แล้วอาหารเย็นก็เริ่มขึ้นครับ
ผมก็แนะนำให้ไอ้ทั้งสามตัวรู้จักกับตี๋
พอกินข้าวเสร็จก็เป่าเทียนวันเกิด กินเค้กเสร็จ
ตี๋ ยุด แล้วก็บีก็ขอตัวกลับ
ก็เหลือแต่ไอ้สองเนี้ยแหละที่ยังไม่กลับซะที
นั่งเล่นเกมส์อยู่บนห้องผม
แต่ผมก็นั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง
ก็กลัวอ่าครับ ไม่กล้าอยู่กับมันตอนนี้ กลัวใจตัวเองครับ 555+
ผมรอจนแล้วจนเล่ามันก็ยังไม่ลงมาซะที นี้ก็ดึกมากแล้ว
ผมเลยตัดสินใจเดินขึ้นไปดูมันที่ห้อง
ภาพที่ปรากฏคือ ไอ้สองนอนหลับอยู่บนเตียง
“สอง”ผมเรียกมัน
ยังไม่ตื่น
“สอง ตื่น”ผมเขย่าตัวมัน
แต่มันกลับจับผมล็อคแล้วก็กดให้นอนลง โดยมีมันนั่งค่อมอยู่บนตัวผม
“มึงจะทำอะไรสอง ปล่อยกู”มันไม่พูด แต่มันยิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
“มึงจะทำอะไร ปล่อยกู”
“ก็ทำแบบที่แฟนเค้าทำกัน”พูดเสร็จมันก็ไซร์ลงที่คอผม
ไม่ได้ผมจะให้เกิดขึ้นเหมือนเมื่อบ่ายไม่ได้
“สอง กูยังเป็นแฟนกับมึงไม่ได้”มันชะงักแล้วก็ทำหน้าเซ็ง
“อะไรอีกล่ะ มึงนี้เรื่องมากจริง”มันบ่น
“มึงต้องทำให้กูรักมึงก่อน”มันปล่อยผม
“กูต้องทำให้มึงรักกูหรอ”มันพูด
“ใช่ มึงต้องทำให้กูรักมึงก่อน กูถึงยอมเป็นแฟนมึง”ผมย้ำ
มันเงียบไปพักนึง
แล้วก็หันกลับมายิ้มให้ผม
“แต่ยังงัย ตอนนี้มึงเป็นแฟนกูแล้ว เก็บแหวนดีๆนะมึง ไม่งั้นมึงตายแน่”พูดเสร็จแล้วมันก็ล้มตัวลงนอน
“อ้าว มึงจะนอนนี้หรอ”มันไม่ตอบแต่พยักหน้า......................................
“สอง”ผมเรียกมัน
“อะไร”
“ทำไมมึงอยากจะเป็นแฟนกู”กูอยากรู้
มันเงียบไปพักนึง
“เรื่องของกู มึงสนใจเรื่องตัวเองเถอะ”อ้าวไอ้นี่ กวนตีนเชียวมึง
“เออ กูไปแกะของขวัญดีกว่า”แล้วผมก็เดินไปกองของขวัญ
แล้วก็แกะ ของขวัญไปเรื่อยๆ
“พัด”มันเรียก
“อะไรมึง”
“มึงกะไอ้ตี๋เป็นแฟนกันหรอ”มันถามมา
“ป่าวนิ เพื่อนกันเฉยๆ ถามทำไม”
“ก็มึงเป็นของกู ทำไมกูถาม มีปัญหารึงัย”ดูมันพูด
แล้วมันก็หลับไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
