็นจริงน่ะมึง..” ผมได้ยินเสียงสถบในลำคอนั่น พร้อมกับมือที่ลดแรงขยำลง สงสัยผมต้องหัดไปฟิตกล้ามแล้วสิน่ะ ถ้าคนตัวเล็กกว่ายังสามารถเหวี่ยงไอ้เนมกระแทกต้นไม้ได้น่ะ..
“..ว่างนักเหรอว่ะ มายุ่งเรื่องคนอื่น หรือมาเฝ้าผัว กลัวหาย..” ไอ้คำพูดหลังๆนั่นทำเอาผมอ้าปากหวอ..
“..ถึงกุจะเป็นเมียเหี้ยนั่นเหมือนกัน แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอก..กุไม่แย่ง..” ว่าแล้วตบแก้มผมเบาๆแล้วยิ้มแสยะ..
“..ถ้ามึงมาได้ยิน ก็ช่างเถอะ ได้ยินไปก็เท่านั้น สมองควายแบบนี้คิดอะไรคงไม่ออก..” ไอ้คำหมิ่นประมาทนั่นทำเอาผมปี้ดเหมือนกัน หน้าไหนๆทำไมมันชอบด่าผมโง่กันนัก..
พอไม่พูด ก็หาว่าโง่ พอพูดก็หาว่าเถียง ทำอะไรถึงจะถุกใจกันห๊ะ..
“..อ้อ..เว้นแต่จะเอาเรื่องที่กุด่าไปฟ้องผัวมึงนะ..”
“..ไม่ใช่ครับ..ไม่ได้มีอะไรกัน..” ผมงึมงำตอบกับคำพูดที่เหมือนจะแก้ตัวไปก็เท่านั้น คนฟังเลิกคิ้ว ก่อนจะตอบกลับ..
“..ก็ช่าง..ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของกู ที่ต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน..” ชิบ...เจ็บกันมั้ยเนี่ย..ผมล่ะเจ็บสุดๆ..
“..แล้วหน้าไปโดนอะไรมาครับ..”
“บอกแล้วไงไม่ใช่เรื่องของมึง เสือก..” ว่าแล้วก็ผลักไหล่ผมเบาๆก่อนจะมองหน้า
“ มึงเป็นตุ๊ดใช่มั้ย?..”เห๊..
“..ตุ๊ดแน่ๆว่ะ สัด ตัวโตกว่ากุซะเปล่าเสือกไม่มีแรง ถึงว่าชอบโดนเอาตูด คงจะ....”
“ เงียบทีได้มั้ยครับ..” ผมร้องห้าม คิ้วเริ่มกระตุกยิกๆ..
“..ไม่...” รายนั้นลอยหน้าลอยตาพูด “..สงสารพ่อแม่มึงจริงว่ะ ที่มีลูกออกมาเป็นตะ...”
ผลั่ก !!!
“..ขอโทษน่ะ “ผมเค้นเสียงออกมาในลำคอ “ อย่าลามปามถึงพ่อแม่คนอื่นมัน”บาป” น่ะรู้มั้ย “
“..หงุดหงิดเรื่อง”เหี้ยๆ” อะไรมาไม่รู้หรอกน่ะ แต่ที่รู้ คืออย่ามาพาลใส่คนอื่น เหมือนเด็ก “ผมจ้องหน้าเขาเขม็ง เรื่องอื่นไม่ว่า แต่อย่ามาด่าพ่อแม่ ผมรับไม่ได้..
“..หงุดหงิดเรื่องมึงไง ไอ้เวร !! “ มือคู่นั้นกระชากคอเสื้อผมมาเข่าแรงๆ..อย่างมีน้ำโห ตาคู่โตนั้นมองสบตาผมด้วยแววตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด..
“เพราะมึง ทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายขนาดนี้..หัดฉลาดเหมือนคนอื่นมั่งสิว่ะ ไอ้ควาย !! “
“..แต่ที่ได้ยินมันไม่ใช่แบบนั้นนี่..ทำพลาดเองแท้ๆ..” ผมหัวเราะหึๆ เลเวลความกวนโมโหของตัวเองผุดขึ้นมาจากไหนไม่รู้อย่างกะทันหัน มองหน้าเมฆที่โมโหอยู่แล้วจงใจเหยียดยิ้ม..
“..แล้วจะให้เป็นคนฉลาดที่คอยเดินตามเกมส์ของคนอื่น ผมไม่เอาว่ะ...”
“..มึง...”
“ เพราะขัดขา..แล้วปล่อยให้กัดกันเอง มันสนุกกว่าตั้งเยอะ !!..”
“..ไอ้เหี้ย !! พ่อแม่...“
ผลั่วะ !!!
“ บอกแล้วไงครับ..ว่าอย่าลามถึงพ่อแม่..กู....” คราวนี้ผมกำคอเสื้อของคนตรงหน้ามาบ้าง แก้มขวาที่โดนไปอีกหมัดเห่อร้อน แต่ผมก็ไม่สนใจเรื่องสิ เขาไม่สนใจผมเองนี่ บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าลามปามถึงพ่อแม่ ไม่ว่าในสายตาของคนพวกนี้ พ่อแม่จะเป็นอะไร ผมไม่สนใจ แต่ถ้ามาด่าพ่อด่าแม่ผมล่ะก็.จะกลายเป็นอันธพาลก็ยอม..
“..คนที่ด่าพ่อ ด่าแม่คนอื่นน่ะ แสดงว่าต่ำ..จนไม่มีใครเอา...” ผมพูดช้าๆ มองสบตาเมฆที่วาวโรจน์..เขามองหน้า..ก่อนจะ..
ผลั่วะ!!!
“..รู้จักสู้คนแล้วสิน่ะมึง..แต่ยังอ่อนว่ะ..” หมัดฮุกตรงเข้าดั้งจมูกจนมึนวูบ...อูย..เจ็บชิบ..
“..หัดทำตัวเป็นควายที่ดีแล้วอยู่แต่ในคอกซะ ไอ้เวร .!!..”
ผลั่วะ !!!
“..ไม่ว่ะ !! “ ผมตะโกนบอก อย่าให้กูได้เลือดขึ้นหน้าอีกรอบน่ะมึง ไม่งั้นล่ะก็...
“..ทีตัวเองก็ยังชอบ”แหกคอก “ เลยนี่ เรื่องอะไรจะฟังว่ะ..”
“ ไอ้..... “ ผมบีบแขนคนที่ถลาจะมาชกแน่น แบบเค้นเอาสุดแรงแล้วจัดการเอาเข่ากระทุ้งไปที่ลำตัวของคนที่ตัวเล็กกว่า เมฆอ้าปากจะด่า แต่ผมไม่สนใจรีบเหวี่ยงตัวหมดนั่นลงคลุกขี้ดินขี้ทรายทันที..
“..จู่ๆก็มาด่ากันแบบนี้ หวังอะไรไม่ทราบ ไม่รู้หรอกน่ะ ว่าไปเหยียบหางหมาตอนไหน แต่ถ้ามาทำตัวเป็นอันธพาล ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน !! “
“ หุบปากไปซะ คนอย่างมึงจะรู้อะไร!!! “
ผลั่วะ !!
“ก็บอกกันสิว่ะ “ ผมผลักคนที่จะลุกให้ล้มอย่างเดิม แล้วตะโกนลั่น...
“..ทำอะไรกันน่ะ...”
“พี่...”
“พี่กันย์ “ ผมขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำเรียกนั่น พร้อมกับมองคุณหมอ(มั้ง) ที่เดินไปพยุงตัวคนที่ผลักผมให้ลุกขึ้น ตาที่มองมาฉายแววงวยงงและกล่าวหาสาดมายังผม จนผมตัวเองยังรู้สึกละอายที่จู่ๆก็ทำตัวไม่ดี มาท้าตีท้าต่อยกันชาวบ้านเขาแบบนี้ แล้วอีกฝ่ายก็ตัวเล็กกว่าด้วย...
“..กัดกันทำหอกอะไรว่ะพวกมึง??..” เสียงถามพร้อมการปรากฏตัวของไอ้คุณพี่โตและสมุน หลายคนทำหน้ามึนกึ่มเมื่อเห็นว่าคนที่ลงมือชกกับเมฆจะๆเห็นจะเป็นผม
“.... “ ผมได้แต่ยืนเงียบ..ทำหน้าไม่ถูก ทุกทีเป็นฝ่ายเสียหาย แต่คราวนี้กลายเป็นว่าเหมือนเด็กอนุบาลทะเลาะกันแล้วครูประจำชั้นมาเจอ ราวกับว่าเอาเรื่องขนาดตัวมาวัน ซึ่งผมดูท่าจะผิดเห็นๆ...
“..โว้ว...รู้จักตีคนแล้วเหรอมึง..แต่มาตีกันพวกเดียวกันนี่มันยังไง??..” เสียงทักนั่นยิ่งทำให้ผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่มีใครด่าอะไร แต่ทำไมตูถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ร้ายล่ะเนี่ย..
“..อ่าว..นั่นไปคลุกขี้ดินที่ไหนมาว่ะ..” นี่มันวันรวมญาติรึไงกัน นี่พี่วิทย์ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้อีกราย เอานิ้วก้อยเคะขี้หูเล่นแล้วตอบคำถามกับสายตาที่มองมา
“ ..เล่นตะโกนด่ากันซะดังแบบนั้น คนหูหนวกล่ะมั้งที่ไม่ได้ยิน “ ว่าแล้วก็หันมามองหน้าผม..
“..เหมือนเด็กอนุบาลทะเลาะกันเลยว่ะ..”
ว่าแล้วหันไปมองเมฆที่พี่กันย์เช็ดหน้าให้อยู่ หน้าตาที่รื่นเริงนั้นสะดุดลงนิดหน่อย นัยน์ตาหรี่ลงน้อยๆ เมื่อเห็นสองคนนั่นนั่งงุบงิบงุ้มมิ้มอะไรกันไม่สนชาวบ้าน เลยหันหลังแล้วเดินอาดไปหาพี่โตมองหน้าเครียดๆนั่นแล้วหัวเราะใส่..
“..โถ...เมียน้อยทะเลาะกันเองแบบนี้ เสียหัวเลยน่ะมึง..”
“..หาผัวให้ได้ค่อยพูดเหอะ สัด..”
“..ใครหน้าไหนจะมีผัวว่ะ ไอ้เวร !! “ ว่าแล้วเขย่าคอเสื้อไอ้พี่โต ให้ลูกน้องผู้จงรักทั้งหลายกรูกันเข้าไปห้าม แถมลูกน้องเฮียวิทย์ที่ตามนายมายังกรูกันเข้าไปหา อ่าว เฮ้ย..นี่ตกลงมาทำอะไรกันเนี่ย..
ปี๊ด...ปี๊ด...ปี๊ด....
เสียงนกหวีดนั่นทำเอาผมขนลุกยะเยือก..หันไปมองผู้คุมที่ถือตะบองมาแต่ไกล ขาก็มันขยับไปโดยอัตโนมัติทันที..
ชิบหายแล้ววววววววว...
.......Oh bad Guy!! รักร้ายๆของผู้ชายในคุก.......
หลักสูตรเร่งรัด สองคนแอ๊บแบ๊วให้กลายเป็นอันธพาล..
..แต่ไปๆมาๆแลดึเหมือนไร้ค่าชอบกล ฮ่าๆ
นุ้งเนมแอบโหด น่ารักดน่ะก๊ะ..
บอกเล่าเห้าสิบ
มีนักโทษมาลอกท่อน้ำแถวหน้ามอล่ะ น่าจะเป็นพวกที่ใกล้จะพ้นโทษแล้ว ใส่เสื้อเรือนจำ รXXX
อันว่าเรื่องความจริงนั้นต่างกับความฝัน ก็อย่างที่รู้ๆกันนั้นแล แต่มีประมาณสองสามคน หน้าตาน่าฮักจนอยากเดินไปย่นน้ำให้ แล้วลากคอมาสัมภาษณ์ แต่เพื่อนบอกระวังเขากดหัวมึงทิ่มบ่อน้ำ โครงการนี้เลยพับไปอย่างน่าเสียดาย
เรื่องสอง เรื่องการก๊อปนิยายที่บอกไป เอิ่ม...คือตอนนี้ก็ได้แต่กุมขมับค่ะ ส่วนนิยายน่ะ ทางบอร์ดนั่นเขาลบให้แล้ว แถมแบนยูสเซอร์น้องคนนั้นด้วย เพราะทางบอร์ดเขาเขียนกฎไว้อย่างชัดเจนว่าห้ามลอกนิยายของคนอื่นมาแอบอ้าง ซึ่งเรื่องก็ควรจะจบลง...
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิพี่น้อง..
เพราะหลังจากที่โดนแบนยูส กลายเป็นว่าน้องคนนั้นดันโทรมาก่อกวน(เสือกให้เบอร์ไปตอนคุยทางเอ็ม เพราะเขาบอกอยากจะเคลียร์ส่วนตัว ) ประมาณว่าเพราะเราไปแจ้งที่บอร์ด แอดมินบอร์ดนั้นเลยลบยูสเขาจนเข้าบอร์ดนั้นไม่ได้ ซึ่งนั่นเป็นการกระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรง เพราะฉะนั้นนี่คือความผิดชองอิชั้น..(เวรแล้ว..ตอนแรกกุเป็นผู้เสียหายไม่ใช่.?...
)
แถมยังให้ผู้ปกครอง..ขอย้ำ ผู้ปกครอง..มาพูดให้เราไปคุยกับทางแอดมินบอร์ดนั้น ให้เขายอมให้น้องคนนั้นเล่นบอร์ดอีกครั้ง (เห้ย นั่นมันบอร์ดเขา ชั้นไปมีสิทธิ์อะไร??? ) และไรท์เตอร์ที่เขียนนิยายวายน่ะ มันผิดกฎหมาย จงยอมให้น้องเขาเอาเรื่องของมึงไปโพสต์เสียโดยดี มินั้นจะโดนมิใช่น้อย ชิชะ....
... o22นี่กุกำลังทำอะไรอยู่ว่ะเนี่ย...Me/ มองนาฬิกาที่บอกเวลาตีสาม..พรุ่งนี้มีสอบ กดตัดสายแล้วปิดเครื่องนอน..
“”””””
ไม่อยากถอนหงอกคนแก่ มันบาป...
ปอลิง..
มีสอบอีกตัว สอบศีลธรรม ..
ปอลอสอง..
สอบอาญาผ่านแล้ว รักนุ้งเนมสุดยิด ข้อสอบออกเหมือนที่ชั้นเขียนคำวินิจฉัยให้แปะๆเลย อร้างงงงง (แต่อีกสามข้อบอดสนิท ..ทำใจ)
หัวข้อ: OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! [by Silence_Serin] บทส่งท้าย Update 30.09.54 (อ่าน 2048936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก