
อิอิ มาต่อให้ตามที่บอกไว้คร้าบ
ตอนที่ 35
“ เจ๊ แกอยู่คนเดียวเหรอ ไม่มีใครอยู่ด้วยเหรอ ” พี่จอมถามต่อครับ อย่างน้อยก็ทำให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น
“ อ่อ ไม่ค่ะ อยู่กับพี่หวานมั้ง ”
“ โอเคๆ ” พี่จอมกดโทรศัพท์อีกครั้ง คงโทรหาพี่ที่ชื่อหวาน
“ สวัสดีจ้า หวานเหรอ ขอสายดอกท้อหน่อยจ้า … ออกไปข้างนอกเหรอ แต่งชุดนิสิตหรือยัง เอางี้ ถ้าดอกท้อมาบอกให้โทรหาจอมด่วนเลยนะ มีงานนะ คร้าบ ดีครับ ”
“ เอาไงดีพี่ ”
“ ยังไม่แต่งชุดนิสิต ยังไงก็ต้องกลับไปเปลี่ยนน่า น่าจะมีเรียนเหมือนกัน เพิ่งสิบเอ็ดโมง ไม่เห็นต้องรีบเลย ว่างไหมล่ะเนี่ย มาจัดเข้าเล่มให้หน่อย ” ผมก็จัดกับเรียงหน้าเอกสารที่ต้องส่งให้อาจารย์ คงเป็นพวกเรื่องกิจกรรมที่เค้าจัดกันแหละครับ
ตอนนี้ก็ เที่ยงกว่าละครับ ผมเลยบอกว่าจะขอไปกินข้าว พี่จอมก็บอกให้ไปเถอะ แต่ดันมีพี่เดินสวนเข้ามาก่อน พอเค้าคุยกับพี่จอม ทำเอาผมสะดุด
“ ไอกร ไปสภามาเหรอวะ ” หืม ผมนึกถึงคำของไอกี ที่บอกว่าพี่จากสภาฝากกระดาษมา พี่กรที่ว่านี้ บอกตามตรงว่า ไม่ได้หล่ออะไรครับ แต่หุ่นดีมาก สูงเกือบ 190 เซนติเมตรได้ครับ แถมยังหุ่นแน่นมาก ผมนึกในใจว่าถ้าเป็นคนนี้ ผมจะทำไงเนี่ย ยิ่งแพ้คนหุ่นดีอยู่ อิอิ ที่สำคัญ ขาวมาก ผมว่าผมขาวอะ เจอรายนี้สงสัยกินสีเป็นอาหารเสริม
“ เรียกทำไม ... แล้วมองทำไมเนี่ย เกย์ป่าว ” แป่ว
“ ไม่มีไรครับ ผมไปกินข้าวนะพี่ ” ผมเลิกคุยเลยครับ แบบนี้ไม่ได้ชอบชัวๆ
“ เดี๋ยว จะไปกินข้าวเหรอ เฮ้ย พวกเราใครจะกินข้าว มีน้องจะไปโรงอาหารกลาง ” ขอใช้ชื่อทางการนะครับ อิอิ กลัวคนจะรู้ คึคึคึคึ
“ เอา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ … ” โอ้ว มาเป็นสิบ ผมจำไม่ได้แน่เลย
“ เดี๋ยวผมจดดีกว่านะครับ ” ผมก็ตบๆหาปากกา อ่อ อยู่ในกระเป๋า ผมเดินควับๆจะไปหยิบครับ แต่พี่กรดันหยิบมาซะก่อน
“ ปากกากับอะไร ” พี่กรถามผม
“ กระดาษอ่ะ ” พี่จอมหยิบให้แทนครับ แล้วก็ส่ายหน้าปนขำๆ
“ เฮ้ย สั่งกันเป็นสิบๆ น้องมันจะถือไหวได้ไง กรมึงไปกับน้องมันทีเดะ ”
“ จะใช้กูว่างั้นเถอะ ไปดิ ยืนรออีกนานไหม ” เอ้า มาทำดุๆ ผมก็เดินตามพี่กรไป อย่างกะพ่อกับลูก เดินคู่กัน เหมือนจับไม่สั้นไม่ยาวเลย โอย ไม่อยากยืนด้วยเลย พอถึงโรงอาหารผมก็กะจะเดินไปสั่งครับ แต่พี่กรพูดขึ้นก่อน
“ เรากินกันก่อนเลย ค่อยไป ปล่อยพวกมันรอมั่ง ตอนไม่มีนุมาทำงานนะ มันก็ใช้พี่นี่แหละ ”
“ พี่รู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับ ” พี่กรหันมามอง
“ ไอจอมมันเรียกจนจำได้แล้ว ” พี่กรแยกกับผมไปสั่งอาหารครับ ผมยืนต่อคิวนานครับ คนเยอะจัง พอเดินมาก็เจอพี่กร ยืนรอตรงทางขึ้นครับ
“ โหพี่ยืนรอเลยเหรอครับ ก๋วยเตี๋ยวเย็นหมดแล้วมั้งพี่ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ” ผมก็กินข้าวไปเรื่อย มองบรรยากาศไปเรื่อย ที่นี่วิวดีสุดๆครับ ไม่ว่าจะชอบแบบไหน มีหมดทุกอย่าง หึหึ
“ ทำไมมองไปทั่วจัง ” ท่าทางพี่เขาจะไม่ชอบเกย์ครับ ต่างหาเรื่องพูดถึงสาวๆไว้
“ พี่ไม่ดูอะ สั้นได้อีกอะ ฝั่งพี่ยิ่งเยอะแยะ ” พี่กรหันควับทันทีครับ หุหุ สงสัยจะมาถูกทางละผม
“ ในคณะเยอะแยะ ไปหาเอาแถวนั้นดิ ” เหอะๆ หาได้กินไม่ได้ดิพี่ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย
“ ผมไปสั่งข้าวนะพี่ ” ผมเดินไปสั่งข้าวครับ กำลังจะบ่ายแล้ว กลัวพี่ๆที่รอจะหิวกินกันเองซะก่อน อิอิ
ระหว่างทางก็ได้คุยกันบ้างครับ พี่กรเล่าว่าเป็นนักลักบี้ ผมว่าหายากนะ เรียนแบบนี้แต่เล่นรักบี้ แต่พอถามเรื่องมีคนมาติดไหม แกก็บ่ายเบี่ยง ไม่พูดเท่าไร
“ เดี๋ยวพอเอาข้าวให้พวกมันแล้ว มาหาพี่ตรงโต๊ะตรงข้ามนี่นะ ” ผมก็รับคำ แล้วรีบเอาข้าวไปให้พี่ๆ
“ พี่จอม พี่ดอกท้อโทรมาหรือยัง ” ผมรีบถามก่อนครับ ยังกังวลอยู่
“ มีอะไรกับดอกท้อเหรอ ” อ้าว ไหนว่าไปรอผมแล้วไง
“ เดี๋ยวจะจัดการให้ๆ ไม่ต้องห่วง ” พี่จอมรับปากแล้ว คงไว้ใจได้นะ
“ พี่เห็นใบสมัครที่จะทำงานในสภาแล้วนะ รู้ป่าวว่ามีปีสามอีกคนอยู่ในสภานะ ” อ้าว สงสัยจะคนนั้นสิ เอ้าๆ พี่เค้าพูดเรื่องงานอยู่
“ ถ้าตั้งใจ ไม่ได้เป็น สส. ก็สมัครทำงานได้นะ เค้าอยากได้คนทำงานอยู่แล้ว ” หลังจากพูด พี่กรก็ไปละครับ ผมนั่งเล่นแบบไร้จุดหมาย ไอเพื่อนกีก็ยังไม่มา ... โทรศัพท์เข้าครับ
“ โหล ๆ ๆ ” พี่จอมรีบสุดๆ
“ ครับพี่ ”
“ เฮ้ย ดอกท้อมาแล้ว รีบมาคุยซะ ” ผมก็รีบวิ่งข้ามเข้าไปในสโมฯครับ เจอพี่ดอกท้อใส่ชุดสบายๆอยู่รออยู่แล้ว
“ ไมรีบจังอะ ” พี่ดอกท้อยืนหัวเราะผมครับ
“ พี่มาคุยไรกับผมแปบนึงนะครับ ” พี่ดอกท้อก็ตามมาง่ายๆ ผมก็หามุมอีกเช่นเคย ไม่ชอบคุยโล่งๆครับ เพราะท่าทางคนจะรู้จักพี่เขามากเหมือนกัน ก็ลีดคณะนี่
“ พี่ครับ พี่มีอะไรจะคุยกับผมเหรอ ”
“ ขอยืมมือถือหน่อยสิ ” ผมก็ยื่นให้ครับ
“ แค่จะชวนไปหาไรกินตอนเย็นเฉยๆ ไม่มีอะไรเลย อ่ะคืน ” ผมหยิบมือถือมาคืน
“ พี่ครับ ... ผมมีแฟนแล้วครับ ” พี่ดอกท้อ ยืนมองผมตาปริบๆ
“ จ้ะ ” ไมมันสั้นจัง เฮ้อ
“ คือๆ ผมอาจจะคิดไปเอง ” ผมไม่กล้าพูดตรงๆอะ ก็อาจจะเข้าใจผิดจริงๆก็ได้
“ ดูๆกันไปเถอะน่า มีแฟน ไม่ใช่ว่าห้ามคบกับใครไม่ใช่เหรอ เพื่อนๆก็ได้ ” ท่าทางจะเข้าใจง่าย เหอะๆ
แต่อายุห่างกับผมเยอะนะนั้น
“ โห อย่าทำหน้านิ่วสิ พี่ไม่ทำให้หนักใจหรอก ไว้มีอะไรจะโทรหาดีกว่า ถือว่าเป็นพี่สาวนะ ” ผมไม่มีอะไรจะพูดอะครับ ก็เลยต้องยิ้มๆให้
“ งั้น ถ้าจะนัดอะไร เอาไว้วันหลังนะครับ ผมไม่ว่าง ” หาทางหนีก่อนครับ อยู่ด้วยนานๆ รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ ใครเคยเป็นมั่ง -*-
“ ว้า อุตส่าห์เตรียมอะไรให้ตั้งหลายอย่าง งั้นเอาไปอย่างนึงก่อน รอนี่นะๆ ” ผมก็ยืนรอครับ สักพักพี่ดอกท้อก็วิ่งกลับมา ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังอะ
“ อ่ะให้ ” พอมาถึงหน้าผม ก็หยิบขนมยื่นให้ผมครับ ผมก็ยิ้มขอบคุณ
“ กินด้วยกันไหมครับ ” พี่ดอกท้อยิ้นร่าเลยครับ ผมหักขนมออกเป็นสองชิ้น
“ นี่ หนังสืออะ ให้เลยแล้วกันนะ ”
“ ไม่ดีมั้งครับ เดี๋ยวผมคืนให้นะครับ ขออ่านก่อน ” ผมสองคนยืนกินขนมล้วก็คุยกันนิดหน่อยครับ อืม อร่อยดีแฮะ ท่าทางจะแพง ไหนจะหนังสือที่ซื้อใหม่อีก เมื่อวานเห็นพี่ดอกท้อทำงานที่ร้านอาหาร เค้าเอาเงินพวกนี้มาซื้อของให้ผมเหรอเนี่ย
“ พี่ดอกท้อครับ พี่ทำงานที่ร้านอาหาร ... ของพวกนี้มันไม่แพงเกินไปเหรอครับ ”
“ นี่เป็นห่วงใช่ปะ อื้มมม ชื่นใจ ” เหอะๆ พี่เขาน่ารักดีนะครับ สดใสมากๆเลย แรกๆผมคิดว่าผมจะไม่ชอบคนแบบนี้ซะอีก
“ เค้าประชดพ่อ ” เหมือนหูเพี้ยน แทนตัวเองว่าเค้า
“ ประชดท่านทำไมเหรอครับ ” พี่ดอกท้อเล่าให้ฟังว่า พ่อกับแม่แยกกัน แต่พ่อพยายามง้อแม่อยู่ตลอด
จนพี่ดอกท้อไปแอบได้ยิน พ่อคุยกับลูกน้องว่า ที่ต้องพาพี่เขามาดูแล เพราะอยากให้เมียคืนดี พอได้ยินก็เลยโกรธ ไม่ยอมรับเงินจากพ่อ รับแค่จากแม่คนเดียว แล้วก็จะทำให้ลำบาก ให้พ่อคิดได้ว่างั้นนะ
“ ผมว่าพี่น่าจะถามท่านดีๆนะครับ ”
“ เค้ารักแม่ แต่คงไม่รักเค้าหรอก ”
“ ไม่จริงหรอกพี่ พ่อพี่รักแม่พี่มาก ที่พี่เล่ามาแม่พี่ก็รักพี่มาก ยังไงพ่อก็ต้องรักพี่แน่ๆ ” พี่ดอกท้อเอานิ้วโป้งแตะปากตัวเอง ... เฮ้อ น่ารักดีนะ
“ อืมๆ ”
“ พี่ต้องคุยกับท่านนะครับ พี่ยังดีกว่าผมนะ พ่อผมเสียไปแล้ว ” พี่ดอกท้อตกใจ แล้วรับเอามือมาจับแขนผม กุมไว้ครับ
“ ขอโทษนะๆ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ... งั้นเค้าจะลองคุยก็ได้ ขอบคุณนะ ” พี่ดอกท้อปล่อยมือ แล้วเดินกลับไปครับ ถ้าพี่เขาคุยกับพ่อ คงจะดีนะ
“ ตกลงต้องเจอกันให้ได้ใช่ไหมครับ ” เอาแล้วไง งานทศกัณฐ์แล้วล่ะทีนี้ พี่บอล ... ไอต้า พี่เชน แล้วก็พี่ก้อง โอ้ ... คราวนี้ผมจะทำยังไงดี
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮุๆๆ ไปนอนอ่านหนังสือนอนละครับ